ပင်မြင့်ပန်းစံ

ကျယ်ဝန်းသောခြံကြီးတစ်ခုအတွင်းမှလှပသောတိုက်လေးတစ်လုံး၏ရှေ့မှမြက်ခင်းပေါ်ရှိခုံ တန်းလေးပေါ်တွင်စာထိုင်ဖတ်နေသောကောင်မလေးမှာစိုးမိုးခိုင်ဟူသောဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အပျိုမလေးတစ်ဦးပင်ဖြစ်လေသည်၊ သူမ၏ဖခင်သည်ကုမ္ပဏီတစ်ခု၏ပိုင်ရှင်ဖြစ်လေသည်၊ အသက်အရွယ်အားဖြင့်(၁၈)နှစ်အတွင်းသို့ဝင်ကာစသာရှိသေးသော်လည်းကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် အလှတွင်ပြိုင်ဖက်ကင်းသူတစ်ဦးဖြစ်နေလေပြီ၊ဖြူဝင်းသောအသားအရေ။ မို့မို့အိအိရင်သားကလေးများ။သေးကျဉ်သောခါးနှင့်ကားစွင့်နေသောတင်ပါးများ။ ဆင်နှာမောင်းကဲ့သို့သွယ်ဆင်းနေသောပေါင်တန်များဖြင့်သူမ၏ဖွံ့ဖြိုးစအလှကိုတန်ဆာဆင်ထားလေသည်၊

မျက်တောင်ကော့လေးများအောက်မှမျက်နက်ဝန်းတစ်စုံမှာတောက်ပပြီးအရည်ကြည်လဲ့နေကြသလိုဖြောင့် စင်းသောနှာတံလေးအောက်မှနှင်းဆီဖူးနှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာမှာဆေးမဆိုးရဘဲနီရဲစိုစွတ်နေလေသည် ၊ယနေ့တွင်အစ်မဖြစ်သူနှင့်မိခင်တို့သည် ဗိုလ်ချုပ်ဈေးသို့ထွက်သွားကြပြီး ဖခင်ကလည်းအလုပ်သွားနေသောကြောင့် သူမနှင့်အတူအိမ်ဖော်မလေးသာ ကျန်ခဲ့ကာတစ်ခြံလုံးတိတ်ဆိတ်နေလေသည်၊သူမ သည်စာအုပ်ကိုဖတ်နေရင်းအိပ်ချင်လာလေသည်၊“မပုရေ စိုးကိုသံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက်ယူခဲ့ပေးပါ” အချိန်အတော်ကြာသော်လည်းမပုကပေါ်မလာချေ၊ထို့ကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုင်နေရာမှထ ကာမီးဖိုချောင်သို့ထွက်လာလေသည်၊

မီးဖိုချောင်ထဲတွင်လည်းမပုကိုမတွေ့ရသောကြောင့် အလုပ်သမားတန်းလျားဖက်သို့ထွက်လာလေသည်၊ မပု၏အခန်းရှေ့တွင်ယောက်ျားဖိနပ်တစ်ရံနှင့်မပု၏ ဖိနပ်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစားလိုက်မိသည်၊ “အင်း ။ မပုမှာယောက်ျားမရှိဘူး ။ သူ့ဧည့်သည်လားမသိဘူး” စိုးမိုးခိုင်သည်တန်းလျားနားသို့ တဖြည်းဖြည်းကပ်သွားရင်းလှေခါး နားရောက်သောအခါအိမ် ထဲမှအသံများကိုကြားလိုက်ရလေသည်၊ ငယ်ရွယ်သူပီပီစပ်စုလိုသောကြောင့်ထရံအပေါက်မှအသာ ချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်၊အခန်းထဲတွင်မပုနှင့်ခြံစောင့်ကိုအေးတို့ကိုမြင်လိုက်ရသည်၊ကိုအေး ကအပေါ်ပိုင်းတွင်အဝတ်မရှိဘဲပုဆိုးကိုကွင်းသိုင်းထားကာ မပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေလေသည်၊

မပု၏အဝတ်များသည်လည်းဘေးတွင်ပုံကျနေကာတစ်ကိုယ်လုံးဗလာဖြစ်နေလေသည်၊ ကိုအေးသည်မပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီးသူမ၏နို့အုံများကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်နေလေသည်၊ မပုကကိုအေး၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုငှ်ုသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်၊ “ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်ကိုအေး” “အေးပါကွာ” စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုမြင်ကွင်းကိုအသည်းတယားယား။ ရင်တဖိုဖိုနှင့်ကြည့်နေမိလေသည်၊ အသက်အရွယ်ကအသိဉာဏ်ပေးသော်လည်းမျက်မြင်တွေ့ရခြင်းသည် ပထမအကြိမ်ဖြစ်လေသည်၊အိမ်ကလေးသည်တစ်ချက် ။နှစ်ချက်မဋသိမ့်ကနဲတုန်သွားသည်၊ ကိုအေးကသူ၏တင်ပါးကိုရှေ့သို့တွန်းလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်လေသည် ၊

