ချစ်ခရီးပန်းတိုင်

သူ့နံမည်က ဖြိုးကိုကို။ ဒါပေမယ့် အသိမိတ်ဆွေတွေရော၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေကရော ဖြိုးလေးလို့ ခေါ်ကြတယ်။ အရပ်ရှည်ပေမယ့် ပိန်ပြီးသွယ်တယ်။ အသားဖြူတော့။ ပိုးဟပ်ဖြူလို့ ကျောင်းမှာတုန်းက နံမည်ပြောင်ခေါ်ကြတယ်။ အလုပ်လုပ်တာက ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းသုံး ပစ္စည်းတွေ ရောင်းတဲ့ ကုမ္ပဏီ တစ်ခုမှာ ဂိုဒေါင်စာရင်းကိုင်တဲ့အလုပ်လုပ်တယ်။ ဂိုဒေါင်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း ကိုရာဇာနဲ့ ခင်ခဲ့တယ်။ ကိုရာဇာက အရပ်မြင့်ပြီး အသားညိုတယ်။ အလေးတွေဘာတွေ မတော့ ကိုယ်လုံးက ခပ်တောင့်တောင့်ပဲ။ သူက ကုမ္ပဏီရဲ့ ရှယ်ယာဝင် တစ်ယောက်။ ဖြိုးလေးနဲ့ ကိုရာဇာ စတွေ့ကတည်းက ခင်ခင်မင်မင် မိတ်ဆွေတွေ ဖြစ်သွားတယ်။ ကိုရာဇာမှာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ရှိတယ်။ နဒီတဲ့။ နံမည်နဲ့ လိုက်အောင် လူကလည်း လှတယ်။ ချောတယ် သွက်တယ်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ ကိုရာဇာနဲ့ လိုက်တယ်။ တောင့်တောင့်တင်းတင်းပဲ။ ကိုရာဇာနဲ့ အတူရုံးက တစ်ခါတလေ လိုက်လာတယ်။ ဖြိုးလေးကတော့ ကိုရာဇာနဲ့ တွဲသွားတဲ့ နဒီ့ရဲ့ နောက်ပိုင်းတောင့်တောင့်ကို ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းခနခန ချနေရတယ်။ ဒီအိုးကြီးသာ ဖြိုလိုက်ရလို့ကတော့ အိနေမှာပဲ ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ပေါ့။

စိတ်ကူးထဲမှာ နဒီ့ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး အိုးကြီးကို ဖြိုနေတဲ့ပုံ ခဏခဏ စိတ်ကူးနေမိတယ်။ တစ်ရက်တော့ ကိုရာဇာက ဖြိုးလေးကို ညနေကြရင် ဘီယာသောက်ရအောင် ဆိုပြီး ချိန်းတယ်။ ဘီယာဆိုင်မှာ သောက်ကြရင်း အရှိန်နည်းနည်းတက်လာတော့ ကိုရာဇာက ဖြိုးလေးကို မေးတယ်။ သူ့ရည်းစား နဒီကို ဘယ်လိုမြင်လဲ။ စွဲဆောင်မှုရှိသလား၊ ရုပ်ဆိုးသလားတဲ့။ ဖြိုးလေး ဖြေရခက်သွားတယ်။ စွဲဆောင်မှုရှိတယ်လို့ ဖြေရင်လဲ၊ နဒီ့ကို သူကြိုက်နေတာ ကိုရာဇာ သိသွားဦးမယ်။ ရုပ်ဆိုးတယ်လို့ ပြောရအောင်လဲ နဒီ လို မိန်းမကို ဘယ်သူကမှ ရုပ်ဆိုးတယ် ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ “နဒီက လှပါတယ်။ သူ့ကို ရတာ ကိုရာဇာ ကံကောင်းတာပေါ့” လို့ မယုတ်မလွန်ဖြေလိုက်တယ်။ ကိုရာဇာက ခေါင်းကို တစ်ချက်ညိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဒီနေ့ နဒီ့မွေးနေ့ဖြစ်တဲ့အကြောင်း ပြောတယ်။ နောက်ပြီး နဒီ့မွေးနေ့အတွက် အမှတ်တရ တစ်ခုလောက် လုပ်ပေးချင်တယ်တဲ့။ သူများနဲ့ မတူ ထူးထူး ခြားခြား လုပ်ပေးချင်တာတဲ့။ “ကိုဖြိုးလေးကို ကျနော် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောမယ်ဗျာ။ ခင်ဗျား နဒီ့ကို စိတ်ဝင်စားနေတာ သိတယ်။

သူ့ကို ခင်ဗျား ချချင်နေတာ ခင်ဗျား မျက်လုံးထဲမှာ ပေါ်နေတယ်။ နဒီကလဲ ကျနော် မဟုတ်တဲ့ သူတစ်ယောက်ယောက်နဲ့ အိပ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒရှိတယ်။ ကျနော်ကလည်း ခွင့်ပြုချင်ပါတယ်။ ခင်ဗျား အနေနဲ့ ကျနော့်ကို ထူးဆန်း တယ်ထင်နေမှာပဲ။ ဒါမထူးဆန်းပါဘူး။ လူတော်တော်များများမှာ ဒီဆန္ဒရှိပါတယ်။ ယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ ထုံးစံတွေ ကြောင့်သာ ထုတ်မပြောရဲကြတာ။ နဒီကလည်း ပြောတယ် သူ ဖြိုးလေးကို စိတ်ဝင်စားတယ်။ တစ်ညလောက် အတူနေဖူးချင်တယ်တဲ့” ကျနော် အရမ်းအံ့သြသွားလို့ ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ဘူး။ ကျနော် စိတ်ကူးထဲမှာ ချနေတဲ့ မိန်းမက ကျနော်နဲ့ အိပ်ချင်တဲ့ အကြောင်းကို သူ့ဘဲဖြစ်သူက ပြောပြနေတာလေ။ အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နဲ့ပဲ “နဒီ့မှာ အဲ့လို ဆန္ဒ ရှိတယ်ဆို ကျနော် ကူညီ…” ဖြိုးလေး စကားမဆုံးခင်မှာပဲ ကိုရာဇာက ဖျက်ပြောလိုက်တယ်။ “ကျနော် စကားဆုံးအောင် ပြောဦးမယ်။ ခင်ဗျားနဲ့ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ လုပ်ချင်တာ လုပ်ဆိုပြီး ကျနော်က လွတ်ပေးထားမှာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ကျနော်လဲ လုပ်ချင်တာ ရှိတယ်။ နဒီကလဲ ကျနော် တစ်ခြားယောက်ျားလေး တစ်ယောက်ကို လုပ်နေတာမျိုးကို မြင်ဖူးချင်တယ်တဲ့။

