ကွန်ယက်

ဇင်ဘာလ ၁၂ရက်နေ့ ။

သုဝဏ္ဏဘူမိ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လေဆိပ်
ထိုင်းနိုင်ငံ ဘန်ကောက်မြို့

လေယာဉ်က ည၁၂နာရီတိတိမှ ထွက်မည် ။ စောင့်ဆိုင်းခန်းမထဲမှာ သူ ဖုန်းတလုံးနဲ့ လက်တော့ပ် ကွန်ပြူတာနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေသည် ။ ကျားဖြူ  (White Tiger ) တယောက် ဒီကမ်ဘာမှာ မရှိတော့ဘူး ဆိုတဲ့အသိက သူ့ကို ခြောက်ခြားစေသည် ။

ကျားဖြူ သေပြီ ။
သေပြီတဲ့ ။

လူသေခြင်းဟာ သူ့အတွက် အဆန်း မဟုတ်ခဲ့ဘူး ။ လူတွေ သေတာ တွေ့ကြုံ ခဲ့တာ အများကြီးဘဲ ။ တချို့လူတွေ သေအောင်လည်း သူ သတ်ခဲ့သည် ။ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တွေ သေတာလည်း တွေ့ခဲ့ဘူးသည် ။ သူ့လက်ပေါ်မှာ သေသွားကြတဲ့ ရဲဘော်ရဲဘက်တွေလည်း အများကြီးဘဲ ။ ဒါပေမယ့် အခု ကျားဖြူ သေတာကို သိလိုက် ကြားလိုက်ရတော့
သူ တော်တော့်ကို တုန်လှုပ်သွားရသည် ။

သံမဏိလူသား နဲ့ သူ ဆက်သွယ် စကားပြောနေသည် ။ သံမဏိလူသားလည်း သူ့လိုဘဲ ထိခိုက်ကြေကွဲနေသည် ။ သံမဏိလူသား (Iron Man ) က သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် အေးဂျင့် ။ ခင်လဲခင် အတူတူလည်း အလုပ်တွေပေါင်းလုပ်ခဲ့တဲ့ ဘော်ဒါ ။အချိန်တွေက နှေးကွေးလွန်းနေသည် လို့ သူထင်နေသည် ။ စိတ်စောနေသည် ။

ကျားဖြူက ပထမ သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်..နောက်တော့ သူ့အထက်လူကြီး ဖြစ်လာခဲ့တဲ့ သူသံယောဇဉ်ဖြစ်မိတဲ့ မိန်းမတယောက် ။ ကျားဖြူသေတာ သူ့ရင်ထဲမှာ နာကျင်နေမိသည် ။

ကျားဖြူ ရဲ့ ဈာပန အခန်းအနားကို သူ အရောက်သွားချင်နေသည် ။ ဝါရှင်တန်ကို အမြန် ပြန်ရောက်ချင်တဲ့စိတ်တွေက သူ့ကို ဂဏာမငြိမ် ဖြစ်စေသည် ။ ရေတပုလင်း Sprite တပုလင်း သွားဝယ်သည် ။ ခရီးသည်တွေက ထိုင်ခုံတွေမှာ အပြည့်ဘဲ ။ အိပ်တဲ့လူလည်း အိပ် အိုင်ပက်တွေ ဖုန်းတွေနဲ့ အလုပ်များနေတဲ့ လူတွေကလည်း အများကြီးဘဲ ။ အာရှအဖိုးကြီးတယောက်က သူတယောက်ထဲ ပေမယ့် ထိုင်ခုံတွေ အများကြီးကို နေရာဦးထားလို့ အနောက်နိုင်ငံသားတယောက်နဲ့ တင်းနေသည် ။ စကားတွေ များနေသည် ။

ကိုလံဘိုကိစ္စကြောင့်အလုပ်ကနေ အပြီးအပိုင် အနားယူတော့မည် လို့ သူဆုံးဖြတ်ထားတာတွေဟာ ကျားဖြူ ရုတ်တရက် လုပ်ကြံခံလိုက်ရတာကြောင့်  ပြောင်းလဲသွားရသည် ။ သံမဏိလူသားက
ကျားဖြူကို သတ်တဲ့ ရန်သူကို ငါတို့ အမိဖမ်းရအုံးမယ်…မင်း ထွက်လို့ မဖြစ်သေးဘူး ….လို့ ပြောတယ် ။

ထိုင်းနိုင်ငံ တောင်ဖက်စွန်းစွန်းက တောထဲမှာ သူ တယောက်ထဲ စိတ်အပန်းဖြေနေခဲ့သည် ။
သီရိလင်္ကာနိုင်ငံ ကိုလံဘိုမြို့ကနေ ဝါရှင်တန်ကို ပြန်ရမှာကို မပြန်တော့ဘဲ ထိုင်းနိုင်ငံက တောရွာလေးကို သူသွားလိုက်သည် ။ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဘဲ အကြောင်းမကြားဘဲ သွားလိုက်တာ ။

ကိုလံဘိုကနေ ဘန်ကောက်မြို့ကို ရောက်တဲ့အချိန် အစ္စရာကို ဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီး တချိန်က သူ ရောက်ခဲ့ဘူးတဲ့ ရွာကလေးကို သွားလို့ရမလားလို့ မေးလိုက်တော့ အစ္စရာက သွားလို့ ရတဲ့အကြောင်း
ပြောပြပြီး အခု အဲဒီရွာကလေးကို လာခဲ့မည် လို့ ပြောသည် ။

သူက မလာဖို့ ပြောလို့ အစ္စရာ စိတ်ကောက်သွားခဲ့သည် ။ တကယ်တော့ သူသည် သာမန်အချိန် အနားယူ အပန်းဖြေဖို့ သွားတာ မဟုတ်ဘဲဝေဒနာရသွားတဲ့ သူ့စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် ကုစားဖို့
လူသူဝေးတဲ့ တောတောင်ထဲကို သွားလိုတာ ဖြစ်သည် ။ အစ္စရာနဲ့ ဟိုးတချိန်တုံးက ဒီတောထဲတောင်ထဲကို လာခဲ့စဉ်က စိတ်ဓါတ် အခြေအနေမျိ ုး မဟုတ် ။ အေဂျင်စီကြီးကိုရော ပတ်ဝန်းကျင်က လူ
တွေကိုရော  စွန့်ခွာ စွန့်ပစ်ချင်မိနေခဲ့သည် ။

အေဂျင်စီကနေ အပြီးအပိုင် နုတ်ထွက်လိုက်မည် လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ခဲ့သည် ။ စိမ်းစိုနေတဲ့ တောအုပ်လေးထဲမှာ သူ တယောက်ထဲ လမ်းလျှောက်နေသလို တောင်ကုန်းလေးပေါ်က သစ်မြစ်ကြီးတခုမှာ ထိုင်ပြီး ကွေ့ကောက်စွာ စီးဆင်းနေတဲ့ ချောင်းလေးကို ထိုင်ငေးနေမိခဲ့သည် ။ ငှက်တွေရဲ့ အသံတွေက လွဲလို့ ကားသံ ဆိုင်ကယ်သံ လူသံ ဘာမှ မရှိတဲ့ ဆိတ်ငြိမ်တဲ့ နေရာ ။ နွမ်းဟောင်းတဲ့တီရှပ်တထည်နဲ့ အရောင်ဖျော့ဟောင်းစုတ်နေတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို သူဝတ်ထားတယ်  ။ သူ့မှာ ဖုန်းလဲ မပါခဲ့ ။ နာရီလဲ မယူခဲ့ ။ ပိုက်ဆံရော ပိုက်ဆံအိတ်ရော မရှိနေ ။ ကွန်ပြူတာနဲ့ ကင်းကွာစွာ နေနေလိုက်သည် ။ လက်နက်နဲ့ လူ မကင်းကွာစေရ ဆိုတဲ့ အေဂျင်စီရဲ့ ဆောင်ပုဒ်ကို သူ မလိုက်နာတော့ ။ ကိုင်နေကျ ဂျာမဏီနိုင်ငံလုပ် ၉မမ အိပ်ချ်ကေ ပီသာတိ သေနတ်လဲ မပါတော့ ။

စိတ်ကုန်သွားသည် ။ အလုပ်သဘောအရ သူသည် လူ့အသက်တွေကို ဇီဝိန်ချေွခဲ့ပေမယ့် မကြာသေးခင်က ကိုလံဘိုမှာ ကြုံခဲ့ရတာမျိုးလောက် တခါမှ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး မဖြစ်ခဲ့ဘူး ။ အရင်တုံးက ကိုယ် မသတ်ရင် သူက ကိုယ့်ကို သတ်မှာမို့ အသက်လုပွဲတွေမှာ တဖက်ရန်သူကို လက်ဦးမှု ရယူခဲ့ရသည် ။ ခုခံကာကွယ်တဲ့အနေနဲ့ ပြန်လှန် တိုက်ခိုက် သတ်ဖြတ်ခဲ့ရသည် ။ အေဂျင်စီက ခိုင်းစေတဲ့အခါ
ကိုယ်နဲ့ တခါဘူးမှ မသိတဲ့ ရန်လဲ မဖြစ်ဘူးတဲ့ တစိမ်းတယောက်ကို ရန်သူလို့ သတ်မှတ်ပြီး လူ့လောကကနေ မောင်းထုတ်ပစ်ခဲ့ရတာ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ ။ အဆန်း မဟုတ်ဘူး ။

သူသည် လူသတ်လိုင်စင် ရထားတဲ့ လူတယောက် ။ တာဝန်အရ တရားဝင် လူသတ်နေတဲ့ လူ ။ သေနတ်သမား ။

သူပစ်ကိုယ်ပစ် ပစ်ခတ်ကြရင်း သတ်လိုက်ရတာ မသိသာဘူး ။ တခါတလေ သက်သက် သတ်လိုက်ရတာ လုပ်ကြံရတာတွေ ရှိတယ် ။
အဲလိုလူသတ်ပြီးရင် ငါ့အလုပ် ငါလုပ်တာ ..လိုအပ်လို့ လုပ်တာ တိုင်းပြည်တာဝန်ကို ကျေပြွန်အောင် ထမ်းဆောင်ရတာဘဲ လို့ စိတ်ဖြေခဲ့ရသည် ။ တချို့အခါများမှာ ဆိုက်ကိုဝင်ပြီး တော်တော်ကြာကြာ ဆရာဝန်နဲ့ အမြဲတွေ့ဆုံပြီး ဆေးကုသခံခဲ့ရတာတွေလည်း ရှိခဲ့သည် ။

ကိုလံဘိုမှာ ဖြစ်ခဲ့တာကတော့ သူ ဒီအေဂျင်စီ လောကကနေ အပြီးအပိုင် ထွက်ခွာသွားချင်လောက်အောင် ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ဖြစ်လွန်းသည် ..။

သီရိလင်္ကာကို သူ နိုဝင်ဘာလ ၂၃ရက်နေ့မှာ ရောက်သွားတယ် ။ ဒေသခံ ကိုယ်စားလှယ် အေးဂျင့်ကသူ့ကို သူခြေရာခံမိထားတဲ့ ရန်သူကွန်ယက်ထဲက အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ ဆဲလ်တခုကို ညွှန်ပြတယ် ။ ရန်သူတွေ ကိုယ့်တိုင်းပြည်ထဲကို လာပြီး တိုက်စစ် မဆင်ခင် ရန်သူတွေရှိနေတဲ့ နေရာတွေကိုကိုယ်ကသွားပြီး အမြစ်ပြတ်ချေမှုန်းရမယ် လို့ သူတို့ကို ညွှန်ကြားခဲ့တဲ့အတိုင်း သူ ရန်သူတစု ရှိနေတဲ့ ကိုလံဘိုကို ရောက်လာခဲ့တာ ။

CAT စီအေတီ ( Counter Attack Team ) အဖွဲ့ဝင်တယောက်အနေနဲ့ သူဟာ ချေမှုန်းရေး ကျွမ်းကျင်သူတယောက်မို့ သူ့ကို အေဂျင်စီကြီးက  စေလွှတ်ခဲ့လို့ သူ ရောက်သွားတာ။

ရန်သူရဲ့ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ ဆဲလ်ကို အနီးကပ် ထောက်လှမ်းလိုက်တော့ ဒီဇင်ဘာလထဲ ခရစ်စမတ်ပွဲတော်အချိန်မှာ နိုင်ငံတကာက လူငယ်တွေကို အမေရိကန်သမ္မတက ဂုဏ်ပြုမယ့်ပွဲကို တက်ရောက်မယ့်အင်ဒီယာ ဆိုတဲ့ ကလေးမကို အသေခံ ဗုံးတွေ ကိုယ်မှာ ပတ်ခိုင်းပြီး သမ္မတကိုလုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ဖို့အကြံအစည်ကြီး ရှိနေတယ် ဆိုတာ ဘွားဘွားကြီး ပေါ်ပေါက်လာရသည် ။

သူ့ကို အလုပ်ခိုင်းတဲ့ အထက်လူကြီး မိုရှည်ကို အမိန့်တောင်းခံ တင်ပြတော့ မိုရှည်က သူ့ကို ကူညီဖို့သံမဏိလူသားကို ကိုလံဘိုကို အမြန် စေလွှတ်ခဲ့တယ် ။ သံမဏိလူသား က သူ့လိုဘဲ စီအေတီအဖွဲ့ဝင်အေးဂျင့်တယောက်ရဲ့ နံမည်ဝှက် ပါ ။ သူ့ရဲ့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်ပါ ..။ သံမဏိလူသား ရဲ့ အကူအညီနဲ့ ရန်သူဆဲလ်ကို အပြီးအပြတ်ချေမှုန်းပစ်ကြသည် ။ သူ့အမေအရွယ် မိန်းမကြီးတယောက်နဲ့ ညီမအရွယ် ဆယ်ကျော်သက်ကလေးမအင်ဒီယာကို မတတ်သာလို့ ပစ်သတ်ပစ်ခဲ့ရတယ် ။ ကိုယ်က မသတ်ရင် အင်ဒီယာက ဗုံး စနက်တန်ခလုပ်ကို နှိပ်တော့မှာမို့ မတတ်သာလို့ ပစ်လိုက်ခဲ့ရသလို အသက်ရဝအရွယ် မိန်းမကြီးကလည်း အေကေ၄ရမောင်းပြန်နဲ့ ဒလစပ် ပစ်ခတ်တိုက်ခိုက်လို့ ခုခံကာကွယ်တဲ့အနေနဲ့ ပစ်ခတ်ခဲ့ရတယ်  ။ သံမဏိလူသားက “ မိန်းမသား မိန်းကလေးတွေ ပေမယ့် သူတို့ဟာ ကမ်ဘာ့လူသားတရပ်လုံးကို သတ်ဖြတ်ဖျက်ဆီးချင်တဲ့ တဲရိုးရစ်စ်တွေကွ..မင်း ဘာမှ ဂစ်လ်တီး မဖြစ်နဲ့…” လို့ သူ့ကို အားပေးခဲ့ပေမယ့် စိတ်ဓါတ်အရမ်းကျဆင်းပြီး သူ့လက်ချက်နဲ့ သေသွားတဲ့ ကလေးမ အင်ဒီယာရဲ့ မျက်နှာလေးကို တချိန်လုံး မြင်နေမိတယ် …အသက်ရဝအရွယ် အမေကြီးရဲ့ မသေခင် ကျိန်ဆဲသွားတာ
ကိုလည်း မြင်ယောင်နေခဲ့တယ် ။

ရန်သူ့စခန်းကို ချေမှုန်းပစ်ပြီးတဲ့ ညကစပြီး အရက်မူးအောင်သောက်ပြီး စိတ်ပြေရာပြေကြောင်း ကိုလံဘိုက ညငှက်ကလေးတွေနဲ့ ပျော်ပါးခဲ့ပေမယ့် သူ့စိတ်တွေက သူ့အလုပ်ကို စိတ်ကုန်သွားပြီး ရောက်ရာပေါက်ရာ ထွက်သွားချင်ခဲ့လို့ ထိုင်းနိုင်ငံကို တယောက်ထဲ ထွက်လာခဲ့တာ…။

တကယ်တော့ အသေခံဖေါက်ခွဲမယ့် ကလေးမ အင်ဒီယာသည် ရက်ပိုင်းအတွင်းမှာ ဝါရှင်တန်ဒီစီ က မွေးစားလိုက်တဲ့ မွေးစားအဖေ ဆရာဝန်ကြီး ခေါ်ယူလိုက်တာကြောင့် ထွက်တော့မယ့်ဆဲဆဲ အချိန် ဖြစ်တယ် ။ ကြိုတင်အကွက်ချပြီး ကြံစည်တဲ့ အကြမ်းဖက်လုပ်ရပ်ဘဲ ။

အင်ဒီယာကို ဘယ်လို စိတ်ပြောင်းထားခဲ့ကြသလဲ မသိဘူး ။ သေဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေတယ် ။အင်ဒီယာသည် သမ္မတကို လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်မယ့်သူ ဖြစ်ပေမယ့် ကြံရွယ်နေဆဲအချိန်ဘဲ ဖြစ်ပြီး ငယ်ရွယ်နုနယ်တဲ့ အပျိုမလေးတယောက်မို့ သူ မသတ်ပစ်လိုခဲ့ ။ အရှင်ဖမ်းဖို့ ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် အင်ဒီယာက အဖမ်းမခံဘဲ ဗုံး စနက်တန် ခလုပ်ကို နှိပ်ပြီး ဗုံးကို  ဖေါက်ခွဲဖို့ ကြိုးစားခဲ့တယ် ။သူနဲ့ သံမဏိလူသားတို့ ရန်သူအဖွဲ့နဲ့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိတွေ့ပစ်ခတ်မှုတွေ ဖြစ်ပြီး စုစုပေါင်း လူ၄၄ ယောက် သေခဲ့တယ် ။

ရန်သူတွေရဲ့ သွေးတွေ အသားစဖတ်တွေ သူ့ကိုယ်မှာ ပေကျံကပ်ငြိပြီး သွေးညှီနံ့တွေ တကိုယ်လုံးမှာဖုံးလွှမ်းခဲ့တယ် ။ ဒီဘဝ ဒီလောကကို သူ စိတ်ကုန်ခဲ့တယ် ။ အဝေးကို ပြေးရှောင်တိမ်းဖို့ ကြိုးစားခဲ့တယ် ။

အစ္စရာကို မလာခဲ့ဖို့ ပြောပေမယ့် အစ္စရာက သူရောက်ပြီး ငါးရက်တိတိ အချိန်မှာ သူရောက်နေတဲ့တောနက်ထဲက ခြေတံရှည် တဲကလေးဆီကို လိုက်လာခဲ့တယ် ။

တဲကလေးရဲ့ ရှေ့မှာ သူ ထိုင်ပြီး စိမ်းစိုနေတဲ့ တောတန်းကြီးကို ငေးမောနေတုံး အစ္စရာ ရောက်လာသည် ။

အစ္စရာသည် အရင်လိုဘဲ ချောမောလှပ တောင့်တင်းဆဲဘဲ ။ ထိုင်းနိုင်ငံကို လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်လောက်တုံးက အလုပ်တခုနဲ့ ရောက်ခဲ့တုံးက အစ္စရာနဲ့ ထိုင်း ပင်လယ်ကမ်းခြေတခု ဖြစ်တဲ့ ဖူခတ်မှာ ဆုံခဲ့ကြဘူးတယ် ။ အစ္စရာနဲ့ သာယာလှပလွန်းနဲ့ ပင်လယ်ကမ်းစပ်တွေမှာ အချိန်တော်တော်လေးကြာကြာ အတူတူ ပျော်ခဲ့ဘူးတယ် ။ အစ္စရာက ထိုင်းလေကြောင်းတခုမှာ လေယာဉ်မယ် တယောက်မို့ သူရှိနေတဲ့ ဝါရှင်တန် ဒီစီကို တနေ့မှာ အလုပ်တာဝန်နဲ့ ရောက်လာခဲ့တယ် ။ နာရီပိုင်းဘဲ ဟိုတယ်မှာ အိပ်စက်ခွင့် ရခဲ့တဲ့ အစ္စရာနဲ့ သူ ပြန်ဆုံတွေ့ကြပြီး ဖူခတ်တုံးကလိုဘဲ အချစ်ပွဲကြမ်းတွေ နွှဲဖြစ်ခဲ့ကြတယ် ။ သည်နောက်ပိုင်း ထပ်မတွေ့ကြပေမယ့် အစ္စရာနဲ့ တခါတခါ ဖုန်းစကားပြောဖြစ်ခဲ့ကြတယ် ။

အစ္စရာ အစားအသောက်တွေ မျိုးစုံကို သယ်ဆောင်ပြီး သူ့ဆီကို လိုက်လာခဲ့တာ ။
Ray ရယ်…မင်းက မလာနဲ့ ဆိုပေမယ့် မင်းနဲ့ အရမ်း တွေ့ချင်လို့ အစ္စရာ လာခဲ့တယ်..မင်းအတွက်လည်း သိပ် စိတ်ပူမိတယ် …မင်းက အန္တရာယ်တွေ ကြားမှာ မွေ့လျော်နေရတဲ့ လူတယောက် ဆို
တာ ငါသိတယ် ..မင်း ဘေးရန်တွေက လွတ်မြောက်ပါစေ…ကျန်းမာပါစေ ငါ အမြဲတမ်း ဆုတောင်းပေးနေတာပါ ….လို့ ပြောရင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်လာတယ် ။

အစ္စရာနဲ့ မတွေ့ကြတာ ကြာပြီမို့ တွေ့တာနဲ့ အငမ်းမရဘဲ နမ်းကြဖက်ကြ ကိုင်ကြစုတ်ကြနဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို အမြန်ဆုံး ချွတ်ခွာကြရင်း မိမွေးတိုင်းကိုယ်တွေနဲ့ ပွင့်လင်းစွာနဲ့ စိတ်ပါလက်ပါ စပ်ယှက်ဖြစ်ခဲ့တယ် ။ တကြိမ် မဟုတ် ။ တကြိမ်မက ။ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ တောထဲက တဲကလေးထဲမှာ အချစ်လွန်ခဲ့ကြတယ် ။

အစ္စရာရဲ့ နို့ကြီးတွေက အရင်ကထက် ပိုကြီးလာတယ်လို့ သူထင်မိတယ် ။ ကြီးလာပေမယ့် တွဲမကျဘဲ တင်းမာ လုံးဝန်းပြီး ကော့နေကြတယ် ။ အစ္စရာလည်း ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ပုံဘဲ ။ သူ့ကို ပက်လက် အိပ်ခိုင်းပြီး သူ့ဒုတ်ကို အပီ စုတ်ပေးတယ် ။ သူ့ဒုတ်ကလည်း တအားကို ကြီးထွား မာကျောနေတယ် ။တခါမှ ဒီလောက် စိတ်တွေ မကြွထဘူး ။ ဒီတခါ အစ္စရာ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြီး စပ်ယှက်မိရတယ် ။

မျက်နှာသုတ်ပုဝါဘဲ ခင်းထားတဲ့ သစ်ခင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ လေးဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပေးတဲ့ အစ္စရာ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ထည့်တော့ အစ္စရာရဲ့ ညည်းငြူသံတွေက အသားချင်းထိရိုက်တဲ့အသံတွေနဲ့အတူ ပေါ်ထွက်နေတယ် ။ အစ္စရာရဲ့ အဖုတ်က အရင်တုံးကလိုဘဲ တင်းကြပ်စီးပိုင်တဲ့ အရသာတွေ ပေးစွမ်းနေတုံးဘဲမို့အားရပါးရ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ထည့်မိတယ် ။ လှုပ်တုံနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ကိုယ်ကို ရှေ့ကို ကိုင်းပြီး လက်တွေကို ဆန့်တန်းလို့ ဆွဲကိုင်ရင်း အားနဲ့ ဆောင့်ပစ်လိုက်တာ သူရောကိုယ်ပါ တချိန်ထဲ ပြိုင်တူလို အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းသွားကြရတယ် ။

အစ္စရာက အင်္ဂါစပ်ထဲက တန်ဆာချောင်း ပြန်ထုတ်မှာကို မလိုလားဘူး ။ တဆုံးထိုးထည့်ထားင်္ပြး စိမ်ထားစေချင်တယ် ။ ရာဂစိတ်တွေ အရမ်းကြီး ပြင်းထန်နေတဲ့ အစ္စရာသည် တချီနဲ့ မဝသေး ။
သူမအကြောင်းကို သူ ကောင်းကောင်းသိသည် ။

နေ့လေး ညခြောက် ထမင်းစာပြီး တစ် ဆိုတဲ့စကားလိုဘဲ အစ္စရာနဲ့ အချစ်ပွဲပေါင်းများစွာ ကြမ်းပစ်လိုက်ပြီး ချောင်းလေးထဲမှာ ဝတ်လစ်စလစ် ရေဆင်းကူးနေကြတုံး ကောင်းကင်ယံက တဒုတ်ဒုတ် အသံတွေ ကြားရတယ် ။

ရဟတ်ယာဉ်တစီး ခပ်နိမ့်နိမ့်ပျံသန်းလာနေတယ် ။ သူနဲ့ အစ္စရာ သစ်ပင်ကြီးတပင်ရဲ့ နောက်မှာ အသာ ခိုနေလိုက်ကြတယ် ။ ရဟတ်ယာဉ်က သူတို့ရဲ့ တဲကလေး အပေါ်မှာ ဝဲနေတယ် ။ နိမ့်နိမ့်လေး တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ဝဲနေတာ ။ လုံးလုံးတုတ်တုတ် ရာဘာဘူးကြီးတဘူး  အပေါ်ကနေ ပစ်ချတယ် ။ ပြီးတော့ အရှေ့စူးစူး အရပ်ကို ပျံသွားတယ် ။

ရာဘာဘူးကြီးက တဲလေး အရှေ့ကို ဘုတ်ကနဲ လာကျတယ် ။

ဘာဘူးကြီးလဲ ..။ သူ ကောက်ယူလိုက်ပြီး အဖုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ စာတစောင် ထွက်လာတယ် ။

Ray …

ကျားဖြူ သေပြီ ။ ရန်သူ သတ်တာ ခံလိုက်ရတယ် ။ အမြန်ပြန်လာပါ ။ ကျားဖြူကို သတ်တဲ့ လူသတ်ကောင်တွေကို ရမိဖို့ ငါတို့ မင်းကို လိုတယ် ။

မို ။
မို ဆိုတာက သူတို့ အေဂျင်စီကြီး ရဲ့ အမြင့်ဆုံး ဒါရိုက်တာကြီး…။

ကျားဖြူက မိုရဲ့ အောက်က ဒုတိယ အကြီးဆုံး ။

အေဂျင်စီကြီးရဲ့ ဒုတိယအကြီးဆုံး ဒါရိုက်တာ တယောက်ကို ရန်သူဖက်က လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်လိုက်လို့
အားလုံး အုံးအုံးကြွက်ကြွက် ဖြစ်နေကြတယ် ။ သမ္မတကြီးလည်း တော်တော့်ကို စိတ်ထိခိုက် အခံရခက်နေတယ် ။ ရန်သူကွန်ယက် ကို အမြန်ဆုံး  ချေမှုန်းပစ်ဖို့ မို ကို ညွှန်ကြားခဲ့သည် လို့ သိရတယ် ..။

သူ ဒီမှာ ရှိနေတယ် ဆိုတာ မို ဘယ်လိုသိသလဲ ။ သူပြုံးမိတယ် ။ သူ ကိုလံဘိုကို မထွက်ခင်က သူ့ဌာနချုပ်က သူ့ကို လိုအပ်တာတွေ ရှင်းလင်းပြောပြသလို သူ့ကို လိုအပ်တဲ့ လက်နက်တွေ ထုတ်ပေးတုံးက သူ့လက်ဖျံထဲကို ဆေးထိုးလိုက်တယ် ။ သူက ဆေးထိုးပေးတဲ့ဆရာဝန်မလေးကို မေးကြည့်တော့သူဘယ်အရပ်မှာ ရောက်နေသလဲဆိုတာပြမယ့်ချစ်ပ်လေးထည့်ပေးလိုက်တာလို့ဆရာဝန်မလေးက ပြောပြခဲ့တာ အမှတ်ရလိုက်သည် ။

သူအမြန်ဆုံး ပြန်ဖို့ ပြင်ဆင်တယ် ။

အစ္စရာက သူ့ကို ထူးဆန်းသလို ငေး ကြည့်နေတယ် ။

ဒီလောက ကို စွန့်ခွာပြီး တောထဲမှာ တယောက်ထဲ လာနေနေတဲ့ လူက အခု ချက်ချင်းဘဲ နဂို ပတ်ဝန်းကျင်ဆီကို ပြန်သွားတော့မယ် ဆိုလို့ ဖြစ်မယ် ။

အစ္စရာက “ မင်းနဲ့ ခဏလေးတော့ နေပါရစေအုံး….” လို့ ပြောပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ဝင်လာတယ် ။ သူ့ကို ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ အစ္စရာရဲ့ နို့သီးခေါင်း မာမာ လုံးလုံးလေးတွေရဲ့ အထိအတွေ့ကို သိလိုက်တယ် ။ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကလဲ အိထွေးထွေးနဲ့ သူ့ရင်ဘတ်ကို လာဖိကပ်နေတယ် ။ သူ့လက်တွေက အစ္စရာရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို ရောက်သွားပြီး အစ္စရာ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို စမ်းလိုက်
တယ် ။ အမွှေးရေးရေးကို စမ်းမိတယ် ။ ပြီးတော့ စိုနေတဲ့ အကွဲကြောင်းကြီး ။

“ ဒီ တညလုံး မင်းနဲ့ နေအုံးမှာပါ …မင်းရဲ့ ဖုန်း ကို သုံးပြီး ဘန်ကောက်ကနေ ဝါရှင်တန်ကို ပြန်ဖို့ လေယာဉ်လက်မှတ် လုပ်ခိုင်းရအုံးမယ် ..”

“ ဘန်ကောက်မှာ မင်းရဲ့ လူ ရှိနေသလား…”

“ ငါတို့ဆီက လူ အမြဲ ရှိနေတယ်..ဌာနေ ကိုယ်စားလှယ်ပေါ့….”

အစ္စရာ့ နှုတ်ခမ်းထူပြဲပြဲလေးကို သူ ငုံစုတ်လိုက်တယ် ။ အစ္စရာက သူ့ကျော်ပြင်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်လိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန် စုတ်တယ် ။ သူတို့ ဘယ်တော့မှ ရိုးအီမသွားတဲ့ မရိုးနိုင်တဲ့ လူသားတွေ ဘိုးစဉ်ဘောင်ဆက် အကြိမ်ကြိမ် အထပ်ထပ် အခါခါ လုပ်ခဲ့ကြတဲ့ ကာမဆက်ဆံမှု အလုပ်ကို တခါထပ် လုပ်ဖြစ်ကြပြန်တယ် ။

အစ္စရာ့ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို သူ လျာနဲ့ ယက် ပါးစပ်နဲ့ စုတ် သလို အစ္စရာကလည်း သူ့လိင်တန်ဆာကို စိတ်ရှိလက်ရှိ စုတ်တယ် ။ ယက်တယ် ။ သူတို့ မနက်ဖန်ကျရင် ခွဲကြရဦးမယ် ဆိုတဲ့ အသိကြောင့်
နောက်တခါ ထပ်ပြန်တွေ့ဖို့ ဆိုတာက မရေရာဘူးလေ ။ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ထည့်လို့ အစ္စရာရဲ့ အော်ညည်းသံတွေက ကျယ်လောင်လွန်းနေတယ် ။ တောထဲက တဲကလေး သိမ့်သိမ့် တုန်နေတယ် ။

အဘူဒါဘီလေဆိပ်

ထရန်စစ် စောင့်ဆိုင်းခန်းမှာ သူ ထိုင်နေတယ် ။ တဆင့်တော့ နီးပြီ ။ ကော်ဖီတခွက် ဝယ်သောက်ရင်း သံမဏိလူသား ကို လက်ပ်တော့နဲ့ ဆက်သွယ်လိုက်တယ် ။ သံမဏိလူသားက မိုက ကျားဖြူ  ဈာပန အခန်းအနားကို မထင်မရှားဘဲ လာဖို့ ပြောလိုက်တဲ့အကြောင်း သူ့ကို ပြောတယ် ။

ရန်သူဖက်ကို အထင်သေးလို့ မရဘူး ။ သူနဲ့ သံမဏိလူသားတို့က ထိပ်တန်း လှို့ဝှက် အေးဂျင့်တွေဖြစ်သည် ။ ဈာပန အခန်းအနားကို ရန်သူတွေ စောင့်မကြည့်ဘူးလို့ ပြောလို့ မရဘူး ။ ကျားဖြူ
အတွက် လုပ်ရမယ့် တာဝန်တွေ ရှိနေသေးလို့ သူ ဒီလောကကနေ ထွက်ခွာလို့ မရသေး ။

ငါ ပြန်လာပြီ ။
ပဉ္စမံတပ်သား ငါ ပြန်လာခဲ့ပြီ ။
ရန်သူတွေကို အပြတ်အသတ် ချေမှုန်းပစ်ဖို့ အားအင်အပြည့်နဲ့ ပြန်လာပြီ ။

ဒီဇင်ဘာလ ၁၅ရက်နေ့ …။

အာလင်တန် စစ်သင်းချိုင်း ( Arlington Cemetery )
ဗာဂျင်းနီးယား ပြည်နယ်( Virginia State )

နှင်းအကြွင်းအကျန်တွေကြောင့် စိုနေတဲ့ မြက်နဲ့ ကြွေကျထားတဲ့ သစ်ရွက်ခြောက် အဝါတွေပေါ် နင်းပြီး ကျားဖြူကို မြေချတော့မယ့် လူတွေ စုဝေးနေတဲ့နေရာလေးဆီကို သူ တိုးကပ်ခဲ့တယ် ။

ခေါင်းတလားရဲ့အဖုံးကို ဖွင့်ပြတာကြောင့် ကျားဖြူရဲ့ အသက်မဲ့နေတဲ့ ရုပ်ခန္ဓာကို သူနောက်ဆုံးအနေနဲ့ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ နိုင်ငံတော်အလံဖုံးအုပ်ထားတဲ့ ခေါင်းတလား ထဲမှာ လက်နှစ်ဖက် ရင်ဘတ်ပေါ် ယှက်တင်ပြီး အိပ်စက်နေတဲ့ ကျားဖြူကို သူ သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေမိတယ်  ။ မိတ်ကပ်ပြင်ထားတဲ့ ကျားဖြူသည် ရွှေဝါရောင် ဖျော့ဖျော့ ဆံပင်အတိုလေးနဲ့ဆိုးနေကျ နှုတ်ခမ်းနီရောင်တောက်တောက်နဲ့ လှပဆဲပါ ။ ခါတိုင်းအမြဲ ပြုံးနေတတ်တဲ့ ကျားဖြူဟာ အသက်မဲ့နေတဲ့ အချိန်မှာ တည်လွန်းနေတယ် လို့ သူထင်တယ် ။

မိန်းမကြီးတယောက်က ကျားဖြူရဲ့ ခေါင်းတလားနားမှာ ရပ်ပြီး Amazing Grace ဆိုတဲ့ သီချင်းကို ဆွဲဆွဲငင်ငင်နဲ့ သီဆိုနေတယ် ။ သေနတ်ဖေါက်မယ့် စစ်သည်တွေကလည်း ကျားဖြူရဲ့ ခေါင်းတလား တဖက်တချက်မှာ သတိအနေအထားနဲ့ တန်းစီရပ်နေကြတယ် ။

တရားရစရာဘဲ ။
ကျားဖြူသည် အသက်ရှင်နေတုံးက အင်မတန်မှ ထက်မြက်တဲ့ ခေါင်းကောင်းတဲ့ မိန်းမတယောက်..ထိပ်တန်းသူလျျိုတယောက် ။ အသက်လဲ မဲ့သွားရောမြေကြီးထဲ ထည့်မြုပ် စွန့်ပစ်လိုက်ကြရတော့တာဘဲ ။ အင်းလေ..ထူးချွန်တဲ့ တော်တဲ့ လူတွေက လူသေပေမယ့် နံမည်မသေပါဘူး ။ ကျားဖြူရဲ့ ့အေဂျင်စီအတွက် တိုင်းပြည်အတွက် လုပ်ကိုင်ခဲ့တဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်တွေဟာ မှတ်တမ်းမှတ်ရာနဲ့ ကျန်နေခဲ့မှာပါ ။

ကျားဖြူ  ရဲ့ ဈာပန အခန်းအနားကို အေဂျင်စီကြီးရဲ့ အကြီးဆုံး မို နဲ့ စစ်ဖက်အရာရှိကြီးတွေ..ထိပ်တန်း အေးဂျင့်တွေ တော်တော်များများ တက်ရောက်တာမို့ စစ်သင်းချိ ုင်းမှာ လုံခြုံရေး ထူထူထဲထဲ ချထားတာကို တွေ့ရတယ် ။ သူကတော့နွမ်းပါးတဲ့ အဝတ်အစားတွေနဲ့ မထင်မရှား ရောက်ခဲ့ရတာပါ ။ သူ့လိုဘဲ သံမဏီလူသားလည်း ရုပ်ဖျက်ပြီး လာ တက်ရောက်တာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ ကျားဖြူရယ် ။

မင်းကို လုပ်ကြံ သတ်ဖြတ်ခဲ့တဲ့ လူသတ်ကောင်တွေကို ငါကိုယ်တိုင် အမိအရ ဖမ်းဆီး..ဒါမှမဟုတ် သုတ်သင်ပစ်မယ် လို့ မင်းရဲ့ သင်းချိုင်းမြေ မင်းရဲ့ ဈာပန အခန်းအနားမှာ ငါ ဂတိပေးပါတယ်..ကောင်းရာမွန်ရာ ရောက်ပါစေ …လို့ ဆုတောင်းလိုက်ရင်း သူများတကာတွေ မြေတွင်းထဲကို နှင်းဆီပန်းပွင့်လေးတွေ ပစ်ထည့်သလို သူလည်း နှင်းဆီပွင့်လေးတွေကို ပန်းခွေ တခွေဆီကနေ ဖြုတ်ပြီး မြေတွင်းထဲကို ပစ်ထည့်လိုက်ပါတယ် ။

စိတ်ထိခိုက်နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ မို ကားပေါ်ကို ပြန်တက်သွားတဲ့အချိန် သူ့ကို တချက် ကြည့်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ လန်ကလေ ဌာနချ ုပ်ကြီးရဲ့ နံရံထက်မှာ ကြယ်ပွင့်လေး တပွင့် တိုးပြန်
ပြီပေါ့ ။ အေဂျင်စီကြီးက လှို့ဝှက် ဝန်ထမ်းတွေ အေးဂျင့်တွေ ကျဆုံးတိုင်း ကြယ်ပွင့်လေး နံရံထက်မှာ ချိတ်ဆွဲခဲ့တဲ့ အစဉ်အလာ ရှိခဲ့တယ်လေ ။

သင်းချိ ုင်းမြေက အထွက်မှာ တံတားကြီး တဖက်က ဝါရှင်တန် ဒီစီ ( Washington DC ) မြို့ကို လှမ်း မြင်လိုက်ရတဲ့ အခါ စစ်သွေးကြွ ရန်သူတွေက ဝါရှင်တန် ဒီစီမြို့တော်ကို တိုက်ခိုက်မယ်လို့ ကြေငြာတဲ့ သတင်းကို သတိရလိုက်မိတယ် ။ ရန်သူတွေဟာ မြို့တော်ကို မတိုက်ခိုက်နိုင်ခင်မှာ အေဂျင်စီကြီး အနားကို ကပ်လာပြီး မနက် ရုံးတက်ဖို့ ကားတွေနဲ့ ရောက်လာတဲ့ အေးဂျင့်တွေ ဝန်ထမ်းတွေကို ပစ်ခတ်တိုက်ခိုက်ခဲ့တယ် ။ ကျားဖြူလဲ ကံဆိုး တိုက်ဆိုင်စွာနဲ့ ထိခိုက်သေဆုံးရတဲ့အထဲ ပါသွားတယ် ။

ထင်တဲ့အတိုင်းဘဲ မိုက သူ့ကို သံမဏိလူသားကနေ တဆင့် ကျားဖြူကို သတ်လိုက်တဲ့ လူသတ်ကောင် တွေကို လိုက်လံချေမှုန်း သုတ်သင်ဖို့ တာဝန်ပေးလိုက်ပါတယ် ။ ဘယ်လောက်ဘဲ ကြာပါစေ..ဘယ်လောက်ဘဲ ကုန်ကျပါစေ..ရန်သူကို ရအောင်ကို သုတ်သင်ဖို့ အမိန့်မှာ ပါတယ် ။

သူ့အပေါ်သံယောဇဉ်ကြီးခဲ့တဲ့ ကျားဖြူကို မြင်ယောင် သတိရနေမိတယ် ။

ကျားဖြူသည် အလွန် လှတဲ့ မိန်းမလှ တယောက်ပါ ။ ထူးချွန်ထက်မြက်လွန်းတဲ့ လှို့ဝှက်ဝန်ထမ်း တယောက် ဖြစ်တာကြောင့် ရာထူးအဆင့်တွေ တဆင့်ပြီး တဆင့် တိုးမြှင့်ပေးတာကို ခံရပြီး ဒုတိယအကြီးဆုံး အဆင့်ကို ရောက်သွားတဲ့သူပါ ။ အကြီးဆုံး ဒါရိုက်တာ မိုရဲ့ အားအကိုးဆုံးသူ ဖြစ်ခဲ့တော့ အခု ကျားဖြူ မရှိတော့ မိုတယောက် တော်တော့်ကို ခံပြင်းနေလိမ့်မယ် ဆိုတာ သူ သဘောပေါက်မိတယ် ။

မိုရဲ့ နံမည် အရှည်က မိုရှည်ဝေါ်လောစကီး ။

နေ့မအိပ် ညမအိပ် အလုပ်ခွင်မှာဘဲ တချိန်လုံး ရှိနေပြီး တိုင်းပြည်ထဲတင် မ က ပြည်ပ စစ်ဆင်ရေးတွေ အကုန်လုံးကို ကွပ်ကဲနေတဲ့ ထိပ်ဆုံးက လူကြီး ပါ ။

ကားကို သူ့အတွက် စီစဉ်ပေးထားတဲ့ Falls church က တိုက်ခန်းဆီကို ဦးတည်ပြီး မောင်းလိုက်တယ် ။ အဲဒီတိုက်ခန်းကို ရောက်တော့ ဌာနချ ုပ်က ပေးပို့ထားတဲ့ ကျားဖြူတို့ကို တိုက်ခိုက်တဲ့ ရန်သူ
ရဲ့ သဲလွန်စတွေကို လေ့လာတယ် ။ သံမဏိလူသားနဲ့ တိုင်ပင်တယ် ။ တိုက်ခန်းက လှို့ဝှက် အံဖုံးထဲကနေ သူ့အတွက် ထားပေးထားတဲ့ သေနတ်တွေကို သူ ထုတ်ယူလိုက်တယ် ။
အစ္စရေးနိုင်ငံ လက်နက်စက်ရုံ ( IWI )က ထုတ်လုပ်တဲ့ ဂျယ်ရီကို ၉မမ ပစ္စတို( Jarico 9mm )  နှစ်လက် နဲ့ အမေရိကန်လုပ် ဘွတ်ရှ်မာစတာ ( Bush Master M-4 )အမ်ဖိုး မောင်းပြန်တလက် ။ M-4 က ခေါက်ဒင်နဲ့ ဆိုတော့ ခေါက်ပြီး လက်ဆွဲအိတ်ထဲ ထည်ကယူသွားလို့ရတယ် ။ Nike တံဆိပ်နဲ့ အိတ်အမဲကြီးထဲ ထည့် သယ်သွားရင် လူတွေက ဂျင်မ်က ပြန်လာတဲ့ လူဘဲ ထင်မယ် ။ ပတောင့် ၃၀ ဆန့် ကျည်ကပ်အပိုတွေကို ကျည်တွေ ဖြည့်လိုက်တယ် ။

ရန်သူတွေဟာ ဘာတွေလဲ..ဘယ်သူတွေလဲ ဆိုတာကို အေဂျင်စီက အကြမ်းဖျင်း သိထားပြီ ။ ဒီ အုပ်စု နောက်ကို လိုက်လံ စုံစမ်းနေတဲ့ အေဂျင်စီကြီးက Under Cover  အေးဂျင့်နဲ့ တွေ့ဖို့ ဒီအေးဂျင့်ကို ကွန်ပြူတာပေါ်မှာ စကားပြော ချိန်းဆိုလိုက်ပြီး သူနဲ့ တွေ့ဖို့ ချိန်းဆိုထားတဲ့ စားသောက်ဆိုင်ဆီကို ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ။

ဒီလှို့ဝှက်အေးဂျင့်က သတင်းထောက်လှမ်းစုဆောင်းသူ သက်သက်ဘဲ ဖြစ်တယ် ။ ချေမှုန်းတိုက်ခိုက် ပစ်မယ့် သူ့လို တိုက်ခိုက်ရေး ကျွမ်းကျင်သူ တယောက် မဟုတ်ဘူး ။ ဒီ အေးဂျင့်လို ရန် သူ့သတင်းရှာဖွေသူတွေ ဆီက ရရှိတဲ့ အချက်အလက်တွေနဲ့ သူက လိုက်လံချေမှုန်းပစ်ရတယ် ။ Fairfax က Hooters ဆိုတဲ့ စားသောက်ဆိုင်လေးကို ချိန်းလိုက်တာ ။  Hooters က ဘောင်းဘီတိုတို
လေးတွေ နဲ့ တီရှပ်တိုတိုလေးတွေ ဝတ်ပြီး ရင်သားအလှကို ဖေါ်ပြချင်တဲ့ ကောင်မလေးတွေ စားပွဲထိုးတဲ့ ဆိုင် ။ ဟမ်ဘာဂါ ကြက်ကြော် ဘီယာ ရောင်းတဲ့ ဆိုင် ။

သည်အေးဂျင့်ရဲ့ နံမည်ဝှက်က နှင်းဆီနက် Black Rose ..။ ဒါ နံမည်အရင်းတွေကို မသုံးချင်လို့ မိုက သူတို့တတွေကို ပေးထားတဲ့ နံမည်ဝှက်တွေ ။ ကျားဖြူ..သံမဏိလူသား..နှင်းဆီနက် ..။ သူ့ကို
တော့ Cunning Wolf ကောက်ကျစ်တဲ့ ဝံပုလွေ လို့ မိုက သုံးနှုံးတယ် ။

Hooters ဆိုင်ထဲကို ဝင်သွားလိုက်တော့ Black Rose ကို သူ့မျက်လုံးတွေက ရှာဖွေလိုက်မိတယ် ။ ဘီယာသောက်ပြီး ပျော်ရွှင်အော်ဟစ်နေတဲ့ လူငယ်တအုပ်က လွဲလို့ ဆိုင်ထဲမှာ လူမရှိလှဘူး ။
ဘောင်းဘီတိုပြတ်ပြတ်လေးတွေ ဝတ်ထားပြီး ဖင်တွေ ရမ်းခါလျှောက်တဲ့ စားပွဲထိုးမလေးတွေထဲက တယောက်က သူ့ကို စားပွဲတလုံးမှာ နေရာ ချထားပေးတယ် ။

“ ဘာ သုံးဆောင်ပါမလဲ …”

အပြုံးကလေး ဆင်မြန်းထားတဲ့ မျက်နှာလေးက ညုတုတုနဲ့ ။

“လတ်တလော ငါ့မိတ်ဆွေတယောက်ကို စောင့်လိုက်အုံးမယ်..သကြား..နို့ မပါတဲ့ ကော်ဖီအမဲတခွက်လောက်ဘဲ ရနိုင်မလား..” လို့ သူပြောလိုက်တယ် ။

“ ရနိုင်ပါတယ်…ယူခဲ့ပေးပါမယ်..” လို့ သူ့ကို ပြောရင်း စားပွဲထိုးမလေး ဖင်လှုပ်ပြီး ထွက်သွားတယ် ။

ဆယ်မိနစ်လောက် သူ ကော်ဖီကို အရသာခံ သောက်ပြီးတဲ့ အချိန် နှင်းဆီနက် ရောက်လာတယ် ။ အေးဂျင့် နှင်းဆီနက်ကို သူ အစက တခါမှ မတွေ့ဘူးပါ ။ အခုအကြိမ်းဟာ နှင်းဆီနက်နဲ့ ပထမဆုံး ဆုံရတာပါ ။ နို့နှစ်ရောင် အသားလေးနဲ့ အလွန်တရာ လှလွန်းတဲ့ ကောင်မလေးတယောက် ဖြစ်နေတော့ အံ့သြငေးမော ကြည့်မိသွားရတယ် ။

လှို့ဝှက်အေးဂျင့်တယောက်ဟာ ရုပ်ရှင်မင်းသမီး မော်ဒယ်လ်မတယောက်လို ပြေပြစ် ချောမောလွန်းနေလို့ ငါ စိတ်ကူးယဉ် ဘွန်းရုပ်ရှင်ကားထဲကလို ဖြစ်နေပါလား လို့ ပြုံးမိလိုက်ရတယ် ။

“ ဘာပြုံးတာလဲ…”

“ ဟင်း..ငါ့ကိုငါ ဂျိန်းဘွန်း လို့ ထင်မိသွားလို့ပါ …”

နှင်းဆီနက်က သူ့ဟာသကို လိုက်မရယ်ဘူး ။ နားမလည်လို့လဲ ဖြစ်ချင် ဖြစ်မယ် ။ နှင်းဆီနက်ဟာ အီရန်မလေး ဖြစ်ပြီး အလုပ်ကိုဘဲ အာရုံထား စူးစိုက် လုပ်ချင်တဲ့ ပုံစံလေး ။ အစားအသောက်ကို
စားတယ် ဆိုရုံ သူတို့ စားကြပြီး အလုပ်ကိစ္စကို တိုင်ပင်ကြတယ် ။ နှင်းဆီနက်က ကျားဖြူကို သုတ်သင်လိုက်တဲ့ ရန်သူတွေဟာ ပြည်တွင်းမှာဘဲ ရှိနေသေးတယ်လို့ ပြောပြပြီး ရန်သူတွေဟာ ဘယ်သူတွေ ဆိုတာကိုလည်း ပြောပြတယ် ။ သူတို့ဘယ်မှာ ရှိနေတယ် ဆိုတာတော့ အသေးစိတ် မပြောနိုင်ဘူး ။ ရန်သူတွေက အမြဲ ရွေ့လျား နေကြမှာမို့ ။။နှင်းဆီနက်လို လှလွန်းတဲ့ ကောင်မလေးတယောက်က အန္တရာယ် များလွန်းတဲ့ စပိုင်အလုပ်မျိ ုးကို မလုပ်သင့်ဘူး လို့ သူ့စိတ်ထဲက တွေးလိုက်မိသလို နှင်းဆီနက် ပြောပြနေတာတွေကိုလည်း မှတ်သားနေရသေးတယ် ။ တချိန်ထဲမှာသူတို့ကို ဘယ်သူများ ချောင်းနားထောင်နေမလဲ..ရန်သူတဦးတယောက် အနီးအနားမှာ ရှိနေမလား ဆိုတာကလည်း ကြည့်ရသေးတယ် ။  နှင်းဆီနက် နုတ်ဆက်ပြီး ပြန်သွားတော့ သူ့ရဲ့ သွယ်လျပေမယ့် အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ငေးမောပြီး ကျန်ခဲ့တဲ့ သူ့ခေါင်းထဲမှာ အလုပ်ကိစ္စတွေပြည့်နှက်နေပြီ ။

နှင်းဆီနက် ပြောသွားတဲ့ အချက်အလက်တွေ အရ ဆိုရင် ရန်သူတွေဟာ ကြီးမားတဲ့ စစ်ဆင်မှုတခုကို ဝါရှင်တန်အေရီယာမှာ ထပ် လုပ်ကြလိမ့်ဦးမယ် ။ အေဂျင်စီကြီးရဲ့ ထိပ်ပိုင်း အဓိက ရာထူးကြီး
နေရာက ကျားဖြူကို သုတ်သင်ပစ်လိုက်နိုင်တဲ့အတွက် ရန်သူတွေ အောင်ပွဲခံပြီး သွေးကြွ ဘဝင်မြင့်နေကြတယ်လို့ သိရတယ် ။ ဒီတချီမှာလည်း အစိုးရအနေနဲ့ နာနာကျည်းကျည်း ခံစားသွားရအောင်ကို တခုခုကို လုပ်လိမ့်မယ်…သူတို့ဖက်က သူလျှိုအေးဂျင့်ဟာ အစိုးရ ခေါင်းဆောင်ပိုင်း သို့မဟုတ် မိသားစု အဖွဲ့ဝင် မိန်းမ နဲ့ ကလေးတွေရဲ့ သွားတာလာတာတွေကို စောင့်ကြည့်နေတဲ့အကြောင်း လည်း နှင်းဆီနက်က  ပြောပြတယ် ။ သူတို့က အမြဲ စောင့်ကြည့်နေကြပြီး လစ်ဟာတဲ့ လုံခြုံရေး အနေအထား ကို သူတို့ ရတာနဲ့ အဲဒီ လစ်ဟာချက်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး အလုံးအရင်းနဲ့ တိုက်ခိုက်ကြလိမ့်မယ် တဲ့ ။

နှင်းဆီနက်ရဲ့ အလှက သူ့ကို ဖမ်းစားသွားပြီ ။
ရန်သူအသိုင်းအဝိုင်းထဲ တိုးဝင် ထိုးဖေါက်ပြီး သတင်းဖွေရှာနေရတဲ့ နှင်းဆီနက် အတွက် သူ စိုးရိမ်မိတယ် ။ နှင်းဆီနက်က သူနဲ့ လူသူမရှိတဲ့ ပန်းခြံတို့ လမ်းဘေးက ကားထဲတို့မှာ တွေ့ဆုံရင် ရန်သူဖက်က သိသွားနိုင်လို့ အခုလို စားသောက်ဆိုင်မှာ ချိန်းဆိုလိုက်တာ လို့ သူ့ကို ပြောပြတယ် ။ နှင်းဆီနက် နဲ့ နောက်ထပ် ထပ် တွေ့ချင်နေသေးတဲ့သူက ထပ်တွေ့ဖို့ ပြောတော့မလို့ လုပ်နေဆဲမှာဘဲ နှင်းဆီနက်က နုတ်ဆက်ပြီး ထပြန်သွားတယ် ။

Hooters ဆိုင်ထဲက သူထွက်လာခဲ့တယ် ။ ကားဆီကို သူ လျေျာက်သွားတဲ့အချိန် သူ့နောက်ကျောနားမှာ လူရိပ်တခု မြင်လိုက်ရလို့ သူ့လက်တဖက်က ခါးကြားမှာ သားရေပျော့အိတ်နဲ့ ညှပ်ထိုးလာတဲ့ ၉မမ
ပစ္စတိုသေနတ်ဆီကို ရောက်သွားရတယ် ။

အာ . . .သံမဏိလူသား ..။
အသံမပေးဘာမပေးနဲ့ အနားကပ်လာတဲ့သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ..။ သူနဲ့ အလုပ်ပေါင်းများစွာ အတူတူ လက်တွဲ လုပ်လာခဲ့ကြတဲ့ လူ ။

သံမဏိလူသားသည် သူ့လိုဘဲ အာရှသား ဖြစ်သည် ။ အမေရိကန်ပြည်ပေါက် ဗီယက်နမ်လူမျိ ုး ဖြစ်သည် ။

အေဂျင်စီကြီးသည် အရင်လို မဟုတ်တော့ ။

စီအိုင်အေ အေးဂျင့်များသည် အရင်ခေတ်ကလို ဆံပင်အဝါရောင် မျက်လုံးအပြာ အရပ် ခြောက်ပေကျော် အဖြူကောင်တွေချည်း မဟုတ်တော့ ။ အရင်ခေတ်က အေဂျင်စီက လူတွေ ရန်သူနိုင်ငံ ရန်သူမြို့ကို တာဝန်နဲ့ သွားရင် လေယာဉ်ပေါ်က ဆင်းတာနဲ့ စီအိုင်အေ ဆိုတာ သိသာလှတာကြောင့် ချက်ချင်းလိုဘဲ ရန်သူရဲ့ ုလုပ်ကြံသတ်ဖြတ်တာကို ခံရတတ်သည် ။ ရန်သူက ဆီးကြို ရန်ပြုတတ်သည် ။ အခုခေတ်မှာတော့ အေးဂျင့်များဟာ လူမျိ ုးပေါင်းစုံ ပုံစံ အမျိ ုးမျိ ုး ဖြစ်နေပြီ ။ မိန်းမ အေးဂျင့်တွေလည်း အများကြီးဘဲ ။

နှင်းဆီနက်လို ခေါင်းမြီးခြုံနဲ့ အီရန်မလေးကို ဘယ်သူမှ အေဂျင်စီကလို့ ထင်ကြမှာ မဟုတ်ဘူးလေ ။

“ ဘယ်တုံးက ရောက်နေတာလဲ….”

“ မင်းနဲ့ နှင်းဆီနက်တို့ မရောက်ခင်ထဲက..”

“ ဘာလုပ်နေတာလဲ…”

“ မင်းနဲ့ နှင်းဆီနက် တို့ အနောက်မှာ အရိပ်များ ရှိသလားလို့ ငါသိချင်လို့…ကြည့်တာ….မရှိပါဘူး ….”

“ ဒို့ တိုင်ပင်စရာတွေ ရှိတယ်..အခန်းကို လိုက်ခဲ့ပါလား….”

“ အိုကေ .သွားတာပေါ့…”

သံမဏိလူသားသည် ကားမောင်းနေရင်း သူ့ဖက်ကို ငဲ့ကြည့်ပြီး..“ မင်း ကိုလံဘိုမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့အချိန် ကျားဖြူက တော်တော် စိတ်ပူတာကွ ..အဲဒီက ရန်သူမြေပေါ်ဆဲလ်တွေက ဒိတ်ဒိတ်ကြဲတွေ ဆိုတာ သူသိနေတယ်..ငါ့ကို မင်းကို ဆပ်ပို့ လုပ်ဖို့ အမြန် လိုက်ခိုင်းနေတာ …ငါကလည်း ဒီမှာ အလုပ်တွေ များနေတော့ မင်းဆီကို ချက်ချင်း လိုက်မသွားနိုင်ဘူးလေ..ကျားဖြူက မင်း
ကို တော်တော် သံယောဇဉ် ရှိတယ်နော် …” လို့ ပြောလိုက်တော့ ကျားဖြူကို သတိရမိရပြန်တယ် ။ အဟောင်းတွေက အသစ် ပြန်ဖြစ်ရပြန်တယ် ။

ကျားဖြူ နဲ့ သူနဲ့ အလုပ်တာဝန် အရ ဆက်ဆံတာထက် ပိုခဲ့တယ် ဆိုတာ သံမဏိလူသား သိနေတယ် ။
သူတို့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်လောက်က နိုင်ဂျီးရီးယား နိုင်ငံ လေးဂို့စ်မြို့မှာ ထိပ်တန်းလှို့ဝှက် တာဝန်တခု သွားလုပ်ကြရတယ် ။ သူတို့ ထင်ထားတာထက် ပိုကြာကြာနေနေရတယ် ။ လေးဂို့စ်မြို့လည်က တိုက်ခန်းတခန်းထဲမှာ ပုံးရှိုးကွယ်ရှိုး နေပြီး လုပ်ရမယ့် အချိန်ကို စောင့်ကြရတယ် ။ ကျားဖြူနဲ့ သူက သူတို့ အေဂျင်စီကြီးရဲ့ SAFE HOUSE တိုက်ခန်းလေးထဲမှာ လူမသိအောင် အောင်းနေတဲ့အချိန် သံမဏိလူသားက သူတို့ လိုအပ်တဲ့ ငွေတို့ လက်နက်ပစ္စည်းတို့ကို လာပို့ပို့ပေးရတဲ့ ဆက်သား တာဝန်ကို ယူခဲ့တယ် ။

SAFE HOUSE ဆိုတာက မြန်မာလို အိမ်ပုန်း လို့ဘဲ ခေါ်ရမလား ။ အရေးပေါ်အိမ် လို့ ခေါ်မလား ။ ရန်သူဖက်က မသိနိုင်အောင် အေးဂျင့်တွေ ခိုအောင်းနိုင်အောင် သုံးနိုင်အောင် ထားထားတဲ့ အေဂျင်စီက အိမ်တွေ ပေါ့ ။ တိုက်ခန်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲမှာ နှစ်ယောက် အတူတူ နေကြရတာ . .။တိုင်းပြည်က အာဖရိကတိုင်းပြည်ဆိုတော့ သူရော ကျားဖြူရောအတွက်က အဲဒီတိုင်းပြည်က မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိသာနေတယ် ။

ကျားဖြူက အဲဒီတုံးက ဘော့စ် မဟုတ်သေးဘူး ။ သူ့ထက်တော့ ရာထူးကြီးတဲ့ အေးဂျင့်ပေါ့ ။ ကျားဖြူ က ယောကျ်ားနဲ့ကွဲထားတာ ကြာပြီ ။ တယောက်ထဲ အထီးကျန်ဆန်နေပြီး အလုပ်ခွင်ထဲမှာဘဲ နစ်မြုပ်နေတဲ့ မိန်းမတယောက်ပေါ့ ။ သူကလည်း ချောချောလှလှ မိန်းမတွေကို ကြိုက်ကြိုက်သွားတတ်တဲ့လူ ။ လတ်တလောလည်း မိန်းမနဲ့ ကင်းဝေး ပြတ်လပ်နေတဲ့လူ ။

ကျားဖြူက သူ့ကိုယ်သူ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ သိပ် ဂရုစိုက်တဲ့သူ ဆိုတော့ ဆေ့ဖ်ဟောက်စ်ထဲမှာ နေနေတုံးလည်း လေ့ကျင့်ခန်းတွေ တအား လုပ်တယ် ။ Ray..မင်း ငါနဲ့အတူလည်း လုပ်ပါ ဆိုပြီးသူ့ကိုလည်း ခေါ်တယ် ။ အရမ်း လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်လွန်းလို့ ကျားဖြူရဲ့ ကိုယ်လုံးက အချိုးအဆက် အရမ်း ပြေပြစ်တယ် ။ လှတယ် ။ ကျားဖြူက လေ့ကျင့်လန်း လုပ်ရင် စွပ်ကျယ် လက်ပြတ်ပါးပါးလေးနဲ့ လုပ်တယ် ။ အတွင်းက ဘရာခံမထားဘူး ။ ချေွးစိုလာတော့ ကျားဖြူရဲ့ နို့တွေက ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း တွေ့နေရတာ သူ့စိတ်တွေ ဆူကြွ နိုးထလာရတာပေါ့ ။

သူ့အားကစား လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်ရင် ဝတ်တဲ့ ဘောင်းဘီရှည်ထဲက ဒုတ်က မြူးထလာတော့ ကျားဖြူ ခဏခဏဘဲ တွေ့တွေ့သွားတတ်တယ် ။ တခါတခါ ကျားဖြူက မာတောင်နေတဲ့ ဒုတ်ကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်တတ်တာလဲ သူသိတယ် ။ တွေ့တယ် ။

ရေချိ ုးကြတော့လဲ တခါတလေ ကျားဖြူက တံခါးကို အထဲကနေ သော့မချဘဲ စေ့ရုံလေး ပိတ်ထားတတ်တော့ ကျားဖြူရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်ကို တပိုင်းတစ နဲနဲပါးပါး သူ တွေ့မြင်ခဲ့ရတာလဲ အကြိမ်
ကြိမ်ပါဘဲ ။ ညဖက်ကျတော့ ကွန်ပြူတာနဲ့ လန်ကလေဌာနချုပ်နဲ့ ဆက်သွယ်ကြရပြီး သူတို့ လာချောင်းနေတဲ့ ဂျင်နရယ်ဘီဆိုတဲ့ စစ်ဗိုလ်ချုပ်ဟောင်း ရန်သူတော်ကြီးရဲ့ လှုပ်ရှားမှု အခြေအနေတွေကိုလည်း တင်ပြရတာတွေကို အတူတူ ပူးတွဲပြီး လုပ်ကြရတယ် ။ ကျားဖြူက ဘယ်တော့မှ ဘရာခံပြီး အဝတ်မဝတ်တော့ နို့လှလှကော့ကော့ကြီးကိုသူ နီးနီးကပ်ကပ် ရိုးတိုးရိပ်တိပ်
မြင်ရတတ်တယ် ။ တခါတလေ လူချင်း နီးကပ်လွန်းနေတော့ ထိမိတာတွေလဲ ကြုံရတယ် ။

ကျားဖြူက သူ့အထက်က ရာထူးပိုကြီးတဲ့ အေးဂျင့်တယောက်မို့ သူ လေးစားရတယ် ။ ကျားဖြူက သူ့ကို ခင်မင်ပြီး သဘောကောင်းနေတာကို သူက အခွင့်အရေး ယူဖို့ မကောင်းဘူး ဆိုပြီး သူ့စိတ်တွေကို ချု ုပ်တီးခဲ့တယ် ။

ဒါပေမယ့် အိုးချင်းထားလို့ အိုးချင်း ငြိသွားတယ် ။ ကျားဖြုနဲ့ သူ ငြိသွားတယ် ။ သူက စတာတော့ မဟုတ်ဘူး ။ တညမှာ ကျားဖြူ သူ့အခန်းကို ရောက်လာတာ ။ ကျားဖြူ အရက်ပုလင်းကိုင်ပြီး ဝင်လာတာ ။ သူက ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲပြီး စဉ်းစားနေတဲ့ အချိန် ။

“ Ray ..မင်း ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ…”

“ အလုပ်အကြောင်းပါ ကျားဖြူ…..”

