နမ်းခွင့်ရပေမဲ့…ပန်းပွင့်ဘဝကိုညှာတာတယ်..

န်ခဲ့သော…၄..နှစ်က….။

တောက်..မင်းတော်တော်မိုက်ရိုင်းတဲ့မိန်းမပဲ…။ငါတစ်သက်လုံးအထင်ကြီးခဲ့တာတွေ…လေးစားပေးခဲ့တာတွေ..ဘာမှမပက်သက်တော့ပေမဲ့၊တစ်ချိန်တုန်းက….၂နှစ်ခွဲတိတိ
ချစ်ခဲ့ပြီး…၆လတိတိပေါင်းခဲ့ဖူးတာတွေနဲ့..ငါ…မင်းကို…..မင်းမို့ပြောထွက်ရက်တယ်ကွာ..အေးလေ…မင်းကဒီအချိန်မှာပြောအားရှိပြီပေါ့ကွာ…။ရပါတယ်…
သန္တာ…ရပါတယ်…။မင်းသိအောင်တစ်ခုတော့ပြောလိုက်မယ်….မှတ်ထား….မှတ်သွားလိုက်…။ငါလမ်းဘေးကကောင်မဟုတ်ဘူးကွ…ကြောင်ကြာကြာရေမငုတ်ပါဘူး..။
နောင်တစ်ချိန်မင်းနဲ့ငါ…ပြန်ဆုံခဲ့ရင်..ခုမင်းမျက်နှာအပေါ်က…အပြုံး…အေးခုလိုပဲ..ပြုံးနိုင်ပါစေ..။မင်းနဲ့ငါ…ပြန်ဆုံချင်ပါသေးတယ်..သန္တာ..ပြန်ဆုံချင်ပါသေးတယ်..။

လက်ရှိ..၂၀၁၂…။

“ဟန်နီလား”…..”အင်း.ဟုတ်တယ်”..”ကိုခုပဲပြန်ရောက်တာ.လေ..။မဟုတ်ဘူး…ကိုမေးလ်လှမ်းပို့ထားလိုက်သေးတယ်လေ…မရဘူးလား..။မနေ့ညကမှ…ကိုသေသေချာချာကို..ပို့ပေးထားတာ…။အင်း…ကိုညနေလာကြိုမယ်လေ…အလုပ်ကို…ဟုတ်လား…။စိတ်မကောက်ပါနဲ့..ချစ်ရယ်…ညနေကျရင်.ဟန်နီကြိုက်တဲ့…ကြေးအိုးသွားသောက်မယ်လေ…နော်..။အင်း..အင်း..အာဘွား..နော်..အရမ်းချစ်တယ်သိလား”.။

“ဟွန့်…ကိုကဘယ်တော့မှ..ကြိုမပြောဘူး..အမြဲအဲလိုပဲ..၊ဘာလဲ..ဘယ်သူတွေလာကြိုခိုင်းလို့လဲ..”
ချစ်သူလေးက..မျက်နှာလေး..စူပုပွပွ..လုပ်ရင်း…မျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောလာသည်..။
ကျော်ခန့်…အသာယာပင်ပြုံးလိုက်မိသည်…။
“မဟုတ်ပါဘူး..ဟန်နီရယ်.မာမီတို့လာကြိုတာပါ။..ကိုတို့အလုပ်က..သိတဲ့အတိုင်းပဲ…ဘယ်တော့မှ..ကြိုပြောလို့မှ..မရတာ.”
“ခုတောင်…မန်နေဂျာကို…ငါရောက်နေတာ..၂ လခွဲရှိနေပြီနော်…မင်း…ခု..ငါအောက်သွေးတွေအရမ်းတိုးနေပြီ…မင်းဘယ်လိုတာဝန်ယူမှာလဲ..ပြောလိုက်မှ..၊ဒီကောင်..မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့..လွှတ်လိုက်တာ..ဟန်နီရဲ့..”
“ကိုနော်….သူဒါပဲ.တွေးနေ…”
ဟန်နီစံ….အရမ်းချစ်စရာကောင်းသည့်ချစ်သူလေး၊….မျက်နှာလေး…ရဲကနဲဖြစ်သွားရင်း..သူ့လက်မောင်းကို..လက်သည်း..ချွန်လေးများဖြင့်..အသာဆွဲဆိတ်သည်..။
သူချစ်သူလေးကို..စချင်လာသဖြင့်…
“ဟာ…ဒါဆို..ဟန်နီက…မတွေးဘူးပေါ့…၊..g talk မှာ..skype..မှာကျတော့..ကို့ကိုရော…ကို့ညီလေးကိုရော..လွမ်းလှပြီဆိုတာ..ဘယ်သူလဲ..ကဲပြော..”
နဂိုကမှ..ပန်းဆီရောင်သမ်းနေသော..မျက်နှာလေးမှာ..ပိုပြီးစတော်ဘယ်ရီရောင်..ဆန်ဆန်.ရင့်သွားရင်း..
“ဟာ…ကို..ကလည်း.ကွာ…ဆိုင်ကြီးမှာ..သူများတွေကြားသွားဦးမယ်..”.
.ဟု..အရှက်သည်းစွာ..ဆိုလာသဖြင့်..သူ့မှာ..ရင်ထဲမှာ..လျှပ်စစ်ဓါတ်တစ်ခု.ဖြတ်စီးသွားလိုက်သလိုခံစားလိုက်ရသည်။
သူဒီကောင်မလေးကို..တစ်ကယ်ချစ်ပါသည်..။ဟုတ်ပါသည်…အတိုင်းအဆမရှိကို..ချစ်မိပါသည်..။ဘယ်တော့မှ..နောက်ထပ်ဖြစ်မလာနိုင်တော့ဟု..ထင်ခဲ့သောအချစ်တစ်ခု.၊ဒီကောင်မလေးနဲ့စတွေ့စဉ်အချိန်ကထဲက…ယခင်က..အထင်အမြင်များ..မှားယွင်းသွားခဲ့ကြောင်း..သူရင်ခုန်စွာလက်ခံခဲ့မိသည်။
ဘဝတွင်..တစ်ချိန်က..အမဲစက်ရှိခဲ့ဖူးသော..သူလိုလူကို..မည်သည့့်အပြစ်တင်ခြင်းများ..အနိုင်ယူဗိုလ်ကျခြင်းများ..ကင်းစင်စွာဖြင့်..ကလေးငယ်တစ်ယောက်လို..
အမြဲဖြူစင်စွာဖြင့်..ဘဝတစ်ခုလုံး..လက်မထပ်ရသေးပဲ..ရဲရဲရင့်ရင့်…ပုံအပ်ပေးခဲ့သော..ချစ်သူလေးမို့လည်း..သူအတိုင်းဆမရှိ..မြတ်နိုးမိပါသည်။
ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းသော..ချစ်သူလေးနှင့်ဆုံဆည်းပေးခဲ့သော…ကံတရားကိုလည်း..သူကျေးဇူးတင်နေမိသည်။ဟုတ်သည်လေ…ကံဆိုတာ..ထူးဆန်းတဲ့အရာ
မဟုတ်လား..။သူကတော့…သူ့လောက်ကံကောင်းသူမရှိဟုသာ..ယူဆနေခဲ့သည်..။ဒါပေမဲ့…ကံဆိုတာဘယ်သူမြင်နိုင်မှာမို့လို့လည်း..။

