ရှာသူလေး

လှနျခဲ့သော ၂ နှဈခနျ့က ဦးသာလှမိနျးမ မအုံးရှငျ သားအိမျကငျဆာရောဂါ နှငျ့ ကှယျလှနျခဲ့သညျ။မအုံးရှငျ မကှယျလှနျခငျကပငျ ဦးသာလှတို့နှငျ့တဆကျတညျး ရှိနသေော မွကှေကျကိုဝယျယူ၍ ၂ ခနျး ၃ ခနျး မွစေိုကျအိမျတဈလုံးဆောကျပေးကာ မရငျမေ ကိုနထေိုငျစသေညျ။ခွံက ပတေဈရာပတျလညျကယြျဝနျးသဖွငျ့ ထိုခွံထဲတှငျ သနပျခါးပငျမြား စိုကျပြိုးထား၏။မရငျမကေ စိုကျပြိုးရေးဝါသနာပါသညျ။ဆယျတနျး အောငျပွီးလညျးဖွဈ၏။မထေုနျနို့စားနှားမ သုံးကောငျလညျးရှိသညျ။ထို့ကွောငျ့ သူတို့ တူဝရီးမှာ ဤရှာတှငျ စီးပှားရေးခြောငျလညျသူမြားဖွဈကွ၏။အမြှောျအမွငျ ရှိသူမြား ဖွဈကွ၍ အဝီစိတှငျးတူးကာ စိုကျပြိုးရေးကို တိုးခြဲ့ကာလုပျကိုငျကွသညျ။

အနှဈ ၂၀ ကြောျကွာပွီဖွဈ၍ မရငျမသေညျ ဤရှာသူလုံးလုံးဖွဈနပေါပွီ….
ရှာ၏သာရေး နာရေးလှုမှုရေးကိစ်စရပျမြားတှငျ ရှေ့တနျးမှပါဝငျ၍ တကျတကျကွှကွှ လုပျဆောငျသညျ။မရငျမကေ ဦးဆောငျ၍ အမြိုးသမီးဝတျအသငျးဖှဲ့ကာ အဖိတျ ဥပုသျထှကျနေ့တိုငျး ရှာလညျဓမ်မာရုံတှငျ ဝတျတကျကွ၏။စုစုပေါငျး အမြိုးသမီးကွီးငယျ ၅၀ ကြောျခနျ့ရှိ၏။
“….အမ….ပွနျရောကျပွီလား…”
“…..အေး…..ရောကျနတောကွာပလား…”
“….ဟုတျကဲ့….”
ဘကွညျက ရနှေေးကွမျးသောကျရငျး ခရမျးခဉြျသီးမြားအပွညျ့အမောကျထညျ့ထား သော ထနျးခေါကျတောငျးတဈလုံးကို ခေါငျးပေါျရှကျ၍ ဝငျလာသော မရငျမကေိုနှုတျ ဆကျလိုကျရာ မရငျမကေလညျး အလိုကျသငျ့ ပွနျနှုတျဆကျလိုကျ၏။

မရငျမကေ လှကေားတကျခုံပေါျတှငျ ခရမျးခဉြျသီးတောငျးကို ခမြညျ့ဟနျဖွငျ့ ဒူးနှငျ့ခါးကိုညှတျ၍ လကျနှဈဖကျဖွငျ့ပငျ့မပွီး အောကျသို့ခလြိုကျ သညျ။ထမီတိုတိုဝတျထားသဖွငျ့ တငျးရငျးစိုပွသေော ခွသေလုံးသားမြား၏ သနျစှမျးမှု မို့မောကျသောရငျသားအစုံ ဝိုကျကားသောပုံသဏျဏ်ဍာနျရှိသညျ့ ကားကား စှငျ့စှငျ့ ငှါးငှါးဖှငျ့ဖှငျ့ရှိလှနျးလှသညျ့ ပွညျ့ဖွိုးတငျးအိသော တငျသားဆိုငျထှားထှားမြား
ထိုသို့ ထိုသို့သော အလှနျအခြိုးစားကနြသညျ့ ဣတ်ထိယအငျ်ဂါရပျမြားကို အရောငျလကျသောမကြျလုံးတို့ဖွငျ့ ဖတြျကနဲကွညျ့လိုကျမိ၏။မရငျမကေ ဆံထုံးကို ဖွညျခရြငျး ခေါငျးခုပုဆိုးဖွငျ့ ယပျခတျသလိုလုပျကာ အမောဖွနေသေညျ။
ပွညျ့ဖွိုးတုတျခိုငျသော ပေါငျတံကွီးတှကေ ထမီကို ထှငျးဖေါကျ၍ အလှပွနသေညျ့နှယျ ပေါျပေါျလှငျလှငျရှိလှသညျ။
ဘကွညျမိနျးမ တငျအိလညျးလှပါသညျ။အဖုအထဈအမို့အမောကျ အငျ်ဂါရပျမြားနှငျ့ပွညျ့စုံပွီး စှဲမကျစရာကောငျးလှပါသညျ။တငျအိ က မရငျမလေောကျ တော့ ဒေါငျမကောငျး…. သညျတော့ ရှှဘေိုမငျးကွိုကျလုံးကွီးပေါကျလှစတိုငျတော့ မဟုတျ။

အဲ တငျအိက မရငျမထေကျသာတာက အရှယျဂုဏျ…ငယျဂုဏျ… တငျအိ အသကျက အခုမှ ၃၀ ထဲ ဝငျရုံရှိသေး၏။
ခကျသညျက ကြားဆိုသောသတ်တဝါသညျ ကိုယျ့မိနျးမမညျမြှ ခြောမောလှပပွီး စှဲမကျစရာ အငျ်ဂါရပျတှနှေငျ့ပွညျ့စုံပါစေ နေ့ရှိသရှေ့ ညရှိသရှေ့ နှဈပေါငျးမြားစှာ ပေါငျးသငျးဆကျဆံလာသညျ့အခါ ရိုးအီသှားတတျပါသညျ။
အတှငျးသိ အစငျးသိ ကွာကွာပေါငျးလာသောအခါ တဈခြိနျကခစြျခငျနှဈသကျစှဲမကျ စရာဟု ထငျခဲ့သောအရာတှကေ အပွဈအသှငျဆောငျလာပွီး အငျတငျတငျ ညီးတီးတီးဖွဈလာတတျ၏။
ထို့ကွောငျ့ အာရုံကိုအပွောငျးအလဲဖွဈစရေနျ ယခုလို တောငျ့တောငျ့ ဖွောငျ့ဖွောငျ့ လုံးကွီးပေါကျလှ မိနျးမမြားကို ကိလသောရမ်မကျလှှမျးသော အကွညျ့တို့ဖွငျ့ ငမျးငမျးတကျကွညျ့မိခွငျးဖွဈပါသညျ။
စောစောက အဘဦးသာလှပွောခဲ့သော ကာမရောဂါဝမျးတှငျးနာက ဘကွညျကို စှဲကပျလိုကျတော့၏။လီးရိပျလီးငှေ့မသမျးသော အဖုတျကွီးကို စိတျဖွငျ့ မှနျးဆကာ ရာဂစိတျနယျပယျကို ကယြျသလောကျကယြျအောငျ ဖွနျ့ကကြျလိုကျသညျ။လြှပျတပွကျ အကဲခတျရုံဖွငျ့ ဦးသာလှက ဘကွညျ၏မနောနှငျ့ သဘောကိုရိပျမိလိုကျသညျ။ဘကွညျလိုလူစားသညျ ကိလသောအာရုံနှငျ့ ဖမျးစားခွငျးခံရလြှငျ ပတျဝနျးကငြျကို မေ့တတျပွီး အသိတရားဖွငျ့ ပွနျလညျထိနျးခြုပျ နိုငျစှမျးမရှိခွငျးဟု ဦးသာလှစိတျထဲက မှတျသားလိုကျ၏။
မရငျမကေ အမောဖွပွေီး ထမငျးဟငျးခကြျပွုတျရနျ မီးဖိုခနျးပေါျ တကျသှား၏။လှုပျလီ လှုပျလဲ့ နိမျ့ခြီမွငျ့ခြီ အဆီခဲတှစေုခဲထားသညျ့ တငျဆုံထှားထှား ကွီးက သူ့စိတျကို မွူဆှယျကလိသှားသညျဟု ထငျမှတျလိုကျမိ၏။

သညျတော့မှ သူ့လာရငျးကိစ်စကို သတိရတော့၏။ဦးသာလှက ပွုံးတုံ့တုံ့ မကြျနှာထားနှငျ့……………..