ကျားဖြူက သူ့နံမည်အရင်း ရေချယ်လ် လို့ သူ့ကို ခေါ်တာထက် ကျားဖြူ  White Tiger လို့ ခေါ်တာကို ပို သဘောကျတယ် ။ သူ့လက်မှာ ပတ်ထားတဲ့ နာရီလေးကို ကျားဖြူ သေသေချာချာ ကြည့်

တယ် ။ ဒီနာရီလေးက ကျားဖြူ ဘန်ကောက်ကို အလုပ်ကိစ္စတခု နဲ့သွားပြီး ပြန်လာတော့..Ray ..မင်းအတွက် ငါ နာရီ ဝယ်လာတယ်..မင်းရဲ့ နံမည် ပါတာနဲ့ ဝယ်လာတာ ..ဆိုပြီး ပေးခဲ့တဲ့ နာရီလေး

။ သူ့နံမည်က Raymond ..နာရီနံမည်က Raymond Weil  လေ ။ အဖြူရောင် ဒိုင်ခွက်မှာ အနက်ရောင် ရောမဂဏန်း နံပါတ်တွေနဲ့ .သားရေ လက်ပတ်ကြိုးနဲ့ ။

သူလည်း ကျားဖြူပေးတာကို တန်ဖိုးထားတဲ့ အနေနဲ့ အမြဲ ပတ်ထားခဲ့တယ် ။ အစစ်လား အတုလားတော့ သူလည်း မသေချာဘူး ။ ကျားဖြူ ဘန်ကောက် လမ်းဘေးက ဝယ်လာတာ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ် ။

“ ငါပေးခဲ့တဲ့ နာရီလေး..မင်း ပတ်ထားတာ မြင်ရတော့ ငါ ဝမ်းသာတယ်…” လို့ ပြောတယ် ။ ကျားဖြူ အရက်မူးနေပြီ ထင်တာဘဲ ။

“ ရော့..သောက်လေ …”

အရက်ပုလင်းကို ထိုးပေးတယ် ။ မငြင်းချင်တာနဲ့ ယူသောက်လိုက်တယ် ။

“ ပြောပြ..အလုပ်အကြောင်း ဘာတွေ စဉ်းစားတယ် ဆိုတာ….”

“ အဘူဘက်ကာ ကို စနိုက်ပါ ရိုင်ဖယ် နဲ့ အဝေးကနေ လှမ်းထုပြီး လျော့ပစ်ဖို့က မလွယ်ဘူး..ကျားဖြူ..သူက ဘော်ဒီဂတ်တွေ အများကြီး ခြံရံပြီး သွားတာလာတာ …ဘော်ဒီဂတ်တွေက ကျည်ကာ
( ဒိုင်းလွှား )တွေဘဲ …ငါစဉ်းစားနေတာက သူ ထမင်းစားနေတဲ့့ ဟိုတယ်ထဲ ငါ ဝင်သွားပြီး အနီးကပ် ပစ်သတ်ဖို့ ….” လို့ သူစဉ်းစားမိတာကို ပြောပြလိုက်မိတယ် ။

ကျားဖြူက “ မင်းက အသေခံမလို့ပေါ့လေ..” လို့ သူ့ကို ပြန်မေးတယ် ။ ပြီးတော့..“ အဘူဘက်ကာကို ရှင်းဖို့က အရေးကြီးတယ် ဆိုပေမယ့် ငါတို့ဖက်က အေးဂျင့်ကောင်းတယောက် ဖြစ်တဲ့ မင်းနဲ့ လဲရမှာတော့ မတန်ဘူး …လုပ်ချင်းလုပ် ..ငါတို့ အပေါစား လူမိုက်တယောက် ငှားပြီး လုပ်ရင် မရဘူးလား….” လို့ ပြောတယ် ။ နောက်ပြီး “ သူ့သတင်း ထပ်လာပေးမယ့် ကပ္ပလီမ ကို စိတ်
ရှည်ရှည်နဲ့ စောင့်ကြသေးတာပေါ့ …”လို့ ထပ်ပြောတယ် ။

ကုတင်ပေါ်မှာ ဘေးချင်းတိုက် အတူတူ အိပ်ပြီး အရက်ပုလင်းကို နိ( တ် ) မော့ရင်း အလုပ်အကြောင်း ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းတွေ ပြောနေကြရင်းနဲ့ ဖျတ်ကနဲ ကျားဖြူက သူ့ပေါင်ာကားကို လက်ကလေးနဲ့ လာစမ်းလိုက်တယ် ။ သူ့ဒုတ်ကလည်း ထုံးစံအတိုင်း မာကျောထွားတောင်နေပြီ ဆိုတော့ အတောင့်လိုက်ကြီး သူ စမ်းမိသွားတယ် ။

“ မင်း ငါ့ကြောင့် အဲလို ဖြစ်တာလား….” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ မေးတယ် ။

ဘာပြန်ဖြေရမှန်း မသိလို့ ငြိမ်နေမိတော့ ကျားဖြူက သူ့လက်တဖက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ် ။ ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ကြက်သီးတွေ ထသွားရတယ် ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ နို့ကြီး တင်းနေတာဘဲ ။ နို့သီးလေးက မာတောင်တင်းနေတယ် ။ ထကြွနေတယ် ။

“ ကြိုက်လား…” လို့ မေးတယ် ။

“ ခေါင်းလည်း ငြှိမ့်ပြ..“ ကြိုက်တယ်..” လို့လဲ ပါးစပ်က ပြန်ဖြေလိုက်တော့ “ မင်း ဟာကိုလည်း ငါကြိုက်တယ် ..ငါကိုင်မယ်နော်…” လို့ ပြောလဲပြော သူ့ဒုတ်ကို ကိုင်တော့တာဘဲ ။

သူကလည်း ကျားဖြူ ဝတ်ထားတဲ့ စွပ်ကျယ်ကို မချွတ်..ကျားဖြူကလည်း သူ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချတယ် ။ တဦးရဲ့ အလိုပစ္စည်းနဲ့ တခြားတဦးရဲ့ အလိုပစ္စည်း ချင်း လဲလှယ်လိုက်ကြတယ် ။

ဘာတာစစ်စတမ်မ်လေ ။ ပြင်သစ်ပုံစံ ခြောက်ဆယ့်ကိုး ဆွဲဖြစ်သွားတယ် ။ ကျားဖြူရဲ့ ဖေါင်းကြွနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို သူ ရေရေလည်လည် စားပစ်တယ် ။ စုတ်တယ် ။ ယက်တယ် ။ ကျားဖြူကလည်း

သူ့ဒုတ်ကို ရေလည် မှုတ်ပေးတယ် ။ ပွင့်လင်းသွားကြတော့ အကြီးအကျယ် ဗျင်းကြတော့တာပေါ့ ။ အချီပေါင်း များစွာ …။

“  Ray  ”

သံမဏိလူသားက သူ့နံမည်ကို ခေါ်လိုက်လို့ သူ့အတွေးစတွေ ပြတ်တောက်သွားတယ် ။

“ ဘာလဲ Iron Man ..”

“ မင်း နှင်းဆီနက်ကို သဘောကျလား …”

“ မင်း ဘယ်လိုသိလဲ…ငါ သဘောကျတာ ….”

“ ဟားဟား…ဒီလောက် လှတဲ့ ကောင်မလေးကို မင်း သဘောမကျဘဲ ဘယ်နေလိမ့်မလဲလေ…ဟားဟား……”

“ ဘာလို့ မေးတာလဲ….”

“ မင်း သူ့နံမည်အရင်းနဲ့ သူဘယ်မှာနေသလဲ မသိချင်ဘူးလား….”

“ သိချင်တာပေါ့..မင်း သိနေလို့လား…Iron Man ”

“ ဒါပေါ့..အလကားတော့ မရဘူး…ခေါက်ဆွဲပြုတ် တိုက်ရမယ်…..ဟားဟားဟား…”

“ တိုက်မယ်..တိုက်မယ် ….”

ဒီဇင်ဘာလ ၁၇ ရက်နေ့ ။
သံမဏိလူသားက သူ့ကို Mary Land State ထဲက Silver Spring ရပ်ကွက်မှာ ရှိတဲ့တိုက်ခန်းတခန်းကို ခေါ်သွားတယ် ။
ဒီအခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ ကန့်လန့်ကာ ဆွဲကာပိတ်ထားတဲ့ ပြူတင်းပေါက်မှာ ထရိုင်ပေါ့ ဒေါက်တွေနဲ့ တပ်ဆင် ချိန်ထားတဲ့ မှန်ပြောင်းနဲ့ ဗီဒီယိုကင်မရာ တွေကို တွေ့လိုက်တာနဲ့ သံမဏိလူသားမျက်နှာချင်းဆိုင် တိုက်က အခန်းတခန်းကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ချောင်းနေတယ် ဆိုတာ သူ သဘောပေါက်လိုက်တယ် ။ ဒီလိုဘဲ သူတို့ အေဂျင်စီကြီးရော အက်ဖ်ဘီအိုင်အဖွဲ့ကရော လုပ်နေကြလေ ။
“ မင်း ဘယ်သူကို စောင့်ကြည့်နေတာလဲ ..လပြည့်မဲ ( Black Full Moon ) အဖွဲ့သား တယောက်ယောက်လား …”
သံမဏိလူသားက ပြုံးတယ် ။
“ မင်း မှန်ပြောင်းကနေ ကြည့်လိုက်လေ..မင်း သိသွားမှာပေါ့..”
အရေးထဲ ဈေးကိုင်နေတဲ့ သံမဏိလူသား ကြောင့် သိချင်ဇောနဲ့ မှန်ပြောင်းဆီကို လျှောက်သွားပြီး ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ တဖက်တိုက်ခန်းက တချို့ ပြူတင်းပေါက်တွေက ကန့်လန့်ကာ ကာထားပေမယ့် ပြူတင်းပေါက် တပေါက်ကတော့ ကန့်လန့်ကာ မရှိနေဘူး ။ မီးဖိုခန်း ဆိုတာကို သူ မြင်တာနဲ့ ချက်ချင်း သိလိုက်တယ် ။ မိန်းမတယောက် ဟင်းချက်နေတယ် ။
အာ…နှင်းဆီနက် (  Black Rose )ဘဲ ။
သံမဏိလူသား ဖက်ကို သူ လှည့်ကြည့်ပြီး…“ အိုင်ရင်းမင်း..ဒါဘာလုပ်တာလဲ…မင်းကို ဘယ်သူခိုင်းသလဲ..” လို့ မေးလိုက်မိတော့ သံမဏိလူသားက “ အေး…မင်း ထိုင်းလင်းက တောထဲမှာ သွားနေနေတဲ့အချိန်မှာ ငါ့ကို မို က ခေါ်ပြီး ဒို့ အေးဂျင့်တယောက် ဖြစ်တဲ့ နှင်းဆီနက် ( Black Rose ) ကို စောင့်ကြည့်ဖို့ ပြောတယ် ..” လို့ ပြောပြတယ် ။
သူ မှန်ပြောင်းနဲ့ နှင်းဆီနက်ကို ပြန် ကြည့်တယ် ။နက်မှောင်သန်စွမ်းတဲ့ ဆံပင်နဲ့ အသားဆွပ်ဆွပ်ဖြူတဲ့ နှင်းဆီနက် အိမ်နေရင်း ဂါဝန်ပါးပါးလေးနဲ့ ဟင်းချက်နေတယ် ။ ဂါဝန်က တိုတိုလေး ။ နှင်းဆီနက်ရဲ့ ပေါင်ရင်းအထိ မြင်နေရတယ် ။ ဖြူဆွပ် အချိ ုးကျတဲ့ နှင်းဆီနက်ရဲ့ ပေါင်တန်တွေဆီကို သူ ဇွန်းဆွဲပြီး ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ သံမဏိလူသားရဲ့ ရယ်သံသဲ့သဲ့ကို ကြားလိုက်ရတယ် ။
“ မင်း သဘောကျနေပြီလား …Ray…ကောင်မက တော်တော်လှတယ်ကွာ..ဟင်း…ငါစောင့်ချောင်းနေရင်း တခါမှာ သူ့နို့ကြီးတွေကို မြင်လိုက်ရတယ် ..လှလိုက်တာကွာ..ရက်ရက်စက်စက်ကို လှတယ်….အင်း….နှင်းဆီနက်က တကယ့်ကို ပုံပြင်ထဲမှာ ဖတ်ဖူးတဲ့ အာရေဗျ သဲကန္တာရထဲက ဘုရင့်သမီးတော် မင်းသမီးလေး  လိုပါဘဲ…”
သူ နှင်းဆီနက်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကို အနီးကပ်ဆွဲပြီး ကြည့်နေမိတယ် ။ ဂါဝန်ပါးလေးရဲ့ အောက်မှာ ဘာမှ ခံမထားတာကိုလည်း နှင်းဆီနက်ရဲ့ နို့ကြီးတွေ တုန်လှုပ်နေတာကြောင့် သိသိသာသာ တွေ့နေရတယ် ။ သူ့ဖွားဖက်တော် ငနဲသား ချက်ချင်းကိုဘဲ မာကျောထွားကြိုင်း ထောင်လာတယ် ။
“ သံမဏိလူသား …မင်း သူ့ကို ကောင်တာ လုပ်နေတာ ဘာတွေသိရသလဲ..ငါ့ကို ပြောပြခွင့် ရှိလား …”
“ မင်းက အဓိက တာဝန်ခံဘဲကွာ..မင်းကို ပြောပြနိုင်ပါတယ်..ဒါကြောင့်လည်း အခု ခေါ်လာပြတာဘဲ..မိုကိုတော့ အရေးကြီးတယ် ထင်တာတွေ ကို ငါ တိုက်ရိုက် သတင်းပို့ပို့ပေးနေတယ်ကွ…”
လိုရင်းကို မပြောသေးတဲ့ သံမဏိလူသားကြောင့် “ ဒီတော့…” လို့ စကားထောက်ပေးလိုက်တယ် ။
“ နှင်းဆီနက် က လပြည့်မဲ( Black Full Moon )တွေအတွင်းရေးတွေကို အသွင်ယူပြီး ပူးကပ်ထောက်လှမ်းနေရတဲ့ သူဆိုတော့ အကြမ်းဖက်သမား ကွန်ယက် ( တဲရိုးရစ်စ် နက်ဝပ် ) နဲ့ ပတ်သက် လုံးထွေးနေရတဲ့ သူ….ဒီတော့ နှင်းဆီနက်ဟာ ရန်သူဖက်ကိုရော ပံ့ပိုးနေတဲ့ ( Double agent ) ဟုတ်မဟုတ် ဆိုတာတော့ တော်တော့်ကို သိဖို့ ခက်တဲ့ ကိစ္စဘဲ ….Ray….”လို့ သံမဏိလူသားက ပြောတယ် ။
မှန်တယ် ။ Double agent တွေကို ဖေါ်ထုတ်ဖို့က ဘယ် လွယ်မလဲ ..။
“ Ray..သူ့ဖုန်း စကားပြောတာတွေကိုလည်း ငါ တချိန်လုံး ဖမ်းထားတယ် ….အဲရားဘစ် နဲ့ပြောဆိုတာတွေပေါ့…အင်း..ရန်သူရဲ့ ကွန်ယက်က ကြောက်စရာ ကောင်းလောက်အောင် ကျယ်ပြန့် နက်နဲတယ်ကွ….ဒို့တိုင်းပြည်ကို အနိုင်ယူဖို့က သူတို့ တော်တော့်ကို လုံ့လ စိုက်ထုတ်ထားတယ် ဆိုတာ တွေ့ရတယ်…”

ဒီဇင်ဘာလ ၁၉ရက် နေ့..။
လာဟောအသားဈေးဝါရှင်တန် ဒီစီ မြို့လည် တနေရာ
အသား ဝယ်မယ့် လူတွေ တန်းစီနေတဲ့ကြား သူ ရောက်နေတယ် ။ ရေခဲခန်းကြီးထဲက အရေခွံ နွှာပြီးသား ဆိတ်အကောင်လိုက်ကို အလုပ်သမားကောင်လေးက ထုတ်လာတယ် ။ ကြီးမားတဲ့ စဉ်းနီတုံးကြီးပေါ်ကို ဆိတ်ကို တင်လိုက်တယ် ။
“  ( ဂျူ နစ် )Junnid ..ဒီမှာ လာကူပါ…..”
ကောင်လေးက အတွင်းခန်းကို လှမ်းအော်ခေါ်တယ် ။ သူ့မျက်လုံးတွေ မှုန်မှိုင်း ကျဉ်းမြောင်းသွားတယ် ။ ( ဂျူ နစ် )Junnid…။
( ဂျ ူ နစ် )Junnid ဆိုတာ သူ ရှာနေတဲ့ကောင် ။
နှင်းဆီနက် ဆီက ရတဲ့ သတင်းနဲ့ သူ ရှာနေတာ သုံးရက် ရှိပြီ ။ ပထမ  ဂွတ်ဖဲလိုးစ် ဆိုတဲ့ ချွတ်ကတဲ့ ကလပ်မှာ အတွင်းမှာ ပုဂံဆေးတဲ့အလုပ် လုပ်နေတယ် ဆိုလို့ သူ အဲဒီကလပ်မှာ သွားချောင်းတယ် ။ မလုပ်တော့ဘူး..အလုပ် ထွက်သွားပြီ လို့ သိရတယ် ။ ဟော..ထွက်လာပြီ ။
စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်နဲ့ ရင်အုပ်ကားကား လက်မောင်းကြွက်သားကြီးတွေနဲ့ အသားဖြူ ဖြူ လူငယ်တယောက် ။ မုတ်ဆိပ် ကျင်စွယ် အမွှေးအမှင် ဘာမှ မရှိအောင် ရိပ်သင်ထားတဲ့ မေးရိုးလေးထောင့်နဲ့ မျက်လုံး စိမ်းဖန့်ဖန့်နဲ့..။ ဘောလီးဝတ် အိန္ဒိယ ရုပ်ရှင်ကားတွေထဲက ဇာတ်လိုက်တယောက်လို ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့်ကောင် ..။
ဒါ  ( ဂျ ူ နစ် )Junnid …ဘဲ….။ ကျားဖြူ နဲ့ အေဂျင်စီက ဝန်ထမ်း တွေကို တမလွန် ဘဝကို ပို့ပေးခဲ့တဲ့ ရန်သူ..လူသတ်ကောင် ….အကြမ်းဖက် စစ်သွေးကြွ….အဖျက်သမား …..။
“ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ …ဂျော်နီ…..”
“ ဆိတ်သား ခုတ်ပေးပါ..ကပ်စတန်မာတွေ များနေလို့ ငါ တယောက်ထဲ မနိုင်ဘူး…..”
“ အိုကေ..ရတယ်လေ …..”
Junnid က ကြီးမားတဲ့ ဓါးကြီးတချောင်းနဲ့ ဆိတ်ကို တဒိုင်းဒိုင်း မြည်အောင် ခုတ်ဖြတ်လိုက်တယ် ။ ဈေးဝယ်သူတွေ လိုချင်သလောက် ချိန်တွယ်ပြီး ပေးနေတယ် ။
ဒီလောက်ဆို ရပြီ . သိပြီ . မှတ်မိပြီ ။ ဒီကောင်ကို ခွေးချီသွားတောင် မှတ်မိသွားပြီ ။
တော်လောက်ပြီ . ဒိုးမယ် ။
အနားက စင်က အာဖဂန်ပေါင်မုန့် အရှည် တထုပ် နဲ့ ဂီးထောပတ်တဘူးကို ကောက်ယူပြီး ငွေသိမ်းကောင်တာကို သူ လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ မုတ်ဆိပ်ဖွားဖွားနဲ့ အဖိုးကြီးတယောက်က ငွေသိမ်း
ကောင်တာမှာ ရှိနေတယ် ။
“ ဈေးဝယ်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား ဘော့စ်..အသား မဝယ်သွားတော့ဘူးလား….”
“ မဝယ်သေးဘူး..နောက်မှ…” လို့ ပြောရင် း နှစ်ဆယ်တန် တရွက် ကို ထုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ဒီအဖိုးကြီး က ဂျ ူ နစ် ဟာ တဲရိုးရစ်စ် တယောက်ဆိုတာ မသိဘူးလား ။ သိရက်နဲ့ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာလား ဆိုတာတွေ သူ့ခေါင်းထဲမှာ စဉ်းစားနေတုံး မုတ်ဆိတ်ကြီးက ပြန်အမ်းငွေကို သူ့လက်ထဲ ပြန်ထည့်ပေးရင်း “ ကျေးူ ဇူးတင်တယ်…နောက်လဲ အားပေးပါ ..” လို့ ပြောတယ် ။
သည်ဆိုင်ရဲ့ ဖုန်းတွေကို သူတို့ ဌာနကြီးက ဖြတ်နားထောင်နေတာ ကြာပြီ ။ နှင်းဆီနက်ဆီက သတင်းမရခင်ထဲကဘဲ ။ အထိနာခဲ့တဲ့ သူတို့ဆီက ဥပဒေဘက်တော်သားတွေဟာ အခုတော့ဘယ်သူ့ကိုမှ မယုံကြည်ကြတော့ဘူး ။
၂၀၀၁ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ ၁၁ရက်နေ့မှာ အထိနာပြီးကထဲက သူတို့ လည်း ရန်သူတွေရဲ့ ကွန်ယက်တွေ ဆဲလ်တွေကို နေ့ညမပြတ် စောင့်ကြည့်နေခဲ့ကြတယ် ။ နေ့စဉ်လိုဘဲ ရန်သူ့ ဘက်တော်သားတွေကို ဖေါ်ထုတ် ဖမ်းဆီးခဲ့တယ် ။ အကြမ်းဖက်သမားတွေရဲ့ နောက်ကွယ်က ထောက်ပံ့နေသူတွေ အားပေးနေသူတွေလို့ ယူဆရတဲ့ လူတွေကိုလည်း လူဝင်မှူကြီးကြပ်ရေး ဌာနကလည်း လူမသိသူမသိ ပြည်နှင်ခဲ့တာတွေ အများကြီးဘဲ ။
ဒီမိုကရေစီ ဖခင်နိုင်ငံကြီး ဆိုတော့လည်း ပေါ်တင်ကြီး လုပ်လို့ မရောင်းဘူးလေ ။
ဆိုင်ထဲက ထွက်လာတော့ သူ့ကို ကားထဲက ထိုင်စောင့်နေတဲ့ သံမဏိလူသားကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
ကားထဲကို ဝင်လိုက်တော့ သံမဏိလူသားက “ လိုချင်တဲ့ ပစ္စည်း ရခဲ့လား…” လို့ မေးတယ် ။ သူက “ အင်း..တွေ့ထားတယ်..မကြာခင် ဝယ်မယ် ..” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။
သံမဏိလူသားက ကားစက်ကို နှိုးလိုက်ပြီး “ ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ..” လို့ မေးတယ် ။
သူက “ ငါးဈေး ..” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ သံမဏိလူသားက “ ကျားဖြူ ကို သတိရလွမ်းလို့ သွားမလို့လား..” လို့ သူ့ကို မေးလိုက်တယ် ။
ကျားဖြူနဲ့သူ ဒီ DC Fish Market ငါးဈေးကနေ ဂဏန်းအရှင်တွေ သွားသွားဝယ်ပြီး ကျားဖြူရဲ့ ခြံမှာ အပျော်သွားချက်စားပြုတ်စားကြတာကို သံမဏိလူသားက မှတ်မိပြီး မေးတယ် ဆိုတာ သူသိပါတယ် ။
“ မဟုတ်ဘူး….Junnid ရဲ့ အပေါင်းအဖေါ်တယောက် အဲဒီငါးဈေးမှာ ရှိနိုင်တယ် လို့ နှင်းဆီနက်က ပြောခဲ့လို့ ..မသေချာပေမယ့် ရှိလိုရှိငြား သွားကြည့်လိုက်မလို့..” လို့ သူပြောလိုက်တယ် ။
“ အိုကေ….”လို့ သံမဏိလူသားက ပြောရင်း ကားကို ငါးဈေးဆီကို ဦးတည်လိုက်တယ် ။
ငါးဈေးရောက်တော့ သံမဏိလူသားက ကားထဲမှာ ထိုင်စောင့်ပြီး သူတယောက်ထဲ ငါးဈေးတန်းဆီကို လျှောက်သွားလိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးတွေက Junnidရဲ့ ရောင်းရင်း အိုကူဘူ ( OKUBU ) ကို ရှာဖွေနေတယ် ။ ဂဏန်းတွေ ဝယ်ရင်း တဆိုင်ပြီး တဆိုင် လိုက်ကြည့်တော့ မကြာခင်ဘဲ အိုကူဘူကို သူတွေ့ရတယ် ။
အိုကူဘူက သူ့ဗလကိုသူ အားကိုးပြီး ထောင်ထောင် ထောင်ထောင် လုပ်တတ်တဲ့လူစားမျိုးမှန်း မြင်တာနဲ့ သူသိလိုက်တယ် ။ လက်မောင်းတိုကြပ်ကြပ် စပို့ရှပ်ကို ဝတ်ထားတဲ့ ရင်အုပ်ကားကား နဲ့ အိုကူဘူက ကျားဖြူတို့ကို ရက်ရက်စက်စက် ပစ်ခတ်တိုက်ခိုက် သတ်ဖြတ်ခဲ့တဲ့ အုပ်စုဝင် …။
တချက်တွေ့ပြီးတာနဲ့ သူ အိုကူဘူ ဖက်ကို မကြည့်တော့ ။
နှင်းဆီနက် ပေးတဲ့ သတင်းနဲ့ ဓါတ်ပုံတွေထဲမှာ အိုကူဘူ နဲ့ JUNNID တို့ဓါတ်ပုံတွေကို ရပြီးသား ။
အိုကူဘူက JUNNID တို့ တိုင်းးပြည်က မဟုတ်ဘူး ။ သူက အာဖရိက  နိုင်ဂျီးရီးယားက ။ အကြမ်းဖက်သမား အချင်းချင်း စည်းရုံးကြတာ ။ နိုင်ငံခြား စစ်သွေးကြွ အချင်းချင်း ညီညွတ်ကြတာ ။
ကားထဲ ပြန်ရောက်တော့ သံမဏိလူသားက ဘယ်လိုလဲ ဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ့ သူ့ကို ကြည့်လိုက်သည် ။ သူက “ တွေ့ခဲ့တယ် ..ဒီညဘဲ ဆွဲစိလိုက်ကြစို့..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ကျွတ်ကျွတ်အိတ်နဲ့
ထည့်ပေးလိုက်တဲ့ ဂဏန်းအရှင်တွေက လှုပ်ရွနေကြတယ် ။ အင်း..ကျားဖြူနဲ့ ဂဏန်းစားခဲ့တာတွေက စိတ်အာရုံမှာထင်ဟတ် သတိရလာတယ် ။
ကျားဖြူရဲ့ ခြံက မေရီလင်းပြည်နယ် အရှေ့ဖက်ခြမ်း ပင်လယ်စပ် နားမှာ ရှိတယ် ။ ဂဏန်းလဲ စားရင်း တခြားဟာလည်း စားရင်း ဒီခြံမှာ ခဏခဏ ပျော်ကြတယ် ။
ကျားဖြူက သူ့ခြံထဲမှာ သေနတ်ပစ်ကွင်း လေး တခု လုပ်ထားတယ် ။ ကျားဖြူနဲ့ သူနဲ့ အမြဲ သေနတ်ပစ် လေ့ကျင့်ကြတယ် ။ ဘယ်သူပိုဖြောင့်သလဲ လို့ သံမဏိလူသားက သိချင်တယ် ။ သူနဲ့
ကျားဖြူလက်ရည် အတူတူပါဘဲ ။
ကျားဖြူကို သုတ်သင်ခဲ့တဲ့ ရန်သူတွေကို ခြေရာခံမိပြီ ။
မနက်လင်းအားကြီး ၂နာရီခွဲ ။
သံမဏိလူသားက CAT ( Counter Attack Team ) SWAT အဖွဲ့နဲ့ JUNNID   နေတဲ့ တိုက်ခန်းကို ၀ိုင်းထားလိုက်ကြပြီး သံမဏိလူသားက သူ့တိုက်ခန်းတံခါးကို ထုပြီး..ဒို့ရဲတွေဘဲ ..မေးမြန်းစရာ ရှိလို့ တံခါးဖွင့်..” လို့ အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ အော်ပြောလိုက်တယ် ။ SWAT အဖွဲ့သား စနိုက်ပါ နှစ်ယောက်က ဂျ ူ နစ်နေတဲ့ တိုက်ခန်းကို မြင်ရတဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က တိုက် ခေါင်မိုးပေါ်ကနေ မှန်ပြောင်းတပ် အားပြင်းတဲ့ ရိုင်ဖယ်ပြောင်းရှည်တွေနဲ့ ပစ်ကွင်းကို ရှာဖွေနေကြပြီ ။
သူကတော့ JUNNID  နေတဲ့ တိုက်ရဲ့ အပေါ်ဆုံး ခေါင်မိုးပေါ်မှာ ရှိနေတယ် ။ ခဏလဲကြာရော ခေါင်မိုးပေါ်ကို တက်တဲ့ လှေခါးလေးအတိုင်း တဒုံးဒုံးနဲ့ ကမူးရှူးတိုး လူတယောက် ပြေးတက်လာလို့ တံခါးအကွယ်က သူ စောင့်နေလိုက်သည် ။
တက်လာတာက Junnid …။ Junnid လက်ထဲမှာ ဒင်မပါတဲ့ ပြောင်းတို အေကေ၄ရမောင်းပြန်ကိုင်ထားတယ် ။ ဒီငတိ ခေါင်မိုးပေါ်ကို ခြေချတာနဲ့သူခုန်ထွက်လိုက်ပြီး အမ်ဖိုးသေနတ်ဒင်နဲ့ မျက်ခွက်ကို ထုချလိုက်တယ် ။
“ ဂျောင်း …”
“ အားးးး”
တချက်ထဲနဲ့ Junnid နလံမထူနိုင်တော့ဘူး ။  သေနတ်တခြား လူတခြား ကို့ရို့ကားရား..။ ပြန်ထလာခဲ့ရင် ထပ် ထုဖို့ ထောင်းဖို့ သူ အဆင်သင့်ဘဲ ။
သံမဏိလူသား ရောက်လာပြီး မျက်နှာမှာ သွေးလူးနေတဲ့ Junnidရဲ့ နံကြားကို စစ်ဖိနပ်နဲ့ ကြုံးကြုံးကန်ထည့်နေတယ် ။
“ ကျားဖြူအတွက်…” လို့ တီးတိုးရေရွတ်လိုက်တာကို ကြားလိုက်မိသလိုဘဲ ။ “ တော်တော့..သံမဏိလူသား ..” လို့ သူ မတားမိဘူး ။ ဘာလို့လဲ ။ ကျားဖြူကို သတ်တဲ့ ကောင်မို့လား .။
SWAT  ဆွပ်တွေက Junnid ကို လက်ထိပ်နောက်ပြန်ခတ်ပြီး တံဆိပ်အမှတ်အသား မပါတဲ့ အလုံပိတ် ဗင်ကားထဲ
ထည့်ခေါ်သွားချိန်မှာ သူတို့ အိုကူဘူနေတဲ့ အိမ်ကို ဦးတည်လိုက်ကြတယ် ။
သူတို့လူတွေက အစောကြီးထဲက ၀ိုင်းထားပြီးနေသလို အိုကူဘူရဲ့ အိမ်ကို မှန်ပြောင်းတွေနဲ့ စောင့်ကြည့်နေကြတယ် ။ သူ့ဖုန်းကိုလဲ
ကြားဖြတ်နားထောင်ထားကြတယ် ။ သူတို့ ကားကို အိုကူဘူရဲ့ အိမ်ဆီကို မောင်းနေတဲ့အချိန် ရောက်နှင့်နေတဲ့သူတို့လူတွေက စက်နဲ့ သတင်းပို့တယ် ။ အိုကူဘူ သူ့အိမ်ထဲမှာ ရှိနေတယ် တဲ့ ။
အိမ်ချင်းကပ်ထားတဲ့ Town House ရပ်ကွက်လေး ။
သူတို့ ရောက်သွားပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း အိမ်ကိုဝိုင်း သံမဏိလူသားက အိုကူဘူရဲ့ အရှေ့တံခါးကို ထုပြီး တံခါးဖွင့်ပေးဖို့ အော်ပြောလိုက်တဲ့အချိန် သူနဲ့ ဆွပ်အဖွဲ့က သေနတ်တွေ အသင့် ချိန်ရွယ်ပြီး အဆင်သင့် ရှိနေတယ် ။
အထဲက ဘာသံမှ မကြားရဘူး ။ အိုကူဘူ အကြံအိုက်နေပြီ ထင်တယ် ။
သံမဏိလူသားက ထပ်ထု ထပ်အော်တယ် ။
“ အိုကူဘူ..တံခါးဖွင့်….ခုခံဖို့ မကြိုးစားနဲ့..လက်နက်ချ အဖမ်းခံ …”
ဘောင်း..ဘရောင်း…ထုံးထုံး …..။
အိုကူဘူက အိမ်ထဲကနေ သေနတ်တွေနဲ့ ဒလစပ် ပစ်ခတ်ပြီ ။ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညအချိန်ကြီး သေနတ်သံတွေ ဆူညံသွားပြီ ။
သူတို့အဖွဲ့ နေရာ ယူထားကြပေမယ့် ပြန်လှန် မပစ်ခတ်သေး ။ အကြမ်းဖက်သမားက ဘယ်သူ ထိထိ ဂရုစိုက်တာ မဟုတ်ဘူး ။ ထိချင်ရာထိ စွတ် ပစ်တာ ။ သူတို့ကတော့ လူထုကို ထိမှန်မှာ သတိထားရတယ် ။
အိမ်အနောက်ဖက်ခြမ်းက ၀ိုင်းထားတဲ့ ဆွပ်အဖွဲ့က အိမ်နားကို တိုးကပ်သွားကြတယ် ။ အထဲက ဒလကြမ်  ပစ်ခတ်လို့ သူတို့ ဆက် မတိုးနိုင်သေးဘူး လို့ စက်နဲ့ သတင်းပို့တယ် ။ သံမဏိလူသားနဲ့ သူ တိုင်ပင်ပြီး မျက်ရည်ယိုဗုံး နှစ်လုံး အိမ်ထဲကို ပစ်သွင်းလိုက်တယ် ။ အရှေ့ကရော အနောက်ကရော..။ ဆွပ်တွေက ပြေးဝင်ဖို့ အဆင်သင့်ဘဲ ။သူတို့အားလုံးလည်း ဓါတ်ငွေ့့ကာ မျက်နှာဖုံးတွေ စွပ်လိုက်ကြတယ် ။ မီးခိုးလုံးတွေကြားကနေ ပစ်ရင်း ပြေးထွက်လာတဲ့ အိုကူဘူတို့ဟာ တကယ့်အသေခံတွေပါလား ဆိုတာ သူတို့ တွေ့လိုက်ကြရတယ် ။ သူတို့က အဆင်သင့် ချိန်ထားကြတာ ဆိုတော့ တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ ပစ်ခတ်လိုက်ကြတာပေါ ။ အိုကူဘူကို အရှင်ဖမ်းဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် မလွယ်ခဲ့ဘူး။

မနက်လင်းသွားတော့ အေဂျင်စီကြီးရဲ့ စစ်ကြောရေးအခန်းမှာ သူ Junnid ကို စစ်မေးတယ် ။ Junnidက သူ့မျက်နှာကို သေနတ်ဒင်နဲ့ ထုတာ သူမှန်း မသိဘူး ။ ညအမှောင်မှာ တိုက်ခေါင်မိုးပေါ်မှာလေ ။
Junnid ကို သူက သူတို့ အဖွဲ့ဝင်တွေ ဘယ်သူလဲ..ဘယ်မှာလဲ..ခေါင်းဆောင် ဘယ်သူလဲ ဘယ်မှာလဲ အထပ်ထပ် မေးတယ် ။  Junnid က တော်တော် ခေါင်းမာတယ် ။ မဖြေဘူး ။
“ ငါ့ကို ကျူးဘားက ဂွတာနာမိုဘေး ကို ပို့မှာ မဟုတ်လား..ပို့လိုက်ကွာ..ကြာတယ်..မင်းတို့ မေးတာတွေကို ငါ ဖြေလိမ့်မယ်လို့ ထင်မနေနဲ့ ..မင်းတို့ကို ငါ အခွင့်သာတာနဲ့ ပြန်သတ်မှာဘဲ ..ငါ့အကျဉ်းသားအခွင့်အရေးတွေ ဘာလဲ ဆိုတာလည်း ငါသိတယ် ….”
သူ ဝတ်ထားတဲ့ စပို့ရှပ်ကို သူချွတ်လိုက်တယ် ။  Junnid က သူ့ကို နားမလည်သလို ကြည့်နေတယ် ။
“ မင်းကို ဘယ်ကိုမှ မပို့ဘူး….မင်း ဒီအခန်းထဲမှာဘဲ ဘဝဆုံးမှာကွ…..မင်း ငါ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တွေကို ရက်ရက်စက်စက် သတ်ပစ်လိုက်တာကို ငါ လက်ပိုက်ကြည့်မနေနိုင်ဘူး …”
“ ဟေ့ကောင်…..မင်းတို့ကောင်တွေ ငါ့ ညီအကိုတော်တွေကို အမြင့်ကြီးကနေ ဗုံးတွေ ကြဲပြီး သတ်ဖြတ်ပစ်ခဲ့တာကိုတော့ မင်းက ထည့်မပြောဘူးလား…အမေကျော်ဒွေးတော်လွမ်းတဲ့ အဖြူဖင်ကိုနမ်းတဲ့ အာရှခွေး….”
သူ ဆဲရေးတိုင်းထွာနေတဲ့ Junnid အနားကို တိုးကပ်သွားပါတယ် ။ Junnid က သူ့ကို အသေဆော်တော့မယ်လို့ ထင်သွားပြီး သူ့ဘာသာစကားနဲ့ ရဲရဲတောက်စကားလုံးတွေ ကြွေးကြော်နေပါတယ်။တကယ်တော့ ဒီငတိကို ရက်ရက်စက်စက် ညှင်းပန်းပစ်ချင်တာပါ ။ သို့ပေမယ့် သူ့အသားကို သူ့ကိုယ်ခန္ဓာကို နာကျင်စေတာထက် သူစိတ်ဓါတ်ကျလာပြီး အဖြစ်မှန်တွေကို ဖွင့်ဟလာအောင် စိတ်ကိုဘဲ ဒုက္ခပေးဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပါ ။
“ ဟေ့ကောင်..မင်းကို ငါ လက်ဖျားနဲ့တောင် မထိဘူး …ဒါပေမယ့် မင်း အသဲကို တဆတ်ဆတ် နာကျင်ခံစားရမယ့် နည်းလမ်းတွေ ငါတို့မှာ တပုံကြီး ရှိတယ် ….မင်း လေမာချင်သလောက်မာစမ်းကွာ..မင်တို့ ကွန်ယက်ကို ငါ ဖြိုမယ်..အကုန်လုံးကို မရမက လိုက်မယ် …” လို့ ဒေါသတကြီးနဲ့ သူ့ကို အော်မိတယ် ။
Junnid က “ ဘာတွေ လာရွှီးနေတာလဲ..ငါ မယုံဘူး….ထွတ်ထွတ်ထွတ် ..” လို့ ပြန်ပြောရင်း တံတွေးနဲ့ ဆက်တိုက် ထွေးနေတယ် ။
“ မင်းကို နမူနာဘဲ နဲနဲပြမယ်..မင်း ကြည့်ရဲရင် ကြည့်…..”
အဝေးထိန်း ရီမုတ်ခလုပ်နဲ့ နံရံက တီဗီကို ဖွင့်လိုက်တယ် ။
“ အဲ့မှာ သေသေချာချာ ကြည့်…..ဆဲတလိုက်ကနေ ရိုက်ထားတာ….ကရာချိမှာ ရှိနေတဲ့ မင်းညီမအငယ်ဆုံး ….”
“ ဟား…..”
Junnid သူ့မျက်နှာကို တီဗီကနေ လွှဲပစ်လိုက်တယ် ။ သူ့ညီမလေး ကိုယ်တုံးလုံး ရေချိ ုးနေတာတွေကို ရိုက်ထားတာ …..ဖြစ်နေလို့ ။
“ တွေ့လား ခွေးသား….ငါတို့က မလုပ်ချင်လို့ ကြည့်နေတာ..မင်းအဖေနဲ့ အမေ လိုးတာလည်း ကြည့်ချင်ရင် ပြနိုင်တယ်  ….”
“ တော်..တော် ….မင်းတို့ အရမ်း မိုက်ရိုင်းတယ်….ပက်စက်တယ်..ယုတ်မာတယ်……”
“ ဟားဟားဟား….သူခိုးကဘဲ လူလူ ဟစ်နေရသေးတယ် …..မင်းတို့လောက် ရက်ရက်စက်စက် လူတွေကို သတ်တာ……ငါတို့ဖက်က စစ်သမီးတွေကို မိရင် မင်းတို့ စောက်ပတ်တင်မက ဖင်ရော ပါးစပ်ရော ၀ိုင်းလိုးကြတာ ငါတို့ သိနေကြားနေရတယ် ..တူဖြစ်ရင် နှံ ပေဖြစ်ရင် ခံပေါ့ကွာ …..”
Junnid  ကို တိုက်ပိတ်ထားလိုက်ဖို့ သူ စဉ်းစားနေတယ် ။ တိုက်ပိတ်တယ် ဆိုတာ အခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ အမှောင်ချပြီး လှောင်ထားလိုက်တာကို ပြောတာပါ ။
ဒီဇင်ဘာလ ၂၀ ရက်နေ့  ။
မြို့နယ် အုပ်ချုပ်ရေးရုံးမှာ ခရစ်စမတ် ပါတီပွဲ ကျင်းပနေတယ် ။ဒီမြို့နယ်က တရားသူကြီးတွေ အစိုးရဆွဲချရှေ့နေတွေ ..ရဲတွေ ..ရုံးဝန်ထမ်းတွေ အများကြီး စားသောက်ကြ ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ စကားတွေ ပြောနေကြတယ် ။ အရက်ဘီယာ ၀ိုင်ပုလင်းတွေက တပုံကြီး ။အမေရိကန် အစားအစာတွေရော..ဂျပန်စာ ဆူရှီတွေရော တရုတ်အစားအစာတွေရော စုံနေတယ် ။
ဒီရုံးက မလစ်ဆာ ဖိတ်လို့ သံမဏိလူသား လာစားလာသောက်နေတယ် ။ Ray ကိုတော့ သူ ခေါ်ပေမယ့် Junnid ဆိုတဲ့ ခေါင်းမာတဲ့ စစ်သွေးကြွကို တနေ့လုံး တညလုံး သူစစ်မေးနေခဲ့ပေမယ့် အဖြေမထွက်လို့ စစ်ကြောရေးအခန်းမှာဘဲ သူ ကျန်ခဲ့တယ် ။
မလစ်ဆာက သံမဏိလူသားလိုဘဲ ဗီယက်နမ် အမျိ ုးသမီး ။ သူ့ကို ရေလာမြောင်းပေး အထာခင်းနေတဲ့ မိန်းမ ။ သူကလည်း သဘောကျတယ် ။ မကြာခင်တော့ ညိကြတော့မှာပါ ။
ပါတီပွဲက ညနေစောင်းလာလေ အရှိန်ကောင်းလာလေဘဲ ။ ဂျူတီ ထွက်လာတဲ့ ရဲသားတွေလည်း ပါတီခန်းမထဲကို ရောက်လာကြပြီး ဘီယာပုလင်းတွေ ဖေါက်သောက်နေကြတာ တွေ့ရတယ် ။မလစ်ဆာက သူ့အတွက် စားစရာတွေ လာပေးတယ် ။သူက “ မလစ်ဆာရယ်..ငါ့ဖါသာ ထယူမှာပေါ့….ဒုက္ခရှာလို့…” လို့ ပြောလိုက်ရင်း မလစ်ဆာလက်ထဲက စက္ကူ တခါသုံး ပုဂံကို လှမ်း ယူလိုက်တဲ့အချိန် ပါတီပွဲ ကျင်းပနေတဲ့ ခန်မး အဝမှာ အနက်ရောင်မျက်နှာဖုံးစွပ်နဲ့  ယူနီဖေါင်းဝတ် တွေ ကို ဖျတ်ကနဲ တွေ့လိုက်တယ် ။“ ဟင်..ဘာတွေလဲ…”သူတို့ လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားတဲ့ မဂ္ဂဇင်း အကောက်ကြီးတွေနဲ့ အေကေ၄ရမောင်းပြန်သေနတ်တွေကို တွေ့လိုက်တော့ သူ့ခါးက သေနတ်ဆီကို လက်ရောက်သွားတယ် ။
“ ရန်သူ …..”
သီချင်းသံတွေနဲ့ ပျော်ရွှင်အော်ဟစ် စကားပြော ကခုန်နေကြတဲ့ လူတွေက သူ့အော်သံကို မကြားကြဘူး ။ သူ့သေနတ်ကို ဒီရန်သူတွေဆီကို ထိုးချိန်ထားပေမယ့် ပစ်ကွင်းက မကောင်းဘူး ။လူမလွတ်ဘူး ။ ကျည်လမ်းကြောင်း မရှင်းဘူး ။ ဒီအချိန်မှာ အနက်ရောင် မျက်နှာဖုံးစွပ်နဲ့ အနက်ရောင် ကွန်မန်ဒိုဝတ်စုံတွေ ဝတ်ထားတဲ့ ရန်သူတွေက စပြီး ပါတီပွဲထဲက လူတွေကို ပစ်ခတ်ပြီ ။ မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်သံတွေ ဆူညံသွားတယ် ။ သောက်စားနေတဲ့ ရဲသားတွေလည်း သေနတ်ထုတ်ချိန်တောင် မရလိုက်ဘဲ အတုံးအရုန်း လဲကျကုန်တယ် ။ အော်သံတွေ ဆူညံသွားတယ် ။ မောင်းပြန်ပစ်ခတ်နေလို့ လူတွေ ထွေးကနဲ ထွေးကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လဲကုန်တယ် ။ ရန်သူတွေကိ်ု သံမဏိလူသား ပစ်ခတ်နေတဲ့အချိန် သူ့ဘေးက မလစ်ဆာကို ကြည့်လိုက်တော့ သွေးအိုင်ထဲမှာ လဲနေပြီ ။ “ မလစ်ဆာ ….”သူ မလစ်ဆာကို ပွေ့လိုက်တဲ့အချိန် သူ့ကို အေကေနဲ့ ထိုးချိန်နေတဲ့ ရန်သူ အနက်ရောင်ကောင်ကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူနောက်ကျသွားပြီ ။ အတွဲလိုက် ပစ်ခတ်လိုက်တဲ့ ကေအေ ၄၅ ရဲ့ ရ.၆၂ကျည်ဆံတောင့်တွေက သူ့ကိုယ် အန့ှံအပြားကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် မိတ်ဆက်လိုက်ပြီ ။
“ အားးးးးးး….”
*****************************************************************************

ကျားဖြူကို သတ်ခဲ့တဲ့ Junnid ကို သူ့စိတ်ထဲက ဘယ်လောက် မုန်းတီး နေသလဲ ဆိုတာ ဘယ်သူ့မှ သိမှာ မဟုတ်ဘူး ။
ဒါပေမယ့် စိတ်ကို ထိန်းပြီး စစ်မေးတယ် ။ Junnidက အရမ်း စိတ်ပြင်းတယ် ။ ခေါင်းမာတယ် ။ ဘာမှ မဖြေဘူး ။
Junnid ဆီက ဘာမှ အဖြေမရလို့ သူ့စိတ်တွေ တိုနေတယ် ။
တောက်…အချိ်န် ကုန်တာဘဲ အဖတ်တင်တယ် ။ သံမဏိလူသားက ခရစ်စမတ်ပါတီပွဲ ကို သွားလိုက်တယ် ။ သူက ခေါ်သေးတယ် ။ လူက စစ်ကြောရေးအခန်းမှာ စုတ်ပြတ်သတ်နေတာ ဘယ်လို လိုက်ချင်မှာလဲ…။
Junnid ..ရှိနေတဲ့ အချုပ်ခန်းထဲကို သူ ဝင်တဲ့အခါ ထုံးစံစည်းမျဉ်းအတိုင်း သူ ဘာမှ အထဲကို ယူသွားလို့ မရဘူး . ။ ဆဲလ်ဖုန်း ..သေနတ်..အးလုံး အပြင်က အချု ုပ်ခန်း အစောင့်ကျသူဆီမှာ ထားခဲ့ရတယ် ။ ဒီအစောင့်ကျသူက သူ့ကို လာခေါ်တယ် ။ ဖုန်းလာတယ်လို့ ပြောတယ် ။ သူ ဖုန်းကို ယူနားထောင်လိုက်တော့ သူ့ဌာနချ ုပ်က တာဝန်ခံ အရာရှိ ဟင်နရီ ဖြစ်နေတယ် ။ ဟင်နရီ့အသံတွေ တုန်ခါနေတယ် ။
“ ဘာဖြစ်သလဲ ဟင်နရီ….”
“ Ray..အခုလေးတင်ဘဲ မင်းရဲ့ ပါတနာ သံမဏိလူသား သေသွားပြီ……အားလုံး စုစုပေါင်း လူ၃ဝကျော် သေသွားတယ်…အကြမ်းဖက်အုပ်စု ဝင်ပစ်သွားတယ် ….”
သူ့နားကို သူ မယုံနိုင် ။ သံမဏိလူသား သေပြီ….တဲ့ ။
“ ရန်သူအုပ်စုရဲ့ ကားကို လမ်းတွေ ပိတ်ဆို့ပြီး ရှာနေတယ် ..Ray..မင်းလည်း အမြန် လိုက်သွားပါ….ရန်သူအူပ်စုရဲ့ ကားက အနက်ရောင် လင်းကရူဆာ ..ဦးတည်နေတာက  New York ဟိုင်းဝေး95 ပေါ်မှာ..သူတို့ ဘယ်ရောက်နေတယ် ဆိုတာကို ဒို့  သိသွားပြီဆိုတော့ အခု သူတို့ဟိုင်းဝေးလမ်းမကြီးကနေ ပြန်ထွက်ဖို့ လုပ်နေကြတယ် …”
“ အိုကေ ဟင်နရီ..ငါ လိုက်သွားပြီ…အခုဘဲ…”
ချက်ချင်းဘဲ သေနတ်တွေဆွဲ..ကားပေါ်တက်ပြီး ထွက်ခဲ့တယ် ။
စိတ်ထဲမှာ မယုံနိုင်ဘူး ။
သံမဏိလူသား သေပြီ တဲ့ ။
ရန်သူရဲ့ တိုက်ခိုက်မှုတွေက တော်တော် စိပ်နေပြီ ။ ကျားဖြူ သေပြီး မကြာခင် သံမဏိလူသားပါ ရန်သူ့တိုက်ခိုက်တာကို ခံရပြီး ကျဆုံးသွားရပြန်ပြီ ။

အကြမ်းဖက်သမားတွေ ရဲ့ ကား ပုံစံ..အမျိုးအစား အရောင်ကို ရဲရဟတ်ယာဉ်တွေက စက်နဲ့ ပြောနေသံတွေကို သူ့ကားက စက်ကနေ ကြားနေရတယ် ။ သံမဏိလူသား ကျဆုံးရတာ သူ့အတွက်ရော အေဂျင်စီကြီးအတွက်ရော ကြီးမားတဲ့ ဆုံးရှုံးမှုကြီး ဆိုတာ တွေးမိနေတယ် ။
အကြမ်းဖက်ဝါဒ ကျဆုံးဖို့ တိုက်ပွဲဝင်နေရင်း သူ့ရောင်းရင်းကြီးတော့ ကျဆုံးသွားပြီ ။ဌာနချုပ်က ဟင်နရီက “ တတ်နိုင်ရင် ရန်သူတွေထဲက တယောက်ယောက်ကို အရှင်ဖမ်းဖို့ ” စက်နဲ့သူ့ကို အကြောင်းကြားတယ် ။ တကယ်တော့ အသေခံ မောင်းပြန် ခြေမှုန်းရေး လက်နက်တွေ ကိုင်စွဲထားတဲ့ ရန်သူတွေကို အရှင်ဖမ်းမိဖို့ ဆိုတာက အင်မတန်မှ ခက်ခဲမယ် ။ အသေခံရဲသူတွေမို့ သူတို့ဟာ ချောင်ပိတ်မိခဲ့ရင် သူတို့ဖါ သူတို့ လက်စတုံးပစ်လိုက်ကြမှာ သေချာသလောက်ဘဲ ။
ကားကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဟိုင်းဝေးလမ်းဆီကို ဦးတည်လိုက်တယ် ။ ရဲကားတချိ ု့လည်း ခေါင်မိုးမှာ မီးနီတဖျတ်ဖျတ်နဲ့ တဝေါ့ဝါ့ ဥသြဆွဲပြီး ဟိုင်းဝေး လမ်းမကြီး ၉၅ ဆီကို ဦးတည်နေကြတာကို တွေ့ရတယ်။ရန်သူကားကို ရဲတွေ ၀ိုင်းထားနေလောက်ပြီ ။
ဟိုင်းဝေးလမ်းမကြီးပေါ်ကနေ သူတို့ ပြန်မထွက်ခင် အရှေ့ကနေ ရဲကားတွေက ပိတ်ဆီးကာထားလိုက်သလို အနောက်ကလည်း ရဲကားတွေက ထပ်ချပ်လိုက်နေတာမို့ ပြေးပေါက် ထွက်ပေါက် မရှိဘဲ ပိတ်မိနေပြီ  ။ သူရောက်သွားတော့ တိုက်ပွဲ အပြင်းအထန် ဖြစ်နေတာနဲ့ ကြုံတယ် ။
ကောင်းကင်မှာလည်း ရဲဟယ်လီကော့ပတာ နှစ်စီး ရှိနေတယ် ။
သေနတ်သံတွေက တဖြောင်းဖြောင်း တဒိန်းဒိန်း ဆူညံနေတယ် ။မြို့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ တိုက်ပွဲကြီးတခု ဖြစ်နေတာ..။
၀ိုင်းမိထားတဲ့ ရဲတွေကလည်း လက်နက်မျိ ုးစုံနဲ့ ရန်သူကားကို ပစ်ခတ်နေကြတယ် ။ ရန်သူကလည်း ကားအနောက်ခန်းကနေ မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်တွေနဲ့ ဒလစပ် ပစ်ခတ်နေကြတယ် ။
သူရောက်သွားတဲ့အချိန် အထူးတိုက်ခိုက်ရေးအဖွဲ့ SWAT သံချပ်ကာ ကားကြီးနှစ်စီး က ကန့်လန့်ဖြတ် ပိတ်ကာထားပေးတယ် ။ ကျည်ဆံတွေက သံချပ်ကာကားတွေကို တထောင်ထောင် လာရောက် ထိမှန်နေတယ် ။
ရဲဘက်က စနိုက်ပါ မှန်ပြောင်းတပ် ရိုင်ဖယ် သေနတ်သမားတွေကလည်း ရန်သူအဖွဲ့ကို တယောက်ပြီးတယောက် ဇီဝိန်ချေွပစ်နေတယ် ။ ရန်သူတွေ ဖက်က ပစ်အား လျော့ကျလာတာ တွေ့ရတယ် ။ ရန်သူဖက်က ကျည် ခြေထောက်ကို ထိသွားတဲ့ ရဲတယောက်ကို ဆေးရုံကို အမြန်ပို့ဖို့ ဆွဲပြေးသွားကြတာကို တွေ့နေရတယ် ။
တာဝန်ခံ ရဲမှူးက သံချပ်ကာ ကားတစီးကို ရန်သူတွေ ရှိရာကို တဖြေးဖြေးချင်း တိုးကပ်သွားစေတယ် ။ သံချပ်ကာကား အနောက်ကနေ အကာအကွယ်ယူပြီး သူတို့အုပ်စုတွေ လိုက်ပါသွားတယ် ။ရန်သူတွေ အင်အား လျော့သွားပြီ ။ သူတို့ လင်းကရူဆာကြီးလဲ စုတ်ပြတ်သတ် နေပြီ ။ ဇကာပေါက် ဖြစ်နေပြီ ။ ဘီးတွေလည်း ပြားချပ်လို့ ။
“ ဟေး…ရန်သူနှစ်ယောက် လမ်းဘေးကို ပြေးပြီ …..”
ရဟတ်ယာဉ်တွေပေါ်က ပြောလိုက်တဲ့ အသံကြောင့် သူတို့အားလုံး သေနတ်ပြောင်းတွေ ဟိုင်းဝေးလမ်းမကြီး ဘေးက ကုန်းလျောလေးအတိုင်း ထွက်ပြေးနေတဲ့ ရန်သူနှစ်ယောက်ဆီကို ချိန်ရွယ်လိုက်မိကြတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ ရန်သူတွေဟာ ခရစ်စမတ်ပါတီထဲ ဝင်ပစ်တုံးကလို မျက်နှာဖုံးတွေ စွပ်မထားကြတော့ဘူး ။ ရဟတ်ယာဉ်ပေါ်က မှန်ပြောင်းနဲ့ ကြည့်ပေးနေတဲ့ ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်ကရန်သူနှစ်ယောက်အနက် တယောက်ဟာ မိန်းမ တယောက်လို့ လှမ်းပြောတယ် ။ ယောကျ်ားက ဒါဏ်ရာ ရထားပုံရတယ် လို့လည်း ပြောတယ် ။ သူတို့ ပြေးလိုက်ကြတယ် ။ နီးကပ်လာတော့ ယောကျ်ား လက်ထဲမှာဘဲ သေနတ်ရှိပြီး မိန်းမ လက်ထဲမှာ ဘာသေနတ်မှ မရှိနေတာ တွေ့ရတယ် ။ တတ်နိုင်ရင် အရှင်ဖမ်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ် ။
“ ဟေး…လက်နက်ချ..လက်နက်ချ…..အဖမ်းခံ…..” သူတို့ ၀ိုင်းအော်တယ် ။ ပြေးလိုက်ရင်း သေနတ်တွေနဲ့ ပစချလိုက်ရင် ရပေမယ့် မပစ်ကြဘဲ တိုးကပ်သွားတယ် ။ သေနတ်ကိုင်ထားတဲ့ ယောကျ်ားခွေလဲကျသွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သေနတ်တခြား လူတခြား ဖြစ်သွားတယ် ။ မိန်းမက ဆက်ပြေးနေတုံးဘဲ ။ အရှေ့ဖက်က ပိတ်ဝိုင်းထားတဲ့ ရဲတွေလည်း နီးကပ်လာလို့ ပြေးနေတဲ့ မိန်းမ ဆက် မပြေးနိုင်တော့ဘူး ။ ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ် ၀ိုင်ထားမိနေပြီ ။
မိန်းမ လက်နှစ်ဖက် လေထဲ မြှောက်လိုက်တာ တွေ့ရတယ် ။ အညံ့ခံနေပြီ ။အနက်ရောင် ကွန်ဘက် ဝတ်စုံ ဝတ်ထားတဲ့ ဆံပင်အနက် ကောက်ကောက်ကွေးကွေးနဲ့ မိန်းမ ဆီကို သူတို့ တရွေ့ရွေ့နဲ့ တိုးကပ်သွားကြတယ် ။
“ မြေပေါ်ကို ဒူးထောက်ချလိုက်…..လက်တွေကို မြှောက်ထား . . .”
ရဲတယောက်က အမိန့်ပေးတဲ့အတိုင်း မိန်းမက လိုက်နာတယ် ။ ဒူးထောက်ရက်နဲ့ လက်နှစ်ဖက် မြှောက်ထားတယ် ။
“ သူ့ကိုယ်မှာ ဗုံးတွေ ရှိနိုင်တယ်..သတိထားကြ…..”
“ လက်ကို လေထဲကို မြင့်မြင့်မြှောက်ထား ….”
လက်မြှောက် ဒူးထောက်ထားတဲ့ မိန်းမဆီကို တိုးကပ်သွားကြတယ် ။ ပေရေညစ်ပတ်နေပေမယ့် မိန်းမရဲ့ မျက်နှာက နုနုလေး ဖြစ်နေတယ် ။ အသက်ငယ်သေးတဲ့ ကောင်မလေးတယောက် ဖြစ်နေတယ် ။
ဘယ်လိုလုပ် ပြီး လူတွေ လိုက်သတ်နေတဲ့ အကြမ်းဖက်အုပ်စုထဲကို ရောက်နေပါလိမ့် ..။ဒီရန်သူကောင်မလေးရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို အနောက်ကို ဆွဲသိမ်းလိုက်ပြီး လက်ထိပ်ခတ်လိုက်တဲ့ ရဲတယောက်ကို သက်သက်ညှာညှာ လုပ်ဖို့ လှမ်းအော်လိုက်မိတယ် ။ဒီကောင်မလေး တယောက်ထဲကိုဘဲ အရှင်မိတာ…သူ့ကို စစ်မေးပြီး ရန်သူတွေရဲ့ ကွန်ယက်ကို ဖေါ်ထုတ်ရမယ်  ။
ပထမ ကျားဖြူ…..ဒုတိယ သံမဏိလူသား..သူ့ကို ထားခဲ့ပြီး တမလွန်ကို ထွက်ခွာသွားကြပြီ ။
သူတို့ ထွက်သွားချင်လို့ သွားကြတာ မဟုတ် ။ စစ်သွေးကြွ အုပ်စုဝင်တွေရဲ့ ရက်ရက်စက်စက် သတ်ဖြတ် လုပ်ကြံတာကို ခံလိုက်ကြရလို့ ..။ သူ လက်သီးတွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားတယ် ။

