” အား ရွီး ကျွတ် “
သင်ဇာ့ပါးစပ်ကနေ ညည်းညူ သံတွေတရစပ်ထွက်ပေါ်နေသည်။
ယောက်ျားဖြစ်သူ ကိုမင်းနှင့်လက်ထပ်ပြီးလို့ သုံးနှစ်လောက်ကြာတာတောင် ဒီလောက်ထူးကဲတဲ့ အရသာကို သင်ဇာမခံစားဖူးသေး။
အဘိုးကြီးဦးရဲဝင်း၏လျှာစွမ်းကကောင်းလှသည်။
တစ်နှစ်လောက်အိပ်ယာထဲလဲနေပြီး လွန်ခဲ့သည့်တစ်လလောက်မှ နာလန်ပြန်ထူလာသည့် ခြောက်ဆယ်ကျော်အဖိုးကြီးဆိုတာ ယုံနိုင်စရာမရှိ။
သင်ဇာ့ပေါင်ကြားက အမွှေးပြောင်အောင်ရိတ်ထားသည့် အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လျှာဖျားလေးကိုစုပြီးထိုးသွင်းလိုက် လျှာပြားကြီးနှင့် ထိုးယက်လိုက်နှင့် ပညာစွမ်းပြနေလေသည်။
သင်ဇာကတော့ အဖုတ်ယက်မခံဖူးသူပီပီ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ အဘိုးကြီးဦးရဲဝင်း၏ဖွေးဖွေးဖြူ နေသည့် ခေါင်းကို သူမပေါင်ကြားထဲအတင်းဖိသွင်းနေမိသည်။
ဒီကြားထဲအားမလိုအားမရ ဦးရဲဝင်း၏ဆံပင်ဖြူ တွေကိုပွတ်သပ်နေမ်ိသေးသည်။
ယောက်ျားရပြီးသူပီပီ သင်ဇာ လင်ဖြစ်သူကိုရဲလိုးတာခံဖူးပေမဲ့ ဒီလိုတော့ အဖုတ်ယက်မခံဖူးသေး။
အပြာကားတွေထဲမှာပဲ အဖုတ်ယက်တာကိုမြင်ဖူးသည်။
ယခုတော့ အသက်ခြောက်ဆယ်ကျော် အိပ်ယာထဲကနာလန်ထူခါစ သူစိမ်းအဘိုးကြီးတစ်ယောက်၏ပယ်ပယ်နယ်နယ်အဖုတ်ယက်တာကိုခံနေရသည်။
သို့သော်လဲ သင်ဇာ့မှာငြင်းဆန်နိုင်စွမ်းမရှိတော့။
ရှက်လဲမရှက်နိုင်ပဲ အသွေးအသားဆန္ဒတွေက အသိစိတ်ကိုအနိုင်ယူသွားပြီမို့ သူမ၏ပေါင်ကားကို အစွမ်းကုန်ဖြဲထားပေးရင်း အဖုတ်ယက်ခံနေမိသည်။
သင်ဇာ့၏ အဖြူ ရောင်အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက ဒူးခေါင်းနားထိဆွဲချွတ်ခံထားရသည်။
သင်ဇာ့ခါးကထဘီမှာလဲ ဗိုက်ပေါ်ထိလှန်တင်ခံထားရပြီး သင်ဇာကိုယ်တိုင်လဲ နံရံကိုကျောမှီကာ အဖုတ်ယက်ခံနေရခြင်းဖြစ်သည်။
ဒီလိုထဘီလှန်တင်ပြီး အဖုတ်ယက်တာမျိုးကို ယောက်ကျားဖြစ်သူ ကိုမင်းဆီကရဖို့မလွယ်။
အဘိုးကြီးဦးရဲဝင်းကတော့ ဘုန်းနိမ့်မှာလဲ ကြောက်မည့်ပုံမပေါ်။
နို့ဆီငတ်နေသည့် ကြောင်ကလေး နို့ဆီယက်သလို သင်ဇာ့အဖုတ်ကို အတင်းယက်နေလေသည်။
အဘိုးကြီးဦးရဲဝင်း၏လျှာစွမ်းက တဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာသလို သင်ဇာတစ်ယောက်လဲ အသွေးအသားတွေဗြောင်းဆန်နေပြီး ခေါင်းကိုဘယ်ညာရမ်းရင်းတစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်နေသည်။
သင်ဇာအဖုတ်ယက်မခံဖူးမှန်း ရိပ်မိသည့် အဘိုးကြီးဦးရဲဝင်းကလဲ ပညာကုန်သုံးရင်း သင်ဇာ့စအိုဝလေးကိုပါ လက်ချောင်းလေးထိုးသွင်းလိုက်လုပ်နေရာ မကြာမီသင်ဇာတစ်ယောက် ထူးကဲသည့်အတွေ့အကြုံသစ်တွေကိုခံစားရင်း တစ်ချီပြီးသွားလေတော့သည်။