“…………အေး…….. ငါ့တူမ အပြိုကွီးကလညျး ကာမရောဂါကို ထကွှတိုးပှားစတေဲ့ ဗိုငျးရပျဈပိုးကွီးနောျ…. အဟဲ…. ဟဲ….ဟဲ…”
ဦးသာလှ စကားကွောငျ့ ဘကွညျမကြျနှာမှာ အနညျးငယျရှကျရိပျသမျးသှားပွီး တဟီးဟီးနှငျ့ ရယျပွလိုကျသညျ။
“…..အဘ….ကြုပျ….ဟို…ဟို…”
ဘကွညျစကားမဆုံးသေးခငျမှာပငျ ဦးသာလှ လကျကာပွလိုကျရငျး ………..
“…နနေေ….မောငျဘကွညျ… အဘ…သိတယျ…”
“….မငျးငှေ…..လိုခငြျလို့မဟုတျလား…”
“…..ဟုတျကဲ့……..အဘ…”
ဘကွညျစိတျထဲ အံ့သွသှားတာအမှနျ။သူ့အကွံကို ဦးသာလှဘယျလိုသိနသေလဲ.. ဘကွညျ၏စိတျအခွအေနကေို ဦးသာလှက ရိပျမိလိုကျသဖွငျ့……….
“…..မအံ့သွနဲ့မောငျ…..မငျးရောကျလာတဲ့အခြိနျကို ငါက အငျ်ဂဝိဇ်ဇာနညျးနဲ့တှကျကွညျ့ လို့သိပွီးသား…..မငျးမှာငှလေိုနတေယျ…ဒီတဈခေါကျ အရောငျးအဝယျကိစ်စမှာ မငျး အရှုံးကွီးရှုံးခဲ့တယျ……တခွားနရောမှာ ရစရာမမွငျတော့ င့ါဆီရောကျလာတယျ… ကဲ… ဟုတျတယျ…မဟုတျလား….”
ဘကွညျတဈယောကျ ဟုတျကဲ့ ဟုပငျမပွောနိုငျတော့ဘဲ ပါးစပျဟောငျးလောငျး ကွီးဖွငျ့ ဦးသာလှကိုပွူးပွူးကွီးကွညျ့လြှကျ ကွောငျအမျးအမျးကွီးဖွဈသှားသညျ။ ပွီးတော့မှ ခေါငျးကို ခပျသှကျသှကျငွိမျ့ကာ
“…..ဟုတျ….ဟုတျကဲ့…အဘ….”
ဘကွညျ ဦးသာလှကို ယခငျကထကျပို၍ အထငျကွီးလေးစားသှား၏။ ဓာတျတှေ ပရမတျတှကေိုလညျး လူပွိနျးလူနတှနေားလညျအောငျ ရှငျးပွတတျ…. လောကီဂမျဘီရပညာရပျတှကေလညျးတတျ…..အလှနျ အံ့သွစရာကောငျးတဲ့ ဦးသာလှ ပါတကား………
ဦးသာလှကို အထငျကွီးလေးစားစိတျဖွငျ့ကွညျ့နစေဉျမှာပငျ ဦးသာလှ တဈယောကျ သူ့တဈထပျတိုကျပုလေးထဲသို့ ဝငျရောကျပြောကျကှယျသှားပါ တော့သညျ။မရငျမတေယောကျ ထှကျမြားလာလမေလားဟု မီးဖိုခနျးဘကျဆီ အကွညျ့ရောကျသှားသညျ။

“….ရော့…မောငျရငျ လိုခငြျတာ ၂ သိနျးခှဲမဟုတျလား…”
မီးဖိုခနျးဘကျဆီငေးနစေဉျ နောကျကွောဘကျဆီက ပေါျလာသော ဦးသာလှ စကားသံနှငျ့အတူနှဈသိနျးခှဲထောငျတနျအထုပျက သူ့ပေါငျပေါျဖုတျကနဲကလြာ၏။
“……အော…ငှပေမာဏပါသိနတေဲ့ ဦးသာလှပါလား…”
ဘကွညျ ကှပျပစြျပေါျက ဆငျးလိုကျပွီး ဦးသာလှခွရေငျးတှငျဆောငျ့ကွောငျ့ထိုငျကာ ဦးသုံးကွိမျကနျတော့လိုကျတော့၏။
“…အေး…အေး….ဒီတခေါကျအဆငျပွပေါစကှော…”
ဘကွညျ ငှထေုပျကိုကောကျကိုငျလိုကျပွီး ဦးသာလှကိုနှုတျဆကျကာ ထှကျလာခဲ့သညျ။
အကယျ၍သာ ဘကွညျတဈယောကျ ဤကိစ်စရပျတှကေို အငျ်ဂဝိဇ်ဇာ ဗဒေငျနညျးဖွငျ့ သိရသညျမဟုတျဘဲ သူ့မိနျးမ တငျအိကိုယျတိုငျ ဖှငျ့ပွောထား၍ သိနသေညျ ဆိုလြှငျ……….
အဖိတျနေ့ည ဝတျတကျစဉျက တငျအိတဈယောကျဝတျအဖှဲ့ထဲ မပါဘဲ ဦးသာလှထံရောကျနခေဲ့သညျဆိုလြှငျ………………
ထိုနေ့ည သှေးသားဆန်ဒနှီးနှောဖလှယျပှဲကွီးအဆငျပွခြေောမှေ့စှာ ပွီးဆုံးသှားပွီးနောကျ ဦးသာလှရငျခှငျထဲမှာ ဦးသာလှ၏အပှေ့အဖကျကို ခံယူထားစဉျ ငှကွေေးကိစ်စပွောခဲ့သညျဆိုလြှငျ……………..
ထိုနေ့ည ပွနျခါနီးတှငျ ဦးသာလှက……
“………၂ သိနျးခှဲဟုတျလား…. အေး..အေး….သနျဘကျခါ ညီးယောကြာျးကို ငါ့ဆီ လှှတျလိုကျ….” ဟု မှာကွားလိုကျသညျဆိုလြှငျ……ဘကွညျတဈယောကျ ဦးသာလှထံမှ အလှယျတကူ ငှေ ၂ သိနျးခှဲခြေးယူရရှိခဲ့သညျ့အတှကျ အခုလို ပြောျရှှငျနိုငျမညျလော……….