ဗဂျင်းနီးယား ပြည်နယ်ထဲ တနေရာက အေဂျင်စီရဲ့ စခန်းခွဲတခု ..။
သူ့တကိုယ်လုံးလည်း ပေရေညစ်ပတ် စုတ်ပြတ်နေတယ် ။
အေးလွန်းလို့လား ဒေါသစိတ်ကြောင့်လား မသိဘူး ။ သူ့လက်တွေ တုန်နေတယ် ။
အစိမ်းပုတ် ပြောက်ကြား ယူနီဖေါင်းဝတ်တွေ စောင့်ကြပ်နေတဲ့ အဆောက်အဦးထဲကို သူ ဝင်လိုက်တယ် ။ ဆံပင်တိုတိုလေးနဲ့ ချစ်စရာမျက်နှာပေးနဲ့ အမျိုးသမီး အေးဂျင့်လေးတယောက်က သူ့ကိုဦးဆောင်ပြီး ခေါ်သွားပေးတယ် ။
တော်တော် ပြေပြစ်တဲ့ တင်ပါးတွေပါလား …။
ရောက်ပြီ ။ စစ်ကြောရေးအခန်းတွေကို ..။
စစ်ကြောရေး အခန်းငယ်လေးထဲမှာ ဆလိုက်မီး အပြင်းစား အလင်းစားတလုံးက စားပွဲနဲ့ တွဲ လက်ထိတ်ခပ်ထားတဲ့ ရန်သူကောင်မလေးကို ထိုးထားတယ် ။ ကောင်မလေးရဲ့ ရှန်သားအကျ ႌပါးပါးက ချေွးတွေ စိုစိုရွှဲနေလို့ အသားမှာ ကပ်နေတယ် ။ ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့ကြီးတွေက အတိုင်းသား မြင်နေရတယ် ။ နို့သီးခေါင်းလုံးလုံးလေးတွေကိုပါ ထင်းထင်းကြီး တွေ့နေရတယ် ။ ဖြူဖွေးနုဖတ်တဲ့ ကောင်မလေးက ပြေးလွှားလဲပြိုထားလို့ ညစ်ပေနေပေမယ့် စွဲမက်စရာကောင်းနေတယ် ။
“ မင်း ကို ငါ မေးခွန်းတွေ မေးမယ် ..မင်း ငါမေးတာတွေ ဖြေရင် ရေချိုးခွင့်ပေးမယ်..အစားကျေွးမယ်..ရေတိုက်မယ် ..အိပ်ခိုင်းမယ် …ဖြေမယ် မဟုတ်လား….”
ကောင်မလေး ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး ။
“ မင်း မဖြေရင် ဘာဖြစ်မလဲ..သိလား…မကောင်းတာတွေ ဆက်တိုက် ဖြစ်လိမ့်မယ်..ဥပမာကွာ..ရေမရဘူး..အစားမရဘူး..ရေမချိုးရဘူး …မအိပ်ရဘူး…ဒါက အခြေခံ ဖြစ်မှာတွေ..ဒီထက် ဆိုးဝါးတာတွေလည်း တစတစနဲ့ ကြုံလာရလိမ့်မယ်…..”
ကောင်မလေးက ပြာလဲ့လဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ သူ့ကို ငေးကြည့်နေတယ် ။
“ ကဲ စမေးမယ်..တစ်..မင်း နံမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ…နံမည် အစစ်ကို ပြော…”
ကောင်မလေး သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး..“မင်း ပြောသလို ငါ့ကို ကောင်းကောင်း ဆက်ဆံမယ်…လိုတာ ပေးမယ်..မနှိပ်စက်ဘူး ဆိုရင် ငါ ပြောနိုင်တာတွေ ခု ချက်ချင်း ပြောမယ်..ဂတိ တည်ပါစေ … ငါ့နံမည် ကမယ်လ် …” လို့ ဖြေတယ် ။
“ အသက် ”“ ၁၉နှစ်  ”
“ လူမျိုး ..”“ တားကစ်ရှ် …တူရကီ က …”
“ မင်းတို့အဖွဲ့နံမည် …”“ လပြည့်မဲ ( Black Full Moon )..”
“ အားလုံး ဘယ်နှစ်ယောက်လဲ….”“ ရယောက် …”
“ ခေါင်းဆောင်က ဘယ်သူလဲ…”“ သူမပါဘူး..ဒီမှာ မရှိဘူး …”
“ ဘယ်မှာလဲ…” “ မသိဘူး…”
“ မင်းမညာနဲ့..သူ ဘယ်မှာလဲ….”“ တကယ် မသိဘူး….”
“ အင်း မင်း ငါမေးတာ တော်တော်များများကို ဖြေတယ်..မင်း မဆိုးဘူး…နောက်ဆုံး မေးခွန်းကိုဘဲ မဖြေနိုင်တာ…..”“ ငါ တကယ်မသိဘူး…..”
“ မင်းတို့ ဘာလို့ ဒီလို လုပ်တာလဲ..ဘာအတွက်လဲ….”“ ငါတို့ ရည်ရွယ်ချက်က မင်းတို့ဟာ ငါတို့ ရန်သူ..အင်အားကြီး ရန်သူ …ငါတို့ မနိုင်နိုင်ဘူး..ဒါကြောင့် ပြောက်ကြားစနစ်နဲ့ မင်းတို့ကို ရနိုင်သလောက် သတ်တာ ….”
“ ဒီမှာ..မင်းတို့ အခုသတ်လိုက်တာ လက်နက်မဲ့..သာမန် ရုံးအမှုထမ်းတွေက ၉၅% ပါနေတယ်…မင်းတို့ ဘာလို့ စစ်တပ် သို့မဟုတ် ရဲကို မတိုက်လဲ…”“ ဒါတွေ ငါမသိဘူး..ငါက နောက်လိုက်ဘဲ..သတ်ဆို သတ်တယ်..ပစ်ဆို ပစ်တယ်…မင်းတို့ မကျေနပ်ရင် ငါ့ကို သတ်ပစ်လိုက်..မညှင်းဆဲနေနဲ့….”
အာဂ ကောင်မလေး ဘဲ ..။
ဖုန်းလာလို့ စစ်ကြောရေးအခန်းလေးထဲက ထွက်ခဲ့တယ် ။ ဖုန်းခေါ်တာက သူ့အထက်လူကြီး ။
မိထားတဲ့ ကောင်မလေး ဘာပြောသလဲ မေးတာ ။
အထက်လူကြီးက နှင်းဆီနက် နဲ့ တွေ့ခိုင်းတယ် ။ နှင်းဆီနက်က ဒီနယ်မြေမှာ ရန်သူ့အတွင်းထဲ ထိုးဖေါက် ထောက်လှမ်းနေတဲ့သူ ။ ဒီလို တိုက်ခိုက်မှုကြီးတွေ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်တော့ သူပြောခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် အခုလို ဖြစ်လာမယ် ဆိုတာကိုတော့ တိတိကျကျ မပြောခဲ့ဘူး ။ သူ ကြိုတင် သတင်း မရဘူးလား ..အထက်က သိချင်တယ် ။ သူ နှင်းဆီနက်ကို တွေ့ဆုံလိုတဲ့အကြောင်း ဆက်သွယ်လိုက်တယ် ။
ဒီဇင်ဘာလ ၂၁ရက်နေ့ ။
နှင်းဆီနက်က သူ့ကို သူတို့ အေဂျင်စီကြီးရဲ့ အိမ်ပုန်းတလုံးမှာ ချိန်းလိုက်တယ် ။ ဒီအိမ်က အထပ်မြင့်တိုက်ကြီးတလုံးထဲက အခန်းငယ် တခန်း ဆိုတော့ နှင်းဆီနက် လာတာကို လူမသိနိုင်ဘူး ။စောစောက အထက်လူကြီးက နှင်းဆီနက်ကို အပြစ်ဖို့ချင်တဲ့ လေသံရှိတယ် ။ နှင်းဆီနက်တို့လို သတင်းပေးတွေကို အေဂျင်စီကြီးက လစာ ကောင်းကောင်းပေးပြီး သတင်းတွေ ထောက်လှမ်းခိုင်းထားတာ ။ သံမဏိလူသားတို့ သုတ်သင်ခံလိုက်ရတာကြောင့် အေဂျင်စီက လူကြီးတွေက နှင်းဆီနက် တာဝန်မကျေတာလား..သစ္စာဖေါက်တာလား ဆိုပြီး မသင်္ကာကြဘူး ။
တိုက်ခန်းလေးထဲ သူ ထိုင်စောင့်နေတယ် ။စောင့်ဆိုင်းရတာတွေကို သူ အကျင့်ရနေပြီ ။ တခါတရံ သူသုတ်သင်ပစ်ရမယ့် လုပ်ကြံရမယ့် ပစ်မှတ်ကို သစ်ပင်တပင်ပေါ်က ဖြစ်ဖြစ် ခြုံဲပုတ်တခုထဲက ဖြစ်ဖြစ် ပုန်းအောင်း စောင့်ဆိုင်းခဲ့ရတာတွေက သူ့အတွက် မဆန်းတော့ဘူး ။

နှင်းဆီနက် ရောက်လာတယ် ။ ခါတိုင်းလို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် မဟုတ်ဘူး ။ သုတ်သီးသုတ်ပြာနဲ့ ။
“ ဘာပြောစရာ ရှိလဲ …ဘာသိချင်လဲ …”
“ ခရစ်စမတ်ပါတီပွဲကို ဝင်ပစ်တာ သံမဏိလူသား သေသွားတယ်..သူ့ဖီယွန်စေရော..မင်းသိတယ် မဟုတ်လား…..”
“ ပါတီပွဲ ပစ်ခတ်တာကို သိတယ်..သံမဏိလူသား သေတာ မသိဘူး …ဒီအုပ်စုကို ငါမသိဘူး ..သူတို့က ရုတ်တရက် မိုးကျရွှေကိုယ်တွေလို ကောင်းကင်က ကျလာသလို  ဗြုံးကနဲ ပေါ်လာတာ …ဆောရီးဘဲ..ငါ မသိလို့ ဘာမှ ကြိုတင် သတင်း မပေးနိုင်ခဲ့ဘူး …ငါသိတာတွေ ငါ ပေးခဲ့တာဘဲလေ ….”
“ မင်းမှာ တာဝန်ရှိတယ်လို့ မထင်ဘူးလား …”
“ အစစအရာရာကို ငါ ဘယ်သိနိုင်ပါ့မလဲ …မင်းလည်း အေးဂျင့်တယောက်ဘဲ သဘောပေါက်မှာပေါ့….”
“ အင်း..ငါက ပေါက်တယ်..ဘော့စ်တွေက သိပ် မပေါက်ချင်ဘူး …”
“ ငါ့ကိုလည်း မြေအောက်အုပ်စု က သိပ် မသင်္ကာကြဘူး ..အခု ထွက်လာတာတောင် အနောက်က ( အရိပ် ) ပါလာနိုင်တယ် ….”
“ ဘာဘဲ ပြောပြောကွာ..အခု တိုက်ခိုက်မှုမျိ ုး နောက်ကို ထပ် ဖြစ်လာဦးမလား သိချင်တယ်..မင်း စုံစမ်းပေးစေချင်တယ် …”
“ အကြမ်းဖက်အုပ်စုတွေကတော့ ဆက်တိုက် လုပ်နေကြဦးမှာဘဲ ..မင်းတို့ ငါတို့က ဖေါ်ထုတ် ရှင်းလင်းပစ်ကြရမှာဘဲ လေ ….”
နှင်းဆီနက်က ထိုင်ရာက ထလိုက်သည် ။
“ မင်း ပြန်တော့မလို့လား….”
“ ဟုတ်တယ်….”
“ မင်းကို ပြန်ခွင့်မပေးနိုင်ဘူး…..”
“ ဘာ….”
“ ဟုတ်တယ်…လန်ကလေက အမိန့် ..မင်း ငါနဲ့ ဒီအခန်းထဲမှာ နေရမယ်..ငါတို့ သိချင်တာတွေ မင်း ဖြေရမယ်….”
“ ဟာ…ငါ အကြာကြီးနေလို့ မဖြစ်ဘူး …မင်း မေးချင်တာတွေ အခုမေးပါ..ငါ ပြန်မှကို ဖြစ်မယ် ….”
“ မရဘူး..နှင်းဆီနက်..ဒါ ဌာနချုပ်က အမိန့်ဘဲ …မင်းကို မေးစရာတွေ ရှိသေးတဲ့အတွက် မင်း မပြန်နဲ့အုံး….”
နှင်းဆီနက်ရဲ့ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်သွားတယ် ။
“ ဒါ ဘာသဘောလဲ..ရေး…ငါ့ကို မင်းတို့ ကောင်တာချက် လုပ်နေကြပြီလား..မင်းတို့ ငါ့ကို ရန်သူ့ဘက်တော်သား လို့ ထင်နေကြလား…ငါ မင်းတို့အတွက် လုပ်ခဲ့ပေးတာတွေကိုမှ မထောက်ကြဘဲ ခုလို မသင်္ကာ ဖြစ်ကြတာတော့ မကောင်းပါဘူး…”
“ ဒါကတော့ မိုရဲ့ အမိန့်ဘဲ နှင်းဆီနက်..ငါလည်း သူခိုင်းလို့ မင်းနဲ့ လာတွေ့ရတာဘဲ ….သမဏိလူသားလို အေးဂျင့်ကောင်းတယောက် ဆုံးရှုံးသွားရတာ ဒို့ ဘယ်လောက် “ နာ ” သလဲ မင်းလဲအသိဘဲ..ဟိုတလောလေးကတင်ဘဲ ကျားဖြူလဲ ကျဆုံးခဲ့ရပြီးပြီ မဟုတ်လား …”
“ ဒီမှာ ရေး..ငါလည်း မင်းတို့လို အေးဂျင့်တယောက်ပါ..ငါလဲ စိတ်ထိခိုက်ရပါတယ်..အခုက စစ်မြေပြင်မှာ တိုက်ခိုက်နေတဲ့ စစ်ပွဲတခု မဟုတ်ပေမယ့် မြို့ပြမှာ ဆင်နွှဲနေရတဲ့ သူဦးသူသတ် စစ်ပွဲကိုဒို့ ဆင်နွှဲနေရတာမို့ ရန်သူ့လက်ချက်နဲ့ ကျဆုံးရတာတွေ ရှိလိမ့်မယ် ဆိုတာ မင်းသိမှာပါ….ရေး..”
“ နှင်းဆီနက်..ကျားဖြူနဲ့ သံမဏိလူသားတို့ နှစ်ယောက်ဟာ ငါနဲ့ ဘယ်လောက် နီးကပ်တယ် ဆိုတာ မင်း သိချင်မှ သိလိမ့်မယ်…သူတို့ အတွက် ဆိုရင် ငါ အလုပ်ပြုတ် ထောင်ကျသွားပါစေ..ငါ မမှုဘူး..သူတို့အတွက် ငါ လက်တုန့်ပြန်မယ်..”
“ ရေး..ဒေါသထွက်တိုင်း လျှောက် ပြောမနေပါနဲ့..မင်းက ထိပ်တန်း အေးဂျင့်တယောက်ပါ….လူသတ်လိုင်စင် ပေးထားတယ် ဆိုတာ မင်းကို အေဂျင်စီကြီးက ယုံလို့ စိတ်ချလို့ ပေးထားတာဘဲ..လူသတ်လိုင်စင် ရထားတဲ့ အေးဂျင့်တွေဟာ လူသတ်ဖို့ကို သာမန် ရဲတွေ စုံထောက်တွေထက် ပိုပြီး အင်မတန်မှ သတိထားတယ် ဆိုတာ မင်းရော ငါရော သိကြတာဘဲလေ..မင်းစိတ်တွေကို တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းစမ်းပါ…”
တတွတ်တွတ်နဲ့ ပြောနေတဲ့ နှင်းဆီနက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေး တစုံကို သူ ငေးကြည့်နေတယ် ။ တော်တော့်ကို လှတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေဘဲ ..။
“ ဟိတ်..မင်း ဘာလို့ ငါ့ကို စိုက်ကြည့်နေတာလဲ….”
သူ့အကြည့်တွေကို နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေဆီကနေ လွှဲဖယ်လိုက်တယ် ။
“ မင်း သိပ်လှတယ်..နှင်းဆီနက် …”
နှင်းဆီနက် ပြုံးသွားတယ် ။
“ Ray…Ray……မင်းကိုယ်မင်း ရုပ်ရှင်မင်းသား လို့ထင်နေလျော့သလား..ခုဘဲ စိတ်ဆိုးပြ..ခုဘဲ ငါ့ကို လှတယ်လို့ ပြော….တတ်လည်း တတ်နိုင်တယ်ကွာ….”
“ မင်း တကယ်ဘဲ အရမ်း လှတာဘဲ နှင်းဆီနက်ရယ်..မင်းဖါသာမင်းလည်း သိမှာပေါ့..မင်းလို လှတဲ့ မိန်းမ ဒီကမ်ဘာမှာ ဘယ်လောက်များများ ရှိမလဲ..ငါတော့ သိပ် များများ ရှိလိမ့်မယ် လို့ မထင်ဘူးကွာ..”
“ ဟင်းဟင်း..မင်း ငါ့ကို မြှောက်ပင့်နေပြီ.. Ray …..”

“ မမြှောက်ဘူး..တကယ် ပြောနေတာ..မင်း သိပ်လှတာဘဲ..မင်းကို ငါ မြင်မြင်ချင်း….”
“ အဟတ်ဟတ်…မြင်မြင်ချင်း ဘာဖြစ်သွားလဲ…love at first sight လား….ချစ်သွားတာလား…ဟိဟိ..”
နှင်းဆီနက်က ကိုယ်လုံးလေး လှုပ်ခါသွားအောင် ရယ်မောလိုက်တယ် ။
“ မလှောင်ပါနဲ့..နှင်းဆီနက်ရယ်….မင်း..မင်းကြောင့်…ငါလေ…”
သူ ပြောနေရင်း နှင်းဆီနက်ရဲ့ ခါးလေးကနေ ဆွဲဖက်လိုက်တယ် ။ နှင်းဆီနက်ရဲ့ အံ့သြပြီး မော့ကြည့်နေတဲ့ မျက်နှာလေးကို အနမ်းမိုးတွေ ရွာချလိုက်တယ် ။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကဖူးဖူးဖေါင်းဖေါင်းလေးတွေ။ဖိကပ်စုတ်ယူနမ်းလိုက်တော့ နှင်းဆီနက် သူ့ခါးကို ပြန်ဖက်သိုင်းလာတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
နှင်းဆီနက်ရဲ့ လျာလေးနဲ့ သူ့လျာ လုံးထွေးကုန်တယ် ။ အငမ်းမရ အနမ်းတွေ ကြာရှည်သွားတယ် ။

သူ့လက်တွေက နှင်းဆီနက်ရဲ့ စွင့်ကားလုံးဝန်းတဲ့ တင်ပါးစိုင်တွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်ဆုပ် နေတယ် ။ ပါးလွှာတဲ့ ဂါဝန်အောက်ထဲမှာ ဘာ ပင်တီမှ ခံဝတ်မထားဘူး ဆိုတာ သူ့လက်တွေက စမ်းမိ သိရှိနေတယ် ။ ဒီအချက်က သူ့သွေးသားတွေကို တစတစ ဆူဝေ လာစေတယ် ။ ထကြွလာစေတယ် ။
နှုတ်ခမ်းချင်း ကွာဟအသွားမှာ နှင်းဆီနက်က “Ray ..မင်း အရမ်း နမ်းတတ်တာဘဲ…..” လို့ မောဟိုက်သံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ နှင်းဆီနက်ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်က သူ့တင်ပါးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ထားနေတယ် ။သူ့လက်တဖက်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေကတော့ နှင်းဆီနက်ရဲ့ တင်ပါးတွေ ကြားထဲမှာ ရောက်နေတယ် ။
“ Ray…မင်း..ငါ့ကို ယုံပါ ..ငါ ရန်သူ သူလျှို မဟုတ်ပါဘူး ..ငါ..ဒီတိုင်းပြည်က ရေကိုသောက်..ဒီတိုင်းပြည်က အစားကို စား..ဒီတိုင်းပြည်က လစာငွေကို စားပြီး ဒီတိုင်းပြည်ကို သစ္စာမဖေါက်ပါဘူး ..”
တိုးတိုးလေး တတွတ်တွတ် ပြောနေတဲ့ နှင်းဆီနက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို သူ နောက်တကြိမ် ထပ်တခါ နမ်းစုတ်မိရပြန်တယ် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေကတော့ တင်ပါးအိအိတွေ ကြားက ခရေပွင့်လေးကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်နေတယ် ။ အင်္ဂါစပ်က အရည်တွေက ခရေပွင့်နားကိုပါ စီးဆင်းရောက်ရှိနေတာကြောင့် ဒီအရည်တွေနဲ့ ပေလူးနေတဲ့ သူ့လက်ညှိုးက နှင်းဆီနက် ခရေပွင့်ထဲကိုတိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစားနေတယ် ။ ခရေပွင့်လေးရဲ့ တင်းကြပ်တဲ့ အရသာကို သူ့လက်ညှိုး ခံစားနေရတယ် ။
နှင်းဆီနက်က သူ့လျာကို လိုက်ဟပ်ပြီး စုတ်နေသလို သူ့တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ပွတ်သပ်နေတယ် ။
ဒီတခါ အနမ်းတွေ ရပ်သွားတော့ နှင်းဆီနက်က သူ့ခါးက ခါးပတ်ကို ဆွဲဖြုတ်ဖွင့်တယ် ။ နှင်းဆီနက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေက မဟတဟ နဲ့ တစုံတခုကို တောင့်တလိုလားနေသလိုဘဲ ။ ခါးပတ်ပြီးတော့ ဘောင်းဘီရဲ့ အပေဓဆုံးက ဂျိတ်ကို ဆွဲဖြုတ်တယ် ။ ပြီးတော့ ဇစ် ။ ဇစ်ကို ဆွဲချ ဖွင့်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဘေးတဖက်တချက်ကနေ စုံကိုင်ပြီး ဆွဲချလိုက်တယ် ။
Nike အမျိုးအစား အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနက်ရောင်လေးထဲက ရှည်မျောမျော ငေါငေါကြီးကို နှင်းဆီနက် ငုံ့ကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးတွေ ကွေးညွှတ်အောင် ပြုံးလိုက်တယ် ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တဲ့အချိန် မာကျောတုတ်ခိုင်တဲ့ အတန်ကြီး လှုပ်ခါပြီး ထွက်လာတယ် ။
နှင်းဆီနက်က “ မင်းရဲ့ လက်နက်က အရမ်းကောင်းတာဘဲ Ray ရယ်..”လို့ တိုးတိုးလေး လေသံနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း အတန်ချောင်းကြီးကို ဖွဖွလေး လာကိုင်ဆုပ်လိုက်တယ် ။ နှင်းဆီနက်ရဲ့ ဂါဝန်ကိုသူ ချွတ်ပစ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တော့ နှင်းဆီနက်က  သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ဖြူဆွတ်ဆွတ် နှင်းဆီနက်ရဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်မှာ အနက်ရောင် ဇာနားကွတ် ဘရာစီယာ သေးသေး မျှင်မျှင်လေး တခုဘဲ ကျန်ရှိနေတယ် ။ အောက်ပိုင်းမှာ ပင်တီ ဝတ်မထားတာကြောင့် ဂါဝန်လည်း ဖယ်လိုက်ရော ဝမ်းပျင်သား ဖြူဖြူလေးတွေ နဲ့ ပေါင်တန်လှလှ တစုံ..ပေါင်ရင်း ဂွဆုံမှာ ရှိနေတဲ့ တြိဂံပုံ နေရာလေးမှာ အမွှေးနီညိုညိုပါးပါးလေးကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဖွံ့ထွား တင်းမာတဲ့ ရင်သားတစုံက ဘရာ အနက်ရောင်လေးထဲက အတင်းကိုဘဲ ရုန်းကန် တိုးထွက်ချင်နေကြတယ် ။
နှင်းဆီနက်က သူ့တန်ဆာချောင်းကို ပြန်ကိုင်တယ် ။ ယုယုယယလေး ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးနေတယ် ။ နှင်းဆီနက်ဟာ ယောကျားတယောက်ကို ဘယ်လို ကိုင်တွယ်ရမယ် ဆိုတာ အထာကျွမ်းနေတဲ့ မိန်းမတယောက် ဆိုတာ သိသာတယ် ။ တန်ဆာရဲ့ ထိပ်ပိုင်း ဒစ်လုံးကို လက်ကလေးနဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတယ် ။ သူ့တန်ဆာလည်း ပိုမာပိုထွား ပိုမတ်လာတယ် ။ ဆတ်ကနဲ သူ့ရှေ့ ထိုင်ချလိုက်တဲ့ နှင်းဆီနက်ဟာ သူ့တန်ဆာထိပ်ပိုင်းကို နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးတွေနဲ့ ငုံလိုက်တော့ နှင်းဆီနက်ရဲ့ ဆံပင်နက်နက်တွေကို ဖမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိရတယ် ။
လျာထိပ်ချွန်လေးက ဒစ်အထစ်ကြားလေးထဲ ပြေးလွှားနေတယ် ။
“ အိုး….အင်း..အင်း…အင်း…..အင်း..”
နှင်းဆီနက်ရဲ့ ခေါင်းလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိရတယ် ။ စုတ်ချက်တွေနဲ့ လျာကစားပေးချက်တွေက ထိပ်တန်း အဆင့်ဘဲ ။ နှင်းဆီနက်ရဲ့ စုတ်ပေးတာတွေက တအားကောင်းလွန်းနေတယ် ။ တချက်တချက် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ကော့တုန်သွားရအောင်ကို ထိမိလွန်းတယ် ။ လျာကစားပေးလိုက်တဲ့ အချိန်တွေမှာ ပြာလဲ့လဲ့ မျက်လုံးတွေက သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေတယ် ။ တကယ့်ကို စွဲမက်စရာအစုတ်အယက်တွေဘဲ ။
ရုတ်တရက် စုတ်တာတွေ ရပ်သွားပြီး နှင်းဆီနက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ လျာလေးရဲ့ အထိအတွေ့လေးတွေ ရပ်သွားတယ် ။မျက်လုံး မှိတ်ထားရာက ဖွင့်ကြည့်မိလိုက်တယ် ။ အရင်တုံးက ရန်သူစပိုင်မတွေနဲ့ တုံးကလို သေနတ်ပြောင်းတခုက သူ့ကို ချိန်ရွယ်ထားလေမလား လို့ စိတ်ထဲမှာ တွေးလိုက်မိပေမယ့် တကယ်တမ်းသူ မြင်လိုက်ရတာက ဘရာအနက်ရောင်လေးကို ချိတ်ဖြုတ်ပြီး ချွတ်နေတဲ့ နှင်းဆီနက် ပါ ။
နှင်းဆီနက်က ကျွတ်ကွာသွားတဲ့ ဇာနားကွပ် ဘရာလေးကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လွှတ်ချလိုက်တယ် ။ လှလွန်းနေတဲ့ ရင်စိုင်တွေကို သူငေးမောနေမိတဲ့အချိန် နှင်းဆီနက်က “ ငါ့ကို ကြမ်းကြမ်းလေး ချစ်ပေးစမ်းပါ Ray ” လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ရင်း သူ့ကို လက်တဖက် ကမ်းပေးနေတယ် ။
မွေ့ရာထူထူကြီးနဲ့ အိပ်ရာပေါ်ကို သူနဲ့ နှင်းဆီနက်တို့ ရောက်သွားကြတယ် ။ နှုတ်ခမ်းချင်း တွေ့ဆုံ ထိကပ် စုတ်မိကြရပြန်တယ် ။ ဒီတခါတော့ သူ့အလှည့်ပါ ။ နှင်းဆီနက်ရဲ့ ပေါင်ဂွဆုံက အင်္ဂါစပ်ကြီးကို သူ နမ်းရှုံ့လိုက်တယ် ။ နှင်းဆီနက်ရဲ့ အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသား ထူထူတွေကို သူ ငုံစုတ်လိုက်တယ် ။ ကာမအရှီန်ကြောင့် ပြူးထွက်နေတဲ့ အစိလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဖိကပ်စုတ်လိုက်တယ် ။နှင်းဆီနက်ရဲ့ မပီမသ ညည်းတွားသံလေး ထွက်လာတယ် ။
သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို နှင်းဆီနက် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲယူဆုပ်ကိုင်တယ် ။ သူ့လျာအပြားလိုက်နဲ့ စုံချီ ဆန်ချီ ယက်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ နှင်းဆီနက် တင်ပါးကြီးတွေ တုန်ခါရမ်းလိုက် ကြွလိုက်နဲ့အား..အား..အား….နဲ့ အော်လာတယ် ။ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာ ရမ်းခါရင်း ကော့ကော့ပေးလာတယ် ။
မကြာခင်မှာဘဲ..“ Ray ရယ်…လုပ်ပါတော့ ငါ့ကို လုပ်ပေးပါတော့ကွာ..ငါ အရမ်းကို လိုချင်နေပြီ…..” လို့ တောင်းခံလာတယ် ။ ဘယ်လောက်ဘဲ တောင်းခံနေပါစေ ။ သူကတော့ ဆူဖြိုးလွန်းတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို အရင်ဆုံး အားရပါးရ စုတ်စို့ ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်လိုက်တယ် ။ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့ပေးတယ် ။ နှင်းဆီနက်က “ မင်းဟာကို ငါ့အထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့”လို့ ထပ်ပြီး တောင်းဆိုတယ် ။ သူ့တန်ဆာကိုလည်း လှမ်းကိုင်တယ် ။
ရာဂတဏှာတွေ ထိန်းမရအောင်ကို ထကြွလွန်းနေတဲ့ နှင်းဆီနက်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်အထဲကို သူ့တန်ဆာချောင်း ဖိသွင်းပေးလိုက်ရတယ် ။ နှင်းဆီနက်က သူ့လက်မောင်းတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တအား ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို ထောင်ကားပေးရင်း မျက်လုံးလေးမှေးစင်းပြီး သူလုပ်သမျှကို ခံယူနေတယ် ။ တင်းကြပ်တဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံစားနေရရင်း ဆောင့်ချက်တွေ ဆက်တိုက် ပေးပစ်လိုက်တယ် ။
“ အင်း..ဟင်း..ဆောင့်…ဆောင့်..ကောင်းတယ်…..တအားကောင်းတယ်…ဆောင့်ပါ..”
နှင်းဆီနက်လည်း တင်ပါးကြီးတွေ ဘယ်ညာ ရမ်းခါလှုပ်ရင်း ကော့ကော့ပေးလာတယ် ။ ပါးစပ်ကလည်း တတွတ်တွတ် ရေရွတ်နေတယ် ။ အသားဆွတ်ဆွတ်ဖြူပြီး ကိုယ်လုံး တောင့်တင်း လှပလှတဲ့အီရန်မ ချောချောလေးကို စိမ်ပြေနပြေ သူ ဆောင့်နေတယ် ။ စီးပိုင်တင်းကြပ်တဲ့ နှင်းဆီနက်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်လေးက ဆောင့်ချက်တိုင်း ကောင်းလွန်းနေတယ် ။ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ် ကိုင်ရင်းဆောင့်ထည့်နေမိတယ် ။ နှင်းဆီနက်လည်း သူ့လိုဘဲ တအား ကောင်းနေပုံဘဲ ။ ဆောင့်ချက်တွေ တဖြေးဖြေး မြန်လာတယ် ။ ပြင်းလာတယ် ။  ကြုံးဆောင့် နေမိတယ် ။
“ ပြီးခါနီးပြီ..ဒလကြမ်းဆောင့်ပေး…တအား…တအားဆောင့်ပေး….” လို့ အော်ပြောလိုက်တဲ့ နှင်းဆီနက်ကို သူတောင်းဆိုတဲ့အတိုင်း မြန်မြန် ပြင်းပြင်းဆောင့်ထည့်ပေးလိုက်တယ် ။ ချေွးတွေ နဖူးကနေ တတောက်တောက်ကျနေတယ် ။ အားကုန်ထည့်ပြီး ဆောင့်တယ် ။ တအားအား အော်ရင်း နှင်းဆီနက် သူ့ပုခုံးနဲ့ လက်မောင်းကို ကိုင်ဆုပ်ရင်း ပြီးသွားတယ် ။ လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွားတယ် ။ နှင်းဆီနက် ပြီးသွားချိန် သူ မရပ်လိုက်ဘဲ ဆက်တိုက် ဆက် ဆောင့်ထည့်တယ် ။ ဖွတ်ဖပ်ဘွတ်ဘပ် အသံတွေ ဆူညံနေတယ် ။ မကြာခင် သူလည်း သုတ်ရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်ပြီးလမ်းဆုံးကို ရောက်သွားတယ် ။ အီဆိမ့်တဲ့ ကာမအရသာထူး ကို ခံစားရင်း သူ့တန်ဆာချောင်းကို နှင်းဆီနက် အင်္ဂါစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်တော့ လက်ကျန် အရည်တွေ ဖျောကနဲ နှင်းဆီနက်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်အပေါ်ကို ကျရောက်ကုန်တယ် ။
နှစ်ယောက်စလုံး တအား ကျေနပ်ရတဲ့ စပ်ယှက်ပွဲလေးပါဘဲ ။ နှင်းဆီနက်က “ အရမ်းကောင်းတာဘဲ …ဟောလီးဝတ်က စပိုင် ရုပ်ရှင်ကားတွေထဲကလို မင်းဟာ မိန်းမအိပ်တာကိုပါ ကျွမ်းတဲ့ စွယ်စုံရ သူလျှိုတယောက်ပါဘဲကွာ….” လို့ ပြောလိုက်ရင်း သူ့ကို ပြုံးပြီး စိုက်ကြည့်နေတယ် ။
ကာမအတွေ့ထူးကို ခံစား ကျေနပ်နေပေမယ့် မို ခိုင်းထားတဲ့ သိချင်နေတာတွေကို နှင်းဆီနက်ကို မေးမြန်းရအုံးမယ် ။
နှင်းဆီနက်က အထပ်ထပ် အခါခါ သူဟာ စစ်သွေးကြွတွေဖက်က နှစ်ခွ တန်ပြန်သူလျှိုတယောက် မဟုတ်ကြောင်းကို သူ့ကို ရှင်းပြ တယ် ။ သူနဲ့ နှင်းဆီနက် ဒုတိယအကြိမ် ကာမပွဲကြမ်း တပွဲ ထပ် ဆင်နွှဲလိုက်မိကြပြန်တယ် ။ ဒီတချီမှာတော့ ပထမ အချီတုံးကလောက် မမြန်ဆန်တော့ဘဲ ပုံစံတွေ ပြောင်းပြီး စိမ်ပြေနပြေ ဆွဲဖြစ်ကြတယ် ။နှင်းဆီနက်ကို ဒေါ့ဂီစတိုင် လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး လုပ်ရတာကို သူ အရမ်းကြိုက်သွားတယ် ။ နှင်းဆီနက်ရဲ့ ခါးသေးသေးအောက်က စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးအိုးလှလှကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲပြီး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးတွေထဲကို သူ့လိင်တန် ဖိသွင်းထည့် ဆောင့်ရတာက အရသာ ထူးကဲလွန်းလှတယ် ။ တချက်တချက်လည်း တွဲလောင်းကျနေတဲ့ နို့အုံကြီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ဆွဲမိရတယ် ။ဖြူဆွပ်လွန်းတဲ့ နှင်းဆီနက်ရဲ့ အသားကြောင့် ဖင်ပေါက်လေးကလည်း နီရဲနေတာက သူ့စိတ်တွေကို ပိုမို ထကြွစေနေတယ် ။ သူ့လက်မနဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ပွတ်ချေပေးမိရာက ဖင်ပေါက်လေးထဲကို ထိုးသွင်းမိရတယ် ။ နှင်းဆီနက်ရဲ့ အဖုတ်က သူ့လိင်တန်ကို တအားဆုပ်ညှစ်ထားသလို ကြပ်တည်းလှတာကြောင့် ထိုးဆောင့်ချက်တိုင်း အရသာ ရှိလွန်းတာကြောင့် မပြီးလိုက်ချင်တာနဲ့ သူ ပုံစံ ထပ်တခါ ပြောင်းလိုက်တယ် ။ ဒီတခါတော့ နှင်းဆီနက်က အပေါ်ကနေ တက်ထိုင်ပြီး လုပ်တယ် ။ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ရမက်ပြင်းထန်နေတဲ့ နှင်းဆီနက် သူ့ကိုယ်ပေါ်ခွရက်လေး တငြိမ့်ငြိမ့် တသိမ့်သိမ့်ဆောင့်ချနေတဲ့အချိန် သူမရဲ့ ရင်စိုင်နှစ်လုံးက သိမ့်သိမ့်တုန်နေတယ် ။ တဆတ်ဆတ် ခုံနေတယ် ။ခေါင်းလေး မော့ နှုတ်ခမ်းလေး ဟပြီး ဆောင့်နေတဲ့ နှင်းဆီနက်ဟာ အရမ်းကြည့်ကောင်းနေတယ် ။ သူကလည်း အောက်ကနေ ပြန်ပင့်ဆောင့်ထည့်ပေးနေတယ် ။ တော်တော့်ကို ကောင်းတဲ့ ပွဲလေးတခုပါဘဲ ။
နောက်ဆုံးပိတ်မှာတော့ နှင်းဆီနက်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကို စုကိုင်မပြီး ပေါင်တန်တွေ အကြားက ပြူးဖေါင်းထွက်နေတဲ့ အဖုတ်လှလှကြီးထဲကို ထိုးသွင်းထည့်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေး သူ ဆောင့်ထည့်ရင်းနှင်းဆီနက်နဲ့ သူနဲ့ တချိန်ထဲလို “ ပြီး ”ဆုံးခြင်းကို တက်လှမ်းလိုက်ခဲ့ကြတယ် ။ နှင်းဆီနက် ရဲ့ ဘေးနားမှာ ပက်လက် လှဲအိပ်ရင်း အမောဖြေနေလိုက်မိတာ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ် ။ သူနိုးလာတော့ နှင်းဆီနက် အိပ်ရာပေါ်မှာ မရှိတော့ဘူး ။ သူ ရေချိ ုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေချိ ုးလိုက်တယ် ။ မှန်တင်ခုံပေါ်မှာ စာလေးတစောင် ရှိနေတယ် ။
မင်း အရမ်း ချစ်တတ်တာဘဲ..မင်းကို စွဲသွားပြီ ထပ်တွေ့ချင်သေးတယ် အခုတော့ အလုပ် ရှိလို့ ထွက်သွားပြီ ငါဟာ ဒပ်ဘယ်လ်အေးဂျင့်တယောက် မဟုတ်ဖူးဆိုတာကို ငါ သက်သေပြပါမယ် ..မကြာခင် ထပ်ဆုံမယ် …နှင်းဆီနက်

သူ စစ်ကြောရေးစခန်းကို ပြန်သွားလိုက်တယ် ။ လမ်းမှာ ဌာနချုပ်က တာဝန်ခံ ဟင်နရီ ကို ဖုန်းဆက်ပြီး နှင်းဆီနက်ကို မေးမြန်းစစ်ဆေးပြီးပြီ လို့ မိုကို သတင်းပို့ပေးဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။စစ်ကြောရေးစခန်း ရောက်တော့ လပြည့်မဲ အဖွဲ့က  သူ စစ်မေးထားတဲ့ ကောင်မလေး ကမဲလ် ရဲ့ အခန်းကို သူ ပြန်သွားလိုက်တယ် ။
ကမဲလ် သားသားနားနား ဖြစ်နေပြီ ။ရေမိုးချိုးထားဟန် ရှိတယ် ။ သူ ဝင်သွားတော့ သူ့ကို ခေါင်းဆတ်ပြပြီး နုတ်ဆက်တယ် ။
“ ဘယ်လိုလဲ..မင်းကို ကောင်းကောင်း ဆက်ဆံကြတယ် မဟုတ်လား…ကမဲလ်…..”
“ အင်း..မင်း ဂတိတည်ပါတယ်..ငါ့ကို ရေပေးချိ ုးတယ်..အဝတ်အစား အသစ် လဲပေးတယ်..ပြီးတော့ ထမင်းနဲ့ ဟင်း ကောင်းကောင်းလဲ ကျေွးတယ်…..”
ကမဲလ်သည် ရှပ်အကျ ႌပါးပါးတထည်ကို ကြယ်သီး အပြည့်အစုံ မတပ်ဘဲ ကပိုကရို ဝတ်ထားတယ် ။ အောက်မှာတော့ စကပ်ပွပွ တထည်ကို ဝတ်ထားတယ် ။ ကမဲလ်အကျ ႌလေးအောက်မှာ အခုအခံရင်စည်း မပါဘူးဆိုတာ သူ တွေ့နေရတယ် ။
“ မင်း ငါမေးတာကို အမှန်ဖြေရင် ဒီထက်တောင် ကောင်းကောင်း အခွင့်အရေး ရလိမ့်မယ်..ကမဲလ် . .”
ကမဲလ်က မဲ့ပြုံးလေး ပြုံးလိုက်ပြီး….“ ဘာမေးမှာလဲ..မေးလေ..ခေါင်းဆောင် ဘယ်မှာလဲ လို့ မေးမလို့ မဟုတ်လား…..” လို့ သူ့ကို မေးလိုက်ပါတယ် ။
“ အင်း….မင်း သိသားဘဲ…အဲဒါက နံပါတ်တစ် မေးခွန်းလေ..နှစ်က မင်းတို့အဖွဲ့က နောက်ထပ် ဘယ်မှာ ဘာ ထပ် လုပ်အုံးမလဲ….ကဲ အဲဒီ နှစ်ခုကို မင်း မလိမ်မညာဘဲ တိတိကျကျ ဖြေမယ် ဆို
လို့ ရှိရင် မင်းကို အခွင့်အရေး ကောင်းတွေ ငါ ထပ်ပေးမယ်….ကမဲလ်…”
ကမဲလ်က တောက်ပတဲ့ မျက်လုံးလှလှတွေနဲ့ သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး “ မင်းက ငါ့ကို အခွင့်အရေး ပေးနိုင်တဲ့ အခွင့်အာဏာ ရှိတဲ့ လူတယောက်လား ….” လို့ ပြန်မေးတယ် ။
သူက မဆိုင်းမတွဘဲ..“ အေး …ငါက ပေးနိုင်တဲ့ အနေအထားမှာ ရှိတယ်ဘဲ ဆိုပါတော့ ..တခု မင်းကို ပြောရအုံးမယ်..မင်းလေးက အရမ်းလှတယ်..မင်းကို ငါ မြင်မြင်ချင်းဘဲ တကယ့်ကို
သဘောကျမိသွားတယ် …မင်းလို ကောင်မလေးက ထောင်ထဲမှာ နေဖို့ မဟုတ်ဖူးကွ..စာသင်ခန်းထဲမှာ ရှိနေရမှာ….” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တော့ “ ငါတို့ အခု ပြောနေတာတွေကို သူများ ကြားလား
ကင်မရာတွေ တပ်ထားလား..” လို့ ကမဲလ်က ဘေးဘီဝဲယာကို ကြည့်ရင်း ပြန်မေးပြန်တယ် ။
သူက ကမဲလ်အနားကို တိုးကပ်သွားလိုက်ပြီး..“ ကင်မရာတွေ ပိတ်ထားတယ် …ဘယ်သူမှလည်း နားမထောင်နေဘူး…” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ကမဲလ်က သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး..“ သေချာလား…
မင်းနံမည်လည်း ပြောပြအုံးလေ..ငါ ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲ…” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။
“ ငါ့နံမည် ..ရေး (RAY )..မင်းကို ငါ ကြိုက်တယ်..မင်းရဲ့ ရုပ်ကို ငါကြိုတယ်တယ် ….အထူးသဖြင့် မင်းရဲ့ ကိုယ်လုံး …. မင်းကို ငါ လိုချင်တယ်..ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ် ……မင်း ငါသိချင်တာကို ပြောပြမယ်
ဆိုရင် မင်းကို ငါ အပြင်ကို ပြန်ခေါ်သွားမယ် ….အပြီး လွှတ်လိုက်မယ် လို့ ငါ မပြောဘူးနော်..မင်းကို မင်းတို့ ခေါင်းဆောင်ဆီကို လိုက်ပြခိုင်းမယ် ဆိုပြီး ခေါ်ထုတ်သွားမှာ……တခုတော့ ရှိတယ်
…မင်း….ငါနဲ့ အိပ်ရမယ် ….ငါလိုချင်တာတွေ ပေးရမယ်…..မင်း ခန္ဓာကိုယ် ကို ငါ့ကို ပေးရမယ် ….”
ကမဲလ်က ရှက်ရွံ့နေတဲ့ ဟန် မပြဘူး ။
“ မင်း သိပ် ပွင့်လင်းတယ် ရေး…ငါ မင်း လုပ်ရပ်တွေ အမူအရာတွေကို ကြိုက်တယ် …အဲ..လူကိုတော့ မကြိုက်သေးဘူး ….မင်းတို့လို အာရှသားနဲ့ ငါ မဆုံဘူးဘူး..ငါကြီးပြင်းခဲ့တဲ့နေရာတွေမှာ
အာရှသား မရှိသလောက်ဘဲ …မင်းရဲ့ မူရင်း အော်ရဂျင်နယ် တိုင်းပြည်က ဘာလဲ..ဖိလိပိုင်လား…..”
“ ငါက မြန်မာက အရင်က Burma လို့ ခေါ်တယ်..မင်း သိသလား….”
“ သိတာပေါ့ ….သိတယ် …..”
“ မင်း ဘာကြောင့် သိနေတယ် ဆိုတာလည်း ငါ သိတယ် …ဘာကြောင့်ဆိုတာ ငါသိတယ် …”
“ မင်း ဒီမှာ မွေးတာလား….”
“ မဟုတ်ဘူး….ကလေး ဘဝက ရောက်လာတာ…….”
“ ဘာလို့ အဖြူကောင်တွေ အတွက် အလုပ်လုပ်ပေးနေတာလဲ..သူတို့ကို ကောင်းတယ် လို့ မင်း ထင်လား…..”
“ မင်း ဘာလို့ အဖြူတွေကို မုန်းတီးနေတာလဲ ….”
“ အားကြီးတိုင်း ဗိုလ်ကျနေတာ တကမ်ဘာလုံး အသိဘဲ..ဗုံးတွေ ကြဲတာ အပြစ်မဲ့ မိန်းမတွေ ကလေးတွေ ဘယ်လို အတုံးအရုန်း သေခဲ့ကြသလဲ မင်း သေချာ သိလို့လား…..”
ကမဲလ်သည် ဒေါသသံလေးနဲ့ အသံတုန်တုန်နဲ့ ပြောနေတယ် ။ သူ ကမဲလ်ကို စိုက်ကြည့်နေတယ် ။ ကမဲလ်ရဲ့ အိဖြိုးဖြိုး ရင်စိုင်တွေကို ကြည့်နေတာ ။
“ ငါတို့ မနေ့က တိုက်ခိုက်လိုက်လို့ မင်းတို့ သေတယ် ဆိုတာ အသေးအဖွဲပါ ..ရေး..မင်းတို့ တိုင်းပြည်က သတ်ခဲ့တာတွေနဲ့ စာရင်……ဟီရိုရှီးမားမှာ ဘယ်လောက် သေခဲ့လဲ..လူညွန့်တုံးခဲ့တဲ့
လူတွေ ကလေးတွေရော..နောက်ပြီး အီရတ်မှာ အာဖဂန်မှာ ..ဗီယက်နမ် စစ်တုံးကရော..ဗုံးတွေ ကြဲခဲ့တာ စိစိညက်ညက် ကြေခဲ့တယ် …မီးလောင်ဗုံးတွေ…အဆိပ်ခတ်တာတွေ …ငါ ဘာကြောင့်
လပြည့်မဲ အဖွဲ့ကို ပါဝင်ပူးပေါင်းခဲ့ရသလဲ ဆိုတာ ပြောပြတာပါ ..တရားတဲ့ စစ်ကို ဆင်နွှဲဖို့…အမှန်တရားဖက်က ရပ်တည်ဖို့ …”
“ မင်း ငါမေးတဲ့ မေးခွန်း နှစ်ခုကို ဖြေမလား..ဆိုတာလေးလည်း ငါ့ကို ပြောပါအုံး..ကမဲလ်…..”
“ ငါသိချင်တာက မင်း အဲဒါတွေကို ငါဖြေရင် စောစောက မင်း ပြောသလိုဘဲ ငါ့ကို ဒီအကျဉ်းစခန်းထဲကနေ ခေါ်ထုတ်သွားမှာလား ….”
“ မလုပ်ဘဲ ငါ ဘယ်တော့မှ အပို မပြောဘူး ..မင်း အမှန်အတိုင်း ဖြေ..ငါ ခေါ်ထုတ်သွားမယ် ….”
“ ဟုတ်ပြီလေ..ငါ ဖြေမယ်..ငါ ဒီအထဲက လွတ်မြောက်ချင်လို့ ..ဖြေမယ်…..”
“ ငါ့ကို မင်း လိုချင်တာတွေ ပေးဖို့ကကော….”
“ အို..ဒါကတော့ မင်း ငါ့အပေါ် ကောင်းရင် ငါက မင်းဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးရမှာပေါ့ ရေး…”
“ ကဲ..ဖြေ …..နံပါတ် တစ်ကို အရင်ဖြေ ..မင်းတို့ ခေါင်းဆောင် ဘယ်သူလဲ..နံမည်…နောက်ပြီး သူ ဘယ်မှာလဲ…..”
“ မင်း ဂတိတည်မယ်နော်…ရေး..”
“ စိတ်ချ….ကမဲလ်….”
“ မေးခွန်းနံပါတ်၂ကို အရင်ဖြေမယ် ..နောက်ထပ် တိုက်ခိုက်မှုတွေ ဖြစ်မလား ဆိုတာ.. ဖြစ်မယ်…အနောက်အုပ်စုနဲ့ တသက်လုံး ကပ်ကမ်ဘာကုန်သည်အထိ ရန်သူ ဖြစ်သွားကြမှာမို့ ငါတို့ အဖွဲ့တွေက ဆက်လက် တိုက်ခိုက်ကြမှာဘဲ ..ဘယ်ကို ဘယ်တော့ တိုက်ခိုက်မယ် ဆိုတာကတော့ ငါက သာမန် အဖွဲ့ဝင် အဆင့်မို့ မသိသေးဘူး..လုပ်ခါနီးမှ တားဂက်က ဘယ်မှာလဲ ဆိုတာ ပြောလေ့ရှိတယ် …”
“ ကောင်းပြီလေ..မင်းဖြေတာ ယုတ္တိရှိပါတယ်..ကမဲလ် ..မေးခွန်း နံပါတ်၁ က….”
“ ငါ့ကို အပြင်ကို ထုတ်သွားမယ် ဆိုတာကြောင့် ငါ အပြင်လောကကို ရောက်မှ ပြောလို့ ဖြစ်မလား…”
“ ရတယ်လေ..ဒါဆိုရင် ငါ့ဖက်ကလည်း တခု တောင်းဆိုရလိမ့်မယ် ..”
“ ဘာလဲ…”
“ မင်းကို ဟောဒီ စတီးလက်ကောက်လေး ဝတ်ပေးထားမယ်…”
အနက်ရောင် လက်ကောက်လေးကို ပြလိုက်တယ် ။
“ ငါ ဘယ်မှာ ဆိုတာ ထရေ့စ်လုပ်နိုင်တဲ့ လက်ကောက်လား ..ရတယ်လေ …”
ကမဲလ်ရဲ့ ညာလက်ကောက်ဝတ် ဖြူဖြူလေးမှာ အနက်ရောင် သံမဏိလက်ကောက်လေး ဝတ်ပေးလိုက်တယ် ။
တကယ်တော့ ဒီလက်ကောက်လေးဟာ ကမဲလ် ဘယ်မှာ ရှိတယ် ဆိုတာကို ညွှန်ပြရုံသာ မကဘူး..အဝေးထိန်း
ခလုပ်နဲ့ လျှပ်စစ်ဓါတ်အားတွေ လွှတ်လိုက်ပြီး ဗုံးဗုံးလဲသွားစေမယ့် ထိန်းချုပ်မှု တခု ဖြစ်တယ် ။
“ ငါ့ကို မင်းတို့ ဖမ်းသွားတာ ငါ့အဖွဲ့က သိသွားပြီ ဆိုတော့ ငါပြန်လွတ်လာရင် ငါ့ကို ယုံကြည်ကြတော့မှာ
မဟုတ်ဘူး..ငါ့ကို အပြတ် ရှင်းချင်တောင် ရှင်းပစ်ကြလိမ့်မယ် …ဒါပေမယ့် ငါ အပြင်ထွက်ချင်တယ်..ထောင်ထဲ
မှာ သေမယ့်အစား အပြင်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရင်း သေချင်တယ်….”
“ မင်း အဖြောင်ခံရမယ့်အတူတူ ငါတို့ဘက်ကို ကူးလိုက်ပါလား..မင်းလုံခြုံရေးအတွက်ကို တာဝန်ယူတယ် ..မင်းရဲ့
အိုင်ဒင်တတီကို လုံးဝ ပြောင်းပစ်ပေးလိုက်မယ်..မင်း နံမည်အသစ် လူအသစ်ဘဝနဲ့ တနေရာရာမှာ အခြေချနိုင်
အောင် လုပ်ပေးနိုင်တယ် ..ကမဲလ်….ဘယ်လိုလဲ…”
“ နိုး….နိုး..မင်းတို့ သြဇာကိုတော့ ဘယ်တော့မှ မခံဘူး…ငါ့အဖွဲ့က ငါ့ကို သတ်ချင် သတ်ကြပါစေ…မင်းတို့ဖက်
ကိုတော့ မကူးဘူး….”
“ ကဲပါလေ..မင်း အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီလား…ငါတို့ သွားကြစို့….”
ကမဲလ်ရဲ့ မျက်နှာလေးက မယုံကြည်နိုင်သလို ဖြစ်နေတယ် ။
“ အခု….အခု ထွက်ရမှာလား….”
“ ဒါပေါ့…ကဲ သွားစို့….”
ကမဲလ်ရဲ့ အေးစက်နေတဲ့ လက်ကလေးကို သူ ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး အကျဉ်းခန်းလေးထဲက လျှောက်ထွက်လိုက်တဲ့
အခါ ထူးဆန်းအံ့သြနေတဲ့ ကမဲလ်က “ အိပ်မက်များလား….” လို့ တီးတိုး ရေရွတ်လိုက်တာ သူ ကြားလိုက်ရ
တယ် ။ တနေရာကို ရောက်တော့ သူက ကမဲလ်ရဲ့ မျက်နှာမှာ အဝတ် အမဲရောင် အိတ်တအိတ်ကို စွပ်လိုက်
တယ် ။ “ ဒို့စခန်းရဲ့ လုံခြုံမှုအတွက်ပါ…” လို့ သူပြောလိုက်တော့ ကမဲလ်က “ အိုကေ ” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။
ကမဲလ်လက်ကို ဆွဲပြီး စစ်ကြောရေးစခန်းထဲက ထွက်လိုက်တယ် ။ ကားတစီးပေါ်ကို တက်လိုက်ကြတယ် ။ သူ
မောင်းထွက်လာခဲ့တော့ ကမဲလ်က “ မင်း တကယ်ဘဲ ငါ့ကို အပြင်ခေါ်ထုတ်ခဲ့တာဘဲနော်….ငါ..ငါ…ငါ…မယုံ
နိုင်ဘူး…ဒီအတွက် မင်းကို ငါ ပေးနိုင်တာ အကုန်ပေးမယ်….မင်းကို ကျေးဇူးတင်တယ် …”
“ မင်းအဓိက ငါ့ကို ပေးဖို့က မေးခွန်း နံပါတ်၁ ဘဲ ကမဲလ် …မင်း ဂတိတည်မယ်လို့ ငါ ယုံကြည်လို့ ခုလို မင်း
ကို အကျဉ်းစခန်းထဲက ထုတ်ပေးတာ….”
“ ငါ ဖြေမှာပါ..ငါ မညာပါဘူး …”
အိမ်တလုံးရဲ့ ကားဂိုဒေါင်ထဲကို ကားထိုးဝင်လိုက်ပြီး ဂိုဒေါင်တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာ ကမဲလ်ရဲ့ ခေါင်းက
အဝတ်အိတ်အမဲကြီးကို သူ ဖယ်ခွာပေးလိုက်ပါတယ် ။
“ လာ..အိမ်ထဲသွားရအောင် …”
ကမဲလ် ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ သူ့နောက်က ပါလာတယ် ။
“ မယုံကြည်နိုင်အောင်ဘဲ…အကျဉ်းသားတွေကို ရက်ရက်စက်စက် ညှင်းပန်းတယ်လို့ နံမည်ကြီးတဲ့ မင်းတို့က ငါ့ကို အပြင်ကို ပြန်ခေါ်ထုတ်လာကြတာ…မင်းရဲ့ ကျေးဇူးတွေက တကယ့်ကို ကြီးမားပါတယ်…ကဲ..ငါ ရေချိုး သန့်စင်လို့ရမလား…”
“ ရတယ်..ဟိုက အခန်းက ရေချိုးခန်းဘဲ…စိတ်အေးအေးနဲ့သာ ရေချိုးလိုက်ပေတော့…”
သူနဲ့ ကမဲလ် ရောက်နေတဲ့ အိမ်ကလေးကို လူ၁၂ယောက်တိတိ မျက်ခြေမပြတ် စောင့်ကြည့်နေကြပါတယ် ။အင်မတန်မှ အန္တရာယ်ကြီးတဲ့ ကမဲလ်လို အသေခံ အကြမ်းဖက် အဖွဲ့ဝင် တယောက်ကို သူတို့အနေနဲ့ အသားလွတ်ကြီးတော့ အပြင်ကို ပြန်ခေါ်မထုတ်ပါ ။ သူ့ဆီက သိချင်တဲ့အချက်တွေ ရယူဖို့နဲ့ သူ့ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး တဲ့အခါ သူ ဘယ်သူ့ကို ဆက်သွယ်မလဲ..ဘာတွေ လုပ်မလဲ ဆိုတာကို သိချင်တဲ့အတွက် အခုလို သူ့ဌာနချုပ်ကစီစဉ်လိုက်ကြတာ ဖြစ်တယ် ။
ရေချိုးခန်းထဲက ရေသံ တဖျန်းဖျန်း ကြားနေရတယ် ။
ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖါမှာ သူ ထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ် ။မကြာခင် ထောက်ကနဲ့ တံခါးပွင့်တဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရတယ် ။ ရေနွေးငွေ့တွေကြားက ကမဲလ် ထွက်လာတယ် ။ ကမဲလ်ကိုယ်ပေါ်မှာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ပတ်ရစ်ထားတာက လွဲလို့ ဘာ အဝတ်မှာ မရှိနေဘူး ။ ကမဲလ်ရဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖွေးဖွေးတွေကို တွေ့နေရတယ် ။ ကမဲလ်က နှင်းဆီနက်လောက် မတောင့်တင်းဘူး ။ နှင်းဆီနက်ထက် ပို ပိန်တယ် ။ အသားကတော့ နှင်းဆီနက်လိုဘဲဆွတ်ဆွတ်ဖြူတယ် ။
“ ရေချိုးလိုက်တော့ ငါ့ရဲ့ စိတ်တွေရော ကိုယ်ရော ရှင်းလင်းသွားတယ် …ဟင်းဟင်း …မင်းကို ငါ လက်ဆောင်ပေးမလို့..လာ..လိုက်ခဲ့..”
ဒီတခါတော့ ကမဲလ်က သူ့လက်ကို ဆွဲကိုင်ပြီး ခေါ်သွားတယ် ။ အိပ်ခန်းလေးထဲကို ။ အိပ်ခန်းလေးက တော်တော်လေး သန့်ပြန့်တယ် ။ မွေ့ရာထူထူနဲ့ ကုတင်ကြီးတလုံး ရှိနေတယ် ။ ကုတင်နားကို ရောက်တော့ ကမဲလ်က သူ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ် ။
“ မင်း ငါ့ကို တကယ် သဘောကျတာလားဟင် …”
“ အင်း..မင်းကိုမင်း မှန်ထဲ ကြည့်လိုက်ပါလား..မင်းဟာ တကယ့်ကို လှတဲ့ မိန်းကလေး တယောက်ဘဲ…”
“ ဟင်းဟင်း..လှတာနဲ့ မင်းက သဘောကျသွားရောလား….”
“ ဒါ သဘာဝဘဲလေ…အလှအပတရားကို ကိုးကွယ်တတ်ကြတာဘဲ…”
“ မင်းကို ငါ ဆောရီးပြောချင်တာက ထောင်အခန်းထဲမှာတုံးက မင်းတို့ကို တသက်လုံး ငါတို့ တိုက်ခိုက်နေမှာ လို့ပြောခဲ့တာ အတွက်ပါ..ငါတို့အဖွဲ့တွေက ဒီသဘောထားတယ် လို့ ငါ ပြောချင်တာပါ..ငါကတော့ မလုပ်တော့ပါဘူး….ငါလည်း ငါ့အကိုအရင်းကြောင့် ဒီအဖွဲ့ထဲ ပါခဲ့တာပါ…ငါ တကယ်တော့ လူသတ်တာ မလုပ်ချင်ပါဘူး..စာဘဲ သင်ချင်တာပါ …ယုံပါကွာ….ကဲ..ဟောဒီမှာကြည့်…”
ကမဲလ်က မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပါတယ် ။
အိုး ….    တကယ့်ကို စင်းလုံးချော ဘာမှ အပြစ်မပြောနိုင်အောင်ကို အချိုးကျ လှပတဲ့ နတ်မိမယ်လေး ပါလား ။အဝတ်ဆိုလို့ ချည်တမျှင်တောင် မရှိတဲ့ ကမဲလ်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ငေးမောကြည့်နေမိရတယ် ။
“ ကြိုက်လား …“
“ အင်း..ကြိုက်တယ်..ကမဲလ်..မင်း အရမ်းကို လှတာဘဲ…”
ကမဲလ်က ကိုယ်လုံးကိုယ်ဟန် ပါးပါးလျားလျားပေမယ့် နို့နှစ်လုံးက မသေးလှဘူး ။ တင်းမာကော့နေတယ် ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပန်းရောင်ရင့်ရင့်လေးတွေ ..။ဝမ်းပျင်သား ရှပ်ရှပ် ဖြူဖြူလေးနဲ့ ။ ပေါင်တန် ရှည်ရှည် နှစ်ချောင်းနဲ့ ဒီပေါင်တန်တွေ ဆုံတဲ့နေရာက အမွှေးအမျှင် ရိပ်ရှင်းထားလို့ ဝင်းပြောင်နေတဲ့ ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းလေးနဲ့ အကွဲကြောင်း နီညိုညိုလေး ကလည်း ကြည့်လို့ အလွန်ဘဲ လှနေတယ် ။
“ Ray ..ငါ့တကိုယ်လုံးကို မင်း သဘောရှိ လုပ်ဖို့ အပ်လိုက်တယ် ..မင်း စိတ်ကြိုက် ငါ့ကို လုပ်ချင်သလို လုပ်တော့…..”
ကမဲလ်က သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောနေတယ် ။“ ဟိတ်..မင်း စကားတောင် ပြန်မပြောနိုင်တော့ပါလား….ဘာလဲ..ငါက ဒီလောက်တောင် မင်းစိတ်တွေကို လှုပ်ရှားသွားစေလို့လားဟင်….”ကမဲလ်ရဲ့ အပြုံးလေးက တကယ့်ကို ချစ်စရာ ကောင်းလှပါတယ် ။ လူတွေက ဒီလောက် လှတဲ့ မိန်းကလေး နုနုနယ်နယ်လေးက မောင်းပြန်လူသတ်လက်နက်နဲ့ လူတွေကို ပစ်ခတ်သတ်ဖြတ်ခဲ့တယ် ဆိုရင်ယုံကြည်ကြမယ် မထင်ဘူး ။ကမဲလ်ရဲ့ ရှေ့ရေးကို သူ စိုးရိမ်ပူပန်သွားမိတယ် ။ သူ့ဆီက လှို့ဝှက်ချက်တွေ ရလိုတာကြောင့်သာ ကမဲလ်ကို သူတို့ အပြင်ကို ခေါ်ထုတ်ခဲ့တာပါ ။ ကမဲလ်ကို ပြန်လွှတ်ပေးဖို့ အစီအစဉ် မိုတို့မှာ မရှိဘူး ။ အသေခံ ဗုံးခွဲသမား တယောက်ကို ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်ရင် အရမ်းကို မှားသွားမှာပေါ့ ။ကမဲလ် သူ့ဆီကို တိုးကပ်လာတယ် ။“ Ray …မင်းက ငါ့ဆီကို မလာတော့လည်း ငါက မင်းဆီကို လာရတော့တာပေါ့….” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ သူ့ကို ပြောလိုက်ရင်း သူ့ခါးက ဘောင်းဘီကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားပါတော့တယ် ။ အနီးကပ် ရှိနေတဲ့ ကမဲလ်ရဲ့ နို့တွေက သူ့စိတ်တွေကို အပြင်းအထန် ဆူပွက်ထကြွစေပါပြီ ။“ လှလိုက်တာ ကမဲလ်ရယ်….”“ ကိုင်လေ..ကြိုက်ရင်..ဒါတွေက မင်းအတွက်ဘဲ…မင်း တသက်လုံး ပိုင်ဆိုင်ချင်လည်း ရတယ်…ခိခိ…မင်း ငါ့ကို လက်ထပ်ယူလိုက်လေ…ဟာဟ….ဒီအိုင်အေ အေးဂျင့်ကြီးနဲ့ တဲရိုးရစ်စ်မ တို့ရဲ့လက်ထပ်မင်္ဂလာပွဲ ပေါ့..ဘယ်သူ့ကို ဖိတ်မလဲ..အိုဘားမားလား….ခိခိခိ…..အိုဆာမာဘင်လါဒင်ကတော့ သေရှာပြီ…….ခိခိခိ…..”ကိုယ်လုံးလေးကို လှုပ်ခါသွားအောင် ရယ်မောလိုက်လို့ ကမဲလ်ရဲ့ ရင်သားစိုင် လုံးလုံးလေးတွေ တုန်ခါသွားကြပါတယ် ။ကမဲလ်ရဲ့ နို့လှလှတစုံကို တုန်ရင်နေတဲ့ သူ့လက်တဖက်နဲ့ စမ်းသပ်ကိုင်တွယ်မိရတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ ကမဲလ်က သူ ဝတ်ထားတဲ့ အစိမ်းပုတ်ရောင် ကွန်ဘက်ဘောင်းဘီရဲ့ ခါးပတ်ကို ဖွင့်ဖြုတ်ပစ် ဇစ်ကို ဆွဲချဖွင့်ပြီးနေပြီ ။“ မင်း တသက်တာမှာ အမှတ်ရစေမယ့် ဘလိုးဂျော့ပ် မင်းကို ပေးမယ်….” လို့ ပြောရင်း ဒူးတုပ် ထိုင်ချလိုက်တယ် ။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဘောင်းဘီကို တဖက်တချက်ကနေ ကိုင်ပြီး ဆွဲချ ချွတ်လိုက်တယ် ။အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခံ မဝတ်တဲ့အတွက် သူ့ သန်မာထကြွနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဖွားဖက်တော် က တန်းကနဲ ငေါထွက်လာတယ် ။ ကမဲလ်က “ ငါ့ဘဝမှာ ရန်သူဖြစ်တဲ့ အမေရိကန် စီအိုင်အေ အေးဂျင့်ရဲ့ လီးကို စုတ်ပေးဖြစ်မယ်လို့ လုံးဝ မထင်မိခဲ့ပါဘူး…” လို့ ပြောရင်း သူ့ဖွားဖက်တော် အတန်ထိပ်ပိုင်းကို ငုံလိုက်ပါတော့တယ် ။“ အား…အိုး…..ကမဲလ်ရယ် …”မိန်းမချောလေး သူ့ဖွားဖက်တော်ရဲ့ ထိပ်ဖျားပိုင်းကို စပြီး စုတ်ပေးနေပါပြီ ။ စိုစွတ်အိထွေးတဲ့ ကမဲလ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေရဲ့ အထဲကို ရောက်နေတဲ့ သူ့အတန်ချောင်းကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ကမဲလ်ရဲ့လျာလေးက သူ့ထိပ်ပိုင်း အထစ်ကြီးကြားထဲကို တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ကလိပေးနေတာကို ခံနေရတယ် ။ အေဂျင်စီကြီးရဲ့ လှို့ဝှက် ဝန်ထမ်း ဘဝကို ရောက်ပြီးမှ သူသည် ကမ်ဘာအရပ်ရပ်ကို အလုပ်တာဝန်တွေနဲ့ ရောက်ခဲ့ရသလို နိုင်ငံတကာက မိန်းမချောလေးတွေနဲ့ ကာမစပ်ယှက်ခဲ့ရတာ အကြိမ်ကြိမ် အခါခါပါဘဲ ။ မိန်းမချောလေးတွေရဲ့ လိင်တန်စုတ်ပေးတာကိုလည်း ခဏ ခဏ ကြုံခဲ့ ခံခဲ့ရတယ် ။အခု ကမဲလ် စုတ်ပေးသလို ကောင်းခဲတယ် ။ ကမဲလ် စုတ်ပေးနေတာက စေတနာပါတယ် ။ တာဝန်ကျေ စုတ်ပေးတာမျိ ုး မဟုတ်ဘဲ သူ့ကို အရသာထူးအောင် ပညာသားလေးတွေ ပါနေတယ် ။ကမဲလ်ရဲ့ ဆံနွယ်စလေးတွေကို သပ်တင်ပေးမိရင်း စုတ်တာတွေကို ခံယူနေမိတယ် ။အတန်နဲ့ ထိပ်ဖူးကိုဘဲ စုတ်နေတာ မဟုတ်ဘဲ သူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း စုတ်လိုက် ယက်လိုက် လုပ်ပေးတယ် . .။ဂွေးစိတွေရဲ့ အောက်ဖက်ကို ယက်ပေးရင်း ကမဲလ်ရဲ့ လျာလေးက သူ့ဖင်ပေါက် အနားကို ရောက်သွားလို့သူ တချက် တွန့်သွားတယ် ။ ကမဲလ် အစုတ်ကောင်းလို့ သူပြီးလုလုမှာ ကမဲ ပါးစပ်ထဲက သူ့အတန်ကို သူ ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ကမဲလ်က “ ဘာလို့လဲ..ဘာဖြစ်တာလဲ…” လို့ သူ့ကို မေးတယ် ။ သူက “ မင်းစုတ်ပေးတာ ကောင်းလွန်းလို့ သုတ်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပန်းထွက်တော့မှာမို့..”လို့ ပြောပြလိုက်တော့ ကမဲလ်က ပြုံးပြီး “ ပန်းပစေပေါ့…မင်းကောင်းသွားဖို့ အရေးကြီးတာလေ..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ သူက “ နိုးနိုး..ကမဲလ်..မင်းကို ငါ လိုးချင်တယ်..စုတ်တာနဲ့တင် မပြီးလိုက်ချင်ဘူး..” လို့ပြောလိုက်တယ် ။ ကမဲလ်က “ ငါက ဘယ်ကိုမှ ထွက်ပြေးသွားမှာ မဟုတ်ဘူး..မင်းရဲ့ အစေအပါးကို ခံမယ့် မင်းရဲ့ ကျွန်မလေးလေ …ကဲ သခင်..ကျွန်မလေးကို လိုးပေးတော့….” လို့ ပြောရင်း သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ် ။
ကမဲလ်နဲ့ အားရပါးရ စပ်ယှက်ကြတယ် ။ ကမဲလ်ရဲ့ နူးည့ံစိုအိနေတဲ့စောက်ဖုတ်က တင်းကြပ်ပြီး အချက်တိုင်း အီဆိမ့်နေတဲ့ အရသာထူးတွေကို ပေးလို့ သူ စွဲမက်သွားရတယ် ။ အသားကုန် ဆွဲလိုက်လို့ သူ့တကိုယ်လုံး ချေွးတွေ ရွှဲနစ်နေတယ် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ ကမဲလ်က တစောင်းလေး လှဲပြီး မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားတယ် ။ ကမဲလ်လည်း တော်တော် မောသွားပုံရတယ် ။ အဝတ်မဲ့နေတဲ့ ကမဲလ်ကိုသူ တချက် စူးစိုက်ကြည့်လိုက်တယ် ။“ ကမဲလ်…”“ အင်..” “ ပြောတော့..မင်းတို့ ခေါင်းဆောင် ဘယ်မှာလဲ..ဘယ်သူလဲ…နောက်ပြီး မင်းတို့ အဖွဲ့သားတွေ စုစုပေါင်း ဘယ်နှစ်ယောက် ရှိလဲ….အနီးစပ်ဆုံး ရှိနေတဲ့ အဖွဲ့သားက ဘယ်သူလဲ …”ကမဲလ်က မျက်လုံး မဖွင့်ဘဲ..“ ပြောမှာပါ…ငါတို့ ခေါင်းဆောင်က ဒီမှာ မရှိဘူး …ဒဲရာမှာ..ဒဲရာ ဆိုတာက တြိဂံနယ်မြေ မှာ ရှိတဲ့ မြို့ သေးသေးလေး …မင်းတို့ တိုင်းပြည်နားက ရွှေတြိဂံနယ်မြေ မဟုတ်ဖူးနော် ….အီရန်..ပါကစ္စတန်နဲ့ အာဖဂန်နစ်စတန် သုံးနိုင်ငံ ဆုံတဲ့ တြိဂံဒေသ ..ဒဲရာက သုံးနိုင်ငံ အလည်က နေရာလေး…ဥပဒေမဲ့ မြို့ကလေးတခုပေါ့..အဲဒီကနေ သူက ညွှန်ကြားနေတယ်နောက်တခု မင်း သိချင်တာက အဖွဲ့သား ဘယ်နှစ်ယောက်လဲ နော်..ငါသိသလောက် ယူအက်စ်ထဲမှာ ၁၂ယောက် ရှိနေတယ် …အပြင်က ဝင်လာတာ ၁ဝယောက် ၂ယောက်က USမှာ မွေးတဲ့ ပေါက်တဲ့ နိုင်ငံသားတွေ…အနီးစပ်ဆုံး အဖွဲ့သားက ဝါရှင်တန်ဒီစီက ဂျော့ဝါရှင်တန် တက္ကသိုလ်က “ ရူဘီ ”….ကဲ မင်းသိချင်တာ ဘာ ရှိသေးသလဲ…မင်း ငါပြောတာတွေကို ယုံပါကွာ..ငါ မင်းကိုမညာဘူး….”“ ငါလည်း မင်းကို ယုံပါတယ် ကမဲလ်….“ ရူဘီ ”ကို ငါတွေ့ချင်တယ်..ရူဘီကို ဆက်သွယ်ဖို့ ကူညီပါ .”“ အိုကေ…ဒီလို လုပ်…..”  ကမဲလ် ပြောပြတာတွေကို သူ သေသေချာချာ နားထောင်လိုက်တယ် ။
“ ကမဲလ်..” သူ့ဘောင်းဘီကို ပြန်ဆွဲယူ ဝတ်ရင်း ခေါ်လိုက်တယ် ။“ ငါ အပြင်သွားမယ်..အပြင်ဖက်ကနေ ချောင်းနေတဲ့သူဟာ နွေးနွေး ဖြစ်နေတာကို သိလိုက်ရလို့ တော်တော် အံ့သြသွားရတယ် ။ရူဘီကတော့ အားတက်သရော စုတ်နေတယ် ။အပြင်ဖက်ကနေ ချောင်းနေတဲ့သူဟာ နွေးနွေး ဖြစ်နေတာကို သိလိုက်ရလို့ တော်တော် အံ့သြသွားရတယ် ။ရူဘီကတော့ အားတက်သရော စုတ်နေတယ် ။ အပြင်ဖက်ကနေ ချောင်းနေတဲ့သူဟာ နွေးနွေး ဖြစ်နေတာကို သိလိုက်ရလို့ တော်တော် အံ့သြသွားရတယ် ။ရူဘီကတော့ အားတက်သရော စုတ်နေတယ် ။  ဒီမှာဘဲ နေ..ဘယ်မှ မထွက်နဲ့..စားစရာတွေ အပြည့် ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ရှိတယ်…”
“ အင်းအင်း…”
သူ အကျ ႌကြယ်သီးတွေကို ပြန်တပ်ရင်း အိမ်အပြင်ကို ထွက်လိုက်တယ် ။သစ်ပင်အကွယ် မှောင်ရိပ်မှာ လူတယောက် ရှိနေတယ် ။ သူ့အဖွဲ့က လူတယောက် ။ သူ့နံမည်က ချာရကား ..။  ချရကားက လက်ထောင်ပြတယ် ။ ချာရကား က ၀ိုင်Y ပုံစံ သိုင်းကြိုးနဲ့ အိပ်ချ်ကေHK MP5 အပေါ့စား မောင်းပြန်လေးတလက်ကို လွယ်ထားတယ် ။
သူလက်ပြန်ထောင်ပြပြီး ကားပေါ်တက် မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။
ဒီဇင်ဘာလ ၂၂ရက်နေ့ ။

