ကမြငယျငယျလေးထဲက မိဘတှေ ဆုံးသှားလို့ အဒေါျနဲ့ ရငျးနီးတဲ့ ရနျကုနျက ခမြျသာတဲ့ မိသားစုတဈခုက မှေးစားထားလို့ ရနျကုနျရောကျနတော…
မှေးစားတယျ ဆိုပမေယျ့ တဈကယျ့မိသားစုလိုဘဲ ငယျငယျလေးထဲက ပွုစု စေါငျ့ရှောကျလာကွတာပါ. ဘဝမှာ ဘာမှ လိုလသေေးမရှိဘူး…
မှေးစားအကိုဆိုလဲ ကမြကို ညီမလေး အရငျးလိုကို ခစြျတာ…
အမှားတဈခုကို မလုပျမိခငျအထိပေါ့… အဲဒီနောကျတော့ ၅၂၈ ကနေ ၁၅၀၀ ဖွဈလာရတာပေါ့ ရှငျ့……
ဆယျ့ရှဈနှဈ အရှယျထိ ကမြ ဖိုမဆကျဆံရေးကို တဈလုံးတဈပါဒမြှ နားမလညျခဲ့ပါ..။ အခြိနျရှိသ၍ ကြောငျးစာနှငျ့ အားလငြျ ခွံထဲဆငျး၍ အားကစားလုပျနခေဲ့သညျက မြားသညျ..။ ကိုကိုနှငျ့ ကမြ ရခြေိုးခနျးထဲမှာ မထငျမှတျပဲ ဆုံတှေ့မိကွရာမှ ကာမနှံထဲမှ ရုနျးမထှကျနိုငျ ဖွဈခဲ့ရပါသညျ..။
ကိုကိုရဲ့ တယုတယ နမျးရှိုကျ ယကျစုပျပေးခဲ့မှုက ကမြစိတျတှေ ကပွောငျးကပွနျ ဖွဈသှားစခေဲ့ပါသညျ..။ ကွီးထှားရှညျလြားလှတဲ့ ကိုကို့ဟာကွီးကို အနီးကပျ ကိုငျတှယျလိုကျမိကတညျးက ကမြ…ကမြ….။
တှေးသာကွညျ့ကွပါတော့ ရှငျ..။ အဲဒီ စောစောပိုငျးက အဖွဈအပကြျတှဟော မတိုငျပငျရ ၊ မစီစဉျထားရပဲနှငျ့ အခြိနျကိုကျ ဖွဈပေါျလာခဲ့ရတာပါ..။ နောကျပိုငျးမှ သိရတာက ကိုကိုတဈယောကျ ရခြေိုးကနျဘေးနားက သူ့နားနခေနျးလေးထဲမှာ ကွီးထှားစသေော ဆေးမြားလူးလိမျးကာ သူ့စိတျတှေ တအားဖောကျပွနျနသေညျကို ကမြ လုံးဝမသိခဲ့ရပါ..။ ကမြ မထငျမှတျပဲ ကိုကို့ကို လိုကျရှာရငျး သူ့နားနခေနျးလေးထဲကို ရုတျတရကျရောကျသှားခဲ့မိရာက ကိုကိုဟာ သူ့ဟာကွီးကို ဆုတျကိုငျလကြျ တအားငွီးငွူနတောကို မွငျတှေ့လိုကျရလို့ ကမြ စိုးရိမျတကွီးနဲ့ သူ့အနားကို ကပျပွီး လကျလှတျစပယျ ဆုပျကိုငျလိုကျမိတယျလေ..။ အဲဒီရဲ့ နောကျမှာတော့ ကိုကိုနဲ့ ကမြငယျငယျတို့ ကာမပငျလယျကွီးထဲကို မမောနိုငျမပနျးနိုငျ ကူးခတျနခေဲ့ရတဲ့ အဖွဈတှထေဲ သကျဆငျးခဲ့၇တော့တာပါ ရှငျ..။
ကိုကို့ရဲ့ အစုပျအယကျသနျမှုကွောငျ့ ကမြဟာလေး ရှသထကျ ရှ ၊ ဖောငျးသထကျ ဖောငျးကာ လာခဲ့ရပါသညျ.။ အတှငျးသားတှလေညျး တဆတျဆတျနဲ့ တုနျခါလာပွီး အရညျတှဟော အိပျယာခငျးပေါျမှာ မွငျမကောငျးအောငျပငျ စိုရှှဲကာနပွေီး ကမြမှာလညျး အသကျရှူမမှနျနိုငျအောငျပငျ မောနရေသညျ..။ ကြောငျးအားကစားပှဲမှာ မမောမပနျးတမျး သကျလုံကောငျးစှာနဲ့ ပွေးလှှားခဲ့ဖူးတဲ့ ကမြ အခုတော့ အိပျယာလေးပေါျမှာ မောနပွေီး ရငျထဲမှာလညျး တလှပျလှပျနဲ့ ခံစားနရေသညျ..။
ကိုကို အားပါးတရ ယကျစုပျပေးမှုကို ခံနရေတဲ့ ကမြ ခါးလေးကော့ကော့ပွီး တှနျ့လိမျကော့ပြံလို့နရေသညျ..။ လကျနှဈဖကျကလညျး ကုတငျဘောငျကို တငျးနအေောငျ ဆုပျကိုငျထားရသညျ..။
အံကွိတျထားပမေယျ့ ငွီးငွူသံတှကေ မထိနျးနိုငျပဲ တိုးတိတျစှာ ထှကျပေါျလို့နသေညျ..။ ဆီဆှတျထားတဲ့ ကိုကိုဟာကွီးက အဖြားမွုပျအောငျ ကမြဟာလေးထဲသို့ ဝငျလာသညျ..။
“ အ..အ…….ဝငျ…ဝငျ…..ဝငျသှားပွီ….ကိုကိုရဲ့…အိ..အ….”