“အား….ကို..တော်တော့ကွာနော်…ဟန်နီမခံနိုင်တော့ဘူး…ချစ်ပေးတော့ကွာနော်…”
ဒီနေ့..ချစ်သူလေး.ကိုခွင့်ယူခိုင်းလိုက်သည်။ဟုတ်သည်လေ…သူ့မှာအချိန်က..သိပ်မရ..အလုပ်က…၃ ပတ်ခွင့်ပေးလိုက်သည်..ဆိုပေမဲ့..သူတို့လို..service engineer..တွေအဖို့က.အရေးကြီးလာလျှင်ကြီးလာသလို..ငြင်းဆန်ခွင့်မရှိ..။ငြင်းလည်း..မငြင်းရက်…။အလုပ်က..လည်း.တော်ရုံဖြင့်မခေါ်ပါ။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်..ရသမျှအချိန်လေးကို..ချစ်သူလေးကိုသာ..သူပေးဆပ်ချင်သည်လေ..။
“ကို..တော်ပြီလို့…အရမ်းယားလာပြီ..မခံနိုင်တော့ဘူးကိုရဲ့”
ချစ်သူလေးက..အေးစက်သော…ဟိုတယ်အဲကွန်းခန်းထဲမှာ..သူ့ကို..ချေွးလေးများပြန်ကာ..ပြောလာသဖြင့်..သူလည်း..ချစ်သူလေး..ပေါင်ကြားထဲ…ရေငုပ်နေရာမှ..ထပြီး…
“အင်း..ဒါဆိုဟန်နီ..ပေါင်လေး..ကားလိုက်နော်..”
သူ..ချစ်သူလေးဧ။်…မလိုင်နှစ်ရောင်..ပေါင်လေး.၂ ခုကြားထဲဝင်ပြီး..နေရာယူရင်း..
ညီလေးဧ။်.ထိပ်ဖူးနှင့်..အသာ..ပန်းပွင့်လေးဧ။်..ပွင့်လွှာဖတ်လေး…၂ခုကြား..အသာယာပွတ်ဆွဲလိုက်သည်..။မဟုတ်လျှင်..ဝတ်ရည်လေးများမထွက်ပဲ..ချစ်သူလေးပွန်းရှသွားမှာကို..စိုးရိမ်မိသည်လေ..။
“အင်း…အင်း…အ..အ…ကို..ထည့်တော့လေ…ကွာ..”
“အင်းပါ…မီးနာသွားမှာစိုးလို့ပါ..”
“ရတယ်..ကို..ထည့်တော့…”
မီးစိမ်းပြပြီဆိုမှတော့…သူ..အသာပင်.တံချူကို…ပန်းပွင့်လေးဧ။်..ဝတ်ရည်.လှိုင်ခေါင်းလေး…ထဲ..နှစ်သွင်းလိုက်သည်..။
“အားကောင်းတယ်ကွာ….ကို..ရာ..ကိုညီလေးက..ပိုများကြီးလာသလား…မသိဘူး၊ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ”
“အား…အဲလိုမွှေရင်ပိုထိတယ်ကွာ….ကိုက..အရမ်းချစ်တတ်တာပဲ..ကွာ”
သူအသာလေး..ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း.၁ဝချက်.၁၅ချက်လောက်လုပ်ရင်း..တစ်ဝက်လောက်အရောက်…ဆတ်ကနဲဖိသွင်းလိုက်သည်.။
“အ…ရှီး…ကိုရာ…ရင်ခေါင်းထဲရောက်သွားသလားပဲ…ကွာ”
“ရှီး…ရှီး…ကောင်းတယ်…ကိုရယ်ဆောင့်ပေးပါ…ဆောင့်..ဆောင့်…အ…အ…”ဟု..မြည်တမ်းရင်း…ချစ်သူလေးပြီးသွားပြီဟု…သူသိလိုက်သည်..။ခေတ္တအရှိန်ကိုအသာ..ချပေးကာ..အသာပင်သူ..ဝတ်ရည်များစိုရွှဲနေသာ..လှိုင်ခေါင်းလေးအတွင်း..ညီတော်မောင်ကို..စိမ်ထားရင်း…သူစို့လွန်းသဖြင့်..ပန်းသွေးရောင်မှ..ပတ္တမြားညိုရောင်ပေါက်ကာစ..ပြုနေပြီဖြစ်သော…နို့သီးထိပ်ခေါင်းလေးကို…အသာလျှာလေးဖြင့်မွှေနောက်ကစားနေလိုက်သည်..။
“ကောင်းလိုက်တာ…ကိုရာ..ကိုမပြီးသေးဘူးမှတ်လား…ပြီးအောင်ချစ်လိုက်နော်..ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ..”
သူချစ်မိသောအကြောင်းများထဲတွင်လည်း..ဒီတစ်ချက်လည်း..အပါအဝင်ဖြစ်သည်..။လူရှေ့တွင်သာ…မြန်မာမိန်းကလေး..ပီပီ..အရှက်သည်းတတ်သော်လည်း…ခုလိုနှစ်ယောက်ထဲ.ရှိချိန်တွင်..တော့..ပွင့်လင်းစွာဆက်ဆံတတ်သည်။သူ့အနေနှင့်လည်း.ဒါကိုသဘောကျသည်..။လွယ်လွယ်နှင့်တော့မရ..သူတော်တော်ကို..စည်းရုံးယူခဲ့
ရသည်..။
“အင်း..ဟန်နီဘေးကို..စောင်းလိုက်ပါလား…”
“ဒီလိုလား..”.တစ်ဘက်သို့ခါးလေးကို..လိမ်ကာစောင်းလိုက်ရင်း..သူ့ကိုလှည့်မေးလာသည့်ချစ်သူလေးကို..သူမြတ်နိုးစွာ..ပါးလေးကိုအသာနမ်းရင်း…
ပေါင်လေး၂ ဘက်ကို.အသာနောက်မှ..ဟလိုက်ကာ..သူ့ညီလေးကို…အသာလေး..နှစ်သွင်းလိုက်သည်..။
“အား….စီးနေတာပဲကွာ…ဟန်နီ့ဟာလေးက..”
သူအသာပင်ကပ်ပြီး..ညှောင့်ပေးနေရာမှ…တစ်ဆုံးဆွဲထုတ်ပြီး..တစ်ဆုံးပြန်ထည့်သောနည်းဖြင့်..ဆောင့်တော့သည်..။
“ဖေါင်း..ဖတ်…ဖေါင်း…ဖတ်…စွိ..စွိ.ပြွတ်.ပြိ..”
ချစ်သူလေးလည်း..ခါးလေး…လိမ်ကာ..တစ်စောင်းလေး…နေရာမှ..တင်လေး..ကိုအနောက်သို့..ပိုပြီး..ပစ်လာရင်း..
“အ..အ…ရှီး.ရှီး..ကောင်းတယ်ကို…ကောင်းလာပြီ…ဆောင့်..ပေးပါ..ဆောင့်..ပေး.”
သူလည်း…အရှိန်ကို..မြှင့်တင်လိုက်ရင်း…
“ကောင်းတယ်ကွာ…ချစ်ရာ….ဟန်နီအဖုတ်လေးက…အရမ်းညှစ်ထားတယ်ကွာ…”
“အ..ထိတယ်ကို…ထိတယ်ကွာ…”သူအဆက်မပြတ်ဆောင့်နေရင်း..တစောင်းအနေထားမှ..နုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို..ဆွဲစုပ်လိုက်ရင်း…အနီးကပ်တိုက်စစ်အနေဖြင့်..
ကပ်ဆောင့်ရာ…အထဲမှ..တထုတ်ထုတ်ဖြင့်…ထိပ်ကို..လာထိရာ…မှ
“အား….အား…ထွက်ကုန်ပြီကိုရ….ထွက်ကုန်ပြီ…ဟု”
တွန့်လိမ်စွာ..ပြီးသွားသောချစ်သူလေးကို…ကြည့်ရင်း…ပခုံးလေး..နှစ်ဖက်ကို..ကိုင်ကာ..ဆောင့်ရင်း…၂လခွဲစာ..အောင်းထားသော…သုတ်ရေ..နွေးနွေးများကို..ပန်းထုတ်လိုက်မိတော့သည်..။

“ဟန်နေ…နေ့တိုင်းတွေ့ချင်တာမင်းရဲ့မျက်နှာလေး…နေ့တိုင်းကြားချင်တာမင်းရဲ့အသံလေး….ဟေး..”

အဆက်မပြတ်မြည်နေသော..ဖုန်းသံကြောင့်..သူမျက်စိမှိတ်ထားရင်း…လက်က..ဖုန်းရှိနိုင်မည့်..အသံကြားရာနေရာကို..လိုက်စမ်းနေမိသည်..။
“ဟဲလို”..”ဟုတ်ကဲ့..ပြောပါ..ကျော်ခန့်ပြောနေပါတယ်..”

မနေ့ကချစ်ရသူလေးနှင့်..အသကုန်ကဲထားသည့်အရှိန်ကြောင့်..သူတိုက်ခန်းကို..ည.တော်တော်မိုးချုပ်မှပြန်ရောက်သည်။ရောက်တာနှင့်..အဝတ်အစားတောင်..ဖြစ်သလိုလဲပြီး..အိပ်ရာထဲတန်းဝင်ကာ..ခေါင်းချလိုက်သည်နှင့်အိပ်ပျော်သွားသည်..။

“ဟေ့ရောင်…ကိုခန့်…ငါ..ကျော်မြင့်ကွ..”

“မင်း..ရောက်နေတယ်လို့…အန်တီတို့ပြောလို့…ငါဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်တာ..”

“မင်းတော်တော်နေနိုင်တဲ့ကောင်ပဲ….ငါ့ဆီတောင်ဖုန်းဆက်ဖေါ်မရဘူး..”စသည်ဖြင့်…မြည်တွန်တောက်တီးနေတော့ရာ…၊သူ့မှာ..မဖွင့်ချင်သော..မျက်လုံးကို.အတင်းအားယူကာဖွင့်ပြီး..ကုတင်ပေါ်မှထထိုင်လိုက်ရသည်။

“ဟေ့ကောင်…အေပေး..စောစာစီးစီး…သူများအိပ်ချိန်ကို..ကျက်သရေယုတ်လိုက်တာကွာ.၊ငှက်ဆိုးထိုးသံနဲ့.”

သူနှင့်ကျော်မြင့်တို့က..သူတို့..ဆယ်တန်းထဲက..တူတူ..၊နောက်..သူမာမီတို့.ရှိရာ..us.သို့လိုက်သွားပြီး..M.I.T တွင်..ကျောင်းသွားတက်သည့်အချိန်ကျတော့လည်း
သကောင့်သားက…သူ့မွေးစားအမေ..သူ့အဒေါ်အရင်းရှိရာ..u.s သို့.မကြာခဏလာလည်ရင်း..သံယောဇဉ်မပြတ်ခဲ့သောငယ်သူငယ်ချင်း…အရင်းခေါက်ခေါက်..။
ဒီကောင့်..အကျင့်ကတစ်မျိုး..သူလည်း..ဆယ်တန်းတုန်းက..အမှတ်ကောင်းပြီး..u.sတွင်သူနှင့်အတူကျောင်းတက်နိုင်သော်လည်း..သူကမြန်မာပြည်ကိုမခွဲနို်င်ဟုဆိုကာကျောင်းလာမတက်ခဲ့။

ခုလက်ရှိ..သူက..စလုံးမှ engineering company တစ်ခုတွင်..senior service engineer အဖြစ်.လုပ်နေချိန်တွင်..ကျော်မြင့်က..ရန်ကုန်တွင်.architect ဖြင့်ပြီးကာ..ကိုယ်ပိုင်.ဆောက်လုပ်ရေးကုပ္မဏီခပ်သေးသေးတစ်ခုထောင်ထားပြီး..သူကိုယ်တိုင်ဝင်ကျဲနေပြီ..။
“ဟေ့ကောင်..မောင်ခန့်..မင်းထပြီလား..ခု…”..ဟာ..သေတော့မှာပဲ..သူသိလိုက်ပြီ..ဒီကောင်..သူ့တိုက်ခန်းနားရောက်နေလောက်ပြီ..ဟု
သူမနိုးမခြင်း…နှောင့်ယှက်နေမှာသေချာသည်..။

“အေး…ဟေ့ကောင်ရေ…ငါ..ထနေပြီကွ..မင်းလာကြည့်ပါလား…ဘောင်းဘီတောင်ပေါက်ထွက်တော့မယ်.သိလား..” ဟု..သူလည်း..ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ပြောလိုက်ရာ
ထင်သည့်အတိုင်း…
“!@$#$&##$….” ဖုန်းထဲမှ..သူ့ကို..ဆဲနေတော့သည်။သူလည်း..မနေနို်င်စွာ..ဖြင့်..တခစ်ခစ်…ရီလိုက်ရင်း..(ကိုဟိတ်.ခဏယူသုံးလိုက်တယ်နော်..ဟိ)
“အေးပါ..ယောက်ဖရယ်…ငါကမင်းကိုချစ်လို့စတာပါ..မင်းကလည်း..စောစောစီးစီး..ကွာ.မင်္ဂလာမရှိ..”

“ခုမင်းဘယ်မှာလဲ…တိုက်အောက်ရောက်ပြီလား..ငါတံခါးဖွင့်ထားတယ်..တက်လာခဲ့..ကော်ဖီဖျော်ပေးထားမယ်..ok..” ဟုချော့လိုက်တော့မှ..သကောင့်သားက
မကျေမနပ်လေသံဖြင့်..
“တော်ပြီ..ငါအောက်ကစောင့်နေမယ်..ပြီးရင်စိတ်တိုင်းကျ..သွားရအောင်..မင်းမြန်မြန်ဆင်းလာခဲ့..ဟု” ပြန်ပြောဖော်ရတော့သည်။

သူလည်းကမန်းကတန်း..မျက်နှာသစ်၊သွားတိုက်ပြီး.ကျော်မြင့်အတွက်ဝယ်လာသည့်.arrow shirt ထည့်ထားသည့်အိတ်ကိုယူ.levis 501 နက်ပြာရောင်တစ်ထည်နှင့်.dieselတီရှပ်တစ်ထည်..ပြီးစလွယ်ကောက်စွပ်ကာ..ဆံပင်တစ်ချက်.နှစ်ချက်ခန့်.သပ်ပြီး..ပြေးဆင်းလိုက်သည်။မဟုတ်က..ကျေးဇူးရှင်.ယောက်ကျားတန်မဲ့စကားနာထိုးနေမည်ကိုစိုးရိမ်ရလေသည်.။

အောက်ရောက်သည်နှင့်..မျက်နှာကို..ရှစ်ခေါက်ချိုးကာ..အဖြူရောင်..mark-2 ဘေးတွင်ရပ်ကာသူ့စောင့်နေသော..ချစ်သူငယ်ချင်းအား.သူ့အတွက်ဝယ်လာသော
လက်ဆောင်အိတ်မြှောက်ပြလိုက်တော့မှ..ငနဲသားမျက်နှာက..ခေါက်ချိုးပြေလေတော့သည်..။

“ဟင်း..ဟင်း..ဒီလိုကျတော့လည်း..တပည့်ကြီးကတော်သားပဲ..ဆရာ့အတွက်..တော့မမေ့ရှာဘူးပဲ.” ဟု..ကျေနပ်သော..မျက်နှာဖြင့်ပြောဖော်ရတော့သည်။
သူလည်း.”လစ်ရအောင်လေကွာ..ငါဗိုက်ဆာနေပြီကွ..ကြက်သားပလာတာစားချင်တာနဲ့..အတော်ပဲ..”ဟု..ပြောလိုက်ရာ..