ထို့နောက်ကိုအေးသည်မပု၏နို့ကိုဆုပ်နယ်နေသောသူ၏လက်များဖြင့် မပု၏ခါးကိုကိုင်လိုက်ပြီးဆွဲယူလိုက်ရာမပုသည်ကော့ပျှုံပါလာလေသည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်မျက်လုံးလေးပြူးှုကြည့်နေရင်းတံတွေးကိုအသံမထွက်အောင်မျိုချလိုက်မိသည်၊ကိုအေးသည်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှဒူးထောက်လိုက်သောအခါ မပု၏ခါးနှင့်ကျောပြင်သည်ကုတင်ပေါ်သို့ပြန်ကျသွားလေသည်၊ ထို့နောက်ကိုအေးကမပု၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုပေါ်သို့ တွန်းတင်လိုက်ရာမပု၏ တင်ပါးများသည်အပေါ်သို့မြောက်တက်သွားကာအိပ်ယာနှင့်လွတ်နေလေသည်၊ ထို့နောက်ကိုအေးကမပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းအောက်မှလက်လဋှိုသူမ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်၊

ကိုအေးကသူ၏လီးကြီးကိုတဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်။ထိုးသွင်းလိုက်လုပ်နေလေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည် မပု၏လှုပ်ရှားမှုများကိုအသေအချာကြည့်လိုက်မိသောအခါမျက်စိများကိုမှိတ်ထားလျက် ကိုအေးကလီးကြီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တိုင်းတင်ပါးများကိုကော့ကော့ပေးသည်ကိုသတိထားလိုက်မိလေသည်၊ ထိုသို့တဖြည်းဖြည်းအထုတ်အသွင်းလုပ်နေရာမှကိုအေးကနှစ်ချက်သုံးချက်ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်လိုက်လေသည်၊ထိုအခါတွင်အိမ်လေးသည်သိမ့်ကနဲလှုပ်သွားလေသည်၊ထို့အပြင်မပု၏ တဟင့်ဟင့်ညည်းတွားသံနှင့်အတူဖတ်ဖတ်ဟူသောအသံကိုပါကြားလိုက်ရလေသည်၊ “မပု ။

ကိုအေးလိုးတာကောင်းရဲ့လားဟင်” “အို သိပ်ကောင်းတာပေါ့တော် ။ နာနာလေးလိုးစမ်းပါကိုအေးရယ် ။ ခံလို့ကိုမဝနိုင်ဘူး” ထိုအခါကိုအေးသည်အသားကုန်လိုးလေတော့သည်၊ချောင်းကြည့်နေသောစိုးမိုးခိုင်မှာ လည်းရာဂစိတ်များတဖြည်းဖြည်းထကြွလာလေသည်၊စောက်ဖုတ်အတွင်းမှစောက်ရည်ကြည်များစိမ့် ထွက်နေသောကြောင့်စောက်ဖုတ်အပေါ်ရှိထဘီမှာစိုစိစိဖြစ်နေလေသည်၊ သူမ၏လက်ကလည်းစောက်ဖုတ်ပေါ်သို့အုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်နေမိလေသည်၊ ထိုစဉ်တစ်ဖက်ခြံမှစိုးမိုးခိုင်၏အစ်မ၏ရည်းစားဖြစ်သောဇော်ထွန်းသည် စိုးမိုးခိုင်၏အစ်မရှိသည်ဟုထင် သူမတို့၏ခြံတွင်းသို့မလွယ် ပေါက်မှတဆင့်ဝင်လာလေသည်၊

ထိုအခါနောက်ဖေးတန်းလျားအနီးတွင်စိုးမိုးခိုင်ဘာကိုသဲသဲမဲမဲ ကြည့်နေသလဲဟုသိလိုစိတ်ဖြင့်အနားသို့တိုးကပ်လာရာထရံပေါက်မှချောင်းကြည့်ရင်းသူမ၏ စောက်ဖုတ်ကိုထဘီပေါ်မှအုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်နေသောစိုးမိုးခိုင်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်ရှေ့သို့သာအာဏ္ဍုံစိုက်နေသောကြောင့် သူမ၏အနားသို့ဇော်ထွန်းရောက်လာသည်ကိုမသိသဖြင့် ဇော်ထွန်းလည်းအနီးရှိအပေါက်မှအတွင်းဘက်သို့ချောင်းကြည့်လိုက်သည်၊ “ကိုအေးရယ် အားရပါးရလိုးစမ်းပါ ။ အားမရှိတော့ဘူးလား” “နဲနဲမောသွားလို့ပါမပုရယ် ။ ကဲ အားကုန်သွန်တော့မယ်နော်” ထို့နောက်ကိုအေးကလက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်လိုက်ပြီးမပု၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ပုခုံးပေါ်သို့ တင်ကာ

သူ၏လီးကြီးကိုမပု၏စောက်ခေါင်းဝတွင်တေ့ပြီးအားကုန်ဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည် ၊ဇော်ထွန်းလည်းကိုအေးတို့လိုးနေသည်ကိုကြည့်ရင်းလီးတောင်လာလေသည်၊ ထို့ကြောင့်စိုးမိုးခိုင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရာ သူမသည်မပုတို့ကိုချောင်းကြည့်ရင်း အားမလိုအားမရဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့ရလေသည်၊ ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူမ၏ အနားသို့ကပ်သွားလျက်မေးလိုက်သည်၊“စိုးစိုး ဘာလုပ်နေတာလဲ” “ဟို ဟို မပုအိပ်နေတာကိုကြည့်နေတာပါ” “ကဲ ဒါဖြင့်ဆက်ကြည့်လေ ။ ကိုဇော်သွားတော့မယ်” ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူ၏အိမ်သို့ပြန်သွားလေသည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစား လိုက်သည်၊ “ငါချောင်းကြည့်နေတာကိုသူသိသွားလားမသိဘူး ။

