ငါ့ဘေးမှာ မင်းရှိရင်

ပန်းရိုင်း ရေး သည်

အမရာထွန်းချုပ် ကန်ထဲကို ခဲလုံးလေး တလုံး နဲ့ ပစ်ပေါက်လိုက်တော့ တည်ငြိမ်နေတဲ့ ကန်ရေပြင် သည်   လှုပ်ရှားသွားသည်  ..။
နက်မှောင် ရှည်လျား သန်စွမ်းတဲ့ ဆံပင် ..အချိုးကျလွန်းတဲ့ ကိုယ်လုံး ..ဖြူဝင်းချောမွတ်တဲ့ အသား နဲ့  ..မြင်သူတကာ ငေးရလောက်အောင်..ချောမောပြေပြစ် တဲ့ မျက်နှာလေး နဲ့ အလွန်ချမ်းသာတဲ့ မြန်မာနိုင်ငံ ရဲ့ ထိပ်သီး စီးပွားရေးသမား သူဌေးကြီး ဦးထွန်းချုပ် ရဲ့သမီးလေး..အမရာထွန်းချုပ်မနက်အစောကြီး..အင်းယားကန် စောင်းမှာ တယောက်ထဲ ရောက်နေသည် ..။
အမရာထွန်းချုပ် မျက်နှာမသာဘူး ..။ သုန်မှုံနေ သည် ..။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေ စူတူတူ နဲ့ ..။
ရေစပ်အထိ ထိုးရပ်ထားတဲ့ သူမ ရဲ့ တိုယိုတာ Spyder နှစ်ယောက်စီး ပြိုင်ကားလေး ၏ ဘေးမှာ မှီကာ ရပ်ပြီး
စောစော က ဈန်ရမောင် သူမ ကို ဥပက္ခာပြုသွားတာ ကို ပြန်စဉ်းစားပြီး မကျေမနပ် ဖြစ်နေ သည် . .။
ဈန်ရမောင် သည် အမရာထွန်းချုပ် ရဲ့ အကို သီဟထွန်းချုပ် ရဲ့ သူငယ်ချင်း ..။

ကိုကြီးသီဟ သည် ဈန်ရမောင်ကို  အိမ်ကို ခေါ်ခေါ်လာ တတ် သည် ..။ ကိုကြီး သည် ဈန်ရမောင် ကို.. တော်တော် ခင် သည် .. ။ အားကိုးသည် ..။ ဈန်ရမောင် ကို အမရာ စတွေ့ဘူးထဲက သဘောကျမိ သည် ..။ သူ့ကို ရင်ခုံမိ သည် ..။ သူ သည် ကျောင်းမှာ ကောင်မလေးတွေ ပါးစပ်ဖျား မှာ ရေပန်းစား တဲ့ လူတယောက် ..။ ဒီဇိုင်း မိုက်မိုက် နဲ့ ကောင်မလေးတွေ သူ့အနား ၀ိုင်းနေတတ် သည် ..။
ဈန်ရမောင် ကလဲ ဒီဇိုင်းက လန်းတာကိုး ..။ သူ့ပုံစံက ယောကျၤား ပီသ ပြီး ရုပ်ဖြောင့် တာလို့ အမရာ
ထင် သည် ..။ ကိုကြီးသီဟ ထက် ဈန်ရမောင် က ပို ဖြောင့် သည်လို့ အမရာ့ ဘော်ဒါတွေက ပြောဘူး သည် ။

ကိုကြီး သည် သူနဲ့ ဈန်ရမောင် အပြင်ထွက် လျောက်လည်ကြရင် ဈန်ရမောင် ကို ကားအမြဲမောင်းခိုင်း တတ် သည် . .။ နောက်ပိုင်း မှာ ကိုကြီး သည် အိမ်က ကားတွေ ထဲက တစီးစီး ကို ဈန်ရမောင် ကို ပေးထား သည်  ..။ဈန်ရမောင် သူ့ဆီလာရင် ကား အခက်အခဲ ရှိတာကြောင့် အဆင်ပြေအောင် ကားတစီး ပေးထား တတ် သည်  ..။
အမရာတို့ ခြံကြီး က ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ ဈေး အလွန်ကြီးမြင့်သော သူဌေးရပ်ကွက်ကြီး မှာ မို့ လိုင်းကား နဲ့လာမယ်ဆိုရင် လိုင်းကား မှတ်တိုင် က နေ အမရာတို့ ခြံရောက်ဖို့ ရပ်ကွက်ထဲ အကြာကြီး လမ်းလျောက် ရမှာ
ဖြစ် သည် . .။ ဈန်ရမောင် ကို သူလိုချင်သော အချိန်မှာ မြန်မြန် သူ့ဆီ ရောက်လာအောင် သီဟထွန်းချုပ် က ကား ပေးထားတာ ဖြစ် သည် ..။ သူတို့ မိသားစု အတွက် က ကားတွေ များလွန်းလို့ ဈန်ရမောင် ကို ကားတစီး ပေးထားတာတောင်  ဘယ်သူမှ သတိမထားမိကြဘူး ..။ သီဟ ထွန်းချုပ် ဈန်ရမောင်ကို ပေးထားတဲ့ ကားကလဲ သူ့အဖေဦးထွန်းချုပ် စီးတဲ့ကား..မိထွေးဒေါ်မဒီထွန်းချုပ် စီးတဲ့ ကား မဟုတ်ဘဲ ..ဘယ်သူစီးစီး..မောင်းမောင်း ဆိုပြီး ထားထားတဲ့ ကားလေးများထဲက မို့ ပါ ..။

ဈန်ရမောင် သည် ကားမောင်းကျင်လည် ပြီး ကားလဲ ပြင်တတ် သည် လို့ ကိုကြီး က အမရာ့ကို ပြောပြဘူး သည် . .။ ဒက်ဒီက ကိုကြီး က ရိုးအလို့ ဈန်ရမောင် ကိုကြီး နဲ့ အမြဲ ပါတာကို သဘောကျ သည် ။
တခါ ညစာ မိသားစု အတူတူ စားကြချိန် ဒက်ဒီက ..“သားကြီး..မင်း..ဈန်ရမောင် ကို လခပေးဖို့ကောင်းတယ် ..
ကားလဲ မောင်းပေး ..မင်း အတွက်လဲ ..ဘော်ဒီဂတ် လို အမြဲလိုက်ပေးနေလို့လေ ..”လို့ ပြောဘူး သည် ..။
ဈန်ရမောင် က ကရာတေး ခါးစည်း အနက် ဆိုတာလဲ အားလုံး သိကြလို့လေ .။
ဈန်ရမောင် ရဲ့ သရုပ်ပြပွဲတွေ ကို နီးစပ်သူတွေ ခဏခဏ တွေ့ဘူးကြ သည် ..။ လေးယောက် နဲ့ တယောက်
ဖိုက်တာတွေ..ရေခဲတုံးကြီးတွေ ကို ထောင်းကနဲ ခွဲပစ်တာတွေ ..အုတ်ကြွပ်တထပ်ကြီး ကို စိစိညက်ညက် ကြေ
အောင် ခွဲပြနိုင်တာတွေ ကြောင့် ဈန်ရမောင် ရဲ့ စွမ်းအား ဘယ်လောက်ရှိလဲ သိကြ သည် ..။

ဈန်ရမောင် သည် အရပ်က မြင့် သည် ။ ကလန်ကလားကြီး လို့သူများတွေ ပြောကြပေမဲ့ အမရာကတော့ အသားဖွေးဖွေး မျက်ခုံးထူထူ မေးရိုးလေးထောင့် နဲ့ သူ့ကို တိတ်တခိုး သဘောကျနေမိ သည် ..။ သူ့ရင်ဘတ်
နဲ့ ဝမ်းဘိုက် က ကြွက်သားတွေ ဖုထစ်နေတာကိုလဲ အမရာ တွေ့ဘူး သည် ..။ ကိုကြီး နဲ့ သူက လှေလှော်ရွက်တိုက်အသင်း မှာလဲ ပါ..ခြေလျင်တောင်တက် အသင်းမှာလဲ ပါ ..ဂျူဒို..ဂျူဂျစ်ဆု အသင်းမှာလဲပါ ..
နေရာတကာ ပါသူများ မို့ သူတို့ လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်နေကြတာ အမရာ တွေ့ဘူး သည် ..။ ကိုကြီးသီဟ
ကတော့ သူဌေးသားမို့လားမသိ ..။ ခပ်ပေါ့ပေါ့ပါဘဲ ..။ အရာရာ ကို သိပ် အလေးအနက် ထားသူ မဟုတ်ဘူး ။

ဈန်ရမောင် သည် ကိုကြီး သီဟထွန်းချုပ် ကို အရမ်းခင်မင် ပေမဲ့ အမရာ့ကို ခပ်တည်တည် နဲ့ မှန်တန်း
ပုံမှန်ဘဲ ဆက်ဆံ သည် ..။ ဒါကို အမရာ မကျေနပ်တာ..။ ခံပြင်းမိနေတာ ..။ အမရာ သည် ကောင်လေးတွေ
ပါးစပ်ဖျားမှာ ရေပန်းစားနေတဲ့ ..တက္ကသိုလ်မြေ ရဲ့ အလှဘုရင်မလေး တယောက် ပါ ..။ ကောင်လေးတွေ
က အမရာ့ကို ခင်မင်ချင်ကြ သည် ..။ မိတ်ဖွဲ့ကြ သည် ..။ ဈန်ရမောင် ကတော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ..။
မခင်သလိုလို နဲ့ တာဝန်ကျေ. ပြုံးပြရုံလောက်ဘဲ..။
အမရာ ဒီနေ့မနက် အစောကြီး ထ ..အလှပြင်ပြီး ..သူ့ကို လာစောင့်နေတာ ..။ သူ မနက် စောစော ထ
ပြေးတာ သိလို့ သူပြေးတဲ့ လမ်းမှာ သူနဲ့ တိုးအောင် အမရာ လာစောင့်တာ ..။ သူ နဲ့ အမရာ တွေ့ရပေမဲ့ သူ
ချိုးသွားတဲ့ အချိုးက  အမရာ့ကို မေးဆတ် ပြုံးပြသွား ရုံလောက်ဘဲ ..။ တကယ်ဆို အမရာ က သူ့အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်း သီဟထွန်းချုပ် ရဲ့ ညီမလေး ဘဲ ..။ ခဏလောက် ရပ်ပြီး စကားလေး ဘာလေး ပြောသင့်တာပေါ့..။
မနက်အစောကြီး ကားနား ရပ်နေတာ..ကားများ ပျက်သလား..ဘာလိုလဲ..မေးဖို့ မကောင်းဘူးလား ..။
ဟွန်း ..တကယ် ဈေးကိုင်တဲ့ လူ ..။ မုန်းလိုက်တာ …။
အမရာ သူ့ကို စကားပြောချင်..တွေ့ချင်တာ အကြောင်းရှိ သည် ..။ ရှေ့လာမဲ့ စနေနေ့က အမရာ့ မွေးနေ့  ..။ အမရာ ၁၉နှစ် ပြည့်မှာ ..။ အမရာ့မွေးနေ့မှာ အိမ်မှာ ပါတီ အကြီးအကျယ် လုပ်မှာ ..။ အမရာ
စိတ်ကူးယဉ် တာက အမရာ့မွေးနေ့ မှာ သူငယ်ချင်းတွေ အများကြီး လာသလို ဈန်ရမောင် ကိုလဲ ရှိစေချင်တာ..။
သူ့ကိုလဲ မွေးနေ့ပွဲမှာ အမရာ့အနား ပါဝင်စေချင်တာ ..။

ကိုကြီးသီဟ ကို အမရာ မေးကြည့် သည် ..။ ကိုကြီး က ဒို့ အဲဒီနေ့ မအားဘူး ..ချိန်းထားတာတွေ ရှိ
တယ် ဆိုပြီး..သူရော ဈန်ရမောင်ရော မွေးနေ့ပါတီ အချိန်မှာ အဝေးကို ရောက်နေမှာ ..လို့ ပြောသည် ..။ အမရာ
လဲ ကိုကြီးရာ ကိုယ့်ညီမလေး ဘတ်ဒေး ကိုတော့ ကိုကြီး ရှိသင့်ပါတယ် ..လို့ ပြောမိရ သည် ..။ ကိုကြီးကတော့ ဘာပြောပြော ဂရုမစိုက်ပါဘူး ..။
ကြည့်ရတာဈန်ရမောင် နဲ့ ကိုကြီး..တနေရာရာ ကို သွားကြဖို့ စီစဉ်ပြီးသား နဲ့ တူ သည် ..။
ဒါကြောင့် ဈန်ရမောင် ကို ကိုယ်တိုင်ဘဲ မွေးနေ့ပွဲ တက်ရောက်ဖို့ ဖိတ်မည် ဆိုပြီး ..မနက်အစောကြီး
မဆုံဆုံအောင် လာစောင့်တာ..။ သူ..သူ့ပုံစံက အမရာက သာမန် လိုဘဲ ..။ မကျေနပ်ဘူး ..။ လုံးဝ
မကျေနပ်ဘူး . ..။

ဈန်ရမောင် သူ နေ့စဉ် မှန်မှန်ပြေးနေကျအတိုင်း ..ဒီနေ့လဲ မနက်စောစောထ ပြီး ပြေး သည် ..။
ဒီနေ့ သီဟ က သံလျင်ဘက်ကို သွားမယ်လို့ သူ့ကို ပြောထား သည် ..။ အပြေးလေ့ကျင့်ခန်း ပြီးရင် သူ
နေ့စဉ်မပျက် လုပ်တဲ့ ကိုယ်ခံပညာ လေ့ကျင့်ခန်းတွေ သူတို့ကားဂိုဒေါင်ထဲ မှာ လုပ်မည် ..။ ပြီးရင် ရေချိုး..အဝတ်အစားလဲ ပြီး သီဟတို့အိမ် ကို သွားမည် ..။ သူ ဒီလိုလေ့ကျင့်ခန်းတွေ မပျက်မကွက် လုပ်ခဲ့ လို့
လဲ ..သူ့ ကိုယ်မှာ အဆီပို တကျပ်သားတောင် ရှိမနေ ..။
ဟင် …သီဟ ရဲ့ ညီမလေး ..အမရာ ပါလား ..။
အမရာ..သူမောင်းနေကျ စပိုင်ဒါကားလေး ဘေးမှာ ရပ်နေ သည် ..။ တဖြေးဖြေး နီးလာ သည် ..။ ဘယ်လာတာ
ပါလိမ့် ..။ ရီးစားများ..ရနေပြီး..ချိန်းထားလို့များ ..လာစောင့်နေတာလား . .။ ဒါမှမဟုတ် ..။
ဈန်ရမောင် သည် သီဟ နဲ့ ညီအကိုလို အရမ်းခင်ကြချစ်ကြ သည် ..။ သို့ပေမဲ့ သီဟ ညီမလေး အမရာ
ကို ခပ်တန်းတန်း ဘဲ နေ သည် ..။ သီဟ တို့က သားရေပေါ်အိပ် သားရေနားစားသူ လို့ သူ့ကို မထင်စေချင်
ဘူး ..။ ရွာနားက မြက် ရွာနွား မစားဘူး ဆိုတဲ့ စကားလိုပေါ့ ..။ မိသားစု လို နေနေကြတော့..အထင်လွဲမှာ
မလိုလားဘူး …။
အမရာ က သူ့ကို ပြုံးပြနုတ်ဆက် သည် ..။ သူလဲ ပြန်ပြုံးပြ နုတ်ဆက်ပြီး ဆက်ပြေး လာ သည်။
အမရာ သည် lord of the ring ဇာတ်ကား ထဲမှာပါတဲ့LIV တိုင်လာ နဲ့ တော်တော် တူ သည် ..။ နက်မှောင်သန်စွမ်း ရှည်လျားတဲ့ ဆံပင်များ က ခါးကျော်ကျော် တင်ပါးလောက်အထိ ဖြောင့်တန်းပြီး ချထားလေ့ ရှိသည်  ..။ အသားက အရမ်းဖြူလွန်းပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေက ဆေးမဆိုးထားဘဲ ရဲနေ သည် ။
အမရာ သည် မျက်နှာလေး အလွန်လှသလို ကိုယ်လုံး ကလဲ အလန်းစား ဆိုတာ သူ သတိထားမိ သည် .။ ကိုယ်လုံး ပိန်သွယ်သည် ဆိုပေမဲ့ ရင်မို့မို့ နဲ့ ခါးသေးသေး အောက်က စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးများက သိသိသာ
သာ ရှိလှသည် ..။ ဈန်ရမောင် သည်  အမရာကို မစားကောင်းသော သစ်သီးတလုံးလို့ သဘောထား သည် ..။
အင်း..။ တကယ်တော့ သီဟတို့ အိမ်မှာ မစားကောင်းတဲ့ သစ်သီး က တလုံးထဲ မဟုတ်ဘူး…။
နှစ်လုံး ..။ နောက်တလုံး က သီဟရဲ့ မိထွေး ဒေါ်မဒီထွန်းချုပ် ပါ ..။ ဒေါ်မဒီထွန်းချုပ် လို့ နံမည် အရှေ့က ဒေါ်
တပ်ပြီး ခေါ်ကြပေမဲ့ ဒေါ်မဒီထွန်းချုပ် သည် အသက်ကြီးကြီး အဖွားကြီး တယောက်တော့ မဟုတ်ဘူး ..။

သီဟတို့ အဖေ ဦးထွန်းချုပ် က သီဟ နဲ့ အမရာတို့ အမေ ဒေါ်ရတနာထိန် ကွယ်လွန်ပြီး နောက် ဆေး
ပေးမီးယူ လိုအပ်သည် ဆိုပြီး သူ့ထက် အသက် အများကြီး ငယ်သော ဒေါ်မဒီထွန်းချုပ် ကို လက်ထပ် ခဲ့ သည်။
ဒေါ်မဒီထွန်းချုပ် သည် သီဟ နဲ့ အမရာတို့ ထက် အသက် အနည်းငယ်ဘဲ ကြီးတာကြောင့် ဦးထွန်းချုပ် ရဲ့ ရင်းနှီးတဲ့ မိတ်ဆွေများက မဒီထွန်းချုပ် သည် ဦးထွန်းချုပ် ရဲ့ သမီး အကြီးဆုံး လို့ နောက်ပြောင်လေ့ ရှိ သည်။

