ဆင်ကြီး ဂဋ္ဌုန်ချီ

ရွှေရ တို ့သားအဖ ကျောင်းဝန်းထဲ ဝင်မိသည် နှင့် ကိုရင်ကြီး ကို အရင်တွေ ့ရသည်။

“ဒီသားအဖ ဆရာတော်ဆီ လာတာလား” ကိုရင်ကြီး၏ အမေးကို ရွှေရ အဖေက
“အေး၊ဟုတ်တယ်၊ငပေါ်ရေ၊ဆရာတော် ကြိမ်းနေသလား”
“ဆွမ်းစားပြီးစ မှာတော ့ကြိမ်း ထင်ပါရဲ ့၊အခုလောက်ဆို နိုးလောက်ပါပြီ အကိုရာ၊တက်သာသွားလိုက်ပါ”

ကိုရင်ကြီး က ရွှေရ အဖေရဲ ့ညီတစ်ဝမ်းကွဲ၊ဒါကြောင့် အကိုလို ့ခေါ်တာ၊ကိုရင်ကြီးတင် မကပါဘူး ကျောင်းထိုင်ဆရာတော်ကလဲ ရွှေရ အဖေရဲ ့ဦးလေးတစ်ဝမ်းကွဲမို ့ ရွှေရ ရဲ ့အဖိုးလေးတော်တယ်လေ။ တောရွာမှာဆိုတော ့တစ်ယောက်နဲ ့တစ်ယောက် အမျိုးလှည့်ပတ်တော်နေကြတာ။ရွှေရ တို ့သားအဖ ကျောင်းပေါ်ရောက်တော ့ ဆရာတော်က စာဖတ်နေရာက လှမ်းကြည့်ပြီး

“ဟ! ရွှေရကြီး၊ကျောင်းပိတ်လို ့ပြန်လာတာပေါ ့၊ဟုတ်လား”
“တင်ပါ၊တနေ ့ကဘဲ စာမေးပွဲ ပြီးတာဘုရား၊မနေ ့ညနေက ပြန်ရောက်တာ၊အဲဒါ နွေကျောင်းပိတ်တုန်း ဘယ်မှ မလယ်စေချင်လို ့အရှင်ဘုရားဆီအပ်ပြီး ဗေဒင်လေး၊လက္ခဏာလေး တတ်အောင် သင်ခိုင်းမလားလို ့ဘုရား”

ရွှေရ အဖေရဲ ့စကားကြားတော ့ ဆရာတော်က   “ဟာ၊ငါ အခု ဗေဒင်၊လက္ခဏာ မဟောတော ့ဘူး၊သင်လဲ မသင်ပေးတော ့ဘူး၊ပရိယတ္တိ ဘဲလုပ်တော့တယ်၊အသက်လဲထောက်လာပြီကွာ၊သံသရာမှာ ကိုယ့်အတွက် ပါအောင် ကျင့်ရတော ့မယ်၊လောကီရေးရာ မလုပ်တော ့ဘူးကွာ၊အဲ-မင်း သားကို ငပေါ် လက် အပ်လိုက်ပါလား” ဆရာတော်က ဗေဒင် လက္ခဏာ အလုပ်ကို စွန့်လွတ်လိုက်လို ့သူကိုယ်တိုင် မသင်ပြပေမဲ ့လဲ ဆွေမျိုးဆိုတဲ ့သံယောဇဉ် ကြောင့် ကိုရင်ကြီး ငပေါ်ဆီအပ်ပြီး သင်ဖို ့ပြောတာ။

“ဒါနဲ ့ နေပါဦး၊ရွှေရ က အခု(၁၀)တန်းဖြေတာမဟုတ်လား၊စာမေးပွဲအောင်ခဲ့ရင် ဘာလုပ်ကြမယ် စိတ်ကူးထားလဲ” ဆရာတော် အမေးကို “အောင်ခဲ ့ရင်တော ့သူ ့ဦးလေး ကိုကံပေး က မန္တလေးမှာရှိတယ်၊သူ ့ဆီမှာ နေပြီး တက္ကသိုလ်တက်ရမယ် ပြောတာဘဲ ဘုရား”

ဦးကံပေး က ရွှေရ အမေရဲ ့အကိုအရင်း၊ဆည်မြောင်းဝန်ထောက်၊မန္တလေးမှာတာဝန်ကျနေတာ။ ဒီလိုနဲ ့ ရွှေရ တစ်ယောက် (၁၀)တန်းစာမေးပွဲကြီးဖြေအပြီးမှာ ရွာဦးကျောင်းက ကိုရင်ကြီးငပေါ်ရဲ ့တစ်ဦးတည်းသော စာသင်သားတပည့်ဖြစ်ခဲ ့တာပါဘဲ။

ကိုရင်ကြီး ငပေါ် က ငယ်ငယ်က လူရှုတ်လူပွေ၊ ကားစပယ်ရာဘဝနဲ ့ ဟိုးကချင်ပြည်၊ ချင်းတောင် နာဂနယ်မြေတွေအထိ ရောက်ဘူးတာ၊ မိန်းမတွေကလဲ ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိတယ်ဆိုတာ သူကိုယ်တိုင် မရေတွက်နိုင်ဘူးဆိုဘဲ။ ရောက်လေရာရာမှာ ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ်ပါချင်တဲ ့ဗီဇကြောင့် သူမလုပ်ဖူးတာ၊သူမတတ်တာ။သူမသိတာ မရှိဘူးဆိုဘဲ။ ဟုတ်/မဟုတ်တော ့မပြောတတ်ဘူး။ ကချင်ပြည်နယ်မှာ နေခဲ ့တုန်းက K.I.A တပ်ထဲမှာတောင် စစ်မှုထမ်းခဲ ့ဘူးတယ်ဆိုဘဲ။ နောက် ငှက်ဖျားအကြီးအကျယ်ဖျားပြီး ငှက်ဖျားပိုးက ဦးဏှောက်ထဲရောက်လို့ ရူးသလိုလိုဖြစ်တာနဲ ့ရွာပြန်ရောက်လာတာ။ တစ်ယောက်ထဲပါ၊ မိန်းမ ပါမလာပါဘူး၊ ဘယ် အရူးပါဆို၊ မိန်းမက ပစ်ပြေးပြီပေါ ့။ ဦးလေးတော်တဲ ့ ကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီးက ပဥွင်းဝတ်ပေးချင်ပေမဲ ့လူကောင်းလို ့ပြောမရလို ့၊ အာပတ်သင့်နေမယ်ဆိုပြီး ကိုရင်ကြီးဘဲဝတ်ခိုင်းထားတာ။ ရွှေရ အဖေကတော ့ သူ ့သားကို ကျောင်းပိတ်ရက် စိတ် မလေရအောင် ရိုးရာဗေဒင်လေး လက္ခဏာလေး တတ်အောင် ကိုရင်ကြီးဆီ အပ်တာပါ။ ဒါပေမဲ ့ရွှေရ တကယ်တမ်းတတ်မြောက်သွားတာက ဗေဒင် လက္ခဏာ မဟုတ်ဘဲ ကာမသျှတ္တရပညာပါဘဲ။

ကိုရင်ငပေါ် က ငယ်ကတည်းက လူရှုတ်လေ။ နေရာတကာ သိချင် တတ်ချင်စိတ်က ရှိတော့ကာ ရှေးဟောင်းပေစာတို ့၊ ဆေးကျမ်း၊ လောကဓါတ်ကျမ်း၊ တွေ ့ရာမြင်ရာ ဖတ်တာ၊ ဆေးဆရာ၊ ဗိနေ္ဒာဆရာ။ ပယောဂကုဆရာ၊ ဆရာမှန်သမျှ တစ်ယောက်မှ အလွတ်မပေး၊ တပည့်ခံပြီး ပညာယူတာ။ ဆရာတွေကလဲ ခိုင်းကောင်းပြီး ဖင်ပေါ ့လို ့ သူ ့ကိုတပည့်အဖြစ်လက်ခံ သင်ပေးကြတယ်လေ။ ကိုရင်ငပေါ် က သူ ့အလှည့်ကျတော့လဲ ဆရာစားမချန်ပါဘူး။ ရွှေရ ကို သူတတ်တဲ ့ပညာတွေ အိတ်သွန်ဖာမှောက်သင်ပေးတာပါ။

ကိုရင်ငပေါ် ရွှေရ ကို သင်ပေးတဲ ့ပညာရပ်တွေကို အသာထား၊ ရွှေရ ကိုဖတ်ခိုင်းတဲ ့စာအုပ်တွေကိုက တော်ရုံလူ ဖတ်ဘူးဖို ့မပြောနဲ ့ ၊ကြားတောင်ကြားဘူးမယ်မထင်၊ စစ်ကိုင်းဆရာတော်ဘုရားကြီး ရေးသားပြုစုတော်မူတဲ့ (အာယုဝဏ္ဏ ဘေသဇ္ဇ) ဆေးကျမ်းကြီးထဲက ဓါတ်ကြီးလေးပါးစုဝေးပုံ၊ ဓါတ်ကြီးလေးပါးကနေပြီးတော ့ ဓါတ်ကြီးတစ်ဆယ့်ရှစ်ပါး ပွါးများပုံ၊ ဓါတ်ကြီးများရဲ ့ဖောက်ပြန်မှု၊ အဲဒီဖောက်ပြန်မှုတွေဟာ သီတ နဲ ့ဥဏ နှစ်ပါးပေါ်မှာ မူတည်ပုံ။ နန်းတွင်းသမားတော်များ လက်သုံးဆေးကျမ်းထဲက နာနနယ သုဂန္တ၊ ဒိဌကမ္မ သမန္န၊ ဒက္ခ၊ မာဇ္ဇသီဃံ၊ ပရပသန္န၊ သူရ၊ ပဋိသန္နိ ညာဏ၊ ပစ္စု  ပ္ပန္န၊ သုဘာသိတာ၊ ဥသာယ။ဒဗ္ဗ  စတဲ ့ သမားအင်္ဂါဆယ့်နှစ်ပါး ကို မှတ်မိတဲ ့အထိ အခေါက်ခေါက်အခါခါ ဖတ်ရတာ။ ကာမသျှတ္တရကျမ်းထဲက  (ရွှေဂဋ္ဌုန်ရက်တွင်း၊ လယ်ပင်း၌မှတ်ပါ၊သားမြတ်ကင်းဝင်းပဒါ၊ တနင်္လာငွေကျား၊နှုတ်ဆီးစပ် အထက်ခေါ်သည်၊ချက်တော်မှာ ခြငေ်္သ့နှင့်ညား။ ပသာဝယောနိအိမ်မှာ၊ဆင်နာဂိန်ပျော်ပါး၊ ခင်ညာစိန် ခက်ပတ္တမြားရယ်က၊ကြွက်မမှားကျောနေ။ ပိဒုန်းရောင်ကေသီမြတ်မှာတော ့၊ ရွှေဖူးနတ်ရက်မှတ်မသွေ။ ပြည်ဘောဂနဂါးမြွေမှာ၊ မမှားစေလက်ခြားပ။ သက်ထားမေကညာ စိတ်ဓါတ်တည်ရာ ၊ချိပ်စပ်သို ့ကြည်စရာ မဒီမြာ ချစ်ဆုံးပလေး) ဆိုတဲ ့နေ့အလိုက် မိန်းမတို ့ရဲ ့ရာဂစိတ်တည်နေပုံ စတာတွေ။ (အကြင်မိန်းမသည် နားရင်း၌နားရိပ်ခိုအံ့၊ျွှည့်ရှင်ရှိမူ။ အင်္ဂါဇာတ်၌ မှဲ ့ရှင်ရှိမူ ထိုမိန်းမသည် ကာမဂုဏ်ကြူးသည်ဖြစ်ကာ လျှပ်ပေါ်လော်လီတတ်၏။ သူ ့လင်သားကို ဖျက်ဆီးတတ်၊ မြင်မြင်ရာရာ ယောက်ကျားကို တပ်မက်တတ်၏။ ပရိယာယ် မာယာများ၏။ ထိုမိန်းမကား မိန်းမယုတ်တည်း) စတဲ ့စာတွေကို အာဂုံဆောင်ရတာ။ ဒါတင်မက၊ကိုရင်ငပေါ် က သူ ့ညီကို လက်တွေ ့ကာမအားကောင်းစေတဲ ့ဆေးနည်းတွေ၊ မိန်းမတွေ စွဲမက်စေတဲ ့ ပီယဆေးဝါးဂါတာတွေ စီမံပေးခဲ ့သေးတာ။ ပီယဆေးဆိုတာ ရွှေရ သိပ်မယုံပေမဲ့ ကိုရင်ငပေါ် စိတ်ဆိုးမှာကြောက်လို ့ မငြင်းဆန်ဝ့ံဘဲ လိုက်လုပ်ခဲ ့ရတာ။

“မိန်းမဆိုတဲ ့အမျိုးက မင်းသားကြီးခင်မောင်ရင် ဆိုခဲ ့သလို လှေနဲ ့မြင်း ပမာညီတဲ ့ကွာ၊ ပဲ့ကိုင်တတ်ရင် ကိုင်တတ်သလို ပြေးတာ၊ စီးတဲ ့လူ ညံ့လို ့ကတော ့ ထင်ရာစိုင်းပါလိမ့်မယ်ဗျား” ကိုရင် ငပေါ် က ရွှေရကို ရှင်းပြနေတာ။ ရွှေရ ပီယဆေး မထိုးချင်ဘူးပြောလို ့။ “ကိုရင်က မိန်းမအကြောင်းပြောရအောင် မိန်းမလဲ မရှိဘဲနဲ ့” ရွှေရ ကသူ ့ဦးလေး မို ့ မကြောက်ဘူးလေ။ ပြန်ပြောရဲတယ်။
“အံမယ်ကွာ မင်းကလဲ၊ ငါက အခုမှသာ ရွာပြန်လာမှာမို ့ဆရာတော်ကိုကြောက်လို ့မိန်းမတွေ ကွာထားခဲ ့တာ မိန်းမတွေများ နဲပေါင်ဗျာ၊ စလေ ဦးပုည ရေးသလို (အချော အနု၊မပု မမြင့်၊ အခန် ့သင့်ကလေး၊ သေးသေး သွယ်သွယ်၊ သပြေရို ့အရွယ်၊ မငယ်လွန်း မကြီးလွန်း၊ ဇွန်းခြစ်တမျိုး၊ အထိုးခံအုန်းသီး၊ ဘုန်းကြီးကြိုက် မင်းကြိုက် ကာလသားများနှင့် လားလားမျှ မထိုက်၊ ဗျာဆံဝိုက် ဗျာဆံခါ၊ အပျိုတွေ လာလွန်းလို ့ ၊ဆရာတော် ကျောင်းပေါ်က ကြိမ်ဆော်ရွှေ ့ ချရသေးသည်)ကွာ၊ စားရလွန်းလို ့အီမုန်းသွားထင်ပါရဲ ့ ရွှေရ ရာ၊ မိန်းမဆို လှည့်တောင် မကြည့်ချင်တော ့ဘူး””အေးလေ၊ကိုရင်ပြောသလို လှည့်မကြည့်ချင်လဲ မကြည့်နဲ ့တော ့ပေါ ့၊ဘာပြုလို ့ကျွန်တော်ကို ပီယဆေးထိုးရမှာလဲ””ဟ ရွှေရ ရ၊ငါ ့တူ၊ မင်းက ငါတို ့လို မာတုကာ မတွေနဲ ့ဝေးရာ ဘုန်းကြီးကျောင်းလာနေမှာလား၊ မင်းက ခေတ်ပညာ သင်ရဦးမယ် ၊မင်းအဖေ ဟိုတရက်က ပြောသွားတာလေကွာ၊ မင်းဦးလေး ဦးကံပေး က ကျောင်းထားပေးမယ်ဆို။ မင်းအဖေ အမေ က မင်းကို တောမှာ ပင်ပင်ပန်းပန်း လယ်လုပ်စားစေချင်တာ မဟုတ်ဘူး။ မင်းကိုမွေးကာနီး မင်းအမေ တောထဲ ထင်းခွေရင်း ရွှေထုတ်ကောက်ရလို ့မင်းကို ရွှေရ လို ့နံမည်ပေးထားတာ။ ဘုန်းကံရှိမဲ ့သားဆိုပြီး မင်းကို မြို ့မှာကျောင်းထားပေးတာလေ၊””ဘာဆိုင်လို ့လဲ ကိုရင်ရ””ဆိုင်ပါသကော ရွှေရ ရယ်၊ မင်းက ပညာတွေသင်၊ မင်းဦးလေး ဦးကံပေး လို မင်းမှုထမ်းလုပ်၊ မိန်းမယူ ကလေးတွေမွေး၊ လူတွေလုပ်ကြတဲ ့လူ့ဝတ္တရားကြီးဆိုတာနဲ ့ကင်းလို ့မှ မရတာ၊ မကင်းနိုင်အတူတူ ကိုယ့်ဘက်က အခံလေးရှိတော့ အတိုက်အခိုက်တွေကို ခံနိုင်ရည်ရှိတာပေါ ့ကွာ”
ဒါနဲ ့ ရွှေရ လဲ ကိုရင်ငပေါ် ကို မငြင်းဆန်နိုင်တော ့ဘဲ မိန်ိးမတွေစွဲမက်စေတယ်ဆိုတဲ ့ ပီယဆေးတွေ အထိုးခံရ၊သူ့ ယောကျ်ားတန်ဆာ ကြီးထွားဖို ့ဆိုပြီး ဖော်ပေးတဲ ့ဆေးပူတွေကိုလိမ်းရနဲ ့။
(ဥုံ။ဝေ, ဒါ , သာ , ကု , ကု , သာ , ဒါ , ဝေ ,  ဒါ , ယ , သာ ,  တ , တ , သာ , ယ , ဒါ ၊  သာ , သာ , ဒိ , ကု , ကု ,ဒိ , သာ , သာ ၊  ကု , ဓ , ဗု , ကု , ကု , ဗု , ဓ , ကု ။  ။)
ကိုရင်ငပေါ် ဒူးပဆစ်တုပ် ထိုင်နေသော မိန်းမအရုပ်ကို ရွှေရ ရဲ ့ငယ်ပါပစ္စည်းနဲ ့တေ့ပေးပြီးဂါထာ ရွတ်ဆိုနေတာပါ။ အရုပ်က ထဘီရင်လျားထားပြီး သားမြတ်ပုံစံထုထားတာ။ ၊နို ့သီးခေါင်းနှစ်ခု ပေါ်နေစေရမယ်။ သန=ချေခြင်း၊ သိဒ္ဓိတင်ခြင်း၊ စတာတွေက ဘုရားမီးပူဇော်၊သီလယူ၊ သစ္စာဆို စတာတွေလုပ်ပြီးမှ ဂါထာမန်းမှုတ်ရတာ ကိုရင်အပြောကတော ့ ဒီ ဆေးက သာမန်ပီယဆေး မဟုတ်ဘူး၊ လာဘ်လာဘပေါများစေတယ် စီးပါွးဥစ္စာတိုးတက်စေတယ်တဲ ့လေ။
နောက်လိင်အင်္ဂါကို ကြီးထွားစေတဲ ့ဆေးတွေဖော်ပေးပြီး လိမ်းခိုင်းတာ။ ခွေးလှေးယားမြစ်နဲ ့ခွေးလှေးသီးအဆံ ကို အိုးကင်းပူတိုက်ပြီး အမှုံ ့ကြိတ်သောက်ရတာ၊ ကျားလက်ဝါးဆိုတဲ ့နွယ်ပင်ကို ထုထောင်းပြီး အရက်နဲ့ စိမ်ထားပြီးသောက်ရတာ၊ နန်းလုံးကြိုင်မြစ်ကို ဆန်ဆေးရေနဲ ့ပြစ်ပြစ်သွေးပြီး လိမ်းရတာ စသဖြင့် စုံလို ့ပါဘဲ။ သူကပြောသေးတာ။
“ရွှေရ ငါ ့တူ၊ မိန်းမဆိုတဲ ့အမျိုးက ရမက်ကြီးတတ်တဲ ့အမျိုး၊ သူတို ့အလို မပြည် ့ခဲ ့ရင် လင်ငယ်နေတတ်တယ်။ မိန်းမလင်ငယ်နေရင် ယောကျ်ား ဂုဏ်သိက္ခာကျတာရယ် ၊စီးပါွးပျက်တတ်တာရယ်၊ ဖြစ်တာ၊ အဆိုးဆုံးကတော့ လူတကာက ကိုယ့်ကို ကိုယ့်မိန်းမကို နိုင်အောင် မလိုးနိုင်လို ့သူများတက်လိုးသွားတာ လို ့အထင်သေးကြတာကွ။ ဒီတော ့လူ ့လောကမှာ မိန်းမယူပြီးရင်တော ့မိန်းမကို ပိပြားြင်မ်တုပ်နေအောင်သာ လိုးပေတော ့မောင်၊ (မိစၧာလိုကြူးး၊ လင်ကုန်ကူးသည်၊ ညစ်ညူးစာရီ၊ အလဇ္ဇီဖြင့်၊ ဒုသာီက္ကတၳိ၊ မျိုးဇာတိတို ့၊ မိမိကိုယ်ကို ၊စိတ်အလိုတိုင်း ထိုထိုယောက်ကျား၊ တပ်ရာများနှင့်၊ လိုက်စားနှံလိုက်မည်သာကို) တဲ ့ကွ။ မိန်းမတွေအကြောင်း ရှေးကရေးထားတာတွေ အများကြီးပါ။ နောက်ရှိသေး၊ (ကိလေသာဟူ၊ မိုက်သွေးဆူက၊ လူသောခွေးသော ကျေးကျွန်သောဟု၊ သဘောမတင်၊ မဆင်ခြင်ဘဲ၊ အမြင်မဖြောင့်၊ မျိုးမစောင့်ဘူး) ဆိုတာတွေ၊ မာဃဒေဝ လင်္ကာကွာ မာန်လည်ဆရာတော်ကြီး ရေးခဲ ့တာ”
ကိုရင်ငပေါ် ပြောပုံနဲ ့ မိန်းမတောင် မယူရဲဘဲ ကိုယ့်ဂွေးကို ကိုယ် တူနဲ ့ထု သတ်သေဖို ့ဘဲကောင်းတော ့တာ။ ပြီး မိန်းမတွေရဲ ့ပုံပန်းသဏ္႑န်၊ (အကြင်မိန်းမ၊ ကိုယ်ပြင်လ ျရွှေ ့၊ သြရတင့်ထွား၊ ခါးစဉ်းတင်ကျယ်၊ ထုအထယ်ဖြင့်၊ လူ ့နှယ် မက၊ နတ်မမျှဟု၊ အလှခေါင်ထွတ်) မိန်းမဆိုတာ ခါးသေး ၊နို ့အုံထွား ၊ဖင်ကားမှ မြတ်ဆိုကိုး။ ဒီလိုနဲ့ မတ်လဆန်း (၁၀)တန်း ဖြေပြီးကတည်းက ကိုရင်ငပေါ်ဆီမှာ စာဝါလိုက်ခဲ့တဲ့ ရွှေရ။ ဇွန်လထဲ စာမေးပွဲအောင်စာရင်းတွေထွက်၊ စာမေးပွဲအောင်လို့ ၊စက်တင်ဘာလဆန်းမှာ သူ ့ဦးကြီး ဦးကံပေးတို ့အိမ်မှာနေပြီး မန္တလေးတက္ကသိုလ် တက်ရပါပြီ။
ဦးကံပေး က ရွှေရ အမေရဲ ့အကိုအကြီးဆုံး၊ အင်းစိန် G.T.I က မြို ့ပြအင်ဂျင်နီယာနဲ ့ကျောင်းပြီး ပြီးတော့ ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနမှာအလုပ်ဝင်တာ၊ စ စချင်း အရပ်ခေါ် လမ်းဗိုလ်ပေါ ့လေ၊ ရွှေရ တို ့နယ်မှာကတော့ ဆည်မြောင်းဘက်က အင်ဂျင်နီယာတွေကို မူးဗိုလ်တို ့၊ မူးဝန်ထောက်တို ့ခေါ်ကြတာ။ ဟို အင်္ဂလိပ် ခေတ်တုန်းကတော့ ဗမာပြည်မှာ ရွှေဘိုနယ် မူးမြစ်ကိုဖြတ်ပိတ်ထားတဲ့ ကာဘိုးဆည်က အကြီးဆုံးမို့ ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနဆိုရင် မူးလို ့ဘဲ သိကြတာ။ အခု ဦးကံပေးက အရပ်ခေါ် ဝန်ထောက်ဆိုတဲ့ A.E အဆင့်။ အသက်က (၅၀)နဲနဲကျော်ပြီ။ ၊မကြာခင်တော ့အရေးပိုင် E.E ဖြစ်မယ်လို ့ထင်ရတာဘဲ။ သူတို ့ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနက ဝန်ထောက်ကျောင်းဆင်းလို့ ခါ်တဲ ့တက္ကသိုလ်က B.Sc အင်ဂျင်နီယာဘွဲ ့ရတဲ ့လူနဲ ့Ranker လို ့ခေါ်တဲ ့G.T.I ဒီပလိုမာလက်မှတ်ရ ဝန်ထမ်းတွေကို သူ ့အချိုးနဲ ့သူ ရာထူးတိုးပေးတဲ့မူ ရှိတယ်။ E.E အဆင့်မှာ B.Sc အင်ဂျင်နီယာဘွဲ ့ရ ကဘယ်နှစ်ဦး၊ G.T.I ranker ကဘယ်နှစ်ဦး အတိအကျခွဲထားပြီးသား၊ ranker E.E တစ်ယောက် ပင်စင်သွား၊ ဒါမှမဟုတ် ကွယ်လွန်သွားခဲ့ရင် သူ့နေရာကို ranker A.E ထဲကဘဲ ရာထူးတိုးပေးရတာ။
ဦးကံပေးမိန်းမက လမ်းဗိုလ်ဘဝမှာ ရခဲ့တာ။ ဒါ်အေးယူတဲ့။ မိန်းမက ဖြူဖြူ ၀၀၊ ခန့်ခန့်၊ အရာရှိကတော်မို့ ခြေမွေးမီးမလောင်၊ လက်မွေးမီးမလောင်၊ အိမ်မှာ အခိုင်းအစေ၊ တပည့်တပန်းတွေနဲ ့နေရတာဆိုတော့ အသားအရေကစ နူးည့ံချောမွတ်နေတာ။ အသက်ကတော ့ ဦးကံပေးထက် ငယ်မယ်။ ၊ရှိလှမှ (၄၁-၄၂)ပေါ့။ သူတို့မှာက သားယောက်ကျားလေးမရှိဘူး။ ၊သမီးတွေချည်း (၄)ယောက်တောင် မွေးထားတာ။ ၊ဒုတိယသမီးက ရွှေရ နဲ ့ရွယ်တူ။ (၁၈)နှစ်ထဲမှာ။ အကြီးဆုံးက အသက်(၂၁)နှစ်လောက်ရှိပြီ။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ။ သူ့ ယောကျ်ားက ဟိုယောင်ယောင် ဒီယောင်ယောင်။ အလုပ်မရှိ ယောက္ခမအိမ် ကပ်စားနေတာ။
ကျန်သမီးနှစ်ယောက် ကတော ့(၁၅)နှစ် ၊(၁၂)နှစ်စီ။ ဒေါ်အေးယူရော၊ သမီးတွေရော အားလုံးက ဘဝင်တွေ။ သမီးတွေကဆို ရွှေရ ကို သူတို ့အကိုဝမ်းကွဲ ဆိုတာတောင် ဘေးဘီမှာ သိပ်ပြောချင်တာမဟုတ်ဘူး။ သူတို့ နံမည်တွေက ရှိတော့ရှိမယ်။ အိမ်မှာတော ့မအဲ ၊မပဲ၊ မဗျဲ၊ အငယ်ဆုံးလေးကျတော့ ပြောင်းသွားတာ မဂွမ်းတဲ့။ ဒါပေမဲ ့ဒေါ်အေးယူအပါအဝင် သမီး(၄)ယောက်စလုံး ရွှေရ အမေကိုတော ့ ကြောက်ကြတယ်။ ရွှေရ အမေက ဦးကံပေးရဲ ့နှမ အငယ်ဆုံး။ အသက်ကလဲကွာတယ်။ ၊ပြီးတော ့ဦးကံပေး G.T.I တက်တော ့ကျောင်းစရိတ်ကို ကျန်တဲ ့မောင်နှမတွေက ကုန်းရုန်းရှာဖွေပြီးပို ့ပေးရတာ။ ရွှေရ အမေက ဒီတုန်းက အပျိုပေါက်ကလေး။ ကောက်စိုက်၊ ပဲနှုတ်၊ ပေါင်းသင် စတဲ ့လယ်ကူလီ အလုပ်တွေ လုပ်ပြီး ရလာတဲ ့ပိုက်ဆံကို သူ့အတွက် ဘာမှမသုံးဘဲ အကိုကြီးကို ထောက်ပ့ံခဲ ့တာလေ။ ဒီတော ့ဦးကံပေးကလဲ နှမအငယ်ဆုံးကို ချစ်တော့တာပေါ ့။ အစစ အရာရာ ရွှေရ အမေ လိုချင်တာမှန်သမျှ  မရ မရှိစေရဘူး။ အဖေကြီးကိုယ်တိုင်က အရေးပေးတယ် ဆိုတော ့သမီးတွေရော ယောင်းမဖြစ်သူကပါ ဘာပြောရဲတော့မှာလဲ။
ဒီလိုနဲ ့ရွှေရ တစ်ယောက် ပထမနှစ် ၊နှစ်ဝက်စာမေးပွဲဖြေပြီး နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်မှာ ရွာကိုပြန်။ ဒုတိယနှစ်ဝက် ကျောင်းဖွင့်ချိန် ဇွန်၊ ဇူလှိုင်လမှာတော ့အပြောင်းအလဲနဲ ့ကြုံတွေ ့ရပါတော့တယ်။ ဖြစ်ပုံက-ဦးကံပေး ကျန်းမာရေးက ချူ ချာလာတယ်။ ကြီးကြီးမားမား ဖျားတာနာတာ မဖြစ်ပေမဲ ့လဲ မောမောလာတယ်။ ဆရာဝန်တွေပြကြည့်တော ့လဲ ရေရေရာရာ ရောဂါအမည်တပ်လို ့က မရ။ တိုင်းရင်းဆေးဆရာ တစ်ယောက်က မြစ်ခြောက်နာလို ့ပြောလိုပြော၊ ဗိနေ္ဒာဆရာတစ်ယောက်က ရိုးတွင်းခြင်ဆီခန်းတဲ့ရောဂါလို ့ပြောလိုပြော၊ ပြီးတော့ ဘူးလေးရာ ဖရုံဆင့် ဆိုသလို လုပ်ငန်းခွင်ထဲမှာကလဲ ပြဿ    နာလေးတွေနဲ ့၊ တကယ်ဆို ဦးကံပေး က ဒီဘက်ဂျက်ပိတ်မှာE.E ဖြစ်ရမှာ။ ၊သူတို့ ranker တစ်နေရာ လွတ်နေတာ။ ဒါကို ဦးကံပေး မရဘဲ သူ့ထက် ဝါနုတဲ ့ranker A.E တစ်ယောက်က ကျော်တက်သွားတာ။ ဒီတော ့မိန်းမပီပီ ဒေါ်အေးယူ က သူတို ့လင်မယား ချည်းကပ်ကိုးကွယ်နေတဲ ့ဘိုးတော်ကြီးကို အပူကပ်ပါလေရော။ ရွှေရ တောပြန်နေတုန်း နွေကျောင်းပိတ်ရက်မှာဖြစ်နေတာ။
ဘိုးတော်က ဇာတာတွေ ဘာတွေနဲ ့ဗေဒင်တွက်ချက်ပြီး (ဦးကံပေး အည့့့ံ ထဲရောက်နေတယ်။ အသက်အန္တရာယ် တောင်ရှိတယ် ၊ဒေါ်အေးယူရဲ ့ဇာတာခွင်က စိုးနေလို ့တတ်နိုင်ရင် လင်မယား ယာယီကွာရှင်းကြရင် ကောင်းတယ်၊ ဒေါ်အေးယူရဲ ့လင် သေကိန်းမြင်လို ့လင်ပြောင်းလို ့ရရင် ခဏဖြစ်ဖြစ် ပြောင်းပါ) ဆိုဘဲ။
“မင်းကတော်ကြီးက တနင်္ဂနွေ သမီးဆိုတော ့နေ ့နာမ်အရ ဝန်ထောက်မင်းကို စိုးမိုးနေတာ။ ဝန်ထောက်မင်းက တနင်္လာသား၊ ကျား၊ အခုဟာက သေချင်တဲ ့ကျား တောပြောင်း ဆိုသလို ဝန်ထောက်မင်း သေကိန်းရှိနေတာ၊ ဒီတော့ မင်းကတော်ကြီး ဝန်ထောက်မင်းနဲ ့ယာယီသဘော ကွာရှင်းမှရမယ်၊ နို ့မို ့ရင်တော ့ရှင်ကွဲမကွဲဘူး ဆိုရင် သေကွဲ ကွဲမဲ့ သဘောဗျာ”
ဒေါ်အေးယူ စဉ်းစားရပြီ။ သမီး(၄)ယောက်က တစ်ယောက်မှ လက်မလွှတ်ရသေး ၊ဦးကံပေး သေလို ့မဖြစ်သေး။ ဘိုးတော်ပြောတဲ ့ ယတြာချေဆိုလဲ ချေရတော့မှာဘဲ။
“အဖေကြီးရယ်၊ သမီးတော်ကို ကောင်းမယ်ထင်တာသာ ဆောင်ရွက်ပေးပါတော့””ဟုတ်ပြီ၊ မင်းကတော်ကြီးရဲ ့လက်ရှိဇာတာခွင်က ဘီလူးဖြစ်နေတယ်၊ လူသားစားမှရပ်မယ်၊ ဝန်ထောက်မင်းနဲ့ ယာယီကွာရှင်းပြီး နောက်ယောကျၤားတစ်ယောက် ယူရမယ်၊ ယူရမဲ ့နောက်ယောကျၤားက (ဓမ္မ သောက အင်းဝရာဇာ) ဆိုတဲ ့တေးထပ်အရ တနင်္ဂနွေသမီး-အင်း-ရဲ ့ရန်ဘက်က ၀-ဗုဒ္ဓဟူး။ တတ်နိုင်ရင် မင်းကတော်ကြီး ဗုဒ္ဓဟူးသားနဲ့ နောက်အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ပါ””ဗုဒ္ဓဟူးသားနဲ ့က ဘယ်လောက်ထိကြာကြာ ပေါင်းရမှာလဲ အဖေကြီး””အင်း၊နေဦးကွာ”
ဘိုးတော် ဟိုတွက် ဒီတွက် တွက်ချက်ပြီး “မကြာဘူး၊ ဝါတွင်း(၃)လလောက်ဘဲ ဗုဒ္ဓဟူးသားလင်ငယ်နဲ ့ပေါင်း၊ ဝါကျွတ်တာနဲ ့ ဝန်ထောက်မင်းရဲ ့အည့ံတွေ ကျွတ်ကျွတ်လွတ်လွတ်ဖြစ်သွားလိမ်ုမယ်၊ တစ်ခုတော ့ရှိတယ် မင်းကတော်ကြီးရေ၊ ဒီကိစ္စက ဝန်ထောက်မင်း သဘောတူမှလုပ်နော်၊ မင်းကတော်ကြီး တစ်ယောက်ထဲ သဘောနဲ့တော ့မလုပ်ပါနဲ ့၊ ဝန်ထောက်မင်း သဘောတူလို ့ရှိရင် ဝါမဝင်ခင် နောက်ဆုံး စနေနေ ့ည(၁၂)နာရီ သန်းခေါင်မတိုင်မီ မင်းကတော်နဲ ့ဗုဒ္ဓဟူးသား လင်မယားအရာမြောက်ပြီးဖြစ်ရမှာ၊ ဘယ်နည်းနဲ ့မှ တနင်္ဂနွေနေ ့အထိ ကူးလို ့မရဘူး၊ ကျားနဲ ့ဆင် လယ်ပြင်မှာတွေ ့ကြတော ့ကျားအသက်ကို ကယ်ဖို ့ရာ (ဆင်ကြီး ဂဋ္ဌုန်ချီ )ကိန်း သဘောမျိုး မင်းကတော်ကြီးရေ၊ သဘောပေါက်တော့ဗျာ”
ဒါနဲ ့ဘဲ ရွှေရ ပြန်ရောက်တော ့သူတို ့ဝယ်ထားတဲ ့နန်းရှေ ့ခြံထဲက အိမ်လေးကို ဒေါ်အေးယူတစ်ယောက် ရွှေရ ကို အဖော်လုပ်ပြီး ဝါမဝင်ခင် ပြောင်းရွှေ ့လာပါတယ်။ အိမ်မှာကတော ့ဦးကံပေးနဲ ့သမီး(၄)ယောက်၊ သမက်နဲ့ ထမင်းချက်အိမ်အကူ အသက်(၄၀)လောက် ဆွေမျိုးနီးစပ် မိန်းမတစ်ယောက် ကျန်ခဲ ့ပါတယ်။
ဝါမဝင်ခင် တစ်ပတ်လောက် အလိုကတည်းက ရွှေရ က နန်းရှေ ့ခြံထဲ အရင်ပြောင်းနှင့်တာပါ။ ခြံက ပေ(၂၀၀) ပတ်လယ်လောက်ကျယ်ပြီး သီးပင်စားပင်တွေနဲ ့အုပ်ဆိုင်းနေတာ။ အဲဒီအချိန်က နန်းရှေ ့မှာက လူနေကျဲသေးတယ်။ ခြံစိုက်စားတဲ ့လူတွေလောက်နေကြတာ။ ဦးကံပေး ကလဲ ဘာရယ်မဟုတ်၊ ငွေပိုငွေလျံလေးရှိလို ့ဝယ်ထားတာ။ ဆည်မြောင်းဝန်ထောက် ဆိုတော ့လည်း ခြံဝယ်ထားပြီး နံကပ်တိုက်လေးတစ်လုံးလောက် ဆောက်ရတာ ဘာမှ မခက်ခဲဘူးလေ။  အောက်က လမ်းဗိုလ်တွေက ဋ္ဌာနက ပိုလျံပစ္စည်း surplus တွေနဲ ့ဆောက်ပေးကြတာ။ ဦးကံပေးက မင်းမှုထမ်း ကမ်းနားသစ်ပင် ဆိုသလို မတော်တဆများ အလုပ်က နားခဲ ့ရရင် နေထိုင်စရာလေး အရံသင့်ဖြစ်တာပေါ ့ဆိုတဲ ့စိတ်နဲ ့ဝယ်ထားတာပါ။ အရင်ကတော ့ဦးကံပေးရဲ ့တပည့် ဘင်ခေါင်း အဖိုးကြီးတစ်ယောက် ခြံစောင့်ပေးတယ်။ (ဘင်ခေါင်းဆိုတာ ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနအခေါ်ပါ။ တူးမြောင်းတွေ ထိန်းသိမ်းရတဲ ့အလုပ်သမား ဘင်သားတွေရဲ ့ခေါင်း၊ အလုပ်သမားခေါင်းပါ) အခုရွှေရတို ့ပြောင်းနေတော့မယ် ဆိုတော ့ ဘင်ခေါင်းအဖိုးကြီးက သူ ့အရင်နေခဲ ့တဲ ့မြောင်းဘောင်ပေါ်က အစောင့်အိမ်လေးကို ပြန်သွားပေါ့။ လိုအပ်တဲ ့ကုတင်၊ စားပွဲ၊ ကုလားထိုင်၊ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေကို Isuzu Tipper ကားကြီးနဲ ့တင်ယူခဲ့တာ။ ရွှေရ က အင်္ဂါနေ ့ကကြိုပြောင်းလာပြီး ပစ္စည်းတွေနေရာ ချရတယ်။ ဒေါ်အေးယူက စနေနေ ့မနက်ခင်းကျမှ အိမ်ကဂျစ်ကားနဲ ့လာတာ။ ဘိုးတော်ဟောထားတဲ ့အတိုင်း သံယောဇဉ်ဖြတ်ထားရမယ်ဆိုလို ့ဦးကံပေးရော၊ သမီးတွေရော ပါမလာကြဘူး။ ကားသမားတစ်ယောက်ထဲလိုက်ပို ့ပြီးချက်ချင်းပြန်သွားတာ။
ဦးကံပေးသဘောဆိုရင်ဖြင့် ဒီကိစ္စကိုသိပ်မလုပ်ချင်ဘူး။ မိန်းမကို နောက်လင်ပေးစားရမှာသိပ်မနှမြောပါဘူး၊ ငယ်တော ့တဲ ့အရွယ်တွေလဲမဟုတ်။ ဒါပေမဲ ့မိန်းမပြောလာတဲ့ နောက်လင် ဗုဒ္ဓဟူးသားဆိုတာ သူ ့တူရွှေရ ဆိုတော့ မဖြစ်ဘူးပေါ့။ သူ ့နှမ မျက်နှာ ဘယ်လိုကြည့်ရပါ ့မလဲပေါ့။ ဒါပေမဲ ့ဘိုးတော်ရဲ ့ခြောက်လုံးမြှောက်လုံးတွေရယ်၊ မိန်းမက နေ့နေ့ညည သမီးတွေရဲ ့ရှေ ့ရေး ဆိုပြီးပြော ပြောနေတော ့နောက်ဆုံးဦးကံပေး မိန်းမသဘောအတိုင်း ကြည့်လုပ် ခွင့်ပြုလိုက်ရတာ။
လိုက်ပို ့တဲ ့ကားသမားပြန်သွားပြီး ဝင်းတံခါးသော့ခတ်ပြီးတာနဲ ့ ဒေါ်အေးယူ ဆင်ကြီးဂဋ္ဌုန်ချီ  မယ့် ဇာတ်ကွက်ဖော်ပြီ။ ဝတ်လာတဲ ့အဝတ်အစားသစ်တွေကိုချွတ်၊ အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ ့အဝတ်ဟောင်းတွေနဲ ့လဲတယ်။ အောက်ခံဘော်လီ မဝတ်တော့ဘဲ အပေါ်က ဘလောက်အင်္ကျီ ပွပွကိုဝတ်လိုက်တယ်။ အမှန်ကတော့ အခုမှ နေ ့ခင်း (၂)နာရီ ရှိသေးတာ။ တခြားဘာအလုပ်မှမရှိတော့လို ့ ဒေါ်အေးယူ အစပျိုးတော့တာ။ ဒီအချိန်မှာ ရွှေရ က သူနေရမယ့် အိမ်ရှေ ့ဝရံတာက ကွပ်ပစ်ပေါ်လှဲနေတာ။ ဒါကို ဒေါ်အေးယူက သူ့အိပ်ခန်းထဲကနေပြီး “ရွှေရ ရေ၊ခဏလာဦးဟေ့” ရွှေရ ရောက်လာတော့ ဒေါ်အေးယူ က သူ့အိပ်ရာပေါ်မှာ၊ ရွှေရက ကုတင်ဘေးမှာရပ်နေတယ်။
“လာ၊ဒီမှာထိုင်” ဒေါ်အေးယူက ရွှေရ ကို သူ့ဘေး အိပ်ရာပေါ်မှာအထိုင်ခိုင်းလို ့ ရွှေရ ဝင်ထိုင်တယ်။ “ညီး ဒီမှာ ဂျီးဒေါ်နဲ ့အတူလာနေတာ ဘာအတွက်ဆိုတာ သိတယ်နော်” ဒေါ်အေးယူ စပြီး စစ်မောင်းသံပေးပါပြီ။ သူက သမီးတွေချည်း မွေးထားတော့ ရွှေရကို သူ ့သမီးတွေနဲ ့ပြောသလိုမျိုး ညီး လို ့ပြောတာ။ ရွှေရ လူအ မှမဟုတ်တာ ဘိုးတော်က ဘယ်လိုအကွက်ဆင် ခဲ ့သလဲသိတာပေါ ့။ ဒါကြောင့် “ဟုတ်ကဲ ့၊သိပါတယ်၊ ဂျီးဒေါ်နဲ ့လင်မယားလိုနေဖို ့” အမှန်အတိုင်းဘဲပြောလိုက်တယ်။
“လင်မယားလိုနေဖို ့၊ လင်မယားတွေ ဘယ်လိုနေကြတယ်ဆိုတာကော သိလို ့လား” ဒေါ်အေးယူ ဒီစကားကိုပြောရင်း ရွှေရ ရဲ ့လက်ကိုသူ ့လက်နဲ ့ဆွဲယူပြီး သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် တင်ထားပေးပါတယ်။ “ဟုတ်ကဲ ့၊သိပါတယ်” ရွှေရ အချဉ်မဟုတ်။ ကိုရင်ငပေါ်ရဲ ့စာဝါမလိုက်ခင်ကတည်းက မြို ့မှာ(၁၀)တန်း တက်နေတုန်းက အရံမီးသတ်တပ်ဖွဲ ့မှာသူ ့တပ်စုမှုးနဲ ့အတူ မီးကင်းလှဲ ့ရတာ၊ သူ ့တပ်စုမှုးက ကျောင်းကသူတို့ရဲ ့ ကာယဆရာ။ ဘောလုံးနည်းပြဆရာ၊ ဆရာက ဈေးထိပ်လက်ဘရည်ဆိုင်က တရုတ်မကြီးနဲ ့ဇာတ်လမ်းရှုတ်နေတာ။ တရုတ်မကြီးက အသက်(၄၀)ကျော်၊ သူ့လင်တရုတ်ကြီးက အသက်(၅၀)လောက်၊ တရုတ်ကြီးက သားကြောဖြတ်တာ အကြောမလွတ်လို ့ပန်းသေသွားတယ်ဆိုလား၊ အဲဒါ တရုတ်မကြီးက ရွှေရ ဆရာနဲ ့နောက်မီးလင်းတာ။ တရုတ်ကြီးက ဘိန်းစားလည်း ဘိန်းစားမို ့ည တိုင်း ဘိန်းခန်းကို ပုံမှန်သွားနေကျ။ လူမြင်ကောင်းအောင် ရွှေရ တို့ ဆရာတပည့် မီးကင်း တစ်ပတ်လောက်လှဲ ့မောင်းခတ်ပြီးရင် ဆရာက တရုတ်မကြီးဆီဝင်ပြီး ညစာ စားတတ်တာ။ရွှေရ အဖို ့ လမ်းပေါ်ချန်နေခဲ ့ရင်လဲ လူတွေမြင်မှာမို ့လက်ဘရည်ဆိုင်ဘေး ထင်းထားတဲ ့အဖီလေးမှာ ဝင်နေရင်း အလကားနေ အလကား၊ အားနေတာမို ့ဆရာနဲ ့တရုတ်မကြီး မောင်းတီးကြတာကို ချောင်းပြီးကြည့်နေကျ။