အဘိုးကြီး၏ခေါင်းကိုသူမပေါင်ကြားထဲ အတင်းဖိသွင်းထားမိရာ သူမ၏ကာမရည်ကြည်တွေက အဘိုးကြီးမျက်နှာမှာပေကျံကုန်သည်။
ဦးရဲဝင်းကတော့ စ်ိတ်ဆိုးဟန်မတူ။
သင်ဇ့ာပေါင်ကြားကကာမရည်ကြည်တွေကို တစ်စက်မကျန်လျှာနှင့်ယက်နေရာ သင်ဇာအားနာသလိုလို ရွံသလိုလိုဖြစ်သွားသည်။
စောစောကတော့ မခံစားဖူးသည့်အရသာကိုခံစားနေရသည့်အတွက် ရှက်လို့ရှက်ရကောင်းမှန်းမသိဖြစ်နေပြီး ယခုအထွတ်အထိပ်ရောက်ပြီးသွားတော့မှ သင်ဇာမျက်နှာတွေပူထူကုန်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးရှက်စိတ်ကစိုးမိုးနေသည်။
အထာနပ်သည့် အဘိုးကြီးဦးရဲဝင်းကပဲ ဒူးထောက်ပြီး အဖုတ်ယက်နေရာကထလာကာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသည့် သင်ဇာ၏နို့တွေကို အကျီပေါ်ကနေဆုပ်နယ်လေသည်။
စောစောကမှ အဖုတ်ယက်ခံရပြီး ယခုနို့ကိုင်ခံရသည့်အတွက် သင်ဇာအသိစိတ်ပြန်ဝင်လာပြီး ရုန်းဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ မရ။
အဘိုးကြီးဦးရဲဝင်းက လိမ္မာပါးနပ်စွာပင် သင်ဇာ့၏အပေါ်အကျီကြယ်သီးတွေကို အလျင်အမြန်ချွတ်ကာ နို့တွေကို ကလေးတစ်ယောက်လို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်စုပ်လေသည်။
လက်နှစ်ဖက်ကိုလဲ အနားမေပးပဲ သင်ဇာ့ဖင်တွေကိုအတင်းပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေလေရာ သင်ဇာတစ်ယောက် အထိအတွေ့မှာသာယာပြီး ရုန်းမထွက်နိုင်ဖြစ်နေလေသည်။
သင်ဇာ့နို့တွေကလဲ ထွားလှသည်။
ဘော်လီအကျီဝတ်လျက်သားနဲ့တောင် တင်းထွက်နေလေ့ရှိရာ ယခုလို ဘော်လီချွတ်ခံထားရသည့်အချိန်မှာတော့ မန်းမြို့တော်ပေါက်စီသဖွယ် ဖြူ ဖွေးတင်းရင်းနေလေသည်။
ခေဏေနတာ့ အဘိုးကြီးဦးရဲဝင်းလဲ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။
သင်ဇာ့လို အသက်နှစ်ဆယ့်ငါးကျော်ကျော် ဖြူ ဖြူ ဖွေးဖွေး တင်းတင်းရင်းရင်းလေးကို ထိတွေ့နေရသည်ဖြစ်ရာ စိတ်ကိုချုပ်တည်းမထားနိုင်တော့ပဲ သူ့ပုဆိုးကိုဆွဲလှန်တင်လိုက်လေသည်။
အိမ်နေရင်းမို့ အတွင်းခံမဝတ်ထားသည့်အတွက် ဦးရဲဝင်း၏ဂေါ်လီလီးကြီးက ဘွားခနဲပေါ်လာတော့သည်။
အထိအတွေ့မှာသာယာပြီး အသိညဏ်နှင့် တဏှာအာရုံလွန်ဆွဲနေသည့် သင်ဇာကတော့ ရှက်ရှက်နှင့် မျက်လုံးကိုဇွတ်မှိတ်ထားလေရာ ဂေါ်လီလီးကြီးကိုမတွေ့သေး။
တွေ့သာတွေ့လိုက်ရလျှင် ကြောက်ဖျားတောင်ဖျားသွားနိုင်လေသည်။
