အိပ်ခန်းထဲမှာ မုန်တိုင်းကျနေသလိုထင်ရသည်။
ဝါဝါမွန်တစ်ယောက် ကိုတင်မောင်ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်တွယ်ပြီး တဏှာပြင်းပြင်းနှင့် သူမကို တအုန်းအုန်း တဒိုင်းဒိုင်း အသံထွက်အောင် လိုးဆောင့်ပေးနေသော ကိုတင်မောင်၏ဆောင့်ချက်များကို အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးကော့ကာတစ်မျိုး ပင့်ကာတစ်သွယ်ဖြင့် စည်းကိုက်ဝါးကိုက်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ညှောင့်လိုးရင်း ပါရမီဖြည့်ပေးနေပါသည်။
ကိုတင်မောင်ကား နေ့ခင်းကြောင်တောင် အချိန်ကြီးမှာပင် အလုပ်မှနေ၍ ထမင်းစားပြန်လာပြီး မယားချောလေးဖြစ်သူ ဝါဝါမွန်ကို တစ်ချီမရမက ဆွဲနေခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။
ဆောင့်ချက်များက တဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အထူးပဲလှပ၍ ခါးသေးရင်ချီ ရင်ထွားထွား တင်ကားကားဖြစ်သော မယားချောလေးကို ပိုင်ဆိုင်သူပီပီ ကိုတင်မောင်ကား ပက်လက်ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် ဝါဝါမွန်၏ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်ကြီးကို လိုးဆောင့်ရသည်မှာ ယခု အိမ်ထောင်သက်နှစ်နှစ်ကျော်လာသည့်တိုင် အားရသည်ဟူ၍မရှိချေ။
နောက်ဆုံး အားကုန်သွန်၍ သူ့တင်ပါးကို မြောက်လိုက်နှိမ့်လိုက် အဆက်မပြတ်လုပ်ပြီး အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်ခန့် အပေါ်စီးကနေ အားပါပါဆောင့်ဆောင့် ချလိုက်တော့မှ သူဂိတ်ဆုံးရောက်ပြီး သုက်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားသည်။ဝါဝါမွန်လည်း ကော့ ပျံ၍ သူနှင့်အတူ လိုက်ပါ ပြီး ပြီးလိုက်ရသည်။
ခဏနားကြပြီး ဝါဝါမွန်က …
“ကဲ ကိုမောင် အလုပ်သွားစရာရှိ သွားပါ ညနေပြန်လာမှ ရှင့်စိတ်ကြိုက်ပေါ့ “
“ဒါဖြင့် နမ်းပါဦး ဝါလေးရ “
“ဟင်း ကဲ ပြွတ် ပြွတ် သွားတော့ ကိုမောင် ရစ်မနေနဲ့ ရှင့်တပည့်တွေစောင့်နေကြရော့ မယ် “
အဝတ်အစားကောက်ဝတ်ပြီး ကိုတင်မောင် ပြန်ထွက်ခွာသွားတော့မှ ဝါဝါမွန်လည်း သက်ပြင်းကို ဟင်းကနဲ ချလိုက်မိပါတော့သည်။
ဝါဝါမွန် …
အသက်က ၂၀ စွန်းစွန်းကလေးသာ ရှိဦးမည်။
၁၈နှစ်သမီး လောက်မှာ သူမအိမ်ထောင်ကျသည်။ ထိုစဉ်က အဝေးပြေးကားမောင်းသူတစ်ယောက်ဖြစ်သော ကိုတင်မောင်က သူမအိမ်ကို အဝင်အထွက်ပြုလာရာမှ နှစ်ယောက်သားငြိခဲ့ကြတာဖြစ်ပြီး မိခင်သဘောမတူမှာစိုး၍ ခိုးရာနောက်ကို တစ်ပါတည်း လိုက်ပါခဲ့ခြင်းလည်းဖြစ်သည်။
ကိုတင်မောင်က သူမထက် ၁၀ နှစ်ကျော်ကျော်လောက်ကြီးသည်။ ကားအက်ဆီးဒင့် နှစ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးနောက် ကိုတင်မောင်တစ်ယောက် အန္တရာယ်များသော ယာဉ်မောင်းအလုပ်ကိုစွန့်ကာ အဝေးပြေးကားလိုင်းတစ်ခုမှာပင် ဂိတ်မှူးအဖြစ် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်သည်။အလုပ်လည်း အဆင်ပြေသည့်အလျှောက် မယားဖြစ်သူကို မကြောင့်မကြထားနိုင်သည်။ သားသမီးလည်းမရဖြစ်ကြပေ။
ဝါဝါမွန်တစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာပြီး အိမ်နောက်ဖေးရှိ ရေချိုးခန်းရှိရာသွား၍ ရေမိုးချိုးအဝတ်အစား လဲလှယ်လိုက်သည်။ပြီးနောက် အိမ်တံခါးများကို သော့ခတ်၍ ဆိုက္ကားတစ်စီးနှင့် အပြင်ထွက်လာလိုက်သည်။
သူမသွားနေကျနေရာကိုရောက်တော့ ဆိုက္ကားဆရာကို ပိုက်ဆံရှင်း၍ ပြန်လွှတ်လိုက်ပြီး အိမ်ကလေးထဲကို လှမ်းဝင်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။
အိမ်ကလေးထဲမှာတော့ အသက် ၄၀အရွယ်ခန့် ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်က ဝါဝါမွန်ကို ပွေ့ဖက်ဆီးကြိုနေပြီး နှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲကို အတူယှဉ်တွဲ၍ ဝင်လာခဲ့ကြပါသည်။
“စောင့်ရတာကြာပြီ ဝါဝါရယ် “
“ဟင်း ဟိုက အလုပ်မသွားနိုင်သေးလို့ တော်ရေ သူထမင်းစားအပြန်ကိုလည်း စောင့်ရသေးတယ် “
သူမကပြောလိုက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ကာပွေ့ဖက်လိုက်သည်။
“တနေ့တခြား ပိုလှလှလာတယ် ဝါဝါ ရယ် “
“ကိုကြီး နော် ဟွန့် … တွေ့လိုက်ရင် ဒီအတိုင်းကြီးပဲ လူကို ဟိုဟာလုပ်ဖို့ပဲ စဉ်းစားနေတာလား ဟင်း ဟင်း “
“ဘာလုပ်ဖို့ပြောတာလဲ ဝါရဲ့ “
“ဟို …လ… လိုး ဖို့ … လိုး ဖို့ ပြောတာ ကိုဘခက် ရဲ့ …ကဲ ရှင်းပလား ဟင့် ဟင့် ဟင့် “
ဝါဝါမွန့်ကိုယ်လုံးလေးက ကုတင်ပေါ်သို့ လဲပြိုကျသွားရပါသည်။သူမကိုယ်ပေါ်က အကျီြင်္ကယ်င်္သီး တွေကို တစ်လုံးမကျန် သူဖြုတ်ပေးနေသည်။ အနက်ရောင်တောင်ပေါ် ဘရာစီယာလေးကို ချွတ်သည်။
ထမီကို အထက်ဆင်စကလေးဖြေချလိုက်ရာ စောက်မွှေးအဖုတ်ကြီးနှင့်တကွ ယောက်ျားတန်ဆာကို အလွန်အမင်း မွတ်သိပ်တောင့်တနေဟန်ဖြင့် သူမ၏ အရည်လဲ့နေသော စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကြီးက ဘွားကနဲပင် ပေါ်ထွက်လာသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
“ဟင့် ဟင့် ကိုကြီးလည်း ချွတ်လေ “
“သိပ်တွေ့ချင်နေပြီလား “
“တွေ့ချင်လို့ ပြောတာပေါ့ ကိုဘခက်ရယ် အဟင်းဟင်း “
ဘခက် ဆိုသူက သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။လီးမည်းမည်းသည်းသည်း ကြီးက ကိုင်းခရမ်းသီးကြီးအလား သူ့ ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှာ တွဲလောင်းကြီးကျလို့ … ။
လီးမွေးတွေက ရှည်လျားကောက်ကွေးစွာ နက်မှောင်ထူထပ်ပြီး အမွှေးအမြှင်သန်သူပီပီ လီးမွေးများက သူ့ဆီးခုံမှနေ၍ ချက်တိုင်ဆီအထိ တစ်ဆက်တည်း တက်သွားသလို ထင်ရပေသည်။
ဝါဝါမွန် ကုတင်အောက်ဆင်းပြီး သူ့ လီးကို လက်နှင့် အားပါးတရကြီးဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။
ပြီးနောက် သူမနှုတ်ခမ်းကလေးက လီးမည်းကြီးကို ပြွတ်ကနဲနေအောင် လှမ်းစုပ်၍ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ပြဲနေအောင်ဟပြီး စုပ်ငုံကာ ငုံ့လိုက်ကြွလိုက် လျှာကလေးတဖျပ်ဖျပ်ယက်ဆွလိုက်လုပ်ရင်း ကြင်ကြင်နာနာ အနမ်းပေးနေလိုက်တော့သည်။
ကိုဘခက်၏လီးက တမုဟုတ်ချင်း တောင်မတ်ကြီးထွားလာပါသည်။