“ချီးဗိုက်ဆာပါလား..ဟင်..မင်းစောစောကကျတော့..သေနေတာလေ…၊ထတောင်မထဘူးမှတ်လား..ခုမှဘာဆာတာလဲ”…ဘာလဲနှင့်စက်သနတ်ပစ်သလိုပြောလေတော့သည်။

သူလည်းပြန်ဖက်ပြောမနေတော့ပဲ…S-3 လေးထုတ်..နားတွင်နားကျပ်ထုတ်တပ်ကာ…သီချင်းဖွင့်နားထောင်နေလိုက်တော့သည်။

“ကဲရောက်ပြီ ဆရာကောင် .. ဆင်းတော့.”
ကျော်မြင့်.. သူ့လက်မောင်းကို ကိုင်ပြီးပြောတော့မှသူမျက်လုံးပိတ်ထားရာမှဖွင့်ကြည့်မိလိုက်သည်။သီချင်းနားထောင်ရင်းသူမှေးကနဲဖြစ်သွားမိသည်ကိုး။
ဆိုင်ရှေ့မှာတော့ ထုံးစံအတိုင်းမပြောင်းလဲပဲကားများစွာရပ်ထားတာတွေ့ရသည်။တစ်ခါတစ်ခါ သူစဉ်းစားကြည့်မိသည်။မြန်မာပြည်ကလူတွေ ကိုဆင်းရဲကြသည်သာပြောတာ ခုလိုဆိုင်တွေရယ်၊ဘီယာဆိုင်တွေရယ်၊မှာတော့ လူစည်ကားမြဲစည်ကားလျှက်ပဲဟု။
“ဟေ့ကောင်” “ဆင်းလေကွာ” ကျော်မြင့်စိတ်မရှည်စွာထပ်ပြောတော့မှ
“အေးပါကွာ..ယောက်ဖကလည်း စိတ်ကြီးပဲ” ဟုပြန်ပြောရင်း သူလည်းကားပေါ်မှဆင်းကာဆိုင်ထဲဝင်လာလိုက်သည်။

“ငါကတော့ကြက်သားပလာတာ..မင်းရော..” ဟုသူကျော်မြင့်ကိုမေးလိုက်မှ
“ငါ တော့လဘ္ကက်ရည်ပဲသောက်တော့မယ်..” ဟုပြောရင်းတဆက်တည်း “ညီလေး.. RUBY တစ်ဘူးပါပေးကွာ”ဟုလှမ်းမှာနေသည်။
သူလည်းရေနွေးငှဲ့ရင်းနှင့်မှ
“ယောက်ဖ.. မင်း.. အောင်ဝင်းစိုးတို့၊ကျော်လင်းတို့နဲ့ရောတွေ့ဖြစ်သေးလား” ဟုသူသတိတရမေးလိုက်သည်။
“အင်း.. တွေ့ဖြစ်ပါတယ်။ဒီတလောမတွေ့တာတော့နည်းနည်းကြာနေပြီ”ဟု သူငှဲ့ပေးထားသောရေနွေးကိုမှုတ်သောက်ရင်းနြဲ့့န်ဖြေသည်။
ဒီလိုပဲ၊ဒီကောင့်အကျင့်ကတော့.. မေးတစ်ခွန်း၊ဖြေတစ်ခွန်းဆိုတာ။
သူစိတ်မရှည်စွာဖြင့် “ဟေ့ရောင်.. ဆက်ပြောလေကွာ၊သူတို့ဘာတွေလုပ်နေကြလဲ” ဟုမေးမှ
သောက်လက်စရေနွေးခွက်ကို ချပြီး”အင်း.. အောင်ဝင်းစိုးက ခု မြူးဇစ်ပရိုဂျူဆာ လုပ်နေတယ်၊ဟိုကောင်ကျော်လင်းကတော့ ခုသူ့ကားတွေကို ကိုယ်ပိုင်စတူဒီယို တစ်ခုဖွင့်ထားပြီးရောင်းနေတယ်။၂ယောက်လုံးအဆင်ပြေတယ်။ငါပြောထားပြီးပြီ။မင်းကိုလည်း သူတို့၂ယောက်လုံးတွေ့ချင်နေကြတယ်၊ကဲ ဘာများသိချင်သေးလဲ”
ဟု စိတ်မရှည်သောလေသံနှင့်ပြန်ဖြေဖော်ရလေသည်။

ထိုအချိန်မှာထားသည်များရောက်လာသည်နှင့်စကားစပြတ်သွားတော့သည်။
သူလည်းစားသောက်ပြီး ruby တစ်လိပ်မီးညှိလိုက်သည်။ကျော်မြင့်ကတော့ထုံးစံအတိုင်း လဘ္ကက်ရည်ကို ဇိမ်ဆွဲသောက်နေရာမှ
“ကိုခန့် ငါမင်းကိုပြောစရာတစ်ခုရှိတယ်၊ပြောသင့်လားမပြောသင့်လားစဉ်းစားနေတာ” ဟုပြောလာသည်။
သူလည်း..စီးကရက်ကို တစ်ချက်ရှိုက်လိုက်ရင်းမှ
“အေး.. အေး မင်းစဉ်းစားပြီးရင်ပြောလေကွာနော်”ဟု ရွဲ့လိုက်ရာ
သူ့ကိုမျက်လုံးပြူးကြည့်ရင်းမှ
“ဟေ့ကောင် ငါအကောင်းပြောနေတာ၊မင်းကိစ္စကွ..မင်းနဲ့ဆိုင်တဲ့ကိစ္စ” ငါ့လာရွဲ့မနေနဲ့ဟုပြောလာသဖြင့်
“ဘာ.. ဘယ်လို၊ငါနဲ့ဆိုင်တယ်ဟုတ်လား ပေါက်ကရငါမနေ့၊တနေ့ကမှပြန်ရောက်တာ ဘာကိစ္စလဲ”ဟုပြန်မေးလိုက်မှ
“အင်း..ဟုတ်ပါတယ်လေ.. မင်းနဲ့မဆိုင်ဘူးပြောလည်းရပါတယ်”ဟုပြောလာရာ၊သူလည်းစိတ်မရှည်စွာဖြင့်
“ယောက်ဖ၊မင်းဘာတွေပြောနေတာလဲ၊ငါနားလည်အောင်မင်းမပြောတတ်ဘူးလားဟု”ပြောလိုက်မှ
ကျော်မြင့်လည်း သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ရင်းမှ
“ကိုခန့်၊မင်း သန္တာ့ကိုသတိရသေးလား၊သန္တာလေ.. ပန်းပွင့်သန္တာ ပေါ့ကွာ”

သူ ရင်ထဲဖျင်းကနဲ၊ဒါမှမဟုတ် တစ်ကိုယ်လုံးမှာရှိသောသွေးများပွက်ပွက်ဆူလာသလို၊အမတန်အေးခဲသော ရေခဲငွေ့ပါသောလေကို ရုတ်တရက်ရှုလိုက်ရသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

လွန်ခဲ့သော.(၇) နှစ်ခန့်က..

အိပ်မက်တွေကို..
အရေခွံလဲလို့ရရင်ကောင်းမယ်။
ဒါမှ..
နှစ်ပေါင်းများစွာ
သူတို့အသက်ရှင်နိုင်ကြမှာပေါ့…။
တစ်ချို့အချိန်မှာ
နိုးကြားနေရတာကောင်းပေမဲ့..
တစ်ချို့အခြေနေမှာ
အိပ်မက်…မက်နေရတာ
ပိုကောင်းပါတယ်….။
ငါဟာ….
ကြယ်တွေကိုထမ်းပြီး
လာလမ်းကို…
ပြန်မလှည့်ချင်သူပါ…။ (နေနော်..နှင်းစက်ကကြိုး)

“ဖတ်..ဖတ်..ပြွတ်.စွတ်…ပြိ..အင်း…အင်း…”

“အား..အား..”
“အ…အ..ကောင်းတယ်ကွာ..”

“နေရောင်…ယူကအရမ်းတော်တယ်ကွာ..”

“ဆောင့်..ဆောင့်..အင်း…’

“နာနာလေး..ဆောင့်…”

“ဟုတ်တယ်..အဲလို…မျိုး..”

“အ…အ….”

“အဆင်ပြေလား..ယမင်း….ကိုယ်လုပ်ပေးတာ..”

သူ..အီမိုကေဆန်ဆန်..ဆံပင်တစ်ခြမ်းစောင်းနှင့်..စုလှိုင်နှင်း..ဆံပင်ပုံစံဟု..ခေတ်စားနေသော..အောက်နားတွင်အတို၊ရှည်မညီညုပ်ထားသည့်..ဆံပင်ပုံစံနှင့်
ယမင်းရွှေဇင် ဟုခေါ်သော..အလန်းလေးကို..စည်းချက်ညိညီစောင့်ပေးနေရင်းမှ….ဆံပင်လေးကို..သပ်တင်ပေးရင်း..မေးလိုက်သည်။
“အ….အ….အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ…”
“ပြင်းပြင်းလေး…လိုးပေးကွာ..နော်..နေရောင်..”
တောင်းဆိုသည့်သူက..တောင်းဆိုလာမှတော့…သူလည်း…စည်းချက်ကို..မြှင့်တင်လိုက်သည်..။
ခါးကျင်ကျင်လေး..နှစ်ဖက်ကို..သေချာဆွဲကိုင်လိုက်ရင်း…
“ယမင်း…နာရင်ပြောနော်ကိုယ့်ကို…”ဟု..အားပေးလိုက်ရင်း…
ဒစ်ဖျားနား..ရောက်သည်ထိ…ဆွဲထုတ်..ဥမြုတ်သွားလောက်အောင်ထိ..ဆောင့်သွင်းသည့်နည်းဖြင့်..ခပ်ကြမ်းကြမ်း..စိတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်။

“ဖေါင်း..ဖေါင်း..ဖေါင်း..ပြွက်..ပြွတ်…”

“အင့်…အင့်…ဖန်းဖန်း…အ..အား…”

“အ..ဆောင့်ပါ….ဆောင့်ပေးပါ…နေရယ်…တို့..စပ်ပပ်..ကွဲချင်ကွဲပါစေ…”

“ဆောင့်…ဆောင့်…အု…အု…အု..ထိတယ်..ဟင့်..ထိတယ်ကွာ…”

ယမင်းတစ်ယောက်…အသံတောင်ထွက်မလာနိုင်တော့ပဲ…ခေါင်းအုန်း..နှင့်မျက်နှာအပ်ကာ..ဘာတွေမှန်းမသိ..ပလုံးပထွေး..ရေရွတ်နေတာ့သည်..။
ဘယ်နှစ်ချီလောက်ပြီးသွားမှန်းလည်းမသိတော့…အဖုတ်မှ..အရည်များလည်း…ထွက်ရလွန်းလို့..ပေါင်ခြံမှစီးကျကာ..မွှေ့ရာတစ်ခုလုံးလည်း.ရွှဲနစ်နေပြီ..။
အော်ရလွန်းလို့လည်း..လည်ချောင်းထဲမှအသံတောင်ပျောက်သလောက်ဖြစ်နေပြီ..။

သူလည်း….လီးတစ်ချောင်းလုံး..အတွင်းမှ..တစစ်စစ်နှင့်…ခလောက်ခံရသော..ဘီယာဘူးကဲ့သို့ဆူတက်လာနေသည်ကို…ဆောင့်နေရင်း…သတိထားမိသည်..။
“ဖန်း…ဖန်း…ဖေါက်…ဖေါက်..စွိ..စွိ..”