ဦးရဲဝင်းမှာငယ်စဉ်ထဲက အပျော်အပါးလိုက်စားသည့်သူဌေးသားပီပီ မိန်းမတစ်ကာနှင့်ပျော်ပါးဖူးသလောက် ဆေးကောင်းဝါးကောင်းလဲစုံခဲ့သလို လီးမြာလဲ ဂေါ်လီတွေတပ်ခဲ့ဖူးသူဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့်လဲ ယခုလို အသက်ခြောက်ဆယ်ကျော်အရွယ်မှာတောင် လီးအရွယ်အစားက တော်ရုံလူငယ်တွေဖြုံသွားလောက်သည့်အနေအထားဖြစ်သည်။
ဒီကြားထဲ ဂေါ်လီခြောက်လုံးကလဲ တပ်ထားသေးရာ အဖုအထစ်တွေနှင့် အသည်းယားစရာကောင်းနေတော့သည်။
အသက်ကြီးပြီမို့ လီးကချက်ချင်းတော့ တောင်မလာသည့်အတွက် ဦးရဲဝင်း သင်ဇာ့ညာလက်ကိုသူ့လီးပေါ်အသာလေးတင်ပေးလိုက်လေသည်။
ထိုအခါမြ သင်ဇာတစ်ယောက်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်မိလေရာ လန့်ဖြန့်သွားတော့သည်။
ဦးရဲဝင်း၏ဂေါ်လီခြောက်လုံးတပ်လီးကြီးက မတောင်သေးသည့်အနေအထားမှာတောင် အိပ်ပျော်နေသည့် မြွေကြီးတစ်ကောင်သဖွယ်ကြောက်ဖို့ကောင်းနေတော့သည်။
တစ်ချိန်ထဲမှာပင် ဦးရဲဝင်းက သင်ဇာ့၏အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းတစ်လျှောကိုလဲ သူ့လက်ချောင်းတွေနှင့်ကစားနေရာ သင်ဇာ့စ်ိတ်တွေမရိုးမယွဖြစ်လာပြီး ဦးရဲဝင်း၏လီးကြီးကိုမသိမသာစမ်းကြည့်နေမိသည်။
အပြာစာအုပ်တွေထဲမှာသာဖတ်ဖူးသည့် ဂေါ်လီလီးကြီးကိုစူးစမ်းချင်စိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ်လာသလို ခံကြည့်ချင်စိတ်လဲ ဖြစ်ပေါ်နေပြီး ဦးရဲဝင်းနူးနှပ်ထားသည့် အစွမ်းကြောင့်လဲ အဖုတ်ကယားနေလေသည်။
ထို့ကြောင့် လက္ကမသိမသာ ခပ်ပျော့ပျောသာရှိသေးသည့် လီးကြီးကိုကိုင်တွယ်စမ်းကြည့်ရင်း မကြာမီပင် လီးကြီးမှာသိသိသာသာတောင်လာလေသည်။
လူငယ်လူရွယ်တွေလောက်တော့ မတောင်တော့ပေမဲ့ အရွယ်အစားကတော့ သင်ဇာ့ယောက်ျားကိုမင်းလီး၏နှစ်ဆလောက်ပင်ရှိမည်ဟု သင်ဇာမှတ်ယူလိုက်မိသည်။
ဦးရဲဝင်းလဲ သင်ဇာ့သူ့လီးကိုစိတ်ဝင်စားနေမှန်းရိပ်မိသည့်အတွက် သင်ဇာ့ပေါင်တစ်ဖက်ကိုဆွဲမကာ သူ့လီးကြီးကိုသင်ဇာ့ပေါင်ကြားကအဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်လိုက်လေသည်။
ရုတ်တရက်အငိုက်မိသွားသည့် သင်ဇာတစ်ယောက်လီးကြီး၏အထိအတွေ့ကိုစတင်ခံစားလိုက်ရပြီး လန့်ဖြန့်သွားကာ ရုန်းရန်ကြိုးစားလေသည်။
သို့သော် နဂိုထဲက အဘိုးကြီးဦးရဲဝင်း၏အထိအတွေ့မှာသာယာပြီး ညွတ်ချင်သလိုလိုဖြစ်နေသည်မို့ အဖုတ်ထဲတစ်ရစ်ပြီးတစ်ရစ် မူလီစုပ်သလိုတိုးဝင်လာသည့် လီးကြီးကိုမငြင်းဆန်န်ိုင်ဖြစ်နေရပြန်သည်။
အဖုတ်ထဲမှာ လီးကြီးကပြည့်ကျပ်နေသည့်အတွက် ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်လီးအရသာကိုခံစားရစေလေသည်။