သူမ၏ လင်တော်မောင် လီးနှင့် ဘာမျှ မဆိုင်ချေ။လင်ဖြစ်သူ ကိုတင်မောင်လီးက သာမန်မျှသာဖြစ်၍ အိမ်ထောင်သက်ကလေး တစ်နှစ်ခန့်အရောက်မှာ ချောင်ချောင်ချိချိ ဖြစ်လို့ သွားပါပြီ။လိုးရတာ ဖွယ်တယ်တယ် ပေါ့ရွှတ်ရွှတ်နှင့် မို့ လီးကြီးတာမှ ကြိုက်သည့် ဝါဝါမွန်အနေနှင့် ဘယ်လိုမှကို အားရတင်းတိမ်နိုင်မှု မရှိတော့ချေ။
“စောက်ပတ်ယက်ပေးဦး ကိုဘခက်ရယ် “
တွေ့ဆုံခဲ့တာ လေးငါးကြိမ်မကရှိခဲ့ပြီး တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်သိပြီးဖြစ်၍ ဝါဝါမွန်က မရှက်မကြောက်ပင် ပြောဆိုလိုက်သည်။
ဤသို့ညစ်တီးညစ်ပတ် ပြောဆိုလိုးဆောင့်ရခြင်းမျိုးကို သူမအလွန် နှစ်ခြိုက်သဘောတွေ့လှသူ ဖြစ်သည်။
ဝါဝါမွန်မှာ အပျိုဘဝကတည်းကပင် မိခင်နှင့်အတူ ထမင်းဆိုင်မှာ ကူရောင်းရင်း ယောက်ျားသနာတွေနှင့် ထွေးလားလုံးလား နေထိုင်ဆက်ဆံရတာကို ပျော်မွေ့ခဲ့ သူဖြစ်၍ အတွေ့အကြုံလည်း များစွာရရှိခဲ့ပြီးသူ တစ်ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။
သူမ၏အပျိုပါကင်ကို ထမင်းဆိုင် အကူအလုပ်သမားတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အညာသားဆိုသူကဖွင့် လိုက်သည်။ နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ်လောက် ကာမဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ပြီး လီးအရသာကို ထပ်မံခံစားလိုစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာမိသည်။
အညာသားပြန်သွားတော့ နောက်တစ်ယောက်နှင့် ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ပြန်သည်။ဒီတစ်ကြိမ်မှာလည်း သူမမျှော်လင့် သလိုဖြစ်မလာဘဲ အချိန်တိုတိုနှင့်ပင် တစ်စခန်းရပ်ခဲ့ရပြန်သည်။
ကိုတင်မောင်က တတိယမြောက်ရည်းစား အသက်ကလည်းပိုကြီးသလိုအတွေ့အကြုံပိုရင့်သူမို့ သူမကို မယားအဖြစ်သို့ ရောက်သည်အထိ ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။ လီးကြီးလွန်းလို့ မဟုတ်ဘဲ အချိန်ကြာကြာဆွဲကာ မိန်းမတစ်ယောက်မျော့ကျသွားအောင် လိုးပေးနိုင်သူမို့လည်း ဝါဝါမွန် သူ့ကိုအစွဲကြီးစွဲခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။
ခုတော့ အိမ်ထောင်သက်ကလေးလည်းရလာ အလုပ်တာဝန်တွေပိပြီး ယခင်ကလို ကိုတင်မောင်တစ်ယောက် လိုးအား မရှိတော့ဘဲ ယောက်ျားစွမ်းအားတွေ လျှော့ကျလာခဲ့ပြီမို့ ဝါဝါမွန် ပင်ကိုယ်ဇာတိကလေးပြလာပြီး ခြံခုန်ချင်လာသည်။
ကိုဘခက်နှင့် ဆုံဆည်းခဲ့ခြင်းက သူမအလိုရမ္မက် ဘယ်လောက်ကြီးတယ်ဆိုတာ သက်သေပြနေသလိုပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။
ဘခက်က ဒီရပ်ကွက်ထဲမှာ လင်ရှိမယားမရှောင် ဘာမရှောင် ကစ်သူပင်။သူဖွင့်ခဲ့သည့်ပါကင်တွေမနည်းသလို တစ်လမ်းလုံးရှိသမျှ လင်ရှိမယားတွေအထဲက စောက်ပတ်ရွသည့်ဘယ်မိန်းမ မဆို သူ့လက်ချက်နှင့် မကင်းကြသူတွေချည်းပင်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။
နှစ်လုံးသုံးလုံးထီကိုင်သည့် ချဲဒိုင်မယားရော ကုန်စိမ်းသည်ရော သင်္ဘောသားမယား ကျောင်းဆရာမ ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းပါမကျန် ဆိုက်စုံဖိုက်ဖူးသည်။ အလုပ်လည်း ဟုတ်တာရောမဟုတ်တာပါ အစုံလုပ်သူမို့ သူ့ခွင်က ကျယ်ပြန့်သည်။ ဝါဝါမွန်နှင့်လည်း ရပ်ကွက်ဈေးထဲမှာ မကြာခဏဆုံမိကြရာက သူကလမ်းကြောင်းခင်းပြီး ရင်းနှီးမှုအရယူကာ အပိုင်ချိုင်နိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ဘခက်က ဝါဝါမွန်ကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ရာက ပက်လက်လှန်ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကားခိုင်းလိုက်ပြီး သူမပေါင်ကြားထဲသို့ ခေါင်းလျှိုဝင်၍ စောက်ပတ်ခုံးမောက်မောက်ကြီးကို နမ်းလိုက်သည်။
ဝါဝါမွန့် စောက်ပတ်မှာ လက်လေးသစ်ခန့် နှုတ်ခမ်းသားတွေထူထူမို့မို့ ကြီးဖြစ်လျက် အမွေးမကြာမကြာ ရိတ်လေ့ ရှိသူမို့လည်း စောက်ပတ်တဝိုက်မှာ ပြောင်ရှင်းနေပြီး မုန့်ဖောင်းကြီးလို ကြရွလျှက်ရှိနေတာကို တွေ့ရပါသည်။စောက်ရည်တွေက တော်တော်ကလေး ရွှန်းစိုနေလေပြီ။
စောကပြတတြဝိုကကြို လွှာနှငြ့သိမြးယကလြိုကြ စောကခြေါငြးထဲလွှာသှငြးပှီး လှညြ့ပတထြိုးမှှလေိုကြ စောကစြေ့ကလေးကိုတပှှတပြှှတစြုပလြိုကနြှငြ့ မို့ ဝါဝါမှနြ ကာမစိတတြှေ ထိနြးမနိုငသြိမြးမရ ထကှှသောငြးကနွြးလာခဲ့ရသညြ။
ကိုဘခကကြ ဝါဝါမှနြ့ စောကခြေါငြးလေးထဲကို လကနြှဈခွောငြးပူးကာသှငြးပှီး ထိုးလိုကနြှိုကလြိုကြ သှငြးလိုကထြုတလြိုကနြှငြ့ အသှားအပှနလြုပကြာ စောကရြညဒြလဟောစီးကလွာသညအြထိ ဆောငြ့ကာဆောငြ့ကာ လကနြှငြ့ လိုးပေးနပှနေပြါသညြ။
“အအိ အငြ့ အငြ့ ဟငြ မ မခံနိုငတြော့ဘူး ယား ယားတယြ ကိုကှီးရယြ အိ အိ အူးး အူးးး ကွှတကြွှတြ အ အိ အာ့ အားး “
“ကောငြးလား ဝါဝါ ဘယလြိုနလေဲ ဟငြး ဟငြး “
“ကောငြး ကောငြးတယြ ဟငြး ဟငြး ဟငြး အပေါတြကပြှီး လိုးပေးပါတော့ ကိုဘခကရြယြ ကွှနမြ စောကပြတကြ ရှခငွတြိုငြး ရှနပေါပှီ လီးနဲ့လိုးတာ ခံခငွလြှပှီ “
“လိုးပေးမှာပေါ့ ဝါဝါရဲ့ ဟငြး ဟငြး စောကပြတကြအရညအြထှကမြွားမှ လီးအဝငခြွောမှာမဟုတလြား “
သူ စိတတြိုငြးကွ လုပပြေးပှီးမှ ဘခကြ သူမကို လိုးဖို့ နရောယူလိုကသြညြ။သူ့ လီးထိပကြို သူမစောကပြတအြဝမှာတေ့ခွိနြ၍ လဒဈထိပဖြူးကို မှုပဝြငသြှားအောငြ ဆောငြ့သှငြးလိုကသြညြ။
ဗှှတြ စှိ စှပြ ဗှပြ
“အ အိ အီးးး ဟငြ့ အငြ့ “
“ကောငြးလိုကတြာ ကိုဘခကရြယြ နငြ့ သှားတာပဲ လီးကှီး ကှီးလိုကတြာ “
“ကောငြးရငြ လကကြ … စောကပြတကြို ဖှဲပေးထား ငါ …ပေါငထြမြးပှီး လိုးပေးမယြ “
“လုပပြါ လီးဝငရြငြ ပှီးတာပဲ ကှိုကသြလိုသာလိုး “
ဝါဝါမှနကြလညြး အားကမွခံ ပှနပြှောသညြ။ ဘခကြ အသားကုနြ လိုး ပှီ။
ကုတငသြံ တကွှိကွှိ ဆူညံသှားသညြ။ဆောငြ့သံတှေ မာနသြှငြးသံတှေ အသားခငွြးတဖတဖြတြ တဘတဘြတရြိုကခြတသြံ လီးနှငြ့ စောကပြတထြိတှေ့ရာမှထှကပြေါလြာသော တဇှပဇြှပြ တဖှပဖြှပအြသံမွားက ပှကလြောရိုကမြွှ ထှကပြေါလြို့ လာသညြ။
ဝါဝါမှနပြေါငနြှဈဖကကြို သူ့ ပုခုံးတငထြမြးပှီး ပှဲအာအာကလေးဖှဈနသညြေ့စောကခြေါငြးအပေါကထြဲကို သူ့လီးကှီး မဆနြ့မပှဲထညြ့သှငြးပှီး တရစပဆြောငြ့လိုးနခှငြေးဖှဈသညြ။သူ့လီးက စောကပြတနြှုတခြမြးသားလေးတှကေို ရကစြကစြှာပငြ ထိုးခှဲဝငရြောကသြှားပှီး တဈခကွတြဈခကွြ လီးအရငြးထိ ဒုတကြနဲဒုတကြနဲ စိုကမြှုပဝြငသြှားတာမို့ သားအိမပြေါကမြတတြ အီဆိမြ့ နအေောငခြံရသဖှငြ့ ဝါဝါမှနအြံကိုတငြးတငြးကှိတထြားလိုကရြသညြ။