အဲ့တော့ နဒီ့ကို ဘာမှ မလုပ်ခင် ခင်ဗျား ကျုပ်ကို အရင် ပြုစုပေးရမယ်။ မိန်းမတစ်ယောက်က ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို လုပ်ပေးသလိုမျိုး ခင်ဗျား ကျုပ်ကို အရင်လုပ်ပေးရမယ်။ ခင်ဗျားကိုတော့ ကျနော်က ဘာမှ လုပ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျနော့်ကို ပြုစုပြီးတော့မှ နဒီ့ကို ခင်ဗျားကြိုက်သလိုလုပ်။ ကဲ ဘယ်လိုလဲ စိတ်ဝင်စားသေးလား” ကိုရာဇာ ပြောတာကို ဖြိုးလေး ရှည်ရှည်ဝေးဝေး စဉ်းစားစရာမလိုဘူး။ ဘီယာသောက်ထားတဲ့အရှိန်ကလဲ တက်နေပြီ။ နဒီ့ကို ဖြုတ်ရမယ်ဆိုရင် တခြားဘာလုပ်ရလုပ်မယ်။ ဖြိုးလေး လက်ခံလိုက်တယ်။ ကိုရာဇာက သူ့ကို တိုက်ခန်းတစ်ခုရဲ့လိပ်စာ ပေးတယ်။ နောက် နာရီဝက်နေရင် လာခဲ့ဖို့မှာပြီး သူအရင် ပြန်သွားတယ်။ ချိန်းထားတဲ့အချိန်ထက် ၁၅ မိနစ်လောက် စောပြီး ဖြိုးလေး ရောက်သွားတယ်။ အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ကုတင်အကြီးကြီး တစ်လုံးတွေ့တယ်။ တခြားဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ အဝတ်အစားတွေ အားလုံးချွတ်ထားလို့ ကိုရာဇာက တခြားအခန်းကနေ လှမ်းပြောလိုက်တဲ့အသံကြားလိုက်ရတယ်။ လူကိုတော့ မတွေ့သေးဘူး။ ဖြိုးလေး အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်ပြီး ကြမ်းပေါ်မှာ ပုံထားလိုက်တယ်။ ကိုယ်တစ်ခါမှ မရောက်ဘူးတဲ့ တစိမ်းနေရာမှာ အဝတ်အစားမပါပဲ ရပ်နေရတာ စိတ်မသက်သာဘူး။

ဒီကိုလာတော့ နဒီ့ကို ဖြုတ်ရမယ်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ပေါင်ကြားက ခေါင်းထောင်နေပေမယ့် အခုကြတော့ ခပ်ပျော့ပျော့်အနေအထားနဲ့ တွဲလောင်းဖြစ်နေပြီ။ တံခါးပွင့်ပြီး ကိုရာဇာဝင်လာတယ်။ ကိုယ်တုံးလုံးပဲ အဝတ်အစား တစ်ခုမှ မပါဘူး။ ဖြိုးလေး ကိုရာ့ဇာ ကိုယ်လုံးကို ကြည့်မိတယ်။ ရင်အုပ်ကားကား၊ ပခုံးကျယ်ကျယ်နဲ့။ လက်မောင်းတွေကလဲ ကြွက်သားတွေနဲ့ ဖုထစ်နေတယ်။ ကိုရာဇာ့ပေါင်ကြားက ဒုတ်ကလဲ မတ်ထန်နေတာပဲ။ ကိုရာဇာက ဖြိုးလေးကို သူ့နားလာပြီး ဒူးထောက်ဖို့ ပြောတယ်။ ဖြိုးလေး လျှောက်သွားပြီး ကိုရာဇာ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်နေလိုက်တယ်။ကိုရာဇာ့ဒုတ်က ဖြိုးလေး မျက်နှာနဲ့ တတန်းထဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ရှေ့တစ်လက်မလောက်သာ တိုးရင် မျက်နှာကို ဒုတ်နဲ့ ထောက်မိပြီ။ ဖြိုးလေး ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဖြစ်နေတယ်။ ဒါမျိုး တစ်ခါမှလဲ မကြုံဖူးဘူး။ ကိုရာဇာ့ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှ မပြောပေမယ့် စိတ်မရှည်တဲ့ပုံ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ဖြိုးလေး ကိုရာဇာ့ဒုတ်ကို ကိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုပေးတယ်။ လက်ထဲမှာ ပူးနွေးနွေး ဒုတ်ကြီး ကိုင်လိုက်ရတော့ ပြန်မလွှတ်ချင်တော့ဘူး။ ယောက်ျားချင်း တခြားလူ ဒုတ်ကို အခုမှ ပထမဆုံး ကိုင်ဘူးတာ။

မလွှတ်ချင်လောက်အောင် ကိုင်လို့ကောင်းတယ်။ “ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်” ကိုရာဇာက ပြောလိုက်တယ်။ ဖြိုးလေး ပါးစပ်ထဲ ကိုရာဇာ့လီးက ဘယ်လိုဝင်သွားမှန်းမသိလိုက်ဘူး။ စိတ်ထဲကလဲ ဇဝေဇဝါနဲ့ ဘာလုပ်လို့ လုပ်နေမိမှန်း မသိဘူး။ ခေါင်းက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးနေမိပြီ။ လီးကို အဖျားထိ ဆွဲထုတ်ပြီး လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ ထိုးကြည့်လိုက်တယ်။ အရသာက အရမ်းမဆိုးပါဘူး။ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြား ဒစ်ဖျားကို ငုံးထားရင်းနဲ့ လျှာက ဒစ်ပတ်ပတ်လည်ကို ယက်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုရာဇာ့ဒုတ်ကြီးက မာသည်ထက် မာလာပြီ။ ပါးစပ်ထဲမှာ လီးတစ်ချောင်းဝင်နေတာက စိတ်တော့ မသက်သာဘူး။ ဖြိုးလေး မလုပ်ချင်လဲ၊ ကိုရာဇာက တောင်းဆိုထားတာဆိုတော့ ငြင်းမရဘူး။သူကိုယ်တိုင်လဲ လက်ခံခဲ့တာလေ။ အဲ့ဒီ့အချိန်မှာပဲ နဒီ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတာကို မြင်လိုက်တယ်။ ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်မဆိုလို့ တစ်ခုမှ မကပ်ဘူး။ ဖြိုးလေးပါးစပ်ထဲ ကိုရာဇာ့ဒုတ်ကြီး ဝင်နေရင်း နဒီ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ နဒီက သူတို့ နှစ်ယောက် ရှိတဲ့နားကို တစ်လှမ်းခြင်းလျှောက်လာတယ်။ နို့အုံကြီးက လမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်တုန်သွားတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက မာတောင်နေတာပဲ။ ကိုရာဇာနဲ့ ဘေးချင်းယှဉ်ရပ်ပြီး လိုက်တယ်။ ဖြိုးလေးက ကြမ်းပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်နေရင်း ကိုရာဇာဒုတ်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံထားပေးရင်း နဒီ့ အဖုတ်ကို ကြည့်နေမိတယ်။ ဖြိုးလေး စိတ်တွေ နဒီ့အဖုတ်ကိုမြင်ရတော့ ထကြွလာပြီး ပါးစပ်ထဲဒုတ်ကြီး ငုံထားရင်းမှ တံတွေး မျိုချမိတယ်။ အဖုတ်က အမွှေးအမျှင် တစ်ပင်မှ မရှိဘူး။