စောစောက တစ်ချီပြီးထားသည်မို့ အရမ်းလဲကျပ်မနေပဲ ကာမရည်ကြည်တွေက လီးဝင်သက်သာစေပြီး လီးပတ်လည်ကဂေါ်လီတွေ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကိုပွတ်ဆွဲသွားသည့်အရသာကလဲ အဖုတ်တစ်ခုလုံးကိုယားယံနေစေလေသည်။
သင်ဇာလောကကြီးကိုပင်မေ့ချင်သလိုလိုဖြစ်လာပြီး ပေါင်တွေကိုဖြဲကားထားရင်း လီးဝင်လွယ်အောင်လုပ်ပေးနေမိသည်။
လီးတစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ဝင်သွားသည်နှင့် ဦးရဲဝင်းခဏရပ်လိုက်ပြီး လီးကိုအပြင်နည်းနည်းပြန်ထုတ်လိုက်သည်။
နောက်တစ်ဖန်ပြန်သွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နှင့် တဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးရင်း အရှိန်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းတင်နေလေသည်။
မကြာမီလီးကြီးမှာတစ်ဆုံးထိဝင်လာပြီး သားအိမ်ကိုပင်သွားထောက်နေလေရာ သင်ဇာတစ်ယောက်အသက်ရှူ မှားမတတ်ဖြစ်သွားရသည်။
ကိုမင်းလိုးတာသာခံဖူးလေရာ ဒီလောက်ကြီးသည့် လီးကြီးနှင့် သင်ဇာမခံဖူးသေး။
အခုတော့ အဖုတ်တစ်ခုလုံးပြည့်ကျပ်နေသည့် လီးကြီးကြောင့် နာကျင်မှုထက် တင်းကျပ်ကျပ်အရသာကကောင်းလွန်းလှသည်။
နာတာကိုတောင် အမှုမထားနိုင်။
လီးကြီးအဖုတ်ထဲကထွက်သွားမှာကိုတောင် စိုးရိမ်နေမိသည်။
ဦးရဲဝင်းမှာ အသက်ကကြီးပြီမို့ ငယ်တုန်းကလောက်တော့ ထင်တိုင်းမကြဲနိုင်တော့လေရာ ကြာြက်ာမတ်တပ်မလိုးနိုင်။
ထို့ကြောင့် လီးကြီးကို သင်ဇာ့အဖုတ်ထဲကပြန်ဆွဲထုတ်ကာ အနားကကုတင်စောင်းမှာထိုင်လေသည်။
အဖုတ်ထဲက လီးကြီးထွက်သွားသည့် အားမလိုအမရဖြစ်သွားသည့် သင်ဇာလဲမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ကုတင်
စောင်းမှာပေါင်ကားပြီးထိုင်နေသည့် ဦးရဲဝင်းက သူ့လီးပေါ်
တက်ဆောင့်ရင် အချက်ပြလေသည်။
လီးကြီး၏အရသာကိုစွဲလမ်းနေပြီဖြစ်သည့် သင်ဇာလဲ မရှက်နိုင်တော့ပဲ ဦးရဲဝင်းခိုင်းသည့်အတိုင်း ဦးရဲဝင်း၏ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်ကာ ဦးရဲဝင်းလီးကြီးကိုတဖြည်းဖြည်းတက်ဆောင့်
လေသည်။
ဦးရဲဝင်းကလဲ အောက်ကနေအလိုက်သင့် ပြန်ကော့ပေးရင် သင်ဇာ့ရင်သားထွားထွားတွေကိုလဲ စို့ပေးနေလေရာ
သင်ဇာတစ်ယောက် အပြာကားထဲကမင်းသမီးတစ်ယောက်
လိုခံစားနေရလေသည်။
အကြောင်းမှာ ယောက်ျားဖြစ်သူကိုမင်းနှင့်လိုးသည့်အခါတွေမှာ ပက်လက်လှန်ပေါင်ဖြဲ၍သာအလိုးခံရလေ့ရှိပြီး အခုလိုအပေါ်ကတက်ဆောင့်ရင်း နို့စို့ခံရတာမျိုးကို အပြာကားထဲမှာသာကြည့်ဖူး၍ဖြစ်သည်။