ဝါဝါမှနဖြငသြားအိအိကားကားကှီးနှဈဖကကြ သူ့ဆောငြ့လိုးခကွအြောကမြှာ တုနကြနဲတုနကြနဲ လှုပခြါယမြးကာ ပိပိပှားပှားကှီးဖှဈသှားရလွှကြ စောကပြတကြလညြးပှဲကနဲပှဲကနဲနအေောငြ အခကွပြေါငြးရာခွီပှီး အဆကမြပှတဆြောငြ့လိုးမှုကို ခံနရပေသညြေ။
အရသာကောငြးသထကကြောငြးလာသညြ။
“ကို ဆောငြ့ ဆောငြ့ပေး မှနမြှနြ လိုး ပါ လိုးစမြးပါ ဟငြ့ ဟငြ့ ဝါဝါ ပှီးခငွလြာပှီ သေးတောငြ ထှကခြငွလြာသလိုပဲ “
“ငါ လိုးတာ ကှိုကလြား ဝါဝါ နငြ့ ယောကြွားလိုးတာနဲ့ တူရဲ့လား “
“အိုးးး ဘယတြူမှာလဲ ရှငြ့လီးကလညြး ကှီးပှီး အလိုးကလညြး ဒီလောကသြနလြှတာ ကောငြး … ကောငြး တယြ ကောငြးကောငြး လိုးပေးစမြးပါ ကွှနမြ ရှငြ့ ကို … ရှငြ ခေါတြဲ့နရော လိုကြ အလိုးခံပေးမယြ ဘယြ့နဲ့လဲ ကို ဘခကရြဲ့ “
“နငြ တကယပြှောတာနောြ ငါ နငြ့ ကို ဖာဘိခေါသြှားပှီး လိုးမှာ ဖှဈလား “
“ဘာလဲ ဖာခံ ခိုငြးမလို့ လား ဟငြး ဟငြး ဒီက သုံးယောကလြေးယောကလြောကတြော့ အပွော့ ပဲနောြ ဟှငြးးး “
“ကဲကှာ နငပြှောတာနဲ့ ငါ့ လီးကပိုတောငြ ပှီး ပှီးခငွလြာပှီ ကိုငြး လီးတဆုံးလိုးပေးမယြ ဖှဈတယမြဟုတလြား “
“ဖှဈတယြ ကိုဘခကြ လီးအရငြးထိ မှှေ့ပှီးဆောငြ့ပေး အားး ကောငြး ကောငြးတယြ ကောငြးးး အ အိ အားးး “
ဝါဝါမှနြ ကော့ ပွံသှားသညြ။
ဖငသြားနှဈဖကြ တှနြ့ကနဲ ရှုံ့ကနဲ စောကပြတနြှုတခြမြးသားတှေ ရှုံ့ခညွပြှခညွဖြှဈလကွြ စောကရြညတြှေ တဖှဈဖှဈ ပနြးထှကသြှားရလသညြေ။
ကိုဘခကလြညြး အခကွလြေးဆယလြောကတြရှိနထြိုး လိုးဆောငြ့ကာ သုကရြညတြှေ သူမသားအိမဆြီ အဆကမြပှတြ ထုတလြှှတလြိုကလြသညြေ။
တဈခွီအပှီးမှာ ခဏနားကှပှီး တအောငြ့နတေော့ နောကတြဈခွီ ထပလြိုးကှသညြ။
သူက ခှေးကုနြးလိုးသညြ။
ကုတငပြေါမြှာ ဝါဝါမှနကြို ဖငသြားနှဈဖကြ ကုနြးထောငစြလေိုကပြှီး သူမအနောကမြှနေ၍ သူကစောကပြတထြဲလီးသှငြးပှီး ခှေးလိုးသလို လိုးပေးလိုကခြှငြးဖှဈသညြ။
နှဈခွီအလိုးခံပှီးခွိနမြှာ ဝါဝါမှနအြနနှငြေ့ အိမမြှာကတညြးက လငဖြှဈသူအလိုးကိ တဈခွီု ခံလာခဲ့ရသူမို့ မောမောနှငြ့ သူ့ရငခြှငထြဲမှာ လဲလွောငြးရငြး လီးအရသာကို တရိပရြိပခြံစား၍ မှေးကနဲ အိပပြွောသြှား ခဲ့ရလသညြေ။
ဝါဝါမှနနြိုးလာတော့ သူက သူမပေါငနြှဈဖကကြှားမှာ ခေါငြးတိုးဝငပြှီး စောကပြတကြို လွှာဖှငြ့ တပှတပြှတယြကဆြှပေးနတောကို တှေ့လိုကရြသညြ။
“အိုးးး ကဲလိုကတြာ ဟငြ့ ဟငြ့ လူအိပနြခွေိနတြောငြ မရှောငဘြူး ဘယြ့နဲ့လဲ စောကပြတယြကရြတာ အရသာတောတြောရြှိလို့လား ဟငြးဟငြး “
“ရှိတယြ နငြ့စောကပြတကြိုယကရြငြ … ငါ့ လီးကအလိုလိုတောငလြာတယြ ကဲ … ကှညြ့တှေ့လား လီးစုပခြငွသြေးလား “
သူမမကွစြိရှေ့မှာမှငတြှေ့နရသေောလီးကှီးက သံခွောငြးကှီးလိုမတမြတတြောငနြပှေီး လီဒဈထိပပြှဲကှီးမှာ အသညြးယားစဖှယဖြှဈနေ၍ ဝါဝါမှနလြညြး သူ့ကို ပှနလြညမြော့ကှညြ့နလေိုကကြာ …
“စုပမြယြ ကိုကှီးလီးတောငတြာမှငရြငြ ကွှနမြစောကပြတလြညြး တောငတြာပဲ … အထဲကနရှပှေီး ယားလာတယြ သိလား “
ဝါဝါမှနြ သူ့ လီးကို ကုနြးစုပပြေးလိုကသြညြ။လီးအပှတတြောငလြာခွိနမြှာ သူမကိုယတြိုငလြညြး စောကပြတမြှာ စောကရြညတြရှှဲရှှဲဖှဈကာနခွပှေေီ။
ဝါဝါမှနကြ သူ့ကို ပကလြကအြိပခြိုငြးပှီး သူ့ကိုယပြေါကြနေ လီးကှီးကို တကခြှထိုငလြိုကကြာ အပေါမြှနေ၍ မှငြးစီးသလို လိုးပေးလိုကပြါသညြ။ လီးကှီးက သူမသားအိမကြို တဒုတြ ဒုတနြှငြ့ ဝငဝြငဆြောငြ့နသညြေ။
ဖငသြားကှီးနှဈဖကကြို တအိအိလှုပခြါ၍ နှိမြ့လိုကြ ကှှလိုကြ ရှေ့တိုးနောကငြငြ ဖိဆောငြ့ခလွိုကြ စကောဝိုငြးမှှေ့လိုးလိုကနြှငြ့ စညြးစိမအြတှေ့ကှီးတှေ့နမေိသညြ။ ဒီကှားထဲ ကိုဘခကကြလညြး အလိုကတြသိနှငြ့ သူမစောကပြတကြို အောကကြနေ ပငြ့လိုးကလေး လိုးပေးလိုကပြှနတြာမို့ ခံစားရသညြ့သုခစညြးစိမကြ အတိုငြးထကအြလှနပြငြ ဖှဈနပတေေော့ သညြ။
မိနဈနှဈဆယခြနြ့ကှာတော့ ဝါဝါမှနြ အသကရြှူသံတဟငြးဟငြးနှငြ့ ဏှာထနလြာသညနြှငြ့အမွှ နှာမှုတသြံ ခပပြှငြးပှငြး ထှကပြေါလြာခဲ့ရသညြ။
“ဟငြးး ကို ရယြ လီးကှီးက လိုးရတာ ဇိမပြဲကှယြ ဝါဝါ ကောငြးနပှေီ စောကဖြုတတြဈခုလုံးကှဲခငွကြှဲပစတေော့ အားရပါးရဆောငြ့ ခငွပြှီ … အကိုရယြ … ဟငြး ဟငြးးးး “
“ဆောငြ့ ဆောငြ့ အားရအောငြ ဆောငြ့ လိုး ပေး ကို အောကကြနေ ကော့ ပေးမယြ အငြး ရလား ရလား … ဝါလေး ဟငြး အငြး “
“အားး ကောငြး တယြ ကို ကှီး ဆောငြ့ ဆောငြ့ ဝါဝါလညြး ဆောငြ့ မယြ ဟငြး ကဲ ကဲ “
ဆိုပှီး နှဈယောကသြား ထကသြနစြှာဖှငြ့ အပှိုငအြဆိုငလြိုးဆောငြ့လိုကကြှလွှကြ ကာမပနြးတိုငသြို့ပှိုငတြူပငြ ဆိုကရြောကသြှားခဲ့ကှလသညြေ။
ခဏနားလိုကြ လိုးလိုကနြှငြ့ သူက ငါးခွီတိတိ လိုးသညြ။ ညနေ ၅ နာရီ ၆ နာရီ လောကကြမွှ ဝါဝါမှနြ သူ့ကို နှုတဆြကပြှီး မပှနခြငွပြှနခြငွနြှငြ့ပငြ အိမကြိုပှနလြာခဲ့ရပါသညြ။
ကိုတငမြောငကြ ည ၈ နာရီထိုးမှ အလုပကြပှနရြောကလြာသညြ။
ရခွေိုး ညစာအတူစား၍ ညအိပခြွိနရြောကတြော့ ကိုတငမြောငကြ သူမကို တဈခွီဆှဲပှီး မောမောနှငြ့ အိပပြွောသြှားသညြ။ အိပမြပွောသြူက ဝါဝါမှနပြဲ ဖှဈသညြ။
အိပယြာထဲမှာ ဘယလြူးညာလှိမြ့နှငြ့ … ။
ည ၁၀ နာရီ ထိုးပှီ။
“…… …… “
ဝါဝါမှနြ နားထဲမှာ အသံတဈခုကိုကှားလိုကရြ၍ အိပနြရောကနေ လူးလဲထလိုကသြညြ။
သူမနဘေးမှ လငတြောမြောငအြား ကှညြ့လိုကတြော့ နှဈနှဈခှိုကခြှိုကအြိပမြောကနွဟနေဖြှငြ့ တခူးခူးဟောကလြွှကရြှိသညြ။
အိမရြဲ့အနာကဖြကကြို လွှောကလြာလိုကပြှီး နောကဖြေးတံခါးကို အသံမကှားအောငဖြှငြ့၍ အိမကြပှငဖြကထြှကကြှညြ့လိုကသြညြ။
“ရှူး …”
လသေံခပအြုပအြုပကြလေး အသံထှကတြယဆြိုရုံမွှ အခကွပြေးသံနှငြ့အတူ လူရိပမြညြးမညြးတဈခု သူမအနားသို့ လှဈကနဲရောကရြှိလာခဲ့ပှီး …
“ရောကပြှီလား … မဝါ …”
“အငြး “
“အောကဆြငြး ရအောငြ … “
ဆိုပှီး သူမလကကြို အသာဆှဲ၍ ဝါဝါမှနသြူ့နောကကြနေ အိမအြောကကြို ဆငြးလိုကလြာခဲ့ ပါသညြ။ အိမနြောကဖြကြ ခှံဝငြးအတှငြးရှိ ပနြးပငရြပေေးသညြ့ရကနေအြနားရောကတြော့ နောကထြပလြူရိပတြဈခုကို သူမထပမြံ၍ တှေ့လိုကရြသညြ။ဝါဝါမှနကြ သူ့လကကြို ဆှဲခေါလြာသူကို မော့၍ကှညြ့လိုကပြှီး …
“ဘယသြူ ပါ သေးလဲ “
“ကနွောရြယြ အောငမြိုးရယြ …နှဈယောကတြညြးပါ “
“အငြးး … ရ ပါတယြ “