“သိရင်လဲ လုပ်လေကွယ်” ဒေါ်အေးယူ ပြောသာပြောရတာ၊ သူလဲ ယောက်ကျားဘက်က တူဆိုတော့ ဘလိုင်းကြီး ထဘီလှန်မပေးရဲဘူး။ ရွှေရ ကသူ ့ဆရာ လုပ်တာမြင်ဘူးလို ့ ဒေါ်အေးယူရဲ ့ရင်ဘတ်ပေါ်ရောက်နေတဲ ့သူ ့လက်နဲ့ ဒေါ်အေးယူရဲ ့နို ့အုံကြီးကို ကိုင်လိုက်တယ်။ ရွှေရ သူ ့နို ့အုံကို ကိုင်တဲ ့အခါကျမှ ဒေါ်အေးယူ စိတ်ရဲလာပြီး သူ့ရဲ ့ဘလောက်အင်္ကျီကို အပေါ်ဆွဲလှန်ပေးလိုက်တာ။ ၊နို ့အုံကြီးက ကျွဲကောသီးကြီးအလား ပြူ းပြူ းကြီးပေါ်လာပါတယ်။ ဆရာနဲ ့တရုတ်မကြီးတုန်းက မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ အဝေးက ချောင်းကြည့်ရတာမို ့ တရုတ်မကြီးနို့ ဘယ်လောက်ကြီးမှန်း မတွေ ့ရပါ။ အခု ဂျီးဒေါ်ဒေါ်အေးယူရဲ ့နို ့ကြီးတွေက လူဝသလောက် ကြီးပါတယ်။ သမီး(၄)ယောက်မွေးပြီးသားမို ့နို ့တွေက ကြီးပေမဲ ့တင်းတင်းရင်းရင်းတော ့မဟုတ်။ နဲနဲ တွဲချင်နေပြီ၊ အရမ်းကြီးတော ့မတွဲသေး။ နို့သီးခေါင်းတွေက မဲနက်နေပြီး ရွှေရ လက်မတွေလောက်နီးနီး တုတ်တုတ်ခဲခဲတွေ။ ရွှေရ က နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်နဲ ့ညှစ်ဆွဲပြီး နို ့အုံကြီးကို နယ်ချေပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူ က ရွှေရ ရဲ ့ပေါင်ကြား လက်နှိုက်ပြီး လီးကိုကိုင်တာ၊ လီးက တောင်နေပြီ ၊ဒေါ်အေးယူ အကြံအောင်တော့မယ်၊ ဒါနဲ ့ လီးကိုလက်နဲ့ ဆုတ်သပ်ပေးရင်း
“လုပ်ချင်ရင် လုပ်တော့လေ”  ပြောရင်း ဒေါ်အေးယူ ထဘီကို ခါးအထိ လှန်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။  စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖြူ ဖွေးကြီးမားလှတဲ ့ဖင်လုံးကြီးနဲ ့ပေါင်ကြီးနှစ်ခုကြားက ဖောင်းကြွခုန်းထနေပါတယ်။ ရွှေရ က ဒေါ်အေးယူကိုယ်ပေါ် ဝမ်လျားမှောက်ပြီးနို ့အုံကြီးတွေကို ပါးစပ်နဲ ့ကုန်းစို ့ ၊စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက အတော်ကြီးတဲ ့အပြင်အသားတွေက ထူထဲကာ ဖောင်းကြွအိစက်နေပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူက လီးချောင်းကို လက်နဲ ့ကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းဝမှာတေ့ပြီး ပေးပါတယ်။ ယောကျ်ား ကျန်းမာရေး မကောင်းတာ (၆)လကျော် အလိုးမခံရတာ ကြာပြီမို ့ရွှေရ လက်နဲ ့ကိုင်ကတည်းက ဒေါ်အေးယူ စောက်ခေါင်းထဲ အရည်ရွဲနေပြီ။ ရွှေရ လီးကို ထိုးသွင်းပါတယ်။ ကလေး(၄) ယောက်တောင် ထွက်ထားတဲ ့အခေါင်းဘဲလေ ကျယ်နေပြီပေါ့။ လီးက တဝက်လောက်အထိ ရှောကနဲဝင်သွားတာ၊ ဒေါ်အေးယူအဖို ့စနေနေ ့ည သန်းခေါင် မတိုင်ခင် ဗုဒ္ဓဟူးသားနဲ ့လင်မယားအရာ မြောက်ပြီမို ့စိတ်အေးလက်အေးဖြစ်သွားပြီ။
ဒါနဲ ့ရွှေရ ရဲ့ လည်ပင်းကိုဆွဲယူရင်း ဖင်အနေအထားကို ပြသင်ပေးလိုက်တယ်။ ရွှေရ နောက်တချီထပ်ထိုးတာ လီး အဆုံးထိ ဝင်ရော။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရ ဆောင့်ချက်တွေကို အောက်ကနေ အလိုက်သင့် ခံပေးပါတယ်။ ရွှေရ လီးက သိပ်တော ့မငယ်ပါဘူး။ ပြောရရင် ဦးကံပေး ဟာထက်တောင်ကြီးမှာပါ။ ဒေါ်အေးယူကိုက အပေါက်ကျယ်နေပြီကိုး။ ရွှေရကတော ့စာတွေ့သာမက သူ ့ဆရာနဲ ့တရုတ်မကြီးတို ့ရဲ ့ live show ကို ကြည့်ဘူးထားလို့ ပထမဆုံးအကြိမ် ဆိုပေမဲ ့ပရမ်းပတာမဖြစ်ဘူး။ စည်းချက်ကျကျ လုပ်သွားတာ၊ဒေါ်အေးယူတောင် အရသာတွေရပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကို ပင့်တင်ပေးနေပြီ။ စကတည်းက စောက်ခေါင်းထဲ အရည်ရွဲနေလို ့ လိုးရင်း လိုးရင်း အရည်တွေက ဒေါ်အေးယူ အခေါင်းထဲက အောက်ကိုစီးကျနေပြီး ပြွတ်-ဖတ်-ဘွတ်- အသံထွက်လာပြီ။
“အင်း-အာ-ရွှေရ ရယ်၊ဖြေးဖြေးကွယ်၊” ဒေါ်အေးယူ ရွှေရကို ဖက်ထားရင်းပြောတာ။ ဒါပေမဲ ့ရွှေရ ကတော့ ဘာမှမကြားတော့ဘူးထင်ပါရဲ ့။ ဖြေးဖြေး ပြောတာလဲမရ။ သူ ့ဖင်ကြီး ကြွကြွပြီး ဆောင့် ဆောင့် လိုးလိုက်တာ ၁၀–၁၂  ချက် လောက်မှာ လီးက အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူလဲ ရွှေရ ပြီးသွားလို့ အရည်ပန်းထုတ်လိုက်တာ သိ သိချင်း “ဟူး” ကနဲ သက်ပြင်းချကာ စိတ်လျော ့လိုက်ပါတယ်။ ဘာမှအရသာ မရှိလိုက်။ ကောင်းတော့မယ်ရှိသေး ၊ရွှေရ ကပြီးသွားပြီ၊ အေးလေ၊ လူပျိုဆိုတော ့လည်း ဘယ်ထိန်း နိုင်ပါ ့မလဲ။ နောက်ကျမှ အလေ့အကျင့်ရမှ ကောင်းကောင်းခံရမယ်လို ့တွေးပြီး “ပြီးရင်လဲ ဖယ်ပေးဦးကွယ်၊ ရေသွားဆေးကြရအောင်” ဒေါ်အေးယူပြောတာနဲ ့ ရွှေရ အပေါ်က ဖယ်ပေးတယ်။ နောက် နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ဆေးကြောကြတယ်။ ဆေးကြောတယ်ဆိုပေမဲ ့ဒေါ်အေးယူက နဲနဲတော့ ရှက်နေသေးလို ့အတူတူ မဝင်ဘဲ ရွှေရ ဆေးပြီးမှ ရေချိုးခန်းတံခါးပိတ်ပြီး သန် ့ရှင်းရေးလုပ်တာ။
အပြင်ပြန်ရောက်ကြတော ့ ရွှေရ က “ဂျီးဒေါ်ကြီး ကျွန်တော် ထပ်လုပ်ဦးမယ်” ဆိုပြီး ဒေါ်အေးယူကြီးကို ဆွဲဖက်၊ပါးတွေနမ်း ၊နီု့တွေကိုင်တာ။
“ရွှေရ ရယ်၊အခုလေးတင် တခါလုပ်ထားတာ၊မောနေမယ်၊ညကျမှ လုပ်ရအောင်””မမောပါဘူး ဂျီးဒေါ်ရာ၊ကျွန်တော် မဝသေးလို့””ထမင်းချက်ရဦးမယ် ရွှေရရယ်၊ ဆက်တိုက်ကြီးဆိုတော ့ အရသာလဲမရှီပါဘူး၊ ညကျမှ ဂျီးဒေါ် မင်းကို ကောင်းအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရတယ် ဆိုတာပြပေးမယ် နော် အခုတော ့နားကြရအောင်၊ ဂျီးဒေါ် မောလို ့ပါကွယ်” ဒေါ်အေးယူ ရွှေရကို ဖြောင်းဖြပြောတော ့ ရွှေရလဲ “ဟုတ်”လို ့ပြောပြီး ဒေါ်အေးယူ ထမင်းအိုးတည် နေတုန်း ခုနက လိုးခဲ ့ကြတဲ ့အိပ်ရာပေါ်မှာ ရွှေရ တခူးခူးနဲ ့အိပ်ပျော်သွားလေရဲ ့။
ညစာကို (၅)နာရီလောက်မှာစားကြပြီး ဒေါ်အေးယူအားပြီ။ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေကို ရွှေရအကုန်သယ်ပြီး ဆေးကြောတာ။ သူကရွာမှာနေကတဲက ဘုန်းကြီးကျောင်းသားမို ့အကျင့်ရနေပြီ။ ပြီးသူက အခုမှသာ ဒေါ်အေးယူကြီးနဲ ့ညားတာလေ။ ဒီအိမ်ရောက်ကတဲက ထမင်းစားပြီးရင် ကိုယ့်ပန်းကန် ကိုယ်ဆေးနေကျ။ ရွှေရပန်းကန်ဆေးနေတုန်း ဒေါ်အေးယူ ညကျ ရွှေရနဲ ့ပွဲကဖို ့စဉ်းစားပြီ။ ၊ကောင်လေးကသူ ့ဒုတိယသမီးမပဲနဲ့မှ ရွယ်တူ။ မအဲထက်တောင်ငယ်တာ။ ဒါပေမဲ ့ကောင်လေးလီးက စံချိန်မီရုံမက ပိုတောင်နေတယ်။ သူ အပေါက်ကျယ် နေတာတောင် နေ ့လယ်ကခံရတာ ခဏလေးမို ့သာ။ တော်တော်ကောင်းတာဘဲ။ ပထမဆုံးမို ့သာ ကောင်လေး မထိန်းနိုင်လို ့ခဏနဲ ့အရည်ထွက်တာ။ ထိန်းများထိန်းနိုင်ခဲ ့မယ်ဆိုရင်။ တွေးရင်းနဲ ့ဒေါ်အေးယူအဖုတ်က စိမ့်ကနဲ အရည်စို ့လာတယ်။ အင်း ငါလဲ ယောကျ်ား အလိုးမခံဘူးတာကျနေတာဘဲ၊ အသက်တောင် (၄၀)ကျော်နေပြီ သမီးတွေတောင် (၄)ယောက်မွေးပြီးပြီ၊ ဒါတောင် အခုရွှေရနဲ ့လိုးတာတွေးမိရုံနဲ ့အရည်စိုတာ ဟုတ်တော့ မဟုတ်သေးဘူး။ ငါ တဏှာပေမ စိတ်တွေ တအားများနေပြီလား။ ဒေါ်အေးယူတွေးရင်း ရေချိုးဖို့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။
ရေချိုးခန်းထဲရောက်၊ ထဘီကိုချွတ်ပြီး ရေခပ်ချိုး၊ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ဘာရယ်မဟုတ် အကျင့်ပါနေတာ အဖုတ်ကိုဆေးကြောရင်း လက်နဲ ့ကလိုင်းပေးတာ၊ ဦးကံပေး ကျန်းမာရေးမကောင်းတော ့တဲ ့(၆)လလောက်ကစပြီး ကောင်းကောင်းအလိုးမခံရတာနဲ ့အခုလိုရေချိုးရင်း အဖုတ်ကိုကရိုင်းနေကျ။ မေ့လျော ့ပြီး အဖုတ်ကိုလက်ညှို း ထိုးထည့်ပြီးမှ သတိရလာလို ့ပြုံးမိသေး၊ (ညကျ အဝစားရတော ့မှာဘဲကွယ်၊ လက်ညှို းမလိုတော ့ပါဘူး)။ ဒီလို ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ ့ရေချိုးပြီးသွားတာနဲ ့အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်၊ သနပ်ခါးလိမ်း၊ အမွေးနံ ့သာလူးရတယ်။ ပြီးမှ ရွှေရကို (ရေချိုးတော ့လေ) လို့ လောဆော်ရတယ်။ ရွှေရ ရေချိုးပြီးတော ့ည(၈)နာရီရှိပြီ။
လူပြတ်တဲ ့ခြံဝင်းကျယ်ကြီးထဲမှာ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလေ။ ဒေါ်အေးယူနဲ ့ရွှေရတို ့တူအရီးနှစ်ယောက်တည်း။ တူအရီးဆိုပေမဲ ့နေ ့လယ်ကမှ လောလောလတ်လတ် လိုးထားကြတဲ ့လင်မယား အသစ်ကျပ်ချွတ်။ ဒီတော့ နှစ်ယောက်သား ဟန်လုပ်မနေအားဘူး။ ဒေါ်အေးယူအိပ်မဲ ့ကုတင်အိပ်ရာပေါ်ရောက်နေကြပြီ။ ကုတင်အစွန်းမှာ နှစ်ယောက်အတူ ထိုင်နေရာက ရွှေရ က ဒေါ်အေးယူရဲ ့ခါးကိုဖက်ပြီး ပါးကိုနမ်းတာ။ သားအရွယ် ယောကျာ်း ဘက်ကတူဆိုတော ့ ဒေါ်အေးယူ မေ့ပြီးရှက်လို ့လား ဘာလားမသိ၊ ခါးတချက်တော ့တွန့်သွားသေးတာ၊ နောက်မှ ရွှေရနဲ ့က ညားတောင်ပြီးပြီဘဲလို ့သတိရလို ့ရွှေရ ကျောကိုပြန်ဖက်ပြီး ပါးကိုအလိုက်သင့်မော ့ပေးတယ်။
သားအမိအရွယ်မို ့ရွှေရ နုတ်ခမ်းစုတ်တာ မလုပ်ပါ။ မလုပ်တတ်တာလား၊ မလုပ်ချင်တာလားတော ့မသိ။ ဒေါ်အေးယူကတော ့ယောက်ကျားနဲ ့ရကတည်းက နုတ်ခမ်းစုတ် ခံနေကျမို ့စုတ်စေချင်တာ။ ဒါပေမဲ ့ပါးစပ်ကတော ့ပြောမထွက်ဘူး။ ရွှေရ ကတောသား၊ မိန်းမ မမြင်ဘူးတဲ ့ပုံစံ။ ဒေါ်အေးယူရဲ ့ပါးကို ဟိုဘက်ဒီဘက် တလှဲ ့စီနမ်းရင်း လက်ကလဲ နို ့အုံကြီးကို နယ်ပွတ်နေလေရဲ ့။ ဒါနဲ ့ဒေါ်အေးယူ ဝတ်ထားတဲ ့ရှေ ့ခွဲ ဘလောက်အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကြယ်သီးအားလုံးကျွတ်တဲ ့အခါ အင်္ကျီကို ချွတ်ပေးလိုက်တာ ၊နို ့အုံကြီးနှစ်လုံးလွတ်လွတ်ကင်းကင်း ဖြစ်သွားပြီး ရွှေရအကြိုက် ဖြစ်သွားပါလေရော။
ဒေါ်အေးယူ ကုတင်ပေါ် တစောင်းထိုင်နေရာက ဗြုံးကနဲ ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ နို ့အုံကြီးက တပ်မက်စဘွယ် တောင်ပူစာလိုပေါ်နေတာ။ နဲတဲ ့နို့ကြီးတွေမဟုတ်။ သက်လတ်ပိုင်းလူငယ်တွေ ဆော့ကစားကြတဲ့ ရာဘာဘောလုံးလောက်ရှိမယ်။ ဒေါ်အေးယူက အသားဖြူတော ့နို့ကြီးတွေကလည်း ဖြူဖွေးနေတာ။ ၊နို့သီးခေါင်း တွေကလွဲလို ့ပေါ ့။ နို့သိးခေါင်းတွေကတော ့ကလေးတွေနို့တိုက်ခဲ ့ရတာမို ့ထိပ်ကအမဲရောင်ဖြစ်နေပြီ။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူအပေါ်လှဲချမယ်လုပ်တော ့ ဒေါ်အေးယူက “ပုဆိုးချွတ်လိုက်လေ”တဲ့။
ရွှေရ သူ ့ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကျော်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ အပေါ်က နဂိုကတဲက အင်္က ျီ မဝတ်ဘူး၊ ဝါဝင်ကာနီး မန္တလေးရာသီဥတုက ပူတယ်လေ။ ဒေါ်အေးယူ ထဘီကို ခါးအထိဆွဲလှန်ပေးလိုက်တယ်။ “ထဘီ ချွတ်လိုက်ပါလား ဂျီးဒေါ်” ရွှေရက တောင်းဆိုတာ။ လိုးပြီးကြလို ့လင်မယားဖြစ်နေပြီ ဆိုပေမဲ ့အခေါ်အဝေါ်က ပြောင်းလို့ မရသေးဘူး။ ဂျီးဒေါ် ခေါ်တာကနှုတ်က ျို းနေပြီ။ ဒေါ်အေးယူက
“အာကွာ၊ ရှက်ပါတယ်ရွှေရရယ်၊ မချွတ်ချင်ပါဘူး ဒီတိုင်းလှန်လိုးလည်း ရတာဘဲဟာ””ရတာတော ့ရတာပေါ ့ဂျီးဒေါ်ရဲ ့။ ဒါပေမဲ ့အဝတ်ဗလာတုံးလုံး လိုးတာက ပိုပြီးလွတ်လပ်တယ်
ရွှေရ ကထဘီချွတ်ဖို ့ဆွယ်တရားဟောတာ။
“အံမယ်တော်၊ကျုပ် ကိုကံပေးနဲ ့တသက်လုံး လိုးလာတာ ဒီလိုပါဘဲ၊ ထဘီချွတ်ပြီးတခါမှ မလိုးဖူးပါဘူး ညီးက ထဘီချွတ်လိုးတာ ပိုကောင်းတယ်ဆိုတာ ဘယ်မိန်းမကိုများလိုးခဲ ့ဘူးလို ့လဲ”
ဒေါ်အေးယူ ထဘီမချွတ်ချင်တာနဲ ့ရွှေရကို မေးခွန်းပြန်မေးရင်း လီးကိုလက်နဲ ့ဆွပေးနေပြီ။
“ဘယ်သူ ့မှမလိုးဖူးပါဘူးဂျီးဒေါ်ရယ်၊ စာအုပ်တွေထဲဖတ်ဖူးတာပါ၊ ကျွန်တော် လိုးဖူးဘို ့နေနေသာသာ မိန်းမစောက်ဖုတ်ကိုတောင် အခုမှဂျီးဒေါ်ကြီးဟာ စမြင်ဖူးတာ”
ဟုတ်/မဟုတ်တော ့မသိရပေမဲ ့ရွှေရ အပြောကြောင့် ဒေါ်အေးယူ နဲနဲစိတ်ပြေသွားတယ်။
“ကဲ၊ဒီညတော ့ဒီအတိုင်းဘဲလိုးတော ့၊ နောက်ညတွေကျ ထဘီချွတ်ပေးမယ်” ပြောပြီး ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဆုတ်နယ်မှုကြောင့် ရွှေရရဲ ့လီးကြီး တောင့်တက်နေတာ၊ ဒေါ်အေးယူ လက်ဖဝါးနဲ ့တောင် မဆန့်ချင်တော ့ဘူး။ ဒေါ်အေးယူလဲ စိတ်တွေဘယ်လောက်တောင် ပါနေသလဲမသိ၊ အဖုတ်မှာရွစိရွစိဖြစ်နေပြီ။ ဒါနဲ့  ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကိုထောင်ထားလိုက် တယ်။ ရွှေရ လိုးမယ်ဆို အရံသင့်ဖြစ်တောင်။
ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ ့ပေါင်ကြားမှာ နေရာဝင်ယူတယ်။ လီးကို စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ထားပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်နဲ ့စမ်းကြည့်တာ။ အရည်တွေစိုနေပြီ။ ဒေါ်အေးယူရဲ ့စောက်ဖုတ်က အုံကြီးတယ်လို ့ပြောရမယ်။ စောက်မွေးအုံကြီးနဲ ့အတူ ဖောင်းကြွနေတာ။ စောက်မွေးတွေကလည်း မဲမှောင်နေတာ စောက်ပပ် နှုတ်ခမ်းသားတွေက အထူ  ကြီးတွေ ။ ဒါပေမဲ ့အပြင်ကိုလန်ထွက်နေပြီ။ အစိကလဲ ပြူ းပြူ းကြီး အပြင်ကိုတောင် ပဲကြီးစေ့ တစ်စေ့လို ပြူ ထွက်နေတာ။ ရွှေရ အဖုတ်ကို သုတေသနလုပ်နေတာ၊ တော်တော်နဲ ့ထိုးမသွင်းဘူး။ဒေါ်အေးယူ စိတ်ပါနေပါတယ်ဆိုမှ သေနာကောင်ကအချိန်ဆွဲနေသေး။
“ဟဲ ့ဘာကသိုင်းရှုနေပြန်ပြီလဲ၊ လိုးမဲ ့ဟာ လိုးတာ မဟုတ်ဖူး”   “မမြင်ဖူးလို ့ကြည့်နေတာပါ ဂျီးဒေါ်ရယ်”   “နေ ့လယ်ကလဲ တွေ့ဖူးပြီးသားကို၊ တကတဲ၊ ကဲ-လိုးမှာသာလိုး၊ ကြည့်ချင်ရင် နောက်မှ အားပါးတရကြည့်”
ဒေါ်အေးယူစိတ်မရှည်သလို ပြောတော ့မှ ရွှေရ လီးကို အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းတယ်။ အရည်ရွဲနေပြီမို ့လီးက အထဲကို အထစ်အငေါ ့မရှိ ဝင်သွားတယ်။ လီးဝင်သွားတာနဲ ့ရွှေရ နေ့ခင်းကလို တချက်ပြီးတချက် ဆောင့်လိုးတော့တာ “ဟဲ ့၊မှန်မှန်လေး ဆောင့်ဟဲ ့၊ တအားကြီးမမြန်နဲ ့။ မောနေမယ်၊ဖြေးဖြေး-ဖြေးဖြေး” ဒေါ်အေးယူ နေ့လယ်ကလို ရွှေရ ခဏလေးနဲ ့ပြီးသွားမှာစိုးလို ့ပါးစပ်က-ဖြေးဖြေး-လို ့ပြောရင်း အောက်ကနေ အလိုက်သင့် နေရာယူ ခံတာပါ။ အသက်(၄၀)ကျော် အရွယ်ကောင်းမို ့လီးဝင်တာနဲနဲကြာလာတော ့ဒေါ်အေးယူ ကာမအရသာ စတင်ခံစားနေပြီ။ စောက်ခေါင်းသားတွေပွစိ ပွစိ ဖြစ်လာပြီး အရည်တွေစိမ့်ထွက် ယားယံလာတာ။ ဒေါ်အေးယူက အသားဖြူလို့ အရည်ရွမ်းထင်ပါရဲ ့။ လီးကြီးဝင်ထွက်တိုင်း “စွတ်-စွတ်-ဖတ်-ဖတ်” အသံတွေ ပုံမှန်ထွက်နေတာ။
ဒေါ်အေးယူ ရွှေရ ခါးကိုဖက်ပြီး ရွှေရဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖင်ကိုအချက်ကျကျ ကော ့ကော ့တင်ပေးနေတာ။ ရွှေရအဖို ့နေ ့ခင်းကနဲ ့တခြားစီဘဲ။ ကောင်းလိုက်တဲ ့အရသာ၊ ဒီလိုကောင်းလို ့လဲ သူ့ဆရာ တရုတ်မအဖွါးကြီးကို လင်ကြီးအလစ်မှာ သွား သွား လိုးနေတာကိုးလို ့ တွေးမိသေး။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူကြီး အပေါ်က ဆောင့်လိုးရင်း ကိုရင်ငပေါ်ရဲ ့ကာမသျှတ္တရ သင်ခန်းစာတွေကို ပြန်တွေးနေတာ။ နောက်တခါ ဘယ်လိုအနေအထားနဲ ့လိုးရရင် ကောင်းမလဲပေါ့။ ဒီလို ဟိုတွေး ဒီတွေး အတွေးတွေ တောရောက် တောင်ရောက်ဆိုတော ့မပြီးနိုင်ဘဲကြာနေရော။ ရွှေရ မပြီးနိုင်လေ ဒေါ်အေးယူကြီးအဖို ့ ကောင်းလေဘဲ။ ဦးကံပေးနဲ ့အတူ မလိုးရတာ(၆)လကျော်ပြီ၊ အခုရွှေရလို အားကောင်းမောင်းသန် လူပျိုလေးနဲ ့ဘာကိုမှ မပူရမပင်ရ။ အလိုးခံရတော ့မကောင်းဘဲနေပါတော့မလား။
ဒေါ်အေးယူ ရွှေရရဲ ့အလိုးအဆောင့်တွေကို “အီး-အင်း-အား-အို့-အင်”လို့ ပါးစပ်ကငြီးငြူ သံပေးရင်း အရသာယူ။ ရွှေရရဲ ့လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို အားယူကိုင်ပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကြီးမြှောက် မြှောက် ကော့ပေးတာ။ စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်ခုလုံးလဲ နီရဲပြီး ပြဲအာနေတယ်။ “ဖွတ်-ဖွတ်-ဖွတ်-ဒုတ်-ဒုတ်-ပြွတ်-ပြွတ်”အသံစုံတွေ။  ဒီတခါတော ့ ရွှေရ အချိန်တော်တော်ကြာတယ်။ နေ ့ခင်းကတစ်ခါလိုးထားလို ့လားမသိ။ ဒါမှမဟုတ် အခုမှ သူ ့ဆရာ ကိုရင်ငပေါ်ရဲ ့နည်းနိသာယ တွေကို သတိရလို ့ထုတ်သုံးနေတာလားမသိ။ (၁၀)မိနစ်ကျော်လာတဲ ့အထိ ဆောင့်ကောင်းတုန်း။ ဒေါ်အေးယူ အရည်တွေပန်းပြီး ပြီးသွားတာကြာပြီ။ အခုတောင် နောက်တကြော ့ပြီးချင်ချင်ဖြစ်နေပြန်ပြီ။
ရွှေရ က ဒေါ်အေးယူကြီး ပြီးသွားပြီဆိုတာ မသိလိုက်။ အတွေ ့အကြုံမှ မရှိတာကိုး။ ဒီတော့ ကိုရင်ငပေါ်ရဲ ့သြဝါဒအတိုင်း (မိန်းမများငြိမ်ဝပ်ပိပြားနေအောင် သူတို ့ကျေနပ်တဲ ့အထိ လိုးပေးရတာမောင်) ဒေါ်အေးယူကြီးသူ့ကို ကျေနပ်အောင် အားတင်းပြီးဆောင့်လိုးနေတာ။ လိုးရင်းလိုးရင်း ဒေါ်အေးယူကြီးကြည့်ရတာ “အင်း-အင်း-အီး-အာ” အသံတွေ မပီမသထွက်နေပြီး ဖင်ကော့တင်ပေးတာကလဲ တဖြေးဖြေးအရှိန်ပျော့ လာလို့ ပြီးလောက်ပါပြီ ဆိုပြီး ရွှေရ စိတ်လျော ့လိုက်တာ လီးက အရည်တွေ မီးသတ်ပိုက်ခေါင်းက ပရက်ရှာနဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်သလို စောက်ခေါင်းထဲ အပြည့်တိုးဝင်သွားပါတော ့တယ်။ လီးအရည်တွေပန်းထွက်တာနဲ ့ပြိုင်တူ ရွှေရ လည်း ဖလက်ပြပြီး ဒေါ်အေးယူ ဗိုက်ပေါ်မှောက်ကျသွားတာ ဒေါ်အေးယူက အလိုက်တသင့် ဖက်ထားပေးလေရဲ ့။
မင်္ဂလာဦးညဘဲ ထားပါတော့လေ။ မင်္ဂလာဆောင်တာ / မဆောင်တာ။ လူပျို / အပျို ဟုတ်တာ / မဟုတ်တာတွေ အသာထား၊ ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူက အခုမှစပြီးလိုးကြရတဲ့လင်မယားမို့ ဒီစနေနေ့ညက သူတို့အတွက် မင်္ဂလာဦးညပေါ့။ တချို့လင်မယားတွေဆိုရင် မင်္ဂလာဦးညမှာ မိုးလင်းတဲ့အထိ မအိပ်ဘဲ တညလုံး လိုးကြဆိုဘဲ။ ဒေါ်အေးယူတောင် ဦးကံပေးနဲ့ မင်္ဂလာဦးညမှာမနက် (၃) နာရီမှအိပ်ရတာ။ ဆက်တိုက် လိုးနေရလို့ မဟုတ်ပါ။ ဦးကံပေးရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တွေက bachelor night လုပ်ကြတာ ညသန်းကောင်ကျော်မှ လူစုကွဲတာ။ လင်မယားနှစ်ယောက် အိပ်ရာဝင်တော့ ည (၁) နာရီထိုးပြီ၊ ရကာစ ရှက်နေကြလို့ဟိုလိုလို ဒီယောင်ယောင် လုပ်နေကြတာက နာရီဝက်လောက်ကြာတယ်။ ဒီတော့ မနက် (၃) နာရီမှအိပ်ရတာဆိုပေမဲ့ နှစ်ယောက်သား လိုးရတဲ့အချိန်က တစ်နာရီတောင် မပြည့့်ချင်ဘူး။ မှတ်မှတ်ရရ တစ်ချီထဲ။ အခုရွှေရနဲ့ကျတော့ ည (၁၂) နာရီမတိုင်ခင် လင်မယားအရာ မြောက်ရမယ်ပြောထားလို့ ၀ိရိယလွန်ပြီး ကဲလိုက်ကြတာ ည (၉) နာရီမှာ နှစ်ကြိမ်ပြီးသွားပြီ။
နောက်ထပ်ရွှေရက နှစ်ချီထပ်လိုးတယ်။ ဒေါ်အေးယူလဲယတြာ ချေတာဘဲလို့စိတ်ထဲမရှိတော့ဘူး။ ယောကျၤားနဲ့မိန်းမ လိုးကြပြီဆိုမှတော့ ဝတ္တရားအရမို့ပါဆိုတာ ညာတာ။ ဖာသယ်မတွေတောင် ပိုက်ဆံရလို့ခံရင်း တခါတလေ စိတ်ပါလာကြသေးတာ။ အခုဒေါ်အေးယူအဖြစ်က ယောကျၤားနဲ့  အတူမနေရတာ (၆) လကျော်၊ အသက် (၄၀) ကျော်ရုံလေးဘဲ ရှိသေးတဲ့ အရွယ်ကောင်းမိန်းမ၊ ပြီး လင်ကြီးဖြစ်တဲ့သူ ကိုယ်တိုင်က သဘောတူ ခွင့်ပေးထားတဲ့ယောကျၤားရဲ့ တူအရင်း၊ ကိုယ့်သား အရွယ်လေးနဲ့လေ။ ဟန်ဆောင်လို့ကိုမရတာ၊ ဒေါ်အေးယူ ကောင်းလွန်းလို့” ကောင်းတယ် ကောင်းလိုက်တာ ရွှေရရယ် တအားဆောင့်ပါဟဲ့” လို့ ပါးစပ်ကထုတ်ဖော်ပြရတဲ့အထိပါဘဲ။ ပြီးတော့လဲ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကော့ကော့တင်၊ စကောဝိုင်းလှုပ်ရမ်းပေးရင်း နှစ်ချီလုံး ပြီးသွားခဲ့တာ။ ရွှေရက နောက်နှစ်ချီလုံး ဘာမှ အဆန်းမထွင်ဘဲလှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပုံစံနဲ့ဘဲ လိုးတာ။ နောက်ရက်က တနင်္ဂနွေနေ့လေ၊ ကျောင်းမသွားရဘူး၊ မနက်ဈေးကို ရွှေရသွားပြီး ဟင်းချက်စရာဝယ်၊ နှစ်ယောက်သား ချက်ပြုတ်စားသောက်ပြီးတာနဲ့ အိပ်ရာပေါ်ရောက်တော့တာ။
ဒီကနေ့တော့ ရွှေရ ထဘီချွတ်တာ ဒေါ်အေးယူမကန့်ကွက်တော့ဘူး။ အရှက်ကုန်ပြီလေ။ မနေ့က (၄) ချီတောင် ခံထားရတာ၊ သူ့မယားဖြစ်မှတော့ သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်ချင်တာ လုပ်တော့။ ရွှေရက နှစ်ယောက်သား ကုတင်စွန်းမှာ ထိုင်နေရာက ဒေါ်အေးယူကြီးကို အိပ်ရာပေါ်လှဲပေးလိုက်တယ်။ အဝတ်အစားက နှစ်ယောက်လုံး ချွတ်ထားပြီးသား။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရလှဲပေးတဲ့အတိုင်း ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်သွားတယ်။ ခါးကကုတင်အစွန်းမှာ၊ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကုတင်အောက် တွဲလဲကျနေတာ။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ လုံးကျစ်ပြည့့်ဖြိုးတဲ့ သလုံး သား နှစ်ဘက်ကို ကိုင်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကို ပင့်မြောက်ပြီး ခြေဖဝါးတွေကို အိပ်ရာပေါ် ချထားလိုက်တယ်။ ပြီးပေါင်နှစ်ချောင်း ဖြဲပေးထားတာ၊ အစွမ်းကုန်ဖြဲပေးထားရတဲ့ ပေါင််ခြံသား မှာတော့ အရည်တွေ ပြောင်လက် နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး ပြဲလန်နေပြီ။ ရွှေရ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပြဲအာလာတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ထားတယ်၊ ပြီးဒေါ်အေးယူရဲ့ ပေါင််နှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ရင်း လီးထိုးသွင်းတော့ “အား အင်း အဟင့် အင့်” ဒေါ်အေးယူ အသံတွေတောင် ထွက်လို့။ ဒီကောင်လေး လိုးတော့ မယ်ဆိုတာ သိနေတာဘဲ၊ ဒါတောင် လီးဝင်တော့ မအောင့်နိုင်ဘဲ အသံထွက်သေးတာ၊ ဒေါ်အေးယူ ရှက်မိသေး။ ရွှေရက ဒေါ်အေးယူရဲ့ နို့နှစ်လုံး ကို စုကိုင်ပြီး ဖိပြီးဆောင့်လိုးနေတာ။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရရဲ့ လိုးဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာတယ်တူရဲ့၊ အောက်ကနေပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့မြှောက် ပင့်တင်ပေးလေရဲ့။ ရွှေရလီးကြီးကို ဆောင့်လိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်က ခွက်ဝင်သွားတာ။ ရွှေရက ကနေ့အတွက် ပထမဆုံးလိုးတာ ဖြစ်လို့ အားကောင်းနေတာ၊ ဆောင့်တာ မှ နွားသိုးကြိုးပြတ်ဘဲ။ ဒေါ်အေးယူကလဲ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အပြိုင် စည်းဝါးကိုက်အောင် အောက်ကနေ ခါးကို ကော့ပေးနေတာ။ ဆောင့်အား မပြင်းတယ် ပြင်းတယ် ကုတင်တောင် တကျွီကျွီမည်ပြီး လှုပ်ခါနေတာ။ ရွှေရရဲ့ အားပါတဲ့ဆောင့်ချက်တွေက ဒေါ်အေးယူအဖို့ ဦးကံပေးနဲ့ အနှစ် (၂၀) ကျော်လိုးခဲ့တာတွေ သဲထဲရေသွန်ဖြစ်တာဘဲ။ ဦးကံပေးနဲ့က ကြာခဲ့ပြီဆိုတော့ ကောင်းခဲ့တာတွေက မမှတ်မိတော့။ ရွှေရရဲ့ လိုးချက်တွေက ဒေါ်အေးယူကို မိန်းမောသွားစေတာ။ အစကတော့ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရ လက်တွေ၊ ပခုန်းတွေ ကိုင်ပြီးဖင်ကော့နေတာ၊ ကြာလာလို့ အရသာရှိလာတာလေ။
လက်နှစ်ဘက်က ဘေးဘက်လျောကျလာပြီး ဖင်ကော့ဘို့နေနေသာသာ “အင် အ အာ အ အ”လေသံလောက်ဘဲ ထွက်နိုင်တော့တာ။ ရွှေရ မပြီးခင် ဒေါ်အေးယူပြီးသွားတာ၊ ဟန်တောင် မလုပ်နိုင်ဘူး၊ တခါထဲ ခြေပစ်လက်ပစ် ဖြစ်သွားတယ်။ ရွှေရလဲဘာထူးမှာလဲ၊ အရည်ပန်းထုတ်တာတောင် မပြီးချင်သေးဘူး၊ လူက ဒေါ်အေးယူပေါ်ခေါင်းတင်ပြီး ဝက်မှေး မှေးနေလေရဲ့။ နေ့ခင်းတချီလိုးပြီးကြတော့ နှစ်ယောက်သား တရေးတမောအိပ်ကြတာ၊ မအိပ်လို့ကလဲမဖြစ်ဘူးလေ။ ဒီလောက်ပွဲကြမ်းကြမှတော့ အားကုန်ပြီ။ ဒေါ်အေးယူကုတင်က တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေ။ လိုးရင်သာကောင်းတာ၊ နှစ်ယောက် အတူ အိပ်ဖို့တော့ ကျဉ်းတယ်။ ရွှေရက အိပ်ရင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်တတ်တာ။ ဒါကြောင့် လိုးပြီးတဲ့အခါ ရွှေရ ဝရံတာက သူ့ကွတ်ပျစ်လေးဆီပြန်လာအိပ်တယ်။ ဒေါ်အေးယူနဲ့ အတူမအိပ်ဘူး။ ရွှေရအိပ်ရာနိုးတော့ ဒေါ်အေးယူမနိုးသေးဘူး။ တော်တော်ပင်ပန်းသွားတာ၊ ရွှေရက လူငယ်မို့ တော်ရုံ အပန်းခံနိုင်တာ၊ ဒေါ်အေးယူက (၄၀) ကျော်ပြီမို့ ရွှေရ ပက်ပက်စက်စက်လိုးတာ ခံလိုက်ရလို့ ဖလက်ပြသွားဟန်တူရဲ့။