ပေါငျနှဈဖကျကို အစှမျးကုနျ ဖွဲကားတော့ ပေါငျနှဈလုံးကွားက ကမြစောကျဖုတျလေးမှာ ဖွူဝငျးတငျးကားပွီး စူထှကျလာတယျ…။ အဲဒီအခါကမြှ ကိုကို့ရဲ့ နီတာရဲကွီးဖွဈနတေဲ့ သူ့ဟာကွီးကို ကမြအဖုတျလေး အဝမှာ တေ့ပွီး ဖိခလြိုကျသညျ..။ ပထမ ဗွဈ…ပလှတျ….ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ စောကျပတျနှုတျခမျးသားလေးနှဈဖကျဟာ ကိုကို့ရဲ့ ဟိုဟာကွီးနဲ့ အတူ အထဲကို လိပျဝငျသှားပွီးမှ ဒုတိယ ပလှတျဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ အထဲဝငျသှားတဲ့ နှုတျခမျးသားလေးတှဟော ပွနျကနျထှကျလာပါတယျ..။ တတိယ ကမြစောကျပတျလေး တငျးကွပျစှာနဲ့ ကိုကို့အခြောငျးကွီးကို ညှဈထားလိုကျမိပါတယျ..။
“ အိ…အီး….ဟငျ့….ဝငျ..ဝငျ သှားပွီ…ကိုကိုရဲ့…အငျး…အငျး….”
ကိုကို့ လကျတှကေ ကမြရဲ့ ဝမျးဗိုကျသားလေးတှပေေါျကနေ တဖွညျးဖွညျး ပှတျသပျရငျး အထကျကို တကျလာပွီး လုံးဝနျးဆူဖွိုးနတေဲ့ ကမြ နို့တှကေို ဖှဖှလေး ပှတျသပျဆုတျကိုငျ ဖွဈညှဈပေးလာပွနျတယျ..။ ပွီးတော့မှ ဖူးဖူးရှရှ ကမြရဲ့ နှုတျခမျးလေးကို အငမျးမရ ဖိကပျစုတျယူလိုကျကာ လကျနှဈဖကျက ဂြိုငျးအောကျကနေ လြှိုသှငျးပွီး ပုခုံးနှဈဖကျကို ဆုပျကိုငျမလိုကျသညျ..။ နှုတျခမျးလေးကို ပွတျထှကျသှားမတတျ စုပျယူလိုကျရငျးမှ ဖိဆောငျ့ခလြိုကျခွငျး ခံလိုကျရသညျ..။
“ ဗွဈ…ဗွဈ……အငျ့…အား…..နာတယျ….ကိုကို…..နာတယျ…..အမလေး
လေး…..အီး…ဟီး ဟီး….”
ကမြတဈကိုယျလုံး ဖွတျဖွတျလူးနအေောငျ ခံစားလိုကျရပါတယျ..။ ကွီးထှားတုတျခိုငျလှတဲ့ ကိုကို့ဟာကွီးက ကမြစောကျပတျလေးထဲကို ထိုးထိုးသှငျးလိုကျတိုငျး ပွညျ့သိပျတငျးကွပျစှာ ဝငျရောကျလို့ ခေါငျးကိုရမျးခါပွီး အောျဟဈလိုကျမိတယျ..။
“ ဟိတျ…..သိပျမအောျနဲ့လေ…..ညီမလေး…ရဲ့…”
“ ရှီး…..အား…ဟား……ကြှတျ ကြှတျ….နာတယျ….ကိုကို….ပွနျ…ပွနျနှုတျပေးပါ…ကိုကိုရယျ….အငျး..ဟငျးဟငျး….”