ဝါဝါမှနနြရောရှေး၍ အောကမြှာထိုငခြလွိုကသြညြ။ ရကနေဘြောငနြဘေးမှာ ဖှဈပှီး သံမံတလငြးလေးခငြးထားတာမို့ သာ တောပြသေေးသညလြို့ တှေးမိသှားသညြ။ အိမရြှေ့ဘုရားခနြးဆီမှ မီးအလငြးရောငဖြှငြ့ မှုနပြပွ အလငြးက ကရွောကနြသညြေ။အပှငမြှကှညြ့လွှငမြူ သူတို့တတှကေို ဘယသြူတဈဦးတဈယောကမြွှပငြ သတိထားမိကှလိမြ့ မညြ မဟုတခြွေ။သူမစိုကပြွိုးထားသညြ့ ပနြးခှုံတှကလေညြး ဒီအခွိနမြှာ သူမတို့ကို ကောငြးစှာ အကာအကှယပြေးနပသေေေးသညြ။
“ဟငြ့ အငြးး အငြ့ ဟငြ့ “
ဝါဝါမှနြ့ ထံမှ အမဋေိတသြံကလေးတဈစှနြးတဈစ ထှကပြေါြ၍လာသညြ။
သူမကိုယကြလေး ထှနြ့လူးလှုပရြှားရငြး ကိုယပြေါကြ ညဝတအြငြျကွီပါးလေးက အောကဖြကကြို လွှောဆငြးသှားသညြ။ခါးမှထမီလညြး ပှလွှေော့လွှော့ ဖှဈနရောကနေ ပေါငလြယလြောကအြထိ ရောကရြှိသှားရလွှကြ … ။
“အ အရမြး မကဲ နဲ့ကှာ … ဟငြ့ ဟငြ့ အို … “
“ခစွတြယြ မ ရယြ ဟငြး “
“သှား ကိုစိုး … လူဆိုး တဈယောကတြညြးမလာဘဲ သူ့အဖောပြါခေါလြာတယြ ဟှနြး “
“မ ပဲပှောတယြ သူ့ပါ ခေါခြဲ့ ဆို “
“အငြးပါ ကဲ ကဲ စပါတော့ သူနိုးသှားမှ ဟုတပြေ့ ဖှဈနေဦးမယြ ဟှနြးးး “
“ဒါဖှငြ့ စုပပြေး “
“နှဈ … ယောကစြလုံး လား “
“အငြးး ဟငြးး ဟငြးးးးး “
“လာ ဒီနား လာ အငြးးး အှနြးးးး … … အှနြးးးး အှနြးးးး ကှိုကြ … ကှိုကြ လား … အငြ့ … ဟငြ့ ဟငြ့ “
လူရိပသြုံးခုက အမှောငထြဲမှာ လုံးထှေးသှားကှသညြ။
ဝါဝါမှနကြိုယလြေးကို လေးဘကကြုနြးပေးလွှကသြားဖှဈနပှေီး တဈယောကရြဲ့လီးကို ကုနြးစုပြ၍ ကနွတြဈယောကကြ သူမရဲ့စောကပြတကြို ကုနြးမှုတနြကော တောတြောကြလေးဖီလငရြှိနပသေညြေ။
မောငစြိုးနှငြ့ အောငမြိုး …
ဒီနှဈယောကအြနကြ တဈယောကကြ သူမနှငြ့ တဈလမြးတညြး အတူနထေိုငသြူတှဖှဈေကှပှီး မောငစြိုးနှငြ့သူမတို့ အိမကြ နှဈအိမကြွောြ သုံးအိမလြောကပြဲခှားမညြ။ အောငမြိုးက အခှားရပကြှကကြဖှဈပှီး မောငစြိုး သူငယခြငွြးဖှဈသညြ။ နှဈယောကစြလုံး အသကြ နှဈဆယြ …အစိတဝြနြးကငွအြရှယတြှေ ။
ဝါဝါမှနြ မောငစြိုး ( သူမအခေါြ …ကို စိုး ) ကို ထိနြးထားတာကှာပှီ။ လှနခြဲ့သညြ့ တဈလကွောကြွောလြောကြ ကတညြးကပငြ ဖှဈသညြ။ဟိုနားဒီနား သှားလွှငြ မောငစြိုးကိုသာ ခေါခြေါသြှားတတသြညြ။ ကားအတူစီးရငြး ဘာဘာညာညာကလေးတှေ ထိမိကိုငမြိစရောက ကောငလြေး သူမနောကကြို ပါ လာခဲ့ပသညြေ။ လူသိရှငကြှားသိပမြရှိတဲ့ တညြးခိုခနြးတဈခုမှာ မောငစြိုးကို သူမခနျဓာကိုယအြား လိုသလို အသုံးပှုခှငြ့ ပေးလိုကသြညြ။ ထိုမှစ၍ မောငစြိုးကား သူမ ထားရာနေ စရောသှားဖှဈခဲ့ရခွပှေီ။
ခွာတိတကြ ခပဆြိုးဆိုး …လိုငြးလညြး အတောစြုံသူပဲဖှဈရာ အပေါငြးအသငြးလညြးမွားလှသညြ။မိုကပြေ့ရမြးပေ့ ဆိုတဲ့သူ အတောမြွားမွားဟာ သူ့ရောငြးရငြးတှေ ဖှဈလို့ … ။မောငစြိုးကို အပိုငကြိုငထြားနိုငမြှတော့ သူနှငြ့ဆကနြှယရြာ ပတသြကရြာပတသြကကြှောငြးတှကေ အလိုအလွောကပြါ လာခဲ့ရသညြ။ ဂိုဏြးစတားဆနဆြနြ သူကိုးကှယအြားထားရသညြ့ လူမိုကကြွောကြှီးကို သူမနှငြ့ တှေ့ဆုံခှငြ့ပေးခဲ့ရသညြ။ မောငစြိုး နညြးနညြးတော့ တငြးမိပမယြေ့ အာစရိတဈပိုငြးဖှဈနတောမို့ မတတသြာခဲ့ပါခွေ။
ဝါဝါမှနြ ဒီအခှငြ့အရေးကို အပီအပှငအြသုံးခလွိုကသြညြ။သူမအနနှငြေ့ ဆနျဒရှိလွှငရြှိသလို မောငစြိုးကို မလိမြ့ တဈပတနြှငြ့ခွိနြးဆိုပှီး သူ့အဖောတြဈယောကဖြှဈစေ ခေါလြာခိုငြးဖို့ တှေးမိလိုကသြညြ။
ဒီတဈကှိမကြ ပထမဆုံးအကှိမပြငဖြှဈတာမို့ မောငစြိုးတို့ နှဈယောကသြာမက သူမကိုယတြိုငလြညြး မကှုံစဖူး ရငတြုနပြနြးတုနဖြှဈနရသေညဆြိုတာ သူမမငှငြးနိုငပြါခွေ။
မောငစြိုးလီးက တုတတြုတထြှားထှားဖှဈ၍ ပိနသြှယသြောသူ့ခနျဓာကိုယနြှငြ့တောငြ သိပပြှီးမလိုကဖြကလြှသလို ဖှဈနသညြေ။ လူမူကှို လီးတကျကသိုလဆြိုတာမွိုး ကှားဖူးသလားလို့ … ။လီးက သူမတံတှေးရညဝြပှီး နီရဲပှောငလြကလြာသညြ။ တဆတဆြတနြှငြ့ တုနခြါနကော လဒဈကှီးပှူးထှကနြပေုံမှာ ဝါဝါမှနစြောကပြတကြို ခံခငွစြိတတြို့ ဟုနြးကနဲ အုံကှှလာစသညြေ။
မောငစြိုးဘောဒြါကှီး အောငမြိုးကလညြး လူပုံပွော့တိပွော့ဖတပြမယြေ့ ခပညြံ့ညံ့အစားထဲကတော့ ဟုတမြညမြထငပြါခွေ။ ဝါဝါမှနစြောကပြတကြို နူးနအေိနအေောငြ ဆှနှူးပေးနပှေီး စောကပြတတြဝိုကကြို လွှာဖှငြ့ အသှားအပှနယြကလြိုကြ စောကပြတအြကှဲကှောငြးကို အလွားလိုကလြွှာဖှငြ့ ယကယြကကြာ သပတြငပြှီး စောကစြိကလေးကို တဆတဆြတလြွှာထိုး၍ ဆှလိုကြ အစိထိပဖြူးကလေးအား ပါးစပဖြှငြ့ တပှှတပြှှတစြုပကြာ သှားနှငြ့ မနာမကငွအြောငြ ကိုကခြဲလိုကြ တဖနြ စောကခြေါငြးထဲလွှာသှငြးပှီး အတှငြးသားတှကေို လှညြ့ပတမြှှနှေောကလြိုကလြုပနြတောမို့ စောကပြတကြယားယံရုံမွှမကဘဲ ရှ သထကရြှ၍ နလကေော ပှငြးပှစှာဖှဈပေါလြာသောအလိုးခံလိုစိတနြှငြ့အတူ ဝါဝါမှနတြဈယောကရြူးမတတပြငြ ခံစားနရပေါတော့သညြ။
“လာ လာ အောငမြိုး မငြးလီးကို ငါစုပပြေးမယြ မောငစြိုး မှနမြှနလြိုးတော့ ကှာ ကှားလား မမ ပှောတာ “
“ဟုတကြဲ့ မမ ဝါ “
နှဈယောကစြလုံး ပှိုငတြူခေါငြးညိတပြှီး သူမစခေိုငြးသလို လိုကနြာလိုကကြှသညြ။
အောငမြိုးလီးကို ဘောငြးဘီဇဈဖှုတကြာ ကိုငစြမြးကှညြ့ လိုကတြော့ ဝါဝါမှနလြနြ့ဖပွသြှားသညြ။ သူ့လီးဘေးပတလြညကြ အဖုဖုအထဈထဈတှကေို လကနြှငြ့ စမြးမိလိုကလြို့ပဲ ဖှဈသညြ။ဧကနျတ ဂေါလြီလီးပဲ ဖှဈရမညြ။ ဒီလိုလီးတှကေ ခံရတဲ့ မိနြးမတှရေဲ့တဏှာစိတတြှကေို ပိုမို တုနလြှုပခြှောကခြှားထကှှလာအောငြ ပှုမူနိုငစြှမြးရှိလှတာကို သူမကှားဖူးနားဝရှိခဲ့၍ ဖှဈသညြ။
ဝါဝါမှနြ၏ ကုနြးပေးထားသညြ့ ဖငနြှဈဖကအြကှားရှိ စောကပြတအြခေါငြးပေါကကြလေးထဲသို့ မောငစြိုးလီးက ကှပသြိပစြှာ ဖှငြ့ တဈရဈခငွြး တိုးဝငလြာသညြ။ သူမအနနှငြေ့ အားမနာစတမြးပှောရလွှငြ ကိုဘခကလြီးတောငြ မောငစြိုးလီးလောကြ မဆှဲဆောငနြိုငတြာ အမှနပြငြ။ လီးက အရှယအြစားခငွြး သိပမြကှာခှားလှဘဲ ဟိုက အတှေ့အကှုံမွားသလောကြ လိုးနညြးစုံကို ပိုငနြိုငကြွှမြးကငွတြာတဈခုပဲ ပှောစရာရှိသညြ။
မောငစြိုးဆောငြ့ခကွကြလညြး ထိထိမိမိ ရှိနသညြေ။လီးကှီးကို စောကခြေါငြးအဝမှာ လှညြ့ပတထြိုးမှှပှေီးမှ တရှိနထြိုးလိုးဆောငြ့ ခခွှငြးမို့ အဝငနြကသြလောကြ ထိခကွပြှငြးလှပါသညြ။သူက အဆကမြပှတပြငြ တဇှပတြဖှပဖြှပနြှငြ့နအေောငြ သှကသြှကကြှီးဆောငြ့ပေးနပသေညြေ။အခကွနြှဈဆယြ သုံးဆယကြနေ အခကွလြေးငါးဆယြ အထိ မနားစတမြးပငြ ဆကတြိုကြ လိုးပေးနခှငြေးပဲဖှဈသညြ။
“စှပဖြှပြ ဘှတြ … ဘုတြ ဖတြ စှိ ဇှပြ ဘှပြ …ဘုတြ ပှပြ ဗှပြ …”
“အငြ့ အိ အိ အငြ့ ဆောငြ့ မောငလြေး ဆောငြ့… တအားနဲ့ လိုးပေး အိ … အီး အီး ထိ … ထိတယြ ဆောငြ့ ဆောငြ့ မှနမြှနြ ဟငြး ဟငြး … “
