သုံးဖက်မြင်

တစ်။

နောက်ကလိုက်လာတဲ့ လူ ၂ ယောက်ကြောင့် မိဗျိုင်း ခြေလှမ်းကို ခပ်သကွ်သကွ ် လှမ်းလိုက်တယ်။ မဖြစ်၊ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်၊ ဒီလူတေကွ ို သူဘယ်မှာ နေတာ ဘယ်လိုမှ အသိခံလို့ မဖြစ်ဆိုတာ စိတ်ထဲက အလိုလို နားလည်လိုက်တယ်။ အန္တရာယ်၊ အန္တရာယ်၊ လတွ်အောင် ရှောင်ရမယ်။ ဟို ၂ ကောင်ကလဲ ထပ်ချပ်မကာွ ၊ တစက်လေးမှ အလတွ ် မပေး၊ ကြည့်ရတာ မနေ့က ကိစ္စ မကြေနပ်ဘူး ထင်ပါရဲ့ ။

သူတို့ပုံစံကလဲ ပေးချင်စရာလား၊ ဝတ်ကြေတန်းကြေ နှိပ်ပေးတာကိုက လွန်လှပြီ၊ မိဗျိုင်း သဘောနဲ့ဆို လက်တောင် မခံချင်၊ ခုဟာက ပြသနာ မဖြစ်အောင် ဘောစိက အတင်းထိုးပေးတာနဲ့ လက်ခံလိုက်ရတာ၊ ဖြစ်ချင်တော့ အဲ့ဒီနေ့က မိဗျိုင်းဖေါက်သည် တေကွ မလာ၊ လာချင်လဲ သူတို့က တစ်ရက်ထဲ ၂ ယောက် ၃ ယောက် ဆက်တိုက်၊ အဲ့ဒီလို နေ့မျိုးဆို မိဗျိုင်းတို့ လျှာကိုထွက်ရော။

ခု ဒီကောင်တွေက ဘာမှမဟုတ်၊ ဥပတိရုပ်တွေက စုတ်ချာလိုက်တာမှ လမ်းဘေးက သူတောင်းစား သာသာ၊ မိဗျိုင်း သိတာပေါ့၊ ခွင်မိပြီး ထောလာလို့ ခနတဖြုတ် လာဖြုန်းတယ်ဆိုတာ၊ ဖေါက်သည်ဖြစ်မဲ့ ပုံစံမျိုးမဟုတ်၊ ပိုက်ဆံပေးတိုင်း ခံစရာလား၊ မလုပ်၊ မိဗျိုင်းတို့က ဒါမျိုး လုံးဝမလုပ်။ သူတို့က အတင်း မိဗျိုင်းကို လုပ်ပေးဖို့ ပြောပေမဲ့၊ သူ့တို့ ပုံစံကိုကြည့်ပြီး ဘယ်လိုမှ မသတီ၊ တွင်တွင်ခေါင်းခါပြီး တစ်ဆက်ရှင်ပြီးတော့ ဘောစိကို သွားပြောလိုက်တယ်။

ဘောစိကတော့ တကယ့် ကျေးဇူးရှင်။ နားလည်မှု့က အပြည့်၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ အတင်းမခိုင်း၊ ဒါကြောင့် တခါတခါ ပြောရတာတောင် အားနာတယ်၊ ဒါမျိုးကလဲ ဖြစ်ခဲပါတယ်၊ မတတ်နိုင်ဘူး၊ ပြောရတာဘဲ၊ အဲ… အားလုံး အကောင်းချည်းတော့ ဘယ်ဟုတ်မလ၊ဲ ဘောစိ မကောင်းတာက ကြေးဖြတ်တာ၊ အင်းလေ ဘယ်သူက ရာနှုန်းပြည့် ကောင်းမှာလ၊ဲ မိဗျိုင်းကတော့ ဒါကိုကြိုက်တယ်၊ ဖြတ်ပစေ၊ ကိုယ်စိတ်မပါတဲ့ အလုပ် မလုပ်ရပြီးရော၊ ဖာမှ မဟုတ်တာ၊ နောက် မိဗျိုင်း ဖေါက်သည်တေ၊ွ မိဗျိုင်း ထိမ်းထားတာ နည်းတာ မှမဟုတ်ဘဲ၊ အကုန် အိတ်ဖေါင်းနေတ့သဲူတေ၊ွ မိဗျိုင်းကြောင့် ဖေါက်သည် ဘယ်နှစ်ယောက် ပျက်ဖူးလ၊ဲ ဒါကို သူအသိဆုံး၊ မိဗျိုင်း စိတ်ပါလက်ပါ ပြုစုပေးလိုက်လိ့ုကတော့ ဒီဖေါက်သည် ဒီကနေ မပြေးတော့ဘူးတာ သူသိနေတ့ဟဲာ၊ မသိနေမလား စီမံချက် ရှိလို့ဆိုပြီး  ၃ နေရာ ပြောင်းသာွ းတာတောင် မိဗျိုင်း ဖေါက်သည်တေကွ နောက်က လိုက်လာတယ်ဆိုတာ သူ့မျက်မြင်၊ အားလုံးက သူ့အတကွ ်
ရွှေဥတွေကိုး၊ ဟိုပုံပြင် သူဖတ်ထားပုံရတယ်။ ငန်းကို သူမသတ်။

ဒါနဲ့ဘဲ ဘောစိကိုယ်တိုင် ခလေးမလေးက နေမကောင်းလို့ပါ ဆိုပြီး တောင်းတောင်း ပန်ပန်နဲ့ သာွ းပြောပြီး လူလေဲ ပးမယ် ပြောပါတယ်၊ သူ့မှာလဲစရာ လူကလဲ အသင့်၊ ဟိုကောင်မ မိစိုးဆို ဒါမျိုးရတယ်၊ နူနူဝဲဝဲ ပိုက်ဆံသာပေးလို့ကတော့ မျက်စိမှိတ်ပြီး ပေါင်ကားထားမ့ဟဲာမ၊ သူတို့ဝင်လာတုန်းက မိစိုး မအားလို့၊ ဒါကိုလက်မခံဘဲ မိဗျိုင်းမှ မိဗျိုင်း၊ ဒီကောင်တွေက လူသာ သူတောင်းစားရုပ်၊ ပစ္စည်းကောင်းတော့ သိသား၊ ဒါနဲ့ဘဲ ဟိုပြောဒီပြောနဲ့ ပြဿနာ တက်တော့မလိုလို ဖြစ်တော့ ထုံးစံအတိုင်း အပေါက်စောင့်တဲ့ ဘီလူးက မင်းတို့ မူးနေပြီ ပြန်တော့လို့ ခပ်တည်တည်နဲ့ မောင်းထုတ်လိုက်တယ်။ ဟုတ်လဲ ဟုတ်တယ်၊ သူတို့ကလဲ တော်တော် မူးနေတာ။

ဘယ်ထကဲ ချောင်းနေတယ်မသိ၊ ဒီနေ့မိဗျိုင်း အလုပ်က ဆင်းလာတော့ နောက်က ပါလာတယ်။ တိုက်ဆိုင်သွားတာလား၊ ကိုယ့်အကြောင်းဘဲ သူတို့သိနေ လို့လားတော့ မသိ၊ အမှန်တကယ် ဒီလောကသားဆို ဘယ်လိုမှ ဒီလိုလိုက်လ့မို ရ၊ ကိုယ်နေတဲ့ နေရာကနေ စီစဉ်ပေးတဲ့ ကားနဲ့ လာတယ်၊ ကားနဲ့ ပြန်ရတဲ့ အလုပ်၊ ကိုယ်က သူများတွေလို အချိန်ပြည့် လုပ်နိုင်တာမဟုတ်တော့ ဘောစိ စီစဉ်ပေးတဲ့ ကားနဲ့ ပြန်လိ့ုမဖြစ်၊ ဘောစိထားတဲ့ နေရာမှာလဲ နေလို့မရ၊ သိတယ်မှတ်လား ဒီအလုပ်မျိုးက အချိန်ပြည့် လုပ်ရတယ်၊ ထားတဲ့ နေရာမှာ နေရတယ် ခွင့်က တစ်လ မှ ၂ ရက်လောက်ဘဲ ရတာဆိုတော့ မိဗျိုင်း လက်ရှိဘဝနဲ့ ဘယ်လိုမှမကိုက်။

ဒီတော့ ဘောစိကို အကျိုးအကြောင်း ရှင်းပြပြီး အချိန်ပိုင်းလောက်ဘဲ လုပ်ခွင့်တောင်းရတာ၊ သူခွင့်ပြုတာကိုဘဲ ကျေးဇူးတင်ရမယ်၊ တခြားသူဆို ဒီလိုအချိန်ပိုင်း ဘယ်ပေးလုပ်မလ၊ဲ ဒါတောင် အရင်က မိဗျိုင်းတို့ရပ်ကွက်မှာ နေခ့ဘဲူးတဲ့ မစန်း ကျေးဇူး၊ သူဝိုင်းပြောပေးလ့၊ို ဘောစိအတွက်လဲ မိဗျိုင်းလို လူရထားတာ ကံကောင်းပါတယ်၊ ဒီလောကမှာ မိဗျို်င်းလို အရည်အသွေး ပြည့်တဲ့သူက အရှားသား မဟုတ်လား၊ ဒါကထားပါ၊ သူလဲအကျိုးရှိ ကိုယ်လဲ အဆင်ပြေ ဘဲစားဘဲချေ၊ အချိန်ပိုင်းလောက်ဘဲ လုပ်တော့ အသွားအပြန်တော့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် တာဝန်ယူရတာပေါ့၊ ကိုယ့်တယောက် တည်းအတကွ ် ဘယ်သူက တကူးတက စီစဉ်ပေးမလဲ။

ဒီလောကမှာ အလဲို အချိန်ပိုင်း လုပ်တာ မိဗျိုင်းတစ်ယောက်ဘဲ ရှိမယ်ထင်တယ်။ ဒီအလုပ်ကလဲ ပြောတော့ မာဆတ်၊ လာလိုက်ရင် စွပ်ချင်တဲ့သူချည်း၊ မိဗျိုင်းတိ့ုကတော့ စွပ်ချင်တိုင်း လက်မခံတတ်၊ လူပုံကြည့်သေးတယ်၊ ကြီးကျယ်တယ် မထင်နဲ့၊ စွပ်ချင်တဲ့ သူတိုင်း ရော့အင့် ဆိုပြီး ပေးလို့ ဖြစ်မလား၊ အလဲို ပေးချင်လိ့ုကတော့ ဒီမှာ ဘယ်လုပ်
တော့မလဲ၊ ဟိုအတန်းပဲ သွားလိုက်မှာပေါ့။

လူပုံဆိုလိ့ု ဟိုသီချင်းထကဲလို ရုပ်ကလေး နဲနဲချောရင် ဝက်ကလေး နဲနဲထောရင် ဇာတ်လိုက်မင်းသား လုပ်မှာပဲဆိုတဲ့ ကောင်မျိုးတွေကို ပြောတာ၊ အဲလိုကောင်မျိုးတွေ တော်ကီ ကောင်းကောင်းနဲ့ မိဗျိုင်းကို လာချွဲလို့ကတော့ စိတ်ပါလာရင် ဘယ်ပြော ကောင်းမလဲ၊ တခါတည်း ပြန်ပြုစုလိုက်မယ်၊ ကြေးကတော့ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့၊ အဆစ်ရ သာွ းမှာက မိဗျိုင်းရဲ့ အချစ်၊ ငြင်ငြင်သာသာလေး ဆန္ဒပြည့်ပြီး တသက်လုံး သတိရ သာွ းမယ်၊ ဘာမှတ်လ။ဲ မိဗျိုင်းဆီမှာ မွေး ကတည်းက အကောင်းစားတွေ ပါလာပြီးသား၊ မယုံမရှိန့၊ဲ လက်နဲ့ထိရုံနဲ့ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ အကောင်တွေမှ အပုံ။

လောလောဆယ် ဒီ ၂ ကောင်ကို မျက်ခြေဖြတ်ဖို့ အရင်လုပ်ရမယ်။ ဘာလုပ်ရင် ကောင်း မလဲ အာ… အငှားကား တက်စီးလို့တော့ မဖြစ်ဘူး နင့်နေအောင် ပေးလိုက်ရမှာ၊ ပိုက်ဆံက ရှာရလယွ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ ဘတ်စ်နဲ့ဆိုရင်လဲ နောက်က ပါလာမှာ ကျိန်းသေ တယ်။ ဘာလုပ်ရင် ကောင်းမလ၊ဲ ဟော… ဟိုမှာ တိုက်ဂေါတစ်ကောင်၊ ကားထွက်
တော့မယ်၊ သူနဲ့လိုက်သွားပြီးမှ ကြုံရာနဲ့ ပြန်မယ်။
XXXXXXX

နှစ်။

ကားမောင်းထကွခါနီး လမ်းရှင်းမရှင်း နောက်ကိုကြည့်နေတုန်း ဘေးက တံခါးကို ဂလပ် ဂလပ် နဲ့ ဆွဲဖွင့်တဲ့ အသံကြားတာမို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အမျိုးသမီး တစ်ယောက်၊ ကျော်သက် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ပြုံးပြပြီး အထကဲ ချထားတဲ့ လော့ချ်ကို ဖြုတ်ပေးဖို့ လက်ညိုးထိုးပြတယ်။ ကျော်သက်လဲ ဘာမှန်းမသိဘဲ ယောင်တောင်ပေါင်တောင်နဲ့ သူပြ တဲ့အတိုင်း လော့ချ်ကို ဖြုတ်ပေးလိုက်တော့ တံခါးဖွင့်ပြီး ခပ်တည်တည်နဲ့ ဝင်ထိုင်တယ်၊ ပြီးတော့ ‘ရပြီ မောင်းတော့’ တဲ့။

ဒါနဲ့ ကမန်းကတမ်း မောင်းထွက်လိုက်တော့ ‘ပွမ်’ ကနဲ မြည်သံနဲ့အတူ ဘေးက ကားက ဟနွ ်းတီးပြီး သူရှိနေကြောင်း ပြတယ်၊ သူ့အလနွ ်ကို စောင့်လိ့ု လမ်းကြောအတိုင်း မောင်းဝင်လိုက်ပြီးမှ ကျော်သက်စိတ်ထဲ အော်… ဒီအမျိုးသမီး ငါ့ကားကို အငှားကား မှတ်ပြီး တက်စီးတာနဲ့ တူတယ်လို့ အတွေး ပေါက်သာွ းတယ်။ အမျိုးသမီးကို ကြည့်လို်က် တော့ သူက နောက်ကို လှည့်ကြည့်နေရာကနေ ‘တော်သေးတယ် ဟိုကောင် တွေ လိုက်မလာတော့လို့’ ဆိုပြီး ခပ်တိုးတိုး တစ်ယောက်တည်း ပြောသလိုပြောသံကြား တာနဲ့ ကျော်သက်လဲ ကြောင်သာွ းပြီး…
“အင် ဘာကိုပြောတာလဲ”
“အော် ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး၊ လူ ၂ ယောက် မိဗျိုင်းနောက်ကို အတင်းလိုက်လိ့ု”
“ဟုတ်လား ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”

ကျော်သက်က အဲဒီလို လူမျိုး၊ ဘာဆိုဘာမှ နားမလည်၊ နားမလည်လို့လဲ ဒီအချိန်ထိ ဒီလို ဖြစ်နေတာပေါ့။
“လုပ်ပေးစရာမလိုတော့ဘူးလေ၊ ခု              အကို့ကားနဲ့               မိဗျိုင်းကို   ခေါ်လာတာ               အကို ကူညီတာပေါ့”
“အော်… အင်း ဟုတ်သားဘဲ”

ဒါလေးဘဲ ပြောပြီး ကားကိုဆက်မောင်းနေတဲ့ သူပုံစံကို ကြည့်ပြီး မိဗျိုင်း ရယ်ချင်လာ တယ်။ တကယ့်ကို အတီးအတ လူရိုး၊ ပုလင်းဖင်လောက်ထူတဲ့ သူ့မျက်မှန်အောက်က မျက်လုံးတွေထဲမှာ ရိုးသားမှုကို ရာနှုံးပြည့် နီးပါးလောက် တွေ့လိုက်ရတယ်။ မိဗျိုင်း ဒီလောက်လူကခဲ တ် မညံ့၊ မညံ့ဆို မိဗျိုင်း အလုပ်က လူပေါင်းစုံနဲ့ ဆက်ဆံနေရတာကိုး။ ဒါတင်ဘယ်ကမလဲ မိဗျိုင်းကို ကြည်တဲ့ လူတေကွ ဘယ်တော့မှ ရိုးရိုးသားသား မကြည့်၊ အရောင်တောက်နေတဲ့ မျက်လုံးတေခွ ျည်း။ မိဗျိုင်း တွေ့ဘူးသမျှဆို ဒီလို အခွင့်အရေး ရလို့ကတော့ ရွှန်းရွှန်းဝေအောင် ပြောလိုက်မဲ့စကား၊ ပြီးတော့ ဘာညာ ဘာညာပေါ့။ ခုတော့ သူ့မှာ အဲဒါတွေမရှိ။
“ခု ဘယ်မောင်းနေတာလဲ”
ရယ်ချင်စိတ်ကို မြိုသိပ်ပြီး သူမေးရမဲ့ မေးခနွ ်းကို မိဗျိုင်း မေးဖြစ်တယ်။
“မသိဘူးလေ၊ ဒီလမ်းအတိုင်း တည့်တည့်မောင်းနေတာ၊ ဒီက ဒီက အဲ… ညီမက ဘာမှမပြောလိ့ု” သူ့အဖြေကို ကြားတော့ ရယ်ချင်စိတ်ကို အောက်ထားလို့မရတော့… “ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်… ရပြီ ရပြီ ရှေ့နားမှာဘဲ ရပ်ပေးတော့ ကျေးဇူးဘဲ”
ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ မိဗျိုင်းပြောသလို ကားကိုရပ်ပေးတယ်၊ တံခါးဖွင့် ဆင်းမယ်လုပ်မှ ဘတ်စ် ကားတစီးက ဝေါကနဲ ကျော်တက်သာွ းတယ်၊ လူတွေ တိုးလိ့ုတွဲလောင်းနဲ့။
“ဒီနေရာမှာ ကားစောင့်စီးလို့ကတော့ မိုးလင်းသာွ းမယ်နဲ့ တူတယ်”
ဖြတ်သာွ းတဲ့ ဘတ်စ်ကားကို ကြည့်လို့ တစ်ယောက်တည်း ငြီးသလိုပြောရင်း ကားပေါ်က  ဆင်းပြီး “ကျေးဇူးဘေဲ နာ် အကို” နှုတ်ဆက်စကားဆိုတော့ သူက “ရပါတယ်” ဆိုပြီး သူ့ကားကို မောင်းထကွ်သာွ းတယ်။
XXXXXXX

သုံး။

ဟို ၂ ကောင် ရှုတ်လို့၊ နို့မို့ဆို ကားပေါ်ရောက်ပြီ၊ မိဗျိုင်းစီးနေကျ နေရာက ဒီလောက် အခြေအနေ မဆိုး၊ ဒီနေရာက တော်ရုံမလွယ်၊ လာမ့ကဲားတောင် ရပ်မဲ့သဘော မရှိ၊ သေချင်းဆိုးတေ၊ွ လူကိုသက်သက် ဒုက္ခရောက်အောင် လုပ်တယ်၊  စိတ်ထကဲ ဟို ၂ ကောင်ကို ဆဲပြီး ဘတ်စ်ကား လာမ့ဘဲက် ငေးရင်း စောင့်နေတုန်း အနောက်က…
“ဟို ဟို ညီမ” အသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့… “ဟော အကိုပါလား၊ ဘယ်ကနေဘယ်လို”
မမျှော်လင့်၊ ဘယ်လိုမှ မမျှော်လင့်ဘဲ စောစောက သူ့ကို ချသာွ းတဲ့ အကို့ကို အနားမှာ ဘာွ းကနဲ တွေ့လိုက်ရတော့ အရမ်းအံ့အားသင့်သာွ းတယ်။

“ဟို ဟို ဘတ်စ်ကား…  ဟို…  အရမ်းကြပ်နေမယ်ဆို အဲဒါ… ကျနော် လိုက်ပိ့ုပေးလိ့ု ရပါတယ်လို့ ပြော… ပြောမလိ့ု”

အဒဲ ါသာကြည့် အကိုတို့ ရိုးပုံ၊ စောစောကတည်းက လိုက်ပိ့ုပေးရမလား ဘာလားမမေး၊ ခုတောင် ဒီလိုပြောဖို့ ဘယ်လောက် အားမွေး လိုက်ရတယ် မသိ၊ ပြောပြီး သူ့ဟာသူ
မောနေသလိုလို၊ သူ့ကိုကြည့်ပြီး မိဗျိုင်းကတောင် ပြန်သနားသာွ းတယ်။

“တကယ် ပြန်ပိ့ုပေးမလို့လား၊ မိဗျိုင်းနေတာ မြို့ပြင်နားမှာ ဝေးတယ်”
“ရပါတယ်၊ အရေးမကြီးပါဘူး”
“ဒါဆိုရင်တော့ ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ် အကိုရာ၊ သမီးက မိဗျိုင်းကို မျှော်နေမှာ”

သမီးမျှော်နေမယ်       ပြောလိုက်လို့             သူ့မှာ        ဘာမှ        ထူးခြားဟန်မပြ၊         သူစကားကို့               ပဲ ဆက်ပြောတယ်။
“ကားကဟိုးရှေ့နားမှာ ရပ်ထားခဲ့တာ”
“လာလေ၊ သာွ းတာပေါ့”

မိဗျိုင်းနဲ့ တေွဲ လျှာက်တော့ သူ့အရပ်ကြီး ကလန်ကလားနဲ့ ခေါင်းကြီး ငု့ံလို့ ရှက်နေသလိုလို၊ ခစ်… ခစ်… ခစ်… ဒီအကိုလား ရီရတယ်။

အကိုက တကယ်တော့ မချော၊ ဒါပေမဲ့ ပြောရရင် သူ့မျက်နှာမှာ ရိုးသားခြင်းက အပြည့်အဝ၊ အရပ်က ကလန်ကလား၊ လူကပိန်ပိန်၊ မျက်နှာက စုတ်ချွန်းချွန်း၊ ပါးရိုးက နဲနဲငေါနေသေး၊ မျက်မှန်ကထူထူ၊ အသားက မဲမဲ ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ငါပြောလိုက်မှ အကို့မှာ ကောင်းကကွ ် တစ်ကကွ်မှ မရှိတော့၊ ဒါပေမဲ့ မြင်မြင်ချင်း သူ့ပုံစံကိုကြည့်ပြီး မိဗျိုင်းခင်မိသည်။ မိဗျိုင်းစိတ်ထဲမှာ အလိုအလျှောက် အကို့ကို ယုံသည်။ အားကိုးမိသည်။ ဒါတောင် တွေ့ချိန်က ၁၅ မိနစ်မပြည့်သေး။

ကားပေါ်ပြန်ရောက်တော့…
“မိဗျိုင်းနာမည်က ခင်ခင်ထွေး တ့၊ဲ အကို့နာမည်ကရော”
“ကျော်… ကျော်သက်”
“ကျော်ကျော်သက်လား”
“ဟင်အင်း ကျော်သက်၊ ကျော်သက်”
“အင်း… အင်း ကိုကျော်သက်ပေါ့”
ခေါင်းညမိ ့်ပြတယ်၊ တော်တော်လေပေါတဲ့ အကို။ ဒီလိုလူမျိုး တခါမှ မကြုံဘူး။

“မိဗျိုင်းကို မိဗျိုင်းလို့ဘဲခေါ် သိလား”
“မိဗျိုင်း… ဟို ခင်ခင်ထွေး ဆို”
“အိုး ခင်ခင်ထွေးက လူနာမည်၊ မိဗျိုင်းက… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ရှုပ်ကုန်ပြီ”

မိဗျိုင်းက သူ့ဖာသာပြောပြီး သူ့ဖာသာအတွေးပေါက်ပြီး ရယ်တယ် ပြီးမှ… “မိဗျိုင်းက ရင်းနှီးသူတွေခေါ်တာ ဒါကြောင့် အကိုလဲ မိဗျိုင်းလိ့ုဘဲ ခေါ်ဖို့ပြောတာ” မိဗျိုင်းစကားကို ကြားတော့ သူက နှုတ်ခမ်းကွေးရုံ ပြုံးတယ်။ အမလေးဟဲ့… တို့အကို ပြုံးတတ်တယ်ဟ။ သူပြုံးတာကို မြင်တော့ မိဗျိုင်း နေရင်းထိုင်ရင်း စိတ်ချမ်းသာသာွ းတယ်။ ဘာလို့မှန်းမသိ။

“ခုဘယ်ကိုမောင်းရမလဲ သိလား”
“ဟင်အင်း ညီမ အဲ… အဲ… မိဗျိုင်း”
“အင်း… အင်း ညီမဘဲခေါ်၊ သိလား အကို ညီမလို့ဘဲ ခေါ်၊ မိဗျိုင်းကို ဘယ်သူမှ ညီမလိ့ု မခေါ်ဘူးဘူး၊ အကိုခေါ်တာ နားထောင်လို့ ကောင်းတယ်”

ခု စာကလေးကြော် ခုဆီထမင်းဆိုပြီး မိဗျိုင်းကို ပြောချင်လဲပြောတော့၊ နာမည်လေး တစခ် ုကို ဟိုလိုခေါ်၊ ဒီလိုခေါ်လုပ်နေတဲ့ မိဗျိုင်းကို အကိုကတော့ ဘယ်လိုထင်မယ်မသိ၊ မိဗျိုင်းကတော့ စောစောက ညီမလို့ ခေါ်တာ သတိမထားလိုက်မိပေမဲ့၊ ခု သတိထား မိတော့ အကိုခေါ်တဲ့ ညီမဆိုတာ မိဗျိုင်းအတွက် တကယ့်ကို ဂွမ်းဆီထိ။

“ညီမက ဘယ်မှာနေလို့လဲ”
“အင်းစိန်ဘက်လေ သိလား”
“အင်း” ဒါနဲ့ စကားအင်မတန်နတဲ ့ဲ အကို့ကို မိဗျိုင်းက တလမ်းဟို ဟိုပြောဒီပြော ပြောရင်း တဖြေးဖြေး အကိုနဲ့ ရင်းနှီးလာပါရော။ ဒါမျိုးဆို မိဗျိုင်းတို့က ရတယ်၊ ကျောက်ရုပ်တောင် မိဗျိုင်းပြောလိ့ုကတော့ ခေါင်းညမိ ့်သွားမယ်။
ဒီလို မိဗျိုင်းကိုယ်တိုင် စိတ်ထကဲ ခင်လို့ကတော့… ဟနွ ်း…
XXXXXXX

လေး။

“ဒီမှာ ဒီမှာ ဒီလမ်းကချိုးလိုက် အကို”

“ဟော ဟော ဟိုရှေ့ က လမ်းမှာ ညာဘက်”

“ပြီးတော့ ရှေ့လမ်းမှာ ဘယ် ဘယ်ချိုး၊ ပြီးတာနဲ့ ညာပြန်ချိုး”

“ရောက်ပြီ ရောက်ပြီ   ဒီအိမ်        တွေ့လား   မိဗျိုင်းနေတာ            အိမ်စုတ်၊   ဒါတောင် ငှားထားရတာအကိုရေ့”

“သမီးရေ သမီး မေမေပြန်လာပြီ”

“လာလေ… အကို ဆင်းပါဦး၊ ရေပဲရှိတယ် အကိုရေ သောက်စရာ၊ သောက်မလား၊ ခုမှ ထမင်းချက်ရမှာ၊ နေဦးအကို ဖျာခင်းပေးမယ်၊ ဖျာပေါ်မှာထိုင်၊ မိဗျိုင်းအိမ်မှာ ကုလားထိုင် မရှိဘူး အကိုရေ့”

“လာ သမီး ဦးဦးကို နှုတ်ဆက်လိုက်၊ ဦးဦး နာမည်က ဦးကျော်သက်တဲ့ မှတ်ထားနော်၊
မေမေ့ သူငယ်ချင်း”

“အကို ဒါ မိဗျိုင်းသမီးလေ၊ နာမည်က ဖြူဖြူချောတ့၊ဲ ခလေးက ကံဆိုးတယ် အကို၊ အဲဒီမျက်နှာက       အမှတ်ကြီးက            မွေး ကတည်းက        ပါလာတာလေ၊                 ဒါကြောင့်
နာမည်လှလှလေး မှဲ့ထားတာ၊ သမီးနာမည် လှလား”

“ဟုတ်တယ်၊ အကိုမြင်တဲ့အတိုင်း မိဗျိုင်းဘဝ၊ အမေတခု သမီးတခု၊ သူ့အဖေက ဆုံးသာွ းပြီ လူမိုက်ကြီး အကိုရေ့၊  မိုက်တာမှ ကန်းကုန်၊ သူများမိုက်တယ်ဆိုတာ သူအိပ်နေသလောက်လေး ရှိတာ၊ နောက်ဆုံးမိုက်လွန်းတော့ သူများသတ်လို့သေရော၊ သမီး ငယ်ငယ်လေးကတည်းက၊ ခုတော့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ ရုန်းကန်နေရတာ၊ အမလေး မိဗျိုင်းဘဝကို သိရင် အကို မျက်ရည်တွေ အလုံးလိုက်ကျသာွ းမယ် အဟင်း… ဟင်း…
ဟင်း”

“မပြောချင်ပါဘူးအကိုရာ၊ ဘဝကိုက ဒီလိုအကျိုးပေးလာတာ ဘယ်လိုလုပ်မလ၊ဲ ခု သမီးကလဲ လူကြားသူကြားမတိုးရဘဲူး၊ သူ့ကို ခလေးတွေက စကြ၊ နှိမ်ကြ ဆိုတော့ အိမ်မှာဘဲ အောင်းနေတာ၊ အမေ့ကိုဘဲ အဖေါ်လုပ်ရတာ၊ အမေမရှိရင် သူ့တစ်ယောက် တည်း အားငယ်နေတာ”

“မိဗျိုင်းက တပတ်ကို ၃ – ၄ ရက်လောက်ပဲ အလုပ်ဆင်းတာ၊ နေ့တိုင်း မဆင်းနိုင်ပါဘူး၊ သမီးကို         တစ်ယောက်ထဲ          ထားခ့ရဲ တာ၊             ဘယ်စိတ်ချမလ၊ဲ                 သမီးက     ခုမှ           ၅ နှစ်ကျော်ကျော်လေးပဲ ရှိသေးတာ၊ အလုပ်ဆင်းတဲ့နေ့ဆို သမီးအတကွ ်        ချက်ပြုတ် ခူးခတ်ပြီး သာွ းရတာပေါ့၊ သူ့ကို ကြည့်ပေးမဲ့သူလဲ မရှိ၊ တယောက်တည်း ထားရတာပေါ့၊ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ အကိုရာ၊ ငတ်နေရင် ဘယ်သူမှ လာမကျေးွ ဘူး၊ အိမ်လခလဲ
ပေးရသေးတယ်ဆိုတော့ အလုပ်က မလုပ်လို့လဲ မဖြစ်ဘူး အကိုရေ”

“တော်သေးတာပေါ့၊ သမီးက လိမ်မာတယ်အကိုရ၊ သူ့ဖာသာသူ အိမ်မှာ အေးအေးလေး နေတာ၊ တွေ့လား ဒီကြမ်းပြင် သမီးတိုက်ထားတာလေ၊ ပြောင်နေတာဘဲ၊ သူနိုင်တဲ့ အလုပ်ဆို အကုန် အမေ့ကို ကူတာ”

“ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်အကိုရ၊ သမီးလဲ စကားနည်းတယ်၊ အမေ့ကပို ဲ ပြောတာ၊ တခြားသူဆို သိပ်မပြောဘူး၊ သူခင်တဲ့ သူမတွေ့သေးလို့နေမှာပါ၊ နောက် အကို့ကို ခင်သာွ းရင် အမလေး သာလိကာရှုံးအောင်ပြောမှာ၊ သမီး ဦးဦးကို ခင်တယ်မိ့ုလား၊ အမလေး သမီးနဲ့ အကို့ကို အတူထားရင်တော့ တအိမ်လုံး ဆူညံနေတော့မှာဘဲ ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်”

“အမလေး      စကားကောင်းနေလိုက်တာ၊      ညနေစာ      ချက်ရအုံးမယ်       အကိုရေ၊
တော်သေးတယ် မနေ့က ဆန်ဝယ်ထားလို့၊ အကိုစားသာွ းမလား၊ ပိုချက်လိုက်မယ်”

“အယ် တကယ်လား၊ ဆိုင်မှာ သာွ းစားမယ်၊ တွေ့လား သမီး ဦးဦးက ဘယ်လောက် သဘောကောင်းလဲ၊ မေမေတို့ကို ဆိုင်မှာကျေွးမှာတဲ့”

“ဒါဆိုလဲ လမ်းမကြီးပေါ်က ဆိုင်မှာဘဲ သာွ းစားတာပေါ့၊ ဗမာထမင်းဆိုငပ် ဲလေ၊ အကို စားတတ်တယ်မှတ်လား၊ နာမည်တော့ ကြီးတယ်အကိုရေ့၊ မိဗျိုင်းတော့ တစ်ခါမှ မစားဘူးဘူး၊ အားနာလိုက်တာ အကိုရာ၊ ခုမှတွေ့၊ အိမ်လဲလိုက်ပ့၊ို ထမင်းလဝဲ ယ်ကျေးွ ဆိုတော့”

“ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ဒီလိုဘေဲ နတတ်တယ် အကိုရ၊ မိဗျိုင်းတိ့ုကတော့ ခင်ရင် ဟန်မဆောင်ဘူး၊ တော်ကြာ မိဗျိုင်းကြောင့် အကိုပဲစိတ်ညစ်ပြီး ထကွ်ပြေးမှာ”

“ခုတော့ ပြောတာပေါ့၊ စောင့်ကြည့်အုံးမယ်၊ တကယ်ဟုတ်မဟုတ်၊ ဒါပေမဲ့ အကို့ကိုတော့ ယုံပါတယ်၊ မိဗျိုင်း တကယ်ပြောတာ”

“အမလေး ဒီကားကြီးနဲ့ ထပ်သာွ းရင်တော့ ရပ်ကကွထကဲ် လူတေေွ တာ့ မိဗျိုင်းတို့ကို အတင်း ပြောတော့မှာဘဲ။ ပြောပလေ့စေ၊ အပြောခံရတာနဲ့ တန်အောင် ခေါင်းကို မော်ပြီး စီးပြလိုက်မယ်၊ တစ်နေ့တစ်နေ့ သူများအတင်းဘဲ ထိုင်တုတ်နေတဲ့ဟာတွေ၊ သူတိ့ုကျ တော့ ကောင်းတာ မဟုတ်ဘနဲ ဲ့”

အဲဒီနေ့က ကျော်သက်တစ်ယောက် တစ်သက်လုံး မလုပ်ဘူးတဲ့ အလုပ်တစ်ခု လုပ်ဖြစ်ခဲ့တယ်၊ အဲဒါက မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ စကားလက်ဆုံကျလို့ ထမင်းလက်ဆုံ စားခ့တဲာလေ၊ ဘယ်သူရှိမလဲ အပေါင်းအသင်း မရှိတဲ့ ကျော်သက်ဘဝထကဲ ို ပထမဆုံး ဝင်လာတဲ့ သူနဲ့ပေါ့။
XXXXXXX

ငါး။

ခင်ခင်ထွေးတဲ့၊ ငယ်နာမည်က မိဗျိုင်းဆိုဘဲ၊ ကောင်မလေးက ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လှလှပပလေး ဆိုတော့ မိဗျိုင်းလိ့ု ချစ်စနိုးခေါ်ရင်း ဒီနာမည် တွင်ခဲ့တာဖြစ်မယ်။ အင်း… သူ့ဘဝကလဲ သနားစရာ၊ ယောက်ျားကလဲ သူများသတ်လို့ သေပြီတဲ့။ လူမိုက်ကြီးတဲ့။ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို လူမိုက်မယား ဖြစ်သာွ းလမဲ သိဘူး။ ခုလဲ သမီးတစ်ယောက်နဲ့ သူ့ဘဝ သူရုန်း နေရတယ်။ ကလေးကလဲ ကံဆိုးရှာတယ်။ အမှတ်ကြီးကလဲ မျက်နှာတစ်ခြမ်းလုံး ဖုံးလုနီးပါး၊ ဆေမွ ရှိ မျိုးမရှိ၊ တကောင်ကြွက်ဆိုတော့ ပိုအားငယ်မှာပေါ့။

အင်းလေ ငါ့ဘဝနဲ့ ဘာထူးလဲ၊ ငါလဲ တကောင်ကြကွပဟဲ် ာ။ သူကမှ အမေနဲ့ နေရသေးတယ်။ အမေကလဲ သူ့ကို ချစ်လိုက်တာမှ တုန်လ့။ို ငါကတော့ လူမှန်း သိကတည်းက အမေဆိုတာ မရှိတော့၊ အဖေနဲ့ဘဲ ကြီးလာတာ။ အဖေကလည်း င့ါကို စကားသိပ်မပြော၊ သူ့ဟာသူ သူ့အလုပ်နဲ့သူ၊ ငါ့ဟာငါ တစ်ယောက်တည်း နေခဲ့ရတာ။ ခု သူသမီးလဲ့ ငါ့လိုဘဲ နေမှာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ထက်တော့ ကံကောင်းပါတယ်လေ။ သူ့မှာ စကားပြောစရာ အဖေါ် သူ့အမေတစ်ယောက်လုံး ရှိတာဘဲ။ ငါ့မှာသာ ဘယ်သူမှ မရှိတာ၊ အိမ်မှာ ထမင်းချက်၊ အိမ်အလုပ် လုပ်ဖို့ ခေါ်ထားတဲ့ ဒေါ်ညွှန့်ကလဲ ငါ့ကို လေးလုံး ကွဲအောင် စကားမပြော။

ကျောင်းသာွ းတော့လဲ                သူငယ်ချင်းကမရ၊      ဘယ်ရမလဲ               ကိုယ်ကမှ သူများတေလွ ို မနေတတ်တ့ဟဲာ၊ ပြေးလွှား ဆော့ကစားလဲ မလုပ်ချင်၊ ဟေးလားဝါးလားလဲ မပြောတတ်၊ လာပေါင်းတဲ့ သူတေကွိုလဲ ကိုယ်က ရင်းနှီးကြောင်း ပြန်မပြတတ်တော့ ဘယ်သူကမှ ကြာရှည်မပေါင်း။ စကားဆိုလဲ သူတို့ပြောမှ ကိုယ်က ခေါင်းညိမ့် ခေါင်းခါလောက်ဘဲ ပြန်လုပ်တာဆိုတော့ သူငယ်ချင်းဆိုတာမရ၊ ပြီးတော့ နေတဲ့နေရာကလဲ ဘောက်ထော် ခြံကျယ်ကြီးထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း၊ အနီးအနား ပေါင်းစရာ ရွယ်တူမရှိ။

ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းပြီးလို့ အလုပ်ဝင်ပါတယ်၊ မကြာပါဘူး အစိုးရက ငါ့ကို နိုင်ငံခြားလွှတ်ပြီး ပညာသင် ခိုင်းရော။ ခိုင်းမှာပေါ့၊ ဒီပရောဂျက်က တိုင်းပြည်အတွက် အရေးပါတာကိုး၊ တခြားသူ ဘယ်လွှတ်မလ၊ဲ ငါက ကျောင်းစတက်ကတည်းက ဒီဘာသာကို စိတ်ဝင်စားလို့ ယူထားတာ။ ဒီဘာသာနဲ့ ပတ်သက်လို့ကတော့ ထုံးလိုချေ ရေလိုနှောက်၊ ဒါကြောင့် အစိုးရက ကျောင်းပြီးတာနဲ့ ငါ့ကို အလုပ်တန်းခန့်တာ၊ ပါမောက္ခ ထောက်ခံတာလဲ ပါတာ ပေါ့။ ဒီတော့ ဒီပရောဂျက်အတွက် ငါ့ကိုဘဲ လွှတ်တာပေါ့။ ငါကလဲ သာွ းသင်ချင်ပါတယ်။ ဒီမှာက စာတွေ့လောက်ဘဲ ရှိတာ လက်တွေ့က ဘာမှရှိတာမှ မဟုတ် ဆိုတော့။