ဈန်ရမောင် သည် ဒေါ်မဒီထွန်းချုပ် ကို အမရာ ထက်တောင် သတိထား ဝေးဝေးရှောင် သည် ..။ အမရာ သည် ခေတ်ဆန်ပေမဲ့ အပျိုမလေး မို့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း ရှိသေး သည် ..။
ဒေါ်မဒီထွန်းချုပ်သည်အလွန်ရဲတင်းပွင့်လင်း သူ ဖြစ်ပြီး သူမ ရဲ့တောင့်တင်း အချိုးကျသော ကိုယ်လုံးကို ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားနေသည် လို့ ဈန်ရမောင် ထင် သည် ..။  သူတို့ နေတဲ့ ဧရာမ တိုက်အိမ်ကြီး ရဲ့ အနောက်ဘက်မှာ ရှိတဲ့ ရေကူးကန်ကြီး ဘေးမှာ ရေကူးဝတ်စုံ မလုံ့တလုံလေး နဲ့ လှဲအိပ်နေတတ်သော ဒေါ်မဒီထွန်းချုပ် ကို အမှတ်မထင် ကြည့်မိတိုင်း ဈန်ရမောင် ရဲ့ သွေးခုံနှုံးတွေ မြန်ဆန်လာရပြီး ..မကြည့်မိအောင် မျက်နှာလွှဲ ခဲ့ရ တာ အခါခါ ပါဘဲ . .။
သူတို့အိမ်မှာ ယဉ်မောင်း ဒရိုင်ဘာတွေ ရှိရက်နဲ့လဲ တခါတလေ..ဈန်ရမောင် ကို ကားနဲ့ လိုက်ပို့ခိုင်းတတ် သည် ..။ သူမ သည် ကားမောင်းတတ်သလို သူမအတွက် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦထွန်းချုပ်က ဝယ်
ပေးထားသော တန်ဖိုးကြီးကားများ ရှိနေရက် နဲ့ ဈန်ရမောင် ကို လိုက်ပို့စေလို့ သီဟထွန်းချုပ် စိတ်ဆိုး သည် ။
ဈန်ရမောင် သည် ပြေးနေရင်း အမရာထွန်းချုပ် ဘာကြောင့် မနက်အစောကြီး .ဒီ အင်းလျားလမ်းပေါ်
ရောက်နေလဲ ဆိုတာ ပြန်တွေးမိတော့ ..အိုး..ကားများပျက်လို့လား ဆိုတာ စဉ်းစားမိလိုက် သည် ..။ ဟာ..
ငါ ဒါကို ထည့်မစဉ်းစားမိခဲ့ဘူး ..။ အင်း..ကားပျက်နေတာ ဆိုရင်လဲ..ငါ့ကို တွေ့တွေ့ချင်း သူ အကူအညီ တောင်းမှာပေါ့  ..။ ကားပျက်တာတော့ မဟုတ်နိုင်ပါဘူး ..။
ငါ အမရာ့ကို မေးလိုက်ဖို့ ကောင်းတယ်..သီဟ ရဲ့ညီမ အရင်းခေါက်ခေါက် ကို တစိမ်းဆန်ဆန် လုပ်
လိုက်မိသလိုဘဲ ..။ ချက်ချင်းဘဲ လာရာလမ်းကို ပြန်လှည့် လိုက် သည် ..။ လမ်းက ကွေ့ကောက်နေတော့ တော်တော်လေး ပြေးပြီးမှ စောစော က အမရာ နဲ့ ဆုံတဲ့နေရာ ကို ပြန်ရောက် သည် ..။
ဟင်..အမရာ ရော..ကားရော မရှိတော့ပါလား .. ။
ဟိုဒီ လျောက်ကြည့်တော့…အိုး..ဟိုးမှာ….တွေ့ပြီ ..အမရာ ရော ကားရော..အဲ ပြီးတော့ လူနှစ်ယောက် ရော..။
အမရာ ရဲ့ ကာလေး သည် ကန်ရေစပ် နားထိ ရောက်နေ သည် ..။ အမရာ နဲ့ လူနှစ်ယောက် တခုခု ဖြစ်နေကြ
သည် ..။ ဈန်ရမောင် အမြန်ဆုံး အမရာ့ဆီ ပြေးသွားလိုက် သည် ..။
နီးလာတာနဲ့ အမရာ အနား ရောက်နေသူတွေဟာ .ကောင်းသော ရောက်ခြင်း မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိလိုက် သည်။
“ အမရာ..ဘာဖြစ်လဲ..ကားပျက် လား…”
“ ကား ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ..သူတို့ အမရာ့ကို လာနှောက်ရှက်နေကြတယ် …”

လူနှစ်ယောက် အနက်က ဆံပင်ကောက်ကောက် နဲ့ ကုလားကပြားလို ရုပ်နဲ့ လက်မှာ ဆေးမှင်ကြောင် တက်တူး
တွေ ဘလပွ ထိုးထားတဲ့ ကောင် က ..“ ဟေ့လူ ..လာပြီး ဟီးရိုး လုပ်မနေနဲ့..ငါတို့ အမြင်စောင်းရင် ..မင်း
ညောင်းသွားရမယ် ..သွားစမ်းကွာ ..” လို့ လက်တွေကို လေထဲ မြှောက်ပြီး ပြော သည် ..။
သူနဲ့ တဖွဲ့ထဲ နောက်တကောင် က ထောင်ကဲရုပ် ..။ မျက်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်း မေးချွန်ချွန် စုတ်ချွန်းချွန်း
နဲ့ ..။ ဘောင်းဘီ နောက်အိတ်ထဲက ဓါးတချောင်းကို ထုတ်ယူလိုက်တာ တွေ့ရ သည် . . ။ အမရာထွန်းချုပ် က
“ သူတို့က အတင်းကြီး လာနှောက်ရှက် နေတာ ..ကိုဈန်ရ ..” လို့ပြော သည် ..။
စုတ်ချွန်ချွန်းကောင် က ..“ မင်း ထွက်သွားကွာ….သွား…..သွားစမ်း ….  ” ဆိုပြီး ဓါးတရမ်းရမ်း နဲ့ ရှေ့တိုး
လာ သည် ..။ ဆံပင်ကောက်ကောက် ကောင် ကလဲ ကွန်ဖူးသမားတွေ လက်ချိန်ရွယ်သလို ပုံစံ လုပ်ပြီး ရှေ့တိုးလာ သည် ..။
“   ..မင်းတို့ ကို ငါ ဘာမှ မလုပ်ချင်ဘူး ..မင်းတို့ဘဲ ထွက်သွားလိုက် ပါ ..နောက်မှ ငါ့ကို အဆိုးမဆိုနဲ့ ..”
ဈန်ရမောင် ဒီလူတွေကို လေသံအေးအေး နဲ့ ပြောလိုက်ပေမဲ့ ဆံပင်ကောက်ကောက် ကောင် က စပြီး သူ့ကို
“ ဟိုင်း ..ယား ..”ဆိုပြီး လက်သီး..လက်ဝါးစောင်းများ နဲ့ တိုက်ခိုက်လေ သည် ..။ ဈန်ရမောင် လဲ လုံးဝ တုန်လှုပ်
တဲ့ပုံစံမရှိဘဲ အသာဘဲ ကိုယ်ကို ရို့ကာ ရှောင်တိမ်းနေ သည် ..။
“ကိုဈန်ရ …အနောက်မှာ …”
အမရာထွန်းချုပ် ရဲ့ အော်သံကြောင့် ဈန်ရမောင် သည် အနောက်ဘက် မှ စုတ်ချွန်းချွန်းကောင် ထိုးထည့်လိုက်
သော ဓါးကို အသာ တိမ်းရှောင်လိုက်ပြီး ..ဓါးကိုင် လက်ကို ဖျတ်ကနဲ..လိမ်ချိုးလိုက် သည် ..။
“ အားးးးးးး………..”ဖြောင်းကှနဲ..
ဖြောင်းကနဲ..လက်ပြန်ရိုက်ထည့်လိုက်တာက ဘရုစလီ ရုပ်ရှင်ထဲမှာ အမရာ တွေ့ဘူးသလိုမျိုး..။ မြန်ဆန်လွန်းအား
ကြီးလွန်း သည် ..။ စုတ်ချွန်းချွန်းကောင် နှခေါင်းမှာ သွေးတွေ စီးကျပြီး မြေကြီးပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ရက်
ကြီး ဖြစ်နေ သည် ..။
ဆံပင်ကောက်ကောက် ကောင် လဲ ဖြုန်သွားပုံရ သည် ..။ ဈန်ရမောင် ကို မတိုက်ခိုက် တော့ ..။ သူ့အဖေါ်ကိုဘဲ ဆွဲထူ လိုက် သည် ..။ ဈန်ရမောင် က ခြေခွဲရပ်လျက် ကြည့်နေ သည် ..။ သူတို့ ဈန်ရမောင် နဲ့ အမရာတို့ကို လုံးဝတောင် မကြည့်တော့ ..။ ခေါင်းငုံ့ကာ ကျောခိုင်း ထွက်သွားကြ သည် ..။
ဒီအချိန်မှာ အမရာ့အတွက် ဈန်ရမောင် သည် ကိုယ်ရံတော် တပ်မှူးလေး ပါဘဲ ..။ အားကိုးရတဲ့ အမရာ တိတ်တခိုး ချစ်မိနေရတဲ့ ကိုကို ..။
“ကိုဈန်ရ ..အမရာ့ကို လိုက်ပို့မှာလားဟင်..အမရာ ရင်တွေ တုန်နေလို့ ကားမမောင်းနိုင်ဘူး …”
ဈန်ရမောင် သည် အမရာ က ရင်တွေ တုန်နေသည် လို့ ပြောလိုက်တာကြောင်က ယောင်ပြီး အမရာ့ ရင်ဘတ်ကို ဖျတ်ကနဲ ကြည့်မိသွား သည် ..။ ချက်ချင်း မျက်စိ ပြန်လွှဲဖယ်လိုက် သည် ..။ အမရာ့ ရင်မို့မို့တွေက သိသိသာသာ ရှိလှ သည် ..။
“ ပို့မှာပေါ့..အမရာ ..လာ..ကားသော့ ပေး …”
“ကားသော့က ကားထဲမှာ ..”

“ ဘယ်သွားမလဲ..အမရာ..အိမ်လား …”
“အင်း…မဟုတ်ဘူး…အမရာ ဆာတယ် …”

ဈန်ရမောင် က သူ့ကို နှောက်ရှက်တဲ့ အစုတ်အပြတ်ကောင်တွေ ကို တီးထည့်လိုက်ပြီး သူ့ကို ကားမောင်းပေး
တာကို အမရာ အရမ်းကျေနပ်နေ သည် ..။

တကယ်တမ်း ဈန်ရမောင် သည် လူလေးယောက်လောက် ကိုတောင် အသာလေး ဖိုက်နိုင်တာ ဖြစ်ပေမဲ့ စောစော က အကောင်တွေ ကို မတတ်သာလို့သာ ဖိုက်ရတဲ့ ပုံ ..။ မလိုအပ်ဘဲ ကိုယ်ခံပညာ နဲ့ နိုင်လို့ရတဲ့ လူတွေ ကို လိုက်နိုင်တာမျိုး မဟုတ်ဘဲ ဒီကောင်တွေလဲ ကုတ်ကုတ်လေး ထွက်သွားရော ဈန်ရမောင် သည် ဘာမှ
မဖြစ်ခဲ့သလိုဘဲ ..နေလိုက်တာကိုလဲ အထင်ကြီးသွား သည် ..။

အမရာ သည် ဈန်ရမောင် နဲ့ ကားသေးသေးလေးထဲ နှစ်ယောက်ထဲ ပုခုံးချင်း ထိကပ်ပြီး စီးရတဲ့ အခြေအနေလေး
ကို နှမြောမိနေ သည် ..။ သူနဲ့ ဒီလိုဘဲ သွားချင်နေသေး သည် ..။ အိမ် မပြန်ချင်သေး ..။ ဈန်ရ က သီဟ မျက်နှာ နဲ့ တာဝန်ရှိတယ် ထင်လို့ လိုက်ပို့နေတာပေမဲ့..အမရာ ဘက်ကတော့ ဈန်ရ နဲ့ ခုလို သွားရတာကို အရမ်း ကြည်နူးနေ သည် ..။ ထပ်တခါတောင် လူဆိုးတွေ နဲ့ တွေ့လိုက်ချင်သေး သည် ..။ ဈန်ရ ကယ်တာကို
ခံချင်လို့ ..။

“ ဘာစားမလဲ..အမရာ ..ဘယ်မောင်းရမလဲ…”
အင်းလျားလမ်း နဲ့ တက္ကသိုလ်ရိပ်သာလမ်း ဆုံတဲ့ မီးပွိုင့် ကို ရောက်နေတော့ အမရာ လဲ ဘယ်ဘက်ခြမ်း
က ခြံထဲ ညွှှန်ပြလိုက်ပြီး ..“ အဲဒီမှာ စားမယ် …” လို့ ပြောလိုက် သည် ..။ ဈန်ရ လဲကားကို အဲဒီခြံထဲ ချိုးကွေ့လိုက် သည် ..။ မုန့်ဟင်းခါး ဆိုင်ဘဲ ..။ နံမည်ကြီး ဆိုင်မို့ ကားတွေ နဲ့ လာစားကြတာ ကားရပ်စရာတောင် မနဲရှာရ သည် ..။ အမရာ သည် ဈန်ရမောင် နဲ့ အတူတူ ကားပေါ်က ဆင်းပြီး မုံ့ဟင်းခါးဆိုင် ကို သွားရသောအခါ စားနေသူများ  ..သူတို့နှစ်ယောက် ကို ကြည့်ကြတာကို စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်သလိုလို..ရင်ခုံသလိုလို ဖြစ်မိ သည် ။
လူတွေကလဲ ဝင်းထင်းနေသော အမရာထွန်းချုပ် နဲ့ အရပ်မြင့်မြင့် ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ဈန်ရမောင် တို့ တံခါးနှစ်ပေါက် ပြိုင်ကားအသစ်လေး ထဲက ဆင်းလာတော့..မော်ဒယ်လ်တွေဘဲလား ..ရုပ်ရှင်သရုပ်ဆောင်တွေဘဲလား ..ဆိုပြီး ကြည့်ကြတာနေမှာ ပေါ့ ..။

အို..။ စားနေကြသူတွေထဲ အမရာ ရဲ့ သူငယ်ချင်း ဒေါ်လီဇွဲမောင် ကို တွေ့လိုက်ရ သည် ..။
အို..အမရာ ပျော်လိုက်တာ အရမ်း ..။ ဈန်ရမောင် နဲ့ သူမ တွဲလာတာ ဒေါ်လီဇွဲမောင် တွေ့သွားလို့ ..။
ဒေါ်လီဇွဲမောင် က ဈန်ရမောင် ကို ကြိုက်နေတဲ့ ကောင်မ ..။ ဟွန်း ..ဒေါ်လီဇွဲမောင် မျက်နှာကွက်ကနဲ ပျက်သွား
တာ တွေ့လိုက်ရ သည် ..။
ခါတိုင်းဆိုရင် ဒေါ်လီဇွဲမောင် ကို မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်မှာ ဖြစ်ပေမဲ့ အခုတော့..ဈန်ရ နဲ့ တွဲလာတာမို့ ဒေါ်လီဇွဲမောင် ကို လှမ်းနုတ်ဆက် လိုက် သည် ..။ မုန့်ဟင်းခါး  အရမ်းစားကောင်းသည်။
ပျော် သည် ..။ အမရာ့ဘေး မှာ သူ ရှိနေလို့ ..။ သူနဲ့ အတူူတူ ထိုင်စားရလို့ ..။

မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် က ထွက်တော့ ဈန်ရ က မေးပြန် သည် ..။
“ ဘယ်မောင်းရမလဲ အမရာ..အိမ်လား ..”
“ ဟုတ်ဘူး ..”
မျက်စောင်းလေးထိုး ..နှုတ်ခမ်းလေး စူထော်လိုက် သည် ..။
မပြန်ချင်သေးဘူး ..။ ပျော်လို့ မဝသေးဘူး ..။
“ဒါဖြင့်..ဘယ်လဲ..အမရာ ..”
“ ညာဘက်ကွေ့ ..အန်တီလေး အိမ်ကို သွားမယ် ..”
“ အန်တီရွှေရည်ချုပ် အိ်မ် လား…”
ဈန်ရမောင် ကမ်ဘာအေးဘုရားလမ်းမကြီး ပေါ်မှာ ရှိသော အန်တီရွှေရည်ချုပ် ရဲ့ အိမ်ကို ဦးတည် လိုက် သည် ..။
သူ အဲဒီအိမ် ကို သီဟထွန်းချုပ် နဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ရောက်ဘူး သည် ..။
ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် သည် အမရာ နဲ့ သီဟထွန်းချုပ်တို့ ရဲ့ အဖေ ဦးထွန်းချုပ် ရဲ့ ညီမ ဖြစ်သည် ..။ ဒေါ်ရွှေရည်
ချုပ် သည် အပျိုကြီး ဖြစ်ပြီး သူ့တူ နဲ့ တူမ ကို အလွန်ချစ် သည် ..။ ဘိုးစဉ်ဘောင်ဆက် ချမ်းသာခဲ့သူတွေ
ဖြစ်လို့ ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် သည် လဲ သူမအကို ဦးထွန်းချုပ်လိုဘဲ အလွန်အမင်း ချမ်းသာသည် ဆိုတာကို ဈန်ရမောင်
သိ သည် ..။
အမှန်က သူ သီဟ နဲ့ တနေရာသွားကြဖို့ ချိန်းထား သည် ..။ အမရာ စိတ်ငြိုငြင်မှာ စိုးလို့ သူ မအားကြောင်း
မပြောလိုလို့ အသာ ငြိမ်ကုတ်ပြီး အမရာ သွားလိုရာ လိုက်ပို့ပေးနေတာ ..။
အလွန် ချောလှသော အမရာလေး နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် ကားကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ ပူးထိပြီး သွားနေရတာ သူ ရင်တွေ ခုံမိတာ အရမ်းဘဲ ..။ သူ သည် သီဟထွန်းချုပ် နဲ့ သွားရင်းလာရင်း ..မကြာခဏ သီဟထွန်းချုပ် ကြောင့် ညအချိန်တွေမှာ လူရမ်းကား တချို့နဲ့ ဖိုက်ရတာတွေ ရှိခဲ့ သည် ..။ ကင်ဒိုဓါးရှည်များ နဲ့ ၀ိုင်းခုတ်ကြတာခံရတုံးကတောင် ကြောက်စိတ် မရှိခဲ့သော ဈန်ရမောင် သည် အလွန်လှသော ကောင်မလေး နဲ့နီးနီးစပ်စပ် နေနေရတော့ လက်တွေ ခြေတွေ ဒူးတွေ..တုန်နေ သည် ..။.

