“နွယ်….. ဒီနေ့ည အတွင်းခံတွေ မဝတ်ခဲ့နဲ့နော် မောင်ဒီတိုင်းလေးမြင်ခြင်လို့” “ဟာ…. မောင်ကလဲကွာ နွယ်ဒီတိုင်းကြီးမနေရဲပါဘူး” “လုပ်ပါကွာ မောင့်မိန်းမက ဘယ်လောက်လှလဲဆိုတာ လူတွေကြည့်ရအောင်” “မောင် အရမ်းမကဲနဲ့ကွာ ဟိုဘက်ဝိုင်းကလူတွေက နွယ့်ကိုကြည့်နေကြပြီး” “ကြည့်ပစေပေါ့ကွာ မောင့်မိန်းမကို လှလို့ကြည့်တာပဲဟာ” “သူတို့က နွယ့်အောက်ပိုင်းကိုကြည့်တာကွ မောင်လက်ခဏဖယ်ဦး” ထိုခါမှ ရဲရင့်ဦးလဲ မေသက်နွယ် စောက်စီလေးကို ပွတ်ကာပေးလိုက်သည်။
မေသက်နွယ်ကတော့ ရဲရင့်ဦးလက်မောင်းလေးကိုကိုင်ကာ ခေါင်းကိုငုံ့ထားသည်။ မေသက်နွယ်လဲ စောက်စိကို ပွတ်ပေးနေခြင်းကြောင့် သတိလွတ်ကာ ပေါင်ကိုကားပေးမိလိုက်သည်။ စားပွဲထိုးလေး စားသောက်စရာတွေလာချမှ ရဲရင့်ဦးလည်း ဖယ်ပေးလိုက်သည်။ မေသက်နွယ်မျက်နာလေးကိုကြည့်လိုက်တော့ ရမက်စိတ်များနှင့် မျက်နာလေးပါရဲနေတော့သည်။ ရဲရင့်ဦးနဲ့မေသက်နွယ်လဲ စားသောက်စရာရှိတျိားကို စားသောက်လိုက်ကြသည်။ ရဲရင့်ဦးက မေသက်နွယ်ကို အချိုရည်ထဲတွင် အရက်ထည့်ကာ တိုက်လိုက်သည်။
“သက်နွယ် မောင်တို့ဒီည ဒီနားကဟိုတယ်မှာပဲ အိပ့်ကြမယ်လေ ဘယ်လိုလဲ” “မောင့်သဘောလေ သက်နွယ်ကတော့ဘယ်မှာအိပ့်အိပ့် ဘယ်သူနဲ့အိပ့်အိပ့်ရတယ်” “လူဆိုးမလေးပါကွာ ကဲပါလာ အတာဆိုလဲ ဟိုတယ်သွားနားကြမယ်” ရဲရင့်ဦးနဲ့ မေသက်နွယ်လဲ ဟိုတယ် အခန်းတစ်ခန်းယူခဲ့လိုက်ကြသည်။ အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ရဲရင့်ဦးက မေသက်နွယ်နှုတ်ခမ်းများအား စနမ်းလိုက်သည်။ မေသက်နွယ်ကလဲ ရဲင့်ဦးခါးကို ဖက်ကာ အနမ်းများပြန်ပေးလိုက်သည်။ ရဲရင့်ဦးကတော့ မေသက်နွယ်တင်သားများကို ကိုင်ကာချေရင်း နမ်းနေလိုက်သည်။
မေသက်နွယ်က ခဏအကြာတွင် နမ်းတာကိုရပ်လိုက်ပြီး ရဲရင့်ဦးလီးကိုထုပ်ကာ ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။ ရဲရင့်ဦးမှာတော့ ချက်ချင်းနတ်ပြည်သို့ ရောက်သွားသည်ဟု ထင်ရလောက်အောင် ကောင်းသွားသည်။ မေသက်နွယ်စုပ်ချက်များမှာလဲ အရင်ကထက်ပိုကျွမ်းကျင်လာခဲ့သည်။ “အား……… ကောင်းလိုက်တာကွာ……. တခြားသူတွေလဲ ဒီနှုတ်ခမ်းလေးကို စွဲနေမှာပဲနော်..” မေသက်နွယ်က လီးထိပ့်လေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနှင့် တေ့ကာ စုပ်ပေးလိုက်ချိန်တွင်တော့ ရရင့်ဦးမှာ ဘယ်လိုမှထိန်းမထားနိုင်ပဲ လရည်များထွက်ကာ ပြီးသွားခဲ့သည်။
မေသက်နွယ်ကလဲ ရဲရင့်ဦးလီးမှ လရည်များကို အကုန်စုပ်ယူကာ မျိုချပြစ်လိုက်တော့သည်။ ရဲရင့်ဦးလဲ မေသက်နွယ်ကို ကုတင်ပေါ်တင်ကာ ဂါဝန်းလေးလှန်ပြီး ဖောက်ဖုတ်လေးကာ နမ်းပြစ်လိုက်သည်။ မေသက်နွယ်စောက်ဖုတ်လေးမှာ မနေ့ညက ကျော်ကျော်ထွန်းလိုးထားသောကြောင့် ပြဲလှန်ကာနေသည်။ မေသက်နွယ်၏ကာမရမက်ကြောင့် စောက်စီလေးမှာ တောင်ထနေသည်။ ရဲရင့်ဦးလည်း မေသက်နွယ်စောက်စိလေးအား ဦးစားပေးကာ စုပ်နမ်းပေးလိုက်သည်။
ရဲရင့်ဦးရဲ့စုပ်ချက်များကြောင့် မေသက်နွယ်တစ်ယောက် အိပ့်ယာခင်းများအား စုပ်ကိုင်ကာ ကော့ပျံနေသည်။ ရဲရင့်ဦးလည်း ဆက်မနမ်းတော့ပဲ မေသပ်နွယ်ဘေးတွင် ဝင်အိပ့်ကာ စောက်ဖုတ်လေးအား လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ “သက်နွယ်…… လီးကြီးကြီးနဲ့ ခံခဲ့တဲ့အကြောင်း မောင့်ကို ပြောပြပါလားဟင်” “မောင်ကတကယ်သိချင်တာလား သိချင်ရင်ပြောပြမှာပေါ့ကွ” ရဲရင့်ဦးက မေသက်နွယ်စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့် ဖြေးဖြေးချင်းလေး လိုးနေလိုက်သည်။