သူများတွေကတော့ စာတော်ရင် ကျောင်းမှာဆရာ ပြန်လုပ်တာဘဲ၊ ငါကဆရာလုပ်တာ ဝါသနာမပါ၊ ဝါသနာမပါတာထက် သူများကို တတ်အောင် မသင်တတ်တာ၊ အတန်း တူချင်း စာလာ မေးရင်တောင် မရှင်းပြတတ်၊ ငါ့ဟာငါဆို အကုန်သိ၊ အဒဲ ီသိတာကို သူများ ကို နားလည်အောင် ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိ၊ စာမပြောနဲ့ စကားတောင် ကဘောက်ထိ ကဘောက်ချာ၊ ခုထိ သူများနားလည်အောင် လယ်လယ်ဝယ်ဝယ် မပြောတတ်။

ဒါလဲပါတာပေါ့၊ ကိုယ်ကမှ ဆက်ဆံရေးမကောင်းတာ၊ ဘယ်သူက ပေါင်းချင်မလဲ၊ ကိုယ့်ကို ကိုယ်လဲ သိပါတယ် စကားလိပ်ပတ်လည်အောင် မပြောတတ်ဘူးဆိုတာ၊ လူတေကွသာ ငါ့အားနည်းချက်ကို နားမလည်တာ၊ အပြစ်မြင်ဘို့လောက်ဘဲ၊ ဒါကြောင့် လူတေနွ ဲ့ ခပ်ဝေးဝေးဘဲ နေတာ၊ နေရင်း တစ်ယောက်တည်း နေတတ်တဲ့ အကျင့်ကပါလာရော၊ သူငယ်ချင်း၊ မိတ်ဆွေ ဆိုတာ ငါ့ဘဝမှာ တကယ့်ကို မရှိတဲ့အရာ၊ ခုထိ သာရေး နာရေးကိစ္စ တခါမှ မသာွ းဘူး၊ မသာွ းဘူးဆို ကိုယ့်အဖေ နာရေးတောင် ကိုယ်ကိုယ်တိုင် မဦးဆောင်ဖူး၊ နိုင်ငံခြားရောက်ပြီး ပညာသင်နောက်ဆုံးနှစ်မှာ အဖေက နှလုံးရောဂါနဲ့ ဆုံးရော၊ ပြန်လာလို့လဲ မဖြစ်၊ အဖေ့ လူယုံ မိတ်ဆြွေကီး ရှေ့နေ ဦးသောင်းထဋွ ်ကပဲ အစစအရာရာ အဖေ့ကိစ္စကို ဆောင်ရကွ်ရတာ၊ အဖေ့ ပိုင်ဆိုင်မှု လုပ်ငန်းတွေကိုလဲ ရှေ့နေကြီးကပဲ ရောင်းတန်ရောင်း ငှားတန်ငှားနဲ့ သူဘဲ ဦးစီးပြီး အကုန်လုပ်တာ၊ ငါက ဘာမှသိတာမဟုတ်၊ ငါသိတာက ပိုက်ဆံလိုရင် ရှေ့နေကြီး ပေးထားတဲ့ ချက်လက်မှတ်နဲ့ ဘဏ်တိုက်မှာ ငေထွုတ်လို့ ရတယ်ဆိုရုံ။ ဒါလဲ သိရုံသိတာပါ၊ တစ်ခါမှ မထုတ်ဖူးပါဘူး၊ ပိုက်ဆံက လိုမှမလိုဘဲ၊ အခြားအပိုကုန်စရာမှ မရှိတာ။

ခုလဲ နိုင်ငံခြားက ပြန်လာပြီး ရှေ့နေကြီးက အရင်နေခဲ့တဲ့ ဘောက်ထော်က အိမ်နဲ့ ခြံ သံရုံးကို ငှားထားတယ်တ့။ဲ ဝင်ငွေရအောင်တဲ့၊ ငါနေဘိ့ု ကွန်ဒို တစလ်ုံး ဝယ်ထားတယ်တ့၊ဲ အဲဒီမှာနေတဲ့။ စီးစရာ ကားက တစ်စီးပေးတယ်၊ ရှေ့နေကြီးက တော်တယ်၊ အားလုံးကို စေ့စေ့စပ်စပ် လုပ်တတ်တယ်၊ ပြီးတော့ စာရင်းနဲ့ အင်းန့၊ဲ ငါတခါမှ မကြည့်ဘူးပါဘူး၊ အဲဒါတွေ စိတ်မှ မဝင်စားတာ၊ ခု ရှေ့နေကြီး စီစဉ်တာ ကောင်းတယ်၊ အရင်နေခဲ့တဲ့ အိမ်ကြီးမှာ ငါလဲ မနေချင်ပါဘူး၊ တစ်ယောက်တည်း အိမ်ကအကြီးကြီး၊ ဘာလုပ်မှာလဲ၊ ခု ကွန်ဒိုလေးက ကောင်းတယ်။ အောက်ဆင်းလိုက်ရင် အနီးအနား စားသောက်ဆိုင်တွေ အပြည့်၊ အဆင်ကိုပြေလို့၊ ဒီတော့ ငါတစ်ယောက်တည်း နေချင်သလိုနေ။

တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် ဘယ်မိန်းမကိုမှ စိတ်မဝင်စားဘူးပါဘူး၊ တကယ်ပြောတာ၊ ငါက ကိုယ်တိုင်ကသာ ရုပ်ဆိုးတာ မိန်းကလေးဆို လှလှပပလေးမှ သဘောကျတာ။ သဘောကျတယ် ဆိုတာ…  အင်း… ဘယ်လိုပြောမလဲ သဘောကျတာပေါ့၊ သဘောကျရုံ အဆင့်ပါဘဲ။ တစ်ခါမှ မပိုဘူးပါဘူး။ သဘောကျတဲ့ မိန်းခလေးကိုလဲ တစ်ခါမှ တစ်ကြိမ်ထက် ပိုပြီး မကြည့်ဘူးပါဘူး။ သူ့လမ်းသူသာွ း ငါ့လမ်းငါသာွ း၊ ပြန်လဲမဆုံ၊ ဆုံအောင် လုပ်လို့လမဲ တတ်၊ ငါကိုယ်တိုင်ကလဲ အဖြစ်မရှိတာ ပါမှာပေါ့။ ငါ့ပုံကိုလဲ ဘယ်မိန်းကလေးမှ ကြိုက်မှာလဲ၊ ကြိုက်ဖို့ နေနေသာသာ ငါဘာကောင်လဲ ဆိုတာတောင် သိတဲ့သူက ခပ်ရှားရှား။ အင်း ငွေပေါကြောင်း ကြာွ းဝါပြီး ထင်ထင်ပေါ်ပေါ် နေလို့ကတော့ ကြိုက်မဲ့သူ ရှိချင်ရှိမှာပေါ့၊ ငါ့ကိုတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ငါ့မှာရှိတဲ့ ငွေကိုနေမှာပေါ့၊ ဒါမျိုး ငါလဲ မလိုချင်ပါဘူး။

အဲ… ခု မိဗျိုင်းကျတော့ တစ်မျိုး၊ စတွေ့ကတည်းက သူက ကိုယ့်ကို ရင်းနှီးသလို ဆက်ဆံတာ၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း၊ တကယ့် ငယ်ပေါင်းလိုမျိုး၊ ရှိုးတိုးရှန့်တန့် ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် သူ့မှာမရှိ၊ ကိုယ်ကသာ ဘာပြောလို့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ၊ ဖြစ်မှာပေါ့ တစ်ခါမှ ဒီလိုမျိုး မကြုံဖူးတာ၊ မိဗျိုင်းကတော့ သကွ်တယ်၊ ငါ့ကို နားလည်တယ်။ အံ့ရော။ ငါ စကားကို ဆုံးအောင်တောင် ပြောဘို့မလို ဘာပြောချင်တယ်ဆိုတာ သူသိပြီးသား။ ငါလဲ ဒီလိုမျိုးမှ ကြိုက်တာ။ ငါ့စိတ်ထကဲလဲ အလိုလို သိပြီးသား၊ သူင့ါကို တကယ်ခင်တယ် ဆိုတာ၊ သူ့ကို အိမ်လိုက်ပိ့ုလို့၊ ကားကြီးစီးရလို့၊ ထမင်းဝယ်ကျေွးလို့ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ။

ဖြစ်နိုင်ရင် မိဗျိုင်းတို့ သားအမိကို ငါ့မျက်စိအောက်မှာဘဲ ထားလိုက်ချင်တယ်၊ ဒီနေ့မှ တွေ့တယ်ဆိုပေမဲ့              တစ်ခါမှ    မဖြစ်ဘူးတဲ့               သံယောဇဉ်                 ငါဖြစ်ခဲ့တာ၊               နေစမ်း ငါ့မျက်စေ့အောက်မှာ သူတို့သားအမိ၊ ငါထိုင်ကြည့်မယ်၊ ပြောစမ်း စကားတွေ တနေကုန်၊ ငါနားထောင်မယ်၊ အဲဒီလိုမျိုး ငါနေချင်တာ။ ခုမှသိတယ် ငါဘာလိုနေလဲဆိုတာ။ XXXXXXX

ခြောက်။

အကိုရေ၊ မိဗျိုင်းဘဝထဲကို မလာပါန့၊ဲ မိဗျိုင်းဘဝက ကြမ်းတယ် အကိုရေ့၊ မိဗျိုင်းကို ခင်လိ့ုကတော့ အကိုဘဲ သိက္ခာကျမှာ၊ မိဗျိုင်းက မိန်းမကောင်းမဟုတ်ဘူး၊ မိဗျိုင်း သိတာပေါ့၊ အကို့မျက်လုံးထဲမှာ သံယောဇဉ်တွေ မိဗျိုင်း တွေ့နေရတယ်၊ မိဗျိုင်း တွေ့ဖူးနေကျ လူတေလွ ို မိဗျိုင်းအသားကို စားချင်တဲ့ မျက်လုံးမျိုးမှ မဟုတ်တာ။ မိဗျိုင်းလဲ အကို့ကို ခင်ပါတယ်အကိုရယ်၊ ဒါပေမဲ့ အကိုရေ၊ မိဗျိုင်း ကိုမခင်ပါနဲ့။ အကိုနောက်ထပ် မိဗျိုင်းဆီ မလာပါစေန့။ဲ အကိုနဲ့ နောက်ထပ် မတွေ့ပါစေန့။ဲ

မိဗျိုင်း ဒီလိုဘဲ ဆုတောင်းတယ် အကိုရေ့၊ စိတ်ထကဲတော့ တွေ့ချင်တာပေါ့။ မိဗျိုင်းက စိတ်မခိုင်ဘူး အကိုရေ့၊ မိဗျိုင်းကိုယ် မိဗျိုင်းသိတာပေါ့။ စိတ်မခိုင်လိ့ုလဲ ငယ်ငယ် ရွယ်ရွယ်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျ၊ ဒီလို ဘဝမျိုးရောက်တာပေါ့။ ဒါလဲ အမှတ်မရှိဘူး အကိုရေ့၊ မိဗျိုင်းက ပိုးဖလံမျိုး။ မီးကိုမှ တိုးချင်တာ။ တိုးချင်လို့ တိုးရတာ မဟုတ်ဘူး အကိုရေ၊ မိဗျိုင်းဘဝကိုက တိုးဖိ့ု အကြောင်းဖန်လာတာ။

မိဗျိုင်း ဒီရန်ကုန်ကို ရောက်တာ မကြာသေးဘူး အကိုရ၊ ဘာကြာသေးလဲ လွန်ရောကျွံရော ၂ နှစ်ပေါ့။ အရင်က ပဲခူးဘက်မှာ နေတာ၊ ပဲခူးဆိုပေမဲ့ မြို့ထဘဲက် ဘယ်ဟုတ်မလ၊ဲ မြို့ပြင်နည်းနည်း               ကျတာပေ့ါ၊                အဲဒီမှာ      ဆက်နေလို့မရတော့လို့               ပြောင်းလာရတာ၊ ဘယ်ပြောင်းချင်မှာလဲ၊ ကိုယ်မွေးခဲ့၊ ကိုယ်ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ နေရာကနေ၊ မပြောင်းမဖြစ်လိ့ု
ပြောင်းရတာ၊ ဟိုအကောင်ကြောင့်လဲ ပါတယ်၊ မိဗျိုင်းလင်သေတာလဲ အဒဲ ီအကောင်
ကြောင့်လိ့ု ပြောရင်တောင် ရတယ်၊ သိလားအကို။

မပြောချင်ပါဘူး ဒီအကြောင်းတွေကို၊ အကို မမေးပါစေနဲ့ပဲ ဆုတောင်းတယ်။ မေးလဲ မိဗျိုင်းက လိမ်မှာမဟုတ်ဘူး အကိုရေ၊ အမှန်အတိုင်းပဲ ပြောမှာ၊ ဟုတ်တယ်လေ၊ လူတေကွတော့ ပြောကြတာဘ၊ဲ မိဗျိုင်းက လှတယ်ပေါ့။ မိဗျိုင်းနေတဲ့ အရပ်မှာ မိဗျိုင်း အလှဆုံး၊ အဲဒီလို လှလို့ပဲ မိဗျိုင်းလင်ရစောတာ။ ဘယ်ကလာ ရုပ်ရှင်ထဲက ဇာတ်လမ်းလို ဆင်းရသဲား ချောချောလှလှ ကောင်မလေးက သူေဋ္ဌးသား လူကောင်းသူကောင်းနဲ့ ညားမလ၊ဲ အလကား၊ ဇာတ်လမ်းထဲမှာပဲ ရှိတာ။

အပျိုလဲဖြစ်ရော မိဗျိုင်းလဲ ရည်းစားရရော။ မလနွ ်ဘူး အကိုရေ။ ပတ်ဝန်းကျင်က ဒီလိုဘဲ တွန်းပိ့ုကြတာ၊ မိဗျိုင်း နေတဲ့ နေရာကတော့ ဒီကိစ္စ ထမင်းစားရေသောက်၊ ဟိုလူက ဒီလူနဲ့ အိပ်၊ ဒီလူက ဟိုလူနဲ့ အိပ်၊ ဟော တော်ကြာ နင့်ယောက်ျား ငါ့မိန်းမနဲ့ အိပ်လိ့ု ရန်ဖြစ်ပြန်ပြီ၊
၇ အိမ်ကြား ၈ အိမ်ကြား အော်ကြ၊ အို ရှုတ်နေတာဘ။ဲ အဲဒီကြားထဲ ကြီးလာတာ အကိုရ။

ရည်းစားက ဘမောင်လေ၊ မိဗျိုင်းထက် ၁၀ နှစ်လောက်တော့ ကြီးတာပေါ့၊ မိဗျိုင်း နေတဲ့ နေရာမှာတော့ သူက အာဏာကြီးတယ် အကိုရေ့၊ ဘယ်သူမှ မော်မကြည့်ရဲဘူး၊ အရပ်ပုလို့ မဟုတ်ဘူး အကိုရ၊ သူက လူမိုက်၊ ဒါကြောင့်၊ လက်ရဇဲ က်ရဲ လူမိုက်သာ လုပ်တာ ရုပ်က မင်းသားရုပ်။ တောင့်တောင့်တင်းတင်းန့၊ဲ မိဗျိုင်းတိ့ု အပျိုပေါက်စတွေ စိတ်ကူးယဉ်တဲ့ ပုံမျိုးလေ။

အဲဒီတုန်းက သူက လူပျိုပေါ့၊ လူပျိုဆိုတာ တရားဝင် မိန်းမ မယူရသေးတာဆိုတဲ့ သဘောပါဘဲ။ မိဗျိုင်းသိတာပေါ့။ သူ့မှာ ရီးစား ၃ – ၄ ယောက်ရှိတယ် ဆိုတာ။ မိဗျိုင်းလဲ အပျိုဖြစ်ရော၊ သိတဲ့အတိုင်း ရပ်ကကွ်ထဲ အားယားနေတ့သဲူတေကွ ဘမောင်နဲ့ နင်နဲ့ဆို ရှေ့သွား နောက်လိုက် ညီတယ်ဆိုပြီး လုပ်ပါလေရော၊ အဲဒီမှာ သူကလဲ မိဗျိုင်းကို တကယ်ချစ်တယ် ဆိုပြီး စကားစရော ဆိုပါစို့ အကိုရေ့။

မ,စ နေမလား၊ သူ့ကောင်မ ၃ – ၄ ယောက် ပေါင်းတာတောင်မှ မိဗျိုင်းကို မမှီတာ။ သူ့ကောင်မတွေကို အကုန် ဖြတ်ပစ်မယ်၊ မိဗျိုင်းသာ လက်ခံလို့ကတော့ ချက်ခြင်း လက်ထပ်မယ် ဖြစ်ပါလေရာ၊ အဲဒီမှာ ညားတာပါဘဲ အကိုရေ၊ မိဗျိုင်းမှာ သူ့နဲ့ယှဉ်ပြီး ရွေးရမဲ့သူ ရှိမှမရှိတာ။ လက်ထပ်တော့ မိဗျိုင်းအသက် ဘာရှိအုံးမလဲ… ဟင်း… ဟင်း…
ဟင်း… ဟင်း…။

ကောင်းပါတယ်၊ ယူခါစတစ်နှစ် နှစ်နှစ်၊ အမလေး မိဗျိုင်းကို ခေါင်းပေါ်တင်ထားတာ၊ ဘာလိုချင်လဲ ချက်ခြင်း၊ အဲဒီတုန်းက သူ့လို လူက ခေတ်ကောင်းတယ်လေ အကိုရ။ လူမိုက်လေ မိုက်ကြေးခွဲလို့ ရတဲ့ ပိုက်ဆံပေါ့။ အမယ် သူက မိုက်ကြေးခရွဲုံတင် မကဘူး၊ ကြေးစားလူမိုက်ပါ လုပ်တာ၊ နယ်မရွေး ဘူး၊ အကိုသိလား၊ ပိုက်ဆံသာရမယ်ဆို ဘယ်သူ့ကို မဆို သူရိုက်ပေးတယ်။

နောက်တော့လဲ အကိုရာ၊ လူမိုက် ထုံးစံအတိုင်း ရုံးရောက် ဂတ်ရောက်၊ မိဗျိုင်းလဲ လူမိုက်မယား တဖားဖားပေါ့၊ ဟိုစခန်းလိုက် ဒီစခန်းလိုက်၊ ရဲတွေလဲ မကောင်းပါဘူး၊ မိဗျိုင်း ယောက်ျား ဝင်ရင် သူတို့အတကွ ် ရပေါက်။ ငွေ မဟုတ်ဘူး အကိုရေ၊ သိတယ်မှတ်လား၊ သူတို့လိုချင်တာ မိဗျိုင်းကို၊ မပေးလိ့ုလဲ မရဘူး အကိုရ၊ အပေးအယူဆိုတာ ဒီလိုပဲ လုပ်ရတာပေါ့၊ နို့မို့ဆို သူထောင်ကျမှာပေါ့၊ အဲဒါမှ မိဗျိုင်း ဒုက္ခရောက်မှာ။

ဒီလိုဘဲ လုပ်ရတာပေါ့၊ ဒီကိစ္စက ရေဆေးလိုက်ရင် ပြောင်သာွ းတာဘဲ မဟုတ်လား၊ အဓိက,က သူမသိဖို့ပဲလေ၊ သူကိုတော့ ဘယ်အသိပေးလို့ဖြစ်မလဲ၊ သူလတွ်ဘို့ မိဗျိုင်း ဘာပေးလိုက်ရတယ် ဆိုတာသိရင် နောက်တစ်မကှု ထပ်တိုးမှာ စိုးရသေးတယ်။ နောက်ပိုင်း လူမိုက်အလုပ်က ခေတ်မကောင်းတော့ သူဘယ်သူနဲ့ ပေါင်းမိလသဲိလား၊ မြို့ထဲက သူေဋ္ဌးသား ဝင်းလတ် ဆိုတဲ့ အကောင်။

ဒီကောင့်အဖေက မြို့ထဲ ပရွဲုံတွေ ဘာတွေ ပိုင်တယ်၊ သူေဋ္ဌးသား ဆိုတဲ့အတိုင်း အကောင်းတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ဆေးသမား၊ မိဘပိုက်ဆံ ထိုင်ဖြုန်းနေတဲ့ အကောင်၊ နောက်တော့ ဘယ်သူ မြှောက်ပေးလိုက်တယ် မသိဘူး၊ ချဲဒိုင် ကိုင်ပါရော၊ အဲဒီမှာ မိဗျိုင်းယောက်ျားက သူ့လက်ရုံးတော် ဖြစ်လာတာ။

ပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့ အကိုရာ၊ မိဗျိုင်းတို့အိမ်ကို ရောက်လာတယ်၊ မိဗျိုင်းနဲ့ တွေ့တယ်၊ သူက မိဗျိုင်းနဲ့ဆို ရွယ်တူလောက်ပေါ့၊ သူေဋ္ဌးသားဆိုတဲ့ အတိုင်း ဖြူဖြူချောချော၊ အပြောကောင်းကောင်း ဆိုတော့ မိဗျိုင်းလဲ ပါတာပေါ့၊ အဲဒါပြောတာပေါ့ အကိုရ မိဗျိုင်းက စိတ်မခိုင်ဘူး ဆိုတာ၊ ယောက်ျားတေလွ ဲ မကောင်းပါဘူး၊ ကိုယ့်ဟာကိုယ်နေတာ သူတို့က မိဗျိုင်းကို မပါ,ပါအောင် အမျိုးမျိုး လုပ်တယ်။ တကယ်ဆို သူတို့က ရှောင်ရမှာ။

ပြောရရင် အကိုရေ တိုက်ဆိုင်တာလား ဘာလားတော့မသိဘူး၊ အဲဒီ အကောင်နဲ့ မရှင်းမရှင်း ဖြစ်မှဘဲ မိဗျိုင်း ကိုယ်ဝန်ရရော။ ကလေးက ဘမောင် ကလေးလား၊ ဝင်းလတ် ကလေးလား၊ မဗျိုင်း တကယ်မသိဘူး အကိုရ၊ မိဗျိုင်း မွေးတာဆိုတော့ မိဗျိုင်း သမီးပေါ့၊ ကလေးက ကံဆိုးရှာပါတယ် အကိုရာ၊ အကိုမြင်တဲ့အတိုင်း အမှတ်ကြီးက သူ့ရုပ်ကို ဖျက်နေတာ၊ အဲဒါကြီးသာ မရှိရင် သမီးက မိဗျိုင်းနဲ့ တစ်ပုံစံတည်းလိုဖြစ်မှာ ဖြူဖြူချောချောလေးလေ၊ ဒါကြောင့် သမီးနာမည်ကို ဖြူဖြူချောလိ့ု မှည့်လိုက်တာ။

ကလေးမွေး ပြီးတော့ မကြာပါဘူး၊ ပြသနာတွေ တက်ပါရော၊ ချဲဒိုင်တွေ နယ်မြေလုတာလား ဘာလား၊ အို ရှုတ်ယှက်ခတ်နေတြဲ့ကား မိဗျိုင်းယောက်ျား ဒါးထိုးခံရပြီး သေရော၊ ဟိုသေေဋ္ဌးသား အသိုင်းအဝန်းကလဲ သူ့သားကို အဲဒီ အရှုပ်အထုတ်တွေ ကြားက ဆထွဲုတ်တာပေါ့။ မိဗျိုင်းဆီ ဘယ်ပေးလာတော့မလ၊ဲ မိဗျိုင်းလဲ အဲဒီမှာနေလို့ ဘယ်ဖြစ်တော့မလ၊ဲ ပြောင်းပြေးရတာပေါ့။

ဒါနဲ့ ရန်ကုန်ရောက်လာတာ အကိုရ၊ ရောက်စကတော့ သမီးကလဲ ငယ်သေး၊ မိဗျိုင်းလဲ ဘာမှမလုပ်တတ်တော့ ထိုင်စားပေါ့၊ ဟိုက အခြေဖျက်ခဲ့လို့ ကျန်ခဲ့တဲ့ ငွေလေး နဲနဲပါးပါးရယ်၊ ဟိုအကောင်ဆီက ရခဲ့တဲ့ ငွေရယ်နဲ့ပေါ့။ အိမ်ငှားကလဲ စပေါ်တင် ရသေးတယ်။ နောက်တော့ အရဲစွန့်ပြီး အလုပ် ထွက်လုပ်ရတော့တာပေါ့၊ ပါလာတဲ့ ပိုက်ဆံက တစ်သက်လုံး ထိုင်စားနေလို့မှ မလောက်တာ၊ ဒီအလုပ်လုပ်တာ တစန် ှစ်နီးပါး ဘရဲ ှိသေးတာ၊ မိဗျိုင်းလဲ ဒီအလုပ်မျိုး မလုပ်ချင်ပါဘူး၊ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ ဒါမလုပ် ဘာသာွ းလုပ်မလ၊ဲ ဒီခေတ်ကြီးမှာ ငွေ လယွ်လယွ်ရတာဆို ဒါပရဲ ှိတဲ့ဟာ၊ မိဗျိုင်းလို ပညာမတတ် ဘာမတတ် ဘယ်သူက အလုပ်ခန့်မှာလ။ဲ ခန်တယ်ထားအုံး့
သမီးတစ်ယောက်နဲ့ ဘယ်လို စားမလဲ ဘယ်လိုနေမလဲ၊ အကိုစဉ်းစားကြည့်။

အဲဒါတွေကို အကိုသာသိရင် မိဗျိုင်းကို ဘယ်ခင်တော့မလဲ နော့၊ မခင်တော့တဲ့အပြင် မိဗျိုင်းကို အပျက်မလို့ ပြောမှာပေါ့၊ ဒါတေကွို အကိုမေးရင်တော့ ပြောပြချင်ပါတယ်၊ အမှန်အတိုင်းပေါ့၊ မိဗျိုင်းအကို့ကို ဘယ်တော့မှ မလိမ်ပါဘူး။ မိဗျိုင်းဘဝကို မိဗျိုင်း နားလည်ပါတယ်၊ မိဗျိုင်းထင်တယ်၊ အကိုက သာမန်ထဲကတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး၊ ဒီလိုကားကြီး စီးတယ်ဆိုကတည်းက အကို့ အခြေအနေ မိဗျိုင်း အကခဲ တ်မိပါတယ်။ အကိုက ခင်တယ်ဘဲထားဦး အကို့အသိုင်းအဝန်းက ဘယ်လက်ခံမလ၊ဲ မိဗျိုင်း သိပါတယ်။ မိဗျိုင်းဘဝ။ အကို့ဆီက ခင်မင်မှုလေးတော့ မိဗျိုင်း လိုချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အကိုရယ် မိဗျိုင်းဆီ နောက်ထပ် မလာပါနဲ့နော်။
XXXXXXX

ခနွ ်။

တစ်ခါမှ ဒီလိုမလုပ်ဘူး၊ သူများတေလွ ဲ ဒီလိုခင်ရင် သာွ းသာွ း လည်ကြသလားမသိဘူး၊ ဒီအတိုင်း သာွ းလို့မကောင်းဘူး ထင်တယ်၊ တစ်ခုခု ဝယ်သာွ းပြီး လက်ဆောင်လေး ဘာလေး ပေးရင်း သာွ းရင်ကောင်းမယ်၊ လူကြီးကိုတော့ ပေးလိ့ုမကောင်းဘူး ထင်တယ်။ ငါလဲ မပေးရဲဘူး၊ သူ့အတကွ ် ဝယ်ပေးရင် ငါ့ကို တစ်မျိုးထင်မလား မသိဘူး၊ အို ကလေးအတကွ ် အကျႌလှလှလေး ဝယ်သာွ းမယ်၊ ပြီးတော့ စားဖို့ မုန့်တွေ ဝယ်သာွ းမယ်၊ သူ့အမေလဲ စားလို့ ရတာပေါ့၊ ဒီနေ့ သူအလုပ်ဆင်းမလား မသိဘူး၊ မဆင်းဘူး ထင်တယ်၊
နေ့တိုင်း မဆင်းဘူးဆိုတော့ တစ်ရက်ဆင်း၊ တစ်ရက်နား ဖြစ်မယ်။

ကျော်သက်တစ်ယောက် မနက်ကတည်းက ချီတုံချတုံ၊ လုပ်ရ နိုးနိုး မလုပ်ရ နိုးနိုး၊ တစ်ယောက်တည်း အပြန်အလှန် စဉ်းစားရင်း နောကဆ်ုံး စိတ်ထဲက ဆန္ဒကို မလွန်ဆန်နိုင်၊ ဘဝမှာ ဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲ ခင်မင်မှု၊ တမင်တကာ မလုပ်ဘဲ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဖြစ်လာတာ၊ သူလဲ ငါ့ကို တကယ်ခင်တာဘဲ ဖြစ်မယ်ဆိုတာ စိတ်ထကဲ အလိုလိုနေရင်း ယုံနေတာ၊ မတွေ့ဘဲ မနေနိုင်တာကတော့ ဘာဖြစ်လိ့ုမှန်းကို မသိ။

ဒါနဲ့ဘဲ အလုပ်က စောစောဆင်းလို့ စတိုးဆိုင် တစ်ခုထဲ ဝင်ပြီး မျက်စိထဲ သဘောကျရာတွေ ကောက်ဝယ်လိုက်တယ်၊ ဒီအကျႌလေးကတော့ သမီးနဲ့ လိုက်မှာ အရမ်းလဲ မဆန်းဘူး၊ ရိုးရိုးလေး၊ ဒါလေးကိုတော့ သူ့အမေအတွက် ဝယ်ပေးချင်သား၊ ဝယ်သာွ းရင် ကောင်းမလား၊ ဝယ်သွားလိုက်မယ်လေ၊ ဘာဖြစ်လ၊ဲ သမီးတစ်ထည်၊ အမေတစ်ထည် ပေးတာဘဲဟာ၊ အော် မေ့တော့မလို့ မုန့်၊ မုန့်လဲ ဝယ်ရမယ်၊ မနက်ဖြန် သူ့အမေက အလုပ်ဆင်းမှာဆိုတော့ ကိတ်မုန့် ဝယ်သာွ းမယ်၊ သမီး မနက်ဖြန် စားလို့ရတာပေါ့။ ကိတ်မုန့်က နနဲ ဲ ကြာကြာခံမယ် ထင်တယ်။

လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ ကားပေါ်တင်ပြီး မနေ့ကလာခ့တဲ ့ဲ လမ်းအတိုင်း မောင်းခ့ေဲ တာ့ ရင်ထကဲ ကတုန်ကရင်၊ ပူပြင်းတဲ့ ရာသီဥတုအောက်မှာ လက်ဖျားခြေဖျားတွေတောင် အေးလို့၊ လှည့်ပြန်ရင် ကောင်းမယ်ထင်တယ်လို့ စဉ်းစားမိတာကလဲ ခဏခဏ၊ ပြန်လှည့်မလိ့ု လုပ်ရင်းလုပ်ရင်းနဲ့ အိမ်ရှေ့ရောက်လာတယ်။ ကားကို စက်သတ်ပြီး ဟင်းကနဲ ရင်ထဲက တင်းထားသမျှ လျော့ချလိုက်တယ်။ ကားပေါ်ကနေ အိမ်ပေါက်ဝ
လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ပြေးထကွ်လာတဲ့ မိဗျိုင်း။

ဝယ်လာတဲ့ အထုပ် ၂ ထုပ်ကို ဆွဲပြီး အိမ်ပေါ်လှမ်းတက်တော့ မိဗျိုင်းက…
“အယ် အကို မိဗျိုင်းဆီလာလည်တယ်၊ လာ… လာ… သမီးရေ ဦးဦးကို ဖျာခင်းပေးပါအုံး၊ ထိုင်… ထိုင်… ခဏထိုင်အုံး အကိုရေ၊ ခဏနော် ခဏ၊ သမီး ဦးဦးကို ဧည့်ခံထား”

ပြောရင်း အတငွ ်းခန်းထဲ မိဗျိုင်း ပြေးဝင်သာွ းတယ်။ သမီးခင်းပေးတဲ့ ဖျာပေါ် ဝင်ထိုင်ရင်း လှမ်းပြုံးပြတော့ သမီးက ငိုမဲ့မဲ့လေး ပြန်ပြုံးပြတယ်။ ကလေးက ကြောက်နေလားမသိ။ ငါ့နဲ့နော် သမီးကို ဘာပြောရမှန်းမသိ၊ ဦးဦးကို ကြောက်နေလားလို့ မေးလိုက်ချင်သား၊ ဘယ်လို မေးရမှန်းမသိ၊ ကလေးက ကျုံ့ကျုံ့လေး ရှေ့မှာ ဝင်ထိုင်ရင်း ပါလာတဲ့အထုပ်ကို လှမ်းကြည့်တယ်။ ဒီတော့မှ သတိရပြီး… “သမီးစားဖို့ မုန့်ဝယ်လာတယ်” လို့ပြောရင်း အထုပ်ကို ဖြေလို့ အထကဲ ကိတ်မုန့်ဘူးကို ကမ်းပေးတော့ သမီးက မယူ၊
ခေါင်းခါပြတယ်။

“ယူပါသမီးရဲ့၊ သမီးစားဖို့ ဝယ်လာတာ”

သမီးက ခေါင်းခါပြပြန်တယ်။ ငါကလဲနော် သမီးကို ယူအောင် ဘယ်လိုပေးရမှန်းမသိ။ သမီးက လှမ်းယူလိုက်ရင် အရမ်းကောင်းမှာ။ ပေးမိတာတောင် မှားပြီလားမသိ။ ငါကလဲ ဘယ်လိုပေးရမှန်း မသိ၊ သမီးကလဲ မယူ ဂကျွနေတုန်း။

“အမလေး သမီးနဲ့ အကိုတို့ စကားကောင်းနေကြတယ် ထင်တယ်”
ပြောပြောဆိုဆို အတငွ ်းခန်းက ပြန်ထကွ်လာတဲ့ မိဗျိုင်းကြောင့် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ စောစောကထက် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင် ပြင်ထားတာတာမို့ ဘာကြောင့် အတငွ ်းခန်းထဲ ပြေးဝင်သာွ းလဆဲိုတာ သဘောပေါက်သာွ းတယ်။

“ဘာတွေများ ဝယ်လာတာလဲ အကိုရဲ့ ၊ ဒုက္ခရှာလို့”

“အော် သမီးကိုပေးနေတာလား၊ သာွ းယူလိုက်လေ သမီးရဲ့၊ ဦးဦးက သမီးစားဖို့ ဝယ်လာတာတဲ့”

မိဗျိုင်း ဝင်ပြောမှ သမီးက လှမ်းယူတယ်။ သူ့သမီးအကြောင်း သိတယ်ထင်တယ်။
“ဘာလဲ သမီးက ဦးဦးကို ကြောက်နေတာလား၊ မကြောက်ပါနဲ့ သမီးရဲ့၊ ဦးဦးက သဘောကောင်းပါတယ်၊ သာွ းလေ ဦးဦး အနား၊ မုန့်ဘူးကို ဖွင့်ခိုင်းလိုက်လေ၊ အကိုကလဲ သမီးကို မုန့်ဘူး ဖေါက်ပေးလိုက်ပါဦး”

ကလေးက မရဲတရဲ အနားကပ်လာပြီး မုန့်ဘူးကို လှမ်းပေးတယ်။ ကျော်သက်က ဖေါက်ပြီး လှမ်းပေးတော့…
“ဦးဦးကိုလဲ တစခ် ုကျေွးလိုက်အုံးလေ သမီးရဲ့၊ ပြောလေ သမီးကလဲ ဦးဦးလဲ စားလို့”

သမီးက မပြောရဲ၊ စိမ်းနေလို့ထင်တယ်။ ဒါကိုအကင်းပါးတဲ့ မိဗျိုင်းက…
“သမီးကလဲ ပြောပါ၊ ဟိုမှာ ဦးဦးက သမီးက စားလို့ ပြောမှ စားမှာတဲ့”
“ဦးဦး… လဲ… စားလေ”
သမီးက အရဲစွန့်ပြောပြီး ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ သူ့အမေဆီ ပြေးဖက်တယ်။ သမီး အမူအရာကို ကြည့်ပြီး မရယ်ဘဲ မနေနိုင်။ မိဗျိုင်းတို့ လည်ချက်၊ သမီးနဲ့ ရင်းနှီးအောင် လုပ်တတ်တယ်။
XXXXXXX

ရှစ်။

မိဗျိုင်း ဆုတောင်းမပြည့်ဘူး အကိုရယ်၊ အကိုက မိဗျိုင်းဆီ လာလည်တယ်၊ ချက်ခြင်းပဲ ရောက်လာတဘ၊ဲ မိဗျိုင်းကလဲ ဟန်မဆောင်တတ်ဘူး အကိုရ၊ အကို့ကို မြင်တော့
ပျော်တယ်။ ပျော်တော့ အကို့ကို ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံတာပေါ့၊ ခုဆို သမီးကလဲ အကို့ကို ခင်သာွ းပြီ၊ မိဗျိုင်းပျော်တယ်အကိုရယ်၊ အကိုနဲ့ မိဗျိုင်းတို့ကြားမှာ ဘာအနှောက်အယှက်မှ မရှိရင် ကောင်းမှာ။

မရှိလောက်ပါဘူးနော်အကို၊         အကိုပြောသလိုဆို     အကိုက    လူပျိုကြီး   တစ်ယောက် တည်းသမားလေ၊ မိဘတွေလဲ မရှိတော့ဘူးတဲ့၊ မောင်နှမတွေလဲ မရှိဘူးတဲ့၊ တကယ်နော် အကို၊ မိဗျိုင်းကို လိမ်တာ မဟုတ်ပါဘူးနော်၊ အကို မလိမ်တတ်ပါဘူး၊ မိဗျိုင်း သိပါတယ်။ အကိုက ရိုးရိုးအအကြီး ဆိုတာ၊ ရိုးရိုးအအကြီးမို့ တော်ကြာ လူတေကွ အကို့ကို မိဗျိုင်းက ချူစားနေတယ်လို့ ပြောကြမှာ အကိုရဲ့ ။

မိဗျိုင်းကတော့ ဘယ်သူ ဘာပြောပြော ဂရုမစိုက်ပါဘူး၊ မိဗျိုင်းက အကို့ကို ချူမှမစား တ့ဟဲာ၊ မိဗျိုင်း ချူတတ်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အကို့ကိုတော့ ဘယ်တော့မှ မချူဘူး၊ သိလား၊ တကယ်ပြောတာ၊ ခု အကို့ဖာသာ အကိုဝယ်လာတာနော်၊ အကိုစေတနာရှိလိ့ု ဝယ်လာ တာ၊ ဟုတ်တယ်မှတ်လား၊ မိဗျိုင်း ဘာမှ ဝယ်ခိုင်းတာ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ဒါပေမဲ့ အကို စေတနာနဲ့ ဝယ်ပေးတာဆို မိဗျိုင်းတော့ ယူမှာပဲ၊ အကိုက စေတနာရှိလို့ ပေးတဲ့ဟာ၊ မိဗျိုင်ငြင်းရင် အကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်မှာပေါ့၊ အကိုပျော်တာဘဲ မိဗျိုင်းကြည့်ချင်တာ။

အကိုဝယ်လာပေးတဲ့ အကျႌလေးက လှတယ်၊ အကိုက ဝယ်တတ်သားဘ။ဲ မိဗျိုင်းတိ့ု သားအမိ အကိုပေးတဲ့ အကျႌအသစ်လေးဝတ်ပြီး အကိုနဲ့ ထမင်းသာွ းကြတာ၊ မိဗျိုင်း ပျော်လိုက်တာ အကိုရယ်၊ သမီးကလဲ အကို့ကို ခင်သာွ းပြီဆိုတော့ အကို့လက်ကိုတွဲလ့၊ို မိဗျိုင်းလေ အလဲို မိသားစုတစ်ခုလို အပူအပင်ကင်းကင်း နေချင်တာ၊ မိဗျိုင်း အကို့ကို အိမ်မှာ ကျကျနန ချက်ကျေွးချင်ပါတယ် အကိုရယ်၊ ဒါပေမဲ့ မိဗျိုင်းတ့ကို ဆင်းရတဲယ် အကိုရဲ့ ၊ ခုထိ အိမ်မှာ ထမင်းစားပွဲ မရှိသေးဘူး၊ မိဗျိုင်းတိ့ု သားအမိက ဒီအတိုင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်စားကြတာ၊ အကိုဘယ်လို စားတတ်မလ။ဲ

အကိုက မိဗျိုင်းကို ဘယ်မှာ အလုပ်လုပ်တာလဲ မေးတော့ မိဗျိုင်းလေ မပြောချင်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မိဗျိုင်း အမှန်အတိုင်းပဲ ပြောလိုက်ပါတယ်။ အကို့ကို မိဗျိုင်း ဘယ်တော့မှ မလိမ်ပါဘူး၊ မိဗျိုင်းက အနှိပ်သည် လုပ်တာလေ၊ အကိုက ဒီမှာ အနှိပ်ခန်းရှိတာ မသိဘူး ဟုတ်လား၊ ဘယ်သိမလဲ အကိုကရောက်မှ မရောက်ဘူးတာ၊ မိဗျိုင်းတိ့ု အနှိပ်ခန်းကိုတော့ မလာချင်ပါနဲ့ အကိုရာ၊ အကိုကိုလဲ့ မခေါ်ချင်ပါဘူး၊ မိဗျိုင်းလုပ်နေတဲ့အလုပ် အကိုတွေသာွ းရင့် မိဗျိုင်းကို ရံသွာွ းမှာ။

