အမေတယောက်ရဲ့ အတ္တ

ဒေါ်မေသူဇော်တယောက်ကားကိုအိမ်ရှေ့မှာရပ်ပြီးနောက် တံခါးကိုဖွင့်ပြီး ဆင်းလာသည်။ သူမပုံစံကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် အနည်းငယ်ပင်ပန်းနွမ်းနေနေတာကို သိသာသည်။ ဒေါ်မေသူူဇော်မှာ ငယ်ရွယ်စဉ်အခါက dancer တယောက်ဖြစ်ပြီး ယခု အသက် ၃၈ နှစ်အရွယ်တွင်မူ ကိုယ်ပိုင်အကသင်တန်းတခုကို ဖွင့်ပြီး ဝါသနာပါသောလူငယ်များကို သင်ကြားပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ သူမဖွင့်ထားသောအကသင်တန်း၏ စည်းကမ်းတင်း ကြပ်မှုနှင့် သင်ကြားပေးမှုကောင်းမွန်ခြင်းတို့ကြောင့် ၅ နှစ်အတွင်းမှာပင် နာမည်ရလာပြီးသင်တန်းတက်သူဦးရေလည်း များလာခဲ့ကာ တဖြေးဖြေးအောင်မြင်လာခဲ့သည်။ သူမအနေနဲ့ လင်ယောကျၤားမရှိတော့သော်လည်း တဦးထဲသောသားဖြစ်သူ ပိုင်စိုးကို ပညာသင်ကြားစားရိတ်နှင့် စားဝတ်နေရေးအတွက် မိန်းမသားတယောက်ထဲ ကြိုးစားရုန်းကန်လာရခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုအချိန်တွင်မူ သားဖြစ်သူကျောင်းပြီးသွားပြီး ဘွဲ့ရပြီးပြီဖြစ်သော်လည်း သူမရဲ့အကသင်တန်းက နာမည်ကောင်းဖြင့်ကျော်ကြားနေသောကြောင့် ထိုအလုပ်ကိုသာစိတ်ရောကိုယ်ပါ မြှုပ်နှံထားလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ဒေါ်မေသူဇော်တယောက် ပေ ၄၀×ပေ ၆၀ ခြံဝန်း လေးအလယ်က နေချင်စဖွယ်ဆောက်လုပ်ထားသော တထပ် ်တိုက်လေးရဲ့အိမ်ရှေ့တံခါးကိုဖွင့်ပြီး ဝင်လာခဲ့သည်။ အိမ်ထဲရောက်လှင်ရောက်ခြင်း

“အ​မေ ျပန်​လာပြီလား”ဟူသော အသံတခုကိုကြားလိုက်ရပြီး အမြဲတမ်းလိုလိုပင် တင်းမာတည်ကြည်နေတတ်သော သူမမျက်နှာမှာတမဟုတ်ချင်း ပြုံးရွှင်လာပြီး သူမတနေကုန်ပင်ပန်းထားရတာတွေပင် ပျောက်သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ သူမအတွက်ရေအေးအေးတ ခွက်ယူဆောင်လာပြီး ရွှင်ပြစွာနှုတ်ဆက်နေသော သားတော်မောင်ကို ကျေနပ်ကြည်နူးစွာကြည့်လိုက်သည်။ သားဖြစ်သူကဆက်လက်ပြီး“ရေအေးအေးလေးသောက်ပြီး ခဏနားလိုက်အမေသြော် အမေရေမချိုးခင် အမေ့ဆံပင်တွေကို ဖြေချထားလိုက်ဦးနော်”ဟု သတိပေးသလိုလိုပြောလိုက်သေးသည်။ သူမဆံပင်မှာ ခါးအစွန်းထိသာ ရှည်လျားသော်လည်း မဲနက်နေပြီးအုံကောင်းလှသည်။ ထို့ကြောင့် သူမရဲ့သားက သူမဆံပင်တွေကိုအရမ်းကြိုက်နှစ်သက်မှန်းသိသဖြင့်“အေးကွာ အမေတော့ဒီဆံပင်တွေကိုညှပ်ပြီးခပ်တိုတိုပုံစံနဲ့နေချင်နေပြီ”ဟု စနောက်လိုက်သည်။ ထိုအခါ သူမသားတော်မောင်ကမျက်လုံးပြူးမျက်ဆန်ပြူးဖြင့်“ဟာ မညှပ်ရပါဘူးအမေနော် အမေဆံပင်တွေညှပ်ပြစ်ရင် သားအမေနဲ့မခေါ်တော့ဘူး”ဟု စိတ်ကောက်သလိုဖြင့်ပြောသဖြင့် သူမရင်ထဲကြည်နူးသွားကာ တခစ်ခစ်ရယ်လိုက်ရင်း အနားယူရန်ထွက်လာလိုက်သည်။၏ပိုင်စိုးတယောက် သူ့အရှေ့ကနေထွက်ခွာသွားသော အမေဖြစ်သူရဲ့နောက်ပိုင်းကိုကြည့်ရင်း သက်ပြင်းတချက်ချလိုက်မိသည်။

သူ့ဘဝတွင် သူ့အမေလိုရုပ်ရော ခန္ဓာကိုယ်ပါ အပြစ်ပြောစရာမရှိအောင်လှသောမိန်းမမျိုး မတွေ့ရတော့ပေ။ အမေဖြစ်သူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က အမို့အမောက် ၊ အရှိုက်အဟိုက်တွေကပိုင်စိုးစိတ်တွေကို ညှို့ယူဖမ်းစားနေပေတော့သည်။ တခါတရံတွင် အမေကအိမ်မှာဘဲကျန်းမာရေးအတွက် အကလေ့ကျင့်တတ်သည်။ ထိုအချိန်မျိုးတွင် သူကအမေကနေတာကို ဘေးကနေထိုင်ပြီး ကြည့်နေတတ်သည်။ အမေကတော့ သူမရဲ့အကနှင့် အနုပညာကိုကြည့်နေသည်ဟုသာ ထင်နေသော်လည်းပိုင်စိုးကမူ အမေ့ရဲ့ လှုပ်ရှားနေသောဖင်တွေ ၊ နို့တွေကိုဘဲ မျက်စိစားပွဲထိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်ကို အမေမသိဟုသာ ထင်နေပေသည်။ ပိုင်စိုးတယောက် ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ရင်း အမေဖြစ်သူအဝတ်အစားလဲတာကို စောင့်နေလိုက်သည်။“သား ဒီနေ့ဘာတွေလုပ်နေလဲဆိုတာအမေ့ကိုပြောပြပါဦးကွ”ဟူသောအသံနှင့်အတူ အမေကဧည့်ခန်းထဲဝင်လာကာ ဆိုဖာတလုံးပေါ်မှာထိုင်လိုက်သည်။ သူက“သားဒီနေ့အမေ့ရဲ့အခန်းကိုရှင်းနေရင်း အမေနဲ့အဖေရဲ့ဟန်းနီးမွန်းထွက်တုန်းကပုံတွေကို တွေ့မိသေးတယ်”ဟုပြောလာသဖြင့် သူမမျက်နှာမှာ ရှက်သွေးများကြောင့်နီရဲလာရပေသည်။ သူမငယ်ရွယ်စဉ်အချိန်တုန်းက အကဝါသနာပါသော ခေတ်ရဲ့သမီးပျိုတယောက်ဖြစ်ခဲ့ပြီး သူမရဲ့ချစ်သူဖြစ်သော သားရဲ့အဖခင်ဦးကောင်းမြတ်နှင့် လက်ထပ်ခဲ့သည်။

ထိုအချိန်ကသူမအသက်မှာ ၁၉ နှစ်သာရှိနေပြီး ငယ်ရွယ်သောသူတို့ရဲ့ထုံးစံအတိုင်း လွတ်လပ်စွာနေရခြင်းကို ကြိုက်နှစ်သက်ခဲသည်။ ထို့ကြောင့် သူမတို့ဇနီးမောင်နှံရဲ့ဟန်းနီးမွန်းကပုံတွေမှာ သာမန်တစိမ်းတယောက်ကို ပြလို့မရနိုင်ခဲ့ပေ။အတိတ်ကပျော်မြူခဲ့ကြရတဲ့အချိန်တွေကို ပြန်လည်သတိရမိပြီးနောက် သူမကိုကလေးတယောက်နဲ့ပြစ်ထားခဲ့ပြီးနိုင်ငံခြားသို့အပြီးအပိုင်ထွက်သွားသော ခငိပွန်းဖြစ်သူအပေါ်နားကျည်းစိတ်ကပြန်လည်အစဖော်ပေးသလို ဖြစ်လာခဲ့သည်။ထို့ကြောင့် နာကျည်းမှုနှင့်ခံပြင်းမှုတို့ပေါငိးပြီး သူမမျက်လုံးအစုံကနေ မျက်ရည်တို့ကျဆင်းလာသည်။ သူမမျက်ရည်ကျနေတာကိုမြင်ပြီး သားဖြစ်သူကပျာပျာသလဲဖြင့်“ဟာ အမေရာ ဘာလို့ငိုနေတာလဲသားပြောလိုက်လို့ အဖေ့ကို သတိရပြန်ပြီနဲ့တူတယ်သားတောင်းပန်ပါတယ်အမေရယ်မငိုပါနဲ့နော်”ဟု ပြောလာသဖြင့် သူမမျက်ရည်တွေကိုလက်နဲ့သုတ်ပြစ်လိုက်ပြီးနောက်“အေးပါသားရယ်အမေလည်းရုတ်တရက်မို့လို့ပါ”ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ သားက“သားလည်း အဖေ့ကိုသတိတော့ရတာပေါ့။အဖေကခုထိသေလားရှင်လားတောင် မသိရဘူးနော်”ဟု ပြောလိုက်သော သားဖြစ်သူရဲ့မျက်နှာကို အမှတ်တမဲ့ဖြင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူမကိုယ်တိုင်မွေးထားသော သားလေးပိုင်စိုးမျက်နှာက သူမနှင့်တစက်မှမတူဘဲ သူ့အဖေဦးကောင်းမြတ်နှင့်သာ ချွတ်စွတ်တူနေသဖြင့် သားလေးမျက်နှာကိုမြင်နေရသည့်အချိန်တိုင်းတွင် သူမအတွက်လုံခြုံသလိုခံစားနေရသည်
ထို့အတွက်ကြောင့်ပင် သားကိုချစ်သည့်အချစ်အချစ်က တဖြေးဖြေးနှင့် အတ္တတွေရောပြွန်းလာခဲ့ပြီး သားကိုသူမအနားကနေ မခွာစေချင်တော့ပေ။ ဘွဲ့ရပြီးသည်ဖြစ်သော်လည်အလုပ်တခုခုဝင်လုပ်လိုက်လျှင် ရွယ်တူမိန်းကလေးများနှင့် ငြိစွန်းသွားမှာကိုစိုးရိမ်နေသော အတ္တစိတ်ကြောင့် သားကိုအိမ်မှာဘဲနေခိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး သူမရဲ့သားပိုင်စိုးက သူမအတွက်ဘဲဖြစ်စေရန် သေချာကြိုးစားလာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ သူမဘဝတွင်သားလေးကိုမခွဲနိုင်သည့်အပြင် သားလေးမရှိဘဲနှင့် ဘယ်လိုမှပင် အသက်မရှင်နိုင်မှန်းသိသဖြင့် ယခုလိုအတ္တကြီးစွာဖြင့်သားကိုသူမတယောက်ထဲအတွက်သာဖြစ်နေစေရန် ကြိုးစားလာခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပြီး ယခုအချိန်အထိအနှောက်အယှက်တစုံတရာမရှိသေးဘဲ အောင်မြင်နေခဲ့သည်။ ယခုလို အဖေဖြစ်သူကိုသတိရပြီးဝမ်းနည်းသလိုဖြစ်နေသောသားကို စိတ်ပျော်ရွှင်စေရန်အလို့ငှာ သူမက“အင်း သားကသားအဖေနဲ့ ချွတ်စွတ်တူတယ်ဆိုပေမယ့်အမေ့သားက ပိုချောတယ်ကွ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သားကသားအဖေထက်ပိုပြီး အသားအရည်လှတယ်။ အဲဒီအသားအရည်ကို သားဘယ်ကနေရလဲဆိုတာပြောစမ်းပါဦး”ဟု ပေါ့ပါးလွတ်လပ်စွာ မေးလိုက်သည်။ ထိုအခါသားက“သားရဲ့ ချစ်စရာအရမ်းကောင်းပြီး အရမ်းလှတဲ့အမေဆီကနေရထားတာပေါ့”