လီးတဈခွောငြးကို အလိုးခံရငြး ကနွလြီးတဈခွောငြးဖှဈသညြ့ အောငမြိုးလီးကိုလညြး အပှတတြောငလြာအောငြ သူမပါးစပဖြှငြ့ စုပြ၍ စုပြ၍ ပေးနသညြေ။ လီးက မဟားဒယားကှီးတောငမြတထြကှှလာသညြ။ ဂေါလြီသုံးလေးလုံးမက ထညြ့ထားတာမို့ လီးကနှဈဆလောကပြိုမို ကှီးထှားနသညြေ။
ဝါဝါမှနြ တငြးမခံနိုငတြော့ခွေ။မောငစြိုးဆောငြ့လိုးမှုနှငြ့ အတူ စောကရြညတြှေ တဈခွီပနြးလှှတထြှကြ သှားရသညြ။ သူက တဗှပဗြှပနြငြးဆောငြ့၍ ကောငြးတုနြးပငရြှိသေးသညြ။
“ကောငြးတယြ ငါ့မောငရြယြ မငြးလိုး လိုကတြာ မမ အားတှတေောငကြုနသြှားသလိုပဲ ဟငြး ဒီဖကကြိုလာ ပကလြကပြဲလိုးပေးတော့ “
မောငစြိုးကို ပကလြကလြိုးခိုငြးစဉြ အောငမြိုးကို သူမအပေါကြနခှထေိုငစြလေိုကကြာ သူမပါးစပထြဲ သူ့လီးသှငြးခိုငြးပှီး သူ့လီးကိုမှိနရြညယြှကရြညနြှငြ့ ဆကလြကစြုပပြေးလိုကသြညြ။လွှာနှငြ့လညြး လှညြ့ပတယြကပြေးသညြ။ထိုစဉြ …
“အား မမ … မ… မရတော့ ဘူး … အ … အားးး အားး “
မောငစြိုး နောကထြပအြခကွအြစိတလြောကြ အားကုနပြငသြှနြ၍ ဆောငြ့လိုးရငြး သူ့လီးကို သူမ၏စောကခြေါငြးထဲမှ ဆှဲခွှတလြိုကကြာ လရညတြှကေို သူမဝမြးဗိုကသြားပေါြ ဗှဈကနဲဗှဈကနဲ ပနြးထုတပြဈလိုကသြညြ။
“ကိုစိုး လီးပေး … စမြးပါ ဒီ … ဒီကိုလာ မှနမြှနြ … “
ဆိုပှီး ဝါဝါမှနကြ သူ့လီးကို အမှနပြငဆြှဲယူလိုကရြငြး မောငစြိုးလီးက လကကြနွလြရညတြှကေို အကုနအြစငပြှောငရြှငြးသှားအောငြ စုပပြေးလိုကသြညြ။အောငမြိုးလညြး ကောငြးနပှေီဖှဈ၍ သူမကို…
“မ ဝါ ကွှနတြောြ လိုးခငွြ ပှီ “
“လိုးပါ မောငလြေး ကောငြးကောငြး လိုးနောြ …မငြး လီး… ကိုတော့ မမ ခပလြနြ့လနြ့ပဲ “
ဆိုပှီး ပှောလိုကကြ သူမပေါငနြှဈဖကကြို သူလိုးနိုငအြောငြ ထပမြံ၍ ပှဲပှဲကားကားလုပပြေးလိုကပြသညြေ။ မောငစြိုးတဈခွီလိုးထားသညြ့ သူမစောကပြတကြှီးကလညြး ပို၍ပငြ ပှဲကားသှားသညြ။
အောငမြိုး အပီအပှငကြှီး လိုးပပှေီ။
ဝါဝါမှနြ့ ပေါငနြှဈဖကကြို ဟိုဖကဒြီဖကဆြှဲဖှဲလိုကရြာက ပှဲဟဟစောကပြတအြဝမှာ သူ့လီးတေ့ခွိနြ၍ ဇှိ စှတြ ဗှှတြ ဆိုပှီးတဈလကစြတညြး ဆောငြ့လိုးခလွိုကခြှငြး ဖှဈသညြ။
“အ အ …မောငြ … ေ မာငြ လေး … အိ… အငြ့ … “
ဝါဝါမှနြ မခံမရပနြိုငအြောငကြောငြးသှားသညြ။ဂေါလြီသီးတှကေ စောကဖြုတအြတှငြးနံရံမွားကို ကှမြးတမြးစှာပှတဆြှဲသှားပှီး စောကဖြုတယြားယံသမွှကို ဖှဖွေောကပြေးလိုကသြလိုဖှဈသှားတာမို့ သူ့ကို အထူးတလညြ ကွေးဇူးတငမြိသှားသညြ။
“ကောငြး ကောငြး … လိုကတြာ … မောငလြေးရယြ “
ဆိုပှီး သူမစကားပငြ ဟဟ မပှောနိုငရြှာဘဲ လညခြွောငြးထဲနငနြသလေို ဖှဈသှားရသညြ။ အောငမြိုး လီးဝငအြောငြ အတောကြလေးအားစိုကြ၍ သှငြးလိုကရြသညြ။စောကပြတကြ အလိုးခံဖူးပှီးသားပမယြေ့ ဂေါလြီတှေ တငြးခံနသညြေ့ အတှကြ စောကခြေါငြးအဝကလေးမှာ တဈတဈဆို့ဆို့ ဖှဈနရပှေီး ဇောခွှေးပွံအောငြ အားနှငြ့မှှနှေောကြ ဖိဆောငြ့သှငြးလိုကမြှသာ ဂေါလြီလုံးမွားက စောကခြေါငြးထဲကို ခကခြကခြဲခဲ ထိုးဖောကဝြငရြောကသြှားနိုငခြဲ့သညြ။
သူခွှေးပွံနသလေို သူ့ အလိုးခံရသူ ဝါဝါမှနခြမွာမှာလညြး စောကပြတနြှဈခှမြးဗှနြးဗှနြးကှဲမတတြ သှေးထှကအြောငခြံစားရသညပြငြ။
“အား မောငလြေး အောငမြိုး ပှနမြထုတနြဲ့ဦး ဒီအတိုငြးခဏစိမထြားပေးပါ … မငြး ဂေါလြီလုံးကှီးတှကေ မမ အခေါငြးလေး ထဲမှာ ဖိလှိမြ့ပဈနသလေိုပဲ ဟူး အူးးး နညြးနညြးခငွြး အသာကလေးလိုးပေး အငြးအငြးဟုတြ ဟုတပြှီ … အဲ့ဒီအတိုငြးပဲ ဆောငြ့ပေးထား နောြ … ဟုတလြား …အမလေး အာ့ … အ အလာ့ အမရေေ …နာ နလိုပတြာ ကွှတကြွှတြ ကွှတြ အ အားး ကောငြးတယြ အငြး အငြးးး ဆောငြ့ ဖှေးဖှေး ခငွြးဆောငြ့ မလောနဲ့ မောငလြေး ရေ … အား အ အိ အိ “
ဝါဝါမှနြ လကနြှဈဖကဖြှငြ့ သူ့ခါးကို ဖကထြားလိုကမြိသညြ။သူက လီးအရငြးထညြ့သှငြးထားရာကနေ ဖှညြးဖှညြးခငွြးလီးကို ကလနြ့ထိုးသလို အထကအြောကဘြယညြာ လှညြ့ပတထြိုးမှှပေေးနလွှကြေ ရှိပှီး အနညြးငယနြာကငွမြှုဝဒနော သကသြာလာတော့ မှသာ ဝါဝါမှနသြူ့ကိုတဈခကွခြငွြး ပှနလြညြ၍ ဖိဆောငြ့ လိုးစလေိုကပြါသညြ။
မောငစြိုးက သူ့လီးကိုပှနတြောငလြာအောငြ ဂှငြးထုပေးနသညြေ။အောငမြိုး နညြးနညြးလေးအရဲစှနြ့ပှီး သူ့လီးကို သူမစောကခြေါငြးလေးထဲသို့ အခကွနြှဈဆယလြောကြ လိုးသှငြးလိုးထုတလြုပလြိုကသြညြ။ဝါဝါမှနြ ဘာတဈခှနြးမွှ မပှောတော့ပါ။ အောငြ့ခံနပေုံရသညြ။
သူမစောကပြတတြဝိုကမြှာလညြး အရညမြွားရှှဲနဈနပှေီး လိုးရတာ ရှောရှောရှူရှူပှနဖြှဈလာသလိုရှိတာမို့ အောငမြိုး ဖီလငအြပှတတြကလြာကာ တဇှပဇြှပတြဗှပဗြှပနြှငြ့ မှိုငနြအေောငပြဲ လိုးဆောငြ့နလေိုကတြော့ သညြ။အမှနမြှာ ဝါဝါမှနြ သူ့လီးအဝငကြောငြးလှနြး၍ တဈခွီနှဈခွီမက သုံးခွီတိုငအြောငြ ခရီးပေါကခြဲ့ပှီဆိုတာကို အောငမြိုး အတှေ့အကှုံနုသေး၍ သတိမထားလိုကမြိခှငြးပငဖြှဈသညြ။
ဝါဝါမှနြ တဈယောကြ တောတြောကြလေး ကောငြးသှားသညြ။ အောငမြိုး၏ ဂေါလြီလီးကို အသညြးခိုကအြောငပြငြ နှဈထောငြးအားရ ရှိသှားရလသညြေ။သူ့ခါးကိုမလှတစြတမြးဖကတြှယလြိုကရြာက ဝါဝါမှနကြ …
“အောငမြိုးရေ မငြး သဘောရှိသာ လိုးပတေော့ မမ ခံလို့ ကောငြးနပှေီကှယြ လိုးပါ လိုးစမြး ခပကြှမြးကှမြးသာ ဆောငြ့လိုးပတေော့ “
ပှောရငြး သူမခါးလေးကိုအောကကြနကေော့၍ ကော့၍ တငပြါးကှီးနှဈဖကကြို ပငြ့လိုကမြှှောကလြိုကနြှငြ့ ပကပြကစြကစြကပြငြ အလိုးခံပဈလိုကပြသညြေ။ အောငမြိုးနှငြ့ သူမ အကောငြးကှီးကောငြးနစဉေမြှာ ကိုစိုးကလညြး သူမနို့အုံ အိအိကှီးနှဈလုံးကို ကိုငဆြုပဖြစွနြယကြာဖှငြ့ နို့ကို ခပကြှမြးကှမြးစို့ပေးလိုကလြရော အား အီးကနဲ စိမြ့နအေောငကြောငြးလှနြးလှသဖှငြ့ ဝါဝါမှနြ တဏှာစိတမြထိနြးနိုငရြှာတော့ဘဲ စောကရြညမြွား တရကှမြးပငြ ပနြးလှှတပြဈလိုကရြပါလသညြေ။
“အားအား ဆောငြ့မှနြ မှနြ လေးဆောငြ့ အောငြ … အောငမြိုးရဲ့ဟငြး ဟငြး အ အငြးး …ဟငြးးး ဟငြးးး “
ကော့ပွံ ထှနြ့လူးရငြး အတနကြှာအောငြ အောငမြိုးလညြး ဆကလြိုးနပှေီး သူ့လရညတြှေ သူမစောကခြေါငြးလေး ထဲကို တဗှဈဗှဈနှငြ့ ဆောငြ့ကှီးအောငြ့ကှီး ပနြးထှကသြှားခွိနကြမွှသာ နှဈယောကသြား အားပွော့ကာ ငှိမကြသွှားခဲ့ရသညြ။
“ကောငြးလိုကတြာ မောငလြေးရယြ “
“ကွှနတြောရြောပဲ မမ ဝါေ ရ “
အောငမြိုးက ပှောပှီး သူမကိုဖကနြမြးလိုကသြညြ။
“မမနား ဦးမလား ဆကလြိုးကှမလား “
မောငစြိုး သူမနားနားကပကြာ မေးလိုကတြော့ ဝါဝါမှနကြ
“ဒီအတိုငြးဆကလြိုးရငြ ငါသလေိမြ့မယြ ခဏနားပှီးမှ ဆကလြုပတြာပေါ့ “
“ကောငြးပှီ မမသဘောပါပဲ “
