ကျွန်တော် ဘုမိ အပစ်ရှိ

မိုးဟိန်းကို ယုံစားပြီး လိုက်ပြေးလာမိတာ မှားပြီလားဟု ယုဇနနောင်တရနေသည်။ အရက်မူးရင်ရန်ရှာတတ်သည့်လင်ဖြစ်သူ အောင်ခင်ကိုစိတ်ကုန်ပြီး အရင်ထဲကကြာကူလီဟု နာမည်ကြီးသည့် မိုးဟိန်းနှင့်မူဆယ်ဘက်ကိုလိုက်ပြေးလာပြီး မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားပိုင်သည့် မြို့စွန်ကခြံတစ်ခြံမှာအတူနေကြသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားကတော့ မြို့ထဲမှာနေတာမို့ မြို့စွန်ခြံထဲမှာ လွတ်လပ်လှသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားကလဲ မိုးဟိန်းအကြောင်းသိနေပြီမို့ အပျိုကိုခိုးလာတာလား အအိုကိုခိုးလာတာလားပင်မေးမနေတော့။ မိုးဟိန်းကလဲ ယုဇနကိုမူဆယ်ထိခိုးလာပြီးထဲက နေ့ရောညပါ လိုးသည်။ သေးပေါက်ချိန်ပင်မပေး။ သူကိုယ်တိုင်လဲ အားဆေးတွေ ကြက်ဥတွေ စပါကလင်တွေသောက်ရုံသာမက ရိုးရာတိုင်းရင်းဆေးတွေကာမအားတိုးဆေးတွေပါသုံးကာ ဆေးအစွမ်းနှင့်လိုးလေသည်။ လိုးရင်လဲ ရိုးရိုးမလိုး ဖင်ရောအဖုတ်ရောပါးစပ်ပါစုံအောင်လိုးသည်။ သူမောလို့ခဏနားသည့်အချိန်မှာလဲ ယုဇနာမှာအနားမရ။အဖုတ်နှင့်ဖင်ကို လီးတုတွေ တွေတပ်ပေးထားလေ့ရှိသည်။ လင်ဖြစ်သူကိုတောင် ပစ်ပြီးလိုက်ပြေးလာခဲ့သည်မို့ ယုဇနခမျာလဲ မိုးဟိန်းကိုမလွန်ဆန်ရဲ။ မိုးဟိန်းပြုသမျှနုနေရသည်။ ပိုဆိုးတာကမိုးဟိန်းကသူ့သူငယ်ချင်းတွေကိုပါ ခြံထဲခေါ်လာပြီး အရက်အတူတူသောက်လေ့ရှိသည်။ သူငယ်ချင်းတွေရှေ့မှာလဲ မိုးဟိန်းကမရှောင်။ ယုဇနကိုဖင်တွေရင်တွေကိုင်တတ်သည်။ ယုဇနရှက်ပေမဲ့ မိုးဟိန်းကတော့ရှက်ပုံမရ။ မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေကြည့်ရတာလဲ ဒါတွေမြင်ရတာရိုးနေပုံရသည်။ ဘာမှထူးဆန်းပုံမရ။ မိုးဟိန်းအသောက်လွန်ပြီး အိပ်ပျော်သွားလျှင် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေက သူဇာကိုတစ်ယောက်တစ်လှည့်စီတက်လိုးလေ့ရှိသည်။ မြို့စွန်ကခြံထဲမို့ ယုဇနအော်ဟစ်အကူအညီတောင်းလို့လဲမရ။ မိုးဟိန်းဘေးမှာအသောက်လွန်ပြီးအိပ်ပျော်နေလျှက်သားနှင့် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေက ယုဇနကိုတက်လိုးလေ့ရှိသည်။ တစ်ခါတစ်ရံလဲ သူဇာ့ကိုကိုယ်လုံးတီးချွတ်ကာ ကခိုင်းပြီးသူတို့ကဘေးက သီချင်းတိုင်ပေးလေ့ရှိသည်။ တရားဝင်ယောက်ျားကိုပစ်ပြီး လင်ငယ်နှင့်လိုက်ပြေးခဲ့သူမို့ သူဇာလဲ မရှက်နိုင်တော့။

ဝက်မလေးသဖွယ် မိုးဟိန်းနှင့် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေ၏ အဖြေဖျော်ခံဘဝရောက်နေတော့သည်။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေအကြောင်းကို မိုးဟိန်းနိုးလာလို့လဲ ယုဇနမတိုင်ရဲ။ ရှက်တာကြောင့်လဲ ပါသလို မိုးဟိန်းကြည့်ရတာလဲ တိုင်လဲ ထူးမည့်ပုံမပေါ်။ မိုးဟိန်းနှင့် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေက ဒီလိုလုပ်နေကျလားလို့တောင် ယုဇနသံသယဝင်လာသည်။ နောက်နေ့တွေမှာ မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေကအဆင့်တက်လာသည်။ ဘေးချင်းကပ်ခြံထဲက ခြံစောင့်အဘိုးကြီးကိုပါခေါ်ပြီးယုဇနကိုလိုးခိုင်းလေ့ရှိသည်။ အဘိုးကြီးပေမဲ့ လီးကလဲ မသေးသလို အားကလဲ လူငယ်တွေထက် တစ်စက်မှမလျော့။နာရီဝက်လောက်ကိုမနားတမ်းလိုးနိုင်သည်။ ယုဇနမှာသာ ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက်ဖြစ်ပြီး ကျန်ခဲ့ရသည်။ မြို့စွန်ကခြံက မိုးဟိန်းတို့သူငယ်ချင်းတွေအတွက်သုခဘုံသဖွယ်ဖြစ်နေသည်။ စားလိုက်ကြသောက်လိုက်ကြ မူးလာလျှင် ယုဇနကိုတစ်ယောက်တစ်လှည့်တက်လိုးလိုက် အောကားတွေထဲက အတိုင်းအစမ်းထွင်ပြီးလိုးလိုက် နှစ်ယောက်ညှပ်လိုးလိုက်လုပ်လေ့ရှိကြသည်။ နေ့ဘက်ရောက်ရင်တောင် အိမ်မပြန်ကြတော့။ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ မြို့ထဲအရက်သွားဝယ်သည့်တာဝန်ကိုယူပြီး နေ့ရောညပါသောက်လိုက်စားလိုက်မူးလိုက်ဖြစ်သည်။ ယုဇနခမျာလဲ တစ်နေ့လုံးအဝတ်ကိုမကပ်ရ။ ကိုယ်လုံးတီးကျွတ်နှင့် သူတို့လီးယားလာတိုင်းဖင်ကုန်းပေးရသည်။ လီးစုပ်ပေးရသည်။ပေါင်ဖြဲပေးရသည်။ မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေက တစ်ခါတစ်ရံ စော်တွေပါခေါ်လာတတ်သည်။ များသောအားဖြင့် ကြိုက်ကုန်းတွေ အခကြေးငွေပေးရသည့် ပြည့်တန်ဆာတွေဖြစ်သည်။ ထိုစော်တွေနှင့် ယုဇနကို အချင်းချင်းနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ခိုင်းသည်။ အဖုတ်ယက်ခိုင်းသည်။ သူတို့ကဘေးကနေ အရသာခံကြည့်ရင်း စိတ်ထန်လာလျှင် တက်လိုးကြသည်။ ယုဇန ယောက်ျားတစ်စု၏အဖြေဖျော်ခံပြည့်တန်ဆာမလေး တစ်ယောက်သဖွယ်ဖြစ်နေချိန်မှာ ယုဇနအစ်မကလျာက နောက်လင်နှင့်လိုက်ပြေးသွားသည့် ညီမဖြစ်သူကိုယုဇန၏တရားဝင်ယောက်ျားအောင်ခင်နှင့် နှစ်ယောက်သားလိုက်ရှာကြသည်။ နောက်တော့ ကြာကူလီမိုးဟိန်း၏သတင်းအစအနကိုရပြီး မိုးဟိန်းရှိသည်ဟုယူဆရသည့် မြို့ကိုထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ကလျာမှာယခင်ကကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး လင်ဖြစ်သူသငေ်္ဘာသားနှင့်ရပြီးထဲက ဆရာမအလုပ်ကထွက်လိုက်သည်။ ယောက်ျားဖြစ်သူ ထွန်းဇော်ကမ်းတက်သည့်အချိန်ကလွဲလျှင် အားလပ်နေသည်မို့ မတ်တော်သူ ယုဇနယောက်ျားအောင်ခင်နှင့်ပေါင်းကာ ယုဇနကိုလိုက်ရှာနေခြင်းဖြစ်သည်။