ဦးသာလှကိုလညျး အထငျကွီးလေးစားနိုငျပါအုံးမညျလော…. သို့သောျ နှဈယောကျလုံးပွုံးနကွေ၏။
သို့သောျ……….အဓိပ်ပါယျခွငျးကာ မတူပါလေ…….။
အဖိတျနေ့ည…………။
ထိုအဖိတျနေ့ညကို ဦးသာလှမမေ့ပါ……ဒီနေ့ည တငျအိလာမညျ…. ရငျမကေ အကြိုးအကွောငျးအစုံအလငျကို ဦးသာလှအား ပွောပွထားပွီးဖွဈ၏။မရငျမနှေငျ့ တငျအိတို့ ညှိနှိုငျးကွသောစကားထဲတှငျ ငှေ ၂ သိနျးခှဲရမညျ… ဦးသာလှ၏သှေးသား ဆန်ဒကို လိုကျလြောဖွညျ့ဆညျးပေးရမညျ။အမြားသူငါမရိပျမိစရေနျ ယောကြာျးကို ငှယေူလှှတျရမညျ။မညျသူမှမရိပျမိနိုငျသညျ့ အဖိတျနေ့ညကို ရှေးရမညျ။အတိုးငှေ ၁၅ ကပြျဆိုလြှငျ ၁၀ ကပြျနှုနျးခံစားခှငျ့ပေးမညျ။
သို့သောျ ယောကြာျးကို ငှပေို့ခိုငျးစဉျ ၁၅ ကပြျနှုနျးနှငျ့ပေးအပျခိုငျးရမညျ။ ၁၀ ကပြျနှုနျးခံစားခှငျ့ကို ဝတျတကျသညျ့ညမှ ကိုယျတိုငျသှားယူရမညျ။မရငျမေ ဘကျက တငျပွသော အခကြျအလကျမြားကို တငျအိကိုယျတိုငျက ကြနေပျပွီးဖွဈ၍ ထိုအဖိတျနေ့ညက တငျအိတဈယောကျ ဝတျတကျဓမ်မာရုံတှငျရောကျရှိကွောငျး လကျမှတျထိုး၍ အသာလဈထှကျခဲ့သညျ။။ဝတျတကျခေါငျးဆောငျက မရငျမမေို့ ပှဲပွီးမီးသအေငွိမျဖွဈ၏။
ဝတျတကျခြိနျ တဈနာရီ အသဈသငျကွားပို့ခသြညျက ၂ နာရီခှဲ…. ဤအခြိနျအတှငျး (၁၀)မိနဈစော၍ပွနျရောကျစရေမညျဟု မရငျမကေ အသအေခြာ မှာ လိုကျပွီးဖွဈ၏။တပါတျရဈ….. ယောဂီထမီအငျ်ကြီလေးနှငျ့ တငျအိတယောကျ တသှေးတမှေးလှလို့နပေါသညျ။
အခုတပါတျ ကုနျရှုံးလာသညျ့အတှကျ ယောကြျားကစိတျညဈသညျဟု ဆိုကာ အရကျခညြျ့တှနျးသောကျနေ၏။မရငျမဆေီကရအောငျ ပွောကွညျ့ပါမညျဟု
ခြှေးသိပျရငျး အရကျကိုလြော့သောကျခိုငျးထားရ၏။ဒါတောငျ ဝတျတကျလာခါနီး ရမျအကွီးတဈလုံးဝယျပေးခဲ့ရသေးသညျ။တငျအိကလညျး သူ့အကွံနှငျ့သူမို့ ကြနေပျစှာပငျ အကွှေးဝယျပေးခဲ့ပါသညျ။
မရငျမေ အစီအစဉျအတိုငျး တိုကျနောကျဖေးပေါကျက ဝငျရမညျဖွဈသညျ။
“….ဒေါကျ…ဒေါကျ….ဒေါကျ..ဒေါကျ….”
မရငျမသေငျပွထားသညျ့အတိုငျး တံခါးခေါကျအခကြျပေးလိုကျသညျ။ မကွာခငျတံခါးပှငျ့လာ၏။တံခါးဝတှငျ ဦးသာလှက ဘောငျးဘီပှပှ…စှပျကယြျအကြီ ၤလကျပွတျနှငျ့ မားမားကွီးရပျနလေသေညျ။ဦးသာလှ၏တောငျ့တငျးကွံ့ခိုငျသော ကိုယျနဟေနျထားကိုကွညျ့၍ တငျအိ ရငျတှလှေိုကျဖိုလှုပျခတျသှား၏။
လူကွီးက အသကျ ၅၀ ကြောျ ၆၀ အတှငျးဆိုသောျလညျး ကနြျးမာ သနျစှမျးလှသညျ။ရငျအုပျကားကား လကျမောငျးကွှကျသားကွီးတှကေ ထဈဖုတုတျ ခိုငျလှသညျ။ထို့အတူ ပေါငျတံ ခွသေလုံးကွှကျသားကွီးတှကေ တငျးရငျးဖုထဈ သနျမာလှသညျ။
ဦးသာလှက တငျအိ ဝငျသာအောငျ ဘေးသို့ဖယျပေးလိုကျပွီး…..
“….ဝငျ…ဝငျ…..တူမကွီး….အထဲကို…”
တငျအိက ကိုယျကိုရို့၍ အတှငျးသို့ဝငျလိုကျ၏။ဦးသာလှက တံခါးမငျးတုနျး ခကြျကို ထိုးပိတျလိုကျသညျ။အခုသူတို့ရောကျနသေောအခနျးမှာ ထမငျးစားခနျး ဖွဈ၏။ ၂ ခနျး ပတျလညျကယြျဝနျးပွီး မတျတပျရပျခကြျပွုတျရသော မီးဖို စားစရာ မြားကို သိုလှောငျထားသညျ့ ကွောငျအိမျ ၃ လုံးရှိ၏။
ထမငျးစားစရာနရောမှာ ၂ ပခှေဲကြောျကြောျခနျ့မွငျ့ပွီး သဈမာရှာထိုးသား မြားခငျးထားသညျ။ထိုအပေါျတှငျ စားပှဲခုံဝိုငျးတဈလုံးခထြားပွီး ဝီစကီအကွီးတဈလုံး …ကွကျကွောျ….ဝကျအူခြောငျးကွောျ…ငှကျပြောျသီးဖီးကွမျးတဈဖီး… ဝီစကီပုလငျး
ကအပွညျ့မဟုတျတော့….ထိုအထဲတှငျ ကာမစှမျးအားကို တိုးပှားစသေော ဖြံသိုစိမျထား၏။
“….ကဲ…အပေါျတကျလေ…တူမကွီးရဲ့….အေးအေးဆေးဆေးပေါ့နောျ..သှား…. ဟိုမှာ စားစရာတှရှေိတယျ…..စားနှငျ့…”
တငျအိက မတျတပျကွီးရပျနေ၍ ဦးသာလှက ပွောလိုကျသညျ။ လာကထဲက ကိုယျ့ဆုံးဖွတျခကြျနှငျ့ကိုယျမို့ အရှကျတှသေိက်ခာတှေ ကငြျ့ဝတျတှေ အကုနျခဝါ ခထြားခဲ့ပွီးဖွဈသညျ။
ကိုယျ့မဓောရှိလြှငျ….သူ့မဓောလညျးရှိရမညျပငျ……………….