“နွယ်နဲ့သူက ကျောင်းထဲမှာတွေ့တာ သူကလဲနွယ့်လိုပဲ ကျောင်းဆရာလေ နွယ်နဲ့မောင် လက်ထပ်ပြီးမှ သူကပြောင်းလာတာ နွယ့်ကိုသူက အိမ်ထောင်ဘယ်မှန်မသိဘူး ထိကပါးရိကပါးလုပ်တာသိလား ကျန်တဲ့ဆရာတွေက ပြောတော့မှ နွယ်အိမ်ထောင်ဘယ်မှန်းသိသွားတာ” “နွယ်နဲ့သူနဲ့က ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲကွ” “သူကနွယ့်ကို ဖေ့ဘွတ်ကနေစပြီး စကားပြောတာ နွယ်လဲသူနဲ့အသိုက်သင့်ပြောပေးရင်းနဲ့ သူကိုကြွေသွားတာ မောင်ကိုမချစ်လို့မဟုတ်ဘူးနော် နွယ်ကသူကိုသဘောကြတာ ”
“အပြောကောင်းတယ်ကွာ မောင့်မိန်းမကတော့ ဆက်ပြောပြပါဦးကွ ” “သူနာမည်က ဝေယံတဲ့ သူနွယ့်ကို အအေးဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာချိန်းတာ အအေးသောက်ရင်းနဲလဲလေ နွယ်ရဲ့နို့တွေကို ကြည့်လိုက်တာမှ မျက်လုံးကျွတ်ကျမတတ်ပဲ နွယ်ကလဲ အဲ့နေ့ကသေချာ လည်ပင်းအဟိုက်ရွေးဝတ်သွားတာလေ ဟိဟိ” “လုပ်ပြီကွာ အကြံကြီးနဲ့ပေါ့” “ကြံမှာပေါ့ မောင်ကမှဝအောင်မကျွေးတာ” “ဟုတ်ပါပြီဗျာ ဆက်ပြောပါဦး” “သူကလိုးရင်း နုနုညံညံ မလိုးတတ်ဘူးတဲ့ နွယ်လဲသူနဲ့တွေ့ပြီးထဲက ကြမ်းကြမ်းလိုးတာကို ပိုကြိုက်သွားတာသိလား”
“သူနဲ့အတူတူ ကျောင်းနားက တည်းခိုခန်းကိုသွားတာ အဲ့မှာ နွယ့်တပည့်ကောင်လေးနဲ့တွေ့တာပဲ ဟို…… မောင်တွေ့တဲ့ ဗီဒရို ထဲက ကောင်လေးလေ” “အခန်းထဲလည်းရောက်ရော ကိုဝေယံက နွယ့်လက်နှစ်ဖက်ကို စုကိုင်ပြီးတော့ အပေါ်မြှောက်ပြစ်လိုက်တာသိလား ပြီးတော့မှနှုတ်ခမ်းတွေကိုလာနမ်းတာ သူရဲ့အနမ်းတွေက တအားကြမ်းတာပဲသိလား နွယ့်နှုတခမ်းလေးကို ထော်နေအောင်နမ်းတာ လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်းချုပ်ထားတော့ နွယ်မှာလေ သူ့ကိုလည်းဖက်လို့မရ သေချာလည်းပြနမ်းလို့မရနဲ့ ရွစိရွစိဖြစ်လာပြီး စိတ်တွေလဲ အရမ်းလှုပ်ရှားတာပဲ ပြီးတော့မှ သူကမေးတယ်သိလား
“ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြမ်းချစ်ချင်တယ် ရမလား”တဲ့ နွယ်လဲအတွေ့ကြုံသစ်မို့ ရတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ် ” “မောင်သိလား ဘယ်တုန်းထဲကဆောင်ထားလဲမသိဘူး သူကျောင်းလွယ်အိပ့်ထဲမှာ ကြိုးတွေပါလာတယ် အဲ့ကြိုးတွေနဲ့ နွယ့်လက်တစ်ဖက်စီကိုတုတ်ပြီး ကုတင်တိုင်တိပ့်တစ်ဖက်စီကို တုတ်ချီလိုက်တာ ခြေထောက်တွေလဲ အဲ့တိုင်းချည်လိုက်တော့ နွယ်မှာ ကားယားပြီးဖြစ်နေတာ ပြီးတော့မှသူက နွယ်စောက်ဖုတ်လေးကို နမ်းတာ နွယ့်မှာကော့ပျံနေတာပဲ သူကစောက်ဖုတ်လေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ဖိဖိပြီးစုပ်ယူတာ နွယ်မှာ တစ်ကိုယ်လုံးကို လူးလိမ့်နေတာပဲ