ဆိုပှီး သုံးယောကသြား ပှတသြီးပှတသြပလြုပကြာ တဈယောကကြ သူမနို့ကိုငလြိုကြ တဈယောကကြ သူမစောကပြတနြှိုကလြိုကြ လုပနြကှပှေီး အတနကြှာတော့မှ ဝါဝါမှနကြ မောငစြိုးနှငြ့ အောငမြိုးတို့ နှဈယောကြ၏လီးတှကေို ဟိုစမြးဒီစမြး လိုကလြံကိုငတြှယြ ဆုပဆြှဲကစားနရောက …
“မငြးတို့နှဈယောကြ တဈယောကအြပေါြ တဈယောကအြောကမြလိုးခငွဘြူးလား “
“ဘယလြို လိုးရမလဲ ပှောပါ မမ “
“အငြး တဈယောကကြ စောကပြတလြိုး … တဈယောကကြ မမဖငကြို လိုးပေါ့ “
“မ မ ခံနိုငရြငြ လိုးခငွတြာပေါ့ “
သူတို့နှဈယောကအြပှောကှောငြ့ သူမခိကနဲ ရယလြိုကမြိရငြး …
“ဒါဆိုရငြ အောငမြိုးပကလြကလြှနအြိပလြိုကြ … မငြးလီးကို မမလိုးပေးမယြ … ကိုစိုးက အနောကကြနမမေဝါ ဖငကြိုလိုးပေး … ဖှဈတယမြဟုတလြား လီးကိုတံတှေးဆှတပြှီးမှ … လိုးရမယနြောြ “
“သိပကြောငြးတဲ့အစီအစဉပြဲ မ မ ဝါ ရယြ ဟငြး ဟငြး ဟငြး “
“ပှီးတော့ ပှောရဦးမယြ အသံလညြးသိပမြထှကကြှစနေဲ့ဦး … မငြးတို့ အဈကို နိုးလာရငြ အားလုံး… ဒုကျခရောကကြုနလြိမြ့ မယြ… ကှားလား မမပှောတာ “
“ဟုတကြဲ့ “
“ကှားပါတယြ မမ ရဲ့ “
သုံးယောကသြား လုပငြနြးပှနစြကှသညြ။
အောငမြိုးက သံမံတလငြးပေါမြှာ ပကလြကအြိပခြလွိုကပြှီး သူမကအပေါစြီးမှနေ၍ အောငမြိုး၏ ဂေါလြီလီးပေါြ တကထြိုငကြာ သူမစောကပြတထြဲကို လီးသှငြးပေးလိုကသြညြ။ တဈခကွနြှဈခကွဖြိဆောငြ့ကာ ထိုငခြရွငြး လီးကှီးတဝကခြနြ့ အဝငမြှာ အောငမြိုးရငဘြတပြေါမြှောကအြိပခြလွိုကပြှီး သူမဖငကြို အနောကဖြကသြို့ ခပကြော့ကော့လေးလုပြ၍ ကုနြးထောငပြေးလိုကရြာ အသငြ့စောငြ့နသညြေ့ ကိုစိုးက သူမဖငသြားနှဈဖကကြို ဖိဖှဲကိုငြ၍ စအိုပေါကြ ဟတတ ကလေးကို သူ၏ တံတှေးဆှတထြားသောလီးကှီးဖှငြ့ ခပဆြတဆြတကြလေး ထိုးဆောငြ့ ထညြ့လိုကပြတေော့၏။
“အ အို့ အိ ဟငြ့ အငြ့ အ အားး အု အူးးး အလာ့ လား … ဟငြးမောငစြိုး ဆောငြ့ ဆောငြ့ …မငြးလီးကို … မမအထဲ … ဖိပှီး သှငြးပဈလိုကြ … ရ ရတယြ လိုး … လိုးစမြးခပသြှကသြှကဆြောငြ့ … အိ အငြ့ … ဟုတြ ဟုတပြှီ “
“ဖှပြ ပှပြ ဇှပြ … ဗှိ ပှှတြ … စှိ ဖှပြ ဇှပြ ဘုတြ ဖှပြ … ဘုတစြှိဖှပြ … ဗှပြ ဘှတြ ဖှပြ … “
မီးကုနယြမြးကုနြ ဆောကြှသညြ။ အသံမထှကနြှငြ့ ဆိုသညြ့တိုငြ ဝါဝါမှနကြိုယတြိုငရြဲ့နှုတမြှ နာကငွမြှု ရမျမကသြိပသြညြးမှု ပှှနြးတီးသညြ့ … ” အငြ့ … အိ အိ … အငြ့ … အီး ဟငြ့ … ဟငြ့ … အှနြးး အငြ့ …” ဟူသော အသံတဈစှနြးတဈစကမူ တားမနိုငဆြီးမရ တဈခကွတြဈခကွြ ပှငြ့ အံ ထှကပြေါလြာခဲ့ရလွှကြ … ။ ဘုတြ ဇှပြ ဘုတြ ဖတြ ဖှပြ …ဘှတြ ဗှပြ …ဇှပြ … ဟူသညြ့ သူတို့ သုံးယောကထြံမှ အသားဆိုငခြငွြး ရိုကခြတြ လိုးဆောငြ့ ကှရာမှ ထှကလြာသညြ့ အသံလှိုငြးမွားကလညြး ညဉြ့လယယြံကို လှုပနြှိုးဘိသညြ့ အလား အိမနြောကဖြေးရှိ မှကမျေဗလာမှေ့ယာထကမြှာ ဆူညံငရဲပှကြ၍ နကှပေတေော့ သညြ။
သုံးယောကစြလုံး အကောငြးကှီး ကောငြးသှားကှသညြ။
အောငမြိုးရော မောငစြိုးနှငြ့ ဝါဝါမှနကြိုယတြိုငရြော စောကပြတနြှငြ့ဖငကြို တဈလှညြ့စီ လိုးဆောငြ့ကှရာကနေ အောငစြိုးလညြး လီးတှအေောငြ့ပှီး ကိုစိုးလညြး သုကပြငမြထှကနြိုငအြောငြ ဖှဈကှရလွှကြ ဒှါရနှဈပေါကစြလုံး လီးနှငြ့ပယပြယနြယနြယြ အလိုးခံလိုကရြသော ဝါဝါမှနမြှာကား အကောငြးအဆိုးနှဈတနရြောပှှနြးသညြ့ ခံစားမှုအောကမြှာ ရာဂစညြးစိမကြို အလွှံပယကြှီးရရှိသှားပှီး မှပှငေပြေါမြှာပဲ ခှလကေမြသယနြိုငအြောငြ ဖလကပြှသှားခဲ့ရပတေော့သညြ။
မောငစြိုးတို့ နှဈယောကပြှနသြှားပှီး နာရီဝကလြောကကြှာတော့မှသာ သူမမှာ ကိုယြ့အိပယြာပေါကြိုယြ ပှနရြောကအြောငြ မနညြးကှီး ကှိုးစားပမြးစား လွှောကလြှမြးလာခဲ့ရ လသညြေ။
မနကနြအတေောကြှီးမှငြ့မှ ဝါဝါမှနအြိပရြာက နိုးလာသညြ။လငဖြှဈသူ ကိုတငမြောငကြား နံနကစြာကို ကိုယြ့ဖာသာပငြ မှှနှေောကစြားသောကကြာ အလုပခြှငရြှိရာသို့ အခွိနမြှနပြငြ ထှကခြှာသှားလပှေီ။
သူ့အနနှငြေ့ … မနေ့က နေ့ရောညပါ တဈခွီစီလောကြ သူ လှနလြှနကြွူးကွူး ကာမဆကဆြံမိခဲ့ ၍ မယားခွောကလေးခမွာ အိပယြာမှစောစောမထနိုငဘြဲဖှဈကာ တောတြောကြလေးပနြးလနွရှောလိမြ့မညဟြုပငြ ထငမြှငမြိနမလေား မပှောတတပြါခွေ။
ဒီတဈရကလြုံးလုံး ဝါဝါမှနြ ဘယကြိုမှမသှားတော့ဘဲ အိမမြှာပဲ ဇိမနြှငြ့နှပကြာ အနားယူနလေိုကပြှီး မနေ့ကတဈနေ့တာလုံး သူမ ခံစားရရှိခဲ့ရသညြ့ လောကစညြးစိမကြို ပှနလြညြ စမှုံ့ပှနြ၍ ဖီလငယြူကာ နမေိပသညြေ။
ညနစေောငြးလောကမြှာ မောငစြိုး မလညမြဝယနြှငြ့ သူမဆီကို ရောကရြှိလာသညြ။
“ကိုကွောြ ပှနရြောကလြာလို့ မမဝါ ရေ ဒီညအကှောငြးတဈခုခု ပှပှီး အပှငထြှကခြဲ့လို့ မရဘူးလား “
ဝါဝါမှနြ သကပြှငြး ဟငြးကနဲ ခလွိုကမြိသညြ။ကွောကြှီး ဆိုတဲ့သူကို သူမ လှနဆြနလြို့တော့ မရ။ ကိုယြ့ဖကကြ အတတနြိုငဆြုံး လိုကလြိုကလြွောလွောဆကဆြံနိုငမြှသာ ရရှညေအြတှကအြကွိုးရှိလိမြ့ မညဖြှဈကှောငြး သူမတှေးမိပါသညြ။
“မမ ကှံကှညြ့ဦးမယလြေ ကိုစိုး သူပှနလြာရငြ တဈခုခုပှောဆိုပှီး ထှကခြဲ့တာပေါ့ မငြးခါတိုငြးနရောကပဲ စောငြ့နေ ကှားလား ကိုစိုး “
“ဟုတကြဲ့ မမ ဝါ … ကွှနတြောတြို့ ညနမှေ ပှနြ တှေ့ကှမယြ နောြ “
“ကောငြးပှီ မောငလြေး “
လငတြောမြောငြ ပှနလြာခွိနမြှာ သူမအသငြ့ ဖှီးလိမြးပှငဆြငပြှီးနပှေီ။
ပဲခူးမှ ကွောငြးနဖကြေ သူငယခြငွြးမတဈယောကြ ကားအကဆြီးဒငြ့ဖှဈ၍ သှားရောကကြှညြ့ရှုမညဖြှဈပှီး နှဈရကလြောကနြပှေီးမှ ပှနလြာမညြ ဖှဈကှောငြးမွားပှောဆို၍ ကိုတငမြောငလြညြး …
“ဒါတော့ သှားကိုသှားရမှာပေါ့ သူငယခြငွြးခငွြး အားပေးရမယြ့ ဝတျတရားရှိတယြ အကွိုးအကှောငြးလညြး ပှနပြှောပှနောြ ဝါဝါ ရယြ “
ဆိုပှီး သဘောတူလကခြံ၍ အိမကြနေ ကားဂိတသြို့သှားရနြ တကျကစီတဈစီးရှာမညဆြိုပှီး ထှကခြလွာလိုကသြညြ။
တဈလမြးကွောကြ အိမတြဈအိမရြှေ့မှာ မောငစြိုးစောငြ့နသညြေ။နှဈယောကသြား ကားတဈစီးငှား၍ ကွောကြှီးရှိနမညေဆြိုသော ရပကြှကတြဈခုထဲသို့ နာရီဝကခြနြ့ ကားစီးပှီးရောကရြှိလာခဲ့ကှပါသညြ။
ကွောကြှီးက စောငြ့နပေါသညြ။သူ့ပုံစံက လူမိုကလြို့ မထငရြပါ။အသကြ ၄၀ ဝနြးကငွအြရှယခြနြ့ အသားလတလြတြ နှာတံပေါပြေါြ ရုပရြညသြနြ့ပှနြ့ပှီး သပရြပစြှာဝတစြားထားလွှကြ အရပကြတော့ ၆ပေ နီးနီးလောကရြှိမညြ။
ဝါဝါမှနအြနနှငြေ့ သူနှငြ့တဈကှိမတြှေ့ဆုံဖူးပှီးဖှဈရာ နှဈယောကသြား တရငြးတနှီးပငနြှုတဆြကလြိုကကြှပှီး သူ့အနီးမှ ဆကတြီခုံတဈခုမှာ ဝငထြိုငလြိုကပြါသညြ။