မြို့တော် ဝါရှင်တန်ဒီစီဂျော့ချ်ဝါရှင်တန် တက္ကသိုလ်ဥပဒေပညာဌာန
သစ်လွင်သပ်ရပ်တဲ့ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံ ..တန်ဖိုးကြီးသည်လို့ သိသာတဲ့ လည်စည်း..နဲ့ လူရွယ်တယောက်က “ ရူဘီ ” ကို တွေ့ချင်တယ် လို့ လာမေးနေသည် ။ ရုံးခန်းမှာ ဒီနေ့ တာဝန်ကျနေတဲ့ စာရေးမလေးက ရူဘီကို မသိဘူး ။ ဖြေချင်ရာ ဖြေနေလို့ နွေးနွေး ထိုင်နေရာက ထပြီး အဝင်ဝက စုံစမ်းရန် ဆိုတဲ့ ကောင်တာကို လျှောက်သွားပြီး ရူဘီကို တွေ့ချင်လို့ လာတဲ့ အာရှသာ လူရွယ်ကို“ ရူဘီ ..ဒီနေ့ ကျောင်းမလာဘူး..ခွင့်ယူထားတယ် …” လို့ ဝင်ဖြေပေးလိုက်ပါသည် ။လူရွယ်က “ ဟုတ်လား..သူ့ ဖုန်းနံပါတ်လေးများ ရနိုင်မလား…ငါက အဝေးက လာခဲ့လို့ပါ…”လို့ နွေးနွေးကို မေးသည် ။ နွေးနွေးက မသိတဲ့ လူစိမ်းတယောက်ကို ရူဘီရဲ့ ဖုန်း မပေးချင်ပါ ။ “ ဒီလိုလုပ်…ရှင်က ဘယ်ကလဲ ဘာကိစ္စ တွေ့ချင်တာလဲ နဲ့ ရှင့်နံမည်ကို တဆိတ် ပြောပြမလား..ကျမ ရူဘီ့ကို ဖုန်းဆက်ပေးမယ်..ရူဘီ နဲ့ ကျမက ဒီဌာနမှာ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တွေမို့ ဝင် ကူညီတာ”လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်တော့ သူက “ ငါ့နံမည်က ဇော်ရဲအောင် ..အင်္ဂလိပ် နံမည်က ရေမွန် Raymond ပါ..ရင်းနှီးသူတွေကတော့ အတိုကောက် Ray လို့ ခေါ်ကြပါတယ် မြန်မာလူမျိ ုး.ပါ .လာတာက ဖိလိပိုင်နိုင်ငံ မနီလာက..ရူဘီရဲ့ အမျိုးတယောက်က လူကြုံ ပေးခိုင်းလိုက်လို့…”လို့ ဖြေသည် ။မြန်မာလူမျိ ုး လို့ ကြားလိုက်ရလို့ သူ့မျက်နှာကို သေသေချာချာ ကြည့်မိလိုက်သည် ။မြန်မာလို သူ့ကို “ မြန်မာစကား ပြောတတ်လား..ကျမလည်း မြန်မာဘဲ…” လို့ မေးလိုက်မိသည် ။ သူ့အသံက အမေရိကန် အစစ်တယောက်ရဲ့ လေသံပေါက်နေလို့ ။ သူက “ ပြောတတ်ပါတယ်..ဒီက ညီမ က မြန်မာကိုး..နံမည်က..” လို့ ဖြေလည်းဖြေ ပြန်လဲ မေးနေသည် ။“ ကျမနံမည် နွေးနွေးစံသာအောင် ပါ..ကိုဇော်ရဲအောင်..မြန်မာ အချင်းချင်း တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်..ကျမ ရူဘီ့ကို ခုဘဲ ဖုန်းခေါ်မေးပေးပါမယ်နော်…” လို့ ပြောလိုက်ပြီး နွေးနွေးရဲ့ အလုပ်စားပွဲနေရာကို ပြန်ခဲ့သည် ။ စားပွဲပေါ်က လိုင်းဖုန်းနဲ့ အဆောင်ခန်းကို ခေါ်လိုက်သည် ။
တကယ်တော့ ရူဘီ နဲ့ နွေးက အခန်းဖေါ်..အတူတူနေကြတဲ့ ( Room Mate )တွေပါ ။ နွေးနွေးက ဒီတက္ကသိုလ်မှာ စာပြနေတာ နှစ်နှစ် ကျော်ပါပြီ ။ ရူဘီကတော့ အလုပ်ရတာ သိပ် မကြာသေးပါ ။ရူဘီသည် အာဖရိကတိုက် ( ကမရွန်း ) နိုင်ငံက ဖြစ်ပြီး အလွန် ခင်မင်ဖေါ်ရွေတဲ့ မိန်းမ ဖြစ်သည် ။နွေးနွေးလိုဘဲ “ လက်ထောက်ပါမောက္ခ ” ဖြစ်ပေမယ့် သူက ခေတ်မှီမှီ ဝတ်စားပြီး လူငယ်ကျောင်းသူစရိုက် မပျောက်သေးလို့ ရူဘီ့ကို “ ဆရာမ ” တယောက်လို့ ကျောင်းသူကျောင်းသားတွေက မထင်ကြ ။
“ ဟယ်လို..ရူဘီရှလာဘီး ပါ..ဟိတ်..နွေးနွေး ….ဘာကိတ်…”ရူဘီက ကော်လာအိုင်ဒီမှာ ကျောင်းရုံးခန်းနံပါတ်ကို တွေ့ဟန်တူသည် ။
“ ဟုတ်တယ်..ရူဘီ…မင်းဆီကို ဧည့်သည်တယောက် လာတွေ့လို့..မင်း သူနဲ့ တွေ့ချင်လား..ဖုန်းနံပါတ် ပေးရမလား..သိချင်လို့….” လို့ ပြောပြလိုက်ပြီး မြန်မာလူရွယ်ရဲ့ နံမည် လာတဲ့ တိုင်းပြည်နဲ့ လာရင်းကိစ္စတွေကို ပြောပြလိုက်သည် ။
“ အာ…မသိဘူး..သူ့ကို မသိဘူး..ဒါပေမယ့် မနီလာက လာတယ် ဆိုတော့ ငါ့အန်တီ လွှတ်လိုက်တာဘဲ ဖြစ်မယ်…တွေ့ချင်တယ်….ဖြစ်နိုင်ရင် နွေးနွေး..ယူ ပြန်လာရင် ခေါ်ခဲ့ပေးပါလား….”
လုပ်ပြီ ။ ရူဘီကတော့ အလုပ်ပေးပြီ ..ခေါ်လာပေးရမယ့်လူကလည်း လူကို စိုက်စိုက်ကြည့်တတ်တဲ့ နွေးနွေးနဲ့ အသက်မတိမ်းမယိမ်း ဖြစ်နိုင်မယ့် မြန်မာယောကျ်ားတယောက် ။“ အိုကေလေ..နွေးနွေး ခေါ်ခဲ့ပေးမယ်….”ရူဘီက နွေးနွေးကို တအား ခင်မင်သလို ရူဘီ ကောင်းထားတာတွေကလည်း အများကြီး ရှိခဲ့သည် ။ တခန်းထဲ အခန်းချင်း ကပ်ရက် နေကြတဲ့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် အချင်းချင်းမို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ကူညီနေကျပါ ။
ဇော်ရဲအောင် ( သို့မဟုတ် ) ရေမွန် ဆိုတဲ့ လူကို ရူဘီက တွေ့ချင်တဲ့အကြောင်း..နွေးနွေးက ကျောင်းဆင်းအိမ်ပြန်တဲ့ အချိန် ရူဘီ ရှိရာ ဆရာမတွေ နေတဲ့ အဆောင်ကို ခေါ်သွားမှာ ဖြစ်ကြောင်း ရှင်းပြောပြလိုက်ပါသည် ။ သူက  ကျေးဇူးအရမ်းတင်ကြောင်း…အခုလို နွေးနွေးနဲ့ တွေ့တာ အရမ်း အံ့သြကြောင်း…ဝမ်းသာကြောင်း လေသံချိုချို နဲ့ ပြောသည် ။ နွေးနွေးလည်း သူ့လို ရုပ်မျိုး တွေ့ဘူးသလိုလို စိတ်ထဲ ထင်မိလို့ စဉ်းစားနေမိသည် ။ ဘယ်မှာ တွေ့ဘူးတာလဲ ။ရုပ်ရှင်ထဲမှာလား..။ မြန်မာဗီဒီယိုတွေထဲက မင်းသားနဲ့ ဆင်တာလား…စသဖြင့် ။“ နွေးနွေးက မိသားစုရော ဒီမှာဘဲလား…”“ အော်..ဟင့်အင်း..နွေးနွေး အဖေနဲ့ အမေက ဝက်စ်ကို့စ် ( ကယ်လီဖိုးနီးယား ) ဖက်မှာပါ..အလုပ်ရလို့ ဒီမှာ လာလုပ်နေတာ…ရေမွန်ကရော..မိသားစု နဲ့လား..ဘယ်ကလဲ…”“ ကျနော်က တကောင်ကြွက်ပါ…မွေးစားအဖေက ဆုံးသွားပြီ….ဒီမှာဘဲ နေပါတယ်….”“ ကိုရေမွန်…ညနေ လေးနာရီလောက်မှာ ပြန်လာပါလား..ကျမက အဲဒီအချိန်ကျမှ ပြန်မှာ..အခုတော့ လုပ်စရာလေးတွေ နဲနဲ ရှိသေးလို့…”“ အိုကေ..ကျနော် ပြန်လာခဲ့ပါမယ်…နွေးနွေး…”

သူ့ဘဝမှာ အမြဲ မိန်းမချောလေးတွေနဲ့ ဆုံဆည်းခဲ့ရတယ် ။ အခုလည်း ဆုံပြန်ပြီ ။ အရမ်းလှတဲ့ မိန်းမတယောက် ။ နံမည်က နွေးနွေး ။ကမဲလ် စီစဉ်ပေးတဲ့အတိုင်း သူ “ ရူဘီ ” ရှိတဲ့ နေရာကို ရောက်လာခဲ့တာပါ ။ ရူဘီသည် ကမရွန်းနိုင်ငံက ကပ္ပလီအမဲမလေး ပါ ။ စဉ်းစားလိုက်ရင် ရန်သူရဲ့ ကွန်ယက်က ကြက်သီးထဘွယ်ပါဘဲ ။အလုပ်အမျိုးမျိုး လူမျိုးပုံစံ အမျိုးမျိုး ..ဒါပေမယ့် သူတိ့ ဦးတည်ချက်က တခုထဲ ။ စိုးရိမ်မိတာက နွေးနွေး အတွက် ။ သူမ အခန်းဖေါ်ဟာ အကြမ်းဖက် ကွန်ယက်ထဲက တယောက် ဆိုတာ သိရှာလိမ့်မှာ မဟုတ်ဘူး ။ကမဲလ်ကို ဖမ်းမိလိုက်တာ မီဒီယာ သတင်းတွေထဲ မပါဘဲ လှို့ဝှက်ထားလို့ ကမဲလ်ရဲ့ အပေါင်းအဖေါ်တွေ မသိသေး ။ ဒါကြောင့်လည်း သူ အခုလို ရူဘီနဲ့ လာဆက်သွယ်နိုင်တာပါဘဲ ။
နွေးနွေး ကျောင်းဆင်းချိန်ကို သူ စောင့်ဖို့ အနီးအနားက ကော်ဖီဆိုင်မှာ စောင့်မယ်လို့ စဉ်းစားရင်း လမ်း၂၀ အတိုင်း လျှောက်လာခဲ့တောှု ပင်ဆယ်လ်ဗေးနီးယား လမ်းမကြီးနဲ့ လမ်း၂ဝဒေါင့်မှာ “စတားဘတ်ခ် ” ကော်ဖီဆိုင်လေးကို တွေ့လိုက်ပါတယ် ။“ ကာဖေလာတေး ” တခွက် မှာသောက်ရင်း သူ စောင့်တယ် ။
ကမဲလ်အတွက်တော့ သူ စိတ်မပူဘူး ။ အေဂျင်စီက လုံခြုံရေး တပ်စိပ်တခုက အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် ချာရကား နဲ့ လူ ၁၂ယောက် ဝန်းရံ စောင့်နေတဲ့ အိမ်ကလေးထဲမှာ ကမဲလ် ကျန်ခဲ့လို့ပါဘဲ ။ကမဲလ်က သူ့အကိုကြောင့် ဒီ လပြည့်မဲ အဖွဲ့ထဲကို ပါလာရပါသည် လို့ ပြောခဲ့တာ မှန်ဖို့ များတယ်လို့ သူ တွေးနေမိတယ် ။ အခုကမဲလ်သည် သူသိတာတွေ အားလုံးကို ပြောပြနေတယ် ။ တကယ့်ကို စိတ်ပြင်းထန်တဲ့ အကြမ်းဖက် အုပ်စုဝင်တွေဟာ ဘယ်တော့မှ တလုံးမှ မဟဘဲ လုံးဝ နုတ်လုံကြတယ် ။
ကမဲလ်ပြောပြတဲ့ သုံနိုင်ငံ ဆုံတဲ့ တြိဂံနယ်မြေက ရွာငယ်လေးမှာ သူတို့ ခေါင်းဆောင် ဖါရွတ်ခန်း ရှိမရှိကို ပါကစ္စတန်မှာ ရှိနေတဲ့ အခြေစိုက် ဌာနေအေးဂျင့်( သူတို့ အေဂျင်စီကြီးက လှို့ဝှက်ဝန်ထမ်း )ကို စုံစမ်းခိုင်းလိုက်တယ် ။အဖြေကတော့ ရုတ်တရက် ပြန်မရနိုင်ဘူး ဆိုတာကို သူသိတယ် ။ “ ရူဘီ ” ကို ဝင်ချဉ်းကပ်ပြီး ဖါရွတ်ခန်း အကြောင်းကို ထောက်လှမ်းဖို့ သူ ကြိုးစားနေတာပါ ။ ရူဘီဟာ အကြမ်းဖက်အုပ်စုရဲ့ မြေပေါ်ဆဲလ်တခု ဆိုတာကို သူ့အခန်းဖေါ်နဲ့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် မြန်မာမလေး နွေးနွေးက သိမှာ မဟုတ်ဘူး ။
“ ရူဘီ ” ဟာ သူတို့ အေဂျင်စီကြီးနဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင်အဖွဲ့ကြီးရဲ့ အမဲရောင်စာရင်း ( Black List )မှာ မပါရှိဘူး ဖြစ်နေတယ် ။ သူတို့မသိသေးတဲ့ မြေပေါ် ဆဲလ်တခုဘဲ  ။ ဌာနချုပ်က ဟင်နရီနဲ့သူ အလုပ်ကိစ္စတွေ တိုင်ပင်တယ် ။ ဟင်နရီက လိုအပ်တဲ့ အကူအညီ ဘာမဆိုတောင်းးပါ..ရေဆုံးမြေဆုံး လိုက်ပေတော့ တူးပေတော့ လို့ သူ့ကို ပါဝါကုန် လွှဲတယ် ။
နွေးနွေးရဲ့ ဆူဘာရူးကားအနက်လေးနဲ့ သူတို့နေတဲ့ ကျောင်းဆောင်ခန်းကို သူ ပါသွားတယ် ။ နွေးနွေးမျက်နှာလေးက တကယ့်ကို ရိုးသားပြီး အပြစ်ကင်းစင်တယ် ။“ ရူဘီ ” က အဆောင်အောက်က ကော်ဖီဆိုင်လေးမှာ သူတို့ကို စောင့်နေတယ် ။
“ မင်းကို ဘယ်သူ လွှတ်လိုက်တာလဲ ” လို့ စူးစမ်းတဲ့ အကြည့်နဲ့ သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်တဲ့ “ ရူဘီ ” ဟာ အသားမဲ ကပ္ပလီမလေး ဖြစ်ပေမယ့် တော်တော့်ကို လှတဲ့ မိန်းမ တယောက်ဆိုတာ သူ တွေ့လိုက်သိလိုက်ရတယ် ။ မျက်နှာ လှတာထက် ရူဘီရဲ့ ကိုယ်လုံးက တကယ့်ကို ပြေပြစ်အချိုးကျတယ် ။ ရူဘီ့ရင်စိုင်တွေက ကြီးကြီးထယ်ထယ် မဟုတ်ပေမယ့် တော်တော့်ကို ကြည့်ကောင်းတယ် ။ ပေါင်တန်သွယ်သွယ် ရှည်ရှည်တွေကလည်း အသားကပ်ဘောင်းဘီ အနက်လေး ဝတ်ထားလို့ အရှိကို အရှိအတိုင်း တွေ့နေရတယ် ။ စကားထိုင်ပြောကြရင်း ရူဘီက ရေအမြဲကူးပြီး အပြေးသမားတယောက် ဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ သူ့စိတ်ထဲက “ ဒါကြောင့် ရူဘီ့ကိုယ်လုံးက ကြွကြွရွရွလေး ကော့ကော့လေး ဖြစ်နေတာကိုးလို့ သူ သဘောပေါက်သွားတယ် ။
ရူဘီ့အလှတွေကို လေ့လာနေတာမို့ ရူဘီ မေးတာကို သူ မကြားလိုက်ဘူး ။ မကြားချင်ယောင် နဲနဲဆောင်လိုက်တာလည်း ပါတယ် ။ လျစ်နေအောင်ပါးတဲ့ လှို့ဝှက်ထောက်လှမ်းရေးသမား တယောက်ဆိုတာ မသိရလေအောင် နဲနဲ အူတူတူပုံစံ ဖမ်းလေ့ရှိတဲ့ သူ့အိုက်တင်တခုပါ ။
“ မင်းကို ဘယ်သူ လွှတ်လိုက်တာလဲ…” လို့ ရူဘီက ဒုတိယအကြိမ် ထပ်မေးတော့မှ “ အော်ဆောရီး…မင်းရဲ့ အန်တီ…လွှတ်လိုက်တာပါ..အန်တီအာနာ….” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။တကယ်တော့ အန်တီအာနာ ဆိုတာ တကယ် မရှိပါဘူး ။ ကမဲလ်ပေးလိုက်တဲ့ စကားဝှက်ပါ ။
“ အန်တီအာနာက ဘာမှာလိုက်သေးလဲ…”
“ ဖိလိပိုင်ကို လာမလည်နဲ့အုံးတဲ့…ရာသီဥတု မကောင်းသေးဘူး လို့ မှာလိုက်တယ် ” လို့ သူဖြေလိုက်ပါတယ် ။ဒါလည်း စကားဝှက်တခုပါဘဲ ။ ခုလေးတင် Attack တခု လုပ်ထားလို့ နောက်ထပ် ဘာမှ မလုပ်သေးဘဲ ခဏ ငြိမ်နေကြမယ်..လို့ ပြောလိုက်တဲ့ သဘောပါ ။
ရူဘီက “ အန်တီရူဘီက မင်းကို ကိတ်မုန့်ဖုတ်တာ သင်မပေးဘူးလား..နောက်တခါ ကိတ်မုန့် ဘယ်သူ ဖုန်မှာလဲ မင်းလား…” လို့ သူ့ကို မေးပါတယ် ။ သူက ကိတ်မုန့် ကောင်းကောင်း ဖုတ်တတ်တယ်..ငါ နောက်တခါ ဖုတ်ကျေွးမှာ..အခုတော့ ဦးလေးဝမ်းကွဲဆီကို ခဏ သွားလိုက်အုံးမယ်….”လို့ သူဖြေလိုက်တယ် ။
ကိတ်မုန့်ဖုတ်တယ် ဆိုတာက ဗုံးခွဲတာကို ပြောတာ ဖြစ်ပြီး ဦးလေးဝမ်းကွဲ ဆိုတာက ဖါရွတ်ခန်းကို ဆိုလိုတာပါ ။
ရူဘီက “ ငါလည်း ဦးလေးဝမ်းကွဲဆီကို လိုက်ချင်တယ်…” လို့ ပြောပြီး ရယ်လိုက်တယ် ။ ရယ်တဲ့ သဘောက ဘေးမှာ ရှိနေတဲ့ နွေးနွေးကို လှည့်စားလိုက်တာပါ ။ နွေးနွေးက သူတို့ အတည်ပေါက် စကားတွေ ပြောနေတယ် ဆိုတာ မရိပ်မိစေချင်လို့ ဖြစ်မယ် ။
ရူဘီက “ မင်းနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး တိုင်ပင်စရာတွေ ရှိသေးတယ်..မင်း အခု ဘယ်မှာ တည်းခိုနေလဲဟင်…” လို့ မေးတော့ သူက သူတည်းခိုနေတဲ့ ဟိုတယ် နံမည်ကို ပြောလိုက်တယ် ။ဒီဟိုတယ်ခန်းက ရူဘီဆီ လာခါနီးမှာမှ ငှားလိုက်တာပါ ။
နွေးနွေးကလည်း “ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ်..နောက် လာလည်ပါအုံး….“ လို့ သူ့ကို ပြောတယ် ။
သူတို့ဆီက ပြန်လာတော့ သူ နွေးနွေးကိုရော ရူဘီကိုရော နှစ်ယောက်လုံးကို သဘောကျသွားတယ် ဆိုတာ သူ့ဖါသာ ဝန်ခံလိုက်မိပါတယ် ။

ကမဲလ်ရှိတဲ့အိမ်လေးကို သူပြန်လာခဲ့တယ် ။ ခြံထဲကို ကားမောင်း ဝင်ခဲ့တဲ့အချိန် သစ်ပင်တွေအောက် မှောင်ရိပ်မှာ လုံခြုံရေးချထားတဲ့ ချာရကားတို့ လူစုကိုတွေ့ရတယ် ။ ချာရကားက လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းကို ဗွီပုံထောင်ပြတယ် ။ အားလုံး ပိစ် အေးချမ်းငြိမ်းချမ်းတယ် လို့ သူပြောတယ် ဆိုတာ သဘောပေါက်တယ် ။
အိမ်ထဲကို အနောက်ဖက် တံခါးပေါက်လေးကနေ ဝင်လိုက်တယ် ။
“ ဘယ်သူလဲ….Rayလား …”
ကမဲလ်ရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရတယ် ။
“ ဟုတ်တယ်..ကမဲလ် …”
ကမဲလ် ညဝတ်အကျ ႌပါးပါးတိုတိုလေးနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ် ။ ဆပ်ပြာအနံ့သင်းသင်းလေး သူ့ကိုယ်ကနေ ရလိုက်တယ် ။ ညဝတ်အကျ ႌသားက ပါးလွန်းလို့ ရင်စိုင်ထွားထွားနှစ်လုံးကို သိသိသာသာကြီး မြင်နေရတယ် ။ ရင်သီးဖုလေးတွေက အကျ ႌပေါ်ကနေ ဖုထွက်နေတယ် ။ ထင်းနေတယ် ။ စိတ်ကြွဖွယ် တွေ့နေရတယ် ။
“ ဟိတ်..ယူ..ငါ့ကို ထားသွားတယ် ..ယူ့ကို တမ်းတနေတယ် သိလား ..”
ကမဲလ်က သူ့လည်ဂုတ်ကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး သူ့ကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ် ။ ကမဲလ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွေက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ရှာဖွေနေတယ် ။နမ်းမိကြတော့ တော်တော်ကြာတဲ့ ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေက လွယ်လွယ်နဲ့ မရပ်နိုင်တော့ဘူး ။
နှုတ်ခမ်းချင်း အခွာမှာ..“ ကမဲလ် မင်း တခုခု မစားဘူးလား…”လို့ သူက မေးလိုက်တယ် ။“ စားမယ်..ယူ့ဒစ်ကို စားမယ်…”
ကမဲလ်ရဲ့ လက်တဖက်က သူ့ပေါင်ကြားကို ဖျတ်ကနဲ ဖမ်းဆုပ်လိုက်တယ် ။ ထွားမာနေတဲ့ သူ့ဖွားဖက်တော်ကိုကမဲလ် မိမိရရ ဆုပ်ကိုင်မိထားတယ် ။  ကမဲလ်ကို ကြည့်ရတာ တော်တော် ထန်နေတဲ့ပုံ ။ သူ့ဖွားဖက်တော်ကိုပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်တယ် ။
သူ့စိတ်တွေလည်း ကမဲလ်နည်းတူဘဲ ထကြွဖေါက်ပြန်လာနေတယ် ။ ကမဲလ်ရဲ့ ညဝတ်အကျ ႌ ခါးစည်းကြိုးလေးကို ဖြေပြီး ဖွင့်ဟချွတ်လိုက်တာနဲ့ ညဝတ်အကျ ႌပျော့လေးက ဖြုတ်ကနဲ ကြမ်းပေါ်ကို ပြုတ်ကျသွားတယ် ။လုံးဝန်းဖွံ့ဖြိုးတဲ့ ရင်စိုင် နှစ်မွှာက ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ် ။မိမွေးတိုင်း ဗလာကျင်းသွားတဲ့ ကမဲလ်ရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာကို မြင်လိုက်ရလို့ သူ့စိတ်တွေ ယမ်းပုံပေါ်ကို မီးကျသလိုဝုန်းကနဲ ထပေါက်ကွဲသွားတယ် ။ ကမဲလ်ကလည်း သူ့ရှေ့မှာ ဒူးလေးထောက်ချပြီး ဖွားဖက်တော် ထိပ်ဖျားပိုင်းကို အားရပါးရ စုတ်ပေးတယ် ။
“ အား..အား…..အင်း..”
စိုစွတ်ပူနွေးတဲ့ကမဲလ်ရဲ့ အစုတ်ကို သူ အလူးအလဲ ခံနေရတယ် ။ ဒစ်ဖျားကို လျာလေးနဲ့ ကလိပေးနေတဲ့ ကမဲလ်ရဲ့ လက်တဖက်က သူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ညှစ်ပေးနေတယ် ။ ကမဲလ်ရဲ့ လျာထိပ်ချွန်လေးက သူ့ထိပ်ဖူးက အပေါက်လေးကို ထိုးကစားနေတော့ တုန်ခါနေရအောင်ကို ကောင်းလွန်းတာကြောင့် ကမဲလ်ရဲ့ခေါင်းကို ယောင်ယမ်းကိုင်ဆုပ်မိလိုက်တယ် ။“ အား…….အား…ကောင်းလိုက်တာ ကမဲလ်ရယ် ….    ”ကမဲလ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ့အတန်ချောင်းကို ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးညှောင့်နေမိတယ် ။ ကမဲလ်ကလည်း စုတ်ယူ သူကလည်း ထိုးထည့် ။ ပြတ်ကနဲ ပြတ်ကနဲ အသံလေးတွေ ထွက်နေတယ် ။ ကမဲလ်ရဲ့ လျာလေးက ဟိုထိုးဒီထိုး ပြေးလွှားနေတယ် ။ အင်း..အင်း….အရသာတွေ ထူးထူးကဲကဲ ရနေတယ် ။ ကမဲလ်ရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို သူလက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း သူ့အတန်ချောင်းကို ခပ်သွက်သွက်လေး ကမဲလ်ပါးစပ်ထဲကို ဖိညှောင့်လိုက်တယ် ။ပြီးခါနီး သုတ်လွှတ်ခါနီးအခြေအနေရောက်မှ သူကအတန်ချောင်းကို ကမဲလ်ပါးစပ်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် ။
“ လိုးကြရအောင် ကမဲလ်..”“ မင်းငါ့ကို ဘယ်လိုပုံစံ နေပေးစေချင်လဲ…”“ လေးဖက်ကုန်းပေးပါလား …”“ အင်း..ရတယ်လေ…”ကမဲလ်က ကော်ဇောခင်းထားတဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ လေးဖက်ထောက်ပေးလိုက်ပြီး သူကကမဲလ်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေ အနောက်တည့်တည့်မှာ နေရာယူလိုက်တဲ့အခါမှာ ကမဲလ်က သူ့ခါးလေးကို ခွက်လိုက်ပြီး ဖင်တုံးတွေကို ကော့ထောင်ပေးလိုက်ပါတယ် ။
စွင့်ကားဝိုင်းစက်တဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေ ကြားထဲက ကမဲလ်ရဲ့ စောက်ပတ်ကြီး ပြူးထွက်နေတယ် ။ အမွှေးအမျှင် အားလုံး ရှင်းထားပုံရတဲ့ ကမဲလ်ရဲ့ စောက်ဖုတ် ကြား ဖင်ကြားနေရာတွေမှာ ဖြူဝင်းသန့်ရှင်းနေတယ် ။ ဖင်စအိုပေါက်နီညိုညိုလေးကလည်း စောက်ဖုတ်ကို လိုးထည့်တော့မယ့် သူှုအတန်ချောင်းကြီးကို ခေါ်ဖိတ်နေသလို ထင်မှတ်မိရတယ် ။
သူ့အတန်ချောင်းကို စောက်နှုတ်ခမ်းထူထူလေး နှစ်ဖတ်ကြားထဲကို ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ ကမဲလ်ရဲ့ ညည်းသံလေးထွက်လာတယ် ။
“ အင်း…ဟင်…..အား….မင်း….မင်း…မင်း လီး အရမ်းတုတ်တာဘဲကွာ…”
သူ့လီးတန်ကြီး တထစ်ထစ်နဲ့ ကမဲလ်စောက်ဖုတ်ထဲ နစ်တိုးဝင်သွားတာကို သူတွေ့နေရတာကို အရမ်း သဘောကျမိတယ် ။ အဆုံးအထိ ထိုးသွင်းပြီးချိန်မှာ အသာအယာ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် ။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ လီးတန်လုံးပတ်ကြီးနဲ့ အတူတူ ပြန်ထွက်လာတယ် ။ ပြန်ဖိသွင်းလိုက်တဲ့အခါ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက လီးကြီးနဲ့ အတူတူ ပြန်ပါသွားရတယ် ။ အတွင်းသား အသားနုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်ကြည်ဆယ်သွားနေတဲ့ ပူနွေးနွေး လီးတန်ချောင်းကြီး ဖြေးဖြေးမှန်မှန် ထိုးဆောင့်ပေးနေတာကို ကမဲလ် နှုတ်ခမ်းလေးဟ ဖင်ကြီးတွေ ကော့ပေးပြီး ခံယူနေတယ် ။ ပါးစပ်ကလည်း တအင်းအင်းညည်းနေတယ် ။ အရည်တွေက တအားစိုရွှဲနေတာကြောင့် တဘွပ်ဘွပ် အသံတွေ ထွက်နေတယ် ။ အားနဲ့ ဖိဖိဆောင့်တော့ ကမဲလ်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေနဲ့ သူ့ဆီးစပ် ရိုက်ကပ်သွားတဲ့ တဖတ်ဖတ် အသံတွေလည်း ထွက်တယ် ။ အားကုန်ဆောင့်တယ် ။ ကမဲလ်ကလည်း ခံနိုင်တယ် ။ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲကိုင်ပြီး ဆောင့်ထည့်နေတယ် ။ တကိုယ်လုံး ချေွတွေ စိုစိုရွှဲနေတယ် ။
“ ကမဲလ်…”“ အင်..”“ မင်းဖင်ပေါက်ကို လိုးချင်တယ်…”“ လိုးချင်လိုး…..လိုး…”ကမဲလ်လည်း အရှိန်တက်နေပြီ ။ ကမဲလ်ကို ပြီးသွားစေချင်တဲ့ စေတနာနဲ့ ဆက်တိုက် ဒလကြမ်း ဆောင့်ထည့်ပေးလိုက်တယ် ။ တဖတ်ဖတ် တဘွပ်ဘွပ်အသံတွေ တအင်းအင်းညည်းသံတွေ ညံနေတယ် ။ သိပ်မကြာဘဲ ကမဲလ် အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားတယ် ။ ကမဲလ်ရဲ့ စအိုပေါက်လေးထဲကို သူ တံတွေး ထွေးထည့်လိုက်သလို တအားမာတောင်ဆဲ သူ့အတန်ကို ကမဲလ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲနုတ်လိုက်တယ် ။
ချက်ချင်းဘဲ စအိုပေါက်ဝမှာ တေ့လိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ သူထွေးထည့်ထားတဲ့ တံတွေးတွေကြောင့်ရောလီးတန်မှာ ပေရေနေတဲ့ အရည်တွေကြောင့်ရော သူ့လီးထိပ်ဖူး ကမဲလ်ဖင်ပေါက်လေးထဲကို မြုပ်ဝင်သွားတယ် ။“ အား…အာ…..အို……အား…အား….”ဖိသွင်းလိုက်ပြန်တော့ သူ့အတန်ချောင်း ဖင်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ တထစ်ထစ်နဲ့ တိုးဝင်သွားပြန်တယ် ။ဖင်ပေါက်လေးထဲ လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီး အပြည့်အသိပ် တန်းလန်းကြီး ဝင်နေတာကို သူငုံ့ကြည့်ရင်း တအား သဘောကျတယ် ။“ ကမဲလ် မင်း ဖင်ခံဘူးလားဟင်..ဖင်လိုးခံဘူးလား….”“ အင်း…”“ ဘယ်သူက မင်းဖင်ကို ချတာလဲ…”“ အာဖဂန်မှာ သင်တန်းတက်တုံးက….”“ ဘယ်သူက လိုးတာလဲ..”“ သင်တန်းဆရာက လိုးတာ….”တဖြေးဖြေးနဲ့ အရှိန်မြန်မြန် ပြင်းပြင်း သူဆောင့်ထည့်တယ် ။ ကမဲလ်ရဲ့ တအားအားအော်သံတွေနဲ့အတူ သူဆောင့်ထည့်တာ ကြမ်းလာတယ် ။ ကမဲလ်ဖင်ပေါက်အတွင်းကို သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တထပ်ထပ်နဲ့ ပန်းထုတ်ရင်း ကျဉ်းကြပ်တဲ့ ဖင်ပေါက်က ပေးစွမ်းတဲ့ အရသာထူးတွေကို အပြည့်အဝ ခံစားလိုက်ရတယ် ။
ကမဲလ်နဲ့ သူနဲ့ အမောဟောင်းလေးတခု ပြီးသွားတာနဲ့ တော်တော်လေး ကြာအောင် အမောဖြေ ငြိမ်သက်နေကြပြီး ကမဲလ်က ရုတ်တရက် သူ့နံမည်ကို ခေါ်လိုက်တယ် ။
“  Ray ”“ ဟင်..ဘာလဲ ကမဲလ်…”
“ Ray…ရူဘီနဲ့ တွေ့ခဲ့လား …”“ အင်း..”“ ငါပြောပြခဲ့တဲ့ စကားဝှက်တွေ မှန်တယ် မဟုတ်လား….”“ အင်း မှန်တယ် ….     ရူဘီအကြောင်း မင်းသိအမျှ ငါ့ကို ထပ်ပြောပြပါလား ကမဲလ် …”“ ရူဘီက မင်းတို့ဖက်က မသိသေးတဲ့ ဒို့မြုပ်ထားတဲ့ ဆဲလ်အသစ်တခုဘဲ ..ဒါပေမယ့် သူက ပညာလည်း တတ်တယ် ..ဉာဏ်ရည်လဲ မြင့်တယ် ဆိုတော့ ဒို့ခေါင်းဆောင်က သဘောကျတယ် …တြိဂံဒေသ ရွာလေးကခေါင်ဆောင် ဖာရွတ်ခန်းက အဓိက ခေါင်းဆောင်ကြီး မဟုတ်သေးဘူး ..အဓိက ခေါင်းဆောင်ကြီးဟာ ဘယ်သူဆိုတာနဲ့ ဘယ်မှာလဲ ဆိုတာ ဖါရွတ်ခန်းတော့ သိမယ် ..မင်းတို့ ဖာရွတ်ခန်းကို ရမိဖို့ကတော့ ခက်လိမ့်မယ် သူရောက်နေတဲ့ ဒေးရာ ဆိုတဲ့ ရွာလေးးက သူ့ဇာတိ ဖြစ်သလို သူ့ကို အကာအကွယ်ပေးမယ့် လူတွေက တပုံကြီးကွ…ငါ့အကိုလည်း ဘယ်ရောက်နေသလဲ မသိဘူး..ငါသူ့ကို မသေခင်တော့ ပြန်ဆုံလိုက် ချင်မိတာဘဲ..”
ကမဲလ် အခုလို သူတို့အဖွဲ့အကြောင်းတွေ ဖွင့်ဟတာတွေကို မိုဆီကို သူ သတင်းပို့ထားတယ် ။ ကမဲလ်လို အကြမ်းဖက် အဖွဲ့ဝင် သူတခါမှ မတွေ့ခဲ့ဘူး ။
ကမဲလ်ကို မိုတို့ ဘယ်လို ဆုံးဖြတ်ကြမလဲ သူမသိဘူး ။
ဒီဇင်ဘာလ ၂၃ ရက်နေ့ ။
မနက်စောစော…။
၁ရလမ်း ပေါ်က မက်ခ်ဒေါနယ်လ် ဆိုင်လေး ထဲမှာ သူ ကော်ဖီတခွက် ထိုင်သောက်နေတဲ့ အချိန် ရူဘီ သူ့ဆီကို ဖုန်းဆင်တယ် ။
ရူူဘီက “ မင်းနဲ့ စကားပြောစရာတွေ တိုင်ပင်စရာတွေ အများကြီး ရှိတယ် …ဘယ်လို တွေ့ကြမလဲ…Raymond ” လို့ သူ့ကို ပြောတယ် ။ သူက “ ခရစ်စမတ် ရောက်ဖို့ ၂ရက်ဘဲ လိုတော့တယ် မင်းတို့ အလုပ်ပိတ်တယ် မဟုတ်လား..ရူဘီ ” လို့ မေးလိုက်တော့ ရူဘီက “ ပိတ်တာပေါ့..ငါတို့ ရှဲနင်ဒေါတောင်ပေါ်မှာ သွားအိပ်ကြမလို့..မင်း လိုက်ခဲ့ပါလား..အဲဒီမှာ ငါနဲ့ မင်းနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး တိုင်ပင်နီုင်တာပေါ့ ” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
သူက “ ကောင်းတာပေါ့ ရူဘီ….ငါ လိုက်မယ် ” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ မြန်မာမလေး နွေးနွေးနဲ့လည်း အတူတူ သွားကြရမှာမို့ သူ စိတ်ဝင်စားတယ် ။ မနေ့ညက ကမဲလ်ရဲ့ အခြေအနေကို သတင်းပို့ရင်း မိုဆီက ညွှန်ကြားချက်တွေ တပုံကြီး သူ ရလိုက်တယ် ။ ရူဘီကို အနီးကပ် ဝင်လုံးပြီး သတင်းနှိုက်ဖို့ မိုက သူ့ကို ညွှန်ကြားတယ် ။ အမှန်က ရှဲနင်ဒေါတောင်ပေါ်ကို နွေရာသီလို အချိန်မှာ သွားကြရတာ ။ အခုက ဒီဇင်ဘာလကုန် ဆောင်းတွင်းကြီး ။ လူသူ သိပ် ရှိမယ် မထင်ဘူး ။ အခန်းအောင်းပြီး ဖြုတ်ကြမယ့် အတွဲတွေ လောက်ဘဲ ရှိမယ် ထင်တယ် ။
တောထဲ ပြေးချင်သူတွေလည်း အေးအေးချမ်းချမ်းထဲ ရှိကောင်း ရှိနိုင်တယ် ။ ရူဘီက “ ဒါဆိုရင် မင်း ဒီညနေ လာခဲ့လိုက်လေ .ငါ ဒီနေ့လည်း ခွင့်ယူထားတယ်….” လို့ ပြောတယ် ။ “ မင်း ငါ့အဆောင်ခန်းကို မှတ်မိအုံးမှာ မဟုတ်ဘူး..ကျောင်းကိုဘဲ သွားလိုက်ပြီး နွေးနွေးနဲ့ အတူတူ ပြန်လာလိုက်ပေါ့..ဟိုတနေ့ကလိုပေါ့…” လို့ ပြောတယ် ။
“ အိုကေ…ဆီးယူး ရူဘီ…”“ ဆီးယူး…Raymond…”
ဟိုတယ်ကို ပြန်ပြီး လန်ကလေ ဌာနချုပ်နဲ့ ဆက်သွယ်ပြီး ဟင်နရီကို ရှဲနင်ဒေါတောင်ပေါ်စခန်းကို ရူဘီတို့နဲ့ သွားမယ့်အကြောင်း သတင်းပို့လိုက်တယ် ။ ဟင်နရီက ပါကစ္စတန် က သူတို့ ဌာနေအေးဂျင့်က သူတို့ သိချင်နေတဲ့ လူကို ခြေရာခံမိပြီ လို့ သိရတဲ့ အကြောင်း ပြောပြတယ် ။ မိုက Rayကိုဘဲ လွှတ်ရမယ်လို့ ပြောတဲ့အကြောင်း ဟင်နရီက ပြောပြတယ် ။ ခက်တာက သူက ရူဘီ့အနားကိုလည်း ထိုးဖေါက်ထားရတယ် ။ ဟင်နရီ ပြောတာကတော့ မိုက တခြား အေးဂျင့်တယောက်ကို ပါကစ္စတန် အီရန် အာဖဂန် နယ်စပ်ကို လွှတ်ချင် လွှတ်လိမ့်မယ်..တဲ့ ။
နွေးနွေးဆီကို သူ လာမယ်အကြောင်း ဖုန်းဆက်လိုက်တော့ နွေးနွေးက ဝမ်းသာအားရ အသံနဲ့ သူစောင့်နေမယ်..ဥပဒေဌာနကိုဘဲ လာခဲ့ပါ..လို့ ပြောတယ် ။
အချိန်ရသေးတာနဲ့ အေဂျင်စီကြီးရဲ့ ရန်သူသုံ့ပန်း စစ်ကြောရေး စခန်းတခု ဆီကို သူ အမြန်ပြေးလိုက်သေးတယ် ။
သူစစ်ဆေးနေဆဲ ဖြစ်တဲ့ Junnid ကို သွားကြည့်တယ် ။ Junnid က စိတ်ပြင်းထန်တုံးဘဲ ။ သူတို့အဖွဲ့ရဲ့ ရွတ်ဆိုနေကျ ဂါထာတွေကို အထပ်ထပ် ရွတ်ဆိုရင်း မေးသမျှကို ငြင်းဆန်နေဆဲ ။
သူ့ကို ပြောက်ကြားစစ်ဝတ်စုံဝတ်  ရွှေဝါရောင် ဆံပင်တိုနဲ့ စစ်သမီးလေးတယောက်က အချုပ်ခန်း အပြင်ကနေ တနေ့လုံးစောင့်ကြည့်နေတာကို တွေ့ခဲ့ရတယ် ။ စစ်သမီးလေးက “ အထက်လူကြီးတွေက  Junnid သူ့ကိုယ်သူ သေကြောင်းကြံစည်မှာ စိုးရိမ်လို့ ၂၄နာရီ လူလဲနဲ့ စောင့်ကြည့်ခိုင်းတာပါ ”လို့ ရှင်းပြတယ် ။
ကမဲလ်ကို ခြံဝင်းထဲကနေ စောင့်ကြပ်ကြည့်ပေးနေတဲ့ အေးဂျင့်တွေဆီကို ဆက်သွယ်ကြည့်တော့လည်း ကမဲလ် အိမ်ထဲမှာဘဲ အေးအေးဆေးဆေး စာဖတ်လိုက် ရှိတာ ထုတ်စားလိုက်နဲ့ ရှိနေတယ်လို့ ပြောပြတယ် ။
နွေးနွေးနဲ့ တွေ့ရမှာမို့ သူ့ခြေထောက်တွေ သွက်လက်နေတယ် ။ သူနေတဲ့ ဟိုတယ်ကနေ သိပ်မဝေးတာကြောင့် လမ်းလျှောက်ပြီး သွားလိုက်တယ် ။ ဒီနေ့ နွေးနွေး ပိုကြည့်ကောင်းနေတယ် လို့သူထင်တယ် ။ သူလာမယ်ဆိုတာ ကြိုသိထားလို့ မိတ်ကပ်ဖို့ အလှတွေပိုပြင်ထားလို့ဘဲလား ။
ဒီနေ့ တွေ့ကြတော့ နွေးနွေးက သူ့ကို ဘာအလုပ်လုပ်လဲ..ဘာဘွဲ့ရသလဲ ဆိုတဲ့ မေးခွန်းတွေ မေးတယ် ။ ရန်သူဆဲလ်ကို ထိုးဖေါက် ထောက်လှမ်းနေတဲ့ အခါမှာ ပေါက်ကရ ဖြစ်သလို ပြောချင်တာပြောလိုက်လို့ မရဘူး ။ ရန်သူဖက်က သေသေချာချာ လိုက်စုံမ်းနိုင်တာကြောင့် ပိပိရိရိ ရှိဖို့ လိုအပ်တယ် ။သူက ရီမစ် ရီးရယ်အစတိတ် ကုမ္ပဏီ မှာ အိမ်ခြံမြေ ရောင်းဝယ်တဲ့ အေးဂျင့် တယောက် ပါဘွဲ့က ဓါတုဗေဒ ဘာသာရပ်နဲ့ သိပ္ပံဘွဲ့ ရထားတယ် လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
နွေးနွေးရဲ့ ကားလေးနဲ့ နွေးနွေးနဲ့ ရူဘီတို့ ရှယ်ပြီး နေကြတဲ့ ကျောင်းအဆောင်အခန်းကို လိုက်သွားတော့ အိမ်နေရင်း အကျ ႌပွပွထဲမှာ အခုအခံ အတွင်းခံ ဘရာ မပါဘဲ ဝတ်ထားတဲ့ ရူဘီနဲ့ ဆုံရတော့ ရူဘီရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို သိသိသာသာကြီး တွေ့နေရလို့ သူ့စိတ်တွေ တော်တော်လေးကို ယိမ်းယိုင် ထကြွမိရတယ် ။
ဒီညနေဘဲ ရှဲနင်ဒေါကို ထွက်ကြမယ် လို့ ရူဘီက ပြောပြီး လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းကရိယာတွေကို ကားပေါ် တင်တာကို သူ ၀ိုင်းကူညီ တင်ပေးလိုက်တယ် ။ နွေးနွေးနဲ့ ရူဘီနဲ့ သူနဲ့ ပိုပြီး ခင်မင် ရင်းနှီးလာကြတယ် ။
ရှဲနင်းဒေါ တောင်ပေါ်ကို ရူဘီရဲ့ တိုယိုတာ FJ ကရူဆာကား အပြာရောင်လေးနဲ့ သွားကြတယ် ။ ရူဘီက ကားကို မောင်းပြီး သူနဲ့ နွေးနွေးက ဘေးက ထိုင်ကြတယ် ။ နွေးနွေးနဲ့ ကပ်ပြီး ထိုင်ကြရတာကြောင့် နွေးနွေးရဲ့ ပေါင်တန်လှလှတွေနဲ့ သူ့ပေါင်နဲ့ တချိန်လုံးလို ထိတွေ့ ပူးကပ်နေရတယ် ။ နွေးနွေးဆီက ရေမွှေးအနံ့ သင်းသင်းလေးကလည်း သူ့စိတ်တွေကို နိုးကြွစေနေတယ် ။