အမှန်တော့ ကလျာကိုယ်တိုင်လဲ အောင်ခင်ကိုသဘောမကျ။ အောင်ခင်နှင့် ယုဇနကအသက်ချင်းသိပ်မကွာပေမဲ့ တစ်ချိန်လုံးပုလင်းထောင်နေတတ်သည့် အောင်ခင်ကအရက်တန်ခိုးနှင့်အနည်းငယ်ရုပ်ရင့်သလိုဖြစ်နေသည်။ ယခုလိုမယားလင်ငယ်နှင့်ပါသွားသည့်အချိန်မှာတောင် အသောက်ကမပျက်။ ကလျာ့မျက်နှာကြောင့်သာ အရင်လောက်မသောက်ပဲထိန်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါတောင်ဘယ်အချိန်ခွက်ပုန်းချချလာသည်မသိ။ ပါးစပ်မှာအရက်နံ့လေးကသင်းနေတတ်သည်။ ကလျာလဲ ယောက်ျားဖြစ်သူကမြန်မာပြည်ပြန်မရောက်သေး။ မိဘဆွေမျိုးတွေကလဲ နယ်မှာမို့လို့ နယ်ကဆွေမျိုးတွေမသိခင် ယုဇနကိုပြန်ရှာမည်ဆိုသည့်အတွေးနှင့်သာ အောင်ခင်နှင့်အတူတူလိုက်ရှာနေခြင်းဖြစ်သည်။ အောင်ခင့်အကြည့်တွေက တစ်ချိန်လုံးသူမဖင်တေံရင်တွေမှာသာရောက်နေတတ်သည်ကို ကလျာသတိထားမိသည်။ ညီမဖြစ်သူကိုပြန်ရှာတွေ့ဖို့ကသာ ပထမဦးစားပေးမို့ အောင်ခင်နှင့်အတတ်နိုင်ဆုံးအဆင်ပြေအောင်ဆက်ဆံပေးနေရခြင်းဖြစ်သည်။ ညီမဖြစ်သူရှိကထဲက အောင်ခင်နှင့်ဆုံလျှင် ကလျာ့ဖင်တွေရင်တွေကို ခိုးခိုးကြည့်နေကျ ယ တစ်ခါတစ်လေ ယုဇနအိမ်သွားလည်လို့ လူလစ်တာနှင့် အောင်ခင်က ကလျာ့ဖင်ကိုသူ့ပုဆိုးအောက်ကလီးနှင့်မတော်တဆလိုလိုနှင့်ပွတ်ဆွဲသွားတတ်သလို လက်နှင့်လဲမတိတထိကိုင်လေ့ရှိသည်။ လင်ဖြစ်သူထွန်းဇော် ကမ်းကပ်လို့ မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်လျှင် ကလျာ့ကိုသေးပေါက်ချိန်တော်မရအောင်လိုးလေ့ရှိပေမဲ့ ကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာတော့ ကလျာ့ခမျာဆာလောင်မွတ်သိပ်လှသည်။ သူမကိုကြာကူလီနှိုက်ဖို့ ကြိုးစားနေသည့်ယောက်ျားပိုင်းလုံးတွေဆီစိတ်မညွတ်သွားအောင် မနည်းကြိုးစားနေခဲ့ရသည်။

ယခုလဲ ယခင်ထဲက သူမအပေါ်သဘောထားမရိုးခဲ့သည့် ညီမဖြစ်သူ၏လင် အောင်ခင်နှင့် နီးနီးကပ်ကပ်ခရီးသွားရင်း ကလျာစိတ်တွေဖောက်ပြားချင်သလိုဖြစ်နေသည်။ ဖြစ်ချင်တော့ မိုးဟိန်းနှင့် ယုဇနရှိနေနိုင်သည့်လို့သတင်းရသည့်မြို့ကိုရောက်တော့မိုးချုပ်နေပြီဖြစ်သည်။ ရန်ကုန်လိုရှုပ်ထွေးသည့်မြို့မဟုတ်ပေမဲ့ အချိန်ကလင့်နေပြီမို့ မနက်ကျမှရှာတော့မည်ဟုစိတ်ကူးကာ တည်းခိုးခန်းမှာအခန်းငှားကြသည်။ တည်းခိုခန်းတော်တော်များများကလူပြည့်နေပြီး ရသည့်တည်းခိုခန်းမှာလဲ နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းသာလွတ်တော့လေသည်။ တည်းခိုခန်းဝန်ထမ်းတွေက ကလျာနှင့်အောင်ခင်ကိုလင်မယားတွေမှတ်ပြီး ထိုအခန်းကိုယူရန်တိုက်တွန်းကြသည်။ တစ်နေ့လုံးခရီးပန်းလာသည့်အရှိန်နှင့် ကလျာလဲ နောက်ထပ်တည်းခိုခန်းမရှာချင်တော့တာကြောင့် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဟုဆုံးဖြတ်ပြီး ထိုနှစ်ယောက်ခန်းကိုပဲယူလိုက်တော့သည်။ အရက်ခိုးဝေနေသည့် အောင်ခင့်မျက်နှာကတော့ ပြီတီတီနှင့် စိတ်ထဲကြိတ်ကြည်နူးနေပုံရသည်။ တည်းခိုခန်းထဲရောက်တော့ ကလျာရေချိုးချင်လာတာနှင့် အောင်ခင့်ကိုတည်းခိုခန်းနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်စားသောက်ဆိုင်ကနေ ခေါက်ဆွဲကြော်နှစ်ဘူးသွားဝယ်ခိုင်းပြီး အခန်းထဲကပထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှတံခါးကိုအတွင်းကနေလော့ချပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။ အိမ်မှာရေချိုးနေကျအတိုင်း ကလျာကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီး ရေပန်းအောက်မှာရပ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကိုဆပ်ပြာနှင့်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်းပေါင်ကြားကိုပွတ်တိုက်နေသည်။ လွန်ခဲ့သည့် သုံးလထွန်းဇော်သဘောင်္ပြန်တက်သွားပြီးထဲက အလိုးမခံရသည့်အဖုတ်မို့ လက်နှင့်နည်းနည်းလောက်ထိလိုက်တာနှင့်ယားတက်လာသည်။

လီးတုတွေ ခရမ်းသီးတွေနှင့်အာသာဖြေနေကျပေမဲ့ လီးအရသာကိုသိနေသည့် အဖုတ်က လီးစစ်စစ်နှင့်ပဲ အလိုးခံချင်နေမိသည်။ ရေချိုးနေရင်းကပင် စိတ်ထန်လာတာနှင့် ကလျာပေါင်ကြားကိုလက်ချောင်းတွေနှင့် ပွတ်သပ်ကလိရင်း အာသာဖြေနေမိသည်။ ထူးကဲသည့်အရသာကြောင့် မျက်တောင်လေးတွေမှေးစင်းပြီး အရသာခံနေရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတင်္ဒဂမေ့လျော့နေမိသည်။ ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာတာကိုတောင် သတိမထားမိ။ တင်ပါးတွေကိုကိုင်တာခံလိုက်ရမှ ကလျာအသိပြန်ဝင်လာပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ခန္ဓာကိုယ်အောင်ပိုင်း ဗလာဟင်းလင်းနှင့်အောင်ခင်ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး အားခနဲလန့်ပြီးအော်လိုက်မိသည်။ အောင်ခင်ချက်ချင်း သန်မာလှသည့်လက်တွေနှင့် ကလျာ့ ပါးစပ်ကိုအတင်းဖိပိတ်လိုက်ပြီး ကလျာ့ကိုယ်နားအတင်းတိုးကပ်ကာ ကလျာ့ဖင်နှစ်လုံးကြားကို သူ့လီးနှင့်ထောင်ထားလိုက်သည်။ တစ်ခါမှမလိုးဖူးသေးသည့် အိမ်ထောင်သည်မိန်းမတစ်ယောက် အထူးသဖြင့် မိမိမယားဖြစ်သူ၏အစ်မဖင်ကိုလီးနှင့်ထောက်ထားရသည်ဆိုသည့်အသိကြောင့် လီးကတဆတ်ဆတ်တောင်လာသည်။ တစ်ယောက်ထဲတစ်ကိုယ်ရည်အာသာဖြေနေချိန်မှာ သူခိုးလူမိသလိုဖြစ်သွားသည့် ကလျာလဲ ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိတစ်ကိုယ်လုံးထူပူနေသည်။

ထိုအခြေအနေကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး အောင်ခင်က ကလျာ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ရေချိုးခန်းနံရံနားအမြန်ဖိကပ်လိုက်ကာ ကလျာ့အဖုတ်ထဲ သူ့လီးကိုသေသေချာချာချိန်ပြီးထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။ အလိုးမခံရတာကြာပြီဖြစ်တာကြောင့် အောင်ခင်၏စံချိတ်မီလီးနှင့်မညှာမတာဆောင့်ထိုးခံလိုက်ရသည့်အခါ ကလျာတစ်ယောက် အပျိုမလေးတစ်ယောက်လိုနာကျင်သွားပြီး အော်ရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။ အောင်ခင်ကကလျာ့လက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်ပြန်ဆွဲယူကာ သူ့ညာဘက်လက်နှင့်စုချုပ်ထားရင်းကလျာ့ပါးစပ်ကိုလဲ မအော်နိုင်အောင် သူ့ဘယ်လက်နှင့်အတင်းဖိပိတ်ထားသည်။ ကလျာ့အဖုတ်ထဲသုံးပုံတစ်ပုံလောက်ဝင်သွားသည့်လီးကိုတော့ အားမလျှော့ပဲ အဆုံးထိဝင်အောင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပင်ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ နာလွန်းသဖြင့် ကလျာ အဖုတ်ကွဲပြဲသွားပြီလားတောင်မှတ်ရသည်။ အောင်ခင်ကတော့ လီးအဆုံးထိဝင်သွားသည်နှင့် တရစပ်ဖိလိုးတော့သည်။ ရေပန်းကပန်းထွက်နေသည့်ရေကြောင့် နှစ်ယောက်လုံးတစ်ကိုယ်လုံးရေတွေရွှဲစိုနေသည်။ မိန်းမတစ်ယောက်ကိုချုပ်လိုးရသည့်အရသာကဘာနှင့်မှမတူ အောင်ခင့်အတွက် အရသာရှိလွန်းလှသည်။ အခုတစ်လော မယားဖြစ်သူလဲလင်ငယ်နှင့်လိုက်သွားသဖြင့် မလိုးရတာလဲကြာပြီဖြစ်ရာ အောင်ခင် နွားသိုးကြိုးပြတ်စွတ်လိုးရင်း အချက်ငါးဆယ်ကျော်စောင့်လိုးအပြီးမှာတော့ ဆက်မထိန်းထားနိုင်တော့ပဲ ကလျာ့အဖုတ်ထဲသုတ်ရည်တွေပန်းထည့်ကာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားတော့သည်။ အောင်ခင့်သုတ်ရည်တွေကများလွန်းသဖြင့် ကလျာ့အဖုတ်ထဲပင်ပြန်ထွက်လာသည်။

သုတ်ရည်တစ်စက်မှမကျန်တော့သည်အထိ ကလျာ့အဖုတ်ထဲမှာလီးကိုစိမ်ထားပြီး အားရတော့မှ အောင်ခင်လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကလျာ့ကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ကလျာကတော့ လူမဆန်စွာ အတင်းအဓမ္မအလိုးခံလိုက်ရသဖြင့် ဝမ်းလဲနည်း နာလဲနာနှင့် ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲရင်း ရှိုက်ကာငိုနေတော့သည်။ ကလျာ့ကိုကြည့်ပြီး ကျေနပ်နေသည့်အောင်ခင်ကတော့ နောက်တစ်ချီစရန် သူ့လီးကိုလက်နှင့်ပြန်ဆွပေးရင်း ရေချိုးခန်းထဲကထွက်သွားသည်။ ရေချိုးခန်းထဲပြန်ဝင်လာတော့ အောင်ခင့်လက်ထဲမှာဖုန်းတစ်လုံးပါလာသည်။ အောင်ခင်ဖုန်းကင်မရာကိုဖွင့်ကာ ကိုယ်လုံးတီးချွတ်နှင့် ကလျာ့ကိုပုံစံမျိုးစုံ ရှုထောင့်မျိုးစုံကနေ ရိုက်ကူးမှတ်တမ်းတင်တော့သည်။ ဖုန်းကင်မရာက ဖြတ်ခနဲဖြတ်ခနဲမီးအလင်းရောင်ကြောင့် ကလျာချက်ချင်းသတိပြန်ဝင်လာပြီး အောင်ခင့်လက်ထဲကဖုန်းကိုလုရန်ကြိုးစားသည်။ အောင်ခင်ကနောက်ကိုခုန်ရှောင်လိုက်ပြီး “ဟဲဟဲ ဒါမျိုးဘယ်ရမလဲ ခင်များပုံတွေအကုန်ရိုက်ထားပြီးသွားပြီ ဒီပုံတွေပြန့်မသွားစေချင်ရင် ကျုပ်ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်ရမယ် မလုပ်ရင် အခုချက်ချင်း ခင်ဗျားယောက်ျားရဲ့facebook acc ထဲရော ခင်ဗျားသူငယ်ချင်းတွေရဲ့ acc တွေထဲရောပို့ပစ်လိုက်မယ်” ဟုခြိမ်းခြောက်လိုက်သည်။