ပန်းနုရောင်ရဲနေပြီး၊ ဖောင်းကားနေတာပဲ။ ဖြိုးလေး ခေါင်းက ကိုရာဇာ့ ဒုတ်ကို အထက်အောင် စုန်ဆန်ရင်း လှုပ်ရှားနေတယ်။ ကိုရာဇာ့ဒုတ်ကလဲ အစွမ်းကို မာထန်နေပြီ။ ကိုရာဇာက ဖြိုးလေး ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ဒုတ်ကို ဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် လိုးသွင်းနေတယ်။ ဖြိုးလေးက ပါးစပ်ကို ဟနိုင်သမျှဟပေးပြီး ဝင်နိုင်အောင် ကြိုးစားပေးတယ်။ ပါးစပ်ပေါက်နဲ့ ဒုတ်လုံးပတ်က အပြည့်ဖြစ်နေပြီး ဖြိုးလေး တစ်ချက်တစ်ချက် ပျို့တက်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် မအန်အောင် ကြိုးစားထိန်းနေတယ်။ ကိုရာဇာ့ကို မှုတ်ပေးနေရင်း ဖြိုးလေး မျက်စိက နဒီ့ကို တစ်ချိန်လုံးကြည့်နေတယ်။ဖြိုးလေး ဒုတ်ကလဲ အတွေ့အကြုံ အသစ်ကြောင့် အရမ်းကို ထန်မတ်နေပြီ။ နဒီက မတ်တပ်ရပ်နေရာကနေ ကြမ်းပေါ်မှာ ဒူးထောက်နေတဲ့ ဖြိုးလေး နောက်ကို လျှောက်သွားတယ်။ နဒီ့လက်ထဲမှာ အရာဝတၳု သေးသေးလေး တစ်ခု ကိုင်ထားတာ တွေ့လိုက်တယ်။ ဘာလဲတော့ သေသေချာချာ မမြင်ရဘူး။ ဖြိုးလေး နောက်ကျောကနေ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ အဝတ်မပါတဲ့ နဒီ့ကိုယ်ခန္ဓာက ချောမွေ့အိစက်ပြီး နွေးထွေးနေတယ်။ နို့နှစ်လုံးက ဖြိုးလေး ကျောပေါ်မှာ ဖိကပ်သွားတယ်။

နဒီက ဖြိုးလေးနောက်က သိုင်းပြီး ဖြိုးလေး ဒုတ်ကို ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ လက်နဲ့ တစ်ချက် နှစ်ချက်လောက် ထုပေးတယ်။ နီဒီ့ညာဘက်လက်က ဖြိုးလေးရဲ့ ဖင်ပေါက်ဝကို လာထိပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတယ်။ ပြီးတော့ လက်သန်းရဲ့ လက်တစ်ဆစ်လောက်ကို ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ လက်သန်းက သေးတာကြောင့် ဖြိုးလေး အရမ်းမနာဘူး။ နဒီက ဖြိုးလေး ဒုတ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး ထုပေးရင်း ဘောတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ ဖြိုးလေး ပါးစပ်ထဲမှာ ကိုရာဇာ့ဒုတ်ကဝင်ထွက်ပြီး၊ နဒီ့လက် တစ်ဖက်က ဖြိုးလေး ဒုတ်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း၊ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ဖြိုးလေး ဖင်ပေါက်ကို ကလိပေးနေတော့ ဖြိုးလေး ပြီးချင်လာတယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ဖြိုးလေး ပန်းထုတ်မိတော့မယ်။ အဲ့ဒီ့အချိန်မှာပဲ နဒီက ရပ်လိုက်တယ်။ကိုရာဇာက ဖြိုးလေးကို ကုတင်စောင်းမှာ လေးဘက်ထောက်နေဖို့ ပြောတယ်။ ကုတင်က သုံးပေလောက်ပဲ မြင့်တယ်။ ဖြိုးလေး လေးဘက်ထောက်ပေးရတဲ့ အနေအထားက ကြမ်းပေါ်မှာ ဒူးထောက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကို ရင်ဘတ်ကနေ ကိုယ်ခန္ဓာ အထက်ပိုင်းတင်ထားရတဲ့ပုံစံ၊ ဖင်က ကုတင်စောင်းမှာ ထောင်နေတယ်။ နဒီကတော့ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ဖြိုးလေး မျက်နှာ နားမှာ ခြေထောက်ကားထိုင်နေတယ်။ ဖြိုးလေးမျက်နှာက နဒီပေါင်ကြားမှာ ရောက်နေပြီး အဖုတ်နဲ့ လက်မ နည်းနည်းလောက်ပဲ ကွာတော့တယ်။