ဟု မဆိုင်းမတွဖြေလိုက်သော သားဖြစ်ကိုငေးကြည့်လိုက်သည်ဒေါ်မေသူတယောက် သူမမွေးထားသောသားကိုကြည့်ပြီး ရင်ထဲမှာမဖော်ပြတတ်သော ခံစားမှုတမျိုးဖြစ်ပေါ်နေခဲ့သည်။ သူမရဲ့သားလေးကို သူမစိတ်ထဲကကလေးတယောက်လိုသာ ထင်နေသေးသော်လည်း တကယ်တမ်းတွင်မူ လူပျိုတယောက်ဖြစ်နေပြီဆိုတာ သူမသတိထားမိနေသည်။ အရပ် ၅ပေ ၅ လက်မခန့်ရှိသောသူမထက် သားကအရပ်ပိုရှည်နေပြီးကျစ်လစ်သောခန္ဓာကိုယ်နှင့်အတူ ချောမောခန့်ညားသောမျက်နှာကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ သားဖြစ်သူကိုငေးကြည့်နေရင်း သူမခင်ပွန်းသည်နှင့် ချစ်ရည်လူးခဲ့ကြသောနေ့ရက်တွေကိုပါ တဆက်ထဲသတိရလိုက်မိပြီး သူမပေါင်ခွကြားကစိုတိုတိုဖြစ်လာသည်ကိုသတိပြုလိုက်မိပြီး သားကိုကြည့်နေတာကနေ မျက်နှာလွှဲပြစ်လိုက်ရသည်။ သားကလည်း သူမမျက်နှာကိုသာပြန်လည်ငေးကြည့်နေတာကို သတိထားလိုက်မိပြီး ဧည့်ခန်းထဲ မှာတဦးကိုတဦး စကားမပြောနိုင်ကြဘဲ တိတ်ဆိတ်ခြင်းကသာကြီးစိုးနေတော့သည်။ ထိုသို့တိတ်ဆိတ်နေခြင်းကပင် မကြာခင်မှာ အစွမ်းကုန်ပေါက်ကွဲလာနိုင်သည်ကို သတိထားမိသဖြင့်သူမကပင်စပြီး
“သား အချိန်တောင်နောက်ကျတော့မယ်ညစာစားကြစို့”
ဟုပြောပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမှုများနေသောကြောင့် အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြင့် မီးဖိုခန်းသို့သွားရမည့်အစား သူမရဲ့အိပ်ခန်းဆီသို့သာ ထွက်လာမိသည်။
ဒေါ်မေသူဇော်တယောက် အိပ်ခန်းဆီသို့လျှောက်လာခဲ့ပေမယ့် သူမနောက်ပိုင်းကိုသားဖြစ်သူက တပ်မက်သောမျက်လုံးအစုံနဲ့ကြည့်နေမည်ကို ကြိုတင်သရှိနေသဖြင့် သူမရဲ့စွင့်ကားလှပနေသောတင်ပါးတွေကို လိုအပ်သည်ထက်ပိုပြီး လှုပ်ရှားအောင်တမင်ပြုလုပ်ပြီး လျှောက်လာလိုက်သည်။ သူမခန်းထဲရောက်ပြီးနောက်တံခါးပိတ်လိုက်ကာ ရေချိုးရန်အတွက် သူမအဝတ်အစားတွေကိုစတင်ချွတ်လိုက်သည်။ အကျႌနှင့်ထမိန်ကိုချွတ်ပြီး ဘရာစီယာနှင့်ပင်တီလေးသာ သူမခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ ကျန်နေတော့သည်။ သူမဘရာစီယာကို ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်ပြစ်လိုက်တော့ မို့မောက်လုံးဝန်းကာ ယခုအချိန်ထိကျစ်လစ်နေလျက်ရှိနေသေးသော သူမနို့အစုံကဝင့်ကြွားစွာ ပေါ်လာသည်။ထို့နောက် သူမအခန်းထဲမှာရှိသော ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ပင်တီကိုချွတ်လိုက်သည်။ သူမပေါင်ကြားကိုလက်နဲ့စမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူမစောက်ပတ်လေးမှာစွတ်စိုနေသည်ကိုတွေ့ရသည်။လိင်မဆက်ဆံရတာ နှစ်အတော်ကြာပြီဖြစ်နေသဖြင့် သူမအနေနဲ့ လက်နဲ့သာအာသာဖြေနေခဲ့ရပြီး တကယ့်လီးအစစ်ကိုမျှော်လင့်တောင့်တနေခဲ့ရသည်။ သူမရဲ့သားကို ပထွေးနဲ့အတူမနေစေရဟူသော ခိုင်မာသည့်ဆုံးဖြတ်ချက်ကြောင့်သာ ဘယ်လိုလူကိုမှ လက်မခံခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး အထီးကျန်စွာနေထိုင်နေရခြင်းဖြစ်သည်။သူမဘဝတွင် တွယ်တာစရာယောကျၤားသားဆိုလို့သူမရဲ့သားတယောက်သာရှိနေသဖြင့် သားဖြစ်သူအပေါ်ထားသော သူမရဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေက ဘောင်ကျော်လာခဲ့ရသည်။သားဖြစ်သူပိုင်စိုးကို သူမဘဝအတွက် အင်အားအဖြစ်လည်းကောင်း ၊ သူမကိုကာကွယ်ပေးသောသူရဲကောင်တယောက်အနဲ့လည်းကောင်း သားအဖြစ်လည်းကောင်း ရှိနေစေချင်သောကြောင့် သူမခံစားမှုနဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေက ရောပြွန်းနေပေတော့သည်။ သူမမသိစိတ်ထဲက မျှော်လင့်ချက်တွေက အိမ်မက်အဖြစ်နှင့် ရောက်ရှိလာတတ်ပြီး ညအိပ်တိုင်းအိမ်မက်ထဲတွင် သားဖြစ်သူနဲ့အတူ ပျော်ရွှင်စွာလိင်ဆက်ဆံကြသည့်အိမ်မက်မျိုးကလညတိုင်းလိုလို မက်ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူမအသိစိတ်ကြောင့် ထိုအိမ်မက်တွေကိုမုန်းမိနေရသော်လည်း သူမမသိစိတ်ကတော့ လိုချင်တပ်မက်နေသည်။ သူမစောက်ရည်တွေနဲ့ စွတ်စိုနေသောပင်တီကို ချက်ခြင်းမလျှော်သေးဘဲ အဝတ်အပေများထည့်သောခြင်းထဲထည့်ပြစ်လိုက်သည်။ မနက်ဖြန်တွင်သူမသင်တန်းသွားသည့်အချိန်မှာ သူမပင်တီကိုခိုးယူနမ်းနေမည်ဖြစ်သော သားဖြစ်သူရဲ့ပုံရိပ်ကိုမြင်ယောင်မိရင်း ရင်ထဲမှာကျေနပ်သလိုလိုခံစားမိနေသည်။ဧည့်ခန်းထဲမှာကျန်နေခဲ့သောပိုင်စိုးက ပထမဆုံးခြံတံခါးကိုပိတ်ပြီးသော့ခတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးကိုပိတ်ပြီးနောက် အမေစီးသောဒေါက်မြင့်ကြိုးသိုင်းဖိနပ်ကို ကောက်ယူပြီးနမ်းလိုက်သည်။ ပိုင်စိုးအနေနဲ့ အမေကိုချစ်သည်သာမက အမေနဲ့ပတ်သတ်သော အမေအသုံးပြုသော အသုံးပြုထားခဲ့သောအရာဝတၳုတွေကို ချစ်တတ်လာပြီဖြစ်သည်ပိုင်စိုးဘဝတွင် အဖြစ်ချင်ဆုံးဆန္ဒတခုသာရှိသည်။ ထိုအရာမှာသူ့အမေဒေါ်မေသူဇော်ကို ဇနီးတယောက်လိုပေါင်းသင်းဆက်ဆံခြင်းဖြစ်ပြီး ထိုသို့ အမေကိုမယားအဖြစ်ပေါင်းသင်းဖို့အတွက်ဘာကိုဘဲလုပ်ရ လုပ်ရ လုပ်မည်သာဖြစ်သည်။

သာမန်အားဖြင့် ပိုင်စိုးမှာအရှက်အကြောက်ကြီးတတ်ပြီး ကျောင်းတက်နေစဉ်တုန်းကလည်း အသွားအပြန်ကစလာပို့ လာကြိုလုပ်ပေးသောအမေဖြစ်သူကြောင့် ဘယ်မိန်းမနဲ့မှမပတ်သတ်ဖူးခဲ့ချေ။ အမေတယောက်ကိုသာ ချစ်သည့်အချစ်ဖြင့် ကျန်မိန်းမအားလုံးကိုမပတ်သတ်သတ်ခဲ့ပေ။ ပိုင်စိုးအနေနဲ့ အမေနဲ့ပွင့်လင်းသောဆက်ဆံရေးရှိနေသဖြင့် အမေ့အပေါ်ထားသည့် သူ့ရဲ့ချစ်ခြင်းတရားကိုဖွင့်ဟပြောဖို့ ကြိုးစားခဲ့ဖူးသည်။ နောက်ဆုံးနှစ်ဖြေဆိုပြီးသည့်အချိန်က အမေ့ကိုဖွင့်ပြောဖို့ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း မပြောရဲသလိုလိုဖြစ်နေခဲ့ရသေးသည်။ ပိုင်စိုးနားလည်ထားသည့်အချက်မှာ အမေ့ဘဝတွင်သူကလွဲပြီး ဘယ်သူမှမရှိသောသည့်အပြင် သူတခုခုကိုတောင်းဆိုလာတိုင်း ဘယ်တော့မှ မငြင်းတတ်သောကြောင့် ဒီတခါလည်းလက်ခံမည်ဟုသာမျှော်လင့်ထားခဲ့သည်။ သို့သော် သူ့ရဲ့အသိဉာဏ်ထဲက အမေနဲ့သားဆိုတဲ့ အသိတရားကြောင့် မပြောဖြစ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။တံခါးပွင့်လာသံနဲ့အတူ အမေကသူမအခန်းထဲကထွက်လာခဲ့သည်ကို ပိုင်စိုးတွေ့လိုက်ရသည်။ အမေကသူ့ကိုပြုံး၍ ကြည့်ပြီးနောက် ထမင်းစားခန်းထဲဝင်သွားတော့မှ လက်ထဲမှာကိုင်ထားသော အမေ့ဖိနပ်ကိုပြန်ချထားလိုက်သည်။ဒေါ်မေသူဇော်မှာ သူမချက်တာကိုမှစားတတ်သောသားဖြစ်သူကြောင့် အိမ်အကူမခေါ်ခဲ့ပေ။ သားကအိမ်သန့် ရှင်းရေးကိုလုပ်ပြီး သူမကချက်ပြုတ်ရသည်။ မနက် ၁၀ နာရီမထိုးခင်မှာ နေ့လည်စာနဲ့ညစာအတွက် တခါထဲပေါင်းပြီးချက်ပြုတ်ထားခဲ့သည်။ တပတ်တွင် ၂ ရက် သင်တန်းပိတ်ရက်တွေ မှသာ အဝတ်အစားလျှော်ပြီးမီးပူတိုက်တတ်သလို တခါတရံတွင် လူငှားခေါ်ပြီးခိုင်းတတ်သည်။ အများအားဖြင့် သူမနဲ့သားက ထိုပိတ်ရက်မနက်ပိုင်းတွေမှာ အဝတ်အတူလျှော်ကြဖွတ်ကြပြီး နေ့လည်ပိုင်းနဲ့ညပိုင်းတွေမှာတော့ အေးအေးဆေးဆေးနားယူတတ်ကြသည်။ ယခုလည်း သူမထမင်းစားခန်းထဲဝင်သွားသည့်အချိန်တွင် သားဖြစ်သူကခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ဖြင့် သူမအိပ်ခန်းဘက်သို့သွားနေသည်ကို သိရှိနေသော်လည်း မဟန့်တားခဲ့ချေ။ သူမမသိစိတ်ထဲကကိုက သူမစောက်ပတ်အနံ့ကိုသားကိုရှူစေချင်သောကြောင့် ပင်တီကိုတောင်မလျှော်ခဲ့ချေ။တကယ်တမ်း သားကသူမပင်တီကိုမနမ်းဘဲ သူမထမိန်ကိုလှန်ပြီး စောက်ပတ်ကိုတိုက်ရိုက်နမ်းပါက သူမအနေနဲ့သားကိုငြင်းရမည်လား? လက်ခံပေးရမည်လားဆိုတာကို မဝေခွဲနိုင်ချေ။ပိုင်စိုးတယောက် သူ့အမေဒေါ်မေသူဇော့်အခန်းထဲသို့အသံမကြားအောင်သတိထားပြီး ဝင်လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲသို့ရောက်လျှင်ရောက်ခြင်း ထုံးစံအတိုင်း အဝတ်အပေခြင်းအ ပေါ်ဆုံးမှာ ရှိနေတတ်သော အမေဝတ်ပြီးသားပင်တီလေးကို ယူပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်တင်လိုက်ရင်း အငမ်းမရနမ်းလိုက်သည်။ထိုအခါအမေ့စောက်ပတ်အနံ့သင်းသင်းလေးက သူ့နှာခေါင်းထဲတိုးဝင်လာတော့ သူ့ပါးစပ်ကနေ
“အားးးးးမွှေးလိုက်တာအမေရယ်သားအမေ့စောက်ပတ်ကို နေ့တိုင်းနမ်းချင်လိုက်တာ။ချစ်တယ်အမေရယ်။ သားကအမေပေါက်တဲ့သေးကအစသောက်ပေးချင်လာတဲ့အထိ အမေ့ကိုချစ်နေမိပြီ”
ဟု ပြောလိုက်မိသည်။ ထို့နောက် သူဝတ်ထားသောပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့တဆတ်ဆတ်တောင်မတ်နေတဲ့လီးကိုအမေ့ပင်တီနဲ့ပတ်ပြီး အားရပါးရထုလိုက်သည်။သူက အမေချွတ်ထားခဲ့သောဘရာစီယာကို နမ်းရင်း အမေ့ပင်တီကိုလီးမှာပတ်ကာ ထုနေလိုက်သည်။ ထုလို့ပြီးသည့်အချိန်မှာ သူ့သုတ်ရည်တွေကို အမေ့ပင်တီထဲမှာဘဲပန်းထုတ်ပြစ်ခဲ့ပြီး အဝတ်ခြင်းထဲပြန်ထည့်လိုက်ကာ သူ့အခန်းထဲပြန်လာခဲ့သည်။ သူ့ကုတင်ပေါ်မှာလှဲလျောင်းနေရင်း အမေနဲ့ပတ်သတ်ပြီးစဉ်းစားမိနေသည်သူကအမေ့ကိုအရမ်းချစ်သလို အရမ်းလည်းသဝန်တိုတတ်သည်။အမေ့မှာသူ့အပြင်နောက်တယောက်သာရှိလာလျှင်ဟူသောအတွေးက သူ့စိတ်ကိုနွမ်းလျစေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင်
“သားရေ ပိုင်စိုးထမင်းစားကြစို့လေ”
ဟု အော်ခေါ်လိုက်သဖြင့်သူက
“ဟုတ် လာပြီအမေ”
ဟု ပြန်အဖြေပေးလိုက်ပြီး သူစိတ်နွမ်းလျနေမှုကိုကြိုးစားမေ့ဖျောက်လိုက်ပြီး အခန်းထဲကနေထွက်လာလိုက်သည်။ အမေက ထမင်းပွဲပြင်ထားပြီး သူ့ကိုစောင့်နေသဖြင့် အမေ့ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း အမေ့ကိုပြုံးပြကာ စတင်စားသောက်လိုက်ကြသည်။ ထိုအချိန်တွင် အမေက
“ခုနကသားဆီကို မီးမီးဖုန်းဆက်တယ်”
“ဟုတ်လား?ဘာတဲ့လဲအမေ”
“သားနဲ့ဘဲပြောမှဖြစ်မှာတဲ့သားကိုပြန်ခေါ်ပါလို့ မှာသွားတယ်”
ဒေါ်မေသူဇော်အနေနဲ့ သူမရဲ့သင်တန်းသူလည်းဖြစ်ပြီး သားရဲ့အတန်းဖော်သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်သော မီးမီးကိုကောင်းစွာသိပါသည်။ သားအတွက်တော့ ငြင်းစရာမလိုတဲ့မိန်းကလေးတဦးဖြစ်ပေမယ့် ထိုမိန်းကလေးကသားကို သူမဆီကနေလုယူနေသလိုလည်း ခံစားနေရသဖြင့် မီးမီအပေါ်မှာသားဘက်က စိတ်မဝင်စားဖို့ကိုဘဲ မျှော်လင့်နေရသည်။ သားက“သူနဲ့သားရဲ့ကြားမှာ နှစ်ကိုယ်ကြားပြောရမယ့်စကားဆိုတာမရှိပါဘူး။ သူကသားရဲ့သူငယ်ချင်းဘဲလေ”ဒေါ်မေသူဇော်တယောက် သားဆီကအဖြေစကားကြောင့် စိတ်သက်သာရာရသွားပေမယ့်လည်း သားစိတ်ကိုထပ်မံစမ်းသပ်သည့်အနေဖြင့်“အမေကတော့ မိန်းမချင်းဆိုတော့ မီးမီးကိုရိပ်မိနေတယ်။သားအတွက် မီးမီကငြင်းစရာမရှိဘူးနော်သား။ သားအနေနဲ့သေချာစဉ်းစားဖို့လိုတယ်”ဟုပြောလိုက်သောအခါ သားကလေသံတင်းမာလာပြီး“ဘာလဲအမေအမေကသားကို တခြားလူတယောက်ဆီကို တွန်းပို့နေတာလား”“အမေပြောတာက အဲလိုမဟုတ်ဘူးလေ။သားကပညာလည်းစုံနေပြီ။ သားအရွယ်လည်းပြန်ကြည့်ဦးလေကွာ။ သားအတွက် သဘာဝအတိုင်းမိန်းမတယောက်တော့ လိုနေပြီလေ”“မလိုဘူးအမေသားအတွက် အမေရှိနေရင် လုံလောက်ပြီသားတဘဝလုံးကို အမေနဲ့ဘဲအတူတူနေမှာ”“အဲလိုလည်း ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲသားရယ်သီးချိန်တန်သီး ပွင့်ချိန်တန်ပွင့်ဆိုတဲစကားတောင် ရှိသေးတာဘဲလေ။ သားလည်း မိသားစုဘဝတခုကို တည်ဆောက်သင့်တာပေါ့”
“သားအတွက် အမေကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ ဘာတခုမှမလိုဘူးအမေဘဲ သားအတွက်ရှိနေပေးပါ။ အမေကသားနဲ့အတူနေရတာကို စိတ်ကုန်ငြီးငွေ့နေပြီလား?”ဟု လေသံမာမာနှင့်ပြန်မေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေကမျက်လုံးအစုံကနေမျက်ရည်များစီးကျလာရင်း“ဘယ်နှယ့်ပြောလိုက်တာလဲသားရယ်သားကအမေ့ဘဝပါ။ သားမရှိဘဲနဲ့ အမေအသက်ရှင်ပြီးနေနိုင်မယ်လို့များ ထင်နေတာလား?”ဟု ငို၍ပြောလာသည်။ ထိုအခါ ပိုင်စိုးမှာစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားရပြီး ထိုင်နေရာကနေ ထရပ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အမေ့ရဲ့မျက်နှာလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး သူ့ကိုမော့၍ကြည့် စေလိုက်သည်။ သူကလည်းအမေ့မျက်လုံးထဲကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း“သားစကားပြောတာ လောသွားတယ်အမေရယ်မငိုပါနဲ့တော့နော်။ သားတောင်းပန်ပါတယ်”သားဖြစ်သူရဲ့ မျက်နှာလေးငယ်ပြီးတောင်းပန်နေမှုကြောင့် ဒေါ်မေသူဖော်လည်း ထိုင်နေရာကနေ သားဖြစ်သူအတိုင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ လက်အစုံ က သားဖြစ်သူပိုင်စိုးရဲ့လည်ပင်းကိုဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာနှစ်ခု ုကို အလွန်နီးကပ်အောင်ပြုလုပ်လိုက်ရင်း“အမေကသားကို အရမ်းချစ်တယ်။အဲဒီအချစ်က ဘယ်တော့မှမပြောင်းလဲသွားပါဘူး”ဟု တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် သားအမိနှစ်ယောက်မှာ တယောက်မျက်လုံးကိုတယောက် နားလည်မှု ကြင်နာနွေးထွေးမှုတို့ဖြင့်စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ ပိုင်စိုးအနေနဲ့ အမေနဲ့ခုလိုမျိုး တခါမှမနေခဲ့ရဖူးသဖြင့် စိတ်တွေအရမ်းလှုပ်ရှား နေရသည့်အချိန်တွင် အမေ့ဆီကနေကိုယ်သင်းနံ့လေးကိုပါရနေရသဖြင့် အမေ့ကိုချစ်နှင့်အတူ သနားစိတ် ကြင်နာစိတ် ရာဂစိတ်တွေပါ ဝင်လာပြီး သူ့လီးကစတင်မာကြောကာ တဖြေးဖြေးထောင်မတ်လာသည်။