“ဝါဝါ အခွိနရြတယမြဟုတလြား “
“ရပါတယြ အိမကြို တဈရကနြှဈရကဆြိုပှီး ပှောခဲ့ပါတယြ “
သူက လကဖြွောကတြဈခကွတြီးပှီး အားရကွနပေသြောအပှုံးနှငြ့ …
“အိုကေ …ကဲ ဒါဖှငြ့ ဒီနားလာဦး မငြးကို ဆုခရွမယြ “
ဝါဝါမှနြ သူ့အနားတိုးကပထြိုငလြိုကတြော့ သူကခါးကိုပှေ့ဖကပြှီး သူမနှုတခြမြးကို ပှှတကြနဲ လာနမြးသညြ။ ဒီနောကြ မောငစြိုးဖကကြို လှမြးကှညြ့ကာ
“အပေါတြကသြှားလိုကြ မောငစြိုး မငြးအဆငပြှအေောငြ ကိုယစြီစဉပြေးထားတယြ လိုအပမြှ ငါခေါလြိုကမြယြ ကှားလား “
“ဟုတကြဲ့ ကိုကွောြ “
မောငစြိုးလညြး သူ့ကိုရှောငခြိုငြးလိုကမြှနြး သိပှီး အပေါထြပသြို့ တကရြသညြ့ လှကေားထဈမွားအတိုငြး လှမြးတကလြာခဲ့လိုကသြညြ။ အပေါရြောကတြော့ သူ့ကို မိနြးမငယကြလေးတဈယောကကြ စောငြ့ကှိုနတောတှေ့လိုကရြသညြ။
အငြး …ဒါဟာ သူ့အလိုဖှညြ့ဆီးပေးလို့ ငါ ပှနခြံစားရတဲ့ ဆုလာဘပြဲ လကမြလှှတစြနေဲ့ မောငစြိုး …ဟူ၍ မောငစြိုးတဈယောကြ ကိုယြ့ဖာသာကိုယြ စိတထြဲကပှောရငြး ပှုံးမိသှားရပသညြေ။
ကွောကြှီး သူ့အရှေ့စားပှဲပေါကြ ဘလကလြဘယေပြုလငြးထဲကနေ အရကလြကနြှဈလုံးခနြ့စီ ဖနခြှကနြှဈလုံးထဲ လောငြးထညြ့ပှီး စပလြိုကသြညြ။တဈခှကကြို ဝါဝါမှနထြံလှမြးပေးသညြ။ကနွတြဈခှကကြ သူ့အတှကြ …
“ကို ကှီး ဟငြ့ ဟငြ့ …”
“…… …… “
ဝါဝါမှနြ ဖှညြးဖှညြးခငွြးမော့ခလွိုကသြညြ။ သူမလညခြွောငြးထဲ ပူကနဲ …အကောငြးစားအရကမြို့ အဝငတြော့ မဆိုးလှပါ။နောကတြဈခှကြ …ထပမြံ၍ ခွိဈကလေး မှုံ့လိုကြ နောကထြပတြဈခှကမြော့သောကလြိုကြ ပူကနဲ ပူကနဲ ရငထြဲမှာလညြး နှေးကနဲသိမြ့ ကနဲ …သူမမကွနြှာကလေးက ဘလကလြဘယြေ အရှိနကြှောငြ့ထငသြညြ။ နီနီမှနြးမှနြး သှေးရောငကြလေးသမြးပှီး တဈမွိုးပငြ ခစွစြရာကောငြးနသေေးတော့ သညြ။
နှဈယောကသြား ထိုငနြရောကထလိုကတြော့ သူမကိုယလြေး အရှေ့ကို နညြးနညြးယိုငလြို့ သှားရသညြ။
ကွောကြှီး သူမပုခုံးကလေးကို အသာထိနြးကိုငကြာ အိပခြနြးဆီသို့ လှမြးလာခဲ့ကှပှီ။
“ကိုကွောြ ဟငြးဟငြး ပွောတြယြ ဒီည ဝါဝါတို့ အေးဆေးနရအေောငနြောြ ကိုကွောလြာတာသိလို့ ဝါဝါ ပဲခူးမှာနှဈရကနြမယေပြှောခဲ့တယြ သိလား “
ဝါဝါမှနြ မကွလြုံးကလေးစငြးကာနသလေောကြ စကားကဖှငြ့ သှကနြသညြေ။
အိပခြနြးထဲရှိကုတငကြယွကြှီးပေါမြှာ နှဈယောကသြား ကိုငကြှတှယကြှ ဖကကြှနမြးကှနှငြ့… ကွောကြှီးက ဝါဝါမှနကြို သူတှေ့ဖူးကှုံဖူး သမွှ မိနြးကလေးတှထေဲမှာ အခိုကဆြုံးဆိုပှီး တောတြောကြလေး အရေးပေး ဆကဆြံကာ ခစွစြခငစြ သမီးရညြးစားစုံတှဲမွားလို တရှိုကမြကမြကြ နမြးစုပလြို့မဝ နိုငအြောငပြဲရှိနပေေးသညြ။
ဝါဝါမှနကြကွောကြှီး ခှရငြေးဖကဆြီ ကိုယကြလေးလွှောဆငြးလိုကပြှီး သူ့ပုဆိုးကိုခွှတခြလွိုကရြာက အတှငြးခံကိုပါ ဆှဲခွှတြ၍ သူ့ဘောငြးဘီအောကကြနေ ထှကပြေါလြာသော လီးကှီးကိုဆုပကြိုငကြာ လှညြ့ပတကြှညြ့ရှုရငြး သူမနှုတခြမြးကလေးဖှငြ့ အသာအယာပငနြမြးစုပလြိုကပြါသညြ။ကွောကြှီးလီးမှာ မတောငသြေးသောလြညြး ပငကြိုယကြှီးသူဖှဈ၍ လကတြဈဆုပစြာနီးနီးလောကရြှိနတောတှေ့ရပသညြေ။ ရှညလြညြးတောတြောရြှညသြညြ။
သူ့လီးက အောငမြိုးလီးလို ဂေါလြီထညြ့ထားတာမွိုး မဟုတပြမယြေ့ လုံးပတရြော အလွားပါ ကှညြ့ကောငြးသညြ့ လီး ဖှဈ၍ မိနြးမတို့အကှိုကဟြုပငဆြိုရမညြ။ဝါဝါမှနလြကကြ လီးကိုဂှငြးတိုကသြလိုဆောငြ့ဆောငြ့ပေးလိုကပြှီး လီးတဈခွောငြးလုံးအား ပါစပဖြှငြ့စုပငြုံ၍ လီးဒဈထိပဖြူးကို လွှာနှငြ့ဝေ့ဝိုကယြကပြေးလိုကြ လီးကိုယထြညြ တဈလွှောကကြို အသှားအပှနလြွှာနှငြ့ ယကကြာသပကြာဖှငြ့ ဂှေးဥနှဈလုံးကိုလညြး ပှှတကြနဲပှှတကြနဲ နအေောငြ တယုတယနှငြ့ စုပယြူလိုကသြေးသညြ။
လီးကှီးတဖှညြးဖှညြးတောငမြတကြှီးထှား လာကာ အကှောအပှိုငြးပှိုငြးထလို့ လာသညြ။ ဒဈကှီးက အပှူးသားနှငြ့ တဆတဆြတတြုနခြါနပှေီး သူမကို ခေါငြးညိတဖြိတခြေါနြသညြေ့အလား … အရကရြှိနနြှငြ့ ရာဂအရှိနရြောပှီး နဂိုကတညြးက အလိုးခံဖို့စိတစြောနသေူပီပီ ဝါဝါမှနြ သူ့လီးကို အပှတတြောငလြာအောငြ ငုံ့ကာငုံ့ကာ ယကလြိုကစြုပလြိုကလြုပြ၍ လီးခွောငြးကို ဆှဲဆှဲဆနြ့ နကော အလွား ၈ လကမြသာသာရှိသညြ့ လီးကှီးက တဈစတဈစပိုမို၍ သနမြာတောငြ့တငြးလာသလိုထငမြှတရြပှီး ကွောကြှီးလညြး သူမကိုယလြေးကို သူ့ဖကကြို ဆှဲယူ၍
“လိုးခငွပြှီ ဝါဝါရယြ မလိုးခငြ မငြးစောကပြတကြလေး ကပထြိုးပေးစမြးပါ စောကပြတကြို အားရအောငြ ကှညြ့ခငွလြို့ “
လို့ပှောရငြး ဝါဝါမှနအြားထရပစြလေိုကတြော့ သူမကိုယလြေးက ထိုငနြသညြေ့ ကွောကြှီးမကွနြှာအရှေ့မှာ သူ့ကို ကားရယားကှီး ခှရပလြိုကသြလိုဖှဈသှားပှီး စောကပြတနြှငြ့မကွနြှာ အပမြိရကသြားဖှဈသှားလသညြေ။ ကွောကြှီး ဘာဂွာအစှမြးပှလေ ပှီ။
စောကပြတကြို လကခြွောငြးမွားနှငြ့ မညှာမတာ ထိုးစိုကသြှငြးကာ ဆောငြ့ဆောငြ့ပေးလွှကြ စောကစြိကလေးကို ပါးစပဖြှငြ့ကိုကငြုံခဲ၍ လှုပနြှူးကာ ဆှပေးနသညြေ။ စောကပြတကြိုတပှတပြှတြ လွှာနှငြ့ယကပြေးသညြ။ အရညလြိုကလြာမှနြးသိတော့ သူပိုအားတကလြာပှီး စောကပြတအြကှဲကှောငြးကို အောကမြှအထကသြို့ ဝကပြကသြညြ့နှယြ ယကယြကသြပတြငပြဈလိုကကြာ အခေါငြးကလေးထဲလွှာသှငြးမှှေ့ထိုးပှီး စောကစြိကို နှာခေါငြးထိပနြှငြ့ ထိုးထိုးဆှ ပေးလိုကတြော့ ဝါဝါမှနြ အားးး …ကနဲကော့ပွံတကလြာခဲ့ရ ပှီး …
“အိအီး မရတော့ ဘူး ကို ကိုကွောြ လိုးတော့ တောပြှီ လိုးပေးတော့ ဝါဝါ ယားလှနြးလှပှီ “
“ဘာကို …လိုးရမလဲ ဝါဝါ ရ ယြ “
“ဟငြ့ ဟငြ့ စောကြ … စောကပြတကြို “
“မဟုတသြေးဘူး… ဆကြ ပှော “
“စောကြ … စောကခြေါငြးထဲကို ကိုကွောြ့ …လီးကှီးနဲ့ လိုး … လိုးပေး ပါ လိုးပါမှနမြှနြ ကိုကှီးရယြ ဟငြး ဟငြး “
ဝါဝါမှနတြဈယောကြ အပှတဟြော့နပှေီ။
လူကလညြးထှနတေောမို့ စိတထြဲရှိတာကို ဘယလြိုမှအောငြ့အညြး မွိုသိပမြထားနိုငဘြဲ ဖှဈကာ တကွီကွီ တောငြးဆိုနပသေညြေ။
“လိုးမှာပေါ့ ကိုယြ မလိုးခငြ ဝါဝါကိုယြ့လီးကို အရငလြိုးပေး ပါလား “
“ရတယြ လိုးပေးမယြ ဝါဝါ့ စောကပြတထြဲ လီးဝငရြငတြောပြှီ ကနွတြာ ဘာဖှဈဖှဈ “
ဆိုပှီး ဝါဝါမှနသြူ့ကို တှနြးလှဲခလွိုကရြာက သူ့ကိုယပြေါခြှ၍ ထိုငခြလွိုကပြါသညြ။
သူ့လီးကှီးက အစှမြးကုနတြောငမြတပြှီး မိုးပေါထြောငနြသလေိုရှိတာမို့ ဝါဝါမှနဖြငသြားအိအိကှီးနှဈဖကကြ သူ့လီးအပေါကြနတညြေ့တညြ့မတမြတတြေ့ခွိနြ၍ ဆောငြ့ထိုငခြလွိုကလြရော စောကခြေါငြးပေါကထြဲကို လွှောကနဲ ထိုးနဈ စိုကဝြငသြှားခဲ့ရပှီး …