“ အမရာ ..”
“ ရှင် ”
အမရာ ဈန်ရမောင် က သူမကို ခေါ်လိုက်လို့ သဘောကျသွား သည် ..။
“အမရာ ..ဖုန်း ပါလား ..”
“ အင်း..ပါတယ် ..ဟိုမှာ ..”
ရှေ့ကခွက်လေးထဲ ရှိနေသော ဖုန်းကို ပြ သည် ..။
“ သီဟ ဆီကို ခေါ်ပေးမလားဟင် ..”
“ အင်း…”
အမရာ..ကိုကြီးဆီကို ခေါ်လိုက် သည် ..။
“ကိုကြီး ..”
“ ဟိတ်..မီးငယ် ..ဘာလဲ ..”
“ ကိုကြီး ဘယ်မှာလဲ..”
“ အိမ်မှာ..ဘာလဲ ပြော..ငါ ဈန်ရအိမ် ကို ဆက်မလို့ ..”
“ မဆက်နေနဲ့..ကိုဈန်ရ က မီးငယ် နဲ့ ..”
“ ဘာ ..”
ကိုကြီးအသံက မကျေနပ်သံ နဲ့ …။
“ ဘာလို့ ဈန်ရ က နင်နဲ့ ဖြစ်နေရတာလဲ..ငါ နဲ့ ချိန်းထားတာ ..မီးငယ် ..”
“ မီးငယ် ကို ကားမောင်းပေးနေတယ် …ကိုကြီး ..ဒီလို..ဒီလို..ကိုကြီး ….   ”
အမရာ က ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေ ကို ပြောပြ သည် ..။
“ဟာ..ဈန်ရ နဲ့ တိုးပေလို့ဘဲ..မီးငယ် . နင့်ကြောင့်လဲ ခက်တယ်…တယောက်ထဲ လူပြတ်တဲ့ နေရာတွေ လျောက်သွားတာ  ..ဈန်ရ ကို ဖုန်းပေးလိုက်စမ်း..ငါ သူနဲ့ ပြောချင်တယ် ..”
“ကိုကြီး ..ဒက်ဒီတို့ ကို သွားမပြောနဲ့ နော်..တော်ကြာ စိတ်ပူပြီး ..ပူညံပူညံ လုပ်နေမှာ ..အပြင်လဲ ထွက်ရမှာ
မဟုတ်တော့ဘူး ..”
“ အေးပါ..ဈန်ရ ကို ဖုန်းပေးလိုက် ..ငါ အရေးကြီးလို့ …”
“ဟုတ် ..”
ဈန်ရမောင် ကားမောင်းရင်း..ဖုန်းကိုင်လိုက် သည် ..။
“ဈန်ရ ..မီးငယ် အတွက် ဖိုက်ရတယ် ဆို ..ဘာဖြစ်သေးလဲ ..”
“ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ..အဆင်ပြေပါတယ်..”
“ မင်းနဲ့တိုးပေ..လို့ဘဲကွာ…ကျေးဇူးဘဲ ဈန်ရ ..ဟိတ်..ဒို့ချိန်းထားတာ မမေ့နဲ့အုံး ..”
“ မမေ့ပါဘူး ..အခု အမရာ့ကို အန်တီ ရွှေရည်ချုပ် အိမ် လိုက်ပို့နေတယ် ..ပြီးရင် တန်းလာလိုက်မယ်..”
“ ဟုတ်ပြီ..အိမ်ကဘဲ စောင့်နေမယ်..ဈန်ရ ..မီးငယ် ကို ပြောလိုက် ..မကြာနဲ့ လို့ ..”
“ အိုကေ..ဆီးယူး..”
အမရာ့ကို ဖုန်းပြန်ပေးလိုက် သည် ..။
“ကျေးဇူးဘဲ အမရာ …”

“ ကိုဈန်ရ ..”
“ ဗျာ …”
“ မီးငယ် ကို မီးငယ် လို့ဘဲ ခေါ်ပါလား …”
“ အာ…အင်း…ဟုတ်ကဲ့…”
“ ခေါ်လေ..အခုခေါ်…မီးငယ် လို့…”
“ အဟင်း ..မီးငယ် ..”
“ အင်း ..အဲလိုခေါ် …”

“ကိုဈန်ရ..လာမဲ့ ဆက်တဒေး အားတယ် မှုတ်လား..”
ဈန်ရမောင် ချက်ချင်း ပြန်မဖြေသေးဘဲ စဉ်းစားနေသည် ..။

“အင်း ..စနေနေ့..သီဟနဲ့ ပဲခူးဘက် သွားဖို့ ချိန်းထားတယ် ..အမရာ ..ဘာလုပ်ပေးစရာ ရှိလဲဟင်..”
“ အမရာ့ ဘတ်သ်ဒေး လေ ..အိမ်မှာ ပါတီဲ အကြီးအကျယ် လုပ်မှာ …အဲဒါ ကိုဈန်ရ လာနော် ..”
“အင်း..အဲ….ဟို…သီဟ…”
“ ကိုကြီး နဲ့ လိုက်ရမယ် လို့ ပြောမလို့ မှုတ်လား …”
အမရာ က မကျေမနပ် ပြောလိုက် သည် ..။

“ ချိန်းထားပြီးသား ဖြစ်နေလို့..အမရာ..အဲလေ…မီးငယ် …”
“ ဘယ်အချိန်သွားမှာလဲ ..တနေကုန်လား ..ဘတ်ဒေးပါတီ က ညမှ လုပ်မှာ …”
“ အင်း ..ည ဆိုရင်တော့ ပြန်ရောက်ပါပြီ ..ပဲခူး မှာ ဆိုင်တခု ဖွင့်ဖို့ သွားမှာ လေ ..”
“ ကိုဈန်ရ ကို မေးစရာ ရှိလို့ ..”
“ ဘာမေးမှာ လဲ…”
“ ကိုကြီး နဲ့ကိုဈန်ရ က ညီအကိုလို ခင်ကြတဲ့ ဘက်စ်ဖရင်း တွေ လို့ ဆိုပေမဲ့ ကိုကြီး က ကိူဈန်ရ ကို နိုင်သ
လိုဘဲ..ဘာလဲ..ကိုဈန်ရ က သူ့ကို ကြောက်ရတာလား ..”
ဈန်ရမောင် က ရယ် သည် ..။

“ မဟုတ်ပါဘူး..မကြောက်ရပါဘူး ..သီဟ နဲ့က ငယ်ငယ်ထဲက အရမ်းခင် အမြဲတွဲခဲ့ပြီး ..သူလို ကိုယ် ကူညီ..ကိုယ်လို သူ ကူညီ ကြတာလေ..မီးငယ်လဲ တွေ့နေခဲ့တာဘဲ လေ ..”
“မီးငယ် တွေ့တာတော့ ကိုဈန်ရ ကချည်းဘဲ ..ကိုကြီး ကို ကူနေတာ .အမြဲလိုက်လိုက် ကူနေတာ ..ကိုကြီး က
ကိုဈန်ရ ကို ဘာများ ကူညီခဲ့လို့လဲ …”
“ မီးငယ် မသိလို့ပါ ..သီဟ က ဒို့အပေါ် သံယောဇဉ် ကြီးပါတယ် ..အမြဲ ကူပါတယ် ..ဟင်းဟင်း ..”
“ ဒါဆို ..ပါတီ အချိန်တော့ ပြန်ရောက်မယ် မဟုတ်လား …”
“အင်း ..ရောက်မှာပါ ..”
“ အာ..ရောက်မှာပါ ဆိုတာကြီး က သေမှမသေချာတာ ..”
သူတို့ ကားလေး ..အမရာတို့ အဒေါ် ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် ရဲ့ ခြံတံခါးဝ ကို ရောက်သွား သည် ..။

ပစ်ပစ် ..ပစ် ..
ဟွန်းသံပေးလိုက်တော့ ခြံစောင့်က အပေါက် က ချောင်းကြည့်ပြီး ..တံခါးဖွင့်ပေးသည် ..။
“ကိုဈန်ရ .. မီးငယ် နေခဲ့မယ် ..ကိုဈန်ရ မီးငယ်ကားနဲ့ ဘဲ အိမ်ပြန်လိုက်တော့ ..ကိုကြီး စောင့်နေတယ် ..ပူညံပူ
ညံ လုပ်နေတယ် ..မီးငယ်  ပြန်ရင်..အန်တီလေး ကိုဘဲ ပြန်လိုက်ပို့ခိုင်းမယ် …         .”
“အိုကေ..ဒါဆို ..ဒို့ သွားမယ် နော် …”

ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် သည် အိမ်ရှေ့ တံခါးပေါက် မှ တူမချောလေး ကို စောင့်ကြိုနေ သည် ..။
အမရာရဲ့ ကားလေး ကို ဈန်ရမောင် မောင်းပြီး ပြန်ထွက်သွားတာ ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် တွေ့လိုက်ရ သည် ..။
ဒီ ဈန်ရမောင် ဆိုတဲ့ ကောင်ချောလေး နဲ့ မီးငယ် ဘယ်ကများ အတူတူ လာကြပါလိမ့် ..။
ဈန်ရမောင် က ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် ကို မြင် သည် ..။
ပြုံးပြ ..လက်ပြ နုတ်ဆက်သွား သည် ..။ ဘာလို့မှန်းမသိ ..ဒီ ဈန်ရမောင် နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆုံမိရင် ဒေါ်ရွှေရည်
ချုပ် ရင်တွေ ခုန် သည် ..။ သူမကို ကြိုက်သူတွေ တအားများခဲ့ပေမဲ့ ဒေါ်ရွှေရည် စိတ်ကြိုက် မတွေ့ဘဲ ရွေးလွန်း
တာကြောင့် အချိန်တွေ လွန် ..အသက် ၄၀ ရောက်လာ သည် ..။

တူဖြစ်တဲ့ သီဟထွန်းချုပ် ခေါ်ခေါ်လာလို့ ဈန်ရမောင် ကို ခဏခဏ ဆုံရ သည် ..။ ဒေါ်ရွှေရည် သူ့ကို
စတွေ့ကထဲက ရင်ခုန်တာ ..။ မကွယ်မဝှက်တမ်း ပြောရမယ် ဆိုရင် ..သူ့ကို ဒေါ်ရွှေရည် သဘောကျမိသွား သည် ။ ကြိုက်သွားသည် ဆိုပါတော့ ..။ သူ့ရုပ်ရော..ဘော်ဒီရော ..ဒေါ်ရွှေရည် သဘောကျ သည် ..။ ဟင်း…တွေ့မဲ့တွေ့တော့လဲ အချိန်နှောင်းနေသလိုဘဲ ..။ သူမ က သူ့ကို သဘောကျကြိုက်နေပေမဲ့ သူ့အနေနဲ့
ကတော့ အဒေါ်အရွယ် အသက် ၄၀ ကို ဘယ်စဉ်းစား ချင်ပါ့မလဲလေ ..။

အင်း..အချစ်..အချစ် …။ အချစ် ဆိုတာ ဟာ ဆန်းကြယ်သား ကွယ် ..။
“အန်တီလေး …အန်တီလေး ..ပြစရာ ရှိတယ် ဆိုလို့ မီးငယ် လာခဲ့တာ ..အန်တီလေး နေမကောင်းဘူးလား ..”
ဈန်ရမောင် ကို မြင်လိုက်ရလို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားသွားရပြီး ငိုင်တိုင်တိုင် ဖြစ်သွား တဲ့ သူမ အန်တီလေး ကို အမရာ က မေးလိုက်မှ ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် သတိဝင်လာ သည် .. ။

“ကောင်းပါတယ် မီးငယ် ..ဈန်ရမောင် က မီးငယ်ကား နဲ့ မီးငယ် ကို လိုက်ပို့တာ တွေ့လိုက်လို့ အန်တီလေး
အံ့သြနေလို့ပါ ..ဘယ်က ဘယ်လို …”
“ ဒီလို အန်တီလေး ရဲ့…ဒက်ဒီ့ကိုတော့ သွားပြန်မပြောနဲ့ နော် …”
ဖြစ်ပျက်တာ ကို အန်တီလေး ကို အမရာ ပြောပြလိုက် သည် ..။
“သူ က ကရာတေး ကလပ် ထောင်ထားတယ်..အန်တီလေး ..သူက အရှေ့တောင်အာရှ ဂျူဂျစ်ဆု ပြိုင်ပွဲမှာ
ပထမ ရတာ ..”
“ ဘုရား..ဘုရား ..ဈန်ရ နဲ့ တိုးပေလို့ဘဲ မီးငယ်ရယ် …ဈန်ရ က တကယ်ဘဲ အားကိုးရတဲ့ ကောင်လေး ဘဲ..”
“ ဒါကြောင့်လဲ ကိုကြီး က သူ့ကို အမြဲ အားကိုးနေတာပေါ့..အန်တီလေး..ရဲ့ ..ခုလဲ ကိုကြီး ခေါ်နေလို့ မီးငယ်
သူ့ကို အိမ်ပြန်ခိုင်းလိုက်တယ် ..အန်တီလေး ..မီးငယ် ကို လိုက်ပို့ပေးနော် …”
“ အေး  ..ပို့မှာ ပေါ့ …အေးအေးဆေးဆေး နေအုံးလေ ..အန်တီလေး နန်းကြီး လုပ်စားတယ် ..မီးငယ် အကြိုက်လေ  ..”

အမရာ ရဲ့ ကားလေး ကို သီဟထွန်းချုပ် စောင့်နေတာကြောင့် ခပ်မြန်မြန်လေး မောင်းလိုက်မိ သည် ..။
ဖျတ်ကနဲ သူ့ညာဘက် အရှေ့မှာ ရေဒါကိုင်ထားတဲ့ အဖြူရောင် ဝတ်စုံနဲ့ ယာဉ်ထိန်းရဲတယောက် ကို တွေ့လိုက်
လို့ အရှိန်လျော့လိုက် သည် ..။ မရတော့ ..။ ရဲသား က ကားရပ်ဖို့ တားနေပြီ ..။
ဟာ..အမြန်လို အနှေးဖြစ်ပြီ ..။
ဟိုက်..သောက်ဂွဘဲ ..မနက်ထပြေး တာမို့ ပိုက်ဆံလဲ တပြားတချပ်မှ မပါ ..။ ပိုဆိုးတာ က ယာဉ်မောင်းလိုင်စင်
လဲ မပါ ..။ ခက်ပြီ ..။ ခက်ပြီ ..။ ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ ..။
ယာဉ်ထိန်းရဲ ရောက်လာ သည် ..။
“ယာဉ်မောင်းလိုင်စင် လေး ..ဗျာ ..ခင်ဗျား အရှိန်တော်တော် မြန်မြန် မောင်းလာတယ် ..”
သူ ဘာပြောရမှန်း မသိ ..။
ဒီအချိန်မှာ ပုခုံးက ဒေါက်အမဲ မှာ ငွေကြယ်တပွင့် နဲ့ ရဲအရာရှိတယောက် ရောက်လာ သည် ..။
“ဟေး..ခင်ဗျားက ဘယ်သူလဲ ..ဦးထွန်းချုပ် သားဘဲလား ..” လို့ မေးသည် ..။ ပထမ ရောက်လာပြီး ယာဉ်မောင်း
လိုင်စင် တောင်းတဲ့ ရဲသား ကို ..“ ကျနော် ဆက်လုပ်လိုက်မယ်..ခင်ဗျား..တခြားကားတွေ ဆက် လုပ်လိုက် ..”
လို့ ပြော သည် ..။
“ ကျနော် က သီဟထွန်းချုပ် သူငယ်ချင်းပါ ..ဒါ သူ့ညီမ အမရာ့ကားလေ..ကျနော် ကားပြင်ပေး ရင်း စက်စမ်းထွက်တာ  ..”လို့ ဈန်ရမောင် က ပြောလိုက် သည် ..။
“ အေး..ကျနော် က ဒီကားလေးကို မှတ်မိ တယ် ..ခင်ဗျား သွားလို့ရပါပြီ ..ပြောပြလိုက်ပါဗျာ ..ကျနော် နဲ့တွေ့တယ်လို့  …ကဲ ညီလေး ..နောက်လဲ အကူအညီ လိုရင်ပြော..ဟုတ်လား ….”
ရဲအရာရှိ က သူ့နံမည် ကိုပါ ပြောပြနေ သည် ..။ သူမပြောပြလဲ သူ့နံမည် ကို ရင်ဘတ်က ပလပ်စတစ်ပြားလေး
မှာ တွေ့ပြီးသားဘဲ ..။
“ ကျေးဇူးဘဲ အကိုရေ..သွားလိုက်အုံးမယ် …”
အင်း..အမရာနဲ့ သီဟတို့ အဖေ ဦးထွန်းချုပ် ရဲ့ သြဇာ အရှိန်အဝါ ကို ဈန်ရမောင် သဘောပေါက် နားလည်သွား ရ သည် ..။