ခေဏေနတာ့ သင်ဇာစိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အရှိန်မြှင့်ပြီးဆောင့်လေရာ နာလဲနာကောင်းလဲကောင်းနှင့် မကြာခင် သင်ဇာရော ဦးရဲဝင်းပါ အထွတ်အထိပ်ကိုရောက်သွားကြ
လေတော့သည်။
ဦးရဲဝင်း၏သုတ်ရည်တွေကိုလဲ သင်ဇာ့အဖုတ်ထဲပန်းထည့်လိုက်လေရာ သုတ်ရည်တွေမှာများလွန်းသဖြင့် အပြင်သို့ပင်စီးကျလာလေသည်။
ဦးရဲဝင်းလဲ အသက်ကြီးသူပီပီ အနည်းငယ်မောသွားပြီး
ကုတင်ပေါ်ပစ်လှဲကာအနားယူလေသည်။
သင်ဇာလဲဦးရဲဝင်းကိုယ်ပေါ်ပစ်လှဲရင်း ဦးရဲဝင်း၏သုတ်ရည်
တွေပေကျံနေသည့်လီးကြီးကိုဆော့ကစားနေမိသည်။
အမှန်တော့ ဦးရဲဝင်းမှာ လွန်ခဲ့သည့်တစ်နှစ်လောက်က
အိပ်ယာထဲလဲသွားပြီး သားသမီးတွေကလဲ
အလုပ်မအားကြသည့်အတွက် အချိန်ပြည့်အနီးကပ်သူနာပြု
ငှားထားလေ့ရှိသည်။
ဦးရဲဝင်းနာလန်ပြန်ထူလာပြီးနောက် ယခင်သူနာပြုက ထွက်သွားသည့်အတွက် ယောက်ျားရပြီးနောက်ပိုင်း အိမ်မှာပဲ အချိန်ကုန်နေသည့် သင်ဇာကအပိုဝင်ငွေရအောင်ဆိုကာ
လူနာစောင့်သဘောမျိုးလာလုပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ဦးရဲဝင်း၏သားသမီးတွေမှာ ဖအေဖြစ်သူနှင့်သိပ်မတည့်
သည့်အတွက် ဦးရဲဝင်းအတွက် သီးသန့်တိုက်တစ်လုံးနှင့်
ထားပြီး အိမ်ခွဲနေကြလေရာ ဦးရဲဝင်းအတွက်
လွတ်လပ်လှသည်။
ဒါကြောင့်လဲ ယခုလို ဦးရဲဝင်းက သင်ဇာ့ကို
အပိုင်ကြံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ခဏေနလို့ ဦးရဲဝင်းအမောပြေသွားပြန်တော့ နောက်တစ်မျိုးစပြန်သည်။
သင်ဇာက ကုတင်ပေါ် လေးဘက်ထောက်ဖင်ကုန်းကာ
ဦးရဲဝင်းက နောက်ကနေလိုးခြင်းဖြစ်သည်။
လိုးနေရင်းကလဲ သင်ဇာ့နို့တွေကိုလှမ်းကိုင်သည်။
ထိုနေ့ညနေက အိမ်ပြန်ချိန်ရောက်သည်အထိ သင်ဇာနှင့်
အဘိုးကြီးဦးရဲဝင်းလိုးဖြစ်ကြသည်။
အိမ်ပြန်ခါနီးမှာ သင်ဇာ့ယောက်ျားကိုမင်းက နယ်ကိုအလုပ်ကိစ္စပေါ်လာလို့ ခရီးသွားရမည်ဟုဖုန်းဆက်လာလေရာ
သင်ဇာအြက်ိုက်တွေ့သွားပြီး အိမ်မပြန်တော့။
ဦးရဲဝင်းနှင့် တစ်ညလုံးနည်းမျိုးစုံလိုးကြလေသည်။
နာလနၴူခါစေပမဲ့ တဏှာစိတ်ကြီးလှသည့် ဦးရဲဝင်းက
ကြက်ဥတွေ ငှက်ပျောသီးတွေစားကာ သင်ဇာ့ကိုတစ်ချီပြီးတစ်ချီ နားလိုက်လိုးလိုက်နှင့် ပညာကုန်သုံးကာပုံစံမျိုးစုံလိုးလေသည်။
ခြံစောင့်လင်မယားရှိပေမဲ့ ဦးရဲဝင်းမခေါ်လျှင် အိမ်ထဲသို့
မလာရဲပဲ ခြံထဲမှာပဲနေရလေရာ ဦးရဲဝင်းနှင့်သင်ဇာ့အတွက် လွတ်လပ်လှသည်။
ဒီလိုနှင့် နောက်နေ့တွေမှာလဲ သင်ဇာနှင့်ဦးရဲဝင်း
နေ့စဉ်လိုးကြလေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