ငါသွားအစ်ကြည့်ဦးမှ” ထိုသို့စဉ်းစားရင်းစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်းတို့ခြံဘက်သို့ကူးသွားလေသည်၊ဇော်ထွန်း၏ အခန်းရှေ့သို့ရောက်သောအခါတံခါးကိုမခေါက်သေးဘဲသော့ပေါက်မှအတွင်းသို့ချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်၊ ထိုအခါဇော်ထွန်းသည် ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်လျက်ဂွင်းတိုက်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊သူ၏လီးသည် လုံးပတ်နှစ်လက်မခန့်ရှိပြီးအရှည်တစ်ထွာခန့်ရှိသဖြင့်သူမအဖို့အထူးအဆန်းဖြစ်နေလေသည် ၊စိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏လီးကိုကြည့်ရင်းကာမစိတ်များပိုမိုထကြွလာလေသည်၊ ထို့နောက်အခန်းတံခါးကိုအသာခေါက်လိုက်သောအခါဇော်ထွန်းသည်ပုဆိုးကိုကမန်း ကတန်းပြန်ဝတ်ရင်းတံခါးကိုလာဖွင့်ပေးလေသည်၊

“သြော် စိုးစိုးပါလား ။လာလေ ။ ကိုဇော့်ကိုဘာခိုင်းမလို့လဲ” “အင်း ညကျရင် မမနဲ့အတူရပ်ရှင်သွားကြည့်မလို့ ။ အဲဒါကိုဇော်လိုက်ပို့နော်” စိုးမိုးခိုင်ကလာရင်းကိစဏကိုလွှဲပြောရင်းဇော်ထွန်း၏အောက်ပိုင်းသို့မသိမသာကြည့်လိုက်ရာ သူ၏လီးကြီးမှပုဆိုးကိုဖောက်ထွက်တော့မတတ်ဖောင်းထနေလေသည်၊ သူမ၏စိတ်ထဲတွင်ရာဂစိတ်များပြင်းထန်နေပြီးဇော်ထွန်းကိုလည်း ယခင်ကတည်းကကြိတ်ချစ်နေမိသောကြောင့်သူ၏ အနားသို့သွားရင်းရတ်တရက်ခြေချော်သွားဟန်ဆောင်ကာဇော်ထွန်းအပေါ်သို့လှဲချရင်း ပုဆိုးအစကိုမသိမသာဆွဲချွတ်လိုက်လေသည် ၊ဇော်ထွန်းသည်ခါးတွင်ပုဆိုးမရှိတော့ဘဲဖင်ထိုင်လဲကျသွားလေ သည်၊

“အိုး မတော်လို့နော်ကိုဇော် ။ ကဲ ထထ” စိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်းကိုပုဆိုး ကျွတ်အောင်လုပ်ပြီးမှရှက်စိတ်ဝင်လာသောကြောင့်နောက် သို့လှည့်ပြေးရန်ကြံလိုက်သည်၊ သို့သော်ဇော်ထွန်းကသူမကိုလှမ်းဖက် သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ဆွဲသွင်းလိုက်လေသည်၊ စိုးမိုးခိုင်ကဟန်ဆောငှ်ုရန်းကန်လိုက်သောကြောင့်နှစ်ယောက်စလုံးမှာကုတင်ပေါ်သို့လဲကျသွားလေသည် ၊ဇော်ထွန်းသည်ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားသော် သူမ၏နှုတ်ခမ်းကလေးကိုပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ယူလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကလည်းသူမ၏နို့အုံတစ်ဖက်ကိုအကျôပေါ်မှ ဆုတ်ကိုင်လျက်ဖျစ်ညစ်ပေးလိုက်သည်၊

ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်လည်းသူမ၏တင်ပါးကိုအသာပွတ် သပ်လိုက်လေသည် စိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏ အကိုင်အတွယ်အောက်တွင်ထွန့်ထွန့်လူးနေလေတော့သည် ၊ဇော်ထွန်းကသူမ၏ပါးပြင်တစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက်ရင်း သူမ၏အကျကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ချလိုက်သည်၊ ထို့နောက်အကျကိုလှန်ချလိုက်သောအခါ စိုးမိုးခိုင်သည်ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင်ဘရာစီယာလေးသာကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်ဘရာစီယာအောက်မှပေါ်ထွက်နေသော သူမ၏ရင်သားဖြူဖြူလေးများကို လက်နှစ်ဖက်ယှက်ကာထားရင်း ပြောလိုက်သည်၊ “ကိုဇော်ရယ် စိုးရှက်တယ်” “မရှက်ပါနဲ့ စိုးရယ် ။ ဒါရှက်စရာမှမဟုတ်တာ”ဇော်ထွန်းကပြောရင်းသူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့စုပ်နမ်းပေးလိုက်ရာသူမ၏ စိတ်ထဲတွင်မရိးမရွဖြစ်လာလေသည်