သီဟထွန်းချုပ် က အမရာထွန်းချုပ်ကို ကယ်လိုက်ခဲ့တာ ကို ကျေးဇူးတင် မဆုံး ဖြစ်နေ သည် ..။
“ဈန်ရ ရာ..မင်း နဲ့ တိုးပေလို့ဘဲ ..မီးငယ်ကလဲ ဘယ်လို မနက် အစောကြီး လူပြတ်တဲ့ နေရာ ရောက်နေရလဲ
မသိပါဘူး…”
“ အခု ဘယ်သွားမလဲ ..စိန်စိန်သဲစိမ့် နဲ့ ချိန်းတာလား ..”ာ
“ အင်း..သူ့ကို သူ့လမ်းထိပ်မှာ သွားစောင့်ရမယ် ..သူ ထွက်လာမယ် ပြောတယ် …”

သီဟထွန်းချုပ် သည် စိန်စိန်သဲစိမ့် ဆိုတဲ့ မိန်းမ ကို အသဲအသန်ကြိုက်နေ သည် .။ စိန်စိန်သဲစိ်မ့် သည်
မြို့လည်က ရုံးတရုံးမှာ အလုပ်လုပ် သည် ..။ သီဟထွန်းချုပ် တနေ့ ကားမောင်းနေစဉ် ကားမှတ်တိုင်မှာ ရပ်
စောင့်နေသော မိန်းမတယောက်ကို တွေ့လိုက် သည် ..။ လျပ်တပျက် တွေ့လိုက်တာ ဖြစ်ပေမဲ့ သီဟထွန်းချုပ်
ရဲ့ စိတ် ထဲ စွဲသွား သည် ..။ စွဲလန်းသွား သည် ..။ တနေ့လုံး သည် မိန်းမ ကို ပြန်သတိရနေ သည် ..။ မြင်
ယောင် သည် ..။
ဈန်ရမောင် ကို ပြောပြ သည် ..။
“ဒီလောက်တောင်ဘဲလား..သီဟရာ ..တခါလေး ဖျတ်ကနဲ မြင်လိုက်မိတာနဲ့ ..”
“ ဟုတ်တယ် ..ဈန်ရ ..သူ့ပုံက ထူးခြားတယ် ..”
“ ဘယ်လိုပုံမျိုး..ရုပ်မျိုးလဲ ..မင်းလို တော်ရုံဆော်ကို လှည့်မကြည့်တတ်တဲ့ လူ က စွဲလန်းသွားရအောင်..”
“ အရပ်မြင့်တယ် ..အသားဖြူတယ် ..ဝတ်တာစားတာ မြန်မာဆန်တယ် ..ဆံပင်ရှည်တယ် ..အင်း..ဘယ်သူနဲ့
တူသလဲ ဆိုတော့ ..အင်း…ငါလဲ ..မပြောတတ်ဘူး ..ဂျပန်မင်းသမီး တယောက်ယောက် နဲ့ တူသလား ဘဲ..”
“ဘယ်နားမှ တွေ့တာလဲ ..”
“ ဆင်မလိုက် ဝက်သတ်ရုံနား မှာ …”
“ ဟိုက် ..ရပ်ကွက်ထဲ က ထွက်လာတာလား ..”
“ဘယ်က ထွက်လာလဲတော့ ငါ ဘယ်သိမလဲ..ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင် မှာ စောင့်နေတာ..အဲဒီနား မှာဘဲ နေတာ
ဖြစ်မှာပေါ့ ..”
“သီဟ ..ကြည့်လဲ လုပ်အုံး..သူငယ်ချင်း ..ရပ်ကွက်ထဲက ဆိုရင် သူတို့ အပိုင်ထဲ သွား ရင် ၀ိူင်းသမ လိမ့်မယ်”
“ဟားဟား..ဈန်ရရယ်…မင်းတယောက်လုံး ရှိတာဘဲကွာ..ငါ မကြောက်ပါဘူး ..”
“ လုပ်ပြန်ပြီ ..ဟိုတခါ အုတ်ကျင်း ထဲက ဆော် တုံးကလို ..ဆယ်ယောက်တယောက် စပါတင် ကိုင်နေရဦးမယ် ..”
“ ဟားဟား …ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် အဲဒီတုံး က ဖိုက်တာလဲ ..မင်း နိုင်တာဘဲ မဟုတ်လား ..”
“ငါတော်လို့ ထက် ၀ိုင်းနှိပ်တဲ့ လူတွေထဲ ဆိုက်ကားဆရာ အဖိုးကြီးတွေ လဲ ပါလို့…နိုင်တာပါ ..”
“ကဲပါ..ငါတို့ မနက်ဖန်မနက် သွားပြန်ကြည့်ရအောင် ..သူ့ကို တွေ့လိုတွေ့ငြား ..”
“ သီဟ..သီဟ ..ကျောင်းမှာ ဒီလောက် ဆော်တွေ လုပ် နိုင်ရက်နဲ့ ..”
“ ဈန်ရ ရာ..အချစ်ဆိုတာ ထူးဆန်းသားကွ ..”
“ တော်ပါပြီ..သီဟ ရာ ..သွားချင်လဲ လိုက်ခဲ့ပါ့မယ် ..အချစ် အကြောင်း တော့ စ မလာပါနဲ့တော့ ဟင်းဟင်း”
နောက်တနေ့ မနက် ရုံးချိန်မတိုင်ခင် ဆင်မလိုက် ဝက်သတ်ရုံနား က ကားမှတ်တိုင် နား သူတို့ ရောက်နေကြ သည်  ..။
ဟော ..လာပြီ ..အဲဒါဘဲ ..ဈန်ရ …။
မိန်းမတယောက် ခြင်းလေး ဆွဲပြီး လမ်းကြားထဲက ထွက်လာ သည် ..။
ဟာ..သီဟ ..အဲဒီ ရပ်ကွက် က လူငယ်တွေက လက်သံပြောင်တယ်နော် ..ကြည့်လဲ လုပ်အုံး ..”
သီဟထွန်းချုပ် က သူပြောတာကိုတောင် ကြားပုံ မရ ..။ ကားမှတ်တိုင် ကို လျောက်သွားပြီ ..။ သူပြောတဲ့မိန်းမ
ဘေးမှာ သူ ရပ်ပြီး သူပါ ဘတ်စ် စောင့်တဲ့ ပုံစံ လုပ်နေ သည် ..။
ဟော..ဘတ်စ်ကား လာနေပြီ ..။ ဒီမိန်းမ ကားပေါ်တက်တော့ သီဟ ပါ လိုက်တက်သွား သည် ..။ ဟိုက် ..။
ဈန်ရ ပါ ကားပေါ်လိုက်တက်ရ သည် ..။ သီဟကားကတော့ မလှမ်းမကမ်း မှာ သူ ရပ်ထားခဲ့တာ ကျန်ခဲ့ပြီ ။
အဲဒီနေ့ က ဒီမိန်းမ ဘယ်မှာ အလုပ်လုပ်သလဲ သူတို့ လိုက်ကြည့် သည် ..။ သီဟ ရောဂါ က မသေး ..။
သူ တခြား ဘာမှ မလုပ်နိုင် ..။နေ့တိုင်း ဘတ်စ်ကား လိုက်စီးပြီး ဒီမိန်းမ ကို လိုက်ကြည့် သည် ..။ ဒီလို နဲ့
တလ အကြာ သီဟ ..ဒီမိန်းမ နဲ့ ကော်ဖီဆိုင်..ဒိုးနတ်ဆိုင် ထိုင်နိုင်တဲ့ အဆင့် အထိ ဖြစ်လာ သည် ..။
ခင်မင်ရင်းနှီးလာရ သည် ..။ သူမနံမည်က စိန်စိန်သဲစိမ့် တဲ့ ..။

အခု စိန်စိန်သဲစိမ့် နဲ့ ချိန်းတဲ့ အဆင့် ကို ရောက်နေပြီ ..။
“ ဈန်ရမောင် ..သွားကြမယ် ..”
“ ခဏလေး ရေချိုးလိုက်လို့ ရမလား ..”
ဈန်ရမောင် က မနက် ထပြေး တဲ့ အဝတ်နဲ့ ဖြစ်နေဆဲ ..။
“ ချိုးလေ ..ပြီးတော့ ငါ့ အဝတ်တွေဘဲ ယူဝတ်လိုက်တော့.. မင်းအိမ်ကို ပြန်နေဖို့ အချိန် မရတော့ဘူး ..”
“ အိုကေ ..ခဏ စောင့် ..”
ဈန်ရမောင် ရေအမြန်ချိုး သည် ..။
သီဟထွန်းချုပ် အဝတ်အစားတွေ ယူဝတ်လိုက်ရ သည် ..။

“ အစီအစဉ် ပြောပါအုံး ..မင်းတို့ ဘယ်ကို သွား ကြမှာလဲ ..ငါ က ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ..”
“ ဒို့အခု စိန်စိန်သဲစိမ့် ကို သွားခေါ်မယ် ..ပြီးရင် ..ရွှေဂုံတိိုင် က တိုက် ကို သွားမယ် ..ဒို့ အေးအေးဆေးဆေး
စကားပြောမယ် ..မင်း က စားရာ တခုခု ထွက်ဝယ်ပေးကွာ ..စိန်စိန်သဲစိမ့် ဘာစားချင်လဲ သူနဲ့တွေ့မှ မေးလိုက်မယ်  ..ဒန်ပေါက် ဖြစ်ဖြစ် ..ဆီချက် ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ကွာ…သောက်စရာ ကတော့ အဲဒီမှာ ရှိမယ် ..”
“ မင်း က ဟိုဒင်း လုပ်မှာလား..သီဟ …”
“ မသိဘူး ..ဘာဖြစ်လာမလဲ ..ဒို့နှစ်ယောက် က တယောက် နဲ့ တယောက်တော့ ရေရေလည်လည် အသဲအသန်
ကြိုက်နေကြပြီ ..”
“ အဖေါ်လေး ဘာလေး ဆောင်သွားအုံး . .”
“ ဟာ..ကြိုတင်ကြံရွယ်ချက် နဲ့ ငါ မလုပ်ချင်ပါဘူး ..သူသိရင် ဘယ်ကောင်းမလဲ ..”

သူတို့ စိန်စိန်သဲစိမ့် လာမဲ့ လမ်းကြားထိပ် က သွားစောင့်ကြ သည် ..။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ထင်းထင်းကြီး မသိ
သာစေဖို့ သူတို့ အရောင်အဆင်း မတောက်ပတဲ့ တပတ်ရစ် တိုယိုတာကားတစီး နဲ့ သွားကြ တာ ဖြစ် သည် .။

စိန်စိန်သဲစိမ့် လာပြီ …။
အင်း ..။ ဈန်ရမောင် အဖို့ကတော့ စိန်စိန်သဲစိမ့် သည် သာမန် မိန်းမတယာက်ပါဘဲ ..။ အချောကြီး လဲ မဟုတ်
ရုပ်လဲမဆိုး ..။ကိုယ်လုံး လဲ သိပ်အလှကြီးလဲ မဟုတ် ..။သီဟ ကို ဘယ်အချက် က ဖမ်းစား သွားသလဲတော့ မ
သိ ..။ တကယ်တော့ ကျိကျိတက် ချမ်းသာသော သူဌေးသား သီဟ အနား ချောပေ့လှပေ့ ဆိုတဲ့ ဆော်လေး
တွေ ၀ိုင်းဝိုင်းလည် နေတာ ..။
စိန်စိန်သဲစိမ့် သူတို့ ကားနား ရောက်လာ သည် ..။
ဈန်ရမောင် က ကားမောင်းပြီး သီဟ နဲ့ စိန်စိန်သဲစိမ့် က ကား အနောက်ခန်းမှာ ထိုင် သည် ..။ သီဟ က
ဈန်ရမောင် နဲ့ စိန်စိန်သဲစိမ့် ကို မိတ်ဆက်ပေး သည် ..။

ဈန်ရမောင် သူထောင်ထားတဲ့ ကရာတေးကလပ် ရဲ့ သရုပ်ပြပွဲများ နဲ့ ယှဉ်ပြိုင်ပွဲများ နဲ့ အလုပ်ရှုပ်
နေလို့ ဟိုတလော က သီဟ နဲ့ မလိုက်သွားနိုင်ခဲ့ ..။ ဒီအချိန်မှာ သီဟ နဲ့ စိန်စိန်သဲစိမ့် တို့ ကြည်သွား သည်
..။ပြေလည်သွား သည် ..။ သီဟ တယောက်ထဲ သူများ ရပ်ကွက်တွေ ထဲ သွားတာလာတာ ဈန်ရမောင် စိတ်ပူ
သည် ..။ သီဟ က သူတို့ အိမ် က ကားမောင်းတဲ့ ကိုညိုကြီး ကို ခေါ်သွားတယ်..ဘာမှ မပူနဲ့ လို့ ပြောခဲ့
သည် ..။
ဈန်ရမောင် သည် ကားမောင်းရင်း နောက်ကြည့်မှန်မှ စိန်စိန်သဲစိမ့် ကို အကဲခတ်နေ သည် ..။
စိန်စိန်သဲစိမ့် သည် သီဟပြောသမျှကို တခစ်ခစ် နဲ့ သဘောတွေကျနေ သည် ..။ သီဟ သူ့ကို ပြောပြတာတော့
စိန်စိန်သဲစိမ့် သည် သီဟ ကို ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးသားတယောက် ဆိုတာတော့ သိပေမဲ့ ဦးထွန်းချုပ် ရဲ့သား ဆို
တာတော့ မသိဘူးတဲ့ ..။ ဦးထွန်းချုပ် ဆိုတာလဲ ကြားဘူးပုံမရဘူး ..တဲ့ ..။
ရွှေဂုန်တိုင် က တိုက် မှာ သီဟ နဲ့ စိန်စိန်သဲစိမ့် ကို ချထားခဲ့လိုက်ပြီး  ဈန်ရမောင် စားစရာ ထွက်ဝယ် သည် ..။ ခါတိုင်းလဲ ဒီလိုဘဲ သီဟ ဆော်တွေ နဲ့ ချိန်းတွေ့ရင် ဈန်ရ က စားစရာ ထွက်ဝယ်ပြီး သီဟ
က ဖုန်းခေါ် မှ ပြန်လာ သည် ..။ အခုလဲ ဈန်ရ စိန်စိန်သဲစိမ့် စားချင်တဲ့ ဂျပန်အစားအစာ နဲ့ သီဟ စားချင်တဲ့
ဒန်ပေါက် ဝယ်မည် ဆိုပြီး ထွက်လာ သည် ..။

သီဟထွန်းချုပ် နဲ့ စိန်စိန်သဲစိမ့် ရွှေဂုန်တိုင်တိုက်ထဲ ရောက်တာနဲ့ တယောက် နဲ့ တယောက် အငမ်းမရဘဲ နမ်း
စုတ်ကြ သည် ..။ သီဟ သည် စိန်စိန်သဲစိမ့် ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်နေတုံး…သူမ တီရှပ်ထဲ လက်သွင်းကာ ရင်မို့မို့တွေ ကို သူ့လက်ဖဝါးကြီး နဲ့ စမ်းကိုင် သည် ..။ စိန်စိန်သဲစိမ့် က မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ထား ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ ကို တုံ့ပြန်စုတ်နမ်း သည် ..။

“ ချစ်တယ် ..စိမ့်ရယ်…ကို စိမ့်ကို သိပ်ချစ်တယ် ..”
နှုတ်ခမ်းချင်းအခွာ စိတ်တွေ ပြင်းထန်လျက် သီဟ ပြော သည်် ..။ လက်တွေက စိန်စိန်သဲစိမ့် တင်သားတွေ ကို
ဖျစ်ညှစ်နေ သည် ..။ စိမ့်လဲ ကို့ကို သိပ်ချစ်တယ် …အရမ်းချစ်တယ် …ချစ်တယ်…ချစ်တယ် ….ချစ်တယ် ….    လို့
စိန်စိန်သဲစိမ့် က တတွတ်တွတ် ရွတ်ရင်း သီဟ ကျောပြင်ကို သူမလက်သဲချွန်ချွန်တွေ နဲ့ ကုတ်ခြစ်လေ သည် ။
သူမ လက်သဲတွေ သူ့ကျောပြင်ကို စူးနစ် ကုတ်ခြစ်မှု က သီဟ ရဲ့ နဂိုကထဲ က ထကြွပြင်းထန် နေ
တဲ့ ကာမစိတ်တွေ ကို ပိုမိုပြင်းထန် နိုးကြွစေ သည် ..။ ဘယ်ကနေဘယ်လို အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီး ပေါ်ကို
ရောက်ရှိသွားကြသလဲ မသိတော့ ..။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို ဖယ်ခွာနေမိကြ သည် ..။ စိန်စိန်သဲစိမ့်
ရဲ့ အဝတ်အစားတွေ အားလုံး ..ကုတင်အောက် က ပေါလစ် အရောင်ပြောင်လက်နေသော လျာထိုးကြမ်းပြင်
ပေါ်ကို ရောက်ကုန် သည် ..။
မိမွေးဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေသော စိန်စိန်သဲစိမ့် သည် ပေါင်တန်ဖြူဖြူ နှစ်ချောင်းကိုစိကာ ရင်သားစိုင်တွေ အပေါ်ကိုလဲ လက်နဲ့ ကာအုပ်ပြီး ..စိမ့်ရှက်တယ် ကိုရယ် ..လို့ မျက်နှာနီနီလေး နဲ့ ပြောလေ သည် ..။ သီဟ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူအမ်းအမ်းလေးတွေ ဆီက အနမ်းတွေ သည် လည်တိုင်ဖွေးဖွေး ဆီကို ဆင်းသက်လာ သည် ..။ ထိုမှတဖန် ရင်သားတွေ ဆီကို ထပ်မံ ဆင်းသက်လာ တော့ စိန်စိန်သဲစိမ့် မှာ ခါးလေးကော့ကာ..အင်း..အင်း.အင်း…..နဲ့ ညည်းနေ သည် ..။
သီဟရဲ့ နှုတ်ခမ်းကြီးတွေ က နို့သီး ပန်းနုရောင်လေးတွေ ကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ မြည်အောင် စို့ပေးလိုက်  ..သီဟရဲ့ လျာကြီး က ပြတ်ကနဲ ပြတ်ကနဲ ယက်ပေးလိုက် လုပ်နေ သည် ..။ အတန်ကြာ ရင်သားတွေ ဆီ နမ်းစို့နေရာ က သီဟ လျာကြီး က အောက်ဘက် ကို ဆက်လက် ရွေ့ဆင်းလာ သည် ..။
သီဟ လက်နှစ်ဘက် က စိန်စိန်သဲစိမ့် ရဲ့ ရင်သားစိုင်နှစ်ဘက် ကို ဆုတ်နယ်နေ တုံး ..သီဟ ရဲ့ မျက်နှာ သည် စိန်စိန်သဲစိမ့် ရဲ့ ပေါင်တန်သွယ် နှစ်ချောင်းရဲ့ ကြား ကို ရောက်ရှိသွား သည် ..။ပေါင်ကြားအလည် က တြိဂံပုံ နေရာလေးက အမွှေးမဲမဲစုစုလေးတွေ အပေါ်သူ့နှာခေါင်း နဲ့ နမ်းရှုံ့နေ သည် ..။စိန်စိန်သဲစိမ့်
နှုတ်ခမ်းလေး ပွင့်ဟလာပြီး . . .“ ကိုရယ်…ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ..ဘုန်းကံတွေ နိမ့်ကုန်တော့မှာဘဲ …” လို့
ပြောပေမဲ့ သီဟ ရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲကိုင်ဆုတ်ပြီး သူမ ပေါင်ဂွဆုံ နဲ့ အတင်းကြီး ဖိကပ် နေ သည် ။
သူမ တင်ပါးကြီးတွေ ကလဲ ဝေ့ဝိုက် လှုပ်ရမ်းနေ သည် ..။ သီဟ လဲ သူမ အလွန်အမင်း လိုလားနေပြီ ဆိုတာ သဘောပေါက်ပြီး  ..ဖေါင်းအိနေတဲ့အင်္ဂါစပ်ကြီး ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးတွေကို သူ့လျာကြီး နဲ့ စတင် ယက်ပေးလိုက်ပါတော့ သည် ။