အောင်ခင့်စကားကြောင့် ကလျာတွေးစရာတွေပေါ်လာသည်။ ဒီပုံတွေသာပြန့်ကုန်လို့က ရှေ့ရေးမတွေးရဲစရာ။ ပုံတွေပြန့်ပြီး ဘဝပျက်မှာထက်စာရင် ဒီလိုလူမသိသူမသိတည်းခိုခန်းလေးထဲမှာ အောင်ခင်လုပ်သမျှ ခံလိုက်တာပဲ တော်ဦးမည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အောင်ခင် ဖုန်းကိုသေချာပြန်သွားသိမ်းထားလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲပြန်လာသည်။ အောင်ခင်ပြုသမျှနုဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည့် ကလျာက ရေချိူုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်လေးဘက်ထောက်ဖင်ကုန်းကာ ဆီးကြိုနေသည်။ ချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားသည့် ကလျာ့ကိုကြည့်ပြီး အောင်ခင် အောင်နိုင်သူကြီးတစ်ယောက်လိုပြုံးကာ “ဒီလိုဆိုတော့လဲ ခင်ဗျားကအပြောင်းအလဲမြန်မသားပဲဗျ အခုကျတော့လဲ ခွေးမလေးလိုပဲ” ပြောရင်းဆိုရင်း ကလျာအရှက်ကုန်သွားစေရန် ကလျာ့ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးတွေကိုအောင်ခင် ဖြန်းခနဲဖြန်းခနဲရိုက်လိုက်သည်။ ကလျာ့ဖင်မှာ အောင်ခင့်လက်ဝါးရာကြီးတွေထင်ကုန်သည်။ ရှက်လဲရှက် ဒေါသလဲထွက်နေသည့် ကလျာလဲ ” ဟဲ့ စောက်ပိုတွေမပြောနဲ့ နင်ငါ့ကိုလိုးချင်နေတာမဟုတ်လား လိုးစရာရှိတာလိုး ပြီးရင်ပုံတွေပြန်ဖျက်ပေး မဟုတ်လို့ကတော့ ဒီအခန်းထဲမှာတင်နင့်ကိုသတ်ပြီး ငါထောင်ထဲဝင်ပစ်မယ် ” ဟုကြိမ်းဝါးလိုက်လေသည်။ “ဒီလောက်တော့ ဘယ်လွယ်မလဲဗျာ ခင်ဗျားညီမက ကျုပ်ကိုပစ်သွားတော့ ကျုပ်မှာ လိုးစရာမရှိပဲ တော်တော်ထန်နေပြီဗျ အဲ့တော့ ခင်ဗျားကျုပ်မယားအဖြစ် ဒီတစ်ညနေပေးရမယ် အဲ့တာမှဖျက်ပေးမယ် ကြည်ကြည်ဖြူ ဖြူ နေပေးရမှာနော် မတတ်သာလို့ ဖင်ကုန်းပေးရတဲ့ပုံစံမျိုးလုပ်ရင်တော့ ခင်ဗျားဘာသာကိုကျုပ်ကိုသတ်ချင်သတ် ကျုပ်ကတော့ပုံတွေ အကုန်ဖြန့်ပစ်မှာပဲ” ကလျာလဲ မတတ်သာတော့သည့်အဆုံး “ကောင်းပြီ နင့်ကတိတည်ပါစေ” ဟုပြောရင်း အောင်ခင့်ရှေ့ဒူးထောက်ကာ အောင့်ခင်ပေါင်ကြားကလီးကိုစစုပ်လေတော့သည်။ လင်ဖြစ်သူ သဘောင်္သားထွန်းဇော် မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်တိုင်း နိုင်ငံတစ်ကာက စော်တွေဆီကရလာတဲ့အတွေ့အကြုံတွေနှင့် သေးပေါက်ချိန်မရအောင် သင်ပေးထားလေ့ရှိရာ ကလျာ၏လီးစုပ်စွမ်းရည်ကလဲမခေလှ။

လီးထိပ်မှိုပွင့်သဖွယ်ဒစ်ဖူးကြီးကို လျှာဖျားလေးနှင့်ဝိုက်လိုက်ရာ အောင်ခင်တစ်ယောက် ရှီးခနဲရေရွတ်ရင်း သုတ်ထွက်ချင်သလိုတောင်ဖြစ်သွားသည်။ အောင်ခင့်နေရာမှာသာ လူပျိုပေါက်ကောင်လေးတစ်ယောက်ဆိုလျှင်တော့ ကလျာ့လီးစုပ်ပညာကိုတောင့်ခံနိုင်မည်မဟုတ်။ ကလျာကလဲ အောင်ခင့်လီးကိုမရပ်မနား ဘောတွေကိုငုံလိုက် လီးပတ်လည်ကိုလျှာနှင့်ယက်လိုက် လီးတစ်ဆုံးဝင်တဲ့အထိ ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်နှင့်အောင်ခင့်စိတ်တိုင်းကျပြုစုပေးနေလေသည်။ ဒီကြားထဲ အောင်ခင့်ဖင်ကြားကိုပါ မရွံမရှာ လျှာနှင့်ထိုးယက်ပေးလေရာ အောင်ခင့်မှာ အပေါစားမိန်းမပျက်တွေဆီကပင်မရနိုင်သည့် အရသာကို မရီးဖြစ်သူကလျာ့ဆီမှ လွယ်ကူစွာရရှိနေလေသည်။ ခဏနေတော့ အောင်ခင်လဲ ပြီးချင်လာတာကြောင့် ကလျာ့ခေါင်းကို ဆံပင်ကနေစုကိုင်ကာ ပေါင်ကြားထဲအတင်းဖိသွင်းပြီး ညှောင့်လိုးလေသည်။ ကလျာအသက်ရှူ ကြပ်သွားပေမဲ့ ဒါမျိုးကလင်ဖြစ်သူနှင့် ကောင်းကောင်းအတွေ့အကြုံရှိထားသည်မို့ အောင်ခင်သူမပါးစပ်ထဲပြီးတော့မည်အထင်နှင့် အောင်ံ့နေလိုက်သည်။ တကယ့်လက်တွေ့မှာ အောင်ခင်က ကလျာ့ပါးစပ်ထဲအပြီးမခံ။ လေးငါးချက်လောက် ကလျာ့ပါးစပ်ကိုညှောင့်လိုးပြီး လီးကိုချက်ချင်းပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတာနှင့် ကလျာကိုရေချိုးခန်းထဲကနေ ကုတင်ပေါ်ခေါ်သွားပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲစေပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားခိုင်းလိုက်သည်။ ကလျာလဲ လီးကြောရှည်လှသည့် အောင်ခင့်စိတ်တိုင်းကျလုပ်ပေးရင်း အောင်ခင်စောစောကလိုအတင်းချုပ်မလိုးပဲ နှစ်ယောက်လုံးအရသာရှိအောင် ကောင်းကောင်းလိုးပေးရင်ကောင်းမှာပဲဟုစိတ်ထဲတွေးနေမိသည်။ ကလျာ့ဆုတောင်းပြည့်သည်ဟုဆိုရမလား။

အောင်ခင်တန်းမလိုးသေးပဲ ကလျာ့ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ပြီး ကွမ်းစားနေကျလျှာကြမ်းကြီးနှင့်ကလျာ့အဖုတ်ကိုထိုးယက်လေတော့သည်။ အဖုတ်ယက်မခံရတာကြာနေပြီဖြစ်သည့် ကလျာ တစ်ယောက် ကြယ်တွေလတွေမြင်သွားသလားတောင်မှတ်ရအောင်ကောင်းလွန်းလှသည်။ မိမိကိုအောင်ခင်အကြပ်ကိုင်လိုးနေတာလို့တောင်မတွေးမိတော့ပဲ ကောင်းလွန်းသဖြင့် အောင်ခင့်ခေါင်းကဆံပင်တွေကိုအားမလိုအားမရပွတ်သပ်ရင်း သူမပေါင်ကြားထဲ အောင်ခင့်ခေါင်းကိုဖိချနေမိသည်။ မိန်းမကြောနပ်သည့်အောင်ခင်ကလဲ ကလျာ လင်ဖြစ်သူသဘောင်္တက်နေလို့ ပြတ်လပ်နေမှန်းဆာနေမှန်းကောင်းကောင်းရိပ်မိတာကြောင့် စောစောကတော့ စိတ်ထင်တိုင်းစွတ်လိုးခဲ့မိပေမဲ့ အခုတော့ ကလျာပါစိတ်ပါလာအောင်ပြုစုပေးနေသည်။ ခဏနေတော့ ကလျာမရတော့ပြီးချင်လာသည်။ ကလျာလဲ အောင်ခင့်လိုကာမအတွေ့အကြုံစုံပေမဲ့ အောင်ခင့်လောက်တော့ တောင့်မခံနိုင် ပြီးချင်လာသည်။ အောင်ခင်ကတော့ မရပ်သေးပဲ ကလျာ့အဖုတ်ကိုလျှာနှင့် တရစပ်ယက်နေလေသည်။ ကလျာသည်းမခံနိုင်တော့တာကြောင့် “အား ကောင်းတယ် ယက်ပစ်ယက်ပစ် ” ဟုရေရွတ်ရင်း အောင်ခင့်ခေါင်းကိုသူမပေါင်ကြားထဲဖိသွင်းရင်း မကြာခင် အထွတ်အထိပ်ရောက်ကာတစ်ချီပြီးသွားလေတော့သည်။ ကလျာ့အဖုတ်ကကာမရည်ကြည်တစ်ချို့ အောင်ခင့်ပါးစပ်ထဲဝင်ကုန်ရာ အောင်ခင်မရွံမရှာပင် မျိုချလိုက်လေသည်။ လင်ဖြစ်သူထွန်းဇော်တောင် အဖုတ်ယက်ရုံသာယက်ပေးပြီး မျိုမချသည့်သုတ်ရည်တွေကို မျိုချပစ်လိုက်သည့် အောင်ခင့်ကိုကြည့်ရင်း ကလျာအံ့သြနေသည်။ အဖုတ်ယက်လို့ ဝသွားသည့်အောင်ခင် စလိုးရန်ပြင်လေတော့သည်။ ကလျာ့အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လီးထိပ်ဒစ်ဖူးကြီးနှင့် အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲလိုက်လေသည်။