၊ဇော်ထွန်း၏လက်များက သူမ၏ဘရာစီယာကြားထဲသို့တိုးဝင်လာလေသည်၊ ထို့နောက်သူမ၏နို့အုံဖောင်းဖောင်းအိအိလေးများကို ဘရာစီယာအတွင်းမှကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လျက်နို့သီးထိပ်လေးများကိုလက်ချောင်းများဖြင့် အသာအယာညပ်ဆွဲပေးလိုက်ရာနို့သီးခေါင်းလေးများမှာတဖြည်းဖြည်းထောင်ထလာလေသည်၊ ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကဘရာစီယာချိတ်ကိုဖြုတ်ပြီးဆွဲချွတ်လိုက်သောအခါ ဝင်းပနေသောနို့အုံလေးနှစ်လုံးမှာတုန်တုန်ရီရီနှင့်ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည် ၊ဇော်ထွန်းကထောင်ထလာသောနို့သီးခေါင်းလေးများကိုပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးရင်းပျော့ပျော့အိအိနို့အုံလေးများကိုလည်းလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေလေသည် ၊နောက်လက်တစ်ဖက်ကတော့သူမ၏ ဝမ်းဗိုက်သားများနှင့်ခြေသလုံး။ပေါင်တန်။တင်ပါးများကိုပွတ်သပ်နေလေသည်၊

ထို့အပြင်သူ၏လီးတန်မာမာကြီးသည်သူမ၏ပေါင်ကြားထဲရှိစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိ လေးပေါ်သို့လာှုထောက်မိနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ရင်တထိတ်ထိတ်ခုန်လာလေတော့ သည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူမ၏ထဘီလေးကိုပေါင်ရင်း အထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုအသာဆွဲချွတ်လိုက်သည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်စိတ်ထဲမှရှက်သလိုလိုဖြစ်နေသော်လည်း ကာမစိတ်များပြင်းထန်နေသောကြောင့်ဘာမ မပြောဘဲငြိမ်နေလိုက်လေသည်၊ ထို့နောက်သူမ၏အမွှေးနုလေးများဖုံးလွှမ်းနေသောစောက်ဖုတ်လေး ကိုဇော်ထွန်းကသူ၏လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်လေသည် ၊

စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့လက်ချောင်းများဖြင့် အလျားလိုက်ပွတ်သပ်ပေးရင်းလက်မနှင့် လက်ခလယ်ဖြင့်စောက်စေ့မာမာလေးကိုညပ်ဆွဲလိုက်သည် ၊ဇော်ထွန်းသည် လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကိုသူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့အသာထိုးသွင်းလိုက်ရာ လက်နှစ်ဆစ်ခန့်တိုးဝင်သွားပြီးစောက်ရည်ကြည်လေးများဖြင့်စိုရွှဲနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊အထာကျွမ်းသောဇော် ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်ခံချင်နေပြီကိုသိလိုက်သောကြောင့်သူမ၏ထဘီကိုခါးလည် အထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီးဖြူဖွေးသွယ်လျသောပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားလိုက်ရာဖောင်းဖောင်းအိအိစောက်ဖုတ်လေး၏အလယ်ရှိအကွဲကြောင်းလေးမှာပြဲအာသွားပြီး အတွင်းသားနီနီရဲရဲလေးများကိုပါတွေ့မြင်လိုက်ရလေသည် ၊

စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး၏ ထိပ်ရှိစောက်စေ့နီနီလေးမှာတော့ဆတ်ကနဲ။ ဆတ်ကနဲထောင်ထနေလေသည် ၊ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏ပေါင်ကြားထဲသို့ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ပေါင်ပေါ်သို့ခွတင်လိုက်သည်၊ထို့နောက် သူ၏လီးဒစ်ကြီးဖြင့်ပြဲအာနေသောစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတစ်လေဋာက်အထက်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်ရာစိုးမိုးခိုင်သည်သူမ၏ဖင်လေးကိုမောက်ကြွရင်းလူးလိမ့်နေလေသည်၊ ထိုကဲ့သို့စိုးမိုးခိုင်ထကြွလာသောအခါမှဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့် ကိုင်ကာပြဲအာနေသောစောက်ဖုတ်အဝလေးတွင်တှေု့အသာဖိသွင်းလိုက်သည်၊