“ အို….အားဟားဟား……ကို..ကို….ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ….အို …… ကို …မရွံဘူးလား ..အကိုရယ်…”
သီဟ သည် စိန်စိန်သဲစိမ့် ပေါင်တန်တွေ ကို ဘေးကို ဆွဲကားရင်း ..အားရပါးရဘဲ ယက်ပေး လေ သည် ..။
“ ဟင့်..ဟင့် …အို …ကို..ကိုရယ် ….   စိမ့်စိမ့် …မနေတတ်တော့ဘူး ..စိမ့် ..စိမ့် …အား….အီး …”

စိန်စိန်သဲစိမ့် ရဲ့ ခါးလေး ကို လက်တဖက် နဲ့ ဆွဲဖက်ပြီး ..သူမ ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ကို ဖိဖိယက်ပေးနေရင်း ကျန် လက်တဖက် နဲ့ သူမရဲ့ ဆူဖြိုးတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုတ်ညှစ် ပေး
နေ သည် ..။ သီဟရဲ့ လျာထိပ်ချွန်ချွန် က စိန်စိန်သဲစိမ့် ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲကို ဝင်နိုင်သမျျ တိုးဝင်နေသည် ..။ စိန်
စိန်သဲစိမ့် တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ခါရမ်းနေရ သည် ..။

“ အမလေး..ကိုရယ် ..စိမ့်..စိမ့် မနေတတ်တော့ဘူး ..စိမ့်ကို ချစ်ပေးပါတော့ …စိမ့် အခံရခက်နေပြီ …ကို” လို့
တတွတ်တွတ် တောင်းခံလာလေ သည် ..။ သီဟ လဲ သူ့ အဝတ်တွေ ကို ချွတ်ထားပြီး ဖြစ်နေလို့ သူ့ပေါင်ကြား
က လိင်တန် ကြီး က မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေတာ စိန်စိန်သဲစိမ့် တွေ့လိုက်ရ သည် ..။
“အမလေး..ကြီးလိုက်တာ ကိုရယ် ..စိမ့် ကြေက်တယ် ..”
မခို့တရို့လေး ပြောလိုက်သော စိန်စိန်သဲစိမ့်  ရဲ့ မျက်နှာရှေ့ သီဟ က သူ့လိင်ချောင်း ကို ထိုးကပ်ပေး သည် ။
“အို ..ကို..စိမ့်..ဘာလုပ်ရမှာလဲ လို့ ..”
“ နမ်းပေး ..”
စိန်စိန်သဲစိမ့် က ရှက်သလို အမူအရာလေး နဲ့ သူမနှုတ်ခမ်းလေး နဲ့ လိင်တန် အလည်လောက်ကို ပြွတ်ကနဲ
ထိကပ်နမ်း လိုက် သည် ..။
“ ငုံပြီး စုတ်ပေး ..”
“ ဟင့်..လုပ်တတ်ဘူး ..တခါမှ မလုပ်ဘူးဘူး..ကို ..”
“ ငုံလိုက် ..ပြီးတော့ ..စုတ် ..”
“ စိမ့် စမ်းကြည့်မယ်လေ ..ကို့ ချစ်လွန်းလို့ ..”
စိန်စိန်သဲစိမ့် က လိင်တန်အရင်းကနေ ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး မှိုပွင့်ကြီးတပွင့်လို ကားနေသေ လိင်တန်ထိပ်ဖူး ကို
သူမပါးစပ် နဲ့ ငုံလိုက်ပြီး စုတ်လေ သည် ..။
“အား..ကောင်းတယ်..စိမ့်…အိုး..ကောင်းတယ် …လျာလေးနဲ့ ကစားပေး …”

စိန်စိန်သဲစိမ့် စုတ်ပေးတာကို သီဟ အတော်ကြာအောင် ခံစားအပြီး ..စိန်စိန်သဲစိမ့် က လိင်တန်ကို စုတ်ပေးတာ ရပ်နားလိုက် သည် ..။ “ ကို့ကို ချစ်လွန်းလို့ စိမ့် လျောက်လုပ်ပေးနေတာ သိလား ..” လို့ မျက်စောင်းလေထိုး ကာ ပြောလေ သည် ..။
“ဒါဖြင့် ကိုတို့ ချစ်ကြစို့ ..”
သီဟ က စိန်စိန်သဲစိမ့်ကို ပက်လက်လှဲစေကာ လှေကြီးထိုးရိုးရိုး တက်မှောက်တဲ့ ပုံစံ နဲ့ စက်ရှက်လေ သည် ..။
သူ့လိင်တန် ထိုးသွင်းသော အခါ စိန်စိန်သဲစိမ့် က ..“ ကို..ကို..နာတယ်..နာတယ် ..” လို့ အော်ရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကိုတွန်းထား သည် ..။ သီဟ ရဲ့ လိင်တန်က စိန်စိန်သဲစိမ့် ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲ တင်းတင်းစီးစီးကြီး တိုးဝင်နေ သည် ..။ “ မရဘူးထင်တယ်..နာတယ်နာတယ် ..အင်း….အင်း ..တော်ပြီ..တော်ပြီ …”
သူမ တတွတ်တွတ် ပြောဆိုနေတဲ့ကြား က သီဟ က ထည့်နေ သည် ..။ စီးကနဲစီးကနဲ လိင်တန်ကြီး .ဝင်ထွက်နေ သည် ..။ တင်းကျပ်တဲ့ အင်္ဂါစပ် နံရံများ ကြောင့် သီဟ အရသာ ထူးကဲနေ သည် ..။ စိန်စိန်သဲစိမ့်ရဲ့ ညည်းသံတွေ က ကျယ်လောင်လှ သည် ..။
တဖြည်းဖြည်း နဲ့ သီဟ ရဲ့ ထိုးဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာ သည် ..။ အင်..အင်..အင်….ကို…ကို…
အို…ကိုရယ် ….ဟင့်..ဟင့် ….
ချစ်လား..ချစ်လား ….   အင်း….ချစ်တယ် …..ကို….ကြိုက်လား ….ကြိုက်လား ….အင်း….အီး…..အီး….ကြိုက်တယ် ….
ဖတ်…ဖတ်..ဖတ်….
သီဟ တအားကြုံးဆောင့်ပေးပြီ ..။ နှစ်ယောက်စလုံး ..တအင်းအင်း နဲ့ လမ်းဆုံး ကို အရောက် သွားနေ သည် ..။ မကြာခင်ဘဲ …အကြောပေါင်းတထောင် ဆိမ့်သွားတဲ့ ..ကာမရဲ့ ကောင်းခြင်း နေရာကို နှစ်ဦးစလုံး တက်လှမ်း
ရောက်ရှိသွားကြရ သည် ..။ ချေွးများသီးနေသော မျက်နှာကြီး နဲ့ သီဟ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထား သည် ..။
ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ …။

ဈန်ရမောင် ..မီးငယ် လို့ သူ့ကို ခေါ်ခိုင်းတဲ့ အမရာ့အသံလေး ကို ကြားယောင်နေ သည် ။ အမရာ့ ရုပ်ပုံလေး နဲ့ လှုပ်ရှားမှုလေးတွေကို မြင်ယောင်နေမိ သည် ။ မစားကောင်းတဲ့ အသီး…ဆိုပြီး ရှောင်ခဲ့ ..မသိသလို နေခဲ့ပေမဲ့ သူ အမရာ့ကို စိတ်ထဲက တော့ ကျိတ်ပြီးသဘောကျခဲ့တာ အမှန်ပါ ..။ သီဟ ညီမမို့ မသင့်တော်လို့ ခေါင်းထဲကနေ ထုတ်ပစ်ခဲ့တာ ..။ သူတို့ သိပ် ချမ်းသာတာကြောင့်လဲ ပေါ့ ..။သူနဲ့ သီဟ က သူငယ်တန်း ကထဲက အတန်းတူ ..ခုံချင်းကပ် ထိုင်ခဲ့တဲ့ အတန်းသား သူငယ်ချင်းတွေ ..။ သူတို့နှစ်ယောက် စာသင်တဲ့အချိန် စကားပြောလွန်းလို့ ဆရာမတွေက ခဏခဏ ခွဲပြီး ထိုင်ခိုင်းတတ် သည် ..။သီဟ သည် ငယ်ငယ်လေးထဲက ပုံဆွဲတာ ဝါသနာပါ သည် ..။ မြန်မာ နဲ့ နိုင်ငံခြား ကောမစ်စာအုပ်တွေထဲကဇာတ်ကောင်တွေကို ကူးဆွဲတတ် သည် ..။ ဈန်ရ က စာရေးဝါသနာပါ သည် ..။ ဗလာစာအုပ်ထူထူကြီးတအုပ်နဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ရေး သည် ..။
သီဟ ကို ကျိကျိတက် ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးသား လို့ သူ တော်တော် နဲ့ မသိခဲ့ ..။ သီဟ က သူများတကာတွေလိုဘဲ  ဝတ်စားနေထိုင်တာကိုး ..။ ကင်တင်း မှာ သွား ဝယ်စားရင်လဲ သီဟ က ပုံမှန်ဘဲ ..။သူ့လက်ထဲမှာလဲ ဈန်ရမောင်လိုဘဲ အိမ်ကပေးတဲ့ မုံ့ဖိုး က သိပ်မများလှ ..။ အတန်းထဲ သူတို့ နှစ်ယောက် ကငယ်ငယ်ထဲက တွဲမိကြ သည် ..။ နှစ်တွေ ကြာလာပြီ တနေ့ သီဟ က သူတို့နှစ်ယောက် အကြိုက်တူတဲ့တော်ပါ ဆိုတဲ့ နိုင်ငံခြားကာတွန်း စာစောင်တွေ သူ့အိမ်မှာ အများကြီး ရှိ တယ်..ကျောင်းကို ယူမလာချင်တာက ဆရာမ မကြိုက်လို့ ..အိမ်လိုက်ခဲ့ပါလား ..ခေါ် သည် ..။ ဈန်ရမောင် လဲ သူ့အိမ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး သူငယ်ချင်း အိမ် လိုက်သွားအုံးမည် ပြောပြီး သီဟ နဲ့ လိုက်သွား သည် ..။ သီဟစီးတဲ့ ကားကြီး ကို တွေ့တော့သိပ် မသိသာသေး ..။ မာစီဒီး ကားနက်ကြီး မို့ သူဌေးတွေ စီးတဲ့..အ ကောင်းစား မှန်းတော့ သိ သည် ..။ သီဟ အိမ်လဲ ရောက်ရော သီဟတို့ ဟာ အင်မတန်မှ ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးတွေ ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားရ သည် ..။ သီဟ က သူ့ ခွေးများ ကို ခေါ်ပြ သည် ..။ အရောင်စုံ..ပုံစံအမျိုးမျိုး နဲ့ခွေးများ ..ခြံတွေ နဲ့ ထည့်ထား သည် ..။ အယ်ဇေးရှင်း ..ဒိုးဗားမင်း  ..အရုပ်ဆိုးဆိုး ပုအိုင့်အိုင့် ဘူးလ်ဒေါ့ ..။   ပြီးတော့ သူ့ရွှေငါးကြီးတွေ ကို ပြ သည် ..။တိုက်ကြီး ရဲ့ ဘေးဘက် ပန်းခြူံတွေကြားထဲက အုတ်ကန်ကြီးတွေထဲက မျက်လုံးပြူးပြူး နဲ့ ရွှေငါး ၀၀ တုတ်တုတ်ကြီးတွေ ကို ပြ သည် ..။“ အုတ်ကန် နဲ့မွေးရင် ပိုကြီးတယ်ကွ..ဈန်ရ ..ဒါကြောင့် ငါ့အဖေ ကို အုတ်ကန် လုပ်ချင်တယ် လို့ ငါ ပူဆာတာနဲ့ ငါ့အဖေ လုပ်ပေးတာ ..”
“ ဈန်ရ..မင်း..ရုပ်ရှင် ကြည့်မလား ..”“ ဘာရုပ်ရှင် လဲ ..ဗွီဒီယို လား ..”“မဟုတ်ဘူး ..ရုပ်ရှင်ကားကြီးလေ ..ကျော်ဟိန်းကားတွေ..တခါက တဘဝ တို့..ဖူးစာလမ်းဆုံ…တို့..နောက်ပြီး ..ကာတွန်းအောင်ရှိန် ရဲ့ အောင်ပင်လယ် ..”သူပြောတာတွေ ကို ဈန်ရ ပထမ နားမလည် ..။ သူနဲ့ တိုက်ကြီး ရဲ့ အနောက်ဘက် ကို လျောက်ခဲ့ပြီး မှ သဘောပေါက်သွားရ သည် ..။ ပြာလဲ့နေတဲ့ ရေကူးကန်ကြီး ရဲ့ ဘေး က တထပ်တိုက်ပုလေး ထဲ ရောက်သွားတော့ ရုပ်ရှင်ရုံလေးတခု လုပ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရ သည် ..။ ရုပ်ရှင်ရုံ တရုံ အတိုင်း ခုံတန်းတွေ နဲ့..။ သီဟ က ပြစက်ကြီး ဆီ ခေါ်သွား သည် ..။“ ဒါ ၃၅ မီလီမီတာ ..ဖလင် ပြစက်ပေါ့..”အဖြူအမဲ မြန်မာ ဇာတ်ထုပ် အဟောင်းတွေ သီဟ နဲ့ ထိုင်ကြည့်နေတုံး ..မိန်းမကြီးတယောက် ပေါက်ပေါက်ဆုပ်နဲ့ အချိုရည်ဘူးများ လာပေး သည် ..။“ ဒေါ်မိ  ..ဦးဘထွန်း ကို ပြောထား ..ကျနော့်သူငယ်ချင်း ဈန်ရ ကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးစရာ ရှိတယ် လို့ ..”“ ဟုတ်ကဲ့ ..”အချိုရည်ဘူးများ သည် နိုင်ငံခြားဖြစ် ကိုကာကိုလာဘူးများ မို့ ဈန်ရ သဘောကျ သည် ..။ သူ့အဖေ နဲ့ အမေ သည် အစိုးရ အရာရှိတွေ ဖြစ်ပေမဲ့ ဈန်ရ ဒီလို အချိုရည်ဘူးများ ..တခါမှပင် မသောက်ဘူးခဲ့ ..။ ဈန်ရ အဖေ သည် အစိုးရ အရာရှိကြီး တယောက် ဖြစ်ပေမဲ့ ..အစစချေွတာဖို့..ချိုးခြံဖို့ဘဲ တတွတ်တွတ် ဆုံးမနေခဲ့ သည် ..။ ရိုးရိုး ကုတ်ကုတ် သာ နေခဲ့ကြသော မိသားစု မို့ ဈန်ရ အတွက် သီဟ အိမ် နဲ့ နေထိုင်မှု အခြေအနေတွေက အထူးအဆန်း ဖြစ်နေ သည် ..။   နောက်ပိုင်း မှာ သီဟ ကလဲ ဈန်ရ တို့ အိမ်ကို လိုက်လာ လည်တတ်ပေမဲ့ ဈန်ရတို့ အိမ် က ဘာမှ ဆော့ကစားစရာ မရှိလှ ..တီဗွီတောင် သေးသေး ပုံစံအဟောင်းလေး မို့ သီဟ အိမ် က အကြီးစားကြီးတွေ လိုမကောင်း  ..။ “ ဆရာလေး ..မှာထားတာတွေ ရပြီ …”ဆိုင်ဝန်ထမ်း က ခေါ်လိုက်မှ သူ့အတွေးများ ပြတ်တောက်သွားရ သည် ..။အထုပ်များကို ဆွဲပြီး ..ကားဆီ ကို လျောက်ခဲ့ သည် ..။
“ ဆာပြီလား ..”စောင်ပါးလေး ခြုံ ထားသော စိန်စိန်သဲစိမ့် က ပြုံးပြုံးလေး ခေါင်းညှိမ့်ပြ သည် ..။သီဟ ကုတင်ဘေး က ဖုန်းကို လှမ်းယူလိုက် သည် ..။ဈန်ရမောင် ကို ခေါ် သည် ..။“ဈန်ရ ..ဒို့ ဆီ ပြန်လာလို့ ရပြီ ..”“ ရောက်နေပြီ  ..”“မင်း ဘယ်မှာလဲ ..” “ အပြင်မှာ ..စားစရာတွေ ပြင်ပြီးပြီ …”“ဟား။။အိုကေ ..စိမ့်..ဆာနေပြီကွ..”“ ရယ်ဒီဘဲ …”
အမရာထွန်းချုပ် သည် မြသက်ထား ပြောပြတာတွေ ကို ပြုံးပြုံးလေး နားထောင်နေ သည် ..။မြသက်ထား က အမရာထွန်းချုပ် အတွဲဆုံး ..ဘော်ဒါ ..။ ကိုကြီးသီဟ နဲ့ ဈန်ရမောင် တွဲသလိုမျိုး ..။မြသက်ထား က ဒေါ်လီဇွဲမောင် အကြောင်း ကို ပြောပြနေတာ ..။ဒေါ်လီဇွဲမောင် သည် အမရာ နဲ့ ဈန်ရမောင် မနက်စောစော အင်းလျားလမ်းဒေါင့်က မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် မှာ နှစ်ယောက်ထဲ လာစားကြတာကို တွေ့ကြောင်း..ကင်တင်းမှာ စားရင်း ပြောနေတာ မြသက်ထား ကြားခဲ့လို့ ..။အမရာ ပီတိဖြစ် နေ သည် .. ။ ကျေနပ်နေ သည် ..။ဒေါ်လီဇွဲမောင် ပြောနေတဲ့ လူတွေထဲ အမရာ့ကို တအားကြိုက်ပြီး လိုက်နေတဲ့ ဗိုလ်မင်းဂါ  ဆိုတဲ့ ဘဲ ပါ ရှိနေလို့  ..။ ကောင်းလိုက်တာ ..။မြသက်ထား က ရယ်ပြီး ..“ ဗိုလ်မင်းဂ္ဂါ က ..မဖြစ်နိုင်ဘူး…မဖြစ်နိုင်ဘူး …” ဆိုပြီး ..မျက်နှာ တအားပျက်နေတာဘဲလို့ ပြောပြ နေ သည် ..။“ အမရာရေ ..ဗိုလ်မင်းဂါ  ဆိုတဲ့ဘဲ တော်တော် ခံစားသွားရတဲ့ ပုံဘဲ . .” မြသက်ထားက ပြောပြောပြီး ရယ်လို့ မဆုံး ..။.“ အမရာ..ယူ့မွေးနေ့ကျရင် ..ယူ့ ကိုဈန်ရကြီး ရှိနေမှာလား ..”“အင်း ..သူ့ကို ဒို့ လာဖို့ပြောထားတာဘဲ ..သူကလဲ လာချင်ပုံရတယ် ..ကိုကြီး က သူ့ကို ပဲခူးကို လိုက်ဖို့ ချိန်းထား လို့ ..”“ အမရာ ယူ့ကို ဒို့ တခု မေးလို့ရမလား ..”“ အမလေး..သက်ထားရယ်…စကားပလ္လင်ခံနေရသေးတယ် ..ဘာမေးမှာမို့လဲ ..”“ ဒို့မေးချင်တာက ယူ ..ကိုဈန်ရ ကို ချစ်နေလား ..လို့”
အမရာ မြသက်ထား ကို ဆတ်ကနဲ မော့ကြည့် သည် ..။ မြသက်ထား က သူမကိုများ အမရာ စိတ်ဆိုးသွားသလားဆိုပြီး လန့်သွားသည် ..။ အမရာ က ..“ ဒို့လဲ ဒါကိုဘဲ ဒို့ဖါသာ ပြန်မေးမေးနေမိတာ ..အကြိမ်ပေါင်းများစွာဘဲ သက်ထား ..” လို့ ပြော သည် ..။“ ဒီတော့..ဘယ်လို အဖြေထွက်သလဲ..အမရာ ..”
“ သူ့ကို ဒို့ ရင်ထဲက နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ချစ်မိနေတယ် ဆိုတာဘဲ ..သက်ထား …”

