“မောင်တော်တော့ကွာ။နို့ချည်းပဲဖိစို့မနေနဲ့” ခင်မကပြောရင်းကုတင်ဘေးရှိအရက်ခွက်ကိုယူကာ”နဲနဲသောက်ကြည့်ကွာ” “အာမကြိုက်ဘူး။ခါးတယ်” “နဲနဲပါဆို။ရော့ဒါဝီစကီ” “မသောက်ချင်ဘူးကွာ” “မဟုတ်ဘူးမောင်ရဲ့။အရက်သောက်ပြီးလုပ်ရင်အကြာကြီးလုပ်နိုင်တယ်တဲ့” ခင်မအတင်းတိုက်သဖြင့်မောင်တစ်ခွက်သောက်ကာခင်မကိုတစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပြီးစိမ် ပြေနပြေသမလေရာခင်မအတော်လေးပျော့ကျသွားရှာသည်၊ “ခင်မသုံးချီတောင်ပြီးတယ်။မောင်ရော” “ဒီတစ်ချီပဲ။လီးကိုပူနေတာပဲ။အရက်ကတော်တော်စွမ်းသားပဲ” “နောင်ကိုမောင်သောက်ပြီးမှလုပ်နော်။မောင့်အကြိုက်ခင်ကုန်းပေးမယ်လေ” “ခင်မပင်ပန်းမှာပေါ့” “အမယ်လေး။
ခံမယ့်သူကခံနိုင်ပါတယ်ဆိုတာတောင်သူကမူနေသေးတယ်” “မောင်။ဒီအခွေကြည့်ရအောင်” “ဘာအခွေလဲခင်မ” “လိင်ပညာပေးလို့ပြောတာပဲ” ဟုပြောရင်းအောက်စက်ထဲသို့အခွေကိုထိုးသွင်းကာစက်ကိုဖွင့်လိုက်သည်၊ဗီဒီယိုကြည့်နေရင်းခင်မ ကမောင့်လီးကိုလက်တစ်ဖက်နှင့်ဆုတ်ကိုင်ရင်းမောင့်ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်သည်၊မောင့် လီးကြီးကိုသူမ.စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့်နှဲ့သည်၊မောင့်လက်ထဲမှအရက်ခွက်ကိုလည်းငှဲ့ထည့်ပေး သည်၊သည်ကားသည်အောလ်တော့မဟုတ်၊ရွံရှာဖွယ်လီးနှင့်စောက်ပတ်ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ဝင်ထွက်ပုံကိုတော့မပြချေ၊ဖြူဖွေးသောအချိုးအဆစ်ကျနသည့်ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို လူထွားကြီးတစ်ယောက်ကနည်းအမျိုးမျိုးဖြင့်မုဒိမ်းကျင့်သောကားဖြစ်သည်၊
သရုပ်ဆောင် ဂျပန်မလေး.တွန့်တက်ကော့လန်သွားပုံမှာအသက်ပါလှသည်၊မောင့်စိတ်ထဲတွင်လှိုင်နှင့်ခပ် ဆင်ဆင်တူသောကောင်မလေး.ခါးကိုအထက်သို့ဆွဲမောက်လိုက်သောအခါခေါင်းနှင့်ကျော ပြင်လေးသာမြေမှာကျန်ခဲ့သည်၊စောက်ဖုတ်လေးကပြူးမောက်ဝင်းလက်နေသည်၊ဝင်ပုံကို မပြသော်လည်းလူထွားကြီးကခါးသေးသေးလေးကိုဆွဲကာဆောင့်လိုးနေပုံကလူမဆန်ချေ၊ “ခဏနေအုံး။ဆီးသွားအုံးမယ်” ခင်မကမောင့်လီးတန်ကြီးပေါ်မှဆင်းကာအောက်ထပ်သို့ဆင်းသည်၊မောင့်လီးတန်ကြီး ကမတ်ကျန်ခဲ့သည်၊မောင်ကအရက်ကိုသာဆက်ကာသောက်နေသည်၊တီဗွီကိုပီပီသသမတွေ့ တော့၊သည်မှာလှိုင်ဝင်လာသည်၊