“ ခဏလေးပါ…..ညီမလေး ရဲ့…နောျ…..”
ကိုကိုက ပွောပွောဆိုဆိုနဲ့ ကမြ နို့လေးတှကေို ပါးစပျနဲ့ စုပျငုံပွီး စို့လိုကျပွနျပါတယျ..။ လကျတှကေလညျး အငွိမျမနပေါ…။ ကနြျတဲ့ နို့အုံတဈဖကျကို ဆုပျကိုငျပွီး ပှတျသပျနပွေနျပါတယျ..ရှငျ..။
နို့သီးခေါငျးလေးကို သှားမြားနဲ့ ဖှဖှလေးကိုကျထားပွီး လြှာဖြားလေးနဲ့ လိမျ့ပတျကလိပွနျသလို လကျတဈဖကျကလညျး ကနြျတဲ့ နို့သီးခေါငျးတဈခုကို လကျခြောငျးလေးတှကွေားမှာ ညှဈပွီး ပှတျခြပေေးလိုကျပွနျတော့..။ ကမြ တဈကိုယျလုံး ထှနျ့ထှနျ့လူးသှားသလို အစောက နာကငြျမှုတှလေညျး ကှယျပြောကျကုနျကွသညျ..။ အံ့တော့ အလှနျ အံသွစရာပါပဲ…ရှငျ..။
တကယျပါပဲ…တဈကိုယျလုံး ရှိနျးခနဲ ဖိနျးခနဲ ခံစားလာရသညျ..။ အစောက နာကငြျပါတယျဆိုတဲ့ ကမြရဲ့ စောကျပတျလေးထဲကလညျး တရှရှနဲ့ သိပျကို အရသာ ရှိနပွေနျပါတယျ..။ ဒါနဲ့ ကမြ ခါးလေး မသိမသာ တှနျ့လိမျလိုကျမိသညျ..။ ခုနကလိုပဲ ကိုကို ကမြ ပုခုံးကလေးကို စုံဆှဲကိုငျပွီး တဈခကြျ ဖိဆောငျ့ လိုကျသညျ..။
“ ဗွဈ….ဘှတျ…..”
“ အား…အာ့…..ရှီး….ကြှတျ…ကြှတျ….နာတယျ…..”
တဈခကြျဆို တဈခကြျ သိသိသာသာကွီး နဈဝငျလာတဲ့ ကိုကို့ဟာကွီးက အထဲမှာ ဘာနဲ့ ထောကျမိနသေညျ မသိ…။ တဈဆို့ဆို့ကွီး ဖွဈနတောကို သတိထားမိလိုကျပွနျပါသညျ..။ ကွီးထှားသလောကျ အဖုအထဈထဈနဲ့ အကွောကွီးမြား ယှကျဖွာနတေဲ့ ကိုကို့ရဲ့ ဟာကွီးမှာလညျး အဆုံးမရောကျတရောကျ ထိဝငျနပေါပွီ..။ အဲဒါကိုလညျး ယောငျရမျးပွီး လကျနဲ့ ဖမျးဆုပျမိလိုကျလို့ သိရပွနျပါတယျ..။ ကွှကျတှငျးကလေးထဲကို မွှကွေီးတဈကောငျ ဝငျအောငျးနသေလို ဖငျမလှဲ့သာ ၊ ခေါငျးမလှဲ့သာ အနအေထားမြိုး တငျးတငျးကွပျကွပျကွီး ဖွဈနပေါတယျ..။
ဆီးစပျနှဈခုစလုံးရဲ့ ထိကပျနတောမို့ တဒုတျဒုတျနဲ့ သှေးတိုးနတောကိုလညျး သိသာစှာ နှဈဦးစလုံး ကွားသိနရေပါသညျ..။ ကိုကို ဆကျမဖိသှငျးသေးပဲ အသာရပျပွီး ကမြရဲ့ ပေါငျတှငျးသားလေးတှကေို ပှတျဆုပျ ခြပေေးပွီး ကမြရဲ့ စောကျပတျနှုတျခမျးသားလေးမြားကို ပါ လကျခြောငျးမြားနဲ့ ဖှဖှရှရှလေး ပှတျပေးပွနျသညျ..။ လကျတဈဖကျက ကြောဖကျကနေ ပှေ့ပိုကျထားပွီး တော့ ကော့တကျနတေဲ့ ကမြရဲ့ တောငျပူစာလေးနှဈခုသဖှယျ မောကျကွှဆူဖွိုးနတေဲ့ နို့လေးတှကေို မကြျနှာနဲ့ လြှောကျပှတျသပျကာ အငမျးမရ စို့လိုကျပွနျသညျ..။
လကျတဈဖကျက နှုတျခမျးသားလေးတှကေို ပှတျသပျနရောက မဆှဲသာဆှဲသာ အကှဲကွောငျးလေးထိပျ အစေ့လေးကို လကျခြောငျးနဲ့ ကလောျထုတျပွီး ဖှဖှလေး ဖိပှတျနသေညျ..။ နို့ကို စို့နတေဲ့ ပါးစပျကလညျး ဘယျပွနျညာပွနျ စို့နရောက အတနျကွာတော့ အထကျအောကျ ပွိုငျတူ နို့သီးခေါငျးလေး ဖိကိုကျတာရယျ..၊ စောကျစေ့ကလေးကို ပှတျခြတောရယျ အခြိနျကိုကျ ပှတျသပျလှိမျ့ခြလေိုကျပွနျရာ..။
“ အား….ဟငျး..ဟငျး….အာ့….ယား….ကြှတျ..ကြှတျ….”