လက်တွေခြေထောက်တွေလဲ ကြိုးနဲ့ချီထားတော့ နွယ့်မှာရမက်တွေပိုလာပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ထဲက အရေတွေက တစ်စက်စက်နဲ့ကိုစီကျနေတာ သူကလဲလေ နွယ်စောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်တဲ့အရေတွေကို အကုန်သောက်ပြစ်တာသိလား ပြီးတော့မှ သူ့လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးပြီးမွှေတာ ဂျီစပေါ နေရာကို တန်းနေအောင်ထိတယ်သိလား နောက်တော့သူက အားမရနိုင်ပဲ လက်သုံးချောင်းလုံးကို ထိုးထည့်တာ နွယ့်စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာ ပြည့်သိပ့်သွားတာပဲသိလား”
“ထိုချိန်တွင် ရဲရင့်ဦးကလဲ မေသက်နွယ်စောက်ဖုတ်လေးထဲအား လက်သုံးချောင်းထည့်ကာ မွှေပေးလိုက်သည်။ မေသက်နွယ်က ပေါင်ကိုကားကာ ဝင်သထက်ဝင်အောင် ကော့ကော့ပေးရင်း ဆက်ပြောနေသည်။ “ပြီးတော့မှ ခြေထောက်က ကြိုးနှစ်ချောင်းကို ဖြုတ်ပေးပြီး နွယ့်ပေါင်းကြားမှာ နေရာယူလိုက်တာသိလား နွယ်လဲ သူလီးဘယ်လောက်ရှိမလဲလို့ ကြည့်လိုက်တာ နွယ်တောင်လန့်သွားတယ်သိလား သူလီးကြီးကလေ နွယ်လက်တစ်စုပ်စာလောက်တောင်မကဘူး နွယ်ဆိုသူ့လီးကြီးကိုစုပ်ပေးရင် ဒစ်ထိပ့်လေးပဲစုပ်ပေးလို့ရတာ
အဲ့လီးကြီးနဲ့လေ နွယ့်စောက်စိလေးကို ပွတ်ပြီးမှ တဖြည်းဖြည်းခြင်းလေးလိုးတာ ဒါပေမဲ့လေနွယ်မှာအော်လိုက်ရတာ ပါကင်ဖောက်ခံရတဲ့အတိုင်းပဲသိလား” “အော်……. အတာကြောင့် မောင့်မိန်းမစောက်ဖုတ်ပြဲလာတာပေါ့ ဘယ်လောက်ထိပြဲလည်းမသိဘူး စမ်းကြည့်ဦးမှ ” “မောင်ရယ် မောင်လက်လေးချောင်းလောက်တော့ အေးဆေးပဲသိလား” “တကယ်” ရဲရင့်ဦးလဲ မေသက်နွယ်စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ လက်လေးချောင်းလုံးထည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဟုတ်သည် မေသက်နွယ်စောက်ဖုတ်လေးမှာ လက်လေးချောင်းလုံးဝင်တာပင် ဘယ်လိုမှမနေခြေ။
“ဆက်ပြောပါဦးကွ” ” သူ့လီးကြီးနဲ့လိုးလိုက်တော့ ဖောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကို ပူးထူးသွားတာပဲသိလား သူ့လီးကြီးကလဲ တစ်စို့ကြီးလေ သူကတော့ခဏလေးညာင့်ပြီး လိုးပေးတာ နွယ်လဲနောက်ပိုင်းကျ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးယားလာပြီး ကောင်းလာရော အဲ့တော့မှသူက ပြစ်ပြစ်ပြီးဆောင့်လိုးတာသိလား နွယ်စောက်ဖုတ်လေးမှာတော့ ပူးထူးနေတာပဲ” ရဲရင့်ဦးလည်း ဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ပဲ မေသက်နွယ်ပေါင်ကြားဝင်ကာ စောက်ဖုတ်လေးကို လိုးလိုက်တော့သည်။ မေသက်နွယ်စောက်ဖုတ်လေးမှာ စောက်ရည်များနှင့်မို့ ရဲရင့်ဦးလီးတစ်ချောင်းလုံး အထစ်ငေါ့မရှိ ဝင်သွားသည်။
မေသက်နွယ်ကလဲ ရဲရင့်ဦး လိုးကောင်းစေရန် အစွမ်းကုန်ဖြဲကားပေးထားလိုက်သည်။ “နွယ် သူကနွယ်စောက်ဖုတ်ကို ဘယ်လိုလိုးသေးလဲဟင်” “လိုးတာပေါမောင်ရဲ့ ကိုသူပေါ်ကတတ်ဆောင့်ခိုင်းပြီး နွယ်အိုးနှစ်လုံးကို တစ်ဖုန်းဖန်းမြည်အောင်ရိုက်လိုးတာသိလား ပြီးတော့လေ နွယ်မအော်နိုင်အောင် နွယ့်ပါစပ်ထဲကို နွယ့်ပင်တီလေးလုံးပြီးထည့်ပေးထားတာ နွယ်ဆိုလေ မျက်ရည်တွေထွက်ကျလောက်အောင်ထိကောင်းတာ သူကဖင်ကိုရိုက်လေ နွယ်စောက်ဖုတ်ထဲမှာယားပြီး ကောင်းလေပဲသိလား ပြီးတော့လေ နွယ့်နို့နှစ်လုံးကို သူကြိုးတွေနဲ့ချည်ပြီး ဘရာလိုးဝတ်ပေးထားတာ