မောင့်လီးတန်ကြီးကိုကြည့်ရင်းမောင့်အနားသို့လှိုင်ရောက် လာသည်၊ဗီဒီယိုအခွေမှအားကနဲအားကနဲအော်နေသောဂျပန်လေး.အသံကလည်းတစ်ကိုယ် လုံးကိုပူထူလာစေသည်၊လှိုင့်သွေးသားတွေဆူဝေသောင်းကျန်းလာသည်၊လှိုင့်လက်ကလေး ကတောင်နေသောလီးကြီးကိုမရဲတရဲကိုင်သည်၊ထို့နောက်ပူနွေးလုံးကျစ်နေသောမောင့်လီး ထိပ်နီနီရဲရဲကြီးကိုစိုဝင်းပြောင်လက်နေသောနှုတ်ခမ်းလေးများဖြင့်ထိရုံလေးခေါင်းကိုခါယမ်း ကာပွတ်ပေးနေရာလီးတန်ကြီးမှာနှုတ်ခမ်းနီလေးများပေကျံကာဆတ်ဆတ်ခါသွားလေသည်၊ မောင်ကရီဝေသောမျက်လုံးအစုံကိုအတင်းဖြဲကြည့်ပြီးလှိုင့်ခေါင်းလေးကိုလက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဍှပ်ကာလီးတန်ကြီးကိုအထက်သို့ကော့ကော့ပြီးလှိုင့်ပါးစပ်အတွင်းသို့လိုးသွင်း.၊
လှိုင်က မောင်ပြုသမျှငြိမ်နေရင်းလျှာလေးဖြင့်လီးထိပ်ကိုအုပ်ကာစုပ်ယူပေးလိုက်သောအခါမောင့် တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ခါသွားသည်၊မောင်ကမတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာလှိုင့်ပုခုံးလေးနှစ်ဘက်ကိုဆွဲယူ ှုဆိုဖာနောက်မှီသို့ထောက်စေပြီးဖင်ကြီးကိုကုန်းထားလိုက်စေသည်၊လှိုင်ကမိန်းမောနေကာ မောင်ကိုင်တွယ်ပြုပြင်ပေးသည့်အတိုင်းပုံစံတကျလေးကုန်းပေးထားလိုက်.၊နုနုထွတ်ထွတ် စောက်ဖုတ်လေးကဖင်ကြားအောက်မှပင့်ထွက်ပြူးဝင်းလာသည်၊မောင်ကလက်ဖြင့်စောက် ဖုတ်ကြီးကိုဗိုက်အောက်မှစပြီးဖင်ကြားအတိုင်းကျောပြင်လေးတစ်လျှောက်ရွရွလေးပွတ်ပေး လိုက်သောအခါလှိုင့်အူတွေအသဲတွေအလိပ်လိုက်တိုးခွေ့လိပ်တက်ယားယံသွားသည်၊
လှိုင့် နှုတ်ဖျားမှမပီမသငြီးသံလေးပင်ထွက်လာသည်၊ “အ အဟ ဟင့် ဟင့် အဟင့်” ခါးသေးသေးလေးခွက်ဝင်အောင်ကော့ပေးထားသောလှိုင့်ဖင်ကြီးများမှာလုံးဝန်းကာ တင်းပြောင်နေပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးမှာမက်မောစရာ။လိုးချင်စရာဖြစ်နေသည်၊မောင်ကနောက် သို့အုံလိုက်ကြီးထွက်နေသောစောက်ဖုတ်ကြီး.အဝတွင်လီးတန်ကြီးကိုတေ့ကာအသာအယာ တွန်းဖိနှစ်သွင်းလိုက်သည်၊လီးကြီးကကွေးသွားပြီးအထဲသို့မဝင်သေးပေ၊မောင်ကဖင်ကို အသာလှုပ်ကာနောက်တစ်ကြိမ်ထိုးသွင်းလိုက်မှတဗြစ်ဗြစ်မြည်ကာစောက်ဖုတ်လေးအတွင်း သို့လက်လေးလုံးခန့်လျောကနဲထိုးခွဲပြီးဝင်သွားသည်၊
“အစ် အစ် အီး” လှိုင်ကပါးရိုးလေးများထောင်လာအောင်အံကိုကြိတ်ကာမျက်စိကိုတင်းတင်းမှိတ်ထား သည်၊ဆိုဖာနောက်မှီကိုလက်ဆစ်လေးများဖွေးနေအောင်ပင်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဆုပ် ကိုင်ထားရှာသည်၊ကျောအထိဝဲကျနေသောဆံနွယ်များကသူမမျက်နှာလေးကိုတဝက်ဖုံးအုပ် ထားသည်၊ “ဗြစ် ပြွတ် ပလပ်” ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်လာသောအသံများနှင့်အတူနင့်သီးသောဝေဒနာကိုစောက်ခေါင်း ထဲတွင်ပြည့်ပြည့်ကြပ်ကြပ်ကြီးခံစားလိုက်ရပြီးရှတတလမွှေးအုံကြီးကဝင်းမွတ်လုံးတင်းနေ သောဖင်သားလေးများနှင့်ဖိကပ်သွားသည်ကိုသိလိုက်ရသည်၊ “အစ် ဟင့် အဟင့် အ အား အင့်” ဟူသောအသံလေးနှင့်အသက်အောင့်ကာတောင့်ခံထားသေ