ကမြ အဆကျမပွတျ ငွီးတှားရငျ ကိုကို့ ကြောပွငျကွီးကို တငျးကွပျစှာ ဖကျတှယျပဈလိုကျသလို ကားထောငျထားတဲ့ ခွနှေဈခြောငျးကလညျး ကိုကိုရဲ့ ခါးပေါျကြောျခှပွီး လိမျကစြျပဈလိုကျမိရပွနျသညျ..။
ကိုကို ဆကျမဖိသေးပဲ အသာရပျပွီး ကမြရဲ့ ပေါငျတှငျးသားလေးတှကေို ပှတျဆုပျ ခြပေေးနပွေီး ကမြရဲ့ စောကျပတျနှုတျခမျးသားလေးမြားကိုပါ လကျခြောငျးကလေးတှေ နဲ့ ဖှဖှရှရှလေး ပှတျပေးပွနျသညျ..။ လကျတဈဖကျက ကြောဖကျကနေ ပှေ့ပိုကျထားပွီး ကော့ကွှတကျနတေဲ့ ကမြရဲ့ တောငျပူစာလေးနှဈခုသဖှယျ မောကျကွှဆူဖွိုးနတေဲ့ နို့လေးတှကေို မကြျနှာကွီးနဲ့ လြှောကျပှတျသပျခါ အငမျးမရ စို့လိုကျပွနျသညျ..။
လကျတဈဖကျက နှုတျခမျးသားလေးတှကေို ပှတျသပျနရောက မဆှဲသာဆှဲသာ အကှဲကွောငျးထိပျ အစေ့လေးကို လကျခြောငျးနဲ့ ကလောျထုတျပွီး ဖှဖှလေး ဖိပှတျနသေညျ..။ နို့ကိုစို့နတေဲ့ ပါးစပျကလညျး ဘယျပွနျညာပွနျစို့နရောက အတနျကွာတော့ အထကျအောကျ ပွိုငျတူ နို့သီးခေါငျးလေး ဖိကိုကျတာရယျ ၊ စောကျစေ့လေးကို ပှတျခြတောရယျ အခြိနျကိုကျ ပှတျသပျလှိမျ့ခြေ ပေးလိုကျပွနျရာ…
“ ဟငျးဟငျး…..အငျ့..အား….အ…….ယား…….ကြှတျကြှတျ….”
ကမြ အတောမသတျ ငွီးတှားရငျး ကိုကို့ရဲ့ ကြောပွငျကွီးကို တငျးကွပျစှာ ဖကျတှယျပဈလိုကျသလို ကားထောငျထားတဲ့ ခွနှေဈခြောငျးကလညျး ကိုကိုရဲ့ ခါးပေါျ ကြောျခှပွီး လိမျကစြျပဈလိုကျမိရပွနျပါသညျ..။
အတနျကွာ လှိမျ့ခြေ ပှတျသပျပေးနမှေုကို ကမြ မနနေိုငျ မထိုငျနိုငျအောငျ ဖွဈလာရပွနျပါသညျ..။
“ ဟငျးဟငျး…..အငျး…….အ…..အ…..တ..တဈမြိုးကွီး…ကိုကိုရယျ….ညီမလေး မနတေတျတော့ဘူး……ဟငျးဟငျး…… ဟငျးဟငျး…..အငျး…….အ…..အ…..တ..တဈမြိုးကွီး…ကိုကိုရယျ….ညီမလေး မနတေတျတော့ဘူး……ဟငျးဟငျး……….”