ရွှေရ ဒေါ်အေးယူအိပ်နေတုန်း ကို ရင်ငပေါ်ဆီက သူကူးယူလာတဲ့ ကာမသျှတ္တရနည်းပညာပုံတွေကို ပြန်လေ့လာတယ်။ ကို ရင်ငပေါ်က စာမျက်နှာ (၄၀၀) ပါတဲ့ ဂျပ်ထူဗလာစာအုပ်တွေနဲ့ငယ်ငယ်ကတည်းက သူဝါသနာအရ စုဆောင်းထားတဲ့ ဗဟုသုတတွေရေးမှတ်ထားတာ။ အဲဒီလိုစာအုပ်တွေ (၁၀) အုပ်မကဘူး။ ရွှေရ ကို သင်ပေးရင်း တချို့ဟာတွေကို အကူးခိုင်းတာ။ ကို ရင်ငပေါ်ရဲ့ စာအုပ်တွေထဲမှာ ပယောဂကုနည်း၊ လက်တွေ့ပီယသျှို ပညာ၊ တိုင်း ရင်း ဆေးနည်းများ၊ ကာမသျှတ္တရ၊ ရုပ်ပိုင်းသျှတ္တရ၊ အကုန်ပါတာ။ ပဒုမ္မနီ၊ စိတ္တရနီ၊ သင်္ခနီ၊ ဟတၳနီ စတဲ့မိန်းမ (၄) မျိုး၊ ဒီမိန်းမတွေကို ဘယ်လို လိုးရမယ်၊ ဘယ်ရက်တွေမှာ မိန်းမရဲ့ ကာမစိတ်က ဘယ်နေရာမှာ စသဖြင့်။ ရွှေရ အကုန်လုံး တော့ ဘယ်ကူးနိုင်ပါ့မလဲ။ နဲတာတွေမှမဟုတ်တာ။ ကိုယ်လိုချင်တာလောက်ကူးလာတာ။ အဓိကကတော့ ပေါင််တင်၊ နောက်ပြန်ဆောင့်၊ မှောက်ထိုး၊ ကုန်းတိုက်၊ လက်ဒူးတင်၊ နွားတက်၊ ပခုံးတင်ပခုံးထမ်း၊ တစ်တီတူးထောင်၊ ဘေးစောင်း၊ အကွဲအင်္ဂါ၊ အကော့အင်္ဂါ၊ ပက်လက်စင်း စတဲ့လိုးနည်းတွေကို ပုံကြမ်းနဲ့ဆွဲပြီးပြထားတာတွေကို ကူးထားတာ။ အစကတော့ မိန်းမရတဲ့အခါအသုံးဝင်လိုဝင်ငြားပေါ့။ အခုမှတကဲ့အဖိုးတန်ဖြစ်တော့တာ။ ကို ရင်ငပေါ်ရဲ့ လက်ချာတွေက နှစ်တောင် မကူးဘူး။ အသုံးတည့်နေပြီ။ ဒေါ်အေးယူကြီးတော့ အီဝအောင်ခံတော့။
ညနေပိုင်း ဒေါ်အေးယူနိုးလာတော့ ထမင်းချက်ရင်း ရွှေရ ကူးလာတဲ့သူ့စာအုပ်ကြီးဖွင့်ပြီးဒေါ်အေးယူကို ထပ်ဆင့် ပညာပို့ချပေးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ဒေါ်အေးယူက မိန်းမလေ။ ယောကျၤားလိုးခဲ့ရင်သာ မရှက်မကြောက်ခံရဲတာ၊ အခုလို လိုးတာ မဟုတ်ဘဲ ပုံစံတွေနဲ့ဘယ်လိုပုံ လိုးမယ်၊ ဒီလိုပုံ ခံပေးနော် ပြောလာတာ ကတော့ ဘယ်နားထောင်ချင်ပါ့မလဲ၊ ရှက်တာပေါ့။ ဒါနဲ့ဘဲ “ ဟယ်၊ ငါ့ကို လာပြမနေစမ်းနဲ့။ ရှက်စရာတွေ၊ ညီးလုပ်ချင်သလိုသာလုပ်၊ သဘော” လို့blank cheque ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ညကျတော့ ဒေါ်အေးယူ သူ့စကားနဲ့သူ မငြင်းနိုင်တော့ဘူး။ ရွှေရ စာအုပ်ထဲကကူးထားတဲ့ ပုံစံတွေထဲက အရမ်းသဘောကျနေတဲ့ နွားတက် လိုးနည်းနဲ့ ဒေါ်အေးယူကြီးကို လိုးတော့တာ ပါဘဲ။
ထုံးစံအတိုင်း ညနေစာ စားသောက်၊ ရေမိုးချိုး၊ အမွေးနံ့သာလိမ်းကျန်ပြီးတော့ လုပ်စရာက တစ်ခုဘဲ ကျန်တော့တယ်။ ရွှေရ ကတော့ သူ့ကွတ်ပြစ်မှာမှောက်အိပ်ရင်း သူ့ရဲ့ မဟာအဖိုးတန်ဘုတ်အုပ်ကြီးထဲက နည်းပညာတွေကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ပြန်နွေးနေတာ။ ဒေါ်အေးယူကလှမ်းပြီး “ဟဲ့ ဘာလုပ်နေတာ လဲ၊ လာလေ” လို့မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ခေါ်မှ ထလာတာ။ ဒေါ်အေးယူကအင်္ကျီ၊ ထဘီကို တခါထဲ ချွတ်လိုက်ပြီး အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။ မထူးဘူးလေ၊ တော်ကြာရင် လိုးတော့မဲ့ဟာ၊ ရွှေရက အဝတ်မပါ ဗလာတုံးလုံး လိုးပါမယ် ပြောထားပြီးသား၊ တော်ကြာ အိပ်ရာကတခါပြန်ထပြီး ချွတ်နေရလိမ့်မယ်။ ဒေါ်အေးယူ ယောကျၤားနဲ့ ဘယ်တုန်းကမှ တုံးလုံး မခံခဲ့ဖူးဘူး။ အပေါ်အင်္ကျီ မပါပေမဲ့လို့ ထဘီတော့ အမြဲပါတယ်။ ဖင်ပေါ် အဖုတ်ပေါ်၊ ဒူးထောင်ပေါင်ကား နေပေမဲ့ခါးမှာထဘီစွပ်ရက်ရှိနေတာ။ လင်မယားရကာစက ဦးကံပေးက လမ်းဗိုလ်အဆင့်၊ အရာရှိအဆင့် မဟုတ်သေးဘူး။ ပြီးတော့ ထိန်းသိမ်းရေးဆိုတဲ့မြို့တွေမှာ နေရတဲ့ဝန်ထမ်း မဟုတ်ဘူး။ တည်ဆောက်ရေးလို့ခေါ်တဲ့ ဆည်မြောင်းတာ တမံအသစ်တွေ ဆောက်ရတဲ့စီမံကိန်းတွေမှာတာဝန်ကျတာ။ ဆည်မြောင်းတည်ဆောက်ရေးစီမံကိန်းဆိုတာ လူမနီး သူမနီး တောတောင်လျှိုမြောင် ချောင်းပိတ်မြောင်းပိတ်ပြီး ဆည်တွေဆောက်ရတာ။ စီမံကိန်းပြီးရင် တခြားနေရာ ရွှေ့ရတာ။ ဒီတော့ တည်ဆောက်ရေးကာလမှာ သူတို့ဆည်မြောင်းဝန်ထမ်းတွေနေရတာက ယာယီအိမ်တွေ။ မြောတိုင်ထူ၊ ဝါးကပ်မိုး၊ ဝါးထရံကာ တဲသာသာ အိမ်လေးတွေ။ ဒါတောင် A.E နဲ့အထက်အရာ ရှိအဆင့်တွေမှ လုံးချင်းအိမ်ရတာ။ လမ်းဗိုလ်အဆင့်တွေကျ (၄) ခန်းတွဲတန်းလျားက အခန်းမှာနေရတာ။ ဆိုလိုတာ က ဒေါ်အေးယူ ဦးကံပေးနဲ့ရကာစ တန်းလျားက အခန်းမှာနေခဲ့ရတာ။ တန်းလျားဆိုတော့ မလွတ်လပ်တဲ့အပြင် ဝါးထရံကာမို့ ဒေါ်အေးယူ နောက်ကျောမလုံချင်ဘူး။ ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနကလည်း လူစုံတယ်။ သူတို့လို အင်ဂျင်နီယာဝန်ထမ်းတွေက သိပ်အမြင့်ကြီးမဟုတ်တောင် အောက်တန်းမကျဘူး။ လူတိုင်းက အနည်းဆုံး A.G.T.I အောင်ပြီးသား လူတွေ။ ဒါပေမဲ့ အတူတွဲလုပ်နေရတဲ့ ယန္တရားစက်ကြီးအဖွဲ့က စက်မောင်း၊ ယာဉ်မောင်း၊ စပါယ်ရာ၊ စတာတွေက လူရှုတ်တွေ၊ အောက်တန်းကျတဲ့ လူတွေ၊ စက်မောင်းဒီဇယ်ဆီကို ခိုးထုတ်ရောင်းစားပြီး အရက်သောက်၊ ဖဲရိုက်၊ မိန်းမ လိုက်စားကြတဲ့လူတွေ၊ ဒီလိုလူတွေက စိတ်ဓါတ် အောက်တန်းကျတော့ ညညမှာ လင်မယားတွေအိပ်ကြတဲ့ အခန်းကို ချောင်းကြည့်တတ်တယ်ဆိုဘဲ။ ဦးကံပေးက ပြောတာ။
သူတို့က A.E/E.E စတဲ့အရာ ရှိတွေလောက်ဘဲ ကြောက်တာ၊ လမ်းဗိုလ်လောက်ဆိုရင် ခွါရာတိုင်း ချင်ကြတာ။ ဒါကြောင့်မို့ လင်ရပြီး တောထဲလိုက်နေတော့ ညညလင်မယားလိုးကြတဲ့အခါ မီးတွေအကုန်မှိတ်၊ အင်္ကျီလောက်သာချွတ်ပေးပြီး ထဘီကို လှန်တင်ရုံလှန်တင်ပေးတာ။ ဦးကံပေးကလဲ နေရတဲ့အခြေအနေအရ ဒိထက်ပိုပြီး မတောင်းဆိုခဲ့ဘူး။ နောက်ထိန်းသိမ်းရေးတာဝန်နဲ့မြို့မှာနေရတော့ သမီးတွေ တစ်ယောက်က နှစ်ယောက်၊ နှစ်ယောက်က သုံးယောက် စသဖြင့်ဖြစ်လာတော့ အဖေ အမေ အနေကြုံ့ရော။ ဒါနဲ့ဘဲ အသက် (၄၀) သာကျော်လာ၊ အိမ်ထောင်သက်သာ အနှစ် (၂၀) ကျော်လာတာ၊ ဒေါ်အေးယူအဖို့ တခါမှ ထဘီချွတ်ပေးပြီး အလိုးခံရတယ်ဆိုတာ မကြုံဘူးပါ။
ဒေါ်အေးယူ အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ်ဝမ်းလျားမှောက် အိပ်နေတာ။ တုန်းလုံး ကြီးဆိုတော့ ပက်လက်လှန်အိပ်နေရမှာ စိတ်မရဲဘူးလေ။ ရွှေရ ရောက်လာပြီးဒေါ်အေးယူကို ကြည့်တယ်။ ဝမ်းလျားမှောက် အိပ်နေတာမို့ ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခုက အပေါ်ကို ကောက်ချိတ်နေတာ အားရစရာ။ ဒေါ်အေးယူက အသက် (၄၀) ကျော်လာကတည်းက ခါးတုတ်လာပြီး ဖင်တွေပိုကြီးလာတယ်။ သမီးအငယ်ဆုံးကလဲ (၁၂) နှစ်ရှိပြီမို့ နောက်ထပ်ကလေးလဲ မရနိုင်တော့လို့ လူက စည်းစိမ်ယစ်ပြီး ဝလာတာ။ သူများယောကျၤားတွေဆိုရင် “မိန်းမကို ၀ိတ်ထိန်းပါဦးကွာ” ပြောကြပေမဲ့ ဦးကံပေးက လူအေးဆိုတော့ မိန်းမ ဝတုတ်ပြ ဲဖြစ်လာတာ ကို ဘာမှမပြောပါ။
“ဂျီးဒေါ်ကြီး၊ ဖင်ကုန်းလိုးမယ်နော်” ရွှေရ အနားရောက်လာပြီး ဝမ်းလျားမှောက်အိပ်နေတဲ့ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေမြင်တာ နဲ့ဖင်ကုန်းလိုးမယ ်ဖြစ်သွားပြီ။ “အာ ရိုးရိုးလိုးပါရွှေရရယ်၊ အဆန်းအပြားတွေ ဂျီးဒေါ် မလုပ်တတ်ပါဘူး” ဒေါ်အေးယူကငြင်းတယ်။ “ဒါကြောင့် နေ့လယ်က ကျွန်တော်ပုံတွေလာပြတာလေ၊ ဂျီးဒေါ်ဘဲ ညီးလုပ်ချင်သလိုလုပ်၊ သဘောဘဲ ဆို” ရွှေရ အပိုင်ချည်တယ်။ “ကဲ ကဲ သဘော သဘော” ဒေါ်အေးယူခွင့်ပြု လိုက်ရတယ်။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ခါးကို ဆွဲထူပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရ ပြပေးတဲ့ပုံစံအတိုင်း အိပ်ရာပေါ်ဒူးတုတ်၊ ခေါင်းကို ခေါင်းအုံးပေါ်မျက်နှာအပ်၊ ကုန်းပေးလိုက်တာ၊ လုပ်နေကျမဟုတ်လို့ ကျောကုန်းကြီးကအပေါ်ဘက် တက်နေတယ်။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ကျောကုန်းကို လက်နဲ့ဖိချ၊ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို ဆွဲမြှောက် မ ယူ။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်ကြား ကနေ နောက်ကို ပြူထွက်နေတာ။ ရွှေရ စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ကုတ် ပင့်တင်ပြီးအခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးသွင်း ကလိလိုက်ပါတယ်။ “ အိုး အာမေ့” ရုတ်တရက်မို့ ဒေါ်အေးယူ လန့်သွားတာ။ လန့်သာလန့်တာ၊ ရွှေရ လက်ထိုးဒဏ်ကြောင့် အဖုတ်က အရည်စို့လာပြီ။ ရွှေရ အရည်စို့လာတာ သိတယ်။ သူ့လက်မှာ စိုလာတာ ကိုး။ ဒါနဲ့ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဖင်နောက်မှာ နေရာဝင်ယူပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာအလျားလိုက် ပွတ်ဆွဲပေးတယ်။
ရွှေရရဲ့ တောင် ့တင်းနေတဲ့လီးကြီးသူ့ရဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို လာထိတော့ ဒေါ်အေးယူတစ်ယောက် သွေးဆူလာပြီး စောက်ခေါင်းတွင်းက အရည်တွေဒလဟော ထွက်လာတော့တာ။ ရွှေရက လီးကို ပွတ်ဆွဲလေ၊ ဒေါ်အေးယူ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကို ယမ်းခါနေရတယ်။ ရွှေရ ဖင်ကြီး ယမ်းခါနေတဲ့ ဒေါ်အေးယူရဲ့ စောက်ခေါင်းဝကို မှန်းထောက်ချိန်အပြီး ဖင်ကို ကြွကာ ခါးကို နွဲ့ပြီးဖိသိပ်သွင်းလိုက်တာ “ပြလွတ် စွတ် စွတ် အင့် ဘွတ်” အရည်တွေစိုရွဲနေတဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်သွားတော့” ပြလွတ်” ဆိုတဲ့အသံ ထွက်လာတာ။ လီးကို ဆက်ထိုးတဲ့အခါ “စွတ် စွတ်” အသံထွက်တာ၊ လီးကို အားနဲ့ ဆောင့်သွင်းတဲ့အခါ ဒေါ်အေးယူကြီး ရှေ့ကို ငိုက်ကျသွားတာ “အင့် “ကနဲနေတာ ပါဘဲ။ ရွှေရ လီးကို ဆောင့်ထိုးတာ စောက်ခေါင်းထဲကလေတွေအန်ထွက်လာတာ “ဘွတ် “လို့တောင် မြည်ပါတယ်။ လိုးရင်း လိုးရင်း ဒေါ်အေးယူရှေ့ကို ငိုက် ငိုက် ပါသွားတာ၊ ခေါင်းကလဲ အောက်စိုက်နေပြီ။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဖင်လုံး ဖွေးဖွေးသားကြီးတွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ပြီးဆောင့် ဆောင့်ပေးနေတာ။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းလွန်းတော့ ဒေါ်အေးယူ ပါးစပ်ကို ဟ၊ ခေါင်းကို မော့၊ ဖင်ကို ကော့နေတာဘဲ။ ရွှေရက ဖင်တုန်းတွေကို ကိုင်ပြီးဆောင့်လိုက်၊ တခါတလေ နို့အုံကြီးတွေကို လက်နဲ့လှမ်းဆွဲပြီးကိုင်ဆွဲလိုက်နဲ့။ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာတယ်။ အချက် (၅၀)လောက်ရှိပြီ၊ ဒေါ်အေးယူ ဖင်ကို ပိုကောက်ပေးထားရင်း နောက်ကို ပြန် ပြန်ပြီး ဆောင့်ပေးပါတယ်။ back reaction ပေါ့။ ဒီလို back reaction ပြန်ပေးရင်း ဒေါ်အေးယူရဲ့ တင်ပါးတွေ ခွက်ဝင်ပြီး ငြိမ်ကျ သွားပါတော့တယ်။
ဒေါ်အေးယူ ငြိမ်ကျသွားပြီး ရွှေရလဲ စိတ်ကိုလျော့လိုက်တာ လီးကအရည်တွေ ထွက်သွားပါတယ်။ ရွှေရ လီးကို ချွတ်လိုက်ပြီး ဒေါ်အေးယူကို အသာထိန်းကိုင်ပြီး အိပ်ရာပေါ်လှဲချ ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူတစ်ယောက်လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းပေးရလို့ ဒူးဂေါင်းတွေတဇတ်ဇတ်နဲ့။ ရွှေရ အသာလှဲချပေးတဲ့အတိုင်း ဘေးတစောင်းလေး လှဲအိပ်နေတာ၊ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေက ပြန်အန်ထွက်ကျနေလေရဲ့။ ဒီတခါတော့ ဒေါ်အေးယူတင်မကပါဘူး၊ ရွှေရလဲ တော်တော် အီဆိမ့်သွားပါတယ်။ ဒီညအဖို့ ဒါလောက်နဲ့ပွဲပြီးသွားတာ။ နောက်တစ်ခေါက် မလုပ်နိုင်ကြတော့ဘူး။
ကျောင်းဖွင့်ရက်တွေမှာတော့ ရွှေရ မနက်စောစောအိပ်ရာထပြီး ထမင်းတစ်အိုးတည်ရတယ်။ ဟင်းကတော့ မနေ့ညကတည်းက ချက်ထားပြီးသား။ ဒေါ်အေးယူကြီးက အသက်အရွယ်ကလဲရ၊ ပြီးအရာ ရှိကတော်ဖြစ်ကတည်းက မီးဖိုချောင်မဝင်ရတော့ဘူးလေ၊ အကျင့်ပျက်နေပြီ၊ ဒီတော့ ချက်ပြုတ်ရေးက ရွှေရတာဝန်ပေါ့။ ညနေကျောင်းဆင်းတော့လဲ ရွှေရ ကတခါထဲ ဈေးဝင်ပြီး ဟင်းချက်စရာသယ်လာတာ။ ဒါတွေက ရွှေရအဖို့ (၁၀) တန်းတက်ကတည်းက လုပ်နေကျအလုပ်တွေ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူ နှစ်ယောက်သား မီးဖိုဝင်၊ ချက်ပြုတ်၊ စားသောက်၊ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေဆေးကြော၊ ပြီးရင်အားပြီ၊ ဒါတွေက နေ့တဓူဝ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် အပြောင်းအလဲမရှိ၊ ပုံမှန်အလုပ်တွေ၊ အဲ ပြောင်းလဲတာ ညမှာ စောစောအိပ်ရာဝင်မလား၊ နောက်ကျမှ အိပ်ရာဝင်မလား။ ရွှေရ ကျောင်းသင်ခန်းစာ၊ အိမ်စာ ပါလာခဲ့ရင် နောက်ကျမှ အိပ်ရာဝင်၊ ရွှေရ ဝရံတာ ကသူ့ရဲ့ စာကြည့်စားပွဲမှာ ကျောင်းစာလုပ်နေတဲ့အချိန် ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာထဲမှာမှေးချင်မှေးနေ၊ ဒါမှမဟုတ် ရွှေရပေးထားတဲ့ အပြာစာအုပ် (အဲဒီခေတ်က ၁၈+စာအုပ်တွေက စာမျက်နှာ (၄၀) ဝန်းကျင်ဘဲ ရှိတာ၊ ပါးပါးလေးတွေ၊ ဈေးချိုညဈေးတန်းမှာ အလွယ်တကူ ဝယ်လို့ရတယ်။ ရေးသူတွေက ဖိုးထူး၊ စံပေါ၊ ပိုင်းလော့ စသဖြင့်) ကို ဖတ်ချင်ဖတ်နေ။
တခါတလေ စာအုပ်ကကောင်းလွန်းလို့ ဒေါ်အေးယူကြီး ရွှေရ ကျောင်းစာပြီးတဲ့အချိန်အထိ မစောင့်နိုင်ဘဲ (စိတ်ကတအားထန်နေပြီလေ) “ဟဲ့၊ ညီးဟာက မပြီးသေးဘူးလား၊ ငါအိပ်ချင်လှပြီ” လို့ပြောတာ။ အိပ်ချင်လှပြီ ဆိုတာ ခံချင်လှပြီလို့ ပြောတာလေ။ ဒီလိုဒေါ်အေးယူ ပြောလာပြီဆို ကျောင်းစာ ပြီး/မပြီး ရွှေရ ပစ်ထားလိုက်ပြီ။ ကျောင်းသင်ခန်းစာတွေအစား ကာမသင်ခန်းစာလက်တွေ့ ပို့ချချက်လုပ်ရတာ။ ပရက်တီကယ် ဒါမှမဟုတ် ကြူတိုရီရယ် ဘယ်လိုခေါ်ရမယ်တောင် မသိဘူး။ ကာမသင်တန်းစာ လက်တွေ့ ပို့ချရတယ်ဆိုတာ အဟုတ်ပါ။ ဒေါ်အေးယူက လင်ရပြီးကလေး (၄) ယောက်သာ မွေးထားတာ၊ ဒီဘာသာရပ်မှာတော့ မူလတန်းအဆင့်ဘဲ။ ရွှေရက (လေ့ကျင့်ရင်း ကုန်ထုတ်၊ ကုန်ထုတ်ရင်း လေ့ကျင့် ဆိုသလို တတ်အောင် သင်ပေး ပြပေးပြီး လိုးရတာ။ တနင်္လာက သောကြာအထိ ညစဉ် ပုံမှန်တစ်ပွဲ၊ တချို့ညမှာ နှစ်ပွဲစားနေဝါးနေကြတာ၊ ဒေါ်အေးယူ ဦးကံပေးနဲ့နှစ် (၂၀) ကျော် သင်လို့ရတာထက် ရွှေရနဲ့ တစ်ပတ်သင်လို့ရတာ က ပိုပြီး တတ်မြောက်နေပါလားလို့သိရတာ။
စနေ၊ တနင်္ဂနွေနေ့တွေမှာတော့ တနေ့ခင်းလုံး ဘာအလုပ်မှမရှိတာ၊ ရှိတဲ့အလုပ် လုပ်ကြရတာ ပေါ့။ ဝါဝင်ပြီးတစ်လလောက်အထိ ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူ နှစ်ယောက်သား အပူအပင်မရှိ နေလာကြတာ။ ဒါပေမဲ့ (၄၀) ကျော်ပြီဖြစ်တဲ့ ဒေါ်အေးယူတစ်ယောက် ရွှေရနဲ့နေ့နေ့ညည မနားတမ်းလိုးကြတာ ပင်ပန်းတဲ့ဒဏ်ကြောင့် နဲနဲပါးပါး ဖျားတာ နာတာ၊ ကိုက်တာ ခဲတာ ဖြစ်လာတယ်။ အသက်အရွယ်အရ သွေးဆုံးကာနီးလို့လဲ ဖြစ်တတ်တယ်လို့ ဒေါ်အေးယူက ရွှေရကို စိတ်မပူအောင် ပြောပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တကယ်တမ်း နေထိုင်မကောင်းဖြစ်လာတော့ ဒေါ်အေးယူ နေ့လယ်နေ့ခင်း ရွှေရ ကျောင်းသွားတဲ့အချိန် အိမ်မှာ လူပိုလေးတစ်ယောက်တော့ရှိမှဆိုပြီး စိန်ပန်းရပ်ထဲမှာနေတဲ့ သူ့ညီမတစ်ဝမ်းကွဲကို အိမ်မှာ ခေတ္တခဏ လာနေပေးဖို့ စာရေးပြီး ရွှေရကို အပို့ခိုင်းပါတော့တယ်။
ဒေါ်အေးယူရဲ့ ညီမတစ်ဝမ်းကွဲက မအေးကြည်တဲ့။ အသက် (၃၃) နှစ်လောက်ရှိမယ်။ ကလေး (၃) ယောက်အမေ၊ သူ့ယောကျၤား တရုတ်ကြီးက သူ့ထက်အသက်အမျာကြီး ကြီးတာ။ တရုတ်ကြီးအမည်က ဦးရှန်ကွေ့တဲ့။ မအေးကြည် အမေထက်တောင် ကြီးသေးတာ။ ဦးရှန်ကွေ့အသက်က အခုဆို (၆၀) ရှိပြီ။ ဇာတ်လမ်းကဒီလို။ ဦးရှန်ကွေ့က အရင်ကသူတို့မြို့က တစ်ခုတည်းသော ခေါက်ဆွဲဆိုင်ပိုင်ရှင်၊ မအေးကြည်တို့က ဆင်းရဲတော့ ခေါက်ဆွဲဆိုင်မှာ ရေထမ်း၊ ထင်းခွဲ၊ ပန်းကန်ဆေး စတဲ့ အလုပ်တွေကို ကူညီလုပ်ပေးရတာ။ တော မြို့လေးမို့ သိပ်လဲ ရောင်းအားမကောင်းတော့ လစာရယ်လို့လဲ သတ်သတ်မှတ်မှတ်မရပါဘူး။ မုန့်ဘိုးပဲဘိုး သဘောပါ။ ကြမ္မာငင်ချင်တော့ ဦးရှန်ကွေ့ရဲ့ မိန်းမ တရုတ်မကြီး ဘုန်းကြီးပျံပွဲ လာကတည်း့ဇာတ်ပွဲကို (၂) ည မိုးအလင်းကြည့်လိုက်တာ အအေးမိ ဖျားနာပြီး သေပါလေရော။ မိန်းမကြီးသေတော့ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးအသက်က (၄၄) နှစ်ဘဲ ရှိသေးတာ။ အရွယ်ကောင်း၊ သန်တုန်းမြန်တုန်း။ သား သမီးကလဲ မရှိတော့ အထီးကျန်ပေါ့လေ။
ဒီမှာတင် ကျုပ်တို့ရွှေဗမာတွေရဲ့ စောက်ကျင့်အတိုင်း နောက်မိန်းမယူဖို့ဦးရှန်ကွေ့ကြီးကို မြှောက်ပေးကြတာ။ အဲဒီအချိန်မှာ မအေးကြည်လေးက (၁၇) နှစ်အပျို ပေါက်ကလေး။ ရပ်ရွာလူကြီးတွေက အဖေမရှိတော့ တဲ့မုဆိုးမသမီး မအေးကြည်ကို မုဆိုးဖို တရုတ်ကြီးဦးရှန်ကွေ့နဲ့ စပ်ဟပ် ပေးစားလိုက်ကြတာ။ အရင်မယားကြီးနဲ့ သားသမီးမရခဲ့တဲ့ဦးရှန်ကွေ့ မအေးကြည်နဲ့ရပြီး ကလေးတွေ ပါွးစီးလိုက်တာ (၃) ယောက်၊ ဒါတောင် မအေးကြည်က မမွေးတော့ အောင်နှိပ်ထားလို့တဲ့။ အခုတော့ သမီး အကြီးဆုံးက (၁၄) နှစ်၊ အလတ်ကောင်က (၁၁) နှစ်၊ အငယ်ဆုံးသမီး (၈) နှစ်ရှိနေပြီ။ မအေးကြည်နဲ့ရပြီး သူတို့မြို့မှာက ဆက်နေလို့မဖြစ်တော့ဘူး။ သောင်းကျန်းသူတွေကြောက်ရ၊ ဒီဘက်က လက်နက်ကိုင်တွေ ကြောက်ရနဲ့၊ ပြီးတော့ ဦးရှန်ကွေ့က တရုတ်မို့ ပိုပြီး အနိုင်ကျင့်လာကြတာ။ စီးပွါးရှာလို့ကလဲ အဆင် မပြည့်ချင်တော့တာနဲ့ ဦးရှန်ကွေ့မအေးကြည်လင်မယား ရှိပစ္စည်းတွေ ထုခွဲရောင်းချ မန္တလေး ပိုက်ကျုံးဘက်မှာ ဘဲ တွေမွေး၊ သားရေနယ် လုပ်ငန်းလုပ်နေကြတာ။ သိပ်ပြီးစီးပွါးဖြစ်လှတယ် မဟုတ်ပါဘူး၊ ရရ စားစားပါ။ ငွေကြေး မပြေလည်တိုင်း အမဝမ်းကွဲ ဒေါ်အေးယူဆီ လာ လာပြီး အကူအညီတောင်းနေရတာ။ ကျေးဇူးရှိတယ်လေ။ အခု ဒေါ်အေးယူက ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ ခေတ္တ ခဏ လာနေပေးပါလို့ စာရေးခေါ်တော့ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးကပါ “လိုက်တွား၊ လိုက်တွား“ လို့ တိုက်တွန်းတာ။ ရွှေရ မအေးကြည်ကို တပါထဲ ခေါ်လာလို့ ဘယ်ရပါ့မလဲ။ သူကကျောင်းတက်ရဦးမှာလေ။ မအေးကြည် သူ့ဖာသာသူ သွားလိမ့်မပေါ့။ သူလဲနန်းရှေ့ကခြံကို သိနေတာဘဲ ဟာ။
ညနေ ရွှေရ ကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ အိမ်မှာ မအေးကြည် ရောက်နေနှင့်ပြီ။ မအေးကြည် ရောက်လာလို့ ဒေါ်အေးယူအတွက် တောက်တိုမယ်ရ ခိုင်းစရာ အဆင်ပြည့်ပေမဲ့ ရွှေရနဲ့ လင်မယားလိုနေဖို့ နဲနဲကြပ်သွားတယ်။ အရင်ကတော့ သူနဲ့ရွှေရ နှစ်ယောက်ထဲမို့ နေချင်သလိုနေ၊ လိုးချင်စိတ်ပေါ်လာရင် နေ့ခင်း ညလယ် အချိန်မရွှေး လိုးကြတာ။ အခုတော့ ပူးပူးကပ်ကပ် နေလို့လဲမရ။ ညကျတော့ မအေးကြည်က ဒေါ်အေးယူကုတင်မှာ အိပ်တယ်။ တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ပေမဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက် တိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့အိပ်တတ်ရင် ရတယ်လေ။ ပထမတစ်ညနှစ်ညတော့ ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ တတိယညလောက် ကျတော့ ရွှေရရော၊ ဒေါ်အေးယူရော နှစ်ယောက်စလုံး နေလို့ထိုင်လို့မရ ဖြစ်လာတာ။ ဟိုဒင်းဟိုဟာ လုပ်ချင်ခံချင်စိတ်တွေက တားမနိုင် ဆီးမရ ဖြစ်ကြပြီ။ ဒေါ်အေးယူက မိန်းမလဲမိန်းမ၊ လူကြီးလဲလူကြီးမို့  သိက္ခာ ထိန်းနေသေးတာ၊ ရွှေရ ကတော့ ပျာယောင်ခတ်နေတာဘဲ။ ညအိပ်ရာမဝင်ခင် မအေးကြည် ရေအိမ်ဝင်နေတုန်း ရွှေရ ကဒေါ်အေးယူကို ညကျ သူ့ဆီကို လာဖို့ပြောတော့ ဒေါ်အေးယူ ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။
ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာထဲ ဟိုလှိမ့် ဒီလှိမ့် အိပ်မရဖြစ်နေတယ်။ ရွှေရဆီ ဘယ်လိုသွားရမလဲ အကြံထုတ်နေတာ။ ရွှေရတင်မကဘူး။ သူလဲဘဲ အလိုးခံချင်လှပြီ။ ဦးကံပေးနဲ့တုန်းက (၆) လလောက်အထိ အပြတ်ခံနိုင်ခဲ့ပေမဲ့၊ လတ်တလော ရွှေရနဲ့ခံရတာ ကောင်းလွန်းလို့အပြတ်မဃ့နိုင်ဘူး။ အိပ်ရာထဲ လူးလိမ့်ပြီး မအေးကြည် အိပ်ပျော်မဲ့အချိန်ကိုစောင့်တယ်။ ဒေါ်အေးယူကသာ စိတ်ပူတာ။ မအေးကြည်ကဖြင့် သူ့အမ ရွှေရနဲ့ ညားနေတာကို သိတယ်။ သိမှာပေါ့။ ဒေါ်အေးယူ သူ့ယောကျၤား ဦးကံပေးကို ဖြောင်းဖြစည်းရုံးတော့ ပြောနေဆိုနေတဲ့အသံတွေကို အိမ်ဖော်ထမင်းချက်မိန်းမက ရိုးတိုးရိပ်တိပ်ကြား လို့ သိနေတယ်။ သူကလဲဆွေမျိုးနီးစပ်တော်တာမို့ ဒေါ်အေးယူနဲ့ရွှေရ နန်းရှေ့ခြံ သွားနေကြတည်း့အခါ မအေးကြည်အိမ်လာတုန်း ဒီအကြောင်းကို ပြောလိုက်တာ။ ဒါကြောင့်မအေးကြည်က မအိပ်သေးပေမဲ့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်တာ။ နာရီဝက်တစ်နာရီအကြာမှာတော့ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာကထ၊ ကုတင်ပေါ်က အသံမထွက်အောင်ဖြေးဖြေးလေးဆင်းပြီး ရွှေရရှိရာ ဝရံတာ ဘက်ထွက်သွားပါတော့တယ်။
ဒေါ်အေးယူ ရွှေရအိပ်နေတဲ့ကွတ်ပြစ်ဆီရောက်တော့ ကိုယ်တော်ချောက တခူးခူးနဲ့ဟောက်တောင် နေပြီ။ ဒါနဲ့ရွှေရဘေးမှာဝင်လှဲပြီး “ ရွှေရ ရွှေရ” လို့ လှုပ်ရင်း တိုးတိုးနှိုးရပါတယ်။ ရွှေရက အအိပ်တော့ ဆတ်တယ်။ ချက်ချင်းနှိုးလာပြီး ဒေါ်အေးယူမှန်းသိတာ နဲ့တပြိုင်နက် အပေါ်တက်ခွတော့တာဘဲ။ ဘာစကား မှမပြောတော့ဘူး။ ဒေါ်အေးယူလဲ ရွှေရကို ပြန်ဖက်ပြီးတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပွတ်ကြ၊ ကိုင်ကြ၊ နမ်းရှုံ့ကြ၊ စကား ပြောစရာမလိုတော့ဘူးလေ။ နမ်းရင်း ရှုံ့ရင်း ရွှေရက ဒေါ်အေးယူရဲ့ အင်္ကျီ ကို ဆွဲလှန်၊ နို့အုံကြီးကို ဆွဲဆုတ်ကိုင်တယ်။ ဒေါ်အေးယူ ဖီလင်းကြွတက်ပြီး ရွှေရရဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ ထိုးသွင်းဆော့ကစားတယ်။ ရွှေရရဲ့ ပေါင်ကြား လက်နှိုက်ပြီးလီးကို ကိုင်ပြီးဆွပေးတယ်။ ခဏအကြာရွှေရက ထဘီကို ဆွဲလှန်တဲ့အခါ ဒေါ်အေးယူက ခါးအထ်လှန်တင်ပေးပြီး တခါထဲ ဒူးနှစ်လုံး ထောင်၊ ပေါင််နှစ်ဘက်ကား ပေးလိုက်တော့တယ်။ အချိန်ကုန်မခံတော့ဘူး။ ရွှေရက စောက်ခေါင်းပေါက်နေရာကို မှန်းပြီး လီးကို တေ့တယ်။ နဲနဲလွှဲနေတာမို့ ဒေါ်အေးယူက လီးကို လက်နဲ့က ိုင်၊ အပေါက်မှာတေ့ပေးတော့ ရွှေရကထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ လိုးနေကျအပေါက်မို့ လီးကရှောရှောရှုရှု ဝင်သွားတာ၊ ဒေါ်အေးယူ “အီ “ လို့တိုးတိုးလေးညီးမိသေး။
ဒိနောက် ရွှေရက ဒေါ်အေးယူကြီးအပေါ် ဝမ်းလျားမှောက်၊ ဘေးနှစ်ဘက်မှာလက်နဲ့ထောက်အားယူပြီး တချက်ချင်းမှန်မှန်လိုးပါတော့တယ်။ ဒေါ်အေးယူလဲ ရွှေရရဲ့ လက်မောင်းသား တွေကို အားပြုကိုင်ပြီး တတ်နိုင်သရွှေ့ အသံမထွက်စေရဘဲ ဖင်ကို ကော့ ကော့တင်ပေးပါတယ်။ အသံမထွက်ဖူးသာပြောတာ။ စောက်ခေါင်းထဲလီးဝင်ထွက်နေတဲ့ “ပလွတ် စွတ် ပြတ် ပွတ်” ဆိုတဲ့အသံတွေကတော့ ထွက်နေတာ ပေါ့လေ။ ခါတိုင်းလို အားနဲ့မာန်နဲ့ဆောင့်ပြီး မလိုးရလို့နဲ့တူတယ်။ ရွှေရ အရည်တော်တော်နဲ့ မထွက်ဘူး။ ခါတိုင်းထက် ပိုကြာနေတာ။ ရွှေရကြာတော့ ဒေါ်အေးယူအတွက် ဇိမ်ပေါ့။ ရွှေရကလ ဲနှစ်ရက်လောက် မလိုးဘဲ နားထားရလို့ အားတွေပြည့့်နေပြီး လီးက အရင်ထက်တောင် ပိုကြီးနေသလို တင်းတင်းမာမာနဲ့ ဝင်ထွက်နေတာ။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရရဲ့ လီးကြီးစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်ပါများတော့ ကောင်းအီစိမ့် သွားတဲ့အထိ အရသာတွေရပြီး ရွှေရရဲ့ ခါးကို ပြန်ဖက်ထားပြီး ဆောင့်တဲ့အရှိန်နဲ့ အံကျဖြစ်အောင် အောက်ကဖင်ကြီးကို ကော့မြှောက်ပင့်တင်ပေးနေတာ။ ရွှေရ လီးကို ပြန်အချွတ်မှာတော့ ဒေါ်အေးယူ ဖင်ကြောကို ရှုံ့၊ ဗိုက်သား ကို ရှပ်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ပြီး ဆွဲချပေးတယ်။ နဲနဲကြာလာတော့ ဒေါ်အေးယူက ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ရွှေရရဲ့ ခါးကို ညှပ်ယူဆွဲဖိ၊ အောက်က ဖင်ကော့တင် ပြီးအားပါးတရခံတာ။ ပြိုင်တူပြီးသွားကြပါလေရော။