စိုးမိုးခိုင်ကလည်း သူမ၏သွယ်လျသောပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကိုတတ်နိုင်သမဋဖြဲကားလျက်ခါးကိုကော့ပေးနေမိလေသည်၊ ထိုအခါတွင်ဇော်ထွန်း၏ကြီးမားတုတ်ခိုင်သောလီးကြီးသည် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ တဖြည်းဖြည်းတိုးဝင်သွားလေသည်၊အပျိုစင်လေးဖြစ်သော စိုးမိုးခိုင်သည်ကြီးမားသောလီးကြီး၏ ဒကိုမခံနိုင်သောကြောင့်ပါးစပ်မှညည်းတွားလိုက်မိလေ သည်၊ “အား နာတယ်ကိုဇော် ။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကိုဇော်ရယ် ။ အား အဟင့်ဟင့် ။ မလုပ်ပါနဲ့တော့ ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးနာတယ် ။ အား” “နဲနဲလေးပါစိုးရယ် ။ ခံတော့အောင့်ခံနော် ။နောက်ကျရင်မနာတော့ပါဘူး ။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံလို့ကောင်းလာမှာပါနော်” ဇော်ထွန်းကချော့မော့ပြောရင်းစိုးမိုးခိုင်၏ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက်သည်၊လက်နှစ်ဖက် ကလည်းလုံးကျစ်တင်းမာနေသောနို့လေးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညစ်ပေးလိုက်သည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ မချိမဆန့်ဝင်လာသောလီးကြီး၏ဒ ကြာင့်နာကျင်မှုကတစ်မျိုး။ အပေါ်ပိုင်းတွင်ဇော်ထွန်းကနှိုးဆွမှုကြောင့်ခံစားနေရသော အရသာကတစ်မျိုးဖြင့်အကောင်းအဆိုးနှစ်မျိုးကိုခံစားနေရလေသည် ၊နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးနှစ်ခုမှာနီရဲနေကာဇော်ထွန်း၏တံတွေးများဖြင့်စိုစွတ်နေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည် လက်တစ်ဖက်ဖြင့်နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ခုကိုပွတ်ချေပေးှုကျန်နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ဖက်ကိုမူပါးစပ်ဖြင့်စုပ်လိုက်။

စို့လိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်၊ထို့အပြင်နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလဋာဖြင့်လျက်လိုက်။ သွားဖြင့်ကိုက်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်ရာ စိုးမိုးခိုင်သည်အောက်ပိုင်းကနာကျင်မှုများ ကိုမေ့လျော့လာပြီးကာမစိတ်များပိုမိုထကြွလာလေတော့သည် “ကိုဇော်” “ဘာလဲစိုး” “နဲနဲသွင်းကြည့်ပါလားဟင်” “အင်းလေ ။ ဒါဆိုစိုးနာရင်နဲနဲအောင့်ခံနော်”စိုးမိုးခိုင်ကသွယ်လျသောပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကိုဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးသို့ ကပ်သွားသည်အထိဖြဲကားပေးလိုက်သောအခါဇော်ထွန်းက သူ၏လီးကြီးကိုခပ်ဆတ်ဆတ်ဖိသွင်းလိုက်သည်၊ ထိုအခါတွင်ဇော်ထွန်း၏လီးကြီးသည် စိုးမိုးခိုင်၏စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့တစ်ဝက်ခန့်မြုပ်ဝင် သွားလေသည်၊

“အင့ြ အင့ြ အီး အ” စိုးမိုးခိုငသြညပြှငြးထနသြောနာကငွမြှုကိုခံစားလိုကရြသောလြညြး အံကိုကှိတလြကွတြောင့ခြံ နလသေညြေ၊ဇောထြှနြးသညစြိုးမိုးခိုငကြအံကိုကှိတလြကွြ လကသြီးကလေးဆုပကြာကှိတမြှိတခြံနသညေကြိုကှည့ရြငြး လကနြှဈဖကဖြှင့ြ သူမ၏ခါးလေးကိုဖကကြာခပနြာနာလေးဖှိုဆောင့သြှငြးလိုကလြသညြေ၊ ထိုအခါဖောကဟြူသော ခပတြိုးတိုးအသံတဈခကွနြှင့အြတူစိုးမိုးခိုငြ၏ညညြးညူသံကိုကှားလိုကရြလသညြေ၊ ထိုအသံသညသြူမ၏စောကခြေါငြးထဲမှအပွိုေÕမးပေါကသြှားသောကှောင့ထြှကပြေါလြာသောအသံဖှဈသညြ ကိုဇောထြှနြးသိလိုကလြသညြေ၊စိုးမိုးခိုငသြညလြညြးမခံမရပနြိုငအြောငနြာကငွသြှားသောကှောင့ယြောငြှုအောလြိုကမြိလသညြေ၊

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းက သူ၏လီးကြီးကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးထိဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည် နာကျင်လွန်းသောဝေဒနာကြောင့်အံ ကိုကြိတှ်ုခံနေသော်လည်းဇော်ထွန်း၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုအတင်းတွန်း ကန်ထားမိလေသည်၊“အား ကိုဇော် နာတယ် ။ နာတယ် ။ မခံနိုင်တော့ဘူး ။ တော်ပါတော့ ။အဟင့်အဟင့်”ဇော်ထွန်းသည်သူ၏လီးကြီး ကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အဆုံးထိထိုးသွင်းလိုက်ပြီးနောက် ဆကှ်ုမလှုပ်ရှားသေးဘဲနို့နှစ်လုံးကိုသာကိုင်တွယ်ဆော့ကစားရင်း သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးကိုဖျစ်ညစ်ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်၊ ထို့နောက်သူမ၏နှုတ်ခမ်းပါးလေးများ ကိုလဋာဖြင့်လျက်ပေးလိုက်သွားဖြင့် မနာအောင်ကိုက်ပေးလိုက်နှင့်လုပ်နေလေသည်၊