အနီးကပ်မြင်နေရသော မဟတဟနှင့်အမေ့နှုတ်ခမ်းလေးက ပိုင်စိုးနမ်းလာမည့်အချိန်ကို စောင့်မျှော်နေသလိုဖြစ်သေည်ဟု တွေးလိုက်မိပြီး သတ္တီမွေးလိုက်ကာသူ့ဘဝရဲ့ပထမဆုံးအနေနဲ့ အမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုတ်ယူနမ်းလိုက်သည်။ သူ့ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးအနေနဲ့နမ်းခြင်းဖြစ်သောကြောင့် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရသလို ကိုယ့်အမေကိုယ်ပြန်နမ်းရသည့်အတွက် ကျေနပ်ပိတိလည်းဖြစ်မိသည်။ဒေါ်မေသူဇော်အနေနဲ့ သူမနှုတ်ခမ်းကိုစုတ်ယူနမ်းနေသော သားဖြစ်သူရဲ့နွေးထွေးသောအနမ်းကြောင့် သူမပေါင်ကြားမှာ စွတ်စိုလာသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ ထိုအနမ်းကြောင့်ပင် သူမရဲ့အသိစိတ်တွေက သူမဆီကနေလွင့်ပါးသွားခဲ့ရပြီးသားအမိချင်းဖြစ်နေတာကိုတောင် ခွင့်ပြုပေးခဲ့သည့်အပြင် သူမကပါ အလိုတူအလိုပါပြန်နမ်းနေလိုက်မိသည်။ သားရဲ့လက်အစုံက သူမခါးပေါ်သို့ရောက်လာပြီး သူမကိုတင်းကျပ်စွာဖက်လိုက်တော့ သူမကလည်းသားရဲ့လည်ပင်းကိုပြန်လည်၍ဖက်လိုက်ပြီး ဆက်လက်နမ်းနေခဲ့ကြသည်။ သားရဲ့လီးကသူမဗိုက်ပေါ်မှာ မာကြောစွာဖြင့် ထောက်ထားသလိုဖြစ်နေပြီး သူမနို့တွေက သားရင်ဘတ်နဲ့ဖိကပ်ပြီးပွတ်ချေခံရသလို ဖြစ်နေသည်။ သားကသူ့ရဲ့လက်အစုံကိုသူမဖင်ပေါ်သို့တင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း
“သားက အမေ့ကိုတကယ်ချစ်နေမိပြီ”ဟု ပြောလိုက်သည်။ ထိုစကားကြောင့်ပင် သူတို့သားအမိနှစ်ဦးစလုံး အသိတရားပြန်ဝင်လာကြပြီး ရှက်ရွံ့ခြင်းနှင့်အတူ ဒေါ်မေသူဇော့်မျက်လုံးအစုံက မျက်ရည်များပြည့်လျှံစီးကျလာသည်။ထိုအခါ သားကသူမရဲ့အောက်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို တခါစုတ်ယူပြီးနမ်းလိုက်ပြီးနောက်“အမေအရမ်းပင်ပန်းနေတာမလားအနားယူလိုက်တော့နော်”ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် သူမကလည်း“အင်းးးးသားလည်းစောစောအိပ်တော့နော်”ဟု ပြန်လည်ပြောလိုက်ပြီး သူမအခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုညက သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး ထုံးစံအတိုင်းလက်နဲ့သာအာသာဖြေလိုက်ကြသော်လည်း စိတ်မကျေနပ်နိုင်ကြဘဲတညလုံးအိပ်လို့မရကြဘဲဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။နောက်တနေ့မနက်ရောက်သောအခါ ဒေါ်မေသူဇော်ရောပိုင်စိုးပါ စိတ်ထဲကျိတ်ပြီးကြံစည်နေတာ တခုရှိကြသည်။ထိုအရာမှာတခြားတော့မဟုတ်ပေ။ ထူးဆန်းစွာတိုက်ဆိုင်နေသော သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်၏ မွေးနေ့ပင်ဖြစ်သည်။ မွေးနေ့တူနေကြပေမယ့် တယောက်ကိုတယောက် အံ့သြစေချင်ကြသောကြောင့် ဖွင့်မပြောခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ပိုင်စိုးက သူ့အမေရဲ့နဖူးလေးကိုငြင်သာစွာနမ်းရင်း“Happy brithday mom”ဟု နှုတ်ဆက်လိုက်သောအခါ အမေကလည်း သူ့ပါးကိုနမ်းပြီးပြန်လည်နှုတ်ဆက်သည်။ ထို့နောက်ပိုင်စိုးက“သားအတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင် ဘယ်မှာလဲအမေ”
ဟုမေးလိုက်သောအခါ အမေကကြည်နူးစွာပြုံးလိုက်ရင်း“ဒီနေ့က အမေ့သင်တန်းရဲ့ ပထမအပတ်နောက်ဆုံးရက်လေ။မနက်ဖြန်ကစပြီး သင်တန်းကတလပိတ်ပြီ။ ဒီတော့ အမေနဲ့သားအတွက် အပန်းဖြေခရီးတခုထွက်ဖို့စီစဉ်ထားတယ်။၁၅ ရက်ကြာမယ့် ခရီးစဉ်ပေါ့ကွာ”“ဟာ တကယ်နော်အမေ။၁၅ ရက်တောင်ဆိုတော့ အကြာကြီးဘဲ။ဟဲဟဲ အဲဒါတွေကြောင့် အမေ့ကိုချစ်ရတာ”ဟုပြောရင်း သူမပါးကိုထပ်မံနမ်းလိုက်သည်။နေ့လည် ၂ နာရီလောက်တွင် ဒေါ်မေသူဇော်တယောက် ပုံမှန်အချိန်ထက် ၂ နာရီကျော်လောက်စောပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးဖွင့်၍“သားရေ အမေပြန်ရောက်ပြီ”ဟု အော်ခေါ်လိုက်သည်။ ထိုအခါသားကသူမဆီရောက်လာပြီး သူမလက်ထဲကကိုင်ထားသော အထုပ်နှစ်ထုပ်ကိုကြည့်၍“ဘာတွေလဲအမေ”ဟု မေးလိုက်သည်။ သူမကအထုပ်အကြီးကို သားးဆီကမ်းပေးလိုက်လိုက်ရင်း“ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ သိမ်းထားလိုက်ဦးသားညမှပြန်ထုတ်ကြမယ်”ဟုပြောပြီး သူမပါထမင်းစားခန်းထဲသို့ လိုက်လာခဲ့သည်။ ပိုင်စိုးက အထုပ်ဖြေလိုက်သောအခါ မွေးနေ့ကိတ်ဖြစ်နေသဖြင့်အံ့သြဝမ်းသာသွားပြီး အမေ့ကိုဖက်ရင်း“အမေကအရမ်းအလိုက်သိတာဘဲ”ဟုပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေကသူ့လည်ပင်းကိုပြန်ဖက်လိုက်ပြီး“ပျော်ရွှင်စရာမွေးနေ့ဖြစ်ပါစေသား”
ဟု ဆုတောင်းပေးသည်။ ထို့နောက် သူမကလှပစွာထုပ်ပိုးထားသော လက်ဆောင်ဘူးလေးကို သားကိုပေးလိုက်ပြီး ဖွင့်ကြည့်စေသောအခါ သားက“ညမှဖွင့်တော့မယ်”ဟု ပြောသဖြင့် သားအလိုကျအတိုင်း မဖောက်ဘဲထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် သားကသူမအတွက် အထုပ်တထုပ်ကိုကမ်းပေးပြီး“သားရဲ့မွေးနေ့လက်ဆောင်ပါ။ဒီနေ့ညကို ဝတ်ရမယ်နော်အမေ။ဒီည အမေ့ကိုဒီအဝတ်အစားနဲ့ဘဲ သားမြင်ချင်လို့ပါ”ဟု တောင်းဆိုလာသည်။ ထို့ကြောင့် သူမက“​အေးပါသားရယ်​အ​မေဝတ်​ပါ့မယ်​”ဟု ပြောလိုက်သည်။သားအလိုကျအတိုင်း ပြောသာပြောလိုက်ရပေမယ့်သားဝယ်ပေးသောအဝတ်အစားက သူမအနေနဲ့ဝတ်လို့မှအဆင်ပြေပါ့မလား? အမြင်ရောတော်ပါ့မလားဆိုတာကို စဉ်းစားမိရက်သားနဲ့ကို သားကိုဝတ်ပါ့မယ်လို့ ပြောလိုက်မိသည်။ခထိုနေ့ ညစာကို ဒေါ်မေသူဇော်နဲ့ပိုင်စိုးတို့ အပြင်သွားပြီး စားသောက်လိုက်ကြသည်။ ထိုအချိန်တွင် ပိုင်စိုးကသူ့အမေဒေါ်မေသူဇော်ရဲ့လက်ကို မလွတ်တမ်းဆုပ်ကိုင်ထားသောကြောင့် သားအမိပုံစံမျိုးဖြစ်မနေဘဲ ချစ်သူရည်းစားလိုလိုလင်မယားလိုလိုပုံစံမျိုးသာ ဖြစ်နေသည်ကိုသိနေပေမယ့်လည်းဒေါ်မေသူဇော်ကိုယ်တိုင်က မငြင်းဘဲလက်ခံသလိုနေပေးနေမိသည်။ စားသောက်ပြီးအိမ်အပြန်လမ်းတွင် အမေဖြစ်သူက“အမေနဲလက်ချင်းတွဲပြီး လူပုံအလည်သွားရတာကိုသားပျော်နေတာမလား? သားလုပ်နေပုံက သားအမိပုံစံမျိုးမဟုတ်တာ အမေသိနေတယ်နော်။ သားကိုချစ်လွန်းလို့သာအမေကမငြင်းခဲ့ဘဲ နေပေးခဲ့တာ”
ဟုပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါသားက ပြုံးရုံသာပြုံးနေခဲ့ပြီးဘာမှပြန်မပြောချေ။ အိမ်သို့ပြန်ရောက်ကြသောအခါ နေ့လည်ရ နာရီခွဲပြီးနေလေပြီ။ ဒေါ်မေသူဇော်က ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာ မှာထိုင်ရင်း ခေါင်းကိုဆိုဖာပေါ်မှီထားလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင်ပိုင်စိုးကသူ့အမေအနားမှာ ပူးကပ်စွာဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း
“သားရဲ့မွေးနေ့မှာ ခုလိုလုပ်ပေးလို့ အမေ့ကိုကျေးဇူးအရမ်းတငိပါတယ်”
ဟုပြောလိုက်သောအခါ အမေက
“အင်းးးးးအမေ့အတွက်လည်း ဒီနေ့ကအရမ်းအံ့သြစရာကောင်းခဲ့ပြီး ဘယ်တော့မှမေ့လို့ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး။ ဒါနဲ့ သားကိုအမေပေးထားတဲလက်ဆောင်ကို ကြည့်လိုက်တော့လေ”
ဟု ပြောသဖြင့် သားကသူမလက်ကိုဆွဲပြီး သူမကိုပါထမင်းစားခန်းထဲသို့ခေါ်သွားသည်။ ထမင်းစားခန်းထဲကစားပွဲမှာရှိေသောလက်ဆောင်ဗူးလေးကိုဖောက်လိုက်တော့ ပိုင်စိုးအင်မတန်လိုချင်နေသော်လည်း ဈေးကြီးလွန်းသောကြောင့်မဝယ်ဖြစ်ခဲ့သောလက်ပတ်နာရီလေးဖြစ်နေသဖြင့် အံ့သြဝမ်းသာသွားကာ အမေ့ကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ပြီး အမေ့ပါးတွေကို ဆက်
ဒေါ်မေသူဇော်တယောက်ကားကိုအိမ်ရှေ့မှာရပ်ပြီးနောက် တံခါးကိုဖွင့်ပြီး ဆင်းလာသည်။ သူမပုံစံကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် အနည်းငယ်ပင်ပန်းနွမ်းနေနေတာကို သိသာသည်။ ဒေါ်မေသူူဇော်မှာ ငယ်ရွယ်စဉ်အခါက dancer တယောက်ဖြစ်ပြီး ယခု အသက် ၃၈ နှစ်အရွယ်တွင်မူ ကိုယ်ပိုင်အကသင်တန်းတခုကို ဖွင့်ပြီး ဝါသနာပါသောလူငယ်များကို သင်ကြားပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ သူမဖွင့်ထားသောအကသင်တန်း၏ စည်းကမ်းတင်း ကြပ်မှုနှင့် သင်ကြားပေးမှုကောင်းမွန်ခြင်းတို့ကြောင့် ၅ နှစ်အတွင်းမှာပင် နာမည်ရလာပြီးသင်တန်းတက်သူဦးရေလည်း များလာခဲ့ကာ တဖြေးဖြေးအောင်မြင်လာခဲ့သည်။ သူမအနေနဲ့ လင်ယောကျၤားမရှိတော့သော်လည်း တဦးထဲသောသားဖြစ်သူ ပိုင်စိုးကို ပညာသင်ကြားစားရိတ်နှင့် စားဝတ်နေရေးအတွက် မိန်းမသားတယောက်ထဲ ကြိုးစားရုန်းကန်လာရခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုအချိန်တွင်မူ သားဖြစ်သူကျောင်းပြီးသွားပြီး ဘွဲ့ရပြီးပြီဖြစ်သော်လည်း သူမရဲ့အကသင်တန်းက နာမည်ကောင်းဖြင့်ကျော်ကြားနေသောကြောင့် ထိုအလုပ်ကိုသာစိတ်ရောကိုယ်ပါ မြှုပ်နှံထားလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ဒေါ်မေသူဇော်တယောက် ပေ ၄၀×ပေ ၆၀ ခြံဝန်း လေးအလယ်က နေချင်စဖွယ်ဆောက်လုပ်ထားသော တထပ် ်တိုက်လေးရဲ့အိမ်ရှေ့တံခါးကိုဖွင့်ပြီး ဝင်လာခဲ့သည်။ အိမ်ထဲရောက်လှင်ရောက်ခြင်း
“အ​မေ ျပန်​လာပြီလား”
ဟူသော အသံတခုကိုကြားလိုက်ရပြီး အမြဲတမ်းလိုလိုပင် တင်းမာတည်ကြည်နေတတ်သော သူမမျက်နှာမှာတမဟုတ်ချင်း ပြုံးရွှင်လာပြီး သူမတနေကုန်ပင်ပန်းထားရတာတွေပင် ပျောက်သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ သူမအတွက်ရေအေးအေးတ ခွက်ယူဆောင်လာပြီး ရွှင်ပြစွာနှုတ်ဆက်နေသော သားတော်မောင်ကို ကျေနပ်ကြည်နူးစွာကြည့်လိုက်သည်။ သားဖြစ်သူကဆက်လက်ပြီး
“ရေအေးအေးလေးသောက်ပြီး ခဏနားလိုက်အမေသြော် အမေရေမချိုးခင် အမေ့ဆံပင်တွေကို ဖြေချထားလိုက်ဦးနော်”
ဟု သတိပေးသလိုလိုပြောလိုက်သေးသည်။ သူမဆံပင်မှာ ခါးအစွန်းထိသာ ရှည်လျားသော်လည်း မဲနက်နေပြီးအုံကောင်းလှသည်။ ထို့ကြောင့် သူမရဲ့သားက သူမဆံပင်တွေကိုအရမ်းကြိုက်နှစ်သက်မှန်းသိသဖြင့်
“အေးကွာ အမေတော့ဒီဆံပင်တွေကိုညှပ်ပြီးခပ်တိုတိုပုံစံနဲ့နေချင်နေပြီ”
ဟု စနောက်လိုက်သည်။ ထိုအခါ သူမသားတော်မောင်ကမျက်လုံးပြူးမျက်ဆန်ပြူးဖြင့်
“ဟာ မညှပ်ရပါဘူးအမေနော် အမေဆံပင်တွေညှပ်ပြစ်ရင် သားအမေနဲ့မခေါ်တော့ဘူး”
ဟု စိတ်ကောက်သလိုဖြင့်ပြောသဖြင့် သူမရင်ထဲကြည်နူးသွားကာ တခစ်ခစ်ရယ်လိုက်ရင်း အနားယူရန်ထွက်လာလိုက်သည်။ပိုင်စိုးတယောက် သူ့အရှေ့ကနေထွက်ခွာသွားသော အမေဖြစ်သူရဲ့နောက်ပိုင်းကိုကြည့်ရင်း သက်ပြင်းတချက်ချလိုက်မိသည်။ သူ့ဘဝတွင် သူ့အမေလိုရုပ်ရော ခန္ဓာကိုယ်ပါ အပြစ်ပြောစရာမရှိအောင်လှသောမိန်းမမျိုး မတွေ့ရတော့ပေ။ အမေဖြစ်သူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က အမို့အမောက် ၊ အရှိုက်အဟိုက်တွေကပိုင်စိုးစိတ်တွေကို ညှို့ယူဖမ်းစားနေပေတော့သည်။ တခါတရံတွင် အမေကအိမ်မှာဘဲကျန်းမာရေးအတွက် အကလေ့ကျင့်တတ်သည်။ ထိုအချိန်မျိုးတွင် သူကအမေကနေတာကို ဘေးကနေထိုင်ပြီး ကြည့်နေတတ်သည်။ အမေကတော့ သူမရဲ့အကနှင့် အနုပညာကိုကြည့်နေသည်ဟုသာ ထင်နေသော်လည်းပိုင်စိုးကမူ အမေ့ရဲ့ လှုပ်ရှားနေသောဖင်တွေ ၊ နို့တွေကိုဘဲ မျက်စိစားပွဲထိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်ကို အမေမသိဟုသာ ထင်နေပေသည်။ ပိုင်စိုးတယောက် ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ရင်း အမေဖြစ်သူအဝတ်အစားလဲတာကို စောင့်နေလိုက်သည်။
“သား ဒီနေ့ဘာတွေလုပ်နေလဲဆိုတာအမေ့ကိုပြောပြပါဦးကွ”
ဟူသောအသံနှင့်အတူ အမေကဧည့်ခန်းထဲဝင်လာကာ ဆိုဖာတလုံးပေါ်မှာထိုင်လိုက်သည်။ သူက
“သားဒီနေ့အမေ့ရဲ့အခန်းကိုရှင်းနေရင်း အမေနဲ့အဖေရဲ့ဟန်းနီးမွန်းထွက်တုန်းကပုံတွေကို တွေ့မိသေးတယ်”
ဟုပြောလာသဖြင့် သူမမျက်နှာမှာ ရှက်သွေးများကြောင့်နီရဲလာရပေသည်။ သူမငယ်ရွယ်စဉ်အချိန်တုန်းက အကဝါသနာပါသော ခေတ်ရဲ့သမီးပျိုတယောက်ဖြစ်ခဲ့ပြီး သူမရဲ့ချစ်သူဖြစ်သော သားရဲ့အဖခင်ဦးကောင်းမြတ်နှင့် လက်ထပ်ခဲ့သည်။ ထိုအချိန်ကသူမအသက်မှာ ၁၉ နှစ်သာရှိနေပြီး ငယ်ရွယ်သောသူတို့ရဲ့ထုံးစံအတိုင်း လွတ်လပ်စွာနေရခြင်းကို ကြိုက်နှစ်သက်ခဲသည်။ ထို့ကြောင့် သူမတို့ဇနီးမောင်နှံရဲ့ဟန်းနီးမွန်းကပုံတွေမှာ သာမန်တစိမ်းတယောက်ကို ပြလို့မရနိုင်ခဲ့ပေ။
အတိတ်ကပျော်မြူခဲ့ကြရတဲ့အချိန်တွေကို ပြန်လည်သတိရမိပြီးနောက် သူမကိုကလေးတယောက်နဲ့ပြစ်ထားခဲ့ပြီးနိုင်ငံခြားသို့အပြီးအပိုင်ထွက်သွားသော ခငိပွန်းဖြစ်သူအပေါ်နားကျည်းစိတ်ကပြန်လည်အစဖော်ပေးသလို ဖြစ်လာခဲ့သည်။ထို့ကြောင့် နာကျည်းမှုနှင့်ခံပြင်းမှုတို့ပေါငိးပြီး သူမမျက်လုံးအစုံကနေ မျက်ရည်တို့ကျဆင်းလာသည်။ သူမမျက်ရည်ကျနေတာကိုမြင်ပြီး သားဖြစ်သူကပျာပျာသလဲဖြင့်
“ဟာ အမေရာ ဘာလို့ငိုနေတာလဲသားပြောလိုက်လို့ အဖေ့ကို သတိရပြန်ပြီနဲ့တူတယ်သားတောင်းပန်ပါတယ်အမေရယ်မငိုပါနဲ့နော်”
ဟု ပြောလာသဖြင့် သူမမျက်ရည်တွေကိုလက်နဲ့သုတ်ပြစ်လိုက်ပြီးနောက်
“အေးပါသားရယ်အမေလည်းရုတ်တရက်မို့လို့ပါ”
ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ သားက
“သားလည်း အဖေ့ကိုသတိတော့ရတာပေါ့။အဖေကခုထိသေလားရှင်လားတောင် မသိရဘူးနော်”