လီးအရသာပြတ်လပ်နေသည့် ကလျာတစ်ယောက် ပါးစပ်ကနေ တဟင်းဟင်းညည်းသံတွေပင်ထွက်ပေါ်လာသည်။ စောစောကအတင်းချုပ်လိုးတာမို့ ကာမအရသာမခံစားလိုက်ရပဲ အခုမှစတင်ခံစားနေရခြင်းဖြစ်သည်။ အောင်ခင့်လီးက တဖြည်းဖြည်းနှင့်ကလျာ့အဖုတ်အတွင်းသို့တိုးဝင်လာတော့သည်။ ကလျာကလဲ အားကျမခံ လီးဝင်လွယ်အောင် ပေါင်ကိုအစွမ်းကုန်ဖြဲထားပေးလေရာ မကြာခင်လီးမှာအဆုံးထိဝင်လာလေတော့သည်။ အောင်ခင်တဖြည်းဖြည်းအရှိန်ရလာပြီး လီးကိုထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နှင့်ဆောင့်လိုးလေသည်။ စောစောကလိုတော့ နွားသိုးကြိုးပြတ်လိုးတာမျိုးမဟုတ်တော့ပဲ ကလျာပါ ကာမအရသာကိုတင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားနိုင်အောင် ဂရုစိုက်လိုးပေးလေသည်။ လိုးနေရင်း ညီမဖြစ်သူ ယုဇနထက်သိသိသာသာထွားသည့် ကလျာ့နို့တွေကိုလဲ ဖိကိုင်ဆုပ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါ ဖိချေပေးနေရာ ကလျာတစ်ယောက် အရှင်လတ်လတ်နတ်ပြည်ရောက်နေတော့သည်။ စောစောထဲက လီးစုပ်ခံထားရသည့်အရှိန်ကြောင့် ကြာကြာဆက်မလိုးနိုင်တော့သည့်အောင်ခင်လဲ ခပ်သွက်သွက် အချက်သုံးဆယ်လောက်စောင့်လိုးရင်း နောက်တစ်ကြိမ်အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားပြန်လေသည်။ ကလျာ့အဖုတ်ထဲကိုလဲသုတ်ရည်တွေပန်းထည့်လိုက်ပြီး ကလျာ့ရင်ဘတ်ပေါ်လှဲချကာ လီးကိုအဖုတ်ထဲမှာစိမ်ထားရင်း အနားယူနေလေသည်။ အောင်ခင်နှင့်တစ်ပြိုင်ထဲလောက်ပြီးသွားသည့် ကလျာလဲ အောင်ခင့်ကိုယ်လုံးကိုတင်းနေအောင်ဖက်ထားရင်း အထွတ်အထိပ်ရောက်သည့်အရသာကိုခံစားနေလေသည်။ ဒုတိယအချီမှာတောင် အောင်ခင့်သုတ်ရည်တွေကများလွန်းလှရာ ကလျာ့အဖုတ်ကနေစီးကျလာပြီး အိပ်ယာခင်းတွေပါပေကုန်လေသည်။ အမောပြေသွားတော့မှ ကလျာ့ရင်ခွင်ထဲကရုန်းထွက်လိုက်ရင်း အမောဖြေရန် အောင်ခင် ကုတင်ခြေရင်းကစားပွဲခုံပေါ်တင်ထားသည့်အရက်ပုလင်းကိုသွားဆွဲကာ တစ်ကျိုက်မော့ချလိုက်လေသည်။

အမှန်တော့ ကလျာအခန်းတံခါးကိုလော့ချပြီး ရေချိုးနေချိန် အောင်ခင်မှာ အရက်နှင့်အမြည်းတွေကို တည်းခိုခန်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စားသောက်ဆိုင်ကနေ ခပ်သွက်သွက်သွားဝယ်လာပြီး အခန်းပြန်ရောက်တော့တည်းခိုခန်းမန်နေဂျာကို အခန်းထဲသော့မေ့ကျန်ခဲ့လို့ဟုဆိုကာျသာ့တု နှင့်ဖွင့်ခိုင်းပြီး ဝင်လာခြင်းဖြစ်သည်။ အခန်းတံခါးကိုသာလော့ချထားပြီး ရေချိုးခန်းတံခါးကိုသေချာလော့မချထားမိသည့် ကလျာ အောင်ခင့်လက်ခုပ်ထဲကရေဘဝကိုရောက်ရှိသွားခဲ့လေပြီ။ အရက်သောက်ရင်း နည်းနည်းအမောပြေလာတော့ ဝယ်လာသည့်ကြွက်သားကင်တစ်တုံးကိုနှိုက်မြည်းလာပြီး ကလျာ့ကိုလိုးရန် ကုတင်ဘက်ပြန်လှည့်လိုက်လေသည်။ ဒီညအောင်ခင့်ကိုသေချာပြုစုပေးဖို့ဆုံးဖြတ်ထားသည့်ကလျာ ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ဖူးတောင်းထောင်ပေးထားပြီး အဖုတ်ကိုလက်တစ်ဖက်နှင့်ဖြဲပြထားကာ အောင်ခင့်ကိုနောက်တစ်ချီလိုးရန်ဖိတ်ခေါ်နေလေသည်။ သိသိသာသာပြောင်းလဲသွားသည့် ကလျာ့အပြုအမူတွေကြောင့် အောင်ခင်အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်ရင်း ကုတင်ပေါ်နောက်တစ်ကြိမ်တက်သွားပြန်လေသည်။ စောစောကအတိုင်း တန်းမလိုးသေးပဲ ကလျာ့အဖုတ်ကိုအရင်ယက်ပြီးမှ ကလျာကိုယ်တိုင်ဖြဲပေးထားသည့်အဖုတ်ထဲကို မြေစိုက်လိုးနည်းနှင့်လိုးခွဲလေတော့သည်။ လိုးနေရင်းက ကလျာ့စအိုဝကိုလဲ လက်ချောင်းနှင့်ကလိပေးနေပြီး အဖုတ်ကိုအချက်ငါးဆယ်လောက်လိုးအပြီးမှာတော့ ဖင်ကိုလိုးပြန်လေသည်။ လင်ဖြစ်သူကောင်းမှုနှင့် ဖင်ခံသည့်အရသာကိုကောင်းကောင်းသိသည့်ကလျာလဲ မငြင်းပဲ ဖင်ပေးခံလေသည်။ အဖုတ်နှင့်မတူပဲ ညှစ်အားကောင်းလှသည့်စအိုအတွင်းသားတွေကြောင့် အောင်ခင်ကြာကြာတော့တောင့််မခံနိုင်။