ပွီးတော့ ကိုယျရခငြျတဲ့ငှကေ နညျးနညျးနောနော မဟုတျ…. ဖာထှကျခံလငြျတောငျ ရမညျမဟုတျ……ပွီးတော့ ကိုယျကအပြိုမှမဟုတျဘဲ….ကလေးနှဈယောကျအမေ …အအို….ပွီးတော့ စောကျဖုတျကလဲ ဖှတျဖှတျကြအေောငျ လီးအလိုးခံထားရတဲ့ စောကျဖုတျ… ဒီတော့ ဘာဆနျးတာမှတျလို့…ပွီးတော့ တငျအိက ခြောသညျ… လှသညျ….တောသူဆိုပမေငျ့ ရှေးအတိတျကုသိုလျကောငျးပုံရ၏။…. ဒီတော့ ခပျရဲရဲ
ခပျဟော့ဟော့ပငျ ဆကျဆံလိုကျသညျ။အပေးကောငျး အပွုအစုကောငျးခဲ့ရငျ ၂ သိနျးခှဲငှေ အလကားတောငျ ရခငြျရနအေုံးမညျ……။
“…..အဟဈ…အဈ…ခဈ…အဟငျ့…ဟငျ့….ယား…ယား…တယျလို့…”
အနရေအထိုငျရခကျလောကျအောငျယားသညျ့အတှကျ တငျအိတဈကိုယျလုံး ကော့တကျသှားရှာသညျ။သညျတော့ နို့အုံကွီးက ပိုမို၍စူတငျးထှကျလာသညျ။
ဦးသာလှက နို့တဈလုံးကို တပွှတျပွှတျစုပျပေးလြှကျကပငျ တငျအိ ဘောငျးဘီကို ဆှဲခြှတျသညျ။ပေါငျတံကွီးတှကေ…ထှား…တငျဆုံကွီးတှကေ ဖှံ့ထှား စှငျ့ကားလှနျးနသေညျ့အတှကျ ဘောငျးဘီက တောျတောျနှငျ့ မကြှတျဘဲဖွဈနသေညျ။
“….ဟှနျး…..ခိုးခငြျတာလဲပြာလို့…လကျနှေးတာလဲ ခြာလို့…”
ဦးသာလှတဈယောကျ အရှယျနှငျ့မလိုကျအောငျ တဏှာရမ်မကျတှေ မှှနျထူနပေုံကို
အမွငျကပျကပျရှိလှစှာ ဆူဆူဆောငျ့ဆောငျ့လေးမွညျတှနျရငျး…. ကူခြှတျပေးလိုကျ ၏။တငျအိ အပွုအမူလေးက ဦးသာလှကို ကွညျနူးစှဲမကျသှားစေ၏။
ဘောငျးဘီတိုကြှတျသှားသောအခါ ဖွူဝငျးထှားအိနတေဲ့ ပေါငျတံနှဈသှယျ ကွားက တငျအိ စောကျဖုတျဖေါငျးဖေါငျးကွီးကို ဘှားကနဲမွငျလိုကျရ၏။ တငျအိက ပိုမွငျရအောငျ ပေါငျနှဈခွမျးကို မသိမသာဖွဲပေးလိုကျသညျ။စောကျဖုတျကွီးက ပေါငျအဟတှငျ သိသိသာသာပွဲဟသှားပွီး အတှငျးသားနီနီနုနုတှကေိုပါ မွငျလိုကျရ၏။
စောကျဖုတျနှုတျခမျးသားတှကေ အညိုရောငျသမျးနပွေီး ထူထူပှပှဖွဈ နေ၏။သူ့အရောငျနှငျ့သူ ပိုငျးခွားထားသော စောကျဖုတျကွီးမှာ အလှနျ့အလှနျကွညျ့ ကောငျးနေ၏။ဝငျးဝါမို့မောကျနသေော ဆီးခုံ။နကျပွောငျမဲမှောငျနသေညျ့ စောကျမှှေး အညိုရောငျသမျးနသေညျ့ စောကျဖုတျနှုတျခမျးသား… ပွဲဟနသေော အတှငျးသား နီနီ…ကွညျ့ရငျးကွညျ့ရငျးက……ဦးသာလှလီးကွီးမှာ ထှားသထကျထှား… တောငျသထကျတောငျ….မာသထကျမာ…. ထနျသထကျထနျလာပါ၏။
ဘောငျးဘီတိုကွားမှ တိုးတိုးထှကျနသေော လီးကွီးကို တငျအိက လကျဖဝါးလေးနှငျ့ ခပျဖှဖှပုတျရငျး…………..
“….ဟှနျ့….ကဲ…..ကဲ….လှနျးတယျ…”
နှာခေါငျးလှလှလေးတှနျ့ရှုံ့ရငျး ပွော၏။တငျအိက ဦးသာလှနှငျ့ မကြျနှာခငြျးဆိုငျ ဆောငျ့ကွောငျ့ထိုငျလိုကျပွီး……………
“….ကဲ….အသအေခြာ….ထိုငျစမျးပါ….တကထဲ….”
ဦးသာလှတဈယောကျ လကျရှိအသကျထကျ ၅ ပုံ ၁ ပုံခနျ့ငယျသှားသလားထငျရ အောငျ နုပြိုသှား၏။စိတျထဲမှာလဲ ပြောျရှှငျမွူးကွှသှားသညျ။တငျအိ မလာခငျကပငျ သောကျထားနှငျ့သော အရကျအရှိနျကလညျး တကျနပွေီဖွဈ၏။
ထို့ကွောငျ့ ကွမျးပေါျ ဖငျခထြိုငျပွီး ခွဆေငျးလြှကျ ပေါငျကို နဲနဲကားထား
လိုကျသညျ။
“…….ကဲ…..ဘောငျးဘီခြှတျ……”
တငျအိက ဘောငျးဘီတိုကို ကိုယျတိုငျခြှတျပေး၏။ဆောငျ့ကွောငျ့ထိုငျ အနအေထားမို့ ခန်ဓာကိုယျအလှညျ့အပွောငျးလှုပျရှားလိုကျတိုငျး စောကျဖုတျကွီးက ပုံစံအမြိုးမြိုးဖွငျ့ ဦးသာလှကို မွူဆှယျလြှကျရှိနပေါသညျ။
ဦးသာလှက ဘောငျးဘီအခြှတျရလှယျအောငျ သူ့လကျနှဈဖကျကို ကွမျးပေါျထောကျပွီး ကိုယျကိုကွှမွှောကျပေးလိုကျသညျ။ဖုထဈမို့မောကျသော ရငျအုပျလကျမောငျးကွှကျသားကွီးတှကေ တငျးအဈကွှတကျလာသညျ။
ဘောငျးဘီကြှတျထှကျသှားသညျနှငျ့ ဦးသာလှလီးတနျကွီးမှာ မတျကနဲ ထောငျတကျသှား၏။အညိုရောငျသမျးနသေော လီးကွီးကို ဘှားကနဲ မွငျလိုကျရသောအခါ တငျအိ အံ့သွမှငျသကျသှား၏။မအံ့သွလို့လညျးမဖွဈ…. သူ့လီးတနျကွီးက မွငျးလီးတနျကွီးလောကျနီးနီးရှိသညျ။သူ့စောကျဖုတျကိုပငျ… လကျနှငျ့ယောငျရမျး၍ အုပျမိလိုကျသညျ။အရှညျရှဈလကျမ ကြောျကြောျခနျ့ရှိသော လီးတုတျကွီးမှာ အကွောတှပွေိုငျးပွိုငျးထလြှကျ အရပွေားတှကေ ကွကျပေါငျကှငျး တုတျတုတျတှေ အထပျထပျစှပျထားသလို အရဈအရဈထနသေညျ။