ဆောင်းတွင်းမို့ မှောင်တာ မြန်တယ် ။ရှဲနင်းဒေါ ဘေးမဲ့သစ်တောကို ရောက်တော့ မှောင်စပျိ ုးပြီ ။
ဒရယ်သုံးကောင် ဝေါကနဲ ကားရှေ့က ဖြတ်ပြေးသွားကြတယ် ။  ကားမောင်းတဲ့ ရူဘီ တော်တော် လန့်သွားတယ် ။ ဒရယ်တွေ ဆတ်တွေ ကားလမ်းပေါ် ထွက်ကြ ဖြတ်ကူးကြတာကြောင့် သူတို့လည်းသေ ကားလဲ ပျက်စီး လူတွေလည်း ထိခိုက်ဒါဏ်ရာ ရကြတာ အမြဲ ဖြစ်ပျက်နေတယ် ။
ရူဘီက “ မေရီလင်းမှာ အမဲလိုက်ရာသီ စဖွင့်လိုက်လို့ လူတွေ ဒရယ်တွေကို စရှင်းနေကြပြီ…” လို့ ပြောတယ် ။ နွေးနွေးက “ တချိ ု့က ဒူးလေးနဲ့ အမဲလိုက်ကြတယ်တဲ့..ဒို့ကျောင်းက ဆရာ သောမတ်စ်က ဒူးလေးသမားလေ…သူ ဒရယ်ရရင် ချက်ကျေွးတတ်တယ် ..ဒါနဲ့ ရေမွန်ကော အမဲလိုက်တာ ဝါသနာ ပါလား…” လို့ သူ့ဖက်ကို လှည့်ပြော လိုက်တယ် ။ “ ငယ်ငယ်ကတော့မွေးစားအဖေက အမဲလိုက်တော့ သူနဲ့ လိုက်သွားဘူးပါတယ်….များသောအားဖြင့် မေရီလင်း ပင်လယ်ကမ်းခြေတွေနားမှာ ရေဘဲတွေ ပစ်တယ်…” လို့ သူပြောလိုက်တဲ့အခါ ရူဘီက သူ့ကို “ သေနတ်ပစ်ဖြောင့်မှာပေါ့နော်..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ သူက “ သေနတ်တော့ ပစ်တတ်တယ်…ဖြောင့်တယ်လို့လည်း မဟုတ်ပါဘူး..ရူဘီ..” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။
အကွေ့အပတ် တောင်လမ်းကလေးတွေအတိုင်း မောင်းနေတဲ့အချိန် ခဏခဏဘဲ တောရိုင်းသတ္တဝါတွေ ဖြတ်ပြေးကြတာ တွေ့ကြရတယ် ။ နွေးနွေးက လမ်းဘေးတနေရာမှာ ဝက်ဝံတကောင်ကို တွေ့လို့“ ဟယ်..ဝက်ဝံ ဝက်ဝံ……ကြည့်ကြပါအုံး…” လို့ အော်ရင်း သူထိုင်နေတဲ့ ကားညာဖက်ခြမ်းကို ကိုယ်လုံး လှည့်လိုက်တယ်။နွေးနွေးရဲ့ ညာဖက် ရင်သားကြီးနဲ့ သူ့လက်မောင်းတွေ ဖိကပ်မိသွားရတယ် ။ တင်းတင်းအိအိ အထိအတွေ့က စွဲမက်ရင်ခုံစရာ ။
ရူဘီက “ နွေးနွေး..ဓါတ်ပုံရိုက်ချင်လား…” လို့ ပြောရင်း ကား ဘရိတ်ကို အုပ်လိုက်တယ် ။ နွေးနွေးက “ မရိုက်တော့ပါဘူး..မှောင်နေပြီလေ..ဓါတ်ပုံလည်း ကောင်းမှာ မဟုတ်ဘူး..ရူဘီ..” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။ နွေးနွေးရဲ့ မျက်နှာနဲ့ သူ့မျက်နှာနဲ့ တော်တော်လေး နီးကပ်သွားတတ်တယ် ။
တောတောင်ရှုခင်းတွေက သာယာလှပေမယ့် နှင်းငွေ့တွေ ဝေ မြူတွေ ဆိုင်းနေလို့နဲ့ ညနေစောင်းသွားလို့ မှုန်မှိုင်းမှိုင်းကြီး ။တောင်ပေါ်စခန်းလေးကို သူတို့ ရောက်ပြီ ။တည်းခိုစခန်းလေးမှာ လူသိပ်မရှိဘူး ။ ကားနှစ်စီးလောက်ဘဲ ရှိတယ် ။
နွေးနွေးက “ အရမ်း ဆိတ်ငြိမ်ပြီး အေးဆေးတာဘဲနော်….လုံခြုံရေးကော ကောင်းရဲ့လား မသိဘူး..ဟီး..နွေးနွေးတို့ သုံးယောက်ထဲား မသိဘူးနော်…တော်ကြာ လူဆိုးတွေ ဘာတွေ လာရင် ခက်နေမယ်…ကိုရေမွန်ကိုဘဲ အားကိုးရမှာဘဲ…” လို့ မြန်မာလို ပြောလိုက်ပါတယ် ။ သူက ရယ်လိုက်ပြီး..“ လူဆိုး မရှိလောက်ပါဘူး….နွေးနွေးရယ်..ဒီတိုင်းပြည်က လူတွေလည်း ဟောလီးဝတ်ကအက်ရှင်မူဗီတွေကြောင့် အမြဲတမ်းလိုဘဲ လူဆိုးနဲ့ တိုးမလားဆိုပြီး စိတ်ပူနေကြသလိုဘဲ..” လို့ ပြန်ပြောရင်း ကားပေါ်က ပစ္စည်းတွေ အထုပ်အပိုးတွေကို ချတယ် ။
ရူဘီက တည်းခိုရိပ်သာရဲ့ ရုံးခန်းကို သွားပြီး သူတို့အတွက် ကြိုတင်မှာထားတဲ့ အခန်း နှစ်ခန်း ပါတဲ့ သစ်လုံးအိမ်ကလေး ရဲ့ သော့ကို သွားယူတယ် ။သစ်လုံးအိမ်ကလေးတွေ တလုံးနဲ့ တလုံးက သိပ် ကပ်ကပ်လေး မဟုတ်ကြဘူး ။ သစ်လုံးအိမ် ဆိုပေမယ့် အပူ အအေး Air Con and Heating ပါပြီး ရေချိုးခန်း အိမ်သာ တွဲပါတဲ့ အိပ်ခန်းတွေက ဟိုတယ်တွေလိုဘဲ သန့်ရှင်း ခေတ်မှီပါတယ် ။ တီဗီ ရေခဲကေသတ္တာနဲ့ ချက်ပြုတ်စားဖို့ အိုးခွက်ပုဂံတွေလည်း ထားထားပေးတယ် ။
ရူဘီနဲ့ နွေးနွေးက တခန်း..သူ့အတွက်က တခန်းပါ ။ မိန်းမချောလေး နှစ်ယောက်နဲ့ လာရတဲ့ ခရီးက အပျော်သက်သက်ဘဲလား…အလုပ်ကိစ္စတွေ ပါလာဦးမှာလား…သူမသိသေးဘူး ။ တချိ ု့က ပြောကြတယ် ။ လှို့ဝှက်ဝန်ထမ်း အလုပ်ကို လုပ်ကြတဲ့ လူတွေဟာ အသက်မရှည်ဘူးတဲ့ ။ အမြဲတမ်း စိုးရိမ် ပူပန်မှုတွေနဲ့ ငါ့ကို ဘယ်သူက ရန်မူမလဲ..ဘယ်တော့ ရန်သူက တိုက်ခိုက်လာမလဲ…သတ်မလဲ ဆိုပြီး သောကတွေ ဖိစီးနေတဲ့ ဘဝလမ်းခရီးက ဘယ်လို အသက်ရှည်စေမလဲ ။
ရူဘီက အခုလည်း ကိုယ်နဲ့ ကပ်ကြပ်နေတဲ့ အသားကပ်ဘောင်းဘီရှည် ကို ဝတ်ထားတယ် ။ ကိုယ်လုံးအလှက ပေါ်လွင်နေတာ တင်ပါးကြီးတွေက သူ့စိတ်တွေကို တကယ့်ကို ယိမ်းယိုင်စေတာ.။ရူဘီတို့ အဖွဲ့အစည်းတွေကို သူ အထင်မသေးရဲ ။ နှစ်ဖက်ချွန် ရန်သူ့သူလျှိုတွေက အမြဲ ရှိတတ်တယ် ။ ကမ်ဘာတလွှမ်းမှာ ရူဘီတို့ကို ထောက်ခံသူတွေကလည်း မနည်းလှဘူး ။ ဒီအဖွဲ့အစည်းတွေဘယ်လို လှုပ်ရှား လည်ပတ်နေလဲ ။ ဘယ်က ငွေနဲ့လဲ ။ အကြမ်းဖက်အဖွဲ့တွေကို တိတ်တဆိတ် အနောက်ကနေ ထောက်ပံ့နေတဲ့ နိုင်ငံတွေ သူဌေးသူကြွယ်တွေ အဖွဲ့အစည်း အသင်းအပင်းတွေက ရှိနေတယ်လေ ။ သည် ငွေလမ်းကြောင်းကို သူတို့ အေဂျင်စီတင်မက ညီအကိုတော် အေဂျင်စီတွေကပါ လိုက်ပြီး ဖေါ်ထုတ်နေကြဆဲပါ ။ ငွေမဲတွေ တိုင်းပြည်ထဲ လှိမ့်ဝင်နေတာလည်း သိနေတယ် ။
ရန်သူတွေကို အမြစ်ပြတ်ခြေမှုန်းနေတဲ့ သူတို့လို လှို့ဝှက်ဝန်ထမ်းတွေ အများကြီးပါ ။ နေ့ရော ညပါ အလုပ်လုပ်နေကြတာ ။ သို့ပေမယ့် ရန်သူတွေကလည်း တဗိုလ်ကျ တဗိုလ်တက် စနစ်နဲ့ ဘယ်တော့ကိုမှ လျော့ကျသွားတယ်လို့ မရှိဘူး ။ ငကန်းသွားရင် ငစွေပေါ်လာတယ် ။ရန်သူ့ကွန်ယက်က ပင့်ကူအိမ်တွေလိုဘဲ အများကြီး ပြန့်နေတယ် ။ ဘယ်သူက ရန်သူလည်း မသိရဘူး ။ ငြိမ်နေပြီး ရုတ်တရက် ထထ ဖေါက်တာမျိ ုး ။ ( sleepy cells ) ရန်သူသူလျှိုတွေကို အချိန်ပေးပြီး ဖေါ်ထုတ်ကြရတယ် ။ ရန်သူတွေဟာလည်း နလပိန်းတုံး ငအူတွေ မဟုတ်ကြဘူး ။ ခေတ်ပညာတတ် ဉာဏ်ပြေးတဲ့ လူတွေ ပါနေတယ် ။မိုဆီက ညွှန်ကြားချက်ကတော့ ရူဘီ့ဆီက လိုချင်နေတဲ့ အချက်အလက်တွေ ရပြီးပြီ ဆိုရင် ရူဘီကို တမင်္လန်ကို ပို့ဆောင်ပစ်လိုက်ပါ တဲ့ ။ သေမိန့်ကျပြီးပြီ ။ ရန်သူကို ပြတ်ပြတ်သားသား ရှင်းလင်းပစ်တဲ့ သဘောဘဲ ။ ကိုယ်က သူ့ကို မသတ်ရင် သူက အစုလိုက် အပြုံလိုက် ဗုံးခွဲပြီး ကိုယ်တင်မက ကိုယ့်နိုင်ငံသားတွေကို သတ်တော့မှာ မဟုတ်လား..။
ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် သူ့ခေါင်းထဲမှာက ခိုင်းတာကို လုပ်နေဆဲပါဘဲ ။ တခြားဟာတွေ မတွေးဘူး ။ တရားသလား မတရားဘူးလား မစဉ်းစားဘူး ။ သင့်သလား မသင့်ဘူးလား မစဉ်းစားဘူး ။ အထက်အမိန့်ကို ဖီဆန်ဖို့ ကြိုးစားရင်လည်း ကိုယ့်ကို ရန်သူ့ဖက်တော်သား အဖြစ် သတ်မှတ်တာ ခံရနိုင်တယ် ။
“ ထောက်ထောက်ထောက်….”
သူ့အခန်းကို တံခါး လာခေါက်တယ် ။ ရူဘီနဲ့ နွေးနွေး ထင်တာဘဲ ။
တံခါးက ချောင်းကြည့်ပေါက်လေးက ကြည့်လိုက်တော့ ထင်ထားတဲ့အတိုင်း ရူဘီ နဲ့ နွေးနွေး ဖြစ်နေတယ် ။ တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်တယ် ။
“ ကဲ သောက်ရ စားရအောင် ရေမွန်….”
သူတို့ လက်တွေထဲမှာ ၀ိုင်ပုလင်းကြီးတလုံးနဲ့ ဒိန်ခဲတုံးတွေ ငါးမုန့်ကြော်ထုပ်တွေ ပါလာကြတယ် ။
“ Ray …ရူဘီ မနက်ကျရင် အစောကြီး တောလမ်းထဲမှာ ပြေးမလို့ ….လိုက်မလား…..” လို့ ရူဘီက မေးရင်း ယူလာတဲ့ ၀ိုင်ပုလင်းကြီးကို ဖေါက်ဖို့ ပြင်နေတယ် ။ သည် ၀ိုင်ပုလင်းကို ကြည့်လိုက်တာ
နဲ့ တပုလင်းကို ဒေါ်လာ၁ဝဝလောက် ပေးရတဲ့ ၀ိုင်အကောင်းစားမှန်း သိလိုက်တယ် ။ Terrorist တွေရဲ့ အနေအထိုင် ပိရိလွန်းတာကို ၂၀၀၁ စက်တင်ဘာလ ၁၁ရက်နေ့ လေယာဉ်တွေကို အပိုင်စီးပြီးလိုချင်တဲ့ ပစ်မှတ်တွေကို ဝင်တိုက်ခဲ့တဲ့လူအုပ်စုရဲ့ သွေးအေးလွန်းခဲ့တာတွေကို အခါခါ လေ့လာခဲ့ပြီးမို့ သူ သိခဲ့ပြီး ဖြစ်တယ် ။ သူတို့ဟာ အသေခံ လုပ်မယ့် ဒီစီမံချက်ကြီး မလုပ်ခင် တရက် ညနေမှာအိမ်နားနီးချင်း မိတ်ဆွေတွေနဲ့အတူတူ ခြံနောက်မှာ အသားကင်စားတဲ့လူက စား…ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပွဲ သွားထိုင်ကြည့်တဲ့လူက ကြည့်..သေရတော့မှာပေမယ့် ဘာမှ မဖြစ်သလို နေထိုင်ခဲ့ကြတယ် ။
အခုလည်း ရူဘီကို ကြည့် ။ ပညာတတ် ဒေါက်တာဘွဲ့ရ ပါမောက္ခတယောက် ဖြစ်တဲ့ ရူဘီလို ကိုယ်လုံးလှလှနဲ့ မိန်းမတယောက်ကို ဘယ်သူက အသေခံ တိုက်ခိုက်မယ့် အကြမ်းဖက်သမား တယောက်လို့ ထင်ကြမလဲ ။
နွေးနွေးကတော့ အခန်းဖေါ် လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် တယောက် အနေနဲ့ ရူဘီ့ကို အရမ်း ခင်မင်နေတာကို တွေ့ရတယ် ။ ဒိန်ခဲဝါဝါအတုံးကြီးကို ပါးပါးသေးသေး အတုံးလေးတွေ ဖြစ်အောင် နွေးနွေး ဓါးပါးလေးနဲ့ လှီးနေတယ် ။ သူက မီးဖိုခန်း ဘီဒိုထဲမှာ အသင့်ထားပေးထားတဲ့ ၀ိုင်ဖန်ခွက်တွေကို ထုတ်လိုက်တယ် ။
ရုဘီက ဆွယ်တာလက်ရှည် နံ့သာရောင်ပွပွကို တထပ်ထဲ ဝတ်ထားလို့ ရူဘီရဲ့ နို့သီးဖုလေးတွေကို ဆွယ်တာအသားမှာ ကပ်ထင်းနေတာကို သူ ခဏ ခဏ ကြည့်မိတယ် ။ ဖွံ့ဖြိုးတဲ့ ရူဘီရဲ့ ရင်စိုင်နှစ်မွှာက သူ့စိတ်တွေကို ဖမ်းစားနေတယ် ။
နွေးနွေးက သူ့ကို “ ထူးဆန်းတယ်နော်….Ray နဲ့ ဆုံကြရတာ..မြန်မာ အချင်းချင်း လာဆုံတာ …Rayမှာ တခြား မြန်မာ မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်း မရှိဘူးလားဟင်….နွေးမှာတော့ ရှိတယ် …လယ်အေမှာနေခဲ့တုံးကပေါ့…ဒီစီမှာတော့ မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်း သိပ် မရှိလှဘူး…..Ray မြန်မာဘုန်းကြီးကျောင်း မသွားဘူးလားဟင်….” လို့ မြန်မာလို စကား လှမ်းပြောတယ် ။
“ မသွားဖြစ်ပါဘူး…ကျနော် က ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ ကိုယ် ရှုပ်နေတာလေ ….”
“ ရူဘီနဲ့ နွေးက ဘာသာ မတူပေမယ့် ပေါင်းလို့ ရတယ်..ရူဘီက နွေးနဲ့ အတူတူ ဘုန်းကြီးကျောင်းလဲ လိုက်တယ်…..” လို့ နွေးနွေးက ပြောတဲ့အခါ သူ့စိတ်ထဲက “ နွေးနွေး..မင်းတော့
လူပေါင်းမှားနေပြီ …သဘောကောင်း ပြနေပြီး တနေ့ကျ အစွယ်ထုတ်ပြမယ့် ဘီလူးမ တကောင် ဆိုတာ မင်း မသိရှာဘူး….” လို့ ပြောနေမိတယ် ။
ပါးစပ်ကတော့ “ အရမ်းကောင်းတာပေါ့ နွေးနွေး..ဟင်းဟင်း..ရူဘီ့ကို မြန်မာပြည်ကော အလည် ခေါ်မသွားဘူးလား..” လို့ မေးလိုက်ပါတယ် ။ နွေးနွေးက “ ရူဘီက သိပ် စိတ်ဝင်စားတာ..မြန်မာပြည်
ကို သူ လည်ချင်တယ်…တနေ့တော့ နွေး ရူဘီ့ကို မြန်မာပြည်အနှံ့လိုက်ပြဖြစ်မှာပါ..” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။
ရူဘီက ၀ိုင်ပုလင်းထဲက ၀ိုင်တွေကို ဖန်ခွက် သုံးခွက်ထဲမှာ အညီအမျှ လောင်းထည့်တယ် ။ “ ကဲ..မိတ်ဆွေ ဖြစ်ကြတဲ့ အထိမ်းအမှတ်လေး ပေါ့…” သုံးယောက်သား သောက်လိုက်ကြတာ
၀ိုင်တပုလင်း ခဏလေး ပြောင်သွားတယ် ။ ရူဘီက “ ကဲ ေျနွးနွေး  ဒို့ဖက် အခန်းမှာ ၀ိုင်ပုလင် အသစ်တလုံး သွားဆွဲအုံး..” လို့ ပြောလိုက်တော့ နွေးနွေးကလည်း “
အိုကေ..ဆွဲရမယ်…အရှိန်ကောင်းနေတုံး ရှိသေးတယ် …” လို့ ပြောပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားပါတယ် ။ နွေးနွေးလည်း ထွက်သွားရော ရူဘီက “ မနက်ဖန်မနက်ကျရင်တော့ မင်းနဲ့ ငါ အသေးစိတ်
တိုင်ပင်စရာတွေ ရှိတယ်..နွေးနွေးက ချမ်းတတ်တယ်..သူ မနက်မှာ ဒို့နဲ့ လိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး …” လို့ ပြောလိုက်ပြီး..“ ခရစ်စမတ်ပါတီကို ဖေါက်ခွဲတဲ့ ဒို့ ဘက်တော်သားတွေ အကုန်လုံး ကျဆုံးကုန်
ကြတာလား..ငါက တယောက် မိသွားတယ် လို့ ကြားသလားလို့…” လို့ ဆက်ပြောလိုက်ပါတယ် ။
“ မင်း ဘယ်က ကြားသလဲ.. မီဒီယာကတော့ ဘာမှ မပြောပါလား ….”
“ သူတို့နဲ့ ရဲတွေနဲ့ တိုက်ပွဲဖြစ်တဲ့နားက မျက်မြင်သက်သေတွေ ပြောတော့ အရှင်မိသွားတာ တွေ့လိုက်တယ် ပြောတာဘဲ ..အားလုံး သေကုန်ပြီ ဆိုရင်လည်း သူတို့ဟာ နိဗ္ဗာန်ဘုံမှာ
နတ်သမီးလေးတွေ တဖက် ငါးဆယ်လောက်နဲ့ စံစားကြရမယ့် သူရဲကောင်း အာဇာနည်တွေပါဘဲကွာ..လေးစားစွာ ဦးညွှတ် အလေးပြုတယ် …”
“ ဒါပေါ့ ရူဘီ..နယ်ချဲ့ ကျူးကျော်စနစ်နဲ့  အရင်းရှင် စနစ်ဆိုးကို ဆန့်ကျင်တဲ့ ဒို့ ရဲဘော်တွေလောက် မြင့်မြတ်တဲ့ အာဇာနည်တွေ ဒီကမ်ဘာမှာ မရှိဘူး….”
စိတ်ထဲက မပါဘဲ ရူဘီ့အကြိုက် လိုက်ပြောလိုက်ပြီးတဲ့ အချိန် နွေးနွေးတယောက် ၀ိုင်ပုလင်းကြီးတလုံးနဲ့ အခန်းထဲကို ကြွကြွရွရွလေး ဝင်လာပါတယ် ။
“ ဟေး..အသစ်တလုံး ဖွင့်ကြစို့…..”
ရူဘီ့ပုံစံက စောစောကလို မဟုတ်တော့ဘူး ။ ဒိန်ခဲတုံးလေးကို သွားကြားထိုးတံလေးနဲ့ ထိုးကာ စားလိုက်ရင်း ဖွင့်ထားတဲ့ သီချင်းသံနဲ့ တင်ပါးတွေကို တုန်ခါ လှုပ်ရမ်းရင်း ကလိုက်ပါတယ် ။
တတ်လည်း တတ်နိုင်တဲ့ ရူဘီ ။ နွေးနွေးနဲ့ ရူဘီရဲ့ အချိ ုးကျ လှပတဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို အနီးကပ် ရှုစားရင်း ၀ိုင်တွေ တခွက်ပြီးတခွက်နဲ့ ဒိန်ခဲလေး မြုံ့ပြီး ငြိမ့်နေလိုက်တာ တော်တော်ကြီး ညဉ့်နက်
မှ ပွဲသိမ်းလိုက်ကြတယ် ။ ရူဘီက “ ဆီးယူး..တူမောရိုး မောနင်း..ရေး…” လို့ နုတ်ဆက်သွားတယ် ။ သူတို့ သုံးယောက် ဖွခဲ့တဲ့ သစ်သီးခွံတွေ စက္ကူတွေ စားကြွင်းစားကျန်တွေကို သူအားလုံး ရှင်းလင်း
လိုက်ပြီးမှ ရေပူပူနဲ့ ရေချိ ုးပစ်လိုက်တယ် ။ ရေချိုးခန်းထဲကနေ အမွေးပွ တဘက် တထည်နဲ့ ရေသုတ်ရင်း ထွက်လာခဲ့အချိန် ရူဘီ့ကို သူ့အခန်းထဲမှာ ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရတော့ သူ တော်တော်
တုန်လှုပ်သွားရတယ် ။
ရူဘီက အဝတ်မဲ့နေတဲ့ သူ့ကိုယ်အောက်ဖက်ကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေတယ် ။
“ ဟင်..ရူဘီ…မင်း မအိပ်သေးဘူးလား….”
“ ဟုတ်တယ်…ရေး….မင်းကို ငါတို့ ဖက်တော်သား တကယ် စစ်မစစ် ငါ စမ်းသပ်ကြည့်ဖို့ လိုနေသေးလို့ နွေးနွေး အိပ်ပျော်သွားတဲ့ အချိန် မင်းဆီကို ငါပြန်လာခဲ့တာ….”
စိတ်ထဲမှာ ထင့်သွားတယ် ။ ရူဘီ ဘယ်လိုများ စစ်မှာပါလိမ့် ။ ကမဲလ်ကလည်း ဘာမှ မပြောထားဘူး ။ စကားဝှက်တွေ ပြောခဲ့နိုင်လို့ သူ့ကို ယုံကြည်သွားပြီလို့ ထင်ခဲ့တာ ..။ ဒါပေမယ့် မျက်နှာ
မပျက်အောင် သတိထားပြီး..“ ဘာတွေများ စစ်မလို့လဲ..” လို့ ခပ်ပြုံး ပြုံး မျက်နှာထားနဲ့ ရူဘီ့ကို မေးလိုက်တယ် ။
“ စစ်မယ့် အချက်တွေထဲမှာ ပါတဲ့ တချက်ကတော့ အခုဘဲ စစ်ပြီးသွားပြီ….”
ရူဘီ့မျက်လုံးတွေက တွဲလောင်းကျနေတဲ့ သူ့လိင်တန်ဆီမှာ ရောက်နေတယ် ။ ဘာကို ဆိုလိုပါလိမ့် ။
“ နောက်ထပ်ကော ဘာတွေ စစ်ချင်သေလဲဟင်….ရူဘီ..”
“ ဒို့အဖွဲ့ဝင်တွေဟာ လက်ရုံးရည်ကောင်းကြသလို အိပ်ရာဝင် အတတ်ပညာတွေလည်း ကျွမ်းရ.. စွမ်းရတယ်.Ray…ဒီတော့ မင်း ဘယ်လို ကျွမ်းလဲ ဘယ်လောက် စွမ်းသလဲ ငါ့ကို ပြမှာလား…”

ဟား..ကြိုက်သွားပြီ ။ သူကလည်း ရုဘီ့ကို ကြည့်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ “ လာ ”နေတာ ။ အခုလို သူ့ဖက်က ပြောလာတော့လည်း ကျားနဲ့ဆင် လယ်ပြင်မှာ တွေ့ကြပြီပေါ့ ။
ရူဘီသည် အသားမဲပေမယ့် အသာအရည်က ချောမွတ်နူးညံ့နေသည် ။ သန့်ရှင်း မွှေးပျံ့နေသည် ။ ရူဘီက မျက်နှာကျက်က မီးအလင်းကြီးကို ပိတ်ခိုင်းလိုက်သည် . .။ရေချိုးခန်းတံခါးက ဖွင့်ထားလို့ရေချိုးခန်းထဲက မီးရောင်က အိပ်ကြမယ့် ကုတင်မွေ့ယာကြီးဆီကို အထိ လင်းနေသည် ..။ ရူဘီက ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို တခုပြီးတခု ချွတ်ချပစ်လိုက်သည် ။
အိုး…လှလိုက်တဲ့ အကွေ့အကောက်တွေပါလား …။ သူ့ဖွားဖက်တော် မောင်မာကျောကလည်း တမဟုတ်ချင်း ထွားတက် ရှည်ထွက်လာသည် ။ ဒါကို ရူဘီ အရမ်းသဘောကျပြီး လက်တွေနဲ့ ပွတ်သပ်ဆော့ကစားပေးလိုက်သောအခါမှာ ပိုလို့ သန်မာ တုတ်ဖြိုးလာသည် ။ ရှည်သထက် ရှည်လာသည် ။
“ အံ့သြစရာဘဲကွာ..တကယ့်ကို စံချိန်မှီတဲ့ လီးဘဲ…”
အိစက်ငြိမ့်ငြောင်းတဲ့ ရေမြုပ်မွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းထူထူအိအိနွေးနွေးလေးတွေနဲ့ ငုံခဲထားတာကို ခံယူနေရပြီ ။ ရူဘီရဲ့ လျာကလေးက အငြိမ်မနေဘဲ သူ့ဖွားဖက်တော်ရဲ့ ထိပ်ပိုင်း ဒစ်ဖူးကြီးရဲ့ ကြားက အချိ ုင့်လေးထဲမှာ လှိမ့်လိုက် ပတ်လိုက် လူးလိုက် ပျံလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေသည် ။ ရူဘီရဲ့ လှိုက်မောဖွယ် အစုတ် အယက်ကလေးတွေကို အရသာခံနေတဲ့အချိန် ပြူတင်းပေါက်က ဟနေတဲ့ ခန်းဆီးကြားကနေ အပြင်က လူတယောက်က အထဲကို ချောင်းကြည့်နေတာကို သူ ဖျတ်ကနဲ မြင်လိုက်သည် ။
လေတဟူးဟူးတိုက်နေတဲ့ တောင်ပေါ်မှာ အေးစိမ့်နေတဲ့ ရာသီဥတု ပြင်းထန်နေတဲ့အချိန် ချောင်းကြည့်နေတဲ့ လူသည် ခေါင်းအုပ်ဆောင်း ပါတဲ့ ဂျာကင်ထူထူကြီးကို ဝတ်ထားတာကိုလည်း သူ မြင်နေသည် ။  ရူဘီ စုတ်နေတဲ့အချိန်မှာ အပြင်က ချောင်းနေတဲ့လူ ပိုပြီး ချောင်းရကျိ ုး နပ်သွားအောင် သူ့ပစ္စည်းကို ကော့ကော့ပြီး ရူဘီ့ပါးစပ်ထဲကို ထိုးပေးနေမိသည် ။ ရူဘီကလည်း ဖွားဖက်တော်
အရင်းပိုင်း ကို လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ စုတ်နေသလို ကျန်တဲ့ လက်တဖက်ကလည်း သူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးကို ပွတ်နယ်ပေးနေသည် ။
အပြင်က ချောင်းနေတဲ့ လူက ကြည့်ရတာ အားမရလို့ ထင်သည် ။ ပြူတင်းပေါက် နားကို တိုးကပ်ပြီး ကြည့်လိုက်သည် ။
ဟင်…..နွေးနွေးပါလား ….အပြင်ဖက်ကနေ ချောင်းနေတဲ့သူဟာ နွေးနွေး ဖြစ်နေတာကို သိလိုက်ရလို့ တော်တော် အံ့သြသွားရတယ် ။ရူဘီကတော့ အားတက်သရော စုတ်နေတယ် ။
နွေးနွေး ချောင်းကြည့်နေတာကို မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး မသိသလိုနဲ့ ရူဘီနဲ့ လုပ်တာကိုင်တာတွေကို နွေးနွေး အတွက် ပိုပြီး ပီပီပြင်ပြင် လုပ်ပြမည်လို့ သူစိတ်ကူးမိလိုက်သည် ။ စုတ်နေတဲ့ ရူဘီ့ပါးစပ်ထဲကို သူ့အတန်ကြီးကိုကော့ကာကော့ကာနဲ့ ထိုးသွင်းပစ်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ ရူဘီ့ကို “ တော်လောက်ပြီ..ရူဘီ ..မင်းကို ငါ အပီ ဖြဲချင်သေးတယ်…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ရူဘီသည် လိင်တန် စုတ်နေတာကို ချက်ချင်း ရပ်မပစ်လိုက်ချင်သေး ။ထပ်ပြောလိုက်မှ မရပ်ချင် ရပ်ချင်နဲ့ ရပ်လိုက်သည် ။ ရူဘီ့ပါးစပ်ထဲက ပြန်ထွက်လာတဲ့ သူ့လိင်ချောင်းသည် စိုပြောင်ကာ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး ထောင်နေသည် ။ အပြင်က ချောင်းနေတဲ့ နွေးနွေး အခုအချိန်အခါမှာ ရှင်းရှင်းကြီးဖြစ်နေတဲ့ သူ့လိင်တန် တုတ်တုတ်ခဲခဲ ရှည်လမျောကြီးကို ကောင်းကောင်း မြနေရမည် လို့ သူသိနေသည် ။
ရူဘီက လိင်တန်ချောင်းကို သေသေချာချာ ကြည့်ပြီး ထိပ်ခေါင်း ဒစ်ပြဲကြီးကို လက်ကလေးနဲ့ ပွတ်သပ်လိုက်ရင်း
“ တကယ့်ကို ထွားတဲ့ ဒစ်ကြီးဘဲ ရေမွန်ရယ်….မင်း ဒစ်ကို ကြည့်ရတာနဲ့တင် “ ပြီး”ချင်ချင် ဖြစ်သွားရသလိုဘဲ” လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ရူဘီ့ကို ပက်လက်အနေအထားနဲ့ဘဲ စလုပ်တဲ့အခါ  လိင်အင်္ဂါ အဝင်အထွက်တွေကို အပြင်က ချောင်းနေတဲ့ နွေးနွေးမြင်သာအောင် ပြထားပြီး သူလုပ်သည် ။ ရူဘီ့ကို အပီအပြင် ဆောင့်သည် ။ ရူဘီ့ကို ပုံစံ အမျိ ုးမျိ ုးနဲ့ သူ လုပ်သည် ။ ဆောင့်သည် ။ ရူဘီကလည်း သူလုပ်တာတွေကို ကြိုက်သည် ။ အသားကုန် ဆော်ထည့်ပြီး သုတ်ရည်တွေကိုလည်း ရူဘီရဲ့ အင်္ဂါစပ် အခေါင်းထဲကို ပန်းမထုတ်လိုက်ဘဲ ပြီးခါနီးမှာ လက်နဲ့ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မဟူရာရောင်ရူဘီ့ရဲ့ ဘိုက်သားလေးအပေါ်မှာ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ရူဘီလည်း သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေကို လက်ညှိုးလေးနဲ့ထိကော်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူတွေ ကြားထဲကို ထည့်ပို့ရင်း ပြွတ်ကနဲ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး စုတ်လိုက်သည် ။
ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ပြန်လှဲချ အမောဖြေနေတဲ့အချိန် ပြူတင်းပေါက်ကို မသိမသာ ကြည့်လိုက်တော့ နွေးနွေးအပြင်မှာ မရှိတော့ဘူး ။
ရူဘီက အိမ်သာကမုတ်မှာ သေးထိုင်ပေါက်ရင်း သူ့ကို “ မင်း အရမ်း အလိုးတော်တယ်..ရေမွန်..ငါ နှစ်ခါတောင် ပြီး
တယ်..မင်းနဲ့ ငါနဲ့ ကလေး ယူပစ်လိုက်ချင်တယ်..မင်းနဲ့ ငါ ပေါင်းစပ်ရင် ငါတို့ အဖွဲ့ကြီးအတွက် တကယ့်သူရဲကောင်း တိုက်ခိုက်ရေး သမားလေး တယောက် မွေးဖွားပေးနိုင်မှာလေ …”
လို့ ပြောသည် ။
“ ဒါပေါ့ ရူဘီ..ဒို့တတွေ လုပ်ရမယ့် တာဝန်တွေက အများကြီး ရှိနေသေးတယ်လေ ..” လို့ သူက အလိုက်အထိုက် လိုက်ပြောလိုက်သည် ။
“ မင်းကို ငါ့ဆီကို ပို့ပေးတဲ့ အဖွဲ့ဝင်က ဒို့အဖွဲ့ရဲ့ အားအကိုးရဆုံး ခေါင်းဆောင်ငယ်တယောက်ရဲ့ ညီမ အရင်း
ကွ…ခေါင်းဆောင်တယောက်ရဲ့ ညီမ ဖြစ်ပေမယ့် တိုက်ရဲခိုက်ရဲ သေရဲတယ် …”
ရူဘီက ကမဲလ်ကို ဆိုလိုတယ် ဆိုတာ သူ သိလိုက်သည် ။
“ သူ့အကိုနဲ့ ငါနဲ့ မကြာခင် တွေ့မယ် …ငါတို့ အလုပ်ကြီး တခုကို မကြာခင် လုပ်ဖို့ ရှိတယ် …”
“ ဒါဆို ငါကကော ဘာတာဝန်ကို ယူရမှာလဲ….”
သူက ရူဘီ ဘာပြောလာမလဲ သိချင်လို့ မသိမသာ မေးကြည့်လိုက်သည် ။
“ မင်းက အရမ်း အရေးကြီးတဲ့ အလုပ်တခုကို လုပ်ရမှာ….ဒို့အတွက် အရေးကြီးတဲ့ ဗီအိုင်ပီ တယောက်
နယူးယောက်ကို မကြာခင် လာဖို့ရှိတယ် …သူက အင်ဒိုနီးရှား နိုင်ငံကဘဲ ..သူလာတဲ့အခါ မင်းက သူ့လုံခြုံရေး အ
တွက် အစစ အရာရာ တာဝန်ယူရမှာ…ဘယ်လိုလဲ လုပ်နိုင်တယ် မဟုတ်လား …”
“ လုပ်နိုင်တာပေါ့ ရူဘီ….”
“ အင်း….သူ့အနောက်ကို အက်ဖ်ဘီအိုင်တို့ စီအိုင်အေတို့က နောက်ယောင်ခံမခံကိုလည်း မင်းက သေသေချာချာကြည့်ရမယ် …ခုထိတော့ သူ့ကို ဘာဆိုတာ ဘယ်သူမှ မသိကြသေးဘူး …သူ့ကို “ ထောက်ပံ့သူကြီး ” လို့ဘဲ သူတို့ အကြမ်းဖျင်း သိကြတယ် ။
“ သူ့နံမည်က ပရော်ဖက်ဆာ ဒေါက်တာ ချူး …တဲ့..ဒို့အဖွဲ့က ပရော်ဖက်ဆာ လို့ဘဲ ခေါ်ကြတယ် …သူ မကြာခင် လာလိမ့်မယ် …”
“ စိတ်ချ ရူဘီ….ငါ အားလုံး တာဝန်ယူတယ် …”
ရူဘီက သူတို့ အဖွဲ့ကြီးကို အနောက်ကနေ ငွေကြေးထောက်ပံ့နေတဲ့ ဘီလျံနာကြီး တယောက်ရဲ့ နံမည်ကို ရုတ်တရက် ပြောလိုက်လို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ တဒုန်းဒုန်း နဲ့ အာဖရိက ဗုံသံတွေ
ဆူညံသွားရသည် ။
သူတို့အေဂျင်စီကြီးနဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင်အဖွဲ့ကြီးက အသေအလဲ အသဲအသန် လိုလားနေတဲ့ သတင်း..အချက်အလက်
မို့ ။
ဘီလျံနာကြီး တယောက်က နောက်ကွယ်ကနေ ထောက်ပံ့နေတယ် ဆိုတာကို သူတို့ အဖွဲ့အစည်းတွေက
သိနေပေမယ့် ဘယ်သူဘယ်ဝါ ဆိုတာကို အတိအကျ မသိကြဘူး ။ ရူဘီက ဒီလို ထိပ်တန်း လှို့ဝှက် ကို သူ့ကို အခုလို ပြောပြတာလည်း သူ နားမလည်နိုင်ဘူး ။
မကြာခင် လာတော့မှာမို့ အခုထဲက ပြောပြလိုက်တာ ဖြစ်မယ် ။
ရူဘီနဲ့ တူယှဉ်တွဲ လှဲလျောင်းနေရင်း ရူဘီ့ ဆူကော့ဖြိုးတင်းနေတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေနဲ့ ထိတွေ့ ကိုင်တွယ်ရင်း စိတ်တွေ ပြန်လည် နိုးကြွ ထရွ လာရပြန်သည် ။ ရူဘီရဲ့
လက်တဖက်ကလည်း သူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းဆီကို ရောက်ရှိသွားသည် ။  နှုတ်ခမ်းချင်း ပူးကပ်ငုံဟတ်မိကြချိန် ရူဘီ့လျာလေးက သူ့လျာကိုအငမ်းမရ လိုက်ပြီး ယက်သလို ရူဘီ့လက်ကလည်း မာကျောထောင်ထနေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့လက်နက်ကြီးကို ပွတ်နယ်ဆော့ကစားနေပါသည် ။
ဒီဇင်ဘာလ ၂၄ ရက်နေ့ ..။
မနက်စောစော ..။
ညက အကျိတ်အနယ် ချစ်တလင်းခေါ်ကြပေမယ့် မနက်စောစောမှာ ရူဘီနဲ့သူ တောင်ပေါ်က တောလမ်းကလေးမှာ တူယှဉ်တွဲပြီး ပြေးကြသည် ။ အနက်ရောင် ဝတ်စုံနဲ့ ရူဘီသည် မနက်စောစောနေထွက်ခါစ အလင်းရောင်နဲ့ အရမ်းကို ကြည့်ကောင်းလှသည် ။
ဌာနချုပ်က အကြီးအကဲတွေက သူ့ကို ရူဘီဆီက လိုချင်တဲ့ သတင်းအချက်အလက်တွေ အားလုံး ရပြီးရင် ရူဘီ့ကိုဖမ်းဆီးဖို့ ညွှန်ကြားထားသည် ။ အကယ်လို့ အဖမ်းမခံဘဲ ခုခံရင် ဖြစ်စေ ဖမ်းဖို့ အဆင်မပြေရင် ဖြစ်စေ ရူဘီကိုဒီလောကကနေ အပြီးအပိုင် မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်ဖို့လည်း ညွှန်ကြားထားသည် ။
ရွက်ကြွေသစ်တောထဲ သူတို့ ပြေးနေတဲ့အချိန် ဒရယ်တွေ အုပ်လိုက် ဖြတ်ပြေးသွားတာတွေကို တွေ့ရသည် ။
ရူဘီသည် တော်တော် သက်လုံကောင်းသည် ။ မရပ်မနား တောင်ဆင်းတောင်တက် လမ်းလေးမှာ ပြေးနေသည် ။ ရူဘီ နဲ့ လိုက်ပြေးရင်း နွေးနွေးအကြောင်းကို သူ စဉ်းစားနေသည် ။ နွေးနွေးသည်သူနဲ့ ရူဘီတို့ ချစ်စခန်းဖွင့်တာတွေကို လေတွေ တဝှီးဝှီး တိုက်နေတဲ့ ညအချိန်ကြီးမှာ အပြင်ကနေ လာချောင်းခဲ့တာကို သူ စဉ်းစားနေတာပါ ။ အပျိုကြီးတပိုင်း ဖြစ်လာပြီ ဖြစ်တဲ့ နွေးနွေးသည် သဘာဝဆန္ဒစိတ်တွေ ထကြွပြင်းထန်နေပုံရသည် ။
တောင့်တင်းဆူဖြိုးတဲ့ နွေးနွေးနဲ့ ချစ်ဗြူဟာ ခင်းလိုက်ကြရရင် ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းလိုက်မလဲ လို့ တွေးလိုက်မိတော့ သူ့အောက်က လက်နက်က ထထောင်လာချင်သည် ။ဘေးချင်းယှဉ်ရက် ပြေးနေတဲ့ ရူဘီ သူ့ကို ကျော်သွားသည် ။
ရူဘီက သူ့အရှေ့က ပြေးနေတော့ ရူဘီရဲ့ ခါးသေးသေးလေး အောက်က စွင့်ဝိုင်းနေတဲ့ တင်ပါးတွေ က နိမ့်တုန်မြင့်တုန် ခုံနေတာကို တွေ့နေရသည် ။  တောင်ကုန်းဆင်ချေလျောလေးအတိုင်း သူတို့ ပြေးနေသည် . လကျ်ာဖက်ခြမ်းမှာ ချောင်းသေးသေးလေး စီးဆင်းနေသည် ။ သစ်ပင်အိုကြီးတချိ ု့ လဲကျနေသည် ။ သာယာတဲ့ ရှုခင်းတွေ ရဲ့အလည်မှာ သူတို့ ပြေးနေကြတာ ။ သစ်ရွက်တွေ ကြွေနေတာ မြေပေါ်မှာ အဝါရောင် အနီရောင် သစ်ရွက်ကြွေတွေတပုံတပင်ကြီးဘဲ ။
တော ယုန်အညိုရောင်တွေ ဒရယ်တွေ မြေခွေးတွေ ကို ခဏ ခဏ တွေ့ရသည် ။
ထင်းရှူးပင်တောထဲကို ရောက်လာသည် ။ ရူဘီက ပြေးနေတဲ့ အရှိန်ကို လျော့လိုက်ပြီး..“ ရေမွန်..ဘိုက်ဆာလား..ဆာရင် ပြန်ကြမယ်…နွေးနွေးက တည်းခိုဆောင်ကို ဒို့သုံးယောက်အတွက် ဘရိတ်ဖတ်စ် ညထဲက ကြိုမှာထားတယ်..ဘယ်လိုလဲ ပြန်မလား…” လို့ သူ့ကို မေးလိုက်သည် ။
“ နဲနဲ ဆာသလိုလိုဘဲ..ပြန်ကြမယ်လေ …”
နောက်ကြောင်း ပြန်လှည့်ဖို့ ပြင်တဲ့အခိုက် ထင်းရှူးပင်အကွယ်က လူတယောက် ရုတ်တရက် ခုန်ထွက်လာသည် ။လက်ထဲမှာ မဲနက်တုတ်ခိုင်တဲ့ ပစ္စတိုသေနတ်တလက်နဲ့ ။“ ဟေ့…မလှုပ်နဲ့…လက်တွေ မြှောက်ထားလိုက်စမ်း….”
ကော်ကေးရှန်း မျက်နှာဖြူ ဆံပင်အညို ခပ်ရှည်ရှည်နဲ့ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းကောင်ကြီးရဲ့ သေနတ်ကိုင်ပုံကိုကြည့်လိုက်တော့ တကယ်ဘဲ ကျွမ်းကျင်တဲ့ ပုံထွက်သည် ။ အစိမ်းပုတ်စစ်အကျ ႌနွမ်းနွမ်းနဲ့ ကပ်အိတ်တွေ အများကြီးနဲ့ အနက်ရောင် ကွန်ဘက် ဘောင်းဘီ..တောစီးလည်ရှည်ဖိနပ်  ဒီကောင်ကြီးက သူခိုင်းသလို မလုပ်ရင်ပစ်မယ့် ခတ်မယ့်ပုံ ။
သူတယောက်ထဲ မဟုတ် ။ အရပ်လေးမျက်နှာက လူတွေ ထပ်ထွက်လာသည် ။ စုစုပေါင်း လေးယောက်တောင် ။သုံးယောက်က ကော်ကေးရှန်း..တယောက်က အာဖရိက အမေရိကန် အမဲ ။
သူတို့သေနတ်တွေက တောက်ပြောင်သစ်လွင်တဲ့ အသစ်ချပ်ချွတ်တွေ ။ အစိုးရအေးဂျင့်တွေ ကိုင်လေ့ရှိတဲ့ ဂလော့ခ်နဲ့ စမင်အင်ဝက်ဆင် ပစ္စတိုလ်တွေ ။ အေဂျင်စီကြီးက ကွန်ထရိုက်ကြေးစားတွေလား ။ ဒါမှ မဟုတ် ကြည်းတပ်က အထူးတိုက်ခိုက်ရေးသမားတွေလား ထင်စရာ ပုံတွေ…။
“ မင်းတို့ ငါတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့ရမယ်….”ပထမဆုံး တွေ့လိုက်ရတဲ့ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ငတိကြီးက ပြောလိုက်ရင်း လက်ထဲက သေနတ်နဲ့ နေရာရွှေ့ဖို့ ဝှေ့ရမ်းပြလိုက်သည် ။
“ ငါတို့ ဘာလို့လိုက်ရမှာလဲ..မင်းတို့က ဘယ်သူတွေလဲ…အစိုးရလူတွေလား..ရဲတွေလား..ဘာတွေလဲ…”
သူက ခပ်တည်တည်နဲ့ ပြန်မေးလိုက်သည် ။
ငတိကြီးက “ မင်းက အာခံတဲ့ သဘောလား..လိုက်ဆို လိုက်ခဲ့..စောက်စကား မရှည်နဲ့…” လို့ ငေါက်လိုက်ပြီး ကျန်တဲ့လူတွေကို “ ဒီ၂ယောက်ကို ကြိုးနဲ့ တုပ်စမ်းကွာ…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကြိုးတုပ်ဖို့ အနားကပ်လာတဲ့ကောင်နှစ်ကောင်က သူနဲ့ ရူဘီ့ကို လက်တွေ အနောက်ကို ပစ်ပေးဖို့ ပြောသည် ။ လက်ပြန်ကြိုး တုပ်မယ့်သဘော ။
ရန်သူလေးယောက်ရဲ့ အနေအထားကို သူ့မျက်လုံးတွေက လေ့လာလိုက်သည် ။ လက်နှစ်ဖက်ကို အနောက်ကို ပူးပစ်ပေးလိုက်သည် ။ ကြိုးလဲ လာတုပ်ရော လာတုပ်တဲ့ကောင်ကို သူစတိုက်ခိုက်သည် ။ ကြိုးတုပ်မယ့်ကောင်ကကြိုးတုပ်မှာမို့ သေနတ်ကို ကိုင်မထား ။ ခါးမှာ ထိုးထားသည် ။ ရုတ်တရက် ဒီကောင့်ပေါင်ကြား ဂွဆုံနေရာကို ဒူးနဲ့တိုက် မျက်နှာကို ခေါင်းနဲ့တိုက် သူ့ခါးကြားက သေနတ်ကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်ယူလိုက်သည် ။
တိုက်ခိုက်တာ မြန်လွန်းလှလို့ ကျန်တဲ့ သုံးယောက် ကြောင်ကြည့်နေတုံး စတွေ့တဲ့ လူထွားကြီးကို သူရလိုက်တဲ့သေနတ်နဲ့ စပြီး ထိုးချိန် ပစ်ပစ်လိုက်သည် ။ ဒိန်းကနဲ့ သေနတ်သံနဲ့အတူ လူထွားကြီးရဲ့ ခေါင်းကို ထိမှန်ဖေါက်ထွက်သွားသည် ။ အားးကနဲ့ စူးစူးဝါးဝါးအော်ရင်းအနောက်ကို လန်ထွက်ချိန် ကျန်တဲ့ နှစ်ယောက်ကို သူဆက်ပစ်သည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်က သူ့ကို ပစ်ဖို့ ချိန်ရွယ်လိုက်ပေမယ့် သူက လက်ဦးအောင် ပစ်သည် ။တယောက်ရဲ့ ရင်ဘတ်တည့်တည့်ကို သူပစ်တာ ထိသွားသည် ။ ကျန်တဲ့ တယောက်ကိုတော့ ပုခုံးစွန်းကို ထိသည် ။ အား…ယိုး…… ဝါး…….။ ကိုင်ထားတဲ့ သေနတ် လွတ်ကျပြီး သူ့ပုခုံးကို သူ ဖိသည် ။ ဒီအချိန်မှာ သူ့ကို ကြိုးတုပ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့တဲ့ သူ ပေါင်ကြားကို ဒူးနဲ့တိုက် မျက်နှာကို ခေါင်းနဲ့ တိုက်ခဲ့တဲ့ကောင် ကုန်းထလာလို့ ခြေနဲ့ ကြုံးကန်ထည့်လိုက်သည် ။အား….မှောက်သွားသည် ။
ပုခုံးကို မှန်တဲ့ငတိဖက်ကို သူသေနတ်ပြောင်းပြန်လှည့်သည် ။ သို့ပေမယ့် သူ့ထက် အရင် ရူဘီက ကျောက်ခဲကြီးတတုံးနဲ့ ဒီငတိကို ထုချလိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
ရန်သူလေးယောက်စလုံး သေတဲ့လူသေ မှောက်တဲ့လူ မှောက်သွားပြီ ။
ရူဘီက “ ရေမွန်…ယူ အရမ်းမြန်တာဘဲ…မယုံနိုင်အောင်ဘဲ….” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ သူက ရူဘီကို ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်..မပြောအား ။ ရန်သူတွေဟာ ဘယ်သူတွေလဲ ဆိုတာကို သိချင်လို့ ရန်သူတွေရဲ့ ကိုယ်တွေမှာ အထောက်အထားကို ရှာသည် ။ လူထွားကြီးရဲ့ လက်ဖျန်မှာ တက်တူးရုပ်တခုကို သူတွေ့လိုက်လို့ တုန်လှုပ် ခြောက်ခြားသွားသည် ။ဖါးတကောင်ရဲ့ အရိုးစုပုံ တက်တူးသည် ဒီငတိကြီးသည် နေဗီဆီးလ်က Swift and Violent Response အဖွဲ့ဝင်တယောက် ဆိုတာကို ဖေါ်ညွှန်းနေလို့ ။
“ လစ်ကြမယ်..ရူဘီ….တည်းခိုစခန်းကို ပြန် နွေးနွေးကို ခေါ်ပြီး ဒီနေရာက အမြန်ဆုံး ပြေးကြစို့…”
“ ဟုတ်တယ်..ရေမွန်….မထင်မှတ်တာတွေ ဖြစ်ကုန်တယ် …”
တည်းခိုစခန်းကို အပြန်လမ်းမှာ တလမ်းလုံး သူ့ခေါင်းတွေ ထူပူနေသည် ။ စောစောက ရန်သူလေးယောက်ဟာ အစိုးရ အေးဂျင့်တွေများလား ။ သူနဲ့ ရူဘီကို ဘာလို့ လာဖမ်းတာလဲ ။ အေဂျင်စီကြီးကဘဲ ခိုင်းလိုက်တာလား ။ မိုက သူ့ကို မယုံကြည်တော့ဘူးလား….။
ရူဘီကတော့ သူ ရန်သူကို တိုက်ခိုက်တာတွေ မြန်ပြီး ပြတ်သားလွန်းတယ် လို့ ချီးမွမ်းခန်း ထုတ်နေသည် ။ တည်းခိုစခန်းကိုရောက်တော့ နွေးနွေးကို စောစောထဲက တောလမ်းကနေ ဖုန်းဆက်ပြီး ပစ္စည်းသိမ်းခိုင်းထားခဲ့တာမို့ နွေးနွေးက ကားထဲက အဆင်သင့် စောင့်နေသည် ။ တည်းခိုခန်းခကိုတောင် ပေးထားပြီးနေပြီ  ။
ဝါရှင်တန်ကို သူတို့ အမြန် ပြန်ခဲ့ကြသည် ။နွေးနွေးကို ရန်သူတွေ တိုက်ခိုက်တာကို ရူဘီက ပြန်မပြောဘူး . အရေးတကြီး လုပ်စရာ တခု ရှိလို့ ပြန်တာ လို့ဘဲပြောသည် ။
လမ်းမှာ စားသောက်ဆိုင်လေးတခုမှာ ခဏဝင်နားပြီး ပေါင်မုန့် ကြက်ဥကြော် ကော်ဖီတွေ မှာပြီး စားရင်း ရူဘီကအခုလို ကတိုက်ကရိုက် အမြန် ပြန်လိုက်ရတာ သူ့ကြောင့်..ဆောရီးဘဲ လို့ ပြောသည် ။ နွေးနွေးက “ ရပါတယ်..အရေးမကြီးပါဘူး…နောက် တနေရာရာကို အတူတူ လျှောက်လည်ကြသေးတာပေါ့ ” လို့ ပြောသည် ။
ဒီဇင်ဘာလ ၂၅ရက်နေ့ ။ခရစ်စမတ်စ်နေ့ ။
အိမ်ပုန်းတလုံးမှာ နှင်းဆီနက်နဲ့သူနဲ့ ချိန်းတွေ့ကြသည် ။နှင်းဆီနက်က သူတို့ကို ရှဲနင်းဒေါတောထဲမှာ လာဖမ်းတာ အစိုးရအေးဂျင့်တွေ မဟုတ်ဘူးလို့ အခိုင်အမာ ပြောသည် ။ နေဗီဆီးလ်လူဟောင်းတယောက်ပါတဲ့ သီးခြား အဖွဲ့တဖွဲ့က ဖြစ်လိမ့်မည် လို့ ပြောသည် ။ သူ မိုရဲ့ လက်ထောက်ဟင်နရီကို ဖုန်းနဲ့ ဆက်သွယ်မေးလိုက်တော့ ဟင်နရီက အေဂျင်စီကလူတွေ မဟုတ်ဘူး ..လို့ ပြောပြသည် ။
နှင်းဆီနက်သည် သူ့ကို တွေ့တာနဲ့ ပြေးဖက်ပြီး အငမ်းမရတွေ နမ်းလိုက် ဖက်လိုက်နဲ့ ဆိုတော့ သူကလည်း နှင်းဆီနက်ကို ကုတင်ပေါ် တင်ဆော်ပစ်လိုက်သည် ။နှင်းဆီနက်က လိုလိုလားလား ရှိလှသည် ။ တက်တက်ကြွကြွနဲ့ စပ်ယှက်တာတွေမှာ တခါတခါ သူကတောင် ဦးဆောင်သွားတာကို တွေ့ရသည် ။
နှင်းဆီနက်က ရန်သူ့အတွင်းစည်းထဲကို ထိုးဖေါက် ဝင်ရောက်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ သူ့အတွက် စိုးရိမ်ပူပန်ကြောင်းပြောသည် ။ လိုအပ်တာ ရှိရင် သူ့ကိုလည်း အကူအညီ တောင်းပါ လို့ ပြောသည် ။
ဖြူဖွေးလှပတဲ့ အီရန်မလေး နှင်းဆီနက်နဲ့ ကာမပွဲကြမ်းတွေ နွှဲရတာကိုတော့ သူ့တသက်တာမှာ အမြဲ အမှတ်ရနေမှာ ဘဲ ။
တစ်တစ်တစ်တစ်နဲ့ ဖုန်း လှုပ်တုန်လာသည် ။
ကော်လာအိုင်ဒီကို ကြည့်လိုက်သည် ။ သူမသိတဲ့ နံပါတ် အသစ်တခု ဖြစ်နေသည် ။
ဘယ်သူလဲ …။
“ Ray,,,Pa Pa John Pizza က ခေါ်တာပါ ..မင်း စားနေကျ ပီဇာ ငါတို့ ဆီမှာ မရတော့ဘူး..မိုင်၅ဝလောက် ဝေးတဲ့ ဘော်လ်တီမိုးဆိပ်ကမ်းမှာ သွားဝယ်စားမှ ရမယ် …”
ဌာနချ ုပ်က ဟင်နရီ ခေါ်တာ ။ Pa Pa John Pizza ဆိုတာက ဟင်နရီ အသုံးပြုနေကျ စကားဝှက် ပါ ။ ကမဲလ်ကို အရင်အိမ်မှာ မထားတော့ဘဲ နေရာရွှေ့လိုက်တယ် ဆိုတာ အကြောင်းကြားတာ ။
ကမဲလ် ဖွင့်ဟပြောလို့ သူ ရူဘီလို အရေးကြီးတဲ့ ရန်သူ့ဆဲလ်တခုနဲ့ ဆက်သွယ်မိရတာမို့ ကမဲလ်ကို ကျေးဇူးတင်သည် ။
“ မင်းတို့ ဆိုင်က ဘာ အထူးလျော့ဈေးတွေ ရှိသလဲ ပြောပါအုံး..” လို့ သူ ပြန်မေးလိုက်သည် ။
“ ရှိတာပေါ့..မင်း လာဝယ်စားရင် နိုင်ငံခြားကို ဗကေးရှင်း ထွက်တဲ့ မဲနှိုက်တဲ့ အစီအစဉ်တွေ နဲ့ တိုးပြီး ခရီးတွေ ထွက်ရမယ် …ရက်တို ဗကေးရှင်းလေး ပေါ့ …”
“ အိုကေ…ကောင်းတာပေါ့ ဘယ်တွေကို ထွက်ရမှာလဲ..”
“ မင်းဆီကို အီးမေးလ် ပို့လိုက်မယ်…အိုကေ..ဘိုင်း….”
မိုက သူ့ကို ဘယ်ကို သွားစေချင်ပြန်သလဲ…။
နှင်းဆီနက်ရဲ့ လက်ကလေး သူ့ရင်ဘတ်ကို လာစမ်းလိုက်လို့ ယှဉ်တွဲပြီး အိပ်နေတဲ့ နှင်းဆီနက်ဖက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။ နှင်းဆီနက်သည် မျက်လုံး မဖွင့်သေးပေမယ့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေ
က ပြုံးနေသည် ။ သူ့ရင်ဘတ်ကို တရွေ့ရွေ့ ဖွဖွလေး စမ်းသပ်နေသည် ။ ပြီးတော့ လေသံလေးနဲ့ “ ဘယ်ကို ခရီးထွက်ရမယ်တဲ့လဲ…” လို့ မေးသည် ။
“ မသိသေးပါဘူး..နောက်မှ ညွှန်ကြားချက် ပေးမယ် တဲ့…” လို့ သူ ပြန်ပြောလိုက်ရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကို ကုတ်ခြစ်နေတဲ့ နှင်းဆီနက်ရဲ့ လက်ကို သူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ပို့ပေးလိုက်သည် ။
မာကျောတင်းထောင်နေတဲ့ သူ့လက်နက်ကြီးကို ကိုင်မိရတဲ့ နှင်းဆီနက် ခစ်ကနဲ တချက် ရယ်လိုက်သည် ။
“ ဟိတ်..အားကောင်းလှချည်လား..ပြန်ကြွနေပြီ..” လို့ ပြောရင်း သူ့လက်နက်ကြီးကို ဆုပ်ညှစ်လိုက် ပွတ်နယ်လိုက် လုပ်နေသည် ။
“ နှင်းဆီနက်….”
“ ဘာလဲ…”
“ မင်း သိပ်ကောင်းတာဘဲ..မင်း အရမ်း လုပ်တတ်တာဘဲ..မင်းကို ထပ် လုပ်ချင်သေးတယ်…”
နှင်းဆီနက်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်က သူ့လိင်တန်ကို ဆွဲညှစ် ရစ်ပတ်ပြီး ထိန်းချ ုပ်မထားနိုင်ဘဲ သုတ်ရည်တွေ တပုံကြီး ထုတ်လွှတ် ပန်းထွက်သွားရအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်လွန်းတာကြောင့် အစွဲကြီး စွဲသွားခဲ့
ရတာကို ဖွင့်ပြောလိုက်ခြင်းပါ ..။
“ လုပ်လေ..မင်းကိုလည်း ငါ ကြိုက်တယ်…မင်းက သိပ် လုပ်တတ်တာဘဲ…..”
နှင်းဆီနက်က စောင်ကို ဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး သူ့လက်နက်ထိပ်ပိုင်းကို လျာလေးနဲ့ စ ယက်ပါတော့သည် ။ နှင်းဆီနက်ရဲ့ ဖွံ့ထွား တင်းမာတဲ့ ရင်စိုင်နှစ်မွှာက ဖြူဖွေးလွန်းနေသလို ရင်သီးအဖုလေးတွေက
နီရဲတွတ်နေကြသည် ။
နှင်းဆီနက်ရဲ့ လျာလေးရဲ့ ထိုးဆွတာတွေကြောင့် သူ့လက်နက်က ပိုပို ကြီးထွား သန်မာလာရသည် ။
ထောင်ပြီး တင်းမာနေတဲ့ ရင်သီးလေးတွေကို သူ ပွတ်လိုက် လက်နဲ့ ဆွဲလိုက် လုပ်နေမိသည်  ။ နှင်းဆီဆက် အပီ စုတ်ပြီ ။ လျာကလည်း တအား မွှေနေသည် ။ တချက်တချက် ပြွတ်ပြတ် ဆိုတဲ့ အ
သံတွေ ထွက်ထွက်လာသည် ။ နှင်းဆီနက် ပုလွေ တအားကောင်းသည် ။ ဟိုတုံးက သူ ရဖူးတဲ့ ကျားဖြူရဲ့ ပုလွေ လိုဘဲ ကောင်းနေသည် ။
တခါတခါ တအားကို ထိထိသွားလို့ သူ့နှုတ်က အင်း အင်း..အဲအဲ နဲ့ ညည်းမိရသည် ။
လက်နက်ကြီးရဲ့ ကိုယ်ထည်တလျောက်လည်း လျာနဲ့ ယက်ပေးသလို ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ယက်ပေးသည် ။ အထိဆုံးကတော့ ဂွေးစိတွေ အောက်ဖက်နေရာကို စုတ်ပေးတာဘဲ ။
အားအင်း နဲ့ ညည်းမိရပြီး နှင်းဆီနက်ရဲ့ ခေါင်းလေးကို ဆုပ်ကိုင်မိရတဲ့ အထိပါဘဲ ။
လက်နက်ရဲ့ ထိပ်က အပေါက်ကို လျာထိပ်ချွန်လေးနဲ့ ထိုးတော့ တကိုယ်လုံး ကျင်တက်ပြီး ပြီးခါနီး ဖြစ်လာရသည် ။ နှင်းဆီနက် ကို တော်ဖို့ ရပ်လိုက်ဖို့ သူ ပြောမိသည် ။ နှင်းဆီနက်က ပြောခါမှ ပို
ထိုးနေသည် ။ အားဟား….အိုး….အင်း….အင်း…….အား….အား………။ ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ မရတော့ဘဲ သုတ်ရည်တွေ နှင်းဆီနက်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို တအား ပန်းထုတ်မိလိုက်သည် ။
နှင်းဆီနက်က ဝင်လာသမျှ သူ့သုတ်ရေ ပျစ်ပျစ်တွေကို တကွပ်ကွပ်နဲ့ မြိုချပစ်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ လက်နက်ထိပ်ခေါင်းတခုလုံးကို ကျကျနန ထပ် စုတ်ပစ်သည် ။
“ ကောင်းလိုက်တာ နှင်းဆီနက်ရယ်…..”