အမှန်က ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူကသာ မသိတာ။ မအေးကြည်က ဒေါ်အေးယူ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းကတည်းက သိတယ်။ သူ့အမ ဘယ်သွားမယ်ဆိုတာ။ ဒါကြောင့် ခဏအကြာမှာအိပ်ရာကထပြီး တိတ်တဆိတ် နောက်က လိုက်ချောင်းတာ။ ထင်တဲ့အတိုင်း ဒေါ်အေးယူနဲ့ရွှေရ လိုးနေဆော်နေကြတာတွေ့တော့ အသာလေး ချောင်းကြည့်တာ။ အိမ်ထဲမှာ မီးထွန်းမထားပေမဲ့ အိမ်သာသွားလမ်းမှာ ထွန်းထားတဲ့မီးလုံး က မီးရောင်ကြောင့် ရွှေရနဲ့ ဒေါ်အေးယူတို့လိုးနေတာ ကို ၀ိုးတဝါးမြင်နေရတယ်။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ အသံတိတ်ကြိတ်ခံနေရင်း ပါးစပ်က “အီး” လို့အံကြိတ်ခံနေတာ မြင်နေရတော့ မအေးကြည် ပေါင်ကြားက စိုစိစိုစွတ်ဖြစ်လာပြီ။ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက အားပါသလားမမေးနဲ့။ သူ့အမဆို တခါတလေ အင့်ကနဲ၊ အင့်ကနဲ အောက်ကို ပစ်ကျသွားတာ။
တကယ်တော့ မအေးကြည်ရဲ့ ဘဝက သနားစရာပါ။ ကိုယ့်အဖေအရွယ်ကြီးကို လင်အဖြစ် ယူထားရတာ။ လင်က အိုမင်းမစွမ်းဖြစ်တော့ သူ့မှာ တခြားရွယ်တူတန်းတူမိန်းမတွေလို ကာမအရသာကို ပြည့့်ပြည့့်ဝ၀ မခံစားရဘဲ ဆန္ဒတွေ မပြည့့်ဖြစ်နေရတာ။ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးက မအေးကြည်နဲ့ရကာစ (၅) နှစ်လောက်တော့ ကောင်းကောင်း လိုးနိုင်ပါတယ်။ (၅) နှစ်နောက်ပိုင်းသက် (၅၀) ကျော်လာပြီး ဦးရှန်ကွေ့ကြီးခါး မသန်တော့ဘဲ အားမာန်လျော့ရပါပြီ။ ဒီအချိန် မအေးကြည်အသက်က (၂၅) နှစ်တောင် မရှိချင်သေးဘူး။ မအေးကြည် ဘယ်နေနိုင်မှာလဲ။ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးကို မရမကအတင်းခွတက်၊ လီးကို ကိုင်ဆွ၊ နဲနဲတောင် လာပြီထင်ရင် အပေါ်ကတက်ညှောင့်တာ။ ဒါပေမဲ့မရပါဘူး။ ဒါနဲ့ဘဲ မအေးကြည် ဈေးသွားရင်း၊ဘဲ ဥပို့ရင်း၊ အပြင်မှာ ကြုံရာလူနဲ့ခိုးစားတော့တာပါဘဲ။ တစ်ယောက်တောင် မကပါဘူး။ တစ်ယောက်နဲ့ အဆင်မပြည့်ဖြစ်လိုက်၊ နောက်တစ်ယောက်နဲ့ ထပ်ပြီးခိုးစားလိုက်နဲ့၊ အငယ်ဆုံးသမီးလေးရဲ့ အဖေက ကြုံရမ်းယောကျၤား (၃) ယောက်ထဲက ဘယ်သူမှန်း မသိရတော့ဘူး။ အခုလဲ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးနဲ့ မအေးကြည် လင်မယားသာပြောတာ၊ တစ်အိပ်ရာထဲအတူမအိပ်တာ (၁၀) နှစ်ရှိပြီ။ အငယ်ဆုံးသမီးက သူ့သမီးမဟုတ်မှန်း ဦးရှန်ကွေ့သိတာပေါ့။ သိပေမဲ့ကိုယ်မွေးခဲ့တဲ့မီးလေ။ ဘယ်ကွာရှင်းလို့ဖြစ်မလဲ။ အကြီးနှစ်ယောက်က ရှိသေးတယ်။
မအေးကြည် ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူတို့ကို ချောင်းကြည့်ရင်း ကိုယ့်အဖုတ်ကို လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးသွင်းနေတယ်။ အစိကို လက်နဲ့ချေမွပေးနေတာ။ ဒီအတိုင်းနေရင် မသိသာပေမဲ့ အခုလိုသူများတွေလိုးကြတာကို မြင်လိုက်ရတော့ မီးခဲပြာဖုံးငုတ်နေတဲ့ ခံချင်စိတ်တွေတားမနိုင်ဆီးမရ ပေါ်လာလေရဲ့။ ချောင်းကြည့်ရင်း ဒူးညောင်းလာလို့ အိပ်ရာဆီပြန်လာပြီး အိပ်ရာထဲမှာ စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်ဆွ ပွတ်သပ်ပြီး စိတ် ကယောက်ကယက် ဖြစ်နေတော့တာ။ ဒေါ်အေးယူ ကိစ္စပြီးလို့ရေချိုးခန်းဝင်၊ သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ အိပ်ရာပေါ်ပြန်အရောက်၊ မအေးကြည်နိုးနေတာ တွေ့ရပြီး အမူအရာ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေတာ မြင်တော့ (ဒီကောင်မ ငါနဲ့ရွှေရလုပ်တာ တွေ့သွားပြီထင်တယ်) လို့တွေးမိပြီး၊ မနက်ကျရင် ဘယ်လို ဖုံးရဖိရပါ့မလဲ စဉ်းစားရင်း အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။ မအေးကြည်ကတော့ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ကြွတက်နေပြီး အိပ်လို့မရ ဖြစ်နေတာ။
ဒေါ်အေးယူ သူ့အိပ်ရာဆီပြန်သွားတဲ့အခါ ရွှေရသေးသွားပေါက်၊ လီးတံကြီးကို ရေဆေးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အိပ်လိုက်တာ တချိုးထဲဘဲ။ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်အိပ်ပျော်သွားတာ။ အိပ်နေရင်း မဟုတ်တရုတ် အိပ်မက်တွေတောင် မက်လို့။ မက်တဲ့အိပ်မက်က မအေးကြည်ကို ဖင်ထောင်လိုးနေတာ တဲ့။ မအေးကြည်စောက်ဖုတ ်ပြဲပြဲကြီးထဲကို သူ့လီးကြီး ထိုးသွင်းတာ မအေးကြည်ခမြာ “အီး အီ အီး” လို့တောင် အော်နေရတယ်ဆိုဘဲ။ ရွှေရ လီးကြီးက မအေးကြည်ရဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်လိုက်/ ထွက်လိုက်နဲ့ ရေနွေးငွေ့မီးရထားခေါင်းတွဲက မောင်းတံကြီးတွေနဲ့ နင်လား၊ ငါလားဘဲ။ ရွှေရ အားယူပြီးလီးကို ကော့ ကော့ထိုးပေးတာ၊ ပါးစပ်ကလဲ “အား အင့် အူး” ကနဲပေါ့လေ။
ရွှေရကသာအိပ်မက် မက်နေတာ။ အပြင်မှာ တကယ်ဖြစ်နေတာ က မအေးကြည်က ရွှေရကို တကယ် တက်လိုးနေတာ။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရနဲ့လိုးပြီး အပြန်မှာ မောမောပန်းပန်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာ။ ပြန်ရောက်ပြီး နာရီဝက်တောင် မကြာဘူး။ ဒေါ်အေးယူက နဂိုကတည်းက ခေါင်းချတယ်ဆို အိပ်ပျော်တတ်တဲ့သူ။ မအေးကြည် အိပ်မရလို့တလူးလူး တလိမ့်လိမ့်ဖြစ်နေရာက ဒေါ်အေးယူကို လှမ်းကြည့်တာ၊ ဟောက်တောင် ဟောက်နေပြီ။ ဆင်အော်တောင် နိုးမဲ့သဘောမရှိ။ မအေးကြည် စိတ်ကို ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကဆင်း၊ ဝရံတာ ဘက်ကို ခြေဖော့နင်းလျှောက်လာခဲ့တယ်။ ပြီးဂွှေရရဲ့ ခြင်ထောင်ကို အသာ မ ပြီး ရွှေရဘေးမှာ တင်ပါးလွှဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ခါးမှာပြည့်ကျနေတဲ့ပုဆိုးကို အောက်ဘက်ဆွဲချလိုက်တော့ ရွှေရလီးကြီးက ထောင်ထောင်မတ်မတ်ကြီး ဗိုက်ပေါ်မှာ အလံတိုင်လို ၉၀ ဒီဂရီဖြစ်နေတယ်။ ဖြစ်မှာပေါ့၊ အိပ်မက်ထဲမှာ မအေးကြည်ကို လိုးနေတာကိုး။
“နဲတာ ကြီးမဟုတ်ဘူး” မအေးကြည်တံတွေးမျိုချရင်း လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ဆွပေးလိုက်တယ်။ ကိုင်လိုက်တဲ့လက်က တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေပေမဲ့ လက်ထဲကလီးကြီးကတော့ တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ သွေးတိုးနေတာ။ ရွှေရက အိပ်ပျော်နေတာ ပေမဲ့ မိန်းမလိုးရတယ်ဆိုတဲ့ အိပ်မက် မက်နေတာ ရယ်၊ မအေးကြည်ရဲ့ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးနေတာရယ်၊ စုပေါင််းပြီး လီးက တဖြေးဖြေး ကြီးမားထွားကြိုင်း လာလိုက်တာ၊ “ဟယ် ပိုတောင် ကြီးလာပြီ“ လီးကို ကိုင်ပြီး မအေးကြည် တဏှာရမက်တွေ ပိုသောင်းကျန်း လာပါတယ်။ ယောကျၤားနဲ့ ကင်းကွာတာ ကြာပြီလေ။ လီးတန်ကြီး ကိုင်ထားရင်း မခံရတာ ကြာပြီမို့ ဆန္ဒရမက်တွေ ငယ်ထိပ်ရောက်နေပြီ။ မအေးကြည် ရွှေရရဲ့ လီးကို ကိုင်နေရာက ဂွေးဥနှစ်လုံး ကို လက်ဖဝါးထဲထဲ့ပြီး ဖွဖွလေးဆုတ်ကိုင်ပြီးပွတ်သပ်ပေးတာ၊ ဂွေးဥတွေက ရှုံ့လိုက်တွလိုက်နဲ့ လုံး တစ်နေတာဘဲ။ မအေးကြည် ထဘီကို ခါးအထိလိပ်တင်ပြီး ရွှေရရဲ့ ကိုယ်လုံး ကြီးပေါ်ကို ကားယားခွ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်တယ်။ လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ကိုင်၊ စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး တအိအိနဲ့ ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်။ လီးနဲ့မတွေ့ရတာ လချီကြာနေပြီမို့ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးဝင်တာ နဲ့ဏှာစိတ်က ထိန်းမရတော့ဘူး။ ပြင်းထန်လှတဲ့တဏှာစိတ်ကြောင့် ဘာမှမစဉ်းစားနိုင်တော့ဘဲ ရွှေရ လီးတန်ကြီးပေါ် ခွထိုင်ပြီး ဖင်အုံကြီးကို ကြွကြွပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဖိဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တာ။
“ပြွတ် ပြွတ် ဗြစ် ဗြစ် ပလွတ်” မအေးကြည်ကသာ သတိမထားမိလို့။ စောက်ခေါင်းထဲမှာက အရည်တွေ ရွှဲနေတာ ချောင်းစီးနေပြီ။ အရည်တွေကြောင့် လီးတုတ်တုတ်ကြီးဝင်တိုင်း ထွက်တိုင်း အသံတွေ မြည်နေတာ။ မအေးကြည်က အပေါ်က သား ယားခွထိုင် ဆောင့်နေတာမို့ ဖင်ဆုံကြီးက ရွှေရရဲ့ ဆီးခုံကို ထိရိုက်နေတာ။ ဒီလောက်တောင် ကြမ်းနေမှတော့ ရွှေရ နိုးလာပြီပေါ့။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် တက်ခွထိုင်ပြီး လှုပ်ရှားနေတာမို့ နိုး နိုးချင်းတော့ ဂျီးဒေါ် ဒေါ်အေးယူ ဆန္ဒ မပြည့့်ဝသေးလို့ လာလိုးနေတယ်လို့ မှတ်နေတာ။ ဒါပေမဲ့ပြန်တွေးကြည့်တော့ ဒေါ်အေးယူက ဝဝတုတ်တုတ်၊ ဒီလိုအပေါ်ကတက်ခွဖို့ဆိုတာ သူ့အဖို့ မလွယ်လောက်ဘူး။ ပြီးတော့ လဲ မအိပ်ခင် စောစောကမှ တစ်ချီတစ်မောင်း လိုးထားကြသေးတာ။ ရွှေရတွေးရင်း အထာပေါက်လာတယ်။ ဒီအိမ်မှာ သူ့အပြင် ရှိတာမှ မိန်းမနှစ်ယောက်ထဲ၊ ဒေါ်အေးယူ မဟုတ်ခဲ့ရင် မအေးကြည်ဘဲ ရှိတော့တာ။ သိလိုက်တာ နဲ့ရွှေရ သူ့အပေါ်မှာကုန်းကုန်းကွကွ ဖြစ်နေတဲ့ မအေးကြည်ကို သိမ်းဖက်လိုက်ပြီး နို့နှစ်လုံး ကို ဆွဲကိုင်ချေမွ စို့တော့တာ ပါဘဲ။
မအေးကြည်လဲ ရွှေရ နိုးလာမှန်းသိပြီး မထူးတော့တာနဲ့ ဆက်လိုးတာ။ လီးတန်ကြီး စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးဝင်ဖို့ လက်တစ်ဆစ်အလိုမှာ ရွှေရက အောက်ကနေ ခါးကို ဆတ်ကနဲ ကော့တင်ပြီး လီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ “ဗြစ်” “အံမယ်လေး” လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲအဆုံးထိဝင်သွားလို့ မအေးကြည် လန့်အော်မိတာ။ စောက်ခေါင်းထဲ လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး အဆုံးဝင်တာ နဲ့ မအေးကြည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး စကောဝိုင်းဝိုင်းပြီး နှဲ့နှဲ့ပြီး ပွတ်ပေးပါတယ်။ ပြီးမှ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းကို ရွှေရ အပေါ် မှောက်ချကာ ဖင်ကြွပြီးတချက်ချင်းလိုးတာ။ ရွှေရကလဲ မအေးကြည်ရဲ့ နို့နှစ်လုံး ကို တစ်လုံး ကို ဆွဲဆုတ်နယ်၊ တစ်လုံး ကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့နေတာ။ မအေးကြည်ကလဲ တချက်ချင်းလေးလေး မှန်မှန်လေး ငါးချက်ဆောင့်လိုက်၊ စောက်ပပ်ဝနဲ့ လီးအရင်း ကပ်ပြီး နှဲ့လိုက်နဲ့ လိုးနေတာ၊ ဆောင့်လိုးရင်း လိုးရင်း မအေးကြည် အိပ်ချင်လာပုံပေါ်တယ်။ ဆောင့်ချက်တွေနှေးလာပြီး အသက်ရှုသံက ပြင်းလာတယ်။
မောသံပေါက်လာလို့ ရွှေရ ဒီအတိုင်း ငြိမ်နေလို့မဖြစ်တော့ဘဲ မအေးကြည်ဆောင့်တဲ့အချက်အတိုင်း အောက်ကနေပြီး လီးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ပင့်တင်ပေးရတယ်။ ရွှေရ ဒီလို အောက်ကကော့ပြီး ပင့်တင်ပေးတဲ့အခါ မအေးကြည် တအင်းအင်းနဲ့ လေအံလာတဲ့အထိဖြစ်လာတာ။ ရွှေရ မအေးကြည်ခါးကို တင်းတင်းကြီးဖက်ကိုင်ထားပြီး လီးနဲ့ဆီးစပ် ထိကပ်မိတဲ့အထိကော့တင်ပြီး “မြဲမြဲကိုင်ထား” ပြောပြီး မအေးကြည်ကို ဘေးဘက်ဆွဲချ၊ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တာ၊ မအေးကြည်ကလဲ အထာပေါက်တယ်။ အတွေ့အကြုံကများလှပြီဲ။ အိပ်ရာခင်းနဲ့ကျောထိတာ နဲ့တပြိုင်နက် ဒူးထောင်ပေါင််ကား ပေးလိုက်တာ၊ ရွှေရ ထောင်ထားတဲ့ပေါင််နှစ်ချောင်းကြားထဲဝင်ထိုင်လိုက်တာ နဲ့ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပုံစံ အနေအထား ရပြီ။ ရွှေရ အိပ်ချင်စိတ်လဲ မရှိတော့ဘူး။ အိပ်ရေးလဲဝသွားပြီ။ မအေးကြည်ရဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို အားယူဆုတ်ကိုင်ပြီး လီးကို တချက်ပြီးတချက် အားရပါးရ ဆောင့် လိုးတော့တာ။ မအေးကြည်လဲ အခုမှဘဲ အရသာအပြည့့်ရတော့တယ်။ ရွှေရလိုးချက်ကတော့ အောချလောက်တယ်။ စောစောက ဒေါ်အေးယူကို တချီလိုးထားရလို့အခုအချီမှာ တော်တော်နဲ့အရည်မထွက်ဘူး။ ရွှေရ ကြာလေ မအေးကြည်အတွက် အရသာရလေ။
“အာ အူး အိုး ကောင်းလှပါလားကွာ အင်“ မအေးကြည် တအားကြီးအသံမကျယ်ပေမဲ့ ပါးစပ်က ကောင်းလို့ အရသာရနေလို့ ထိန်းမရဘဲ ထွက်တဲ့အသံတွေပါ။ ရွှေရကတော့ မနားတမ်း သုတ်ချေတင်တဲ့အနေနဲ့ ဖင်ကို ကြွကြွပြီးဒလစပ် လိုးတော့တာ။ မအေးကြည်လဲ ကောင်းလွန်းလို့ပါးစပ်က “အူး အီး” အော်ရင်း အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားပါတော့တယ်။ ရွှေရလဲ ဘယ်လောက်အထိ ပင်ပန်းသွားတယ်မသိ၊ ရေတောင် သွားမဆေးနိုင်တော့ဘဲ တခါထဲပြန်အိပ်သွားပါတယ်။ မအေးကြည်လဲ ဒရီးဒရိုင်နဲ့အီမ်သာပြည့်း၊ ကပြာကရာ ရေဆေးပြီး ဒေါ်အေးယူဘေးမှာ ခွေခွေလေးဝင်အိပ်လိုက်တာ သူ့ဆန္ဒပြည့့်သွားလို့နဲ့တူပါရဲ့၊ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။
ညနေ ရွှေရ ကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ ဒေါ်အေးယူ ဖျားနေပြီ။ နဂိုက ဖျားထားတာ က ပျောက်တာ မှတစ်ရက်နှစ်ရက် ရှိသေးတာ၊ ရွှေရ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်နဲ့ မနေ့ညကဆော်လိုက်တာ ပန်းသွားလို့လား၊ လီးဒဏ် မခံနိုင်သေးလို့လား၊ ဘယ်လိုလဲတော့ မသိ။ ပြန်ဖျားလာရော။ ဒါနဲ့ရွှေရ ဒေါ်အေးယူကို ဆေးခန်းပို့ဖို့ ဆိုက်ကား ခေါ်ပြီးလိုက်ပို့ရတယ်။ ကျောင်းပြီးကာစ ဆရာဝန်ပေါက်စလေး ထိုင်တဲ့ဆေးခန်းက ရွှေရတို့ခြံနဲ့ သိပ်မဝေးလှပါဘူး။ ဆရာဝန်က ဒေါ်အေးယူကို စမ်းသပ်၊ ဆေးထိုးပေးပြီး၊ သောက်ဆေးတွေ ပေးပါတယ်။ သောက်ဆေးတွေထဲမှာ ည (၉) နာရီမှာသောက်ရမဲ့ဆေးအတွဲမှာ အိပ်ဆေး ထဲ့ပေးထားတယ်၊ အိပ်ရေးပျက်လို့ဖျားတာ၊ အိပ်ရေးဝဝအိပ်ပါ လို့ ဆရာဝန်က ပြောပါတယ်။ မနက်ဖန်လဲ တစ်ခေါက်လာပြဦးလို့ မှာပါတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ဒေါ်အေးယူကို ကာဖီနဲ့မုန့်ကျေွးပြီး အိပ်ရာမှာလှဲနေ စေပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာထဲလှဲနေပြီး မအေးကြည်က နောက်ဖေးမှာ ပန်းကန်ဆေး၊ ရေနွေးတည် စတာတွေလုပ်နေတာ။
ရွှေရ မအေးကြည်ဆီကပ်ပြီး တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောပါတယ်။ “လေးကြည်၊ ဂျီးဒေါ်ကြီးကို ညမှာ တိုက်ရမဲ့ဆေးထဲမှာ အိပ်ဆေးပါတယ်၊ အဲဒါ ညကျရင်လေးကြည် ကျွန်တော့်ဆီလာခဲ့နော်” “ဟယ်၊ ကောင်းပါ့မလားရွှေရရယ်၊ မမ ကနေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့အထဲ၊ သိသွားရင် ပိုဆိုးနေမယ်” အမှန်က မအေးကြည် မူနေတာပါ။ ဘယ် မနေချင်ဘဲ ရှိပါ့မလဲ။ ငတ်ပြတ်နေတာ ကြာပြီဘဲ ဟာ၊ အခုဟာက တမင် အထာပြတာ။ ရွှေရကလဲ ဒါကို သိတယ်။ “ဖြစ်ပါတယ်လေးကြည်ရယ်၊ ဆရာဝန်က သေသေချာချာ မှာလိုက်တာ ပါ၊ ဒီအိပ်ဆေးက နဲနဲတော့ ပြင်းတယ်၊ ည (၉) နာရီလောက်မှာ သောက်လိုက်ရင် မနက် (၆) နာရီလောက်အထိ အိပ်လိမ့်မယ်၊ ကြောက်စရာမလိုဘူး၊ အိပ်ပေစေ တဲ့” ဒါနဲ့ဘဲ ည (၉) နာရီ ဒေါ်အေးယူကို ဆေးတိုက်ပါတယ်။ ဆရာဝန်ပြောတဲ့အတိုင်း ပါဘဲ။ ဆေးသောက်ပြီး နာရီဝက်လောက်အတွင်းမှာ ဒေါ်အေးယူ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ပျော်သွားတာ သေချာတာ နဲ့ ရွှေရ မအေးကြည်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး “ O.K ရပြီ “ လို့ပြောတော့ မအေးကြည်က မျက်စောင်းထိုးတဲ့ပြီး “ဘာ အိုကေတာ လဲ၊ သွား ကိုယ့်ဖာသာ အိပ်ချေ” ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ လက်ကို ဆွဲပြီး အပြင်ထွက်လာတယ်။ မအေးကြည်လဲ ဟန်ဆောင်ရုန်းလေး ရုန်းရင်း
“ရွှေရရယ်၊ မင်းကကွာ၊ ခဏနေပါဦး” “ဟာလေးကြည်ကလဲ၊ (၁၀) နာရီထိုးတော့ မယ်၊ မနက်ကျ ကျောင်းသွားရဦးမှာ”
ရွှေရ မအေးကြည်ကို ပြောလဲပြော၊ ဆွဲလဲဆွဲခေါ်လာပါတယ်။ မအေးကြည် ပြောသာပြောနေတာ။ သူလဲ ခံချင်လှပြီ။ ရှက်နေလို့သာ။ ဝရံတာ ရွှေရ အိပ်တဲ့ကွတ်ပြစ်ဆီ ရောက်တော့ ရွှေရ မအေးကြည်ကို ဆွဲဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်စုတ်ပါတယ်။ မအေးကြည်က မျက်နှာကို မော့ပေးပြီး နုတ်ခမ်းကို အလိုက်သင့် စူထားပေးပါတယ်။ အိမ်သာသွားလမ်းမှာ ထွန်းထားတဲ့မီးလုံး ရဲ့ အလင်းရောင်က ဝရံတာ အထိခပ်မှိန်မှိန် လင်းနေတာမို့ မအေးကြည် မျက်လုံး မှိတ်ပြီး ရွှေရရဲ့ အနမ်းမှာ မိန်းမောနေတာ မြင်နေရတယ်။ ဝရံတာ က ဆည်မြောင်း A.E အိမ်မို့ ထင်ပါရဲ့။ ၂ လက္မx၁ လက္မ သစ်သား ချောင်းတွေနဲ့ ရာဇမတ်ကွက် ကာထားတာ၊ လေဝင်လေထွက်လဲရ၊ အလင်းရောင်လဲရတယ်။ မအေးကြည်က ဒေါ်အေးယူလောက်မဝပေမဲ့ သူလဲ နဲနဲတော့ ဝတဲ့စာရင်း ဝင်နေပြီ။ အသက်က (၃၃) နှစ်ကျော်ဆိုတော့ ခါးတုတ်၊ ဗိုက်ခေါက်ထူ၊ နို့တွဲ၊ ဖင်ရွှဲ ဖြစ်နေပါပြီ။ ကံကောင်းတာ တစ်ခုက မအေးကြည်က အရပ်ပုတော့ သာမန်ကြည့်ရင် ဖင်တွေရင်တွေ ကျန်သေးတယ်လို့ ထင်ရတာပါ။ ဒေါ်အေးယူကတော့ ဒေါင်ကောင်းကောင်းမို့ ဖင်တွေရင်တွေက အရှီထက် ပိုတယ်လို့ထင်ရတာ။ မအေးကြည် ကဒေါ်အေးယူလို အသား မဖြူဘူး။ ညိုတယ်။ ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပြီး ချွတ်တယ်။ မအေးကြည်ကိုယ်တိုင် ချွတ်ပေးပြီး တခါထဲ အောက်ခံဘရာစီယာကို ချွတ်ပေးတယ်။
မအေးကြည်ရဲ့ နို့က ဒေါ်အေးယူလောက်မကြီးပေမဲ့ ငယ်တော့ မငယ်လှဘူး။ ဒါပေမဲ့နဲနဲတော့ တွဲကျနေပြီ။ ရွှေရ နို့တစ်လုံး ကို လက်နဲ့ဆုတ်နယ်ချေမွ လုပ်ပေးတော့ မအေးကြည် ခါးကော့တက်လာပြီး နို့သီးခေါင်းက ချွန်ထွက်လာတယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေက ကလေးအမေမို့ ညိုမဲနေတယ်။ ကြည့်လို့တော့ မလှဘူး။ အခု ရွှေရ က မေတ္တာစိတ်မှမဟုတ်တာ၊ တဏှာရာဂစိတ်နဲ့မို့ နို့သီးခေါင်းမဲတာ၊ ညိုတာ ဂရုမစိုက်၊ အဓိကကိုဘဲ စိတ်ထဲနှစ်ထားတာ။ ရွှေရက နို့တွေကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီးချေလိုက်၊ ပါးစပ်ကကုန်းစို့လိုက် ဆက်တိုက် မနားတမ်းလုပ်နေတာ၊ မအေးကြည်ရဲ့ ခံချင်စိတ်တွေတားလို့ဆီးလို့ မရတော့ဘူး။ သူ့အရွယ်က မိန်းမတွေအဖို့ ဏှာအထန်ဆုံး အရွယ်လေ။ မိန်းမတွေ (အထူးသဖြင့်ယောကျၤားရဘူးပြီးသား ) ရဲ့ တဏှာရာဂစိတ်က အသက် (၂၀) ကစလာတာ၊ အသက (၃၀) ကျော် (၃၅)လောက်မှာ အမြင့်ဆုံးရေဆူမှတ်ကို ရောက်တယ်တဲ့။ (၄၀) ကျော်သွားရင်တော့ တဖြေးဖြေး တဏှာစိတ်ရော့ကျ သွားတတ်တယ်လို့ ကို ရင်ငပေါ်ဆီကကူးယူခဲ့တဲ့စာတွေထဲမှာ ပါတာ၊ ဒါပေမဲ့ အခု ရွှေရ လက်တွေ့ မြင်နေရတာ ဒေါ်အေးယူ အသက် (၄၀) ကျော်နေပါပြီ၊ ထန်နေတုန်းပါ။
ရွှေရရဲ့ လက်ကမြင်းမှုတွေ၊ ပါးစပ်သရမ်းမှုတွေကြောင့် မအေးကြည် အောင့်လို့ မရချင်တော့ဘူး။ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်နဲ့ထွက်စပြုနေပြီ၊ ဒါကြောင့် ရျေွရ ဖက်ထားတာ ကို အသာရုန်းထွက်ရင်း “လုပ်ကြရအောင်ကွယ်” ပြောပြီး အိပ်ရာပေါ် လှဲအိပ်လိုက်ပါတယ်။ အိပ်ရာပေါ် ရောက်တာနဲ့ မအေးကြည် သူ့ရဲ့ ထဘီကို ချွတ်ပြီး ခြေထောက်ကတဆင့် ကွတ်ပြစ်အောက်ကို ကန်ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ မအေးကြည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်နခမ်းသား တွေက ထူထူပွပွဖြစ်ပြီး အညို ရောင်သန်းနေပါတယ်။ စောက်မွေးတွေက သိပ်ပြီးမထူပေမဲ့လိမ်ကောက်နေတာ။ ရှည်တော့ ရှည်တယ်။ စောက်ပပ်ကတော့ ပြဲအာနေပြီ။ ကလေး (၃) ယောက်မွေးထားတဲ့အပြင် ဦးရှန်ကွေ့အပြင် တွေ့ကရာယောကျၤားတွေနဲ့ ရှုတ်ခဲ့ဘူးတာမို့ စောက်ဖုတ်အနေအထားက ပျက်စီးပြီလို့ ပြောရင်ရတယ်။ ရွှေရ သာမန်ဆိုရင် မအေးကြည်ကို စိတ်ပါမိမယ်လို့ မထင်ပါ။ အခုတော့ တစ်အိမ်ထဲအတူနေ နေရပြီး ဒေါ်အေးယူက ဖျားနေလို့၊ တခြား ဘယ်သူမှမရှိတာ။ ဒါကြောင့်မအေးကြည်ကို စိတ်ပါသွားတာ။ ရွှေရ သူ့အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီး မအေးကြည်အပေါ် မှောက်လိုက်ပါတယ်။ မအေးကြည်က ရျေွရကို ဆီးကြိုဖက်ပြီး တခါထဲ ဒူးနှစ်လုံး ကို ထောင်၊ ပေါင််နှစ်လုံး ကို ဖြဲကား ပေးလိုက်ပါတယ်။ မအေးကြည်ရဲ့ ပုံစံကျ အနေအထားကြောင့် ရွှေရ လီးက စောက်ဖုတ်ဝမှာ အံကျ ထိသွားပြီ။
မအေးကြည် ဟန်လုပ်မနေ။ လီးကို လက်နဲ့စမ်းကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ ရွှေရ လဲ မအေးကြည် ဏှာထနေတပြီ၊ ခံချင်နေပြီ ဆိုတာ သိလို့တခါထဲလီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ “ဘွတ်” ဆိုပြီး လီးက တဝက်လောက် ဝင်သွားပါတယ်။ မအေးကြည် လီးဝင်တာ နဲ့သူ့ရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်ဆွဲယူပြီး ရွှေရရဲ့ ပခုံးတွေပေါ် တင်လိုက်တယ်။ ရွှေရ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိတယ်။ သူလေ့လာဘူးသမျှ၊ အခု မအေးကြည်ခံနေတဲ့အနေအထားက ပခုံးတင် ပခုံးထမ်း လိုးရမဲ့အနေအထား။ ဒါကြောင့်ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကို တီန်းတင်လိုက်တယ်။ မအေးကြည်ရဲ့ ဒူးနှစ်လုံး ပခုံးအထိကပ်သွားအောင် တွန်းတင်ပေးလိုက်တာ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်က ဂဟေဆော်တွဲထားတဲ့အလား ထိကပ်နေတာ။ ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ ပခုံးတွေအောက် လက်လျှို သွင်းကိုင်ပြီး အားယူကာ ဆောင့် ဆောင့် လိုးပါတော့တယ်။ ဒီလိုးနည်းက လီးနဲ့စောက်ပပ် အဝင်များပြီး အဆုံးအထိ လီးကရောက်တော့ မိန်းမအဖို့ အရသာ ပိုရတတ်တာ။ တချို့ယောကျၤားတွေက မိန်းမရဲ့ ခြေထောက်ကို ပခုံးနဲ့ထမ်းထားရလို့ ဘုန်းနိမ့်မယ်ဆိုပြီး ဒီနည်းကို မလုပ်ချင်ကြဘူး။ ရွှေရလဲ အခုမအေးကြည်က အနေအထား ပြင်ပေးလို့ ဟုတ်မလားဆိုပြီးလုပ်ကြည့်တာ မှန်သွားတယ်။
“ အိ အီ အီး အင် ကောင်းတယ်ရွှေရရယ်” ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မအေးကြည် ဟန်မဆောင်နိုင်ဘူး။ အရမ်းကို ကောင်းနေတာ။ ရွှေရဆိုတဲ့ကောင်၊ လူကအသက်ဖြင့် ဘာရှိဦးမှာလဲ၊ ဒါပေမဲ့လိုးချက်တွေက ကောင်းလိုက်တာ၊ ကျွမ်းလဲကျွမ်းတယ်၊ ဧကန်တ မမ သင်ပေးထားတယ်နဲ့တူရဲ့၊ မအေးကြည် အောက်ကအရသာခံရင်း တွေးမိတွေးရာ တွေးနေတာ။ ရွှေရလဲ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ဆေးတန်ခိုးနဲ့ မနိုးဘူးဆိုတာ သိလို့စိတ်ချလက်ချ အားပါးတရကို ဆောင့် ဆောင့်လိုးတာ။ တခါတလေ ဆောင့်လိုက်တာ မအေးကြည်ရဲ့ ဖင်ဆုံကြီး နှစ်ခြမ်းတောင် အိပ်ရာပေါ် ပိ ပိကျသွားတာ။ မအေးကြည်အတွက် ကတော့ ရွှေရ အားနဲ့မာန်နဲ့လိုးလေ၊ ကောင်းလေပါ။ သူ့အနေနဲ့အခုလို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ကောင်လေးနဲ့လိုးရတာ ပထမဆုံးပါ။ အရင်လိုးဘူးတဲ့ ယောကျၤားတွေအားလုံး သူ့ထက်ကြီးတဲ့လူတွေ ချည်ူပါဘဲ။းါကြောင့် မအေးကြည် စိတ်ပါလက်ပါကို အရသာယူပြီးခံနေတာ။
“ပြွတ် ဘတ် ဘွတ် ပြွတ် ဘတ် ဘွတ်” လိုးချိန်ကြာလာတာ နဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရည်လိုက်လာပြီး အသံတွေ ထွက်လာပြီ။ စောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်ချိန် ပြွတ်၊ ဂွေးစိနှစ်လုံး က မအေးကြည်ရဲ့ ဖင်ကို သွားရိုက်မိလို့ ဘတ်၊ လီး စောက်ခေါင်းထဲကပြန်အထွက်မှာ လေအံထွက်လို့ ဘွတ်၊ “ရွှေရရယ်၊ လေးလေးကို ပစ်မထားနဲ့ဟယ်၊ အာ ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်၊ အံမယ်လေးလေး၊ ရွှေရရဲ့ ဆောင့် ဆောင့် တအားဆောင့်” မအေးကြည် ကောင်းလွန်းလို့ ဖင်ကြီးကော့တင်ပေးရင်း အော်နေတာ။ စောက်ဖုတ်နခမ်းသား တွေက ပွစိပွစိ နဲ့ငါးပါးဟပ်ဖြစ်နေပြီ။ အရည်တွေကလဲ ဖင်ကြား ထဲကတဆင့် အိပ်ရာခင်းပေါ်တောင် ရွှဲစိုနေပြီ။ ရွှေရ တချက်ပြီးတချက် ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးတာ မအေးကြည် အော်ရင်း ကော့ရင်း တဖြေးဖြေး အသံတိုး တိုးသွားပြီး ပါးစပ်ကလေး ဟကာ ဟကာ ဖင်ကို မကော့နိုင်တော့ဘဲ လှုပ်ယမ်းရုံ လှုပ်ယမ်းနိုင်တော့တာ။