နွယ်နို့တွေမှာလေ တုန်ခါနေတာပဲသိလား” ရဲရင့်ဦးဆောင့်ချက်များမှာလဲ အရင်ကထက်ပိုကာ မြန်လာသည်။ မေသက်နွယ်တစ်ယောက်လဲ ပြောရင်းဖြင့် ဘယ်လိုမှမနေနိုင်ပဲ နို့တွေကိုကိုင်ကာ ပွတ်ချေနေသည်။ “နောက်ပြီးလေ နွယ့်ကိုရေချိုးခန်းထဲခေါ်ပြီး ရေပန်းနဲ့နွယ်လက်ကို ကျိုးချည်ပြီးနောက်ကလိုးတာဆိုလေ နွယ်မှာ ပေါ့နေအောင်ခံရတာ သူကနောက်ကအားပါပါစောင့်လိုးရင်းနဲလဲ နွယ့်နို့သီခေါင်းလေးတွေကို ချေပြီး ဆွဲလိုးတာ နွယ်အရမ်းကြိုက်တာပဲသိလား… ပြီးတော့လေ နွယ်ဖင်ထဲကို ဖန်နဲ့လုပ်ထားပြီး
ထိပ့်က အလုံးပါတဲ့ဖင်ပေါက်ချဲတဲ့ဟာ တပ်ပေးပြီး စောက်စီကို နောက်ကနေပွတ်ပြီးလိုးတာ နွယ်ဆိုအဲ့နေရာမှတင် ခွေကျသွားတာပဲ” “အား……… အား………… ကောင်းလိုက်တာကွာ မောင့်မိန်းမကို သူကဘယ်ကိုလိုးတေးလဲဟင်” “လိုးတာပေါ့မောင်ရဲ့ နွယ်ခွေကျနေတာကို ပြန်ထူပြီးတော့ နွင်္ယ့််ကို လိုးတာ နွယ်ဆိုမျက်ဖြူတွေပါ ဆိုက်သွားတာပဲသိလား” “အား… အား…. ပြွတ် …. ပြွတ်…. အား… အား….” “အား…. မောင် ဆောင့် ဆောင့် နွယ်လဲ ပြီးတော့မယ်…. အား…..” ရဲရင့်ဦးလဲ မေသက်နွယ် ပြန်ပြောပြတာကို နားထောင်ရင်း ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးချလိုက်တာ မေသက်နွယ်နှင့် ပြိုင်တူပြီးသွားသည်။
မေသက်နွယ်မှာ ရမက်တွေထန်နေဆဲမို့ ရဲရင့်ဦး၏ ပြီးသွားသောလီးကို စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ညှစ်ကာယူနေသည်။ မေသက်နွယ်နှင့် ရဲရင့်ဦးလည်း ဖက်ကာ မှိန်းနေလိုက်သည်။ မေသက်နွယ်က ရဲရင့်ဦးနဖူးပေါ်တွင် ရှိသောချွေးလေးများကို သုပ်ပေးလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းခြင်းနမ်းလိုက်သည်။ ထိုနောက်မေသက်နွယ်က လှပသောအပြုံလေးနှင့် “မောင်…… ဘယ်လိုလဲ ကပ်ကိုး အရသာသစ်တစ်မျိုးလေး ခံစားချင်သေးလား” “မောင့်ကို ဘယ်လိုခံစားစေချင်လို့လဲကွ မိန်းမမှာ အကြံရှိလား” “ရှိတာပေါ့မောင်ရဲ့ မောင့်အတွက်ရော နွယ့်အတွက်ပါ ကောင်းတဲ့အကြံလေ”
“မောင်မိန်းမကတော့ကွာ တခြားလီးကို ဆာနေပြန်ပြီလားကွ ” “ဒါပေါ့ မောင့်လီးကသေးသေးလေးလေ နွယ်ကလီးကြီးမှ ခံလို့အားရတာသိဘူးလား” “မိန်းမကတော့ကွာ” ရဲရင့်ဦးက မေသက်နွယ် နဖူးလေးကို လက်သီးလေးနှင်ထုကာ ရယ်လိုက်သည်။ “ဟုတ်ပါပြီကွာ လီးကြီးကြီးနဲ့ မောင့်မိန်းမစောက်ပတ်ပြဲသွားအောင် လိုးလွတ်လိုက်ကာစေဗျာ” “ဟိ… အလိုပြောတော့ရော နွယ်ကကြောက်မယ်ထင်လား” “ဟား…… ဟား…….” နှစ်ယောက်သားရယ်ရင်း မေသက်နွယ်က ရဲရင့်ဦးရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်လိုက်သည်။
မေသက်နွယ်နှင့် ရဲရင့်ဦးလည်း ခဏအမောဖြေလိုက်ကြသည်။ “မောင်…. ထတော့လေကွာ ကလပ်ကိုသွားပြီး နွယ်တို့အတွက်လူရှာရအောင်” “နေပါဦးနွယ်ရဲ့ ရေလေးတော့ ချိုးခဲ့ရအောင်လေကွာ တော်ကြာမောင့်မိန်းမကို ဘယ်သူမှမလိုးချင်ပဲ နေဦးမယ်” “မောင်နော်…….. နွယ်ကိုလိုးချင်တဲ့သူမှ ပုံလို့ ဟွန့်” မေသက်နွယ်က ရဲရင့်ဦးအား နှုတ်ခမ်းလေးမဲ့ကာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ မေသက်နွယ်နှင့် ရဲရင့်ဦးလည်း နှစ်ယောက်သားတူတူ ရေချိုးကာ ကလပ်သို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