လှုပ်ခါ တုန်ခါ သွား လို့ သူ လန့်နိုးလာသည် ။
လက်က နာရီကို ကြည့်လိုက်သည် ။ အိုမီဂါ ဆီးမာစတာ နာရီဒိုင်ခွက်က အမှောင်ထဲမှာ အစိမ်းရောင် တောက်တောက် လက်တန်တွေနဲ့ အချိန်ကို ပြသနေသည် ။ အင်း…တနာရီကျော်ကျော်လောက်
သူ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားတာပါလား ။
C140 လေယာဉ်ကြီးသည် အာဖဂန်နစ်စတန် ကို ဦးတည် ပျံသန်းနေသည် ။
သူသည ်ဝါရှင်တန်မှာ နှင်းဆီနက်နဲ့ စိတ်ကြိုက် ချစ်တလင်းတွေ ခေါ်ပြီး ချိန် ရူဘီက ဖုန်းဆက် လှမ်းခေါ်လို့ ရူဘီ့ဆီကို ပြေးသွားရသည် ။ ရူဘီက နွေးနွေး သူ့မိဘတွေဆီကို ခဏ ပြန်သွားတယ်
လို့ ပြောပြသည် ။ သူ့အဖေ နေမကောင်းလို့ ပြန်သွားတာ တဲ့ ။ နွေးနွေး မရှိလို့ သူ စိတ်ထဲ ဟာတာတာကြီး လိုလို ဖြစ်မိပေမယ့် ရူဘီရဲ့ အခန်းမှာ သူနဲ့ ရူဘီဘဲ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေလို့ အခွင့်
ကောင်းနေတာနဲ့ ရူဘီနဲ့ စိတ်ရှိလက်ရှိ စပ်ယှက်မိကြရပြန်သည် ။ စောစောက ဖြူဆွပ်ဆွပ် နှင်းဆီနက် နဲ့ စပ်ယှက်ခဲ့ရာက အခု နက်မှောင် ပြောင်တင်းနေတဲ့ ရူဘီနဲ့ အားရပါးရ
စပ်ယှက်နေရပြန်သည် ။ “ ဖြူရွှဲ ညိုစီး..မဲ နုတ်မရ ” ဆိုတဲ့ စကား အတိုင်း ရူဘီကို စပ်ယှက်ရတာ စီးကြပ်တင်းနေပြီး တအားကို အရသာ ရှိလှသည် ။ သွင်းတိုင်း ထုတ်တိုင်း အရသာ ထူးကဲလှတာမို့
ကြာကြာထိန်းဖို့ တော်တော် ခက်ခဲသည် ။ ရူဘီ့ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လုပ်တော့ ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကို ထုံးစံအတိုင်း သူကလိမိသည် ။ ရူဘီက ဖင်ခံဘူးတဲ့ အတွေ့အကြုံ ရှိဟန်တူသည် ။
ဖင်ပေါက်ကို လိုးချင်လား လို့ သူ့ကို မေးသည် ။ သူက လိုးချင်တယ် လို့ ပြောတော့ ရူဘီက သူ့ကုတင်ဘေးနားက အံဆွဲထဲက ကေဝိုင်ဂျယ်လီဘူးကို ထုတ်ပေးသည် ။ သူ့လိင်တန်မှာ သေသေချာချာ
သုတ်လိမ်းသလို ဖင်ပေါက်လေးမှာလဲ ကျကျနန လိမ်းကျံပြီး သူ ရူဘီ့ဖင်ပေါက်ထဲကို သွင်းထည့်သည် ။ ရူဘီလည်း တအင်းအင်းနဲ့ သူထိုးဆောင့်တာတွေကို ဖင်လေးကော့ထောင်ပေးပြီး ခံသည် ။
ရူဘီ့ဖင်ကို ကျကျနန လုပ်ပြီး ကောင်းလွန်းတဲ့ “ ပြီးခြင်း ”နဲ့ သုတ်ရည်တွေ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်ရပြီး သူ ပက်လက်လှန်ပြီး လှဲလိုက်မိသည် ။
ရူဘီက “ ငါ့စောက်ပတ်နဲ့ ဖင်ပေါက် ဘယ်ဟာ လိုးလို့ ပိုကောင်းလဲ ..” လို့ မေးသည် ။
“   နှစ်ခုစလုံး အရမ်းကောင်းတယ်…. ”လို့ ပြောလိုက်တော့ ရူဘီရဲ့ သဲ့သဲ့လေး ရယ်လိုက်သံကို ကြားလိုက်ရသည် ။
ရူဘီ့အခန်းက သူ နေနေတဲ့ ဟိုတယ်ခန်းကို ပြန်ရောက်လာတဲ့ အချိန် ဟင်နရီ ထပ် ဖုန်းဆက်တယ် ။ ကား လွှတ်လိုက်မယ် …ပြင်ဆင်ထားပါ..ခရီး ထွက်ရမယ်…လို့ ပြောသည် ။ နှင်းဆီနက် နဲ့
ရူဘီနဲ့ အကြိ်မ်ကြိမ် ကာမပွဲကြမ်းတွေ ဆွဲထားတာကြောင့် တတ်နိုင်ရင် အိပ်ရာထဲ အပီ နှပ်လိုက်ချင်ပေမယ့် အလုပ်က ခိုင်းစေတဲ့ နေရာကို သွားရအုံးမည် ။ အဝတ်အစားနဲ့ လိုအပ်တာတွေ ထည့်ပြီး
ဟိုတယ်ထဲက ထွက်လာတော့ မီးပိတ်ပြီး စောင့်နေတဲ့ အနက်ရောင် ချယ်ဗီတာဟိုကားကြီးကို တွေ့ရသည် ။ ဟင်နရီ လွှတ်လိုက်တဲ့ကားကြီး ဖြစ်သည် ။ ဒီကားကြီးနဲ့ အင်ဒရူးလေတပ်စခန်းကို နာရီ
ဝက်သာသာလောက် ကြာအောင် သွားလိုက်ရသည် ။အစိမ်းပုတ်ရောင် အဝါရောင် အနက်ရောင် ရေသမမွှေ ပြောက်ကြားဆေး သုတ်ထားတဲ့  C140 လေယာဉ်ကြီၤး နဲ့ ခရီး စတင်ခဲ့ရသည် ။
လေတပ်စစ်သားတယောက် ကမ်းလာပေးတဲ့ ရေသန့်ဘူးကို လှမ်းယူပြီး အဖုံးလှည့်ဖွင့် မော့သောက်လိုက်သည် ။
ရန်သူ့နယ်မြေကို ထပ်ပြီး ရောက်ရအုံးမည် ။
မဲမဲမှောင်မှောင် ကွင်းပြောင်ပြောင်ကြီးထဲကို စီ၁၄ဝကြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆင်းလိုက်သည် ။လေယာဉ်ဘီးတွေနဲ့ မြေပြင် ထိတွေ့တာ ကြမ်းလွန်းလို့ တအား တုန်ခါသွားရသည် ။ လေယာဉ်ပေါ်က သူဆင်းလိုက်တဲ့အချိန် ခပ်ဝေးဝေးမှာ ရှိနေတဲ့ တဲစုတ်လေးတလုံးထဲက လူတစု ထွက်လာကြသည် ။ သူ့ကို လာကြိုစောင့်နေကြတဲ့ သူတို့အေဂျင်စီကြီးက လူတွေ ဖြစ်ဖို့ များသည် ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် သူသိုင်းလွယ်လာတဲ့ သေနတ်ကို အဆင်သင့်တော့ ပြင်ဆင်ထားလိုက်သည် ။
လေယာဉ်နဲ့ လိုက်ပါလာတဲ့ လေတပ်စစ်သည်က လေယာဉ်ကြီးပေါ်က အမိုးမပါတဲ့ စစ်ဂျစ်ကားလေးကို မောင်းချပေးသည် ။ လူအုပ်စု သူ့အနားကို နီးကပ်လာသည် ။ စူစူပေါင်း လေးယောက် ။သူတို့သည် ဒေသခံ လူတွေလိုဘဲ ဝတ်ဆင်ထားကြသည် ။ လေယာဉ်ကြီးက မီးရောင်နဲ့ သူတို့မျက်နှာတွေကို ၀ိုးတဝါး မြင်နေရသည် ။ သူတို့သည်  ဒေသခံတွေလိုဘဲ မုတ်ဆိတ်ကျင်စွယ်တွေ ဗလပျစ်နဲ့ ။ “ သိုးသားလား…ဆိတ်သားလား….” သူက လှမ်းမေးလိုက်သည် ။ သူ့လက်ထဲက HK MP5 K Apachee အပေါ့စား စက်သေနတ်လေးကို သူတို့ဖက်ကို ချိန်ထားသည် ။လူလေးယောက်ထဲက တယောက်က “ မကြိုက်ဖူး..ကုလားအုပ်နို့ ရှိလား..” လို့ ပြန်ပြောသည် ။ ဒီအသံကို ငါ ကြားဖူးပါတယ် လို့ သူစဉ်းစားနေဆဲ ဒီလူက “ အကို ..Ray…နေကောင်းလား….”လို့ မြန်မာလို လှမ်းမေးသည် ။အိုး..ထင်ပေါ်လွန်း…..ဒီကောင် ပျောက်နေတယ် မှတ်တယ်….ဒီရောက်နေတာကိုး ….။
( ထင်ပေါ်လွန်း အကြောင်းကို ပဉ္စမံတပ်သား ( ၄ ) နဲ့ ( ၅ )တွင် တွေ့ခဲ့ရမည် ဖြစ်ပါသည် )
“ ဟေး..မင်း ဒီမှာ ရှိနေတာ ငါမသိဘူး …”“ ကျနော်လည်း ပြန်ချင်နေပြီ..အကို..ဟင်နရီက ပြန်မခေါ်သေးဘူး….”
ထင်ပေါ်လွန်းက သူနဲ့ အတူတူ လာတဲ့ ကျန်တဲ့ သုံးယောက်ကို လှမ်းခေါ်ပြီး မိတ်ဆက်ပေးသည် ။သူတို့ လက်သီးဆုပ်ချင်း ဆိုင်တေ့ကာ နုတ်ဆက်လိုက်ကြပြီး အချိန်ဆွဲမနေဘဲ ဂျစ်ကားလေးပေါ်ကို တက်လိုက်ကြသည် ။ ထင်ပေါ်လွန်းတို့ လေးယောက်သည်လည်း သူ့လိုဘဲ HK MP5 သေနတ်အတိုလေးတွေကို ကိုင်ဆောင်ထားကြတာကို တွေ့ရသည် ။ ဒီ စက်သေနတ် အပေါ့စားလေးများသည် လက်တကမ်းတိုက်ပွဲများမှာ အသုံးဝင်သလို ဒေသခံတွေ ခြုံတဲ့ စောင်ကြီးတွေ အောက်မှာ ဝှက်သယ်ဆောင်လို့ အင်မတန်ကောင်းလှသည် ။ သူတို့ အားလုံးရဲ့ သေနတ်တွေထိပ်မှာ အသံထိန်းပြောင်းတုတ်တုတ်ကြီးတွေ အသီးသီး တပ်ဆင်ထားကြသည် ။
စီ၁၄၀ ကုန်တင်လေယာဉ်ကြီး ပြန်လည် ထွက်ခွာဖို့ တာစူနေသည် ။ထင်ပေါ်လွန်းက ကားကို မောင်းပြီး သူက ဘေးက ထိုင်သည် ။ အနောက်ခန်းမှာ ထင်ပေါ်လွန်းရဲ့ အဖွဲ့သား သုံးယောက် ထိုင်သည် ။ လေက တဟူးဟူး တိုက်ခတ်နေသည် ။ လေနဲ့အတူ သဲတွေ တဖွဲဖွဲ ပါလာလို့ သူတို့အားလုံး မျက်မှန်တွေ တပ်ထားကြရသလို မျက်နှာကို တဘက်ကြမ်းတွေနဲ့ ကာစီးထားကြရသည် ။
“ အကို လင်းပြာတို့ ရှဲလာတို့နဲ့ တွေ့ဖြစ်သေးလား…..”
“ ဟင့်အင်း….ငါလဲ အလုပ်တွေ များနေတယ် …”
“ ဆရာဒေးဗစ်ကော….”
“ မတွေ့ဖြစ်ဘူးကွ..မင်းရော မင်းစော်လေးနဲ့ ဘယ်လိုလဲ..”
“ ပြတ်သွားပြီဘဲ ထားလိုက်ပါတော့ အကိုရေ….ကျနော်လည်း စစ်ဆင်ရေးနဲ့ ဒီဖက်မှာဘဲ ကြာသွားတာလေ…”
“ ကျားဖြူသေတာ မင်းသိလား….”
“ ကြားတယ်..ဟင်နရီ ..ပြောပြတယ်..”
“ သံမဏိလူသား ကော မင်းသိလား….ငါနဲ့ ကိုလံဘိုမှာ အတူတူ လုပ်ခဲ့တဲ့လူ…သူလဲ ကျဆုံးသွားပြီ…”
“ လန်ဂလေနံရံကြီးမှာ ကြယ်ပွင့်တွေ တိုးပြီပေါ့ ….ဟားဟား..နောက်လည်း ထပ်တိုးချင် တိုးမှာ..အခု ကျနော်တို့ သွားဖမ်းမယ့်ကောင်က တကယ့် အဓိပတိကြီး….”
“ ဆော်ကြတာပေါ့ကွာ..မဆန်းပါဘူး..သူသေကိုယ်သေပေါ့…”
“ ဒါပေါ့ အကို..”
ထင်ပေါ်လွန်းက ဂျီပီအက်စ် လမ်းပြစက်ကလေး အကူအညီနဲ့ မောင်းနေသည် ။
လမ်းကြမ်းမှာ တဝုန်းဝုန်းတဒိုင်းဒိုင်းနဲ့ ခုန်ပေါက် မောင်းနှင်နေရင်း အာဖဂန်နစ်စတန် ပါကစ္စတန် နဲ့ အီရန် နိုင်ငံ သုံးနိုင်ငံ ဆုံရာ တြိဂံနယ်မြေဒေသကို ချဉ်းနင်း ဝင်ရောက်လာကြသည် ။
“ အကို သိတဲ့အတိုင်း..သင်းကွဲအုပ်စုတွေ အများကြီးဘဲ..ကျနော်တို့နဲ့ ခုထိတော့ မတိုးသေးဘူး ….တိုးရင်လဲ ဆော်ကြရုံဘဲ …အကို့ခြေရင်းကြမ်းပေါ်က အိတ်ထဲမှာ လက်ပစ်ဗုံးတွေ ရှိတယ် …”
“ အိုကေ…”
နာရီတော်တော်များများ မောင်းနှင်ခဲ့ပြီးနောက် ဒေရာ ရွာသာသာ မြို့ပေါက်စလေးကို အဝေးက လှမ်း မြင်လိုက်ကြရသည် ။
“ ဒါ ဒေရာဘဲ ….”
သူလည်း ပြောရမယ့် စကားတချိ ု့ကို ပြောလိုက်သည် ။
“ တတ်နိုင်ရင် ပစ်မှတ်ကို အရှင်ဖမ်းခေါ်ကြမယ်..မတတ်သာမှ..သေသေချာချာ ထပ်ပြောမယ်..မတတ်သာမှ သူ့ကို လျော့မယ်…ကြားကြတယ်နော်..”
“ ကြားတယ်…” လို့ အားလုံး တညီတညာထဲ ဖြေလိုက်ကြသည် ။
“ လက်နက်တွေ စစ်ဆေးပါ..နာရီတွေ တိုက်မယ်..အခု မနက် လင်းအားကြီး လေးနာရီ….တိတိ..”
“ ထင်ပေါ်လွန်း..ပစ်မှတ်ကို ရခဲ့ပြီးရင် ဒို့ စီ၁၄ဝကို စောစောက ကွင်းမှာဘဲ ပြန်စောင့်မယ်..သူက စောရင်လည်း စောမှာပေါ့….”
“ အိုကေ..အကို…”
ဒေရာမြို့လေး အပြင်ဖက်မှာ ဂျစ်ကားကို ထားခဲ့ပြီး သူတို့လူစု တိတ်တဆိတ် မြို့ထဲကို ဝင်ကြပြီ ။
တမြို့လုံး အိပ်မောကျနေကြချိန် ဖြစ်သည် ။ သတင်း ရထားတဲ့ တည်းခိုရိပ်သာလေးဆီကို တန်းပြီး သွားကြသည် ။ သူတယောက်ဘဲ မုတ်ဆိတ်မရှိသလို ဒေသခံလို စုတ်စုတ်ပြတ်ပြတ် အကျ ႌကြီး နဲ့ဦးထုပ် ဝတ်ဆင်မထား ။ ထင်ပေါ်လွန်းက စောင်စုတ်ကြီး တထည်ကို သူ့ကို ခြုံထားခိုင်းသည် ။ သူတို့ တည်းခိုဆောင်ကို ဝင်လိုက်ကြတော့ ပိုင်ရှင် ဒါမှ မဟုတ် မန်နေဂျာက “ ဘာလိုချင်လဲ..” လို့မေးသည် ။ သူ့ကို သေနတ်တွေနဲ့ တေ့ချိန်ထားလိုက်ပြီး ဖါရွတ်ခန် ဘယ်မှာလဲ ” လို့ သူတို့ထဲက တယောက်က ဖါစီဘာသာစကားနဲ့ မေးလိုက်သည် ။
ဒီငတိက တော်တော်တော့ ကြောက်သွားတဲ့ ပုံရှိသည် ။ အပေါ်ထပ်က အခန်းနံပါတ်၉ မှာလို့ ချက်ချင်းဘဲ ပြန်ဖြေသည် ။ ဒီငတိကို လက်ပြန်ကြိုး တုပ် ပါးစပ်ထဲ ရာဘာဘော်လုံးအသေးစားလေး ခွံ့လိုက်ပြီး သူတို့ အပေါ်ထပ်ကို သေနတ်တွေ အသင့် ဆန့်တန်က ချိန်ရွယ်ပြီး တက်လိုက်ကြသည် ။
အခန်းနံပါတ် ၉ ကို ရောက်တော့ တံခါးကို ခေါက်လိုက်သည် ။ နှစ်ခါ ခေါက်ပြီးတဲ့အချိန် အထဲက “ ဘယ်သူလဲ..ဘာလိုလဲ..” လို့ အူရတူစကားနဲ့ မေးလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရသည် ။“ ငါ ဟိုတယ်က အလုပ်သမား..မင်းကို ပြောစရာတွေ ရှိလို့…” လို့ တယောက်က ဖြေလိုက်တဲ့အခါ အထဲက ဆဲရေးလိုက်သံကို ကြားလိုက်ကြရသည် ။ သေနတ်ပြောင်းတွေ ချိန်ထားတဲ့အချိန် တံခါး ပွင့်လာသည် ။ အိပ်မှုန်စုံမွှား ခေါင်းစုပ်ဖွားနဲ့ ခပ်ဝ၀ လူတယောက် မျက်နှာထား တင်းတင်းနဲ့ ရပ်နေပြီး..“ ဘာလဲ မြန်မြန်ပြော..” လို့ မေးတဲ့အခါ သူတို့ သေနတ်ပြောင်းတွေက သူ့မျက်နှာကို အနီးကပ် ချိန်တေ့ထားလိုက်ကြသည် ။“ ဖါရွတ်ခန် …မင်း ငါတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့..အချိန် မရှိဘူး…အပေါ်ကုတ် ဝတ်လိုက်..” လို့ ပြောတော့ သူ အတော် တုန်လှုပ်သွားသည် ။သူ့အနောက်ဖက်က ကုတင်ကို သူတို့ လက်နှိပ်မီးတွေနဲ့ ထိုးကြည့်တော့ စောင်ခြုံထားတဲ့ လူတယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတာနဲ့ အားလုံး ရုတ်ရုတ်သဲသဲ တုန်လှုပ်သွားကြသည် ။သေနတ်နဲ့ ထိုးချိန်ပြီး ပစ်ခတ်မောင်းဖြုတ်ဖို့ လုပ်လိုက်တဲ့အချိန် စောင်ခြုံထားသူက အိပ်နေရာက ထထိုင်လိုက်သည် ။ မီးရောင်အောက်မှာ သူတို့ တွေ့လိုက်ရတာ ဆံပင်မဲမဲ ရှည်ရှည် အသားဆွတ်ဆွတ်ဖြူ နဲ့ မိန်းမတယောက် ဖြစ်နေသည် ။ ထင်ပေါ်လွန်းက မိန်းမခြုံထားတဲ့ စောင်ကို ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်သည် ။ စောင်ခြုံအောက်မှာ အေကေ၄၇ မောင်းပြန် ရှိနေမှာကို မလိုလားလို့ဘဲ ။မိန်းမသည် စောင်အောက်မှာ ကိုယ်လုံးတီးကြီးမို့ စောင်လဲ ဖယ်လိုက်ရော ဆူဖြိုးတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံး နဲ့ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတွေ ထိုးထိုးထောင်ထောင် နဲ့ အမွှေးဖုံးနေတဲ့ ဆီးစပ်ကြီးတွေကို သူတို့ လူစုဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ကြရသည် ။့နို့ကြီးနှစ်လုံးထိပ်တွေက နို့သီးခေါင်း နီနီလေးတွေကို အားလုံး ငေးကြည့်မိသွားကြရတဲ့ အချိန် ပစ်မှတ် ဖါရွတ်ခန်က ဗြုံးကနဲ နံရံမှာ ထောင်ထားတဲ့ အေကေ၄ရမောင်းပြန် အတိုကို ပြေးဆွဲသည် ။
သူနဲ့ အနီးဆုံးမို့ ဖါရွတ်ခန် သေနတ်ဆီကို မရောက်ခင် ဖါရွတ်ခန် ရင်ဘတ်ကို သေနတ်ပြောင်းနဲ့ ဆောင့်ထိုးလိုက်သည် ။
“ အွန့်…အား…အား…..”
ထင်ပေါ်လွန်က ဖါရွတ်ခန်ဂုတ်ပိုးကို သေနတ်ဒင်နဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ် ထုချလိုက်သည် ။
ဖါရွတ်ခန် ဒူးထောက်ရက် ကျသွားသည် ။
“ အခုအချိန်က စပြီး အဲလိုတွေ လုံးဝ မလုပ်နဲ့တော့..မင်း ကျန်းမာရေးကို ထိခိုက်စေလိမ့်မယ်..ဖါရွတ်..”အဖွဲ့သား တယောက်က ဖါရွတ်ကို လက်ထိပ်ခတ်လိုက်သည် ။
ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်နဲ့ မိန်းမကို သေနတ်ပြပြီး ထခိုင်းသည် ။ ကုတင်ပေါ်က အဆင်း စွင့်ကားတဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ကြရသည် ။“ တော်တော် တောင့်တာဘဲ…”“ သူ့ကိုပါ ခေါ်ခဲ့ရမလား…”
ဖနန်းဒိုး ဆိုတဲ့ သူတို့အဖွဲ့ထဲကကောင်ကြီးက “ ခေါ်ခဲ့ကွာ..မိန်းမ မလိုးရတာ လပေါင်း တော်တော် ကြာပြီ…ပစ်မှတ်ကို လေယာဉ်ပေါ် တင်ပေးပြီးရင် ကောင်မကို အပြတ်လိုးပစ်ကြမယ်..” လို့မိန်းမကို ပြူးပြဲကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။
ထင်ပေါ်လွန်းက ကိုယ်တုံးလုံး မိန်းမကို အဝတ်အစားတွေ အမြန် ပြန်ဝတ်ခိုင်းလိုက်သည် ။
“ ကဲ..ဒိုးမယ်….ဒိူးမယ် ….ရှေ့ပြေးနှစ်ယောက် အရင်ဆင်းမယ်….”
သွက်လက်တဲ့ အဖွဲ့သားနှစ်ယောက်က သေနတ်တွေကို ဆန့်တန်း ချိန်ရွယ်ရင်း  ခြေဖေါ့နင်းပြီး ဟိုတယ်အပေါ်ထပ်ကနေ အောက်ထပ်ကို ဆင်းသည် ။ သူတို့ အနောက်က အားလုံး တန်းစီပြီး လိုက်ဆင်းကြသည် ။ကံအားလျှော်စွာ ဟိုတယ် အောက်ကို ရောက်သည်အထိ ဘယ်သူနဲ့မှ မတိုးဘူး ။
ဂျစ်ကား ရှိနေတဲ့ နေရာကို သူတို့ ခပ်သွက်သွက် သွားာကတဲ့ အချိန် သူက ထင်ပေါ်လွန်းကို “ လွယ်မနေဘူးလား..အဓိပတိကြီး ဆိုတဲ့ ဖါရွတ်က တပည့်လူစောင့် မရှိဘဲ မိန်းမနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ပျော်ပါးနေသလား..ကေအေ တလက်ထဲနဲ့..တယောက်ထဲဘဲ..ဖါရွတ် အစစ်မှ ဟုတ်ရဲ့လား….” မေးလိုက်သည် ။
“ အစစ်ပါ အကို သူက သူ့အေရီယာမို့ ဘယ်သူမှ လာမယ် ထင်မထားဘူးလေ …သူ ဒီမှာ ရှိနေတာကိုလည်း ယူအက်စ်က ကောင်တွေက မသိလောက်ဘူး ထင်ထားလို့ပါ..သူ့တပည့်တွေက အနီးအနားမှာဘဲ ရှိနေကြမှာပါ..ဖါသွား ချနေကြမှာပေါ့ …” လို့ ပြန်ပြောသည် ။
“ သူ့ကိုယ်မှာ ရှိတဲ့ အမှတ်အသားတွေ ချက်ရအောင်..”
“ ဂျစ်ကားဆီ ရောက်ရင် ချက်တာပေါ့ အကို….”
“ အိုကေလေ..”
ဖနန်ဒိုးကတော့ သူတို့ ခေါ်လာတဲ့ ဖာရွတ် နဲ့ အိပ်ရာထဲမှာ တွေ့တဲ့ မိန်းမကို ဖက်တွဲ ခေါ်လာရင်း ဖင်ကြီးတွေကို အားပါးတရ နယ်နေသည် ။
ဖါရွတ်ခန်ကို ဖမ်းသွားတယ် ဆိုတာ သိတာနဲ့ တပြိုင်နက် သူ့တပည့် လက်နက်ကိုင်တွေ တပြုံတအောကြီး ဒလကြမ်းလိုက်လာကြမယ် ဆိုတာ သူတို့ သိကြသည် ။ ဂျစ်ကားဆီကို အမြန်ရောက်ဖို့ အသော့နှင်ကြသည် ။ ဖါရွတ်ခန်က ဘိုက်ရွှဲရွှဲနဲ့ ဝတော့ သူတို့တွေလို လမ်းမြန်မြန် မလျှောက်နိုင်ကြဘူး ။ ဟောဟဲဟောဟဲနဲ့ အမောဖေါက်နေပြီး “ အမြန်မလျှောက်နိုင်ဘူး..ဖြည်းဖြည်းသွားပါ ” လို့ အူရတူဘာသာစကားနဲ့ ပြောသည် ။ သူတို့အုပ်စုထဲက သောမတ်စ်ဆိုတဲ့ကောင်က ရိုင်းသည် ။ “ နင့်ပါးစပ်ပိတ်ထား ” လို့ ပြောပြီး သေနတ်ဒင်နဲ့ ကျောကို ထုမယ့်ဟန် ရွယ်သည် ။
ရှေ့တန်းနယ်မြေတွေမှာ ရဲဘော်ရဲဖက်တွေကို စည်းကမ်းသိပ် မတင်းကြပ်ချင်ဘူး ။ သူတို့ရဲ့ စွမ်းအား အင်အားကို သူလိုသည် ။ စည်းလုံးဖို့ လိုတာကြောင့် တော်ရုံဆိုရင် သူ မတားဘဲ မသိချင်ယောင် ဆောင်လိုက်တာ များသည် ။
ဒါကြောင့်လည်း ဖနန်ဒိုက မိန်းမကို ခေါ်လာတာ သူ မတားဆီးလိုက် ။ ဖာရွတ်ခန်ကို ခေါ်သွားတယ် ဆိုတာ အခုတည်းခိုဆောင် ပိုင်ရှင် တယောက်ထဲ မျက်မြင်သက်သေ ရှိသည် ။ ထင်ပေါ်လွန်းက ရှင်းပစ်လိုက်ရမလား သူ့ကိုမေးသေးသည် ။ သူတို့က လူမသိသူမသိ လာဖမ်းတာ မဟုတ်ဘဲ တနေ့ကျ ဖါရွတ်ခန်ကို သူတို့လက်ထဲ ရောက်နေသည် ဆိုတာ ပြသမှာမို့ ဒီစစ်ဆင်ရေးမှာ ရန်သူ မဟုတ်တဲ့ လူတွေကို လုံးဝ မသတ်ချင် ။
ကျားဖြူ..သံမဏိလူသားတို့ကို သေတွင်းကို ပို့ခဲ့တဲ့ လူစုရဲ့ အဓိပတိ ဖာရွတ်ကို ပြန်နှိပ်စက်ချင်စိတ်တွေ သူ့မှာလဲပေါ်ပေါက်ပါသည် ။ သို့ပေမယ့် စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ထားသည် ။ သူတို့လူစု အပြင်းချီတက်နေတဲ့အချိန် အခုလောက်ဆို ဒေရာက တည်းခိုခန်းမှာ ဖာရွတ်ရဲ့ တပည့်လက်သားတွေ သူတို့ ခေါင်းဆောင် ပါသွားပြီ ဆိုတာကို သိကြလောက်ပြလို့ သူ ထင်သည် ။
လေယာဉ်လာခေါ်ဖို့ ဆက်သွယ်ရေး လုပ်ကြည့်သည် ။အပြန်က အကျဉ်းသား ပါလာမှာမို့ ရန်သူတွေ လိုက်လံတိုက်ခိုက်တာကို ခံရနိုင်တာကြောင့် မြေပြင်ပေါ်ကို ဆင်းသက်ရပ်နားမယ့် စီ၁၄ဝလေယာဉ်ကြီး ဆင်းသက်တာထက် ရဟတ်ယာဉ်နဲ့ လာကြိုတာက ပို သင့်လျှော်သည်လို့လေတပ် တာဝန်ခံက ပြန်ပြောပြီး ရဟတ်ယာဉ် လွှတ်ပေးမည် လို့ ပြောသည် ။ အနီးဆုံး စစ်စခန်းက စစ်သည် တပ်စိတ်တစိတ်ကလည်း လုံခြုံရေး လာပေးမည် လို့ ပြောသည် ။ သူတို့ အနီးဆုံး စစ်စခန်း ရှိတဲ့ အရပ်ဖက်ကို ဦးတည်  ပြီး သွားနေသည် ။ သူတို့ ဂျစ်ကားဆီကို ရောက်တဲ့အချိန် ထင်ပေါ်လွန်းနဲ့ သူနဲ့ လက်နှိပ်မီးတွေနဲ့ ဖာရွတ်ခန်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်က ထင်ရှားတဲ့ အမှတ်အသားတွေကို စစ်ဆေးသည် ။ သူတို့ ရထားတဲ့ မှတ်တမ်းတွေထဲကလိုဘဲဖာရွတ်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က မှဲ့တွေ အမာရွတ်တွေကို တွေ့ရလို့ ဖာရွတ် အစစ်ဘဲ ဆိုတာ သေချာသွားသည် ။
“ကဲ ဒိုးကြမယ်…ဟယ်လီကော့ပတာ ဆင်းမယ့်နေရာက နဲနဲ လှမ်းသေးတယ်….ကားပေါ် တက်ကြ …”လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဖနန်ဒိုဆိုတဲ့ ငနဲကြီးက ဖင်အပြောင်သားနဲ့ ဖာရွတ်နဲ့ ဖြစ်တဲ့ မိန်းမကို တက်လုပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ မြေကြီးပေါ်မှာဘဲ စောင်ကို ခင်းပြီး တက်ဆော်နေတာ။ မိန်းမကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ပြန်ကော့ပေးနေသည် ။ လူတိုင်း တဟားဟားနဲ့ သဘောကျနေကြပေမယ့် ဖာရွတ်ကတော့ “ ခွေးမ..ဖါသည်မ” ဆိုပြီး ဆဲရေးတိုင်းထွာနေသည် ။
ထင်ပေါ်လွန်းက“ ဖနန်ဒို…လစ်မယ်…မင်း ပူစီခင်မနေနဲ့ ကျည်ဆံရသွားမယ်…လစ်မယ်..လစ်မယ်…”လို့ အော်ခေါ်သည် ။ ဖနန်ဒိုလည်း ဒလစပ်ဂိုးသွင်းပစ်နေပြီး ပြီးသွားချိန် အပြာကားတွေထဲကလို မိန်းမရဲ့ မျက်နှာကို သုတ်ရည်တွေနဲ့ ပန်းပစ်လိုက်တာကို တွေ့လိုက်ကြရသည် ။ စက်နှိုးထားပြီး အားလုံး ကားပေါ်က စောင့်နေကြတာမို့ ဖနန်ဒိုနဲ့ မိန်းမလည်း ခုန်တက်လိုက်ရော ကားက ဝေါကနဲ ဆောင့်ထွက်သွားတော့သည် ။ မိန်းမမျက်နှာမှာ သုတ်ရည်တွေ ရှိနေတုံးဘဲ လို့ သောမတ်စ်ဆိုတဲ့ကောင်က ထွီကနဲ တံတွေးထွေးရင်းအော်လိုက်လို့ သူတို့ လူစု ပွဲကျ ရယ်မော်လိုက်ကြသည် ။ မှောင်ကြီးထဲ ကားကို ဒလကြမ်း မောင်းနေတဲ့ ထင်ပေါ်လွန်းက အနောက်က ထိုင်တဲ့လူတွေကို ဒေရ မြို့ဖက်က ကားလိုက်လာတာ ကြည့်ခိုင်းထားသည် ။
ဖနန်ဒိုလည်း ကာမစိတ် သောင်းကျန်းထကြွလွန်းလို့ ဖါရွတ်ဆော်တဲ့ ကောင်မကို တက်လုပ်လိုက်ရပြီးလို့ စိတ်ပြေသွားပြီး သောမတ်စ်..မင်းအလှည့် ဆိုပြီး သောမတ်စ်ကို ထိုးပေးလိုက်သည် ။ ဖာရွတ်က သူ့ဘာသာ စကားနဲ့“ ရန်သူကို ကုန်းတဲ့ ဖါသည်မ ” လို့ ဆဲလိုက်တာ ကြားလိုက်ရသည် ။ သူရော ထင်ပေါ်လွန်းကော အေဂျင်စီကြီးရဲ့ သင်တန်းကျောင်းကထဲက လိုအပ်မယ့် နိုင်ငံခြား ဘာသာစကားတွေကို တတ်ကျွမ်းသည်အထိ သင်ကြားခဲ့ လေ့ကျင့်ခဲ့ရတာကြောင့် သူတို့ ဘာပြောသလဲ နားလည်ကြသည် ။
ရဟတ်ယာဉ် နဲ့ ချိန်းဆိုထားတဲ့နေရာကို ရောက်လာပေမယ့် ကောင်းကင်ယံမှာ ဘာမှ မရှိသေး ။ အသံလည်း မကြားရသေး ။ “ ထပ်ခေါ်ကြည့်ပါအုံး….ဒို့ ရောက်ပြီဆိုတဲ့အကြောင်း ပြောကွာ….” ထင်ပေါ်လွန်း ကိုယ်တိုင် စက်နဲ့ လေတပ်စခန်းကို ခေါ်နေသည် ။
ဒေရာမြို့လေးဘက်ကို မှန်ပြောင်းနဲ့ ကြည့်သည် ။ ဘာလှုပ်ရှားမှုမှ မတွေ့သေး ။ ရဟတ်ယာဉ် လွှတ်ထားပြီးပြီ လို့အကြောင်းပြန်သည် ။ အခုထိတော့ ဘာမှ အရိပ်အယောင် မတွေ့သေး ။ မိနစ်ပိုင်းအတွင်း အချိန်မရွေး ရောက်လာနိုင်သည် ။ အရေးကြီးတဲ့ ခေါင်းဆောင်တယောက် ဖြစ်တဲ့ ဖာရွတ်ကို အမိမြေကို ပြန်ခေါ်သွားနိုင်ဖို့က အရမ်းအရေးကြီးသည် ။သူ့ဆီက အရေးကြီး သတင်း အချက်အလက်တွေ ရမည်လို့ ယုံကြည်ကြသည် ။
စိတ်ပူနေတာက ရန်သူတွေ အနောက်က လိုက်လာမှာ ။ ညကြည့် မှန်ပြောင်းတွေနဲ့ သေသေချာချာ ကြည့်နေကြဆဲ ကောင်းကင်က ရဟတ်ယာဉ်မဲမဲကြီး တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ဆင်းလာလို့ နဲနဲ စိတ်အေးသွားသည် ။
“ ကဲ ဒိုးမယ်..ညီလေးရေ…နောက်တော့ ပြန်ဆုံကြတာပေါ့…”
ဖာရွတ်ခံရဲ့ လက်မောင်းကို သူ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂျစ်ကားပေါ်က ဆင်းသည် ။ မြေပြင်မှာ ဆင်းနားထားတဲ့ ရဟတ်ယာဉ်ဆီကို အမြန်လျှောက်သည် ။ ရဟတ်ယာဉ်သည် သူတို့ တက်ဖို့ မိနစ်ပိုင်းလေးမျှ မြေကြီးပေါ် ဆင်းသက်လိုက်တာပါ ။
ရဟတ်ယာဉ်ပေါ်က စစ်သည်တွေက ပြေးလာကြိုသည် ။ သူတို့ တက်ပြီးတာနဲ့ ရဟတ်ယာဉ်လဲ မြေပေါ်ကနေ ခွာသည် ။ ထင်ပေါ်လွန်းတို့ အုပ်စုကို သူ လက်ပြလိုက်သည် ။ ထင်ပေါ်လွန်းတို့ကလည်း လက်တွေ ပြန်ပြကြသည် ။
ထင်ထားသလို တိုက်ခိုက်သတ်ပုတ်ရတာတွေ မပါဘဲ လွယ်လင့်တကူ ပစ်မှတ်ကို ရမိပြီး ခေါ်ဆောင်လာနိုင်ခဲ့သည် ။
ဖာရွတ်ကို စစ်အကျဉ်းစခန်းကို ပို့ပြီးတော့ သူဟန်ပြတည်းနေတဲ့ ဟိုတယ်ကို ပြန်သည် ။သူ့ကို ရူဘီက ခေါ်ထားတဲ့ မက်ဆေ့၂ခု ရှိနေသည် ။ သူ ရူဘီ့ဆီကို ဖုန်းပြန်ခေါ်လိုက်တော့ ရူဘီက “ မင်းကိုလွမ်းနေတယ်..မင်း ဘယ်သွားနေတာလဲ..” လို့ မေးသည် ။ သူက “ အလုပ်ကိစ္စတခုကြောင့် အရေးတကြီး ထွက်သွားရလို့ ဖုန်း ကျန်ခဲ့သည် ” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။
သူတို့ ခေါင်းဆောင် ဖာရွတ် ကို ဖမ်းသွားတယ် ဆိုတာ ရူဘီ သိပုံမရသေးဘူး ။
ရူဘီက လာခဲ့ဖို့ ခေါ်သည် ။ သူ ရူဘီ့တိုက်ခန်းကို တက်စီကားတစီး တားပြီး သွားလိုက်သည် ။ ရူဘီသည် သူ အခန်းထဲ ဝင်တာနဲ့ တအားဖက်ပြီး တအားဘဲ နှုတ်ခမ်းချင်း ပူးကပ် စုတ်သည် ။ရူဘီသည် ကပ္ပလီမလေး ဖြစ်ပေမယ့် သန့်ရှင်းသည်  ။  အသားမဲပြောင်နေပေမယ့် အသားက နူးညံ့ ချောမွတ်နေသည် . .။ အမြဲ အနံ့လေး မွှေးနေသည် ။ ရူဘီ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ထူရုံမက ထော်နေသည် ။ သူ့လိင်တန်ကို ငုံစုတ်လိုက်တဲ့အချိန် ထူထူထဲထဲ ရူဘီ့ နှုတ်ခမ်းအိအိတွေ ကြားထဲမှာ သူ့လိင်တန်သည် တကယ့်ကို အိထွေးတဲ့ အရသာထူးကို ရရှိလို့ သူ အရမ်းကိုသဘောကျမိသည် ။ ရူဘီသည် ပုလွေ အမှုတ်ကောင်းတဲ့ မိန်းမတယောက် ဆိုတာလည်း သူ စိတ်ထဲက သတ်မှတ်လိုက်မိရသည် ။
ရူဘီက အိမ်နေရင်း စွပ်ကျယ် လက်ပြတ်ကို တထပ်ထဲ ဝတ်ထားသည် ။ ရင်ထွားထွားတွေက အတိုင်းသား မြင်နေရသလို နို့သီးတွေကလည်း စွပ်ကျယ်သား ပါးပါးမှာ ထင်းဖုနေကြသည် ။
ဒီစွပ်ကျယ်ပါးပါးနွမ်းနွမ်းကို သူ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ရင်စိုင်ထွားထွား တင်းတင်းကြီးတွေက တအား ဆွဲဆောင်လွန်းနေသည် ။ အငမ်းမရဘဲ စို့ပစ်နေမိသည် ။ တဖက်ကို စို့နေတဲ့အချိန် ရူဘီက နောက်တဖက်ကို စို့ပေးဖို့ ပြောသည် ။ ရူဘီသည် ရာဂအား ကြီးတဲ့ မိန်းမတယောက်လို့ သူ ထင်မိသည် ။ သူနဲ့ ဗြုံးကြတိုင်း ရူဘီသည် သူ့ဒုတ်ကို တအားစုတ်..သူ့အပေါ်ကတက်ခွဆောင့်ပြင်းပြင်း ကြမ်းကြမ်းဆောင့်မှ ကြိုက်သည် ။ တချီ လိုးပေးရုံနဲ့လည်း အားမရဘူး ။ တချီပြီး တချီ အားရတယ်လို့ကို မရှိဘူး ။ ရပြီးရင်း ထပ်လိုချင်ရင်း ..။ သူကလည်း ရူဘီ လိုသမျှ ပေးသည် ။
အခုလည်း အိပ်ခန်းထဲကိုတောင် မသွားနိုင်ဘဲ တိုက်ခန်းထဲ ဝင်ဝင်ချင်း နေရာမှာဘဲ အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်ပစ်ပြီး ရူဘီသည် ဆတ်ကနဲ ထိုင်ချပြီး တောင်မာနေတဲ့ သူ့ဒုတ်ကို အားရပါးရ စုတ်သည် ။ သူ့တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေအောင်ကိုဘဲ ရူဘီ့အစုတ်အယက်တွေက ပြောင်မြောက်သည် ။ သူသာ မရပ်ခိုင်းခဲ့ရင် ရူဘီသည် သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တဲ့အထိ အပီ စုတ်လိမ့်မယ် ဆိုတာ သူ သိလိုက်သည် ။ ပြီးခါနီး ဖြစ်လာသည် ။
“ တော်ပြီ ရူဘီ..မင်းစုတ်တာ အရမ်းမိုက်ပေမယ့် မင်းကို အပြတ် ဖြုတ်ချင်သေးတယ် ..မပြီးလိုက်ချင်သေးဘူး…..”

သူ့ကို ကြမ်းပြင်ကို တွန်းလှဲချပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွသည် ။ သူ့ဒုတ်ကို ဆွဲကိုင်ပြီး အပေါ်ကနေ ခွထားပြီး အဖုတ်ဝကို တေ့ပေးသည် ။ ပြီးတော့ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိချသည် ။ စိုစွတ်နေတဲ့အဖုတ်ပေါက်ထဲ သူ့လီးကြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး စွပ်မိသွားသည် ။ တထစ်ထစ်နဲ့ လှိုဏ်ခေါင်းထဲကို ဝင်ရောက်သွားတဲ့ သူ့ရဲ့ ဒုတ်က စိုအိတဲ့ တင်းကြပ်တဲ့ အရသာထူးတွေကို ရနေသည် ။စီးကနဲ စီးကနဲ အဝင်အထွက်တွေက တင်းတင်းကြီး အရသာထူးသည် ။ ရူဘီရဲ့ နို့ကြီးတွေ လှုပ်ခါ တုန်နေကြသည် ။
“ အင်းဟင်..အင်းဟင်……အား..ဟားဟား……အိုး…”“ ဖွတ်ဖပ် ဖွတ်ဖပ်…..ဖပ်ဖပ်ဖပ် ဘွပ် ”
ရူဘီ ဖင်ကြီးတွေ မြောက်ကြွလျက် ဖိဖိ ဆောင့်နေသည် ။
“ အား…အား…အား…အား…”
တကယ်တော့ ရူဘီ အဲဒီလို တက်ဆောင့်တာကို သူ အားမရဘူး..အစပိုင်းမှာ အရသာ ခံနေလို့ကောင်းနေပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ သူကိုယ်တိုင် ဆွဲချင်တာမို့ ရူဘီ့ကို ပုံစံပြောင်းကြမယ် လို့ ပြောပြီး အနားမှာ တွေ့တဲ့ စားပွဲလေးပေါ် ရူဘီ့ကို တက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ရူဘီ့ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို မထောင်ပြီး သူက မတ်တပ်ရပ်လျှက်က  လုပ်သည် ။ ရူဘီ့အဖုတ်ကြီးက ပြူးထွက်နေသည် ။ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေ ကြားထဲကို ထိုးသွင်းထည့်လိုက်သည် ။
စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆွဲပစ်လိုက်သည် ။
ရူဘီလည်း ပြီး သူလည်း ပြီး ပြီးတဲ့ အချိ်န် အဖုတ်ထဲက ဒုတ်ကို မထုတ်ဘဲ အထဲမှာ စိမ်ထားရင်း မျက်စိကို မှိတ်ပြီး ဇိမ်ခံနေလိုက်တာ အကြာကြီးဘဲ ။
သည်မိန်းမ ခရီးထွက်သွားရင် အတူတူလိုက်ပါ …မျက်ခြေ မပြတ်စေနဲ့…ဒီမိန်းမသည် အရှေ့အလယ်ပိုင်းက နိုင်ငံတခုမှာ  ဖေါက်ခွဲဖျက်ဆီးရေး သင်တန်းတွေကို တက်ရောက်ခဲ့ပြီးသားမို့ သူတို့အဖွဲ့က သူ့ကို တချိန်ချိန်မှာ  ဖေါက်ခွဲရေး တာဝန်တွေ ပေးနိုင်သည် လို့ သူတို့ အေဂျင်စီကြီးက အကြမ်းဖက်သမား လေ့လာသူတွေက မှတ်ချက်ပေး  အကြံပေးကြသည် ။
မိုကတော့ အခြေအနေအရ ရူဘီ့ကို  လျော့စရာ ရှိရင် လျော့လိုက်ဖို့ ပြောသည် ။ သူ့ကို ကိုယ်က မလျှော့ဘဲ ထားရင် သူက လူတွေ အများကြီးကို အစုလိုက် အပြုံလိုက် လျော့သွားနိုင်တယ် လို့ မိုက ပြောခဲ့သည် ။ သူ့အနေနဲ့ သူ့ကို ပုလွေ အကောင်းစားပေး…အကောင်းစား ဆောင့်ချက်တွေ ပေးနေတဲ့ မိန်းမတယောက်ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သတ်ရက်မှာလဲ ။

တချီတမောင်း ဆွဲပြီးသွားလို့ ရူဘီ လာတိုက်တဲ့ ဟင်နက်စီ ကော့ညက်ကို သောက်ရင်း နောက်တချီအတွက် အားမွေး အနားယူနေတဲ့အချိန် ရူဘီ ပြန်ရောက်လာပြီး အဝတ်စ အနက် တခုနဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေကို ကာစည်း ချည်နှောင်လိုက်လို့ “ ဘာတွေများ အဆန်းထွင်နေတာလဲ..ရူဘီ…” လို့ ရယ်မော ပြောဆိုလိုက်သည် ။ ရူဘီက “ ဒီလို မင်းမျက်လုံးတွေကို စည်းကာပြီး မင်းကို ငါ နှိုးဆွရင် မင်းဘယ်လို ဖီလင်မျိ ုး ရမလဲ ဆိုတာ သိချင်လို့ ရေမွန်….” လို့ ပြောလိုက်ရင်း သူ့ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို လက်တဖက်နဲ့ ဖွဖွ ကိုင်စမ်းလိုက်သည် ။ တဏှာကြီးသော ရူဘီသည် နောက်ထပ် တချီ လိုလားပြန်ပြီလို့သူ သဘောပေါက်လိုက်သည် ။ ဒါပေမယ့် အကြောင်းမဲ့တော့ ဒီလို မျက်လုံးကို အဝတ်နက်နဲ့ စည်းနှောင်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာလည်း သူ သိနေသည် ။ လှို့ဝှက် ထောက်လှမ်းရေးသမား တယောက်မို့ အရာရာကို သူ သတိရှိခဲ့ရတာက အကျင့်ပါနေပြီလေ ။
ရူဘီက သူ့ရင်ဘတ်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်လိုက် ကုတ်ခြစ်လိုက် လုပ်နေသည် ။နောက်လက်တဖက်ကလည်း ဖုံးကာထားတဲ့ စောင်ကို ဖယ်ပစ်လိုက်သည် ။ သူ့လိင်တန်ကို ကိုင်တော့မည် ဆိုတာကို သူ သိနေသည် ။ ထင်တဲ့အတိုင်းဘဲ လက်တဖက်က သူ့လိင်တန်ထိပ်ပိုင်းကိုဖွဖွလေး ကိုင်စမ်းလိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည် ။
အင်း..တကယ်လဲ ထန်တဲ့ မိန်းမပါလား…ရူဘီ့ကို ကျေနပ်သည်အထိ သူ စွမ်းဆောင်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ သူက ခံချင်လွန်းနေမှတော့ ငါကလည်း လုပ်ပေးနိုင်ရမှာပေါ့ လို့ တွေးလိုက်သည် ။သူ့လိင်တန်ကို လာကိုင်လိုက်တဲ့ လက်က စောစောက ရင်ဘတ်ကို ပွတ်ကုတ်ခဲ့တဲ့ လက်နဲ့ မတူတော့တာ သူ ချက်ချင်းသိလိုက်သည် . ။လိင်တန်ကို ကိုင်လိုက်တဲ့ လက်က စောစောက ရင်ဘတ်ကို စမ်းပွတ်နေတဲ့ လက်လောက် ပူနွေးမနေဘူး .. ။ဒါဆို လိင်တန်ကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်တဲ့ လက်ဟာ ရူဘီရဲ့ လက် ဟုတ်ချင်မှ ဟုတ်မည် ။ ဒါဆို ဘယ်သူလဲ ။ဖြစ်နိုင်တာကတော့ နွေးနွေးဘဲ..။သူ့လိင်တန်ကလည်း ရူဘီ စပြီး ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်လာတဲ့ အချိန်ထဲက ပြန် မာကျောလာနေခဲ့တာ ။ အခုတော့ လိင်တန်ခေါင်းကို လက်ကလေးက ချေပေးနေတဲ့အခါ ကိုင်ကစားနေတဲ့သူကနွေးနွေး ဖြစ်မည်ကို သိလိုက်တော့ ပိုပြီး ထန်လာသည် ။ လိင်တန်က ပိုပြီး မာလာသည် . ။ ထောင်လည်း ထောင်လာသည် ။ ဒစ်လုံးပိုင်းကို ပွတ်ချေပေးရုံမက ဂွင်းတိုက်သလို ရှေ့နောက် ပွတ်ဆွဲပေးနေပြန်သည် ။ ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း နောက် လက်တဖက်က ပွတ်လိုက် တုပ်လိုက် လုပ်နေသည် ။ လိင်တန်လည်း အစွမ်းကုန် မတ်ထောင်လာရသည် ။ဒီအခါမှာတော့ လိင်တန်ထိပ်ပိုင်းကို ပူနွေးတဲ့ စိုစွတ်တဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးက ငုံဟတ် စုတ်ယူလိုက်တာကို ခံရသည် ။အိုး ….လျာကလေး…လျာကလေးက လိင်တန်ကို ပွတ်ထိုးလူးလှိမ့် ကြည်ဆည်နေသည် ။အား…စုတ်လိုက်ငုံလိုက်ပြန်ပြီ ။ သေချာသွားပြီ ။ ဒါ ရူဘီ လုံးဝ မဟုတ်တော့ ။ စုတ်ပုံချင်း သိသိသာသာ ကွာသည်။နွေးနွေးသည် လုပ်လဲ လုပ်ချင် အသိလည်း မခံချင်တာကြောင့် ရူဘီကို  မျက်လုံးစည်းခိုင်းတာဘဲ ဖြစ်မည် ။စုတ်ပေးနေတဲ့ အချိန် သူက ဖင်ကို ကြွပြီး ပြန်ကော့ထိုးထည့်ပစ်လိုက်သည် ။ စုတ်သံယက်သံတွေ တပြတ်ပြတ် တပျက်ပျက်နဲ့ ထွက်ပေါ်လာနေသည် ။ သူ စုတ်ပေးနေတဲ့သူရဲ့ ခေါင်းကို လက်နဲ့ မှန်းကာ စမ်းလိုက်သည် ။ လက်တဖက်က အစမ်းမခံဘဲ သူ့လက်ကို တွန်းပစ်တာခံရသည် ။ ရူဘီသည ်ကပ္ပလီမ ဆံပင် လိန်ကောက်ကောက်လေးတွေ ဖြစ်ပြီး နွေးနွေးရဲ့ ဆံပင်က ရူဘီနဲ့ တခြားစီ အဖြောင့် အရှည် ဖြစ်သည် ။သူ့ကို မင်္သကာဘဲ စမ်းတယ်လို့ ထင်လို့လား မသိဘူး ။ စုတ်နေတဲ့ သူက ခဏကြာတော့ အစုတ်ရပ်သွားသည် ။ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်လိုက်သည် ။ သည်အချိန်မှာတော့ ရူဘီ ပြန်ဖြစ်သွားသည် ။ ရူဘီက လိင်တန်ကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ တွန်းပြီး သူမ အဖုတ်ပေါက်ဝကို တေ့လိုက်တာကို ခံရသည် ။ ဟော..စိုစွတ်တဲ့ နူးညံ့တဲ့ အဖုတ်ပေါက်ဝလေးနဲ့ ထိတွေ့နေပြီ ။ ရူဘီ ထိုင်ချသည် ။ဖြေးဖြေးလေး ဖိချတာ ။ လိင်တန်သည် ဂူအောင်းရပြန်ပြီ ။ နူးညံ့တဲ့ အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်ရင်း အထဲကို တဆုံး ဝင်သွားတဲ့အခါ ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် အရသာထူးထူးကဲကဲ ကို ရရှိ ခံစားလိုက်ရသည် ။ ရူဘီ ဖင်တကြွကြွနဲ့ ဖိဖိချသည် ။ အိုး..ကောင်းလာပြီ ။ သူလည်း ပြန်ကော့ထိုးပေးသည် ။ ရူဘီကလည်း ကောင်းဘွိုင်မလေး ဖြစ်လာပြီ ။ မြင်းစီးနေသလို တကြွကြွ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ။ခါးလေးကို သူ ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ အင်း..ဒါ ရူဘီ အစစ် ။ ရင်စိုင်တွေကို လှမ်းစမ်းကိုင်လိုက်သည် ။ဒုတိယအချီက ခပ်မြန်မြန်ဘဲ ပြီးသွားသည် ။ ရူဘီ့အဖုတ်က တအား ကြပ်သည် ။ စီးသည် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေကြတုံး သူက ရုတ်တရက် “ နွေးနွေးကော..ပြန်ရောက်ပြီလား….” လို့ မေးလိုက်တော့ ရူဘီက ပြန်တော့ရောက်ပြီ..ခရီးပန်းလာလို့ အိပ်နေသည် လို့ ပြန်ဖြေသည် ။

ဖါရွတ်ခန်ကို အေဂျင်စီက လူတွေနဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင် အေးဂျင့်တွေ ပူးပေါင်းပြီး စစ်ဆေးနေသည် ။၂၀၀၁ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ ၁၁ရက်နေ့ တိုက်ခိုက်ခံရမှု ပြီးကထဲက အေဂျင်စီနဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင် အဖွဲ့တို့ သည် လက်တွဲ ပူးပေါင်း လုပ်ကိုင်လာကြရသည် ။
ဖါရွတ်ခံက စိတ်ပြင်းသူ ပီပီ သူတို့ မေးတာတွေကို လုံးဝ မဖြေဘူး ။ “ သတ်ချင် သတ်ပစ်လိုက်..ညှင်းဆဲလည်း ငါမမှုဘူး …မင်းတို့ မေးတာတွေကို မဖြေဘဲ အသေခံပစ်လိုက်မယ်….” လို့ တိုးတိုးအေးအေးနဲ့ ပြန်ပြောသည် ။
ဖါရွတ်ခံကို သူတို့က အဖွဲ့ ကွန်ယက်ထဲမှာ ဘယ်သူတွေ ပါလဲ ..စုစုပေါင်း အင်အား ဘယ်လောက် ရှိလဲ..အနောက်ကွယ်က ငွေကြေး ထောက်ပံ့သူတွေ ဘယ်သူလဲ..နောက်ထပ် ဘယ်တော့ ထပ်ပြီးတိုက်ခိုက်မှာလဲ စသဖြင့် မေးမြန်းကြသည် ။ ဖါရွတ်ခံ ဆီက လိုချင်တဲ့ အဖြေတွေ မရသေးပေမယ့် အကျိ ုးထူးတာကတော့ အရင် မိထားတဲ့ Junnid ကို ဖါရွတ်ခံ ကို မိထားတာကို ပြသလိုက်တော့ Junnid စိတ်ဓါတ်တွေ ကျဆင်းသွားတာပါ ။
Junnid ကို သဲသဲမဲမဲ ဖိ စစ်ကြတော့  Junnid  ကြာရှည် တောင့်မခံနိုင်တော့ဘဲ ပွင့်အံလာတော့မည် လို့ ဟင်နရီက သူ့ကို လှို့ဝှက် မက်ဆေ့ ပို့ပြီး ပြောပြသည် ။