တဈသကျနှငျ့တကိုယျ မတှေ့ဖူးမမွငျဖူးသေးသော လီးကွီးဖွဈသညျ။ တငျအိလညျးခသေူတော့ မဟုတျပါ။ဘကွညျနှငျ့မညားခငျကပငျ ယခငျရညျးစား ဟောငျး နှဈယောကျ၏အလိုးကိုခံခဲ့ဖူးသညျ။ထိုလီးမြိုးသညျ ယောကြာျးလူစဉျမှီရုံသာ ရှိသညျ။ခံလို့လညျး ကောငျးခဲ့ပါသညျ။အခု ဦးသာလှလီးကွီးက သူမတခါမှ မမွငျဖူးသေးသော ကွောကျခမနျးလိလိ လီးကွီးဖွဈနပေါတော့သညျ။
ဒဈဖူးကွီးက တငျးပွောငျနသေော ခရမျးခဉြျသီးကွီးပမာ နီညိုရောငျ သမျးနသေညျ။ဦးသာလှက သူ့လီးကွီးကိုကွညျ့၍ ကွောငျတကျတကျဖွဈနသေော တငျအိလကျကိုဆှဲယူ၍ သူ့လီးကွီးကို ကိုငျစလေိုကျသညျ။
တငျအိက မွှတေကောငျကိုကိုငျရသလို မဝံ့မရဲလေးကိုငျကွညျ့လိုကျသညျ။ သံမဏိခြောငျးကဲ့သို့ မာတငျးသောအတှေ့ကို နှေးနှေးရှိနျးရှိနျးကွီး ခံစားလိုကျရ၏။
တငျအိအနဖွေငျ့ ယခုသှေးသားဆန်ဒဖလှယျပှဲတှငျ လုံးဝအညံ့ခံ၍ မဖွဈပါ။ဦးသာလှကြနေပျလြှငျ ကြနေပျသလောကျ သူ့အဖို့အခှငျ့အရေးတှေ ရလာနိုငျ၏။ဦးသာလှသဘောကနြှဈခွိုကျစမေညျ့ အလုပျမြိုးကို ကွားဖူးသလောကျ လုပျနိုငျသလောကျ အစှမျးကုနျလုပျပေးမညျဟု ဆုံးဖွတျထားပွီးဖွဈ၏။သူမခြေးရမညျ့ ငှတှေကေ နညျးနညျးနောနောမဟုတျ။ကုနျက အကွီးအကယြျရှုံးခဲ့သညျ့အတါကျ ရှငျးရမညျ့ငှတှေကေ မရှငျးနိုငျလြှငျ သူ့ယောကြာျးထောငျကပြွီး ဘဝပါပကြျမညျ။
ဘဝပကြျမညျ့အရေးနှငျ့ယှဉျလိုကျလြှငျ သူ့စောကျဖုတျကို ဦးသာလှထံ ထိုးအပျရသညျ့အလုပျက ဘာမှမပွာပလောကျသညျ့ အလုပျမဟုတျ။
သညျကွားထဲ အပွုအစုကောငျးလြှငျ ဦးသာလှ၏ပေးကမျးရကျရောမညျ့ အခှငျ့အရေးတှကေ တသီကွီး။မရငျမကေ ပွောပွထား၍ အတှငျးရေးကို သိထားနှငျ့ ပွီးဖွဈ၏။
တကယျအားဖွငျ့ မရငျမသေညျပငျ တူမ၊မှေးစားသမီးဆိုသောျလညျး ဦးသာလှ၏လူမသိသူမသိမယားသာဖွဈနေ၏။သို့သောျ…. အဖိုးကွီးက ပီမှ… ပိုငျမှ သူသဘောကမြှ သားကောငျကို ကိုငျလေ့ရှိသညျ။ပွူနာကွီးငယျ မပေါျပေါကျစေ ရနျ လုံခွုံစိတျခရြအောငျ အကှကျခစြီစဉျပွီးမှ သူ့ဆန်ဒကို အကောငျအထညျဖေါျခွငျး ဖွဈသညျ။
ပထမဆုံးတကျကှကျအဖွဈ တငျအိက ဦးသာလှ၏ပေါငျကွားအတှငျးသို့ ဒူးတုတျထိုငျခလြိုကျပွီး လေးဖကျထောကျကုနျးကာ လီးကွီးကို ခပျတငျးတငျးဆုတျ ကိုငျလြှကျ ပါးစပျဖွငျ့ ငုံခဲစုပျယူလိုကျသညျ။လီးကွီးက တုတျလှနျးသဖွငျ့ အကုနျလုံး သိမျးကွုံးမငုံနိုငျဘဲ တဝကျတပကြျသာ ငုံခဲထားနိုငျသညျ။ပူနှေးစိုစှတျသော အာငှေ့နှငျ့ကွမျးရှသောလြှာအတှေ့က အရေးပါသောကာမအကွောအစုံကို စုပျယူမိ လိုကျသောအခါ ဦးသာလှတဈယောကျ ကော့တကျသှားပွီး အီးကနဲ ကောငျးကောငျး
ညီးညီးလိုကျသညျ။
ဦးသာလှတဈယောကျ တငျအိအပေါျအမှတျတှေ ပေးလိုကျသညျ။ တငျအိအပွုအမူက သူသဘောကနြှဈခွိုကျသော အပွုအမူတှဖွေဈနေ၏။ ကလေးနှဈယောကျထှကျပွီးသား စောကျဖုတျမို့ သူ့လီးဒဏျကို ကောငျးကောငျးကွီး ခံနိုငျမညျဟုလညျး ယုံကွညျလိုကျသညျ။
“….ကဲ….ကဲ….တူမကွီး ခဏရပျလိုကျအုံး….လေးလေး….မငျးကို သဘောကသြှားပွီး…အေး..အေး….ဆေး..ဆေးပေါ့နောျ….”
ဦးသာလှစကားကွောငျ့ တငျအိတဈယောကျ ဦးသာလှလီးကွီးကို လြှာဖွငျ့ဝိုကျပတျ ၍ လြှကျပေးနရောမှ ခတေ်တရပျလိုကျပွီး ဒူးတုတျလြှကျ ကနှဲ့ကလြ ထိုငျနသေညျ။
ဦးသာလှက တငျအိကိုယျကာယအလှမြားကို တဝကွီးကွညျ့ရှုခံစားရငျး ဝီစကီတပနျးကနျငှဲ့သောကျလိုကျသညျ။ပုဂံပွနျအခြ တငျအိက အဆငျသငျ့ပငျ ဝကျအူခြောငျးနှဈခြောငျးပါးစပျထဲခှံ့ပေးလိုကျ၏။ဦးသာလှ တဈယောကျ အကြနေပျကွီးကြနေပျနစေဉျ ငှကျပြောသီးတဈလုံးကို အခှံနှာ၍ ပါးစပျနားထိုးပေး လာသညျ။ဦးသာလှက တဝကျကြောျကြောျကို ကိုကျယူစားလိုကျသညျ။
ဤမြှဆိုလြှငျ တငျအိသဘောထားကို အတောျအတနျရိပျမိသှားပွီ။တငျအိနှငျ့ လကျတှဲလို့ ကောငျးကောငျးကွီးရနိုငျကွောငျး သဘောပေါကျလိုကျသညျ။
“…ကဲ…တူမကွီး…ဦးလေးရဲ့ ပစ်စညျးကွီးကို ကြနေပျရဲ့လား…”
“…အဟငျး..ဟငျး…ကွကျသီးတောငျထတယျ…”
“…ကဲ..ထ….အပေါျက ခှထိုငျပွီး…ကိုယျ့ဖာသာကို အဆုံးထိဝငျအောငျသှငျးကွညျ့ … ဦးက မဆငျမခွငျ လုပျမိရငျ နာသှားမှာစိုးလို့….”