ကလပ်သို့ရောက်ချိန်တွင် ရဲရင့်ဦးက ဘားတွင်နေခဲ့ပြီး မေသက်နွယ်ကတော့ ကြမ်းပြင်သို့ဆင်းကာ လူများကြားတွင် တိုးကာ ကနေသည်။ ရဲရင့်ဦးလည်း အရက်ကို ဖီး ခံပြီးသောက်ရင်း ကပွဲကိုကြည့်နေလိုက်သည်။ နာရီဝက်လောက်အကြာတွင် မေသက်နွယ်က လူနှစ်ယောက်ကိုဖက်ကာ ကပွဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ မေသက်နွယ်က ရဲရင့်ဦးအား မျက်လုံးမှိတ်ပြပြီး အချက်ပေးထားခဲ့သည်။ ရဲရင့်ဦးလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိသောကြောင့် သောက်လက်စအရက်ကို ကုန်အောင် သောက်နေခဲ့သည်။
ရဲရင့်ဦး ဘားမှ ထမည်အလုပ်တွင် ဖုန်းထဲသို့ မက်ဆေ့ ဝင်လာသည်။ “မောင်…… နွယ်တို့အတွက် လူနှစ်ယောက်ရှိတယ် နွယ်သူတို့ကို နွယ်တို့အခန်းကို ခေါ်သွားမယ် တံခါးကိုလော့ချမထားဘူး မောင်ဝင်လာခဲ့နော် အော်မောင်….. မောင်ဒီနေ့ည အတွင်းခံကို နွယ်ချွတ်မပေးမချင်း မချွတ်နဲ့နော်…. ချစ်တယ်မောင်” ရဲရင့်ဦးတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး ဟိုတယ်အခန်းလေးသို့ ပြန်လာလိုက်သည်။ ဟိုတယ်အခန်းလေးမှာ ဝင်ပေါက်မှကြည့်လျှင် ကုတင်ကိုတန်းမမြင်ရသောကြောင့် အခန်းထဲကိုဝင်လိုက်သည်နှင့် မေသက်နွယ်ရဲ့အသံလေးက အရင်ဦးဆုံးပျံ့လွန့်လာသည်။
“နှစ်ယောက်လဲ ဒီက ဂရုမစိုက်တတ်ဘူးနော် ရှင်တို့အဆင်ပြေမယ်ဆိုပြီးရော ကျမကတော့အားလုံးဖြစ်တယ် ခ်ခ်” မေသက်နွယ်အသံလေးမှာ ကြာမှုသံလေးနှင့် တကယ်ကြေးစားပုံစံပေါက်နေသည်။ ရဲရင့်ဦးလဲ ကုတင်ရှိရာကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မေသက်နွယ်က မက်တပ်ရပ်လျှက် နှစ်ယောက်စလုံး လီးကိုကိုင်ကာ ထုပေးနေသည်။ တစ်ယောက်တစ်ဖက် မေသက်နွယ်နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းနေကြသည်။ ရဲရင့်ဦးလည်း မေသက်နွယ်အကြိုက်နှင့် တူရဲ့လားဆိုပြီး ထိုနှစ်ယောက်လီးများကို လှမ်းကာကြည့်လိုက်သည်။
နှစ်ယောက်စလုံးလီးများမှာ လူကောင်များနှင့်အလိုက် လီးကြီးများမှာ ထွာလွန်းလှသည်။ အသားညိုသောသူများဖြစ်၍ လီးနှစ်ချောင်းလုံးမှာ မဲနက်နေသည်။ ကုလားဖြစ်ဟန်တူသော တစ်ယောက်၏ လီးတွင် အဖုထစ်များက လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ဝန်းရံနေသေးသည်။ ရဲရင့်ဦးတစ်ယောက်တော့ မေသက်နွယ်အစား လီးကြီးများကိုကြည့်ကာ ကြက်သီးများပင်ထနေသည်။ မေသက်နွယ်ကတော့ ခဏအကြာတွင် ထိုလူနှစ်ယောက်ရှေ့တွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး လီးနှစ်ချောင်းကို တလှည့်စီ စုပ်ပေးနေသည်။
“ကိုကျော်…….. ဆော်ကတော့မိုက်တယ်ဗျာ အစုပ်ကတော့တော်တော်ကျွမ်းတာပဲ” “အေးကွ ဒီလိုအလှပဂေးလေးကို တွေ့ရမယ်လို့ ထင်မထားဘူးကွာ အရင်နေ့တွေကချခဲ့တဲ့ ဖာသည်မတွေနဲ့တော့ အကွာကြီးကွာတယ် ကုလားရေ” ထိုလူနှစ်ယောက်မှာ မေသက်နွယ်အား ကြေးစား ဖာသည်မဟု ထင်နေကြသည်။ မေသက်နွယ်ကလဲ ထိုလူနှစ်ယောက်ကို ဖက်သည်မထက်ပင်သာအောင် ပြုစုပေးနေသည်။ “ဟေ့ဆော်လေး……. ငါမင်းကိုလိုးချင်နေပြီ ငါ့ကို ကုန်းပေးဦး” မေသက်နွယ်အား အသားညိုညိုနှင့် ကျော်ကြီးဆိုသောလူက ရင့်ရင့်သီးသီးပင်ပြောလိုက်သည်။
မသကေနြှယကြလဲ တခခြရြယကြာ ပေါငတြိုကိုယကြပအြငြျကွီးလေးအား တငပြါးပေါထြိပင့ကြာ ကုနြးပေးလိုကသြညြ။ ထိုလူကလဲ မသကေနြှယြ ပငတြီလေးအား ခွှတမြနတေော့ပဲ ဘေးသို့တဈခကွဖြယကြာ စောကဖြုတထြဲသို့ ဆောင့ကြာ လိုးလိုကသြညြ။ မသကေနြှယမြှာ ရှေ့က ဂေါလြီတှနှငေ့ြ လီးကှီးကို စုပနြသေောကှောင့ြ မအောနြိုငပြဲ တဈခကွတြှန့သြှားသညြ။ ထိုလူကလဲ ကွနပေသြှားပုံနှင့ြ တှန့သြှားသော မသကေနြှယအြိုကှီးအား တဈခကွရြိုကကြာ လီးကှီးကို ထပမြံဆောင့ြ ထိုးလိုကသြညြ။