ဘယျလိုမှ အောငျ့အီးမထားနိုငျတော့တဲ့ အဆုံး ဖှငျ့ဟ လမျးကွောငျး ထုပျပွောလိုကျမိပါတော့သညျ..။ ကိုကိုဟာ ကမြ စကားအဆုံးမှာ သူ့လကျနှဈဖကျစလုံးကို ကြောအောကျမှာ လြှိုသှငျးလိုကျသလို နို့တှစေို့နတေဲ့ ကိုကို့မကြျနှာဟာ တဖွေးဖွေးနဲ့ ဗိုကျသားဆီကို ဖိပှတျနမျးရှိုကျသှားပွနျသညျ..။ ဒီလို နမျးရှိုကျမှုကလညျး ကမြအဖို့ တဈမြိုးအရသာ ရှိလှနျးလှပါတယျ..။
ကိုကိုဟာ ကမြဗိုကျသားကို နမျးရှိုကျလိုကျပွီး ခေါငျးကိုထောငျမတျ၍ ကမြကိုလှမျးကွညျ့ပွနျရာ ကိုကို့မကြျနှာမှာ ခြှေးတှစေို့ထှကျပွီး နတော တှေ့ရပွနျတော့ ဘာကွောငျ့မှနျး မသိပါဘူး..။ ကမြလေ ကိုကို့ကို တအားသနားသှားမိပွီး ကမြလကျတှနေဲ့ ကိုကို့မကြျနှာက ခြှေးတှကေို သုတျပေးလိုကျသညျ.။ ကိုကို ကမြကို တဈခကြျပွုံးပွလိုကျပွီး…
“ တကျလိုးတော့မယျ နောျ……ညီမလေး…..”
“ အငျ့….အငျး…..သဘောပဲ…ကိုကို….သိပျမြား နာအုံးမလား…ကိုကို….”
“ နဲနဲတော့ နာအုံးမှာ…..အောငျ့ခံလိုကျပါအုံး…ညီမလေးရယျ….နောကျဆို တအားကောငျးလာမှာ….ပါ….”
ကိုကို ကမြကို စကားပွောရငျးက ရငျဘတျကို ပှတျသပျပွီး နို့တှကေို လကျနှဈဖကျနဲ့ တငျးတငျးကွီး အုပျကိုငျလိုကျပွနျတယျ…။ ဆုတျခြပွေီးပွနျတော့ နို့နှဈလုံးစလုံးဟာ ထူပူနပေါတယျ…။ ကိုကို နို့တှကေို ဆုပျကိုငျခြရေငျးက အောကျဖိပှတျသှားပွီး ကမြ ခါးသိမျသိမျလေးကို လကျနှဈဖကျနဲ့ ဆှဲကိုငျကာ ဆတျခနဲ ဖိဆောငျ့လိုကျပါတယျ..။
“ ဗွဈ……ဖောကျ……..ဒုတျ……..အား…….”
စူးစူးနငျ့နငျ့ကွီး တိုးဝငျလာတဲ့ ကိုကို့ဟာကွီးကွောငျ့ ကမြ စောကျပတျအောကျမှာ စပျဖငြျးဖငြျးဖွဈပွီး နာကငြျသှားသလို စောကျပတျအတှငျးထဲမှာလညျး သူဟာကွီးရဲ့ ထိပျက ဘာကိုထိုးဖောကျသှားမှနျး မသိ…၊ ရငျထဲကို လှိုကျတကျသှားရပါတယျ..။ ကမြ စောကျပတျလေးတော့ ကှာပွဲသှားပွီ ထငျပါရဲ့ ရှငျ….။
ကိုကို ကမြခါးလေးကို ဆှဲကိုငျပွီး သူ့ဟာကွီးကို တဖွေးဖွေးခငြျး ဆှဲထုတျနပွေနျရာ အထဲ လကျနှငျ့လြှိုသှငျးပွီး အသဲတှအေူတှေ ဆှဲထုတျခံလိုကျရသလို ခံစားလိုကျရပါသညျ.။ အဝငျနာသလောကျ ပွနျအထှကျမှာလညျး နာတာပါပဲ….။ အဲသလို ဆှဲခြှတျနတေဲ့ အခိုကျကလေးမှာပဲ ကိုကို့လကျတဈဖကျက ကမြ နို့တဈဖကျကို ဖမျးကိုငျ ဖစြျညှဈလှိမျ့ခြပေေးလိုကျပွနျသညျ..။