ရွံတော့ မရွံပါနဲ့ အကိုရာ၊ မိဗျိုင်းက သတိရှိပါတယ်၊ ဗဟုသုတလဲ ရှိပါတယ်၊ မိဗျိုင်းက လက်နဲ့ ကိုင်တာတောင် အစွပ်မရှိရင် မကိုင်ပါဘူး။ မိဗျိုင်း အဲဒီလောက် သတိထားတာပါ။ မိဗျိုင်း ကလေးလမဲ ဟုတ်ပါဘူး၊ စိတ်ကစားတတ်တဲ့ အရယွ်လဲ မဟုတ်တော့ပါဘူး၊ ဒီကိစ္စဟာ မိဗျိုင်းအတကွ ် အထူးအဆန်းလဲ မဟုတ်တော့ပါဘူး၊ ပြီးတော့ မိဗျိုင်း လူတိုင်းနဲ့လဲ ဒါမျိုး မလုပ်ပါဘူး၊ ဝမ်းရေးအတွက်မိ့ု မလုပ်မဖြစ် လုပ်နေရတာ အကိုရယ်။ ဘာလဲ အကိုက မိဗျိုင်းကို အလုပ်ဆင်းတဲ့နေ့ လာကြိုမယ် ဟုတ်လား၊ ပထမတစ်ခါတွေ့တဲ့ ဆိုင်ရှေ့မှာဘဲ စောင့်မယ် ဟုတ်လား၊ အလုပ်ပိတ်တ့ရဲ က်လဲ အိမ်ကိုလာ၊ အလုပ်ဆင်းတဲ့ ရက်လဲ မိဗျိုင်းကို လာကြိုဆို နေ့တိုင်းချည်းလို ဖြစ်နေမှာပေါ့၊
ကောင်းပါ့မလား အကိုရယ်၊ တစ်ပတ်မှာ တစ်ရက် နှစ်ရက်လောက် လာလည်ရင်ဘဲ မိဗျိုင်း ဝမ်းသာလှပါပြီ၊ ခု… အကိုက နေ့တိုင်းလာမယ်ဆိုတော့… မိဗျိုင်း ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး အကိုရယ်။

ဟုတ်တယ်၊ ငါ မိဗျိုင်းတို့မိသားစုနဲ့ နေရတာပျော်တယ်၊ ငါ့ဘဝမှာ ဒီလို တစ်ခါမှ မပျော်ဘူး၊ ငါသူတို့ သားအမိနဲ့ နေ့တိုင်းတွေ့ချင်တယ်။ သမီးကလဲ ငါ့ကို ခု တော်တော်ခင်သွားပြီ၊ အကျႌအသစ်လေးနဲ့ ပျော်နေတဲ့ သမီးကို သူ့အမေက သာွ းလေ ဦးဦးကို
ကျေးဇူးတင်တယ်ပြောပြီး မွှေးမွှေးပေးလိုက် ဆိုတော့ ငါ့ပါးကို မရဲတရဲလေး လာနမ်းတာ။ ငါလဲ သမီးကို အားရပါးရ ပြန်နမ်းလိုက်တာပေါ့။ ပျော်လိုက်တာ။ ပြီးတော့ ငါတို့ အားလုံး ထမင်းသာွ းစားကြတာ၊ ထမင်းမဟုတ်ဘူး ခေါက်ဆွဲ ခေါက်ဆွဲ၊ ဆီချက်ခေါက်ဆ၊ွဲ သမီးက ဆီချက်ခေါက်ဆွဲ ကြိုက်တယ်တ့၊ဲ တစ်ခါမှ မစားဖူးဘူးတဲ့။ သမီးကို ပြောလိုက်တယ် နောက် အများကြီး ဝယ်ကျေွးအုံးမယ်လို့။

မိဗျိုင်းက အနှိပ်သည်လုပ်တာတဲ့၊ ဒီရန်ကုန်မှာ အနှိပ်ခန်းရှိတယ်ဆိုတာ ငါတစ်ခါမှ မကြားဘူးပါဘူး၊ ဟို နိုင်ငံခြားမှာ နေတုန်းက မဂ္ဂဇင်းကြော်ငြာတွေမှာ တွေ့ဘူးတဲ့ အနှိပ်ခန်းမျိုးနေမှာ။ အနှိပ်ခံတဲ့ သူက ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ပုဝါပိုင်းလေးဘဲ ခါးမှာ အုပ်ထားပြီး အနှိပ်ခံရတဲ့ဟာမျိုးလား မသိဘူး၊ မသာွ းရပဲ ါဘူး၊ မိဗျိုင်းရှေ့မှာ ငါ ပုဝါပိုင်းလေးနဲ့ ဘယ်လိုနေရမဲ လ။ဲ အရင်တခါ တွေ့တဲ့ ဆိုင်ရှေ့က စောင့်တာပဲ ကောင်းပါတယ်။

မိဗျိုင်းကို သာွ းကြိုမှဖြစ်မှာ၊ ဘတ်စ်ကားနဲ့ သူ့ဟာသူ ပြန်မယ်ဆို အိမ်ပြန်ရောက် နောက်ကျမှာပေါ့၊ အရင်က သူဒီလိုမျိုးနေခဲ့ပေမဲ့ ခု ငါရှိနေပြီပ၊ဲ ဒါတွေ ငါလုပ်ပေးလိ့ု ရနေတဲ့ဟာ၊ အပန်းလဲမကြီးဘူး၊ ငါလဲ နေ့တိုင်းတွေ့ချင်နေတဲ့ဟာ၊ သမီးလဲ သူ့အမေနဲ့ မြန်မြန်တွေ့ချင်မှာပေါ့၊ ဖြစ်နိုင်ရင် မိဗျိုင်းတို့ သားအမိ ငါ့တိုက်ခန်းမှာဘဲ ခေါ်ထားလိုက် ချင်တာ၊ ငါ့ဆီမှာ အခန်းအပိုလဲ ရှိတာဘ၊ဲ သူတို့ အဲဒီမှာနေပေါ့၊ ခု သူတိ့ုနေနေတာ ဆင်းဆင်းရရဲ ၊ဲ လျှပ်စစ်မီးလဲ မရှိ၊ အို ထိုင်စရာ ခုံတောင်မရှိဘူး၊ သနားစရာ။

မိဗျိုင်းကို ငါ့ဆီမှာ လာနေရင် အရမ်းကောင်းမှာ၊ ငါ့ဆီမှာလာနေဖို့ ဘယ်လိုပြောရင် ကောင်းမလဲ မသိဘူး၊ သူဘယ်လက်ခံမလ၊ဲ ငါနဲ့ မနေ့တနေ့ကမှ သိတ့ဟဲာ၊ ပြီးတော့ သွေး သားလဲ မတော်စပ်၊ ဒီမှာတော့ အမျိုးမတော်ရင် အတူလာနေဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ထင်တယ်၊ နိုင်ငံခြားမှာတော့ ဒီလို သွေးမတော် သားမစပ်လဲ အတူတူ အခန်းဖေါ် နေနေကြတာဘဲ၊ အို ခုလောလောဆယ်တော့ ဒီလိုဘဲ ခဏနေပြီး အချိန်နဲနဲကြာလာရင် ငါ့ဆီပြောင်းနေပါလားလိ့ု ပြောကြည့်ရမယ်။

မေမေကလဲ ခုမှ ဦးဦးကို အိမ်ခေါ်လာတယ်၊ အစောကြီးကတည်းက ခေါ်လာတာ မဟုတ်ဘူး၊ ပထမတော့ ဦးဦးက မျက်နှာတည်တည်ကြီးနဲ့ နေတော့ သမီးက ကြောက်တာပေါ့၊ နောက်တော့ ဘယ်ကြောက်တော့မှာလဲ ဦးဦးက သဘောကောင်းမှန်း သိသာွ းတ့ဟဲာ၊ မနေ့ကတည်းက နဲနဲတော့ သိပါတယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ ကြောက်တာကတော့
ကြောက်သေးတာပေါ့၊ သမီးကမှ တခြားလူတွေနဲ့မှ သိပ်စကားမပြောဘူးတာ။

ဒီနေ့ဦးဦးဝယ်လာတဲ့ ကိတ်မုန့်က အရမ်းစားကောင်းတာဘ၊ဲ ချိုလဲချို၊ စားရတာ အိအိကလေး၊ အပေါ်ကလဲ အချိုတွေ အုပ်ထားသေးတယ်၊ စားလို့တောင် မဝဘူး၊ မေမေက တစ်ခုဘဲ စားရမယ်ဆိုလို့၊ ဦးဦးကတော့ သမီးကြိုက်သလောက် စားတ့၊ဲ ကုန်ရင် ထပ်ဝယ်ပေးဦးမှာတဲ့၊ မနက်ဖြန် မေမေအလုပ်သွားရင် အများကြီး ထပ်စားအုံးမယ်၊

ဦးဦးဝယ်ပေးတဲ့ အကျႌလေးကလဲ လှလိုက်တာ၊ သမီးမှာ အလဲ ို အကျႌလှလှလေး တစ်ထည်မှ မရှိဘူး၊ သမီးပျော်လိုက်တာ၊ ဦးဦးက အရမ်းသဘောကောင်းတာဘ၊ဲ ပိုက်ဆံတေလွ ဲ အများကြီး ရှိမယ်ထင်တယ်၊ ကားလရဲ ှိတယ်။ ဦးဦးကားကြီးနဲ့ အပြင်လျှောက်သာွ းပြီး အစားအသောက်တွေ လျှောက်စားရတာလဲ ကြိုက်တယ်၊ သမီးတို့ဆီ မုန့်တွေ အများကြီးဝယ်ပြီး နေ့တိုင်းလာရင် ကောင်းမယ်။

ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… သမီးက ဦးဦးကို မွှေးမွှေးပေးတော့ ဦးဦးက သမီးကို မွှေးမွှေး ပြန်ပေးတယ်တော့၊ သမီးကို မေမေကလလွဲ့ ို ဘယ်သူမှ မွှေးမွှေးမပေးဖူးဘူး၊ ဘယ်သူမှလဲ သမီးကို မချစ်ပါဘူး၊ သမီးက ရုပ်ဆိုးတာကိုး၊ ဦးဦးကရော သမီးကိုချစ်လား၊ ချစ်လိ့ု သမီးအတကွ ် မုန့်တွေ အကျႌတွေ ဝယ်လာတာပေါ့နော်၊ ဟုတ်တယ်မှတ်လား။ ဦးဦးသမီးတိ့ုဆီ နေ့တိုင်းလာနော်။
XXXXXXX

ကိုး။

ဟယ်… ထူးထူးဆန်းဆန်း ဒီနေ့ အကိုလာကြိုတော့ ကားထဲမှာ သမီးလဲ ပါလာတယ်။ အကိုက သမီးကို အရင်သွားခေါ်လာတာ ထင်တယ်။ အကိုက ဒီလိုဘဲ တခါတလေ မပြောမဆိုဘဲ ဇွတ်ဇွတ်လုပ်တတ်တယ်၊ ခု ဘာလုပ်ဖို့ သမီးကို အရင်သွားခေါ်ခဲ့တာလဲ မသိဘူး။ ရပ်ထားတ့ကဲား ပြတင်းပေါက်က ခေါင်းပြူပြီး  လက်လှမ်းပြနေတဲ့ သမီးကြောင့် ခြေလှမ်းကို ခပ်သကွ်သကွ ် လှမ်းလိုက်တယ်။ အနီးရောက်တော့ သမီးက မေမေ မေမေနဲ့ လှမ်းခေါ်တယ်။

“သမီးက ဦးဦးနဲ့ လိုက်လာတာလား” ကားတံခါးကိုဖွင့် ဝင်ထိုင်ရင်း သမီးကို လှမ်းမေးလိုက်တယ်၊ မေးပြီးမှ ဟုတ်သားပဲ သမီးကို အကို့ကားထမဲ ှာ တွေ့တဲ့နောက်မှတော့ အကိုနဲ့ မလိုက်လာလိ့ု ဘယ်သူနဲ့ လိုက်လာရမှာလဲ ဆိုပြီး ကိုယ့်မေးခွန်းကို ကိုယ်ဖာသာ ကိုယ်ရီချင်သွားတယ်။ သမီးကတော့ ခလေးပီပီ ဘာမှ သတိမထားမိဘဲ…
“ဟုတ်တယ်လေ မေမေရဲ့၊ ဦးဦးက သူ့အိမ်မှာ သမီးတို့ကို ဒန်ပေါက်ကျေွးမှာတဲ့၊ ဒါကြောင့် ဦးဦးက သမီးကို အရင်လာခေါ်တာ”
“ဟုတ်လားအကို”
ဆိုတော့ အကိုက ပြုံးပြီး ခေါင်းညမိ ့်ပြတယ်။

“မေမေ ဦးဦးအိမ်သွားမယ်နော်၊ သမီးတို့မှ မရောက်ဘူးတာ၊ သွားမယ်နော် မေမေ” သမီးက ဝင်ပြောတော့…
“အမယ် ညည်းဦးဦးက ဒန်ပေါက်ချက်တတ်လို့လား မေးကြည့်ပါအုံး”
“ဦးဦးက မချက်ပါဘူး၊ ဆိုင်က ဝယ်ကျေးွ မှာ၊ သမီးတို့က ဆိုင်ကနေ အားလုံးဝယ်သာွ းပြီး ဦးဦးအိမ်မှာ သာွ းစားကြမှာ၊ ဟုတ်တယ်နော် ဦးဦး”

အမယ်… သမီးက အစီအစဉ်ကို သူ့ဦးဦး ကိုယ်စား ပြောပြတယ်။ လမ်းမှာ သူတို့ အချင်းချင်း နားလည်မှု ယူခဲ့တာနဲ့ တူတယ်။

အမလေး… အကို့အိမ်ကြီးက ကောင်းလိုက်တာ။ ဒါ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတဲ့၊ အောက်မှာ ကားရပ်ပြီး အပေါ်ကို ဓါတ်လှေခါးကြီး စီးပြီးတက်ခဲ့ရတာ၊ သမီးက မစီးဖူးလိ့ု ကြောက်တယ် ထင်တယ်၊ ဓါတ်လှေခါးကြီး အပေါ်တက်သာွ းတော့ လန့်သာွ းတယ်ထင်ရဲ့၊ မိဗျိုင်းလက်ကို အတင်း ဆွဲထားတာ။ အိမ်ထဲရောက်တော့ အထမဲ ှာလဲ တကယ့် အပျံစား၊ မိဗျိုင်း ဝင်တောင် မဝင်ရဲဘူး၊ အကိုက လာပါ… လာပါနဲ့ အတင်းခေါ်နေတာ၊ သိပါတယ် အကိုပြောချင်တာ အားမနာန့၊ဲ ကိုယ့်အိမ်လိုသဘောထား၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေ ဒါမျိုးပြောချင်တာ မဟုတ်လား၊ ပြောပါလား၊ တစ်ခါတည်း ခုထိ စကားကို အချိုးပြေပြေ မပြောတတ်သေးဘူး။

သမီးကတော့ အကို့အိမ်ကြီးကို လျှောက်ကြည့်ပြီး မျက်လုံး အဝိုင်းသားနဲ့၊ သမီးလား ဒါမျိုး ဘယ်မြင်ဘူးမလ၊ဲ မိဗျိုင်းတောင် မမြင်ဘူးတဲ့ဟာ၊ ဝယ်လာတဲ့ စားစရာတွေ ထမင်းစားခန်း သာွ းထားတော့ ထမင်းစားပြွဲကီးကလဲ ကောင်းလိုက်တာ၊ ဖုံတော့ နည်းနည်းတက် နေတာပေါ့၊ အကိုက တစ်ယောက်တည်းနေတာဆိုတော့ အိမ်မှာ လှည်းကျင်းပေးမဲ့သူ မရှိဘူးထင်ပါရဲ့ ၊ ဒီလောက် အိမ်အကောင်းစားကြီးမှာ တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်သလို နေနေတာ အံ့ပါရဲ့ ။ နောက်က မီးဖိုခန်းကလဲ ကောင်းလိုက်တာ၊ မိဗျိုင်းတိ့ုလို မီးသွေး မီးဖို မဟုတ်ဘူး ထင်တယ်၊ စင်ကလေးနဲ့၊ မီးကဘယ်လိုထကွ်လဲ မသိဘူး၊ ခလုပ်တွေနှိပ် လိုက်ရင် မီးတောက်တဲ့ ဟာမျိုးလား၊ ဟုတ်မယ် ဟို ဂျာနယ်တွေထဲမှာ ကြော်ငြာပါတဲ့ မီးဖိုမျိုးထင်တယ်၊ ဘာတဲ့ အော်… ဂက်စ်… ဂက်စ်မီးဖို၊ ငါ့နှယ် စဉ်းစားလိုက်ရတာ။

အကိုလား ပျော်နေတာ သိသာကြီး၊ ပြောပါလား ညီမရေ အားမနာနဲ့နော်၊ နေချင်သလိုနေ၊ ဒါကဘာ၊ ဒါကဘယ်လို ပြောပြပါလား၊ ခု အကို့ပုံက ပျာယိပျာယာနဲ့၊ မိဗျိုင်းတို့ နေလို့ထိုင်လို့ ခက်မှာကိုပဲ အားနာနေတ့ပဲ ုံ၊ မိဗျိုင်းကလဲ အကို့အိမ်ရောက်မှ အံ့သြပြီး ဘာပြောလို့ ပြောရမှန်းတောင် မသိ၊ နေပါအုံး၊ ဒီလို နေလို့မဖြစ်ပါဘူး၊ ဒါနဲ့ဘဲ အကို့အိမ် လျှောက်ကြည့်ပြီး အကုန်စပ်စု ပစ်လိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ် အကုန်သိအောင် တစ်ခါတည်း ပြထားခိုင်းမှ၊ နောက်လဲ ဒီအိမ် ခဏခဏ ရောက်တော့မယ်ဆိုတာ စိတ်ထကဲ အလိုလိုနေ သိနေပြီလေ။

အမလေး ရေချိုးခန်းကြီးကလဲ ကောင်းလိုက်တာ၊ ရေစိမ်ချိုးလို့ရတဲ့ ရေကန်ရော၊ ရေပန်းရော၊ အစုံ အစုံ၊ ဒါက ရေနွေးထုတ်ပေးတဲ့ စက်တ့၊ဲ ရေနွေးနဲ့ ချိုးလို့လရဲ တယ်တ့၊ဲ အကိုက ရေတောင် ဖွင့်ပြသေး ဟုတ်တယ်တော့ ရေပူပူကြီးတွေ ထွက်လာတာ၊ အော်… အော်… အပူနဲ့အအေး ဒီလို ညှိပြီး ရေနွေး နွေး လေးရအောင် လုပ်ရတယ်တ့၊ဲ ဓါတ်ပုံကြော်ငြာထဲမှာသာ မြင်ဘူးတ့ဟဲာတွေ အကုန် အကိုအိမ်ထဲ့ ရောက်နေသလပို ဲ၊ အိမ်သာကလဲ ဘိုထိုင်ဆိုလား၊ မိဗျိုင်းတစ်ခါမှ အလဲို အိမ်သာမတက်ဖူးဘူး၊ အိမ်သာက တံခါး ၂ ပေါက်နဲ့၊ မီးဖိုခန်းဘက်က ဝင်လဲရ၊ ဟော… ဒီဘက် တံခါးပေါက်ကဆို အကို့ အိပ်ခန်းထဲ တန်းရောက်တာ၊ အမယ် လုပ်ထားတာ ဟန်ကျသား၊ အခန်းထဲကနေ အိမ်သာတက်ချင်ရင် ဟိုဘက်က ပတ်လာစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့။

သမီးကတော့ လျှောက်ကြည့်ပြီး တစ်ခွန်းထဲပြောတယ်။ ဦးဦးအိမ်မှာ တီဗီလဲ မရှိဘူးတဲ့။ အင်း… အင်း… ဟုတ်သားဘ၊ဲ သမီးက တီဗီကြည့်ချင်တာ၊ သမီးက တီဗီမရှိဘူးလဲဆိုရော အကိုက ဝယ်ပေးမယ် ဝယ်ပေးမယ်န့၊ဲ တစ်ခါတည်း သမီးကို ပြောလိုက်တယ် မနက်ဖြန်သွားဝယ်ကြမယ်တဲ့၊ သမီးတို့ ဒီမှာ ဒီည အိပ်ကြ၊ မနက်ဖြန် အိပ်ရာက နိုးတာနဲ့ သာွ းဝယ်မယ်တ့။ဲ ဒါနဲ့ သမီးက အိပ်မယ်နော် ဒီမှာ အိပ်မယ်နော် မေမေနဲ့ ဖြစ်ပါရော။ ဟဲ့… ဟဲ့… အိပ်မလိ့ု ဖြစ်မလား မေမေတို့မှာ လဲစရာ အကျႌပိုလဲ ပါတာမဟုတ်ဘူး ဆိုတော့ အကိုက ပြုံးတယ်။ သိပါတယ် အကို့အပြုံး၊ သာွ းဝယ်မလို့ မဟုတ်လား။

အကိုကတော့ တကယ်ဘကဲာွ ၊ တားလို့လမဲ ရဘူး၊ တစ်ထည်ဆို မဟုတ်ဘူး၊ ၂ ထည်။ သမီးနဲ့ တစ်ယောက် ၂ ထည်စီ၊ ဒါတောင်မှ အကို့ကိုဆွဲပြီး အတင်းဆိုင်ကထဲ ထကွ်လို့၊ အကိုနေတဲ့ လမ်းထမဲ ှာလဲ ဆိုင်တွေများ ပြည့်လို့၊ ဟော… ဟိုမှာ ဘော်လီဆိုင်၊ အောက်ခံဘောင်းဘီတွေရော ရောင်းတာ၊ အတွင်းခံ တစ်စုံလောက် သာွ းဝယ်ချင်သား၊ ခု ဝတ်ထားတာက တစ်နေ့လုံး ဆိုတော့ အကျႌသစ်လဲရင် ပြန်မဝတ်ချင်တော့။ ဒါနဲ့ အကို့ကို ခဏခဏဆိုပြီး ဟိုဆိုင်ကို လက်ညိုးညွှန်ပြတော့ အကိုက သဘောပေါက်သား၊ ဒါနဲ့ သမီးကို အကိုနဲ့ ထားခြဲ့ပီး ဆိုင်ထဲဝင်မယ် လုပ်တော့ အနောက်က အကိုကပြေးလာပြီး လက်ထဲ ပိုက်ဆံ တစ်ထပ် ထိုးထည့်ပေးတယ်။ မိဗျိုင်းမှာ ရှိပါတယ် ပြောတာ တစ်ခါတည်း လက်မခံဘူး၊ အတင်းဘ။ဲ

အကိုနဲ့ နေရတာ မိဗျိုင်းအဖို့တော့ လက်ညိုးညွှန်ရာ ရေဖြစ်တာပါဘဲ။ ဘာဖြစ်လိ့ု မိဗျိုင်းကို ဒီလောက် အလိုလိုက်နေရတာလဲ အကိုရာ၊ ပြီးတော့ အကို့ကိုကြည့်ရတာ တကယ့်ရိုးရိုးသားသား၊ မိဗျိုင်းနဲ့ နေတာကိုဘဲ သူပျော်နေတဲ့ပုံ၊ မိဗျိုင်းပြောချင်တာက မိဗျိုင်းတွေ့ဘူးတဲ့ သူတေလွ ို မိဗျိုင်း အသားကို စားချင်တဲ့ အရိပ်အယောင်တောင် မတေ့၊ွ ညအိပ်တော့လဲ အကိုက မိဗျိုင်းတို့ သားအမိကို သူ့ကုတင်မှာ အတင်းပေးအိပ်ပြီး သူကတော့ အိမ်ရှေ့က ဆိုဖာပေါ်မှာ။ ဘယ်လိုမှ ငြင်းလို့လဲ မရဘူး၊ ပြောလို့လမဲ ရဘူး၊ အတင်းဘဲ သူ့ကုတင်မှာ အိပ်ခိုင်းတာ၊ အကို့အိမ်မှာ အခန်းပိုရှိပေမဲ့ ခင်းအိပ်စရာ မွှေ့ယာမရှိလို့တ့။ဲ ညနေက အပြင်ထကွ်တော့ ဝယ်ဖို့ မေ့သွားတာတဲ့။ မေ့မှာပေါ့ တခါတည်း ပျော်နေတာကိုး။ မိဗျိုင်းလေ အကို့အိပ်ယာမှာ အိပ်တော့ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးပဲသိလား၊ ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး၊ မိဗျိုင်း စိတ်ထဲမှာလေ စိတ်ထဲမှာလေ… အကိုက အင်း… အကိုက မိဗျိုင်း ဘေးနား လာတိုးအိပ်ရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲလိ့ုတောင် တွေး မိတယ် သိလား၊ မိဗျိုင်းတော့ အကို့ကို အကို့ကို အို…
မိဗျိုင်းမသိဘူး၊ မဖြစ်ပါဘူး အကိုရယ်၊ မိဗျိုင်းက အကိုနဲ့ မတန်ပါဘူး။

သမီးကတော့ မိဗျိုင်း လက်မောင်းကို ကိုင်ပြီး နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်လ့၊ို မနက်ဖြန် အကိုဝယ်ပေးမယ့် တီဗီကို အိပ်မက်များ မက်နေသလားတောင် မသိဘူး၊ အိပ်ပျော်နေတာ တောင် မျက်နှာကပြုံးလို့။

အင်း သမီးတော့ ငါ့အိမ်မှာ ပျော်တယ်တဲ့၊ ဦးဦးအိမ်မှာ နေမလားဆိုတော့ အင်း… နေမယ်တ့၊ဲ ကလေးကတော့ နေချင်မှာပေါ့၊ အဓိက,က လူကြီး၊ မိဗျိုင်းနေပါ့မလား မသိဘူး၊ သမီးကို ခဏခဏ ဒီခေါ်လာပြီး မိဗျိုင်းကိုပါ နေဖို့ လုပ်ရမယ်။ မနက်ဖြန် သမီးလိုချင်တဲ့ တီဗီကို အကြီးကြီး ဝယ်လိုက်မယ်၊ အရင်က ဘယ်ဝယ်ထားမလဲ ငါမှ တီဗီမကြည့်တာ၊ ငါက ငါသင်ထားတဲ့ပညာနဲ့ ဆိုင်တဲ့ စာအုပ်တေဘွ ဲ ဖတ်တာ၊ ဒါတောင် ဖတ်လို့ မကုန်နိုင်ဘူး၊ တီဗီကြညဖ့် ို့ အချိန်ဘယ်ရှိမလဲ၊ ခုအိမ်တောင်မှ ရှေ့နေကြီးက အကုန်လုပ်ပေးသွားလို့ ဒီလိုပြည့်စုံနေတာ၊၊ ငါကနိုင်ငံခြားက ပြန်လာတာဆိုတော့ ပစ္စည်းတေကွ ို အားလုံး နိုင်ငံခြား စံချိန်မှီ လုပ်ပေးသွားတာတဲ့။ နောက်ပြီး သမီးအတကွ ် တီဗီတင်ဘယ်ကမလ၊ဲ အခေေွ တြွကည့်ဘို့ စက်ရော၊ အခန်းပိုထဲမှာ သူတို့သားအမိ အိပ်ဖိ့ု ကုတင်ရော မွေ့ယာရော၊ အကုန် သွားဝယ်လိုက်မယ်၊ တစ်ခါတည်း သမီးကို ဦးဦးအိမ်က မပြန်ချင်အောင်ကို လုပ်ပစ်လိုက်မယ်။

သမီးက တဖြေးဖြေးနဲ့ ငါ့ကို ပိုရင်းနှီးလာပြီ၊ ညနေက ဒန်ပေါက်တွေ စားပြီး မုန့်အချိုကို ငါ့ပေါင်ပေါ်လာထိုင်လိ့ု ငါ့ကို ခွံ့ကျေွးတယ်။ သူ့အမေခိုင်းလိ့ု မဟုတ်ပါဘူး၊ သူ့အမေက နောက်မှာ ပန်းကန်တွေ သိမ်းနေတာ၊ ငါကူတာမရဘူး၊ သူ့ဖာသာသူ လုပ်မယ်တဲ့။ သာွ း… အိမ်ရှေ့မှာ သာွ းနေတ့၊ဲ အဲဒါ အိမ်ရှေ့ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေတုန်း သမီးက မုန့်ထည့်ထားတဲ့ ပန်းကန်ယူလာပြီး ငါ့ပေါင်ပေါ် ကျကျနနထိုင်လို့ ငါ့ကို ခွံ့ကျေွးတာ။ နောက်သူ့အမေ ထွက်လာတော့ သူ့အမေကိုလဲ ပြေးပြီး ခွံ့ကျေွးတာ၊ ငါ့ဆီပြေးခွ့ံလိုက်၊ သူ့အမေ ပြေးခွ့ံလိုက်၊ သူလဲစားလိုက်နဲ့ သမီးကပျော်နေတာ။ မိဗျိုင်းလဲ ပျော်နေတာ ငါသိတယ်။ ငါကတော့ အပျော်ဆုံးပေါ့။

ဦးဦးအိမ်ကြီးက ကောင်းလိုက်တာ၊ သမီးကို ဒီမှာ လာနေမလားတဲ့၊ နေမှာပေါ့လ့၊ို ဦးဦးက တကယ်သမီးတို့ကို ခေါ်ထားမလို့လား၊ မေမေ့ကိုလဲ ခေါ်ထားမလား၊ ခုတောင် သမီးက ပြန်ချင်တာ မဟုတ်ဘူး၊ မေမေရော၊ သမီးရော၊ ဦးဦးရော ဒီအိမ်မှာ အတူတူနေရင် ကောင်းမှာ။
XXXXXXX

တဆယ်။

ဟာ… ဘယ်လိုဖြစ်တာလ၊ဲ မိဗျိုင်းဆီက ဖုန်းလာတော့ ကိုယ့်နားကိုတောင် ကိုယ်မယုံ၊ သူ အဖမ်းခံရလို့တဲ့၊           ရဲစခန်းမှာတဲ့၊             သူလုပ်တဲ့ အနှိပ်ခန်းက                 တရားမဝင်ဖွင့်ထားလို့ ဖမ်းတာဆိုလား၊ သမီးကို ခဏခေါ်ထားပေးပါတဲ့။ ခုလာခဲ့ရမလားဆိုတော့ မလာနဲ့တဲ့၊ အကိုက           ဘာမှလုပ်တတ်မှာ                 မဟုတ်ဘူးတဲ့၊            သမီးကပို ဲ ခဏကြည့်ပေးထားတ့၊ဲ သမီးအတကွ ် မပူနဲ့လို့ ပြောလိုက်တယ်။

သမီးအတကွ်က မပူရပါဘူး၊ ငါ့အိမ်က သမီးနေနေကျဘဟဲာ၊ ပူရတာက မိဗျိုင်းအတွက်၊ ငါဘာလုပ်ရမလဲမသိ၊ ရစဲ ခန်းကို လိုက်သာွ းရမလား၊ ရဲစခန်းရောက်ပြီး ငါဘာလုပ်ရမလဲ၊ ဒီအမျိုးသမီးက ကျနော့်မိတ်ဆွေပါ၊ ကျနော် ပြန်ခေါ်သွားမလိ့ုဆိုပြီး ပြန်ခေါ်လာလို့ရရင်လဲ ကောင်းသား၊ အာ… ဒုက္ခပါဘ၊ဲ ငါလဲ ဒါမျိုးတွေ တစ်ခါမှ မကြုံဘူး။

အော်…     မေ့နေလိုက်တာ         ရှေ့နေကြီး                ဦးသောင်းထွဋ်ရှိတာဘဲ၊              သူကရှေ့နေဘဲ၊ အမှုအခင်းဖြစ်ရင် ဘာလုပ်ရမယ် သူသိမှာပေါ့။ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်၊ သူ့ကို အကူအညီတောင်းရမယ်။ ဒီအတိုင်း နေလို့မဖြစ်ဘူး။

ရှေ့နေကြီးကို ဖုန်းခေါ်ပြီး အကျိုးအကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ်။ အရေးထဲ ရှေ့နေကြီးက
မေးခွန်းတွေ တပုံတခေါင်းကြီး မေးနေသေးတယ်။ ဘယ်တုန်းက သိတာလ၊ဲ ဘာလနဲ ဲ့၊ နောက်ဆုံးတော့ ရှေ့နေကြီးက ငါကြည့်လုပ်လိုက်မယ်တဲ့။ တော်သေးတယ် ရှေ့နေကြီးက ကူညီမယ်ပြောလို့။

မိဗျိုင်းတစ်သက်မှာ ဒါပထမဆုံး အကြိမ် အဖမ်းခံရတာပါဘဲ။ ကြောက်လိုက်တာ လာဖမ်းတုန်းက၊ ငါတော့သွားပါပြီ၊ ထောင်ကျပြီလားမသိ၊ သမီးတော့ တစ်ယောက်တည်း ဒုက္ခပါဘ၊ဲ ငါမရှိရင် သမီး ဘယ်လိုနေမလ၊ဲ တစ်ခါမှ ဒီလိုမကြောက်ဘူး၊ အရင်တုန်းက ရဲစခန်း ရောက်ဘူးပါရဲ့၊ ကိုယ်တိုင် အဖမ်းခံရလို့ ရောက်တာမှ မဟုတ်တာ၊ လင်ဆိုးမယားဘဝနဲ့ပဲ ရောက်ဖူးတာ။

မိဗျိုင်း တစ်ယောက်တည်းဆို ဒီလောက်ကြောက်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ခု သမီးရှိနေလ့၊ို ငါထောင်ကျသွားရင် သမီးဘယ်လိုနေမလ၊ဲ ဒါကိုဘဲ တွေး တွေး ပြီးကြောက်တာ၊
တော်သေးတယ် အကိုရှိလ့။ို အကို့ကို ဖုန်းဆက်ပြီး သမီးကို ကြည့်ထားပေးဖို့ ပြောရတယ်။ တော်သေးတယ် အကိုက လိုလိုမယ်မယ်ဆိုပြီး ဖုန်းနံပါတ်ပေးထားလို့။ ဖုန်းနံပါတ်သာ မရှိလိ့ုကတော့ အကို့ကို ဘယ်လိုဆက်သွယ်ရမှန်းတောင် မသိ။ ငါက အကို့အိမ်ဘဲ ခဏခဏ ရောက်ဘူးတာ လိပ်စာတောင် သေချာသိတာ မဟုတ်ဘူး။

အကိုကတော့ သမီးအတကွ ် မပူနဲ့လိ့ု ပြောတာပဲ၊ အကို့ကိုတော့ ယုံပါတယ်၊ သမီးကို ခေါ်ထားမှာ သေချာတယ်၊ အခု ငါ့အဖြစ်ကိုသိတော့ ငါ့ကို အထင်သေးရောပေါ့၊ မတတ်နိုင်ဘူး၊ အစကတည်းက ငါ့ဘဝကလဲ ကောင်းတာမှ မဟုတ်တာ၊ ငါနဲ့ အကိုတော့ ဝေးပြီပေါ့။ အင်းလေ တစ်နေ့နေ့တော့ ဝေးမယ်ဆိုတာ အစကတည်း သိပြီးသားပါ၊ ငါမလွတ်မချင်း သမီးကို ကြည့်ထားပေးရငပ် ဲ တော်လှပါပြီ။ အကိုက ကြည့်ထားပေးမှာပါ။ မိဗျိုင်းကို              အထင်သေးပြီး           သမီးကိုတော့                 ပစ်ထားမယ်              မထင်ပါဘူး။              အကိုက ဒီလိုလူမျိုးတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။

အယ်တော့ အကိုလွှတ်လိုက်တဲ့ ရှေ့နေကြီးတ့၊ဲ စခန်းမှူးကြီးကတောင် ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံနေလိုက်တာ၊ သူက မိဗျိုင်းကို ခေါ်တွေ့ပြီး မေးခွန်းတွေ မျိုးစုံမေးတာ။ မိဗျိုင်းက အကုန် အမှန်အတိုင်းဘဲ ပြောလိုက်တာဘ။ဲ အင်းလေ… ကိုယ်က မဟုတ်တာလုပ်တာမှ မဟုတ်ပ၊ဲ သူများပစ္စည်း    ခိုးတာလဲမဟုတ်၊        သတ်တာလမဲ ဟုတ်၊       မိဗျိုင်း       ငတ်လို ့ ဒီအလုပ်လုပ်တာ၊ မိဗျိုင်းနဲ့ အကို့အကြောင်းလဲ မေးတယ်၊ မိဗျိုင်းနဲ့ အကိုက အင်မတန် ရင်းနှီးတဲ့ မိတ်ဆေေွ တလွ ့ို  ပြောလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ အင်မတန် ရင်းနှီးတဲ့ မိတ်ဆေဘွဟဲာ။

ရှေ့နေကြီးက ပြောတယ်၊ သူသာွ းတွေ့ပြီးပြီတဲ့၊ စခန်းမှူးနဲ့ ညှိခဲ့တယ်တဲ့၊ လွတ်မယ်လိ့ု  ပြောတာပဲ၊ ပိုက်ဆံတော့ နည်းနည်းပါးပါး ကုန်မယ်တဲ့၊ ကုန်ပစေလိ့ု ပြောလိုက်တယ်၊ ဘယ်တော့လတွ်မှာလဲ မေးတော့ ချက်ခြင်းလွှတ်လို့ မရဘူးတဲ့၊ တရက် နှစ်ရက်တော့ ကြာမယ်တဲ့။ ဘယ်လိုလုပ်မလဲတော့ မသိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သေချာအောင် ထပ်မေးလိုက်တယ် တစ်ရက် နှစ်ရက်လောက်ဆို တကယ်လတွ်မှာလားလို့၊ ရှေ့နေကြီးက သေချာတယ်တ့၊ဲ ဒီတော့မှ စိတ်ထဲက နည်းနည်းပေါ့သာွ းတယ်။ ပြီးတော့ ပြောသေးတယ်၊ မိဗျိုင်းအတွက် နေဖို့ထိုင်ဖို့ စားဖို့သောက်ဖို့ သူ စီစဉ်ခဲ့တယ်တဲ့၊ စိတ်ပူစရာ မလိုဘူးတဲ့။ အင်း…
ရှေ့နေကြီး ကယ်လို့။ ဘာဖြစ်ဖြစ် မိဗျိုင်း တကယ်လတွ်ဖို့က အရေးကြီးတယ်။

ဦးဦးက သမီးကို ခေါ်လာပြီး မေမေ့ကိုလဲ မတွေ့ဘူး၊ မေမေဘယ်မှာလဲ မေးတော့ မေမေက အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စရှိလို့ အရင်က နေခဲ့တဲ့ နေရာ ခဏပြန်သွားတယ်တဲ့။ ၂ ရက်လောက် ကြာမယ်တဲ့၊ အဲဒါ ဦးဦးနဲ့ ခဏနေရမှာတ့။ဲ နေမှာလားသမီးလို့ မေးတော့ နေမှာပေါ့လ့။ို ဦးဦးအိမ်မှာ ဘယ်လောက်ဇိမ်ကျလ။ဲ အင်… မေမေက မရှိတော့ သမီးကို သမီးကို ဘယ်သူက ရေချိုးပေးမှာလဲ၊ ည အိပ်ရင် သမီးက မေမေ့လက်မောင်းကို ကိုင်ပြီးမှ အိပ်တတ်တာ၊ ခု မေမေမရှိတော့ သမီးက ဘယ်သူနဲ့ အိပ်ရမှာလဲ။
ဦးဦးကိုပြောတော့ ဦးဦးက သူချိုးပေးမှာပေါ့တဲ့၊ ချိုးလဲ မချိုးပေးတတ်ဘူး၊ ရေပန်းကြီးနဲ့ပဲ လောင်းနေတာ၊ မေမေဆို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတာဆိုမှ ဆပ်ပြာတိုက်တာ၊ တကိုယ်လုံးလဲ မတိုက်ဘူး၊ ဟိုနားနဲနဲ၊ ဒီနားနဲနဲ၊ မေမေဆို တကိုယ်လုံး တိုက်တာဆိုမှ အင်း အင်း၊ မေမေဆို ချေးတွန်းပေးတာဆိုမှ အင်း… အင်း ဆိုပြီး လက်ကိုလာပွတ်တာ၊ မှုတ်ပါဘူး မေမေက ဒီနေရာတွေ၊ ဒီနေရာတွေ လဲပွတ်ပေးတာဆိုမှ အင်း… အင်း ဆိုပြီး လာလုပ်တာ၊ ဦးဦးက မေမေလောက်လဲ ချိုးမပေးတတ်ဘူး၊ ခစ်… ခစ်… ဒါပေမဲ့ ဦးဦးနဲ ့
ရေချိုးတာပျော်တယ်၊ ဦးဦးကို ရေနဲ့ပက်တော့ ဦးဦးက ဟဲ့… ဟဲ့… စိုကုန်ပြီ စိုကုန်ပြီနဲ ့ ရီစရာကြီး။