ဒီတဈခါတှငတြော့ မသကေနြှယအြား ကှစေားဖာသညမြမွားကို လိုးပုံမွိုးနှင့ြ တဈခကွမြှလွော့ပဲ ဆောင့ကြာဆောင့ကြာ လိုးသညြ။ ရှေ့မှကုလားကလဲ မသကေနြှယြ ပါးစပထြဲသို့ လီးအဆုံးထိထိုးထည့ကြာ နောကကြလူနှင့ြ အပေးယူညီစှာ ဆောင့ဆြောင့လြိုးနသညြေ။ မသကေနြှယမြှာတဈခကွမြှမအောနြိုငပြဲ မကွကြညမြွားပငြ ထှကအြောငြ စုပပြေးပှီး စောကဖြုတအြား လိုးခံနသညြေ။ ခဏအကှာတှငြ မသကေနြှယကြိုယပြေါမြှ အဝတစြားမွားကို ခွှတပြှဈလိုကပြှီး လူလညြးလိုကသြညြ။
ရဲရင့ြဦးမှာ မသကေနြှယမြကွနြာပေါမြှ ရမကခြိုးဝကော ကာမအရသာခံစားနပေုံမွားကိုကှည့ပြှီး ဘောငြးဘီထဲမှလီးက အလိုလိုတောငလြာသညြ။ လီးမှာ အတှငြးခံထဲတှငြ တောငထြကာ ဖောငြးကားနသညြေ။ ရဲရင့ြဦးမှာ ခွှတကြာထုလိုကခြငွသြောလြညြး မသကေနြှယမြှာထားသောကှောင့ြ သညတြိုငြးပဲ ဆကကြှည့နြလေိုကသြညြ။ “ရှငကြုတငပြေါတြတလြိုကလြေ ကမွအစှမြးကုနြ ပှုစုပေးမယြ ရှင့လြီးကှီးက အရမြးအားရတာပဲ” မသကေနြှယကြ ကိုကွောဆြိုသောလူကို ပှောလိုကခြှငြးဖှဈသညြ။
ထိုသူက ကုတငပြေါတြှငြ ပကလြကလြှနထြားပှီး မသကေနြှယကြ ကုတငပြေါတြှငြ ဒူးထောကကြုနြးကာ စုပပြေးလိုကသြညြ။ ထိုခါမှ ကုလားဆိုသောလူက ကုတငအြောကမြှနပှေီး မသကေနြှယနြောကတြှငနြရောယူကာ မသကေနြှယစြောကဖြုတလြေးအား တဈခကွခြငွြး အားပါပါနှင့ြ ဆောင့လြိုးလိုကသြညြ။ “အှနြး… အှနြး… အှနြး….. အှနြး….” ကုလားလီးတဈခကွဝြငတြိုငြး မသကေနြှယညြညြးသံလေးမှာ ရဲရင့ြဦး၏ ရမကစြိတတြှကေို နိုးဆှနသညြေ။ ရဲရင့ြဦးလညြး ဘောငြးဘီကို အောကလြွောလိုကပြှီး အတှငြးခံပေါမြှနပှေီး လီးကှီးကို ပှတနြသညြေ။
မသကေနြှယကြတော့ ဂေါလြီလီးကှီးဒဏကြို အတောပြငခြံစားနရသေညြ။ နောကမြှနပှေီး တဈခကွဆြောင့လြိုးလိုကတြိုငြး မသကေနြှယမြှာ လညခြွောငြးထဲမှ အသံက လွှံထှကနြသညြေ။ “ကောငြးလိုကတြဲ့ စောကဖြုတကြာ စီးနတောပဲ အိုးကှီးတှကလေဲ အရမြးတောင့တြာပဲ ပှီးလို့ကတော့ ဖငပြါးလိုးပှဈမယြ” “ဖှနြး.. ဖှနြး… ဖှနြး…..” “အား…. အား…… အား…..” မသကေနြှယကြ လီးကှီးကိုပါစပထြဲမှထုတကြာ ညညြးလိုကခြွိနတြှငြ ကုလားက ဖငကြိုကတြာကိုရပလြိုကပြှီး မသကေနြှယလြညပြငြးအား လကဖြှင့စြုပကြိုငကြာ နောကမြှ ဆောင့ကြာလိုးလိုကသြညြ။
မသကေနြှယမြှာတော့ မကွနြာတဈခုလုံးနီရဲကာ လညပြငြးရိုးမွားပငြ ထောငလြာသညြ။ ကုလားက လညပြငြးအားလှတပြေးလိုကခြွိနတြှငတြော့ မသကေနြှယမြှာ ခေါငြးက ကုတငပြေါသြို့ ကသွှားသညြ။ ထိုခါမှ ကုလားက မသကေနြှယခြါးအားကိုငကြာ နောကမြှနပှေီး ဆကတြိုကဆြောင့လြိုးလိုကသြညြ။ “အား………. ကောငြးတယြ……. ဆောင့ပြေး……. စောကဖြုတပြှဲအောငြ ဆောင့ြ… လိုး…. ပေး…” “ဟား……. ဟား……. ကှိုကသြှားပှီး” ကုလားက ကုတငပြေါသြို့ ခှထေောကတြဈခွောငြးတငကြာ မသကေနြှယအြိုးကှီးမွားကို ဖိကပကြာ ဆိုကတြိုကလြိုးပေးလိုကသြညြ။