ဟု ပြောလိုက်သော သားဖြစ်သူရဲ့မျက်နှာကို အမှတ်တမဲ့ဖြင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူမကိုယ်တိုင်မွေးထားသော သားလေးပိုင်စိုးမျက်နှာက သူမနှင့်တစက်မှမတူဘဲ သူ့အဖေဦးကောင်းမြတ်နှင့်သာ ချွတ်စွတ်တူနေသဖြင့် သားလေးမျက်နှာကိုမြင်နေရသည့်အချိန်တိုင်းတွင် သူမအတွက်လုံခြုံသလိုခံစားနေရသည်ထို့အတွက်ကြောင့်ပင် သားကိုချစ်သည့်အချစ်အချစ်က တဖြေးဖြေးနှင့် အတ္တတွေရောပြွန်းလာခဲ့ပြီး သားကိုသူမအနားကနေ မခွာစေချင်တော့ပေ။ ဘွဲ့ရပြီးသည်ဖြစ်သော်လည်အလုပ်တခုခုဝင်လုပ်လိုက်လျှင် ရွယ်တူမိန်းကလေးများနှင့် ငြိစွန်းသွားမှာကိုစိုးရိမ်နေသော အတ္တစိတ်ကြောင့် သားကိုအိမ်မှာဘဲနေခိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး သူမရဲ့သားပိုင်စိုးက သူမအတွက်ဘဲဖြစ်စေရန် သေချာကြိုးစားလာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ သူမဘဝတွင်သားလေးကိုမခွဲနိုင်သည့်အပြင် သားလေးမရှိဘဲနှင့် ဘယ်လိုမှပင် အသက်မရှင်နိုင်မှန်းသိသဖြင့် ယခုလိုအတ္တကြီးစွာဖြင့်သားကိုသူမတယောက်ထဲအတွက်သာဖြစ်နေစေရန် ကြိုးစားလာခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပြီး ယခုအချိန်အထိအနှောက်အယှက်တစုံတရာမရှိသေးဘဲ အောင်မြင်နေခဲ့သည်။ ယခုလို အဖေဖြစ်သူကိုသတိရပြီးဝမ်းနည်းသလိုဖြစ်နေသောသားကို စိတ်ပျော်ရွှင်စေရန်အလို့ငှာ သူမက
“အင်း သားကသားအဖေနဲ့ ချွတ်စွတ်တူတယ်ဆိုပေမယ့်အမေ့သားက ပိုချောတယ်ကွ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သားကသားအဖေထက်ပိုပြီး အသားအရည်လှတယ်။ အဲဒီအသားအရည်ကို သားဘယ်ကနေရလဲဆိုတာပြောစမ်းပါဦး”
ဟု ပေါ့ပါးလွတ်လပ်စွာ မေးလိုက်သည်။ ထိုအခါသားက
“သားရဲ့ ချစ်စရာအရမ်းကောင်းပြီး အရမ်းလှတဲ့အမေဆီကနေရထားတာပေါ့”
ဟု မဆိုင်းမတွဖြေလိုက်သော သားဖြစ်ကိုငေးကြည့်လိုက်သည်ဒေါ်မေသူတယောက် သူမမွေးထားသောသားကိုကြည့်ပြီး ရင်ထဲမှာမဖော်ပြတတ်သော ခံစားမှုတမျိုးဖြစ်ပေါ်နေခဲ့သည်။ သူမရဲ့သားလေးကို သူမစိတ်ထဲကကလေးတယောက်လိုသာ ထင်နေသေးသော်လည်း တကယ်တမ်းတွင်မူ လူပျိုတယောက်ဖြစ်နေပြီဆိုတာ သူမသတိထားမိနေသည်။ အရပ် ၅ပေ ၅ လက်မခန့်ရှိသောသူမထက် သားကအရပ်ပိုရှည်နေပြီးကျစ်လစ်သောခန္ဓာကိုယ်နှင့်အတူ ချောမောခန့်ညားသောမျက်နှာကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ သားဖြစ်သူကိုငေးကြည့်နေရင်း သူမခင်ပွန်းသည်နှင့် ချစ်ရည်လူးခဲ့ကြသောနေ့ရက်တွေကိုပါ တဆက်ထဲသတိရလိုက်မိပြီး သူမပေါင်ခွကြားကစိုတိုတိုဖြစ်လာသည်ကိုသတိပြုလိုက်မိပြီး သားကိုကြည့်နေတာကနေ မျက်နှာလွှဲပြစ်လိုက်ရသည်။ သားကလည်း သူမမျက်နှာကိုသာပြန်လည်ငေးကြည့်နေတာကို သတိထားလိုက်မိပြီး ဧည့်ခန်းထဲ မှာတဦးကိုတဦး စကားမပြောနိုင်ကြဘဲ တိတ်ဆိတ်ခြင်းကသာကြီးစိုးနေတော့သည်။ ထိုသို့တိတ်ဆိတ်နေခြင်းကပင် မကြာခင်မှာ အစွမ်းကုန်ပေါက်ကွဲလာနိုင်သည်ကို သတိထားမိသဖြင့်သူမကပင်စပြီး
“သား အချိန်တောင်နောက်ကျတော့မယ်ညစာစားကြစို့”
ဟုပြောပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမှုများနေသောကြောင့် အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြင့် မီးဖိုခန်းသို့သွားရမည့်အစား သူမရဲ့အိပ်ခန်းဆီသို့သာ ထွက်လာမိသည်။
ဒေါ်မေသူဇော်တယောက် အိပ်ခန်းဆီသို့လျှောက်လာခဲ့ပေမယ့် သူမနောက်ပိုင်းကိုသားဖြစ်သူက တပ်မက်သောမျက်လုံးအစုံနဲ့ကြည့်နေမည်ကို ကြိုတင်သရှိနေသဖြင့် သူမရဲ့စွင့်ကားလှပနေသောတင်ပါးတွေကို လိုအပ်သည်ထက်ပိုပြီး လှုပ်ရှားအောင်တမင်ပြုလုပ်ပြီး လျှောက်လာလိုက်သည်။ သူမခန်းထဲရောက်ပြီးနောက်တံခါးပိတ်လိုက်ကာ ရေချိုးရန်အတွက် သူမအဝတ်အစားတွေကိုစတင်ချွတ်လိုက်သည်။ အကျႌနှင့်ထမိန်ကိုချွတ်ပြီး ဘရာစီယာနှင့်ပင်တီလေးသာ သူမခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ ကျန်နေတော့သည်။ သူမဘရာစီယာကို ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်ပြစ်လိုက်တော့ မို့မောက်လုံးဝန်းကာ ယခုအချိန်ထိကျစ်လစ်နေလျက်ရှိနေသေးသော သူမနို့အစုံကဝင့်ကြွားစွာ ပေါ်လာသည်။ထို့နောက် သူမအခန်းထဲမှာရှိသော ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ပင်တီကိုချွတ်လိုက်သည်။ သူမပေါင်ကြားကိုလက်နဲ့စမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူမစောက်ပတ်လေးမှာစွတ်စိုနေသည်ကိုတွေ့ရသည်။လိင်မဆက်ဆံရတာ နှစ်အတော်ကြာပြီဖြစ်နေသဖြင့် သူမအနေနဲ့ လက်နဲ့သာအာသာဖြေနေခဲ့ရပြီး တကယ့်လီးအစစ်ကိုမျှော်လင့်တောင့်တနေခဲ့ရသည်။ သူမရဲ့သားကို ပထွေးနဲ့အတူမနေစေရဟူသော ခိုင်မာသည့်ဆုံးဖြတ်ချက်ကြောင့်သာ ဘယ်လိုလူကိုမှ လက်မခံခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး အထီးကျန်စွာနေထိုင်နေရခြင်းဖြစ်သည်။သူမဘဝတွင် တွယ်တာစရာယောကျၤားသားဆိုလို့သူမရဲ့သားတယောက်သာရှိနေသဖြင့် သားဖြစ်သူအပေါ်ထားသော သူမရဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေက ဘောင်ကျော်လာခဲ့ရသည်။သားဖြစ်သူပိုင်စိုးကို သူမဘဝအတွက် အင်အားအဖြစ်လည်းကောင်း ၊
သူမကိုကာကွယ်ပေးသောသူရဲကောင်တယောက်အနဲ့လည်းကောင်း သားအဖြစ်လည်းကောင်း ရှိနေစေချင်သောကြောင့် သူမခံစားမှုနဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေက ရောပြွန်းနေပေတော့သည်။ သူမမသိစိတ်ထဲက မျှော်လင့်ချက်တွေက အိမ်မက်အဖြစ်နှင့် ရောက်ရှိလာတတ်ပြီး ညအိပ်တိုင်းအိမ်မက်ထဲတွင် သားဖြစ်သူနဲ့အတူ ပျော်ရွှင်စွာလိင်ဆက်ဆံကြသည့်အိမ်မက်မျိုးကလညတိုင်းလိုလို မက်ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူမအသိစိတ်ကြောင့် ထိုအိမ်မက်တွေကိုမုန်းမိနေရသော်လည်း သူမမသိစိတ်ကတော့ လိုချင်တပ်မက်နေသည်။ သူမစောက်ရည်တွေနဲ့ စွတ်စိုနေသောပင်တီကို ချက်ခြင်းမလျှော်သေးဘဲ အဝတ်အပေများထည့်သောခြင်းထဲထည့်ပြစ်လိုက်သည်။ မနက်ဖြန်တွင်သူမသင်တန်းသွားသည့်အချိန်မှာ သူမပင်တီကိုခိုးယူနမ်းနေမည်ဖြစ်သော သားဖြစ်သူရဲ့ပုံရိပ်ကိုမြင်ယောင်မိရင်း ရင်ထဲမှာကျေနပ်သလိုလိုခံစားမိနေသည်။ဧည့်ခန်းထဲမှာကျန်နေခဲ့သောပိုင်စိုးက ပထမဆုံးခြံတံခါးကိုပိတ်ပြီးသော့ခတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးကိုပိတ်ပြီးနောက် အမေစီးသောဒေါက်မြင့်ကြိုးသိုင်းဖိနပ်ကို ကောက်ယူပြီးနမ်းလိုက်သည်။ ပိုင်စိုးအနေနဲ့ အမေကိုချစ်သည်သာမက အမေနဲ့ပတ်သတ်သော အမေအသုံးပြုသော အသုံးပြုထားခဲ့သောအရာဝတၳုတွေကို ချစ်တတ်လာပြီဖြစ်သည်ပိုင်စိုးဘဝတွင် အဖြစ်ချင်ဆုံးဆန္ဒတခုသာရှိသည်။ ထိုအရာမှာသူ့အမေဒေါ်မေသူဇော်ကို ဇနီးတယောက်လိုပေါင်းသင်းဆက်ဆံခြင်းဖြစ်ပြီး ထိုသို့ အမေကိုမယားအဖြစ်ပေါင်းသင်းဖို့အတွက်ဘာကိုဘဲလုပ်ရ လုပ်ရ လုပ်မည်သာဖြစ်သည်။ သာမန်အားဖြင့် ပိုင်စိုးမှာအရှက်အကြောက်ကြီးတတ်ပြီး ကျောင်းတက်နေစဉ်တုန်းကလည်း အသွားအပြန်ကစလာပို့ လာကြိုလုပ်ပေးသောအမေဖြစ်သူကြောင့် ဘယ်မိန်းမနဲ့မှမပတ်သတ်ဖူးခဲ့ချေ။ အမေတယောက်ကိုသာ ချစ်သည့်အချစ်ဖြင့် ကျန်မိန်းမအားလုံးကိုမပတ်သတ်သတ်ခဲ့ပေ။ ပိုင်စိုးအနေနဲ့ အမေနဲ့ပွင့်လင်းသောဆက်ဆံရေးရှိနေသဖြင့် အမေ့အပေါ်ထားသည့် သူ့ရဲ့ချစ်ခြင်းတရားကိုဖွင့်ဟပြောဖို့ ကြိုးစားခဲ့ဖူးသည်။ နောက်ဆုံးနှစ်ဖြေဆိုပြီးသည့်အချိန်က အမေ့ကိုဖွင့်ပြောဖို့ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း မပြောရဲသလိုလိုဖြစ်နေခဲ့ရသေးသည်။