အချက်သုံးဆယ်လောက်စောင့်လိုးပြီး ကလျာ့ဖင်ထဲကိုပဲ သုတ်ရည်တွေပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ ကလျာတစ်ယောက် ဖင်ကွဲမတတ်ခံလိုက်ရပေမဲ့ ဖင်မခံရတာလဲကြာပြီဖြစ်တာကြောင့် တော်တော်လဲကျေနပ်သွားသည်။ ထိုနေ့ညနောက်ထပ်နှစ်ချီလောက် ထပ်လိုးအပြီးမှာတော့ အောင်ခင်ရော ကလျာရောပင်ပန်းသွားပြီး ဆန္ဒလဲပြည့်ဝသွားတာကြောင့်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ကာ ကိုယ်တုံးလုံးတွေနှင့်အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ မနက်ဝေလီဝေလင်းလောက်မှာ အောင်ခင်နိုးလာပြီး ကလျာ့ကိုပုစွန်တုပ်ကွေးမှိန်းလိုးပြန်သည်။ နောက်တော့ ကလျာ့အဖုတ်ထဲသုတ်ရည်တွေပန်းထည့်လိုက်ပြီး အားရသွားတော့မှ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေချိုးလေသည်။ အောင်ခင်ရေချိုးနေတုန်းကလျာအိပ်ယာထဲက ထလာပြီး အောင်ခင့်ဖုန်းကိုယူကာ အထဲကဓာတ်ပုံတွေကိုဖျက်ရန်လုပ်လေသည်။ ဖုန်း password ကိုဖွင့်မရဖြစနေတုန်း ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးရေတွေရွှဲစိုနေသည့် အောင်ခင်ကိုယ်တုံးလုံးနှင့်ထွက်လာလေသည်။ “ဟဲဟဲ ခင်ဗျားလုပ်မယ်ဆိုတာ ရေချိုးနေရင်း ကျုပ်စဉ်းစားမိလို့ ရေချိုးရင်းတန်းလန်းထွက်လာတာ တော်သေးတယ် ကျုပ်ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ကျုပ်မြန်ပေလို့ပေါ့” ဟု အောင်နိုင်သူကြီးတစ်ယောက်လိုပြောရင်း ကလျာ့လက်ထဲကဖုန်းကိုဆွဲယူလိုက်လေသည်။

ကလျာလဲအောင်ခင့်လက်ထဲကဖုန်းကိုပြန်လုရန်ကြိုးစားရင်း “နင်ပြောတော့ လင်မယားလိုတစ်ညနေပေးရင် ပုံတွေဖျက်ပေးမယ်ဆို အခုနင်ကတိတည်တော့လေ” “ဒါကတော့ ညက ခင်ဗျားကိုစမ်းချင်လို့ အဲ့လိုပြောလိုက်တာဗျ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားကြည့်ရတာ ညက ကျုပ်နဲ့လိုးရတာပျော်ပုံရပါတယ် ကျုပ်လီးလဲ ခင်ဗျားယောက်ျားလီးထက်တော့ မညံ့ပါဘူး ဟုတ်တယ်မလား ကဲပါ ပြောလက်စနဲ့တစ်ချီလောက်စုပ်ပေးပါဦး” ပြောရင်းဆိုရင်း အောင်ခင် ကလျာပုခုံးတွေကိုလက်နှင့်ဖိချပြီး ကလျာမျက်နှာနှင့် သူ့လီးတစ်တန်းထဲဖြစ်အောင်လုပ်ကာ တစ်ဆက်ထဲ ကလျာ့ပါးစပ်ထဲသူ့လီးကိုထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ အောင်ခင့်စကားတွေအောက်မှာ မငြင်းဆန်နိုင်ဖြစ်နေပြီး နတ်ဝင်သည်လိုကတုန်ကယင်နှင့် စိတ်နှင့်ကိုယ်မကပ်သလိုဖြစ်နေသည့် ကလျာ အောင်ခင့်လီးကိုအလိုက်သင့်ပင်စုပ်ပေးနေမိတော့သည်။ အောင်ခင်ကတော့ ကလျာ့ခေါင်းကိုပေါင်ကြားထဲဖိသွင်းထားရင်း အောင်နိုင်သူကြီးတစ်ယောက်သဖွယ် အရသာခံနေလေသည်။ ခဏနေတော့ အောင်ခင်တစ်ချီပြီးသွားပြီး ကလျာလဲ အောင်ခင့်သုတ်ရည်တွေကိုတစ်စက်မကျန် နို့သောက်သလိုမျိုချလိုက်လေသည်။ လရည်သောက်နေသည့် ကလျာ့ကိုကြည့်ရင်း အောင်ခင်တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး “ကဲလာ ရေအတူချိုးရအောင် ရေချိုးခန်းထဲမှာ ခင်ဗျားကိုဆက်ပြုစုပေးမယ် ခင်ဗျားလင်မရှိတုန်း ကျုပ်ကိုခင်ဗျားလင်လို့သဘောထား ဘသူမှ မသိနိုင်ပါဘူး” ဟုပြောရင်း ရေချိုးခန်းထဲဆွဲခေါ်သွားလေတော့သည်။ ရေချိုခန်းထဲကရေပန်းအောက်မှာ အောင်ခင် ကလျာ့အဖုတ်ကိုယက်ပေးလေသည်။ ခဏနေတော့ ပြန်ထန်လာသည့်ကလျာ အောင်ခင့်ကိုရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲခိုင်းပြီး စိတ်လိုလက်ရတက်ဆောင့်လေသည်။ ဒီလိုနှင့် ရေချိုးလို့လဲဝ လိုးလို့လဲဝမှ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ ထိုနေ့အဖို့တော့ ကလျာ ညီမဖြစ်သူကို မရှာနိုင်စွမ်းတော့။ ထမင်းစားချိန်လောက်သာအပြင်ထွက်ပြီး အောင်ခင်နှင့်အခန်းထဲမှာနှစ်ယောက်ထဲ ချစ်တိုက်ပွဲဆင်နွှဲကြလေတော့သည်။

နောက်တစ်နေ့မှာတော့ အောင်ခင်နှင့် ကလျာလဲ ချစ်လို့ဝသွားကြပြီမို့ ယုဇနကိုလိုက်ရှာကြလေသည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာ မိုးဟိန်း၏အသိတစ်ယောက်နှင့်တွေ့ပြီး အောင်ခင် အရက်တိုက်ပြီးမေးရာ မိုးဟိန်းနှင့်ယုဇနတို့ ချစ်စခန်းချရာ မြို့ပြင်ခြံနေရာကိုသိကြလေသည်။ တစ်ဆက်ထဲ ထိုခြံထဲမှာ မိုးဟိန်းရောင်းရင်းတွေပါ ရှိနေတတ်သည်ကိုသိရသည့်အတွက် အောင်ခင် ရဲတွေပါခေါ်သွားရန် ကလျာ့ကိုအကြံပေးလေသည်။ ကလျာကတော့ ညီမဖြစ်သူလင်နောက်လိုက်ပြေးသည့်ကိစ္စဖြစ်သည့်အတွက် ရဲတွေပါပါလာလျှင် လူသိရှင်ကြားဖြစ်မှာစိုးသဖြင့် ထိုအကြံကိုငြင်းဆန်လေသည်။ အောင်ခင်အတွက်ကတော့ နောက်လင်နှင့်လိုက်ပြေးသွားသည့် ယုဇနပြန်ရတာမရတာကအရေးမကြီးတော့။ မရီးဖြစ်သူကလျာ့ကိုအပိုင်ချုပ်ထားနိုင်ပြီမို့ ယုဇနပြန်ပါလာလျှင် ကလျာ့ကိုစားခွင့်ပင်နည်းသွားဦးမည်လို့တွေးနေလေသည်။ ဒါပေမဲ့ ကလျာစိတ်ချမ်းသာအောင် ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာတွေ့သည့် လူမိုက်ရုပ်ပေါက်သည့် အရက်သမားနှစ်ယောက်ကို အရက်တိုက်ပြီး အပိုင်ပေါင်းလေသည်။ ထိုလူမိုက်တွေလဲ အမှန်တော့ မြို့ခံတွေမဟုတ်။ ရန်ကုန်မှု ပြသနာတက်လို့လာရှောင်နေသည့်လူတွေဖြစ်လေရာ မကြာခင် အောင်ခင်နှင့်ရင်းနှင်းသွားပြီး အောင်ခင်အကူအညီတောင်းသည့်အတိုင်း ကူညီကြလေသည်။