မသကေနြှယကြတော့ ကုတငအြိပ့ယြာခငြးမွားကိုစုပကြိုငကြာ ဂေါလြီလီးကှီးကပေးသော ကာမအရသာကို ခံစားနသညြေ။ ရဲရင့ြဦးကတော့ လီးကှီးမှာ အရမြးတောငလြှနြးနပှေီး မသကေနြှယြ၏ ရမကထြနထြနြ အလိုးခံသံမွားကှောင့ြ ဘယလြိုမှမနနေိုငပြဲ လီးမှ ရှေ့ပှေးအရညလြေးမွားစိမ့ကြာ အတှငခြံတှငြ စိုလာသညြ။ ရဲရင့ြဦးလဲ လီးကိုအတှငခြံပေါမြှပှတကြာ ကာမအရသာကို မသကေနြှယနြှင့အြတူ ခံစားနသညြေ။ ကုလားရဲ့လိုးခကွမြွားက ဆကတြိုကဆြိုသလိုမှနလြာပှီး မသကေနြှယအြား အားကုနဆြောင့ရြငြးလိုးနသညြေ။
ခဏအကှာအကှာမှားပဲ အားပှငြးပှငြးနှင့တြဈခကွဆြောင့ကြာ မသကေနြှယစြောကဖြုတထြဲကို လရညမြွားပနြးထည့လြိုကသြညကြို ရဲရင့ြဦးတှေ့လိုကရြသညြ။ မသကေနြှယလြဲ ခုမှအသကရြှုခွောငသြှားပုံနှင့ြ ဖငကြိုထောငထြားပှီး ခေါငြးကိုကုတငနြှင့ကြပကြာ အသကကြို ဝအောငရြှုနသညြေ။ ထိုခွိနတြှငြ ကုတငပြေါမြှ ကွောကြှီးဆိုတဲ့သူက မသကေနြှယအြား ခေါကြာ နားနားတှငြ ကပကြာပှောလိုကသြညြ။ မသကေနြှယကြလဲ ခကွခြငွပြဲ ကွောကြှီးလီးကိုကိုငကြာ စောကဖြုတလြေးအား မထည့ပြဲ တဈခကွနြှဈခကွပြှတလြိုကသြညြ။
ပှီးတော့မှ ဖငဖြှင့တြေ့ကာ ထိုငခြလွိုကသြညြ။ ကွောကြှီးလီးမှာကှီးလှနြးသောကှောင့ြ မသကေနြှယဖြငလြေးထဲတှငြ ပှည့သြိပ့ကြာဝငသြှားသညြ။ မသကေနြှယမြှာလဲ အသံရှညထြှကအြောငထြိပငြ ညညြးနသညြေ။ မသကေနြှယြ၏ ညညြးသံမွားက ရဲရင့ြဦးအတှကြ ရမကတြှကေို ပိုထနစြသညြေ။ မသကေနြှယကြလဲ ပတမအစတှငသြာ ဖှေးဖှေးခငွြးလိုးနသေောလြညြး နောကပြိုငြးတှငြ ဆကတြိုကဆြောင့လြိုးကာ နို့နှဈလုံးကိုလညြး မိမိဘာသာ ခွစေုပနြသညြေ။ ကွောကြှီးက မသကေနြှယြ စောကစြိလေးကို ပှတကြာပေးရငြ ဖငလြိုးနသညြေ။
“အား….. အား….. ကောငြးလိုကတြာ…. အလိုလီးကှီးတာမှကှိုကတြာ…” “ကှိုကရြငဆြောင့စြမြးမှနမြှနြ ပှီးရငနြင့ကြို နှဈယောကညြှပလြိုးမယြ ဖာသညမြ ကှားလား” “အား… အား……… စိတကြှိုကလြိုး….. ဒီလိုလီးကှီးတှနေဲ့ဆို မပကွခြံပေးနမှော….အား…” မသကေနြှယရြဲ့ အသံကှားတော့ ရဲရင့ြဦးမှာ တကိုယလြုံး ရှိနြးဖိနြးကာ ကာမစိတမြွား အဆကမြပကွတြတလြာနသညြေ။ အခနြးထဲမှ ကာမသားကောငြးမွားကလဲ လိုးဆောသြံမွားက အဆကမြပကွထြှကကြာနသညြေ။ မသကေနြှယြ အိုးလေးအား ရိုကကြာလိုးထားသောကှောင့ြ ရဲကာနသညြေ။
မသကေနြှယြ က ကွောကြှီးပေါသြို့မှောကကြာ နှုတခြမြးခှငြးနမြးနကှပှေီး ညှောင့ကြာလိုးနသညြေ။ မသကေနြှယဖြငထြဲမှ တဈစို့ကာ ဝငထြှကနြသညြေ။ မသကေနြှယဖြငလြေးမှာ ကှမြးကှမြးလိုးခံထားရသောကှောင့ြ တောတြောလြေးရဲနသညြေ။ ခဏအကှာတှငြ ကွောကြှီးက မသကေနြှယအြား ဖကထြားလိုကပြှီး အောကမြှပငကြာ ဆကတြိုကဆြောင့လြိုးလိုကသြညြ။ မသကေနြှယကြလဲ လီးဝငထြှကကြောငြးစရနြေ မှှကြကော ကုနြးပေးထားလိုကသြညြ။ ကွောကြှီးက ဆကတြိုကဆြောင့လြိုးပှီး မသကေနြှယဖြငထြဲတှငြ လရညမြွားကိုထုပကြာ ပှီးလိုကတြော့သညြ။
ကွောကြှီးနှင့ြ မသကေနြှယလြဲ ခဏနားကာ အမောဖှလေိုကသြညြ။ ပှီးမှ မသကေနြှယကြ ကွောပြှီးအပေါမြှ ထလိုကသြညြ။ မသကေနြှယစြအိုထဲမှ လီးကှီးကွှတသြှားခွိနတြှငြ မသကေနြှယစြအိုလေးမှာ ခပဟြဟလေးကနွနြခေဲ့ပှီး လရညဖြှူဖှူမွား ထှကကြလွာသညြ။ ” ကိုကှီးတို့ ခဏနောြ ” မသကေနြှယကြ ထိုလူနှဈယောကကြို ခှင့တြောငြးပှီး ရဲရင့ြဦးရှိရာဖကကြို လွောကလြာသညြ။ ထိုလူနှဈယောကမြှလဲ သူတို့အရေးမဟုတသြောကှောင့ြ ကှညဖြှူစှာပငြ ခှင့ပြှုလိုကသြညြ။ မသကေနြှယကြ ရဲရင့ြဦးလကကြိုစှဲကာ အခနြးအပှငြ လွောကလြမြးသို့ထှကလြိုကသြညြ။