ပိုင်စိုးနားလည်ထားသည့်အချက်မှာ အမေ့ဘဝတွင်သူကလွဲပြီး ဘယ်သူမှမရှိသောသည့်အပြင် သူတခုခုကိုတောင်းဆိုလာတိုင်း ဘယ်တော့မှ မငြင်းတတ်သောကြောင့် ဒီတခါလည်းလက်ခံမည်ဟုသာမျှော်လင့်ထားခဲ့သည်။ သို့သော် သူ့ရဲ့အသိဉာဏ်ထဲက အမေနဲ့သားဆိုတဲ့ အသိတရားကြောင့် မပြောဖြစ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။တံခါးပွင့်လာသံနဲ့အတူ အမေကသူမအခန်းထဲကထွက်လာခဲ့သည်ကို ပိုင်စိုးတွေ့လိုက်ရသည်။ အမေကသူ့ကိုပြုံး၍ ကြည့်ပြီးနောက် ထမင်းစားခန်းထဲဝင်သွားတော့မှ လက်ထဲမှာကိုင်ထားသော အမေ့ဖိနပ်ကိုပြန်ချထားလိုက်သည်။ဒေါ်မေသူဇော်မှာ သူမချက်တာကိုမှစားတတ်သောသားဖြစ်သူကြောင့် အိမ်အကူမခေါ်ခဲ့ပေ။ သားကအိမ်သန့် ရှင်းရေးကိုလုပ်ပြီး သူမကချက်ပြုတ်ရသည်။ မနက် ၁၀ နာရီမထိုးခင်မှာ နေ့လည်စာနဲ့ညစာအတွက် တခါထဲပေါင်းပြီးချက်ပြုတ်ထားခဲ့သည်။ တပတ်တွင် ၂ ရက် သင်တန်းပိတ်ရက်တွေ မှသာ အဝတ်အစားလျှော်ပြီးမီးပူတိုက်တတ်သလို တခါတရံတွင် လူငှားခေါ်ပြီးခိုင်းတတ်သည်။ အများအားဖြင့် သူမနဲ့သားက ထိုပိတ်ရက်မနက်ပိုင်းတွေမှာ အဝတ်အတူလျှော်ကြဖွတ်ကြပြီး နေ့လည်ပိုင်းနဲ့ညပိုင်းတွေမှာတော့ အေးအေးဆေးဆေးနားယူတတ်ကြသည်။ ယခုလည်း သူမထမင်းစားခန်းထဲဝင်သွားသည့်အချိန်တွင် သားဖြစ်သူကခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ဖြင့် သူမအိပ်ခန်းဘက်သို့သွားနေသည်ကို သိရှိနေသော်လည်း မဟန့်တားခဲ့ချေ။ သူမမသိစိတ်ထဲကကိုက သူမစောက်ပတ်အနံ့ကိုသားကိုရှူစေချင်သောကြောင့် ပင်တီကိုတောင်မလျှော်ခဲ့ချေ။တကယ်တမ်း သားကသူမပင်တီကိုမနမ်းဘဲ သူမထမိန်ကိုလှန်ပြီး စောက်ပတ်ကိုတိုက်ရိုက်နမ်းပါက သူမအနေနဲ့သားကိုငြင်းရမည်လား? လက်ခံပေးရမည်လားဆိုတာကို မဝေခွဲနိုင်ချေ။ပိုင်စိုးတယောက် သူ့အမေဒေါ်မေသူဇော့်အခန်းထဲသို့အသံမကြားအောင်သတိထားပြီး ဝင်လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲသို့ရောက်လျှင်ရောက်ခြင်း ထုံးစံအတိုင်း အဝတ်အပေခြင်းအ ပေါ်ဆုံးမှာ ရှိနေတတ်သော အမေဝတ်ပြီးသားပင်တီလေးကို ယူပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်တင်လိုက်ရင်း အငမ်းမရနမ်းလိုက်သည်။ထိုအခါအမေ့စောက်ပတ်အနံ့သင်းသင်းလေးက သူ့နှာခေါင်းထဲတိုးဝင်လာတော့ သူ့ပါးစပ်ကနေ
“အားးးးးမွှေးလိုက်တာအမေရယ်သားအမေ့စောက်ပတ်ကို နေ့တိုင်းနမ်းချင်လိုက်တာ။ချစ်တယ်အမေရယ်။ သားကအမေပေါက်တဲ့သေးကအစသောက်ပေးချင်လာတဲ့အထိ အမေ့ကိုချစ်နေမိပြီ”
ဟု ပြောလိုက်မိသည်။ ထို့နောက် သူဝတ်ထားသောပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့တဆတ်ဆတ်တောင်မတ်နေတဲ့လီးကိုအမေ့ပင်တီနဲ့ပတ်ပြီး အားရပါးရထုလိုက်သည်။သူက အမေချွတ်ထားခဲ့သောဘရာစီယာကို နမ်းရင်း အမေ့ပင်တီကိုလီးမှာပတ်ကာ ထုနေလိုက်သည်။ ထုလို့ပြီးသည့်အချိန်မှာ သူ့သုတ်ရည်တွေကို အမေ့ပင်တီထဲမှာဘဲပန်းထုတ်ပြစ်ခဲ့ပြီး အဝတ်ခြင်းထဲပြန်ထည့်လိုက်ကာ သူ့အခန်းထဲပြန်လာခဲ့သည်။ သူ့ကုတင်ပေါ်မှာလှဲလျောင်းနေရင်း အမေနဲ့ပတ်သတ်ပြီးစဉ်းစားမိနေသည်သူကအမေ့ကိုအရမ်းချစ်သလို အရမ်းလည်းသဝန်တိုတတ်သည်။အမေ့မှာသူ့အပြင်နောက်တယောက်သာရှိလာလျှင်ဟူသောအတွေးက သူ့စိတ်ကိုနွမ်းလျစေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင်
“သားရေ ပိုင်စိုးထမင်းစားကြစို့လေ”
ဟု အော်ခေါ်လိုက်သဖြင့်သူက
“ဟုတ် လာပြီအမေ”
ဟု ပြန်အဖြေပေးလိုက်ပြီး သူစိတ်နွမ်းလျနေမှုကိုကြိုးစားမေ့ဖျောက်လိုက်ပြီး အခန်းထဲကနေထွက်လာလိုက်သည်။ အမေက ထမင်းပွဲပြင်ထားပြီး သူ့ကိုစောင့်နေသဖြင့် အမေ့ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း အမေ့ကိုပြုံးပြကာ စတင်စားသောက်လိုက်ကြသည်။ ထိုအချိန်တွင် အမေက
“ခုနကသားဆီကို မီးမီးဖုန်းဆက်တယ်”
“ဟုတ်လား?ဘဘာတဲ့လဲအ မေ”
“သားနဲ့ဘဲပြောမှဖြစ်မှာတဲ့သားကိုပြန်ခေါ်ပါလို့ မှာသွားတယ်”
ဒေါ်မေသူဇော်အနေနဲ့ သူမရဲ့သင်တန်းသူလည်းဖြစ်ပြီး သားရဲ့အတန်းဖော်သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်သော မီးမီးကိုကောင်းစွာသိပါသည်။ သားအတွက်တော့ ငြင်းစရာမလိုတဲ့မိန်းကလေးတဦးဖြစ်ပေမယ့် ထိုမိန်းကလေးကသားကို သူမဆီကနေလုယူနေသလိုလည်း ခံစားနေရသဖြင့် မီးမီအပေါ်မှာသားဘက်က စိတ်မဝင်စားဖို့ကိုဘဲ မျှော်လင့်နေရသည်။ သားက
“သူနဲ့သားရဲ့ကြားမှာ နှစ်ကိုယ်ကြားပြောရမယ့်စကားဆိုတာမရှိပါဘူး။ သူကသားရဲ့သူငယ်ချင်းဘဲလေ”
ဒေါ်မေသူဇော်တယောက် သားဆီကအဖြေစကားကြောင့် စိတ်သက်သာရာရသွားပေမယ့်လည်း သားစိတ်ကိုထပ်မံစမ်းသပ်သည့်အနေဖြင့်
“အမေကတော့ မိန်းမချင်းဆိုတော့ မီးမီးကိုရိပ်မိနေတယ်။သားအတွက် မီးမီကငြင်းစရာမရှိဘူးနော်သား။ သားအနေနဲ့သေချာစဉ်းစားဖို့လိုတယ်”
ဟုပြောလိုက်သောအခါ သားကလေသံတင်းမာလာပြီး
“ဘာလဲအမေအမေကသားကို တခြားလူတယောက်ဆီကို တွန်းပို့နေတာလား”
“အမေပြောတာက အဲလိုမဟုတ်ဘူးလေ။သားကပညာလည်းစုံနေပြီ။ သားအရွယ်လည်းပြန်ကြည့်ဦးလေကွာ။ သားအတွက် သဘာဝအတိုင်းမိန်းမတယောက်တော့ လိုနေပြီလေ”
“မလိုဘူးအမေသားအတွက် အမေရှိနေရင် လုံလောက်ပြီသားတဘဝလုံးကို အမေနဲ့ဘဲအတူတူနေမှာ”
“အဲလိုလည်း ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲသားရယ်သီးချိန်တန်သီး ပွင့်ချိန်တန်ပွင့်ဆိုတဲစကားတောင် ရှိသေးတာဘဲလေ။ သားလည်း မိသားစုဘဝတခုကို တည်ဆောက်သင့်တာပေါ့”
“သားအတွက် အမေကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ ဘာတခုမှမလိုဘူးအမေဘဲ သားအတွက်ရှိနေပေးပါ။ အမေကသားနဲ့အတူနေရတာကို စိတ်ကုန်ငြီးငွေ့နေပြီလား?”
ဟု လေသံမာမာနှင့်ပြန်မေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေကမျက်လုံးအစုံကနေမျက်ရည်များစီးကျလာရင်း
“ဘယ်နှယ့်ပြောလိုက်တာလဲသားရယ်သားကအမေ့ဘဝပါ။ သားမရှိဘဲနဲ့ အမေအသက်ရှင်ပြီးနေနိုင်မယ်လို့များ ထင်နေတာလား?”