သင်းပျံတဲ့ ရနံလေးကို ရလိုက်တော့ ပါးစပ်ထဲက သွားရေတွေတောင် ယိုလာတယ်။ ဒါကိုသာ ယက်ပေးလိုက်ရရင်တော့ အိနေမှာပဲ ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့။ ကိုရာဇာက ချောစီဘူး ယူပြီး ဖြိုးလေး ဖင်ပေါက်ဝကို လောင်းပေးလိုက်တယ်။ အောက်ကို စီးကျလာတော့ သူ့လီးကြီး ထိုးခံပြီး၊ လီးပေါ်ကိုပါ ဆီတွေ ပေစေတယ်။ လီးထိပ်က ဖင်ဝကို တစ်ချက်တစ်ချက် ထောက်မိသွားတော့ ဖြိုးလေး တစ်ယောက်၊ အသည်းတွေယားပြီး အံကြိတ်နေရတယ်။ ခဏကြာတော့ လီးချောင်းကြီးက ဖြိုးလေးဖင်ဝကိုတေ့ပြီး အထဲကို ဖိဝင်လာတယ်။ ဘာမှ မဝင်ဘူးတဲ့ဖင်ဆိုတော့ ကျပ်နေတာပေါ့။ ခံစားချက်ကတော့ ပူထူနေတာပဲ။ ဖြိုးလေး နာလို့ ရှေ့ကိုတိုးပြီး ရှောင်တယ်။ ကုတင်စောင်းက ရင်ဘတ်ကို ထောက်နေတော့ ရှေ့ဆက်တိုးလို့မရတော့ဘဲ အနောက်က ဝင်လာတဲ့လီးဒဏ်ကို အံကြိတ်ရင်းသာ ခံနေရတယ်။ လီးချောင်းကြီး တစ်ဖြည်းဖြည်းဝယ်လာတော့ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးပူထူသွားတာပဲ။ ဒူးတွေလဲ ညွတ်ကျချင်နေပြီ။ နဒီက ဖြိုးလေး ပခုံးကို ကိုင်ပြီးတော့ ခဏနေ နာတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကောင်းသွားမှာပါလို့ အားပေးတယ်။ ဖြိုးလေးလဲ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ကိုရာဇာက နောက်တစ်ချက် ဖိသွင်းတော့။ ဖြိုးလေး ပါးစပ်ဟပြီး အခနဲ၊ အသံအစ်အစ်နဲ့ အော်မိလိုက်တယ်။ ဖြိုးလေး ပါးစပ်ဟတာနဲ့ တပြိုင်နက် နဒီက ဖြိုးလေး နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ဖိကပ်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့ သူမရဲ့ ပူနွေးနေတဲ့လျှာကို ဖြိုးလေး ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ဝင်အောင် သွင်းပြီး ၃၆၀ လှည့်ပတ်မွှေလိုက်ပြီး ကလော်ထုတ်လိုက်တယ်။ ဖြိုးလေး ဝမ်းဗိုက်ထဲက အတွင်းကလီစာတွေ ပါသွားပြီလား ထင်ရလောက်အောင် ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဒီလို ပြင်းပြမွတ်သိပ်တဲ့ အနမ်းမျိုး တစ်ခါမှာ မနမ်းဖူးဘူး။ ပြောရမယ်ဆိုရင် နဒီနဲ့ ဖြိုးလေး နမ်းတာ မဟုတ်ဘူး။ နဒီက နမ်းပြီး ဖြိုးလေးက အနမ်းခံရတာ။ ဖြိုးလေးကတော့ အခံဘက်ကချည်းပဲ။ ဖင်ခံရင်းနဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်က ရမက်ပြင်းပြင်းနမ်းတာကို ခံနေရတယ်။ နဒီနမ်းနေတဲ့အချိန် ကိုရာဇာ့ နောက်ကသွင်းတာကလဲ ပိုမြန်ပြီး ကြမ်းလာတယ်။ သူ့စော် တခြားယောက်ျားနဲ့ နမ်းနေတာ တွေ့တော့ မနာလိုလို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် စိတ်တွေ ပိုထန်လာလို့လား မသိဘူး။နဒီက နမ်းတာကိုရပ်လိုက်ပြီး၊ လေးဘက်ထောက်နေတဲ့ ဖြိုးလေး ရှေ့မှာ ပေါင်ဖြဲထိုင်လိုက်တယ်။ ဖြိုးလေး ဆံပင်တွေကို ဆွဲပြီး သူမ ပေါင်ကြောင်းထဲ ဖြိုးလေး မျက်နှာကို သွင်းလိုက်တယ်။ ဖြိုးလေးလဲ အလိုက်တသိပဲ ပါးစပ်ရှေ့ရောက်လာတဲ့ ပူစီဖောင်းဖောင်းလေးကို လျှာနဲ့ သပ်တင်လိုက်တယ်။ အိနေတာပဲ။ အရသာက ပြင်းတယ်။ ငံကျိကျိပဲ။ တစ်ချက်ယက်ပြီးတော့ နောက်ထပ် ဆက်ယက်ချင်လာတယ်။ ဖြိုးလေး အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ထိနိုင်သလောက် ထိအောင် ထိုးသွင်းကလော်လိုက်တယ်။ နဒီတစ်ယောက် အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းထန်လာတယ်။

ဖြိုးလေး ဆံပင်တွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ပြီး သူမ အဖုတ်နဲ့ ဖြိုးလေး မျက်နှာ နေရာ အနှံ့ကို တက်ပွတ်နေတယ်။ ဖြိုးလေးရဲ့ပါး၊ နဖူး၊ မေးစေ့၊ နှာခေါင်း ဘာမှ မကျန် အောင် အဖုတ်ရည်တွေ စိုရွဲပြောင်လက်သွားတယ်။ နောက်က ကိုရာဇာက တဆုံးကို ဆောင့်နေတယ်။ ဥနှလုံးက ဖြိုးလေး ဖင်ကြားကို တစ်ဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ ရိုက်မိနေတယ်။ ဖြိုးလေး ဒုတ်က အရမ်းမာထန်နေပြီ။ တခါမှ ဒီလောက် ထန်တာမျိုးမကြုံဖူးသေးဘူး။ နဒီ့ကို ချချင်နေပြီ။ သူမအဖုတ်ကို ကျွံဝင်သွားအောင် ချချင်စိတ် ပေါက်နေပြီ။ အဲ့ဒီ့အချိန်မှာပဲ ကိုရာဇက ဖြိုးလေး ဖင်ထဲကို သုတ်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဒုတ်ကြီးကို ဖြိုးလေးဖင်ထဲကနေ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ကိုရာဇာ ပါးစပ်ကနေ တရှီးရှီး အော်ရင်းနဲ့ ဖြိုးလေး ခါးကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ ဖြိုးလေး မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ နဒီက ဖြိုးလေးကို ကြည့်ပြီး ပြုံးနေတယ်။ ဖြိုးလေး ဘာကို လိုချင်နေလဲ ဆိုတာ သိနေတဲ့ ပုံလေးနဲ့။ ဖြိုးလေး နဒီ့ပခုံးကို တွန်းပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ကျောခင်း အိပ်စေတယ်။ ပက်လက်လှန်နေတဲ့ နဒီ့ပေါင်ကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်တာနဲ့ တပြိုင်နက် နဒီက သူမ ဒူးကောက်ဝတ် နှစ်ခုကို လက်နဲ့သိုင်းယှက်ပြီး ဖင်ကို မိုးမျှော်အောင် ပင့်တင်ပေးလိုက်တယ်။ ရဲပြီး ဖောင်းနေတဲ့ အဖုတ်နှစ်လွှာကြားကို ဖြိုးလေးက သူ့ဒုတ်ကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ နဒီတစ်ယောက် အသံထွက်မလာပဲ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ ဟသွားတယ်။ ဖြိုးလေးက ချချင်စောနဲ့ တစ်ချောင်းလုံး ထိုးသွင်းလိုက်တာကိုး။