တငျအိ စိတျထဲ ဦးသာလှကို လေးစားသှားသညျ။အမှနျအားဖွငျ့ တငျအိသညျ ယခုအခြိနျတှငျ သူ့လကျခုပျထဲကရသောဖွဈ၏။ကွိုကျသလိုလုပျခှငျ့ရှိ၏။ သို့သောျ ဦးသာလှက မလုပျပါ……..သူ့ကောငျးကိုယျကောငျး ကာမကိစ်စတှငျ အပေးအယူမြှ
တစှာ ပွုမူလိုကျပါ၏။
တငျအိက မတျတပျရပျလိုကျပွီး ဦးသာလှပုခုံးကိုကိုငျကာ တဖွညျးဖွညျး ထိုငျလိုကျသညျ။လီးကွီးနှငျ့စောကျဖုတျအဝ တေ့ထောကျမိသောအခါ ဦးသာလှက တငျအိ ဖငျဆုံထှားထှားကွီးကို သူ့လကျနှဈဖကျဖွငျ့ ပငျ့မပေးထားလိုကျ၏။တငျအိက ခှထိုငျလြှကျကပငျ ဦးသာလှလီးတံတုတျတုတျကွီးကို သူ့လကျနှငျ့အကအြန ဆုတျကိုငျ သူ့အဖုတျဝနှငျ့ အသအေခြာ ခြိနျလိုကျသညျ။ထို့နောကျ တဖွညျးဖွညျး ဖိသှငျးလိုကျ၏။
“…..ဖှိ…ဖှိ…ဖှဈ…ပွှတျ….ဗွဈ….ဖှတျ….ဖှိဖှိ……ဖှဈ….ပွှတျ…”
လီးတံကွီးက တဖွညျးဖွညျးခငြျးစောကျခေါငျးလမျးကွောငျးအတှငျးသို့ နဈနဈ ဝငျလာသညျ။ကလေးမှေးဖူးသောမိနျးမမို့ ထိနျးခြုပျခြိနျဆရမညျ့အထာကို မှနျးဆ တတျသူပီပီ ထိနျးလိုကျသှငျးလိုကျ ဖိလိုကျနှငျ့ ကြှမျးကငြျစှာ ပွုလုပျနသေညျ။
သူ့သဘောနှငျ့သူ စိတျတိုငျးကပြွုလုပျနသေညျမို့ ပွငျးပွငျးထနျထနျ မနာကငြျဘဲ တငျးပွညျ့ကပြျပွညျ့ကာမအရသာထူးကွီးကို လီးကွီးကတဆငျ့ ခံစားနရေသညျ။
ပါးစပျကလေးဟလိုကျ……….မကြျနှာလေးရှုံ့မဲ့လိုကျနှငျ့အမြိုးမြိုး အဖုံဖုံဖွဈနရှောသော တငျအိကိုကွညျ့၍ ဦးသာလှသဘောကနြပေါတော့သညျ။ ငါးမိနဈခနျ့ကွာသောအခါ လီးကွီးက အဆုံးထိနဈဝငျရနျ လကျနှဈလုံးလောကျသာ လိုတော့သညျ။နာကငြျမှာစိုး၍ ထိနျးသှငျးနသေညျ့ကွားက ခံခငြျစိတျနှငျ့အားမလို အားမရစိတျရောထှေးသှားကာ တငျအိ ကဆတျကနဲ ထိုငျခလြိုကျသညျ။
“…..ဖရဈ…ဗွဈ….ဖစြျ….ဒုတျ…..ပွှတျ….”
“….အမေ့…အငျ့….အ….အီး…အား…အ….”
လီးထိပျကွီးနှငျ့ သားအိမျဝမှာ တငျးကနဲ ဒုတျကနဲပွဈဆောငျ့သှားရာ နာကောငျးအီဆိမျ့သော ကာမအရသာကွီးကို ပွိုငျတူခံစားလိုကျရသညျ။ ခတေ်တမြှ
ငွိမျနပွေီးနောကျ တငျအိက ဦးသာလှပုခုံးကို အားယူဖိထားရငျး ကိုယျကိုမွှောကျကွှ လိုကျပွနျသညျ။ဖိသှငျးစဉျကနှငျ့မတူဘဲ အကွှတှငျ အနညျးငယျမွနျဆနျ၏။တဖနျ စောစောကလို တဖွညျးဖွညျးပွနျဖိသှငျးသညျ။စောကျရညျကွညျတှကေ စိုရှှဲအိုငျထှနျး နပွေီမို့ ပို၍ ပို၍ အဆငျပွခြေောမှေ့လာတော့သညျ။
ဤနညျးအားဖွငျ့ အခကြျ ၂၀ ကြောျခနျ့ပွုလုပျပွီးသောအခါ တငျအိ ရမ်မကျစိတျတှကေ အပွငျးအထနျထကွှလာပါတော့သညျ။
မွှောကျကွှ ပွနျဖိခဆြောငျ့ခကြျတှကေ စိပျစိပျလာသညျ။မွနျမွနျလာ သညျ။ထနျထနျလာသညျ။သနျသနျလာသညျ။
“…..ပွှတျ….ဖှတျ….ဖှတျ….ဘှပျ….”
“…..ပွှတျ….ဖှတျ….ဖှတျ….ဘှပျ…”
“….ပွှတျ….ဖှတျ….ဖှတျ….ဘှပျ…”
“….အမေ့…အား…အငျ့….အငျ့….အမေ့…..အီး…အငျ့…ကြှတျ…ကြှတျ… အငျ့… အ…အီး…ရှီး…ကြှတျ…ကြှတျ…အမေ့…အား…”
တငျအိတဈယောကျ ကာမဇောတှအေထှတျအထိပျရောကျအောငျ တကျကွှ ပွငျးထနျလာသညျ။အထကျသို့ ကွှပွီးဆောငျ့တိုငျးဆောငျ့တိုငျး နို့အုံအိအိကွီးတှကေ ထကျအောကျ လှုပျရှားနတေော့သညျ။
ဦးသာလှကမူ အထှအေထူးအားအငျမစိုကျရဘဲ တငျအိ ပွုမူသမြှကိုသာ ဇိမျကစြှာ ခံယူနပေါသညျ။သူ့ကိုယျကို အနညျးငယျမတျလိုကျပွီး ရမျးခါနသေော တငျအိနို့အုံကွီးနှဈလုံးကို သူ့လကျအစုံဖွငျ့ တငျးတငျးဆုတျခြပှေတျဆှ ပေးလိုကျသညျ။
လြှို့ဝှကျဆနျးကယြျသော ကာမဓာတျသတ်တိက နို့ကွီးနှဈလုံးကို ဆုတျခြေ ပှတျဆှပေးလိုကျသညျနှငျ့ တပွိုငျနကျ……………..
“…..ဟီး…အီး…အမေ့….အမယျလေး…”
ခွောကျခွားဖှယျရာ အသံနကျကွီးကို မွညျတမျးရငျး တငျအိတကိုယျလုံးလြှပျစဈ လိုကျသလို တှနျ့လိမျကော့တကျသှားသညျ။တဆကျတညျးပငျ ကာမပနျးတိုငျသို့ ရောကျရှိကွောငျး သငျ်ကတေအဖွဈ စောကျရပေူတှကေို ဗငြျးကနဲ ဗငြျးကနဲ ပနျးထုတျ လိုကျတော့သညျ။
တငျအိတကိုယျလုံး ပြော့ခှညှေှတျကွသှားပွီး ဦးသာလှ ဘယျဘကျပုခုံး ပေါျ မကြျနှာမှောကျကသြှားတော့သညျ။ဦးသာလှက တငျအိခါးသှယျလေးကို လှမျးဖကျလိုကျရငျး ကြနေပျအားရစှာ မှေးနလေိုကျသညျ။
တငျအိအမောအပနျးပွသေညျအထိ ခတေ်တစောငျ့ဆိုငျးနပွေီး ဦးသာလှ လကျအစုံက ခြောမှတျပွညျ့တငျးသော တငျသားဆိုငျထှားထှားအိအိကွီးကို စုံခြီဆနျခြီပှတျလြှကျ ရှိပါတော့သညျ။
အမောပွေ၍ထငျသညျ တငျအိက ဦးသာလှပုခုံးပေါျတှငျမှောကျအပျ ထားသော မကြျနှာကို ခှာလိုကျပွီး ကိုယျကိုမတျလိုကျ၏။သူမမကြျနှာလေးက နှမျးနယျနဟေနျရှိသောျလညျး ကြနေပျသော ပီတိရိပျတှကေ ထငျဟပျနသေညျ။
ကိုယျအလှုပျတှငျ စောကျဖုတျအတှငျး နငျ့ကနဲ လှိုကျကနဲ ထူပူသှား၏။
“……အမလေးတော့…..ဘုရား…..ဘုရား….”