အောကျပိုငျးက နာကငြျနသေလောကျ အပေါျပိုငျးကို ပှတျသပျဆုပျခြပေေးနမှေုက ကောငျးနပွေနျသညျ..။ နို့သီးခေါငျးလေးတှေ တငျးထောငျထလာစတေဲ့အထိ ပါပဲ..။ တငျးထောငျစပွုနတေဲ့ အဲဒီ နို့သီးခေါငျးလေးတဈဖကျကို ကိုကို ပါးစပျနဲ့ ငုံစို့ပွနျသညျ..။ ကိုကို့ရဲ့ ထုံးစံထငျပါရဲ့…။ ပါးစပျရော လကျရော နို့သီးခေါငျးကို ပွိုငျတူ ကွိတျခြပေေးတဲ့အခါ ကမြ တှနျ့လိမျသှားရပွနျသညျ..။
အံမယျလေး……အသံတှတေောငျ ထှကျနအေောငျပဲ နို့တှကေို စို့ပေးနလေိုကျပွနျသညျ..။ နို့ကိုစို့ပွီး အထကျ ရငျညှနျ့သားလေးတှကေို စုပျယူလိုကျပွနျသညျ..။ အထူးသဖွငျ့ ရငျပတျအလယျ အထကျတဲ့တဲ့ လညျပငျးရဲ့ အောကျခွကေလေးကို ပါးစပျနဲ့ စုပျယူလိုကျတော့ ကမြလဲ သိပျကို ခံစားလိုကျရပါသညျ…။ နာလို့ မဟုတျ …၊ ယားသလိုလိုဖွဈပွီး အမညျမဖောျပွနိုငျတဲ့ ဝဒေနာတဈရပျ ပွိုငျတူ ခံစားလိုကျရပွီး ခါးလေးကို ဘယျညာ ရမျးခါပဈလိုကျမိပါသညျ…။
ကိုကို့ဟာကွီး အဖြား ရောကျသှားတဲ့အထိ ဆှဲခြှတျသှားပွီး ဖွေးဖွေးခငြျး ဖိသှငျးလာပွနျပါသညျ..။ ကမြ စောကျပတျလေးမြာ တနငျ့တပိုးကွီး ဝငျလာတဲ့ ကိုကိုရဲ့ လီးကွီး… တဈရဈပွီး တဈရဈ တငျးကွပျလာသညျ..။
“ ဗွဈ…..ဗွဈ….ဖှတျ……ဖှတျ….ဖွဈ……”
“ အငျ့…..အငျး…အငျး….ကြှတျ……….ကြှတျ……အီး………”
ကမြ မကြျနှာလေး ရှုံ့မဲ့သှားရပွနျသညျ..။ ကွီးထှားလှနျးတဲ့ ကိုကို့လီးကွီးက ရှညျလြားလဲ ရှညျလြားလှနျးပါသညျ..။ အဲသညျ လီးရှညျရှညျကွီးထိပျက စောကျပတျထဲက သားအိမျကို ထိုးထောကျမိလာသညျ..။ ရုတျတရကျ ကမြ ကငြျခနဲ ခံစားလိုကျရပွီး ပါးစပျမှ အသံထှကျ ငွီးငွူရငျး ကိုကို့ရဲ့ ဂုတျပိုးကို မမှီမကမျး ဖိခြ ဆှဲဖကျလိုကျရသညျ..။
“ နာလို့လား….ဟငျ…ညီမလေး…..”
“ ဟငျ့အငျး…ကပြျတီးကပြျတောငျ့ကွီး….အောငျ့လညျး အောငျ့တယျ….ကိုကိုရဲ့……”
ကမြ ငွီးသံကွောငျ့ ကိုကိုဆကျမဖိသေးပဲ…မကြျနှာလေးကို ပှတျသပျ ၊ နဖူးပေါျဝဲကနြတေဲ့ ဆံနှယျလေးတှကေို ဖယျရှားရငျးမှ ပွောရှာပါသညျ..။
“ သားအိမျကို ထောကျမိလို့နဲ့ တူတယျ….”
“ ဟငျ…ဟုတျလား….ဒါ…ဒါဆိုရငျ..ခ…ခလေး…..မှေး…..မှေး……..”
“ အောျ…ညီမလေးရယျ…..လိုးတိုငျး ခလေးမှေးကွမယျဆိုရငျ….လူတှေ တဈယောကျပေါျ တဈယောကျ ထပျကုနျကွတော့မှာပေါ့…”
“ ညီ…….ညီ…..ညီမလေး…..ဗိုကျ….ဗိုကျကွီးမှာ ကွောကျ….ကွောကျ…….ရှကျ…….ရှကျလဲ…..”
“ မကွောကျပါနဲ့…ညီမလေးရယျ…..ဗိုကျမကွီးအောငျ လုပျတဲ့ ခတျေမှီဆေးဝါးတှေ ရှိတယျ…ဟ…..”
“ ဟုတျလား…ကိုကို…….”
“ ဟုတျတယျ…တဈခါလုပျထားရငျ ငါးနှဈလောကျကတော့ ဗိုကျမကွီးဘူး….စိတျခြ….”
“ ဒီလိုဆို…….တောျပါသေးရဲ့…..ကိုကိုရယျ…….”