ဖြိုးလေးကလဲ ညှာတာဖို့ အစီအစဉ်မရှိဘူး။ ဖြိုးလေး ဖင်ကြားက ဟစိစိနဲ့ ကိုရာဇာ့ သုတ်တွေ ပူနွေးစိုစွတ်နေပြီး ပူထူနေတယ်။ ဒီခံစားချက်က နဒီ့ကို အားကုန်ကြုံးဆောင့်ဖို့ စေ့ဆော်နေတယ်။ သူ့ဖင်ခံပြီးမှ ချခွင့်ရတဲ့ စော် ဆိုတော့ အဖုတ်ကျွံအောင် ကို ချမယ်ဆိုတဲ့အတွေးပဲ ရှိတယ်။ ဖြိုးလေးက လေပေါ်ဝဲနေတဲ့ နဒီ့ခြေနှစ်ချောင်းကို သူ့လက်မောင်းတွေနဲ့ဖိပြီးမှ လက်နှစ်ဖက်ကို နဒီ့ပခုံးဘေးမှာ တစ်ဖက်စီ ထောက်လိုက်တယ်။ နဒီ့ဖင်က မိုးမျှော်ပြီး ဝင်လာတဲ့ လီးဒဏ် ခံပေတော့ ဆိုတဲ့ အခြေအနေ ဖြစ်သွးတယ်။ ဖြိုးလေးလီးကို တစ်ဆုံးထုတ် တဆုံးသွင်းနဲ့ နဒီ့ပေါင်နဲ့ သူ့ပေါင်တွေ ဖြောင်းခနဲ ဖြောင်းခနဲ ရိုက်မိတဲ့ အထိကို ဆောင့် ပစ်တယ်။ နဒီကလဲ ဖြိုးလေး ပက်ပက်စက်စက်ဆောင့်လေ သူ့အတွက်ကြိုက်လေပဲ။ ခေါင်းက ကုတင် ခေါင်းရင်းရှိနေလို့သာ ထွက်မသွားတယ်။ အဲ့ဒါသာ မရှိရင် နဒီ လွင့်ထွက်သွားလောက်တယ်။ ကိုရာဇာက သူ့စော်ကို ဖြိုးလေး ချနေတာ ကြည့်ရင်း သူ့ဒုတ်ကို သူလက်နဲ့ဆွနေတယ်။ နည်းနည်းမာလာတဲ့ အနေအထား ရောက်တော့၊ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး၊ နဒီ့ မျက်နှာဘေးနား ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လီးကို အရင်းကနေကိုင်ပြီး၊ မျက်လွှာမှိတ်ရင်း အရသာတွေ တက်နေတဲ့ နဒီ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာပေါ်ကို ထိပ်ဖူးတင်ပေးလိုက်တယ်။ နဒီက သူ့နှုတ်ခမ်းကို လာထိတဲ့ ပူနွေးနွေးအရာကြီးကြောင့် မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုရာဇာ့ ကိုတွေ့တယ်။ ဘာမှ ပြောမနေတော့ပဲ၊ ဒစ်ကို ဆွဲငုံထားလိုက်တယ်။

ကိုရာဇက နဒီ့ရဲ့ ပါးစပ်ထဲ သူ့ရဲ့ လီးကို တဖြည်းဖြည်းထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ အာသီးခေါင်းကို တစ်ချက်ထိသွားတော့ နဒီမျက်လုံးပြူးပြီး အစ်ခနဲ အသံ မြည်ပျို့တက်သွားတယ်။ ကိုရာဇက နည်းနည်းလေး ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးတယ်။ ဖြိုးလေးကလဲ နဒီ လီးစုပ်နေတာကို ကြည့်ရင်း ဖီးတက်လာပြီး၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စောင့်သွင်းလိုက်တယ်။ နဒီကတော့ အဖုတ်ကလဲ အရသာရှိ၊ ပါးစပ်ကလဲ အရသာအပြည့်ရနေလေရဲ့။ ဖြိုးလေးရဲ့ စောင့်ချက်တွေ တဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာပြီး၊ ပြီးခါနီးတော့ ကိုရာဇာက နဒီ့ပါးစပ်ထဲက သူ့လီးကို ထုတ်လိုက်တယ်။ နဒီက ဖြိုးလေး ဂုတ်ကို ဆွဲပြီးတော့ သူနဲ့ နှုတ်ခမ်းခြင်းတေ့နမ်းလိုက်တယ်။ နဒီ့ပါစပ်က အရည်တွေအားလုံးကို ဖြိုးလေး စုပ်ယူပြီး၊ သူ့လရည်တွေကို နဒီ့အဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဖြိုးလေး အားကုန်စောင့်ပြီး နဒီ့ ကိုယ်ပေါ် ပစ်ကြရင်း အမောဖြေနေတယ်။ ကိုရာဇာကတော့ သူရဲ့ တောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို ဆွရင်း ဖြိုးလေး နဲ့ နဒီ့ကို ကြည့်နေလေရဲ့။ ခန အမောဖြေပြီးလောက်ချိန်ပြီးတော့၊ ကိုရာဇာက နှစ်ယောက်စလုံးကို ခေါ်လိုက်တယ်။ သူ့ရှေ့ကြမ်းပြင်မှာ ဖြိုးလေးနဲ့ နဒီကို ဒူးထောက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးကြီးကို ကော့ပေးပြီး စုပ် ဆိုပြီးတော့ ပြောလိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား တုတ်ကြီးကို လျှောက်နဲ့ ပြိုင်တူ ယက်ပေးလိုက်တယ်။ ဖြိုးလေးက ညာဘက်အခြမး်ကို လျှာနဲ့ယက်ပြီး၊ နဒီက ဘယ်ဘက်အခြမး်ကို ယက်ပေးလိုက်တယ်။