သမီးက တစ်ယောက်တည်း မအိပ်တတ်ဘူးတဲ့၊ ဒီတော့ သမီးကို အနားခေါ်သိပ်ရတာပေါ့။ သမီးက လက်မောင်းကို လာဖက်ပြီးအိပ်တာ၊ သူ့အမေကိုလဲ ဒီလို ဖက်အိပ်တာတဲ့။ အင်း… အင်း အိပ်ပေါ့၊ သူ့အမေမှ မရှိတာ၊ မလယွ်ဘူး ကလေးတစ်ယောက်ကို ထိန်းရတာ၊ ဝေရာဝစ္စတွေက အများသား၊ ကိုယ်ကမထိန်းဘူးလို့သာ မသိတာ၊ တကယ်ထိန်းကြည့်မှ သိတယ်။ သူ့အမေရှိမှဖြစ်မှာ။

ငါ့နှယ်နော် ဒီနေ့ အိပ်လိ့ုလဲမပျော်ပါလား၊ ရင်ထဲမှာ တဒိန်းဒိန်းန့၊ဲ သမီးကို ရေချိုးပြီးကတည်းက ဒိန်းနေတာ၊ စိတ်ထဲမှာတော့ သိနေသလိုဘဲ ဘာကြောင့် ဒိန်းတယ်ဆိုတာ၊ သမီးကို ရေချိုးပေးသလို သူ့အမေကို ချိုးပေးလိ့ုရရင် ကောင်းမယ်၊ မိဗျိုင်းကို ငါလက်ထပ်ယူလိုက်ရင်တော့ အဲဒါတွေအားလုံး အဆင်ပြေသာွ းမှာ၊ သူလဲ ပင်ပင်ပန်းပန်း ဘာမှလုပ်စရာ မလိုတော့ဘူး၊ ငါလဲ လိုချင်တာ အကုန်ပြည့်စုံသွားမယ်၊ မိဗျိုင်းက ငါ့ကိုယူပါ့မလား မသိဘူး၊ အို… ဒါက သူဆုံးဖြတ်ရမှာ၊ အဓိက,က သူ့ကို ပြောဖို့၊ ဘယ်လိုပြောရမလဲမသိ၊ ဘေးကအိပ်နေတဲ့ သမီးကို လှမ်းကြည့်တော့ သမီးအရိပ်က မှုန်ဝါးဝါး။ ဒီလိုဘဲ မျက်မှန်ချွတ်ထားရင် ဘာကိုမှမသကဲ။ွဲ
XXXXXXX

ဆယ့်တစ်။

မိဗျိုင်း မနက်ဖြန် လတွ်မယ်တဲ့ ရှေ့နေကြီးက ပြောတယ်။ သူပဲ အိမ်ခေါ်လာပေးမယ်တဲ့။ အိမ်မှာပဲ စောင့်နေတဲ့၊ ဘယ်အချိန်လောက်လဲဆိုတော့ နေ့လည်လောက်တ့၊ဲ ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူး ကျေးဇူးဆိုပြီး ကျေးဇူးကိုပဲ ဗုန်းဘောလအော သုံးလိုက်ရတယ်။ ကိုယ်တိုင် သွားခေါ်ချင်ပေမဲ့ ငါက ဘာမှသိတာမဟုတ်တော့ မဖြစ်နိုင်မှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိပြီးသား။ အင်းလေ အိမ်ကစောင့်တာဘဲ ကောင်းပါတယ်။

မိဗျိုင်းလွတ်လာရင် ငါဘာလုပ်ရမလဲ၊ ငါသူတို့ကို သူတို့အိမ် ပြန်မလွှတ်ချင်တော့ဘူး၊ ရှေ့နေကြီးကို ပြောပြီး တစ်ခါတည်း လက်ထပ်ခိုင်းရင် ကောင်းမလား၊ အို… မိဗျိုင်းကရော လက်ခံပါ့မလား၊ ရှေ့နေကြီးကို ပြောပြီးမှ မိဗျိုင်းက လက်မခံရင် ရှက်စရာ။ မိဗျိုင်းကို အရင်ပြောကြည့်ရင် ကောင်းမယ်၊ ဘယ်လိုပြောရမလဲ မသိ၊ သမီးကတော့ ငါ့ဆီမှာပဲ နေချင်တာ၊ သမီးကိုပဲ ပြောခိုင်းရင် ကောင်းမလား၊ ဘယ်လိုပြောခိုင်းရမလဲ၊ မေမေ သမီးတို့ ဦးဦးအိမ်က မပြန်တော့ဘူးလို့ သမီးမေမေကို ပြောဆိုပြီး ပြောခိုင်းရင် မိဗျိုင်း ဘာပြောမလဲ မသိ၊ အရင်ကလဲ သမီးက အဲလိုမျိုး သူ့အမေကို ခဏခဏ ပြောဖူးတာပ။ဲ

မဖြစ်ပါဘူး၊ ငါ့ဖာသာ ငါပြောမှ ဖြစ်မယ် ထင်တယ်၊ မိဗျိုင်းကတော့ ငါ့ကို ပစ်ပစ်ခါခါ လုပ်မယ် မထင်ပါဘူး။ ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ၊ ငါ ပြောရမယ့် စကားတွေ အရင်ရေးထားမယ်၊ ပြီးတော့ မိဗျိုင်းကို အဲဒီအတိုင်း ပြောရမယ်၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်၊ ဒါမှ အစီအစဉ်ကျမှာ၊ အာ… စာရကွ်ကြီး ကိုင်ပြီး ပြောလို့တော့ မဖြစ်ဘူး၊ မိန့်ခွန်းပြော သလိုဖြစ်နေအုံးမယ်၊ သေသေချာချာ အလတွ်မှတ်ထားပြီး ပြောရမယ်၊ ခုထကဲ စရေးထားရမယ်။ ဘယ်ကနေ စရမလဲ…

ညီမ အကို့အိမ်က မပြန်နဲ့တော့၊ ညီမ အကိုနဲ့ အတူတူနေတော့၊ ညီမ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်နဲ့ အကိုနဲ့နေ၊ ညီမကို အကိုလက်ထပ်မယ်၊ ညီမကို အကိုချစ်တယ်၊

ဟာ… အခုမှ သေချာသိတယ်၊ ငါ မိဗျိုင်းကို ချစ်နေတာဘဲ၊ ချစ်တဲ့အကြောင်း တစ်ခါမှတောင် မစဉ်းစားဖူး၊ ခုမှ ငါမိဗျိုင်းကို ချစ်နေတယ်ဆိုတာ သေချာသိတယ်၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ချစ်တယ် ချစ်တယ်၊ ဒါနဲ့ပဲ အဲဒါ ချစ်တယ်ဆိုတာပဲ စာရကွ်ထဲ ထပ်တလလဲ ဲ ရေးမိတယ်။

ရေးကောင်းကောင်းနဲ့ ချစ်တယ်ဆိုတာချည်း စာရကွ်တစ်ခုလုံး နေရာလွတ် မကျန်အောင် ရေးနေတုန်း အခန်းထဲ သမီးပြေးဝင်လာပြီး ဦးဦး ဦးဦး ဘာလုပ်နေတာလဲ မေးတော့ အော် ဦးဦး စာရေးနေတာ သမီးဖတ်တတ်လား ဆိုတော့ ဟင်အင်း မတတ်ဘူးတ့၊ဲ ဒါဆို သမီးက စာတတ်အောင် ကျောင်းသာွ းရမယ် ပြောတော့ သမီးက ဟင်အင်း… ဟင်အင်း… ကျောင်း မသာွ းချင်ဘူးတ့၊ဲ ဘာလို့လဲ သမီးလို့ မေးတော့ ဟင်အင်း မသာွ းချင်ပါဘူး သာွ းရင် သမီးကို ဝိုင်းစကြမှာလို့ ငိုမဲ့မဲ့လေး ပြောတော့ သမီးကို သနားပြီး ပေါင်ပေါ်ပွေ့တင်လိ့ု ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားမိတယ်။

“သမီးက ဦးဦးကို ချစ်လား”
“ချစ်တာပေါ့”
“မေမေ့ကိုရော”
“အင်း… ချစ်တာပေါ့”
“ဦးဦးနဲ့ မေမေ ဘယ်သူ့ကို ပိုချစ်လဲ”
“၂ ယောက်စလုံးကိုချစ်တယ်”
“မဟုတ်ဘူးလေ သမီးကလဲ ဘယ်သူ့ကို ပိုချစ်လဲလို့ မေးတာ”
“ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ဦးဦးကလဲ ဦးဦးကို ပိုချစ်တာပေါ့”
“လိမ်ပြီ လိမ်ပြီ၊ သမီးနော် သမီး၊ မှန်မှန်ပြော၊ မေမေ့ကို ပိုချစ်တယ်မို့လား”
“မလိမ်ပါဘူး ဦးဦးကလ၊ဲ တကယ် ဦးဦးကို ပိုချစ်တာ”
“တကယ်လား သမီး”
“အင်း တကယ်ပေါ့”
“ဦးဦးကရော သမီးကိုချစ်လား”
“ချစ်တာပေါ့”
“မေမေ့ကိုရော ချစ်လား”
“အင်း”
“ဒါဆို မေမေနဲ့ သမီး ဘယ်သူ့ကိုပိုချစ်လဲ”
“၂ ယောက်စလုံးကိုချစ်တာပေါ့”
“အာ ဦးဦးနော် ဦးဦး တစ်ယောက်တည်းပြော၊ သမီးလို တစ်ယောက်တည်းပြော”
“သမီးပေါ့၊ သမီးကိုပိုချစ်တာပေါ့”
“ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ဒါမှ သမီးရဲ့ဦးဦး”
ဆိုပြီး သမီးကကျနော့်လည်ပင်း သိုင်းဖက်ပြီး ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် မွှေးမွှေးပေးပြပါရော၊ သမီးက ဒီလိုဘဲ သူ့ကို ချစ်အောင် အမြလဲုပ်တတ်တယ်။

“မနက်ဖြန် သမီးမေမေ ပြန်လာတော့မှာ”
“ဟင်… ဒါဆို သမီးတို့ အိမ်ပြန်ရတော့မှာပေါ့”
“မပြန်ရအောင် သမီးမေမေကို ပြောပေါ့”
“ဦးဦးပြောပေး၊ မေမေက ဦးဦးပြောရင် နားထောင်မှာ”
“ဦးဦးက ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ”
“မပြန်နဲ့တော့၊ ဒီမှာပဲ နေတော့လို့ ပြောလိုက်ပေါ့၊ လယွ်လယွ်လေး၊ ဦးဦးက တစခ် ါမှ
မေမေ့ကို နေဖို့မပြောတာ မေမေက ပြန်တာပေါ့”
“သမီးကို ပြောတာပဲ”
“မေမေ့ကိုမှ မပြောတဲ့ဟာ၊ သမီးက မေမေ့ကို မေးကြည့်တော့ ဦးဦးကမှ မေမေ့ကို နေဖို့ မပြောတာတဲ့ မေမေက နေလို့ဘယ်ဖြစ်မလတဲ” ့ဲ

ဟုတ်သားဘ၊ဲ ငါတစ်ခါမှ မိဗျိုင်းကို ဒီမှာနေဖို့ မပြောဖူး၊ သမီးကတော့ သူ့ကို နေပါလို့ မပြောလိ့ု မနေတာတဲ့၊ ဟုတ်မယ်၊ သူ့ကို မခေါ်ဘဲ သူဘယ်လိုနေမလ၊ဲ ငါခေါ်ရမှာပေါ့၊ ပြောလိုက်မယ်၊ ဒီမှာပဲနေတော့လို့၊ သမီးလဲ ငါ့ဘက်ကရှိတာဘဲ၊ ငါပြောရင် သမီးကလဲ သူ့အမေကို မပြန်ဖိ့ု ကူပြောမှာပေါ့၊ ဟေး… ဟေး… ဟေး… ဟေး… ပျော်လိုက်တာ။

အပျော်စိတ်နဲ့ သမီးကို ပွေ့ချီလို့ ပုခုန်းပေါ်ထမ်းပြီး ချာလပတ် ရမ်းပစ်လိုက်လိုက်တယ်။ သမီးကလဲ ပျော်ပြီး ဟေး… ဟေး… ဟေး… ဟေး… နဲ့ အော်လ့၊ို နောက် အရှိန်လွန်ပြီး အနားက ကုတင်ပေါ် လဲကျပြီး အပျော်စိတ်နဲ့ သမီးကို အတင်းဖက်လိ့ု ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပြစ်လိုက်တယ်၊ သမီးက တခစ်ခစ် ရယ်ပြီး ကျနော့်ကို အတင်း ပြန်ဖက်ထားတယ်၊ ပျော်လိုက်တာ မနက်ဖြန် မိဗျိုင်းရောက်လာရင် ဒီမှာပဲနေတော့လိ့ု ပြောပြီး ခုလို တအား ဖက်နမ်းပြစ်လိုက်မယ်၊ ကဲ… ကဲ… ဒီလို ဒီလို တအား နမ်းပြစ်လိုက်မယ်၊ ငါဘာကောင်လဲဆိုတာ မိဗျိုင်း သိအောင်ပြရမယ်၊ ခုမှ သမီးဆီက ရယ်သံပိုညံ သာွ းတယ်။
XXXXXXX

ဆယ့်နှစ်။

မနက်ကတည်းက မိဗျိုင်းကို တမျှော်မျှော်န့၊ဲ နေ့လယ်လောက်ကျမှ ရှေ့နေကြီးက ဖုန်း ဆက်လာတယ်၊ ခု လာနေပြီတဲ့၊ ဒီတော့မှ ရင်ဘတ်ထကဲ အလုံးကြီး ဘုတ်ကနဲ အောက်ကို ပြုတ်ကျသာွ းသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ သမီးကို သမီးမေမေ ပြန်လာပြီ တော်ကြာရောက်မယ်လို့ သတင်းကောင်း ပါးလိုက်တော့ သမီးက ဝမ်းသာအားရ အောက်မှာ သာွ းကြိုရအောင်လို့ ပြောတာနဲ့ အင်း… အင်း… ခဏနေ အောက်မှာ သာွ းစောင့်တာပေါ့လို့ ပြောလိုက်တယ်။

ခဏနေတော့ သမီးနဲ့အတူ အောက်ဆင်းလာပြီး ကားဝင်ပေါက်နား သာွ းစောင့်နေလိုက် တယ်၊ သိပ်မစောင့်လိုက်ရပါဘူး၊ ရှေ့နေကြီးက ကျနော်တို့ စောင့်နေတာတွေ့တော့ ကားကို အထထဲ ိ မဝင်တော့ပဲ အနားမှာ ရပ်ပေးတယ်၊ မိဗျိုင်း ကားထကဲ ထကွ်လာတော့ သမီးက မေမေ မေမေ ဆိုပြီး သူ့အမေကို ပြေးဖက်တယ်၊ ကျနော်လဲ ရှေ့နေကြီးနား သာွ းလို့ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောမယ်အလုပ် ရှေ့နေကြီးက ဘယ်လိုလဲ
မောင်ကျော်သက်ရဲ့ အိမ်ကနေတောင် ထိုင်မစောင့်နိုင်တော့ပါလားလို့ ပြုံးပြီးပြောတော့ ကျနော်က မလုံမလနဲ ဲ ့ သမီးက အောက်မှာ သွားစောင့်မယ်လိ့ု လိုက်ပိ့ုတာပါလို့ ဆိုရင်း ရှေ့နေကြီးကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောလိုက်တယ်၊ ရှေ့နေကြီးက ရပါတယ်ပြန်ပြောရင်း ကျနော့်ကို စေ့စေ့ကြည့်လို့၊ အင်း… ငါလဲဘာမှတော့ မပြောချင်ဘူး၊ မင်းလဲ ပညာတတ်တစ်ယောက်ဘ၊ဲ အသက်လဲ မငယ်တော့ဘူး၊ မင်းဖာသာမင်း ဆင်ခြင် ဆုံးဖြတ်ပေါ့ကွာလို့ ခပ်တိုးတိုး ပြောရင်း မဝင်တော့ဘူးကွ၊ ငါလဲ ရုံးမှာ ချိန်းထားတာလေးတွေ ရှိသေးတယ်၊ စာရင်းတော့ ထုံးစံအတိုင်း မင်းဆီ ပိ့ုလိုက်မယ်လိ့ု ဆိုပြီး အားလုံးကို နှုတ်ဆက်လို့ ကားမောင်းထကွ်သာွ းတယ်။

သမီးက သူ့အမေ ဘာဖြစ်တာကို မသိဘဲ အသံစာစာနဲ့ ဦးဦးနဲ့အတူနေခ့တဲ ့ဲ အကြောင်းတွေ စီကာပတ်ကုန်းနဲ့ သူ့အမေကို မှတ်မိသလို ပြန်ပြောနေရဲ့၊ မိဗျိုင်းက တွေ့တွေ့ချင်း ကျနော့်ကို ပြုံးရုံပြုံးပြပြီး ဘာစကားမှမဆို၊ ပြုံးတာတောင်မှ အသက်မပါ၊ ကြည့်ရတာ အချုပ်ကျထားတယ် ဆိုတော့ အားငယ်နေသလိုဘ၊ဲ သမီးက စကားကို တငွ ်တငွ ်ချည်း ပြောတာတောင် အရင်ကလို သမီးကိုတောင် ဟက်ဟက်ပက်ပက် မရှိ၊ ခဏနေတော့ သမီးကတောင် ရိပ်မိတယ် ထင်ပါရဲ့၊ မေမေ မေမေ ဘာဖြစ်နေတာလဲတဲ့။

အိမ်ထဲရောက်တော့ သမီးကို ခေါ်ပြီး နားနားကပ်လို့ သူ့အမေ မကြားအောင် သမီးမေမေကို ဒီမှာနေဖို့ ဦးဦး ပြောလိုက်ဦးမယ်၊ သမီး အိမ်ရှေ့မှာ ခဏထိုင်နေ သိလားလို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တော့ သမီးက သဘောပေါက်ပြီး ခေါင်းညမိ ့်လို့ ကျနော့်နားနား ပြန်ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြန်ပြောတယ်၊ ရအောင်ပြောနော် ဦးဦး၊ သမီးမပြန်ချင်ဘူးတဲ့။ သမီးကို ခေါင်းပြန်ညမိ ့်ပြရင်း မိဗျိုင်းကို လက်ဆလွဲ့ ို အခန်းထဲ
ခေါ်ခ့တဲယ်။

“ညီမကို အကိုပြောစရာရှိလို့”

အကို့စကားကြားတော့ လန့်သာွ းတယ်၊ စောစောက သမီးကို တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ ဘာတေမွ ှာလမဲ သိ၊ ငါ့ကိုများ… ငါ့ကိုများ…
“ညီမ အကို့ဆီမှာဘဲ နေတော့၊ မပြန်နဲ့တော့”
“ရှင်”

အကို့ဆီက စကားကြားရတော့ အံ့သြသာွ းတယ်၊ ထင်တာနဲ့ တခြားစီဖြစ်နေတာကိုး၊ အကို အကို အကို့ကိုကြည့်ရတာ တကယ်ပြောနေပုံပဲ။

“ဟုတ်တယ် မပြန်နဲ့တော့၊ သမီးကိုလဲပြောပြီးပြီ၊ သမီးကလဲ နေမယ်တဲ့”

အကိုကလဲ ဘယ်လိုနေလို့ ကောင်းပါ့မလ၊ဲ ဘာမှလဲ မတော်တဲ့ဟာကို၊ သူဖြစ်ချင်တာဘဲ သူပြောနေတာဘဲ၊ ခေါင်းက အလိုလို ငုံ့သာွ းပြီး မျက်စိက အလိုအလျှောက် စားပွဲပေါ်က စာရွက်ကို သာွ းတွေ့တယ်၊ ဟော…  ဒီမှာ အကိုရေးထားတာတွေ ထင်တယ်၊ ဟယ် ငါ့ကို ချစ်တယ်ဆိုပါလား၊ ငါ့ကို လက်ထပ်မယ်တဲ့။

“အကို ဒါ… ဒါ… အကို တကယ်လား” စာရွက်ကိုကိုင်ပြီး အကို့ကို ပြတော့ အကိုက ရှက်သလို ခေါင်းကြီးငုံ့လို့၊ အမလေး သူကပဲ ရှက်နေသေးတယ်၊ စောစောကတော့ လူကို မပြန်နဲ့တော့လေး ဘာလေးနဲ့ပြောပြီး။

“အကို့ ပြောဆို” စိတ်မရှည်သလို ခပ်ဆတ်ဆတ် မေးလိုက်မှ…
“အင်း… အကို အကို… ညီမ ကို…”
“ဟီး… ဟီး… ဟီး… ဟီး… ဟင့်… ဟင့်… ဟင့်… ဟင့်…”
အင်း… တစ်လုံးနဲ့တင် ငိုချင်စိတ်က ဘယ်လိုမှ ထိမ်းလိ့ုမရတော့၊ မျက်နှာကို လက်ဝါးအုပ်ပြီး ငိုချမိတယ်၊ အကို့စကားကိုလဲ ဆုံးအောင် မကြားတော့၊ မိဗျိုင်းတော်ရုံ မငိုတတ်ပါဘူး၊ ဖြစ်လေရာ ဘဝကို အံကြိတ်ပြီး ကြံ့ကြံ့ခံခဲ့တာ၊ ခုတော့ ခုတော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ အကိုနဲ့ကျမှ စကားတစ်လုံးနဲ့ မျက်ရည်ကျတာ။ ဝမ်းသာတဲ့ မျက်ရည်ဆိုတာ ဒါဘဲပေါ့၊ စိတ်ထဲမှာ ဘဝအတကွ ် တင်းထားသမျှ အကို့စကားတစ်လုံးနဲ့ မျက်ရည်အသွင်ပြောင်းပြီး အကုန်သွန်ထုတ်လိုက်တယ်၊ အကိုက နင်ပြန်တော့လို့
ပြောရင်တောင် မျက်ရည်က ကျမှာမဟုတ်။

ဘယ်ကနေ ဘယ်လို အကို့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သာွ းတယ်မသိတော့၊ ငိုနေရင်း အကို့ရင်ခွင်ထဲ ပြိုကျသာွ းတာလား၊ အကိုက ဆွဲဖက်လိုက်တာလား မသိတော့၊ တဟင့်ဟင့် ရှိုက်ငိုနေရင်း သတိဝင်လာတော့မှ ကမန်းကတမ်း…
“အို့… အကို မိဗျိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး နံနေတာ၊ ရေမချိုးတာ ၂ ရက်တောင်ရှိပြီ၊ မနံဘူးလား သူများကို ဖက်ထားတာ”

ဒီအခြေအနေမျိုးကိုတောင် အကိုက သဘောမပေါက်တာ ကြည့်၊ သူ့နဲ့ အတူမနေမှာ
တော်တော်ကြောက်နေတဲ့ပုံ။
“နေမယ်နော် အကိုနဲ့ဘဲ နေမယ်နော် ညီမ”
“အင်း”

မိဗျိုင်းဆီက အင်း… ဆိုတဲ့စကားကိုလဲ ကြားရော အကိုက ဝမ်းသာလွန်းလိ့ု ထင်ပါရဲ့ မိဗျိုင်းကို အတင်းဖက်ပြီး ရင်ကိုကော့လိုက်တော့ မိဗျိုင်း ခြေဖျားက ကြမ်းပြင်နဲ့တောင် လတွ်သာွ းတယ်၊ ပြီးတော့ သူ့နှာခေါင်းကြီးနဲ့ မိဗျိုင်း ပါးကို အတင်းလာထိုးပါရော။ ပါးစပ်ကလဲ ဟီး… ဟီး… နဲ့။

“အိုး… အကို့ မိဗျိုင်း တကိုယ်လုံး နံနေပါတယ်ဆို၊ လွှတ်အုံးလေ အကိုကလဲ”
ပြောခါမှ ပိုဆိုးတယ်၊ ဒီတော့ နမ်းနမ်း ကြိုက်သလောက် နမ်းပေါ့၊ မပြောတော့၊ အရှိန်နည်းနည်း ကျတော့မှ…
“နေအုံးနော် အကို၊ မိဗျိုင်းတစ်ကိုယ်လုံး ညစ်ပတ်နေတာ၊ ရေချိုးအုံးမယ်၊ လွှတ်အုံးလေ အကိုနော် နော်”

ဒီတော့မှ အကိုက မိဗျိုင်းကို လွှတ်ပြီး သမီးရေ သမီးလို့ လှမ်းခေါ်တော့ သမီးက အပြင်က ပြေးဝင်လာတယ်၊ သမီးကို ကောက်ပွေ့လိုက်လို့… “ဟေး… သမီးမေမေက ဒီမှာပဲ နေတော့မယ်တဲ့” ဝမ်းသာအားရပြောပါရော…
“ဟုတ်လား မေမေ ဟုတ်လား၊ ဒီမှာပဲ နေတော့မယ်ဟုတ်လား”

လှမ်းမေးတဲ့ သမီးကို ပြန်မဖြေဘဲ ၂ ယောက်စလုံးကို နောက်က လက်နဲ့ တွန်းထုတ်ရင်း…
“သာွ း… သွား… အိမ်ရှေ့မှာ သာွ းနေကြ၊ မေမေ ရေချိုးအုံးမယ်” ဆိုလို့ အိမ်ရှေ့ထိ အကို့နောက်ကျောကို တွန်းပို့လိုက်တယ်။

“ဦးဦး ဦးဦး မေမေက တကယ်နေမယ် ပြောတာလား”
“အင်းပေါ့ သမီးရဲ့” အပျော်ကို ထိမ်းလ့မို ရ၊ ပွေ့ထားတဲ့ သမီးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပစ်လိုက်တယ်၊ ထုံးစံအတိုင်း သမီးက ကျနော်နမ်းရင် ရယ်ပြီ။

“ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်…”
XXXXXXX

ဆယ့်သုံး။

“မေမေ… မေမေ”
ပေါင်ပေါ်ထိုင်ရင်း တီဗီကြည့်နေတဲ့ သမီးက သူ့အမေ ရေချိုးပြီး ထကွ်လာတာမြင်တော့ မေမေ မေမေနဲ့ လှမ်းခေါ်တယ်၊ မိဗျိုင်းက ကျနော့်အနား ကပ်ထိုင်လိုက်တယ်၊ အရင်ကဆို ခုလို ပူးပူးကပ်ကပ် တစ်ခါမှ မိဗျိုင်းမနေ၊ ခုတော့ သေချာပြီပေါ့၊ မိဗျိုင်းဆီက မွှေးကြိုင်တဲ့ အနံ့တစ်ခုခု ရလိုက်သလိုပဲ၊ ဟား… မွှေးလိုက်တာ။

“မေမေ မေမေ သမီးတို့ ဒီမှာဘဲနေတော့မယ် ဟုတ်လား”
“သမီး ဦးဦးက မေမေရော သမီးရော ဒီမှာပဲ နေရတော့မှာတဲ့”
“ကောင်းတာပေါ့ မေမေရ၊ ဒီမှာဆို ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ၊ တီဗီနဲ့ မွေ့ယာနဲ့၊ တိုက်န့၊ဲ ဇိမ်ပဲဟာကို”
“အမယ် သမီးက ဦးဦးကို ချစ်လို့ မဟုတ်ဘူးပေါ့၊ ဇိမ်နဲ့ နေချင်လို့ ဒီမှာနေတာပေါ့ ဟုတ်လား”
“ချစ်တာပေါ့ မေမေကလ၊ဲ ဦးဦးကို ချစ်တာလဲ ပါတာပေါ့၊ မချစ်ရင် ဘယ်လောက် ဇိမ်နဲ့နေရနေရ၊ ဦးဦးအိမ်မှာ မနေပါဘူး”
“လူလည်မလေး”
“ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်… မေမေကရော ဦးဦးကို မချစ်ဘူးလား”
“သမီး ဦးဦးက မေမေ့ကို ချစ်ရဲ့လားလို့ အရင်မေးပါအုံး”
“ချစ်တယ် ချစ်တယ်၊ ဦးဦးက သမီးကို ပြောပြီးပြီ၊ မေမေ့ကိုလဲ ချစ်တယ်တဲ့၊ နော်… ဦးဦး၊
ပြောလိုက်လေ မေမေ့ကို ချစ်တယ်လို့”
“အကိုနော် ကလေးကို ဘယ်တုန်းက လျှောက်ပြောထားတာလဲ”
“မနေ့ပြောတာ မေမေ၊ ပြောလိုက်လေ ဦးဦးကလဲ မေမေ့ကို ချစ်တယ်လို့၊ မနေ့က သမီးကို
ပြောသလိုလေ” ကျနော်က ဘာမှမပြောဘဲ ပြုံးပဲပြုံးနေတော့၊ သမီးက ပြောလိုက်လေ ပြောလိုက်လေနဲ့ ထပ်ခါထပ်ခါ ပြောခိုင်းနေတော့…
“အင်းပါ သမီးကလဲ သမီးမေမေ့ကို ဒီလို နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်မယ်” ပြောပြောဆိုဆို မိဗျိုင်းပုခုံးကို လှမ်းဖက်လို့ နားနားကပ်ပြီး ညီမကို အကိုချစ်တယ်လိ့ု တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ်၊ မိဗျိုင်းက ရယ်ရင်း… “အကိုကလဲ တစ်ခါတည်း ခုထိရှက်တုန်း” လို့ ခပ်တိုးတိုးပြောရင်း ကျနော့်နားနား ပြန်ကပ်လို့ တိုးတိုးလေး ပြန်ပြောတယ်။
“မိဗျိုင်းလဲ အကို့ကို တကယ်ချစ်ပါတယ် အကိုရယ်”
“သမီးလဲ မကြားဘူး၊ မသိဘူး… မသိဘူး… သမီးကြားအောင်ပြော”
“သမီးကလဲ လူကြီးဆိုတာချစ်တဲ့အကြောင်း တိုးတိုးလေးဘေဲ ပြာရတယ် သမီးရဲ့၊ နော် အကို”
“အင်း…”
ကဲ… ကြည့် မိဗျိုင်း တတ်ပုံများ။
“ဒါဆို သမီးလူကြီးဖြစ်မှ ဦးဦးကို ဒီလို ဒီလို တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်မယ်”
သမီးက သူ့အမေ လုပ်သလို နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောသလို လုပ်ပြတယ်၊ အိုး… ရယ်သံတေမွ ျား တစ်ခန်းလုံး ညံလို့။ ပျော်စရာ ကောင်းလိုက်တာ။
XXXXXXX

အပိုင်း ၂။

ဆယ့်လေး။

ရုတ်ကနဲ နိုးလာတော့ ထုံးစံအတိုင်း ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေတာက သမီး၊ မျက်စိက သေသေချာချာ မမြင်ပေမဲ့ အထိအတွေ့က သမီးမှန်း သေသေချာချာ သိလိုက်တယ်၊ သမီးလက်က ကျနော့်ပေါင်ကြားထဲက ဟာကို ဆုတ်ထားတာကိုး၊ မိဗျိုင်းဆို ဒီလို မကိုင်ထားတတ်၊ သူက ဖက်ပဲဖက်ထားတတ်တာ၊ သမီးကတော့ အိပ်ရင်လူကို ကိုင်ထားတတ်တာ ငယ်ငယ်လေးထကဲ သူ့အကျင့်၊ သူအမေနဲ့့ အိပ်ရင်လဲ သူ့အမေကို ကိုင်ပြီး အိပ်နေကျ၊ ဘယ်နေရာဖြစ်ဖြစ် တစ်နေရာရာကို ကိုင်ထားရမှ အိပ်တတ်တာ၊ သူအိပ်ပျော်နေတယ် ဆိုပြီး သူလက်ကလတွ့ ်အောင် ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်တောင် လတွ်လှ ခဏပေါ့၊ အိပ်ပျော်နေရင်း တန်းလန်း သူအလိုလို့ လက်က ဟိုစမ်း ဒီစမ်းနဲ ့ လျှောက်စမ်းရင်း လှမ်းကိုင်မိမှ ပြန်ငြိမ်သာွ းတတ်တာ၊ သမီးငယ်ငယ်တုန်းက ကျနော်နဲ့ မိဗျိုင်း သမီးအိပ်ပျော်ရင် သူလက်က့ လွတ်အောင်လုပ်လိုက်၊ သူက အိပ်ပျော်နေရင်း တန်းလန်း ဟိုစမ်းဒီစမ်း လိုက်စမ်းရင် အမိခံလိုက်နဲ့ ကစားနေကျ။

အတူတူကလဲ မအိပ်လို့ မဖြစ်ဘူး၊ မိဗျိုင်းနဲ့ လက်ထပ်တော့ သမီးက တစ်ယောက်တည်း မအိပ်၊ အခန်းလွတ်မှာ သူ့ကို တစ်ယောက်တည်း အိပ်ဖို့ပြောတော့ အတင်းခေါင်းခါရင်း မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ သူ့ကို တစ်ယောက်တည်း ပစ်ထားတော့မလားဆိုပြီး ကြောက်လန့် နေတဲ့ သမီးကို ကျနော်ကပဲ အားလုံးအတူတူ အိပ်ကြတာပေါ့လိ့ု ခပ်လယွ်လယွ ် ပြောပြီး သုံးယောက်သား တစ်ကုတင်ထဲ အတူတူ အိပ်လာခဲ့တာ ခုထိ နှစ်ပေါင်းမနည်း။ မပြောလိ့ုလဲ မဖြစ်ဘူးလေ၊ သူတို့သားအမိက ပြေးကြည့် ဒီ ၂ ယောက်တည်းရှိတာ၊ မွေး ကတည်းက အတူတူ အိပ်ခဲ့တဲ့ သားအမိ၊ ကျနော့်ကြောင့် သူ့အမေနဲ့ ခရွဲ တယ်လို့ သမီးစိတ်ထဲ မြင်သာွ းမှာလဲ စိုးတာကိုး၊ အဲဒီတုန်းကတော့ ခပ်လယွ်လယွပဲ် ဆုံးဖြတ်ချက် ချခဲ့တာ၊ မိဗျိုင်းရော သမီးပါ ၃ ယောက် အတူတူ အိပ်မယ်ဆိုတော့ ဝမ်းသာလိုက်ကြတာ၊ အင်းလေ သူလဲ သိမှာပေါ့၊ ဘယ်ယောက်ျားက သူ့မိန်းမနဲ့ အတူအိပ်တာ အနားမှာ တခြားသူ ဘယ်ရှိချင်မှာလဲ ဆိုတာကို၊ သူကိုယ်ချင်းစာမိမှာပေါ့၊ ခွင့်ပြုတဲ့ ကျနော့်ကိုတောင် သူကျေးဇူးတင်လို့ မဆုံး။ သူ့သမီး အနားမှာ လာအိပ်လိ့ု သူ့အချစ် မပေါ့ပါဘူး ဆိုပြီး သက်သေပြနေတာများ ခုအချိန်ထိ။

အဲဒီတုန်းက မိဗျိုင်းကို လက်ထပ်တာ မိဗျိုင်းကို မျက်စိအောက်က အပျောက်မခံနိုင်လ့၊ို မိဗျိုင်းအနားမှာ ရှိနေတာကိုဘဲ စိတ်ချမ်းသာလို့၊ မိဗျိုင်းတင်မက သမီးကပို ါ အနားမှာပဲ ရှိစေချင်တာ၊ အဲဒါကိုပဲ ကျနော့်စိတ်ထဲ ပြီးပြည့်စုံပြီ ထင်ခ့တဲာ၊ မိဗျိုင်း ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေးကို တအားရှိုက်မွှေးရတာကိုဘဲ ကြည်နူးခဲ့တာ၊ အဲဒီနောက်ကွယ်က ဒီထက် နက်နတဲ ့ဲ ပြီးပြည့်စုံတဲ့ အရသာ ဘယ်သိမလ၊ဲ မိန်းမဆိုတာ ကျနော့် အတကွ ် ဒါပထမကိုး၊ တကယ်တမ်း လက်တွေ့ မိဗျိုင်းအနားမှာ လာအိပ်မှ မိဗျိုင်းမှာ ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေးထက် ကောင်းတာ အများကြီးရှိမှန်း သိရတာ။ မိဗျိုင်းကြောင့် ကျနော့်မှာ အဆုံးမရှိတဲ့ ချောက်ထဲ ပြုတ်ကျရတာ ခဏခဏ။

မှတ်မိသေးတယ်၊ မိဗျိုင်းနဲ့ စအိပ်တဲ့နေ့က၊ ၃ ယောက် အတူတူ အိပ်မယ်ဆိုတော့ သမီးက အလယ်က အိပ်မယ် လုပ်ပါရော၊ ဒါကို မိဗျိုင်းက ဟင်အင်း… မရဘူး မေမေက အလယ်က အိပ်မယ်ဆိုပြီး သမီးနဲ့ နေရာလုတမ်း ကစားပါရော၊ သူတိ့ု သားအမိ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကျော်ခွလို့ လုံးလားထွေး လား တခစ်ခစ်နဲ့ အနိုင်မခံ အရှုံးမပေး အလယ်နေရာ ဦးတမ်း ကစားတာကို ကြည့်ပြီး ကျနော့်မှာ ပျော်လိ့ုမဆုံး၊ နောက်ဆုံး မိဗျိုင်းက ကျနော့်ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆွဲပြီး သူ့အပေါ်က ကျော်ခိုင်းပြီး အလယ်ကို လှိမ့်ချလိ့ု ကဲ… သမီးဦးဦးက အလယ်ကအိပ်ဆိုပြီး အဆုံးအဖြတ်ပေးမှ သမီးကလဲ အင်း… အင်း ဦးဦးအလယ်ကအိပ်၊ သမီးက ဒီလို ဦးဦး လက်ကို ကိုင်ပြီးအိပ်မယ် ပြောတော့၊ မိဗျိုင်းကလဲ အားကျမခံ၊ မေမေလဲ သမီးဦးဦးကို ဒီလိုကြီး ဖက်အိပ်မယဆ်ိုပြီး သမီးဖက်လှည့်နေတဲ့ ကျနော့်ကို နောက်ကျောကနေ လာဖက်တော့တာပါဘဲ။

နောက်တော့မှ အော်… ဒီလိုပါလားဆိုပြီးသိတာ၊ မိန်းမဆိုတာ ဒီလိုတွေလဲ လုပ်လိ့ုရမှန်း၊ အစကတော့ ဘယ်သိမလ၊ဲ တခါမှမှ မကြုံဘူးတာ၊ အဲဒီနေ့က သမီးကလဲ တော်ရုံမအိပ်၊ စကားတွေ ပေါနေလိုက်တာ၊ အတူနေရပြီဆိုတော့ ပျော်နေတာပေါ့၊ အားလုံးကလဲ ပျော်နေတာကိုး၊ မိဗျိုင်းက အနောက်ကနေ ကျနော့်ဖက်ပြီး ဟိုပွတ်ဒီပွတ်လာပွတ်နေတာ၊ စိတ်ထကဲ ယားလိုက်တာ၊ တစ်ခါမှ ဒီလို မဖြစ်ဖူးဘူး၊ ပြီးတော့ သမီး မကိုင်ထားလိ့ု အားနေတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို အတင်းဆြွဲပီး နောက်ပြန် သူ့ကို လာဖက်ခိုင်းတာ၊ နောက်ပြန်ဆိုတော့ လက်က ကျောကို ဘယ်ဖက်မိမလ၊ဲ မိဗျိုင်း ဖင်တုန်းကြီးကိုပေါ့၊ ခုမှ မိန်းမတင်ပါး ဘယ်လိုဆိုတာ သိတော့တယ်၊ အမယ်… မိဗျိုင်း အလိုက်သိတတ်ပုံ၊ ပြောဖို့ကို မလိုဘူး၊ သူ့ထမီကို ဖြေပြီးအောက်လျှော့ချပေးတော့ လက်က အသားကိ တိုက်ရိုက်ကြီး ထိတာပေါ့၊ ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ၊ မိန်းမအသားများ တယ်ပြီး ထိရကိုင်ရ တယ်အရသာရှိတာပဲ၊ ရင်ထကဲလဲ တစ်မျိုးဘဲ၊ ပူသလိုလို၊ ရေငတ်သလိုလို
အေးကနဲ နွေးကနဲ။၊