“ ခု…ကိုကို ညီမလေးကို လိုးတာ လူကွီးတှေ မသိစနေဲ့နောျ…..ဟုတျလား….”
“ အငျး……..”
ကိုကို ကမြကို တယုတယ နမျးရှိုကျနရေငျးမှ စကားတှေ အမြှငျမပွတျ ပွောဆိုနသေလို လကျတဈဖကျကလညျး နို့တှရေော ဗိုကျသားလေးတှရေော ပေါငျတှငျးသားလေးတှပေါ မကနြျ ဖှဖှရှရှလေး ပှတျသပျပေးပွနျတော့ နာကငြျခံခကျတာတှေ ပွပြေောကျသှားရပွနျသညျ..။
ကိုကို ကမြစကားအဆုံးမှာတော့ ဖငျကွီးကို ကွှပွီး စောကျပတျလေးထဲ နဈဝငျနတေဲ့ သူ့လီးကွီးကို ဆှဲခြှတျသှားပွနျသညျ.။ တဝကျလောကျ အရောကျမှာ ဆတျခနဲ ဖိဆောငျ့လိုကျသညျ…။
“ ဗွဈ….စှပျ…….ဖှတျ…ဖတျ…..စှပျ…..”
“ အငျ့ အငျ့….အငျ့…….ဟငျး.ဟငျး……အီး…..”
“ ခုတော့ …ကိုကို ကမြငွီးသံလေးကို လစြျလြူရှုပဈလိုကျပွီး အဆကျမပွတျ ဖိဖိဆောငျ့ခပြါတော့သညျ…။ ကိုကိုရဲ့ ရငျဘတျကို လကျအစုံနဲ့ ကမြ တှနျးထားမိသညျ..။ မရပါ..။ ကွီးမားတုတျခိုငျသလောကျ အဖုအထဈ အကွောပွိုငျးပွိုငျးကွီးမြား ထနတေဲ့ လီးကွီးဟာ အဆုံးထိ နဈဝငျလာလိုကျ အဖြားထိ ဆှဲခြှတျလိုကျ ဖိသိပျကပျဆောငျ့လိုကျနဲ့ မွနျမွနျကွီး ကိုလိုးဆောငျ့နပွေနျသညျ..။
“ ဗွဈ……..ဗွဈ…..စှပျ….ဖတျ…….ဖှတျ…..စှိ.စှိ……..”
“ အငျ့…………ဟငျ့…အား…..အိုး……ဟငျးဟငျး……..”
အရညျမြား စိုရှှဲနလေို့ ထငျပါရဲ့…။ ကိုကို့လီးကွီး တိုးဝငျလာတိုငျး စောကျပတျလေးထဲက အသံတှေ ဆူညံစှာ ထှကျပေါျလို့နပေါတယျ..။ လီးထိပျကွီးက စောကျပတျထဲရှိတဲ့ အသားဆိုငျတှကေို ပှတျတိုကျ တှနျးထိုး မှှနှေောကျပါမြားလို့ ထငျတယျ…။ စောကျပတျတဈခုလုံး ပူထူပွီး တငျးကစြျလာသညျ..။ ကောငျးလညျး တအားခံ ကောငျးလာသညျ..။
တဈခကြျတဈခကြျ အရှိနျလှနျပွီး လီးထိပျကွီးက ကမြရဲ့ သားအိမျခေါငျးကို လာလာထောကျမိပွနျရာ ကငြျခနဲ ဖွဈသှားပွီး နာကောငျးကွီးမို့ ကမြ ကိုကို့ ကို အတငျးပဲ မလှတျတမျး ဖကျတှယျထားလိုကျသညျ..။ နောကျထပျ ဒုတျခနဲ မွညျသံလေးနဲ့အတူ ကငြျခနဲဖွဈကာ တဈကိုယျလုံး ကငြျစကျနဲ့ အတို့ခံလိုကျရသလို တှနျ့လိမျကောကျကှေး သှားရသညျ..။
“ ဟငျ့…..အငျ့….ဖွေး……ဖွေး……ကိုကို….ဟငျ့….အီး…….”
ကမြ နှုတျဖြားလေး စုခြှနျ တအငျ့အငျ့…အောျဟဈငွီးငွူရငျး ကိုကို့ရငျဘတျကို ဆီးတှနျးထားလိုကျရပွနျပါသညျ..။ ဒါပမေယျ့ ကိုကို လကျတှနေဲ ဖယျခပြွီး ကုနျးကွလာတဲ့ ကမြရဲ့ ရငျဘတျကို တှနျးဖိထားပွီး လကျတဈဖကျက ကမြ ခါးကို တငျးတငျးဆှဲပွီး ဖိဆောငျ့ပဈနသေညျမှာ အဆတျမပွတျတော့ပါ….။
လီးကွီး ဝငျတိုငျး တငျးကွပျနတေဲ့ ကမြ စောကျပတျနှုတျခမျးသားလေးမြား အနားတှေ စုတျကုနျပွီလား ထငျမှတျရလောကျအောငျ ကိုကို့ ဆောငျ့ခကြျတှကေ ပွငျးထနျလှနျးလှသညျ.။
“ ဗွဈ…ဗွဈ….ဖတျဖတျ………စှပျစှပျ….ဗွဈ…..”