ကိုရာဇ ကျောကော့သွားတယ်။ ဖြိုးလေးက ဥနှစ်လုံးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံတဲ့အချိန် နဒီက တုတ်ကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး ပါးစပ်နဲ့ လိုးပေးလိုက်တယ်။ အာခေါင်အတွင်းသားတွေနဲ့ လီးထိပ်သွားတိုက်တော့ ကိုရာဇာတုန်တက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ဖြိုးလေးနဲ့ နဒီ ပုံစံပြောင်းတယ်။ နဒီက ဥနှစ်လုံးကို စုပ်ပြီး ဖြိုးလေးက လီးချောင်းကို စုပ်ပေးတယ်။ လီးပေါ်မှာ နဒီ့ရဲ့ လည်ချောင်းထဲက အရည်တွေ၊ တံတွေးစိုနေတာကို စုပ်ရတာ တမူထူးခြားတဲ့ အရသာ ရတယ်။ ကိုရာဇာဒီထက်ပို မထိန်းနိုင်တော့ နှစ်ယောက်စလုံးကို ပါးစပ်ဟထားဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကိုရာဇာက သူ့လီးကို သူ့ဖာသူ ခပ်သွက်သွက် ဂွင်းထုနေတယ်။ ခဏနေတော့ ကိုရာဇာက လရည်တွေကို နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ပါးစပ်ကို တလှည့်စီ ပျစ်ခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ လရည်တွေ မျက်နှာနဲ့ ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာတော့ ဖြိုးလေး ဘာလုပ်ရမယ်မှန်း မသိဘူး။ မျိုချရမှာလား၊ ဒီအတိုင်းပဲ ထားရမလား ဝေခွဲမရဖြစ်နေတယ်။ အဲ့ဒီ့အချိန်မှာပဲ နဒီက သူ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖြိုးလေး မျက်နှာနား တိုးလာပြီး နမ်းစုပ်လိုက်တယ်။ နဒီ့စီက လရည်တွေနဲ့ ဖြိုးလေးစီက လရည်တွေ ရောသွားပြီး သူ့တို့ လည်ချောင်းထဲစီ အသီးသီး ဝင်သွားကုန်ပြီး၊ မျိုချလိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ ၃ ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကြတယ်။ အဲ့ဒီ့နောက်ပိုင်း သူတို့ ၃ ယောက် မကြာခဏ ဆုံပြီး အချစ်ပွဲတွေ ဆင်နွှဲရင်း အရသာ မျိုးစုံ စမ်းသပ်ကြပါတယ် ပြီးပါပြီ။ကီးမုန်းသည် သူ့ညီဇော်ဇော် နဲ့ သူ့ကွယ်ရာမှာ တိတ်တဆိတ် ကမြင်းတဲ့ ဟံသာစိုးထွဋ် ကို ဆုံးမ မှ ဖြစ်မည် ဆိုပြီး ဟံသာစိုးထွဋ်ကို သူတို့ တခါတရံ ချိန်းတွေ့တတ်တဲ့ လှည်းကူးက သူ့ခြံထဲကို ခေါ်သွားသည် ..။ ဟံသာစိုးထွဋ်ကတော့ ကြီးမုန်း သူ့ကို မကျေနပ်ဖြစ်နေတာကို မသိ ..။ မရိပ်မိ …။ ကြီးမုန်း ရဲ့ အကြံအစည်က နံမည်ကြီးနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဟံသာစိုးထွဋ်ကို အရှက်ခွဲပစ်ဖို့ ..။ တကယ်တော့ စောစောထဲက ကြီးမုန်း ရာဟုကို ပြဖို့ ဆိုပြီး ဟံသာရဲ့ ကိုယ်တုံးလုံး ပုံတွေကို ခိုးရိုက်ထားခဲ့သည် ။ ဟံသာကို အရှက်ခွဲဖို့ ဒီပုံတွေကို အင်တာနက် တင်လိုက်နိုင်သည် ..။ ဒါလောက် နဲ့ အားမရသေးဘူး …။ ကြီးမုန်းသည် သူ့ကို တပတ်ရိုက် ကျောချင်တာမျိုး လုံး၀ လက်မခံဘူး …။ ဟံသာကို သူ့တပည့်ချွတ်တား နဲ့ လွှတ်ပေးပြီး ဗီဒီယိုရိုက်ပြီး အင်တာနက် တင်ဖို့ သူ ကြံစည်ထားတာ …။ ချွတ်တားက ရုပ်က စုတ်ပြတ် ရွတ်ထေပြီး လီးကလဲ ကြီးသည် ..။

မဲမဲသဲသဲ ချွတ်တားနဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး နံမည်ကြီး မော်ဒယ် ဟံသာတို့ ဖြုတ်မယ့် အောကားက အင်တာနက်အောဆိုက်တွေမှာ နံမည်ကြီးမှာ သေချာသည် ။ ဒီခြံထဲကို ချွတ်တားကိုလည်း ကြိုတင် ခေါ်ထားပြီးပြီ ..။ ချွတ်တား ဖြုတ်တာကို ဟံသာက လွယ်လွယ်နဲ့တော့ လက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး ..ဆိုတာကို ကြီးမုန်းသိသည် ..။ ချွတ်တားကို ဟံသာလက်မခံရင် အတင်းဖြုတ်ဖို့ သူ ကြိုတင်မှာကြားထားပြီးသား ..။ ချွတ်တားက “ ကျနော် ကျင့်ပစ်မယ် ဆရာ …” လို့ သူ့ကို ဝမ်းသာအားရ ပြောပြီးသား …။ ဟံသာ့ကို ဝိုင်တိုက်သည် ..။ ဟံသာကြိုက်တဲ့ ဝိုင်ကို တိုက်တာ ..။ဟံသာ မူးလာမှ ချွတ်တားနဲ့ တွေ့ပေးမလို့ ကြံစည်တာ …။ ဟံသာက ဝိုင်နှစ်ခွက်လောက် ဝင်ပြီးတဲ့အချိန် ကြီးမုန်းကို ပွတ်သီးပွတ်သပ် လာလုပ်သည် ..။ “ ကိုကြီး …ဟံသာ မှုတ်ပေးရမလား …” “ အင်း …” ဟံသာ က ကြီးမုန်းရဲ့ ခါးက ခါးပတ်ကို ဖြုတ်သည် ..။ ဒီအချိန်မှာ ကြီးမုန်းရဲ့ ဖုန်း က ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် အော်မြည်လာသည် …။ ကြီးမုန်း ဖုန်းကို ယူကြည့်လိုက်သည် ..။

ဟင်..အံ့မင်းခိုင် ခေါ်တာ ….။ “ ဟေး..အံ့မင်းခိုင် . .ပြော…ဘာထူးလဲ …..” “ ထူးတယ်…ထူးတယ်..အရမ်းထူးတယ် ….” “ဟင် ….ဟုတ်လား…ပြော…ပြော …ဘာထူးလဲ…” “ ဟားဟားဟား..ကိုကြီးမုန်းရယ် ….ဝမ်းသာတော့ဗျာ…ရှားဆီက သတင်းရတယ် …ကိုကြီးမုန်း ရှာနေတဲ့ ဟာကြီး ..ရှိနေတယ်ဗျ…ဟားဟား…ရှိနေတယ် …” “ဟာ…..ဟားဟားဟား…….ဟုတ်ပြီ…ဟုတ်ပြီ …ကောင်းလိုက်တာ အံ့မင်းခိုင်ရေ . ..” “ ရှားက မကြာခင် အလုပ်ဖြစ်မယ်…တဲ့ ကိုကြီးမုန်း မန်းလေးကို လာခဲ့ကြပေတော့ …အိုကေ..အိုကေ ……ဟားဟားဟား….” ကြီးမုန်းသည် ပုလွေကိုင်ပေးမယ့် ဟံသာ့ကို တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်သည် ..။ ဟံသာ့ကို ချွတ်တားနဲ့ အပြာကား ရိုက်ဖို့ ကိစ္စကိုလည်း ကြီးမုန်း သတိမရတော့ဘူး ..။ ဟံသာကိုလည်း လက်စားမခြေချင်တော့ဘူး …။ သူလိုချင်နေတဲ့ စိန်ကြီး ….ရှိနေတယ် ဆိုတာက သူ့အတွက် မဟာ သတင်းကောင်း တခု …။ “ ကိုကြီး…ဘာတွေ ပျော်နေတာလဲ..ဟံသာ့ကိုလဲ ပြောပြအုံး ….” “ အလုပ် အဆင်ပြေလို့ ဟံသာ…ကဲ…ကိုကြီး တို့ ပြန်ကြရအောင် ….” “ တခုခု သွား စားကြမှာလားဟင် ….” “ စား..စား..ဟံသာ..ဟံသာ စားချင်တာ အကုန် ကျွေးမယ် ….” ကြီးမုန်း ဇော်ဇော့်ကို ဖုန်းခေါ်သည် ..။ ဇော်ဇော်လဲ အရမ်း ဝမ်းသာသွားသည် …။