နောက်တော့ မိဗျိုင်း လက်က ကျနော့်အကျႌထဲ တိုးဝင်လာပြီး ဗိုက်သားတွေ ရင်ဘတ်တွေကို လာပတွကစားနေတာ၊် ခံလိ့ု ကောင်းလိုက်တာ၊ ကောင်းလနွ ်းလို့ စိတ်ထကဲ အားမရဘဲ သူ့တင်ပါးကြီးကို ဆွဲဖျစ်ညှစ်ပစ်လိုက်တယ်၊ မိဗျိုင်းလား ဘာမှမပြောဘူး၊ အိ… အိ… နဲ့ တိုးတိုးလေး ပါးစပ်ကတော့ အသံထကွ်သား၊ နာလို့နေမှာပေါ့၊ နာစေချင်တဲ့စိတ်နဲ့တော့ လုပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး၊ စိတ်က ဘယ်လိုမှ,မှ မနေနိုင်တော့တဲ့ဟာ၊ ညှစ်ချင်လာတာကိုး၊ ခဏကြာတော့ သမီးဆီကလဲ ဘာသံမှ မထကွ်လာတော့ဘူး၊ အိပ်ပျော်ပြီ ထင်တာဘဲ၊ အိပ်ပျော်မှာပေါ့၊ ဘယ်သူကမှ သမီးကို စကားပြန်မပြောတော့ဘဲ လက်က ကိုယ်စီ အလုပ်ရှုပ်နေတာကိုး၊ စကားပြောတ့ဆဲီကို မရောက်တော့ဘူး၊ မိဗျိုင်းစိတ်ထဲမှာလဲ ငါ့လိုပလဲား မသိဘူး၊ ပြီးတော့ မိဗျိုင်းလက်က လုံချည်အောက်ထဲ ရောက်လာပြီး ပေါင်ကြားထဲက ဟာကို လာကိုင်တာ၊ အမလေး တစ်ခါတည်း တနွ ့်တနွ ့်လူးသာွ းတာ၊ မိဗျိုင်းကိုင်တာက ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲ မသိဘူး၊ လက်ချောင်းလေးနဲ့ပဲ ကိုင်တာလား လက်တစ်ခုလုံးနဲ့ဘဲ ဆုတ်ကိုင်တာလား ခေွဲ တာင် မခွဲတတ်တော့ဘူး၊ လူက တဆတ်ဆတ် တုန်နေသလိုလို၊ ပြီးတော့ သူ့ကို နောက်ပြန် ဖက်ထားတဲ့ လက်ကို လာဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲ ထိုးထည့်လိ့ု လာညှပ်ထားတာ၊ နွေးနေ တာဘ၊ဲ ပေါင် ၂ လုံး ကြားထဲ လာညှပ်တာမှ မဟုတ်တာ၊ အရင်းမှာညှပ်ထားတာဆိုတော့ သူ့ဟာနဲ့ ထိပြီး နွေး နေတာ။

မကြာပါဘူး၊ မိဗျိုင်း ကိုငက်စားရင်း လူက ချောက်ထဲကျတော့တာပါပ၊ဲ တကယ်ချောက်ထဲ ကျတာတော့ ဘယ်ဟုတ်မလ၊ဲ တခါတည်း အသည်းထကဲ အေးပြီး မောသာွ းတာ၊ တစ်ခါမှ
ဒီလို မဖြစ်ဖူးဘူး၊ မိဗျိုင်းနဲ့ ကျမှပဲ အဲလိုဖြစ်တော့တယ်၊

“အကို ထတော့လေ၊ အလုပ်မသွားရဘူးဆိုပြီး နေမြင့်ထိ အိပ်မနေန့၊ဲ သမီးလဲ ဒီတိုင်းဘဲ အကို မထရင် သူလဲ မထဘူး ပေအိပ်နေတာ၊ ထ… ထ… သမီး ထတော့”

မိဗျိုင်းဝင်လာပြီး နှိုးတော့မှ တွေး လက်စ အတွေး က အဆက်ပြတ်သာွ းတယ်၊ သူ့အမေ နှိုးတော့မှ သမီး အင်း… အင်း… အဲ… အဲ… နဲ့ ကိုင်ထားတာ လွှတ်လို့ ရင်ခွင်ထဲ အတင်းတိုးပြီး ကျနော့်ကို လာခထွားတယ်။

“အမယ် အမယ်၊ နှိုးမှ လာပြီး ကြဲပနေတယ်၊ ကဲ… ကဲ…”

ခထွားလို့ ညအိပ်ဝတ်တဲ့ ဂါဝန်က ခါးထိလန်ပြီး ဖင်ပြောင်နေတဲ့ သမီးတင်ပါးကို မိဗျိုင်းက မနာအောင် ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ရိုက်ရင်း…
“သာွ း ထတော့ ဇိမ်ယူမနေနဲ့” ဆိုတော့မှ…
“အင်း        မေမေကလဲ၊              ဦးဦးတောင်               မထသေးတဲ့ဟာကို၊    ဦးဦး         အိပ်ဦးမယ်နော် အိပ်လို့မဝသေးဘူး”
“ကဲ… ထတော့မယ်၊ သမီးလဲ ထတော့၊ ပြီးတော့ အပြင်သာွ းမယ်၊ ညီမ မနက်စာ ဘာလုပ်ထားတာတုန်း”
“ပြောပါဘူး၊ သိချင်ရင် မြန်မြန်ထကြ၊ ဒီနေ့ စပယ်ရှယ် လုပ်ထားတာနော်” XXXXXXX

ဆယ့်ငါး။

အင်း၊ သမီးတောင် အပျိုဖြစ်ပြီပဲ၊ မနေ့က ဓမ္မတာ လာတော့ သမီးက လန့်နေတာ၊ ဒီအကြောင်း ပြောပြရသေးတယ်၊ တော်သေးတယ်၊ သမီးက ငါရှိလို့၊ ငါ့တုန်းကများ၊ ဘယ်သူ့မှ မမေးရပါဘူး၊ အလိုလိုသိတာ၊ သိမှာပေါ့၊ ငါကအပေါင်းအသင်းစုံတာကိုး၊ ငါ့သူငယ်ချင်း အမေတွေဖြစ်နေတာ အချင်းချင်းလက်တို့ပြောနေကျ၊ ယောက်ကျား အကြောင်းဆိုလဲ စပ်စုကြတာ၊ ဒါတေကွတိုးတိုးပြောနေကျ၊ တချို့တောင် ရီးစားနဲ့ ထရွေ န ပြီ၊ ငါကတော့ရီးစားမထားပါဘူး၊ ထားစရာလဲ မလိုဘူးလေ၊ ကိုစိုးရှိတာကိုး၊ ငါမသိတာဆို ကိုစိုးကိုမေးလိုက်တာဘဲ၊ ကိုစိုးက အကုန် သိတာ။

ကိုစိုးဆိုလို့ ကိုစိုးတစ်ယောက် ခုဘယ်များ ရောက်နေလမဲ သိဘူး၊ ငါ့မြင်ရင် ဘယ်မှတ်မိ တော့မှာလဲ၊ ငါလဲ သူ့ကို မှတ်မိချင်မှ မှတ်မိတော့မှာပေါ့၊ အဲဒီတုန်းက ကိုစိုးက ၃၀ ဝန်းကျင်လောက်နေမှာ၊ ခုဆို သူ ၅၀ ကျော်ရောပေါ့၊ လူ့လောကကြီးမှာ ရှိမှ ရှိသေးရဲ့လားတောင် မသိဘူး၊ သူမိန်းမ့ မမညွန့်လဲ ခုဆို အဖာွ းကြီး ဖြစ်ရောပေါ့။

အဲဒီတုန်းက ငါက မြီးကောင်ပေါက်၊ အတတ်ဆန်းချင်တာ၊ ကိုစိုးတိ့ု လင်မယားက ဘေးခန်းမှာနေတာလေ၊ ငါနေတဲ့ အိမ်က ၂ ခန်းတွဲ၊ အလယ်ကနေ ကာပြီး ဟိုဘက် ဒီဘက်၊ ဟိုဘက်က ကိုစိုးတို့ လင်မယား ငှားနေတာ၊ ငါတို့က ဒီဘက်က နေတာ၊ သူတို့လင်မယားကတော့ ကလေးလဲ မရှိပါဘူး၊ ကိုစိုးက ကလေးချစ်တတ်တာ၊ ကလေးလဲ အရမ်းလိုချင်တာ၊ သူ့မိန်းမကတော့ မလိုချင်ဘူး၊ ဘယ်လိုချင်မလဲ သူက သူ့ငယ်ရည်းစားနဲ့ ကိုစိုး ကယွ်ရာ ပလူးနေတာကိုး၊ ငါအဲဒီတုန်းက ကိုစိုးကို မပြောချင်လို့၊ မမြင်ချင်မှအဆုံး၊ တစ်ခါတည်း မပြောလိုက်ချင်ဘူး၊ မြင်တာပေါ့၊ သူ့တိ့ုအိပ်ခန်းနဲ့ ငါ့အိပ်ခန်းက နံရံတစ်ချပ်ဘဲ ခြားတာ၊ ပြီးတော့ အပေါက်နဲ့၊ တကူးတက ချောင်းစရာတောင် မလိုဘူး၊ အိပ်ရင်း နံရံကို မျက်နှာမူလိုက်တာနဲ့ အပေါက်က ငါ့မျက်စိနဲ့ တန်းလ့၊ို ဒီတော့ မကြည့်ဘဲ နေလို့ရမလား၊ တကယ်နံရံသာ မခြားလို့ကတော့ သူတို့နဲ့ ငါ ကာွ လှ ၃ ပေပေါ့၊ တစ်ခါတစ်ခါ ကိုစိုး နံရံနားကပ်အိပ်ရင် တစ်ပေတောင် မကာွ ဘူး။

ကိုစိုးကတော့ ဘယ်သိမလ၊ဲ ကိုစိုးအလုပ်က တစ်ခါတလေ ညဘက်ဆင်းရတာ၊ ပုံမှန်မရှိဘူး၊ ညဆင်းရင် နေ့နား၊ နေ့ဆင်းရင် ညနား၊ မမညွန့်ကတော့ စာရေးမ၊ ပုံမှန်၊ နေ့ပဲဆင်းတာ၊ အဲဒါ ကိုစိုး မရှိတဲ့နေ့ဆို သူ့ရည်းစားကို အိမ်ခေါ်တွေ့တာ၊ သူရုံးက အစောကြီး ပြန်လာပြီးတွေ့တာ၊ ငါလဲကျောင်းက ပြန်ရောက်တာနဲ့ဆို အချိန်ကိုက်၊ တစ်ခါတည်း အခန်းထဲမှာ လုပ်နေလိုက်ကြတာ၊ ဝကို မဝနိုင်ဘူး၊ မရွံ့မရှာ သူတိ့ုမို့၊ ကိုစိုးနဲ့ကျတော့ သူက ဒီလိုမဟုတ်ဘူး၊ ပြုပြုစုစုကို မရှိဘူး၊ သေချာမသိပေမဲ့ မြင်နေရတာ ကာွ မှန်းတော့ သိပါတယ်၊ ကိုစိုးက ဟိုလိုလုပ်ချင်ရင် သူ့အဝတ်ကိုတောင် အကုန်မချွတ် ချင်ဘူး၊ ပြီးတာ့လဲ  မြန်မြန်လုပ် မြန်မြန်လုပ်၊ ဟိုဟာလုပ်လဲ မခံချင်၊ ဒီဟာလုပ်လဲ မခံချင်၊၊ မလွဲသာမရှောင်သာလိ့ု ခံနေရတဲ့ ပုံစံ။ အမလေး သူ့ရည်းစားနဲ့ကျ ပြုစုလိုက်ရတာ၊ သူ့ရည်းစားက လုပ်ချင် ၂ ခါ မပြောရဘူး၊ အသင့်ဖြစ်နေပြီ၊ ဟိုကတော်ပါပြီ ဆိုတာတောင် မဟုတ်ဘူး၊ ဒီလိုလေး လုပ်ပါဦး ဟိုလိုလေး လုပ်ပါဦးနဲ့၊ လုပ်ပါဦး လုပ်ပါဦး၊ ကောင်းလိုက်တာ ဆိုတာ ပါးစပ်က တတတွ်တတွ်၊ ဘာတေမွ ျား ဒီလောက် ကောင်းနေ တာလဲ မသိဘူး၊ အတူတူပဲဟာကို၊ ကိုစိုးဟာလဲ သူ့ရည်းစားလိုပဥဲ စ္စာ။

အဲဒါကြောင့် ကိုစိုးကို ငါသနားတာ၊ ငါဘယ်လိုပြောမလဲ ငါနဲ့မှ မဆိုင်တာ၊ ကိုစိုးကလဲ ငါ့ဆို ချစ်တယ်၊ သူအပြင်က ပြန်လာရင် ခဏခဏ ငါ့ဖို့ မုန့် ဝယ်ဝယ်လာတတ်တာ၊ ငါကလဲ ကိုစိုးနားဆို ကပ်နေတာဘ၊ဲ သူ့မိန်းမ မရှိတဲ့ အချိန်ပြောပါတယ်၊ သူ့မိန်းမရှိရင် သာွ းကိုမသာွ းဘူး၊ သူတို့ဟာ သူတို့ဘာဖြစ်ဖြစ်၊ မသာွ းတာသာ မသာွ းတာ မနေနိုင်ဘူးဟ၊ ဒီတော့ ချောင်းကြည့်ရတာပေါ့၊ ကြည့်တော့ မြင်တယ်၊ မြင်တော့ သူ့မိန်းမကို မုန်းတယ်၊ ငါသာ သူ့မိန်းမနေရာမှာဆို ကိုစိုးကို သူ့မိန်းမ မမညွန့် သူ့ရည်းစားကို လုပ်ပေးတာထက် သာအောင် လုပ်ပေးလိုက်မှာ။

ပြောသာပြောတာပါ၊ အဲဒီတုန်းက ငါသေချာဘာသိမှာတုန်း၊ ကိုစိုးကလဲ ငါ့ဆို ကလေးဘဲ ထင်တာ၊ ဒါပေမဲ့ ငါက မြင်နေကျဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ သိပါတယ်၊ ဘာမှန်းသာ သေချာမသိသေးတာ၊ ကိုစိုးကိုလဲ သနားတယ်၊ သူတစ်ခုခု လိုနေတာ သိနေသလိုဘ၊ဲ ငါလဲ အဲဒါကို သိချင်နေတာ၊ မြင်နေပါများတော့ ထိချင်တဲ့သဘော၊ ထိချင်တော့ ကိုစိး အနားကပ်ရင် မသိမသာလေး ကိုစိုးကို ထိရတာပေါ့၊ ထိတယ်ဆိုတာက ကိုစိုး ပေါင်ကြားကဟာကို ထိတာပြောတာ၊ တခြား နေရာတေကွတော့ ထိနေကျဆိုတော့ သိပ်မထူးဘူး၊ လက်နဲ့ထိတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ လက်နဲ့ဆို ကိုင်သလို ဖြစ်သာွ းမှာပေါ့၊ ငါ့ကိုယ်က တစ်နေရာရာနဲ ့ အလျင်းသင့်သလို မသိမသာ ထိလိုက်တာပေါ့၊ ဒါတောင် မတော်တဆ တစ်ခါထိပြီးမှ သိတာ၊ အနေအထားပေါ် မူတည်ပြီး သူ့နားအတင်းကပ် လိုက်ပြီး ထိလိုက်တာပေါ့၊ ပထမတော့ ကိုစိုးက ဘယ်အထိခံမလ၊ဲ ထိလိုက်တိုင်း ခွာခွာလိုက်တာ၊ သူက မတော်တဆ ထိတယ် ထင်လို့နေမှာ၊ ငါကလဲ မသိချင်ယောင် ဆောင်ရတာပေါ့၊ သူခွာလိုက်တော့ အတင်းလိုက်ထိလိ့ု ရမလား၊ ငါက အဲဒီလောက်ထိတော့ မလုပ်ပါဘူး။

ကြာတော့လဲ နည်းနည်း အထိခံလာတာပေါ့၊ သူလဲ မသိသလိုနဲ့ အထိခံလာတာ၊ ငါ့ကိုလဲ အရင်ကထက် ပိုချစ်လာသလိုပ၊ဲ ပိုပြီး ပွေ့လား ဖက်လားန့၊ဲ ငါက သဘောကျတာပေါ့၊ ကိုစိုး ဖက်ထားလို့ကတော့ ငြိမ်ငြိမ်လေးကို နေပေးလိုက်တာ၊ အတင်းတောင် တိုးကပ် လိုက်သေး၊ အဲဒိတော့ ပိုထိတာပေါ့၊ အဲ… အဲဒီမှာ ငါသိလာတာ၊ ထိပြီး ခဏကြာရင် သူ့ဟာ မာလာတယ် ဆိုတာ၊ သူ့ဟာ မာတတ်တယ် ဆိုတာတော့ သိတာပေါ့၊ ခုငါထိလိ့ု မာတာဆိုတာ့ ငါ့ကို စိတ်ဝင်စားလို့ပေါ့၊ ဒါတော့ ငါသေသေချာချာ သိနေပြီ၊ သူတို့စိတ်ပါလာရင် အဲဒါကြီး မာထောင်လာတယ်ဆိုတာ၊ မြင်နေကျ၊ သူမပြောပါဘူး၊ ဘယ်ပြောမလဲ ငါကိုဘာမှမသိဘူးလို့ ထင်လို့နေမှာပေါ့၊၊ ငါကလဲ မပြောပါဘူး၊ မသိချင်ယောင်ပဲ ဆောင်နေတာပေါ့၊ မာလေ၊ မာပေါ့၊ မာလေ ပိုထိကောင်းလေဘဲ၊ တင်းတင်းလေး၊ ငါ့စိတ်ထဲ ပိုတောင်ကြိုက်သေး။ ဒါပေမဲ့ ကိုစိုးက အရမ်းကြီး မာလာပြီဆို ငါ့ကို ခွာခွာလိုက်တာ၊ သူရှက်လို့လား မသိဘူး။

ဘယ်ရမှာလဲ ငါက သူခွာလို့ မရအောင် လုပ်ရတာပေါ့၊ ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ လူကြီးလိုတော့ ဘယ်သိမလ၊ဲ မမညွန့်ဆို ဒါမျိုး အင်မတန် လုပ်တတ်တယ်၊ သူ့ရည်းစားကို အခန်းထဲရောက်ရင် စိတ်ထလာအောင် အမျိုးမျိုးလုပ်တာ၊ ငါကသူ့လို သာွ းလုပ်လို့မှ မရတာဆိုတော့ ငါ့စိတ်ကူးန့ငဲ ါ  ထင်ရာလုပ်တာပေါ့၊ အဲဒီတုန်းက ကိုစိုးန့ကဲ နည်းနည်း ပိုရဲနေပြီလေ၊ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မပြောတာပရဲ ှိတာ၊ ထိတာပြုတာက ပုံမှန်လိုဖြစ်နေပြီ၊ အဲဒီနေ့က ကိုစိုးပေါင်ပေါ် ငါတက်ထိုင်ပြီး သူနဲ့ ဂျာနယ်အတူ ဖတ်တာ၊ သူက အပြင်က ပြန်လာရင် ဂျာနယ်အဟောင်းတွေ ယူယူလာတတ်တယ်၊ အရင်ကတော့ သူဖတ်ပြီးမှ ငါက ယူပြီး ဟိုကြည့် ဒီကြည့် ကြည့်တာ၊ အဲဒီနေကတော့့ ငါက ငါ့စိတ်ကူးန့ငဲ ါ၊ ငါသူ့အပေါ် တက်ထိုင်ရင်တော့ သူခာွ လို့ မရဘူး၊ အတင်းကြီး မာလာလဲ သူအဲဒီအတိုင်းဘဲ ထားရမယ်ပေါ့၊ ငါ့ကို သူဘယ်လို တွန်းချမလဲ၊ သူလဲ ထပြေးလ့မို ရ၊ ငါက သူ့အပေါ် ထိုင်နေတကိုး။ ဒီစိတ်ကူးနဲ့ သူ့ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်တာပေါ့။ အရင်ကလဲ ထိုင်ဖူးပါတယ်၊ ဒီလို စိတ်ကူးနဲ့တော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။

ထိုင်ထိုင်ချင်းတော့ ဘယ်ထိမလဲ ပေါင်ပေါ်ထိုင်တာကိုး၊ ကိုစိုးနဲ့ ဂျာနယ်ထကဲ မင်းသမီး တွေအကြောင်းဟိုပြောဒီပြော ပြောရင်း၊ မသိမသာ ဟိုရွေ့ဒီရွေ့နဲ့ အရင်းနားထိ ရောက် အောင် တိုးရတယ်၊ မသိမသာပေါ့၊ လူက သူ့ရင်ခွင်မှာ မှီမိတာတောင် မထိသေးဘူး၊ သူက ပေါင်ကို စေ့ထားတာကိုး၊ ငါက ဖင်ကို ဟိုလှုပ် ဒီလှုပ်နဲ့ ပေါင်ကြားထဲ အတင်းတိုးတော့မှ သူ့ပေါင်က ကားသာွ းပြီး ထိတော့တာပေါ့ ထိအောင် သူတမင် ကားပေးတာလား မသိဘူး၊ ခဏတော့ ကိုစိုးက ငြိမ်နေသေးတယ်၊ နောက် ဂျာနယ်ကို ငါ့ရှေ့အသာချပြီး ငါ့ကို လာဖက်တယ်၊ ပြီးတော့ ငုံ့ပြီး ငါ့ဆံပင်ကို လာနမ်းတာ၊ အဲဒီမှာ သူ့ဟာက စမာလာတာ၊ သူစိတ်ထလာတယ် နေမှာပေါ့၊ မာလာတာမှ တဖြေးဖြေးနဲ့ အရမ်းကြီးကို မာလာတာ၊ ငါ့အောက်ကို အတင်းထိုးနေတာမှ ဒုတ်ချောင်း တုံးတုံးကြီးနဲ့ ထိုးနေသလို စူးနေတာ၊၊ အလဲို အရမ်းစူးနေတော့လဲ ခံလိ့ု မကောင်းတော့ပြန်ဘူး၊ မာတာတာလေးကို ဖိထားမှ အရသာရှိတာ၊ ကိုစိုးကို မော့ကြည့်တော့ ကိုစိုးက မျက်စိမှိတ်ထားတာ၊ သူ့စိတ်ကို သူထိန်းနေတာလား မသိဘူး။

ဒါနဲ့ ငါလဲ ဘာရမလဲ အောက်က ထောက်ပြီး စူးနေတာကို လတွ်အောင် ငါ့ဖင်ကို အောက် နည်းနည်း လျှောချလိုက်တော့  လုံချည်အောက်က ထောင်တက်နေတာ သိသိသာသာ ကြီး၊ ငါလဲ အဒဲ ီထောင်နေတာကြီးကို လက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်လိုက်တာပေါ့၊ ကိုင်လဲ ကိုင်ကြည့် ချင်တာကိုး၊ စိတ်ထဲကတော့ ကိုစိုး ငါ့ကို အော်ရင်တော့ ဒုက္ခပဲဆိုပြီး ခပ်လန့်လန့်၊ ကိုစိုးက ဟဲ့… ဟဲ့ မိဗျိုင်း ဆိုပြီး ပြောတော့ပြောတယ်၊ အရမ်းတော့ မအော်ဘူး၊ ငါကိုင်လိုက်တဲ့ လက်ကို သူလာကိုင်တာ၊ ပြီးတော့ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချပြီး ငါ့လက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို လွှတ်လိုက်တယ်၊ စိတ်လျှော့လိုက်တယ် ထင်ပါရဲ့၊ မျက်စိမှိတ်ပြီး ငါ့ကို မကြည့်တော့ဘူး။

ငါလဲကိုင်ပြီးပြီးချင်း ဘာမှမလုပ်တတ်ဘူး၊ ဒီတိုင်းကြီး ဆုပ်ထားတာ လုံချည်ပေါ်က၊ အဲဒီ အရမ်းမာနေတာကြီးက အောက်ကထိုးနေတာ ခံလို့မကောင်းပေမဲ့ ဒီလိုဆပု ်ထားတာ ကြတော့ ကိုင်လို့ကောင်းသား၊ ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲ မသိဘူး၊ ကိုစိုးကို ကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှလဲမပြောဘူး၊ မျက်စိကြီးမှိတ်ပြီး ဒီအတိုင်းနေတာဆိုတော့ ငါလဲ အတင့်ရဲလာတာ ပေါ့၊ တစ်ခါတစခ် ါ ကိုစိုး အခန်းထဲမှာ သူတစ်ယောက်ထဲရှိတုန်း သူဖာသာသူလုပ်သလို ငါလုပ်ပေးရင် ကောင်းမယ်လို့ စဉ်းစားမိပြီး ငါ့လက်ကို သူ့လုံချည်ထဲ ခါးဝတ်ချည်ထားတဲ့ နေရာကနေ ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ အတင်းဆုတ်ပြီး သူလုပ်သလို အပေါ်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ ဟဲ့.. ဟဲ့ ဆိုပြီး ကိုစိုး ငါ့လက်ကို လာကိုင်တယ်၊ သူ့လုံချည်ပေါ်ကနေ ကိုင်တာ၊ ငါ့လက်က သူလုံချည်ထဲမှာ၊့ အတင်းတော့ ဆမွဲ ဖယ်ဘူး၊ သူလာကိုင်တော့ ငါဆက်မလုပ်ဘဲ ရပ်လိုက်တာပေါ့၊ သိပ်မကြာဘူး  ပြန်လွှတ်ပြီး စောစောကလိုဘဲ ပြန်နေနေတယ်၊ ဒီတော့ ငါလဲ ဆက်လုပ်တာပေါ့၊ ခဏနေတော့ ကိုစိုးဆီက တဟင်းဟင်းနဲ့ အသံထကွ်လာတယ်။ လက်ကလှုပ်နေတော့ သူ့လုံချည်လဲ တဖြေးဖြေးနဲ့ ပြေပြီး အောက်ကို လျှောကျတာ သူ့ဟာကြီး အကုန်ပေါ်ရော။

အဲဒီတော့မှာ မြင်ရတာ အသယဲားစရာ၊ ချောင်းကြည့်တုန်းကတော့ မြင်ဘူးတာပေါ့၊ ဒီလောက် အသမဲ ယားပါဘူး၊ ခု ငါ့လက်ထဲ ကိုင်ထားမှ ကြည့်ရတာ အသယဲားတာ၊ မနေနိုင်ဘူး၊ အတင်းဆုပ်ပြီး အထက်အောက် သကွ်သကွ်လေး ရွှွတ်ကနဲ ရွှတ်ကနဲ နေအောင် လုပ်ပေးလိုက်တယ်၊ ငါ့လက်က သေးတော့ အတင်းဆုပ်လဲ သူဟာြ့ ကီးကို အပြည့်မဆုပ်မိဘူး ဒါတောင် မိသလောက်ဆုပ်ထားတဲ့ ငါ့လက်ကို အတင်းတိုးပြီး သူ့ဟာကြီး ဗျစ်ကနဲ ဗျစ်ကနဲ အထက်အောက် ပြေးနေတာ ငါ့စိတ်ထဲ နေလို့ အရမ်းကောင်းတာဘ၊ဲ ဘာဖြစ်လို့မှန်းကို မသိဘူး၊ အဲဒါ ထုတာတ့။ဲ အဲဒါက နောက်မှ ကိုစိုးပြောလို့ သိတာ၊ ထုနေသလိုလိုဖြစ်နေမို့ ထုတာလိ့ု ခေါ်တာဖြစ်မှာ၊ အဲဒီတုန်းကတော့ ထုတယ်လို့ခေါ်မှန်း မသိသေးပါဘူး၊ သူ့ဖာသာ တစခ် ါတလေ သူလုပ်သလို ပြန်လုပ်ပေးတာ၊ ငါသိတာပေါ့ အဲလိုလုပ်တာကောင်းလိ့ု သူလုပ်ကစားတယ်ဆိုတာ၊ ကိုစိုးကတော့ သူလုံချည် ပြေပြီး သူ့ဟာကြီး ပေါ်နေတာ သူ့ဟာသူတောင် သိရဲ့လား မသိဘူး၊ မျက်စိကို မှိတ်ပြီး ခုံမှာ ကြောမှီလို့ ဟင်း… ဟင်း… န့၊ဲ ငါကတော့ ဘယ်ရမလဲ မျက်တောင်မခတ်တမ်းကို ကြည့်နေတာ၊ ကြည့်လို့ကလဲ ကောင်းလိုက်တာ၊ ချောင်းကြည့် တုန်းကဒီလို ကကွ်ကကွ်ကငွ ်းကငွ ်း မမြင်ဖူး၊ အကြောကြီးတေမွ ျား ထောင်နေ တာ တင်းကားနေတာဘဲ၊ ထိပ်ကခေါင်းကြီးနဲ့ အရစ်ကြီးကလဲ ကြီးလိုက်တာ ကြောက်စရာ တောင် ကောင်းတယ်၊ ကြောက်စရာ ကောင်းပေမဲ့ မကြောက်ပါဘူး၊ မကြောက်တဲ့အပြင် ကိုင်ထားတာကိုတောင် မလွှတ်ချင်ဘူး၊ ထုနေလို့ အထက်အောက် ပြေးနေတဲ့ အရှိန်ကို တောင် မလျှော့ချင်တာ၊ ဒီထက်မြန်အောင်ပဲ လုပ်ပေးချင်တာ၊ နနဲ ေဲ လးကြာတော့မှ အင်း… အင်း… အင်း… နဲ့ ကမန်းကတန်း ငါ့လက်ကို လာကိုင်တယ်၊ ပြီးတော့ အရည်တွေ ပန်းထကွ်တာဘ၊ဲ အမြင့်ကြီးကို ပန်းတာ၊ ငါ့အကျႌတောင် နည်းနည်းပေသာွ းသေးတယ်။ အရည်တေကွ ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်တွေ၊ ချောင်းကြည့်တုန်းကတော့ အဲဒါ သေချာမမြင်ဖူး၊ ခုမှ သေချာသိတာ၊ ငါ့လက်လဲ ရွွှဲလို့။ ငါလဲ အဲဒီတော့မှာ လန့်ပြီး အိမ်ကို တန်းပြေးတာဘ။ဲ အိမ်ရောက်တော့ ငါ့မှာမောလ့၊ို ဟိုဖက်ခန်းနဲ့ ဒီဖက်ခန်းလေး ပြေးတာကိုတောင်။

နောက်တစ်ရက် နှစ်ရက်လောက်နေ အခွင့်အရေးရမှ ကိုစိုးဆီ မရတဲရလဲာတွေ့တော့ ကိုစိုးက ဒီအကြောင်း ဘာမှမပြောဘူး၊ အရင်လိုပုံမှန်ပဲ စကားပြောတယ်၊ သူနဲ့ငါ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလပို ဲ၊ ငါလဲ ဘယ်လိုပြောမလ၊ဲ သူလဲမပြောတော့ ငါလဲ အရင်လပို ဲ ကပ်ပြီး မသိမသာ ထိစမ်းကြည့်တာပေါ့၊ ဒီတော့ သူ လိုလိုလားလား အထိခံတာ ငါသဘောပေါက် သာွ းတယ်၊ ဘယ်လိုသိလဲဆိုတော့ အလဲို ထိတော့ သူက နနဲ ဲ ပိုတိုးပေးတယ်၊ သူကိုထိနေ တာ သိတဲ့အကြောင်းပြတာ၊ အရင်ကဆို သူသိကြောင်းမပြဘူး၊ မသိသလိုပဲနေတာ၊ အဲဒီမှာ ငါက သဘောပေါက်သွားတာပေါ့၊ ဒါနဲ့ ငါက ကိုစိုးကို အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်ပြီး သူ့ကုတင်ပေါ်မှာ ဟိုနေ့ကလို လုပ်ပေးတာပေါ့၊ စိမ်ပြေနပြေ ကိုလုပ်ပေးလိုက်တာ၊ သေသေချာချာ စိတ်ပါလက်ပါ၊ တစ်ခါတည်း သူ့လုံချည်ကို ဂွင်းလုံးဆွဲချွတ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲ ထိုင်လို့ သေသေချာချာကို ကိုင်လုပ်ပေးတာ၊ သူ့ခြေထောက် တစ်ဖက်က ငါ့ပေါင်ပေါ်တင်လ့၊ို တဖက်ကငါ့အနောက်ကနေ ကားလို့၊ လက်ကို ၂ ဖက်စလုံး ညောင်းအောင်ကို လုပ်ပေးလိုက်တာ၊ အောက်က ဥပျော့ပျော့ကြီးကိုတောင် ငါမချန် တော့ဘူး၊ တစ်တလွဲုံး ငါ့လက်ထမဲ ှာ၊ အဲဒါ မမညွန့်ဆီက အတုခိုးထားတာ၊ ကိုစိုးက ဒီတခါတော့ တကယ့်ကို လိုလိုလားလားပဲ ခံတာ၊ ဘယ်လောက်တောင် သဘောကျလဆဲ ို တစခ် ါတစ်ခါ ကော့ကော့သွားတာ၊ သူ့ပါးစပ်က အသံပါထကွ်တယ်၊ ပြီးတော့ သူ့အရည် တွေ တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ ပန်းထကွ်တာဘ၊ဲ ထူးတော့ ထူးဆန်းသား၊ အလဲိုအရည်တွေ ပန်းထကွ ် သာွ းပြီဆို ငါလဲ အလိုလိုမောပြီး လုပ်ချင်စိတ်က ရပ်သာွ းတာ၊ စိတ်ချင်းဆက်နေလိ့ုလာ မသိဘူး၊  ဒီတခါတော့ ငါထွက်မပြေးတော့ပါဘူး၊ ကိုစိုး ငါ့ကိုစိတ်မဆိုးမှန်း သိသာွ းပြပီ ဲဟာ၊ ပေပွေ နတာတွေ ကိုစိုးလုံချည်နဲ့ လိုက်သုတ်နေလိုက်တယ်၊ မျက်စိရှေ့မှာ ကိုစိုးဟာကြီးက တဖြေးဖြေး သေးသေးသာွ းတာ၊ ခဏနေတော့ ကိုစိုးက ငါ့ကို ဒီအကြောင်း မေးတယ်။

မိဗျိုင်း နင်ဒါတွေ ဘယ်လိုသိတာလတဲ့၊ဲ ငါ အမှန်အတိုင်းဘဲ ပြောလိုက်တာပေါ့၊ ကိုစိုးကို ချောင်းကြည့်ပြီး သိတာလို့၊ အဲဒီတော့ ကိုစိုးက အံ့သြသာွ းတယ်၊ ငါနဲ့ မညွန့်တို့ လုပ်တာရော နင်တွေ့မှာပေါ့တဲ့၊ အင်း… လို့ ဖြေလိုက်တော့ ကိုစိုးက အာ… ဒုက္ခပါဘဲတဲ့။ အမလေး မပြောချင်လို့ မမညွန့်နဲ့ သူ့ရီးစား လုပ်တာပါ တွေ့ဖူးတာ၊ ဘာညာ၊ ဘာညာတွေ၊ အို… သူမသိတာပဲ ကောင်းပါတယ်လေ၊ ငါ ကိုစိုးကို ပြုစုမှာပေါ့လို့ စဉ်းစားမိပြီး မပြောတော့တာ၊ အဲဒါနဲ့ပဲ ကိုစိုးနဲ့ ငါအရမ်းရင်းနှီးပြီး ငါမသိတာဆို ကိုစိုးကို မေးတာဘ၊ဲ အကုန်မေးတာ၊ ကိုစိုးကလဲ အကုန်ရှင်းပြတယ်၊ တစ်ခါတလေ ကိုစိုးက ငါ့ကို တစက်ိုယ်လုံး ချွတ်ခိုင်းပြီး သူကြည့်တယ်၊ သူအဲလိုကြည့်တာ ငါကြိုက်တယ်၊ ကိုင်လဲကိုင်တယ်၊ တအားကြီး အရမ်းကြီး မကိုင်ပါဘူး၊ ဖွဖွလေး ပွတ်ကြည့်တာ၊ ငါ့ဆို အသဲယားလိုက်တာ၊ ယားကျိကျိနဲ့ ကြက်သီးတောင်ထတယ်၊ ပေါင်ကားခိုင်းပြီး ကြားကို အသာလေး လာပွတ်ကြည့်လိ့ုကတော့ မနေနိုင်ဘူး၊ တစ်ခါတည်း ကော့ကော့သာွ းတာ။

ကိုစိုးက မရိုင်းဘူး၊ မမညနွ ့်ရည်းစား မမညွန့်ဟာကို ဖြသဲလို အတင်း လက်ကြီးနဲ့ ဖြဲပြီးအထဲကို သူ့လက်ချောင်းကြီးတေလွ ဲ ထိုးထည့်၊ သူ့ဟာကြီးလဲ ထိုးထည့်၊ အလဲ ို ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ မလုပ်ဘူး၊ မသကာ သူကြည့်ချင်ရင် ငါ့ကို ပေါင်ကားခိုင်းတာ လောက်ပဲ လုပ်တာ၊ အဲ… အဲ တစ်ခါတော့ သူနမ်းဘူးတယ်၊ ငါ့ဟာလေးပေါ်ကို ဖွဖွလေး တစခ် ါနမ်းတာ၊ ပထမတော့ မမညွန့်ရီးစား မမညွန့်ဟာကို နမ်းသလို အကြမ်းကြီး လုပ်ပြီလားမသိ ဆိုပြီး လန့်သာွ းတာ၊ မဟုတ်ဘူး၊ အသာလေးဘဲ နှာခေါင်းနဲ့ နမ်းတာ၊ ငါ့ဟာ နံလား မနံလား နမ်းကြည့်တာလား မသိဘူး၊ ဖြစ်တော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး၊ ပါးကိုလဲ ခဏခဏ နမ်းတာဘဟဲာ၊ ငါ့ပါးကိုနမ်းတာလဲ နံလား မွှေးလားဆိုပြီး နမ်းတာမှ မဟုတ်တာ၊ ပါးကိုနမ်းတာနဲ့ အောက်ကိုနမ်းတာ ခံရတဲ့ အရသာက တကယ့်ကို မတူတာ၊ အောက်ကိုနမ်းတာ အသည်းထကဲ ို အေးသာွ းတာဘ၊ဲ နောက် အဲဒီနေရာကိုတော့ မနမ်းတော့ဘူး၊ ငါလအဲလဲ ို အနမ်းထပ်ခံချင်ပေမဲ့ သူကိုမပြောပါဘူး၊ သူ့ဟာကိုင်မိရင် အဲဒါတွေ ငါမှမသိတော့တဲ့ဟာ၊ စိတ်ကလက်ထကဲ ဟာဘဲ၊ အဲလိုလက်နဲ့ လုပ်ပေးတာ ငါကြိုက်တယ်၊ လုပ်ပေးရင်း တစ်ခါတလေ စိတ်ထဲ မမညွန့် သူ့ရီးစားဟာ စုတ်ပေးသလို စုတ်ပေးချင်သလို ဖြစ်တတ်တယ်၊ အဲလိုစုတ်ဘို့ တစ်ခါတော့ ကြိုးစားဖူးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ပါးစပ်ထဲတောင် မရောက်လိုက်ပါဘူး၊ ငါလဲ ငုံ့ပြီး တန်းမစုတ်ရဲဘူးဟ၊ စိတ်ထဲက ချီတုံချတုံနဲ့ ဖြစ်နေတုန်း ကိုစိုးက အတင်း ငါ့ခေါင်းကို ဆွဲဖယ်တာ၊ သူ ငါစုတ်တော့မယ်ဆိုတာ သိသာွ းလို့လား မသိဘူး၊ နောက်တာ့ ငါလဲ ဒါမျိုး မကြိုးစား တော့ဘူး၊  ဒါပေမဲ့ ငါလက်နဲ့ လုပ်ပေးတာကျတော့ သူကြိုက်တယ်။ ငါသိတာပေါ့၊ အခွင့်အရေးရလို့ သူ့အခန်းထဲ ငါဝင်လာပြီး သူ့အိပ်ယာပေါ် ငါထိုင်လိုက်တာနဲ့ သူ့ပေါင်ကို ကားပေးတာ၊ ငါလဲ သူ့လုံချည်စလေးဖြေပြီး လက်နဲ့ဆုပ်လိုက်တာဘဲ၊ ငါ့ထက်ထဲ တဖြေးဖြေး ကြီးလာကိုက အရသာ။