ရွှေရလဲတဖြေးဖြေးဆောင့်ချတာ နှေးကွေးလာပြီး တချက်ချင်းသာ မှန်မှန်လေးဆောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်း လီးကအရည်တွေ ပန်းလဲအထွက်၊ မအေးကြည်က ရွှေရပခုံးတွေပေါ် တင်ထားတဲ့ သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အောက်ကို ဆွဲချလိုက်ပြီး ရွှေရ ကျောကုန်းကို ဖက်င်္ပြးသူ့အပေါ် မှောက်စေလိုက်တာ၊ တကဲ့အချိန်ကိုက် ကွက်တိပါဘဲ။ ရွှေရ မအေးကြည်က ကျောကို ဖက်ပြီးဆွဲအချ၊ လီးအရည်က ထွက်စမို့ မအေးကြည်အပေါ် မှောက်အိပ်ရင်း လီးကအရည်တွေ စောက်ခေါင်းအဆုံးအထိ အရောက် ပန်းထုတ်လိုက်တာ မအေးကြည်အဖို့ ပူနွေးသွားပြီး အရသာ အထွတ်အထိပ်ဖြစ်သွားပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား ကမြင်းကြောထပြီးနောက် ဆေးကြောသန့်ရှင်းရေး လုပ်ကြရင်း ရွှေရခေါင်းထဲ အတွေးတစ်ခု ဝင်လာတယ်။
“လေးကြည်၊ ကျွန်တော့်အိပ်ရာမှာ အိပ်လိုက်၊ ကျွန်တော်ဂျီးဒေါ်ကြီးနားမှာ ပက်လက်ကုလားထိုင်နဲ့ အိပ်လိုက်မယ်” “ဟယ်၊ ဘာပြုလို့လဲ၊ နှစ်ယောက်အတူအိပ်လဲ ရပါတယ်၊ မင်းအိပ်ရာက ကျယ်သားဘဲ ”
မအေးကြည်က ရွှေရနဲ့အတူ ဖက်အိပ်ချင်နေတာ။ လိုးတာ ခံတာက တပိုင်း၊ သူ့အနေနဲ့ ယောကျၤားတစ်ယောက်နဲ့ အတူ ဖက်မအိပ်ရတာ နှစ်အတော်လေးကြာနေပြီ။ တတ်နိုင်ရင်ရွှေရလို လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပစ်လိုက်ချင်တာ။ ရွှေရကို ကျောပေး၊ ဖင်ကို နောက်ကို ပစ်ကောက်ပေးထားရင်း ရွှေရရဲ့ လက်တွေကို ဆွဲယူ၊ နို့အုံတွေပေါ်တင်ထားပေးပြီး အပူအပင်မရှိ အိပ်လိုက်ရရင်၊ အရသာရှိလိုက်မဲ့ဖြစ်ခြင်း။ ဒါပေမဲ့ရွှေရက အင်မတန်ကွက်ကျော်မြင်တတ်တဲ့ကောင်။ မအေးကြည်အတွေးက မိန်းမတွက် တွက် တဲ့အတွေး။ ဒါ့ကြောင့် “ဟင့်အင်းလေးကြည်၊ လေးကြည်တစ်ယောက်ထဲအိပ်၊ ကျွန်တော် ဂျီးဒေါ်ကြီးအနားမှာဘဲ အိပ်မယ်“ မအေးကြည် ကြည့်ရတာ သိပ်ပြီး ကျေနပ်ချင်ပုံမရဘူး။ မျက်နှာရှစ်ခေါက်ချိုးနဲ့ စူပုတ်နေပြီး “ဒါဆိုပြီးရော၊ သဘော၊ သဘော” ရွှေရက ရှင်းပြရတယ်။ ရွှေရရှင်းပြတော့ မှ မအေးကြည် သဘောပေါက် လက်ခံသွားတာ။
မနက် ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာကနိုးလာတော့ ရွှေရက သူ့ကုတင်နားမှာ ပက်လက်ကုလားထိုင်နဲ့ အိပ်နေတာ ကိုတွေ့ရတော့ မေးတယ်။ “ဟင်၊ ညီး ဘယ်လိုအိပ်တာ လဲ၊ အေးကြည်ရော” “လေးကြည် ကျွန်တော့်အိပ်ရာမှာ အိပ်နေတယ်။ ဂျီးဒေါ်ကြီးလွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်လို့ရအောင် လေးကြည်ကို ကျွန်တော့်အိပ်ရာမှာ ပေးအိပ်ခိုင်းလိုက်တာ၊ ဂျီးဒေါ် သက်သာရဲ့ လား” ရွှေရ ဒေါ်အေးယူအမေးကို ပြန်ဖြေရင်း တလက်စထဲ ပြန်မေးတာ။ ဒေါ်အေးယူ (ည သူအိပ်မောကျနေတုန်း ရွှေရနဲ့မအေးကြည် နှစ်ယောက်သား ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေမှာဘဲ တွက်ထားတာ ) ရွှေရအပေါ် နဲနဲတော့ စိတ်ချသွားတယ်။ “သက်သာပါတယ်ကွာ၊ ညိးကျောင်းတက်ရဦးမှာ မဟုတ်လား၊ သွားသာသွားပါ” ဒါနဲ့ရွှေရ ကျောင်းသွားပါတယ်။ အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲကျန်မှ ဒေါ်အေးယူက မအေးကြည်ကို စစ်ကြောရေး ဝင်တော့တာ ပါဘဲ။
“ညီးတို့ညက ဘယ်နှစ်နာရီမှ အိပ်ကြလဲ” “မမ အိပ်ပြီး ဘာမကြာပါဘဲ၊ ရွှေရကလေးကြည် အိပ်ချင်ရင် ကျွန်တော့်အိပ်ရာမှာသွားအိပ်ချေ၊ ဂျီးဒေါ်ကြီးဖျားနေတာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပါစေလို့ပြောတာ နဲ့ ကျမ သူ့အိပ်ရာသွားအိပ်တာ”  မအေးကြည် တုံ့နှေးမနေဘဲ သွက်သွက်လက်လက် ပြန်ဖြေတယ်။ ဖြေနိုင်မှာပေါ့၊ ရွှေရက ညကတည်းက ဒီလိုမျိုးမေးလာနိုင်တယ်၊ မေးလာခဲ့ရင် ဒီလိုဖြေလို့သင်ထားပြီးသား။ အခု ဒေါ်အေးယူက ရွှေရ တွက် ထားတဲ့အတိုင်း မေးလာတော့ မအေးကြည် ရွှေရကို အထင်ကြီးသွားတယ်။ ဒိကောင်လေး တော်တော် ကွက်ကျော်မြင်တတ်တယ်ပေါ့။ ဒေါ်အေးယူက သူနဲ့ရွှေရအကြောင်း မအေးကြည်ကို ပြောရကောင်းနိုးနိုး၊ မပြောဘဲ ထားရ ကောင်းနိုးနိုး ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေပြီး နောက်ဆုံးမှာ မပြောတာ ကောင်းပါတယ်လေ လို့တွေးပြီး မပြောတော့ပါ။
ရွှေရ ကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ မနေ့ကလိုဘဲ ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူက ဆရာဝန်ကို “ဆရာရယ်၊ ကျမကို အိပ်ဆေး မပေးဘဲ မရဘူးလား” အမှန်က ဒေါ်အေးယူ ရွှေရနဲ့မအေးကြည်ကို ည ည စိတ်မချတာ။ “ဘာပြုလို့လဲဒေါ်ဒေါ်၊ အိပ်ရာထ နေလို့မကောင်းလို့များလား၊ အိပ်ဆေးပေးရတာ ဒေါ်ဒေါ်အိပ်ရေးပျက်တာ များနေလို့ပေးတာပါ။ ဆေးပတ်လယ်အောင် မနက်ဖန်တစ်ရက်တော့ ထပ်ပေးမှဖြစ်မယ် ဒေါ်ဒေါ်ရေ” ဆရာဝန်က သဘောပေါက်အောင်ရှင်းပြတော့လဲ ဒေါ်အေးယူ မငြင်းဆန်နိုင်ပါ။ ဒိတော့ မနေ့ညကအတိုင်း (၉) နာရီခွဲကျော်ကျော်မှာ ဒေါ်အေးယူ အိပ်မောကျသွားပါပြီ။ ဒေါ်အေးယူအိပ်သွားတဲ့အခါ မအေးကြည်က ပြီတီတီမျက်နှာထားနဲ့” ဒီညလဲ ပွဲတော်တယ်ဦးမှာဘဲ လား ကိုယ်တော်” လို့စပါတယ်။ ရွှေရ ဘာစကား မှ ပြန်ပြောမနေဘဲ မအေးကြည်ကို နောက်ကနေဆွဲဖက်ပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံး ကို ဆုတ်နယ်တော့တာ ပါဘဲ။ မအေးကြည်ကလဲသိပြိးသားလေ။ အောက်ခံဘရာစီယာတောင် ဝတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး။ ရွှေရက နို့နှစ်လုံး ကို လက်နဲ့စိမ်ပြည့်နပြည့် ဆုတ်နယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပါ ပွတ်ချေပေးနေတာ။ မအေးကြည် လက်နှစ်ဘက်နောက်ပြန်ပစ်၊ ရွှေရရဲ့ လယ်ဂုတ်ကို သိုင်းဖက်ကိုင်ရင်း ဖင်ကို နောက်ပစ်ကော့ပေးထားပါတယ်။ ဖင်ကော့ပေးထားတာ က ဒိတိုင်း နေတာမဟုတ်၊ ဖင်ကို လှုပ်ရမ်းပြီး ရွှေရရဲ့ လီးကို သူ့ဖင်ကြီးနဲ့နှဲု့နှဲု့ပေးနေတာ။
ခဏကြာတော့ မအေးကြည်ဖင်နဲ့ပွတ်ပြီးနှဲု့တဲ့ဒဏ်ကို မခံနိုင်တော့ လို့လီးကြီးက ၉၀ ဒီဂရီ တောင် နေပြီ။ ဖင်ကို လီးကြီးလာထောက်နေတာ အတော်ကို မာနေပြီဆိုတာ သိလို့ “မနေနိုင်တော့ ရင်လဲ လိုးတော့လေ” ပြောပြီး ထဘီကို ခါးကချွတ်ပေးပါတယ်။ ရွှေရလဲ သူ့အဝတ်တွေအားလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး “လေးကြည် ဖင်ကုန်းလိုးရအောင်” “နေဦး၊ တော်ကြာမှ ဖင်ကုန်းလုပ်” မအေးကြည်ကပြောရင်း ကွတ်ပြစ်အစွန်းမှာ ကန့်လန့်ဖြတ ်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ တင်ပါးဖုံးနေတဲ့ညဝတ်ဘလောက်အင်္ကျီ အောက်အနားစကို နို့ပေါ်တဲ့အထိ အပေါ်ကို ဆွဲလှန်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်ဆွဲတင်၊ ခြေဖဝါးနှစ်ဘက်ကို ကွတ်ပြစ်ဘောင်ပေါ်မှာ အလိုက်သင့် တင်ထားလိုက်တာ။ ပေါင််ရင်း ဂွဆုံက စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြဲအာနေပြီ။ မအေးကြည်က အသား ညိုတဲ့အတွက် စောက်ဖုတ်က အမဲရောင်ဘက် ပိုရောက်နေတာ။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား တွေက ဘာအရောင်ဆိုတာ တော့ ညမီးရောင်နဲ့ သိပ်ပြီးမမြင်ရပါဘူး။ စောက်ပပ် အတော်လေးပြဲနေတာ ကိုတော့ မြင်နေရတယ်။ ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကြား ဝင်ရပ်ပြီး လီးကို စောက်ခေါင်းဝမှာတေ့ပြီး အပေါ်အောက် ၄/၅/၆ ခါ ပွတ်ဆွလိုက်တယ်။ စောက်ပပ်နခမ်းသား တွေက လီးနဲ့လဲတွေ့ရော၊ တခါထဲ တင်းမာလာပြီး အရည်စိမ့်ထွက်လာတာပါဘဲ။ မအေးကြည် လီးကို လက်နဲ့ဆွဲကိုင်ပြီး ၃/၄ ချက်ဂွင်းတိုက်ပေးပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်မှာ တေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။
ရွှေရ ခါးကို နောက်ဆုတ်အားယူပြီး လီးကို ထိုးသွင်းပါတယ်။ လီးကရှောရှောရှုရှု ဝင်သွားပြီး ရွှေရလဲ အိပ်ရာပေါ်လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြွကြွပြီးလိုးပါတော့တယ်။ မအေးကြည်လဲ ရွှေရရဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို ကိုင်ပြီး ခြေဖဝါးတွေနဲ့ကွတ်ပြစ်ဘောင်ကို ထောက်ကန် ကန်ပြီး ဖင်ကို ကော့ ကော့တင်ပေးတယ်။ နှစ်ယောက်သား နေရာယူပုံ အံကျ fit size ဖြစ်နေလို့လီးကစောက်ခေါင်းထဲ အတားအဆီးမရှိ ဝင်/ထွက်နေလေရဲ့။ “ဝူး ဟဲ ရှုး ရှဲ ဝူး” ရွှေရရဲ့ အားပါးတရဆောင့်လိုးရင်း အသက်ရှုသံ။ “အီး အူး အင် အ အာ အီး” မအေးကြည် ဖင်ကော့တင်ရင်း၊ ပါးစပ်ကအားယူနေတာ။ “ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ်” လိုးရင်း လိုးရင်း အရည်တွေရွှဲလာလို့ အသံထွက်လာတာ။ ရွှေရ ဆောင့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ဆောင့်လိုက်တာ (၁၀) မိနစ်လောက်မှာ အချက် (၅၀) တော့ ကျော်မယ်။ မအေးကြည် ခံလို့ အရမ်းကောင်းနေတာ မျက်လုံး တွေတောင် ပိတ်ထားလေရဲ့။ ဒီအချိန်မှာ မအေးကြည်ရဲ့ ခြေထောက်တွေက ကွတ်ပြစ်ဘောင်ပေါ်မှာမရှိတော့ဘူး။ ရွှေရရဲ့ ခါးကို ညှပ်ထားပြီးပြီ။ မအေးကြည်က သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ရွှေရရဲ့ ခါးကို ညှပ်ယူပြီး ဖင်ကို ကော့တင်ပေးတာ။ ဒီလိုနှစ်ယောက်သား ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်မြန်မြန် လိုးလိုက်ကြတာ နောက် (၅) မိနစ်လောက်မှာ မအေးကြည် စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ အဆက်မပြတ်စီးကျလာပြီး ငြိမ်ကျသွားတာပါဘဲ။ ရွှေရလဲ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရတော့ဘဲ အရည်တွေ ထွက်သွားပါတယ်။
ရွှေရ မကျေနပ်ပါ။ ဖင်ကုန်းလိုးရင်း ပြီးချင်တာ ကို အရည်ထွက်သွားလို့စိတ်တိုသွားတယ်။ ဒါကြောင့် ခါတိုင်း လို မအေးကြည်အပေါ်မှာ မှေးမနေတော့ဘဲ ချက်ချင်းခွါလိုက်ပြီး “လေးကြည်၊ ဒီအတိုင်း ခဏနား၊ ပြီးရင်ဖင်ကုန်းလိုးမယ်” မအေးကြည် ဘာစကား မှ ပြန်မပြောနိုင်၊ မောနေတာ၊ ရွှေရ အပြင်ထွက်၊ ပေပွနေတဲ့လီးကို ရေဆေးတယ်။ သောက်ရေတစ်ခွက် ခပ်သောက်ပြီး မအေးကြည်အတွက် ပါ ရေတစ်ခွက် ခပ်ယူလာပေးခဲ့တယ်။ ရွှေရပြန်ရောက်တဲ့အထိ မအေးကြည် မလှုပ်နိုင်သေးဘူး။ ကွတ်ပြစ်အစွန်းမှာ ဘေးတိုက်တစောင်း ကွေးကွေးလေး အိပ်နေတာ၊ ဖငကြား ကစောက်ဖုတ်ပြူးထွက်နေတယ်။ “လေးကြည်၊ ရပြီလား၊ ကျွန်တော်လိုးချင်ပြီ” ရွှေရ စကား အဆုံးမှာ မအေးကြည် ဘာစကား မှပြန်မပြောပေမဲ့ ထပြီး ဖင်ထောင်ပြီး ကုန်းပေးတယ်။ ဖင်ကြီးနှစ်မွှာက ညိုမဲမဲ၊ ရွှေရ အချိန်မဆွဲဘဲ လီးကို တေ့ပြီးသွင်းတာဘဲ။ စောစောအချီက အရည်တွေကြောင့် လီးက ရှောကနဲဝင်သွားတာ၊ ရွှေရ လီးကို ပြန်အနုတ် “ဘွတ် ဘူ ဘူ ဘွတ်” အသံတွေနဲ့ပြန်ထွက်လာတာ။ ရွှေရ စောစောက ရေဆေးထားပေမဲ့ မအေးကြည်ရဲ့ အဖုတ်က ရေမဆေးရသေးလို့ စောက်ခေါင်းထဲမှာရှိနေတဲ့အရည်တွေ လီးမှာလာပေနေတာ။ ရွှေရ မအေးကြည်ရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခုကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ရင်း လီးကို တချက်ချင်းဆောင့်လိုက်၊ ၄/၅ ချက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုက်နဲ့ လိုးတော့တာဘဲ။
မအေးကြည် စောစောကမှ တချီပြီးထားတာ ပေမဲ့ အခုလဲ ကောင်းနေပြန်ပြီ။ ဒါကြောင့် အိပ်ရာကို တတောင် နဲ့ထောက်အားယူပြီး ဖင်ကို နောက်ပြန် ပြန် ဆောင့်ပေးပါတယ်။ စောစောကတချီ အရည်ထွက်ထားလို့ ဒီတခါတော့ ကြာတယ်။ “ဘွတ် ဘွတ် ဘူ ဘွတ် ဘလပ် ဘလပ်” ရွှေရဆောင့်လိုက်တော့ ဂွေးအုနှစ်လုံး က မအေးကြည်ရဲ့ ဖင်ကို သွားရိုက်တာ။ ဘလပ် ဘလပ် နဲ့။ မအေးကြည် သိပ်တောင် အသံမထွက်နိုင်တော့ဘူး။ နှစ်ချီဆက်တိုက်မို့ မောလဲမောနေပြီ။ ရွှေရ ပြီးအောင်သာ အောက်က အလိုက်သင့် မှေးခံပေးနေတာ။ ရွှေရကတော့ မအေးကြည် ဖလက်ပြနေတာ ဘယ်သိပါ့မလဲ။ လိုးကောင်းကောင်းနဲ့ လိုးနေတာ၊ မိနစ် (၂၀)လောက်မှ အရည်တွေ မပန်းချင် ပန်းချင်နဲ့ ထွက်သွားပါတော့တယ်။ ရွှေရ လီးလဲချွတ်လိုက်ရော၊ မအေးကြည် အိပ်ရာပေါ် မှောက်ကျ သွားပါတော့တယ်။
နောက်တညမှာလဲ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ဆေး ဆက်သောက်အိပ်ရလို့ ရွှေရ မအေးကြည်အပေါ် တက်မှောက်ကြိတ်နေရဆဲပါ။ ဒါပေမဲ့ (၃) ညဆက်မို့ ခါတိုင်း ရက်တွေလောက် ရွှေရ မရုန်းနိုင်တော့ ပါဘူး။ ပထမပိုင်းလောက်သာ ဒေါသဟုန်နဲ့မာန်သွင်းပြီးဆောင့်နေတာ၊ ဖြေးဖြေးလူက စိတ်သာရှိပြီး ကိုယ်က ပျော့လာပြီ။ မအေးကြည်ကတော့ အတွေ့အကြုံ ရင့်နေတဲ့မိန်းမဘဲလေ။ ရွှေရ စမှောက်ပြီး လီးကို ထိုးသွင်းပြီ ဆိုကတည်းက ဈန်ဝင်ပြီးအရသာကို မရ ရအောင် ခံယူတာ။ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အံကျ အောက်က အလိုက်သင့် ပင့်တင်ကော့ပေးရင်း အဖုတ်က တဖြေးဖြေး ကောင်းလာတာ။ နောက်ပိုင်း ရွှေရ ဆောင့်နေတဲ့အရှိန်ကိုလျှော့ချ လိုက်တဲ့အခါ မအေးကြည်က ပြီးကာနီးနေလို့ စိတ်ကို အတင်း မွေးပြီး မပြီး ပြီးအောင် ညှစ်ယူတာ။ မအေးကြည် ပြီးသွားလို့ပျော့သွားချိန်မှာ ရွှေရ မအေးကြည်အပေါ် ဝက်မှေးလေးမှေးရင်း တချက်ချင်း ကညှော့နေရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမကအရင်ပြီးထားနှင့်လို့ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ စိုနေတာ နဲ့ ရွှေရ အသာလေး လီးနဲ့အဖုတ် ပွတ်ဆွဲလေး ဆွဲလိုးနေတာတောင် ချော်တေလိုက်နေသေး။
နောက်ရက်မှာ ဒေါ်အေးယူ အရှင်းမပျောက်သေးတောင်မှ နဲနဲ သက်သာလာပါတယ်။ အဖျားသက်သာလာပေမဲ့ နလံထစမို့၊ ပြီးမအေးကြည်လဲ ရှိနေသေးလို့ဒေါ်အေးယူ ရွှေရနဲ့ အတူမနေနိုင်ပါဘူး။ ခပ်တန်းတန်နေရတာ။ နောက် (၄) ရက်လောက်မှ မအေးကြည် ပြန်တာ။ သူ့မှာလဲ ကလေးတွေနဲ့ အိမ်ကို စိတ်မချဘူးလေ။ သူကပြန်ကာနီး ရွှေရကို တိုးတိုးလေး “မင်း ကျောင်းက စောစောဆင်းလို့ရရင် လေးကြည်ဆီ လှည့်ဝင်လာခဲ့”  “ဝင်ပြီး ဘာလုပ်လို့ရမှာလဲ၊ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးနဲ့”  “အော်၊ ငါ့တူရယ်၊ လေးကြည်တာ ဝန်ထားပါ၊လေးကြည်က ဖြစ်နိုင်လို့ခေါ်တာ ပေါ့” မအေးကြည် ပြန်သွားပြီးတဲ့နောက် ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူတို့ နဂိုအနေအထား ပြန်ရောက်သွားပါတယ်။ ညတိုင်း လိုးတာပါ။ ဒါပေမဲ့ရောက်ကာစ ပထမလလိုတော့ မကြမ်းတော့ဘူး။ တစ်ညမှ တစ်ချီလောက်ဘဲ လိုးဖြစ်တာ။ တခါတလေ သောကြာနေ့ည၊ စနေနေ့ညလောက်ကျရင်တော့ နဲနဲအချိန်ပိုရလို့ နှစ်ချီအထိ လိုးဖြစ်တယ်။ ဒေါ်အေးယူကြီးလဲ ကာမအရသာ အပြည့့်အဝ ခံစားရလို့နဲ့တူပါရဲ့။ အသား အရေ ပိုပြီးစိုပြည့်လာသလို ပိုပြီးဝလာသလိုဘဲ။ ဖင်ကြီးတွေ၊ နို့အုံကြီးတွေ ပိုပြီးကြီးလာ၊ တင်းလာတယ်လို့ရွှေရ ကတောင် ပြောမိသေး။
ရွှေရ ဒေါ်အေးယူကြီးကို ည ညမှာ မှန်မှန်လိုးနေရတာ တောင် တစ်ပတ်မှာ နှစ်ရက်လောက် ကျောင်းကနေ လစ် လစ်ပြီး မအေးကြည်ဆီ သွားလိုးသေးတာ။ ရွှေရ တက်နေတာက တက္ကသိုလ်လေ။ ကျောင်းတက်ချင်တက်၊ မတက်ချင်နေ၊ ကိုယ့်သဘော။ ရွှေရ ကအရမ်းကာရောတော့ မလုပ်ပါဘူး။ အင်္ဂ ါ နဲ့ကြာသောပတေး နေ့တွေမှာ ညနေပိုင်း ကျောင်းမတက်တော့ဘဲ မအေးကြည်ဆီ သင်တန်း သွားတက်တယ်။ ရွှေရ က အရာရာကို စနစ်တကျ တွက် ချက်လုပ်တဲ့ကောင်။ သူက ဒေါ်အေးယူ ကို စနေ၊ တနင်္ဂနွေ ညတွေမှာ နှစ်ခါစီ လိုးပေးရတာမို့ တနင်္လာနေ့မှာ အားမွေး၊ အင်္ဂ ါနေ့မှ မအေးကြည်ဆီလာတာ။ အလားတူ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့မှာ တစ်ခေါက်ထပ်လာတာ။ လူက (၁၈) နှစ်ကျော်ကျော် (၁၉) နှစ်သား အားကောင်း မောင်းသန်တဲ့အရွယ်မို့သာ၊ ပြီးတော့ ကို ရင်ငပေါ်ဆီက ရခဲ့တဲ့မြန်မာ့ရိုးရာ ဆေးစွမ်းကောင်းတွေ (ကို ရင်ငပေါ် ပေးလိုက်တာတွေ ကုန်လို့နောက်ထပ် ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ဖော်စားရတာ ) ကြောင့်သာ တော်တော့တယ်။ ရွှေရ သူတက်နေတဲ့ပထမနှစ် အတန်းတင်စာမေးပွဲ ဇူလိုင်လထဲ ဖြေရတာ၊ စာမေးပွဲဖြေပြီး နွေတုန်းကလို ရွာမပြန်နိုင်တော့ဘဲ ဒေါ်အေးယူနဲ့ နန်းရှေ့ခြံထဲမှာ တစ်ဝါတွင်းလုံး နေရတာ ပါဘဲ။
ဦးကံပေး ဒေါ်အေးယူ တို့ကိုးကွယ်တဲ့ ဘိုးတော်ဆိုတဲ့လူကလဲ တော်ချက်ဗျာ။ အကြား အမြင်များ ရနေလေရော့သလား အောင်းမေ့ရတယ်။ သီတင်းကျွတ်လဆန်း (၁၀) ရက်နေ့မှာ ဦးကံပေး E.E ရာထူးတိုးတဲ့အမိန့်စာ ထွက်လာပါတယ်။ မော်လမြိုင်ကို ပြောင်းရတာ။ အမိန့်စာ ၇ ရချင်း သမက်လုပ်တဲ့သူက ဒေါ်အေးယူဆီ လာပြီးအကြောင်းကြားတာ။ မန္တလေးက A.E အလုပ်တာ ဝန်တွေကို သီတင်းကျွတ် လပြည့်နေ့မှာ အပြီးလွှဲပြီး လဆုတ် (၂) ရက်နေ့ ပြောင်းကြမယ်။ ဒေါ်အေးယူက ဗေဒင်ကိန်းခမ်းအရ အရင် သူဆင်းလာတဲ့ ဋ္ဌာနပိုင် ဝန်ထမ်းအိမ်ကို ပြန်မသွားတော့ဘဲနန်းရှေ့ခြံကနေ တခါထဲ ဘူတာကို ဆင်းပြီး ရထားစီးရမယ်တဲ့။ ပြီးတော့ ဦးကံပေးကစီစဉ်တာ။ သူ့အသက်ကလဲ ပင်စင်ယူရမဲ့ အရွယ်နီးနေပြီ။ E.E လဲဖြစ်ပြိမို့ ပင်စင်ယူပြီးရင် အခြေချရအောင် နန်းရှေ့ခြံထဲမှာ တိုက်ဆောက်တော့မယ်။
ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနက လူတွေ တိုက်ဆောက်ရတာ အိမ်ဆောက်ရတာ လွယ်တယ်။ ဘိလပ်မြေ၊ သံချောင်း၊ သွပ်ပြားစတဲ့အဓိက ကျတဲ့ပစ္စည်းတွေကို ပိုလျှံစာရင်း ကနေ ယူပြီး ဆောက်လို့ရတယ်။ E.Eလောက်အဆင့် ရောက်ပြီဆိုရင် တင်္စပြည်လုံး မှာရှိတဲ E.E အချင်းချင်း ပစ္စည်းချင်း ဖလှယ်လို့ရတယ်။ ဦးကံပေး မန္တလေးမှာတိုက်ဆောက်ဖို့ ဘိလပ်မြေကို မော်လမြိုင်ကနေ ပို့ပေးစရာမလိုဘူး။ မန္တလေး E.E ဆီကနေ ထုတ်ယူပြီး Stock Transfer (လွှဲပြောင်းစာရင်း ) နဲ့မော်လမြိုင် E.E စတိုးစာရင်း မှာ အရပြ။ ပြီးရင် ကိုယ့် A.Eတွေ၊ S.A.E (လမ်းဗိုလ်) တွေနဲ့ညှီပြီး စာရင်း ရှင်းရုံဘဲ။ ဒါကြောင့် ဦးကံပေးက သူ့သမီးကြီးကို မော်လမြိုင်ကို ခေါ်မသွားတော့ဘဲ မန္တလေးမှာ ထားခဲ့မယ်။ တိုက်ဆောက်ဖို့မန္တလေးက တပည့်တွေ က စီစဉ်ပေးမယ်။ အုတ်၊ ဘိလပ်မြေ၊ သံချောင်းလုံး စတာတွေ ခြံထဲမှာ စုပုံပြီးထားရမှာရယ်၊ ဆောက်နေတုန်း အလုပ်သမားတွေ ရှင်းပေးရမဲ့ ငွေကြေးကိစ္စတွေရယ်ကြောင့် သမီးကြီးမိသား စုကို ထားခဲ့မယ်။ သမက်ကတော့ မန္တလေး မော်လမြိုင် သွားချည်ပြန်ချည်နဲ့ မှောင်ခိုကုန်ကူးရင်း အိမ်တွက် လိုတဲ့ပစ္စည်းကို ဦးကံပေး စီစဉ်ပေးတဲ့အတိုင်း ချိတ်ဆက်ရယူရမယ်။
နောက်ဦးကံပေး စဉ်းစားတာက ရွှေရ အတွက်။ ဦးကံပေးက သူ့နှမလေးအတွက် သူ့မှာတာ ဝန်ရှိတယ်လို့ ခံယူထားတာ။ ရွှေရကို ကျောင်းမပြီးမချင်း သူတာ ဝန်ယူမယ် ပြောပြီးသား။ ငွေကြေးထောက်ပ့ံပြီး ဘော်ဒါဆောင်မှာ ထားခဲ့ရင်တော့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဦးကံပေးက စိတ်မချဘူး။ သူတူလေး အပေါင််းအသင်းစုံပြီး ပျက်စီးသွားမှာ စိုးရိမ်တယ်။ ဒါကြောင့် ရွှေရအဖို့လဲ စိတ်ချရ၊ ကလေးတစ်ယောက်နဲ့ ကျန်ခဲ့မဲ့သမီးကြီးအတွက်လဲ အဖော်ရအောင် အခုလိုစီစဉ်လိုက်တာ။ ဒီတော့ မှ ဒေါ်အေးယူက ရွှေရကို ဖွင်ုပြောတာ။ သူ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီတဲ့။ အငယ်ဆုံး မဂွမ်းတောင် (၁၂) နှစ်ရှိနေပြီမို့ မရလောက်တော့ဘူး ထင်နေတာ တဲ့။ ဦးကံပေးနဲ့ကလဲ မနေရတလှည့်၊ နေရတလှည့်မို့၊ ပြီးနေတော့ လဲ စိတ်ပါလက်ပါ မဖြစ်တဲ့အခေါက်တွေ များနေလို့မကပ်တာနေမှာ။ ဒီတော့ မရနိုင်တော့ဘူး၊ သွေးဆုံးပြီဆိုပြီး ပေါ့နေလိုက်တာ၊ အခု ရွှေရနဲ့ အတူနေရတော့၊ စိတ်ကလဲပါ၊ ရွှေရက အားကောင်းတဲ့အရွယ်မို့ အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားတဲ့သုတ်ပိုးက ဟိုး အတွင်းပိုင်းထဲအထိ ရောက်သွားတာ နဲ့တူတယ်၊ သွေးမပေါ်တာ (၂) လကျော်ပြီ၊ ဟိုတလောက ဖျားလိုက်နာလိုက်ဖြစ်တာကလဲ ဧကန်တ ကိုယ်ဝန်ကပ်လို့ နေမှာတဲ့။ နောက်ဆုံး ဒေါ်အေးယူက ဘာပြောလဲဆိုတော့ “ဗိုက်ကြီးလာတော့လဲ မွေးရမှာပေါ့ ရွှေရရယ်။ ယောကျၤားလေးဖြစ်ရင် ကောင်းမှာ။ ငါ တို့အိမ်မှာက သား ယောကျၤားလေး တစ်ယောက်မှ မရှိသေးတာ၊ သားလေးမွေးရင် ညီးလဲ (၁၉) နှစ်နဲ့ကလေးအဖေဖြစ်ရော။
သီတင်းကျွတ်လဆုတ် (၂) ရက်နေ့မှာ ညရထားနဲ့ ဦးကံပေး+ဒေါ်အေးယူတို့လင်မယား၊ သမီး (၃) ယောက်၊ မပဲ၊ မဗျဲ၊ မဂွမ်း၊ ထမင်းချက်အိမ်ဖော်မိန်းမတို့ ပြောင်းရွှေ့သွားပါတယ်။ သမက်လုပ်တဲ့လူက တရက်ကြိုပြီး အိမ်ထောင်ပရိဘောဂအကြီးတွေနဲ့သွားနှင့်ပါပြီ။ နန်းရှေ့အိမ်မှာတော့လောလောဆယ် ရွှေရရဲ့ အမဝမ်းကွဲ မအဲနဲ့တနှစ်ခွဲသာသာ နို့စို့သမီးလေးသာ ကျန်ရစ်ပါတယ်။ သီတင်းကျွတ်လဆုတ် ဒေါ်အေးယူ ပြောင်းသွားပြီး ရွှေရ မအေးကြည်ဆီ ခါတိုင်း လိုဘဲ တစ်ပတ် (၂) ရက် ပုံမှန်သွားနေတာ တန်ဆောင်တိုင် ပွဲတော်ညမှာတော့ မီးထွန်းပွဲလိုက်ကြည့်ကြရင်း မအေးကြည်က ရွှေရကို စကား တစ်ခွန်းပြောလိုက်တယ်။ “ငါ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ”
မအေးကြည်ရဲ့ စကား ကြား တော့ ရွှေရ အတော်စိတ်ညစ်သွားတယ်။ ဟိုလကမှ ဒေါ်အေးယူက ကိုယ်ဝန်ရှိတဲ့အကြောင်း ပြောပြခဲ့တာတောင် ဘာတွေဆက်ဖြစ်ကုန်မလဲ တွေးနေတာ။ အခု မအေးကြည်က ပြောလိုက်တော့ ပိုပြီးစိတ်ညစ်သွားတယ်။ ဒေါ်အေးယူနဲ့က တော့ သောကရောက်စရာ သိပ်မရှိဘူး။ ဦးကြီးဦးကံပေး ကိုယ်တိုင်က သဘောတူပြီး အတူနေခိုင်းတာလေ။ အရွယ်ရောက်ပြီးသား ယောကျၤားနဲ့မိန်းမ နှစ်ယောက်အတူ နေပြီဆိုမှတော့ ဗိုက်ကြီးတာ ဘာဆန်းလို့လဲ။ သူ့ဖာသာ မော်လမြိုင်မှာ မွေးလိမ့်မယ်ပေါ့။ ဦးကံပေးနဲ့က လင်မယားဆိုတာ လူတိုင်း သိနေတာ။ တခြားမြို့မှာ ရွှေရနဲ့ရတဲ့ဗိုက်ပါလို့ ဘယ်သူသိမှာလဲ။ မအေးကြည်ရဲ့ ဗိုက်က ပြသာနာဖြစ်လာနိုင်တယ်။ မအေးကြည်ပြောတာ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးနဲ့သူ အတူမနေတာ နှစ်ပေါက်ပြီတဲ့။ ပြီးဦးရှန်ကွေ့ကြီးက လုံး ၀ မရတော့ဘူးတဲ့။ ပန်းသေသွားပြီတဲ့။ ဒါဆို အခု ဒီဗိုက်ကို ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ လို့မေးတော့ မအေးကြည်က ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ “အဖိုးကြီးနဲ့ကွာပြီး မင်းနဲ့ငါ ယူလိုက်ရမှာပေါ့” လို့ပြောတာ နဲ့ရွှေရ စိတ်ညစ်ပြန်လာခဲ့ရတယ်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မအဲတို့လင်မယား ရန်ဖြစ်နေကြတာ နဲ့တိုးတယ်။ မအဲယောကျၤားက အလုပ်သာ မယ်မယ်ရရ မရှိတာ။ လူက A.E သမက်ဆိုပြီး ဘဝင်ကိုင်နေတာ။ အခု ယောက္ခမက E.E ဖြစ်တော့ ပိုဆိုးတာ ပေါ့။ ဟိုတုန်းကတည်းက လုပ်ငန်းခွင်ထဲက ပန်းရံခကြွေးမလေးတွေ၊ အရပ်ထဲက ပန်းသယ်မလေးတွေ၊ နဲ့ပရောပရီနေတာ။ အခု ယောက္ခမ ခိုင်းလို့မန္တလေး မော်လမြိုင် မှောင်ခိုကုန် ကူးရတော့ လက်ထဲ ငွေရွှင်ပြီမို့ ပိုပြီးဆိုးလာတာ။ ကနေ့တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်၊ အလုပ်ပိတ်လို့တနေကုန် ပန်းရံခကြွေးမလေးနဲ့ လယ်နေတာ အခုလေးတင် ပြန်ရောက်တာ။ ဒါကြောင့် လင်မယား စကား များရန်ဖြစ်ကြတာ။ “နင်က ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်တောင် မရပ်နိုင်သေးဘဲ ယောက္ခမဆီမှာ ကပ်စားနေရတာ၊ သမီးနဲ့မယားကို တောင် ဝအောင်ရှာမကျေွးနိုင်ဘဲ လီးကတောင် ချင်သေးတယ်”  မအဲ က သူ့လင်ကို ဆူဆဲပြောတယ်။ “ဟ ငါလဲ အလသား နေ နေတာ မဟုတ်ဘူးကွ၊ မင်းအဖေ ခိုင်းတာ လုပ်ပေးနေတာ မတွေ့ဘူးလား” လင်မယားနှစ်ယောက် စကား များကြရင်း လက်ပါလာချင်ကြတယ်။ ပုခက်ထဲက ကလေးငိုတာ ကို တောင် မကြား ကြဘူး။ ရွှေရ လင်မယားကြား ဝင်မပါချင်တာ နဲ့ ငိုနေတဲ့ တူမလေးကို ကောက်ချီပွေ့ခဲ့ပြီး ခြံထဲဆင်းလာခဲ့တယ်။