ထို့အပြင်နို့အုံဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်ခုကိုပါလဋာဖြင့်လျက်ပေးလိုက်။ ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးလိုက်နှင့်ဆွပေးနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်နာကျင်မှု ကိုမေ့ပျောက်ကာအရသာတွေ့လာလေတော့သည်၊ထို့ကြောင့်အောက်မှနှေုဖင်နှစ်ခြမ်းကိုအစွမ်း ကုန်ဖြဲကားရင်းခါးကိုအပေါ်သို့ကော့ထိုးနေလေသည်၊ ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုတစ် ဝက်ခန့်အထိဆွဲထုတ် လိုက်ပြီးနောက်အဆုံးထိပြန်လည်ဖိသွင်းလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်၏စောက်ပတ်လေးသည် ကြီးမားသောလီးတန်ကြီးကိုငုံထားရသောကြောင့်အစွမ်းကုန်ဖောင်းကြွနေလေသည်၊ ထို့အပြင်စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့အဆုံးထိတိုးဝင်လာသောလီးကြီးကြောင့်အောင့်သလိုလို။

နာသလိုလိုနှင့ခြံစားရလသညြေ၊ဇောထြှနြးကလညြးသူ၏လီးကှီးကိုတဈဝကခြန့ဆြှဲထုတလြိုကြ။ အဆုံးထိအောငပြှနြှုဖိသှငြးလိုကနြှင့လြုပပြေးနသေောကှောင့ြ စိုးမိုးခိုငသြညလြီးကှီးဝငလြာတိုငြးအောင့သြှားသောကှောင့ခြါးကလေးကော့သှားလိုကြ။ လီးကှီးကိုပှနထြုတလြိုကတြိုငြးစောကပြတထြဲတှငဟြာတာတာနှင့ြ ခံစားလိုကရြသောကှောင့ဇြောထြှနြး၏ကွောပှငကြှီးကိုအားမလို။ အားမရသိုငြးဖကလြိုကနြှင့ဖြှဈနလသေညြေ၊ အရညကြှညမြွားလညြး ပိုမှိုစိမ့ထြှကလြာသောကှောင့ြ လီးကှီးဝငထြှကြ တိုငြးစောကခြေါငြးသံမွားပါပေါထြှကနြလသေညြေ၊ စိုးမိုးခိုငသြညတြဖှညြးဖှညြးနှင့ြ အရသာတှေ့လာသောကှောင့ပြေါငတြနနြှဈခွောငြးကိုရငဘြတနြှင့ကြပနြအေောငအြစှမြးကုနဖြှဲကားပေးရငြး ခါးကိုပါေÕမာကြှုကော့ထိုးပေးလသညြေ ၊

ဇော်ထွန်းကလည်းအရှိန်ရလာသောကြောင့် သူ၏လီးကြီးကို စိုးမိုးခိုင်၏စောက်ပတ်ကလေးထဲသို့အားကုန်ဆောင့်သွင်းနေလေသည်၊“အား ကိုဇော် ဆောင့် ဆောင့် ။ တအားဆောင့် ။ အအ အား ။ အား ကောင်းလိုက်တာ ကိုဇော်ရာ ။ အဟင့် အအအား” စိုးမိုးခိုင်သည်ပြီးခါနီးလာသောကြောင့်အားမလို။အားမရဖြစ်လာကာဇော်ထွန်း၏ခါးကိုလက် နှစ်ဖက်ဖြင့်တအားဆွဲဖက်ရင်းပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအတင်းဖြဲကားပေးနေလေသည်၊ ထို့အပြင်ဖင်ကိုကော့မောကှ်ုစကောဝိုင်းသလိုလုပ်လိုက်။ ဘယ်ညာရမ်းလိုက်နှင့်လုပ်နေသောကြောင့်ဇော်ထွန်းသည်လည်းလိုးရင်းလိုးရင်းကောင်းသည်ထက်ကောင်းလာသဖြင့် သူမ၏မို့ဖောင်းသောနို့အုံဖွေးဖွေးလေးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုငှ်ုနှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း အားပါးတရဆောင့်လိုးနေလေသည်၊

စိုးမိုးခိုင်သည်သူမ၏စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ တိုးဝင်နေသောဇော်ထွန်း၏ လီးကိုတဆတ်ဆတ်ညစ်ပေးရင်း အရည်များတရဟောစိုရွှဲ ကျလာကာတစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်လျက်တစ်ချီပြီးသွားလေတော့သည် ၊ဇော်ထွန်းသည်လည်းလိုးရင်းလိုးရင်းသူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ သုတ်ရည်များကိုအားကုန်ပန်းထည့်ကာငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်၊ထို့နောက်ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းတွင်သူ၏လီးကြီးကို ထိုးသွင်းထားရင်းနှစ်ယောက်စလုံးအမောပြေသည် အထိနေလိုက်သည်၊ အတန်ကြာသောအခါမှဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းမှ သူ၏လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်မှထသွားလေသည်၊ ထို့နောက်ဖန်ခွက်နှစ်လုံးတွင်ခပ်ဍိုဍို ဆေးရည်ကိုလက်နှစ်လုံးခန့်စီထညှ်ု့စိုးမိုးခိုင်ကိုအသာပွေ့ထူလိုက်ရင်းပေးလိုက်သည်၊