“ ကဲ..ဇော်..ညီလေး…လူတွေ အားလုံး စုကွာ …ကိုကြီးတို့ မန်းလေး တက်မယ် …ဖြိုးဝေမိုး ကို တွယ်ပစ်မယ် …ဒို့ လိုချင်တာ ကို အရယူမယ် …..” ကြီးမုန်း ရွှေနဂါးမှာ ဟံသာနဲ့ ထမင်းစားနေတုံး ဇော်ဇော် ဖုန်းပြန်ဆက်သည် ။ ဦးလဗျ ..ပယင်း နဲ့ မျိုးကိုကို ကလွဲပြီး လူအားလုံး ကွန်တက်ရသည်တဲ့ …။ဒီသုံးယောက် တော့ ပျောက်နေသည် ..။ ကွန်တက် လုပ်လို့ မရဘူး ….တဲ့ ..။ “ ဟေ ….ဒါဆို ရှားရဲ့ ကော်ဖီဆိုင် ကရော …” “ ဆိုင်ပိတ်ထားတယ် ….” “ ဟေ …” ဒီသုံးယောက် ဘယ်ရောက်သွားလဲ …။ ဘာတွေ ဖြစ်နေပြီလဲ …။ ရာဟုလဲ ပျောက်နေသည် ….။ အထူးစစ်ဆင်ရေး ဌာနခွဲရဲ့ စစ်ကြောရေး အခန်း …။ ပြူတင်းပေါက် မရှိတဲ့ အုတ်နံရံလေးဘက် နဲ့ အခန်းကျဉ်းလေးထဲ စားပွဲတလုံး ကုလားထိုင်နှစ်လုံး ရှိနေသည် ..။ နံရံက ကြိုးတန်းလန်းနဲ့ ကျနေတဲ့ မီးအုပ်ဆောင်းနဲ့ မီးတပွင့် ရှိသည် ။ စားပွဲက သံမဏိစားပွဲ ..။ သံမံတလင်းကြမ်းပြင်နဲ့ တွဲထားတဲ့ စားပွဲ ..။ ကုလားထိုင်တွေကလည်း ဒီလိုဘဲ ..။ကြမ်းပြင်နဲ့ အသေတွဲထားသည် ..။ ရာဟု ( ခေါ် ) နေနတ်မင်း ..စားပွဲ နဲ့ တွဲပြီး လက်ထိပ် အခတ်ခံထားရသည် ။ အောက်သိုးသိုး အနံ့ကြီးက ပျို့အံချင်စရာ ကောင်းလှသည် ..။

တချိန်က နေနတ်မင်းသည် ဒီလို အခန်းထဲတွင် ဥပဒေဖေါက်ဖျက်သူ လူဆိုးသူခိုးတွေကို အကြိမ်ကြိမ် စစ်ဆေးခဲ့ဘူးသည် ..။ အခုတော့ သူကိုယ်တိုင် စွပ်စွဲခံရသူ တရားခံ လူဆိုးတယောက် အနေနဲ့ လက်ထိပ်ခပ်ခံရတဲ့ ဘဝကို ရောက်ရှိနေသည် ..။ စစ်ကြောရေး အခန်းလေးရဲ့ တံခါး ပွင့်လာသည် ။ ရာဟု ခေါင်းမော့ကြည့်သည် ..။ သေသပ်ကျနတဲ့ ရဲဝတ်စုံနဲ့ မယ်လီနီ လို့ ရာဟု သိထားတဲ့ နွေဥသြ …။ ရဲအုပ် နွေဥသြ ….။ နွေဥသြ အနောက်က ရဲမှူးဦးရန်နောင်စိုး …။ ရာဟုသည် ရဲမှူးဦးရန်နောင်စိုး နဲ့ ရဲအုပ်နွေဥသြ တို့မျက်နှာတွေကို မကြည့်ဘဲ ခေါင်းငုံ့ထားသည် ..။ ရဲမှူးဦးရန်နောင်စိုးက ..“ နေနတ်မင်း …နေနတ်မင်း…ငါ အတန်အတန် သတိပေးနေတဲ့ ကြားက မင်း ဇွတ် လုပ်ဖြစ်အောင်ကို လုပ်တယ် …ငါမင်းကို ဒီလို မဖြစ်ရအောင် တားခဲ့တာ ..” လို့ ညည်းသည် ..။ နွေဥသြ က စာရေးစက္ကူ တထပ် နဲ့ ခဲတံတချောင်းကို စားပွဲပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည် ..။ “ နေနတ်မင်း ( ခေါ် ) ရာဟု …ခင်ဗျား လုပ်ခဲ့တဲ့ မကောင်းမှု လုပ်ရပ်တွေ အားလုံး ကို ကကြီး ကနေ အ ..အကုန် ချရေး ….ပြည်သူကို ကာကွယ်ဖို့ ထုတ်ပေးထားတဲ့ သေနတ် နဲ့ လူပစ်သတ်တာရော …မုဒိန်းကျင့်တာရော …အကုန် ရေးချ …..ဒါတွေ ရေးပြီးရင် ..ခင်ဗျားကို ထောင်ကြီးချုပ်ကို ပို့တော့မလို့ ….” ရာဟု ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျနေသည် …။ သူ့အမှားများသည် ပြင်လို့မရတဲ့ အခြေအနေ ဖြစ်သွားပြီ ..။ သူပစ်သတ်လိုက်တဲ့ ဦးလဗျ ပွဲ ချင်း ပြီး သေသွားသည် ။