ခဏကြာတော့ မအဲတို့လင်မယား စကား နဲ ရန်စဲ တိတ်သွားကြတယ်။ မအဲက “ဒီလောက်တောင် ရှိတာ၊ နင့်မယားငယ်အိမ် သွားနေချည်” လို့မောင်းချတာ၊ ယောကျၤားကလဲ မာနနဲ့လေ” အေး၊ သွားမယ်၊ သွားတယ်” ပြောပြီး အိမ်ကဆင်းသွားတယ်။ သွေးပူနေတုန်းမို့ နှစ်ယောက်လုံးက ကိုယ်အမှန်လို့ ထင်ကြတာ။ “နင်ကလဲ တနေကုန် ဘယ်ပျောက်နေတာ လဲ” ကုလားမနိုင် ရခိုင်မဲ ပြီ။ လင်လုပ်တဲ့သူ အိမ်ကဆင်းသွားတာ နဲ့ မအဲ ရွှေရကို မာန်တာလေ။ သူက ရွှေရထက် (၃) နှစ်ကြီးတာ ဆိုတော့ အမကြီးပေါ့။ “သူငယ်ချင်းတွေနဲ့စစ်ကိုင်းတောင် သွားတာ ပါဟာ” ပြောမဲ့သာပြောတာ။ ရွှေရ က သူ့ဖာသာသူ နေတတ်တယ်။ အခုလဲ အမဖြစ်တဲ့သူ လင်မယား စကား များလို့သူ့ကို အလကား နေအလကား ရစ်နေမှန်းသိတယ်။ ဒါကြောင့် “ကဲပါဟာ၊ စိတ်တိုမနေပါနဲ့တော့၊ ရေချိုးမယ်ဆိုလဲ ချိုးတော့၊ ထမင်းစားကြရအောင်” ရွှေရ ပြောတာ မှန်နေလို့မအဲ စိတ်ပြည့်ပြီး ရေချိုးဖို့လုပ်တယ်။ ကလေးကတော့ ရွှေရ လက်ပေါ်မှာ။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရေရှိပေမဲ့ မန္တလေးဆောင်းတွင်း ညနေမှာ ညသိပ်ရေကို မချိုးနိုင်ဘူး။ တအားအေးတာ။ ဒါကြောင့် ခြံထဲကရေတွင်းကရေကို ခပ်ချိုးရမှာ။ မအဲ ထဘီရင်လျားနဲ့ ခြံထဲဆင်းသွားတယ်။ ရျေွှရကလွှဲပြီး တခြားဘယ်သူမှမရှိလို့အပေါ်က တဘက်တောင် ပါ မလာဘူး။ ကလေးက သူ့အမေကို မြင်တော့ ရွှေရလက်ပေါ်ကနေပြီး “မေး မေ့” ဆိုပြီးသူ့အမေဆီ လိုက်ချင်တာ။ အမေကမခေါ်တော့ ငိုပြီ။ ဒါနဲ့ရွှေရက “ကဲပါ ကလေးခေါ်ပါဦး၊ ငါ ရေဆွဲပေးပါ့မယ်” ပြောပြီး ကလေးကို မအဲလက်ထဲထည့်၊ ခြံထဲလိုက်ပြီး ရေတွင်းကရေကို ရေငှင်ပုံးနဲ့ဆွဲငှင်ပြီး ဘေးမှာရှိတဲ့ စဉ့်အိုးထဲကို လောင်းထည့်ပေးပါတယ်။
စဉ့်အိုးအပြည့့် ရေဖြေ့ပေးပြီး “ကဲ၊ ရပြီ၊ ချိုးတော့” ပြောပြီး ကလေးကို ပြန်ယူတာ၊ ကလေးက သူ့အမေဆီက ပြန်မလိုက်ချင်လို့ ငိုပါလေရော။ ရွှေရ အတင်းခေါ်တော့ ပိုပြီး ငိုလာတာ။ မတတ်နိုင်တော့တာ နဲ့ မအဲက “ဟယ်၊ ကဲကဲ၊ မေမေ ဘယ်မှ မသွားဘူး၊ ရှိတယ်၊ မငိုနဲ့၊ တိတ် တိတ်” ပြောပြီး ရွှေရကို အနားမှာဘဲ ကလေးချီရင်း နေခိုင်းတယ်။ မအဲ ရေတွင်းဘေးကြိုးတန်းမှာ လှမ်းထားတဲ့ ရေလဲထဘီ အဟောင်းကို လဲဝတ်တယ်။ ဖြစ်ကတတ်ဆန်း ရင်လျားလိုက်တာ နို့အုံအပေါ်ပိုင်း တဝက်လောက်က ပေါ်နေတယ်။ မအဲ စဉ့်အိုးထဲကရေကို ခပ်ချိုးပြီ။ နဲနဲအေးလာပြီမို့ အချိန်မဆွဲဘဲ ခပ်သုတ်သုတ် လောင်းချိုးရင်း အတွင်းသားတွေ ရေထိအောင် ထဘီရင်လျားကိုလျော့ဖြေပြီး ချိုးတာ။ နို့အုံက တခါတလေ အားလုံး နီးပါးလောက် ပေါ်လာတာ။ ပြီးတော့ တခါတလေ ကျောဘက် လှည့်ချိုးလိုက်ရင် ထဘီလျောပြီး ဖင်တဝက်လောက်အထိ မြင်နေရတာ။ ရေလဲထဘီဆိုတော့ ဟောင်းနွမ်း စုတ်ပြတ်သတ်နေတဲ့ ထဘီဘဲလေ။ ပါးချိပြီး အပေါက်ကလေးတွေလဲ ရှိနေတာ၊ ရွှေရ မမြင်ချင်အဆုံးဘဲ။
မအဲကတော့ အိမ်ထောင်သယ် ကလေးအမေ၊ ပြီးတော့ ရွှေရ ဆိုတာ ကလဲ တစိမ်းမဟုတ်ဘူးဆိုပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဘဲ ချိုးနေတာ။ ကျောပေးထိုင်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက် ချေးတွန်းနေတာ။ ထဘီကို ပေါင််လယ်အထိ မ တင်ပြီး ချေးတွန်းသေးတာ။ မအဲရဲ့ အဓိက အစိတ်အပိုင်းတွေကို မမြင်ရပေမဲ့ နောက်ဘက်ခါးစပ်အထိနဲ့ပေါင််လယ်လောက်အထိ မြင်နေရတာ။ မအဲက အမေတူတယ်။ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက် အချိုးအဆက် အသား ဖြူတာ ကအစ ဒေါ်အေးယူ အတိုင်းဘဲ။ ရွှေရ မအဲ ရေချိုးတာ ကို ကြည့်ရင်း ဒေါ်အေးယူနဲ့ အတူနေခဲ့ရတာတွေ ပြန်သတိရလာတယ်။ သတိရလာတာ နဲ့အမျှ ညီတော်မောင်က ထောင်ချင်လာတာ။ ရွှေရလက်ပေါ်က ကလေးက အငြိမ်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ တအီအီ ငိုနေတာ။ မအဲက ရေချိုးရင်း “ဟေ သမီး မေမေရှိတယ်လေ ငိုနဲ့နော်” ချော့မြူ အသံပေးရင်း ကြည့်လိုက်တော့၊ ရွှေရရဲ့ မြွေကြီးပါးပျဉ်းထောင်နေတာ ကို သွားတွေ့ရော။ ရွှေရဝတ်ထားတာ က အိန္ဒိယကလာတဲ့ ကုလားပလေကပ်လုံချည်မို့ ပါးပါးလေးရယ်။ ညနေစောင်း နေရောင်အောက်မှာ မမြင်ချင်အဆုံး။ ဒီကြား ထဲ ပစ္စည်းက (ပစ်ခတ်ရန်အသင့်) အနေအထားမို့ ပိုပြီးတော့ တောင် မြင်နေရတာ။
မအဲ မသိမသာ ပြုံးလိုက်မိတယ်။ သူရေချိုးတာ ကို ကြည့်ပြီး ရွှေရတော့ လောင်တီးနေပြီပေါ့လို့။ ဒါကို သိလို့ မအဲ ပိုလို့ဖော်လာတယ်။ ထဘီကို ခါးလောက်နီးပါး ဖြေပြီး ဆပ်ပြာတိုက်တယ်။ ပေါင််အရင်း ရောက်လုနီး ဆွဲတင်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်တယ်။ သူက ကလေး တစ်ယောက်နဲ့တခြမ်းဘဲ မွေးရသေးတာမို့ ခန္ဓာကိုယ်က သိပ်မပျက်စီးသေးဘူး။ ကျန်သင့်သလောက်တော့ ကျန်သေးတယ်။ ရွှေရ မအဲ သူ့ကို တမင်လုပ်ပြနေတယ် ဆိုတာ သိတယ်။ ဒေါ်အေးယူ၊ မအေးကြည်၊ မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ လိုးခဲ့ဘူးပြီးသားဘဲလေ၊ ဘယ် အ မလဲ။ ဒါကြောင့်မို့ ဝမ်းကွဲအမဆိုတာ ကို မေ့ထားပြီး ပေါ်တာ မှန်သရွှေ့ အကုန်ကြည့်တော့တာ။ မအဲရဲ့ ပေါင််တွေက ဖြူဖွေးနေတာ။ ဒေါ်အေးယူပေါင််လောက် မကြီးဘဲ အနေတော် လုံး ကျစ်နေတာ။ ခါးက သိပ်မသေးပေမဲ့ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်မတုတ်သေးဘူး။ အင်း ဖင်ကတော့ မလှဘူး။ မအဲဖင်က ဖင်ပြားအမျိုးအစား၊ ဖင်လုံး မဟုတ်တော့ ကြီးသာကြီးတာ၊ နောက်ဘက်ကို ကောက်မနေဘူး။ ဒါကျတော့ ဒေါ်အေးယူကို မမှီဘူး။ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဖင်က နောက်ဘက်ကို ပစ်ကောက်နေတာ။
ရေချိုးပြီး ရေလဲထဘီနဲ့ထဘီအသစ်ကို လှယ်ဝတ်တော့ လဲ မအဲက ပညာပြပြီ။ ထဘီအသစ်ကို ခေါင်းပေါ်က စွပ်လိုက်ပြီး အောက်ကို ဆွဲယူတဲ့အခါ ခါးအထိမရောက်သေးဘဲ ရေလဲထဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်တာ ပေါင်ကြား က ပစ္စည်း ထင်းထင်းကြီးမဟုတ်တောင် ၀ိုးတဝါး ပေါ်သွားတာ။ “နင်ကလဲဟာ၊ အဝတ်လဲတာ ဖြစ်ကတတ်ဆန်းဘဲ ” ရွှေရကပြောတော့ “နင် ဘာပြုလို့ကြည့်တာ လဲ၊ မျက်နှာ ဟိုဘက်လွှဲထားပေ ါဟ” မအဲက ဂရုမစိုက်သလိုပြန်ပြောတာ။ “မကြည့်ဘဲ မြင်နေရတာ ဟ၊ နင့်ဟာက လွန်တယ်” “ဘယ်ဟာတွေကများ လွန်တာ လဲဟယ်၊ နင်ကလဲ လူပျိုလေးကျလို့၊ ဝါတွင်းတတွင်းလုံး အမေနဲ့ညားနေပြီးသား ကို” မအဲ သူသိတာ ကို ဖွင့်ချလိုက်တော့ ရွှေရ အ့ံသြသွားတယ်။ လန့်တော့ မလန့်ပါဘူး။ တိတ်တခိုးညားတာ မှမဟုတ်တာ။ သူ့လင်ကြီးရဲ့ သဘောတူညီချက်နဲ့ညားတာဘဲ။ ဒါပေမဲ့ မအဲ ဘယ်လိုလုပ် သိသလဲပေါ့။ ဒီလောက်အထိတော့ ဒေါ်အေးယူရော၊ ဦးကံပေးပါ မပြောလောက်ပေဘူး။
“နင်ကလဲ လုပ်ပြီ၊ ဂျီးဒေါ် အဖော်မရှိလို့ ငါ နေပေးရတာ၊ မဟုတ်တရုတ်” ရျေွှရ မိုးကြိုးပစ် ထန်းလက်နဲ့ ကာတာ။ “အေးပါ၊ ပြီးမှ ငါပြောပါ့မယ်” မအဲ ပြောပြောဆိုဆို အိမ်ထဲဝင်သွားတာ နဲ့ ရွှေရ လဲ နောက်က ကလေးချီရင်း လိုက်ဝင်ရပါတယ်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ မအဲ သနပ်ခါးလိမ်းတယ်။ မှန်တင်ခုံရယ်လို့ရှိတာ မဟုတ်ဘူး။ ကြမ်းပေါ် ကျောက်ပျဉ်နဲ့ မှန်တစ်ချပ်ထောင်ထားတာဘဲ ရှိတဲ့နေရာမှာ လိမ်းရတာ။ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ ရွှေရ မြင်နေရတာ။ တံခါးပိတ်ရင်တော့ ရတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မထူးတော့ဘူးလေ။ စောစော ရေချိုးတုန်းကလဲ ပြထားပြီးသား၊ ဒါကြောင့် မအဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဘဲ ထဘီပေါင််လယ်အထိ မ တင်ပြီး သနပ်ခါး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ်းတော့တာ။ ရွှေရလဲ ပြတဲ့လူကတောင် ပြနေတာ၊ အဝကြည့်မယ်ကွာ ဆိုပြီး မျက်တောင် မခတ်တမ်း ကြည့်တော့တာ။
“ရွှေရ၊ နင် အမေ့ ကို သတိရနေတာ လား” မအဲက စကား အစကို ပြန်ဖော်လာတယ်။ ရွှေရ စဉ်းစားပြီး ပြန်မေးလိုက်တာ။ “မအဲ၊ နင် ငါနဲ့ဂျီးဒေါ်ကြီး ညားတယ်လို့ ဘာလို့ပြောတာ လဲ၊ နင်က သိလို့လား” “သိတာ ပေါ့ဟ၊ အမေက ဗေဒင်ဟောတဲ့ကိစ္စ အဖေ့ကို ပြောနေတာ။ ငါကြားတာ ပေါ့” “အေးကွာ၊ ဦးကြီး အသက်အန္တရာယ်ရှိတယ်၊ ယတြာ ချေဖို့ ဂျီးဒေါ်ကြီးနဲ့အတူ သွားနေပေးပါ လို့ ဦးကြီးကိုယ်တိုင် ပြောလို့ပါ” “အေးပါ၊ ဟုတ်ပါတယ်၊ အဖေကိုယ်တိုင် ခွင့်ပေးတာပါ။ ပြီး အမေလဲ သဘောတူလို့ပါ၊ ဒါ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ ငါက စတာ ပါ” မအဲက ပြောရင်း ပေါင််လယ်ရောက်နေတဲ့ ထဘီကို ပြန်ဖုံးပြီး ရင်လွှားထားတဲ့ထဘီစကို ဖြုတ်ချလိုက်တာ၊ နို့နှစ်လုံး ပေါ်လာပါလေရော။ မအဲက ခပ်အေးအေးဘဲ “နင်လဲ အမေနဲ့ညားပြီးသားဘဲ ဟာ၊ မြင်ဘူးပြီးသားဘဲ၊ နော”
တကယ်တမ်း ရွှေရ မသီလို့သာပါ။ ရွာမှာတုန်းက ကို ရင်ငပေါ် သူ့ကို ထိုးပေးလိုက်တဲ့ပီယဆေးက အတော်လေးစွမ်းတာ။ မိန်းမရဲ့ အဝတ်အစား တစ်ခုခုကို ရွှေရရဲ့ လီးနဲ့ထိမိလိုက်ရင် ဆေးတန်ခိုးပြတာ။ အထူးသဖြင့် စောက်ဖုတ်နဲ့ထိရတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီဆို ပိုစွမ်းသေး။ ရွှေရ ဘာရယ်မဟုတ်၊ မနေ့က မအဲရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီတစ်ထည်ကို လက်ဆော့ပြီးလီးမှာပတ်ပြီး ဂွင်းထုလိုက်မိတာ ကနေ့ မအဲ ရွှေရအပေါ် စိတ်တွေကစားလာပြီး သရိုးသရီဖြစ်လာတော့တာ။ နောက်တစ်ခုက မအဲက ကြည့်ရင်သာ ရိုးရိုးကုတ်ကုတ်လေး၊ ဒါပေမဲ့ ဏှာအရမ်းကြီးတာ။ အခုယူထားတဲ့ ယောကျၤားအရင် တစ်ယောက် ကတည်းက အပျိုရည်ပျက်ခဲ့တာ။ ဒီရည်းစားဦးက လူပျိုမဟုတ်ဘူး။ အိမ်ထောင်သည် ကလေးအဖေ၊ မအဲရဲ့ ကျူရှင်ဆရာ။ ဒီတုန်းက မအဲအသက် (၁၈) နှစ်ထဲဝင်ကာစရှိသေးတာ။ ရူးရူးမိုက်မိုက်အရွယ်၊ ဆရာကလဲ ဂုဏ်သိက္ခာ မစောင့်စည်းတဲ့ ဆရာယုတ်၊ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ ဆရာက သူ့အပြစ်မဟုတ်သလိုနဲ့ ရှောင်သွားတယ်။
ဒီတော့ မအဲ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပေးတဲ့ အကြံအတိုင်း အခုလက်ရှိလင်ကို ဖမ်းယူလိုက်တာ။ ဒီကောင်ကလဲ ဂျလေဘီပါ။ ဘာမှ အလုပ်ရှိတာ မဟုတ်၊ ဦးကံပေးရဲ့ အောက်က အလုပ်ကြပ်တစ်ယောက်ရဲ့ သား၊ A.E သမီးက အထာပေးတာ ကို အဟုတ်မှတ်ပြီး “တယ်စွန်တဲ့ငါ ပါလား” ဆိုပြီး မအဲကို ခိုးတာ။ ရပြီး (၈) လအကြာ မအဲ သား ဦးလေးမွေးမှ ဒီကောင် နွားမရွံ့ပိတ် အရောင်းခံရမှန်း ရိပ်မိတာ။ မအဲ တင်ပါးဆုံ အရိုးခွင်က ကျဉ်းလို့တဲ့၊ ကလေးကို ပုံမှန်မွေးလို့ မရဘူး၊ ဗိုက်ခွဲမွေးရတာ။ တစ်ခုကောင်းသွားတာ က ဒီကလေးက (၃) လသား အရွယ်မှာ ဆုံးသွားတယ်။ နောက် အခု သမီးကို မွေးတာ။ သမီးကို ဗိုက်ခွဲမွေးပြီး သူ့ယောကျၤားကို ဆရာဝန်ကြီးတွေက သား ကြောဖြတ်ပေးလိုက်တယ်။ ဘာပြုလို့လဲဆို ဗိုက်ခွဲမွေးရတဲ့မိန်းမက (၃) ခါအထိတော့ ခွဲလို့ရတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အန္တရာယ်များတယ်ပေါ့။ ဒါကြောင့် အခု မအဲ (၂) ကြိမ်မြောက်ဗိုက်ခွဲပြီး စိတ်ချရအောင်ဆိုပြီး သား ကြောဖြတ်တာ။ အဲဒီခေတ်က မိန်းမကို သား ကြောဖြတ်ရတာ အခက်အခဲရှိတယ်။ ဒါကြောင့် လွယ်ရာ ယောကျၤားကို ဖြတ်ပေးတာ။
နဂိုကတည်းက ရှုတ်ချင်ပွေချင်တဲ့ မအဲလင် သားကြောဖြတ်ပြီးတယ်ဆိုရင်ဘဲ နောက်ကြောင်းအေးပြီးဆိုပြီး ပိုရှုတ်လာတော့တာ။ အခု နန်းရှေ့ခြံကို ရောက်လာတာ မကြာသေးလို့သာ။ မအဲတို့လင်မယားက ဟိုဘက်အိမ်မှာကတည်းက အိမ်တွင်းရေးပြသာနာ ရှုတ်နေပြီးသား။ ယောကျၤားက မအဲသူ့ကို နွားမရွံ့ပိတ် ညာတာ ခံရတယ်ဆိုပြီး မကျေနပ်ဘူး။ ကွာဖို့ကျတော့ လဲ သူ့အဖေက ဦးကံပေးရဲ့ လက်အောက်ဝန်ထမ်းမို့ မလုပ်ရဲ။ ဟန်မပျက်သာ ပေါင််းနေတာ၊ လင်မယားက တစ်လနေလို့တစ်ကြိမ် မနေဖြစ်ကြဘူး။ ယောကျၤားက ဘာအရေးလဲ၊ အပြင်မှာဝယ်စား။ မအဲသာ ဒုက္ခရောက်နေတာ။ အပျို တုန်းကသာ အခွင့်သာလို့ ဆရာနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာ၊ အခု အိမ်ထောင်သယ် ကလေးအမေဘဝမှာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးရှာရမှာလဲ၊ ပတ်ဝန်းကျင် တံတွေးခွက်မှာမျောသွားမယ်။ အဖေ အမေတို့နဲ့ အတူနေရတုန်းက မအဲ သမီးလေးလဲရှိတော့ တော်သေးတယ်။ ကြွနေတဲ့စိတ်ကို ချိုးနှိမ်ထားလို့ ရသေးတယ်။ အခု ဒီရောက်လာတော့၊ ခြံဝင်းကြီးတစ်ခုလုံး မှာ နေ့ခင်းဆို သူတို့သား အမိလေး နှစ်ယောက်ထဲတင်။ ရွှေရက တနေကုန်ကျောင်းသွားနေပြီး ညနေကျမှ ပြန်ရောက်တာ။ လင် လုပ်တဲ့သူကလဲ မော်လမြိုင်နဲ့ မှောင်ခိုကုန် ရောင်းဝယ်သွားလာနေတာ။ အိမ်မှာနေရတယ် မရှိ။ မန္တလေးပြန်ရောက်တဲ့ရက်တွေဆိုလဲ သူ့မှောင်ခိုချဘက် ကောင်မတွေနဲ့တရုံးရုံး သွားလာနေတာ။ ဒီတော့ မအဲ စိတ်လေပြီပေါ့။
ရွှေရနဲ့က တစ်အိမ်ထဲ အတူနေ နေရတာ။ မောင်နှမတစ်ဝမ်းကွဲပေမဲ့ သူ့အမေနဲ့ ညားထားပြီးသား ဆိုတာ သိနေတော့ မအဲ ရွှေရအပေါ်စိတ်ပါနေတာ မဆန်းလှပါ။ မအဲကလဲ ကလေးနှစ်ယောက်သာ မွေးထားတာ၊ အခုမှ (၂၂) နှစ် ရှိသေးတာ။ ပြီး ပြောခဲ့သလို ရွှေရရဲ့ ပီယဆေး ဟုတ်မလားဘဲ။ ထားပါ၊ ဒါတော့ အတိအကျ ပြောမရ။ မအဲ သနပ်ခါးလိမ်းတာကို လက်စသတ်လိုက်တယ်။ ထိုင်ရာကထပြီး အဝတ် မလဲသေးဘဲ ထဘီရင်လျှား နဲ့
“ကလေး ငါ့ပေးဟာ၊ ထမင်းစားကြရအောင်၊ ပြင်လိုက်တော့” “နင့်ယောကျၤား မစောင့်တော့ဘူးလား” “နင်ကလဲဟာ၊ သိသား နဲ့ မေးမနေပါနဲ့၊ ဒီကောင် ညပြန်အိပ်မှာ မဟုတ်ဖူး၊ သူ့မှောင်ခိုမတွေဆီသွားအိပ်ပြီး မနက် တခါထဲ ဘူတာ ဆင်းမှာ”
မအဲပြောတာ မှန်ပါတယ်။ သူတို့မှောင်ခိုအဖွဲ့က မန္တလေးက မနက်စောစောရထားနဲ့လိုက်၊ ပဲခူးဘူတာ မှာဆင်း၊ မော်လမြိုင်ကို ဆက်လိုက်သွား၊ နောက်တစ်ရက်မှာ မော်လမြိုင် ပဲခူး မန္တလေး ပြန်လာ၊ ဒီလို ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန် သွားနေရတာ၊ တစ်ခေါက် အမြတ်က ဘာမှများတာ မဟုတ်ဘူး။ ခေါက်ရေများများရမှ တွက် ခြေကိုက်တာ။ ညစာထမင်းစားပြီးတဲ့နောက် သူတို့နှစ်ယောက် တသီးတခြားစီ ကိုယ့်နေရာ ကိုယ်နေကြရင်း အတွေးကိုယ်စီ တွေးနေကြလေရဲ့။ ရွှေရက သူ့နေရာ ဝရံတာက ကွတ်ပြစ်မှာ။ မအဲက အိပ်ခန်းထဲမှာ။ ရွှေရ ညနေက မအဲ သူ့ကို မမြင် မြင်အောင် ဖော်ပြတာ ကို ရိပ်မိတယ်။ ပြီးတော့ သူနဲ့ ဂျီးဒေါ်ကြီး ညားကြတာ ကို သူသိတယ်လို့ ပြောသေးတယ်။ ဒီလောက် အရိပ်ပြလို့မှ အကောင် မထင်တတ်ရင် ရွှေရ ကိုယ့်ဂွေးကို တူနဲ့ထုပြီး သေဖို့ဘဲ ကောင်းတော့တယ်။ ပြီးတော့ ဒေါ်အေးယူ၊ မအေးကြည်၊ မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ အကြာကြီးညားလာတဲ့လူ၊ မိန်းမက အထာပေးတဲ့နောက် လီးတောင် လာပြီပေါ့။ ရွှေရ မအဲကို လိုးချင်လာပြီ၊ လိုးဖို့လဲ အခြေအနေက ပေးနေတယ်ဆိုတာ သိတယ်။ မိန်းမဆိုတာ ရေလာမြောင်းပေး လုပ်တတ်တာလောက် ရှိတာ၊ ရေစီးဝင်ဖို့က ယောကျၤားတာ ဝန်။ ရွှေရ စိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီး မအဲ ရှိနေတဲ့ အခန်းကို သွားပါတော့တယ်။
မအဲက ဒီအချိန်မှာ ကလေးကို နို့တိုက်ရင်း သိပ်နေတယ်။ သူလဲ သူ့အတွေးနဲ့သူ။ ရွှေရကို တော့ မီးစိမ်း ပြလိုက်တာဘဲ၊ ငနာ သဘောတော့ ပေါက်မှာပါ။ လူပျိုမှ မဟုတ်တာ၊ အမေနဲ့ညားပြီးသား၊ သဘောပေါက်လို့ စလာရင်တော့ ဘာမှ ဟန်ဆောင်မူနေစရာ မလိုဘူး၊ အိမ်မှာလဲ ဘယ်သူမှမရှိတာ။ ငါလဲ လင်ရှိတယ်သာပြောတာ၊ လင့်အရသာ ဘယ်မှာရလို့လဲ၊ မုဆိုးမသာသာရယ်။ ရွှေရနဲ့နေလို့ အပြစ်တော့ မဖြစ်လောက်ပါဘူး။ လူတွေမသိလောက်ပါဘူး။ တို့နှစ်ယောက်ဘဲ သိမှာပါ။ စသဖြင့်တွေးနေတာ။ “မအဲ” ရွှေရ မအဲအခန်းထဲ ရောက်လာပြီ။ မအဲရဲ့ ကုတင် နားမှာရပ်ရင်း အသံပြုတာ။ “အင် ရွှေရ၊ ထိုင်လေဟာ” မအဲကလဲ စောင့်နေတာလေ။ ရွှေရ ထိုင်လို့ရအောင် ကိုယ်ကို ဟိုဘက်နဲနဲ ရွှေ့ပေးတယ်။ ရွှေရ မအဲရဲ့ ဘေး ကုတင်ပေါ် ဝင်ထိုင်တယ်။ မအဲက ဘေးစောင်းအိပ်ပြိး ကလေးနို့တိုက်နေတာမို့ နို့နှစ်လုံး က ပေါ်နေတယ်။ ဖင်ကြီးကလဲ အပေါ်ဘက်ကို တက်နေတာ။ မအဲက ဖင်ပြားပေမဲ့ကြီးတယ်။ လှသာမလှတာ။ ဖင်ကကြီးတော့ အခုလို ဘေးစောင်းအိပ်တဲ့အခါ သိပ်သိသာတယ် ဖင်တုန်းကြိးက အယ်ထွက်နေတာ။
“မအဲ” “ ဟာ ဘာလဲ ပြောစရာရှိပြောလေ” ရွှေရ ဘယ်ကဘယ်လို အစပျိုးရမယ် မသိလို့ ခေါ်တာ၊ မအဲကလဲ စိတ်မရှည်တဲ့ပုံ ပြန်ထူးတာ။ ရွှေရ ဘာစကား မှ မပြောတော့ဘူး။ ပြောစရာလဲ မလိုဘူးလို့တွက် လိုက်တယ်။ မအဲရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခုကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်တော့တာဘဲ။ မအဲ မငြင်းဘဲ ငြိမ်ခံနေတာ၊ ရွှေရ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို ကိုင်ပြီးနယ်လိုက်၊ လွတ်နေတဲ့နို့တစ်လုံး ကို ဆုတ်နယ်လိုက်ပေါ့။ နို့ကို ကိုင်တော့ မအဲက “ကလေးသွားမထိနဲ့နော်၊ လန့်နိုးလာဦးမယ်” ပြောပြီး ရွှေရရဲ့ လက်ကို လာကိုင်တယ်။ ရွှေရ ဖင်ကို ပွတ်လိုက်၊ ချေမွလိုက် လုပ်ရင်း ထဘီကို အပေါ် တဖြေးဖြေး ဆွဲတင်လာတယ်။ မအဲက ခြေထောက်တွေကို အသာကြွပေးလို့ ထဘီကို ခါးပေါ် ဆွဲလှန်ပေးလိုက်ပါတယ်။ လှန်ပြီးတာ နဲ့ရွှေရ မအဲရဲ့ ပေါင်ကြား လက်နှိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်တော့တာ။ မအဲက ရွှေရ ကိုင်လို့ကောင်းအောင် အပေါ်ဘက်က ပေါင််ကို ကြွပေးထားတာ။ ဘယ်တုန်းကတည်းက စိတ်ပါနေသလဲမသိ၊ မအဲအဖုတ် အရည်တောင် စိုနေပြီ။ မအဲက အမွေးအမင် လုံး ဝမရှိ၊ ပြောင်ရှင်းနေတာ။ ရွှေရ အဖုတ် အကွဲကြောင်းတလျောက် လက်နဲ့ ထိုးစမ်းပြီး အစိကိုတွေ့တော့ လက်မ လက်ညှိုး ညှပ်ပြီး ချေပေးလိုက်တာ မအဲ “အွန့်” ကနဲ ဖြစ်ပြီး ဖင်ကြွတက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ ရွှေရ လက်ချောင်းတွေဆီ ပိုများလာတာ။
“ကလေး အိပ်ပြီလား” ရွှေရလေသံလေးနဲ့မေးတာ။ “ကောင်းကောင်း မအိပ်ပျော်သေးဘူး၊ နင် လုပ်ချင်လှပြီလား” မအဲကလဲ တိုးတိုးလေးဖြေတာ။ “အင်း “ ရွှေရ ပြန်ပြောတော့ “ဒါဆိုလဲ နောက်က ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းဟာ “ မအဲက ပြောပြီး အပေါ်ကပေါင််ကို မြှောက်ပေးထားတယ်။ ရွှေရ မအဲရဲ့ နောက်ကျောဘက်မှာ ဝင်အိပ်ပြီး လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ဝ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ မအဲက လက်နောက်ပြန်ပစ်ပြီး လီးကို စမ်းကိုင်တယ်၊ ကိုင်ပြီးတာ နဲ့သူ့အပေါက်နဲ့ တေ့ပေးထားတာ။ ရွှေရ နောက်ကို နဲနဲ အားယူပြီး လီးကို ထိုးသွင်းပါတယ်။ “အာ၊ ရွှေရရယ်၊ အီး” မအဲ အသံထွက်လာတယ်။ လီးက ဝဝ်တော့ ဝင်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကြပ်ကြပ်တဲတဲ ဝင်နေတာ။ ရွှေရ အံ့သြသွားတာ။ သူအရင်က လိုးခဲ့ဘူးတဲ့ ဒေါ်အေးယူ၊ မအေးကြည်တို့နဲ့ တခြားစီ၊ အခု မအဲစောက်ခေါင်းပေါက်က တော်တော်ကျဉ်းနေတာ။ အရည်စိုရွှဲနေတာ တောင် လီးက ဒစ်လောက်ဘဲ ဝင်သေးတာ။ ရွှေရ ဖင်ကို နောက်ပြန်ပြီး လီးကို ထပ်ထိုးသွင်းတော့ လီးက တအိအိ နဲ့ဝင်သွားပြီး မအဲလဲ “အင်း အား နာတယ်ကွယ်၊ ဖြေးဖြေး” ပြောပါတယ်။
ဖြေးဖြေးချင်းလိုးသွင်းတာ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးအထိ ဝင်သွားပါပြီ။ ဒီတော့ မှ ရွှေရ မအဲရဲ့ ခါးကို ဖက်ပြီး တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပေးပါတယ်။ အပေါက်က ကြပ်နေလို့လီးက စောက်ပပ်နခမ်းသား တွေနဲ့ပွတ်တိုက်ပြီး ဝင်ထွက်နေတာ အရမ်းကောင်းတာ ပါဘဲ။ ၄/၅/၁၀ ချက်လောက် လိုးပြီးတော့ စောက်ရည်တွေ ပိုရွှဲလာလို့ စောစောကလောက် မကြပ်တော့ ပေမဲ့နဲနဲတော့ ကြပ်နေတုန်းပါ။ မအဲ တခါတခါ ဖင်ကို နောက်ကို ပစ်ပေးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကလေးက ရင်ခွင်ထဲမှာမို့ သိပ်ပြီးလှုပ်လို့မရ ဖြစ်နေတယ်။ ခဏကြာတော့ မအဲက “ကလေးအိပ်သွားပြီ၊ ခဏချွတ်လိုက်ဦး” ပြောတာ နဲ့ ရွှေရ လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တာ ပလွတ် ဆိုပြီး လီးက စောက်ခေါင်းထဲက ကျွတ်ထွက်လာပါတယ်။ စောက်ရည်တွေစိုရွှဲလို့။ လီးကျွတ် ကျွတ်ချင်း မအဲ က အိပ်ရာကနေရာနဲနဲ ရွှေ့လိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ အမွေးတပင်မှမရှိတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လိပ်ခုန်းပုံစံ ခုံးကြွဖောင်းမို့ နေပြီး အညိုရောင်နခမ်းသား နှစ်ဘက်က အရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက်နေတာ ပါ။
“ရွှေရရယ်၊ တအားကြီးမဆောင့်နဲ့ဟာ၊ နင့်ဟာကြီးက ကြီးတယ်” ရွှေရ မအဲရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သေချာ ငုံ့ကြည့်တာ။ ဖြူဝင်းတဲ့ဝမ်းဗိုက်သား၊ ပေါင််နှစ်ဘက်နဲ့ ပေါင််ခွစုံနေရာမှာ အမွေးရိတ်ထားလို့ြ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး၊ နီညိုညိုအကွဲကြောင်းကြီးက ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းကြီးအလယ်မှာ ထင်းထင်းကြီး၊ ရွှေရ မျက်နှာကို ငုံ့နေရာက ပြန်မတ်တဲ့အခါ “အားရအောင်ကြည့်ပြီးပြီလား” မေးရင်း စောက်ဖုတ်က အရည်တွေကို ထဘီနဲ့သုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့” ခဏနေပါဦးကွာ၊ ငါ ရှုရှု ပေါက်ချင်လှပါပြီ” ပြောပြီး အိပ်ရာပေါ်က ကပြာကရာ ဆင်းပြေးပါတော့တယ်။ ရွှေရလဲ မအဲရှုရှုပေါက်ဆိုမှ သူပါပေါက်ချင်စိတ် ပေါ်လာလို့ မအဲနောက် လိုက်သွားပါတယ်။ မအဲက ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်နေလို့ရွှေရ အိမ်သာထဲဝင်ပေါက်ပြီး လီးကို ရေဆေးလိုက်ပါတယ်။ ရွှေရ အိမ်သာထဲကထွက်တဲ့အထိ မအဲထွက်မလာသေးလို့ စောင့်နေလိုက်တယ်။ မအဲထွက်လာမှ နျစ်ယောက်အတူ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကြပြီး
“နင်ကလဲ ဘယ်တုန်းကတည်းက အောင့်ထားတာ လဲ၊ ရှုရှု ပေါက်တာ ကြာလိုက်တာ” “ဟယ်၊ ရေချိုးပြီးကတည်းက ပေါက်ချင်နေတာ၊ ရှုရှုပေါက်တာ ဒီလောက်မကြာပါဘူးဟာ၊ ရေဆေးနေလို့ပါ” မအဲကပြောရင်း ရေအနည်းငယ်စိုနေတဲ့ထဘီကို ကွင်းလုံးကျွတ် ချွတ်ပြီး ခြေထောက်နဲ့ ကန်ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီး အိပ်ရာပေါ်တက်လှဲလိုက်တာ။ ရွှေရ မအဲနည်းတူ ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်က ကျော်ချွတ်လိုက်ပြီး မအဲရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူ ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ မအဲက ရွှေရကို ပြုံးကြည့်ပြီး ရွှေရရဲ့ နုတ်ခမ်းကို လက်ညိုးထိုးပြပြီး ခေါင်းကို ဆွဲယူပြီး ပေါင်ကြား ထဲ ထဲ့လိုက်ပါတယ်။ ရွှေရ သိလိုက်ပြီ။ မအဲ သူ့ကို ဘာဂျာ မှုတ်ခိုင်းနေပြီဆိုတာ။ ဒေါ်အေးယူရော၊ မအေးကြည်ပါ ခုလိုအလုပ်မခိုင်းခဲ့ဘူးပါ။ ရှေးမိန်းမတွေမို့ လုပ်ရကောင်းမှန်းလဲ သိမယ်မထင်ပါ။ မအဲကတော့ ခေတ်လူငယ်ပီပီ ဘာဂျာမှုတ်တာ ကို သိထားထင်ပါရဲ့။ ရွှေရ ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး မအဲပေါင်ကြား တိုးဝင်လိုက်တယ်။ မအဲက မျက်စိမှိတ်ထားပြီး လက်နှစ်ဘက်နဲ့ စောက်ပပ်ကို ပြဲသထက်ပြဲအောင် ဖြဲပေးထားတာ။
ရွှေရ လျှာထုတ်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရက်ပေးလိုက်တာ မအဲ ဖင်ကြီး အိပ်ရာပေါ်ကကြွတက်လာတယ်။ ရွှေရက လျှာကို ရှည်နိုင်သလောက် ရှည်အောင်ထုတ်ပြီး စောက်ခေါင်းအထဲထိ ထိုးသွင်းတာ မအဲ ကော့လန်နေတာဘဲ။ ရွှေရက ရက်ရင်း ထိုးရင်း လက်နဲ့လဲ စောက်စိကို ကိုင်ညှစ် ပေးနေတာလေ။ မအဲ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲက အရည်တွေဆိုတာ တမံကျိုးသလိုဘဲ။ နောက်တော့ မအဲ မရတော့ဘူးထင်တယ်။ “ရပြီရွှေရရေ၊ နင်ဖယ်ဦး၊ ငါ နင့်ကို တလှည့်ပြန်လုပ်ပေးမယ်” ပြော ပြောဆိုဆို မအဲ ရွှေရကို တွန်းထုတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ် လေးဘက်ကုန်းထပြီး ရွှေရရဲ့ လီးကို ဆွဲကိုင် စုတ်တော့တာ ပါဘဲ။ စုတ်တာ မှ အားပါးတရကို စုတ်တာ။ တခါမှလီးစုတ်တာ မခံရဘူးလို့ရွှေရ အနေခက်နေလေရဲ့။ မအဲကလ ဲကြမ်းသလားမမေးနဲ့။ လီးကို ငှက်ပျောသီးများ မှတ်နေလေရော့သလားဘဲ။ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကို ဆုတ်ဆွဲပြီး တပြွတ်ပြွတ် မည်အောင်စုတ်နေတာ။ ထိပ်ကအရေပြားကို လက်နဲ့ဆွဲလှန်ပြီး ဒစ်အမြောင်းတွေကြား လျှာနဲ့က လိတာ၊ ရွှေရ ကော့တက်သွားတဲ့အထိဘဲ။