ဈန်ရ ကားမောင်းနေ သည် ..။ဖုန်းမြည်လာ သည် ..။ သီဟ ဆီက ..။“ ပြော..သီဟ..”“ မင်း ဘယ်မှာလဲ ..”“ ဆိပ်ကမ်းက ကားထုတ်ပြီး ခုဘဲ ထွက်လာတာ ..”“အော..အမ်အယ်သရီးတွမ်တီး လား ..ဘယ်လိုလဲ..သန့်လား ..”်မှာလဲ“ အင်း..တော်တော်ကောင်းတယ် ..မင်းကော ဘယ်မှာရောက်နေလဲ ..”“ ကိုးမိုင် မှာ..ပေါက်ဖေါ် ရဲ့ ဆိုင်မှာ ..”“ စိန်စိန်သဲစိမ့် နဲ့လား ..”“ မဟုတ်ဘူး ..ဈန်ရ ..မင်းကို တခု ပြောပြမလို့…ဟိုနေ့ထဲက ပြောမလို့ ..”သီဟ က တဖက်က ချက်ချင်းမပြော ..။“ ပြောလေ..ဘာလဲ ..”“ စိန်စိန်သဲစိမ့် က ငါ နဲ့ မတွေ့ခင် အရင် အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား ကွ…”“ ဟင်..ဟုတ်လား ..”“အေး ..ဈန်ရ ရာ ..အပျိုစစ်စစ် မဟုတ်တာက ဒီလောက် အရေးမကြီးပါဘူး ..မင်း ..ဟန်ငွေလင်း သိတယ်မှုတ်လား  ..ကိုးတန်းမှာ မင်္ဂလာဒုံ က ဒို့ကျောင်း ကို ပြောင်းလာတဲ့ကောင် ..”“ သိတယ် ..ဟန်ငွေလင်း ..ဘာဖြစ်လဲ ..”“ ငါ နဲ့ စိန်စိန်သဲစိမ့် ..ပလာဇာတခု မှာ ဈေးဝယ်နေတုံး ..ဟန်ငွေလင်း နဲ့ ရုတ်တရက် တိုးတယ် …တိုးတော့စိန်စိန်သဲစိမ့် မျက်နှာ အရမ်းပျက်သွားတယ် ..ဟန်ငွေလင်း က စိန်စိန်သဲစိမ့် ကို နှုတ်ဆက်တာလဲ ပြီတီတီ နဲ့..ပထမ ငါ က ဒီကောင့်ကို စိတ်ဆိုးမိတယ် ..ငါ့ဆော်ကို ရိသဲ့သဲ့ လုပ်ရမလား ဆိုပြီး ..ဟန်ငွေလင်း က ငါ့ကိုခပ်လှမ်းလှမ်း ကို ခေါ်ပြီး ..သူ ဒီဆော်ကို ဖြုတ်ဘူးကြောင်း ပြောပြတယ် .. အရမ်း ရိပ်တဲ့ဆော် တဲ့..ငါ့ကို ကော..ဒီဆော် ဘယ်လောက် ရိပ်သလဲ .မေးတယ် ..ငါ ဘယ်လို ခံစားရမလဲ မင်းစဉ်းစားကြည့်ကွာ ..ဈန်ရ..”
“ဟာ..သီဟ..မင်း..မူးနေလား…မင်း အခု သောက်နေတာလား …”သီဟ ရဲ့ အသံက အရက်မူးသံ ပေါက်နေ သည် ..။
“ ငါ့ကို အထည့်ခံရတာ ..ဈန်ရ ..သူ ပေါင်ထားတဲ့ လက်ဝတ်လက်စားတွေ ငါရွေးပေး ..သူ့အတွက် ငါ လုပ်ပေးတာတွေ အများကြီး ဘဲ..” “ မင်းက သူ့ကို ကားမှတ်တိုင်မှာ စောင့်နေတာ စတွေ့ပြီး လိုက်ခဲ့တာဘဲကွာ ..သူက မင်းဆီကို လာတာမှ မဟုတ်တာ  ..”ုပ်ထားတဲ့“ ဒါပေမဲ့ သူက ရီးစားတောင် တခါမှ ထားဘူးတာ မဟုတ်ဘူး..တဲ့..ငါ့ကို ရိုက်စား လုပ်ချင်တာ ..ဈန်ရ ..ငါ့ကိုငတုံးငအ ထင်ပြီး ထည့်တာ ..ငါ ရှက်တယ် …”“ ဘယ်သူမှ သိတာမှ မဟုတ်တာကွာ ..ငါ နဲ့ မင်းဘဲ သိတာဘဲ ..စိန်စိန်သဲစိမ့် အတွက် မင်း ကုန်ကျတဲ့ ငွေအမောင့် ကလဲ မင်းအတွက် နပ်သင်း ပါ ..ဘာမှ စိ်တ်ရှုပ် မခံနဲ့ သီဟ ..တယောက်မကြိုက်..နောက်တယောက်လုပ်နိုင်တာဘဲ ..ဝမ်းဂိုး..တူးကမ်းပေါ့ ဟီး…”“ မင်းက ရယ်နိုင်တယ်  ဈန်ရ ..ငါ က ခံစားနေရတယ် ..သူ့ကို ငါ ချစ်မိသွားတာ ..တောက် ..ဟန်ငွေလင်း ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက် ကျေအောင် လုပ်ထားတဲ့ ဆော် ကို ငါ က အတည် ချစ်နေတယ် ..တောက် ..ရှက်တယ် ..”“သီဟ…ငါ အခုဘဲ လာနေပြီ..သိပ် မသောက်နေနဲ့ ..”
ဈန်ရ ရောက်သွားတော့ ပေါက်ဖေါ် ရဲ့ စားသောက်ဆိုင်မှာ သီဟ မရှိတော့ ..။ ပေါက်ဖေါ် က “ မင်းလူ..ဆော်ငယ်လေးတွေ တအုပ်ကြီး နဲ့ ပါသွားတာဘဲ ..” လို့ ပြောပြ သည် ..။“ဟာ…ကျနော် သူ့ကို ကိုပေါက်ဖေါ် ဆီမှာ ဘဲ စောင့်နေပါလို့ သေသေချာချာ ပြောတာ ..ခက်တော့တာဘဲ..သူ တော်တော် မူးနေလား ..”“ သိပ်တော့မမူးဘူး ထင်တာဘဲ ..”“ ဘယ်သူတွေ နဲ့ ပါသွားလဲ..ကိုပေါက်ဖေါ် သိလား …ဘယ်က ဆော်တွေ လဲ ..”“ ဒါတော့ ငါလဲ မသိဘူး ဈန်ရ ..ချာတိတ်မတွေဘဲ ..သူနဲ့တော့ တအားခင်ပုံရတယ် …”“ အိုကေ..ကျနော် သူ့ကို လိုက်ရှာလိုက်အုံးမယ် …”ဈန်ရ သီဟ ဖုန်းကို ခေါ်ကြည့်တာလဲ မထူး လို့ စိတ်ပူလာ သည် ..။
အရင်ဆုံး ဆိပ်ကမ်းက ထုတ်လာတဲ့ မာစီဒီးကား ကို အိမ်ပြန်ပို့လိုက် သည် ..။သီဟ အဖေ ဦးထွန်းချုပ် နဲ့ ကားနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြောစရာ ရှိလို့ အိမ်ထဲဝင်တော့ ဦးထွန်းချုပ် ..ဒေါ်မဒီထွန်းချုပ်တို့ ထမင်းစားနေ သည် ..။ ပြောစရာ ပြောပြီး ..အိမ်ထဲက အထွက် ..အိမ်ထဲ ဝင်လာသော အမရာ နဲ့ တိုး သည်  ။။တင်းနစ်ရိုက်ပြီး ပြန်လာသော အမရာ သည် အဖြူရောင် စပို့ရှပ် ကျပ်ကျပ်လေး နဲ့ အဖြူရောင် စကပ်အတိုလေး ဝတ်ထား သည် ..။“ဟာ..ကိုဈန်ရ ..”“ မီးငယ် …”အမရာ့ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေကို သူ မကြည့်မိရအောင် မျက်လုံးလွှဲဖယ် ထားရ သည် ..။“ ဘတ်ဒေး..နော် ..မနက်ဖန် ..”“ အင်း..မမေ့ဘူး ..အမရာ..အဲလေ..မီးငယ် ..”“ ခု ဘယ်လဲ .ဒင်နာ စားပြီးပြီလား ..စားသွားလေ ..”“ သီဟ ကို သွားခေါ်မလို့ ..”သွားရှာမလို့လို့ ပြောရင် စိတ်ပူနေမှာ စိုးလို့ သွားခေါ်မလို့ လို့ ပြောလိုက် သည် ..။အမရာ လဲ.မျက်မှောင်လေး ကြုံ့ပြီး ..“ အင်း ..ကိုဈန်ရ လဲ ကိုကြီး နဲ့ဘဲ အလုပ်ရှုပ်နေတာဘဲ ..” လို့ ပြောတုံ း ဦးထွန်းချုပ် က “မီးငယ် …” လို့ လှမ်းခေါ်တာ ကြားလိုက်ရ သည် ..
“ ရှင် ..ဒက်ဒီ ..”“ သွားလိုက်အုံးမယ် ..မီးငယ် ..”နုတ်ဆက်ပြီး သီဟ နဲ့ သူ မောင်းနေကျ တိုယိုတာစလီကာလေး ကို မောင်းခဲ့ပြီး သီဟ ရှာပုံတော် ဖွင့် ပြီ ..။စိန်စိန်သဲစိမ့် နဲ့ပတ်သက်ပြီး သူ စိတ် ထိခိုက် ပြီး အရက်တွေ သောက် ပေါက်မြောက်ပြီး ဘယ်ကလပ် ..ဘယ်နေရာတွေ ရောက်နေပြီလဲ မသိဘူး…။ သွားနေကျ နေရာတွေ ကို စိတ်မှန်း နဲ့ လိုက်ရှာနေရ သည် ..။
တဖြေးဖြေး နဲ့ ညဉ့်နက်လာ သည် ..။အလုံလမ်း ဘက် က နိုက်ကလပ်တခု ကို သတိရ သည် ..။ အဲဒီနိုက်ကလပ် က “ရှုတိုင်းယဉ် ” ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး ကို သီဟ သဘောကျပြီး ခဏခဏ သွားတတ်တာ သူ မှတ်မိလို့ သီဟ အဲဒီများ ရောက်နေလား ဆိုပြီးသွားရှာ သည် ..။   သူဝင်သွားတော့ သီချင်းသံတွေ နားကွဲမတတ် ဆူညံနေ သည် ..။ ကောင်မလေးတွေ ကောင်လေးတွေလက်တွေ မြှောက်ပြီ ခုံနေကြ သည် ..။ Hoobastank ရဲ့ Crawling in the dark သီချင်း နဲ့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ကခုံနေကြသော လူငယ်များ ကြား…သီဟ ကို လိုက်ရှာ သည် ..။ အိမ်သာတွေအထဲထိ ဝင်ရှာကြည့် သည် ။အရက်ဘားနား ..“ရှုတိုင်းယဉ် ” ကို ရှာ သည် ..။   သူ့ခါးကို တယောက် လာတို့လို့ လှည့်ကြည့် သည် ..။ ရှုတိုင်းယဉ် ..။