သူဆောင့်နေတုန်းမှာပင်…

“ဟား…အွန်း…အ…အ…ပြီး…..ပြီ…အား..တို့…ထွက်ကုန်…ပြီ…အ…အ..”

ဟု..လည်ပင်းညုစ်ခံရသလို..အသံဖြင့်..အော်ရင်း..ပေါင်သားလေးများ..တဆတ်ဆတ်တုန်…ကာ..တွန့်လိန်ရင်း..ပြီးသွားလေသည်.။
သူလည်း…အရှိန်ကိုအနည်းငယ်ထပ်မြှင့်လိုက်ရင်း….

“ဖေါင်း…ဖေါင်း…ပြွတ်..ပြွတ်..စီး…စွီး.စွိ…”

လေးဘက်ထောက်အနေအထားမှ…မှောက်ရက်ဖြစ်သွားသော..ယမင်းဧ။်ကျောလေးပေါ်မှောက်ချလိုက်ရင်း…သုက်များကို.တထုတ်ထုတ်ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်..။

ချေွးစေးများဖြင့်…မောနေသော..ယမင်းလည်း..မှောက်ရက်မှ..ပက်လက်အနေထားသို့ပြောင်းလိုက်ရင်း…

“အရမ်းကောင်းတာပဲ..နေရယ်. ၊ကောင်မလေးတွေဒါကြောင့်ယူ့ကိုခိုက်နေတာဖြစ်မယ် ” ဟုပက်လက်လှန်ရင်းမှ..ပြောလာသည်။
“ဟက်..ဟက်..ပေါက်ကရတွေကွာ.. ယမင်းကလည်း.. ” ဟုပြန်ပြောရင်းသူနသယ်စပ်မှစိးကျနေသောချေွးစေးလေးများကို၊သူယုယစွာသုတ်ပေးရင်းပြောလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ် နေရောင်ရဲ့ ယူကအ-ိုးသန်သလိုခုလိုကြင်နာတတ်တာတွေကြောင့်.. ဖြစ်မှာပေါ့” ဟုပြန်ပြောလာသည်။
သူလည်းဘာမှပြန်မပြေနေတော့ပဲ ယမင်းနဖူးလေးများနှင့်နားရွက်ဖျားလေးများကိုသာနမ်းနေလိုက်သည်။သူ အမြဲအကြင်နာဖြင့်သာဆက်ဆံတတ်ပါသည်..။မိန်းကလေးဆိုတာ အားနွဲ့တဲ့အမျိုးမဟုတ်လား။

“အော်.. မေ့နေလိုက်တာ နေရောင်.. နောက်တစ်ပတ်ထဲမှာ တို့မွေးနေ့ရှိတယ်နော် သိလား။ယူလာရမယ်နော်၊ယူ့ကို.. အလန်းလေးတွေနဲ့မိတ်ဆက်ပေးမယ်လေ..ဘယ်လိုလဲ”
ဟု မချိုမချဉ်မျက်နှာထားဖြင့်မေးလာသည်။
သူလည်း.. ဒါမျိုးရှုတ်ရှုတ်ရှက်ရှက်ပွဲတွေဝါသနာမပါသော်လည်း.. ယမင်းဧ။်ဒုတိယဝါကျကို အနည်းငယ်စိတ်ဝင်စားသွားသည်။
ဒီကြားထဲ လောလောဆယ်လည်းဘာမှအလုပ်မရှိသေးသဖြင့်သဘောတူလိုက်သည်။
“အချိန်က.. “
“ည. ရနာရီ..တိတိ နေရောင်..”

———————————–။————————–

“ဟေ့ကောင်..ကျော်ခန့်.. ” အနားမှ အော်လိုက်သည့် ကျော်မြအသံကြောင့်သူ..အတိတ်မှ.. လက်ရှိအချိန်သို့ပြန်လည်ရောက်ရှိလာသည်။
“ဟာ… ဘာလဲကွာ.. ယောက်ဖ မင်းကလည်း အလန့်တကြား.”
“ဘာကွ ” ဟုဒေါသတကြီးဖြင့်သူ့ကိုမျက်လုံးကြီးပြူးကြည့်ရင်းမေးလာသော.. သကောင့်သားကို ကြည့်ရင်း..
“ဟဲ.ဟဲ.ဆောရီးကွာ.. ငါနည်းနည်းအတွေးလွန်သွားလို့ပါ..သယ်ရင်းကလဲ..ပြောလေ..ပြော.မင်းဘာပြောမလို့လဲ” ဟုမျက်နှာချိုသွေးရင်းသူမေးလိုက်သည်။
ပြူးနေသောမျက်လုံးမှာ.. ထိုအခါပိုကျယ်သွားရင်း…
“ဟေ့ကောင်..ကျော်ခန့်..မင်း..မင်း.. ငါ့ကိုလာပြောင်နေတာလား.. ငါမေးနေတာကွမင်းကို..” ဟု..ဒေါသတကြီးဖြင့်.. ပြောလာတော့သည်။

သူလည်း.. အပြေးလွှားစဉ်းစားလိုက်ရင်း..
“အော်.. အေးပါ”ဟု ပြောရင်း “မင်းမေးတာ.. သန္တာကိစ္စမှတ်လား” ဟု ခပ်တည်တည်နှင့်ရွှီးလိုက်တော့မှ.
“အေးလေ..မင်းသူ့ကိုသတိရသေးလားခု” ဟုထပ်မေးလာတော့မှ
သူလည်းသက်ပြင်းတစ်ချက်အသာချရင်း..
“အင်း.. မှန်တဲ့အတိုင်းဝန်ခံရရင်တော့ တစ်ခါတစ်လေတိုက်ဆိုင်မှုလေးတွေရှိခဲ့ရင်တော့၊သတိရမိပါတယ်၊မင်းကဘာလို့.. လာမေးနေရတာလဲ”ဟုမေးရင်း
သူလည်းအနည်းငယ်စိတ်ဝင်စားသွားသည်။

ဟုတ်သည်လေ.. သူတို့ပြတ်တောက်သွားခဲ့သည်မှာ.. လူတစ်ယောက်၊ဒါမှမဟုတ်ဘဝတစ်ခုကိုပြောင်းလဲဖို့.. ကောင်းကောင်းလုံလောက်သည်မဟုတ်ပါလား။
“အင်း.. ဘာမှတော့မဟုတ်ပါဘူး.။လွန်ခဲ့တဲ့တစ်နှစ်လောက်က.. သန္တာ ငါ့ဆီရောက်လာတယ်ကွ..၊မင်းကိုမေးတယ်.. ဘယ်မှာလဲတဲ့
ငါလည်း.. ဒီမိန်းမ ကိုေ-ာက်မြင်ကပ်တာနဲ့မသိဘူး၊နောက်.. ဟန်နီစံနဲ့မင်းနဲ့ကြားမှာလည်း.. စိတ်အနှောင့်ယှက်ဖြစ်မှာစိုးလို့.. ငါမပြောလိုက်ဘူး။”
ဟုပြောလာလေသည်။

သူတော်တော်စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ဘာလဲ..ဒီမိန်းမ.. သူ့သိက္ခာ၊သူ့မာန၊သူ့အရှက်တရား၊.. အိုအားလုံးပါပဲ..မာမီနှင့်ဒက်ဒီရော. ဒီမိန်းမကြောင့်
အများကြီးပေးဆပ်ခဲ့ရပြီးပြီ..။ခုမှဘာလုပ်ဖို့ပေါ်လာတာလဲ..ဒီမိန်းမ..။

သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက်အနေဖြင့်..ကျော်မြလုံးဝမလွန်ချေ။ ဟုတ်ပါသည်..ဒီကောင်ကိုယ်တိုင်တောင်ဒီဇတ်လမ်းမှာ.. အများကြီးပက်သက်ခဲ့ရဖူးသည်ပဲ။
“အင်းလေ.. ထားလိုက်ပါ..မင်းမှန်ပါတယ်သူယ်ချင်း. ကဲပြန်ကြရအောင်..၊ငါ့ကို.. ငါ့အခန်းပဲပြန်ပို့ပေးကွာ..နော်..ညကျမှ..မင်းရယ်၊ငါရယ် ဟိုကောင်၂ ကောင်နဲ့
ဆုံရအောင်..၊မင်း.သူတို့၂ယောက်ကို.. တစ်ချက်လောက်ချိန်းပေးပြီး..ညနေငါ့ကိုလာခေါ်လေကွာနော်..” ဟုသူပြောလိုက်ရာ..ကျော်မြလည်း..ခေါင်းညိတ်လိုက်ရင်း
“အေးလေ.. ငါလည်းမင်းကိုပို့ပြီး၊ရုံးသွားလိုက်မယ်..မင်းနားလိုက်ပါဦး..ညနေမှငါလာခေါ်လိုက်မယ်”ဟုပြောရင်း.၂ယောက်သားပြန်ခဲ့ကြတော့သည်..။

ငါမငိုဘူး။
ဒါပေမဲ့
နှလုံးသားမှာ
ဘီလူးဝင်ပူးတယ်။

လက်သည်းချွန်များနဲ့
မှော်ဆရာက
ငါ့နှလုံးသားကို
ရင်ဘတ်ကနေဆွဲခွါတယ်
နာကျင်ပေမဲ့
ငါမငိုဘူးကွယ်။

ငါ့ရဲ့ဝိညာဉ်မှာ
ပန်းနှင်းဆီတွေ အပြာလွင်ဆုံးပွင့်
ငါ့ရွက်တိုင်ကို အမြင့်မားဆုံးလွှင့်ထူမယ်။

ဟေး… ပင်လယ်
ဟေး… လှဲအိိပ်နေတဲ့ပင်လယ်
ခုထစမ်း
သင့်ဆီငါလာတယ်။
(တာရာမင်းဝေ..ပန်းခေတ်ကလမင်း)

သူရဲ့.. audi x-6 တံခါးနှစ်ပေါက်ပါ.. မိုးပြာရောင်ရင့်ရင့် sport type ပြိုင်ကားကို.. အသင့်ဖွင့်ထားသောခြံတံခါးဝမှကွေ့ဝင်လိုက်သည်နှင့်.. လုံခြုံရေးဂိတ်စောင့်
မှပြေးလာပြီး..