တငျအိစိတျထဲ တကယျပငျ အမလေးတမိလိုကျသညျ။မတလို့ဖွဈရိုးလား….. ကိုယျတောျဘုရား၏လီးတံကွီးက သံမဏိတိုငျကွီးစိုကျထားသလို ခိုငျခိုငျမတျမတျ ကွီး ရှိနသေေး၏။တငျအိသဘောထားကို ဦးသာလှကရိပျမိလိုကျ၍…..
“…..ဘာလဲ….အိလေးက…သဘောကနြတောလား…”
“….ဟငျ့….အငျး….ဝေးသေး…”
ဦးသာလှနှုတျဖြားက အလိုလိုအခေါျအဝေါျတှေ ပွောငျးလဲသှား၏။တငျအိကို
အိလေးတဲ့……………………
“….ဒါဆို…တောျပွီပေါ့…”
“…..ဟငျ့အငျး…”
“….ဒါဆို….သဘောကတြယျပေါ့….”
“….ဟငျ့….အငျး…”
ဦးသာလှက တငျအိအမူအယာကွောငျ့ အူယားပွီး စိတျမရှညျဖွဈကာ တငျအိခါးလေးကို ကွုံး၍ဆှဲဖကျပဈလိုကျသညျ။
“….အမေ့…..ရှီး….ကြှတျ…ကြှတျ….”
တငျးကပြျတောငျမတျစှာ မွုပျဝငျနသေောလီးတနျတုတျတုတျကွီးက ဦးသာလှခါးကို ဆှဲဖကျလိုကျသညျ့အတှကျ စောကျဖုတျကွီးကို ကနျ့လနျ့ဖွတျ ဆှဲနှဲ့လိုကျသလို ဖွဈကာ ပူကနဲ ဖငြျးကနဲ ဖွဈသှားသောကွောငျ့ တငျအိနှုတျက လှှတျကနဲ အောျလိုကျမိသညျ။
“…..အဟငျ့…ဟငျ့…ဟငျ့….ဟောဒီအကိုကွီးကို……သိပျကွမျးတာပဲ…..ကဲ…. ကွမျးအုံး………..ကွမျးအုံး….”
တငျအိက ငိုသံနှဲ့န့ှဲလေးဖွငျ့ ဦးသာလှပုခုံးကို ခပျဖှဖှလေးထုပဈလိုကျသညျ။
အခစြျဓာတျ၏ ရဈပတျနှောငျဖှဲ့မူကွောငျ့ တငျအိနှုတျကလညျး အလိုလို အခေါျအဝေါျပွောငျးသှား၏။ကိုယျ့အဖအေရှယျလောကျ အသကျကွီးသူကို အကိုကွီးတဲ့…..အောျ…ကာမ….ကာမ….လူကိုရူးသှပျစပေါလား…….
“…….အိလေး….ကိုကွီးပုခုံးကို မွဲမွဲဖကျထားနောျ…”
“…..အငျးပါ….”
အငျးပါဟုသာပွောလိုကျရသညျ။ဦးသာလှဘာလုပျမညျမသိ၍ ရငျတဖိုဖိုနှငျ့ မြှောျလငျ့
နရေ၏။အတောျထူးဆနျးလှသညျ့ လူဆနျးကွီး ဦးသာလှပငျ…..
ဦးသာလှက ခွဆေငျးထိုငျနရောမှ ဒူးနှဈခြောငျးကို ကှေးပွီး သူ့ဖကျဆှဲယူ လိုကျသညျ။တငျအိကလညျး အနအေထားကနြရနျ သူ့ခန်ဓာကိုယျကို ပွုပွငျပေး၏။
ဦးသာလှဘယျလကျက ကွမျးကိုအားနှငျ့ ဖိထောကျရငျး ညာလကျက တငျအိခါးသှယျလေးကို ခပျတငျးတငျးဖကျကာ…
“…..အသအေခြာ…ဖကျထားနောျ…”
“….ဟုတျကဲ့ရှငျ့….ကမြလငျ…”
တငျအိနှုတျက ထှကျသှားသော စကားလုံးမှာ မြားမြားစားစားမဟုတျ…. ရတှေကျကွညျ့လြှငျ ၆ လုံးမြှသာဖွဈ၏။သို့သောျ ထို စိတ်တဇသဒ်ဒ ခေါျ ကာမရာဂ အားကောငျးလှစှာသော ထိုအသံ ၆ လုံးက ဦးသာလှကို အပိုငျခြီတုတျထားလိုကျပါပွီ ဦးသာလှကြောရိုးတလြှောကျ စိမျ့သှားသညျအထိ ထိုအပွော ထိုအသံ ထိုဟနျပနျလေးက တငျအိမှ တငျအိဟု စှဲစှဲလနျးလနျးဖွဈသှားစပေါသညျ။
နုပြိုသနျစှမျးသော အငျအားသဈတှေ ဝငျရောကျလာ၏။ထို့ကွောငျ့ ရှှငျလနျးတကျကွှစှာ အားမာနျသှငျးလြှကျ “…ဟိတျ…” ဟူသော အသံနှငျ့အတူ ဖပြျကနဲ မတျတပျထရပျလိုကျသညျ။
အားမာနျပါသော ထိုရငျခေါငျးသံကွီးက တငျအိကိုပါ လနျ့ဖနြျ့သှားစေ ပါသညျ။ပွီးမှ ပွုံးမိ၏။
တငျအိတဈယောကျ စောကျဖုတျကွီးပါပွုံးဖွီးလာသညျ့အလား တသိမျ့သိမျ့တငွိမျ့ငွိမျ့ဝဒေနာလှိုငျးတှရေိုကျခတျသှားသညျ။
ဦးသာလှက မတျတပျရပျပွီးသညျနှငျ့ တငျအိဒူးကောကျကှေးအတှငျးသို့ လကျနှဈဖကျလြှိုသှငျးကာ ဖငျဆုံကွီးအောကျမှ ပငျ့မထားလိုကျသညျ။အလားတူ တငျအိလကျနှဈဖကျကလညျး ဦးသာလှ၏လညျပငျကွီးကို ခြိတျဖကျထားလိုကျ၏။
သူ့ယောကြာျး ဘကွညျသညျပငျ ဦးသာလှလို လုပျနိုငျမညျမဟုတျ။ ဤအခကြျက ဦးသာလှ၏အားအငျဗလသတ်တိမှာ အရှယျနှငျ့မမြှအောငျ ကွီးမားသနျစှမျးကွောငျး ပွသနေ၏။
တခြီတမောငျး ကောငျးကောငျးကွီးပွီးဆုံးသှားသောျလညျး သှေးသား ဆူဖွိုး ကာမဓာတျအားတှေ အဆကျမပွတျတိုးပှားလြှကျရှိနသေော တငျအိမှာ ကိလသော ရာဂစိတျတှေ တဖနျနိုးကွှလာပွနျ၏။
စောကျဖုတျကွီးတဈခုလုံး စူဖေါငျးကွှတကျလာပွီး ရှစိထိုးကာ တလှုပျလှုပျ တရှရှနှငျ့ဖွဈလာ၏။ခံခငြျစိတျတှကေ ဒီရအေလား တိုးပှားလာပွနျသညျ။
သူ၏သနျစှမျးမှုကို ပွသခငြျ၍ စောကျဖုတျအတှငျးကွှကျသားတှဖွေငျ့ ဦးသာလှလီးတနျကွီးကို ညှဈ၍ ညှဈ၍ပွလိုကျသညျ။ထိုအတှေ့က ဦးသာလှလီးထိပျ ကွီးတခုလုံး ကငြျထုံအီဆိမျ့တကျသှားစသေညျ။ဤကဲ့သို့ လေးငါးခွောကျခါမှ အားထဲ့၍ညှဈပေးရာ လီးခြောငျးတံကွီးတခုလုံး ယားကွှလာသညျ။လလရေတှေ ထှကျလုနီးနီးထိ ကောငျးလာသညျ။