“ အာ….အငျ့…အငျ့…….ဟငျ့………လုပျ…လုပျပွနျပွီ…..ဖွေးဖွေး……ကိုကို……ဟှနျ့ဟှနျ့…..ဟငျး…..”
“ အ…ခ….ခနလေး…အေး……..ခန…ကောငျးလာပွီ….ညီမလေးရဲ့…..”
“ ဗွဈ…ဘှတျ…..ဘှတျ….စှပျ…..စှပျ……..”
ကိုကိုမောဟိုကျသံနဲ့ အသကျရှူပွငျးပွငျးကွီး ရှူရှိုကျရငျး ပွောလကြျမှ မနားတမျး လိုးသှငျးနရော ကမြမှာ နာကောငျးကွီး အီဆိမျ့သော အရသာကို တဖွေးဖွေး ခံစားလာရပါတယျ..။
“ အား……..ကိုကို…..ကို..ညီမလေး….အိုး…ဟီး……..အီး….”
ကမြ စကားကို ဆုံးအောငျ မပွောနိုငျတော့ပါ…။ ဖငျစအိုဝလေး ကွုံ့ဝငျသှားပွီး ကငြျတကျလာကာ တဈကိုယျလုံး တဆတျဆတျ တုနျခတျလာပွီး ရငျထဲမှာ လှိုကျခနဲဖွဈပွီး စောကျပတျလေးထဲမှ တဆဈဆဈနဲ့ အရတှေေ ဒလဟော ထှကျကကြုနျကာ ကမြ……..ကမြ ဘာဖွဈသှားမှနျး မသိရတော့ပါဘူး….ရှငျ…။
ကိုကိုရဲ့ ဆောငျ့ခကြျတှကေ ပိုကွမျး ပိုပွငျးလာပါတယျ…။ ရငျဘတျကို ဖိထောကျထားတဲ့ လကျက နို့တှကေို ဖွဈညှဈ ဆုတျခြရေငျး ခါးကိုကိုငျဆှဲပွီး တအား ဆောငျ့လိုးပါတော့သညျ..။
“ ကောငျး…….အငျ့ ဟငျ့……ကောငျးလိုကျတာ….ကို…..အငျ့အငျ့….ကိုကိုရယျ…….ဟူး……..”
ကမြ ဗလုံးဗထှေး ရရှေတျလိုကျမိပွီး …နာကငြျပမေယျ့ ကမြ တငျပါးကွီးတှကေို ဘယျလူးညာလိမျ့ တသိမျ့သိမျ့ ခံစားရငျး ဖငျကို ကော့မွှောကျပေးမိရတဲ့အထိ ကောငျးပွီးရငျး ကောငျးနတေော့တာပါပဲ…။
“ ပွှတျ….ဗွဈ….ပွှတျ….စှတျ….ဖှတျ……”
“ ဟငျ့….အငျ့….အိုး……ဟငျ့.အီး……ရှီး….အား…..”
အရညျမြား စိုရှှဲနတေဲ့ လီးနဲ့ စောကျပတျဟာ မီးပှငျ့မတတျ ဆောငျ့လိုးမိလိုကျတဲ့အခါတိုငျး အရမြေား ပနျးထှကျကုနျရပွနျသညျ..။ ဒီလို အဆကျမပွတျ ဆောငျ့နရေငျးက ကိုကို့ရဲ့ လီးကွီးထိပျက ပူနှေးတဲ့ အရညျမြား ကမြရဲ့ စောကျပတျထဲကို ပနျးထုတျပေးခွငျး ခံလိုကျရတဲ့ တခဏအတှငျးမှာ ကမြ ကွကျသီးမြားထ ရငျထဲ လှိုကျဖိုသှားသလို တဈကိုယျလုံး အီဆိမျ့အောငျ ကောငျးလှနျးလှသညျမှာ အိပျယာထဲက ထပွီး ခုနျပေါကျထှကျပွေးလိုကျခငြျတော့တာပါပဲ…။
ဒါပမေယျ့ ကိုကိုက ကမြရဲ့ ရငျဘတျကို လကျတဈဖကျနဲ့ ဖိထားလို့ ထမပွေးနိုငျတော့ပါဘူး ရှငျ….။
(ပွီးပါပွီ)