“ဟာကိုလေး.. နောက်မှာပွဲစနေပြီ..။ကားသော့ထားခဲ့လိုက်ကျနော်.. ပါကင်ထိုးထားလိုက်မယ်” ဟုသူ့ကိုပြောလာသဖြင့်.. သူလည်းခေါင်းတစ်ချက်ဆတ်ပြလိုက်ရင်း..
တံခါးကိုဖွင့်ကာထွက်ရင်း.. မီးရောင်စုံပျိုးပြက်လက်နေသည့်.. တိုက်နောက်ဘက်သို့လျှောက်သွားလိုက်တော့သည်။

သူနောက်ဘက်ရောက်သည်နှင့်မျက်စိကို.. ဘေးဘယ်ညာဝေ့ဝဲကြည့်ရင်း.. ကစားလိုက်ရာ.. တိုက်နောက်ဘက်.. အိုလံပစ်စတိုင်.. ရေကူးကန်ဘေး..ဘယ်ညာ
ြ်မက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင်.. အရောင်အသွေးစုံစွာဖြင့်..လူတော်တော်များများရောက်နေကြပြီကိုတွေ့လိုက်ရသည်..။

သူ့ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ၊ညာက်လက်ကိုနှိုက်ရင်း.. ဘားကောင်တာရှိရာသို့လမ်းလျှောက်သွားလိုက်သည်..။ထိုစဉ်..။

“ဟေး… နေရောင်.. ယူနောက်ကျတယ်ကွာ၊တို့ယူ့ကို..မျှော်နေတာလွန်ခဲ့တဲ့.. တစ်နာရီထဲကပဲ.” ဟု.. ပြောရင်း.သူ့လက်မောင်းကိုတွဲလာသည့်ယမင်းကို..ပြုံးပြရင်း..
“HAPPY BIRTHDAY ယမင်း..ဟု..” နုတ်ဆက်လိုက်သည်..။

” THANK YOU ပါ.နေရောင်”

“ရော့.. ယမင်း.. ဒီမှာယူ့အတွက်.. ဘက်ဒေးပရဲဆင့်..” ဟုပြောရင်း..သူ့လက်ထဲမှ နက်ပြာရောင်.. ကတ္တီပါဘူးလေးကို..လှမ်းပေးလိုက်သည်။
” ၀ိုး… နေရယ်..ယူကတော့အရမ်းချစ်စရာကောင်းတာပဲ..” ဟုပြောရင်း… မှဖွင့်ကြည့်လိုက်လေသည်။

” အိုး.. နေ.. နေ.. ဒါ.. ဒါ.. ဘယ်လဂျီယံ ကတ်(cut).. virgo နဲ့လုပ်ထားတာမှတ်လား..”
“နေရောင်ရယ်.. ယူကတော့ဒါကြောင့်လည်း.. ကောင်မလေးတွေကြွေနေတာဖြစ်မယ်”.. ဟု.သူပေးသော.. စိန်ရင်ထိုးလေးကို..ကိုင်ကြည့်ရင်း..စိတ်လှုပ်ရှားစွာ
ပြောလာသည့်.. ယမင်းကို..သူပြုံးကြည့်ရင်း…

“အင်း.. ယမင်းကြိုက်လား..၊ယမင်းကြိုက်တယ်ဆိုရင်.. တို့ပေးရကြိုးနပ်တာပေါ့.” ဟု.ပြောလိုက်ရာ

“ဟာ.. နေကလဲ.. ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲ..၊တို့..မာမီကို..ပူဆာနေတာကြာပြီ..ဈေးကြီးသေးတယ်ဆိုပြီး.. ပြောနေလို့..”

“အော်.. ယမင်းရယ်.ဈေးကအဓိကမဟုတ်ပါဘူး..၊ယူကြိုက်နိုင်တယ်လို့.ထင်လို့တို့.. သူငယ်ခြင်းကိုလှမ်းမှာလိုက်တာပါ..”

“ဟင်း.. ဟင်း.. သိတယ်လေ.အဲဒါကြောင့်လည်း.. တို့ယူ့ကို. စွဲနေရတာပေါ့.၊ယူပွဲပြီးတဲ့ထိ.နေရမယ်နော်.. ဒီလောက်သိတတ်တဲ့၊ယူ့ကိုဒို့ကလည်း.. ပြန်တာဝန်ကျေရမှာပေါ့” ဟု သူ့နား.နားကပ်ကာ.. စတော်ဘယ်ရီနံ့သင်းပျံ့နေသာ.. နုတ်ခမ်းမှထွက်သောလေသံဖြင့်ပြောလာရာ..

အောက်မှ.. ညီတော်မောင်က.. ဖြောင်းကနဲ.. ကန်ထလာသဖြင့်..သူလည်း.
“ကဲ..မွေးနေ့ရှင်..ခုတို့ဗိုက်ဆာနေပြီ.. တစ်ခုခုတော့အရင်ကျေွးပါဦး” ဟုခပ်ရွှတ်ရွှတ်ပြောလိုက်မှ..

“oh ! so sorry ပါ.နေရယ်.လာ၊တို့ ဘူဖေးကောင်တာကိုလိုက်ပို့မယ်” ဟုပြောရင်း..ရှေ့မှ.. သမင်မခြေလှမ်းဖြင့်ဦးဆောင်ထွက်သွားရာ.. သူလည်းယမင်းဧ။်
ပေါင်လည်လောက်.. ထိရောက်နေသော..စကပ်အဖြူရောင်အောက်မှ.. လုံးဝန်းသော..စစ်ကိုင်းအိုး..ကို.ကြည့်ရင်း.. နောက်မှလိုက်သွားလိုက်တော့သည်။
(ကိုဟိတ်.. ခဏယူသုံးလိုက်တယ်နော်..ဟက်.. ဟက်)

တစ်ကယ်တော့..သူ့ဘဝတွင်.လမင်းဆိုသည်မှာ..အမြဲကောင်းကင်တွင်ထွန်းလင်းနေသည်ကိုသာတွေ့ခဲ့ဘူးပါသည်။
ဒါပေမဲ့…ဒီညမှာတော့..ခြံထောင့်ဧ။်ညာဘက်ထောင့်စွန်းစွန်းမှာ…မျက်လုံးထောင့်မှာရိပ်ကနဲလှမ်းအမြင်…တစ်ခြံလုံးမီးရောင်စုံများ..အရောင်အသွေးစုံသော
ပန်းပွင့်လေးများ..အားလုံး…ခဏမျှအမှောင်ကျသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်..။

ထိုနောက်ရုပ်ရှင်ထဲမှအနှေးပြကွက်လို..စိတ်ထဲမှာတစ်စုံတစ်ရာက.. သူ့ကိုညို့ယူလိုက်သလို..ခြေလှမ်းများက…ထိုလမင်းတစ်စင်းထွန်းနေသောစားပွဲဝိုင်းရှိရာ
တရွေ့ရွေ့အိပ်မက်တစ်ခုထဲလမ်းလျှောက်နေသလို..ရွှေ့လျှားသွားမိသည်။စားပွဲအနီးအရောက်..ဖြတ်ကနဲ..မျက်ဝန်းတစ်စုံကပင့်ကြည့်သည်ဆိုရုံလေး၊
သူဘယ်လိုလုပ်ပြီး… ဘာစကား၊ဘာခွင့်မှမတောင်းမိပဲ..ထိုင်လိုက်မိသည်ကိုမသိလိုက်။

ငုံ့ထားသောခေါင်းကလည်း..ရှေ့မှချထားသောအအေးခွက်ကိုသာကြည့်နေပြီး..ထပ်ပြီးမော့မကြည့်လာတော့…။
“ဟေး…နေရောင်..ယူကဘယ်ရောက်သွားတာလဲလို့”
ယမင်းဧ။်အသံကြားမှစိတ်နှင့်လူနှင့်ပြန်ကပ်သွားမိသည်။ယမင်းက.. ကော့တေးနှစ်ခွက်ကိုင်ကာသူတို့ဝိုင်းဆီရောက်လာသည်။
“အော်.. ယူက..ပန်းပွင့်ဆီရောက်နေတာကိုး…ဟင်း.ဟင်း..”
ထပ်မံပြီး..ဒုတိယအကြိမ်..ဖြတ်ကနဲဝေ့ကြည့်လာသောမျက်ဝန်းကို..သူမြင်ခွင့်ရလိုက်သည်။
အပြာရောင်..လုံးဝကြည်လင်နေသောမျက်သားအပြာရောင်..တစ်စုံနှင့်လိုက်ဖက်လှသော..မဟူရာရောင်မျက်ဆံ..အားလုံံးရင်ထဲအေးကနဲဖြစ်သွားသည်ကိုတော့
စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့..မကပ်ပဲနေသည့်ကြားမှ.. သတိထားမိလိုက်သည်။

“နေ.. ဒါ..ပန်းပွင့်တဲ့..နာမည်အပြည့်အစုံက..ပန်းပွင့်သန္တာ..တဲ့..”
“ပန်းပွင့်… ဒါ..နေရောင်တဲ့.. နေရောင်ကျော်ခန့်..တဲ့”
မည်သူမျှမတောင်းဆိုပဲ.. ဝင်ရောက်မိ်တ်ဆက်ပေးသော.. ယမင်းကိုပထမဦးဆုံးအကြိမ်သူကျေးဇူးတင်မိသွားသည်။
သူခေါင်းပဲညိတ်ပြလိုက်မိသလား..။ပြုံးပဲပြလိုက်မိသလား.. သတိမထားမိလိုက်..။
သေချာတာကတော့..ဘယ်ဘက်ရင်ဘတ်အခြမ်းမှ..သွေးတွေတထိတ်ထိတ်ခုန်နေတာတော့သေချာသည်။

“ပန်းပွင့်..တဲ့လား..”
မိတ်ဆက်လိုက်တာလား…ဒါမှမဟုတ်မေးလိုက်တာလား..မသေချာလိုက်။
“ရှစ်” သူ.. ဘာသာခပ်တိုးတိုးဆဲလိုက်မိသည်။
သတိထားစမ်းပါ.ကျော်ခန့်ရာ၊မင်း..သူငယ်နှပ်စားလေးမှ.. မဟုတ်တော့တာပဲ။ခုမှမိန်းမ.. မြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ။
ကိုယ့်ဘာသာ..စိတ်ထဲမှကျိတ်ပြောရင်း…
“ဟုတ်ကဲ့..သိရတာဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ..”ဟုပြောရင်း..ခေါင်းတစ်ချက်ဆတ်ပြလိုက်မိသည်။
ဟုတ်သည်လေ..သူလက်ကမ်းပြီးမိတ်ဆက်တာတို့ဘာတို့မလုပ်ချင်ပါ။အထူးသဖြင့်..မြန်မာမိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေဖြင့်လက်ခံချင်မှလက်ခံမည်။
လက်မခံပါက..သူအူကြောင်ကြောင်အဖြစ်မခံနိုင်ပါ။
တစ်ဆက်တည်း..သူကိုယ့်ဘာသာတွေးလိုက်မိသည်။မဆိုး..ဒီလောက်ဆိုကိုယ့်ကိုကိုယ်ထိန်းချုပ်နိုင်သွားပြီဟု..။