သညျအတိုငျးငွိမျခံနလြှေငျ သခြောပေါကျသုတျတှထှေကျကုနျတော့မညျ။ ထို့ကွောငျ့ ဦးသာလှက တနျပွနျစဈထိုးသညျ့အနဖွေငျ့ သူ့လီးကွီးကို အားထဲ့၍ တငျးခံလိုကျသညျ။ညှဈအားနှငျ့ ကနျအားအရှိနျကွီးမားစှာ တိုကျဆိုငျသှားသဖွငျ့ နှဈယောကျလုံး တုနျခါသှားကွသညျ။
ဦးသာလှက တငျအိကို ပှေ့မလြှကျကပငျ ကွမျးပွငျပေါျက ဆငျးလိုကျ၏။ ထို့နောကျ တိုကျအတှငျးခနျးထဲသို့ ဝငျသညျ။ထို့နောကျ သူ့အိပျခနျးတှငျးသို့ ဝငျသညျ။ထမငျးစားခနျးထဲမှ အိပျခနျးဆီထိလာရာ ခရီးတလြှောကျတှငျ တငျအိ တဈယောကျ ရငျတှတေသိမျ့သိမျ့ခုံကာ တငွိမျ့ငွိမျ့နှငျ့ လိုကျပါလာရငျး လီးအရသာ ကို ခံစားလာ၏။ တခါတခါ ဖငျဆုံကွီးကို ကြုံ့၍ကြုံ့၍ ပှတျပှတျဆောငျ့လိုကျသညျ။ တသကျနှငျ့တကိုယျ ဤမြှထူးဆနျးအံ့သွဖှယျကောငျးလှသော ဖွဈရပျမြိုးကို အိပျမကျထဲမှာပငျ မကွုံဖူးခဲ့ပါ။
ထိုခရီးစဉျအတှငျး တငျအိတခြီတမောငျး ကောငျးကောငျးကွီးပွီးခဲ့ပွနျ၏။တငျအိ နှဈခြီတိုငျတိုငျကာမဆန်ဒပွီးဆုံးခဲ့သညျ့တိုငျအောငျ လူထူးလူဆနျး လူ့အံ့မခနျးကွီး ဖွဈသော ဦးသာလှမှာ တခြီမှ မပွီးသေးပါ။
အိပျခနျးထဲရောကျသောအခါ အလှနျသားနားလှပသော မှေ့ယာကွီး အထကျသို့ တငျအိခန်ဓာကိုယျကို ညငျသာစှာ ပကျလကျခလြိုကျသညျ။
လကျနှဈဖကျကို ဘေးတဖကျဆီသို့ပွဈခလြြှကျ မကြျလုံးစုံမှိတျရငျး တငျအိ တဈယောကျ မှနျးနရှောသညျ။သူ့ခွထေောကျနှဈခြောငျးကမူ ဦးသာလှခါးကို ခြိတျထားလြှကျရှိသညျ။
အတောျအတနျအမောပွသှေားသောအခါ တငျအိခွထေောကျနှဈခြောငျး ကိုဆှဲမလိုကျပွီး ပေါငျနှဈခြောငျးကို ရငျဘတျဆီဖိတှနျးထားလိုကျသညျ။ သခြောအောငျ ထပျဖိကွညျ့လိုကျသေး၏။ထို့နောကျ သူ့လီးကွီးကို ဒဈအရငျးလောကျ ရောကျသညျအထိ ဆှဲနှုတျသညျ။ပွီးတော့ ခပျကွမျးကွမျး ပွနျသှငျးသညျ။
“…..ဖှဈ….ဖှဈ….ဗစြျ….ဗစြျ….ဖှဈ….ဘှတျ…..ဖှတျ….”
အဆုံးထိဝငျရနျ လကျနှဈလုံးအလို စောစောက အတိုငျးပွနျနှုတျသညျ။ စောကျရတှေကေလညျး အိုငျရှှဲဗှကျထနသေလို စောကျဖုတျကွီးကလညျး လီးတံကွီး ၏ဒဏျကို ကောငျးကောငျးကွီးခံနိုငျနပွေီမို့ စီးစီးပိုငျပိုငျတငျးတငျးကပြျကပြျကွီး အသှငျးအနှုတျလုပျလို့ရနေ၏။
ဦးသာလှက တငျအိရဲ့ ပေါငျတံဖှေးဖှေးတုတျတုတျကွီးအပေါျ အသအေခြာဖိထောကျ၍ ခပျပွငျးပွငျးခပျသှကျသှကျ ဆောငျ့ဆောငျ့လိုးပါတော့သညျ
“……ဖှဈ…ဖှတျ…ဖှပျ….အမေ့….အငျ့….”
“…..ဖှဈ….ဖှတျ….ဖှပျ….အား….အီး….အငျ့….”
“….ပွှတျ…ဒုတျ…ဒုတျ…ဗွဈ….ဖှတျ…ပွှတျ….ဖှဈ…ဖှတျ….”
“….ရှီး….ကြှတျ….ကြှတျ….အ…အီး…အငျ့….အမေ့….ကြှတျ…ကြှတျ…အမယျလေး… အီး….အား…..အငျ့….”
တငျအိတယောကျ ညီးညူလူးလှနျ့ရငျး ဖငျကွီးကို ကော့ကောခံသညျ။ ဦးသာလှ၏ ဆောငျ့ခကြျတှကေ ဂကြျအငျဂငြျလို အရှိနျမပွတျဒလစပျမွနျဆနျလာ၏။
တငျအိ စောကျဖုတျအတှငျးသားတှကေ ဦးသာလှ၏လီးတနျကွီးကို ညှဈညှဈဆှဲသညျ။သူတို့သခငျ ဘုရငျမကို အပွငျးအထနျတိုကျခိုကျနသေော ရနျသူကို ပွနျလှနျရနျတုံ့သကဲ့သို့ အငျနှငျ့အားနှငျ့ ဆှဲဆှဲညှဈကွ၏။
ညှဈအားဒဏျကွောငျ့ ဦးသာလှဒဈထိပျကွီးတဈခုလုံး ထူပူကငြျထုံလာ၏။ အထူးသဖွငျ့ ဒဈအညှာရငျးရှိ အကွောမွှငျကွီးမှာ ပွတျလုမတတျ တငျးတောငျ့ လာသညျ။ကဉြျသော…….ယားသော….ဆိမျ့သော…. အီသော ဝဒေနာအပူလှိုငျးတှေ က လခြောငျးတံကွီးတလြှောကျ လှညျ့ပတျမှှနှေောကျနေ၏။
အခကြျပေါငျးတဈရာအရောကျတှငျ တငျအိနှုတျဖြားက “အီးကနဲ” အသံနကျကွီးမွညျဟီးလြှကျ ကော့ထိုးတကျသှား၏။ဦးသာလှလညျး အလားတူ ဝဒေနာမြိုးကွီးခံစားကာ သုတျရပေူတှကေို ပွိုငျတူပနျးထုတျလိုကျကွသတညျး။
၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀
တငျအိက ဘကွညျကို အသအေခြာ မှာလိုကျ၏။
“….တောျ….ဦးသာလှကို ……လေးလေးစားစား…ဆကျဆံနောျ…”
“…..အေးပါ..ဟ…”
ကွီးသူကို ရိုသသေောကွောငျ့လားမသိ ငှေ ၂ သိနျးခှဲကို ဦးသာလှထံမှ ရှောရှော ရှူရှူရလာခဲ့သညျ။ဘကွညျမကြျနှာပွုံးလြှကျ………အလားတူ ဦးသာလှ မကြျနှာမှာလညျး………………………………..။
ပွီးပါပွီ။