ဟု ငို၍ပြောလာသည်။ ထိုအခါ ပိုင်စိုးမှာစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားရပြီး ထိုင်နေရာကနေ ထရပ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အမေ့ရဲ့မျက်နှာလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး သူ့ကိုမော့၍ကြည့် စေလိုက်သည်။ သူကလည်းအမေ့မျက်လုံးထဲကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း
“သားစကားပြောတာ လောသွားတယ်အမေရယ်မငိုပါနဲ့တော့နော်။ သားတောင်းပန်ပါတယ်”
သားဖြစ်သူရဲ့ မျက်နှာလေးငယ်ပြီးတောင်းပန်နေမှုကြောင့် ဒေါ်မေသူဖော်လည်း ထိုင်နေရာကနေ သားဖြစ်သူအတိုင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ လက်အစုံ က သားဖြစ်သူပိုင်စိုးရဲ့လည်ပင်းကိုဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာနှစ်ခု ုကို အလွန်နီးကပ်အောင်ပြုလုပ်လိုက်ရင်း
“အမေကသားကို အရမ်းချစ်တယ်။အဲဒီအချစ်က ဘယ်တော့မှမပြောင်းလဲသွားပါဘူး”
ဟု တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် သားအမိနှစ်ယောက်မှာ တယောက်မျက်လုံးကိုတယောက် နားလည်မှု ကြင်နာနွေးထွေးမှုတို့ဖြင့်စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ ပိုင်စိုးအနေနဲ့ အမေနဲ့ခုလိုမျိုး တခါမှမနေခဲ့ရဖူးသဖြင့် စိတ်တွေအရမ်းလှုပ်ရှား နေရသည့်အချိန်တွင် အမေ့ဆီကနေကိုယ်သင်းနံ့လေးကိုပါရနေရသဖြင့် အမေ့ကိုချစ်နှင့်အတူ သနားစိတ် ကြင်နာစိတ် ရာဂစိတ်တွေပါ ဝင်လာပြီး သူ့လီးကစတင်မာကြောကာ တဖြေးဖြေးထောင်မတ်လာသည်။ အနီးကပ်မြင်နေရသော မဟတဟနှင့်အမေ့နှုတ်ခမ်းလေးက ပိုင်စိုးနမ်းလာမည့်အချိန်ကို စောင့်မျှော်နေသလိုဖြစ်သေည်ဟု တွေးလိုက်မိပြီး သတ္တီမွေးလိုက်ကာသူ့ဘဝရဲ့ပထမဆုံးအနေနဲ့ အမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုတ်ယူနမ်းလိုက်သည်။ သူ့ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးအနေနဲ့နမ်းခြင်းဖြစ်သောကြောင့် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရသလို ကိုယ့်အမေကိုယ်ပြန်နမ်းရသည့်အတွက် ကျေနပ်ပိတိလည်းဖြစ်မိသည်။ဒေါ်မေသူဇော်အနေနဲ့ သူမနှုတ်ခမ်းကိုစုတ်ယူနမ်းနေသော သားဖြစ်သူရဲ့နွေးထွေးသောအနမ်းကြောင့် သူမပေါင်ကြားမှာ စွတ်စိုလာသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ ထိုအနမ်းကြောင့်ပင် သူမရဲ့အသိစိတ်တွေက သူမဆီကနေလွင့်ပါးသွားခဲ့ရပြီးသားအမိချင်းဖြစ်နေတာကိုတောင် ခွင့်ပြုပေးခဲ့သည့်အပြင် သူမကပါ အလိုတူအလိုပါပြန်နမ်းနေလိုက်မိသည်။ သားရဲ့လက်အစုံက သူမခါးပေါ်သို့ရောက်လာပြီး သူမကိုတင်းကျပ်စွာဖက်လိုက်တော့ သူမကလည်းသားရဲ့လည်ပင်းကိုပြန်လည်၍ဖက်လိုက်ပြီး ဆက်လက်နမ်းနေခဲ့ကြသည်။ သားရဲ့လီးကသူမဗိုက်ပေါ်မှာ မာကြောစွာဖြင့် ထောက်ထားသလိုဖြစ်နေပြီး သူမနို့တွေက သားရင်ဘတ်နဲ့ဖိကပ်ပြီးပွတ်ချေခံရသလို ဖြစ်နေသည်။ သားကသူ့ရဲ့လက်အစုံကိုသူမဖင်ပေါ်သို့တင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း
“သားက အမေ့ကိုတကယ်ချစ်နေမိပြီ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ထိုစကားကြောင့်ပင် သူတို့သားအမိနှစ်ဦးစလုံး အသိတရားပြန်ဝင်လာကြပြီး ရှက်ရွံ့ခြင်းနှင့်အတူ ဒေါ်မေသူဇော့်မျက်လုံးအစုံက မျက်ရည်များပြည့်လျှံစီးကျလာသည်။ထိုအခါ သားကသူမရဲ့အောက်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို တခါစုတ်ယူပြီးနမ်းလိုက်ပြီးနောက်
“အမေအရမ်းပင်ပန်းနေတာမလားအနားယူလိုက်တော့နော်”
ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် သူမကလည်း
“အင်းးးးသားလည်းစောစောအိပ်တော့နော်”
ဟု ပြန်လည်ပြောလိုက်ပြီး သူမအခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုညက သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး ထုံးစံအတိုင်းလက်နဲ့သာအာသာဖြေလိုက်ကြသော်လည်း စိတ်မကျေနပ်နိုင်ကြဘဲတညလုံးအိပ်လို့မရကြဘဲဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။နောက်တနေ့မနက်ရောက်သောအခါ ဒေါ်မေသူဇော်ရောပိုင်စိုးပါ စိတ်ထဲကျိတ်ပြီးကြံစည်နေတာ တခုရှိကြသည်။ထိုအရာမှာတခြားတော့မဟုတ်ပေ။ ထူးဆန်းစွာတိုက်ဆိုင်နေသော သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်၏ မွေးနေ့ပင်ဖြစ်သည်။ မွေးနေ့တူနေကြပေမယ့် တယောက်ကိုတယောက် အံ့သြစေချင်ကြသောကြောင့် ဖွင့်မပြောခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ပိုင်စိုးက သူ့အမေရဲ့နဖူးလေးကိုငြင်သာစွာနမ်းရင်း
“Happy brithday mom”
ဟု နှုတ်ဆက်လိုက်သောအခါ အမေကလည်း သူ့ပါးကိုနမ်းပြီးပြန်လည်နှုတ်ဆက်သည်။ ထို့နောက်ပိုင်စိုးက
“သားအတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင် ဘယ်မှာလဲအမေ”
ဟုမေးလိုက်သောအခါ အမေကကြည်နူးစွာပြုံးလိုက်ရင်း
“ဒီနေ့က အမေ့သင်တန်းရဲ့ ပထမအပတ်နောက်ဆုံးရက်လေ။မနက်ဖြန်ကစပြီး သင်တန်းကတလပိတ်ပြီ။ ဒီတော့ အမေနဲ့သားအတွက် အပန်းဖြေခရီးတခုထွက်ဖို့စီစဉ်ထားတယ်။၁၅ ရက်ကြာမယ့် ခရီးစဉ်ပေါ့ကွာ”
“ဟာ တကယ်နော်အမေ။၁၅ ရက်တောင်ဆိုတော့ အကြာကြီးဘဲ။ဟဲဟဲ အဲဒါတွေကြောင့် အမေ့ကိုချစ်ရတာ”
ဟုပြောရင်း သူမပါးကိုထပ်မံနမ်းလိုက်သည်။နေ့လည် ၂ နာရီလောက်တွင် ဒေါ်မေသူဇော်တယောက် ပုံမှန်အချိန်ထက် ၂ နာရီကျော်လောက်စောပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးဖွင့်၍
“သားရေ အမေပြန်ရောက်ပြီ”
ဟု အော်ခေါ်လိုက်သည်။ ထိုအခါသားကသူမဆီရောက်လာပြီး သူမလက်ထဲကကိုင်ထားသော အထုပ်နှစ်ထုပ်ကိုကြည့်၍
“ဘာတွေလဲအမေ”
ဟု မေးလိုက်သည်။ သူမကအထုပ်အကြီးကို သားးဆီကမ်းပေးလိုက်လိုက်ရင်း
“ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ သိမ်းထားလိုက်ဦးသားညမှပြန်ထုတ်ကြမယ်”
ဟုပြောပြီး သူမပါထမင်းစားခန်းထဲသို့ လိုက်လာခဲ့သည်။ ပိုင်စိုးက အထုပ်ဖြေလိုက်သောအခါ မွေးနေ့ကိတ်ဖြစ်နေသဖြင့်အံ့သြဝမ်းသာသွားပြီး အမေ့ကိုဖက်ရင်း
“အမေကအရမ်းအလိုက်သိတာဘဲ”
ဟုပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေကသူ့လည်ပင်းကိုပြန်ဖက်လိုက်ပြီး
“ပျော်ရွှင်စရာမွေးနေ့ဖြစ်ပါစေသား”
ဟု ဆုတောင်းပေးသည်။ ထို့နောက် သူမကလှပစွာထုပ်ပိုးထားသော လက်ဆောင်ဘူးလေးကို သားကိုပေးလိုက်ပြီး ဖွင့်ကြည့်စေသောအခါ သားက
“ညမှဖွင့်တော့မယ်”
ဟု ပြောသဖြင့် သားအလိုကျအတိုင်း မဖောက်ဘဲထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် သားကသူမအတွက် အထုပ်တထုပ်ကိုကမ်းပေးပြီး
“သားရဲ့မွေးနေ့လက်ဆောင်ပါ။ဒီနေ့ညကို ဝတ်ရမယ်နော်အမေ။ဒီည အမေ့ကိုဒီအဝတ်အစားနဲ့ဘဲ သားမြင်ချင်လို့ပါ”
ဟု တောင်းဆိုလာသည်။ ထို့ကြောင့် သူမက
“​အေးပါသားရယ်​အ​မေဝတ်​ပါ့မယ်​”
ဟု ပြောလိုက်သည်။သားအလိုကျအတိုင်း ပြောသာပြောလိုက်ရပေမယ့်သားဝယ်ပေးသောအဝတ်အစားက သူမအနေနဲ့ဝတ်လို့မှအဆင်ပြေပါ့မလား? အမြင်ရောတော်ပါ့မလားဆိုတာကို စဉ်းစားမိရက်သားနဲ့ကို သားကိုဝတ်ပါ့မယ်လို့ ပြောလိုက်မိသည်။
ထိုနေ့ ညစာကို ဒေါ်မေသူဇော်နဲ့ပိုင်စိုးတို့ အပြင်သွားပြီး စားသောက်လိုက်ကြသည်။ ထိုအချိန်တွင် ပိုင်စိုးကသူ့အမေဒေါ်မေသူဇော်ရဲ့လက်ကို မလွတ်တမ်းဆုပ်ကိုင်ထားသောကြောင့် သားအမိပုံစံမျိုးဖြစ်မနေဘဲ ချစ်သူရည်းစားလိုလိုလင်မယားလိုလိုပုံစံမျိုးသာ ဖြစ်နေသည်ကိုသိနေပေမယ့်လည်းဒေါ်မေသူဇော်ကိုယ်တိုင်က မငြင်းဘဲလက်ခံသလိုနေပေးနေမိသည်။ စားသောက်ပြီးအိမ်အပြန်လမ်းတွင် အမေဖြစ်သူက
“အမေနဲလက်ချင်းတွဲပြီး လူပုံအလည်သွားရတာကိုသားပျော်နေတာမလား? သားလုပ်နေပုံက သားအမိပုံစံမျိုးမဟုတ်တာ အမေသိနေတယ်နော်။ သားကိုချစ်လွန်းလို့သာအမေကမငြင်းခဲ့ဘဲ နေပေးခဲ့တာ”
ဟုပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါသားက ပြုံးရုံသာပြုံးနေခဲ့ပြီးဘာမှပြန်မပြောချေ။ အိမ်သို့ပြန်ရောက်ကြသောအခါ နေ့လည်ရ နာရီခွဲပြီးနေလေပြီ။ ဒေါ်မေသူဇော်က ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာ မှာထိုင်ရင်း ခေါင်းကိုဆိုဖာပေါ်မှီထားလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင်ပိုင်စိုးကသူ့အမေအနားမှာ ပူးကပ်စွာဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း
“သားရဲ့မွေးနေ့မှာ ခုလိုလုပ်ပေးလို့ အမေ့ကိုကျေးဇူးအရမ်းတငိပါတယ်”
ဟုပြောလိုက်သောအခါ အမေက
“အင်းးးးးအမေ့အတွက်လည်း ဒီနေ့ကအရမ်းအံ့သြစရာကောင်းခဲ့ပြီး ဘယ်တော့မှမေ့လို့ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး။ ဒါနဲ့ သားကိုအမေပေးထားတဲလက်ဆောင်ကို ကြည့်လိုက်တော့လေ”
ဟု ပြောသဖြင့် သားကသူမလက်ကိုဆွဲပြီး သူမကိုပါထမင်းစားခန်းထဲသို့ခေါ်သွားသည်။ ထမင်းစားခန်းထဲကစားပွဲမှာရှိသောလက်ဆောင်ဗူးလေးကိုဖောက်လိုက်တော့ ပိုင်စိုးအင်မတန်လိုချင်နေသော်လည်း ဈေးကြီးလွန်းသောကြောင့်မဝယ်ဖြစ်ခဲ့သောလက်ပတ်နာရီလေးဖြစ်နေသဖြင့် အံ့သြဝမ်းသာသွားကာ အမေ့ကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ပြီး အမေ့ပါးတွေကို ဆက်တိုက်နမ်းမိပါတော့သည်။
(ပြီးပါပြီ…..။)