စူးကနဲ.အကြည့်တစ်ချက်ရောက်လာတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။အမတန်လှပသော.. နုတ်ခမ်းလေးမှဘာစကားမှတော့ထွက်မလာခဲ့။
“ယမင်း.. ငါပြန်တော့မယ်..၊ရောက်နေတာလည်း..တော်တော်ကြာသွားပြီ။မိုးလည်းချုပ်နေပြီ။ happy birthday ဖြစ်ပါစေ..”
ချိုသာသည်ဟုထင်ရသော်လည်း..အနည်းငယ်မာဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသည်ကို..သူသတိထားမိလိုက်သည်။
ထပ်တွေးမိလိုက်သည်မှာ.. ဟာ.. ဒီမိန်းမ.. ငါတစ်ယောက်လုံးရှိနေတာတောင်.. ငါ့ကိုမနုတ်ဆက်ပါလား.. လုံးဝအဖက်မလုပ်တဲ့သဘောပေါ့..ဟု
ရင်ထဲအောင့်ကနဲဖြစ်သွားအောင်တွေးမိလိုက်သည်နှင့်ဖျင်းကနဲ.. မာနကသွေးများကိုဆူဝေလာစေသည်။
တွေ့ကြသေးတာပေါ့..ကွာ..ဒါမျိုးမှ..ကျော်ခန့်တို့ကလည်း..ကြိုက်တာ။
“ဟာ..ပြန်တော့မလို့လား..တစ်ယောက်ထဲ..ကျွန်တော်ပြန်ပို့ပေးရမလား..”ဟု..ရွဲ့ချင်သောစိတ်တစ်ဝက်၊ရင်ထဲမှတစ်ကယ်ဖြစ်သော.. စေတနာတစ်ဝက်နှင့်
သူမေးလိုက်မိသည်။
ထပ်မံပြီး..မလိုလားသော..အကြည့်စူးစူးနှင့်အတူ..
“မလိုပါဘူး.. တက္ကစီတွေမှ..တစ်ပုံကြီး..ရှင့်ကြည့်ရတာ.. သိပ်အချိန်တွေ၊ငွေတွေပေါများနေတယ်နဲ့တူတယ်၊အဲဒါဆိုလည်း..လူတွေအကျိုးရှိတာတွေလုပ်ပေါ့
ကျမအတွက်.. တော့မလိုပါဘူး”ဟု..မဲ့သလို၊လှောင်သလို.အပြုံးနှင့်။
ပထမဆုံးအကြိမ်.. ထွက်ကျလာသောရှည်လျှားသောဝါကျနှင့်အတူ၊မျက်နှာကိုဖြတ်ရိုက်လိုက်သလို.. ပူကနဲခံစားလိုက်ရသည်။
သူလက်သီး.. ကိုတင်းကနဲဆုပ်လိုက်မိသည်။သူတစ်ခုခု.. ပြန်ပြောမည်ပြုစဉ်.. သူမက.. လှပစွာပင် ယမင်းနုတ်ဆက်သံကိုတောင်မစောင့်ပဲ..ထွက်သွားခဲ့
ပြီဖြစ်သည်။

“ဟင်း..ဟင်း..နေရောင်..ယူခံလိုက်ရပြီမှတ်လား.”ဟု..စာနာသလို၊ကလိသလိုရီသံနှင့်အတူ..ပြောလာသောယမင်းဧ။်အသံကိုလည်း.သူသတိမထားတော့။
သူသတိထားမိလိုက်သည်က..သူ့ရင်ထဲတွင်..ဒီမိန်းမထွက်သွားချိန်.. ရင်ဘတ်ထဲမှတစ်စုံတစ်ခုထွက်ကျသွားသလို၊တစ်စုံတစ်ခုပဲ.. ရင်ဘတ်ထဲခုန်ဝင်လာသလို၊
မတူညီသောခံစားမှု၂ခုဖြစ်ထွန်းသည်ကိုတော့သတိထားမိလိုက်သည်..။

ထပ်ပြီး..သတိထားမိလိုက်သည်က..၊(ငွေတွေ၊အချိန်တွေ..ပေါများနေရင်.ဆိုတဲ့စကား..)သေချာပြီ..ဒီမိန်းမ..သူ့ကိုသေသေချာချာကို..သိနေရမည်။
မဟုတ်ရင်.. ကြားဖူးနေရမည်..ဖြစ်သည်။ထိုသို့.. တွေးမိလိုက်သည်နှင့်..စောစောကနောက်ကျိသွားသောစိတ်က..အနည်းငယ်ပြန်လည်ကြည်လင်လာသလို
ခံစားလိုက်ရသည်။တစ်ချက်လည်း.. သူညာဘက်နုတ်ခမ်းကိုတွန့်ရင်းပြုံးလိုက်မိသည်။
ပန်းပွင့်သန္တာ..တဲ့လား.. ဟင်း..ဟင်း..
စိတ်ထဲမှသဘောကျစွာတွေးလိုက်မိသည်။နေရောင်ကျော်ခန့်နှင့်..တွေ့ကြပြီပေါ့။