ငါလဲ တခါတလေတော့ မမညွန့် ခံသလို ပက်လက်လှန်ပြီး ခံကြည့်ချင်တာ၊ ကိုစိုးကို  ပြောတော့ အာ… မဖြစ်ပါဘူးတဲ့၊ မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့တ့။ဲ အမြြဲငင်းတယ်၊ ငါလဲ စိတ်ထဲဖြစ်တာ ပြောသာပြောရတာ တကယ်တော့ ကြောက်တယ်ဟ၊ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ ဟာကြီး အထကဲ ို ထိုးထည့်တာ မကြောက်ပဲ နေမလား၊ ငါ့ဟာက သေးသေးစေ့စေ့လေး၊ မမညွန့်ဟာဆို ပြလဲန်နေတာ၊ ထိုးထည့်လိုက် ရွှတ်ကနဲဝင်တယ်၊ ဘယ်ကြောက်မလ။ဲ

နောက်တော့ ကိုစိုးတို့ ပြောင်းသာွ းရော၊ အဒဲ ီကတည်းက ကိုစိုးနဲ့ ငါ အဆက်အသယွ်ပြတ်သာွ းတာ၊ ခုထိကို တစ်ခါမှ ပြန်မတွေ့ဘူး၊ ကိုစိုးလဲ တစခ် ါမှ ငါ့ဆီလာပြီးမတွေ့ဘူး၊ ငါကတော့ သူတို့ ပြောင်းသာွ းပြီး တော်တော်ကြာကြာ မျှော်နေမိတာ၊ စိတ်ထဲမှာလဲ လွမ်းသလိုလို ဆွေးသလိုလိုန့၊ဲ ကိုစိုးကို သတိရနေတာ
တော်တော်ကို ကြာတယ်၊ နောက်မှ ဘမောင်နဲ့ တွေ့တာ။

သမီးလဲ ခု ငါ့လိုပဲ နေမှာ၊ အကို့ကို စပ်စပ်စုစု ကိုင်ကြည့်တာ ဖြစ်မှာပေါ့၊ အင်းလေ အကို့ကို ကိုင်ကြည့်တော့ ဘာဖြစ်မှာလ၊ဲ ကိုင်ကြည့်ပစေပေါ့၊ အကိုက ကိုစိုးလောက် တောင် ဆိုးမှာမှ မဟုတ်တာ၊ သမီးလဲ ဘာသိမှာလ၊ဲ ဒီအကြောင်းတွေ ငါ့တုန်းကလောက်
တောင် သိမှာမဟုတ်၊ သူ့မှာ အပေါင်းအသင်းလဲ မရှိ၊ ဒီကိစ္စ ဘာနားလည်မှာလ၊ဲ ကျောင်း တောင် မသာွ းလို့ စာကို အကိုက အိမ်မှာ သင်ပေးတာ၊ သူများကို စာမသင်တတ်ဘူးဆိုတဲ့ အကို၊ သမီးကို သင်ပေးလိုက်တာမှ ဖြောင့်လို့၊ အကိုနဲ့ သမီးကတော့ လိုက်လဲ လိုက်ပါ တယ်။ အကိုကလဲ သမီးဆို အလိုလိုက်၊ သမီးကလဲ အကို့ဆို အလိုလိုက်၊ တစခ် ါတလေ ငါတောင် သူတို့ ၂ ယောက်ကို ကြည့်ပြီး သဝန်တိုတယ်၊ သဝန်တို တယ်ဆိုတာကလဲ စကားအဖြစ်သာ ပြောတာပါ၊ တကယ်ဆို ငါက သူတို့ အလဲို ချစ်တာ ဝမ်းတောင်သာသေး၊ မချစ်မှာကိုဘဲ စိုးတာ၊ မချစ်ဘဲ ရန်ဖြစ်နေရင် ငါ့မှာ သမီးကတစ်ဖက် အကိုတစ်ဖက် ဗျာများအုံးမယ်၊ ခုတော့ အကိုက ငါ့ကိုလဲချစ်၊ သမီးကိုလဲချစ်၊ အဆင်ကိုပြေလ့၊ို ခု ငါဝတ်ထားတဲ့ လက်ဝတ်လက်စားတွေ အားလုံး အကိုဆင်ထား တာပေါ့၊ ဒီတန်ဖိုးကဘဲ မနည်းဘူး၊ ပြီးတော့ ခု ငါက ကားကို ကိုယ်တိုင်မောင်းပြီ၊ အကိုဝယ်ပေးထားတဲ့ ကားသစ် လေး လှလိုက်တာမှ ပျံနေတာဘဲ၊ ခုနေ အပြင်မှာ ငါ့ကို တွေ့ရင် သေချာသိတ့သဲူတောင်
ခေါ်ရဲမှာမဟုတ်ဘူး၊ တူတယ်လို့ပဲ ထင်မှာ၊ အဲဒါ ငါ့ကို ချစ်လို့ ဆင်ထားတာပေါ့။ ခုမှ ငါ့ဘဝ ရွှေနဲ့ ငွေနဲ့ ဖေါဖေါသီသီ နေဖူးတာ၊ ဒီဘဝ ငါအပျက်ခံမလား၊ အကိုစိတ်ညစ်အောင် ဘယ်တော့မှ မလုပ်ဘူး၊ ငါ့စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် အကို့ကို ပျော်အောင်ထားမယ်။ အကိုကြေနပ်သလို လုပ်ပစေ၊ ဒီကိစ္စ ဆိုတာ ငါ့အတကွ် အသေးအမွှား၊ ငါ့ဘဝမှာ ရိုးနေပြီ။ XXXXXXX

ဆယ့်ခြောက်။

ဟိုနေ့က ညကြီးမိုးချုပ် ကုတင်ကြီး အရမ်းလှုပ်နေလို့ ဘာဖြစ်တာလဲ ဆိုပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ဦးဦးက မေမေ့အပေါ်ကနေ တက်ပြီး တအားဖိဖိချနေတာ၊ မေမေက အောက်က အီးအီးအားအားနဲ့၊ ဦးဦးက မေမေ့ကို နှိပ်စက်နေတာလားမသိ၊ သမီးက
ကြောက်ပြီးအသံတောင် မထကွ်ရဘဲူး၊ နောက်မှ မေမေ့ကို တိုးတိုးလေး ဦးဦးမသိအောင် မေးကြည့်တော့ မေမေက ဘာပြောလသဲိလား၊ ဦးဦးက မေမေ့ကို ချစ်လို့ အဲလိုလုပ်တာ ပေါ့တဲ့၊ မေမေကလဲ အဲဒီ ချစ်တာကြီးက ကြောက်စရာကြီး၊ အတင်းတက်ဖိနေတဲ့ဟာ ဆိုတော့ မေမေက ရီပြီး မဟုတ်ပါဘူး သမီးကလ၊ဲ ကြောက်စရာ မကောင်းပါဘူး၊ မကြောက်ရဘူး သမီးရဲ့တဲ့၊  ဒါဆို သမီးကိုကျတော့ ဘာလို့ ဦးဦးက မလုပ်တာလဲ သမီးကို ဦးဦးက မချစ်လို့လား ဆိုတော့ သမီးက ငယ်ငယ်လေးရှိသေးတာ၊ တစ်ခါတည်း တက်ဖိလိုက်ရင် သမီး အောက်ကပြားသာွ းမှာပေါ့တ့၊ဲ ဒါဆို သမီးကြီးလာရင် ဦးဦးက
မေမေ့ကို ချစ်သလို ချစ်မှာပေါ့ ဟုတ်လားမေမေ ဆိုတော့ မေမေက အင်းပေါ့တဲ့။

တော်သေးတာပေါ့ ဦးဦးက နှိပ်စက်တာ မဟုတ်ဘဲ ချစ်တာမို့၊ ထင်တော့ထင်သား ဦးဦးက ဘယ်တော့မှ သမီးတို့ကို နှိပ်စက်မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ၊ ဦးဦးက အရမ်းချစ်ဖိ့ု ကောင်းတာ၊ သမီးဆို ဘာလုပ်လုပ် ဘယ်တော့မှ စိတ်မဆိုးဘူး၊ ဦးဦးနဲ့ပဲ နေချင်တာ၊ ခုဆို ဦးဦးနဲ့ပဲ ရေအတူချိုးတာ၊ ဦးဦးက ရီရတယ်၊ ဟိုးအစကတော့ ဦးဦးက သူ့ရှက်ရှက်ကို သမီးကို အထိမခံဘူး၊ သမီးကတော့ ဦးဦးများ ရိုးနေပြီ၊ အတူအိပ်တာဆိုတော့ ဦးဦး တစက်ိုယ်လုံး မြင်ဖူးပြီးသား၊ သမီးမနက်အစောကြီးနိုးတဲ့နေ့ဆို ဦးဦးက မနိုးသေးဘူး၊ အိပ်နေလိုက်တာ မေမေရော၊ ဦးဦးရော ဖင်ကြီးတေကွ ို လန်လို့၊ မေမေကတော့ ဟိုးအရင်ကတည်းက ခဏခဏ မြင်ဖူးတော့ ရိုးနေပါပြီ၊ သမီးလိုဘဲ မေမေ့ရှက်ရှက်က ပြားပြားလေး၊ လူကြီးဆိုတော့ အမွေးမဲမဲတွေ ဖုံးနေတာပဲရှိတာ၊ ဦးဦးကျတော့ မတူဘူး၊ အမွေးတွေတော့ ရှိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သမီးတို့လို ပြားပြားလေး မဟုတ်ဘူး၊ အတလွဲိုက် ကလေး၊ ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်…၊ အဲဒါ မေမေ့ကို မေးကြည့်တော့ မေမေက ဟဲ့ သမီးဦးဦးက ယောက်ျားလေ၊
ယောက်ျားဆို ရှက်ရှက်က အလဲပဲို တ့၊ဲ အဲဒီတော့မှ သိတာ။

နောက်တော့ သမီးစောစောနိုးတိုင်း ဦးဦးရှက်ရှက်ကို ကြည့်တာပေါ့၊ မမြင်ရရင် လုံချည်ကို ဖယ်ပြီးကြည့်တာ၊ တစ်ခါတစ်ခါကျ လုံချည်က ဖုံးနေတော့ မမြင်ဘူး၊ မေမေကလဲ ဦးဦးကို အတင်းဖက်ထားတာ၊ တစ်ခါတစ်ခါကျ မေမေကိုလဲ တနွ ်းဖယ်ရသေးတယ်၊ ဘယ်နေ့ကလဲ မသိဘူး၊ သမီးနိုးတော့ ဦးဦးရှက်ရှက်ကို ကိုင်ရက်သားကြီး၊ ဘယ်လို ကိုင်မိသွားလဲ မသိဘူး၊ သမီးကလဲ မလွှတ်မိဘူး၊ ဘယ်လိုကိုင်မိသွားလဲဆိုတာ စဉ်းစားနေတာ၊ နောက် ဦးဦးနိုးလာတော့ သမီးကိုင်ထားမှန်းလဲ သိရော ဦးဦးက အတင်းရုန်းပြီး ဟဲ့… ဟဲ့ သမီး ဒီနေရာ မကိုင်ရဘူးလေ ဆိုပြီး အသံမာမာနဲ့ပြောတာ၊ သမီး အရမ်းဝမ်းနည်းတာဘ၊ဲ လန့်လလဲန့်သာွ းတာ၊ ဦးဦးက တစ်ခါမှ ဒီလိုမပြောဖူးတော့ မှောက်အိပ်ပြီး ငိုမိတာပေါ့၊ အကျယ်ကြီး အော်မငိုပါဘူး၊ ဝမ်းနည်းလို့ တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ပဲ ငိုတာ၊ ဦးဦးက အဲဒီတော့မှ သမီးကို ချော့တာ၊ မေမေက မီးဖိုခန်းထဲမှာ နေမှာပေါ့၊ အနားမှာ မရှိဘူး။

သာွ းပါ အော်တုန်းကတော့ အော်ပြီး၊ ခုမှ သမီးကို လာဖက်ပြီး ချော့တာ၊ ဒီတော့ သမီးက ပြောတာပေါ့၊ ရှိုကရ်ှိုက်ပြီးပြောတာ၊ ဦးဦးရှက်ရှက်ကို ကိုင်တာ ဘာဖြစ်လဲပေါ့၊ သမီးက တမင်ကိုင်တာမှ မဟုတ်တာ၊ ညအိပ်ရင်း သူ့အလိုလို ကိုင်မိသွားတဲ့ဟာကိုပေါ့၊ ဦးဦးက အေးပါ အေးပါ နောက်မအော်တော့ဘူး ဆိုပြီး ခဏခဏ ပြောတော့မှ သမီးက စိတ်ပြေသွားတာ။ တကယ်တော့ သမီးက ဦးဦးကို စိတ်မှမဆိုးတာ အော်လိ့ု ဝမ်းနည်းတာပဲ ရှိတာ။

အဲဒါ နောက် တစ်ခါတစ်ခါ မတော်တဆ ကိုင်မိရင် ဦးဦးက ဘာမှမပြောတော့ဘူး၊ သူ့ရှက်ရှက်ကို အသာလေး ဆွဲထုတ်ပြီး သမီးကို သူ့လက်ပဲ လာပေးကိုင်တယ်၊ ဘာထူးလဲ သူက သမီးကို ဖက်ပြီးအိပ်ရင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ သမီးက သူ့ကို ခွအိပ်ရင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ရှက်ရှက်ကတော့ ထိတာဘ၊ဲ ဦးဦးလဲ သမီးရှက်ရှက်ကို ထိတာပဲဟာ၊ ဦးဦးက မေမေ့ ရှက်ရှက်ကို ကိုင်တာလဲ သမီးတွေ့ဘူးတာပဲ။ မေမေလဲ ဦးဦးရှက်ရှက်ကို ကိုင်တာ သိတာပေါ့၊ မြင်သာ မမြင်တာ၊ စောင်ခြုံထားရင် ဦးဦးရှက်ရှက်နေရာ လှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ် န့၊ဲ မေမေ ကိုင်နေတာ နေမှာပေါ့၊ တစ်ခါတည်း သူတို့ကျတော့ ကိုင်ချင်သလို ကိုင်ပြီး။

ဘာရမလဲ သမီးလဲ ဦးဦးက မအော်တော့မှန်း သိတော့ ခဏခဏ ကိုင်တာပေါ့၊ ဦးဦး မပေးလုပ်တာ သမီးက လုပ်ချင်တာ၊ ဘာဖြစ်လဲ သမီးလဲ ဦးဦးကို ကိုင်မယ်၊ ဦးဦးလဲ သမီးကိုကိုင်ပေါ့ ဆိုပြီး ညအိပ်ရင် ဦးဦးလက်ကို ဆွဲပြီး သမီးရှက်ရှက်ပေါ် တင်ပေးတာ၊ အဲဒါမှ ဦးဦးသိတယ်၊ ဒါလေးကိုင်တာ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုတာ၊ ပြီးတော့ ဦးဦးရေချိုးရင် အတူတူ ဝင်ချိုးတာ၊ အရင်ကတော့ ဦးဦးက သမီးကိုပဲ အရင်ချိုးပေးတာ နောက်မှ သူ့ဖာသူ ချိုးတာ၊ အဲဒါ သူရေချိုးနေတုန်း သမီးလဲ ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်ပြီး အတူချိုးလိုက်တာပေါ့၊ ရေချိုးခန်းက အိပ်ခန်းထဲကဆို အတငွ ်းက သော့ပိတ်လိ့ု မရဘူးလေ၊ မီးဖိုချောင်ဘက်က ဝင်တဲ့အပေါက်ကမှ အတငွ ်းက သော့ပိတ်လိ့ုရတာ၊ အိပ်ခန်းထဲက အပေါက်ဆို အပြင်ကဘဲ သော့ပိတ်လို့ရတာ။ ဒီတော့ အိပ်ခန်းထဲကဆို
ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ချင်သလို ဝင်လို့ရတာပေါ့။

ခုဆို ရေချိုးရင် သမီးက ဦးဦး တစ်ကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတိုက်ပေး၊ ဦးဦးကလဲ သမီးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေး၊ ဘယ်လောက်ကောင်းလ၊ဲ မေမေနဲ့ ဦးဦးလဲ တစ်ခါတလေ အလဲို ချိုးတာဘဲ၊ သမီးနဲ့ မေမေလဲ အလဲ ို ချိုးတာဘဲ၊ ၃ ယောက် အတူတူတော့ မချိုးဘူး၊ ရေချိုးကန်က ၃ ယောက်မှ မဆံ့တာ၊ ၂ ယောက်တောင် နဲနဲကြပ်နေပြီ၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပူးပြီး ချိုးရတာ၊ သမီးကတော့ ဒီလို ပူးချိုးရတာ ကြိုက်တယ်။

ခုမှ သမီးတို့က အားလုံး အေးဆေး နွေးထွေးတာ၊ ခုလာတဲ့ ရုပ်ရှင်ထဲမှာ ဒီလိုပြောတာ ခဏခဏ ပါတယ်၊ တခုခု အဆင်ပြေသွားရင် အေးဆေး နွေး ထွေး ဆိုပြီးပြောတာ၊ သမီးတို့ကမှ တကယ်ကို အေးဆေး နွေး ထွေး တာ၊ အဲဒါ ဦးဦးကြောင့်ပေါ့၊ ဦးဦးကို အရမ်းချစ်တာပဲ။
XXXXXXX

ဆယ့်ခွန်။

သမီးကလဲ စပ်စုလကို်တာလွန်ရော၊ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ငါ့ဟာကို မရ,ရအောင်ကိုင် တာ၊ သူကတော့ ရိုးရိုးပေါ့၊ ငါလဲ ရိုးရိုးပါ၊ မိဗျိုင်းန့ကဲ ရိုးရိုးဘယ်ဟုတ်မလ၊ဲ ငါ့မိန်းမကိုး။ ပြီးတော့ မိဗျိုင်းကိုင်ရင် ငါက အသတဲယားယား၊ သမီးကိုင်တာတော့ မယားပါဘူး၊ မသိလို့ ကိုင်တဲ့ဟာ။ ပြောလို့လဲ နားမထောင်ဘူး၊ အင်းလေ မပြောတော့ပါဘူး၊ သူလုပ်ချင်တာ လုပ်ပစေ၊ ငြိမ်နေလိုက်တာပဲ ကောင်းတယ်၊ တော်ကြာ စိတ်ကောက်အုံးမယ်၊ တစခ် ါ စိတ်ကောက်ဖူးတာ ငါလန့်သာွ းတာဘ၊ဲ တော်ကြာ ငါ့ကို မုန်းပြီး သူတို့ သားအမိ ထွက်ပြေးသွားရင် ဒုက္ခ၊ ငါတော့ ရူးပြီ၊ မိဗျိုင်းလဲ သိမှာပေါ့၊ သမီး ငါ့ကို ကိုငတ်ာ၊ မသိပဲ
နေမလား၊ မနက်မိုးလင်းရင် သမီးလက်က ဆုပ်ထားတဲ့ဟာ သူမတွေ့ပဲ နေမလား၊ မိဗျိုင်းကလဲ ဘာမှမပြောတဲ့ဟာ၊ မပြောတာပဲ ကောင်းတယ်၊ ပြောရင်လဲ ငါက မိဗျိုင်းကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောရမယ်၊ မပြောနဲ့လို့ သူလုပ်ချင်တာ လုပ်ပစေဆိုပြီး၊ သမီးတစ်သက် လုံး သူ့ကို အလိုလိုက်ရမယ်၊ သူက မွေး ကတည်းက ကံဆိုးခဲ့တာ။

မိဗျိုင်းလဲ ငါ့အပေါ် တကယ်ချစ်ပါတယ်၊ အရင်ကထက်တောင် တိုးချစ်နေသလိုဘဲ၊ ငါ့ကိုလဲ ပြုစုလိုက်တာမှ ငါဘာလုပ်လုပ် တစ်ချက် မငြိုငြင်ဘူး၊ ငါကလဲ မရဘူး စိတ်ကထလာရင် အပေါ်တက်ပြီး အတင်းဆောင့်ရမှ၊ သူ့ခမျာ အောက်က တအင့်အင့်နဲ့ ခံရှာတယ်။ မတတ်နိုင်ဘူး၊ အဲဒါမှ ငါ့စိတ်က ကြေနပ်သာွ းတာ၊ ငါကြေနပ်သွားတော့မှ မိဗျိုင်းက ငါ့ကြောကို                ပတွ်ပြီး      အမောဖြေပေးတာ။    တကယ့်နိဗ္ဗာနပ် ဲ၊       ငါမိန်းမရ ကံကောင်းတယ်။

ငါ့စိတ်ကလဲ မထဘေဲ နမလား၊ မိဗျိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး အနှစ်ချည်းပဲ စုနေတဲ့ဟာ၊ ဘယ်နေရာ ထိထိ စိတ်ထစရာချည်း၊ ဒီကြားထဲ သူက လူကို မထိတထိ လာလာလုပ်တာက စိတ်ကို တစ်ခါတည်း အရိုင်းဇာတ်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သလိုပဲ၊ အတင်းဖက်ပြီး လုပ်ချင်တာ လုပ်ပစ်လိုက်တာ၊ မိဗျိုင်း နို့သီးခေါင်းဆို ငါ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပြတ်ထကွ်လုမတတ်၊ ငါစုတ်ထားတဲ့ အမှတ်တွေ ငါဆွဲညှစ်ထားတဲ့ ဒဏ်ရာတွေ သူ့တစက်ိုယ်လုံး အပြည့်၊ လက်မောင်းမှာရော၊ ရင်သားမှာရော၊ ရင်ညွန့်မှာရော ဗကို်မှာရော အို တစ်ကိုယ်လုံး၊ ဒါတောင် သူက အပြုံးကို မပျက်ဘူး၊ နာလား မေးကြည့်ဖူးတယ်၊ မနာပါဘူး အကိုကလတဲ့၊ဲ မိဗျိုင်းကြိုက်တယ်တ့၊ဲ မနာပဲနေမလား၊ ဒီလောက်အညိုအမဲ စွဲနေတာ၊ သူငါ့ကိုချစ်လို့ ဒီလိုပြောတာ နေမှာပေါ့။

ပုံမှန်ဆို ငါဒီလို မလုပ်ပါဘူး၊ စိတ်ကထလာပြီဆိုမှ လူက ဘာမှမသိတော့တာ၊၊ ငါ့ကိုယ်ငါလဲ သိပါတယ်၊ ထိန်းလို့ကို မရတာ၊ တကယ့်ကို အကြမ်း၊ မိန်းမဆိုတာ ခုမှ တွေ့ဘူးလို့လား မသိဘူး၊ တစ်သက်လုံး ဒီလိုစိတ် တစ်ခါမှ မဖြစ်ဖူးပါဘူး၊ ငါကြောက်တာ အဲဒါ၊ ဒီလိုစိတရ်ိုင်းတွေ မထချင်ဘူး၊ ထိမ်းလို့လဲ မရဘူး၊ ဘယ်ရမလဲ အလဲို ဖြစ်ရင် ငါ့ကိုငါ ဘာမှကို မသိတော့တာ၊ ဘာတေလွုပ်လို ့ လုပ်နေမှန်းကို မသိဘူး၊ နောက်ဆုံး တစ်ခါတည်း မောပြီး ချောက်ထဲ ပြုတ်ကျသာွ းမှ အသိက ပြန်ဝင်လာတာ။ တော်ကြာ သမီးကို မှားပြီး အဲလိုလုပ်မိမှာ စိုးရတယ်၊ ငါကလဲ မျက်မှန်ချွတ်ထားရင် လူလုံးက ကွဲတာ မဟုတ်ဘူး၊ ဖြစ်တော့ မဖြစ်ပါဘူးလေ၊ အထိအတွေ့က ကာွ ပါတယ်။

ကာွ တယ်သာ ပြောတာ ခု နောက်ပိုင်း ငါသိပ်မသိတော့သလိုပ၊ဲ သမီးလဲ အပျိုဖြစ်ပြီတဲ့၊ ခုထိ ငါတို့နဲ့ အိပ်တုန်း၊ ဟိုနေ့က သူတို့ သားအမိ ရှော့ပင်ထွက်တော့ သမီးအတကွ ် အတငွ ်းခံတွေ ဝယ်လာတာ၊ အပျိုဖြစ်ပြီဆိုတော့ ဒါဝတ်ရမယ် ဆိုပြီး၊ ဟုတ်တော့ ဟုတ်သား မိဗျိုင်းနဲ့ သမီး အရပ်တောင် တူတော့မယ်၊ ကြာရင် သမီးကတောင် မြင့်သွားမဲ့ပုံ၊၊ ကိုယ်လုံးကတော့ မိဗျိုင်းလောက်တော့ မထာွ းသေးပါဘူး၊ အခုမှ အပျိုဖြစ်တာဆိုတော့၊ အဲဒါ ငါ့ရှေ့မှာ လာစမ်းဝတ်ကြည့်နေတယ်၊ ပြီးတော့ ငါ့ကို ကြည့်ခိုင်းသေးတယ်၊ အတော်ပဲလားတ့၊ဲ ငါဘယ်သိမှာလဲ၊ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သိရမှာပေါ့၊ မိဗျိုင်းကတော့ အတော်ပဲ ပြောတာပဲ၊ သမီးက ရင်သားလဲ တော်တော်ထွက်လာတာပဲ၊ ငါအခုမှ သတိထားမိတာ၊ ရေချိုးတာတို့ ညအိပ်တာတို့က မျက်မှန်မပါတော့ သေချာမှ မမြင်ရတာ၊ သမီးကို ဒီလိုဖြစ်နေမယ် ထင်တောင် မထင်မိဘူး၊ စိတ်ထဲ ငယ်ငယ်က သူ့ကို ရေချိုးပေးတဲ့ ပုံအတိုင်းပဲ ထင်နေတာ၊ ဘယ်ဟုတ်မလဲ သမီးက တော်တော်ထွားလာတာ၊ သူ့အမေနဲ့ နင်လားငါလား၊ မျက်နှာက အမှတ်ကြီးကပဲ ဆိုးနေတာ၊ အမှတ်ကလဲ တော်တော်ဆိုးတယ်၊ တော်ရုံတနရ်ုံ နဲနဲပါးပါးဆို တော်သေး၊ အခုဟာက အသားကို ထူပြီး မဲကွက်နေတာ၊ မျက်နှာတစ်ခြမ်းလုံး။

သမီးကလဲ ဘယ်နှစ်ထည်တောင် ဝယ်လာလဲ မသိဘူး၊ ငါ့ရှေ့မှာပဲ ချတွ်၊ ငါ့ရှေ့မှာပဲ နောက်တစ်ထည်ဝတ်နဲ့၊ မကြည့်ချင်ပေမဲ့ မျက်စိကို လလွှဲမရဘူး၊့ို သမီးကလှတာကိုး၊ မျက်နှာက အမှတ်ကြီးသာမပါရင် သမီးကတောင် ပိုလှဦးမယ်၊ ဟော လုပ်ပြီ၊ အောက်နဲ့ အပေါ် ဆင်တူတဲ့၊ အောက်က ဝတ်ထားတာ ချွတ်ချပြီး အဲဒါကောက်ဝတ်တာ၊ ကြည့်စမ်း
ဖွေးနေတာဘဲ၊ ငယ်ငယ်က ညိုညိုလေးပါ၊ ဘယ်လို ဖြူဖွေး သာွ းမှန်း မသိဘူး၊ ခုမှ သေချာသတိထားမိတယ်၊ သူကိုယ်သူ့ ကလေးဘဲ ထင်နေသလားမသိ၊ သူ့အမေကလဲ ဘာမှမပြောဘူး၊ ငါမြင်နေကျလို့များ ထင်နေလား မသိဘူး၊ တကယ်တော့ ငါက ခုမှ သမီးကို ဒီလိုဖြစ်နေမှန်း သေချာသိတာ၊ လူကသာ ထာွ းနေတာ သမီးကတော့ တကယ့်ကလေးပါပဲ၊ အပေါ်အောက် အပြတ်လေး ဝတ်ပြီး ခုန်ပေါက်နေသေးတယ်၊ သူ့အမေက တခစ်ခစ်နဲ့ သူ့သမီးအရူးထနေတာ သဘောကို ကျလို့၊ ပြီးတော့ ငါ့တိ့ု ဆီပြေးလာပြီး ငါတို့ ၂ ယောက်ကြား လာထိုင်တယ်၊ ပြီးတော့ ဦးဦးကလဲ သမီးကို လှတယ်လဲ မပြောဘူးတဲ့။

လှပါတယ် သမီးရယ်လိ့ု ပြောပြီး အသဲယားလာတာနဲ့ အတင်းဖက်ပြီး နမ်းပစလ်ိုက်တယ်၊ သမီးက ထုံးစံအတိုင်းပေါ့၊ တခစ်ခစ် ရယ်ပြီး သူ့အမေကိုယ်ပေါ် လဲတာပေါ့၊ အတင်းဖက်တဲ့ အရှိန်န့၊ဲ မိဗျိုင်းကလဲ ဟဲ့… ဟဲ့… ဟဲ့… ဟဲ့… နဲ့ အသံထကွ်လာတော့ ၂ ယောက်လုံးပေါ် တက်ဖိပြီး သမီးကိုကျော်လို့ မိဗျိုင်းကိုပါ နမ်းပလို်က်တယ်။ မိဗျိုင်းကတော့ အကိုနော် အကိုတဲ့၊ သမီးကတော့ ခစ်… ခစ်… ခစ်… ခစ်…။ ငါလား ငါ့ကိုငါ မနည်း ချွန်းအုပ်လိုက်ရတယ်။
XXXXXXX

ဆယ့်ရှစ်။

ဘမောင်နဲ့ ညားတော့ ဘမောင်က တကယ့်ကို မိန်းမကျမ်းကြေတဲ့သူ၊ ချက်ကောင်းကို ကောင်းကောင်း သိတယ်၊ ကိုစိုး အလှကြည့်ခ့တဲာတွေ သူနဲ့ကျမှ ဖတွ်ဖတွ်ကို ကြေတာဘဲ၊ လူကို နှူးနှပ်ပြီးမှ သေသေချာချာ စားတာ၊ ငါကလဲ မယူခင်ကတည်းက ဘမောင်ကို နည်းနည်းကျနေတာ ဆိုတော့ ယူပြီးညမှာ ဘမောင်ပြုသမျှ သဘောအကျကြီး ကျတာပေါ့၊ ဘမောင်လား ငါ့စိတ်ထဲ ခံချင်တာတွေကို ပြောစရာတောင် မလိုဘူး၊ တစ်ခုပြီး တစခ် ု လုပ်သာွ းတာ၊ မမညွန့်ရီးစား မမညွန့်ကို လုပ်ပေးတယ်ဆိုတာ ဘမောင် ငါ့ကိုလုပ်ပေးတဲ့ ခြေဖျားတောင် မှီမယ်မထင်ဘူး၊ ဘမောင် ငါ့ကို ချစ်မှာပေါ့၊ အပျိုစင် နုနုထွဋ်ထွဋ်လေး သူရထားတာ၊ ဘယ်ချစ်ဝမလ၊ဲ ငါကလဲ သူများနဲ့မှ မတူတာ၊ အသားကို ဖြူဝင်းပြီး နုနေတာ၊ သူ့တွေ့ဖူးတဲ့ ကောင်မတေလွ ို ညိုညိုမမဲ ဲ ကြမ်းကြမ်းကြီးမှ မဟုတ်တာ၊ သူထင်သလို ချစ်တော့မှာပေါ့၊ သူအချစ်ကြမ်းတာ ငါ့မှာ တစ်ပတ်လောက် လမ်းတောင်ကောင်းကောင်း မလျှောက်နိုင်ဘူး။

မဂင်္လာဦးညက ဘမောင်ပေါ့၊ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ အရက်သောက်ဖိ့ု အတင်းခေါ်တာ လိုက်မသာွ းဘဲ အကုန်မောင်းထုတ်ပြီး အိမ်တံခါး အစောကြီး ပိတ်တာ၊ သူ့သူငယ်ချင်း တေကွ သူ့အဖြစ်ကို တဟားဟားနဲ့ ရယ်ပြီး သူ့ကို အမျိုးမျိုး လှောင်တာတောင် ဂရုမစိုက်ဘူး၊ ငါ့ကို သူလုပ်ချင်နေတာ၊ ငါသိတာပေါ၊့ မဂင်္လာမဆောင်မချင်း ငါသူ့ကိုမှ မပေးတာ၊ ခုတော့ သူ့လက်ထဲ ငါရောက်ပြီကိုး၊ တစ်မိနစ်လေးမှ မစောင့်နိုင်တော့တဲ့ပုံ၊ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ အပြန်မှာတောင် သူက ကြိမ်းဝါးလိုက်သေးတယ်၊ လာချောင်းတယ် ဆိုတာ ငါသိလို့ကတော့ သူငယ်ချင်း အရင်းဖြစ်ပစေ ဆေးရုံရောက်ပြီသာမှတ်တဲ့။ ဒီတော့ ဘယ်သူက ဘမောင်အိမ်နား ကပ်ရမဲ ှာလ၊ဲ အားလုံးရှင်းမှ တစ်ခါတည်း ငါ့ကို ပွေ့ချီပြီး အခန်းထဲ ခေါ်သွားတာ၊ ကြောက်တော့ကြောက်သား၊ တခါမှ,မှ မကြုံဘူးတာ၊ ဒီလို ဆုံးခန်းတိုင်ထိ၊ ပြီးတော့ တကယ်ခံရတော့မယ်ဆိုတာ စိတ်ထကဲ သိနေပြီလေ၊ သူငါ့ကို အိပ်ယာပေါ်ချတော့ ငါသူ့ကို မကြည့်ရဲတော့ဘူး၊ ငါ့လဲ မျက်လုံးကို စလုံံးပိတ်ပြီး စိတ်ကို ဒုန်းဒုန်းချလိုက်တော့တယ်၊ ကဲ… လုပ်ချင်သလို လုပ်ပေတော့ ဆိုပြီး။

တော်တော်ကြာမယ် ငါ့အသားကို သူမထိဘူး၊ ငါ့စိတ်ထဲမှာတော့ သိနေတယ်၊ သူအနားမှာပဲ ဆိုတာ၊ ဒါပေမဲ့ ငါမျက်စိ မဖွင့်ကြည့်ရဲဘူး၊ ငါ့ကို ကြည့်နေတယ်လို့ ငါထင် တာကိုး၊ တော်တော်လေးကြာတော့မှ ဟုတ်မှ ဟုတ်ရဲ့လား၊ တမိနစ်တောင် မစောင့်နိုင်တဲ့ သူက ဘာဖြစ်နေလဲ မသိ ဆိုပြီး မျက်လုံးအသာလေး ဖွင့်ကြည့်တော့ သူက ငါ့ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေတာ၊ ငါလဲ လန့်ပြီး ကမန်းကတမ်း မျက်စိကို ပြန်မှိတ်လိုက်တာပေါ့၊ ဒါကို သူက သဘောကျပြီး တဟားဟား ရယ်တော့ ငါ့လဲ မျက်စိမှိတ်ထားရက် တန်းလန်း ပြုံးမိတာပေါ့၊ အဲဒီမှာမှ ဇာတ်လမ်းက တကယ်စတာ။

အဲဒီမှာ ငါ့ကို စနမ်းတော့တာဘဲ၊ နှုတ်ခမ်းနဲ့ နမ်းတာ၊ မျက်နှာကို အနှံ့ဘ၊ဲ ပြီးတော့မှ ငါ့နှုတ်ခမ်းမှာ သူ့နှုတ်ခမ်းက စတည်းချတာ၊ အကြာကြီးပ၊ဲ ငါ့လျှာလဲ သူပါးစပ်ထဲ့ ဘယ်လိုပါသွားမှန်းကို မသိဘူး၊ သူလျှာြ့ ကီး လာဆွဲခေါ်သွားတာ နေမှာပေါ့၊ တစက်ိုယ်လုံးကိုလဲ သူ့လက်နဲ့ လျှောက်ပတွ်လို့၊ ပြီးတော့မှ ငါ့အဝတ်တေကွ ို တစစီ ဆွဲခွာတော့တာ၊ ငါမျက်စိကို မဖွင့်တော့ဘူး၊ တစ်ကိုယ်လုံး ကျတွ်သာွ းတာ ငါသိတယ်၊ ခဏလေး သူ့အလုပ်တွေရပ်ပြီး ငါ့တစ်ကိုယ်လုံး သေချာ ကြည့်နေတာလဲ ငါ့စိတ်ထဲ သိနေတယ်၊ ပြီးတော့မှ ဝုန်းကနဲ ငါ့တကိုယ်လုံး သူနမ်းတာ နယ်တာ၊ ပိတ်ထားတဲ့ ငါ့မျက်စိ အမှောင်ထမဲ ှာ လင်းကနဲ လက်ကနဲပဲ၊ ကြယ်တွေ လတြွေမင်တယ်ဆိုတာ အဲဒါကို ပြောတာနေမှာ၊ သူလုပ်တာ ငါငြိမ်ငြိမ်ကို နေလို့မရဘူး၊ ဟိုနားက ရကွနဲ ဒီနားက ရွကနဲ၊ ရွပိုးထိုးတယ်ဆိုတာ ဒါပဲဖြစ်မယ်။ တစ်ကိုယ်လုံး စစ်စစ် စစ်စစ်နဲ့၊ တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ကုန်ပြီ၊ သူမကိုင်တဲ့ နေရာ မရှိသလောက်၊ သူမနမ်းတဲ့ နေရာ မရှိသလောက်၊ နမ်းလိ့ုကိုင်လို့ မဝသေးဘူးလား မသိဘူး၊ ခုထိ ငါ့ကိုဟိုဟာ မလုပ်သေးဘူး၊ င့ါစိတ်ထဲ
မြောက်မြောက်သွားတာလဲ ခဏခဏ ဖြစ်နေပြီ၊ အောက်ကလဲ ပူကနဲ ပူကနဲ ဆင်းဆင်းသာွ းတာ ခဏခဏ၊ မနေနိုင်တော့ဘူး ဒီထက်မြင့်တဲ့ အဆုံးစွန်းကို လိုချင်နေ တာ၊ အဲဒီမှာမှ သူဟာနဲ့ ငါ့ဟာကို လာထောက်တာ၊ ဒီအချိန်မှာ မထောက်လို့ကတော့ ငါအော်တော့မယ် လုပ်ပါတော့လို့၊ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး။ မကြောက်တော့ဘူး၊ အရမ်းကို လိုချင်နေပြီ၊ စိတ်ထကဲ ထိုးလိုက်ပါတော့ ထိုးလိုက်ပါတော့နဲ့ အော်နေတာ။

အစ်… တကယ်ထိုးလိုက်တော့ အစလေးဝင်သာွ းတာ သိလိုက်တယ်၊ တိုးဝင်လာတဲ့ အရသာကိုက တစ်မျိုး၊ အရမ်းမနာဘူး၊ သူ့ခေါင်းလေးဘဲ ဝင်သာွ းတာ ဖြစ်မယ်၊ ဆက်မထိုးဘူး၊ ပလတွ်ကနဲ ကျွတ်သွားတယ်၊ ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီ ထင်တယ်၊ အာ… ဘာလို့ဆက်မထိုးလဲ မသိဘူး၊ စိတ်ထဲမှာ ဟာကနဲ ဖြစ်သာွ းသလိုပဲ၊ အဲ… အဲ ပြန်ထိုးပြီ၊ ထိုးလေ ထိုးထိုး၊ ရတယ် ထိုး၊ အာ… ဆက်မထိုးဘူး၊ ဒီခေါင်းလေးဘဲ အဝနားမှာ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်လုပ်နေတယ်၊ အစ်ကနဲ ဖြစ်လိုက် ဟာကနဲ ဖြစ်လိုက်နဲ့ ၄ – ၅ – ၁၀ ခါလောက်ရှိပြီ၊ ဘာလို့မထိုးလဲ မသိဘူး၊ ထိုးလို့မရတာလား၊ ထိုးပါဆို အီး… ထိုးပြီ၊ အား… နာလိုက်တာ၊ စူးကနဲ အောင့်ပြီးတော့ကို နာသာွ းတာ၊ အီစလံကို ဝေသွားတာဘဲ၊ ပိတ်ထားလိ့ု မှောင်နေတဲ့ ငါ့မျက်စိထဲ အပြာရောင်တွေတောင် လက်သာွ းတယ်၊ တကယ်ထိုးတော့ နာလိုက်တာ၊ ငါ့ပါးစပ်က နာနာကျင်ကျင် အော်မိသာွ းတယ် ထင်တယ်၊ နာချက်က စောစောက ခံချင်နေတဲ့ စိတ်တောင် ဘယ်ပျောက်သွားမှန်း မသိဘူး၊ အသက်ကိုဘဲ ပြင်းပြင်းရှူနေရတယ်။