ဒီဇင်ဘာလ ၂၉ ရက်နေ့ ။မနက် စောစော ။
သူ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေတုံး သူ့ဖုန်း မြည်လာသည် ။“ ဟယ်လို….”“ ဟိတ် ရေမွန်….အိပ်နေတုံးဘဲလား….ဘာလဲ..ညက ကလပ်မှာ ညဉ့်နက်အောင် ကဲလိုက်လို့လား..ဟင်းဟင်း….”“ နွေးနွေး…”“ ရေမွန်က အသံ မှတ်မိသားဘဲ ….ရေမွန် ဘယ်တော့ အိပ်ရာက ထမှာလဲ….”“ အခု ထပြီ..နွေးနွေး…ဘာကိစ္စ ရှိလဲဟင်..”“ တွေ့ချင်လို့ စကားပြော တိုင်ပင်စရာ ရှိလို့….”“ အိုကေ..ဘယ်တော့ ဘယ်အချိန် ဘယ်နေရာမှာ တွေ့ကြမလဲဟင်..”“ အခု ခြောက်နာရီခွဲ..နောက် နာရီဝက်မှာ ၂၃လမ်း ဘူတာနားမှာ ဆုံမလား…”“ အိုကေ…လာခဲ့မယ်….”“ လက်ဘနွန် ကဖေး ဆိုတဲ့ ဆိုင်လေးမှာ နွေး စောင့်နေမယ်….”“ ဟုတ်ပြီ..လာခဲ့မယ်….”“ ဆီးယူး…”
ဒီနေ့ ထူးထူးခြားခြား အအေး ပိုလာသည် ။
သူနေနေတဲ့ ဟိုတယ်ကနေ ၂၃လမ်းက သိပ် မဝေးလှတာကြောင့် လမ်းလျေျာက်ဘဲ သွားလိုက်သည် ။
ဒီနေ့ ရုံးဖွင့်ရက် ကျောင်းဖွင့်ရက် မှာ နွေးနွေး အလုပ်မသွားဘူးလား မသိဘူး ။ နွေးနွေးသည် ရူဘီက မျက်လုံးကို အဝတ်နဲ့ လာစည်းပြီးနောက် အခန်းထဲက တိတ်တဆိတ် ထွက်လာပြီး သူ့ပစ္စည်း
ကို လာကိုင်ဆော့ပြီး ပုလွေကိုင်ပေးခဲ့သည် လို့ သူ လုံးဝ ယုံကြည်သည် ။ အခုလို ခေါ်ချိန်းတာ ဘာလဲ လို့ လမ်းလျှောက်ရင်း စဉ်းစားနေသည် ။ သူနဲ့ ချိန်းဖြုတ်ချင်လို့လား ။
Foggy Bottom ဘူတာနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ လက်ဘနွန် ကဖေး ဆိုတာကို တွေ့ပြီ ။
ဆိုင်အပြင်ကနေ ဆိုင်ထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ ဆိုင်အတွင်းဖက် ထောင့် တနေရာမှာ နွေးနွေး ထိုင်နေတာကို သူ တွေ့လိုက်သည် ။ မှန်တံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး ဆိုင်ထဲကို ဝင်လိုက်တော့ အနွေးဓါတ်က
ဆီးကြိုနေသည် ။ အေးကျင်နေတဲ့ လမ်းမပေါ်ကနေ နွေးထွေးတဲ့ ဆိုင်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်ရတာ တော်တော်လေး သက်သာသွားသည် ။ ဆိုင်ထဲမှာ အသားကင်တဲ့ အနံ့တွေ ပျံ့လွင့်နေသည် ။
နွေးနွေးဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တဲ့အချိန် နွေးနွေးရဲ့ အပြုံးလေးကို ရလိုက်သည် ။
သူ့စားပွဲဝိုင်းလေးမှာ သူဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ ကုတ်အကျ ႌ အနက်နဲ့ အတွင်းက ဆွယ်တာအဖြူလေးနဲ့ နွေးနွေးသည် သိုးမွှေးဦးထုပ် အနက်လေးကို ဆောင်းထားသည် ။ ဦးထုပ်ရဲ့ အရှေ့မှာ
သားပိုက်ကောင်ရုပ် အဖြူရောင်လေးကို တွေ့ရသည် ။ “ ရေမွန်..အိပ်ရေး ဝရဲ့လားဟင်…” လို့ နွေးနွေးက မေးလိုက်သည် ။
“ ဝပါတယ်..နွေးနွေး ဒီနေ့ ကျောင်းမသွားဘူးလား…”
“ ကျောင်းမရှိဘူး..ရေမွန်..နယူးယား ပြီးမှ ပြန်ဖွင့်မယ် …ရေမွန် ဘာစားမလဲဟင် …”
“ လတ်တလောတော့ စောသေးလို့ ကော်ဖီလောက်ဘဲ သောက်ချင်တယ် ..”
“ နွေးရောဘဲ …”
စားပွဲထိုးမလေးကို လှမ်းခေါ်ပြီး ကော်ဖီနှစ်ခွက် မှာလိုက်သည် ။ နွေးနွေးက “ ရေမွန့်ကို ခေါ်ရတာက တကယ့်ကို အရေးတကြီး တိုင်ပင်စရာ ရှိလို့..” လို့ ပြောသည် ။ “ ပြောပါ နွေးနွေး…ဘာဘဲ ဖြစ်
ဖြစ် တိုင်ပင်နိုင်ပါတယ်…” လို့ သူ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
“ ရူဘီ မရှိဘူး …တောင်ဆင် မှာ သူ့အမျိ ုးတယောက် နေမကောင်းလို့ လိုက်သွားတယ်”
။ Towson က ဒီစီနဲ့မိုင်၅ဝလောက် ဝေးတဲ့ ဘော်တီမိုးမြို့နားက မြို့ကလေး တခုပါ ။
“ ဒီလိုပါ ရေမွန်…နွေးကလေ..ရူဘီ နဲ့ Room mate လုပ်…ခင်ခင်မင်မင် ပေါင်းနေတာ ရေမွန်လဲ အသိဘဲ…နွေး စိတ်ထဲမှာ ရူဘီ့ကို နဲနဲ မင်္သကာ ဖြစ်လာလို့..အဲဒါ ရေမွန်က မြန်မာ အချင်းချင်းလည်း
ဖြစ် ရေမွန်က ထက်ထက်မြက်မြက်နဲ့ အစစအရာရာ တတ်ကျွမ်းတဲ့ လူတယောက်မို့ အားကိုးတဲ့အနေနဲ့ တိုင်ပင်တာပါ ..”
“ ဘယ်လို မင်္သကာ ဖြစ်လာတာလဲ နွေးနွေး..”
“ ရူဘီက လှို့ဝှက် အဖွဲ့တခုခု နဲ့ ဆက်သွယ်နေသလိုဘဲ နွေး ထင်မိလို့…”
“ ဟုတ်လား…”
အခုမှ ထူးထူးဆန်းဆန်း သိလိုက်ရသလို အံ့သြတဲ့ ပုံနဲ့ သူ ပြောလိုက်သည် ။
နွေးနွေးက အသံကို တိုးလိုက်ပြီး လေသံလေးနဲ့..“ သိတယ် မဟုတ်လား….တဲရိုးရစ်စ် အဖွဲ့တွေလေ….” လို့ သူနဲ့ မျက်နှာချင်း နီးကပ်တဲ့အထိ တိုးကပ်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။
“ ဟင်..ဟုတ်လား….”
လှို့ဝှက်ထောက်လှမ်းရေးသမားတို့သည် ရုပ်ရှင် သရုပ်ဆောင်တွေလိုဘဲ အမူအရာ လုပ်တတ်ကြရပါသည် ။ သာမန်ထက်ကို နဲနဲ အမူအရာ ပိုကြရသည် ဆိုလျှင်လည်း မမှားပါ ။
“ ဟုတ်တယ်..ရေမွန်…ရူဘီဟာ အမေရိကန်နဲ့ အနောက်အုပ်စု နိုင်ငံတွေကို မုန်းတီးနေတဲ့ အစွန်းရောက် အုပ်စုနဲ့ ဆက်သွယ်နေတယ်..နွေးက သူနဲ့ တပူးပူး တတွဲတွဲ နေနေတာကြောင့် ကြာလာ
တော့ ရိပ်မိလာတယ် ..သူကတော့ ခုထိ သူ ဘာတွေ လုပ်နေတယ် ဆိုတာကို မပြောသေးပါဘူး…နွေးလည်း ကြောက်လို့..ကြောက်လာလို့ အခုလို ရေမွန့်ကို ဖွင့်တိုင်ပင်တာပါ ..နွေး ဘာလုပ်
သင့်လဲဟင်..”
နွေးနွေးသည် တကယ်ဘဲ သဘောရိုးနဲ့ သူ့ကို တိုင်ပင်တာလည်း ဖြစ်နိုင်သလို ရူဘီကနေပြီး နွေးနွေးကို ဒီလိုတွေ ပြောစမ်းကြည့်ဖို့ ခိုင်းတာလည်း ဖြစ်နိုင်သည် ။ သူ ဘာပြောမလဲ
အစ်ထုတ်ချင်တာလည်း ဖြစ်နိုင်သည် ။ သူ ဘာကောင်လဲ ဆိုတာကိုလည်း သိလိုတာကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည် ။
သူက ရယ်မောလိုက်သည် ။
“ နွေးနွေးက စပိုင် ရုပ်ရှင် ဇာတ်ကားတွေ တော်တော် ကြည့်ပုံရတယ် …စိတ်ထင်လို့ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်..ရူဘီ့ကို ကြည့်ရတာ သာမန်ပါဘဲ …အားကစား လိုက်စားတဲ့ ကမရွန်းက အမဲမချောချောလေး
လို့ဘဲ ကျနော်တော့ မြင်မိတာပါ…အကြမ်းဖက် သမား မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလေ …” လို့ ခပ်ပေါ့ပေါ့ဘဲ ပြန်ပြောလိုက်ပါသည် ။ နွေးနွေးက သူ ဒီလို ပြန်ပြောတာကို သိပ် အားရပုံ မရှိဘူး ။
“ ရေမွန်က နွေး ပြောတာကို မယုံကြည်ဘူး ထင်တယ်..တကယ် ပြောနေတာ..ရူဘီက အကြမ်းဖက်သမား ကွန်ယက်က ဆဲလ်တခု လို့ နွေးတော့ ၁၀၀% ယုံကြည်နေတယ်…”
“ အင်းလေ..နွေးကို ဆန့်ကျင်ပြီး ကျနော် မပြောချင်ပါဘူး …နွေး ဘာလုပ်ချင်လဲဟင်…ကျနော် ဘာကူညီရမလဲ….”
“ ရေမွန်က ဒီမှာ ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ လူ..ကျောင်းလည်း နေခဲ့တယ်..အသိအကျွမ်းတွေ မရှိဘူးလား…အက်ဖ်ဘီအိုင်တို့ ဘာတို့ပေါ့….”
“ အဲ….မရှိဘူး..နွေးနွေး….ကျနော်က ကိုယ့်ဖါသာ အေးအေးဘဲ တယောက်ထဲ နေတတ်တဲ့ လူ..အပေါင်းအသင်း နည်းတယ်…ဒီလို အဖွဲ့တွေ ဘာတွေနဲ့လည်း ပတ်သက်ရမှာ ကြောက်တယ် ..”
“ အင်း..ရေမွန်က သာမန်တော့ မဟုတ်တာ သေချာတယ်..ရှဲနင်ဒိုး တောင်ပေါ်က တောထဲမှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာ ရူဘီက နွေးကို ဖွင့်ပြောပြတယ် …ရေမွန်က လူဆိုးတွေနဲ့ ဖိုက်တာ တအား မြန်တာတဲ့
သာမန် မဟုတ်ဘူး..အရမ်းကို ထရိမ်း လုပ်ထားတဲ့ အသားသေနေအောင် ဖိုက်နိုင်တဲ့ ပညာရှင်တယောက် တဲ့..သူက ရေမွန့်ကို ဆီးခရက် အေးဂျင့်လိုလိုတောင် ထင်နေတာ…”
“ ဟုတ်လား..သူ့အသက် ကိုယ့်အသက် အသက်လုရတော့ ကြောက်ကန်ကန်ပြီး ပြန်ချတာပါ နွေးနွေးရယ်..ကျနော်က ဘာမှ မတတ်ပါဘူး…”
စားပွဲထိုးမလေးက ကော်ဖီ နှစ်ခွက် လာချလို့ စကား ခဏ ရပ်လိုက်ကြသည် ။
“ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ..နွေးတော့ အခုလို ရေမွန့်ကို ရင်ထဲမှာ မြိုသိပ်ထားရတာတွေ ဖွင့်ပြောပြလိုက်ရတာ တော်တော် ပေါ့သွားတယ်..ရေမွန်..”
“ နွေးနွေး ဘယ်တော့ဘဲ ဖြစ်ဖြစ် တိုင်ပင်ချင်တာ ရင်ဖွင့်ချင်တာ..ဘာဘဲ လိုလို ကျနော့်ကို ခေါ်လိုက်ပါ..ကျနော် ပြေးလာခဲ့မယ်..ဟုတ်လား…”
“ အခုလို ကြားရတာ နွေး ဝမ်းသာတယ် ရေမွန် …နွေး ရေမွန့်ကို တကယ့်ကို ခင်မင်မိတာပါ..ဒါကြောင့်လည်း ရူဘီ့အကြောင်း ဖွင့် တိုင်ပင်တာပေါ့…”
“ ကျနော်ကလည်း နွေးကို တကယ် ခင်မင်မိပါတယ်ဗျာ…”
ကော်ဖီ သောက်လိုက်ကြသည် ။ စောသေးလို့ ထင်သည် ။ ဆိုင်ထဲမှာ လူသိပ် မရှိဘူး ။
“ ဒီနေ့ ရေမွန် ဘာ လုပ်စရာ အလုပ် ရှိလဲဟင်…”
“ မရှိဘူး..နွေး..နွေးကော ..ဘာလုပ်စရာ ရှိလဲ…”
“  ရူဘီ မရှိတဲ့ အချိန် ရေမွန့်ကို ပြစရာ တခု ရှိလို့..အားရင် လိုက်ကြည့်နိုင်မလား….”
“ ရတယ်..နွေး..ဘာပြမှာလဲဟင်…”
“ ဓါတ်ပုံတွေပါ …သူ လူတစုနဲ့ ရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ…”
“ ဟင်..ဟုတ်လား….ဘာလူမျိ ုးတွေလည်း…”
“ အတိအကျတော့ မသိဘူး ရေမွန်..အရှေ့အလယ်ပိုင်းက လူမျိုး တခုခုဘဲ….အီရန်..ဒါမှ မဟုတ်..ဆီးရီးယားလိုပေါ့..”
“ အိုကေနွေး..လိုက်ကြည့်မယ်…ဘိုက်ဆာသေးလား..တခုခု စားမလား…”
“ နောက်မှဘဲ စားကြတာပေါ့ ရေမွန်..ခု ကော်ဖီ သောက်ထားလို့ မဆာပါဘူး…”
နွေးနွေးနဲ့ သူ သူတို့ တိုက်ခန်းကို လိုက်သွားရပါသည် ။ စိတ်ထဲ ရင်ထဲမှာ တထုံးထုံးနဲ့ လှုပ်ရှားနေသည် ။ ရင်ခုံနေသည် ။ သူ့အတွေ့အကြုံတွေ အရ နွေးနွေးလို မိန်းမချောလေးနဲ့ သူနေတဲ့
အခန်းမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေမယ် ဆိုရင် တခုခု မုချ ဖြစ်ပျက်သွားဖို့ က ၉၅% မကပါဘူးလေ…။ စားရသောက်ရတော့မည် ကို ရိပ်စားမိလို့ထင်သည် ။ သူ့ဖွားဖက်တော် ငတိကလည်း
မြူးထလာသည် ။ စိတ်ထဲက “ နေအုံးကောင်လေး..အချိန် မတန်သေးဘူး ” လို့ ကျိတ်ပြီး တားနေမိသည် ။ နွေးနွေးရဲ့ ကားလေးနဲ့ လိုက်သွားရင်း နွေးနွေးသည် ပုလွေကိုင်ခဲ့ပြီး သူ့ဖွားဖက်တော်နဲ့
ကစားခဲ့လို့ သူ့ကို ကုန်းချင်နေသည် လို့ တွေးနေမိတော့ ဖွားဖက်တော်က တားဆီးလို့ မရဘဲ ထောင်လာသည် ။
“ ရေမွန်..ဂဲလ်ဖရင်း ရှိလားဟင်…စိတ်မရှိနဲ့နော်..ခင်လို့ မေးတာ…”
“ အင်း..အရင်ကတော့ ရှိတယ်..ပြတ်သွားတာ ကြာပါပြီ …”
“ မြန်မာဘဲလား..”
“ ဟုတ်တယ်..နွေး…”
“ အခု တယောက်ထဲပေါ့..ဘာလဲ နောက်ထပ် မရှာချင်တော့ဘူးလား..”
“ ဒီလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူး..ကျနော်က ကျောင်းသားအရွယ်လည်း မဟုတ်တော့ဘူးလေ..တွေ့စရာ ဆုံစရာ မရှိတော့ဘူး..တခါတလေ ကလပ်တွေ ဘားတွေမှာ ဆုံကြတဲ့ မိန်းမတွေကလည်း မမြဲ
ဘူးပေါ့….”
“ ရှာရင် နိုင်ငံခြားသူ ရှာမှာလား..မြန်မာဘဲ ရှာမှာလား..”
“ဟင်းဟင်း..ကျနော်က လိုက်ရှာနေချိန် မရပါဘူး..နွေး..ဘဝရုန်းကန်မှုတွေကြောင့်..မြန်မာမ ချောချောလေး တယောက်ကိုတော့ စိတ်ဝင်စားနေသလိုဘဲ..”
“ ဟင်..ဟုတ်လား …တယ်ဟုတ်ပါလား..ရေမွန်က…”
“ စိတ်ဝင်စားတဲ့ အဆင့်ပါဘဲ..တဖက်သတ်ပေါ့…ဟင်းဟင်း ….”
“ ဘယ်ကလဲ ဒီ ဒီစီကဘဲလား …နွေးတို့ သိချင် သိနေမှာ..ဘယ်သူလဲ..”
“ မကြာခင်တော့ နွေးတို့လည်း သိလာမှာပါ….”
“ ဟုတ်လား..ရေမွန်ပြောတာ စိတ်ဝင်စားသွားပြီ..ခိခိ….ဘယ်သူလဲ သိချင်သွားပြီ…..”
နွေးနွေးတို့ နေတဲ့ အခန်းကို ရောက်လာလို့ စကားစ ပြတ်သွားပြီး ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်ကြသည် ။ လေက အေးလွန်းလို့ ကုတ်အကျ ႌထဲ လက်ထည့်သွင်းထားရသည် ။ လက်အိတ်တော့
ပါပေမယ့် မစွတ်ဖြစ်ဘူး ။ နွေးနွေးက သော့ဖွင့်နေတဲ့ အချိန် သူ့စိတ်တွေ ထန်လာသည် ။ နွေးနွေးရဲ့ ရေမွှေး အနံ့ကလည်း လူကို ကလူကြည်ဆည်နေသည် ။ ဆွဲဆောင်နေသည် ။
အထဲကို ရောက်တော့ ကုတ်အကျ ႌတွေကို ချွတ်လိုက်ကြသည် ။ နွေးနွေးက သူ့ ကုတ်အကျ ႌကို ယူကာ ချိတ်ပေးသည် ။
“ တခုခု သောက်မလား…ရေမွန်…”
“ သောက်လေ…ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ….”
နွေးနွေးက ၀ိုင်ပုလင်းတပုလင်းနဲ့ ဖန်ခွက်ရှည် နှစ်ခွက်ကို ယူလာသည် ။ သူ့ရင်တွေ တအား ခုံနေသည် ။ ၀ိုင်ထိုင်သောက်ရင်း နွေးနွေးက လာရင်းကိစ္စကို သတိရသွားပြီး ..“ ဓါတ်ပုံတွေ ပြရအုံးမယ်..
လာ..ရေမွန်..လိုက်ခဲ့..အိပ်ခန်းထဲမှာ…” လို့ ပြောရင်း အိပ်ခန်းထဲကို ဦးဆောင် ခေါ်သွားသည် ။ အင်း..ဇာတ်လမ်းကတော့ စပြီ …။
နွေးနွေးရဲ့ တင်ပါးတွေ လှုပ်ခါသွားနေတာကို အနီးကပ် အနောက်က ကပ်ရက် ကြည့်ရင်း အိပ်ခန်းထဲကို လိုက်သွားတဲ့အခါ စိတ်ရိုင်းတွေ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ဖေါက်ပြန်နိုးကြွနေပြီ ။
နွေးနွေးရဲ့ အိပ်ခန်းလေးက ကျဉ်းပေမယ့် သန့်ရှင်း သေသပ်နေသည် ။
ကုတင်ပေါ်က အိပ်ရာခင်း အဖြူရောင် ဖွေးဖွေးလေးပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ ဓါတ်ပုံတထပ်ကို ကောက်ယူလိုက်ရင်း “ ရေမွန်..ဒီပုံတွေဘဲ ….” လို့ ပြောရင်း သူ့ကို ကမ်းပေးလိုက်သည် ။ သူက
လှမ်းယူလိုက်သည်။
ရူဘီရဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ ။ နွေးနွေး ပြောခဲ့သလိုဘဲ အရှေ့အလယ်ပိုင်းက လူတွေနဲ့ အတူတူ ရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ ။ အဲ့ရဗစ် ဘာသာ စာလုံးတွေ နောက်ခံနဲ့ ရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေမှာ အဲရဗစ်စာ
ဖတ်တတ်သော သူ သဘောပေါက်လိုက်တာက ရူဘီသည် တဖက်စွန်းရောက် စစ်သွေးကြွအုပ်စုဝင်တွေနဲ့ အစည်းအဝေး တက်ရောက်နေတယ် ဆိုတာ ပါဘဲ ။
သို့ပေမယ့် တကယ်တမ်း ရူဘီသည် လှို့ဝှက် ကွန်ယက်ထဲက ဆဲလ်တခု အနေနဲ့ သူနေတဲ့ အိမ်မှာ ဒါမျိ ုး ပုံတွေ ထားပါ့မလား ဆိုတာ မေးစရာ ဖြစ်နေသည် ။ အက်ဖ်ဘီအိုင်က အချိန်မရွေး  ဝင်
ရောက် ရှာဖွေနိုင်တဲ့ ဒီစီလို မြို့ကြီးမှာ ရူဘီသည် ဓါတ်ပုံတွေကို ဒီလို မိုက်မိုက်မဲမဲ  ပေါ်တင်ကြီး ထားပါ့မလား…။
နွေးနွေးက သူ့ကို အခုလို ခေါ်ယူ တိုင်ပင်တာဟာ သူ့ကို စမ်းသပ်ချက် တခုဘဲ လို့ သူ ခိုင်ခိုင်မာမာ လက်ခံသွားပြီ ။  “ ဘယ်လိုထင်လဲ ရေမွန်….” လို့ နွေးနွေးက မေးသည် ။
“ ကျနော်လည်း မသိဘူး..နွေးနွေး…အာရပ်တွေနဲ့ တွဲရိုက်တာနဲ့ အကြမ်းဖက်သမားတွေလို့ ပြောမယ် ဆိုရင် Stereo Typing လုပ်တာ ဖြစ်နေမှာပေါ့ ..လူမဲ ဆိုရင် ဓါးပြထင်..မုတ်ဆိတ်နဲ့ လူဆို
ရင် ဗုံးခွဲမယ့်ကောင်ထင် သလိုကြီး ဖြစ်နေမယ်…” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ နွေးနွေးနဲ့ သူနဲ့ လူချင်း အရမ်းကို နီးကပ်နေသည် ။
“ ဒါဆိုရင် ရူဘီက စစ်သွေးကြွ အစွန်းရောက်တွေနဲ့ ဆက်သွယ်နေတာ မဟုတ်ဘူးပေါ့နော်…” လို့ ပြောလိုက်တဲ့ နွေးနွေးရဲ့ ကော့တင်းဆူဖြိုးလွန်းတဲ့ ရင်သားတွေက စိတ်ကို အရမ်း ထကြွစေနေပြီ ။
“ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး နွေးနွေး …ကျနော်လေ..နွေးနွေးကို တခုလောက် ပြောလို့ရမလားဟင်..”
“ ဘာများလဲ ရေမွန်….ထိုင်လေ..ကုတင်ပေါ်မှာ..ဟင်းဟင်း..အိပ်ခန်းထဲမှာကလည်း ကုတင်ဘဲ ရှိတယ်..ထိုင်စရာ ဆိုလို့…”
ကုတင်ပေါ်က အိစက်တဲ့ မွေ့ရာကြီးအပေါ် သူနဲ့ နွေးနွေးတို့ ယှဉ်တွဲလို့ ထိုင်လိုက်ကြသည် ။
“ ပြောလေ..ရေမွန်..ဘာပြောချင်တာလဲ..ဘာအကြောင်းလဲ….”
“ ပြောမယ်..စိတ်မဆိုးရဘူးနော် …“
“ မဆိုးပါဘူး..ပြောပါ…”
“ နွေးကို ကျနော် အရမ်း ချစ်နေတယ်….”
“ အို…ရည်းစား စကား ပြောတာဘဲ…..”
နွေးနွေးရဲ့ လက်ကလေးတွေကို သူ ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး…“ ချစ်တယ်..နွေးရယ်..ပြန်ချစ်ပါကွာ…” လို့ ပြောလည်းပြော နောက်လက်တဖက်နဲ့လဲ ခါးသိမ်လေးကို ဖက်ပစ်လိုက်သည် ။
“ ရေမွန်..မင်း..သူတပါးစိတ်ထဲ ဘာရှိတယ် ဆိုတာ သိနိုင်စွမ်း ရှိတယ်နော် ….” လို့ နွေးနွေးက သူ့ကို တိုးတိုးလေး ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ “ နွေး..ကိုယ့်ကို ချစ်တယ် မဟုတ်လား…” လို့
သူက မေးလိုက်ရင်း နွေးနွေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူအိအိလေးတွေကို ငုံခဲ စုတ်နမ်းပစ်လိုက်ပါသည် ။ နွေးနွေးရဲ့ မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေ တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ လှုပ်ခတ်နေရာက ဖျတ်ကနဲ ပိတ်ကျသွားသည် ။
သူ့အနမ်းတွေကို နွေးနွေး တုန့်ပြန်သည် ။ ပြန်စုတ်နမ်းသည် ။ ချိန်မြိန်တဲ့ အနမ်းတွေက ရပ်လို့မရ ။ တအားဖက် တအား နမ်းမိကြပြီ ။ တော်တော်ကြီး ကြာလို့ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်ကြတဲ့ အချိန်
နွေးနွေးက “ သူ သိပ် နမ်းတတ်တာဘဲ..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ နွေးနွေးရဲ့ အသံက တိုးသလို တုန်ခါနေသည် ။ သေချာသလောက် ရှိနေပြီမို့ သူ့ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော် ငတိက
မတ်မတ်ကို ထောင်နေပြီ ။ မကြာခင် ဂူထဲ အောင်းရတော့မှာကို သိနေတဲ့ မြွေနဂါးကြီး .သည် ပါးပျဉ်းကြီး ထောင်လို့ မာကျော ကြီးထွားနေသည် .။ အနံ့ခံကောင်းတဲ့ ဒီမြွေကြီးသည် နီးနီးကပ်ကပ်
ရှိနေတဲ့ ဂူဝက ချော်ရည်ချော်မြုပ်တွေရဲ့ အနံ့ကို ရလိုက်လို့ ဖြစ်မည် လို့ သူ တွေးလိုက်မိရင်း ပြုံးမိသွားသည် ။
“ ဘာပြုံးတာလဲ ရေမွန်…..နွေးက အညှာလွယ်တယ် လို့ ထင်လို့လားဟင်…..”
“ မဟုတ်ပါဘူး..နွေးရယ်..ဟောဒီမှာ ကိုယ့်အပေါင်းအဖေါ်ကြီး တအား တင်းမာပြီး မတ်မတ်ထောင်နေလို့ပါ…” လို့ ပြောလိုက်ရင်း နွေးနွေးရဲ့ လက်ကလေးတဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီထဲက
အတင်း ထောင်ထနေတဲ့ အတန်ပေါ်ကို တင်ပေးရင်း ဆုပ်ကိုင်ခိုင်းလိုက်ပါသည် ။ “ အကြီးကြီးဘဲ ကွာ..” နွေးနွေးက တိုးတိုးလေး ပြောပြီး သူ့အတန်မာမာကြီးကို ဘောင်းဘီအပေါ်ကနေပြီး
ပွတ်သပ်နေပါသည် ။ သူက နွေးနွေးရဲ့ လည်တိုင်ကို နမ်းစုတ်နေရင်း နွေးနွေးရဲ့ ဆွယ်တာလေးရဲ့ ကြယ်သီးတွေကို တခုပြီး တခု ဖြုတ်ပစ်နေသည် ။ နွေးနွေးကလည်း သူ့ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကို
ဖြုတ်ပစ်သည် ။ တယောက်ကို တယောက် အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးကြသည် ။ နွေးနွေးရဲ့ ဇာနားကွပ် ဘရာ အနက်လေးကို ချွတ်ပစ်တဲ့ အချိန် အတင်း ချုပ်ထားရာက ဗြုံးကနဲ လွတ်မြောက်သွားကြတဲ့
ရင်သားနှစ်မွှာက ကော့ထောင် လှုပ်ခါသွားနေကြလို့ သူ့လက်တွေနဲ့ ဖမ်းဆုပ် ထိန်းထားရင်း နီညိုညို နို့သီးလေးတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် သူ စို့လိုက်သည် ။ သူရော နွေးနွေးရော
အဝတ်မရှိကြတော့ ။ နွေးနွေးရဲ့ ပေါင်တန်လှလှကြီးတွေနဲ့ ပေါင်ကြားက မို့ဖေါင်းဖေါင်း ရတနာရွှေတွင်းကြီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ သူ့မြွေနဂ်းကြီးလည်း ထိန်းကနဲ
တုန်လှုပ်သွားရလောက်အောင် ပျော်သွားသည် ။ နဂါးကြီး မြူးပျော်နေတာကို နွေးနွေးက တပ်မက်စွာ စူးစိုက်ကြည့်နေသည် ။ ကုတင်ပေါ် အိပ်ချလိုက်ပြီး နွေးနွေးပေါင်တန်တွေကို သူ
ဖြဲကားလိုက်ပြီး မို့ဖေါင်းခုံးနေတဲ့ အမွှေးရှင်းထားတဲ့အင်္ဂါစပ်ကြီးကို နမ်းရှုံ့လိုက် စုတ်နမ်းလိုက် လုပ်တော့ နွေးနွေး တkန်ခါသွားရင်း ပေါင်တန်တွေကို စေ့ဖို့ ကြိုးစားသည် ။ သူက စေ့ခွင့်မပေးဘဲ ရတနာရွှေတွင်းကြီးကိုဖိကာဖိကာ ယက်ပစ်လိုက်ပါတော့သည် ။
နွေးနွေးရဲ့ အော်ညည်းလိုက်တဲ့ အသံတွေ ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသည် ။ သူ့လျာက နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွန့်တွန့် နှစ်ဖတ်ကြားထဲကို အတင်း ထိုးယက်နေသည် ။ နွေးနွေးရဲ့ လက်တဖက်က သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို လာဆွဲကိုင်လိုက်သည် ။ အား..ဟား…..အီး..ရေမွန်….အင်းဟင်း…..လို့ နွေးနွေး ပါးစပ်က အသံတွေ ထွက်သည် ။ သူ့လက်တွေက နွေးနွေး ရင်ထွားထွားတွေကိုလည်းဆုပ်ညှစ်နေမိသည် ။ နို့သီးလေးတွေက တင်းမာပြီး ထောင်ထ စူထွက်နေကြလို့ ဒါလေးတွေကိုလက်ညှိုးနဲ့ လက်မသုံးပြီး လှည့်ကျစ်ပေးလိုက်သည် ။

လှိုဏ်ဂူအတွင်းထဲကို သူ့လျာကို ထိုးသွင်းကလိတော့ နွေးနွေး ထွန့်ထွန့်လူးနေသည် ။ ဖင်တုန်းကြီးတွေ ဘာ်ညာရမ်းခါနေသည် ။ တုန်ခါနေသည် ။ ရင်စိုင်တွေလည်း တုန်ခါနေသည် ။
“ တော်ပြီ..တော်ပြီ….နွေးအရင်းကျင်တယ်ကွာ..နွေး ဆက် မခံနိုင်တော့ဘူး….”
နွေးနွေးရဲ့ ရတနာတွင်းကနေ မျက်နှာ ခွာလိုက်သည် ။ သူ့မျက်နှာ တခုလုံး အရည်တွေပေလူးပေပွနေမည် ဆိုတာကို သူသိသည် ။ ဒါတွေ ဂရုမစိုက်အားဘူး ။ နွေးနွေးရဲ့ ဂူထဲကို သူ့ မြွေနဂါးကြီး ဝင်အောင်းဖို့က အရေးကြီးသည် ။ နွေးနွေးကလည်း မြွေနဂါးကြီးကို တော်တော့်ကို လိုလားနေသည် ။ မြွေနဂါးရဲ့ ခေါင်းကို လက်နဲ့ လှမ်းဆုပ်ပြီး ဖျစ်ညှစ်နေသည် ။နွေးနွေးပေါင်ကြားကို သူ့ကိုယ်ထိုးသွင်း နေရာယူလိုက်တော့ နွေးနွေး ပေါင်တန်ဖြူဖြူ နှစ်ချောင်းက ဘေးတဖက်တချက်ကို အလိုလို ကားပေးသလို ဖြစ်သွားသည် ။ မို့ဖေါင်းလွန်းနေတဲ့ နွေးနွေးရဲ့ လှိုဏ်ဂူကြီးရဲ့ အပေါက်ဝနားကိုမြွေနဂါးရဲ့ ခေါင်းကို တေ့ထောက်လိုက်ပြီး ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။ စိုချောအိနွေးနေတဲ့ လှိုဏ်ဂူထဲကို ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းနဲ့ တိုးဝင်တော့ အတွင်းနံရံ အိအိတွေနဲ့ ထိတွေ့ ပွတ်သပ်လိုက်ရတဲ့ မြွေနဂါးကြီးလည်း တုန်ခါသွားရသည် ။
“ အို..ရေမွန်ရယ်..တအားကြီးတာဘဲ…” နွေးနွေးက တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် ။
ဆက်ဖိသွင်းလိုက်တော့ နွေးနွေးလည်း ပေါင်တန်တွေကို ပိုကားပေးလိုက်သလို “ ရေမွန်ရယ် ….အားပါးပါး..” လို့ ညည်းလိုက်လို့ “ နာလို့လား နွေး ..” လို့ သူမေးလိုက်တဲ့အခါ နွေးနွေးက “ ဟင့်အင်း…နာဘူး..ကောင်းလို့..” လို့ ပြန်ဖြေသည် ။ နွေးနွေးရဲ့ ရမက်ပြင်းပြတဲ့ အသံလေးနဲ့ အဖြေကို ကြားလိုက်ရတော့ သူ့ရဲ့ စိတ်တွေ ပိုမို ပြင်းထန် ထကြွသွားရပြီး နွေးနွေးရဲ့ ဂူကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်ထဲကို ထပ်ပြီး ဖိထိုးသွင်းထည့်လိုက်ပါသည် ။“ အိုး..ရှီး..အိုး..တဆုံးထိသွင်းလိုက်တယ်ကွာ..ဟင့်ဟင့်….” သူတို့ ဆီးခုံချင်း ထိကပ်သွားတဲ့အထိ မြွေနဂါးက နွေးနွေးရဲ့ ဂူထဲကို ရောက်သွားသည် ..။မြွေနဂါးကို ဂူပေါက်က တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ညှစ်ထားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး မြွေနဂါး လှုပ်လိုက်တိုင်း လူးလွန့်လိုက်တိုင်း ဂူအပြင်ကို ပြန်ဆုတ်လိုက်တိုင်း ထူးခြားလှတဲ့ ကာမအရသာထူးကို ရရှိခံစားနေရတာကြောင့် မြွေနဂါးလည်း အငြိမ်မနေဘဲ သွက်သွက်လက်လက် လှုပ်ရှားပါတော့သည် ။
“ ကောင်းလားဟင်..နွေးနွေး..”“ အရမ်းအရမ်း ကောင်းတယ်..ရေမွန်ရယ်…”
နွေးနွေးက သူ ထိုးထည့်သလို ပြန်ကော့ကော့ပေးလာသည် ။ အီဆိမ့်နေတဲ့ အရသာထူးကြောင့် ဖိကာဖိကာ ထိုးဆောင့်သွင်းနေမိရသည် ။ ရှဲနင်ဒိုးတောင်ပေါ်စခန်းကို သွားစဉ်က စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားနေခဲ့ရတဲ့ နွေးနွေးရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်ဆော့ခွင့် ရသွားရတာကို ကျေနပ်နေမိရသည် ။ နွေးနွေးကို တော်တော်လေး ကြာအောင် ပက်လက်တက်မှောက် လှေကြီးထိုး ပုံစံနဲ့ဖိဆောင့်ပေးအပြီး..“ ပုံစံပြောင်းကြရအောင် ” လို့ နွေးနွေးနားလေးနားကပ်ပြီး သူ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တဲ့အခါ နွေးနွေးက “ ယူ့သဘော..” လို့ ပြောလိုက်တာကြောင့် နွေးနွေးကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည် ။ နွေးနွေး လေးဘက်ကုန်းပေးသည် ။ ဖင်တောင့်တောင့်တွေက လေးဖက်ကုန်းလိုက်တဲ့အခါ ပိုကြီးကားသွားသလိုဘဲ ။ လှလိုက်တာ ။ ဖင်တုန်းဖြူ ဖြူကြီးနှစ်လုံးက ထောင်လိုက်တဲ့အခါ ဖင်ပေါက် ခရေပွင့် နီနီလေးက ပေါ်လာသည် ။ ဒီဖင်ပေါက်လေးရဲ့ အောက် ကပ်ရက်မှာ မို့ဖေါင်းတဲ့ ရွှေကြုတ်ကြီးက နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးနှစ်ဖတ်နဲ့ အရမ်းစိုပြောင်ပြီး လှလွန်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ခုလေးတင် သူ အချက်ပေါင်းများစွာ ဖိဆောင့်ထားလို့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေ နဲနဲ ပါင်ကဟနေတာကြောင့် အတွင်းသား နီရဲရဲလေးတွေကို တပိုင်းတစ နဲနဲ တွေ့မြင်နေရသည် ။ နွေးနွေးဖင်နောက် တည့်တည့်မှာ ဒူးထောက် နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး နွေးနွေးရဲ့ ခြေထောက်ငေ်္တကို သူ့ဒူးတွေနဲ့ နဲနဲ ဘေးတဖက်တချက်ကို တွန်းခွဲလိုက်သည် ။ သူ့မြွေနဂါးခေါင်းကို နွေးနွေး လှိုဏ်ဂူပေါက်ထဲကို ဖိသွင်းလိုက်တဲ့အချိန် သူ့ဘယ်ဖက်လက် လက်မကလည်း နွေးနွေးရဲ့ ခရေပွင့်လေးထဲကို ထိုးကလိပေးလိုက်သည် ။ “ အို..ရှီး…အူး…..”တထစ်ထစ်နဲ့ လုံးပတ်တုတ်တုတ်ကြီး ပြည့်ကြပ်တင်းတင်းကြီး တိုးဝင်သွားတဲ့အချိန် အတွင်းနံရံတွေနဲ့ တဗျစ်ဗျစ် ပွတ်တိုက်သွားတော့ သူရော ကိုယ်ရော အရသာကောင်းသွားကြရသည် ။ ခပ်သွက်သွက် အသွင်းတွေ အထုတ်တွေ လှုပ်ရှား လူးလွန့်လိုက်တော့ နွေးနွေးလဲ အားအားအီးအီးတွေ အော်ဟစ်သလို “ ရှည်လိုက်တာကွာ..အောင့်အောင့်သွားတယ်..တဆုံး မဆောင့်ပါနဲ့….” လို့ ညည်းတွားသလိုလေး ပြောလိုက်သည် ။ သူ ထိုးဆောင့်နေတဲ့အချိန် ဘယ်ဖက် လက်မကလည်း ခရေပွင့်လေးထဲ ထိုးဆွကလိပေးနေသည် ။ ကြည့်ရတာ နွေးနွေးသည် နောက်ပေါက် အတွေ့အကြုံ ရှိဘူးပုံပေါ်သည် ။ ခရေပွင့်ရဲ့ အနေအထာားကို စတွေ့တွေ့ချင်းထဲက သူ ခန့်မှန်းလို့ရသည် ။ နွေးနွေးသည် အစိမ်းသက်သက်ကလေး မဟုတ် ။ အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်း ရှိထားမှန်း သူသိလိုက်သည် ။ ခရေပွင့်ထဲ လက်မက ဝင်ထွက်နေသည် ။ ဒုတိယအချီလောက်ကျမှ နွေးနွေး ဖင်ပေါက်ကို သူတောင်း လုပ်မည်လို့ မှန်းထားသည် ။ အခုတော့ အဖုတ်ကိုဘဲ ကောင်းကောင်း လုပ်ပေးနေသည် ။ တဆုံး မလုပ်ပါနဲ့ ပြောပေမယ့် သူ အားနဲ့ ကြုံးဆောင့်တော့လည်း နွေးနွေး ကြိုက်တာပါဘဲ ။ သူ့ကို တအားဆောင့်ဖို့ နွေးနွေးပြောသလို မြန်မြန် လုပ်ဖို့လည်း တောင်းခံသည် ။ အရည်တွေတအားထွက်ပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်တဲ့ ပွတ်တိုက်မှုတွေဆီက တဖွပ်ဖွပ် အသံတွေ ဆီးခုံချင်း ထိတွေ့မှုကြောင့် တဖတ်ဖတ်အသံတွေ ထွက်သလို လှိုဏ်ခေါင်းနက်ထဲက လေအန်သံ ဘွပ်ကနဲ ဘွတ်ကနဲတွေလည်း ကြားလိုက်ရသည် ။
“ အိုး..ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ..အို…ဆောင့်ဆောင့်..တအားကွာ..တအားဆောင့်…ပြီးတော့မယ်….ဆောင့်ဆောင့်…၀ိုး…ရှီး…အား…ကောင်း..ကောင်း…..ပြီး…ပြီး….ပြီး….ပြီ…”အားကုန် ဆက်တိုက် ဆောင့်ထည့်ပေးလိုက်မှုကြောင့် နွေးနွေး အထွပ်အထိဋ်ကို တက်လှမ်းသွားသည် ။ ပြီးသွားတာနဲ့ နွေးနွေးသည် အိပ်ရာပေါ်ကို လဲကျသွားသည် ။ သူမပြီးသေးတာကိုလည်း ဂရုမစိုက်တော့ ။ ဘေးတိုက်လှဲအိပ်လိုက်သော နွေးနွေးကြောင့် သူ့မြွေနဂါး ကျွတ်ထွက်သွားရသည် ။ မတ်မတ်ထောင်ဆဲ လက်နက်ကြီးနဲ့ သူ ဒူးထောက်ရက် နဲ့ ကျေနပ်နေသည် ။ နွေးနွေး ကောင်းသွားအောင် သူလုပ်ပေးလိုက်နိုင်လို့ သူ ကျေနပ်သည် ။ သူမပြီးလိုက်လည်း ဒုတိယအချီကျရင် နွေးနွေးရဲ့ ခရေပွင့်လေးကို သူ ကောင်းကောင်း ထောင်းအုံးမှာမို့ ကိစ္စမရှိ ။ နွေးနွေးကိုတနေ့လုံး တညလုံး ကြမ်းပစ်လိုက်မည် လို့ သူ အားခဲထားသည် ။
ဒီဇင်ဘာလ ၃ဝရက်နေ့ ။
နေ့လည် ၁၂နာရီတိတိ ။
မေရီလင်းပြည်နယ် ဟိုင်းရက်စ်ဗီးလ် မြို့နယ်နွမ်းစုတ် ညစ်ပတ်သော ပီကင်း ကဖေး အမည်နဲ့ တရုတ်စားသောက်ဆိုင်လေး ။
နှင်းမိုးတွေ တဖြောက်ဖြောက် ရွာနေသည် ။မှန်ပြူတင်းကနေ အပြင်ဖက်က လူတွေ ထီးဆောင်းပြီး လမ်းဖြတ်နေတာကို သူငေးကြည့်နေမိသည် ။ခြေသံကြာ.းသည် ။ စားပွဲထိုးမလေး သူမှာထားတဲ့ အစားအစာနဲ့ ဘီယာကို လာချဖို့ လျှောက်လာတာ။
တနေကုန် နွေးနွေးနဲ့ အချစ်လွန်ပွဲတွေ ခပ်ကြမ်းကြမ်း နွှဲခဲ့ကြပြီး သူ နေနေတဲ့ ဟိုတယ်ကို ပြန်ရောက်တော့လင်ဂလေက ဟင်နရီရဲ့ မက်ဆေ့တွေ ရသည် ။ ရူဘီတို့ ကွန်ယက်ထဲကို ထိုးဖေါက် ထောက်လှမ်းနေတဲ့ သူ့ကို အနောက်ကနေ ထောက်ပံ့အကူအညီပေးနေတဲ့ ဘက်ကပ် ( Backup ) အေးဂျင့်သံမဏိလူသား ကျဆုံးသွားရတာကြောင့် သူ့မှာ အထောက်အကူအေးဂျင့် မရှိ ဖြစ်နေခဲ့သည် ။ ဒီအတွက် အေးဂျင့်တယောက် တွဲပေးလိုက်သည် လို့ ပြောသည် ။ ဒီ အေးဂျင့်ကို တွေ့ဆုံဖို့ သူ ဒီဆိုင်လေးမှာ နေ့လည်စာ စားရင်း လာစောင့်နေတာ ။
ဟင်နရီ က ရူဘီနဲ့ နွေးနွေးတို့ရဲ့ နောက်ကြောင်း ရာဇဝင်တွေကိုလည်း သေသေချာချာ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း လိုက်ကြပြီး သိရတာတွေကို သူ့ကို ပြောပြသည် ။ မကြာခင်မှာ အလစ်အငိုက် ထလုပ်မယ့် အကြမ်းဖက်မှုကြီးဟာ ဘာလဲ ဘယ်မှာလုပ်မှာလဲ ဆိုတာ အတိအကျသိဖို့ ဖေါ်ထုတ်ပါ လို့ ဆိုသည် ။
ဂဏန်းအသားတွေကို နွှာပြီး ကြက်ဥနဲ့ ကြော်ထားတဲ့ ဟင်းတခွက် ..ရွှေပဲရွက် နဲ့ ထမင်း ကို ကြိုးစားစားရင်း ဆိုင်အပေါက်ဝက ဝင်လာတဲ့မိန်းမတယောက်ကို ကြည့်မိသည် ။ ဆံပင်တိုတို အညိုရောင်ဖျော့ဖျော့နဲ့ ပိန်ပါးပါး မိန်းမတယောက် ။ လူကိုယ်လုံးက ပိန်သွယ်ပေမယ့် အားအင် အပြည့် ရှိမည် ဆိုတာ ခန့်မှန်းမိသည် ။ ခပ်နွမ်းနွမ်း အဝတ်အစားများက မထင်ပေါ်ချင်ဘဲ လူကြားထဲမသိသာအောင် တမင် ဝတ်စားထားမှန်း သူသိလိုက်သည် ။ မျက်လုံးပြာပြာတွေက တောက်ပနေသည် ။ဘယ်လက်မှာ ခပ်ပေါပေါစား နာရီလေးတလုံးဘဲ ပတ်ထားသည် ။ လက်ကိုင်အိတ်ကလည်း နွမ်းစုတ်စုတ် ။ သူ့ဆီကို တန်းပြီး လျှောက်လာသည် ။
“ ထိုင်မယ်နော်..ရေမွန်….”“ ထိုင်ပါ..မင်းက ..”“ ပက်ဂီ ပါ….ဟင်နရီ လွှတ်လိုက်တာပါ …”“ အိုကေ…သူ အခြေအနေ အရပ်ရပ်ကို မင်းကို သူ ပြောပြပြီးပြီလို့ ယူဆတယ်…”“ ဟုတ်တယ်…ငါ သိသင့်တာတွေ သိပြီးပြီ ..”“မင်းဟာ ငါ့ ဘက်ကပ် ဆိုပေမယ့် အမြဲ ဆက်သွယ်ဖို့ မဟုတ်ဖူးဆိုတာရော ဟင်နရီက သေသေချာချာရှင်းပြတာ် မဟုတ်လား…”“ ပြတယ်..ငါ့ဖက်ကိုလည်း စိတ်ချပါ..ငါဟာ ဘယ်မှာ လုပ်နေတယ် ဆိုတာ ငါ့မိဘတောင် မသိဘူး..ကလေးငယ်လေးတွေကို စာပြတဲ့ ဆရာမ တယောက်လို့ဘဲ ဘေး ပတ်ဝန်းကျင်က သိကြတာပါ…မင်းကိုလည်း မလိုအပ်ဘဲ ငါ မဆက်သွယ်ပါဘူး..မင်း အကူအညီ လိုအပ်ရင်သာ ငါ့ကို ဆက်သွယ်လိုက်ပေါ့…ဒီမှာ ဟင်နရီ ပေးလိုက်တယ်..မင်းအတွက်….မင်းနဲ့ငါနဲ့ ဆက်သွယ်ဖို့ ဆက်သွယ်ရေး ဂက်ဂျစ်တွေ….”
ယောကျ်ားပတ် လက်ပတ်နာရီတလုံး ။ ဂျိမ်းစ်ဘွန်း ရုပ်ရှင်ကားထဲကလိုတော့ အိုမီဂါ မဟုတ်ပါ ။ သာမန်Kenneth Cole အဖြူရောင် ဒိုင်ကွက် အနက်ရောင် လက်ပတ်ကြိုးနဲ့ နာရီလေး ။  နောက်တခုကကားဂျီပီအက်စ် ( မြေပုံလမ်းပြ လမ်းညွှန်တဲ့ စက်ကလေး )..။ ဘော်လ်ပင်က တချောင်း ။
“ အိုကေ..ပက်ဂီ…ငါ လိုအပ်ရင် ဆက်သွယ်မယ် …မင်းပြောစရာရှိရင်လဲ ဒို့သုံးနေကျ လုံခြုံတဲ့ မက်ဆေ့ပုန်းလေးမှာ မက်ဆေ့ ထားခဲ့ပေါ့…တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ် …”
“ အိုကေ ရေမွန်…ပူးပေါင်း လုပ်ကြတာပေါ့ …”
ပက်ဂီ ပြန်ထွက်သွားသည် ။
သူ ထမင်းစားရင်း ပိန်သွယ်လို့ သေးသေးကျစ်ကျစ် တင်ပါးလေးတွေဘဲ ရှိတဲ့ ပက်ဂီ့နောက်ပိုင်းကိုမကြည့်ချင် ကြည့်ချင်နဲ့ တချက် ကြည့်လိုက်မိသည် ။
တိတု တိတု တိတု တိတု……။
ဖုန်း ကော်လာအိုင်ဒီမှာ နွေးနွေး ဆိုတဲ့ နံမည်လေး တွေ့လိုက်ရသည် ။
“ ဟယ်လို..ရေမွန်ပါ…”“ ဟိတ်…ကိုကို..ဘယ်မှာလဲ…”“ နေ့လည်စာ စားနေတယ်..မေရီလင်းမှာ…”“ ကောင်းလား…”“ အသင့်အတင့်ပါဘဲ…နွေးကော..ကျောင်းမှာလား…”“ အင်းပေါ့…ကိုကို့ကို လွမ်းနေတယ် …”နွေးနွေးရဲ့ ပုံစံလေးကို မြင်ယောင်မိသွားသည် ။“ တကယ်လား…”
“ တကယ်ပေါ့ ကိုကို..ဘာလဲ ကိုကိုက မယုံဘူးလား…”“ ယုံပါတယ်…ကိုယ်လည်း နွေးကို တွေ့ချင်နေတာဘဲ..”“ အင်း..နွေးလည်း ကိုကို့ကိုဘဲ သတိရနေတယ် ..”“ ဘယ်တော့ တွေ့ကြမလဲ…”“ နွေးဆီကို ကိုယ် လာခဲ့ရမလား..”“ နိုး မလာနဲ့ ရူဘီ ရှိနေတယ်…ဒီလိုလုပ်..နွေး ကိုကို့ဆီကို လာခဲ့မယ်…ဟိုတယ်က စောင့်..”“ ဘယ်အချိန်လာမလဲ..”“ ညနေပေါ့..”“ အိုကေ..စောင့်နေမယ်…”“ ဆီးယူးကိုကို..ရူဘီ လာနေပြီ …”“ ဆီးယူ နွွေး…”
ဟိုတယ်ခန်းကို နွေးနွေး ရောက်လာသည် ။နွေးနွေးက ကိုကို ချစ်ပေးတာတွေကို တချိန်လုံး သတိရနေတယ်..ထပ်လိုချင်နေတယ်..ကိုကိုရယ် လို့ စတွေ့တွေ့ချင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်ပြီး ပြောသည် ..။ နွေးနွေး ရောက်ရောက်ချင်းဘဲ နွေးနွေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေကို စုတ်ယူနမ်းပြီး နွေးနွေး ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်ကို လှန်တင်ပြီး ရွှေကြုတ်ကို ယက်ပေးဖို့ လုပ်တော့ နွေးနွေးက တနေကုန် စာသင်နေခဲ့တာမို့ ကိုကို့ကို အားနာတယ်..ရေချိ ုးခန်း ဝင်လိုက်ချင်တယ် လို့ ပြောသည် ။ ရေချိ ုးခန်းထဲမှာ နွေးနွေး တော်တော် ကြာသည် ။ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အိပ်ရင်း စောင့်နေသည် ။ နွေးနွေးကို ပုံစံ အမျိ ုးမျိ ုးနဲ့ ဖြုတ်ဖို့ သူ စဉ်းစားနေသည် ။သူ့ဒုတ်ကတော့ မတ်မတ်ထောင် မာတောင့် ရှည်လျားနေသည် ။
နွေးနွေး ရေချိ ုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးတထည်ကို ကိုယ်မှာ ပတ်ရစ်လာတာကလွဲလို့ ဘာအဝတ်မှ မရှိဘူး ။ ရေချိုးသန့်စင်လာတဲ့ နွေးနွေးက “ ကဲ ကိုကို့သဘောရှိ..” လို့ပြောပြီး ကုတင်ပေါ် အတူယှဉ်တွဲပြီး လှဲအိပ်လိုက်သည် ။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို သူ ဆွဲဖြေလိုက်တော့ ဖြူ ဝင်း တောင့်တင်း အချိ ုးကျတဲ့ နွေးနွေးရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်ခန္ဓာကို သူအနီးကပ် ရှုမြင်လိုက်ရသည် ။ လှလွန်းတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကြည့်လို့မဝတော့ ။ နို့သီးခေါင်း နီရဲရဲလေးတွေကို နမ်းလိုက် ငုံစို့လိုက် လုပ်နေမိပြီ ။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ကိုယ် အောက်ပိုင်းကို တရွေ့ရွေ့ဆင်းသက်သွားခဲ့ပြီး ဘိုက်သားချပ်ချပ်လေးရဲ့ အောက်ဖက်နေရာတွေကို ထပ်ဆင်းသွားလိုက်တဲ့အခါ ပေါင်ဂွဆုံက မို့ဖေါင်းတဲ့ ပစ္စည်းကြီးဆီကို ရောက်သွားရသည် ။
ရေဆေးသန့်စင်ထားတဲ့ နွေးနွေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ခုံးမို့ပြီး အကွဲကြောင်း နီညိုညိုမှာ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူနှစ်ချပ်က အနည်းငယ် ပြဲဟဟလေး ဖြစ်နေသည် ။ အတွင်းသား နီနီလေးတွေကို နဲနဲလေးမြင်နေရသည် ။ အရင်ဆုံး ထောင်ထနေတဲ့ အစိလေးကို လျာထိပ်နဲ့ တို့ကစားမိသည် ။

“ အို..ကိုကို..ကိုကိုရယ်….အင်းဟင်……အား……အားရှီး…….”ဒီတခါက အမြန်မလိုဘူး ။ စိမ်ပြေနပြေ ကစားပေးပြီ ။ နွေးနွေး စောက်စိလေးကို ဖိယက်လိုက် လျာထိပ်နဲ့ ထိုးလိုက် လုပ်ပေးနေသလို နွေးနွေးနို့ကြီးတလုံးကို လက်ဆန့်တန်းပြီး ဆုပ်ကိုင်ရင်း နို့သီးခေါင်း နီနီလေးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက် ချေပေးလိုက် လုပ်လိုက်သည် ။
တော်တော်ကြာကြာ လုပ်ပေးနေတဲ့အချိန် နွေးနွေးက ယက်ပေးနေတဲ့ သူ့နဖူးကို လက်နဲ့ အသာတွန်းပြီး “ ကိုကို့ကို နွေးလဲ ပြန်နမ်းပေးချင်တယ်…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဒါကြောင့် နွေးနွေးကိုယ်ပေါ်ကိုသူ ပြောင်းပြန် တက်ခွလိုက်သည် ။ မျက်နှာနား ရောက်လာတဲ့ သူ့ဒုတ်ကို နွေးနွေးက ဖမ်းဆွဲပြီး စုတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူကလည်း နွေးနွေးအဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ ဖိဖိယက်ပေးလိုက်ပါသည် ။ တချိန်ထဲ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း အရသာရှိနေကြရချိန် သူက နွေးနွေး ခရေပွင့်လေးကိုပါ လျာထိပ်နဲ့ ထိုးကာဆွလိုက်သည် ။ နွေးနွေး တုန်ခါသွားတာကို သတိထားမိလိုက်သည် ။ ဒါကြောင့် ဆက်ခါဆက်ခါ ခရေပွင့်ကို ဖိပြီး ကလိပေးလိုက်သည် ။
သူ့ဒုတ်ကို အားရပါးရ စုတ်ပေးနေရာက နွေးနွေး အသာရပ်လိုက်ပြီး..“ ကိုကို..နွေး တအားလိုချင်နေပြီကွယ်…နွေးကို လုပ်ပါတော့…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ သူက “ ဘာလုပ်ရမှာလဲ..” လို့ နောက်သလို ပြန်မေးလိုက်သောအခါ နွေးနွေးက “ ကိုကို လိုးပေး…” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြန်ဖြေသည် ။
“ လေးဖက်ထောက်ပေး…နွေး…” လို့ သူပြောသည် ။နွေးနွေးကို လေးဖက်ထောက် ပုံစံနဲ့ လုပ်ရတာကို သူ တအားကြိုက်သည် ။ ဖင်တုံးလှလှကြီးတွေရဲ့ အနောက်ကနေ ထိုးဆောင့်ရတာ ကောင်းလှသည် ။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖင်ဖြူဖြူဝိုင်းဝိုင်းတွေက တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလို့သွားသည် ။ အဖုတ်ပေါက်ထဲကို သူ့ဒုတ်ကြီး ဝင်ထွက်နေတာကိုလည်း မြင်နေရလို့ စိတ်ပိုကြွသည် ။ ခရေပွင့်ကိုလည်း ကောင်းကောင်း သမနိုင်သည်လေ ။
နွေးနွေးကို စိ်တ်ကြိုက် ဆောင့်ထည့်ကာ လုပ်နေတုံး နွေးနွေး ဖင်တုန်းကြီးတွေကို သူ တဖျန်းဖျန်း ရိုက်နှက်လိုက်သည် ။ ခရေပွင့်ထဲ လက်မကို ထိုးသွင်းပြီး အသွင်းအထုတ်လေးတွေ လုပ်ပေးသည် ။
“ ကိုကို..ဖင်ကို လုပ်မလို့လားဟင်…”“ နွေး အတွေ့အကြုံ ရှိဘူးလား…”“ အင်း..တခါ…”
နွေးနွေး ဖင်ခံဘူူးတယ် ဆိုတာ သိရခြင်းက သူ့ကာမရာဂစိတ်တွေကို အမြင့်ဆုံးအထိ မြင့်တက်သွားစေသည် ။ သူ့ဒုတ်ကလည်း အစွမ်းကုန် မာကျောတောင်မတ်ပြီး အရည်တွေ ပေလူးစိုနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးထဲ ဒုတ်ကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။ အဖုတ်ကို အားရအောင် ဆောင့်ပြီးမှ ခရေပွင့်ကို ထည့်မယ်လို့ သူ စဉ်းစားထားတာ ။
ရူဘီက အရေးကြီးလို့ အမြန်လာပါ ဆိုလို့ သူ ချက်ချင်း သွားလိုက်သည် ။နွေးနွေးကတော့ မရှိဘူး ဈေးသွားနေတယ် တဲ့ ။
တက်စီကားပေါ်မှာ နွေးနွေး သူ့ဖုန်းထဲမှာ ထားခဲ့တဲ့ မက်ဆေ့ချ်ကို ကြားယောင်နေသည် ။
“ မနေ့က ကိုကိုကြမ်းတာ နွေး ကျိန်းစပ်နာကျင်နေတယ်..သိလား…အဲဒီ နာကျင်ကျိန်းစပ်နေတာလေးတွေက ကိုကို့ကို အမှတ်ရစေနေတာမို့ နွေး ကျေနပ်တယ် ..ကိုကို…အရင်တခါက ကြုံဘူးတယ် ဆိုတာက အတင်း လုပ်တာ ခံလိုက်ရတာ….အခု ကိုကိုနဲ့ ကြုံတာကျတော့ နွေးကိုယ်တိုင်က လိုချင်တာလေ ”တဲ့ …။
နွေးကို နောက်ပေါက် လုပ်ဖြစ်ခဲ့သည် ။ နွေးက သူ့ဖင်ပေါက်လေး အကြောင်း ပြောတာ ။
ရူဘီ့ဆီ ရောက်တော့ ရူဘီက “ ပရော်ဖက်ဆာ ရောက်လာပြီ ….     ” လို့ စပြောလိုက်သည် ။
အင်ဒိုနီးရှားက ဒေါက်တာချူး ။ပရော်ဖက်ဆာလို့ သူ့ကို ရူဘီတို့အဖွဲ့က ခေါ်ကြတယ် ။
ဒေါက်တာချူးသည် ရူဘီတို့ ကွန်ယက်ကို အနောက်ကနေပြီး ထောက်ပံ့ပေးနေတဲ့ ကျောရိုးကြီးတခု မို့အေဂျင်စီကြီးနဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင်က အထူး စိတ်ဝင်စားနေတဲ့ ပစ်မှတ်အကြီးစားကြီးတခု ။
“ ရူဘီတို့ ပရော်ဖက်ဆာနဲ့သွားတွေ့ကြမယ်….ရေမွန်…”
“ ဟုတ်ပြီ..ရူဘီ..သူက ဘာအတွက်လာတာလဲ..”
“ အဓိကကတော့ သူရောက်နေတဲ့အချိန်မှာ လုပ်မယ့် ကိစ္စကြီးကို သူကိုယ်တိုင် သူ့မျက်စိနဲ့ မြင်သွားချင်လို့ဘဲ…ရေမွန်…သူလုပ်ချင်တာကို ရူဘီတို့ ရေမွန်တို့ကလည်း ဖြစ်မြောက်အောင် ၀ိုင်းဝန်းကြရမယ်…..သူ့ဆီက သတင်းဆိုး တခု ရလိုက်တာက တြိဂံဒေသက ရူဘီတို့ရဲ့ ဒုခေါင်းဆောင် ဖာရွတ်ခန်း ကို ရန်သူဖက်က ဖမ်းဆီးသွားတယ် ဆိုတဲ့ သတင်းဘဲ….”
“ ဟာ..ဟုတ်လား….ဘယ်သူတွေက ဖမ်းသွားတယ်လို့ သတင်းရလဲ..”
“ အတိအကျတော့ မသိဘူး..ရေမွန်…ဖာရွတ်ခန်း မိသွားတာက အရမ်း နစ်နာတယ်..ဒီအတွက်ကို ရူဘီတို့က လက်တုံ့ပြန်မှာပါ…ဘယ်လို လက်တုံ့ပြန်တာက သူတို့ အသဲထဲအထိ နာကျင်စေမလဲ ဆိုတာပရော်ဖက်ဆာက သေသေချာချာ စဉ်းစားနေတယ် ….    ရေမွန်…ကဲ ပရော်ဖက်ဆာကို သွားတွေ့ဖို့ ပြင်ထားပေတော့..”
“ အိုကေ..ရူဘီ…”
ဒီအချိန်မှာ နွေးနွေး ပြန်ရောက်လာသည် ။ လက်ထဲမှာလည်း အထုပ်အပိုးတွေနဲ့ ။“ ဒန်ပေါက် ချက်စားကြမလို့..ရေမွန် ရောက်နေတာနဲ့ အတော်ဘဲ…” လို့ နွေးနွေးက ပြောသည် ။
သူ့ကို ဟင်နရီ ပို့ထားတဲ့ မက်ဆေ့ချ်ကို ပြန်မြင်ယောင်သည် ။
“ နွေးနွေးဟာ ရူဘီရဲ့ စည်းရုံးသိမ်းသွင်းတာကြောင့် အစွန်းရောက်အုပ်စုထဲကို အသွင်ကူးပြောင်းသွားတဲ့ အဖွဲ့ကြီးရဲ့ အဖွဲ့ဝင်အသစ်စက်စက် တယောက်ဆိုတာ သိရသည် ..ရူဘီနဲ့ နွေးနွေးဟာ သူတို့ရဲ့ အလှအပ ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ မြှူဆွယ်ပြီး သူတို့ လိုချင်တာကို ရယူတတ်သည် ဆိုတာ သတိချပ်ပါ ” တဲ့ ။
နှင်းဆီနက်ကလည်း သူ့ကို ဖုန်းခေါ်ပြီး ရူဘီနဲ့ နွေးနွေးကို အထူးသတိထားဖို့ ဒီနှစ်ယောက်က ပြည်ပမှာ ဖေါက်ခွဲရေးသင်တန်းတွေ သွားတက်ပြီးသား အမာခံ ဖေါက်ခွဲရေးသမားတွေ ဖြစ်ကြောင်း သူ သတင်းရထားသည် လို့ ပြောပြသည် ။