မအဲ သူ့စိတ်ကြိုက် လုပ်ချင်သလို လုပ်ပြီးမှ လီးစုတ်တာ ရပ်လိုက်ပြီး ရွှေရအပေါ် တက်ခွတယ်။ လက်တစ်ဘက်နဲ့ လီးကို သေသေချာချာကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ် နခမ်းသားတွေနဲ့ ပွတ်ဆွဲတယ်။ ၄/၅ ခါလောက် ပွတ်ဆွဲတော့ လီးထိပ်မှာ စောက်ခေါင်းကအရည်တွေကူးပြီး စိုရွှဲသွားတယ်။ ဒီတော့ မှ မအဲ ဖင်ကို အသာကြွပြီး ထိုင်ချလိုက်တာ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်မြုတ်ရုံဝင်သွားတာ၊ မအဲ “ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်” နဲ့ညီးနေရတယ်။ မျက်နှာလဲရှုံ့မဲ့နေတာ။ “ကျွတ် ကြီးလိုက်တာ ကွာ” မအဲ ညီးညူရင်း တဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချတယ်။ မအဲ ညည်းမယ်ဆိုလဲ ညည်းစရာ။ စောက်ခေါင်းပေါက်က လီးနဲ့မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေတာ။ ရွှေရလီးက ကြီးတာ တော့ ကြီးပါတယ်။ ရွာမှာတုန်းက ကို ရင်ငပေါ် ဖော်ပေးတဲ့ ဆေးတွေလိမ်း၊ အကြောဆေးတွေ ကြိုသောက်လုပ်လာတဲ့ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေပေါ့။ ဒေါ်အေးယူနဲ့ မအေးကြည်တုန်းကတော့ ကလေးတွေ အများကြီးမွေးထားတာမို့ အပေါက်ကျယ်နေပြီမို့ အဆင်ပြည့်ခဲ့ ပုံရပါတယ်။ အခု မအဲကျ ကလေးတစ်ယောက်ဘဲ မွေးထားလို့ နေမှာလို့ထင်တာ။
“နင့်အပေါက်ကို က ကျဉ်းနေတာ ပါမအဲရာ၊ ဂျီးဒေါ်ကြီးနဲ့တုနး်က ဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး” “နင်ကပြောရောမယ်၊ နင့်မယားကြီးက သမီး (၄) ယောက်မွေးထားတာ အပေါက်ကျယ်ပြီပေါ့၊ ငါက ဗိုက်ခွဲ မွေးထားရတာ၊ အပေါက်က နဂိုအတိုင်း Original ရှိသေးတာ”
ရွှေရ ဒီတော့ မှ မအဲအပေါက် ဘာကြောင့်ဒီလောက် ကျဉ်းနေတယ်ဆိုတာ သိရတာ။ မအဲက ရှုံ့မဲ့ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဘက် ကား နိုင်သမျှကားပြီး ထိုင်ချတာ နောက်ဆုံး လီးအဆုံးဝင်သွားချိန်မှာ မအဲတကိုယ်လုံး ချေွးတွေပြန်ပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်တက်နေတယ်။ ချေွးတွေစိုရွှဲလာလို့မအဲ သူ့အင်္ကျီ ကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ အံကို ကြိတ်၊ ဖင်ကို ကြွကြွပြီး အပေါ်ကနေ လိုးတော့တာ။ သူ့လင်နဲ့တုန်းက ရှောရှောရှုရှုဖြစ်တဲ့ စောက်ခေါင်းက ရွှေရလီးနဲ့ကျမှ ကြပ်လိုက်တာ၊ စောက်ခေါင်းထဲကို သပ်ကြီးနဲ့ ရိုက်သွင်းထားသလား လို့တောင် ထင်ရတာ။ အပေါ်ကနေ ကုန်းကာကြွကာ လိုးပေးနေတာမို့ မအဲရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံး က ခုန်ပေါက်နေတယ်။ နို့အုံအဖျားပိုင်းက အထက်ဘက်ကို ငှက်ပျောဖူးလို တင်းရင်း ချွန်တက်နေပြီး ကလေးနို့တိုက်တုန်းမို့ နီု့သီးခေါင်းတွေက အညို ရောင်ဘက်ရောက်ပြီး စူထွက်ဖောင်းမို့ နေလေရဲ့။ အသက်ကလဲငယ်၊ ကလေးအမေလဲဖြစ်၊ သွေးသား ဆူဖြိုးပြီး တဏှာရာဂထန်တဲ့ မိန်းမမို့ နို့အုံတွေက ခေါမခေတ် ဗိနပ်နတ်သမီးရုပ်ထုအတိုင်းဘဲ ရွှေရ ထင်တာ။
မအဲ အရမ်းကြီးဆောင့်မချရဲဘူး။ ဖြေးဖြေးမှန်မှန် ဖင်ကြွပြီးညှေင့်လိုးတာ။ အမှန်က ရွှေရက အပေါ်က တက်လိုးရမှာ။ မအဲက လီးကို စုတ်လိုက်ကတည်းက လီးကြီးက တအားကြီးနေမှန်းသိလို့ တော်ကြာ ရွှေရက မညှာမတာ အားကုန် ဆောင့်လိုးလိုက်လို့ ပြဲကွဲကုန်မှဖြင့် ကျော်မကောင်း ကြား မကောင်းဖြစ်ခြေရဲ့ ဆိုပြီး သူအပေါ်က တက်လိုးခဲ့တာ။ အပေါ်ကတက်လိုးတာ မှန်တယ်၊ အခုတောင် မနဲ တဖြေးဖြေး ထိုးသွင်းနေရတာ။ သူက ကလေးကို ဗိုက်ခွဲမွေးထားရတာမို့ အပေါက်က အပျိုစင်အပေါက် ဖြစ်နေတာ။ သူ့အရင် ဆရာရော၊ လက်ရှိလင်ရော နှစ်ယောက်လုံး လီးတွေက ကလေးလီးသာသာရယ်။ ရွှေရလီးနဲ့ဆို သား အဖအရွယ်။ မအဲ ရွှေရနဲ့လိုးရတာ ကို အားအတော်ရတာ။ အခုလို ဖြေးဖြေးချင်းလိုးနေတာ တောင် အရည်တွေရွှဲစိုလာပြီ။ မအဲ အပေါ်က တက်လုပ်နေတာ ဆိုပေမဲ့ ရွှေရလဲ အအားမနေရပါဘူး။ အောက်ကနေ မအဲရဲ့ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့က ိုင်ပြီး အားယူကော့ပေးနေတာပါ။ စောစောတုန်းက ကလေးနို့တိုက်နေတုန်းက မအဲနောက်ကနေ လိုးတုန်းကတည်းက ဖင်ကြီးတွေကို ကိုင်ချင်နေတာ။ လက်လှည့်မသင့်လို့။ အခုကျ ဟန်ကို ကျလို့။ မအဲ လိုးရင်း လိုးရင်း မောလာပုံရတယ်။ မတ်မတ် ထိုင်နေရာကနေ ရွှေရရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကို အသာကြွလိုးတော့တာ၊ သိပ်ပြီးအားမပါတော့ဘူး။
“မအဲ၊ ရသေးလား၊ မရရင်လဲ ငါ အပေါ်ကလိုးပေးမယ်” ရွှေရမေးတဲ့အခါ မအဲ “အင်း” လို့ပြန်ဖြေပြီး ရွှေရအပေါ်ကနေ ဘေးဘက်ဆင်းပေးပါတယ်။ မအဲလဲဖယ်ရော၊ ရွှေရ မအဲအပေါ်တက်ခွတာ၊ မအဲက တခါထဲ ဒူးထောင် ပေါင််သား ပေးထားပြီ။ ရွှေရ မအဲရဲ့ အဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး လီးကို နှဲ့ပြီးသွင်းယူတယ်။ အရည်တွေ ရွှဲစိုနေပြီမို့ စောစောကလို ကြပ်တီးမနေတော့ဘဲ အဝင်အထွက်ကောင်းလာပါတယ်။ ဒါကြောင့် ရွှေရ စကား မပြောတော့ဘဲ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဆောင့် ဆောင့် လိုးပါတော့တယ်။ မအဲလဲ အခုကျ ဟန်တောင် လုပ်မနေပါဘူး။ ရွှေရရဲ့ ခါးကို ဖက်ပြီး ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး အရသာယူပါတော့တယ်။
“အီး အိ အ “ရွှေရဆောင့်လိုက်တိုင်း မအဲ ဖင်ကြီး အိပ်ရာပေါ်အိ အိကျသွားရင်း ပါးစပ်က အသံထွက်လာတာပါ။ မအဲအပေါက်က လီးနဲ့စာရင်ကျဉ်းနေလို့ ဒေါ်အေးယူ၊ မအေးကြည်တို့တုန်းကလို “ပလွတ် ပြွတ် ဘွတ်” ဆိုတဲ့အသံတွေ စောက်ခေါင်းထဲက ထွက်မလာပါ။ ရွှေရ ဆောင့်ကောင်း ကောင်းနဲ့ဆောင့်လိုက်တာ ဘယ်နှစ်ချက်တောင် ရှိသွားမှန်း မသိတော့ဘဲ မအဲ “အားးး” လို့ အသံရှည်ထွက်လာပြီး ငြိမ်ကျပျော့ခွေသွားတော့ မှ ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်ရလို့ရွှေရ စိတ်လျော့ကာ အရည်ကို ပန်းထုတ်လိုက်ရပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား တော်တော်နဲ့ မထနိုင်ဘဲ အိပ်ရာပေါ် မှိန်းနေရပါတယ်။ (၁၅) မိနစ်လောက်အထိ မှိန်းပြီးမှ ထနိုင်ကြတာပါ။ မောတော့ မောတာ ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ဆိုသလို မအဲက “ရွှေရ၊ ငါတို့မအိပ်သေးဘူးနော်၊ ထပ်လိုးဦးမှာ” မအဲ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းဘက်အသွား ရွှေရကို ပြောသွားတာ။ ရွှေရ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ “အေးပါ၊ ရပါတယ်၊ တစ်ညလုံး လိုးပေးပါ့မယ်၊ နင်သာတော်ကြာ ကြောက်ပါပြီ မလုပ်နဲ့”
မအဲ ပြန်ရောက်လာတော့ ရွှေရ ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပါတယ်။ ဒီတခါလဲ မှုတ်ကြ စုတ်ကြဦးမှာမို့ လီးကို ဆပ်ပြာနဲ့ သေချာဆေးပေး ပါတယ်။ စောစောအချီက မအဲရဲ့ အရည်တွေနဲ့ ပေကြံနေတဲ့ လီးကြီး ဆပ်ပြာနဲ့ သေချာပွတ်သပ်ဆေးကြော ပေးလိုက်တော့ သန့်ရှင်းသွားတဲ့ပြင် အကြောတွေ အပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ နောက်အချီအတွက် အားယူနေတဲ့အလား တောင် နေတာ။ မအဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး သူ့ကို စောင့်နေတာ။ ကလေးကတော့ အိပ်ကောင်းတုန်း။ “နင် အမွေးတွေ ဘာပြုလို့ ရိတ်ထားတာ လဲ” “ရိတ်ချင်လို့ရိတ်တာ မဟုတ်ဘူးဟ၊ ဗိုက်ခွဲတော့ ဆေးရုံက ရိတ်ပေးတာ၊ ပြန်ရှည်လာတော့ ယား ယားနေတာ နဲ့ ပြန် ပြန်ရိတ်ပေးနေရတာ”
မအဲက စကား ပြောနေရာက သူ့အင်္ကျီ နဲ့ထဘီကို ထချွတ်တယ်။ တကိုယ်လုံး အဝတ်မပါ ဗလာနတ္တိ၊ မအဲ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်က ကလေးအမေ လို့တောင် မထင်ရဘူး။ မအဲက သူ့အမေလောက် အရပ်မမြင့်တော့ နဲနဲဝတယ် ထင်ရပေမဲ့ အခုလို ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ မြင်ရတော့ မှ သိပ်မဝမှန်း သိတာ။ နို့တွေက ပင်ကိုယ်ကြီး ဖြစ်ပုံမရ၊ ကလေးနို့တိုက်နေလို့ နို့ရည်တေ ွပြည့့်နေလို့ ကြီးနေပုံပါဘဲ။ ကလေး နို့တိုက်နေဆဲမို့ ထင်ပါ့။ နို့သီးခေါင်းတွေက တင်းပြီး မဲနက်နေတယ်။ ဒေါ်အေးယူရဲ့ နို့သီးခေါင်းလောက် မကြီးပေမဲ့ မအေးကြည်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းထက်တော့ ပိုကြီးတယ်။ မအဲက ဖင်ကတော့ အတော်ကြီးတာ၊ ဖင်လုံး မဟုတ်ဘဲ ဖင်ပြားဖြစ်နေတာ တခုဘဲ ပြောစရာရှိတာ၊ အရွယ်ကတော့ တော်ရုံမိန်းမတွေမှာ မရှိတဲ့ဖင်အရွယ်အစား။ အခုလို အဝတ်မကပ်ဘဲ မြင်ရတော့ မှ မအဲရဲ့ ဖင် ကြီးမှန်းသိသာတာ။
ရွှေရ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပြီး မအဲအနားသွားရပ်တယ်။ အင်္ကျီ ကတော့ အစကတည်းက ပြန်ဝတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး။ မအဲ ရွှေရရဲ့ လီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး အသာအယာ ရှေ့တိုးနောက်ငှင် ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ ရွှေရလီးက ပုံမှန်ဆို (၅) လက္မအရှည်ရှိတာ ပေမဲ့တောင် လာရင် (၆) လက္မခွဲလောက ်ရှိတတ်တာ။ မအဲ လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး ဆွပေးတော့ လီးက တောင် စပြုလာပြီ။ “နင့်ဟာကြီးက အတော်ကြီးတာဘဲ ” မအဲက လီးကို ဆွပေးရင်း ပြောပါတယ်” “ပုံမှန်ပါကွာ၊ အရမ်းကြီး မကြီးပါဘူး” ရွှေရက မအဲ ပခုံးတွေပေါ် လက်တင်ထားပြီး ကိုယ်ကို မတ်မတ်ထား၊ အရည်မထွက်ဖို့ တင်းခံနေတာ၊ “ကြီးပါတယ်ဟာ၊ နင်ကသာ မကြီးဘူးပြောနေတာ၊ ငါ ဖြင့် ကွဲပြဲပြီတောင် မှတ်တာ” “နင့်ယောကျၤားလီးက မကြီးဘူးလား” ရွှေရ တမင် မေးတာပါ။ အခုလို အပေါက်ကျဉ်းနေု့့အရ မအဲလင်ရဲ့ လီးက လူစဉ်မှီပုံ မရပါ။ “ဘယ်ကလာ တခြားစီဘဲ၊ နင့်တဝက်လောက်ရှိမှာ၊ ပဲမြစ်လေး ကျနေတာဘဲ ” မအဲ ရယ်ပြီးပြောတာ။ အဟုတ်လဲအဟုတ်ပါ၊ မအဲရဲ့ လင်ရဲ့ လီးက သေးသေးလေးပါ၊ ပဲမြစ်လေးကျနေတာဘဲ လို့ပြောတာ မလွန်ပါဘူး။ နောက် မအဲ ရယ်တာ က သတိရလို့ပါ။ ပထမဆုံးတွေ့ခဲ့ရတဲ့ဆရာ၊ ဘာထူးမှာလဲ၊ သူ့လီးကလဲ ပဲမြစ်သာသာရယ်။ အပျိုစစ်စစ်လေး၊ ပထမဆုံး အဖောက်ခံရလို့သာ နာတာ၊ အခု ရွှေရလီးကို မြင်မှ အရင်နှစ်ယောက်ရဲ့ လီးတွေက ကလေးလီးသာသာ ကစားစရာလောက်ဘဲ ရှိတာ။
မအဲ လီးကို အားပါးတရ စုတ်နေတာ။ လီးထိပ်ကအရေခွံကို ဆွဲဖယ်ပြီး ဒစ်ကို ဖော်လိုက်တယ်။ ဒစ်ပေါ်လာတဲ့အခါ ဒစ်အောက်ခြေပတ်လည် မြောင်းတွေကို လျှာနဲ့ရက်ပေးတာ။ ရွှေရ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ကော့တက်သွားတယ်။ မအဲ သူ့လင်နဲ့ဘယ်လိုဆိုတာ မသိပေမဲ့ရွှေရကို စုတ်နေတာ မရွံမရှာဘဲ။ မအဲပါးစပ်က တံတွေးတွေနဲ့လီးကရွှဲစိုနေပြီ။ ရွှေရ တင်းမခံနိုင်တော့ဘူး။ ကြာရင်အရည်ထွက်လိမ့်မယ်။ ဒါနဲ့ “မအဲ၊ တော် တော့ ဟ၊ အရည်ထွက်ကုန်တော့ မယ်” ရွှေရ ပြောမှ မအဲက လီးစုတ်နေတာ ကို ရပ်ပြီး အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ဘက်ကို ထောင်ပေးထားတယ်။ သူ့အလှည့်ပြီး ကိုယ့်အလှည့်လေ။ ရွှေရ မအဲရဲ့ ပေါင်ကြား ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို ရက်ပါတော့တယ်။ စောစောတချီ ရက်ပေးပြီးပြီမို့ မအဲအကြောင်း သိနေပြီလေ။ စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲပြီး စောက်ခေါင်းပေါက် အထဲထိ ရက်ပေးလိုက်တယ်။ မအဲခမြာ ဟန်မလုပ်နိုင်ဘဲ ဖင်ကြီးကြွတက်သွားတာ။ ရွှေရက စောက်ခေါင်းပေါက် အထက်နားလောက်ကို မှန်းပြီး လျှာကို စောက်စိ ထိမိတဲ့အထိ ရက်ပေးပါတယ်။ မအဲရဲ့ စောက်စိက ရွှေရရဲ့ လျှာ အတွေ့အထိမှာ တင်းရင်း နေတာ ပါဘဲ။ စောက်ရည်တွေ ရွှဲကျလာတာ အောက်ဘက် ဖင်ကွဲကြားထဲအထိ စီးကျနေပါပြီ။ မအဲလဲ အတော် အရသာ ရနေု့့ပါ။
ဒါနဲ့ရွှေရက “မအဲ၊ တို့လေးဘက်ကုန်း လိုးရအောင်“ မအဲ ပက်လက်လှန် အိပ်နေရာက ချက်ချင်းထပြီး လေးဘက် ထောက်ပေးပါတယ်။ သူ့လင်နဲ့တုန်းကလဲ လေးဘက်ထောက် လိုးဘူးတာမို့ မအဲအတွက် ဖင်ကုန်းပေးရတာ အဆန်းမဟုတ်ပါ။ ဒါပေမဲ့ သူ့လင်နဲ့တုန်းက မအဲရဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကကြီးပြီး လီးက သေးနေတိုနေလို့ထင်ပါရဲ့။ စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးအထိမရောက်လို့ ဘာအရသာမှ မအဲ မရခဲ့ဘူးပါ။ ရွှေရက နောက်ကို ပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ဆွဲကုတ်လိုက်တာ မအဲ ခါး တွန့်ကနဲဖြစ်ပြီး ဖင်ရမ်းသွားတယ်။ ရွှေရက လီးကို အဖုတ်ဝမှာတေ့လိုက်တော့ မအဲက ဖင်ဆုံကြီးကို အပေါ်ကို ပင့်တင်ပြီး နောက်ဘက်ကို ပို့ပေးလိုက်တယ်။ ရွှေရက ပထမတော့ တရစ်ချင်း ဝက်အူရစ်လှည့်သွင်းမလို့ပါ။ မအဲ အခုလို ဖင်ကြီးနောက်ဘက် ပစ်တင်ပေးတဲ့အခါ စိတ်ပါလာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိဆောင့်လိုက်တာ တချက်ထဲနဲ့ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးမြုတ်ဝင်သွားပါလေရော။
“အား ရွှေရရယ်၊ ကြမ်းလှပါလားကွာ” သူ့လင်နဲ့လေးဘက်ထောက် ကုန်းဘူးပေမဲ့အဲဒီတုန်းက အဝင်မနက်ဘူး၊ အခုရွှေရ လီးကြီးက ပိုပြီးအဝင်နက်တဲ့အပြင် သား အိမ်ကိုတောင် ထောက်နေတာ။ ကောင်းပေမဲ့ အောင့်သွားတာ။ မအဲ ယောင်ပြီး ဖင်ကြီးကို ယမ်းခါလိုက်မိတယ်။ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးဝင်နေပြီမို့ မအဲ ဖင်ကြီးယမ်းခါလိုက်တာ နဲ့ လီးက စောက်ခေါင်း အတွင်းနံရံတွေကို ဘယ်/ညာ ထိုးနှဲ့လိုက်သလိုဖြစ်ပြီး မအဲအတွက် ပိုပြီးကောင်းလာတာ။ လေးဘက်ကုန်းထားလို့ လီးနဲ့စောက်စိက အံကျ ထိကပ်နေတာ။ ရွှေရ အဆောင့်နဲ့ မအဲ ဖင် နောက်ပြန်ပြီးအပစ် ဆုံမိတဲ့အခါ လီးက စောက်စိကို ဖိကြိတ်ပွတ်မိပြီး မအဲ ဒူးတွေ ခွေညွတ်မတတ် ယိမ်းထိုးသွားတာ။ ရွှေရ မအဲရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့အားပါးတရ ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဆောင့် ဆောင့် လိုးပေးတာ၊ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းလွန်းလို့မအဲ “အင့် အီး အား အွန့်” ဆိုတဲ့ ညီးသံတွေ ထွက်လာတယ်။ ရွှေရ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်သွင်းနေတာ၊ သူ့ဆီးစပ်နဲ့ ကုန်းထားပေးတဲ့ မအဲဖင်ကြီး ထိမိရိုက်မိသွားလို့ တင်ပါးသား ကြီးတွေ သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ တုန်ခါ နေပါတယ်။ ဖင်ဆုံကကြီးပြီး ပြည့့်ဖြိုးထွားကြိုင်းနေတာမို့ ဖင်သားကြီးတွေ တုန်ခါသွားတာ အရမ်း ကြည့်ကောင်းတာပါ။ ရွှေရ လိုးနေရင်း က မအဲရဲ့ ခါးကို လက်နဲ့ဖိချ ပေးလိုက်ပါတယ်။ မအဲရဲ့ ခါးက ပိုကော့လာပြီး ဖင်ဆုံကြီးက ပိုပြီးထောင်တက် လာပါတယ်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးနေတဲ့ လီးကလဲ ပိုပြီးအဝင်နက်လာသလို မအဲအဖို့ ပို ပိုပြီးကောင်းလာနေပါတယ်။
ရွှေရ မအဲကို ညှာမနေတော့ ပါဘူး။ ပြီးချင်နေပါပြီ။ ဒါကြောင့် “မအဲ၊ ငါ အပြီးလိုးတော့ မယ်နော် “ ပြောရင်း ဆက်တိုက်မနားတမ်း ဆောင့် လိုးပါပြီ။ မအဲ ရွှေရ အဆောင့်နဲ့ အံကျ ဖင်ကြီးကို နောက်ဘက် မြှောက်တင် ယမ်ခါပေးနေပါတယ်။ မအဲ ရော ရွှေရ ပါ နှစ်ယောက်စလုံး “အား အား အူး အူး အင့် အင် အီး” အသံစုံထွက်နေကြပြီ။ နှစ်ယောက်လုံး ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တွေမှာ ချေွးသီးချေွးပေါက်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီမို့ “ပြွတ် ပြွတ် ဘွတ် ဘွတ် ပတ် ဘတ်” ဆိုတဲ့ လီးဝင်သံ/ထွက်သံ။ စောက်ခေါင်းပေါက်က လေအံထွက်တဲ့အသံ။ လပြွတ်ဂွေးစေ့ နှစ်လုံး က မအဲ ဖင်ဆုံကြီးကို သွားရိုက်မိတဲ့အသံ။ အသံတွေက စုပေါင််းပြီး သံစုံတီးဝိုင်းသဘွယ် ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။ ကြာတာကတော့ တော်တော်ကြာပါတယ်။ ဒုတိယအချီမို့ နှစ်ယောက်သား မပြီးနိုင် မစီးနိုင် ဆော်လိုက်ကြတာ၊ နောက်ဆုံး ကုတင်က လှုပ်ခါရမ်းတာ ကြမ်းသွားတာ နဲ့ ကလေးနိုးလာလို့ ကမန်းကတန်း အပြီးသတ်လိုက်ရတယ်။ ဒါတောင် မအဲ က “နေပေစေ၊ ရတယ်၊ ရွှေရ၊ လိုး၊ လိုး၊ ပြီးကာနီးပြီ၊ ဆက်လိုး၊ ဆက်လိုး” လို့ အတင်းခိုင်းလို့ ရွှေရ ကလေးငိုနေတာ တောင် မရပ်ဘဲ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တာ လီးကအရည်တွေ အရှိန်နဲ့ ပန်းထွက်သွားသလို မအဲလဲ အိပ်ရာပေါ် မှောက်ကျ သွားပါတော့တယ်။ ဒီလောက်အထိ မောဟိုက်နေရတဲ့ကြား ထဲ မအဲ က “ကောင်းလှပါလား ရွှေရရယ်”
အစရှိ အနောင်နောင် ဆိုသလို ရွှေရနဲ့မအဲ တကယ့် လင်မယားလို ဖြစ်သွားပါတယ်။ မအဲ သူ့လင်နဲ့က တစ်လမှ တစ်ခါလောက်ဖြစ်တာတဲ့။ ပြီးအတူနေရတဲ့ရက်ကလဲ ဘာမှ မရှိ။ မအဲလင်က ခရီးသွားရက်က များနေတာ။ ရွှေရနဲ့က ခြံကျယ်ကြီးထဲမှာ နေ့တဓူဝ နှစ်ယောက်ထဲ နေကြရတာမို့ ညားကာစလင်မယားလို ညတိုင်း လိုးကြတာ။ ရွှေရကလဲ (အမဲသား စားဘူးလို့တွေ့တဲ့နွားလက်ညှိုးထိုး) ဆိုတာ မျိုး၊ မအဲကလည်း (ကောင်းမှန်းသိ သာအိတစိုစို) ဆိုတာမျိုး၊ အဆီးအတားမရှိ၊ လွတ်လပ်နေကြတော့၊ ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်းနေကြတော့တာ။ မအဲနဲ့ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း ရွှေရ မအေးကြည်ဆီ လုံး ဝမသွားတော့ဘူး။ မအေးကြည်ကတော့ (ဒီကောင်လေး၊ ငါဗိုက်ကြီးတာ နဲ့ယူရမှာကြောက်ပြီး မလာတော့တာ နေမှာ) လို့ဘဲ တွေးတာပါ။ တခြားဘာတွေးနေမှာလဲ။ အမှန်က မအေးကြည်က ရွှေရကို စလိုက်တာပါ။ ကိုယ်ဝန်ရှိတာ တော့ ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ရွှေရနဲ့ရတာပါလို့ ဘယ်ပြောပါ့မလဲ၊ တစ်ယောက် ယောက်ကို လွှဲပြောမှာပေါ့။ အရင်ကလဲ ဒီလိုဘဲ နောက်ဆုံးမွေးတဲ့ ကလေးအဖေအရင်း ဘယ်သူဆိုတာ ဦးရှန်ကွေ့မသိ။ အခုလဲ ရွှေရနဲ့ပါလို့ပြောလဲ ရပါတယ်။ ဦးရှန်ကွေ့က မအေးကြည်အပေါ် ခွင့်လွတ်ပြီးသား။ သမီးအရွယ်မိန်းမကို ယူထားတဲ့ သူ့အပြစ်ကို သူသိတယ်လေ။ သူကမှ မိန်းမအလိုပြည့့်အောင် လိုးမပေးနိုင်တော့တာ ကိုး။ ဦးရှန်ကွေ့က တရုတ်သာပြောတာ၊ အင်မတန် စိတ်ထားပြည့့်ဝတဲ့လူ၊ သူက အသက် (၆၀) ကျော်ပြီ၊ သေမယ့်ရက်နီးပြီ၊ သား သမီးလေးတွေ စိတ်အားမငယ်ဖို့အတွက် ဘဲ ကြည့်တော့တယ်။ ဒါကြောင့်မို့ မအေးကြည် လင်ငယ်နေတာ နေချင်သလောက်နေ၊ ဘိုက်တော့ မကြီနဲ့၊ အိမ်ကို တော့ ပြန်လာ၊ ဒီလို ခွင့်ပေးထားတာ။
မအေးကြည်ကိုယ်ဝန်က (၃) လဘဲ ရှိသေးတာပါ။ ဗိုက်က မပေါ်သေးပါဘူး။ မအေးကြည် ရွှေရကို မျှော်တာ ပေါ့။ ခံချင်စိတ်လဲရှိနေတယ်။ ဒါနဲ့ တစ်ရက်မှာ မအေးကြည် နန်းရှေ့ခြံကို သွားတယ်။ ရွှေရကိုတွေ့ချင်လို့၊ စကား ပြောချင်လို့သာ သွားရတာ၊ မအေးကြည်က မအဲနဲ့ သိပ်တည့်တာမဟုတ်ဘူး။ မအဲက ဘဝင်ရယ်။ မအေးကြည် နန်းရှေ့ခြံရောက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်း မအဲက ဟက်ဟက်ပက်ပက်မရှိ။ ရွှေရက ပျူပျူငှါငှါတော့ ရှိပါတယ်။ မအဲက အနားကမခွါလို့ ပြောစရာစကား တွေ မပြောခဲ့ရဘူး။ ဒါနဲ့ရွှေရကို “မင်းဦးကြီး ဦးရှန်ကွေ့ကတောင် မင်းမလာတာ ကြာလို့တဲ့၊ မေးနေသေးတယ်” လို့ တဘက်လှည့် မှာခဲ့ရတယ်။ ဒီတော့ မှ ကို ရွှေ ရွှေရ ခြေဦးလှည့်တော်မူတယ်။ ရွှေရ ရောက်လာတော့ မအေးကြည်က (ဘာမှကြောက်စရာမလိုဘူး၊ ဦးရှန်ကွေ့ကလဲ ဗိုက်အကြောင်း ဘာမှ မေးတာ မဟုတ်၊ ခါတိုင်း လိုဘဲ လာပေးပါ) ပြောပြီး မြူဆွယ်တာနဲ့ ရွှေရ မအေးကြည်နဲ့ နောက်ထပ် (၂) လလောက် ထပ် လိုးဖြစ်ကြသေးတယ်။ မအေးကြည်ဗိုက် (၅) လအရ၊ လိုးရမှာ သိပ်ပြီး စိတ်မပါတော့တာ ရယ်၊ မအဲရဲ့ ဗိုက်ပြသာနာက ဖြစ်လာပြန်တော့ ရွှေရ ခေါင်းခြောက်ရပြန်ပြီ။
ရွှေရနဲ့မအဲနဲ့က တစ်အိမ်ထဲအတူနေပြီး နေ့နေ့ည ည လိုးနေကြတာလေ။ ဒီတော့ ဗိုက်ထွက်ပြီပေါ့။ အမှန်က မအဲ ပေါ့ဆတာပါ။ သူ့လင်က သား ကြောဖြတ်ထားတာ သူသိနေတာဘဲ၊ ရွှေရနဲ့နေမယ်ဆိုရင် ကြိုကြိုတင်တင် တားဆေးလေး ဘာလေး သောက်လို့၊ ထိုးလို့လုပ်ပါလား၊ ဘာမှ ကြိုလုပ်မထားတော့ အခုရွှေရနဲ့လိုးပြီး (၃) လမှာ ဗိုက်ကြီးပြီ။ ပြီးခဲ့တဲ့လက ရာသီမပေါ်ဘဲ နေတာ၊ တခါတလေ ထိန်တာ များလားဆိုပြီး စောင့်ကြည့်တာ၊ အခုလလဲ မပေါ်ဘူးဆိုမှ သေချာပြီ၊ ဗိုက်ကြီးပြီပေါ့။ ရွှေရ ခေါင်း ဆင်နင်ပြီ။ ဘာလုပ်ကြရမလဲ။ မအဲက တစွတ်ထိုးရယ်၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ ကိုယ်ဝန်ကို ဖျက်ချမယ်၊ ဘယ်မှာ ဖျက်ပေးတဲ့လူရှိလဲ၊ ရွှေရကို စုံစမ်းခိုင်းတယ်။ စုံစမ်းတာ လဲ သိုသိုသိပ်သိပ်လုပ်၊ သူ့လင်ဘက်က အမျိုးတွေ သိသွားမယ်၊ ကြောက်လို့တော့ မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ်က အမှားလုပ်ထားတော့ အောက်စည်း ရောက်သွားမှာစိုးလို့။ ပြီး သိသွားရင် ရွှေရကို ရိုက်ကြပုတ်ကြ၊ မယားခိုးမှုနဲ့တရားစွဲ ဘာညာတွေ ရှုပ်ကုန်မှာမို့။ မအဲ နောက်ဆုံး ဘာပြောလဲဆိုတော့ “ဘယ်မှာမှ ဖျက်ပေးတဲ့လူ မတွေ့ရင် ဘာဖြစ်ဖြစ် မွေးမယ်ကွာ”
ရွှေရ ဟိုမေး ဒီမေး ကိုယ်ဝန်ဖျက်တဲ့နေရာ စုံစမ်းရတယ်။ တက္ကသိုလ်က အပေါင််းအသင်းတွေကို ဖွင့်ဟတိုင်ပင် အကူအညီတောင်းတော့ ဆူလိုက်ဆဲလိုက်ကြတာ မိုးမွန်သွားတာဘဲ။ “ရွှေရရာ၊ မင်းကလဲ၊ ဒီခေတ်ကြီးမှာ ဒီလောက်ဆေးတွေ၊ အကာအကွယ်တွေ တပုံတခေါင်းကြီးရှိနေတာ၊ ဗိုက်ကြီးရတယ်လို့ကွာ၊ မင်းလဲငညံ့၊ မင်းကောင်မလဲ အူတူတူဘဲ၊ ဒါမျိုးက ကြိုတင်ကာကွယ်တာ အကောင်းဆုံး၊ ဖြစ်လာပြီဆိုရင် ဖျက်ချတာ အန္တရာယ်တအားများတာ၊ လပြွတ်လို့ဘဲ” သူငယ်ချင်းတွေက ဂရုနာဒေါသနဲ့ ဆူဆဲကြပေမဲ့ ဟိုစုံစမ်း၊ ဒီစုံစမ်း လိုက်လုပ်ပေးပါတယ်။ မအဲဗိုက်ပြသာနာ စုံစမ်းရင်း ရွှေရ နောင်ဗိုက်မကြီးအောင် ဘယ်ဆေးကို ဆောင်၊ ဘယ်လိုအကာအကွယ် (အစွပ် F.L) သုံးရမယ် ဆိုတာတွေ နားလယ်လာပါတယ်။ ပြသာနာဆိုတာ မဖြစ်ရင်အကောင်းဆုံးဘဲ။ ဖြစ်လာရင် တော်တော်စိတ်ညစ်ရတာပါ။ အခုလဲ မအဲ ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချဖို့က လုပ်ပေးမဲ့လူကို ရှာရတာကိုက တဒုက္ခ၊ ဒါမျိုးက ပေါ်ပေါ်ထင်ထင်လုပ်ကြတာ မှ မဟုတ်တာ။
မအဲက “ရွှေရရေ၊ တို့ဒေါ်လေး မအေးကြည်ကို မေးမြန်းကြည့်ကြရင် ကောင်းမလား၊ သူတို့ စိန်ပန်းဘက်ကတော့ ပျံကျတွေများတယ်ဟ၊ ဂေါ၀ိန်မြစ်ကမ်းဘက်မှာ ဒီလိုမျိုးကိစ္စတွေ လုပ်ပေးတယ်လို့ တခါက ဒေါ်လေးပြောဘူးတယ်” ဒါနဲ့ဘဲ ရွှေရနဲ့မအဲ မတတ်သာတဲ့အဆုံး မအေးကြည်ကို ဖွင့်ပြောပြီး အကူအညီ တောင်းရတယ်။ မအေးကြည် ရွှေရကို မျက်လုံး ပြူးကြည့်ပြီး မကျေမနပ်ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့သူက အကြီးလေ။ ပြီး ဒေါ်အေးယူ ကျေးဇူးရှိတယ်မို့လား။ မအေးကြည် အဆက်အသွယ်နဲ့ ဖျက်ပေးမဲ့ မိန်းမကြီးတစ်ဦးကို ချိတ်မိပါတော့တယ်။ အဲဒီမိန်းမနဲ့ ဈေးစကား ပြောကြပြီး ဘယ်နေ့ဘယ်ရက်မှာ လုပ်ငန်း လုပ်ကြမယ်ဆိုတာ ညှိနှိုင်းကြပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူမိုက်ကံကောင်း ပြောရမလား၊ ရှေးဘဝက ကုသိုလ်ကံ အကျိုးပေးကောင်းလို့ပါ ပြောရမလားဘဲ။ မအဲယောကျၤား မော်လမြိုင်က မှောင်ခိုကုန်ကူးတဲ့အပြန်ခရီးမှာ သား မှောက်ပြီး သေသွားပါလေရော။ ဖြစ်ပုံက လမ်းမှာ ရှာဖွေရေးတွေတအား တင်းကြပ်နေလို့ သူတို့အဖွဲ့ခါတိုင်းလို မီးရထားနဲ့မပြန်ဘဲ မော်တော်ကား နဲ့ပြန်လာကြတာ၊ ဘီးလင်းနားမှာ သင်္ကြန်နားနီးလို့ ရေပက်ကြတာကို ကားသမားကရှောင်ပြီးမောင်းလိုက်တာ၊ တစ်ဘက်ယာဉ်ကြောကလာနေတဲ့ ကုန်ကား ကြီးတစ်စင်းနဲ့ ခေါင်းချင်းဆိုင် တိုက်မိရာက မအဲယောကျၤား အပါအဝင် (၃) ယောက်ပွဲချင်းပြီးသေတာ။ သတင်းရရချင်း ကောင်းတော့ မကောင်းပါဘူး။ ရွှေရရော မအဲပါ မပျော်တောင် မှ စိတ်ပေါ့သွားတာ အမှန်ပါဘဲ။