“အား ကောငြးလိုကတြာကိုရယြ ကို့လီးကှီးကို ဝါ ဝါ တော့ … အားရ လိုကတြာကှယြ “ဆိုပှီး …
ဝါဝါမှနြ အဆကမြပှတကြွုံး၍ ဖိကာဖိကာနှငြ့ ဖငကြှီးကိုတလိမြ့လိမြ့နအေောငြ ဆောငြ့ထိုငခြနွပတေေော့၏။ လီးကှီးက စှိကနဲ ဇှပကြနဲ စောကရြညတြှလညြေး အလွှံပယကြှီး ယိုစီးကလွာရကာ အဝငခြွောလှတာကှောငြ့ ဆောငြ့ကောငြးကောငြးနှငြ့ လိုးဆောငြ့ခရွငြး အတနငြယကြှာတော့ ဝါဝါမှနတြဈယောကြ နညြးနညြးအမောဖောကလြာ၍ သူ့ရငဘြတပြေါကြို မှောကအြိပခြလွိုကပြှီး အမောဖှနလေေိုကကြာ …
“နို့ကို စို့ပေး ကိုကွောြ ကိုကွောနြို့စို့ တာ ခံခငွလြို့ … “
“စို့ ပေးမယြ ဖငကြို ဖှေးဖှေးခငွြးလှုပပြှီး ဆောငြ့ပေး ကိုယြ့လီးက စောကပြတနြဲ့မတှေ့ရတာကှာပှီ … ခုလို စောကပြတထြဲမှာ လီးစိမပြှီး … ထညြ့ထားရတဲ့အရသာက ဘာနဲ့မှမတူဘူး “
“ဟငြး မယုံဘူး ဒီလီးလား စောကပြတမြလိုးဘဲနဲ့ နနေိုငမြှာ ဟှနြးး “
“တကယပြှောတာ ခုတလောအလုပမြွားလို့ ဘယစြောမြှ မလိုးဖှဈဘူး “
“ဒီလိုဆိုရငလြညြး … လိုး …လိုးပါရှငြ ကွှနမြစောကပြတကြို တဝကှီးလိုး ဒီနှဈရကလြုံးလုံး မအိပဘြဲနဲ့လိုးစမြးပါ ကွှနမြစောကပြတကြှဲ အောငြ ခံပေးမယြ… ဟငြး ဟငြး ဟငြး “
ဝါဝါမှနကြိုယလြေးကိုပှနကြှှပှီး သူ့လီးကို ထပမြံလိုးဆောငြ့နလေိုကသြညြ။
“ဖှပြ ဇှပြ… ဘုတပြှှတြ ဗှှတြ ဗှိ စှတြ… ဖှပြ ဇှပဘြုတဖြတြ … ဘတဗြှပြ… ဘုတြ ဖှပြ “
“အား ကောငြးတယြ … ဆောငြ့ ဆောငြ့ ကိုယအြောကကြနေ ကော့လိုးပေးမယြ ကဲ … ကဲ ဟငြး …ဟငြး “
“အ အား ကွှတကြွှတြ ကိုကွောြ ရယြ လီးကှီးက ကောငြးလှနြးလိုကတြာကှယြ အငြးး အငြးးး လိုး လိုးပေး ကော့ထိုးပေး ကွှနမြလိုးတာရော ကောငြးရဲ့လား ဟငြ့ ဟငြ့ “
“ကောငြးတယြ ဆကလြိုးပေး … တောကြ နငြ့ဖငကြှီးနှဈဖကကြ အယနြလေိုကတြာကှာ ဖငသြာလိုးပဈလိုကရြ တောတြောဆြိမြ့နမှောပဲ “
“ဖငလြိုးခငွရြငလြညြးရ တယြ ညတဈရေးနိုးမှ လိုး …ခုက စောကပြတထြဲ လီး ထညြ့လို့တောငြ … မဝသေးဘူး… ဟငြး … ဟငြး ဟငြး “
ကွောကြှီး ပှနကြော့လိုးပေး၍ သူမတဈခကွတြဈခကွဖြိဆောငြ့အခနွှငြ့ တိုကဆြိုငပြှီး ထိခကွပြှငြးသှားရကာ သားအိမအြထိ ဒုတကြနဲ ဒုတကြနဲ အီဆိမြ့ နပှေီး ဝါဝါမှနြ အရှိနမြလွှော့တော့ဘဲ ထပခြါတလဲလဲဖိဆောငြ့ထိုငြ၍ ဖငသြားကှီးနှဈဖကကြို ရှေ့တိုးနောကငြငပြှုကာ အခကွသြုံးလေးဆယြ ဆောငြ့လိုးခလွိုကတြော့ သူမရော ကွောကြှီးပါ စောကရြညနြှငြ့လရညမြွား ပှိုငတြူပငြ ပနြးလှှတထြှကသြှားကှပှီး တဈခွီပှီးဆုံးခှငြးသို့ ရောကခြဲ့ရလသညြေ။
ကွောကြှီးက သူမကိုယကြလေးကို စှေ့ကနဲပှေ့ခွီကာ ကုတငပြေါသြို့ လှဲခလွိုကပြှီးနောကြ ပကလြကပြုံစံ ပှောငြး၍ လိုးလိုကပြါသညြ။ တဈခွီအပှီးမှာ အနားမယူဘဲ ဒုတိယအခွီ ထပမြံ၍ လိုးဆောငြ့ခှငြးမို့ ဝါဝါမှနြ သူ့ကိုအတောကြှီးကို ဖှုံမိသှားရပါသညြ။
“တောတြောလြိုးနိုငတြဲ့ လူကှီး …လီးလညြးသနသြလောကြ လိုးအားလညြး သနလြှနြးလှတယြ ” ဆိုပှီး တှေးမိသေးသညြ။
ကွောကြှီး ဇယဆြကသြလို တဗှပဗြှပြ တဖှပဖြှပအြသံထှကအြောငြ တရကှမြးလိုးဆောငြ့ပေးနသညြေ။ လီးကိုယထြညြ တုတတြုတကြှီးက သူမစောကဖြုတအြတှငြးသားတှကေို ခပကြှမြးကှမြးပှတဆြှဲ၍ စောကခြေါငြးအပေါကကြလေးကိုမကယွကြယွအြောငြ ခွဲ့ထှငပြေးနသညြေ့ အလား အတငြးဝငအြတငြးထှကြ တကသြုတရြိုကကြာ တဈလိုးတညြးလိုး တဈဆောငြ့တညြးဆောငြ့နပှေီး သူမ၏ရမျမကသြှေးမွားလညြး တဈစတဈစနှငြ့ ပှနလြညဆြူပှကလြာခဲ့ရပှနသြညြ။
အောကမြှနေ၍ ဖငကြှီးနှဈဖကကြို ကော့ကော့ထိုးပေးရငြး စောကခြေါငြးထဲကို လီးတဈဆုံးဝငရြောကအြောငြ ကူဆောငြ့ပေးလိုကရြာက ဝါဝါမှနြ တအငြး အငြး ညညြးသံထှကလြာခဲ့ပှနသြညြ။
“ကောငြးလား လီးကို ကှိုကလြား “
“ကှိုကတြယြ အကို့လီး တဈကှပနြတောကိုက စိတပြိုထလာသလိုပဲ ကွှနမြပေါငနြှဈဖကြ ထမြးပှီးလိုးပါ အကိုရယြ”
“နငြ့စောကပြတလြညြး လိုးလို့ အရမြးကောငြးတယသြိလား ဝါဝါ “
“တကယလြား အကို ကှိုကလြား “
“ကှိုကလြို့ ခုလို ခေါလြိုးတာပေါ့ မိနြးမတှအမွေားကှီးရှိတာပဲ နငြ့ကို လိုးရတာ ဘယမြိနိးမလိုးတာနဲ့မှ မတူဘူး အတှေ့လညြးကောငြး အပေးလညြးကောငြးတယြ ဟဲ ဟဲ “
“လိုးစမြးပါ ကိုရယြ… အကို ကှိုကရြငြ ဝါဝါလညြး အလိုးခံရတာ ပွောတြယြ … လငတြဈယောကရြထားတာ ခုလိုတဈခါမှ … အလိုးမခံရ ပါဘူး … သိလား အကို … လိုး လိုး အားရပါးရ စိတရြှိသာ …လိုး ပါ နောြ “
“ဗှှတြ ဇှပြ … ဘှပြ ဖှပြ ဗှပြ … ဘုတြ ဘုတြ … ဘတြ ဖတြ ဗှပြ … ဗလပြ စှိ ဘှပြ …”
“အငြ့ အိ အိ အ အားးး အ အားးးး လိုးလိုး တော့ အကို ဆောငြ့ မှနမြှနလြေး ဆောငြ့လိုး ပေး “
သူက ဝါဝါမှနပြှောသလို သူမ၏ပေါငနြှဈဖကကြို ပုခုံးမှာတငထြမြး၍ တောသြလငြးခှေး မိတလြိုကသြလို အဆကမြပှတြ ဇပဇြပြ ဇပဇြပနြှငြ့ ခါးကို ကော့၍ ကော့၍ သူ့လီးကို သူမစောကခြေါငြးအတှငြးထဲသို့အရောကြ သှငြးခညွထြုတခြညွလြုပကြာ လိုးပေးလိုကတြော့ အခကွလြေးဆယြ ငါးဆယြ လောကမြှာပငြ ရမျမကဇြောကပြ နသေော ဝါဝါမှနတြဈယောကြ စောကရြညတြသှငသြှငြ စီးကကွာ ပှီးခငွခြငွြ ဖှဈလာပှနပြါသညြ။
ဒီတဈခွီ သူလိုးတာ သိပကြှာနသလေိုထငရြသညြ။ပထမတဈခွီ ပှီးခဲ့တာမို့ သုကထြှကမြမှနတြော့ဘဲ ကှာရှညထြိနြးထား နိုငကြာ သူမကို ကာမစညြးစိမအြပှညြ့အဝရအောငြ တဈဖကတြဈလမြးကနေ ဖှညြ့ဆီးပေးနိုငလြသညြေ။
ဝါဝါမှနြ သူဆောငြ့ခကွတြိုငြးကို ကော့နအေောငခြံရငြး စောကခြေါငြးထဲမှာရော ရငခြေါငြးထဲမှာပါ စူးကနဲအောငြ့ကနဲဖှဈဖှဈသှားကာ သားအိမခြိုကအြောငအြလိုးခံရလေ တဏှာရမျမကပြိုကှှလာလမေို့ အံကလေးတကှိတကြှိတရြှိရာက ဖငသြားနှဈဖကြ တှနြ့ကနဲ ရှုံ့ကနဲဖှဈသှားရပှီး စောကဖြုတအြတှငြးသား တှကေ သူ့လီးကှီးကို တဖစွဖြစွနြအေောငြ နှယပြတသြလို ဆှဲငငြ ရဈဖှဲ့ကာ တဟငြးဟငြး တအငြ့အငြ့ ဖစွြ၍ ညှဈ၍ ဒုတိယအခွီ စောကရြညမြွား တပှကပြှကြ ထှကအြံကလွာခဲ့ရပါတော့သညြ။
သူက မရပမြနားဘဲ ဆကလြကဆြောငြ့လိုးနပေါသညြ။ဝါဝါမှနတြဈယောကြ သုံးခွီ လောကြ ပှီးတော့မှပငြ ကွောကြှီးလရညထြှကကြာ ဒုတိယအခွီပနြးတိုငသြို့ ဆိုကရြောကသြှားခဲ့လသညြေ။
နှဈယောကသြား အတောကြလေးမောသှားကှပှီး ကုတငကြှီးပေါမြှာ ပူးပူးကပကြပြ ပှေ့ဖကလြကွသြား လဲလွောငြး အနားယူလိုကကြှပါသညြ။
တဈရေးနိုးတော့ အလုပပြှနစြသညြ။
မနကမြိုးစငစြငသြာလငြးသှားသညြ။ကွောကြှီးက သူမကို လိုး၍ကောငြးနတေုနြးပငြ။သူက နှဈရကနြှငြ့ နှဈညလုံးလုံး သူ့စိတတြိုငြးကွ အားရအောငဆြောပြှီးမှ ဝါဝါမှနကြို တပညြ့ကွောြ မောငစြိုးလကထြဲအပနြှံကာ အိမပြှနပြို့ ခိုငြးလိုကပြါသညြ။