ဒီလိုနှင့် အောင်ခင် ကလျာနှင့် လူမိုက်နှစ်ယောက်တို့တက္ကစီတစ်စီးငှားပြီး မိုးဟိန်းစတည်းချနေသည့် မြို့ပြင်ခြံထဲသို့ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ အောင်ခင်လဲ လိုရမယ်ရ သားလှီးဓားတစ်ချောင်းကိုခါးကြားထိုးလာခဲ့သည်။ အောင်ခင် တို့ခြံနားရောက်သွားသည့်အချိန်က နေ့ခင်းနေ့လည်မို့ မိုးဟိန်းနှင့်သူ့သူငယ်ချင်းတစ်သိုက်မှာ ကိုယ်လုံးတီးချွတ်တွေနှင့် အိပ်မောကျနေလေသည်။ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ ဝိုင်းလိုးတာခံထားရသည့် ယုဇနလဲ ခန္ဓာကိုယ်မှာအဝတ်မကပ်နိုင်ပဲ ကိုယ်လုံးတီးချွတ်နှင့် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲကအရက်ဝိုင်းနံဘေးမှာတင်အိပ်ပျော်နေလေသည်။ အောင်ခင် တက္ကစီ ကို ခြံနှင့်မလှမ်းမကမ်းမှာရပ်ထားခဲ့ပြီး ခြံထဲကိုသတိနှင့်ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ခြံတံခါးကိုသေချာပိတ်မထားပဲ စေ့ရုံသာစေ့ထားပြီး အိမ်တံခါးမကြီးမှာလဲ ဟောင်းလောင်းပွင့်နေလေရာ အောင်ခင်တို့လူစူအတွက် အခုအချိန်ထိအရာရာအဆင်ပြေနေလေသည်။ အနီးနားခြံတွေမှာလဲ ခြံစောင့်တစ်ယောက်သာထားသည့် ခြံတွေဖြစ်ကြရာ ခြံစောင့်အများစုမှာလဲ နေ့ခင်းနေ့လည် အိပ်စပ်အနားယူနေသည်မို့ အောင်ခင်တို့လူစုကိုဘသူမှသတိမထားမိကြ။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ အောင်ခင်ပင်မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ မိမိမယား ယုဇန မှာ ယောက်ျားလေးငါးယောက်ကြားထဲ ကိုယ်လုံးတီးခြေပစ်လက်ပစ်အိပ်ပျော်နေလသည်။ ထိုအချိန် အခန်းထောင့်မှာ အရက်ရှိန်နှင့်မှောက်နေသည့် မိုးဟိန်းတစ်ရေးနိုးလာပြီး အနားကအရက်ပုလင်းကိုကောက်ဆွဲရင်း အောင်ခင်တို့လူစုကိုသတိထားမိသွားလေသည်။

အောင်ခင်အဖော်ခေါ်လာသည့် လူမိုက်နှစ်ယောင်အနက် တစ်ယောက်မှာ မိုးဟိန်းကိုချက်ချင်းမှတ်မိသွားပြီး “ခွေးမသား ငါ့မယားကိုခိုးသွားတဲ့ကောင် နောက်ဆုံးတော့တွေ့ပြီ သေပေတော့ ” ဟုပြောရင်းဆိုရင်း ဘယ်အချိန်ထဲဝှက်ပြီးယူဆောင်လာခဲ့မှန်းမသိသည့် မောင်းချဓားနှင့် မိုးဟိန်းကိုပြေးထိုးချလေသည်။ ထိုလူမိုက်နှင့်မိုးဟိန်းမှာကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ချင်း ခွန်အားချင်းသိပ်မကွာပေမဲ့ သတိလက်လွတ်ဖြစ်နေပြီး အရက်ရှိန်မပြေသေးသည့် မိုးဟိန်းအလစ်အငိုက်ခံလိုက်ရလေသည်။ ထိုလူမိုက်ကလဲ တစ်ချက်ထဲနှင့်အားမရ ဓားကိုတစ်ချက်ပြီးတစ်ချက်ဆင့်ထိုးလေသည်။ တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် မိုးဟိန်းမှာ အော်သံပင်မထွက်နိုင်တော့ပဲ ထိုလူမိုက်၏အကျီင်္စကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ခွေလဲကျသွားလေသည်။ မိုးဟိန်း၏အသံကြောင့် ကျန်သည့် မိုးဟိန်းအပေါင်းအဖော်တွေ အိပ်ပျော်နေရာက အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် ထလာကြလေသည်။ ထိုအခါ ကျန်နေသေးသည့် ဒုတိယလူမိုက်က အခန်းထောင့်မှာထောင်ထားသည့် တုတ်တစ်ချောင်းကိုပြေးဆွဲကာ ခေါင်းထောင်လာသည့် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေ၏ခေါင်းတွေကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ရိုက်ချလေသည်။ အများနှင့်တစ်ယောက်ပေမဲ့ အရက်ရှိန်မပြေသေးသည့် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေမှာပြန်မှောက်ကုန်လေသည်။ အောင်ခင်လဲ ထင်ထားတာထက် ကြောက်ဖို့ကောင်းနေသည့် အခြေအနေတွေကြောင့် ဒီခြံထဲကမြန်မြန်ထွက်သွားဖို့ကိုသာရည်ရွယ်ပြီး အိပ်ပျော်နေသည့်ယုဇနကိုအတင်းနှိုးလေသည်။

အနားမှာချွတ်ပုံထားသည့် ထဘီနှင့် အကျီင်္ကိုအမြန်ဝတ်ခိုင်းပြီး အိမ်ထဲကထွက်ရန်ပြင်လေသည်။ အစ်မဖြစ်သူနှင့် ယောက်ျားဖြစ်သူပါရောက်ရှိနေတာကြောင့် ယုဇနတစ်ယောက် ခေါင်းပင်မဖော်နိုင်အောင် ကြောက်လဲကြောက်ရှက်လဲရှက်နေလေသည်။ အထူးသဖြင့် အောင်ခင်ခါးကြားထိုးထားသည့် သားလှီးဓါးကိုတွေ့သွားပြီး ကြောက်ကြောက်နှင့် လင်ငယ်မိုးဟိန်းကိုအကူအညီတောင်းရန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့မှ သွေးအိုင်ထဲအသက်ငင်နေသည့် မိုးဟိန်းနှင့် ခေါင်းကိုအရိုက်ခံထားရသည့် ဒဏ်ရာကိုယ်စီနှင့် မှောက်နေသည့် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေ၏အဖြစ်ကိုတွေ့ကာ သွေးပျက်ပြီး သတိလစ်သွားလေတော့သည်။ အောင်ခင်လဲ မယားဖြစ်သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ပုခုံးပေါ်တင်ထမ်းပြီး အိမ်ထဲကထွက်ပြေးလေရာ တစ်ချိန်လုံး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသည့် ကလျာလဲ အောင်ခင့်နောက်ကပြေးလိုက်လေသည်။ လူစိတ်ပျောက်နေသည့် လူမိုက်နှစ်ယောက်ကတော့ အောင်ခင်တို့ကိုပင်သတိမထားနိုင်တော့။ တစ်ယောက်က အသက်ပျောက်လုနီးနီးဖြစ်နေသည့် မိုးဟိန်းကိုယ်ပေါ်တက်ခွကာ ဓားနှင့်ဆက်ကာဆက်ကာထိုးနေသလို ကျန်တစ်ယောက်ကလဲ မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေ ပြန်ထမလာနိုင်အောင် လုပ်နေလေသည်။ခြံပြင်မှာရပ်ထားသည့် တက္ကစီကားသမားကတော့ ခြံတွင်းကအခြေအနေတွေကိုမရိပ်မိသေး။ ခြံကြီးကလဲကျယ်သလို ခြံတံခါးဝနှင့် အိမ်တံခါးဝကြားမှာလဲ အတော်လေးခြားတာကြောင့် ခြံထဲကတော်တန်ရုံအသံလောက်က ခြံပြင်ရောက်မလာခြင်းဖြစ်သည်။ အောင်ခင်လဲ လူမိုက်နှစ်ယောက်ကိုစောင့်မနေတော့ပဲ ကားသမားကိုအတင်းမောင်းခိုင်းကာပြေးလေသည်။ တည်းခိုခန်းကိုပြန်ရောက်တာနှင့် အောင်ခင်ပစ္စည်းတွေချက်ချင်းသိမ်းပြီး ရသည့်ကားနှင့် င်္ရန်ကုန်ပြန်ရန်ပြင်လေသည်။ ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ်နေသည့် ကလျာလဲ အောင်ခင်ခိုင်းသည့်အတိုင်း အဝတ်တွေမြန်မြန်ထည့်ကာ တည်းခိုခန်းစရိတ်တွေကိုခပ်သွက်သွက်ရှင်းလေသည်။ တည်းခိုခန်းရောက်ပြီး ခဏနေမှ ယုဇနပြန်သတိရလာပြီး အောင်ခင့်ကိုတွေ့ကာ ကိုယ်တိုင်ကအမှားလုပ်ထားသည်မိုကေ ကြောက်ကြောက်နှင့်ထွက်ပြေးမည်လုပ်လေသည်။