“ဟေး..အကို ..တယောက်ထဲလား ..ဟိုအကို မပါဘူးလား …”“အင်း ..အဲဒီအကိုကို ငါ လိုက်ရှာနေတာ..ဒီကို ဒီနေ့လာတာ တွေ့မိလား ..”“ မတွေ့ဘူး ..အကို..မလာဘူး ..”“ တကယ်လို့များ..သူရောက်လာရင် ..ငါ့ဆီ ဖုန်းဆက်ပေးဟာ..နော်..ကျေးဇူးတင်တယ် ..”ရှုတိုင်းယဉ် ကို သူ့ ဖုန်းနံပါတ် ရေးပေးလိုက် သည် ..။
ကလပ်ထဲက ပြန်ထွက် ခဲ့ သည် ..။ စိတ်ပူလာ သည် ..။ သီဟ ဘယ်ရောက်လို့ ဘာဖြစ်နေပြီလဲ . .။သူ့ကားနား ရောက်တော့..ကားတစီး ထိုးဆိုက်လာတာတွေ့လို့ လှမ်းကြည့်တော့..မောင်မောင်သောင်းထွန်းဆိုတဲ့ ကောင်လေး ဖြစ်နေ သည် ..။ ဒီကောင်လေး သည် သီဟ နဲ့ သူ့ ဘော်ဒါလေး ဖြစ် သည်..။မောင်မောင်သောင်းထွန်း သည် သူ့အဖေက နိုင်ငံခြားရေးဌာန မှာ လုပ်လို့ နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်တွေ ကို သူ့မိသားစု နဲ့ ရောက်ဘူးပြီး ..အမေရိကန် လူမဲများရဲ့ ပြောပုံဆိုပုံ ဟန်ပန် အမူအရာတွေကို အားကျပြီး ရန်ကုန်ကို ပြန်ရောက်လာသောအခါ မှာလဲ ဒီပုံစံ အမူအရာတွေ နဲ့ ပြောဆိုနေတာမို့ ..သီဟ နဲ့ သူ သဘောကျ ရယ်မော လေ့ ရှိခဲ့ သည် ..။မောင်မောင်သောင်းထွန်း က ပျော်ပြီးရင်းပျော်မယ် လုပ်နေတဲ့ ကောင်လေး ..။ အရက်ဆိုင်..ဘီယာဆိုင် နဲ့ နိုက်ကလပ်..အနှိပ်ခန်းတွေ လှည့်ပတ် ပျော်နေတဲ့ ကောင်လေး ..။မောင်မောင်သောင်းထွန်း ပြေးလာ သည် ..။
“ဟေး..ကိုဈန် ..ကိုသီဟ တယောက် ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ..ပေါက်မြောက်ပြီး ..ဟော့ရှော့ ဇယားလေးတွေ နဲ့ ပါသွားတယ် …”“ဟာ…ပြောပါအုံး…ဘယ်သူ နဲ့ ပါသွားလဲ…ဘယ်တုံးက တွေ့လိုက်သလဲ ..”“ သိပ်မကြာသေးဘူး ..ကိူဈန်သိလား လမင်းသီတာ ဆိုတဲ့ ဇယားလေး နဲ့ ပါသွားတယ် ..”“ ဘယ်ကိုလဲ ..”“ ဒါတော့ ကျနော် လဲ မသိဘူး ..လမင်းသီတာ က ဟိုတယ် တခုမှာ နေနေတယ် လို့တော့ သိတယ် ..ကိုဈန်ဒီထဲက ဆော်လေးတွေ ကို မေးကြည့်ပါလား ..သူတို့ လမင်းသီတာ ဘယ်မှာ နေလဲ သိချင်သိမယ် ..”ဈန်ရ ကလပ်ထဲ ပြန်ဝင်ပြီး.. ရှုတိုင်းယဉ်တို့ ဆီမှာ စုံစမ်း သည် ..။
လမင်းသီတာ နေတဲ့ ဟိုတယ် ကို သိရ သည် ..။ လမင်းသီတာ သည် ဒီဟိုတယ် မှာ တည်းခိုနေတဲ့ ပုံ နဲ့ ဟိုတယ် အခန်းသော့လေး နဲ့ ဟန်းဖုန်းလေး စားပွဲပေါ်ချ..ပြီး လာတည်းခိုတဲ့ နိုင်ငံခြားသားတွေ ကို အချဉ်ဖမ်းဖို့ ဒီဟိုတယ်မှာ လပေးလျော့ဈေး နဲ့ နေနေတာ လို့ ရှုတိုင်းယဉ် က ဈန်ရ ကို ပြောပြ သည် ..။
ဈန်ရ အဲဒီဟိုတယ် ကို ရောက်သွား သည် ..။ လမင်းသီတာ ရဲ့ အခန်းကို မေး သည် ..။ လမင်းသီတာအခန်း က ကုတင်ပေါ်မှာ သီဟ လုံးဝ ဖလက်ပြနေတာ တွေ့ရ သည် ..။ သီဟ ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်မရှိ …။ “လမင်းသီတာ ..သူဘာလို့ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေတာလဲ ..ပြစမ်း..နင့်ဖုန်း ”မင်းသီတာဈန်ရ မင်္သကာလို့ လမင်းသီတာ ရဲ့ ဖုန်းကို စစ်ကြည့်လိုက် သည် ..။ ဘာမှရိုက်ထားတာတော့ မတွေ့ ..။“ သူ့အဝတ်တွေ ရော ..ဘာလို့ချွတ်ထားတာလဲ ..”“ အန်လို့ ရှင့်..အန်လို့ ..အန်ဖတ်တွေ ပေနေလို့ ချွတ်လိုက်တာ ..ရေချိုးခန်းထဲမှာ အဝတ်တွေ ပုံထားတယ်..”လမင်းသီတာ က ဈန်ရ မေးတာတွေ များလို့ မကျေမနပ် ဖြစ်လာပုံရ သည် ..။ ဒီအကို မူးနေလို့ ခေါ်လာပြီး အိပ်ခိုင်းထားတာ လို့ ပြော သည် ..။ “နင် နဲ့ လုပ်ကြသေးလား ..”လို့ သူမေးတော့..လမင်းသီတာက“ အကို့သူငယ်ချင်း က ခေါင်းတောင် မထောင်နိုင်တာ ဘယ်လို လုပ်နိုင်မလဲ..”လို့ ပြန်ဖြေ သည် ..။ဈန်ရ စိတ်ပူလို့ မေးတာပါ ..။ မူးမူး နဲ့ အကာအကွယ် အဖေါ်မပါဘဲ လုပ်ရင်..သီဟ အေကိုက်နေမှာ စိုးလို့ ..။
စနေနေ့ မနက် ..။ဈန်ရမောင် သူ့ကရာတေးကလပ် မှာ သင်တန်းသားတွေကို သူကိုယ်တိုင် ကြပ်မတ် သင်ကြားပေးနေ သည် ..။ဈန်ရ မှာ လက်ထောက် မျိုးမောင်မောင် နဲ့ ခင်ချိုအုန်း ရှိသည် ..။ သီဟ က အမြဲ သူ့ကို ခေါ်နေတတ်..တခုခု အကူအညီ အမြဲတောင်းနေတာကြောင့် သူ့ကလပ်မှာ သူ အမြဲ မသင်နိုင် ..။ ခါးစည်းနက် များ ဖြစ်ကြသော မျိုးမောင်မောင် နဲ့ ခင်ချိုအုန်း တို့ကိုဘဲ သူ့ကိုယ်စား  တာဝန်ယူခိုင်းရ သည် ..။ ဒီနေ့မနက်တော့ သူ ကိုယ်တိုင် သင်ပေးနေ သည် ..။ သင်တန်းသားများ..သူ့ခါးပတ် အရောင် အုပ်စု နဲ့ သူဖေါင်များ “က ”နေကြ သည် ..။
“ ဆရာဈန်..ဖုန်းလာတယ်..”ခင်ချိုအုန်း ဖုန်း လာပေးသည် ..။ ဘယ်သူရှိမလဲ..။ သီဟ ..။ သူနဲ့ ပဲခူးလိုက်ဖို့ ပြောထားတာ သတိရသွား သည် ..။ သီဟ က သူလာခေါ်မည် ..ကလပ်ဖွင့်ထားတဲ့ မျိုးမောင်မောင်တို့ခြံ မှာဘဲ လာခေါ်မည် လို့  ပြော သည်..။ရေအမြန်ချိုး..အဝတ်လဲပြီး ထွက်လာတော့ သီဟကားလဲ ရောက်လာ သည် ..။ သီဟ က ဈန်ရ ကို ကားမောင်းခိုင်း သည် ..။မျိုးမောင်မောင် နဲ့ ခင်ချိုအုန်း က လက်ပြ နုတ်ဆက် နေ သည် ..။“ဈန်ရ ..မင်း လက်ထောက် ဆော်လေး က မဆိုးဘူးကွ..ကျန်းမာရေး ကောင်းသား..ခါးပတ်အနက် နဲ့ ..ဟီးတကယ်ရော တတ်လို့လား …”“ ခင်ချိုအုန်း လား ..အင်း..မဆိုးပါဘူး ..သီဟ ..ဘာလဲ..ခင်ချိုအုန်း ကို ကြိုက်လို့လား ..ခါးစည်းအနက်က တကယ် မတတ် ဘဲ မပေးဘူး..သီဟ ..ဒို့လောက မှာက လာစိန်ခေါ်ရင် မဖိုက်ရင် သိက္ခာကျတယ် ..မင်းလဲသိသား နဲ့..ငါ အမြဲ ချိန်းပွဲတွေ ဖိုက်ခဲ့တာ ..”သီဟ သည် ဘယ်အရာကိုမှ စွဲစွဲမြဲမြဲ မလုပ်ခဲ့ ..။ ကရာတေးလဲ သင်ခဲ့ပေမဲ့ ခါးစည်း အစိမ်းလောက် ရောက်တာနဲ့ ဆက် မသင်တော့ ..။
“ဈန်ရ ..ဒီနေ့ မီးငယ် မွေးနေ့..ညဘက် ခြံထဲမှာ ဘတ်ဒေးပါတီ လုပ်မယ်..မင်း သိတယ်မှုတ်လား ..”“အင်း..မီးငယ် ပြောတယ် ..”“ မီးငယ် က မင်း နဲ့ ငါ ဆက်ဆက် လာပါ ပြောနေတယ် ..ဒို့ ပဲခူးမှာ အလုပ် မြန်မြန် လုပ်ပြီး အချိန်မှီ ပြန်ကြတာပေါ့  ..အာ..ငါ လက်ဆောင် လဲ မဝယ်ရသေးဘူး ..အင်း..မီးငယ် ဘာကြိုက် မလဲ….စဉ်းစားပါအုံးကွာ”
ဈန်ရ လဲ မီးငယ်အတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင် အခုထိ မဝယ်ရသေး ..။ ပဲခူး မှာ ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ ကိစ္စ သူတို့နဲ့ စပ်တူလုပ်မဲ့ ဦးကောင်းဘော် ဆိုတဲ့ စီးပွားရေးသမားကြီး တယောက် နဲ့ စကားပြောတိုင်ပင်ပြီး ဖွင့်မဲ့ဆိုင်နေရာ သွားကြည့်ကြ သည်  ..။ ဦးကောင်းဘော် က သူ့အိမ်ကို ဖိတ်ခေါ်ပြီး နေ့လည်စာ ကျေွး သည် ..။ ဦးထွန်းချုပ်ရဲ့ အရှိန်အဝါ ဂုဏ်သတင်းကြောင့် သီဟ ကို အလွန်အမင်း အထင်ကြီးကြတာကို ဈန်ရ တွေ့ရပြန် သည် ..။ဈန်ရမောင် အတွက် က သိပ်တော့ မဆန်းတော့ ..။ သီဟ နဲ့ လျောက်လိုက်..သီဟ တို့ အိမ်က အလုပ်တွေကိုကူညီလုပ်ကိုင်ပေးခဲ့တာကြောင့် လူတွေ ဦးထွန်းချုပ် နံမည် ကို ကြားရင် ပြာပြာသလဲ ဖြစ်တာတွေ ..အံ့သြတာတွေ တွေ့ဘူးခဲ့ ပြီးသား ..။ ဦးထွန်းချုပ်ကို မြန်မာပြည် ရဲ့ ဘီလျံနာကြီး အဖြစ် လူတော်တော်များများက သိထားကြ သည် ..။  ယခုလဲ ပဲခူးမှ ဦးကောင်းဘော် က သီဟ ကို ဘီလျံနာ ရဲ့ သား မို့ အရမ်း ဧည့်ခံနေ သည် ..။ ဦးကောင်းဘော် ရဲ့ ဇနီး နဲ့ သမီးများ ကလဲ သီဟထွန်းချုပ် ကို ရွှေမင်းသားလေး လို ပြုစု ကျေွးမွေးနေ သည် ..။ သမီး အကြီးဆုံး ရိုစီကောင်းဘော် ကို ပွဲထုတ်ကြဟန်တူ သည် ..။ ရိုစီကောင်းဘော် ကအသဲဆုံး ..။ သူတို့ ဦးကောင်းဘော် အိမ် မှာ ရှိနေစဉ် ဦးကောင်းဘော် ရဲ့ တပည့်တပန်းတွေ တောက ရောက်လာပြီး လာကန်တော့ကြတာ နဲ့ ကြုံပြီး သူတို့ ယူလာတဲ့ တောထွက် ပစ္စည်းတွေ ထဲ သမင်ပေါက်စလေးတကောင် ပါ ပါရှိ ရာ ဦးကောင်းဘော် က သီဟ စိတ်ဝင်စားနေတာ တွေ့လို့ သီဟ ကို လက်ဆောင် အဖြစ် ပေးလေ သည် ..။ သီဟ လဲ အမရာ အတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင် လိုနေတာ နဲ့ ဝမ်းသာအားရ လက်ခံလေ သည်  ..။ သမင်ပေါက်စလေး ကို အမရ ရဲ့ မွေးနေ့ လက်ဆောင် လုပ်လိုက်မည် လို့ ဈန်ရ ကို ပြော သည် ..။
ရိုစီကောင်းဘော် က ထမင်းစားကြအပြီး..သူ့အဖေပိုင်သော စူပါမားကက်ကြီး အသစ်ဖွင့်လို့ သီဟ ကို ပြချင်ကြောင်း  ..လိုက်ကြည့်ပြီး လိုအပ်တာများ အကြံပေးပါအုံး လို့ ပြောတော့ သီဟ လဲ ရိုစီကောင်းဘော် သည် အဆက်အပေါက်ကောင်းသော ဆော်လေးမို့ စိတ်ဝင်စားနေပြီး ရိုစီကောင်းဘော် နဲ့ လိုက်ကြည့်မည် လို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ..ရိုစီကောင်းဘော် ..သီဟ ..ဈန်ရ တို့ မြို့လည် က စူပါမားကက်ကြီး ဆီကို ရိုစီကောင်းဘော်တို့ ကားဖြင့် ထွက်ခဲ့ကြလေ သည် ..။    စူပါမားကက်ကြီး သည် ဖွင့်ဖွင့်ချင်းအချိန်မို့ လူတွေ ကျိတ်ကျိတ်တိုး စည်ကားနေ သည် ..။ရိုစီကောင်းဘော် က သီဟနဲ့ ဆိုင်ကြီးထဲ လျောက်ကြည့်နေစဉ် ဈန်ရ သည် အမရာ့အတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင်  ..ဘာပေးရမလဲ အပြေးအလွှား ရှာဖွေလျက် ရှိ သည် ..။
ဒီအချိန်မှာ ရိုစီကောင်းဘော် သည် စူပါမားကက် ကို လိုက်ပြတာထက် သီဟ ကို ဇာတ်လမ်း လုပ်ချင်လို့ ဆိုတာ ဈန်ရ သိနေ သည် ..။  သီဟကို..“ ကိုသီဟ က မိန်းမချောလေးတွေ ၀ိုင်းဝိုင်းလည်နေတော့..ဒီက  ပြန်သွားတာနဲ့ ရိုစီ့ကို မေ့သွားမှာပါ ..“ လို့ ညုတုတုလေး ပြောလိုက်..“ ရိုစီ ရန်ကုန် လာလည်ရင် ပုန်းနေမှာလား ..” လို့ မေးလိုက် နဲ့..သီဟ ကို ရေလာမြောင်းပေး လုပ်နေ သည် ..။ဈန်ရ လဲ အနက်ရောင် အသဲပုံလော့ကက် နဲ့ ဆွဲကြိုးလေး နဲ့ မွေးနေ့ကပ်ပြားလေးတခု အမြန်ဝယ်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ ထည့်ထားလိုက် သည် ..။သီဟ ကလဲ ရိုစီကောင်းဘော် ကို သဘောကျနေတော့..နောက်ထပ် တွေ့ဆုံကြဖို့ ချိန်းလေ သည် ..။ ရိုစီကောင်းဘော် က လဲ ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲ ကျ ဆိုသလို သီဟ ကို သဘောကျနေသူမို့ ဝမ်းသာအားရဘဲ သီဟ နဲ့ ထပ်တွေ့ဖို့ လက်ခံလေ သည် ..။ ဈန်ရ လဲ  ရိုစီကောင်းဘော် နဲ့ ပျော်ပြီး စိန်စိန်သဲစိမ့် နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဖြစ်နေသေးတဲ့ သီဟ ရဲ့ စိတ်ခံစားမှုတွေ ပြေပျောက် ပါစေ လို့ စိတ်ထဲ ဆုတောင်းနေ သည် ..။ သူ သည် သီဟရဲ့ ရောင်းရင်း အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်း အနေနဲ့ သီဟ အတွက် အမြဲ စိတ်ပူပန်စွာနဲ့ လိုက်ရှာဖွေ ပေး နေရလို့ ..။
ဈန်ရ က သီဟ ကို အမရာ ရဲ့ မွေးနေ့ အတွက် သူတို့ ပြန်ကြရင် ကောင်းမယ် လို့ သတိပေးလိုက် သည် ..။အမှန်ပ သီဟ ဆော် မွှန်နေသည် ..။ မပြန်ချင်သေး ..။ ဈန်ရ သတိပေးတော့လဲ သူ့ညီမလေး သေသေချာချာပြန်လာဖို့ ပြောထားတာမို့ ..ပြန်ဖို့ ပြင်လေ သည် ..။ ရလာသောသမင်ပေါက်စလေး ရဲ့ လည်ပင်း မှာ ဖဲကြိုးအဖြူရောင်လေး ချီပြီး အမရာ့ကို ပေးဖို့ ပြင်ဆင်ထားလေ သည် ..။ ဈန်ရ လဲ နေဝင်ခါနီးပြီမို့ ကားကို ခပ်မြန်မြန် မောင်းကာ ရန်ကုန် ကို ပြန်ခဲ့ သည် ..။
ဦးထွန်းချုပ် ရဲ့ နေအိမ်ခြံဝင်းကြီး ထဲ မီးရောင်စုံတွေ တလက််လက် ထွန်းထား သည်..။ ခြံဝင်းထဲ က မြက်ခင်းပြင်စိမ်းစိမ်း ပေါ်မှာ စားပွဲဝိုင်းများ ချထား ပြီး ရေကူးကန်ကြီး ဘေးကပ်ရက်မှာ အနိမ့်စား စင်ကလေး ထိုးပြီး ယနေ့နံမည်ကြီးနေသော အမရာ ကြိုက်တဲ့ ခေတ်ပေါ် တီးဝိုင်း တခု ဖျော်ဖြေ ဖို့ ပြင်ဆင်ထား သည် ..။ အစားအသောက်ကို လဲ နံမည်ကြီး စားသောက်ဆိုင်ကြီး တခုကနေ လာရောက် ပြင်ဆင် ကျေွးမွေး မှာ ဖြစ် သည် ..။ အမရာထွန်းချုပ် ရဲ့ ၁၈နှစ်မွေးနေ့တုံးက အမရာ နိုင်ငံခြား ရောက်နေလို့ မကျင်းပဖြစ်လိုက်တာကြောင့် ဦးထွန်းချုပ် က သမီးလေး ၁၉နှစ်မြောက် မွေးနေ့ကို အထူး ပြုလုပ်ပေးတာ ဖြစ် သည် ..။ဦးထွန်းချုပ် ရဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေ နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ လူတွေကို မဖိတ်ဘဲ အမရာ ရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကိုအဓိကထားပြီး မွေးနေ့ပွဲ ကို ဖိတ်ကြားစေတာ ဖြစ် သည် ..။ ဆွေမျိုးများ ကိုတော့ ဖိတ် သည် ..။ အမရာ ရဲ့ဦးလေး..အဒေါ်များ ကိုလဲ ဖိတ် သည် ..။