သူအတွေးလွန်နေရင်းမှ..အနည်းငယ်ဗိုက်ဆာလာနေသည်ကိုသတိရလာသောကြောင့်..မရောက်ဖြစ်လိုက်သေးသည့်၊ဘူဖေးကောင်တာရှိရာသို့ထသွားလိုက်သည်။ဒီလောက်..ဧည့်သည်များတာတောင်..အစားအသောက်များကအလျှံပယ်ကျန်နေသေးသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။အင်းပေါ့လေ..ဒီလောက်ကတော့..ယမင်းတို့ကဘယ်စာဖွဲ့မှာလဲ။တော်တော်လေးတော့ကုန်ကျမည်ဟု..သူသိသည်။
“ဟေ့..နေ..ခုမှစားမလို့လား..စားနှင့်နော်..တို့..ဟိုတယ်..service အဖွဲ့ကိုငွေသွားရှင်းပေးလိုက်ဦးမယ်နော်၊ဗိုက်တော့သိပ်တင်းမနေစေနဲ့ဦး..သိလား”ဟုပြောရင်းသူ့ကို..မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြကာထွက်သွားသည့်ယမင်းကို.. သူပြုံးကြည့်နေလိုက်သည်။သူဗိုက်ထဲကဆာသော်လည်း..စိတ်မပါစွာနှင့်ထည့်လာသော..broccoli.. အနည်းငယ်နှင့်..lamb chop ကိုစိတ်မဝင်စားစွာနှင့်..စားနေရင်းမှခေါင်းထဲသို့စောစောက.. ဟိုမိန်းမပြောသွားသော..စကားတို့ကို..သတိရနေမိသည်။ဘာတဲ့..အချိန်တွေ၊ငွေတွေပိုနေသတဲ့လား..သူစားနေရင်းမှမဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်မိသည်။
“ဟိတ်..ဆရာကြီး..ဘာတွေသဘောကျနေလဲ”ဟုပြောရင်းမှ..သူငှဲ့ထားသော..၀ိုင်ခွက်ကို..ယူသောက်နေသောယမင်းကို..သူငေးကြည့်နေမိသည်။”အမလေး..မောလိုက်တာ..နေရယ်၊ခုမှပဲအမောပြေသွားတော့တယ်”ဟုသူ့ကိုကြည့်ရင်း.. ပြောလာသောယမင်းကို..ကြည့်ရင်း..တွေးနေမိသည်။
တစ်ကယ်ဆို..ယမင်းနှင့်သူက..လက်တွဲမယ်ဆိုရင်..ဘာမှပြောစရာမလိုသလို၊ဘယ်သူမှလည်း.. ကန့်ကွက်မည့်သူမရှိ။ယမင်း..တို့မိဘတွေနှင့်သူ့မိဘတွေက.. ငယ်ပေါင်း၊စီးပွားဖက်တွေမဟုတ်ပေမဲ့.. နှစ်အိမ်တစ်အိမ်ဝင်ထွက်နေသူတွေ။ယမင်း အဖေနှင့်သူ့အဖေဆို.. ဆုံဖြစ်တိုင်း..ယခင်က..ဂေါက်ဖ်.. ၇ိုက်နေကြ။တိုင်ပင်နေကြ..။ယခု..သူ့မာမီနှင့်ဒက်ဒီက..ယူအက်စ်မှာအလုပ်ကိစ္စကြောင့်သွားနေရသလို၊ယမင်းမိဘတွေကလည်း..သြဇီမှာ.. ပန်းချီ၊ပန်းပု.. စသော..လက်မှုပညာဆိုင်တွေ..သွားရောက်ဖွင့်ထားတာသူသိသည်။ဒီပြင်လုပ်ငန်းခွဲတွေအများကြီးရှိမှန်းလည်း..သူသိထားသည်။ဒါပေမဲ့.. ဒီထက်ပိုပြီး.. သူသေချာသိသည်က..ယမင်းကိုသူဘယ်လိုမှရင်မခုန်ခြင်းပင်။သူနှင့်ယမင်းအနေထားက..အနောက်နိုင်ငံများမှာလို..လိင်ဆက်ဆံဖက်သူငယ်ချင်း အနေထားမျိုးသာဖြစ်နေသည်။ယမင်းလည်း.. သူ့လိုပဲဟုသူယုံကြည်သည်။
“ဟေ့..ဟာ..လူကိုဘလိုင်းကြီးကြည့်ပြီး..ဘာစကားမှလည်း.မပြောပါလား.. “
ယမင်းပြောမှပင်.. သူအတွေးလွန်သွားသည်ကို.. သိလိုက်သည်။သူယမင်းလက်ထဲမှ.. ၀ိုင်ခွက်ကို..ဆွဲယူမော့သောက်ရင်း..
“မဟုတ်ပါဘူး.. ယမင်းကအရမ်းလှနေလို့ငေးနေမိတာပါကွာ”
“ဟ..ဟ.. ပေါ်တင်ကြီးလာမြှောက်နေပါလား..” ဟုနုတ်ခမ်းလေးကိုချစ်စဖွယ်ဟရင်း..သူ့ကိုလှောင်နေသည့်ယမင်းကို.. သူဘာမှမပြောပဲငေးသာကြည့်နေလိုက်သည်။
“အားလုံးလဲပြန်သွားပြီ.. အရမ်းလည်း..ညီးစီစီကြီးဖြစ်နေလို့..ရေကူးမလား..နေ” ဟုသူ့ကို.. ကြည့်ရင်း.. မေးလာသည့်ယမင်းကို..သူငေးနေရင်း..မှ
“အင်း.. ကူးလေ ယမင်း.. တို့စောင့်ပေးမယ်လေ.. “ဟုပြန်ပြောလိုက်ရာချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေးထိုးရင်းမှ
“အိုး..ဒါတော့ယူပြောမှလား.. တူတူကူးရအောင်လို့ပြောတာကို..” ဟု နုတ်ခမ်းကိုထော်ရင်းပြောရင်း.. ထိုင်ရာမှထကာ သူ့ကိုကျောခိုင်းကာထွက်သွားသောယမင်းဧ။်အကာကွယ်မရှိသော နောက်ကျောပြင်ဖွေးဖွေးလေးကိုကြည့်ရင်း.. သူလည်း.. ထလိုက်သွားတော့သည်။
ရေကူးကန်ဘေးရှိ (dead chair) တစ်ခုပေါ်တွင်သူဝင်လှဲရင်းမှ နောက်ထပ်ပုလင်းထဲမှလက်ကျန်ဝိုင်အနည်းငယ်ကို သူဖန်ခွက်ထဲငှဲ့ထည့်ရင်း..ယမင်းကိုကြည့်လိုက်ချိန်တွင် .. ယမင်းက အကျ ႌတောင်ချွတ်ပြီးသွား၍စကပ်ကိုတောင် ကုန်းကာချွတ်ချနေပြီဖြစ်သည်။
သူအနည်းငယ်.. ရင်ခုန်သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။မြင်ဖူးတွေ့ဖူးနေကြပေမဲ့.. ရင်ထဲတစ်မျိုးခံစားလိုက်ရသည်။တွေးနေခိုက်မှာပင်.. သူမက ရေထဲသို့ လှပစွာဒိုက်ဗင်ထိုးချသွားပြီဖြစ်သည်..။
တစ်ဘက်ကမ်းသို့အရောက်တွင်..ပက်လက်လှန်ကာ၊ဒီဘက်ကမ်းသို့ပြန်ကူးလာနေသည်ကို.. တွေ့ရချိန်တွင်..သူအာခေါင်တွေခြောက်ကာ.. ရေငတ်သလိုဖြစ်လာသဖြင့်လက်ထဲမှ ၀ိုင်လက်ကျန်ကို. တစ်ချက်ထဲကောက်မော့လိုက်ကာ.. သူ့အကျ ႌတွေဘောင်းဘီတွေ.. အကုန်ချွတ်လိုက်မိသည်။ထိုနောက်.. ရေထဲသို့ဒိုက်ဗင်ထိုးဆင်းလိုက်သည်..၊အေးမြသောလည်း၊နွေးထွေးသည်ဟုစိတ်ထဲခံစားလိုက်ရသည့်ရေဧ။်အထိတွေ့ကြောင့်..ညစ်ညူးနေသာသူ့စိတ်များ အနည်းငယ်ကြည်လင်လာသလို..ဖြစ်လာသည်။သူယမင်းဆီသို့.. လက်ပစ်ကူးသွားလိုက်သည်။
“ခစ်.. ခစ်..ပြောသားပဲ.ရေထဲလိုက်မလာနဲ့လို့..”ဟု ပြောရင်း..သူ့ကိုလှောင်နေသည့်..ယမင်းကိုအနားအရောက်တွင်ဆတ်ကနဲပွေ့လိုက်ပြီး..ချိုမြသောနုတ်ခမ်းလေးကိုအားနှင့်ငုံကာဆွဲစုပ်လိုက်သည်။
“အွန်း..အွန်း..ဖရူး..ဟွန်း..”သူစကားပြောခွင့်မပေးချင်တော့ပါ.။သူ့ကြမ်းတမ်းမှုနှင့် ထပ်တူပင် သူမကလည်းမွတ်သိပ်စွာတုံ့ပြန်လာလေသည်။သူနမ်းနေရင်းမှ လက်တစ်ဖက်က ဘယ်ဘက်နို့တစ်ဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်ရင်း..ညာဘက်လက်က အောက်ဘက် ပင်တီလေးထဲလျှောကနဲ တိုးဝင်ကာ အမွေးစုစုလေးအောက်မှ အကွဲကြောင်းလေးထဲ.လက်ခလယ်ကို အမြှောင်းလိုက်ပွတ်လိုက်သည်။
သူမလက်ကလည်း..သူ့ကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ရင်း..နမ်းနေရင်းမှ လက်တစ်ဖက်က သူ့ဘောင်းဘီထဲတိုးဝင်လာသည်။ထိုနောက်…သူ့ဒစ်.. လိုင်းတစ်လျှာက်လက်မလေးနှင့်ဝေ့ဝိုက်ပွတ်သပ်ရင်း..ကျန်လက်ချောင်းလေးများကလည်း.. ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ကစားနေတော့သည်။ထိုစဉ်.. ယမင်းကနမ်းနေရင်းမှဖြတ်ကနဲခွါလိုက်ပြီး..ဆတ်ကနဲရေထဲသို့ငုပ်သွားသည်။နောက်… သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်ကို သူသိလိုက်သည်.။နောက်ထပ်… အေးမြသောရေထဲမှာပင်..သူ့အတန်တစ်ချာင်းလုံး..နွေးထွေးသွားသည်ကိုခံစားလိုက်ရသည်။
“အား..အ..အ “သူမခံနိုင်စွာပင် နုတ်မှထုတ်ကာညည်းမိသည်.။နောက်.. ဝဲဂယက်တစ်ခုလို အားပါသောပြင်းထန်သော စုပ်စွဲမှုဧ။်နောက်တွင် သူ့အတန်ကြီးမှသုတ်များ..အရှိန်ဟုန်ပြင်းစွာထွက်သွားသည်ကို..သိလိုက်သည်။
“ဗွမ်း.. ဖူး.. ကောင်းလားဟင် နေ..”ဟုမေးလာသည့် သူမကို သူအနမ်းဖြင့်တုန့်ပြန်လိုက်သည်။အနည်းငယ် ငံကျိခါးသက်သော အရသာကို သူခံစားမိသည်။ပြသာနာမရှိပါ… သူမရွံပါ.. သူမတောင်သူ့ကို ဒီလောက်ဂရုစိုက်ပေးသည်ပဲ။
သူ လည်းရေထဲသို့ငုပ်မည်ပြုစဉ်..ဖျတ်ကနဲသူ့လက်ကိုဖမ်းဆွဲထားလိုက်ပြီး..”ဟင့်အင်း..နေ.တို့နည်းနည်းချမ်းနေပြီ..အပေါ် က တို့အခန်းကိုသွားရအောင်နော်..”ဟုပြောလာသဖြင့်.. သူခေါင်းကိုဆတ်ကနဲငြိမ့်ပြီး..စွေ့ကနဲ ပခုံးပေါ်ရေထဲမှာကောက်ထမ်းလိုက်ပြီး.. သူမအိပ်ခန်းဆီသို့တက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ထို့နောက်တွင်တော့…ပြင်းထန်သော..ဆောင့်ချက်အသံများ..တအား အား ညည်းညူသံများနှင့်အတူ သူအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ဖြတ်ကနဲလန့်အနိုး..တွင် သူ့ဘေးတွင် ဝတ်လစ်စလစ်အိပ်ပျော်နေသာယမင်းကို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း.စောင်ကိုခြုံပေးရင်း.. သူအဝတ်အစားများဝတ်ကာပြန်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။
သူလုံးဝမကျေနပ်ပါ…။ငယ်ငယ်လေးထဲကနေ..ခု ၂၃ နှစ်ထဲရောက်သည့်အချိန်ထိ…ဘယ်ယောက်ကျားတစ်ယောက်ကိုမှ..မပက်သက်ဘူးခဲ့သလို၊ပက်သက်လာနိုင်သမျှကိုလည်း..ဝေးဝေးမှရှောင်ခဲ့သည်။
ပန်းပွင့်သန္တာ…ဆိုသောသူမဘဝအတွက်…ယောက်ကျားတစ်ယောက်ဆိုသည်မှာ၊ဒါမှမဟုတ်.. ယောက်ကျားတွေဆိုသည်မှာ..ဝေးဝေးမှသာ..ရှောင်ရှားစရာ..ဒါမှမဟုတ် အန္တာရယ်တစ်ခုအနေဖြင့်သာသဘောထားခဲ့သည်။
မေမေတို့၊တီတီတို့…ဘွားဘွားတို့..ကိုလည်း..ဒီတစ်သက်…ဘယ်ယောက်ကျားမှ..ပက်သက်စရာမရှိဟု..အမြဲကြွေးကြော်ခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။မှတ်မှတ်ရ၇…ယမင်း.ရဲ့မွေးနေ့ကို..သူမသွားဖြစ်ခဲ့လျှင်.ယခုလို..ယောက်ကျားတစ်ယောက်အကြောင်းကို…သူမအချိန်ကုန်ခံပြီး..တွေးနေမိမည်မဟုတ်။