ာလှိုင့်မျက်နှာလေး နီရဲသွားကာစောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကိုသန်မာစွာဆွဲဍှစ်ပြစ်လိုက်မိတော့သည်၊လီးအရင်းပိုင်းကို သားရေကွင်းနှင့်အစီးခံလိုက်ရသလိုမောင်ခံစားလိုက်ရသည်၊ “ကောင်းလိုက်တာခင်မရယ်” မောင်ကလှိုင့်ကျောပေါ်ကိုမှောက်ချရင်းပြောလိုက်သည်၊လီးတန်ကြီးကဖြည်းဖြည်း ချင်းဝင်ဖြည်းဖြည်းချင်းထွက်လျက်ညင်ညင်သာသာလေးလိုးနေပေပြီ၊လှိုင်ကကော့သထက် ကော့အောင်ခါးလေးကိုခွက်ပေးရင်းဦးထောင်ပဲ့ထောင်ပုံစံလေးဖြင့်အလိုးခံနေရှာပါသည်၊ လျှောကနဲလျှောကနဲအချက်မှန်မှန်လိုးပေးနေသောဒက်ဒီလေးလီးကြီး.အရသာမှလှိုင်ရုန်းမ ထွက်နိုင်အောင်ဖြစ်နေသည်
၊သို့သော်လှိုင့်စောက်ပတ်မှစီးကျလာသောသွေးစီးကြောင်းလေး ကိုမူနှစ်ယောက်စလုံးသတိမထားမိချေ၊လီးနှင့်စောက်ပတ်တင်းကြပ်စွာဝင်နေသောအပေါက်မှ လီးတန်ကြီးထွက်လာတိုင်းသွေးများပွက်ကနဲ။ပွက်ကနဲကျဆင်းနေသည်ကိုမြင်နေသူကခင်မ၊ သူမကအိပ်ခန်းတံခါးဝမှာရှိနေသည်၊တံခါးဘောင်ကိုထောက်ထားသောခင်မလက်တွေက အောက်သို့လျောဆင်းကျသွားသည်၊အားတင်းရပ်ထားသောသူမ.ဒူးလေးနှစ်ဖက်ကဍွတ်ကျ လာသည်၊ “ပြွတ် ပလပ် ပြွတ် စွပ်” “အစ် အစ် အင့် အင့် အင်း” လှိုင်ကတော့ဖင်ကြီးကိုဘယ်ညာလိမ်နွဲ့ခါရမ်းရင်းလောကကိုမေ့လျော့နေရှာသည်၊
လှိုင်.ဝင်းမှည့်ပြည့်တင်းနေသောနို့လုံးလုံးလေးနှစ်ဖက်ကိုဂျိုင်းအောက်မှလျှိုဆွဲကာဖိဖိ ဆောင့်ရင်းအရသာတွေ့နေသောမောင့်မျက်လုံးများကလည်းမှေးစင်းနေပါသည်၊လှိုင်ကတ ဖြေးဖြေးအားမရတော့ဟန်ဖြင့်သူမ.ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးကိုနောက်သို့ဆောင့်ဆောင့်တွန်းရင်း လီးကိုစောက်ပတ်အတွင်းသို့အဆုံးဝင်အောင်ပြန်ဆောင့်နေလေသည်၊ခင်မနားလည်နိုင်ပါ တယ်၊ခင်မစွန့်လွှတ်နိုင်ပါတယ်၊ခင်မတို့အခုလိုတိုက်နဲ့ကားနဲ့နေနိုင်တာတကယ်တော့လှိုင့် မိဘနှစ်ပါးရဲ့ပစဏည်းတွေကြောင့်ပါ၊စဉ်းစားရင်းခင်မအသက်ရှုကျပ်လာသည်၊ရင်ဘတ်ထဲက အောင့်လာသည်၊အမြင်အာရုံများဝေဝါးလာသည်၊
ထို့နောက်အင့်ကနဲတစ်ချက်ရှိုက်ကာကြမ်း ပြင်နှင့်မျက်နှာကပ်လျက်ငြိမ်ကျသွားရှာသည်၊ “ဆောင့်ဆောင့်။အားခပ်နာနာလေးဖိဆောင့်လိုက်စမ်းပါဒက်ဒီလေးရယ်။အင့်အင့်အစ်အား” လှိုင်ကသတိလက်လွတ်လေးပြောလိုက်သည်၊မောင်ကလီးတန်ကြီးကိုအပြင်ဘက်သို့ ကျွတ်ထွက်လုနီးပါးဆွဲနှုတ်ရင်းဗြစ်ကနဲတစ်ချက်ထဲဖိသွင်းကာလှိုင့်ဖင်ကြီးကိုပေါင်တွင်းသား များနှင့်ဍှပ်ထားရင်းသွက်သွက်ကြီးဖိဆောင့်ချလိုက်ပြီးနောက်လှိုင့်သားအိမ်လေးထဲတွင်ကျွံ ဝင်နေသောလီးတန်ကြီးမှသုတ်ရေများဒလဟောကြီးပန်းထွက်ကုန်လေတော့သည်၊လှိုင်မှာ လည်းပျော့ခွေသွားကာဆိုဖာကြီးပေါ်သို့ကားယားလေးမှောက်ကျသွားရှာသည်၊ ပြီးပါပြီ