ထူးတော့ထူးဆန်းသား အဲဒီနာနေတဲ့ နေရာက ခဏနေတော့ ပြန်ထူပူလာတာ၊ နာတာဘဲ ပျောက်သာွ းတာလား၊ ထူပူပြီး မသိတော့တာလား၊ အထမဲ ှာလဲ ခိုးလုခုလုန့၊ဲ ဝင်နေတာ၊ သူ့ဟာကြီး ငါ့ထဲဝင်နေတာ၊ သူငြိမ်ငြိမ်လေး နေနေတာလား မသိဘူး၊ နာသလိုလို မနာသလိုလိုနဲ့ သူက မလှုပ်တော့ စိတ်ထဲ ကျလိကျလိ ပြန်ဖြစ်လာသလိုဘဲ၊ ငါတွေ့ဖူးတဲ့ မမညွန့်တို့ လုပ်တာကတော့ ထိုးနေတာများ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲ အားရစရာကြီး၊ သူဘာဖြစ်လို့ ငြိမ်နေလဲ မသိဘူး၊ ငြိမ်နေရာကနေ ဟာကနဲ
ပြန်ဖြစ်သွားတယ်၊ သူ့ဟာကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တာ၊ အာ… ဘာလို့ ပြန်ထုတ်လိုက်မှန်း မသိဘူး၊ စိတ်ထဲမှာ အားမရဘူး၊ ပြန်သွင်း ပြန်သွင်း၊ ဟော… ပြန်သွင်းပြန်ပြီ၊ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် သငွ ်းသငွ ်း၊ အား… နာတယ် နာတယ် နာပြန်ပြီ၊  ရတယ် ရတယ်၊ စောစောကလောက်တော့ မနာဘူး၊ ခံနိုင်တယ်၊ ခံနိုင်တယ်၊ သငွ ်းထား သငွ ်းထား၊ အာ… အဆုံးထိ ပြန်မထုတ်နဲ့လေ၊ ပြန်သငွ ်းရင် နာတယ်၊ အယ်… သူသိတယ် ထင်တယ်၊ ငါ့စိတ်ထဲ ဘာဖြစ်နေတယ် ဆိုတာ၊ အဆုံးထိ မထုတ်ဘူး၊ နဲနဲလေးပဲ ဆွဲပြီးထုတ် ပြန်ထိုးတာ၊ အိုး… ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲ မသိဘူး၊ လုပ်လုပ် အလဲပဲို ထုတ်လိုက်သွင်း လိုက်လုပ်၊ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် အိုး… နာတာတွေ မရှိတော့ဘူး၊ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်၊ သူ့ဟာကြီး အဆုံးထိ ဝင်နေပြီလား၊ မဝင်သေးဘူး ထင်တယ်၊ ငါ့စိတ်ထဲ အထကဲ ို တဝက်လောက်ပဲ ရောက်နေသလိုပဲ။

ဟုတ်တယ် မဝင်သေးဘူး၊ သိသာတယ်၊ ခဏလေးဘဲ တိုးဝင်လာပြီး ရပ်သာွ းတာ၊ ထိုးလေ ထပ်ထိုး အဆုံးထိ ထိုး၊ မနာတော့ဘူး၊ ထိုးပါ ထိုးပါ၊ အဆုံးထိ တစ်ခါတည်း ထိုးချလိုက်၊ ဘာဖြစ်ဖြစ် ထိုးထိုး၊ ထိုးတော့မယ် ထင်တယ်၊ အဆုံးထိ ဆထွဲုတ်ပြီး အရှိန်နဲ့ ထိုးချမယ်ထင်တယ်၊ ဟော… ဟော… ဝင်လာပြီ၊ အား… သေပါပြီ သေပါပြီ ဗိုက်ထထဲိ သူ့ဟာကြီး ဝင်သာွ းပြီလားမသိဘူး၊ နာလိုက်တာ၊ အထမဲ ှာ အောင့်နေတာပဲ၊ စောစောက လို စူးကနဲ နာတာမဟုတ်ဘူး အထကဲ အောင့်ပြီးတော့ကို နာတာ၊ အစာအိမ်ကို သာွ းထောက်နေပြီ ထင်တယ်၊ သူ့ဟာ ဘယ်လောက်တောင် ရှည်လဲ မသိဘူး၊ ခုမှ အဆုံးထိဝင်သွားတာ သေချာတယ်၊ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး လန့်ပြီး ပိတ်ထားတာတွေ အကုန်ပွင့်သွားတယ်။

အားကနဲ… အော်လိ့ု ပါးစပ်ကြီးဟလို့ မျက်စိ ၂ လံး ပြူးပြီး ပွင့်လာတဲ့ ငါ့ကို သူက ပြုံးကြည့်တယ်၊ ပြီးတော့ ငါ့ပါးကို သူ့လက်ဝါးနဲ့ အသာအုပ်လိ့ု လက်မလေးနဲ့ ပွတ်ပေးရင်း ခုမှ အဆုံးထိ ဝင်သာွ းတာ၊ မကြောက်နဲ့နော်၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူးတဲ့၊ ပြောလည်းပြောရင်း သူက ငါ့ပေါ် အသာလေး လှဲချလိုက်တယ်၊ အောက်က ဒီအတိုင်း တန်းလန်း၊ သူ့ဟာကြီးစိုက်လ့၊ို သူမလှုပ်ဘူး၊ မလှုပ်နဲ့ မလှုပ်နဲ့၊ ငါမခံနိုင်ဘူး၊ ဗိုက်ထထဲ ိ လာထောက်နေတာ၊ ပြီးတော့ ငါ့ပါးကို လာနမ်းတယ်၊ ငါ့နှုတ်ခမ်းကိုလဲ လာစုတ်တယ်၊ စောစောကလို လျှာကိုလဲ ဆွဲဆွဲစုတ်လို့ တစ်ခုပြီးတစ်ခု၊ ငါ့နို့ကိုလဲ ပွတ်လိုက်၊ နိ့ုသီးလေးကို ကစားလိုက်န့၊ဲ အောက်က စိုက်လျှက်တန်းလန်း လူကို စောစောကလို ရွလာအောင် လာလုပ်နေပြန်ပြီ၊ ဒီတော့မှ မျက်စိက သူ့အလိုလို ပြန်မှိတ်သွားတယ်။

သူအလဲ ို ရွအောင်လုပ်နေတာနဲ့ စောစောက နာပြီး အောင့်နေတာကြီးက တဖြေးဖြေးနဲ့ သက်သာလာသလိုပဲ၊ ဟုတ်တယ် တော်တော်လေးကို သက်သာလာတာ၊ ခုလု ခုလု လောက်ပဲ ရှိတော့တယ်၊ ငါသက်သာလာတာ၊ သူဘယ်လိုသိလဲ မသိဘူး၊ ငါ့ကိုယ်ပေါ် ကနေ ပြန်ထပြီး စောစောကလို ပြန်ထိုင်တယ်၊ သူဆက်လုပ်တော့မယ် ထင်တယ်၊ အဆုံးထိ ဝင်ထားပြီးပြီပဲ ဒီထက်တော့ ထပ်ဝင်စရာ မရှိတော့ပါဘူး၊ လုပ်လုပ်၊ ရပြီ လုပ်၊ ကြမ်းကြမ်း မလုပ်နဲ့နော်၊ ကြောက်တယ်၊ ဖြေးဖြေးပဲလုပ်၊ တော်ကြာ အဲလိုပြန်နာရင် မခံနိုင်ဘူး၊ သူသိတယ် ထင်တယ်၊ တကယ့်ကို ဖြေးဖြေးလေး လုပ်တာ၊ တဝက်လောက်
ဖြေးဖြေးလေး ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ဖြေးဖြေးလေး အဆုံးနီးနီး ထိုးလိုက်၊ အိုး… ထိုးလိုက်တိုင်း တဖြစ်ဖြစ်နဲ့ တိုးတိုးဝင်လာတာ ခံလိ့ု ကောင်းလိုက်တာ၊ စောစောကလို အစာအိမ်ကြီးကို ထိတ့အဲထိ အောင့်ကနဲ ဖြစ်သာွ းအောင်တော့ အတင်းမထိုးတော့ဘူး၊ အဲဒီနေရာ မထိခင်လေး ရပ်ရပ်လိုက်တာ၊ ငါသိနေတယ်၊ နနဲ ထဲပ်ထိုးရင် ထိတော့မယ်ဆိုတာ၊ ထိပြီလားဆိုပြီး လူက တနွ ့်တနွ ့်သာွ းတာ၊ မထိဘူး သူရပ်လိုက်တယ်။

ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်၊ အလဲို ရပ်လိုက်တာ၊ နာမှာ ကြောက်တယ်၊ တစခ် ါတစ်ခါ အဆုံးထိ ဆထွဲုတ်ပြီးမှ ပြန်ထိုးလေ၊ အဲလိုခံချင်တာ၊ အယ်… တကယ် ငါထင်တဲ့အတိုင်း လုပ်တယ်၊ လျှောကနဲ ဖြေးဖြေးလေး ထကွ်သာွ းတာမှ အဆုံးထိ၊ ပလတွ်ကနေဲ တာင် ကျတွ်သာွ းသေး၊ ပြီးမှ အစကနေ ပြန်ဝင်လာတာ၊ တထစ်ထစ်နဲ့ တိုးတိုးပြီး ဝင်လာတာ၊ အိုး… လူးနေတာပဲ ကောင်းချက်က၊ အထမဲ ှာ တင်းကြပ်ပြီး စေးပိုင်နေတာဘဲ၊ သူထောက်ထားတဲ့ လက်ကို အတင်းဆုတ်ထားတာတောင် စိတ်ထကဲ မနေနိုင်ဘူး၊ လုပ်စမ်းပါ အဲလိုလေး ကြာကြာလေး လုပ်စမ်းပါ၊ အထမဲ ှာလဲ ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး၊ ဘာတွေ ဆင်းဆင်းနေလဲ မသိဘူး၊ ပူကနဲ အေးကနဲနဲ့ အရည်တွေ အပူတွေရော အအေးတေပွ ါ စီးဆင်းသာွ းတာလား မသိဘူး။

အ… အရှိန်လွန်ပြီး အစာအိမ်ကို ထိသာွ းပြန်ပြီ ထင်တယ်၊ စောစောကလို မနာဘူး၊ အောင့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ခံလို့ ကောင်းလိုက်တာ၊ အစာအိမ် မဟုတ်ဘူးနေမှာ၊ တစ်ခုခုပဲ၊ စောစောက တိုးဝင်တဲ့ အရသာထက် အဲဒါကို ထိတာ ပိုခံလို့ ကောင်းသလိုပဲ၊ ထိကြည့် ထိကြည့် နောက်တခေါက်လောက်၊ အဲ… ထိပြီ၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ကောင်းတယ်၊ နေဦး နေဦး ပြန်မထုတ်နဲ့ ထိထား ထိထား၊ တကယ် ထိထားတယ်ဟ၊ ဟုတ်တယ် သေချာတာပေါ့၊ အလဲို ထိထားတာ အထမဲ ှာ ကျင်ပြီးတော့ကို ကောင်းနေတာ၊ အား… မရဘူး အကြာကြီး ထိထားတာ မခံနိုင်ဘူး၊ ကျင်တာ ကျင်တာ၊ အတငွ ်းက လှိုက်လှိုက်ပြီးတော့ကို ကျင်တာ။

ကြည့်… ညစ်တယ်၊ ဒီလိုထိတာ ခံချင်ပါတယ်ဆိုမှ ထိအောင် မလုပ်ဘူး၊ စောစောကလို မထိခင် ရပ်ရပ်လိုက်တာ၊ ဒီမှာ မရတော့ဘူး၊ လူက မိုးပေါ်ရောက်နေပြီ၊ အကုန်ပွင့်ထွက်ချင်နေပြီ၊ တစ်ခါတည်း အားလုံး ဗုန်းကနဲ ဒိုင်းကနဲ ပွင့်ထွက်သွားတာ ခံချင်ပြီ၊ အဲဒါကို ဆက်တိုက်လေးထိရင် ပွင့်ထွက်တော့မှာ သိနေတယ်၊ မအောင့်နိုင်ဘူး၊ ပွင့်ထွက်ချင်ပြီ။ ထိအောင်လုပ်ဟာ၊ မထိဘူး၊ ညစ်တာ ညစ်တာ၊ သိတယ်၊ ဒီလောက်ဖြစ်တာ ကဲ.. ထိဟာဆိုပြီး သူဝင်လာတဲ့အချိန် လှမ်းကော့ပေးလိုက်တယ် ကဲ… ထိ၊ အား… ထိတယ်၊ ထိတယ်၊ ကျင်တာ ကျင်တာ၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ လာစမ်း လာစမ်း သိပြီ ဝင်လာစမ်း ကော့ပေးလိုက်တယ်၊ အိုး… ကောင်းလိုက်တာ၊ ကျင်ပြီးတော့ကို နစ်ဝင်သာွ းတာ၊ လုပ်စမ်းပါဟာ မြန်မြန်လေး သကွ်သကွ်လေး၊ မရတော့ဘူး၊ ကော့ထား တာတောင် ပြန်ချလိ့ုမရတော့ဘူး၊ ထိုးစမ်း၊ ထိုးစမ်း၊ ထိုးထိုး၊ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ထိနေတာ၊ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနနဲ ဲ့ တက်လာပြီ တက်လာပြီ၊ ပွင့်ထွက်တော့မယ် ပွင့်ထွက်တော့မယ်၊ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လာပြီ မရတော့ဘူး၊ အား… သာွ းပြီ သာွ းပြီ ပွင့်ထွက်သွားပြီ၊ ဆင်းကုန်ပြီ ဆင်းကုန်ပြီ၊ ဘာတွေဆင်းကုန်လဲ မသိဘူး တစက်ိုယ်လုံး ပူထူပြီး အကြောလိုက်သလို တုန်တုန်ပြီး ဆင်းသာွ းတာ၊ ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး၊ အထကဲ ဝေါကနဲ အကုန်ဆင်းပြီး လူက အမှောင်ထကျဲသာွ းတယ်၊ တကယ့်ကို ဘာမှမသိတော့။

အကိုရေ ဒါမျိုးတွေက မိဗျိုင်း အိမ်ထောင်ကျကတည်းက ခံနေကျ၊ မိဗျိုင်းအတွက်တော့ ရိုးနေပြီ၊ နောက်ပိုင်း ဒါတွေက မိဗျိုင်းအတကွ ် သမရိုးကျ အလုပ်လပို ဲ ဖြစ်လာတာ၊ နောက်ပိုင်း ဘယ်သူနဲ့ ဆက်ဆံ ဆက်ဆံ စိတ်ထကဲတောင် နှစ်နှစ်ကာကာ သိပ်ပါတော့တာ မဟုတ်ဘူး၊ အကိုနဲ့ကျမှ အဲဒီလို ပြန်ဖြစ်ချင်တာ၊ ပထမ အကိုနဲ့ စအိပ်ကတည်းက မိဗျိုင်းကိုယ်ထဲ အကို့ဟာကြီး တိုးဝင်လာတာကို အပျိုစင်လေး တစ်ယောက် စခံရသလို အရသာမျိုးနဲ့ ခံချင်တာ။

မိဗျိုင်း အရမ်းအံ့သြသွားတယ်၊ မိဗျိုင်း တစ်သက်လုံး ကြုံခ့တဲဲ့ ယောက်ျား နည်းမှ မနည်းပ၊ဲ မိဗျိုင်း ထိလိုက်တာနဲ့ ထကြွ လာကြတာချည်း၊ ပထမနေ့ အကို့ဟာကို မိဗျိုင်း ထိလိုက်တာနဲ့ မိဗျိုင်း သိလိုက်တယ်။ အကို့ဟာက ဘယ်လိုမှ မမာနိုင်ဘူးဆိုတာ၊ ဒီလိုယောက်ျားမျိုး ရှိတယ်ဆိုတာ မိဗျိုင်းကြားသာ ကြားဘူးတာ၊ ခုမှ ကိုယ်တွေ့ သိရတာ၊
အော်… အကိုရယ်၊ မိဗျိုင်းလေ အကို့ကို သာမန်ယောက်ျားတေလွ ို ဖြစ်စေချင်တာ။

အကိုဟာက မာသာမမာတာ အကို့စိတ်ထဲ ခံစားတတ်တာဘ၊ဲ မိဗျိုင်း ကိုင်ပေးတာ အကို့စိတ်ထကဲ ကြေနပ်နေတယ်ဆိုတာ မိဗျိုင်းသိတယ်၊ ပြီးတော့ အကိုက မိဗျိုင်းတစ်ကိုယ်လုံးကို စိတ်ပါလက်ပါ ချစ်တတ်တယ်၊ ကြမ်းတာတော့ အကိုက အရမ်းကြမ်းတာ၊ ကမူးရှူးထိုးကြီးကို ကြမ်းတာ၊ ဒီလိုပန်းသေနေတဲ့ လူတေကွ ဒီလိုဘဲ ကြမ်းတတ်တာလား မသိဘူး၊ မိဗျိုင်း ခံနိုင်ပါတယ်၊ ကြမ်းချင်သလောက် ကြမ်း၊ အကို စိတ်ထဲမှာ ကြေနပ်သာွ းတယ်ဆိုရင် မိဗျိုင်းအနာခံရကျိုး နပပ် ါပြီ၊ ပြီးတော့ အကိုက မိဗျိုင်း ကိုယ်ပေါ်တက်ဖိပြီး ဆောင့်ဆောင့်တတ်တာလဲ အကို့ ဆန္ဒတစ်မျိုးပဲ နေမှာ၊ ဆောင့်အကို ဆောင့်၊ မိဗျိုင်း စိတ်ထဲမှာ အကို အပေါ်က တက်တက်ဆောင့်တာ အကို့ဟာကြီး အထေဲ ရာက်နေသလို စိတ်မျိုးနဲ့ ခံနေတာ၊ အကိုမောပြီး အကို စိတ်ကြေနပ်သာွ းရင် မိဗျိုင်းလဲ စိတ်ကြေနပ်သွားတာပေါ့၊

ဒါကြောင့် သမီးနဲ့ အကို နေတာထိုင်တာ မိဗျိုင်း ဒီအတိုင်းဘဲ ကြည့်နေတာပေါ့၊ အကိုက ကိုယ်ဟာကိုယ် မမာတာ ပုံမှန်လို့ပဲ ထင်နေတာမှတ်လား၊ အကို့မှာငယ်ငယ်လေး ကတည်းက ဒါမျိုးတွေမှ မသိခဲ့တာ၊ အကို့အကြောင်း တစ်ခါတလေ အကိုပြောပြလိ့ု မိဗျိုင်း သိပါတယ်၊ အကိုက လူရိုး၊ အပေါင်းအသင်းမရှိ၊ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ နေတတ်တ့သဲူ၊ ပြီးတော့ အကိုက ဒါကို ဘယ်တုန်းကမှလဲ စိတ်ဝင်စားခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ၊ ဒါလဲ ကောင်းပါတယ် အကိုရယ်၊ တော်ကြာ သိရင် အကိုပဲ စိတ်ဆင်းရဲရမှာ၊ ကိုယ့်ဟာကိုယ်
ပျော်နေရင် ပြီးတာပါပဲ။

ဒါကြောင့် သမီးကိုလဲ ဒါမျိုးတွေ အသိမပေးတာ၊ သမီးကသာ သူ့ဖာသာသူ စိတ်ဝင်စားလို့ အကို့ဟာကို ကိုင်တာ၊ အဲဒါ ဘယ်လို အသုံးချလဲ သူသိတာမှ မဟုတ်တာ၊ ကစားစရာ တစခ် ုလိုပေါ့၊ ဒါကြောင့် သမီးနဲ့ အကို့ကို စိတ်ချတာ၊ မိဗျိုင်းနဲ့ သမီးက အကို့လက်အောက် က ဘယ်ကိုမှ ထွက်ပြေးမှာမှ မဟုတ်တာ၊ သမီးကိုလဲ ဘယ်ယောက်ျားမှ ယူမှာမှ မဟုတ် တာ၊ ဒါကြောင့် သမီးနဲ့ အကို ဘယ်လိုပဲနေနေ၊ မိဗျိုင်းကကြေနပ်ပြီးသား၊ မိဗျိုင်းကသာ အကုန်သိနေလိ့ု ခက်တာအကိုရေ့။
XXXXXXX

ဆယ့်ကိုး။

ဦးဦးက ပြောတယ်၊ သမီး အင်္ဂလိပ် စကားပြောတာ မပီဘူးတဲ့၊ အင်္ဂလိပ်စကားဆိုတာ ပီအောင် ပြောမှ နားလည်တာတ့၊ဲ သမီးပြောတာပဲဟာ၊ သူ့ဟာသူမှ မပီတာ၊ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ၊ ဦးဦးက သမီး အဂင်္လိပ် ရုပ်ရှင်တွေ ကြည့်တဲ့၊ သူတို့ပြောတာ သေသေချာချာ နားထောင်တ့၊ဲ သမီး နားလည်လာရင် သမီးပြောတတ်လာမယ်၊ စကားလဲ ပီလာမယ်တဲ့၊ ဒါကြောင့် မေမေ့ကို အခု အင်္ဂလိပ်ကားချည်း ငှားခိုင်းတာ။

အဂင်္လိပ်ကားတေကွလဲ ချစ်တာကို သေသေချာချာ ပြတာဘ၊ဲ ဗမာကားတွေကျတော့ ချစ်တာ တချိန်လုံး ချစ်တယ် ချစ်တယ် ပြောလိုက် ပန်းခြံတေထွ ဲ လျှောက်လည်လိုက်ပဲ လုပ်နေတာ၊ အဂင်္လိပ်ကားမှ သေချာ ချစ်တာကိုပြတာ၊ ဟိုး… အရင် မေမေပြောဖူးတဲ့ ချစ်ရင် အပေါ်က တက်ဖိတယ်ဆိုတာ အင်္ဂလိပ်ကားမှာ မိန်းမလဲ တက်ဖိတာပဲ၊ ယောက်ျား ချည်းဖိတာမှ မဟုတ်တာ၊ ဟုတ်သားပဲ ကြောက်စရာမှ မကောင်းတာ မိန်းမက အပေါ်က နေ တက်ခလွ့ ို ရှက်ရှက်ချင်း ထိပြီး ပွတ်ကြတာ၊ သမီး ခုမှသိတယ်၊ ဒီအင်္ဂလိပ်ကား
တေကွလဲ ရှက်ရှက်ကျတော့ သေချာမပြဘူး၊ ပတွ်တာချည်းပြတာ။

ရှက်ရှက်သာမပြတာ နို့တေလြွဲပတယ်၊ နမ်းတာလြဲပတယ်၊ နမ်းတာတော့ သေချာပြတာ၊ တစ်ခါတည်း နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့ပြီး စုတ်ကြတာ၊ လျှာအချင်းချင်းထိတာတောင် ပါသေး၊ ဒီလိုပဲ နမ်းရတာနေမှာ၊ ဦးဦးနှုတ်ခမ်းကိုလဲ အလဲို နမ်းကြည့်အုံးမယ်၊ ချစ်ကြပြီဆိုရင် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ပွေ့ဖက်ပြီး နမ်းကြ၊ ဟိုပွတ်ဒီပွတ် ပတွ်ကြ၊ တစက်ိုယ်လုံးပါဘဲ၊ နို့ကိုလဲ ကိုင်လိုက် စို့လိုက်န့၊ဲ တစ်ခါတစခ် ါများ ရှက်ရှက်ကိုတောင် သာွ းနမ်းလားမသိ၊ သူတို့ခေါင်းက အောက်ထိ ဆင်းသာွ းတာ၊ သူတို့က ရှက်ရှက်ကို မပြတော့ နမ်းတာ ဘယ်ပြမလ၊ဲ နမ်းတာနေမှာပေါ့၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်၊ ဟိုနေ့ကကြည့်တဲ့ထဲမှာ အပေါ်အောက် ပြောင်းပြန်အိပ်ပြီး နမ်းနေကြတာ၊ ပြတာက ခြေထောက်တစ်ဖက် ထောင်ထားတော့ ရှက်ရှက်ကို မမြင်ဘူး၊ ခေါင်းက ပေါင်ကြားထဲမှာ နမ်းနေတာ။ လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့၊ အသယဲားစရာကြီး။

ခုမှ ချစ်တာ သမီးက သေချာသိတာ၊ ဦးဦးကို အလဲို ချစ်ကြည့်ချင်လိုက်တာ၊ ဦးဦးက သမီးကို အဂင်္လိပ်ကားထကဲလို ချစ်ရင် အရမ်းကောင်းမှာ၊ သမီးနဲ့ ဦးဦး အဲဒီလို ချစ်လိ့ုရတာပဲ၊ သမီးလဲ အပျိုဖြစ်ပြီပဲဟာ၊ မေမေလဲ ပြောတယ်၊ ငါ့ကိုယ်ငါလဲ သိတာပေါ့၊ ငါ့နိ့ုကလဲ ခုတော်တော်တောင် ထွက်နေပြီ၊ အရင်ကလို ပြားပြားကြီး မဟုတ်တော့ဘူး၊ ဘရာစီယာတောင် ဝတ်လို့ရနေပြီပဲဟာ၊ ရှက်ရှက်မှာတောင် မေမေ့ကို အမွေးမဲမဲကြီးတွေ မပေါက်သေးပေမဲ့ ပါးပါးနုနုလေးတွေ ထွက်နေပြီ။ ဦးဦးက ဒါတောင် ငါ့ကို လာမချစ်သေးဘူး၊ မေမေပြောတော့ ကြီးလာရင် ချစ်မယ်ဆိုပြီး။ သူမေ့နေတာလား မသိဘူး။

ငါကတော့ မမေ့ပါဘူး၊ ငါက အချစ်ခံချင်တာ၊ ငါ့ကို ဘယ်သူကမှ,မှ မချစ်တာ၊ ဦးဦးတစ်ယောက်ပဲ ငါ့ကိုချစ်တာ၊ မေမေလဲ ငါ့ကိုချစ်တော့ ချစ်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဦးဦးချစ်တာပဲ ခံချင်တာ၊ ဦးဦး ဖက်ထားရင် ငါပျော်တယ်၊ ဟုတ်မယ် ခုတလော ဦးဦးက ငါ့ကိုလာဖက်ရင် ငါ့နို့တွေ ရှက်ရှက်တွေ လာလာကိုင်တတ်တယ်၊ အရင်ကဆို
အကိုင်ခံချင်ရင် ငါက သူ့လက်ကို ဆွဲဆွဲပြီး ကိုင်ခိုင်းရတာ၊ ဦးဦး ငါ့ကို ချစ်ချင်နေတာလား မသိဘူး၊ ဒါ ငါအပျိုဖြစ်လာလို့ပေါ့၊ ငါ့ကို ဦးဦး ချစ်လာအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မသိဘူး၊ အို… မေမေ့နားမှာ အလဲို မချစ်ချင်ပါဘူး၊ မေမေ့ကို ပိုနေတဲ့ အခန်းမှာ ခဏသွားအိပ်ခိုင်းရင် ကောင်းမလား မသိဘူး။

ဒီတစ်ခေါက် ဦးဦးနဲ့ မေမေ အိပ်ပျော်နေရင် ဦးဦးမသိအောင် ဦးဦးရှက်ရှက်ကို နမ်းကြည့်အုံးမယ်၊ ပါးကို နမ်းသလို ရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းရတာလား မသိဘူး၊ မဟုတ်ဘူးနေမှာ ဦးဦးရှက်ရှက်က အချောင်းလေးဆိုတော့ ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ရတာနေမှာ၊ ဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်တယ်၊ ငါသိတယ် ကိုရီးယားကားထမဲ ှာ ပါတယ်၊ ဟိုမိန်းမက ဇာတ်လိုက်မကို သင်ပေးတာ၊ လက်ချောင်းကို ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပြီး ဒီလို ဒီလို ရှက်ရှက်ကို စုတ်ရတယ်ဆိုပြီး လျှာနဲ့တောင် ရက်ပြလိုက်သေး။ ဟုတ်တယ် အဲဒါမျိုးလုပ်ရမှာ။

ငါ့ကျတော့ ဦးဦးက ဘယ်လိုလုပ်မလဲ မသိဘူး၊ စုတ်စရာမှ မရှိတာ၊ အို… သူသိမှာပေါ့၊ သူကလူကြီးပ၊ဲ ငါဦးဦးကို တက်ခြွပီး ရုပ်ရှင်ထဲကလို ပွတ်ချင်တာ၊ မေမေ ရှိနေရင် ဒီလိုလုပ်လိ့ု မဖြစ်ဘူး၊ တိတ်တိတ်လေး ခိုးလုပ်ရမှာ၊ မေမေ အိပ်ပျော်နေတုန်း ငါ ဦးဦးရှက်ရှက်ကို စုတ်ကြည့်အုံးမယ်၊ မေမေ မမြင်အောင် စောင်ကြီးနဲ့ အုပ်ပြီး စုတ်လိုက်အုံးမယ်။ နောက် ဦးဦးက ငါ့ဟာ ပြန်စုတ်ချင်ရင် အရမ်းကောင်းမှာ ဟိုကားထဲ လုပ်သလို ပြောင်းပြန်ပေါ့၊ အလဲ ို လုပ်ရင်တော့ မေမေနိုးမှာဘဲ၊ မေမေနိုးလို့ မဖြစ်ဘူး၊ အော်… ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ၊ ဦးဦးက ပြန်လုပ်ချင်ရင် တိတ်တိတ်လေး ဦးဦးကို ခေါ်ပြီး ပိုနေတဲ့ အခန်းထဲကို သာွ းလိုက်မယ်။ အဲဒါဆို မေမေ မသိနိုင်တော့ဘူး။ XXXXXXX

အပိုင်း ၃။

နှစ်ဆယ်။

သမီးက အပျိုဖြစ်လာမှ အတတ်ဆန်းလာပြီ၊ သူ့အမေ မသိသေးဘူး ထင်တယ်၊ ညည ငါ့ဟာကို တိတ်တိတ်လေး လာလာစုတ်တာ၊ ပြောလို့လဲမဖြစ်၊ လူက စိတ်ရိုင်းထ,ထ ချင်လာတာ၊ မနည်း ထိန်းထိန်းထားရတာ၊ မိဗျိုင်းသာ အဲလိုလာလုပ်လို့ကတော့ စိတ်ရိုင်း က ထပြီပေါ့၊ ခု အနားမှာကလဲ မိဗျိုင်းကလဲ အိပ်နေတော့ အတင်းဘဲ စိတ်ရိုင်းကို မထ အောင် ထိမ်းနေရတာ၊ မလယွ်ဘူး၊ တော်ကြာ မပေးလုပ်ရင် သူ့ကို မချစ်တော့ဘူးလေး ဘာလေးနဲ့ဆိုမှ၊ သမီးကလဲ တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့ ချစ်စရာကောင်းလာတာ၊ မိဗျိုင်းသာ အနားမှာ မရှိလိ့ုကတော့ ငါ့စိတ်ရိုင်း ထပြီပေါ့။

ဘယ်နှနှစ်ရှိပြီလဲ အကို့စိတ်တိုင်းကျ ငါနေလာတာ၊ ငါ အကိုလုပ်သမျှကို ခံခဲ့တာ၊ သမီးတောင် အခု အပျိုဖြစ်နေပြီ၊ ငါခုထိ အကိုနဲ့ ယူပြီးကတည်းက အကိုကလလွဲ့ ို ဘယ်ယောက်ျားနဲ့မှ အထိမခံခဲ့တော့တာ၊ အမြတဲမ်း အကိုက ဒီလို မစို့မပို့ချည်း လုပ်တာ ငါလဲ ထိထိမိမိ ဖြစ်ချင်လာတာပေါ့၊ အရင်ကတော့ အကို့ကို ငါသစ္စာရှိရမယ်ဆိုပြီး ငါဘယ်လောက် စိတ်ထထ ငါ့ကိုငါ ဒါမျိုးတွေရိုးနေပြီ ဆိုပြီး စိတ်ဖြေခဲ့တာ၊ ငါသာ တကယ်လိုချင်လိ့ုကတော့ အပြင်ခဏသာွ းပြီး ကြိုက်တ့လဲူ မျက်စပစ်ပြလိုက်တာနဲ့ လိုချင်တာရမှာ အသေချာပေါ့၊ အို စပြီးရင် ဇယားရှုပ်တတ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယပ် ဲ အောင့်အီးနေခဲ့တာ။ ကြာတော့ ငါလဲ လူပဲ၊ သွေး နဲ့ သားနဲ့ မနေနိုင်ဘူး။

ဦးဦးကသိတယ်၊ ငါညည သူ့ရှက်ရှက်ကို စုတ်တာ၊ သူ့လက်နဲ့ ငါ့ခေါင်းကို လာလာကိုင်တယ်၊ ငါလဲခံချင်တာ၊ မေမေက အနားမှာ အိပ်နေလ့၊ို မေမေ မသိအောင်လဲ လုပ်ရသေးတယ်၊ အသံထွက်ချင်တာတောင် မထကွ်ရဘဲူး၊ အတင်းအောင့်ထားရတယ်။ ငါလဲ ဦးဦးလုပ်ပေးတာ ပြန်ခံချင်လိုက်တာ၊ ဦးဦးက မေမေသိမှာ ကြောက်လို့နဲ့ တူတယ် သိပ်မလှုပ်ဘူး၊ ငါလုပ်ပေးတာ နည်းနည်းကြာရင် တစ်ခါတည်း ငါ့ကို ဆွဲပြီး သူတအား ဖက်ထားတာ၊ လှုပ်လို့တောင် မရဘူး၊

ဒီတပတ် အပြင်ထွက်ပြီး ဆံပင်သာွ းညှပ်အုံးမယ်၊ ဆံပင်ညှပ်မယ်ဆို သမီးနဲ့ အကိုက ဘယ်တော့မှ မလိုက်ချင်ဘူး၊ သူတို့ဆိုင်မှာ ငုတ်တုတ်ကြီးမှ မစောင့်ချင်တာ၊ ငါ့ဖာသာငါပဲ သာွ းရတာ၊ ဒီတခါတော့ အရဲစွန့်ပြီး ဟိုဆိုင်မှာ သာွ းညှပ်မယ်၊ အဲဒီဆိုင်အကြောင်း ငါသိထားတာကြာပြီ၊ ငါခုထိ အဆက်အသွယ်ရှိတာ မစန်း တစ်ယောက်ပဲရှိတယ်၊ သူ့ဆီက ကြားတဲ့ သတင်းပေါ့၊ ဒီလိုပဲ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း သူ့နဲ့ တစခ် ါတစ်ခါ တွေ့တွေ့ပြီးပြောရတာ၊ ငါ့အကြောင်းတော့ ဂဂနန သူ့မပြောပါဘူး၊ သူကတော့ ငါယောက်ျားရ ကံကောင်းတယ် ပြောတာပေါ့၊ ငါကလဲ သူ့ကို ပိတ်ထားရတယ်၊ ငါကြီးပာွ းနေတ့အဲကြောင်း ဘယ်သူမှ မပြောဖို့၊ သူလဲ မပြောပါဘူး၊ ဘယ်ပြောမလဲ သူငွေလိုတိုင်း ငါ့ဆီကဆွဲနေတဲ့ဟာ၊ ငါကလဲ တခါမှ,မှ ပြန်မတောင်းတာ၊ သူ့ကျေးဇူးကလဲ ရှိထားတယ်မိ့ုလား၊ ကိုယ်က တတ်နိုင်တုန်း ကူညီရတာ။

သူကပြောတယ် အဲဒီဆိုင်က အပျိုကြီးတွေ မုဆိုးမတွေ အကြိုက်တဲ့၊ ငါအရင်ကလုပ်ခဲ့တဲ့ မာဆတ် သဘောမျိုး၊ ကာွ တာက ဒီဆိုင်ကိုလာတာ မိန်းမချည်း၊ ခုတော့ သွားကြည့်အုံးမယ်၊     ငါ့ဘဝလဲ   မုဆိုးမသာသာပဲဟာ၊ ဆိုင်ကတော့              ရှိသေးတယ်
ဒီနာမည်နဲ့ပဲ ဖငွ ့်ထားတာ၊ ဟိုနေ့က လမ်းကြုံလို့ အဲဒီလမ်းထဲ ကားနဲ့ပတ်ကြည့်ခဲ့တာ၊ ငါမနေနိုင်တော့ဘူး၊ ဒီကိစ္စ ဘယ်လောက်ပဲ ငါ့စိတ်ထဲ ရိုးနေပြီလိ့ု ထင်ရပေမ့၊ဲ မလုပ်တာ ကြာလာတော့ အလိုလို မီးကတောက်လာတာ၊ ဒီထက်ပိုပြီး မအောင့်နိုင်တော့ဘူး၊ လိုချင်လာတာ၊ ငါ့စိတ်ထဲမှာ တောက်နေတဲ့ အရာကို ပိုက်ဆံနဲ့ပဲ ငြိမ်းလိုက်တော့မယ်၊ ငါ့မှာ ပိုက်ဆံတွေ အများကြီးရှိတာပဲ၊ ခုမှ ငါသဘောပေါက်တယ်၊ ငါအရင် မာဆတ်မှာ လုပ်တုန်းက လာတ့သဲူတေလွ ဲ သူတို့မီးတွေ လာငြိမ်းတယ်ဆိုတာ။

သမီးလဲ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်နေပြီထင်တယ်၊ အပျိုဖြစ်ပြီဆိုတော့ ဝင်ပြီနေမှာ၊ သူ့ဟာ ငါ့ကို လာပွတ်ခိုင်းတယ်၊ အရင်ကလို ထိရုံလေးနဲ့မရတော့ဘူး၊  ဒါ ရိုးရိုးမဟုတ်တော့ဘူး၊ ငါကလဲ ခု သမီးကို စိတ်ဝင်စားနေပြီ၊ သမီးကလဲ ငါ့နဲ့ဆို အသစ်အဆန်းလပို ဲ၊ သမီးက ပိုပွင့်လင်းတယ်၊ မိဗျိုင်းက ငါ့ကိုသာ ပြုစုတတ်တာ၊ သူ့ကို ဟိုဟာလုပ် ဒီဟာလုပ်ဆိုပြီး ပြန်မလုပ်ခိုင်းတတ်ဘူး၊ ငါ့သဘောပဲ၊ ငါ့ဟာငါ သူ့ကိုလုပ်ချင်သလိုလုပ်၊ သူခံတယ်၊ သမီးကတော့ သူလိုချင်တာ သူသိတယ်။ သူငါ့ကို လုပ်လုပ်ခိုင်းတတ်တယ်၊ ငါလဲ မိဗျိုင်းနဲ့ သမီးကြား ဒုက္ခရောက်ပြီနဲ့ တူတယ်၊ မိဗျိုင်းသိရင်တော့ ငါ့ကို စိတ်ဆိုးမလား မသိဘူး၊ မိဗျိုင်းနဲ့လဲ ငါမခွဲချင်ဘူး၊ သမီးနဲ့လဲ မခွဲချင်ဘူး။

ဟိုတနေ့ထကဲ ဖုန်းကြိုဆက်ပြီး သေချာချိန်းထားတာ၊ ဒီနေ့ ၁၀ နာရီလာမယ် ဆက်ရှင်ပါယူမယ် ဆိုပြီး၊ ဆက်ရှင်ဆို သူတို ့ သဘောပေါက်ပြီးသား၊ ဒါနဲ့ ၁၀ နာရီအရောက် သာွ းလိုက်တယ်၊ နာမည်ကို ပြောလိုက်တာနဲ့ သူတိ့ုသိပြီ၊ အပေါက်ဝက ငါ့အရယွ်လောက် အမျိုးသမီးက ငါ့ကို အတငွ ်းခန်းထဲ ခေါ်သာွ းတယ်၊ အပြင်မှာတော့ ဆံပင်ညှပ်တဲ့ ခုံ ၄-၅ လုံးလောက်နဲ့ ကောင်မလေးတွေ ညှပ်ပေးနေတာ၊
အညှပ်ခံနေတာလဲ အမျိုးသမီးကြီးတေခွ ျည်း၊ ဆိုင်းဘုတ်က အမျိုးသမီး အလှပြင်ဆိုင်လိ့ု ရေးထားတာ၊ ယောက်ျားတေေွ တာ့ တစ်ယောက်မှ မတွေ့ဘူး၊ အတငွ ်းခန်းထေဲ ရာက်တော့ သူက ဘယ်သူနဲ့ သွားမှာလဲတဲ့၊ မသိဘူးလေ၊ ကောင်းတဲ့ တစ်ယောက်ပေါ့လိ့ု ပြောတော့ သူက အင်း… အားလုံး သုံးသောင်း ကျမယ်နော်၊ ခေါင်းလျှော၊် ဆံပင်ညှပ်ပါ ပါမယ် ဆိုတော့၊ ဒါနဲ့ ငါက အင်း… ဆိုပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက တစ်သောင်းခေါက် ၃ ခေါက်ကို ဆထွဲုတ်ပြီး ပေးလိုက်တယ်။ ပိုက်ဆံယူပြီး သူက လာဆိုပြီး ဘေးနားက လှေခါး ကျဉ်းကျဉ်းလေးအတိုင်း အထပ်ခိုးပေါ် တက်သာွ းတော့ နောက်က လိုက်တက်လိုက် တယ်။