“ဘာတွေလဲဟင် ။ စိုးမသောက်ချင်ဘူး” “ကိုဇော်လည်းသောက်မှာပါစိုးရယ်” ဇော်ထွန်းကမော့သောက်ပြလိုက်သည်ကိုကြည့်ရင်းစိုးမိုးခိုင်လည်းသူမ၏လက်တွင်းရှိဖန် ခွက်ထဲမှဆေးရည်ကိုမော့သောက်လိုက်သည်၊ တစ်ကိုယ်လုံးပူရှိန်းသွားသလိုအားပြည့်လာသည် ဟုခံစားလိုက်မိလေသည်၊ ထို့နောက်စိုးမိုးခိုင်က ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေရာမှကုတင်အောက်မှ ထဘီကိုဝတ်ရန်ကောက်ယူလိုက်သည်၊ ထိုအခါဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်၏အနားသို့ကပ်သွားပြီးထဘီကိုင်ထားသော သူမ၏လက်ကလေးတစ်ဖက်ကိုအသာဆုပ်ကိုင်လျက်ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်သူမ၏ကိုယ်လုံး လေးကိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီးပါးကလေးကိုအသာအယာနမ်းလိုက်သည်၊

“ထဘီဝတ်ပါရစေဦးကိုဇော်ရယ်” “ဝတ်တာပေါ့စိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီးမှာပေနေတာတွေကိုသုတ်ပေးပါဦး” “ဟင်း ။ ရှက်လိုက်တာ” စိုးမိုးခိုင်ကပြောရင်းပျော့ခွေနေသောဇော်ထွန်း၏လီးကိုသုတ်ပေးလိုက်သည်၊ “ကဲ သုတ်ပေးပြီးပြီ” “စိုးစောက်ဖုတ်မှာပေနေတာကိုလည်းကိုဇော်သုတ်ပေးမယ်နော်” ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူမ၏ ထဘီကိုယူကာအတင်းသုတ်ပေးနေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည် အကြံနှင့်အချိန်ဆွှုဲသုတ်ပေးနေခြင်းဖြစ်လေသည်၊သူတို့နှစ်ယောက်သောက်ခဲ့သောဆေးရည် သည်တန်ဖိုးကြီးသော ကာမအားတိုးဆေးဖြစ်လေသည်၊အတန်ကြာသောအခါ စိုးမိုးခိုင်သည်လူရောစိတ်ပါလန်းဆန်းလာဏ္ဍုံသာမက တစ်ကိုယ်လုံးပူနွေးလာပြီးစောက်ဖုတ်ထဲမှလည်းယားကျိကျိနှင့ခ်ချင်စိတ်ပေါ်လာပြန်လေသည်၊

ထို့ကြောင့်ဇော်ထွန်းကထဘီနှင့်မသုတ်တော့ဘဲစောက်ဖုတ်ကိုလက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေသည်ကိုငြိမ်ခံနေလိုက်လေသည်၊သူမ၏နို့အုံလေးများကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေနေသည်ကိုလည်းသာယာနေမိသည် ၊ဇော်ထွန်း၏ပေါင်ကြားသို့ကြည့် လိုက်မိသောအခါပျော့ခွေနေသော လီးကြီးမှာပြန်လည်ထောင်မတ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့် သူမကိုနောက်တစ်ချီတော့ထပ်လိုးမည်ဟုသိလိုက်လေသည်၊ထို့ကြောင့်မြန်မြန်လိုးလိုက်လဋင် မိမိ၏ခံချင်စိတ်ပြေသွားမည်ကိုသိသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်ကမိန်းမဉာ%်ဖြင့်စကားစလိုက်သည်၊ “ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးမနေတတ်တော့ဘူး ။ မကလိပါနဲ့တော့။ စိုးကိုဒါလောက်လိုးရရင်ကျေနပ် ရောပေါ့ ။

စိုးပြန်တော့မယ်” “မပြန်ပါနဲ့ဦးစိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီးထောင်နေတာကိုမတွေ့ဘူးလား ။ တစ်ချီလောက်တော့ လိုးပါရစေဦးကွယ်” “စိုးကိုမသနားတော့ဘူးလားဟင် ။ ခုနကလဲတစ်ခါလုပ်ထားပြီးပြီ” “ချစ်လို့ပါကွယ် ။စိုးမနာဘဲနဲ့သက်သက်သာသာဖြစ်အောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်” “ကဲ ဒါဖြင့်ရင်လည်းမြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်နော်” ဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်ကိုကုတင်ခေါင်းရင်းဘက်သို့ကျောပေးထိုင်ခိုင်းပြီးသူကသူမနှင့်မျက်နှာ ချင်းဆိုငှ်ုခြေဆင်းထိုင်လိုက်သည်၊ထို့နောက်စိုးမိုးခိုင်ကိုသူ၏ပေါင်ပေါ်သို့တက်ထိုင်ခိုင်းှုသူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုသူ၏ခါးနောက်တွင်ဖြဲကားထားလိုက်သည်၊

ပေါင်များဖြဲထားသောကြောင့် ပြဲအာနေသောသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင်သူ၏လီးကြီးကိုတေ့လိုက်ပြီး သူ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်၊ ထို့နောက်နှစ်ယောက်စလုံးကိုယ်အထက်ပိုင်းများကိုနောက်သို့လှန်လိုက်သောအခါ တင်ပါးများကိုရှေ့သို့ တိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွားှုတေ့ထားသောလီးတန်ကြီး သည်စောက်ဖုတ်ထဲသို့တိုးဝင်သွားလေသည်၊ထို့နောက်ရှေ့သို့ရင်ချင်းအပ်အောင်ထိကပ်လိုက် သောအခါစိုးမိုးခိုင်၏ ဖင်သားများသည်နောက်သို့ဏ္ဍွေ့သွားပြီးစောက်ဖုတ် အတွင်းမှလီးကအပြင်သို့ပြန်ထွက်လာလေသည်၊ ထို့နောက်အနောက်သို့လှန်ချလိုက်သောအခါပြနှ်ုတိုးဝင်သွားလေသည်၊ွှ