တူမလေး ရဲ့ မွေးနေ့ကို ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် လာ သည် ..။ အကိုကြီး ဦးထွန်းချုပ် ဇနီး ဒေါ်မဒီချုပ် ..သူ့သမီး အရွယ်တခြား အကို ဝမ်းကွဲများ နဲ့ ခြံထဲက စားပွဲတလုံးမှာ စကားထိုင်ပြောနေသော ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် တစုံတရာကို ရှာဖွေနေ သည် ..။ မသိမသာ ခြံဝင်းတခုလုံး ကို မျက်လုံးဝေ့ကာ ကြည့်နေ သည် ..။ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ အမရာ့ သူငယ်ချင်းတွေ တဖွဲဖွဲ ရောက်လာ သည် ..။ တီးဝိုင်းအဖွဲ့တွေ လဲ ရောက်လာ သည်။အစားအစာ တည်ခင်းဧည့်ခံမည့် ဝန်ထမ်းတွေ လဲ ရောက်လာ သည် ..။ ခြံကြီးတခုလုံး မီးတွေလင်းထိန်..လူတွေအပြည့် နဲ့ ဆူညံလာပြီ ..။ ဦးထွန်းချုပ် သည် သမီးလေး ရဲ့ မွေးနေ့ပွဲ ကို ကြည့်ပြီး ပီတိဖြစ်နေ သည် ..။ သူ့ငယ်သူငယ်ချင်း တချို့လဲ မဖိတ်ဘဲ ရောက်လာကြတာကြောင့် ဦးထွန်းချုပ် လဲ စားပွဲဝိုင်းတခုမှာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သူ့ညီအကို ဝမ်းကွဲများ နဲ့ တန်ဖိုးကြီး စကော့ချ် ဝစ်စကီ ဂျော်နီဝေါ်ကား ဘလူးလေဘာ ပုလင်း ဖေါက်ခါတဟားဟား ပွဲကျနေ သည် ..။ ဒေါ်မဒီချုပ် က ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ်ကို အီတလီ သံအရာရှိ တယောက် ယူလာပေးသော တန်ဖိုးကြီး ၀ိုင်ပုလင်းဖေါက် ကိုဖေါက် သောက်ဖို့ အဖေါ်လာစပ် သည် ..။ ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် သည်ဝိုင်ကို စိတ်မဝင်စား ..။ မကောင်းတတ်လို့ ဒေါ်မဒီချုပ် နဲ့ အတူတူ ၀ိုင်သောက်နေ သည် ..။ ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် ရှာနေတာ က ဈန်ရမောင် ..။   သူ့ကို တွေ့ချင်နေ သည် ..။ သူ့ကို မတွေ့သေး ..။ သူရော သီဟရော မွေးနေ့ပွဲ မစခင်ကထဲ ကမရှိ ..။ ထမင်းချက် ဒေါ်မိ ကို တွေ့လိုက်လို့ ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် မအောင့်နိုင်ဘဲ မေးလိုက် သည် ..။ သီဟ နဲ့  ဘယ်မှာလဲ လို့ ..။ ဒေါ်မိ က မနက်ထဲက မရှိတာလို့ဘဲ မရေမရာ ဖြေ သည် ..။
အမရာထွန်းချုပ် အဖြူရောင်ဝတ်စုံလေး နဲ့ သိပ်လှနေ သည် ..။သူငယ်ချင်းအုပ်စုတွေ ရောက်လာလို့ အမရာထွန်းချုပ် ပြေးထွက်ပြီး ဆီးကြို သည် ..။ ဟင် ..။ဗိုလ်မင်း၈ါ ဆိုတဲ့ကောင် ..သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ ပါလာ သည် ..။ သူ့ကိုလဲ မဖိတ်ဘဲ နဲ့ ..။ ဒေါ်လီဇွဲမောင် နဲ့ကပ်ပြီး လိုက်လာတာ ဖြစ်မည် ..။ ကြည့် ..တီးဝိုင်း က အသံတောင် စပေးနေပြီ ..။ သူ…သူ..ဈန်ရမောင် ကို မတွေ့  ..။ သေသေချာချာ မှာထားရက် နဲ့ ..။ သူလေ ..မီးငယ် ကို ဂရုမစိုက်ပါဘူး..။ ကိုကြီး ကိုဘဲ တပည့်ခံနေ သည် ..။ နောက်တခါကျရင် သူ့ကို ဘာလို့ ကိုကြီးနဲ့ ဒီလောက် တပူးတွဲတွဲ လုပ်နေတာလဲ..ဂေးတွေလားဆိုပြီး ရန်တွေ့ပစ်အုံးမယ် …။   လက်ဆောင် ယူမလာပါနဲ့ ပြောပေမဲ့လဲ လာသူတိုင်းက လက်ဆောင်ထုပ်တွေ နဲ့ ..။ အမရာ့ ကို ဗိုလ်မင်းဂါ က လက်ဆောင်ထုပ်ကြီး ပေး သည် ..။ လူတွေရှေ့ မရိုင်းချင်လို့ အမရာ မငြင်းလိုက် ..။ တကယ်တမ်း..အမရာ စောင့်မျှော်မိတာက ဈန်ရမောင် ပေးတဲ့ လက်ဆောင် ..။
“ဟယ် ..ဟိုမှာ ကိုသီဟ နဲ့ ကိုဈန်ရ …”မြသက်ထား အသံကြောင့် သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ သီချင်းတက်ဆိုဖို့ ပြောဆိုနေသော အမရာထွန်းချုပ် လှည့်ကြည့်မိ သည် ..။ ဟယ်..ဟုတ် သည် ..။ ခြံ ထဲကို လင်းကရုဆာကားကြီး ဝင်လာနေ သည် ..။ ဈန်ရမောင် က မောင်းလာတာ ..။ ကိုကြီး က ကားပေါ်က သမင်ကလေးတကောင် ကို ပွေ့ပြီး ဆင်းလာ သည် ..။“မီးငယ် …ဘယ်မှာလဲ …” လို့ အော် သည် ..။အမရာ ပြေးသွား သည် ..။ “ သမင်လေး…ချစ်စရာလေး …”“ မီးငယ် အတွက်ကိုကြီး ရဲ့ ဘတ်ဒေး ပရဲဆင့် …”“ သိုင်းကျူး ..ကိုကြီး …”ကိုကြီးဘေးမှာ ဈန်ရမောင် ..။ အမရာ့ကို ပြုံးပြီး ကြည့်နေ သည် ..။ အမရာ က ..“ အမလေး ..ကိုကြီး နဲ့ ကိုဈန်ရ  ပေါ်မှလာပါ့မလားလို့..မီးငယ်က စိတ်ကောက်တော့မလို့ ..” လို့ နှုတ်ခမ်းလေး စူထော်ကာ ချစ်စရာမျက်စောင်းလေးထိုးကာ ပြောလိုက် သည် ..။ သီဟထွန်းချုပ် က ဦးထွန်းချုပ်တို့ စားပွဲဝိုင်း မှာ ပဲခူး က အလုပ်အကြောင်း ပြောပြနေတုံး ဈန်ရ သည် အမရာ့လက်ထဲကို သူ့လက်ဆောင်ထုပ်လေး ထည့်ပေးလိုက် သည် ။“မီးငယ် အတွက် …”“ဟယ် ..ကိုဈန်ရ က မီးငယ်ကို သတိရသားဘဲ ..”
အမရာ့ မျက်နှာလေး ဝင်းလက်တောက်ပ သွားသည် ..။လက်ဆောင်ထုပ်လေး ကို ဝမ်းသာအားရ လှမ်းယူ သော အမရာထွန်းချုပ် ကို ဈန်ရ က..“ သတိရပါတယ် မီးငယ်ဒို့ အခု ဘာတွေ လုပ်ပေးရမလဲဟင်..လုပ်ချင်တာတွေ ပြောနော် ..” လို့ ပြော သည် ..။ အမရာ့ သူငယ်ချင်းတွေက ၀ိုင်းကြည့်နေ သည် ..။ ဗိုလ်မင်းဂါ သည် ဈန်ရမောင် ရောက်လာတာ ကို မကျေနပ် ဖြစ်နေပုံရ သည် ..။မျကနှာ ပုတ်နေ သည် ..။ မြသက်ထား က ဖိတ်လဲ မဖိတ်ဘဲ နဲ့ သူများမွေးနေ့ပွဲလာပြီး မျက်နှာပုတ်ပုတ်ကြီး လုပ်နေတာတော့ မကောင်းဘူး  ..လို့ မကြားတကြား ပြောလိုက် သည် ..။ အမရာ သည် ဈန်ရ ပေးသော လက်ဆောင်ထုပ်လေး ကို ဘာလဲ ဆိုတာ သိပ် သိချင်နေ သည် ..။ လူတွေရှေ့မှာ မဖေါက်လိုတာကြောင့် အိမ်ထဲက ဝင်သွားပြီး ရေချိုးခန်းတခု ထဲ ဝင်လိုက် သည် ..။ ကိုဈန်ရ ဘာပေးသလဲ သိချင် သည် ..။ အထုပ်လေးကို ဖွင့်ဖေါက်လိုက် သည် ..။ အသဲပုံလော့ကက်လေး နဲ့ ဆွဲကြိုး အနက်လေး …။ အသဲပုံလေး ပေးတယ် ဆိုတော့ ဈန်ရ သူ့ကို ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ သဘောများလား ..။ အမရာ့ ရင်ထဲ နွေးကနဲ ဖြစ်သွား သည် ..။အမရာ ကိုယ်လိုရာ ဆွဲတွေးလိုက်ပြီး ပျော်သွား သည် ..။ ချက်ချင်းဘဲ သူဆွဲထားတဲ့ သူ့အမေ ရဲ့ အမွေ စိန်ဆွဲကြိုးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဈန်ရ ပေးတဲ့ အသဲပုံလော့ကက်လေး နဲ့ ဆွဲကြိုး ကို ဆွဲလိုက် သည် ..။   ခြံထဲကို ပြန်ထွက်လာတော့ တခြားလူတွေ က သိကြ ပုံမပေါ်..။ သူ့ဘော်ဒါ အရင်းအခြာ မြသက်ထား က သတိပြုမိ သည် ..။ “ အမရာ ..ဆွဲကြိုး ပြောင်းသွားပါလား ..ဒါ က ဘယ်သူပေးတာလဲ..ကိုဈန်ရ လား..”လို့ နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး လာမေး သည် ..။ အမရာ က ပြုံးပြီး ..ခေါင်းညှိမ့်ပြ သည် ..။    သီဟ က ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် နဲ့ စကားပြောနေရာ က ဈန်ရမောင် ကို လှမ်းခေါ် သည် ..။ ဈန်ရ ရောက် သွားတော့..အန်တီလေး အိမ် အနောက်ဘက် ခြံဝင်းမှာ ညက လူကပ်လို့ ..အန်တီလေး ကြောက်နေတယ် ..ဒို့သွားအိပ်ပေးရမယ် ..လို့ ပြော သည် ..။ ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် က “ အန်တီလေး ရဲ့ ခြံစောင့် ဦးပွား ကလဲ တော ခဏ ပြန်နေတုံး ..ယောကျၤားသား  အိမ်မှာ မရှိဘူး ..သူ့တူ ဆိုတာကို သူ့နေရာ ခိုင်းပါ ဆိုပြီး ထားခဲ့ပေမဲ့ ဒီလူကို အန်တီလေး က စိတ်မချဘူးကွာ ..လူစိမ်း…တယောက် မဟုတ်လား…” လို့ ဝင်ပြော သည် ။   ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် အိမ်က သူမ အကို ဦးထွန်းချုပ် အိမ်လောက် မကြီး ..။ အလုပ်သမား လဲ ဦးထွန်းချုပ်အိမ်လောက် မများ ..။ ထမင်းချက် တယောက် အိမ်ဖေါ်တယောက် သာ ရှိ သည် ..။ ခြံစောင့်ဦးပွား မရှိတုံး..မိန်းမသားတွေ ချည်းဘဲဆိုတော့ ကြောက်မယ်ဆိုလဲ ကြောက်စရာဘဲ..လို့ ဈန်ရ ထင် သည် ..။ ကူညီတတ်တဲ့သူ့အကျင့် အတိုင်း..သူ လာစောင့်ပေးမည် လို့ ချက်ချင်းဘဲ ပြောလိုက် သည် ..။ သီဟ နဲ့ ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ်အိမ် မှာ သူ ညအိပ်ဘူး သည် ..။  ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် အလွန် ဝမ်းသာသွား သည် ..။ ဈန်ရ သူမ အိမ်ကို လာစောင့်ပေးမည် ဆိုတော့ သူ့ကို နီးနီးကပ်ကပ် တွေ့ရပြီပေါ့ ..။  “ မီးငယ် ပြောပြလို့ ဈန်ရ ကိုယ်ခံပညာအစွမ်း ကို အန်တီလေး ကြားဘူးထားတယ် ..ဟင်း ..အန်တီလေး က ခါးပတ်အနက် ဘော်ဒီဂတ် နဲ့ပေါ့ …တယ်ဟုတ်ပါလား ….   ”
ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် ရယ်လိုက်ပုံက ဆယ်ကျော်သက် ကောင်မလေးတယောက် လိုဘဲ..။ဈန်ရ သည် ဖြူနုနေသော ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် ကို ငေးကြည့်မိနေရာက ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် က သူ့ကို ကြည့်လိုက်လို့မျက်လုံး ကမန်းကတမ်းလွှဲဖယ်လိုက် ရ သည် ..။ဒေါ်ရွှေရည်ချုပ် ငယ်စဉ်က ဆိုရင် ဘယ်လောက် ကြိုက်တဲ့လူတွေ ၀ိုင်းဝိုင်းလည်လိုက်မလဲ ဈန်ရ တွေးမိခဲ့တာဟိုးတုံးကထဲက ပါ ..။သီဟ က ခြံထဲ ကနေ ဈန်ရ ကို အိမ်ထဲ ခဏ ခေါ်သွားပြီး ..“ ဈန်ရ…ဒီညကစပြီး သွားစောင့်ပေးပါကွာ..အန်တီလေး တကယ် ကြောက်နေတာ ..” လို့ ပြော သည် ..။ “ မင်း ရော လိုက်မှာ မဟုတ်လား..သီဟ..” လို့ ဈန်ရ က မေးတော့..“ နောက်နေ့တွေ ငါပါ လာအိပ် မှာပါ..မနက်ဖန် မနက်စောစောရိုစီကောင်းဘော် ပဲခူးက လာမှာ..အိုရီယင်တယ်ဟောက်စ် မှာ စောစော ဒင်ဆမ်း သွားစားဖို့ ဒို့ ချိန်းထားလို့ ..”လို့ တိုးတိုးကပ် ပြော သည် ..။ သီဟ သည် အမြဲ ဒီလိုဘဲမို့ ဈန်ရ အတွက်ကတော့ မဆန်း ..။ ဒီကောင်အရက်တွေ ဖင်ထောင်အောင် သောက်နေပြီး မူးလဲနေမှာထက် စာရင် ပဲခူး က ရိုစီကောင်းဘော် နဲ့ တွဲနေတာကပိုကောင်းမည် လို့ ဈန်ရ ထင် သည် ..။   ဈန်ရ ခြံထဲ ပြန်ရောက်တော့ ..အမရာထွန်းချုပ် သည် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ရွှင်စွာ စကားပြောနေ သည် ..။ ဈန်ရ သူမ ကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်မိတော့ သူ့ရင်တွေ တအား လှုပ်ရှားသွားရ သည် ..။ဟာ..သူအခုနကဘဲ ပေးလိုက်တဲ့ အသဲပုံ လော့ကက် နဲ့ ဆွဲကြိုးလေး သည် အမရာထွန်းချုပ် ရဲ့ လည်တိုင်မှာ ဆွဲထားတာ တွေ့လိုက်လို့ပါဘဲ ..။ သူပေးတာကို ချက်ချင်း လည် မှာ ဆွဲလိုက်တာ အမရာ သည် သူ ပေးတာကို သဘောကျ တန်ဖိုး ထားတဲ့ သဘောမို့ ပျော်သွား သည် ..။ ဈန်ရ ကြည့်နေခိုက် အမရာ သူ့ဖက်ကိုလှမ်းကြည့် သည် ..။ အမရာ့ အကြည့်တွေ က အဓိပ္ပါယ် ပါ သည် ..။ အမရာ့အကြည့်စူးစူးတွေကြောင့် သူ့ရင်ထဲ လှုပ်ရှားသွားရ သည် ..။အိုး ..။ အမရာ သူ့ကို လက်ပြပြီး ခေါ်နေသည် ..။မီးငယ် ဘာများ လိုပါလိမ့် ..။ဈန်ရ ပြာပြာသလဲ ပြေးသွား သည် ..။ အမရာ က ဈန်ရ ကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ မိတ်ဆက်ပေး သည် ..။ ဒေါ်လီဇွဲမောင် က ဈန်ရ လက်ကို တအားဆုတ်ကိုင် နုတ်ဆက်ရာ က တော်တော် နဲ့ ပြန်မလွှတ်..။ “ ဒေါ်လီ့ကို မှတ်မိလား  ..မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် မှာ ဆုံတယ်လေ ..ကိုဈန်ရ ကရာတေးကလပ် မှာ ဒေါ်လီ လာသင်လို့ရမလား ..” နဲ့ စကားတွေ အဆက်မပြတ် ပြောလေ သည် ..။ဗိုလ်မင်းဂါ ကတော့ မျက်နှာ ပုတ်ပြီး ကျောခိုင်းထား သည် ။အမရာ က ..“ ကိုဈန်ရ အချိန်မှီ ပြန်လာလို့ မီးငယ် ကျေနပ်တယ် ..လက်ဆောင်လဲ ကြိုက်တယ် ..” လို့ပြောလေသည် ..။ ထိုအခိုက် သီဟထွန်းချုပ် က စင်ပေါ်တက်လာလို့ အားလုံး သူ့ဆီကို အာရုံစိုက်သွားကြ သည် ..။သီဟ က နဲနဲ သောက်ထားပြီး ဟန်တူ သည် ..။ အာသွက်လျာသွက် ဖြစ်နေ သည် ..။
အချစ်ဆုံး ညီမလေး အတွက် ဆိုပြီး သီချင်းတပုဒ် ဆို သည် ..။ သီချင်းဟောင်းတပုဒ် ဖြစ်တဲ့ ..“ဒေါက်ဒေါက် ဘယ်သူလဲ ..” ကို ဆို သည် ..။ သီချင်းဆုံးသွားတော့ ဦးထွန်းချုပ် က သဘောကျလွန်းပြီး လက်ခုပ် ထတီး လေရာ ပရိသတ်အားလုံး လဲ လက်ခုပ်တီး ကာ အားပေးကြလေ သည် ..။
ပြီးပါပြီ…..SHARE