အောင်ခင်ကလျာ့ကိုအမြန်ချုပ်ထားပြီး လည်ပင်းဓားနှင့်ထောက်ကာ “နင့်လင်ငယ်တော့ သူများသတ်လို့သေပြီ နင်ပါငါ့လက်နှင့်မသေချင်ရင် ငါတို့နဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့ စောင်ပါးစပ်ကိုလဲပိတ်ထား ကလန်ကဆန်တွေလုပ်လို့ကတော့ ဒီဓားနဲ့နင့်ဗိုက်ထဲသွင်းပြီးသား” လို့ချိန်းခြောက်လေသည်။ ထိုအခါမှ ယုဇနလဲ အောင်ခင်နှင့်အစ်မဖြစ်သူကလျာတို့ခိုင်းသည့်အတိုင်း ကြောက်ကြောက်နှင့်လုပ်ပေးလေတော့သည်။ ထိုနေ့ညနေ ပထမဆုံးရန်ကုန်ပြန်သည့်အဝေးပြေးကားကိုချက်ချင်းလက်မှတ်ဖြတ်ပြီး အောင်ခင်တို့ ထိုမြို့ကထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာပင် ကားမထွက်ခင်အထိ ထိုမြို့ပြင်ခြံထဲက လူသတ်မှုအကြောင်း မြို့ထဲမှာပြောသံလုံးဝမကြားရ။ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ပြီးမှ သတင်းစာမှာပါလာသည်မှာ ထိုအမှုဖြစ်ပြီး နောက်တစ်နေ့မနက်လောက်မှ ခြံချင်းကပ်လျက်က ခြံစောင့်တစ်ယောက် ခြံထဲအလည်လာရင်း သွေးအိုင်ထဲဓားဒဏ်ရာဗလပွနှင့် အသက်ပျောက်နေသည့် မိုးဟိန်းနှင့် ခေါင်းကိုတုတ်နှင့်အရိုက်ခံထားရပြီး ပါးစပ်ပါမကျန်တစ်ကိုယ်လုံးကြိုးတုပ်ခံထားရသည့် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေကိုတွေ့လေသည်။ မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေကလဲ အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေတုန်းမှာ ခေါင်းကိုအရိုက်ခံရပြီး သတိလစ်ကုန်ခြင်းဖြစ်သည့်အတွက် သူတို့ကိုသမပြီး သူတို့သူငယ်ချင်းကိုသတ်သွားသည့်သူတွေအကြောင်း ဘာမှသေချာမမှတ်မိကြ။ထိုခြံရှေ့ကို ကားနှင့်ပို့ပေးခဲ့သည့် တက္ကစီသမားကလဲ အောင်ခင်တို့လူစုလက်ချက်မှန်း ရိပ်မိပေမဲ့ အမှုပတ်မှာစိုးသည့်အတွက် ရေငုံနှုတ်ပိတ်သာနေလေသည်။ အနီးနားကခြံစောင့်တွေထဲမှာလဲ အောင်ခင်တို့လူစူကိုဘသူမှသတိမထားမိလိုက်ကြသဖြင့် အမှုမှာခြေရာပျောက်နေလေတော့သည်။ ထိုအကြောင်းတွေကို သတင်းစာထဲမှာဖတ်ပြီး အောင်ခင်တော်တော်လေးစိတ်ကျေနပ်သွားသည်။ ဒီတိုင်းဆို ဟိုလူမိုက်နှစ်ယောက်ကိုလဲမိဖို့မလွယ်။ ထိုလူမိုက်နှစ်ယောက်ကလဲ ခဏသာတွေ့ဖူးလိုက်သည့် အောင်ခင်တို့ကိုမှတ်မိမှာမဟုတ်သည့်အတွက် တကယ်လို့သူတို့အဖမ်းခံရလျှင်တောင် ပြသနာမရှိနိုင်ဟု ကိုယ့်မှန်းခြေနှင့်ကိုယ်ကျေနပ်နေလေသည်။ အောင်ခင့်အစ်မကတော့ သူ့မောင်ဖြစ်သူသေပြေီး ယုဇနခြံထဲကပျောက်သွားသည့်အတွက် ယုဇနကိုသွသယဝင်ပေမဲ့ သူ့မောင်က သူများမယားကိုအရင်ခိုးပြေးလာတာဖြစ်သည့်အတွက် တစ်ရှက်ကနှစ်ရှက်မဖြစ်အောင် ရေငုံနှုတ်ပိတ်နေကာ မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေကိုလဲ ယုဇနအကြောင်းရဲတွေကိုမပြောရန်နှုတ်ပိတ်ထားလေသည်။

ရန်ကုန်ပြန်ရောက်သွားသည့် အောင်ခင်ကတော့ ကလျာနှင့်နှပ်လိုက် အိမ်ပေါ်ပြန်ရောက်လာပြီဖြစ်သည့် တရားဝင်မယား ယုဇနနှင့်နှပ်လိုက်နှင့် ဇိမ်ကျနေလေသည်။ ကလျာ့ယောက်ျား သဘောင်္သား ကမ်းကပ်ဖို့လဲ တော်တော်လေးလိုသေးသည့်အတွက် အောင်ခင့်အတွက် အတော်လေးလွတ်လပ်နေလေသည်။ အထူးသဖြင့် လင်ငယ်နှင့်ပြေးသွားသည့် ယုဇနကို မရီးဖြစ်သူ ကလျာ့မျက်နှာကြောင့်သာ အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားရသည်။ စိတ်ထဲကတော့ မနှစ်မြို့တော့လေရာ မနက်မိုးလင်းတာနှင့် ကလျာ့တိုက်ခန်းဆီသွားပြီး ကလျာနှင့်ပျော်ပါးလေသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ကလျာ့တိုက်ခန်းမှာပင် ညအိပ်ချင်အိပ်လေသည်။ကလျာရော ယုဇနရောကို အပြာကားတွေထဲကလို ညီအစ်မနှစ်ယောက်လုံး သရီးဝမ်း ဆွဲရင်ကောင်းမလားတွေးမိပေမဲ့ မလုပ်ဖြစ်။ အဓိကကတော့ ယုဇနအပေါ်စိတ်ကုန်နေပြီဖြစ်ရာ တစ်ခါတစ်ရံစိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် တက်လိုးတာကလွဲလျှင် ဖီးလ်မလာတော့တာကြောင့်ဖြစ်သည်။ အစ်မဖြစ်သူနှင့်ယောက်ျားတို့၏ဇာတ်လမ်းကိုမသိရှာသည့် ယုဇနခမျာတော့ ကိုယ့်အပြစ်နှင့်ကိုယ်မို့ အောင်ခင့်ကိုဘာမှပြန်မပြောရဲပဲ ငြိမ်သာခံနေရလေသည်။ အထူးသဖြင့် သွေးအိုင်ထဲလဲနေသည့် မိုးဟိန်း၏အဖြစ်ကို မျက်လုံးထဲပြန်ပြန်မြင်ပြီး အတိတ်တစေၦခြောက်နေတော့သည် ………ပြီးပါပြီ။