အထပ်ခိုးပေါ်မှာ အခန်းလေးတွေ ဖွဲ့ထားတာကိုး၊ တဖက်ကို ၃ ခန်းလား မသိ၊ အပြင်က ဆံပင်ညှပ်တဲ့ အခန်းမှာတော့ အပေါ်မှာ အထပ်ခိုးမရှိပါဘူး၊ အတွင်းခန်းကိုဘဲ အထပ်ခိုး ထည့်ပြီး ၂ ထပ်လုပ်ထားတာ၊ အောက်မှာလဲ နောက်မှာ တစပ် ိုင်း ရှိသေးတဲ့ပုံ။ အစွန်ဆုံး က အခန်းကို ဖွင့်ဝင်လိုက်တော့ အထမဲ ှာ ယောက်ျားတစ်ယောက်၊ ၃၀ ဝန်းကျင်လောက် ထင်တာဘဲ၊ ငါ့ထက်တော့ငယ်တာပေါ့၊ လူပုံကတော့ တောင့်တောင့်တင်းတင်းပ၊ဲ ကြည့်ရ တာ မဆိုးပါဘူး၊ ရုပ်ရည်လဲ ခန့်သန့်သန့်ပါဘ၊ဲ ခေါ်လာတဲ့ အမျိုးသမီးက ကြိုက်လားလိ့ု မေးတော့ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တယ်၊ ဘာရွေး စရာရှိလဲ ဒီကိစ္စ လာတာပဲဟာ၊ အားလုံး အတူတူပဲ နေမှာပေါ့၊ ခေါင်းညမိ ့်ပြတာ တွေ့တော့ အမျိုးသမီးက အပြင်ပြန်ထွက်ပြီး တံခါး ဆွဲပိတ်သွားပေးတယ်၊

အထကဲလူက ထောက်ကနဲ အယဲားကနွ ်းကို ဖွင့်လိုက်တော့ ဝူးဝူးဝူးဝူးနဲ့ အဲယားကွန်းက စလည်တယ်။ ပြီးတော့ သူက မမ ပူနေမှာစိုးလို့ ဆိုပြီး သူ့အဝတ်တေကွ ို စချတွ်တယ်၊ ကိုင်လာတဲ့ ပိုက်ဆံအိတ်ကို အခန်းဒေါင့်က ရေသန့်ဘူးတွေ တင်ထားတဲ့ စာပွဲသေးသေး လေးပေါ် လှမ်းတင်လိုက်ပြီး သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ သူက တစက်ိုယ်လုံး ချွတ်ပြီးနေပြီ၊ အစကတည်းက အောက်က ဘာမှခံဝတ်ထားပုံမရ၊ ပေါင်ကြားကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ဟာက တော်တော်လေးကို ကြီးနေပြီ၊ ကြည့်ရတာ ဒီလိုကြီးနေအောင် လေ့ကျင့်ထား ပုံပဲ၊ ထောင်လာရင် ဘယ်လောက်တောင် ကြီးမလမဲ သိဘူး။ ခမံ ှခံနိုင်ပါ့မလားပဲ။

ဟော မေမေ အပြင်သာွ းတယ်၊ ဆံပင်သာွ းညှပ်တာတဲ့၊ ပြီးရင် ဖုံးခေါ်လိုက်မယ် အသင့် လုပ်ထားတဲ့ အပြင်မှာ နေ့လည်စာ သာွ းစားမယ်ဆိုတ့။ဲ အတော်ပဲ ဦးဦးနဲ့ ငါ ၂ ယောက်တည်း၊ မေမေ မသိအောင် တိတ်တိတ်ကလေး လုပ်နေတာ မဝဘူး၊ ခုမှ ဦးဦးနဲ့ ၂ ယောက်တည်း၊ ဦးဦး… ဦးဦး ဆိုပြီး အခန်းထဲ ပြေးဝင်လိုက်တယ်၊ ဦးဦးက စာကြည့် စားပွဲမှာ ထိုင်ပြီး အလုပ်နဲ့ ဆိုင်တာတွေ လုပ်နေတာ၊ သမီးက ပြေးဝင်လာပြီး ဦးဦး ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ပြီး ပြောလိုက်တာပေါ့၊ မေမေ ဆံပင်သာွ းညှပ်တယ် ဦးဦးသိလားဆိုတော့၊ အင်းတဲ့။ အင်… ဦးဦးကလဲ မပျော်ဘူးလား၊ ခု ဦးဦးနဲ့ သမီး ၂ ယောက်ထဲ အိမ်မှာလေဆိုမှ ဦးဦးကသိတယ်။

လာ ဆိုပြီး သမီးက ထိုင်နေရာက ငါ့ကိုဆွဲခေါ်ပြီး ကုတင်ပေါ် တွန်းချလိုက်တယ်။ သူကတော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ ချွတ်လို့၊ မျက်မှန်က တပ်ထားတာဆိုတော့ သမီးကို သေချာ မြင်နေရတာ၊ သမီးကိုယ်လုံးလေးက လှလိုက်တာ၊ ကြည့်လိ့ုတောင် မဝ၊ ရင်သားလေးများ လုံးနေတာပဲ၊ ကြည့်နေတုန်း သမီးက ငါ့ကိုယ်ပေါ် တက်ခြွပီး ငါ့အကျႌ၊ လုံချည်တွေ ဆွဲချွတ်တော့တာပဲ။ ငါလဲ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတော့ သမီးကို အရင်နမ်းပေး၊ ဦးဦးနမ်းတာ ခံချင်နေတာကြာပြီ ဆိုပြီး ငါ့ကိုယ်ပေါ်က ခရွ က်တန်းလန်း ဒူးထောက်ပြီး မျက်နှာနား လျှောက်လာတယ်၊ သမီးပေါင်ကြားထကဲဟာက ဖွေး ပြီး လှလိုက်တာ၊ အနီးကပ်ကြည့်မှ သိတယ်၊ သမီးက ငါကြည့်နေတာ သိလို့ထင်တယ် မျက်နှာနား ခထွားပြီး သူ့ဟာကို သေချာပြတာ၊ ပြီးတော့မှ ငါ့မျက်မှန်ကို သူဆွဲချွတ်ပြီး ငါ့ပါးစပ်နဲ့ သူ့ဟာကို သေသေချာချာ ကပ်ပေးတယ်။

သူကအနားကပ်လာပြီး အကျႌချွတ်ပေးမယ် လုပ်တော့၊ အို အကျႌမချွတ်နဲ့ ဆိုပြီးပြော လိုက်တယ်၊ သူက နားမလည်သလို ကြည့်တယ်၊ မချွတ်ဘဲ ဘယ်လိုလုပ်မလဲပေါ့၊ ဒီတော့ ဒါပဲချွတ်ဆိုပြီး မျက်ရိပ်နဲ့ အောက်ကိုပြတော့ သူ သဘောပေါက်သာွ းတယ်၊ ဝတ်ထားတဲ့ ကိုရီးယား ထမီစကပ်က ဘေးဇစ်ကို သူဆွဲချရင်း အကျႌတွေ ကြေကုန်မှာပေါ့တဲ့၊ ကိစ္စမရှိဘူးလိ့ု ပြန်ပြောရင်း သူချွတ်လို့ လယွ်အောင် ဗိုက်သားကို နဲနဲရှပ်ပေးလိုက်တယ်၊ ငါတောင် ဗိုက်သား ခပ်စူစူ ဖြစ်နေပြီပဲ။ ခုမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိထားမိလိုက်တယ်။ သူက ချွတ်ချလိုက်တဲ့ ထမီစကပ်ကို ကောက်ယူလို့ အခန်းဒေါင့်မှာရှိတဲ့ တန်းက ချိတ်မှာ သာွ းချိတ်တယ်၊ ပြီးမှ ပြန်လာပြီး အောက်က ခံထားတဲ့ အတွင်းခံကို အသာလိပ် ချွတ်လိုက်တယ်။ ကျွတ်သွားတဲ့ အတွင်းခံကို ကောက်ယူပြီး ပြန့်သာွ းအောင် ခါရင်း စောစောကတန်းမှာပဲ ချိတ်နဲ့ သာွ းချိတ်တယ်၊ ပြီးမှ ဂျာပေးရမလား မမတ့။ဲ ခဏ စဉ်းစားပြီး ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တယ်။

ဘောက်ဆူးကောင်းကောင်း ပေးရမယ်နော် လို့ပြောရင်း အကျႌတန်းအောက် သူ့အိတ် ထကဲ ယိုးဒယားလုပ် တာဝါထုပ်ကို သာွ းယူလာပြီး အလုံပိတ်ထားတဲ့ ပလပ်စတစ်စကို ဗျိကနဲ ဆွဲဖြဲလိုက်တယ်၊ ဒီမှာထိုင် မမ ဆိုပြီး အခန်းလယ်က ခါးစောင်းလောက်ရှိတဲ့ စပါယ်ရှယ် ကုတင်ကို လက်နဲ့ပုတ်ပြတယ်၊ အမလေးဟဲ့ ကုတင်ကလဲ ငါခြေဖျားထောက် ပြီးတောင် တက်ထိုင်ရတယ်၊ စားပေွဲ လာက်နီးနီး မြင့်တာဘဲ။ လှဲအိပ်လိုက်လေ မမ ဆိုပြီး သူက ခေါင်းအုံးကို အသင့်ပြင်ပေးတယ်။ ခေါင်းအုံးစွပ်ကလဲ ကြည့်ရတာ အသစ်၊ အိပ်ယာခင်းလဲ အသစ်ပဲ၊ မဆိုးဘူး၊ သန့်ပုံတော့ရသား၊ လှဲချလိုက်တော့ သူက ခြေရင်းဘက်လျှောက်လာပြီး ခြေ ၂ ဘက်ကို အသာဆွဲထောင်လိ့ု ပေါင်ကို ကားလိုက် တယ်၊ ပြီးတော့ လက်ထကဲ တာဝါနဲ့ ပေါင်ကြားကဟာကို သေသေချာချာ ဖွဖွလေး သုတ်ပေးတယ်၊ တကယ့်ကို အသေးစိတ်၊ နှုတ်ခမ်း ၂ ဖက်ကို လက်နဲ့ အသာဖြလဲို့ ကြားထထဲ ိ သေချာသုတ်တာ၊ ဖင်ပေါက်ထိ သုတ်တော့ လူက တနွ ့်ကနဲ တနွ ့်ကနေဲ တာင် ဖြစ်သာွ းတယ်။ သေချာသုတ်ပြီး တာဝါကို အခန်းဒေါင့်က အမှိုက်ပုန်းထဲ ဘက်စ်ကက် ဘော သငွ ်းသလို လှမ်းပစ်လိုက်တယ်။ လက်ဆကလဲ တည့်လိုက်တာ တန်းဝင်တာဘဲ၊ တနေဘ့ယ်နှစ်ခု ဒီလိုပစ်သွင်းနေလဲ မသိဘူး၊ ပြီးတော့မှ ထောင်နေတဲ့ ပေါင် ၂ လုံးကို လှမ်းကိုင်ပြီး သူ့ခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲ ငုံ့ချလိုက်တယ်။

တခါမှ ဒီလိုမနမ်းဘူး၊ နမ်းရကောင်းမှန်းတောင် မသိ၊ သမီးက အတတ်ဆန်းတွေ ဘယ်လို တတ်နေတာလ၊ဲ မိဗျိုင်းတောင် မစုပ်ပေးတဲ့ ငါ့ဟာကိုလဲ စုပလ်ိုစုပ်၊ သမီးစိတ်ရိုင်း ထတာကလဲ ကြောက်စရာ၊ ပါးစပ်ဝမှာ လာတေ့ထားတဲ့ သမီးဟာကို ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ၊ သမီးက အပေါ်က ငြိမ်ငြိမ်မနေ၊ သူ့ဟာနဲ့ ပါးစပ်ကို လာပွတ်နေတာ၊ တော်ကြာ သာွ းနဲ့ ထိမိလိ့ု သမီးဟာ နုနုလေး အနာဖြစ်သာွ းမှာ စိုးတာနဲ့ နှုတ်ခမ်း ၂ ခုကို စုပြီး ထော်လိ့ု သာွ းနဲ့ မထိအောင် အတင်းကာထား ရတယ်။

တကယ့်ကို ပရို ပီသပါပေတယ်၊ အရသာက အလိမ့်လိုက် အလိမ့်လိုက် တက်လာတာ၊ လျှာစွမ်း ထိချက်က ကြက်သီးတောင် ဖျဉ်းဖျဉ်း ထတယ်၊ နှုတ်ခမ်း ၂ ဖက်ကို အသာဖြလဲို့ အတငွ ်းသားတေကွ ို ကလိသာွ းတာများ အထကဲ ကလီစာတေေွ တာင် ဗျောင်းဆန်သာွ း သလား ထင်ရတယ်၊ ခံဖူးသမျှထဲက ဟိုကောင် ဝင်းလတ် ဆေးမူးမူးနဲ့ င့ါဟာ စိမ်ပြေနပြေ ရက်တာ အကောင်းဆုံးလို့ ထင်ခဲ့တာ ခု ဒီပရိုနဲ့ကျမှ ဝင်းလတ် ဒေါင့် ရောက်သာွ းတယ်၊ ဘယ်လို ကျင့်ထားတယ်မသိ၊ သန်လိုက်တဲ့လျှာ၊ အပေါက်ဝကို တစွပ်စွပ်ထိုးတာများ ဟိုဟာနဲ့ ထိုးနေသလား မှတ်ရတယ်၊ ဟော… ပျော့ပြောင်းပြန်တော့လဲ သူ့အပြင်မရှိ၊ ဆိတ်များ သစ်ရကွ်စားသလို အစေ့ကို လျှာနဲ့လိမ်ပတ်ပြီး ဆယွဲူသာွ းတယ် ထင်ရအောင်ကို သူစွမ်းနိုင်တယ်၊ ကောင်းလနွ ်းလို့ လက်က ကုတင်ဘေး ၂ ဘက်ကို တင်းတင်းဆုတ်ပြီး ကော့နေတဲ့ ဖင်တောင်အောက် ပြန်မကျတော့ဘူး။ မောလိုက်တာ မောလိုက်တာ၊
အထကဲ ပူကနဲ ပူကနနဲ ဲ့ လှိမ်လှိမ့်ဆင်းဆင်းသွားတာ ဘယ်နှစ်ခါ ရှိမှန်းတောင် မသိတော့။ ဦးဦးနမ်းပေးတာ အရမ်းကောင်းတာပဲ၊ နှုတ်ခမ်းက အထကဲ ဟာလေးကို သာွ းသာွ း ထိနေတာ နေလို့ အရမ်းကောင်း၊ ဒါကြောင့် ဒီလိုလုပ်ကြတာကိုး၊ ရပ်ကိုမရပ်ချင်ဘူး၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ငါက ဒီလိုလှုပ်ပေးမှ ရတာ၊ ဦးဦးခေါင်းကြီးက လှုပ်လို့မှ မရတာ၊ ငါတက်ဖိထားတာကိုး၊ ငါ့စိတ်ထဲမှာ ငါ့ကိုယ်ထဲက အရည်တွေ ထကွ်ကျနေသလိုပဲ၊ ဦးဦးပါးစပ်မှာ ပေကုန်ပြီထင်တယ်၊ ဦးဦးသိမှာပေါ့၊ ဒီလိုအရည်တွေ ထွက်တယ်ဆိုတာ၊ ပေပစေ၊ ငါကမှ ခာွ လို့မရတာ၊ ခာွ ကို မခွာချင်တာ၊ ရင်ထမဲ ှာလဲ လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ၊ မောသလိုလို၊ ဦးဦးက အရမ်းချစ်တတ်တာပဲ။ သမီးကိုလဲ အရမ်းချစ်တယ်၊ ဒါကြောင့် သမီးကလဲ ဦးဦးကို အရမ်းချစ်တာပေါ့။

လူကလဲ မောနေပြီ၊ အင်း… အသက် ကြီးလာလို့လား မသိဘူး၊ သက်လုံက သိပ်မကောင်းချင်တော့ဘူး၊ တော်တော်မောတော့ သူက လှမ်းမေးတယ် လုပ်ရတော့ မလားတ့၊ဲ အတော်ပဲ၊ သူဟာြ့ ကီး စိမ်ပြီး အမောဖြေရမယ်၊ ချက်ခြင်းပဲ အင်း… လို ့ ပြောလိုက်တာ အသံက လေသံလောက်နဲပဲ့ ထွက်တော့တယ်။ သူကထရပ်ပြီး စောစောက အိတ်ကို သွားနှိုက်ပြန်တယ်၊ ဘာနှိုက်တာလဲ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်စိက သူ့ဟာကို သာွ းမြင်တယ်၊ အင်း… သူ့ဟာက စောစောကလောက် အတိုင်းပါဘလဲား၊ ပိုလဲမကြီး လာဘူး၊ တအားကြီးလဲ မထောင်နေဘူး၊ အမြတဲမ်း ဒါချည်းလုပ်နေလိ့ု ဒေါင်ဒေါင်မြည် မထောင်တော့တာလား။ ဒီလို ငိုက်စိုက်ကျနေတဲ့ ဟာတောင် တော်ရုံလူ ဒေါင်ဒေါင်မြည် နေတဲ့ ဟာလောက်ရှိနေတာ၊ ကြည့်နေမှန်းသိတော့ သူက ကွန်ဒုံစွပ်မလိ့ုလေ မမ ဆိုပြီး၊ လက်ထကဲ ကွန်ဒုံကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ဖေါက်လို ့ သူထိပ်မှာ့ ကပ်ပြီး စွပ်လိုက်တယ်၊ ဟုတ်တယ် သေချာတယ်၊ သူဟာ့ ဒီလိုပဲနေမှာ၊ ပျော့နေရင် ကွန်ဒုံကို အဲလိုစွပ်လိ့ုမရဘူး၊ ငါသိတာပေါ့၊ အရင်က ငါစွပ်ပေးနေကျ။

အနောက်ကို ပြန်လျှောက်လာပြီး ပေါင် ၂ လုံးကို လက်နဲ့ ပင့်လို့ ကုတင်စောင်း ထိရောက်အောင် ဆခွဲ ျလိုက်တယ်၊ ကိုယ်က လျှောကနဲ အောက်ဘက်ဆင်းသာွ းလို ့ လိပ်တက်သာွ းတဲ့ အကျႌကို ကိုယ်ကို ဟိုဘက် ဒီဖက်လှည့်ပြီး ပြန်ဆွဲချတော့ သူက ကူပြီး ဆခွဲ ျပေးတယ်၊ ဒီတော့ သူ့ဟာ ငါ့ပေါင်နဲ့ ထိမိတာပေါ့၊ သူ့ဟာက အရမ်းပျော့နေတာ မဟုတ်သလို အရမ်းအမာကြီးလဲ မဟုတ်ဘူး၊ မမာတမာ အနေတော်မျိုး၊ အိုး စောက်ကောင် ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ထိုးလိုက်တယ်၊ ပါးစပ်က အ… လို့ အသံတောင် ထကွ်သာွ းတယ်၊ နာလို့မဟုတ်ဘူး၊ ဘယ်နှနှစ်ရှိပြီလဲ ဒါမျိုးမခံတာ၊ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ လန့်သာွ းတာပေါ့၊ ငါ့ဆီက အသံထကွ်လာလို့ ထင်တယ်၊ သူဆက်မထိုးပဲ ငါ့ကိုလှမ်းကြည့်တယ်၊ ငါက ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဆက်လုပ်ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ ခေါင်းညမိ ့်ပြမှ သူက ဆက်တိုးတယ်၊ တိုးဝင်လာတာ အရသာ ရှိလိုက်တာ၊ ဒါမျိုး ငါခံချင်တာ၊ အကိုနဲ့ဆို ဘယ်လောက် ကောင်းလိုက်မလဲ၊ ထောက်ကနဲ တစ်ခါတည်း ချက်ကောင်းကို ထိတာဘ၊ဲ အလိုအလျောက်ပဲ ငါ့လက်တစ်ဖက်ထောင်ပြီး ခဏ ရပ်ခိုင်းလိုက်တယ်၊ သူသိတယ် ထင်တယ် အဲဒီနေရာကို ထောက်ပြီး ရပ်နေတာ၊ ငါ မျက်စိမှိတ်ပြီး အဒဲ ီအရသာ ခံစားနေလိုက်တယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ အကို အကိုပဲ ဖြစ်လိုက်ပါတော့။

သမီးမောပြီ ဦးဦးရယ်၊ မရတော့ဘူး၊ ခြေပစ်လက်ပစ်ပဲ ဦးဦးပေါ်ကနေ ဘေးကို ကန့်လန့်ဖြတ် ပစ်လသဲာွ းတယ်၊ အားကို မရှိတော့တာ၊ ဦးဦးက ပေပွနေတဲ့ သူ့ပါးစပ်ကို သူ့ဖာသာသူ လက်နဲ့ ပွတ်သုတ်ပြီး၊ သူ့နားထိရောက်အောင် ငါ့ကဆိုွဲပြီးလာဖက်တယ်၊ ငါလဲ ဦးဦးကို ပြန်ဖက်ထားပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲ နေနေလိုက်တယ်၊ ဘာမှကို လုပ်ချင်စိတ် မရှိတော့ဘူး ဦးဦးရယ်၊ ဒါကြောင့် ရုပ်ရှင်ထဲမှာ ၂ ယောက် အတူတူ နမ်းကြတာပေါ့၊ တစ်ယောက်က မောသွားရင် နောက်တစ်ယောက်က အနမ်းမခံရမှာ စိုးလို့နေမှာ၊ ဦးဦးကို ခဏခဏ မေမေ မသိအောင် နမ်းပေးနေတာဘ၊ဲ ဒီတစ်ခါတော့ အနမ်းမခံနဲ့တော့နော်၊ သမီး မလှုပန် ိုင်တော့ဘူး၊

အဒဲ ီအရသာက တစိမ့်စိမ့်တက်လာတာ၊ ဒီလိုရပ်နေရုံနဲ့ မရတော့ဘူး၊ ဒါကြောင့် ထောင်ပြီး ခဏရပ်ထားခိုင်းတဲ့ လက်ကို အောက်ချလိုက်တော့ သူက ပေါင်ကို သူ့ဘက် အရှိန်ရအောင် ဆွဲယူပြီး စထိုးတော့တာပဲ၊ တော်လိုက်တာ ထိုးချက်တိုင်း ချက်ကောင်းကို ထိတာ၊ ဘမောင်တ့ကို ဒီလိုမဟုတ်ဘူး၊ လူကို မရွ ရွအောင် ကစားတာ၊ ထိသလိုလုပ်လိုက် မထိသလို လုပ်လိုက်န့၊ဲ ငါကထိအောင် လိုက်လိုက်ကော့ပြီး ခံရတာ၊ ဒီပရိုကတော့ တချက်မှ ချက်ကောင်း မလတွ်ဘူး၊ အီဆိမ့်နေတာပဲ၊ အဲဒါမှ တန်တာ၊ ဒီလောက် ထိချက်များတော့ ဘယ်ခံနိုင်မှာဘဲ ခဏလေး ပွင့်ထွက်တာပေါ့၊ ငုတ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ မသိဘူး၊ ပွင့်ထွက်ချက်ကတော့ ရေလည်ပြင်းတယ်။ လူကို
မျောသာွ းတာပ။ဲ

ဦးဦးဘေး ခဏလှဲနေလိုက်တာ အမောတော်တော် ပြေသာွ းတယ်၊ ငါ ရှက်ရှက်ခြင်း ပွတ်ကြည့်ချင်သေးတယ်၊ ခု အခွင့်အရေးရတုန်း တခါတည်း မလုပ်ဖူးတာ အကုန်လုပ် ရမယ်၊ ကုန်းထပြီး ဦးဦးကို ထပ်ခွလိုက်တယ်၊ ဒီတစ်ခါတော့ ဦးဦးရှက်ရှက်ပေါ်မှာ၊ ငါသိသာွ းပြီ ဘယ်နေရာထိရင် အရသာရှိတယ်ဆိုတာ အဲဒီနေရာကို သေသေချာချာ ထိအောင် ဖိလိုက်တယ်၊ ဦးဦးရှက်ရှက်က ပျော့ပျော့လေးဆိုတော့ ဟိုရွေ့ဒီရွေ့၊ မရွေ့ အောင် သေချာလက်နဲ့ ကိုင်ပြီး နေရာမှန်ပေါ် ဖိချလိုက်တာပေါ့။ ပထမတော့ အကြမ်းကြီး မလုပ်ရဲဘူး၊ ဖြေးဖြေးလေး စမ်းကြည့်တာပေါ့၊ အိုး… ဒါပေဲပါ့၊ ကောင်းတာပ၊ဲ နည်းနည်းအရှိန်ရလာတော့ ဦးဦးလဲ ကောင်းလာတယ် ထင်တယ်၊ ဘေးမှာ
ထောက်ထားတဲ့ ငါ့ပေါင်ကို လာညှစ်တာ အရမ်းပဲ နာလိုက်တာ၊ မခံနိုင်ဘူး၊ ဦးဦးလက်ကို အတင်းဖယ်ပြီး လှုပ်လို့မရအောင် ဘေးမှာ ငါ့လက်နဲ့ အတင်းဖိထားလိုက်တယ်၊ အဲဒီတော့မှ ဦးဦးငြိမ်သာွ းတာ၊ ဒါတောင် ပါးစပ်က တအင်းအင်းနဲ့၊ ငါလဲ ကောင်းလာတော့ တအင်းအင်း ဆိုတာ အလိုလို ထွက်လာတာဘဲ၊ စောစောကလို ဖြစ်ပြန်ပြီ၊ ရင်ထဲမှာ လှပ်ကနဲ လှပ်ကနဲနဲ့ မောဆင်းသာွ းတာ၊ အလိုလိုနေရင်း ဦးဦး ကိုယ်ပေါ်က ပြုတ်ကျသာွ းတယ်၊ ဦးဦးကတော့ ငြိမ်နေပြီ၊ ငါ့ကိုတောင် ဆွဲမဖက်နိုင်တော့ဘူး၊ အစောကြီးကတည်းက ငါ့လိုဖြစ်သာွ းတာလား မသိ။

စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်ချင်တာတွေ ပွင့်ထွက်ကုန်လို့လားတော့ မသိ၊ အမောပြေတာနဲ့ နုံးမနေဘဲ လူက လန်းလာတယ်၊ အားသစ်တွေ ချက်ခြင်းပြန်ဝင်လာသလိုဘဲ၊ သူ့ကိုကြည့်တော့ ကွန်ဒုံတောင် ချွတ်ပြီးပြီ၊ ငါမျက်စိပွင့်လာတာ မြင်တော့ အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်တော့မလား မမလို့ လှမ်းမေးတယ်၊ ပြန်မဖြေအားဘူး၊ သူ့ဟာကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာ ဇဝေဇဝါနဲ့ ခု ပြီးသာွ းလဲ သူ့ဟာက ဒီအတိုင်းပါပဲလား၊ ခဏဆိုပြီး လှမ်းခေါ်လိုက်တော့ သူအနား တိုးလာတယ် ကိုယ်ကို သူ့ဘက်စောင်းရင်း ဒါက အမြဲဒီအတိုင်းပဲလားလို့ စိတ်ထဲ မအောင့်နိုင်တာနဲ့ မေးလိုက်တယ်၊ ဟုတ်တယ် မမ ဆေးထိုးထားတာလေ၊ အံ့သြသွား တယ်၊ ဒီလိုဖြစ်အောင် ဆေးထိုးလို့ရတာကိုး၊ ငါက လေ့ကျင့်ထားတယ် ထင်တာ၊ လက်က အလိုအလျောက် အနားရောက်သာွ းတော့ သူက လိုလိုလားလား ရတယ်မမ ကိုင်ကြည့်
လေတ့။ဲ

အောက်ကိုသာ စိုက်နေပေမဲ့ အပျော့ကြီး မဟုတ်ဘူး၊ တတ်ထားတဲ့ ပညာနဲ ့ နည်းနည်းပါးပါး စမ်းသပ်ကြည့်လိုက်တယ်၊ ပုံမှန်လူဆို တဆတ်ဆတ် တောင်ရောပေါ့၊ သူက ဒီလိုမဟုတ် ဒီအတိုင်းပဲ၊ ဘယ်လိုမှ မခံစားရဘူးလားလို ့ မေးကြည့်တော့ ဟင်အင်း မမ ထုံနေတာ၊ ထိတာ သိပ်မသိဘူးတဲ့၊ ခု မမကိုင်ထားတာရော သိလား ဆိုတော့ သိတော့သိတယ် မမ၊ ဟင် သိပြီး ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဆိုပြီး အံ့သြသင့်သလိုပြောတော့ သူက ဟုတ်တယ်၊ သိတော့သိတယ်၊ ဟိုးအရင် ဆေးမထိုးခင်ကလို ဖီလင်တွေတော့ မရှိတော့ဘူးတဲ့။ ဒီအလုပ်က ဒီလိုမှ ကိုက်တာ မမရ၊ လုပ်တိုင်းသာ ပီးနေရင် ကျနော့် တနေ့ ၂ ဆက်ရှင် ဝင်နိုင်ရင် ကံကောင်းပေါ့တဲ့။ ဒါနဲ့ပဲ စပ်စုလိုက်တယ် ဆေးဘယ်မှာ ထိုးလဲပေါ့၊ xxxx လမ်း အောက်ဘလောက်မှာ ကုလားဆရာဝန် တစ်ယောက်ရှိတယ် မမ၊ သူ့နာမည်က ဒေါက်တာ ဘာဘူ—-၊ အင်း… ဘယ်သူ… တစ်ခုခုပ၊ဲ ကျနော် သေချာ နာမည်ကို အကုန် မမှတ်မိဘူး၊ ဘာဘူပဲ မှတ်မိတာ၊ သူ့အိမ်ရှေ့မှာ ဆိုင်းဘုတ်သေးသေး လေး တစ်ခုရှိတယ်၊ ဒေါက်တာ ဘာဘူဘယ်သူဘယ်သူ၊ အမ်ဘီဘီအက်စ် ကာလကတ္တား ဘုံဘေ ဆိုလားပဲ၊ သူ့ဆီထိုးတာ၊ သူက ဒါမျိုးတွေပဲ လုပ်စားတာ၊ အိန္ဒိယက ဆေးနဲ့ဆိုပ၊ဲ ဘယ်ဆိုဒ်လိုချင်လဲ ရတယ်၊ အကုန်ရတယ်၊ ကျနော်ကတော့ ပုံမှန်ဆိုက်ပဲ၊ တချို့ကတော့ ဒီလောက်ကြီး မမ ဆိုပြီး လက်နဲ့ပြတယ်၊ မမ ကြီးကြီးကြိုက်လိ့ုလား၊ ဒီမှာ တစ်ယောက် ရှိတယ် ဆိုတော့ အိုး… မကြိုက်ပါဘူးလို့ ကမန်းကတန်းပြောရင်း ငါကသိချင်လိ့ု မေးတာ လို့ ပြောလိုက်တယ်။

မမအဝတ်ပြန်ဝတ်တော့မလား၊ နောက် တစ်ဆက်ရှင် ဝင်အုံးမလား သူကမေးတယ်၊ သူ့ဟာကိုင်ပြီး စပ်စုနေတာ စိတ်ပါပြန်ပြီ ထင်နေလားမသိ၊ နောက်တစ်ဆက်ရှင် အတကွ ် တောင် လှမ်းဆွယ်လိုက်သေး၊ တော်ပြီ၊ တော်ပြီ၊ ဝတ်တော့မယ် ဆိုတော့ သူက စောစော ကလို တာဝါအသစ်တစ်ခုနဲ့ သေချာသန့်ရှင်းရေး ပြန်လုပ်ပေးပြီး၊ တန်းမှာချိတ်ထားတဲ့ ထမီစကပ်နဲ့ အတငွ ်းခံဘောင်းဘီ သာွ းပြန်ယူလာတယ်၊ ဘောင်းဘီဝတ်ဖိ့ု ထမလို့ လုပ်လိုက်တော့ သူက ခဏ ဆိုပြီး လက်ပြပြီး အိပ်နေရင်းတန်းလန်း ဘောင်းဘီကို ပြန်စွပ်ပေးတယ်၊ ဆားဗစ်ကတော့ တကယ့်ကိုရှယ်။ မတ်တတ်ရပ်လိုက်တော့ သူက ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ထမီစကပ်ကို ဝတ်လို့ရအောင် အသင့် လုပ်ပေးသေးတယ်။
ဘောက်ဆူး မချချင်ပဲ နေမလား၊ ပြန်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်တော့ ပိုက်ဆံအိတ်သာွ းယူပြီး ထောင်တန် ၅ ရကွ် ဆွဲထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျေးဇူးတင်တယ် မမ၊ လှေခါးက ဆင်းသာွ းရင် နောက်တဲ့တဲ့မှာ ရေအိမ် ရှိတယ်နော်တဲ့။ ရေအိမ်ခဏထိုင်ပြီး အပြင်ထကွ် လာတော့ ခေါင်းလျှော်၊ ဆံပင်ညှပ်ပေးမဲ့ မိန်းခလေးက အသင့်စောင့်နေပြီ။

ဆံပင်ညပှ ်ဆိုင်က   ထွက်လာတော့    အိမ်ကို    လက်ကိုင်ဖုန်းနဲ့    လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်၊
ဆံပင်ညှပ်လိ့ု ပြီးပြီပေါ့၊ ခုအိမ်ပြန်လာပြီ၊ နေ့လည်စာသာွ းစားဖို့ အဆင်သင့်လုပ်ထားဖို့၊ လာကိုင်တာက သမီး…

“သမီးလား မေမေပြီးပြီ၊ ခု လာနေပြီနော်”
“သမီးလဲ ပြီးပြီ” တဲ့၊ ပျော်နေတဲ့အသံနဲ့ နောက်တောက်တောက် ပြန်ဖြေတယ်။
“သမီးဦးဦးရော”
“ဦးဦးလဲ ပြီးပြီ”
XXXXXXX

နှစ်ဆယ့်တစ်။

သမီးက မလယွ်တော့ဘူး၊ ဒီကိစ္စမှာ စိတ်ပါတာကတော့ ငါ့လပို ဲ၊ သမီးသာ လူတောထဲ တိုးလိ့ု ကတော့ ခုချိန်ယောက်ျားရနေလောက်ပြီ၊ သူ့ကို ဒီအကြောင်း ဘာမှမပြောတာ တောင် သူ့ဖာသာသူ လိုက်စမ်းနေတာ၊ ငါ့လိုမျိုး သိလို့ကတော့ ဒုက္ခပ၊ဲ ဘယ်လို လုပ်ရမလမဲ သိ၊ ခု အကို့ဟာကိုတောင် စုပ်ကစားနေပြီ၊ ပြီးတော့ အကို့ဟာနဲ့ သူ့ဟာ တေ့ပတွ ် ပွတ်နေပြီ၊ ငါသိတာပေါ့၊ တစ်အိမ်ထဲ အတူနေတာ၊ သမီးက ငါမသိဘူး ထင်နေတာ၊ ငါက မသိ ချင်ယောင် ဆောင်ထားတာ၊ တားရင် ပိုဆိုးမယ်ဆိုတာ သိလို့၊ ခုလို သူ့အထင်နဲ့ သူစမ်းနေတာ ကောင်းတယ်၊ သူက စမ်းသာစမ်းနေတာ ယောက်ျား ပစ္စည်းဆိုတာ ထောင်တတ်မှန်း မသိသေးလို့၊ သိများသိရင် ငါဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းတောင် မသိဘူး။

သမီးကလဲ သူ့ဦးဦးမှ သူ့ဦးဦး ဖြစ်နေတာ၊ ခုတော့ ဖြစ်မှာပေါ့၊ ယောက်ျားဆို အကို့ တယောက်နဲ့ပဲ နီးနီးကပ်ကပ် နေခဲ့တဲ့ဟာ၊ အကို့ဟာကိုပဲ အကောင်းထင်နေတာ၊ ယောက်ျားပစ္စည်းအကြောင်းမှ သေချာမသိသေးတာ၊ မကြာခင် သိမှာကတော့ သေချာ တယ်၊ သိတာနဲ့ မာထောင်တာကို ကြိုက်မှာပဲ၊ ယောက်ျားပေါပေမဲ့ သမီးကို တွေ့ကရာနဲ့ ပေးတွေ့လို့ မဖြစ်ဘူး၊ သမီးကို ဘယ်သူကမှ ယူမှာမဟုတ်ဘူး၊ အပျော်လာလုပရ်ုံပဲ လုပ်သာွ းမှာ၊ အပျော်လာလုပ်ပေမဲ့ သမီးဘက်ကတော့ အပျော်လိ့ု သဘောထားမှာ မဟုတ်ဘူး၊ သမီးက စွဲနေမှာ၊ ဟိုကမလာတော့ရင် သမီးကတော့ ရူးမှာ သေချာတယ်။

ငါသိတယ် အကိုကလဲ သမီးကို တခြားသူနောက် အပါခံမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါကိုရော သမီးကိုရော အကိုက ချစ်လိုက်တာမှ တုန်လို့၊ ဘယ်တစိမ်းမှ အဝင်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါ သာွ းသလို ဆံပင်ညှပ်ဆိုင် သမီးကို ခေါ်သာွ းလို့ မဖြစ်ဘူး၊ သမီး ဒါတွေ နားလည်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ခေါ်လဲ မခေါ်သွားနိုင်ဘူး၊ တစ်ခါသာွ း ၃-၄ သောင်း ကြာရင် ဘယ်တတ်နိုင် မလ၊ဲ သမီးတို့အရွယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးကြိုက်ရင် ခဏခဏ လုပ်တတ်တာ၊ ဘမောင်နဲ့ ငါရခါစက တနေတ့နေ့ ၄-၅ ကြိမ်၊ တစ်ခါတလေ ကတောင်မကဘူး ထင်တာဘဲ။

သမီးသာ ယောက်ျားဆိုတာ မာထောင်တတ်မှန်း သိသာွ းရင် အို… အကိုသာ ယောက်ျား ပီပီသသ ဖြစ်လို့ကတော့ သမီးနဲ့ဖြစ်လဲ ငါသဘောတူပါတယ်၊ ငါတကယ်ပြောတာ၊ ငါတို့ မိသားစုလေး မကွဲချင်ဘူး၊ တစိမ်းလဲ အဝင်မခံချင်ဘူး၊ တသက်လုံး သေတ့အဲထိ ဒီလို ၃ ယောက်ပဲ နေသာွ းချင်တာ၊ ဒါဆို သမီးလဲ ကြိုက်မှာပဲ၊ ခွဲတော့မှာ မဟုတ်ဘူး၊

အာ… ဟုတ်သားပဲ ဟို… ကုလားဆရာဝန်ဆီ အကို့ကို ခေါ်သွားပြီး ဆွေးနွေးကြည့်ရင် ကောင်းမယ်ထင်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ အကိုက သူ့ကိုသူ အကောင်းလို့ ထင်နေတာ၊ ဆရာဝန်နဲ့ တွေ့ပါ့မလား မသိဘူး၊ ဟို ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်က ပရိုလို အကို ဆေးထိုးခံရင် ကောင်းမယ်၊ အဲဒါဆို အကို့ဟာက အမြတဲန်း ဒီလိုဖြစ်နေတော့ ငါရော သမီးရော၊ အို… သမီး အကို့ကို အပိုင်သိမ်းချင် သိမ်းလိုက်ပစေ၊ ငါမရ နေပစေ၊ သမီးဆီက မလုပါဘူး။

ဟုတ်ပြီ၊ ငါ ကုလားဆရာဝန်ကြီးဆီ အရင်သာွ းပြီး ဆွေး နွေး ကြည့်မယ်၊ အဆင်ပြေရင် အကို့ကို ဆေးစစ်ရအောင် ဆိုပြီး အကြောင်းပြပြီး ပေးတွေ့လိုက်မယ်၊ ဆရာဝန်ကြီးက လုပ်လိ့ုရတယ် ဆိုလိ့ုကတော့ တခါတည်း မေ့ဆေးပေးပြီး လုပ်ခိုင်းလိုက်မယ်၊ ဘာဖြစ်ဖြစ်။ သူသတိရလာလို့ သူ့ဟာကြီး ကြီးနေတာ တွေ့ရင် သူ ဘာပြောမလဲ၊ နားမလည်ရင်
အောကား တစက်ား ခေဆွိုင်ကငှားပြီး အကိုရော သမီးပါ ပေးကြည့်လိုက်မယ်။
–
–
–
ဟင်း . . ငါထင်သလိုဖြစ်လာလိုကတော့… … … … …။
XXXXXXX

နားပါအုံးမယ်။

မောင်ဇော်ဦး မတ်လ၊ ၂၀၁၃။