မအဲယောကျၤားကို ဘီးလင်းမှာဘဲ သဂြိုင်္ပါတယ်။ မအဲကတော့ ဝတ္တရားလေ၊ ဘီးလင်းကို သူ့ယောက္ခမတွေနဲ့ လိုက်သွားရတာပေါ့။ ရွှေရ သူ့မယားကြာခိုပြီး သူ့လင်သေတော့ ကြောက်တတ်လိုက်တာ ခြံထဲတစ်ယောက်ထဲ မနေရဲလို့ သူငယ်ချင်းတွေ ခေါ်အိပ်ရတယ်။ မအဲ အဲဒီက မော်လမြိုင် သူ့မိဘတွေဆီမှာ တစ်လလောက်နေပါတယ်။ တစ်လကျော်လာတော့ မအဲ မနေတတ်တော့ဘူး။ ရွှေရကို သတိရလာတယ်။ ဒေါ်အေးယူကလဲ မိန်းမအချင်းချင်း သိတာ ပေါ့။ မအဲ ခါးက သေချာကြည့်ရင် တုတ်နေတာတွေ့ရတယ်။ ဒေါ်အေးယူ သား အမိချင်း တိုးတိုးတိတ်တိတ် မေးမြန်းတဲ့အခါ မအဲကလဲ အမှန်အတိုင်း ဖွင့်ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် တစ်လကျော်ပြီးနောက် ဒေါ်အေးယူ ကိုယ်တိုင် မအဲကို မန္တလေးကို ပြန်လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ အဲဒီအချိန် ဒေါ်အေးယူ ကိုယ်ဝန် (၈) လထဲရောက်နေပြီမို့ ဗိုက်ကြီး တကားကား နဲ့ပေါ့။ ရွှေရနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတုန်း ရွှေရဗိုက်ကို ဆွဲလိမ်ရင်း “သေနာကောင်၊ အမေတင် အားမရလို့သမီးပါ တက်လိုးတာ လား” တဲ့။
ပြောမဲ့သာ ပြောရတာ ပါ၊ ဒေါ်အေးယူက သမီးဘဲ။ ဘယ်ဥပေက္ခာပြု လို့ရပါ့မလဲ။ မအဲကိုယ်ဝန်က (၄) လထဲရောက်နေပြီမို့၊ အကြီးမလေးကလဲ လက်မလွှတ်ရသေးတာမို့ မော်လမြိုင်အပြန်မှာ ထမင်းချက် မိန်းမကို ခေါ်မသွားတော့ဘဲ မန္တလေးမှာ ထားရစ်ခဲ့ပါတယ်။ သူကတော့ ဦးကံပေးက E.E ဆိုတော့ ခိုင်းစရာ တပည့်တပန်းတွေ ပေါပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့မန္တလေး နန်းရှေ့ခြံကြီးထဲမှာ ရွှေရ၊ မအဲတို့သား အမိ၊ ထမင်းချက်မိန်းမဖော်နဲ့ အတူနေကြရပါတော့တယ်။ ဒိမိန်းမကလဲ တစိမ်းတော့မဟုတ်ပါ။ ဦးကံပေးဘက်က နှမ (၃) ဝမ်းကွဲတော်ပါတယ်။ ဦးကံပေးနဲ့ ရွှေရအမေက မောင်နှမအရင်းမို့ ထမင်းချက်မိန်းမက ရွှေရရဲ့ အဒေါ် (၃) ဝမ်းကွဲတော်တာ ပေါ့ခင်ဗျား။ အားလုံး ကောင်းပါသည်ခင်ဗျား အကျဉ်းထောင်တွေမှာ အော်သလိုပါဘဲ။ နန်းရှေ့ခြံပြန်ရောက်တော့ ရွှေရနဲ့မအဲတို့အတွက် ဘာကို မှအနှောင့်အယှက် မရှိတော့ ပါဘူး။ မအဲလဲ တရားဝင်မုဆိုးမ ဖြစ်သွားပါပြီ။ ကိုယ်ဝန်ကလဲ (၄) လသာရှိသေးလို့ နှစ်ယောက်သား မိုးမမြင်လေမမြင် ကဲချက်က ထမင်းချက်တဲ့မိန်းမတောင် နေရထိုင်ရ ခက်လာပါတယ်။ ရွှေရနဲ့မအဲက ညနေ ရွှေရ ကျောင်းကပြန်ရောက်တာ နဲ့အခန်းထဲမှာ ဖက်လိုက်၊ နမ်းလိုက် ရကာစလင်မယားထက်တောင် ဆိုးသေး။ အထက်ကပြောပြီးခဲ့သလို၊ မအဲက ဏှာအတော်ထန်တဲ့မိန်းမ၊ ရွှေရလို လိုးအားသန်တဲ့လူကို ရလိုက်တာ မအဲအတွက် တကဲ့ထီဆုကြီး ပေါက်တာပါ။ အရင်လင်နဲ့တုန်းက မရခဲ့တဲ့ ကာမအရသာထူးတွေ ပြည့့်ပြည့့်ဝ၀ ကို ရနေတာ။ ညဆိုလဲ သမီးဖြစ်သူကို မအိပ်ချင်သေးလဲ အစောကြီးသိပ်ပြီး၊ နှစ်ယောက်သား ပွဲကြမ်းကြတာ၊ အသံဗလံတွေ မကြား ချင်ဘဲ ကြား နေရတယ်။
ထမင်းချက်မိန်းမ (နံမည်တော့ ထားပါ၊ အခု မှတ်ရလွယ်အောင် ဒေါ်လေး လို့သတ်မှတ်ပါ့မယ်) က ပတ်ဝန်းကျင်မှာသာ အပျိုကြီးလို့ပြောတာ၊ တကယ်တမ်း သူ့မှာလဲ အတွေ့အကြုံက မနည်းဘူး။ လင်ရယ်လို့ တရားဝင်သာ မရခဲ့ဘူးတာ ယောကျၤား (၃) ယောက်နဲ့ ပတ်သက်ဘူးတယ်။ အပျိုရည် ပျက်တာ ကလဲ (**) နှစ်သမီးမှာ၊ သူ့အပြစ်တော့ မဟုတ်ပါ။ အရင်းရှင်စနစ်ဆိုးကြီး အောက်မှာ၊ ဖောက်ပြန်တဲ့ ဓနရှင်လူတန်းစားတွေရဲ့ စနက်ပေါ့။ သူေဋ္ဌးအိမ် တစ်အိမ်မှာ အိမ်ဖော်လုပ်နေတဲ့အခိုက် အိမ်ကြီးရှင်သူေဋ္ဌးက ကျုံးသွင်းပြီး ဖျက်ဆီးခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုန်းက မလယ်မဝယ်၊ အသက်ကလဲ ငယ်သေးတာမို့၊ ခေါင်းငြိမ့်ခဲ့ရတာ။ သူေဋ္ဌးက သိပ်တော့ အသက်မကြီးသေးပါဘူး။ (၄၀) ကျော်လောက်ပါ။ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ သူေဋ္ဌးကတော်က ချော့မော့ဖျောင်းဖျပြီး ဆေးပူတွေတိုက်၊ အနှိပ်သယ်နဲ့နှိပ်ပေးပြီး ဖျက်ချပေးလိုက်တယ်။ ပြီးလဲပြီးရော ငွေပေးပြီးရွာကို ပြန်လွတ်လိုက်တာ။
ရွာပြန်ရောက်တော့ ကောက်စိုက်၊ ပေါင််းသင်၊ မြေပဲနှုတ်၊ စတဲ့ကြုံရာကျဘမ်း အလုပ်တွေလုပ်ရင်း သက်တူရွယ်တူ တစ်ယောက်နဲ့ ရီးစားဖြစ်ရော၊ ရီးစားဖြစ်တဲ့လူက ရွာမှာတော့ ကြေးရတတ်ရဲ့ သား၊ မြို့မှာကျောင်းတက်နေတဲ့သူ၊ နွေကျောင်းပိတ်ရွာပြန်လာတုန်း ဖြစ်ကြတာ။ ရီးစားသက်တမ်း ဘာမှမကြာလိုက်ပေမဲ့၊ သူကလဲ သူေဋ္ဌးက သင်ကြား ပေးလိုက်လို့ဒီဘက်မှာ အစိမ်းမဟုတ်တော့ဘူး။ ဟိုကောင်ကလဲ မြို့မှာကျောင်းသွားတက်နေတဲ့ တောသူေဋ္ဌးသား၊ သူတို့ခေတ်ထုံးစံ၊ အတတ်ကောင်းမှန်သမျှ တတ်ပြီးသား။ ဒီတော့ သမီးရီးစားဖြစ်ပြီး (၃) ရက်တောင် မကြာဘူး။ လိုးကြပြီ။ တခုကောင်းတာ က ဒီကောင်က မြို့မှာနေလို့ ဗဟုသုတရှိပုံရတယ်။ အရည်ကို ဘယ်တော့ မှ အထဲကို မပန်းဘူး။ ပြီးကာနီးရင် အပြင်ဆွဲထုတ်ပြီးမှ အရည်ထုတ်တာ။ ဒီတော့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ ဒီကောင် မြို့ပြန်သွားတဲ့အခါ အေးအေးဆေးဆေးဘဲ။ ဒီကောင်ဆီက အများကြီးမဟုတ်တောင် ငွေနဲနဲပါးပါး ရလိုက်ပါတယ်။ ကျောင်းပြန်သွားကာနီးမှာ ဒီကောင်ကပြောသွားတာ။ သီတင်းကျွတ် ကျောင်းပိတ်ရက် ပြန်လာရင် တောင်းရမ်းယူပါမယ်တဲ့။ အလကား၊ ကျောင်းပြန်ရောက်ပြီး ဘာမကြာ၊ ဝါတွင်းကြီး၊ မြို့က ဈေးရောင်းတဲ့ တခုလပ်မနဲ့ ညားတာ ပါဘဲ။
ဒီလိုဖြစ်ပြီး သူရွာမှာ မနေချင်တော့ဘူး။ ရွာမှာက သူနဲ့ဒီကောင် သမီးရီးစားဖြစ်ကြတာ၊ လိုးကြတာ သိနေကြတာ၊ ရှက်တာပေါ့။ ဒါနဲ့အမဝမ်းကွဲတစ်ယောက်နဲ့ ရွှေတောတက်ပြီး ဈေးရောင်းတယ်။ ဈေးရောင်းရင်း သူ့ထက် (၅) နှစ်လောက်ကြီးမဲ့ လူတစ်ယောက်နဲ့ ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပြန်တယ်။ ဒီလူက လူကောင်းပါ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နားလယ်မှုရှိပါတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက် လက်ထပ်ဖို့အထိ ရည်ရွယ်ပြီး ငွေစုကြပါတယ်။ ကြမ္မာငှင်ချင်တော့ ငှက်ဖျားမိပြီး ကွယ်လွန်သွားရှာပါတယ်။ ဒိနောက်တော့ သူ့မှာ လင်ရမဲ့ဇာတာ မပါလို့ဘဲ ဆိုပြီး အကိုဝမ်းကွဲ ဦးကံပေးဆီ ရောက်ရှိသောင်တင် နေတော့တာ။ ဦးကံပေးအိမ် ရောက်စက သူ့အသက် (၂၂) နှစ်ရှိသေးတာ။ အခု မအဲအရွယ်ပေါ့။ မအဲမှ အဲဒီတုန်းက (၇) နှစ်လားရှိသေးတာ၊ မပဲက (၄) နှစ်၊ မဗျဲကနို့စို့လေး (၁) နှစ်၊ မဂွမ်းမမွေးသေးဘူး။ ကလေးမတွေအားလုံး သူ့လက်ပေါ်ကြီးခဲ့တာ။
ယောက်မဖြစ်တဲ့ဒေါ်အေးယူက ထားခဲ့လို့သာ၊ နေရတာ မျက်စိနောက်တယ်။ မအဲကို လဲ ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူနေလာတာမို့ ချစ်ပါတယ်။ မအဲရဲ့ သမီးလေးကလဲ ကိုယ့်မျက်စိအောက်မှာ မွေးထားတာမို့ သဲသဲလှုပ်ချစ်ရတာပါ။ ဒါပေမဲ့ မအဲတို့နေပုံထိုင်ပုံက လွန်လွန်းတယ်။ တကယ်ဆိုရင် သူ့ကို အားနာဖို့ကောင်းတယ်။ ရွှေရဆိုတဲ့အကောင်ကလဲ တစိမ်း မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့အမေနဲ့ ညီအမမို့ တူတော်သေးတာပါ။ ဒါပေမဲ့ ဒီနှစ်ယောက် နေပုံက အဒေါ်အပျိုကြီးရဲ့ စိတ်ကို သရိုးသရီ ဖြစ်စေပါတယ်။ အပျိုကြီးဆိုပေမဲ့ယောကျၤားနဲ့တွေ့ဘူးထိဘူးသား ကိုး။
ဒေါ်လေးက ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက် မကြီးလှပါ။ ခပ်ပါးပါးဘဲ ရှိတာ။ အရပ်ကတော့ အနေတော်၊ ၅ ပေ ၂ လက္မ ရှိပါတယ်။ ဖင်တွေရင်တွေက သာမန်မိန်းမ တစ်ယောက်လောက်တော့ ရှိမှာပါ။ ကြီးတော့ မကြီးပါဘူး။ ဒေါ်လေးရောက်လာကာစမှာ ရွှေရနဲ့မအဲ ကဲနေကြရလို့ဒေါ်လေးကို ရွှေရ သတိထားတောင် မကြည့်မိပါဘူး။ ဒါပေမဲ့မအဲဗိုက်က တနေ့တခြား ပို ပိုရင့်လာပြီး အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ရတော့ မဲ့အချိန်မှာ ရွှေရမျက်လုံး တွေအကြည့်က ဒေါ်လေးဆီ ရောက်လာပါတော့တယ်။ အိမ်လေးကလဲ နေဖြစ်ရုံ ဆောက်ထားတဲ့ အိမ်ငယ်လေး၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်၊ ဖင်ချင်းပေါက် နေရတာ၊ အိမ်ထဲသွားရင်း လာရင်း ထိမိ တိုက်မိနဲ့။ ဒေါ်လေးတော့ မပြောတတ်၊ ရွှေရ ကတော့ ဒေါ်လေးကို ချချင်လာပြီ၊ မအဲနဲ့က လိုးလို့ မဖြစ်တော့ဘူးလေ။ ရွှေရနည်းတူ၊ ဒေါ်လေးလဲ ဘာထူးမှာလဲ။ ရွှေရနဲ့မအဲ ပလူးပလဲ နေကြတာတွေ့နေမြင်နေ ကတည်းက ဒေါ်လေးစိတ်တွေ ကယောက်ကယက် ဖြစ်နေပြီ။ အရွယ်ကောင်းတုန်းက ခံစားရဘူးတဲ့ ကာမအရသာကို ပြန်တမ်းတလာတယ်။ အသက် (၂၁) နှစ်မှာ ယူမယ်ဆိုပြီး ရည်ရွယ်ထားတဲ့လူ ငှက်ဖျားနဲ့ဆုံးပြီးကတည်းက ယောကျၤားနဲ့မထိတွေ့ရတာ (၁၆) နှစ်ရှိနေပြီ။ ဒီကြား ထဲ ရွှေရဆိုတဲ့ကောင်က ဝတ်လိုက်ရင် ကုလားပုဆိုးချည်းဘဲ။ ပုဆိုးက ပါးတော့ မကြည့်ချင် မြင်နေရ ဆိုသလို စားဘူးတဲ့အချောင်းကြီး၊ ဒေါ်လေး မော်လမြိုင်သာ ပြန်ပြေးချင်တော့တယ်။
ကနေ့မအဲက ဗိုက်ပြဖို့ဆေးရုံကြီးသွားရတယ်။ သူ့ဗိုက်က သာမန်မဟုတ်ဘဲ ခွဲစိတ်မွေးရမှာမို့ ဆေးရုံကြီးက အထူးကုဆရာဝန်ကြီးတွေ သွားပြရတာ။ ဗိုက်ကြီးသယ်မ စက်ဘီးနဲ့လဲမဖြစ်လို့ ဆိုကကား နဲ့သွားတာ။ ရွှေရကတော့ သမီးနဲ့အတူ အိမ်စောင့်နေခဲ့တာ။ အခု သမီးကအိပ်နေပြီ။ ခဏနေတော့ ဒေါ်လေး ဈေးကပြန်လာတယ်။ ရောက် ရောက်ချင်း ဈေးခြင်းတောင်းကို ချပြီး ထဘီကို အရင်လဲတယ်။ ဈေးသွားရင်း ဝတ်တဲ့ထဘီက ချေွးစိုနေပြီမို့ အိမ်နေရင်း ဝတ်တဲ့ ထဘီဟောင်းနဲ့ လဲဝတ်တာ။ လဲတဲ့ထဘီကို ကြိုးတန်းမှာ ပြန်လှမ်းတယ်။ အတွင်းခံဘော်လီအင်္ကျီ ဂျိတ်ကို လက်နောက်ပြန်နဲ့ဖြုတ်လိုက်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ ထဘီကို ရင်မလျားသေးဘူး။ ဒီအတိုင်း ထားရာက အိမ်နေရင်း ဝတ်နေကျ ဘရာစီယာကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ သူ အဝတ်အစားလဲရတဲ့နေရာက နောက်ဖေးမီးဖိုဘက်အထွက် တံခါးပေါက်ဘေးက ထောင့်နေရာမှာ။ ထဘီတန်းက အဲဒီနေဂာမှာရှိတာ။ ရွှေရ ဒါကို မြင်တော့ ကပြာကရာသွားပြီး ဝတ်မလို့ ဟန်ပြင်နေတဲ့ ဘရာစီယာကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး နို့အုံတွေကို လက်နဲ့ဆုပ်နယ်တော့တာ ပါဘဲ။
(ရွှေရ အထင်) အပျို ကြီး နို့အုံကို ကိုင်ဆုပ်ခံလိုက်ရလို့ ပြာယာခပ်သွားပုံပါဘဲ။ ”ဟဲ့ ဟဲ့” အော်ပြီး လွတ်လိုလွတ်ငြား ရုန်းပါတယ်။ ရွှေရ ကျန်လက်တစ်ဘက်နဲ့ ထဘီကို ဆွဲချွတ်တာ၊ ကျွတ်ကျ လာပါတော့တယ်။ အပျိုကြီး လှမ်းဆွဲပေမဲ့ မမီတော့ဘဲ ထဘီက ကြမ်းပြင်ပေါ် ကွင်းလုံး ကျွတ်ပုံသွားပါတယ်။ အပျိုကြီးတကိုယ်လုံး အဝတ်အစား လုံဝ မရှိတော့ ပါဘူး။ ရွှေရ အပျိုကြီးကို ပွေ့ပြီး အခန်းထဲက မအဲရဲ့ ကုတင်ပေါ် တင်ပါတယ်။ အပျိုကြီးက ခပ်ပိန်ပိန်မို့ ရွှေရအဖို့ ပွေ့ရတာ မခက်ပါဘူး။ ကုတင်ပေါ် ခြေထောက်နှစ်ချောင်း တွဲလောင်းချ ထိုင်နေတဲ့ အပျိုကြီးရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ရွှေရ ဆွဲဖြဲ လိုက်ပါတယ်။ အပျိုကြီးက ရှက်လို့သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်ဝါးနဲ့ ဖုံးအုပ်ထားပါတယ်။ ရွှေရ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ဖောင်းကြွတင်းမောက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သေသေချာချာ ကြည့်ပါတယ်။ စောက်မွေး နုနုပျော့ပျော့တွေ ဆီးစပ်အရင်းပိုင်းနားမှာ ထူထပ်စွာ ပေါက်နေတဲ့အပြင် စောက်ပပ်နုတ်ခမ်းသား နှစ်ဘက်အပေါ်မှာလဲ ခပ်ကျဲကျဲပေါက်နေပါတယ်။ စောက်မွေးတွေက ရှည်ပေမဲ့ ကြမ်းတမ်းမှုမရှိဘဲ ပျော့နေတာ။ ထိုးထိုးထောင်ထောင်မဖြစ်ဘဲ စောက်ပပ်ကြီးပေါ် ပိပိပြားပြား ကျနေတာပါ။ စောက်စိကတော့ စောက်ပပ် အလယ်လောက်မှာ ပြူတစ်ထွက်နေတာ ငေါက်တောက်ကြီး တောင်နေပါတယ်။
ရွှေရ အညို ရောင်သမ်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ် နုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သေချာဖြဲလိုက်တယ်။ ဒီအခါ နီရဲရွှဲစိုနေတဲ့ စောက်ပပ်အတွင်းသား နုနုတွေ ပြူတစ် ထွက်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်က အရည် လေးတွေတောင် စိုနေပြီ။ ရွှေရ သူ့မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်ကြီးအနား တိုးကပ်ပြီး လျှာဖျားနဲ့ ပွတ်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။ စောစောက ဘာမှမဖြစ်သလို ဟန်လုပ်နေတဲ့ အပျိုကြီး ရွှေရရဲ့ ကြမ်းရှပူနွေးတဲ့ လျှာအတွေ့ကြောင့် တကိုယ်လုံး ရှိန်းတိန်းတိန်းဖြစ်သွားပြီး ကုတင်ပေါ် လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်ကို ထောက်ပြီး ရင်ကို မော့၊ ခါးကို ကော့ပေးပါတော့တယ်။ ကြမ်းရှတဲ့လျှာဖျား နွေးနွေးကြီးက စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နုနုတွေကို ပွတ်ဆွဲမွေဆွ ရက်ပေးတဲ့အခါ တကိုယ်လုံး ရှိရှိသမျှ ကာမ အကြောတွေကို လှုပ်နှိုးလိုက်သလိုဖြစ်ပြီး အပျိုကြီး မျက်နှာတခုလုံး အနေခက်လို့ ရှုံ့မဲ့နေပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ တွန့်လိမ်ကော့ပျံ နေပါတယ်။
“ပလပ် ပလပ် ပြတ် ဗျစ်” ရွှေရ အဖုတ်ကြီးကို ရက်ပေးရင်း အစိကို ပါ ဆွဲစုတ်လိုက်တော့ “အာ အီး အင့် အား” အပျိုကြီး တကိုယ်လုံး တွန့်တွန့်လူးကာ အသည်းအထန် ညည်းးညူ လာပါတယ်။ နို့နှစ်လုံး ကလဲ အနည်းငယ် တင်းလာပြီ။ ရွှေရ စောက်ခေါင်းပတ်လည်မှာရှိတဲ့ အတွင်းသား နုနုတွေကို “ရှလွတ်” ကနဲ စုတ်ယူလိုက်တာ “အား အာ အီးလေးလေး၊ ကျွတ် ကျွတ်” အပျိုကြီး ကော့တက်သွားပါတယ်။ အရည်တွေလဲ ပစ်ကနဲ စောက်ခေါင်းထဲက ထွက်ကျလာတယ်။ ရွှေရ စောက်ဖုတ်ကြီး အလယ်ခေါင်မှာ ဖြဲထားတဲ့သူ့လက်နှစ်ဘက်ကို စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းထိပ်နားအထိ ပို့ပြီး သေသေချာချာဖြဲကြည့် လိုက်တော့ နီညို ရောင်သမ်းနေတဲ့ စောက်စိငုတ်ကြီး ပြူးထွက်နေတာတွေ့ရပါတယ်။ ရွှေရ စောက်စိငုတ်ကြီးကို လျှာဖျားထိပ်နဲ့ ထိုးကြည့်တဲ့အခါ အပျိုကြီးတကိုယ်လုံး အကြောမှန်သမျှ ဖြိုးကနဲ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ရွှေရ စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို ချိုချင်စုတ်သလို တပြွတ်ပြွတ်စုတ်ပေးလိုက်တာ အပျိုကြီး ငရံ့ပြာလူး ဆတ်စလူးခါသွားပြီး ပါးစပ်က “အင် အာ အူး အီး” ညည်းသံပေါ်လာပါတယ်။ ရွှေရ စောက်စိကို ဆက်တိုက်ဆိုသလို ငုံလိုက် စုတ်လိုက် လုပ်နေတာ၊ အပျိုကြီး ခေါင်းကို နောက်ပြန် မော့ထားရင်း၊ ပါးစပ်က ဟပြီး အသက်ရှုနေရသလို၊ နီု့အုံနှစ်မြွှာကလဲ ဖားဖိုထိုးနေသလို နိမ့်/မြင့် လှုပ်ရှားနေပါတယ်။ နောက်တော့ အပျိုကြီး ပျော့ခွေသွားကာ တချီပြီးသွားပုံရပြီး အိပ်ရာပေါ် လဲကျသွားပါတော့တယ်။
ရွှေရ အပျိုကြီးရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ကုန်းမှုတ်နေရာက ကပြာကရာ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး အပျိုကြီးရဲ့ ပေါင််နှစ်ချောင်းကို ဆွဲဖြဲကာ ရင်ဘတ်အထိ တွန်းဖိလိုက်ပါတယ်။ ပြီးလီးတန်ထိပ်ဖူးကြီးနဲ့ စောက်စိကို ပွတ်ထိုးလိုက်တာ “အမလေးလေး အား ရှီး” အပျိုကြီး ကော့တက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးက ပွင့်အန်ပေါက်ကွဲလုမတတ် ဖောင်းကြွလာပါတယ်။ ရွှေရ လီးကို လက်နဲ့သေသေချာချာကိုင်၊ စောက်စိကို ဖိပြီး နှိပ်သွင်းလိုက်တာ “ဖလွတ်” ဆိုပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းထဲ နစ်ဝင်သွားပါတော့တယ်။ အပျိုကြီးရဲ့ ဒူးဂေါင်းနှစ်ဘက်က ရင်ဘတ်ပေါ်ထိရောက်နေလို့ ဖင်က အိပ်ရာပေါ်မှာ ကြွတက်နေပါတယ်။ ရွှေရ စောက်ဖုတ်အပေါ် လီးကို အတည့်ဝင်အောင် ပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးပါတယ်။ အပျိုကြီးလဲ မရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ ကာမအရသာထူးကို ဟန်မဆောင်နိုင်ဘဲ ခံစားပါတော့တယ်။ စေက်ခေါင်းက ရွှေရ လီးနဲ့ဆို အတော်ကြပ်နေလို့ အပျိုကြီး နဲနဲတော့ ခံရခက်နေတာ။ “အာ ရွှေရရယ်၊ တအားကြီး မလုပ်ပါနဲ့ဟာ၊ နဲနဲလျော့ပါဦး” အပျိုကြီး တောင်းပန်နေတာပါ။ ကြပ်သာကြပ်တာ၊ စောက်ခေါင်းထဲမှာက အရည်တွေ ရွှဲစိုနေပါတယ်။ အပေါက်က ကျဉ်းနေလို့အသံတော့ မထွက်ပါ။
ရွှေရ ပထမတော့ မှန်မှန်လေး လိုးပေးနေပါတယ်။ အပျိုကြီးလဲ ရွှေရ လက်ကို အားပြုကိုင်ပြီး ဖင်ကို တချက်တချက် ကော့တင်ပေးရှာပါတယ်။ အရမ်းကြီး သိသိသာသာတော့ ကော့မတင်ရဲဘူးထင်ပါတယ်။ အခုမှ အစဆိုတော့ ရှက်နေတာပါ။ အပေါက်ကျဉ်းလို့လိုးရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလို့ ရွှေရ အချိန်ကြာကြာ မလိုးနိုင်ဘဲ ခဏလေးနဲ့ အရည်ထွက်ချင်လာပါတယ်။ ဒီတခါတော့ ရွှေရ လည်သွားပြီ။ ဒါကြောင့် လီးကို ကပြာကရာ ဆွဲနုတ်ပြီး အပြင်မှာ အရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ရွှေရ အရည်တွေ အပြင်မှာ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး အပျိုကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့ သူလဲ ပြီးတဲ့ပုံပါဘဲ။ “ဒေါ်လေးရယ်၊ ကျွန်တော့်ကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့၊ ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ လို့ပါ” ရွှေရ ခေါင်းခေါက်ပြီးမှ ကန်တော့ ပါ လုပ်နေသေး။ “တောင်းပန်မနေပါနဲ့ရွှေရရယ်၊ ဒေါ်လေးလဲ မင်းကို သဘောကျလို့မငြင်းတာ ပေါ့၊ မအဲတော့ မသိစေနဲ့နော်”
ဒိနောက်မှာ ရွှေရ ဒေါ်လေးနဲ့ လစ်ရင်လစ်သလို စခန်းသွားကြပါတယ်။ ဒေါ်လေးက အရင်ကဖြစ်ခဲ့တာတွေ ရွှေရကို ဝန်ခံပါတယ်။ ဘာပြုလဲဆိုတော့ ရွှေရက ဒေါ်လေးကို သူအနိုင်ကျင့်မိတာဘဲလို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး လက်ထပ်ယူပါမယ် ပြောနေလို့၊ ဦးကံပေး ဒေါ်အေးယူတို့ ကျေးဇူးကို ထောက်ထားပြီး (သူ အပျို မဟုတ်တော့ တဲ့အကြောင်း၊ အရင်က ဒီလိုမျိုးယောကျၤား ၃ ယောက်နဲ့နေခဲ့ဘူးကြောင်း၊ ဒါကြောင့် သူ့ကို ညှာမနေဘဲ မအဲကို သာ တရားဝင်လက်ထပ်ယူဖို့) ငြင်းဆန်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ဘဲ ရွှေရနဲ့မအဲ ဦးကံပေး ဒေါ်အေးယူတို့ကို အသိပေးပြီး တရားဝင် လက်ထပ်ယူခဲ့ပါတယ်။ မအဲနဲ့လက်ထပ်ပြီးတာ နဲ့ဒေါ်လေး ရွှေရတို့နဲ့ အတူမနေတော့ဘဲ မော်လမြိုင်ကို ပြန်လိုက်သွားပါတော့တယ်။ ပြန်သွားပြီး ဘာမကြာ ဒေါ်လေး ဦးကံပေးရဲ့ လက်အောက်က မုဆိုးဖို မြောင်းအင်စပက်တော် တစ်ယောက်နဲ့ ယူသွားပါတော့တယ်။ ဇာတ်လမ်းရှုတ်နေမှာစိုးလို့ အပြီး ဖြတ်သွားတာပါ။
ကျေးရွာအုပ်ချုပ်ရေးမှုးက ရွေးကောက်ပွဲ မဲစာရင်း တွေ မြို့နယ်ကော်မရှင်ရုံးကို သွားပို့ရာမှာ ဖိုးခင်ကို အဖော်ခေါ်ပါတယ်။ သူနဲ့ဖိုးခင်က ငယ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ အနိုင်ကျင့်နေကျလူမို့ ခေါ်တာပါ။ ဖိုးခင်ကလဲ သူကြီးနဲ့ပေါင််းပြီး ဆယ်အိမ်ခေါင်း +ီးထင် ဆိုတဲ့လူစားမို့ မငြီးမငြူ လိုက်တာပါ။ မြို့ရောက်လို့ ကော်မရှင်ရုံးမှာ စာရင်း ဇယားစာရွက်တွေပေးပြီး ပြန်မယ်အလုပ်မှာ ကော်မရှင်ဥက္ကဋ္ဌက အနီးနားက ရွာဥက္ကဋ္ဌတစ်ယောက်ဆီ စာရွက်စာတမ်းတချို့ ပေးလိုက်စရာရှိလို့ ခဏစောင့်ပေးပါ မေတ္တာရပ်ခံတာ နဲ့ စောင့်နေတုန်း စိတ်ဝင်စားစရာ သွားကြုံရတာပါ။ ကော်မရှင်ရုံးက စာရေးလေးတွေ မဲစာရင်း ပြုစုနေတာ ကို ကြားလိုက်ရတာမို့ပါ။ တစ်ယောက်က ဖတ်ပြတာ ကို နောက်တစ်ယောက်က ကွန်ပြူတာ စာရိုက်နေကြတာ။
စဉ် (၄၀) ဦးရွှေရ ကျား ၅၄ နှစ် (ဘ) ဦးပတ်တီး (မိ) ဒေါ်ကော့စဉ် (၄၁) ဦးရွှေဘော် (ခေါ်) ဂဋ္ဌုန်ကြီး ကျား ၃၅ နှစ် (ဘ) ဦးရွှေရ (မိ) ဒေါ်အေးယူစဉ် (၄၂) ဦးရွှေလှော် (ခေ) ဂဋ္ဌုန်ငယ်
“ရွှေဘော်လား၊ ရွှေလှော်လား” မှားတယ်ထင်လို့ ကွန်ပြူတာ ရိုက်နေတဲ့ စာရေးက မရိုက်သေးဘဲ သေချာအောင် မေးတာ။ “မဟုတ်ဘူး၊ ပထမ ရွှေဘော်၊ နောက်ဟာက ရွှေလှော်၊ တစ်ယောက်စီ” မဲစာရင်း ဖတ်ပြတဲ့ စာရေးက ပြန်ဖြေတာ။
စဉ် (၄၂) ဦးရွှေလှော် (ခေါ်) ဂဋ္ဌုန်ငယ် ကျား ၃၅ နှစ် (ဘ) ဦးရွှေရ (မိ) ဒေါ်အေးကြည်စဉ် (၄၃) ဦးရွှေမော် (ခေါ်) ဂဋ္ဌုန်လေး ကျား ၃၄ နှစ် (ဘ) ဦးရွှေရ (မိ) ဒေါ် တင်တင်နွယ်
“ဘာနံမည်တွေလဲ မသိပါဘူး၊ ဂဋ္ဌုန်ကြီးရော၊ ဂဋ္ဌုန်လေးရော၊ ရှုတ်နေတာဘဲ” ကွန်ပြူတာ ရိုက်တဲ့ စာရေးက ရယ်ရင်း ပြောတယ်။ ရုံးခန်းထဲမှာ ရှိနေကြတဲ့ ဖိုးခင်နဲ့ သူကြီး (ဖိုးခင်တို့ကျေးရွာအုပ်ချုပ်ရေးမှုး)လဲ ရယ်တာ ပေါ့။ ဒီတော့ မှ ကော်မရှင်ဥက္ကဋ္ဌ က “မရယ်ကြနဲ့ဗျ။ ဦးရွှေရဆိုတဲ့ ပုဂ္ဂိုယ်ကြီးက (ရွှေရ နှင့်သား များ သတ္တုတူးဖော်ရေးကုမ္မဏီ) ဆိုပြီး ဒီနယ်မှာ တန်စတင်သတ္တု အကြီးအကျယ်လာပြီးတူးနေတာ။ အခုဟာက မဲပေးဖို့ မန္တလေးမပြန်ချင်တာနဲ့ ဒီမှာပုံစံ (၃) နဲ့စာရင်း လာတင်တာ” “ရယ်တာ တခြား မဟုတ်ဘူး ဥက္ကဋ္ဌကြီးရဲ့၊ ဦးရွှေရ သား (၃) ယောက်က အမေနံမည်တွေက တစ်ယောက်စီ၊ ပြီးတော့ တစ်ယောက်အသက်နဲ့ နောက်တစ်ယောက် အသက်ကလဲ အတူတူမို့” ဖိုးခင်စကား အဆုံးမှာ ဥက္ကဋ္ဌက “မိန်းမတစ်ယောက်စီက မွေးတာဗျ။ ခင်ဗျားစိတ်ဝင်စားရင် ကျွန်တော် ဦးရွှေရနဲ့ခင်ပါတယ်။ သူ့ရုံးကို လိုက်ပို့ပြီး မိတ်ဆက်ပေးပါ့မယ်”
ကော်မရှင်ဥက္ကဋ္ဌ ပြောတော့ ဖိုးခင် ဦးရွှေရကိုတွေ့ဘူးချင်လာတယ်။ ဒါကြောင့် “သူကြီး၊ မင်းပြန်ရင်ပြန်နှင့်၊ ငါတော့ ဦးရွှေရနဲ့တွေ့ပြီး စကား စမြည်ပြောဦးမယ်” နေ့ခင်းထမင်းစား ရုံးဆင်းကြတော့ ကော်မရှင်ဥက္ကဋ္ဌက ဖိုးခင်ကို ဦးရွှေရ ရှိနေတဲ့ကုမ္မဏီရုံးခန်းကို လိုက်ပို့ပေးပြီး တခါထဲ မိတ်ဆက်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ဦးရွှေရကလဲ ဖိုးခင်ကို ဖော်ဖော်ရွေရွေပါ။ သူက ဖိုးခင်ထက် (၁၀) နှစ်ကျော်ကြီးတာမို့ ဖိုးခင်က အကို ကြီးလို့ခေါ်ပါတယ်။ “ကျွန်တော် ရုံးမှာ နံမည်တွေ ကြား လိုက်ကတည်းက အကို ကြီးကို စိတ်ဝင်စားသွားတာ၊ နံမည်တွေက အဆန်းဖြစ်နေလို့” “အေးဗျ၊ နံမည်တွေက ဆန်းဆို၊ ကျွန်တော့်အဖြစ်ကလဲ လူတကာနဲ့မတူဘဲ ကိုး ကို ဖိုးခင်ရယ်” ဦးရွှေရ ကပြောပါတယ်။ “အကို ကြီးရယ်၊ ကျွန်တော်က ဒိုးပင်ဖိုးခင် ဆိုပြီး အွန်လိုင်းမှာ စာလေးဘာလေး ရေးပါတယ်။ အကို ကြီးဘဝကို သိခွင့်ရှိမယ်ဆို သိလိုပါတယ်” “သိချင်ရင် ရပါတယ်ဗျာ၊ ဖုံးကွယ်စရာမရှိပါဘူး။ ကို ဖိုးခင် အချိန်ပေးနိုင်ရင် ပြောပြပါ့မယ်”
ဦးရွှေရကြီးက ဖိုးခင်ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် သူ့ဘဝဇာတ်ကြောင်းကို ပြန်ပြောင်းပြောပြလို့ အခုလို အချစ်တက္ကသိုလ် မှာ ဖိုးခင် ရေးတင်နိုင်တာပါ။ အဲဒီနေ့က ဦးရွှေရကြီးနဲ့ဖိုးခင် နေ့ခင်း (၁၂) နာရီက စပြီးစကား ပြောကြတာ ညနေ (၅) နာရီအထိဘဲ။ ဖိုးခင်ပြန်ကာနီးမှာ အသက် (၄၀) ဝန်းကျင် မိန်းမတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး “ဦးလေး၊ ရေချိုးတော့လေ၊ ထမင်းစားကြရအောင်” မိန်းမက ခန့်ခန့်ချောချောပါ။ ဦးလေးလို့ခေါ်ပေမဲ့ တူမတော့ မဟုတ်လောက်ဖူး၊ ပြောနေဆိုနေပုံက တမျိုးဘဲမို့ ဖိုးခင်က “ကဲ အကို ကြီးရေ၊ ပြန်ပါဦးမယ်၊ အကို ကြီးတူမက လာပြောနေပြီ” ဖိုးခင် ဘာကို ဆိုလိုတာ ဦးရွှေရကြီးက ရိပ်မိတယ်ဗျ။ ပြုံးပြီး “တူမ မဟုတ်ပါဘူး ကို ဖိုးခင်ရဲ့၊ မယားပါ” “ဗျာ” ဖိုးခင် ဘာပြောလို့ပြောရမှန်း မသိတော့ဘူး။ “သူက မအဲရဲ့ သမီးလေ၊ မအဲက ဆုံးကာနီးမှာ တခြားနောက်မိန်းမ မယူရဘူး၊ သူ့သမီးနဲ့ဘဲ ပြန်ယူရမယ်လို့ အတင်း ကတိတောင်းလို့” မအဲဆိုမှ ဖိုးခင်သတိရပြီး “အော် ဒါနဲ့အကို ကြီး၊ မအဲနဲ့သား တစ်ယောက် ရသေးတယ်လေ၊ သူ့နံမည်က” “ရွှေမော် (ခေါ်) ဂဋ္ဌုန်လေးလေ၊ မအဲနံမည်အရင်း က တင်တင်နွယ်”
ဖိုးခင် ဦးရွှေရ ဆီကအပြန်မှာတွေးစရာတွေ တပုံတပင်ကြီးနဲ့ပါ။ ဂဋ္ဌုန်ညီအကို (၃) ယောက်က ဦးရွှေရရဲ့ သားတွေချည်းမို့ ညီအကို တော်ကြတယ်။ ဂဋ္ဌုန်ကြီး၊ ဂဋ္ဌုန်ငယ် တို့ရဲ့ အမေတွေက ညီအမဝမ်းကွဲမို့ သူတို့ချင်း ညီအကို ဝမ်းကွဲတော်ကြတယ်။ ဂဋ္ဌုန်ကြီးအမေက ဒေါ်အေးယူမို့ ဂဋ္ဌုန်ကြီးနဲ့ မအဲက မောင်နှမ တော်တယ်။ ဒိဆို ဂဋ္ဌုန်ကြီးနဲ့မအဲကမွေးတဲ့ ဂဋ္ဌုန်လေး တူအရီး တော်ပြန်ရော။ ပိုဆိုးတာ က မအဲရဲ့ သမီးကို ဦးရွှေရကြီးက နောက်ဆုံးမယားအဖြစ် ယူထားပြန်တော့ ဂဋ္ဌုန်ကြီးက တူမတော်တဲ့မိထွေးကို အမေလေး လို့ခေါ်ဖို့ရာ၊ ဂဋ္ဌုန်လေးက အမတော်တဲ့မိထွေးကို အမေလေး လို့ခေါ်ဖို့ရာ၊ လွယ်တော့ မလွယ်လောက်ဘူး နော။ ဘယ်လို ခေါ်ကြရင်ကောင်းမလဲ။
ပြီးပါပြီ။ SHARE

Labels