ဆောင်းတွင်း အခါမို့ နေက စောစောဝင်သည် . . ။ ငါးနာရီဘဲ ရှိသေးသည် ။ နေဝင်ပြီ ။မေရီလင်းပြည်နယ် အရှေ့ဖက်ကမ်းခြေဖက်ကို ဦးတည်ပြီး မောင်းနေသည် ။ သူ ရူဘီရဲ့ လမ်းညွှန်ချက်နဲ့မောင်းနေတာ ။ သတင်းလုံခြုံဖို့အတွက် ရူဘီက ပရော်ဖက်ဆာ ဘယ်မှာ ရှိနေသလဲ ဆိုတာကို ကြို မပြောဘူး ။
ပင်လယ်ကွေ့က မြို့ငယ်လေးဆီကို ဦးတည်နေသည် ။ သူမောင်းနေတာက ကားငှားတဲ့ နေရာက ငှားထားတဲ့ ကား ဖြစ်သည် ။ ရူဘီကား သွားငှားခိုင်းလို့ သူကားသွားငှားကထဲက သူ့ဘက်ကပ်အေးဂျင့် ပက်ဂီ သူ့ကို ပေးတဲ့ ဂျီပီအက်စ် လမ်းညွှန်စက်ကလေးကို ကား ဒက်ရှ်ဘုတ်ပေါ်မှာ သူ ထောင်ထားလိုက်သည် ။ ရူဘီနဲ့ နွေးနွေးတို့က သတိမထားမိကြဘူး ။ ကားနဲ့ အတူတူဘဲ ပါလာတယ်လို့ ထင်ကြသည် ။ သည် ဂျီပီအက်စ် မြေပုံပြ စက်ကလေးသည် တကယ်တော့ ပက်ဂီတို့ ကို သူ ဘယ်နေရာမှာရှိနေတယ် ဆိုတာ အတိအကျ ပြသမယ့်စက်ကလေးပါဘဲ ။ သူပတ်ထားတဲ့ ကက်နက်ကိုးလ် နာရီလေးကလည်း သူတို့ ဘာပြောဆိုနေကြတယ် ဆိုတာကို အေဂျင်စီ ဌာနချု့် လန်ဂလေက ကြားနေနိုင်အောင်အသံလွှင့်ထုတ်ပေးတဲ့ စက်ကလေး တပ်ဆင်ထားသည် ။
မြို့ကလေးထဲကို ဝင်ခဲ့ကြသည် ။ တမြို့လုံးမှာ တဆိုင်တည်းရှိနေသော ဟမ်ဘာဂါဆိုင်လေးရဲ့ နားမှာအညိုရောင် ဖို့ဒ် ကရောင်း ဗစ်တိုးရီးယား ရဲကားကြီးတစီး ရပ်ထားတာကို တွေ့ကြရသည် ။ ဆေးပြင်းလိပ်တို ခဲထားတဲ့ အညိုရောင် ယူနီဖေါင်းနဲ့ Sheriff ကြီးသည် ငူငူကြီး ကားဘေးမှာ ရပ်နေသည် ။
ဆိပ်ခံတံတားလေး နားအထိ မောင်းလိုက် ရေမွန်….လို့ ရူဘီက ပြောသည် ။
ပင်လယ်စာ အစုံရောင်းတဲ့ Crab Shed ဆိုတဲ့ နှစ်ထပ် ဆိုင်ကြီး ဘေးနားကနေ ကားကို ဖြတ်မောင်းခဲ့ပြီး ဆိပ်ခံတံတားဆီကို ရောက်ခဲ့သည် ။ ပင်လယ်ပြင်ကျယ်ကြီးကို လှမ်းမြင်နေရပြီ ။
ဆိပ်ခံတံတားမှာ ကပ်ထားတဲ့ အပျော်စီး ဇိမ်ခံသငေ်္ဘာလေးတစီးကို တွေ့ရသည် ။ တောက်ပြောင်တဲ့ဒီသငေ်္ဘာအသစ်လေးဟာ အနည်းဆုံး ဒေါ်လာ တသန်းလောက်တော့ ပေးရမည် လို့ သူ့စိတ်ထဲကတွေးလိုက်မိသည် ။ ဒီထက် ပိုများနိုင်သည် ။
သူတို့ကားပေါ်က အဆင်း ရူဘီက ဆတ်ကနဲ သူ့ဖက်ကို လှည့်ပြီး…“ ရေမွန်..မင်းမှာသေနတ်ပါလား”လို့ မေးလိုက်တော့ “ ပါတယ်..ရူဘီ..” လို့ မဆိုင်းမတွဘဲ ချက်ချင်း ဖြေလိုက်သည် ။ “ သေနတ်..ယူမသွားပါနဲ့ ကားပေါ်မှာဘဲ ထားခဲ့လိုုက်ပါ…” လို့ ရူဘီက ပြောလိုက်သည် ။
“ ရတယ်လေ..ထားဆိုလည်း ထားခဲ့ရုံပေါ့..”လို့ သူပြောရင်း သေနတ်ကို ကား ကြမ်းပြင်ပေါ် ချထားလိုက်သည် ။ ရူဘီက သေနတ်ကို တချက် ကြည့်လိုက်ပြီး…“ ဂျရီကို….အင်..ဒါ အစ္စရေးလုပ် သေနတ်ဘဲ…ရေမွန်..ဒါ မင်းသေနတ်လား…ဘာလို့ ဒါကို သုံးတာလဲ..” လို့ မေးလိုက်သည် ။ “ မသိဘူး..ရူဘီ..ဘာဖြစ်လို့လဲ…ငါ့လူတယောက်က လက်ဆောင်ပေးထားတာ …” လို့ သူပြန်မေးလိုက်တော့ ရူဘီက “ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး…ငါတော့ ဂျာမန် မိတ်ဒ် သေနတ်တွေဘဲ ကြိုက်တယ်…” လို့ပြောလိုက်သည် ။
နွေးနွေးကတော့ ဘာမှ ဝင် မပြောဘူး ။ ကျောပိုးအိ်တ်လေး လွယ်ပိုးပြီး သူတို့ အနောက်က လိုက်သည် ။  သငေ်္ဘာနားကို ရောက်တော့ တံခါးပွင့်လာသည် ။ အဖြူရောင်ဝတ် သငေ်္ဘာသား တယောက်ကလှေခါးတိုလေး ချပေးသည် ။ သူတို့ သုံးယောက် သငေ်္ဘာပေါ်ကို တက်လိုက်ကြသည် ။ သူတို့ကို ဒေါက်တာချုးရဲ့ လူယုံတော်ကြီးက လာခေါ်ပြီး သငေ်္ဘာအပေါ်ထပ်က ဒေါက်တာချုးဆီကို ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။
ပရော်ဖက်ဆာဒေါက်တာချုးသည် အသက်ငါးဆယ်ကျော်လောက် ဆံပင်ဖြူဖြူ အရပ်ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ အင်ဒိုနီးရှားကြီး ဖြစ်သည် ။ မိဘဘိုးဘွား ချမ်းသာလို့ သူဌေးသားအဖြစ်နဲ့ အေးအေးဆေးဆေး နေနိုင်ရက်နဲ့ ဒေါက်တာချုးသည် အစွန်းရောက် တယောက် ဖြစ်ခဲ့ပြီး သူတို့ မကျေနပ်တဲ့ တိုင်းပြည်တွေမှာ လူအစုလိုက် အပြုံလိုက်ကို သတ်ဖြတ်တဲ့ အလုပ်တွေကို လုပ်နေတဲ့ အဖွဲ့ကို နောက်ကွယ်ကနေ ပံ့ပိုးပေးနေသည် ။
ရူဘီ နွေးနွေးနဲ့ သူ့ကို ဒေါက်တာချုးက ဖက်လဲတကင်း ကြိုဆိုသည် ။ ညီအကိုတော် ညီမတော်လို့ သုံးနှုံးပြီး သူတို့အဖွဲ့ကြီးရဲ့ ရက်ရက်စက်စက် ဖေါက်ခွဲဖျက်ဆီးခဲ့တာတွေကို ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာနဲ့ ပြောဆိုလိုက်ပြီး ကမ်ဘာမှာ ငပွကြီး လုပ်နေတဲ့ အမေရိကန် တွေကို ဆုံးမဖို့ အချိန်တန်ပြီ လို့ ပြောလိုက်တဲ့အချိန်မှာ ဒေါက်တာချုးရဲ့ လူတွေက လူတယောက်ကို ဖမ်းချုပ်နှောင်ပြီး ဒေါက်တာချုးရှေ့ကိုခေါ်ချလာသည် ။
“ ပရော်ဖက်ဆာ..ဒီကောင် စပိုင်ဖြစ်မယ်..ကျနော်တို့ သငေ်္ဘာနားမှာ လာချောင်းနေတယ် …”
ဆံပင်စုတ်ဖွားဖွား မေးစိချွန်ချွန်နဲ့လူက သူဟာ စပိုင် မဟုတ်ကြောင်း အော်ကျယ်အော်ကျယ်နဲ့ ဖြေရှင်းနေသည် ။
ရူဘီက လက်က်ိုင်အိတ်ထဲက ပစ္စတိုတလက်ကို ထုတ်ယူလိုက်သည် ။ သူ့ကိုကျတော့ သေနတ်ထားခဲ့ဖို့ ပြောပြီး ရူဘီသည် သူကိုယ်တိုင်ကျတော့ သေနတ်ပါခဲ့သည် ။
“ စပိုင် မဟုတ်ရင် မင်း ဒီသငေ်္ဘာနားကို ဘာကြောင့် ကပ်လာသလဲ…” ရူဘီက ဆံပင်စုတ်ဖွားနဲ့ကောင်ကို သေနတ်နဲ့ ချိန်ပြီး မေးလိုက်သည် ။
“ ကျုပ် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ ပြောပြမယ်..ကျုပ် သူခိုး..ခိုးချင်လို့ ကပ်လာတာ…ရတာ ဖြောင်မလို့..ခိုးမလို့…”
“ သေချာလား….”
“ အဟုတ်ပြောနေတာ..ကျုပ် စပိုင် မဟုတ်ဘူး …ကျုပ် သူခိုးတယောက်..ကျုပ်ကို ပြန်လွှတ်ပေးပါ..”
ရူဘီက “ လွှတ်ပေးလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ…လုပ်သင့်တာက မင်းကို ငါတို့ အစဖျောက်ပစ်လိုက်ဖို့ဘဲ…”လို့ ပြောရင်း..သူ့ဖက်ကို လှည့်ပြီး..“ ရေမွန်…ဒီကောင်ကို မင်း ရှင်းပစ်ပေးပါ..” လို့ ပြောလိုက်ကာ သေနတ်ကို ကမ်းပေးလိုက်သည် ။
သူ့ကိုယ်သူ သူခိုးလို့ပြောတဲ့လူက သူ့ကို မသတ်ဖို့ တုန်လှုပ်စွာနဲ့ တောင်းပန်သည် ။“ မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ..ကျနော် ခင်ဗျားတို့ ဘာတွေလဲ ဘယ်သူတွေလည်း မသိပါဘူး..ကျနော် ဘယ်သူ့ကိုမှလည်းမပြောပါဘူး..ဂတိပေးပါတယ်…ကျနော့်ကို မသတ်ပါနဲ့…”
“ ရတယ်လေ…ရှင်းလိုက်ရုံပေါ့..” လို့ သူပြောရင်း ရူဘီ ကမ်းပေးတဲ့ ပစ္စတိုကို လှမ်းယူလိုက်သည် ။
သည်မှာတင် ဒေါက်တာချုးက ဝင်ဟန့်လိုက်သည် ။
“ဟေး…သငေ်္ဘာပေါ်မှာတော့ ပစ်မသတ်နဲ့ကွာ..ခင်းထားတဲ့ ကော်ဇောက အရမ်း တန်ဖိုးကြီတယ်..သတ်ရင်လည်း တခြားမှာ သတ်ကြ…” လို့ တားလိုက်သည် ။ တပည့်တွေက သူခိုး ဆိုတဲ့ကောင်ကို ချုပ်ကိုင်ပြီး သငေ်္ဘာပေါ်က ဆွဲချသွားကြသည် ။
ရူဘီက သေနတ်ကို ပြန်ယူလိုက်ရင်း..“ မင်းစိတ်ကို စမ်းတာပါ ရေမွန်……ငါ သေနတ်ထဲမှာ ကျည်ဆံ ထည့်မထားပါဘူး…” လို့ ပြောရင်း ကျည်ကပ်ကို ဖြုတ်ပြသည် ။
“ သတ်တယ် ဆိုတာ ငါ့အတွက် ထမင်းစားရေသောက်ပါ ရူဘီ…မင်း တနေ့သိမှာပါ….”
အေးစက်မာကြောတဲ့ သူ့စကားလုံးတွေက အဓိပ္ပါယ် ရှိလှသည် ။တကယ်လည်း သူသည် လူသတ်ခြင်းကို အခြေခံထားတဲ့ အလုပ်အကိုင်ကို လုပ်နေတာဘဲလေ ။
ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ရူဘီသည် သူ့ကို မယုံဘူးဆိုတာ သူ သဘောပေါက်သွားရသည် ။
နွေးနွေးသည်လည်း သူနဲ့ ချစ်စခန်းဖွင့်တုံးကလို ရမက်ကြီးတဲ့ ချစ်စရာ ချစ်သူလေး မဟုတ်တော့ဘူး ။
ကမ်ဘာကို ဖျက်မယ့် တကယ့် အကြမ်းဖက်မလေးတယောက် ပုံစံ ဖြစ်နေသည် ။
ဒေါက်တာချုးက သူလုပ်ချင်တဲ့ အဖျက်လုပ်ရပ်ကို ဖွင့်ဟပြောပြလိုက်တဲ့အခါ သူ့စိတ်ထဲမှာ သူရဲကားတွေထဲကလို ကြောက်စရာ အသံဗလံတွေ မြည်ဟီးပြီး လေပြင်းတွေတိုက် သစ်ရွက်တွေ လှုပ်ခါလာတာမျိုး ခံစားလိုက်ရသည် ။“ ဒီငတိကြီးဟာ မကောင်းဆိုးဝါးကြီးတကောင်ပါလား..” လို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်ပေါ်မိရတာကို ဆိုလိုသည် ။
သူတို့ အပြန်မှာ ရူဘီက ဒေါက်တာချုးနဲ့ အသေးစိတ် တိုင်ပင်စရာတွေ တိုင်ပင်မလို့ ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ နေခဲ့သည် ။ သူနဲ့ နွေးနွေး ပြန်ခဲ့သည် ။ ကားထဲ ရောက်တာနဲ့ နွေးနွေးက “ ကိုကို..နွေးလည်း ရူဘီတို့ အဖွဲ့သား တယောက် ဖြစ်နေတာကို သိလိုက်တွေ့လိုက်ရလို့ ကိုကို အရမ်းအံ့သြနေလားဟင် ..ဒီလို ဖြစ်လာရခြင်း အကြောင်းတွေ ရှိတယ်..ကိုကို…မတရား သိပ်လုပ်လွန်းလာတဲ့အခါ အမှန်တရားဖက်ရ ရပ်တည်ချင်လာတယ် …” လို့ ပြောလိုက်လို့..“ နွေးနွေး ပါ အဖွဲ့ဝင် ဖြစ်လာတာကို ကိုယ်က ကျေနပ်နေတာပါ..ကိုယ် မအံ့သြပါဘူး …”
“ ဟင်..ကိုကိုက ကြိုသိနေတယ်လား …”
“ ကြိုတော့ မသိပါဘူး..နွေး…ဒါနဲ့ ရူဘီက ကိုယ့်ကို မယုံဘူး ဖြစ်နေတာလား…”
“ ဒီလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူး ..ရူဘီက အဲလိုဘဲ စိတ်စမ်းတတ်တယ် ..နွေး ထင်တာကတော့ ဒီအဖွဲ့ကြီးထဲကို အက်ဖ်ဘီအိုင်လို အေးဂျင့်တွေ ထိုးဖေါက် ဝင်လာမှာကို သူတို့ စိုးရိမ်တယ်..ဒီတော့ဖြစ်နိုင်ချေရှိတဲ့လူဆို သူတို့ သတိတော်တော် ထားကြတဲ့ သဘောပါ …”
မြန်မြန်ဘဲ ဇတ်သိမ်းခန်းကို ရောက်ချင်နေပြီ ။ သူသေကို်ယ်သေ ဆော်ပစ်လိုက်မည်လို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ပြင်ဆင်ထားသည် ။
သူ့စိတ်ထဲမှာကတော့ အဖွဲ့အစည်းက သူ့ကို ခိုင်းစေတာကို တသွေမတိမ်း တာဝန်ကျေအောင်     လုပ်ရမှာကြောင့်တင် မဟုတ်ဘဲ သူ့ ကျားဖြူနဲ့ သံမဏိလူသားတို့အတွက် လက်စားချေချင်တဲ့ စိတ်တွေကစိုးမိုးနေသည် ။ ဒီတခါ ရန်ကြွေးတွေကို ရှင်းလင်းပြီးရင် အေဂျင်စီကြီးကိုလည်း စွန့်ခွာဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ပြီးပြီ ။
နွေးနွေးတို့ အဆောင်ခန်းကို ရောက်သွားတော့ နွေးနွေးက သူ့ကိ အပေါ်ထပ်ကို တက်ဖို့ ခေါ်သည် ။ရူဘီ မရှိတဲ့ အချိန် လွတ်လပ်တယ် လို့ ပြောသည် ။ ဓါတ်လှေခါးထဲမှာကထဲက နွေးနွေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်မိကြသည် ။ အခန်းထဲလည်း ရောက်ရော ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အားလုံး ချွတ်ပစ်မိလိုက်ကြပြီး ဘယ်လောက် သောက်သောက် ငတ်မပြေနိုင်တဲ့ ဆားငံရည်ကို ထပ်သောက်မိသွားကြရပြန်သည် .။
ဒီဇင်ဘာလ၃၁ရက်နေ့ ။
မေရီလင်း ပြည်နယ်ထဲက “ ကြယ်စင်လခြမ်း ” မွေးမြူရေးခြံကြီး ထဲကို ရူဘီ နွေးနွေးတို့နဲ့ အတူ ရောက်ခဲ့သည် ။
မွေးမြူရေး ခြံကြီးထဲမှာ ကြက် ဆိတ်နဲ့ နွားတွေကို ခေတ်မှီနည်းစနစ်တွေနဲ့ စနစ်တကျ မွေးမြူထားသည် ။ ပိုင်ရှင် ဂျိ ုးအတ္တာသည် ဒေါက်တာချူ း ကို ညစာနဲ့ ဧည့်ခံချင်လို့ ဒီည ဖိတ်လိုက်တာဖြစ်သည် ။
ဂျိ ုးမတ္တာသည် ဒေါက်တာချ ုးလိုဘဲ ရူဘီတို့ အဖွဲ့ကြီးကို ငွေကြေး ထောက်ပံ့နေသူ သူဌေးတယောက် ဖြစ်သည် ။ မွေးမြူရေးခြံကြီးသည် မွေးမြူထားသော နွား ဆိတ် ကြက် သိုးတို့ကို သတ်ပြီးလည်း
ရောင်းသည် ။ လမ်းနဲ့ မြို့နဲ့ ဝေးကွာတဲ့ လက်ယာမြေ ကျယ်ကျယ်ထဲ ရှိနေတာမို့ လွတ်လပ်တဲ့ သီးသန့် ခြံဝင်းကြီး ဖြစ်သည် ။ တခြား ခြံတွေလို သံစူးကြိုးလောက်နဲ့ဘဲ ခြံခပ်ထားတာ မဟုတ်ဘဲ မြင့်
မားတဲ့ အုတ်နံရံကြီးတွေနဲ့ ကာရံထားတာမို့ သူတို့ ခြံကြီးထဲ ဘာလုပ်ကိုင်နေသလဲ ဆိုတာကို အပြင်က သိရှိဖို့ မလွယ်ဘူး ။
လူသားအခွင့်အရေး ကို ကြွေးကြော်နေတဲ့ အမေရိကန်နိုင်ငံမှာမို့ လွတ်လပ်စွာ ပြေဆိုနေထိုင်နိုင်တဲ့ ဒီမိုကရေစီ ထွန်းကားတဲ့ နိုင်ငံမှာမို့ ဂျိ ုးအတ္တာဟာ သူ့ခြံထဲမှာ သူ ကြိုက်တာကို လုပ်ကိုင်နိုင်နေ
သည် ။ ကိုယ်ပိုင်ခြံကျယ်ကြီးသည် လူတွေ နေထိုင်တဲ့ ရပ်ကွက်နဲ့ အလွန်ဝေးတဲ့အပြင် ခြံနီးခြင်းတွေကလည်း သူ့ဆွေမျိ ုးစုတွေဘဲ ဖြစ်နေသည် ။

ဒီနေ့ည ပွဲကို ဆီးရီးယား အီရတ်နဲ့ တူရကီနိုင်ငံတွေက ရဲရဲတောက် ကိုယ်စားလှယ်တွေ လာကြမှာဖြစ်သည် ။ မကြာခင် လုပ်တော့မယ့် အကြမ်းဖက် လုပ်ရပ်ကြီးမှာ ဒီ ရဲရဲတောက်တွေက
ပါဝင်ကြမှာဖြစ်သည် ။
ကိုယ်စားလှယ်တော်တွေ အဖွဲ့ဝင်တွေ ရဲရဲတောက် တိုက်ခိုက်ရေးသမားတွေ အကုန် ရောက်နေကြပြီ ။
ဂျိုးအတ္တာက သူ့လူတွေကို ဒန်ပေါက်ထမင်း ကြက်သိုး ဆိတ် အကင်မျိ ုးစုံ နဲ့ တည်ခင်း ဧည့်ခံမှာဖြစ်သည် ။ ဟင်းအနံ့ အကင်အနံ့တွေ သင်းကြိုင်နေသည် ။
“ အားလုံး ကြွလာကြလို့ ဝမ်းလည်းသာ ကျေးဇူးလဲ တင်ပါတယ် ….”
ဂျိ ုးအတ္တာက လူတွေကို လက်နှစ်ဖက် ဆန့်တန်း မြှောက်လျက် ပြောလိုက်သည် ။
“ ဒေါက်တာချ ုး….တဆိတ် အမှာစကားလေး ပြောပေးပါ…”
ဒေါက်တာချ ုးက နေရာကနေ ထလာသည် ။ ပိုးသား အဖြူရောင် ဝတ်ရုံရှည်ကြီး နဲ့ ဦးထုပ် အဖြူနဲ့ ဒေါက်တာ ချုူ း သည် ဒီည အောင်ပွဲခံခြင်းကို အရမ်းကို ကျေနပ်ဂုဏ်ယူနေပုံ ရသည် ။
အမေရိကန် လုံခြုံရေး ဌာနအသီးသီးကို သူ အလွန်ဘဲ အထင်သေးမိကြောင်း စစချင်း ပြောလိုက်လို့ အဖွဲ့သား အားလုံးက ဝါးကနဲ ပွဲကျ ရယ်မောလိုက်ကြသလို တချိ ု့ကလည်း လက်ခုပ်လက်ဝါး
တီးက အော်ဟစ်လိုက်ကြသည် ။
“ ကျ ုပ် သူတို့ တိုင်းပြည်ထဲကို ဝင်လာတာ သူတို့ သတိမထားမိကြဘူး လေ….သူတို့က အဆီများတဲ့ ထောပတ်ဒိန်ခဲတွေ စားပြီး အိပ်ငိုက်ကြကြတယ်လေ ….” လို့ ပြောလိုက်ပြန်တော့ အဖွဲ့သား
တွေက တဝါးဝါး ပွဲကျ ရယ်မော ထောက်ခံကြပြန်သည် ။
သူနဲ့ နွေးနွေး..ရူဘီတို့လည်း အများနဲ့အတူ လက်ခုပ်တီး လက်ခေါက်မှုတ်ကာ ထောက်ခံလိုက်ကြသည် ။ အတွင်းစိတ်မှာတော့ နေနှင့်အုံးပေါ့..မကြာခင် သိမယ် လို့ ကြုံးဝါးနေသည် ။
ကျားဖြူနဲ့ သံမဏိလူသားတို့အတွက် လက်စားချေဖို့ သူ အဆင်သင့်ဘဲ ။ သူ့အသက်ကိုရင်းပြီး ဒင်းတို့ကို တမလွန်ကို ပို့ပစ်မည် ။
“ သမတ ရုံးစိုက်တဲ့ ဝါရှင်တန် ဒီစီမှာ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် လုပ်ပြလိုက်ခြင်းအားဖြင့် အင်အားကြီး စူပါ ပါဝါ အမေရိကန်ကို ကမ်ဘာ့အလည်မှာ စောက်ရှက် ခွဲပစ်လိုက်သလို ဖြစ်အုံးမည်…” လို့
ဒေါက်တာချ ုးက ဝမ်းသာအားရ ပြောကြားသည် ။ ရူဘီနဲ့ နွေးနွေး က အားရဝမ်းသာ လက်သီးလက်မောင်းတန်းပြီး ထောက်ခံလိုက်ကြသည် ။
“ နိုင်ငံအသီးသီးကနေ ပါဝင်တဲ့ ရဲမက်တွေကို ဂုဏ်ယူပါတယ် …ရန်သူကို အသက်အေသခံပြီး တိုက်ပြသွားတဲ့ အရင့်အရင်က အာဇာနည်တွေကိုလည်း အလေးပြုပါတယ် ..” လို့ ဒေါက်တာချ ုးက
ပြောဆိုလိုက်သည် ။ ရူဘီက ရှေ့ထွက်ပြီး ..“ ငါတို့တတွေကို လိုက် ထောက်လှမ်းနေတဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင် စုံထောက် သုံးယောက်ကိုလည်း ငါတို့ ဖေါ်ထုတ်ပြီး သတ်ပစ်ခဲ့နိုင်တယ် ဆိုတာကိုလည်း
ကြေငြာပါတယ် …ဒီလို သတ်ဖြတ်နိုင်ဖို့ကို ငါ နဲ့ ငါ့ ပါတနာတို့က စွန့်လွှတ်စွန့်စားခဲ့ကြပါတယ် …” လို့ ပြောဆိုလိုက်တဲ့အခါမှာ ဂျိ ုးအတ္တာ အပါအဝင် အဖွဲ့သားတွေက “ ကြီးမြတ်လှတယ်…
လေးစားဂုဏ်ပြုပါတယ်…” လို့ အထပ်ထပ် အော်ဟစ် ကြွေးကြော်ကြပါတယ် ။
အောင်ပွဲခံ ညစာစားပွဲကြီး စတင်ပါပြီ ။ ဆိတ်ကောင်လုံးကင် ကြက်ကောင်လုံး ကင် သိုးပေါင်လိုက် အကင်တွေ နဲ့ မွှေးပျံ့တဲ့ အနံ့အသက်နဲ့ အဝါရောင် ဒန်ပေါက်ထမင်းတွေ ကို အားရပါးရ
စားသောက်ကြ ပါတော့သည် ။ ကြီးမားတဲ့ ဖန်အိုးကြီးထဲမှာ ရေခဲတုံးတွေ စိမ်ထားတဲ့  စိမ်းဖန့်ဖန့် သံပုရာရည် တွေ ဖျော်ထားသလို ဒန်အိုးကြီးနဲ့ ဒိန်ချဉ်တွေကလည်း အဆင်သင့် ရှိနေပါတယ် ။
အဖြူရောင် မလိုင်လုံးတွေကလည်း ရွှေရောင် ပုဂံကြီးတွေနဲ့ လှလှပပ ပြင်ဆင်ထားသည် ။
သူပတ်ထားတဲ့ ကက်နက်ကိုးလ် နာရီလေးက လွှင့်ထုတ်နေတဲ့ အသံလှိုင်းတွေကြောင့် ဒီထဲက ပြောဆိုနေသမျှတွေကို အေဂျင်စီကြီးက ခေါင်းဆောင်များ ကြားသိနေကြသည် ။
ဒါရိုက်တာ မိုသည် အနီရောင် တယ်လီဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည် ။ ဒီအနီရောင် တယ်လီဖုန်းသည် သမတကြီးကို တိုက်ရိုက် စကားပြောဆိုဖို့ သီးသန့်လိုင်း ဖြစ်သည် ။ ည၁ဝနာရီ ရှိနေပြီ
ဖြစ်ပေမယ့် နိုင်ငံတော် လုံခြုံရေးအတွက် အရေးအလွန်ကြီးတဲ့ ကိစ္စတွေကို တင်ပြမှာမို့ ။
ဂျိုးအတ္တာရဲ့ ခြံ တည်နေရာကိုလည်း ကားထဲမှာ တပ်ထားတဲ့ ဂျီပီအက်စ်ပုံစံ ဟန်ဆောင်ထားတဲ့ ထရန်စမစ်တာလေးက ပြသနေတာကြောင့် အေဂျင်စီကြီးက သိရှိနေပြီး ဖြစ်သည် ။
ရူဘီက “ ဒီည သန်းကောင်ကျော်မှာ ဒို့ လူစုက ဗာဂျင်းနီးယား ကနေ ဒီစီကို ကူးသန်းတဲ့ ၁၄လမ်း တံတားကြီးရဲ့ အောက်က တိုင်တွေမှာ စီဖိုး ယမ်းပျော့ထုပ်တွေ ကို တပ်ကြလိမ့်မယ်
…သူတို့ ရေငုတ်ဝတ်စုံတွေနဲ့ ကူးသွားပြီး တိုင်တွေမှာ ဗုံးတွေ ချည်နှောင်ကြမယ် …ညပိုင်း ကင်းလှည့်မယ့် ဒီစီရဲ ကင်းလှည့် မော်တော်ဘုတ်တွေကို ငါတို့ရဲ့ ရဲရဲတောက် တိုက်ခိုက်ရေးအဖွဲ့တွေက
အသံတိတ် သေနတ်တွေနဲ့ အစဖျောက်ပစ်ကြလိမ့်မယ် ….အားလုံး ရယ်ဒီပြီ ဆိုရင် မလှမ်းမကမ်းက ဓါတ်ဆီဆိုင်အပျက်ကြီးထဲမှာ ရှိနေမယ့် ပရော်ဖက်ဆာက ရီမုတ်ခလုပ်ကို နှိပ်ပြီး သူကိုယ်တိုင်
ဖေါက်ခွဲလိမ့်မယ်…ငါရယ်..နွေးနွေးရယ်..မင်းရယ်က ပရော်ဖက်ဆာကို ကာကွယ်ဖို့ သူနဲ့ အတူတူ ရှိကြမယ်…အားလုံး အောင်မြင်ပြီးရင် ဒို့တတွေ ဂျိ ုးအတ္တာရဲ့ ဒီခြံကြီးမှာ ပြန် ဆုံကြမယ်….”လို့
ပြောသည် ။
“ အကယ်လို့ အစိုးရ လုံခြုံရေး အဖွဲ့တွေက ရိပ်မိပြီး လာတိုက်ရင်ကော…ရူဘီ..” လို့ သူက မေးလိုက်တော့ ရူဘီက “ ဟားဟားဟား……ထည့်တွက်ထားတယ် …ဆီးရီးယား..အီရတ် နဲ့ တူရကီက
ဝင်လာတဲ့ ရောင်းရင်း ဖိုက်တာတွေက သူတို့ကို တိုက်ခိုက်ဖို့ ငါးဖမ်းသမားတွေလို ပုံဖျက် ထားတဲ့ မော်တော်ဘုတ်တွေ ကနေ အပြင်းအထန် တိုက်ပွဲဝင်ကြမှာ….” လို့ ပြန်ဖြေသည် ။
သူတို့သည် တွက်ရေးမှာတော့ စက်သူဌေးတွေဘဲ..ဟင်းဟင်း….ရန်သူကို အထင်အမြင်သေးတဲ့ ရူဘီတို့ကို စိတ်ထဲကနေ ပြုံးမိသည် ။
မွေးမြူရေး ခြံကြီးထဲကနေ ဖေါက်ခွဲဖျက်ဆီးရမယ့် ၁၄လမ်း တံတားကြီးနဲ့ နီးကပ်တဲ့ ဗာရျင်းနီးယား ဖက်ခြမ်းက အိမ်တအိမ်ကို သူတို့ ရွှေ့ကြသည် ။ New Year Day … နှစ်သစ်ရဲ့ ပထမဆုံးနေ့ ။ ဂျန်နဝါရီလ ၁ရက် ကို ကူးကူးခြင်း အချိန်မှာ အနက်ရောင် တိုယိုတာ စကွားယား ကားကြီးနဲ့ ထွက်ခဲ့ကြသည် ။ ကားကြီးကို သူက မောင်းပြီး ပရောဖက်ဆာကြီးက သူ့ဘေး ကားရှေ့ခန်းက ထိုင်သည် ။ ရူဘီနဲ့ နွေးနွေးက ကားနောက်ခန်းမှာ ထိုင်သည် ။ ရာသီဥတုက ဒီည အအေးပိုသည် ။ လေက တဟူးဟူးနဲ့ တိုက်ခတ်နေသည် ။ ဒီနေ့ လုပ်မယ့် အဖျက်လုပ်ငန်းကြီးဟာ အမေရိကန်တွေ အတွက် နှစ်သစ်ကူးလက်ဆောင်ဘဲ လို့ ဒေါက်တာချ ုးက ပြောလိုက်သည် ။
ဒီကနေ့ လုပ်မယ့် ကိစ္စကြီးသည် လူအသေအပျောက် များမှာ မဟုတ်ပေမယ့် အဓိက ကျတဲ့ မြို့တော်ကြီးကို ဖျက်ဆီးလိုက်မှာကြောင့် ရူဘီတို့ အဖွဲ့ကြီး ကမ်ဘာမှာ နံမည်ကြီးသွားမယ့်အပြင် အမေရိကန်တွေဟာ ညံ့ဖျင်းကြသည် ဆိုတာ ထောက်ပြမယ့် ကိစ္စကြီး ဖြစ်သည် ။ သမတနေတဲ့ အိမ်ဖြူနဲ့ ၁မိုင်ကျော်ကျော်လောက်ဘဲ ရှိမယ့် ဒီတဲတားကြီးကို ဖြိုဖျက်ပြလိုက်ခြင်းအားဖြင့် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားကြမှာကို သိနေသည် ။  ဒေါက်တာချ ုးက ကိစ္စ လုပ်ပြီးရင် မသိသလို အသာလေး တိတ်တဆိတ် ကနေဒါနယ်စပ်ကို ထွက်သွားလိုက်မှာ ဖြစ်သည် ။
ကနေဒါနယ်စပ်က မြို့ကလေးမှာ သူတို့ ကွန်ယက်က လူတွေ ရှိနေသည် ဆိုတာလည်း သိလိုက်ရသည် ။ ဂျိ ုးအတ္တာရဲ့ ခြံထဲက အထွက်မှာ ရူဘီက သူတို့လေးယောက်အတွက် လက်နက်တွေ ထုတ်လာပေးသည် ။ ရီမုတ်နဲ့တံတားကြီးကို ဖေါက်ခွဲတဲ့အချိန် အကြောင်း တစုံတရာ ပေါ်လာရင် သုံးနိုင်အောင်အပေါ့စား စက်သေနတ်လေးတွေ နဲ့ ပစ္စတိုသေနတ်တွေ ကို လူစေ့ ဝေငှပေးခဲ့သည် ။ ပရော်ဖက်ဆာကတော့ ပစ္စတိုသေနတ် တလက်ကိုဘဲ ယူသည် ။ သူက ဆရာကြီးလေ ။ ရူဘီ ပေးတဲ့ဒင်မပါတဲ့ ကေအေ၄ရမောင်းပြန်လေးတွေက တကယ်တမ်းကျ ဒီလောက် အားကိုးနိုင်တဲ့ စက်သေနတ်ကလေးတွေ မဟုတ်ပါဘူး ။ ရှိုးအားဖြင့်တော့ ကောင်းပါတယ် ။ ပြောင်းတိုလေးတွေ ဖြစ်ပြီး ဒင်မပါတာကြောင့် ကေအေပစ္စတို AK Pistol လို့ ခေါ်ကြတာလေးတွေပါ ။ ယမ်းအားပြင်းတဲ့ ၇.၆၂ ကျည်ဆံတွေနဲ့ ပစ်ခတ်လိုက်တဲ့အချိန် ထောက်ထားမယ့် ဒင်မပါတာကြောင့် အင်မတန်မှ ထွားကြိုင်းသန်မာတဲ့ ဗလကြီးကြီးနဲ့ လူကြီးတွေ ဆိုရင်တော့ အိုကေမှာ ဖြစ်ပေမယ့် ရူဘီတို့ နွေးနွေးတို့လို ပိန်ပါးပါး မိန်းမသားတွေ အတွက်ဆိုရင်တော့ ပစ်ချင်တဲ့ ပစ်မှတ်ကို ထိဖို့ မပြောနဲ့ ..ဗရမ်းဗတာတွေ ဖြစ်နေမယ် ဆိုတာ သူသိနေသည် ။ ပစ္စတိုတွေကတော့ ဂျာမန်လုပ် HKP30SK.. HKvp40 တွေ ဖြစ်သည် ။
တလမ်းလုံး ပရော်ဖက်ဆာ အာချောင်လာသည် ။ သူအာချောင်သမျှကို အေဂျင်စီကြီးက ဟင်နရီနဲ့ မိုတို့ အဖွဲ့က တလုံးးမကျန် ကြားနေကြရသည် ။ တကယ်တော့ ရူဘီသည် ခပ်ညံ့ညံ့ အဖွဲ့ဝင်တယောက်လို့ သူဆိုချင်သည် ။ သူ့ကို အဖွဲ့ဝင်တယောက် အဖြစ် ယုံကြည်လိုက်တာက ပေါ့ဆဆနိုင်လွန်းနေသည် လို့ သူထင်သည် ။ အရင်လူတွေ တုံးကဆိုလျှင် တဖက် ရန်သူက ထိုးဖေါက် ဝင်ရောက်မှာ စိုးလို့ အထပ်ထပ် စစ်ဆေးခဲ့ကြတာတွေ သူ တွေ့ကြုံဘူးခဲ့သည် ။
စည်းရုံးသိမ်းသွင်းပြီးလို့ အသွင်ကူးပြောင်းတာ မကြာသေးတဲ့ နွေးနွေးကို တကယ့် ဖေါက်ခွဲဖျက်ဆီးရေး အလုပ်ကြီးကို လုပ်တဲ့နေရာမှာ အသိပေး ခေါ်သုံးတာကလည်း သိပ်ပေါ့ဆလွန်းသည် ထင်တာဘဲ ။ “ ရေမွန် ….ပရော်ဖက်ဆာကို မင်း ကင်ညာနိုင်ငံက ရှော့ပင်စန်တာကြီးကို ပစ်ခတ် တိုက်ခိုက်ခဲ့တာတွေ ပြောပြလိုက်ပါအုံး ….” လို့ ရူဘီက ပြောလိုက်တဲ့အခါ ပရော်ဖက်ဆာက အံ့အားသင့်သွားသည် ။ “ ဟင်..ဟုတ်လို့လား..မင်း နံမည်က ဘယ်သူ….” လို့ လှည့်မေးလိုက်သည် ။ “ ငါ့ကို ကင်ညာမှာ တုံးက “ ကိုးဂျိ ု ..” လို့ အဖွဲ့က သိကြတယ်..” လို့ သူက ပြောလိုက်တဲ့အခါ ပရော်ဖက်ဆာက “ အင်း..ငါ မှတ်မိပြီ..မင်းကို “ ဖိလစ်ပိုင် ” တယောက်လို့ ငါထင်ထားတာ …” လို့ပြောလိုက်သည် ။ တကယ်တော့ ကိုးဂျိ ုသည် သူ မဟုတ်ပါ ။
ရူဘီနဲ့ နွေးနွေးက အက်ဖ်ဘီအိုင် အေးဂျင့်တွေကို သူတို့ရဲ့ အလှနဲ့ မြှူဆွယ်သိမ်းသွင်းပြီး ရက်ရက်စက်စက် သတ်ဖြတ် ပစ်ခဲ့ကြတာတွေကို မြိန်ရည်ရှက်ရည်နဲ့ ပြောနေကြသည် ။ ဒါကို သွေးဆာနေတဲ့ လူသတ်ကောင် မိစၧာကြီးက သဘောကျပြီး တဟားဟားနဲ့ အော်ရယ်နေသည် ။ အကြမ်းဖက်သမားတယောက်လို ဟန်ဆောင်ပြီး သူတို့နဲ့ အလိုက်အထိုက် ရောနှောနေရတဲ့ အချိန်မှာ သူတို့ရက်စက်ယုတ်မာတာတွေ ပြောဆိုတိုင်ပင်နေတာတွေကို သရုပ်တူအောင် ဟန်ဆောင်လိုက်လုပ်နေရတာ ပင်ပန်းလှသည် ။
သူတို့ ခဏ ခိုအောင်းနေရမယ့် အိမ်ကို ရောက်သွားသည် ။ အိမ်ရှင် ဖွင့်ပေးလိုက်တဲ့ ကားဂိုဒေါင် တံခါးကနေ ကားကို ဂိုဒေါင်ထဲ မောင်းသွင်းလိုက်ရသည် ။ အိမ်ရှင်က သူတို့ ဂိုဒေါင်ထဲကို ကားရောက်သည်နှင့် ဂိုဒေါင်တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်သည် ။ အိမ်ရှင် နံမည်က စနိတ် ( Snake ) ။ ပရော်ဖက်ဆာကြီးနဲ့ စနိတ်တို့ ဖက်လှဲတကင်း နုတ်ဆက်လိုက်ကြသည် ။ စနိတ်က အိမ်ထဲကို ဦးဆောင်ပြီး ခေါ်သွားသည် ။ လဖက်ရည်ပူပူနဲ့ ဧည့်ခံသည် ။ စမူဆာကြော် ကော်ပြန့်လိပ်ကြော်တွေကလည်း ဘန်းနဲ့ အပြည့် ။ စနိတ်သည် တကိုယ်ထဲ နေတဲ့ လူပျိ ုကြီး လို့ သိရသည် ။
စနိတ်လို လူတွေ ဒီတိုင်းပြည်ထဲမှာ ဘယ်လောက်များ ရှိနေကြမလဲ လို့ တွေးမိသည် ။ စနိတ်သည် ဘဏ်မန်နေဂျာ တယောက် ဖြစ်သည် ။ အစားကောင်းတွေ အမြဲစားသောက်ပြီး ဝဖြိုးတုတ်ခိုင်နေတဲ့စနိတ်သည် သူကိုယ်တိုင်က သတ္တိမရှိ အသေမခံရဲပေမယ့် အကြမ်းဖက် တိုက်ခိုက်သူတွေကို နောက်ကွယ်ကနေ အားပေးနေသူ တယောက်ပါ ။
ပရော်ဖက်ဆာက နာရီပိုင်းလောက် စနိတ်ရဲ့ အိမ်ထဲမှာ ခိုနားနေပြီးမှ ရီမုတ်နဲ့ နှိပ် ဖေါက်ခွဲမယ့် ဓါတ်ဆီဆိုင် အဟောင်းလေးဆီကို သွားမှာ ။ ဓါတ်ဆီဆိုင်လေးကလည်း သူတို့ ကွန်ယက်ထဲက လူတယောက် ပိုင်တာဘဲလေ ။ ဒါကြောင့်လည်း အထဲကို ဝင်နေပြီး ဖေါက်ခွဲပ့စ်တာကို အေးအေးဆေးဆေး လုပ်နိုင်မှာ …။ ပရော်ဖက်ဆာက သူ့မျက်လုံးတွေနဲ့ ကိုယ်တိုင် တွေ့ရမှာ ကို အရမ်းကို ကျေနပ်နေသည် ။
ရူဘီနဲ့ ပရော်ဖက်ဆာ စကားကောင်းနေတဲ့ အချိန်မှာ နွေးနွေးက သူ့ကို မျက်ရိပ်ပြပြီး ခေါ်လိုက်သည် ။ စနိတ်ကို အိမ်သာ ဘယ်မှာလဲ လို့ မေးသည် ။ စနိတ်က ပြာပြာသလဲ ဧည့်ခန်းရဲ့ ဘေးမှာလည်း တလုံး ရှိသည် ..အိမ်သာ သက်သက်ဘဲ ရေချိုးခန်းတော့ မပါဘူး..ရေချိုးခန်း သွားချင်ရင်တော့ မြေအောက်ထပ် ( ဘေ့စ်မင့် ) မှာ ရေချိုးခန်းရော အိမ်သာရော ရှိသည် လို့ညွှန်ပြသည် ။ သူနဲ့ နွေးနွေး မြေအောက်ထပ် ကို ဆင်းခဲ့ကြသည် ။ မြေအောက်ထပ် ဆိုပေမယ့် သားသားနားနား ပြင်ဆင်ထားသည် ။ အိပ်ခန်းတခန်းနဲ့ ရေချိုးခန်း အိမ်သာ ရှိနေသည် ။ စတိုခန်းလေးက တခန်း ။
“ နွေး..ဘာပြောမလို့လဲ….” လို့ သူက လေသံလေးနဲ့ မေးလိုက်တဲ့အခါ နွေးနွေးက “ ပြောစရာ မရှိပါဘူး..အခု လုပ်မယ့် ကိစ္စက နွေတို့ လုပ်ရင်း အသက်ပေးချင် ပေးကြရမှာမို့ ကိုကိုနဲ့ နောက်ဆုံး အချိန်လေးမှာ အတူတူ နေချင်လို့” လို့ ပြောပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေးထိုးမှီလိုက်ပြီး ကျောပြင်ကို ဖက်သိုင်းလိုက်သည် ။ နွေးနွေးရဲ့ လုံးတင်းအိစက်တဲ့ ရင်စိုင်တွေက သူ့ရင်ဘတ်ကို ဖိကပ်မိသည် ။ သူကလည်း နွေးနွေးကို ပြန်ဖက်လိုက်သည် ။ သူ့လက်တဖက်က နွေးနွေးရဲ့ ခါးလေးမှာ ရှိနေတော့ စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေနဲ့က နီးကပ်နေသည် ။ ကော်ဒူရိုင်း ဘောင်းဘီအနက်ကို ဝတ်ထားတဲ့ နွေးနွေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ငုံဟတ် ဖိစုတ်မိလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ခါးဆီက လက်ကလည်း တင်ပါးကြီးတွေကို ပွတ်သပ်မိလိုက်သည် ။ နွေးနွေးက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ရင်း သူ့ကိုယ် အရှေ့ဖက် အောက်နားကို လက်ကလေးက လာစမ်းသည် ။ တင်ပါးကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေရင်း လျာချင်း ကစားကလိနေထဲက သူ့ဖွားဖက်တော်က တောင်မာနေပြီ ဆိုတော့ နွေးနွေး လာစမ်းတဲ့ အချိန်မှာ မာတောင်နေတာကို စမ်းမိသွားရပြီး နွေးနွေးလည်း သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်ချသည် ။ ဘောင်းဘီထဲကို လက်နှိုက်ပြီး သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ကိုင်သည် ။ နှုတ်ခမ်းချင်း အခွာလိုက်မှာ..“ ကိုကို့ကို စုတ်ပေးချင်တယ်..” လို့ လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ ဘောင်းဘီခါးပတ်ကို ဖြုတ် ဘောင်းဘီကို လျော့ချလိုက်သလို အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်း လျော့ချပေးလိုက်တော့ နွေးနွေးလည်း ဆတ်ကနဲ ဒူးလေးတုပ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့ဒုတ်ကို တအား စုတ်ပါတော့သည် ။ တကယ်တော့ နာရီပိုင်းအတွင်းမှာ ဒီအကြမ်းဖက် အဖွဲ့တွေကို သူ့ရှိသမျှ အင်အား အစွမ်းနဲ့ မီးကုန်ယမ်းကုန် ချေမှုန်း ပစ်တော့မှာ ဖြစ်သည် ။ သူ့အေဂျင်စီကြီးနဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင် အဖွဲ့ကြီးကလည်း အင်အားကို သုံးပြီး ရန်သူကို ပီပီပြင်ပြင် ချေမှုန်းကြတော့မှာ ဖြစ်သည် ။ သူ့အနေနဲ့ နွေးနွေးတို့ ရူဘီတို့ကို ညှာနေနိုင်မည် မဟုတ်ဘူး ။ သူတို့ကလည်း သူဟ အေဂျင်စီက လူတယောက် ဆိုတာကို သိလိုက်တာနဲ့ သူ့ကိုလည်း ညှာမှာ မဟုတ်ဘူး ။ ကိုယ့်အလုပ်ကို ကိုယ် လုပ်ကြရမှာ ။
အခုတော့ နွေးနွေးရဲ့ ကျကျနန စုတ်ပေးနေတာကို သူ ခံနေရသည် ။ အပေါ်ထပ်က ကြားသွားမှာ စိုးလို့ နွေးနွေးလျာကစားလို့ တအား ထိသွား ကောင်းသွားပေမယ့် သူ အသံ မထွက်အောင် ကြိုးစား နေနေရသည် ။ နွေးနွေးသည် သူ့ဂွေးစိတွေကိုလည်း စုတ်လိုက် ယက်လိုက် လုပ်ပေးသည် ။
“ ကောင်းလား..ကိုကို…”
မော့ပြီး သူ့ကို မေးလိုက်တဲ့ နွေးနွေးသည် အရမ်းကို ချောလွန်း လှလွန်းနေသည် ။ နှုတ်ခမ်းတွေကလည်း ထူထူဖေါင်းဖေါင်းလေးတွေ ။ လိင်တန်ကို အရင်းပိုင်းကနေ ကိုင်ဆုပ်ထားရင်း မော့ကြည့်ပြီးမျက်လုံးလှလှကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတဲ့ နွေးနွေးကို လိုအပ်လာရင် သူ ဘယ်လို သတ်ပစ်ရက်မှာလဲ ။ နွေးနွေးကတော့ သူ့ကို သတ်ပစ်မှာလား …။
“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ …” လို့ သူဖြေလိုက်တော့ နွေးနွေးက လိင်တန်ကို ထပ် စုတ်ဖို့ ပြင်လိုက်သည် ။
သည်အချိန်မှာ နွေးနွေး….ဘယ်မှာလဲ…လို့ အော်ခေါ်နေတဲ့ ရူဘီရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရသည် ။ နွေးနွေးက “ ရူဘီ..ငါ အိမ်သာ ဝင်နေတယ် ….” လို့ လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည် ။နွေးနွေးက သူ့ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး လိင်တန်ကို ပြန်ငုံလိုက်သည် ။ နွေးနွေးရဲ့ လျာလေးက သူ့လိင်တန်ရဲ့ ထိပ်က အပေါက်လေးကို ကလိပေးနေတာ တုန်ခါနေအောင် ကောင်းလှတာမို့ နွေးနွေးရဲ့ ခေါင်းလေးကို ကိုင်ထားလိုက်မိရသည် ။ နွေးနွေးသည် ပုလွေ တအားကောင်းတယ် ဆိုတာကို သူ သိပြီးသားပါ ။ ဒီတခါတော့ အရင်မှုတ်ပေးတာတွေထက် ပိုကောင်းလှသည်လို့ သူထင်မိတာဘဲ ။
နွေးနွေးရဲ့ အစုတ်အယက်တွေမှာ ယစ်မူးမျောလွင့်ခံစားနေမိရင်း သူ့မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ထားနေခိုက် နွေးနွေး အစုတ် ရပ်သွားသည် ။မျက်လုံးတွေ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ နွေးနွေးက သူ့လိင်တန်ထိပ်ခေါင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရေချိ ုးခန်းထဲကို လှမ်းလိုက်လို့ သူ အနောက်ကနေ လိုက်ပါသွားရသည် ။
နွေးနွေးက ဝတ်ထားတဲ့ ကော်ဒူရိုင်း ဘောင်းဘီ အနက်ကို ကြယ်သီးဖြုတ် ဇစ်ဖွင့်ပြီး လျောချလိုက်သလို အောက်က ရှိနေတဲ့ ပင်တီကိုလည်း လျော့ချလိုက်သည် ။ ထို့နောက် မျက်နှာသစ် လက်ဆေးတဲ့  ကြွေခွက်မှာ လက်ထောက်ပြီး ကုန်းကုန်းလေး လုပ်ပေးလိုက်သည် ။ ဖြူဝင်းတဲ့ နွေးနွေးရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေက သူ့စိတ်ရိုင်းတွေကို အရမ်း ထကြွသွားစေသည် ။ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို ဆွဲဖြဲပြီး နီညိုညို အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်းကို သူ့လက်ညှိုးလက်ခလယ်ပူးရက်နဲ့ လိုင်းဆွဲ ပွတ်သပ်လိုက်သည် ။ နွေးနွေးဆီက ညည်းငြူသံလေး ထွက်လာသည် ။ အချိန်ဆိုင်း မနေတော့ဘဲ သူ့လိင်တန်ကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။ နွေးနွေးရဲ့ အင်္ဂါစပ်က တဏှာရှေ့ပြေး အရည်တွေက စိုစိုရွှဲနေတော့ သူ့လိင်တန်က တထစ်ထစ် တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ တိုးဝင်သွားသည် ။
“ အင်အင်…အင်း…….”
ပြန်နောက်ဆုတ်ထုတ် ပြန်ဖိကာသွင်းသည် ။
“ အိုးအား..အား…..”
စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ တင်းကြပ်နေတဲ့ နွေးနွေးရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးက ထိုးလိုက်တိုင်း အရာသာကောင်းနေသည် ။ တချက်နှစ်ချက် အသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်ပြီး အဆင်ပြေလာတာနဲ့ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဖိဖိထည့်ဆောင့်လိုက်သည် ။
“ အိုး….အား……အားရှီး….”
အိထွေးနူးညံ့ တင်းကြပ်ကြပ် ရှိလှတဲ့ နွေးနွေးရဲ့ လှိုဏ်ဂူထဲကို ဆက်တိုက်ဆောင့်ချက်တွေ တော်တော်များများ ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်တွေ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိသည် ။ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမအထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းသွားရသည် ။
“ ကိုကို…”“ အင်..နွေး…”
“ မကြာခင် ပစ်ကြခတ်ကြ ဖြစ်လို့ နွေးနဲ့ ကိုကို သေသွားခဲ့ကြရင် ၀ိညာဉ်အဖြစ်လည်း အတူတူ ပေါင်းစုံမလား မသိဘူးနော် …”နွေးနွေး ပြောလိုက်တော့ သူက “ နွေးရယ်…အပျက် ( နက်ဂတစ်ဖ် ) မစဉ်းစားပါနဲ့ကွာ….ပေါ့စတစ် ဘဲ စဉ်းစားပါ..အောင်ပွဲရရမယ် ….ဒို့တတွေ လုပ်တာ အားလုံး အနိုင်ဘဲ ဖြစ်ရမယ်….” လို့ ပြောပေးလိုက်သည် ။ နွေးနွေးလဲ ပေကျံနေတဲ့ ပေါင်ကြား ဖင်ကြားနေရာတွေကို ဆေးကြော သုတ်သင်သည် ။ သူ့တန်ဆာချောင်းကိုလည်း တယတု ပွတ်သပ် ဆေးကြောပေးသည် ။
အပေါ်ထပ်ကို ပြန်တက်ခါနီးမှာ နွေးနွေးက သူ့ကို “ ကိုကို..ကိုကို့နံမည်က တကယ်ဘဲ ရေမွန် လားဟင်….ကိုကိုက တကယ်ဘဲ လပြည့်မဲ အဖွဲ့ကလား….အမှန်ကို ပြောပါ ကိုကိုရယ်….” လို့ မေးလိုက်တာကြောင့် သူ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ “ အမှန်ပါဘဲ နွေးရယ်..ကိုယ်ဟာ အစွန်းရောက် စစ်သွေးကြွ တယောက်ပါ ….” လို့ သူဖြေလိုက်သည် ။ ဒီလိုဘဲ ဖြေရမှာဘဲလေ ။
သူတို့ ဓါတ်ဆီဆိုင် အစုတ်လေးဆီကို သွားကြသည် ။သည်ဓါတ်ဆီဆိုင်လေးသည် ခေတ္တ ပိတ်ထားလို့ မှောင်မဲနေသည် ။ အိမ်ရှင် စနိတ်က သူတို့ကို “ တံခါး ပိတ်မထားဘူး.အသာလေး တွန်းဝင်သွားလိုက်ပါ ” လို့ ပြောထားတဲ့အတိုင်း ဓါတ်ဆီဆိုင်လေးထဲကို သူ ဝင်ကြည့်လိုက်သည် ။ သူ့လက်ထဲမှာတော့ ရူဘီပေးထားတဲ့ အေကေပစ္စတိုကို အသင့်ကိုင်ထားသည် ။ ဓါတ်ဆီဆိုင်လေးသည် မီးမှောင်ချထားပေမယ့် အပူဓါတ်နွေးနွေးလေး လွှတ်ထားတာကို သိရလို့ သူတို့ ပုန်းအောင်းနေတုံး အေးမနေစေဖို့ ကြိုတင် အပူလွှတ်ထားကြောင်း သိလိုက်ရသည် ။
ဓါတ်ဆီဆိုင်လေးသည် ပိုတိုမက်မြစ်ကြီးရဲ့ ကမ်းစပ်နားမှာ ရှိနေတာကြောင့် ပြူတင်းပေါက်ကနေ ကြည့်လိုက်ပါက တံတားကြီးကို မြင်နေရသည် ။ ရူဘီ နွေးနွေးနဲ့ ပရော်ဖက်ဆာကြီးတို့ သူ့အနောက်က လိုက်ဝင်လာကြသည် ။ ရူဘီက ဆဲလ်ဖုန်းကို ထုတ်ပြီး နံပါတ်တခုကို ခေါ်လိုက်သည် ။
“ အီဒစ် ..အကုန် အိုကေလား….”“ အိုကေ..အိုကေ….အကုန် ပြီးစီးပြီ….ငါတို့လည်း ပြန် ဆုတ်ခွားနေပြီ …နောက် ၁ဝမိနစ် ဆိုရင် ဟက်ပီးနူးယား လုပ်လို့ ရပြီ…..”“ အိုကေ…အီဒစ် …စုရပ်မှာ ပြန်ဆုံမယ်…”
“ ပရော်ဖက်ဆာ..နောက် ၁ဝမိနစ် ဆိုရင် နှိပ်လို့ ရပြီ..အားလုံး အဆင်ပြေတယ် …..”“ အိုကေ..ရူဘီ..မင်းရဲ့လုပ်ဆောင်ချက်တွေဟာ ငါတို့ အဖွဲ့ကြီး ဂုဏ်တက်စရာတွေပါ..ကဲ နာရီ ကြည့်ထား..၁ဝမိနစ်မှာ အောင်ပွဲခံမယ်…”
နွေးနွေးနဲ့ သူနဲ့ အေကေပစ္စတို ကိုယ်စီနဲ့ ပရော်ဖက်ဆာ့ဘေး တဖက်တချက်မှာ ရှိနေကြသည် ။ ရူဘီကတော့ လက်ထဲမှာ သေနတ် ကိုင်မထားဘူး ..။ ဖုန်းကိုဘဲ ဆုပ်ကိုင်ထားသည် ။ သူ့သွေးတွေ ဆူဝေနေသည် ။ ဖြစ်လာတော့မှာတွေကို ကြိုသိနေသည် ။ အပွဲပွဲနွှဲလာခဲ့တဲ့ လူဘဲလေ ။ ဖိုင်နယ်ကို ရောက်ပြီ ။ သူကိုင်ထားတဲ့ ကေအေပစ္စတိုရဲ့ မောင်းထိန်းခလုပ်ကြီးကို  (Safe} နေရာကနေ  ( Fire) ကို တွန်းရွှေ့ထားပြီးနေပြီ ။
၁ဝမိနစ် ပြည့်ပြီ ။ပရော်ဖက်ဆာ ဒေါက်တာချ ုး မှန်ပြူတင်းပေါက်ကနေ တံတားကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ရီမုတ် ( အဝေးထိန်း ခလုပ် )ကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး နှိပ်ချလိုက်သည် ။
တံတားကြီးသည် တုတ်တုတ်မှကို မလှုပ် ။ ညသည် ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်နေဆဲ ။
ပရော်ဖက်ဆာကြီး ထပ်နှိပ်သည် ။ ဘာမှ ဖြစ်မလာ ။
“ ရူဘီ..ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ….”
ရူဘီက ပရော်ဖက်ဆာရဲ့ လက်ထဲက ရီမုတ်ကလေးကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နှိပ်ကြည့်သည် ။ ဘာသံမှ မကြားရ ။ တံတားကြီးပေါ်မှာ ကားတွေ ဖြတ်နေတာကို တွေ့နေရသည် ။
“ တခုခုတော့ လွဲနေပြီ.ဖုန်းဆက်ကြည့်စမ်း…..”
ရူဘီက စောစောက ဆက်ခဲ့တဲ့ အီဒစ် ကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည် ။
“ အီဒစ် မကွဲ ပါလား..ဘာတွေ လိုနေသလဲ….”
“မသိဘူး…ရူဘီ….ငါလဲ မသိဘူး..ဟော..ဟယ်လီကော့ပတာ အသံတွေ ကြားတယ်….တခုခုတော့ တခုခု မှားယွင်းနေပြီ….”
ပရော်ဖက်ဆာက “ ဘာဖြစ်သလဲ ..ငါ လစ်ရင် ကောင်းမလား..ရူဘီ….” လို့ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာနဲ့ မေးလိုက်သည် ။
“ ဟုတ်တယ်..တခုခု လွဲနေတယ်..လစ်ကြစို့….ရေမွန်..ကားမောင်း..နွေးနွေး..ပရော်ဖက်ဆာကို ကာဗာလုပ်..လစ်မယ်…..”
ဆရာမကြီး လုပ်နေတဲ့ ရူဘီက သူနဲ့ နွေးနွေးက မလှုပ်မရှက် ဆက်ရပ်နေလို့..“ ဟိတ် ဘာကြောင်နေကြတာလဲ လစ်မယ်လေ…” လို့ ထပ် ပြာလိုက်တဲ့ အခါမှာ သူက အေကေပစ္စတိုသေနတ်နဲ့
အားလုံးကို ချိန်ရွယ်ထားလိုက်သည် ။
“ အားလုံး မြေပေါ်မှာ ဒူးထောက်လိုက်..ပရော်ဖက်ဆာ..မင်းသေနတ်ကို မြေပေါ်ကို ချလိုက်..ဉာဏ်မများနဲ့နော်..အတွဲလိုက် ဖြုတ်ပစ်လိုက်မယ်….”
“ ဟင်..မင်း ဘာလုပ်တာလဲ..သစ္စာဖေါက် တာလား….”
ပရော်ဖက်ဆာက သူ့အမိန့်ကို မနာခံဘဲ သေနတ်ကို သူ့ဖက်ကို လှည့်လိုက်သည် ။ ရူဘီကလည်း ခါးကြားက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ ပရော်ဖက်ဆာရဲ့ အနောက်မှာ နွေးနွေး ရှိနေသည် ။ သူပစ်ခတ်လိုက်ရင် နွေးနွေးကိုလည်း ထိမှန်လိမ့်မည် ။ နွေးနွေးသည် သေနတ်ကိုင်ထားပေမယ့် သူ့ကို ချိန်မထား ။
အေကေပစ္စတိုကို လွတ်တဲ့ဖက်ကို သုံးးတောင့်အော်တို ဆွဲပစ်လိုက်သည် ။
“ ထောင်းထောင်းဖောင်း…..”
ဓါတ်ဆီဆိုင်ရဲ့ ကောင်တာ ကွဲကြေလန်ပျံသွားသည် ။
“ သေနတ်ချလိုက်” ( Drop Your Gun!!!!)
ပရော်ဖက်ဆာ ကြောက်လန့်ပြီး လက်ထဲသ သေနတ်ကို လွှတ်ချလိုက်သည် ။ရူဘီက သူ့ကို ထိုးချိန်ပြီး ပစ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။
“ ထောင်းထောင်းထောင်း ……ထောင်းထောင်း…..”
နွေးနွေးက ရူဘီ့ကို ပစ်ခတ်လိုက်တာပါ ။ ရူဘီသည် အနီးကပ် ပစ်တာ ခံလိုက်ရလို့ အနောက်ကို လွင့်ထွက်သွားသည် ။  သူက နွေးနွေးဖက်ကို သေနတ်ကို ချိန်ရွယ်လိုက်ပေမယ့် နွေးနွေးက သေနတ်ကို ပြောင်းအောက်ဆိုက်လိုက်ပြီး..“ မပစ်နဲ့ ..နွေးက FBI က…” လို့ အော်လိုက်သည် ။
ပရော်ဖက်ဆာက မိုက်ရိုင်း ကြမ်းကြုတ်စွာနဲ့ ဆဲရေးလိုက်သည် ။ သူ့ဘာသာစကားနဲ့ ဖြစ်ပေမယ့် ခွေးမနဲ့ ခွေးကောင် လို့ ဆိုလိုတယ် ဆိုတာ သူ နားလည်လိုက်သည် ။
အေကေပစ္စတိုပြောင်းနဲ့ ပရော်ဖက်ဆာ့ ဘိုက်ကို ဆောင့်ထိုးလိုက်သည် ။
“ ပါးစပ်ပိတ်ထား….” ( Shut your mouth !!!!)
ပရော်ဖက်ဆာ အွတ်ကနဲ ခါးကုန်းကျလာသည် ။
“ တခွန်း ထပ်ပြောကြည့်..မင်း နာမယ်…..”
ပရော်ဖက်ဆာ ဒူးထောက်ရက်နဲ့ ဘိုက်ကို လက်နဲ့ ဖိကိုင်ရင်း ခေါင်းငုံ့ထားသည် ။
နွေးနွေးက အေကေသေနတ်ကို ပြောင်းအောက်ဆိုက်ထားရင်း..“ ကိုကို….နွေးက အက်ဖ်ဘီအိုင် အေးဂျင့် ပါ ..” လို့ ထပ်ပြောလိုက်သည် ။ သူက “ သိတယ် …နွေး..သိပြီးသား….နွေးတို့ ရူဘီ့ကို အေးဂျင့်တွေကို သတ်ပစ်လိုက်တယ်လို့ ဟန်ဆောင် လုပ်ကြကိုင်ကြတာတွေကိုလည်း သိတယ် ….” လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပါသည် ။
“ ဟင်..ဒါတွေ ကိုကို သိနှင့်နေတယ်..ဟုတ်လား…..”
“ ဟုတ်တယ်..နွေးရဲ့ ဘော့စ် ဆိုင်မွန်က အားလုံး ပြောပြထားပြီးသား….”
ဒီအချိန်မှာ ဓါတ်ဆီဆိုင်စုတ်လေး အပြင်ဖက်ကို ကားနက်ကြီးသုံးစီး ထိုးဆိုက်လာသည် ။
ရှေ့ဆုံးက ဝင်လာတဲ့သူက ပက်ဂီ ။
သူ့ရဲ့ ဘက်ကပ် ( ထောက်ပံ့ရေး အေးဂျင့် ) ပိန်ပိန်လေး  ။ သေနတ်ကိုင်ချိန်ရင်း ဝင်လာသည် ။
ပက်ဂီ့နောက်က မောင်းးပြန်သေနတ်ကိုင် အနက်ရောင် ယူနီဖေါင်း ချပ်ဝတ်တန်ဆာတွေနဲ့ SWAT တွေ တပြုံကြီး ဝင်လိုက်လာသည် ။ ပရော်ဖက်ဆာ့ကို လက် နောက်ပြန် ထားခိုင်းပြီး
လက်ထိပ်ခတ်လိုက်ကြသည် ။ ပက်ဂီက “ အကုန် အုပ်မိတယ်..Ray….တံတားတိုင်တွေမှာ ယမ်းပျော့ လာချည်တဲ့ကောင်တွေရော ငါးဖမ်းသမား ဟန်ဆောင်တဲ့ ကောင်တွေရော ငါတို့အေးဂျင့်တွေ
နဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင်အေးဂျင့်တွေ ပူးပေါင်းပြီး လက်ရ ဖမ်းမိလိုက်တယ်..အဲ..တယောက်ကတော့ ခုခံလို့ ရှင်းပစ်လိုက်ရတယ် …Homeland Security Department က အေးဂျင့်တွေလည်း ပါဝင်ကြ
တယ်..” လို့ လာသတင်းပို့လေသည် ။ “ နောက်ပြီးတော့ မင်း ရောက်ခဲ့တဲ့ ဂျိ ုးအတ္တာရဲ့ မွေးမြူရေး ခြံကြီးရော အစေပိုင်းက မင်းတို့ နားခိုခဲ့တဲ့ “ စနိတ် ”ရဲ့ အိမ်ကော ဒို့အဖွဲ့တွေ အုပ်စီးမိလိုက်ပြီ”
လို့လည်း ဖြည့်စွက်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။
နွေးနွေးက သူ့လက်ကို လာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
“ ကိုကို့ကို အေးဂျင့်တယောက်မှန်း နွေး နောက်ဆုံးအချိန် အထိ မသိခဲ့ပါဘူး..ရူဘီက ကိုကို့ကို နဲနဲ မသင်္ကာစိတ်တော့ ရှိပေမယ့် သူ့မှာ ဖေါ်ထုတ်ဖို့လည်း အချိန်က နည်းနေတယ် …နွေးကိုတော့
ကိုကိုက တဲရိုးရစ်စ် တယောက်နဲ့ မတူဘဲ စီအိုင်အေ သို့မဟုတ် အက်ဖ်ဘီအိုင် အေးဂျင့်တယောက်နဲ့ ပိုတူနေတယ် လို့ တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောဘူးတယ် ….” လို့ ပြောပြနေသည် ။
လစ်ဖို့ အချိန်တန်ပြီ ။ ကျန်တာတွေက ပက်ဂီတို့ အဖွဲ့က ဆက်လုပ်လိမ့်မယ်လေ ..။
“ လစ်ပြီ..ပက်ဂီရေ..တနေ့နေ့ ဆုံကြသေးတာပေါ့….”
အေကေပစ္စတိုတွေကို ပက်ဂီ့လက်ထဲ ထည့်ခဲ့ပြီး သူနဲ့ နွေးနွေးတို့ ဓါတ်ဆီဆိုင် အဟောင်းလေးထဲက ထွက်လာခဲ့ကြသည် ။
နေထွက်ခါစ အာရုဏ်ဦး အချိန်မှယာ နွေးနွေးသည် လှလွန်းနေသည် ။
“ နွေး..”
“ ဟင် ကိုကို…ဘာလဲ…”
“ နွေးနွေးဆိုတဲ့ နံမည်က အစစ်လား..အခု ကေ့စ်အတွက် ပြောင်းထားတဲ့ နံမည်လား….”
“ အစစ်ပါ ကိုကို..ပြီးတော့ နွေးက တကယ်လည်း ဥပဒေဘွဲ့ရထားတဲ့သူပါ ..ဂျော့ရှ် ဝါရှင်တန် တက္ကသိုလ် ကတော့ မဟုတ်ဘူး..ကယ်လီဖိုးနီးယား က ရတာ…”
“ တယ်ဟုတ်ပါလား…ကဲ….ကျန်တဲ့ အုပ်စုတွေကို ဒို့နှစ်ယောက် လက်တွဲပြီး ဆက်ပြီး ဆော်လိုက်ကြဦးစို့..”
“ ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို…”
ကျဆုံးသွားခဲ့တဲ့ ကျားဖြူ နဲ့ သံမဏိလူသားတို့အတွက် လက်စားခြေလိုက်နိုင်လို့ စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်မိသည် ။ ဒို့ပေမယ့် ကွန်ယက်ကြီးက ပင့်ကူအိမ်ကြီးတခုလိုဘဲ အစိပ်စိပ် အမွှာမွှာ ကျယ်ဝန်း
များပြားလှသည် ။ အေဂျင်စီကြီးကနေ ထွက်ခွာ အနားယူမည် လို့ စဉ်းစားခဲ့ပေမယ့် လတ်တလောတော့ မပြီးပြတ်သေးတဲ့ ရန်သူ မြေပေါ် ဆဲလ်တွေကို ဖေါ်ထုတ် ရှင်းလင်းပစ်ဖို့ နွေးနွေးက သူ့ကို
ခေါ်နေသည် ။ ဟိုင်းဝေး ၉၅ ပေါ်မှာ သူနဲ့ နွေးနွေး ကားတစီးနဲ့ ခရီးဆက်နေသည် ။ “ နှင်းဆီနက် ”က မြေပေါ်ဆဲလ်တွေရဲ့ သတင်းတချိ ု့ကို ခုနကဘဲ ထပ် ပေးပို့သည် ။ ပဉ္စမံတပ်သားတယောက်
အနေနဲ့ သူ ပါကစ္စတန်နိုင်ငံထဲကို နွေးနွေးနဲ့ အတူတူ ခရီးထွက်ကြရဦးမည် ။

နားပါဦးမည်