အဲဒီမွေးနေ့…တုန်းကလည်း..တမင်ကို..လူတွေ..အထူးသဖြင့်.. ယောက်ကျားတွေနှင့် မပက်သက်ချင်သဖြင့်.. လူအရှင်းဆုံးစားပွဲမှာရွေးထိုင်နေခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။
အဲဒီယောက်ကျား..မွေးနေ့ပွဲကို..ဝင်လာကတည်းက..သူမြင်ပါသည်။ကိုယ့်ကိုကိုယ်..ယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိသော၊ဂျစ်ကန်ကန်နိုင်သောမျက်နှာပေးနှင့်လိုက်ဖက်လှစွာပင်..မြင့်မားသောအရပ်အမောင်း..ကိုပိုင်ဆိုင်သောထို..နေရောင်ကျော်ခန့်..ဆိုသောယောက်ကျားကို..စဝင်လာကတည်းကသူသတိထားမိပါသည်။သူမ.ဘေးဝိုင်းမှ.မိန်းကလေး..တော်တော်များများ…ရဲ့..တွတ်ထိုးသံများ..ကြောင့်လည်း..ဒီယောက်ကျား..ဘယ်သူဆိုတာသူသိပါသည်။တော်တော်ကို…ဘဝင်မြင့်မဲ့..ပုံစံဟုလည်း..ရင်ထဲမှမှတ်ချက်ချမိခဲ့သည်။
သူမဝိုင်းတွင်လာထိုင်ကတည်းက..ထပြန်သွားဖို့ကောင်းပါသည်။ဒါပေမဲ့.. တစ်စုံတစ်ခုက..သူမကိုဆွဲဆောင်ထားသလို၊သူမ..ခြေလှမ်းတို့ရဲ့သစ္စာဖောက်ခြင်းကို..ခံခဲ့ရသည်နှယ်..သူမထွက်မသွားဖြစ်ခဲ့။
ဒီယောက်ကျား..သူမဝိုင်းတွင်လာထိုင်ကထဲက…ဘေးမှ.စူးစမ်းသောမျက်လုံးများ..၊အမူအရာများကြောင့်..သူမထပြန်ဖို့..ယမင်းကိုနုတ်ဆက်လိုက်ချိန်မှာ..ပြန်ပို့ပေးဖို့လာပြောစဉ်..သူမဧ။်တုန့်ပြန်မှုကြောင့်…ယောက်ကျားတန်မဲ့..ရဲတွတ်သွားသောမျက်နှာ..နောက်..မခံချင်ဖြစ်သွားပုံရသောအမူအရာ..အားလုံးကို..ယခုထိသူမ..အသေးစိတ်မှတ်မိနေသေးသည်..။
ထိုနောက်..ယမင်းရဲ့..ပိုင်စိုးပိုင်နင်းအမူအရာ..(ကျွတ်)..သေတော့မှာပဲ…ငါဘာလို့..ဒီယောက်ကျားတစ်ယောက်အကြောင်းကို..ခေါင်းထဲရောက်နေရတာလဲ..။
မျက်ခုံးထူထူအောက်မှ..အမတန်ကြည်လင်သောမျက်ဝန်းများနှင့်..ထိုယောက်ကျား.ဟာ..ချောသည်ဟုပြော၍မရပေမဲ့..အမတန်..(maleness)ဖြစ်ကြောင်းကို..တော့သူမ..မလိုလားစွာပင်အသိမှတ်ပြုရမည်ဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့်လည်း..ဟိုနေ့ကမိန်းကလေးတွေ..သဲသဲလှုပ်ဖြစ်နေကြတာနေမှာပေါ့။
ဟာ…မစဉ်းစားပါဘူးဆိုမှ..ခေါင်းထဲထပ်ရောက်လာနေပါလား..ဟုတွေးရင်း..နောက်တစ်ပတ်အတွက်..ကလေးတွေကို..သင်ဖို့..picture dictionaryစာအုပ်ကိုဆွဲယူလိုက်မိသည်။မတွေးတော့ပါဘူးဆိုမှ…ယောက်ကျားတန်မဲ့..ဘယ်ဘက်နားမှာ..black.diamond.ထင်သည်..နားကပ်တစ်ဖက်ကလည်း.တပ်ထားလိုက်သေးသည်..။တော်တော်လှချင်တဲ့ယောက်ကျား…ဟု..နုတ်ခမ်းကို..မဲ့လိုက်မိရင်း..မှ..နားကပ်တပ်သည့်ယောက်ကျားများကိုအမတန်ကြည့်မရခဲ့သော..သူမသည်..ဒီယောက်ကျားကတော့ခြွင်းချက်ဖြစ်ကြောင်း..စိတ်ထဲမှလက်ခံလိုက်ရသည်။
အော်…ပန်းပွင့်ရယ်..နင်လည်း…ကိုယ့်ရဲ့..စံတွေ..ပျက်စီးတော့မှာလား…။ယောက်ကျားတွေဟာ..တစ်ယောက်မှကောင်းတာရှိတာမှမဟုတ်တာ၊ဒီပြင်မကြည့်နဲ့..ကိုယ့်အဖေအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုပဲကြည့်…။အမတန်ချစ်လှပါသည်..ဟုဆိုပြီး..အတင်း..လက်ထပ်ယူခဲ့သော..မေမေကိုတောင်ပစ်သွားပြီးယခု..နောက်မိန်းမနှင့်..ပျော်မွေ့ပြီးနေတာပဲမဟုတ်လား..ဟု..ကိုယ့်ကိုကိုယ်..သတိပေးရင်းမှ..ယိုင်နဲ့သွားသော..စိတ်များကို..ပြန်လည်စုစည်း..ယူလိုက်မိသည်။Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx/\xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx“ချီးယားစ်”..ဟု..ပြိုင်တူ..ပြောကြရင်းမှ..ခွက်လေးခွက်..တစ်ပြိုင်တည်း..ကုန်အောင်.မော့လိုက်ကြသည်။
“ကဲ..ဆရာသမား..ပြောစမ်းပါဦး..မင်းက..ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး..ငါတို့နဲ့..အဆက်သွယ်ဖြတ်ထားရတာလဲ..မင်း..ငါတို့ကျေနပ်အောင်ရှင်းဒီကိစ္စကို”ဟုပြောရင်း…ကျော်လင်းက..ကုန်သွားသော..စည်ဘီယာခွက်ကို..ချရင်းမှသူ့ကိုမေးလာသည်။
“ဟုတ်တယ်…ဟုတ်တယ်..ဟေ့ကောင်..မင်း..ငါတို့..မင်းဆရာနှစ်ယောက်..ကျေနပ်အောင်ရှင်း..”ဟု..အောင်ဝင်းစိုးကလည်း..ဝင်ပြောလာသည်။
ကျော်မြကတော့..ဘာမှဝင်မပြောပဲ…ကိုက်လန်ကြော်တစ်ဖတ်ကို..တူဖြင့်..လှမ်းယူရင်း..သူတို့ကို..ကြည့်ရင်း..ပြုံးနေသည်။
သူလည်း..ကုန်သွားသော..စည်ခွက်ကို..စားပွဲပေါ်ချရင်း..စားပွဲထိုးလေးကို..လက်သုံးချောင်းလှမ်းထောင်ပြရင်းမှ…
“အေးပါကွာ…အေးပါ..ငါမင်းတို့ကျေနပ်အောင်ရှင်းပြပါမယ်…အေးဆေးပေါ့..ခုလောလောဆယ်..အရှိန်လေးထပ်တင်လိုက်ကြတာပေါ့..ခုမှ..ညနေ..၆ နာရီပဲရှိသေးတာပဲ..စောပါသေးတယ်..မဟုတ်ဘူးလား…”ဟု..ပြောတော့မှ..နှစ်ကောင်သား..အင်တင်တင်ပုံစံဖြင့်..ငြိမ်သွားတော့သည်။
“ကဲ..သယ်ရင်းတို့..ဘာထပ်မှာဦးမလဲ..ဒီဝိုင်းကိုငါရှင်းမှာပါ..လိုတာထပ်မှာ” ဟုသူထပ်ပြောလိုက်တော့မှ..အစားသမား…ကျော်လင်းက..“စိတ်ချ၊ဟေ့ကောင်..မှာဦးမှာ..မင်းကိုဆုံးမဦးမှာ..စိတ်မပူနဲ့..” ဟု..ပြန်ပြောဖော်ရလေသည်။
အသောက်သမား..အောင်ဝင်းစိုးကတော့…သူ့ထုံးစံအတိုင်း..ဒုတိယခွက်ကုန်လို့..တတိယခွက်တောင်လှမ်းမှာနေပြီဖြစ်သည်။
ဟိုကောင်ကျော်မြကတော့…ကြည့်ရတာ..ဒီညမှာ..သူ့ကို..ဒီနှစ်ကောင်နှင့်ဖြစ်ချင်တာဖြစ်ဟု..လွှတ်ထားပြီး..ပွဲကြည့်ပုရိတ်သတ်လုပ်မည့်ပုံ..ရှိသည်။သူတို့..၄ယောက်ခုလို..အတူတူမဆုံဖြစ်ကြသည်မှာ..၁၀ စုနှစ်တစ်ခု..နီးနီးရှိပြီဟုသူထင်သည်။
သူဟိုမိန်းမနဲ့…ပြသာနာတွေဖြစ်နေတုန်းကလည်း..ကျော်လင်းက..နယ်တွေမှာ..အောက်ဒိုးတွေထွက်ရေးနေတုန်း၊အောင်ဝင်းစိုး..ကလည်း သူနှင့်သေချာမဆုံဖြစ်ခဲ့…။ထိုစဉ်တုန်းက..ကျော်မြတစ်ယောက်သာ..သူ့ပြသာနာ..အလုံးစုံနီးပါးကို..ပါဝင်ပက်သက်ခဲ့သည်ပဲမဟုတ်လား။
သူတို့..၄ယောက်က..ခင်တာတော့..သာမာန်သူငယ်ချင်းတွေထက်..ပိုပါသည်။ဒါတော့သေချာပါသည်။တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်..ဘယ်လောက်ပဲအနေဝေးဝေး…မိန်းမကလေးတွေလို…ဖွဲ့နွဲ့မပြောကြသည်ကလွဲလျှင်..အားလုံး..အမြဲရင်ထဲမှာ..ခိုင်မာသော..ခင်မင်မှုနှင့်သံယောဇဉ်ရှိကြတာကတော့သေချာပါသည်။
“ကဲ…ဟေ့ကောင်..နေရောင်..လုပ်လေကွာ..မင်းပဲအရှိန်လေးတင်မယ်ဆို..ချလေ..”ဟု..အောင်ဝင်းစိုးက..ပြောလာသည်တွင်..သူလည်း..တစ်ဝက်လောက်ကျန်သော..ခွက်ကို..တစ်ရှိန်ထိုးမော့လိုက်သည်။
“လုပ်ပါဦး..နေရောင်..မင်း..လွန်ခဲ့တဲ့..ရနှစ်လောက်ကနေ..ခုချိန်ထိ..ဖြစ်ခဲ့တာတွေ..တစ်လုံးမကျန်..ငါတို့ကို..ရှင်းပြပါဦး..နောက်..ငါတို့..၂ယောက်နဲ့အဆက်သွယ်ပြတ်သွားရတဲ့..အကြောင်းရင်း..လေး..”ဟု..ကျော်လင်းက…ပြောလာသည်တွင်..
“အင်း…မင်းတို့..၂ယောက်နဲ့က..တမင်အဆက်သွယ်ပြတ်တာ၊ဖြတ်ထားတာမဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ငါ..မင်းတို့အကြောင်းကို..ကျော်မြနဲ့..အဆက်သွယ်ရတိုင်း..အမြဲမေးပါတယ်၊ဒီမှာ..ဒီကောင်..ရှေ့မှာငုတ်တုတ်ကြီး..မင်းတို့မေးကြည့်ပါ၊”
“အဲ..အဆက်သွယ်..မလုပ်ဖြစ်တာကတော့..ငါက..ဟိုသွားလိုက်ဒီသွားလိုက်နဲ့..ကွာ..၊ပြီးတော့..အလုပ်ကမပင်ပန်းပေမဲ့.၊ခေါင်းစားတော့..လူကဘာမှကို..မလုပ်နိုင်အောင်ကိုဖြစ်နေတာ၊ငါ..ဟန်နီ့တောင်..တစ်ပတ်မှ..တစ်ရက်လောက်ပဲ..ဖုန်းမနည်းဆက်ရတာ”ဟု..ရှည်လျှားစွာ..ရှင်းပြလိုက်မှ၂ယောက်သားအနည်းငယ်ကျေနပ်..သွားဟန်ဖြင့်..ခေါင်းညိတ်နေလေသည်။
“လွန်ခဲ့တဲ့..ရနှစ်က..ကိစ္စကို..ရှင်းပြရမယ်ဆိုရင်တော့…ငါ..ဒီစည်လောက်နဲ့..ရမှာမဟုတ်ဘူး..အပြင်း..ကစ်မှရလိမ့်မယ်။မင်း..တို့ကနားထောင်ချင်တယ်ဆိုတော့..ငါ့ကိုဝိုင်းကူကြပေါ့..မကောင်းဘူးလား.”
“ဟာ..ဟေ့ကောင်..တွေ..မင်းတို့ကွဲပြဲနေဦးမယ်နော်၊ငါ..မင်းတို့ကိုထမ်းမပို့နိုင်ဘူးနော်..”ဟု..ကျော်မြက..အလန့်တကြား..ထပြောလာရာ
“စိတ်ချပါ..ယောက်ဖရာ..ငါတို့အရှိန်နဲနဲလေး..ထပ်တင်ယုံပါ..၊မင်းလည်း…ချလေကွာနော်..”ဟု..သူပြောလိုက်ရာ
“ဟာ..တော်တော်…ငါအပြင်းမသောက်နိုင်ဘူး.၊မင်းတို့ဘာသာ..သောက်ကြ..မူးရူးအောင်တော့မသောက်နဲ့…ဒါပဲ.”ဟု..စိတ်မပါလက်မပါ..သဘောတူညီချက်ရသဖြင့်…သူလည်း..၀ိတ်တာလေးကို..”ညီလေး..ကိုယ်တို့ကို..ချီးဗက်စ်အရက် တစ်လုံး..ခွက်..၃ခွက်.ရေသန့်တစ်ဗူး၊ရေခဲတစ်ပွဲ..ပေး..ကွာ”ဟုလှမ်းမှာရင်း…“ဒီလိုကွ…”…