သို့ဖြင့်ဇော်ထွန်းကအောက်မှနှေုလှုပ်ကစားပေးနေရာစိုးမိုးခိုင်သည်အပေါ်မှအားမစိုက်ရဘဲပုခက်စီးနေသကဲ့သို့ ခံစားရပြီးမိမိ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့လီးကြီးဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေသောကြောင့် အချက်ကျကျပွတ်တိုက်နေသောအရသာကိုလည်းအပြည့်အဝခံစားနေရလေသည်၊ဇော်ထွန်းက သူမ၏စိတ်များပိုမိုထကြွလာစေရန်မကြာခံနိုံ့ကိုစို့ပေးလိုက်။ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်။ တစ်ကိုယ်လုံးနမ်းလိုက်နှင့်လုပ်ပေးနေပြန်ရာစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏ကျော်ကိုပြန်လည် သိုင်းဖက်ရင်းတဟင်းဟင်းဖြစ်လာလေတော့သည်၊ထိုပုံစံသည်ဇော်ထွန်းအတွက်အားမရသလို စိုးမိုးခိုင်အတွက်လည်းကျေနပ်မှုအပြည့် အဝမရစေသောကြောင့်ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်ကိုနောက်သို့ အသာလှန်ချလိုက်ပြီးဆင်းထားသောခြေထောက်များကိုဒူးထောက်အနေအထားသို့ပြောင်းယူလိုက်သည်၊

ထို့နောက်စိုးမိုးခိုင်၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုသူ၏ပုခုံးပေါ်သို့ထမ်းတင်လိုက်ပြီးမှောက်ချလိုက်သောအခါစိုးမိုးခိုင်၏ တင်ပါးများသည်မြောက်တက်လာပြီးစောက်ဖုတ်သည်လည်းပိုမိုတင်းမာလာလေသည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်လီးတန်ကြီးကအပေါ်စီးမှစောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေသည် ကိုတွေ့နေရသောကြောင့် ပှိုစိတ်ကြွလာသလိုဇော်ထွန်းသည်လည်း လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်သောအခါပြား ကပ်သွားသောစောက်ဖုတ်နှင့်လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သော အခါဖောင်းကြွတက်လာသောစောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ရင်းပှိုမရိးမဏ္ဍွဖြစ်လာလေသည်၊ ထို့ကြောင့်ပါးစပ်မှပြောရင်းအားရပါးရ ဆောင့်လိုးလေတော့သည်၊

“စိုး ။ ကိုဇော်အားရပါးရလိုးတော့မယ်နော်” “ဖတ် ဖတ် ဖတ်” “အင့် အဟင့် ။ အအ ။ ကိုဇော်ရယ် စိုးကိုမသနားတော့ဘူးလား” “စိုးနာလို့လားဟင်” “နာတော့သိပ်မနာဘူး ။ ဒါပေမယ့်တစ်ချက်တစ်ချက်ကျရင်အောင့်သွားတယ်” “ခ%လေးပါကွာ ။ အစမို့လို့ပါ ။ ကိုဇော်မအောင့်တော့အောင်လုပ်ပေးပါမယ်” “ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကိုဇော်ရယ် ။ စိုးဟာလေးကွဲထွက်သွားပါဦးမယ်” “စိတ်မပူပါနဲ့ကွယ်” ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကစကားမပြောတော့ဘဲ အားကုန်ဆက်လိုးလေတော့သည်၊စိုးမိုးခိုင် သည်လည်းအောင့်တာပျောက်သွားပြီး အရသာတွေ့လာလေတော့သည်၊ထို့ကြောင့်ဇော်ထွန်းက ဆောင့်ချလိုက်တိုင်းတင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန်ပင့်မောက်ပေးနေမိလေသည်၊ “အင့် ဟင့် ။

ကိုဇော် ။ ဆောင့်ဆောင့် အအ ဆောင့်လေ စိုးခံနိုင်ပါပြီ ။ အင့်အင့်အင့်” “ဘွပ် ဘွပ် ဖတ် ဖတ် စွပ် စွပ်” “အား အင့်အင့် အအ အိ အင်းဟင်း အအ အား ဟင်း ဟင်း” ဇော်ထွန်းသည်လည်း အသက်ဏ္ဍှူသံပြင်းလာသလိုဆောင့်ချက်များကလည်းပှိုပြင်းထန်လာ လေသည်၊ထို့အတူအနှုတ်အသွင်းလည်းပှိုမြန်ဆန်လာသလိုစိုးမိုးခိုင်၏အကော့အပင့်။အလှုပ် အယမ်းကလည်းပှိုမြန်လာလေသည်၊တစ်ခံအကြာတွင်တော့နှစ်ဦးစလုံးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန် ခါရင်းတစ်ဦးကိုတစ်ဦးတင်းကြပ်စွာဖက်ကာပြိုင်တူပြီးသွားကြလေသည်၊ထို့နောက်တစ်ဦးနှင့်တစ် ဦးဖက်လျက်သားငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်၊