ညမှာအတောလြေးနကနြပှေီမို့ အပှငတြှငြ လူသှားလူလာမရှိခွေ။ “မောငြ အရမြးတငြးနပှေီလားဟငြ…. လာ…… နှယလြုပပြေးမယြ” “မောင့မြိနြးမက အရမြးထနတြာပဲကှာ မောငလြီးကှီးတော့ ပေါကကြှဲတော့မှာပဲ ” “မောင့မြိနြးမက ဒီလိုခံရမှကှိုကတြာသိဘူးလား..” မသကေနြှယကြပှောပှီး ရဲရင့ြဦး အတှငခြံကိုခွှတကြာ လီးဒဈဖွားကို ငုံပှီးစုပပြေးလိုကသြညြ။ ရဲရင့ြဦးမှာ မသကေနြှယပြါးစပထြဲ လီးရောကသြှားခွိနမြှာ ဘာနဲ့မှ မလဲနိုငသြော ထူကဲတဲ့အရသာကို ခံစားလိုကရြသညြ။ မသကေနြှယကြလဲ ရဲရင့ြဦးလီးကို စိတပြါလကပြါနှင့ပြငြ စုပကြာပေးလိုကသြညြ။
ရဲရငွ့ဦးမှာ မသကနွှေယွ၏ စုပခွကှမွှားကို မခံနိုငပွဲ ခဏလေးနှငွ့ပှီးသှားသညွ။ မသကနွှေယလွဲ ရဲရငွ့ဦးလရညမွှားကို ကုနစွငအွောငွ သောကပွေးလိုကသွညွ။ “နှယပွှီးရငွ မောငွ့အလှညွ့ လာ…..” မသကနွှေယကွ ရဲရငွ့ဦးအား အခကှပွှလိုကပွှီး နံရံကိုလကထွောကမွှာ စောကဖွုတလွေးနောကသွို့ ပှူးထှကလွာအောငွ ကုနွးပေးလိုကသွညွ။ ရဲရငွ့ဦးလဲ အခှိနဆွိုငွးမနပေဲ မသကနွှေယစွောကဖွုတကွို နောကမွှကပပွှီး လှှာဖှငွ့ယကှပွးလိုကသွညွ။ မသကနွှေယစွောကဖွုတလွေးမှာ ကုလားလရညနွှငွ့ ကှောကွှီးလရညမွှား စီးကထားသောကှောငွ့ ခှှဲကှိကာ လရညနွံမှားထှကနွသညွေ။
ရဲရင့ြဦးလညြး မသကေနြှယစြီမှာ ထိုသို့လရညနြံရတိုငြး မသကေနြှယစြောကဖြုတတြဈခုလုံးကို စုပရြအောငစြုပယြူလိုကသြညြ။ ပှီးတော့မှ ကွောကြှီးလိုးထား၍ ဟပှဲပှဲ ဖှဈနသေော စအိုဝလေးကို လွှာနှင့ပြတလြွှကကြာပေးလိုကသြညြ။ “အား……. အား…………. ကောငြးလိုကတြာမောငရြယြ…….. ယကပြေး…… ယကပြေး…….” ထိုနေ့ညက မသကေနြှယအြား ကွောကြှီးနှင့ြ ကုလားဆိုသော လူနှဈယောကြ ပတပြတဆြကဆြကလြိုးသှားကှသညြ။ မသကေနြှယမြှာလဲ ရမကထြနထြနနြှင့ြ ခံလိုကပြုံမှာ မသကေနြှယစြောကဖြုတနြှင့ြ ဖငမြှာ သှေးမွားထှကပြှီး ကှဲသှားသညထြိပငဖြှဈသညြ။
ရဲရင့ြဦးလညြး ထိုလူနှဈယောကပြှနသြှားမှာ အိပ့ယြာပေါတြှငြ မွောမွာ့လေးသာကနွနြသော မသကေနြှယအြဖှဈအားကှည့ပြှီး ကာမစိတမြွား တတလြာခဲ့သညြ။ အဘယကြှောင့ဆြို မသကေနြှယမြှာ ကွောကြှီးနှင့ကြုလား လိုးထားသောကှောင့ြ မသကေနြှယစြောကဖြုတလြေးမှာ ပှနကြညမစေ့နိုငတြော့ပဲ ထိုလူနှဈယောကြ၏ လီရာတိုငြး ပှဲကှဲကာနခေဲ့သညြ။ ပှဲနသေောစောကဖြုတလြေးအတှငြးမှ လရညဖြှူဖှူမွားနှင့ြ သှေးစကလေးမွားရောနသညေမြှာ ရဲရင့ြဦးအတှကြ ရမကတြိုးဖို့ မှငကြှငြးတဈခုဖှဈနသညြေ။
ရဲရင့ြဦးလညြး အခွိနဆြိုငြး မနတေော့ပဲ မသကေနြှယစြောကဖြုတလြေးအား အပေါမြှနပှေီး ထပကြာလိုကတြော့သညြ။ မသကေနြှယစြောကဖြုတလြေးမှာ ပှဲကှဲနပှေီဖှဈသောကှောင့ြ ရဲရင့ြဦးလီးမှာ အခွောငကြှီးခွောငကြာနသညြေ။ ရဲရင့ြဦးတဈယောကြ ထိုအဖှဈကှောင့ြ ကှကသြီးမှှေးညငြးမွားပငထြလောကအြောငြ ရငခြုနသြံတှမှနေလြာပှီး ရမကတြှတကေသြှားသညြ။ ရဲရင့ြဦးမှာ အခွောငကြှီး ခွောငနြသေောမသကေနြှယြ စောကဖြုတလြေးအား လေးငါးဆယခြကွခြန့ဆြောင့အြပှီးတှငြ မသကေနြှယစြောကဖြုတထြဲတှငြ လရညမြွားပနြးကာ ထည့လြိုကတြော့သညြ။
ထိုနောကမြှ မသကေနြှယစြောကဖြုတလြေးအား သန့ရြှငြးရေးလုပပြေးလိုကသြညြ။ ထိုခါမှ ကုတငဘြေးက စာပှဲလေးပေါတြှငတြှေ့သော တဈသောငြးတနငြါးရှကကြိုမှငကြာ ရဲရင့ြဦးပှုံးလိုကမြိသညြ။ တကယတြော့မသကေနြှယဟြာ ဖာသညမြတဈယောကမြဟုတပြါ။