သူသည် မြေအောက်လောက ကို အသွင်ယူ ဝင်ထောက်လှမ်း ခါစတုံးက တာဝန်ကျေပွန်တဲ့ ရဲအရာရှိတယောက်ပါ ..။ ကြာလာသောအခါ တံငါနားနီး တံငါ ဆိုသလို သူပေါင်းဖက်နေတဲ့ ဒုစရိုက်လောကသားတွေရဲ့ စိတ်ဓါတ်နဲ့ အကျင့်တွေ ကူးစက်သွားတာ ဖြစ်သည် ..။ ထောင်ထဲကို ရောက်မှာ သူ အရမ်းကြောက်နေသည် ..။ ထောင်ထဲမှာ သူ့ကို သိတဲ့ လူတွေ ရှိကောင်းရှိနေနိုင်သည် ။ သူတို့ သူ့ကို ထောင်ထဲမှာ လက်စားချေကြ မလား ဆိုတဲ့ ကြောက်စိတ်က သူ့ကို အရမ်းကိုဘဲ ခြောက်လှန့်နေသည် ..။ နွေဥသြ သည် ရာဟု သူ့ကို ဆေးခပ်ပြီး အဝတ်အစားတွေ ဖြဲစုတ်ပစ်တာကို တွေးမိတိုင်း ရာဟုအပေါ် စိတ်နာကျည်းနေသည် ..။ အိပ်ဆေးပျယ်လို့ သူ နိုးလာတော့ သူ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေသည် ။ သူသည် အဖုတ်တွေ ဖင်တွေ နို့တွေ ပေါ်ပြီး ပက်ပက်စက်စက် သတိမေ့ အိပ်ပျော်နေပေမယ့် နိုလာတော့ အဖုတ်က နာကျင်နေတာမျိုး မခံစားရလို့ သူ့ကို ရာဟု မုဒိန်းတော့ မကျင့်ဖြစ်သေးဘူး လို့ ယူဆသည် ။ သို့ပေမယ့် ဒီအဖြစ်အပျက်က နွေဥသြအတွက် အိပ်မက်ဆိုးကြီး တခုပါဘဲ ..။ အမြဲ ပြန်ပြန် သတိရမြင်ယောင်..အိပ်မက်တွေ မက် ..တညလုံး အိပ်မရတာတွေ ဖြစ်ပြီး ဆရာဝန် ပြသရတဲ့ ဆေးကုသရတဲ့ အထိ ဖြစ်ခဲ့သည် ..။

လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ရဲအုပ်တွေက နွေဥသြအတွက် စိတ်နာခံပြင်းကြလွန်းလို့ ရဲအချုပ်မှာ ရာဟု ရှိနေတုံး ထမင်း မကျွေးကြ ..။ အိမ်သာသွားခွင့် မပေးကြ ..။ ညဖက် မီးမှိတ်ပြီး ဝိုင်း ကန်ကျောက်ထိုးကြိတ်တာတွေ လဲ လုပ်ကြသည် ..။ နွေဥသြကို မျိုးကိုကိုက ပယင်းနဲ့ တွေ့ပေးသည် ..။ ပယင်းက လက်ရှိ ကိုကြီးမုန်းတို့ လုပ်ရပ် နဲ့ အကြံအစည်တွေကို အားလုံး ဖွင့်ချ ပြောပြသည် ..။ ပယင်းက နွေဥသြကို မန္တလေးက သူဌေး ဦးဖြိုးဝေမိုးကို လုယက်တိုက်လိုက်ဖို့ လုပ်နေကြောင်းလဲ ပြောပြလိုက်သည် ..။ မန္တလေး ….။ “ ကိုကြီး..မကဲနဲ့ကွာ ….ဟင့်ဟင့် …..” ဦးဖြိုးဝေမိုးရဲ့ သဲမဲနေတဲ့ အနမ်းတွေ အကိုင်အတွယ်တွေ ကို ရှား အလူးအလဲ ခံနေရသည် ..။ “ ချစ်ရှားရယ်…ကိုကြီးက မနက်ဖန်ဆို မိုးကုတ် သွားရမှာ ဆိုတော့ ချစ်ရှားနဲ့ ရက်တော်တော်ကြာကြာ ခွဲနေကြရမှာလေ ..ဒါကြောင့် ….” ဦးဖြိုးဝေမိုးက ရှားကို နမ်းရင်း ရှားရဲ့ ထမိန်လေးကို ဖြေချွတ်ချလိုက်သည် …။ “ ကိုကြီးရယ်….အို ….ရှား …ရှား ….” ထမိန်အောက်မှာ ပင်တီ ခံဝတ်မထားလို့ ထမိန်လဲ ကြမ်းပေါ်ကို ကွင်းလုံးပုံ ကျွတ်ကျသွားရော ရှား ကိုယ်အောက်ပိုင်း တခုလုံး ဗလာကျင်း ဝင်းဝင်းပြောင်သွားပြီ ။ ဦးဖြိုးဝေမိုးရဲ့ လက်ညှိုးကြီးက ရှား အကွဲကြောင်းကို လိုင်းဆွဲ ပွတ်သပ်နေသည် ..။ ဂှားရဲ့ ထောင်ထနေတဲ့ အစိလေးကို ဦးဖြိုးဝေမိုးရဲ့ လက်ညှိုးက ဖိချေပေးနေသည် ..။

“ အင်ဟင်……အ….အ……..အ……အင်အင် ….” “ ရှား အကျႌ ချွတ်လိုက်ပါလား ….” သူ့တုန်ရီနေတဲ့ အသံက ရှားအတွက် အမိန့်သံလိုဘဲ ..။ လက်တွေက အလိုလို အကျႌကို ချွတ်ပစ်မိသည် ..။ ဘရာစီယာ ချိတ်ကိုလဲ လက်နောက်ပြန်နဲ့ ဖြုတ်ပစ်လိုက်မိသည် ..။ ရှားရဲ့ ဖွံ့ထွား တဲ့ ရင်သားလှလှတွေ အဝတ်မဲ့သွားတော့ သူ တအားပျော်သွားသလိုဘဲ ..။ မုန့်ဆာတုံး မုန့်တွေကို မြင်လိုက်ရတဲ့ ကလေးတယောက်လိုဘဲ ဝမ်းသာအားရ ရင်သားတွေကို ကိုင်တွယ်သည် ..။ နမ်းသည် ..။ ပါးစပ်နဲ့ ငုံစို့သည် ..။ “ အို…အို…….ဟင်…….ဟင်…ကိုကြီးရယ် …..အို ……..ဟင့်….” အိစက်ညက်ညောတဲ့ ဦးဖြိုးဝေမိုးရဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ် ဗလာကိုယ်နဲ့ ရှားသည် လှချင်တိုင်းလှနေပြီ ..။ ရမက်ဇောထန်နေတဲ့ ဦးဖြိုးဝေမိုးသည်လည်း ရှားလိုဘဲ ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်ဆိုလို့ ချည်တမျှင်တောင် ရှိမနေတော့ ..။ သူ့ ရှည်လျားတုတ်ခိုင်တဲ့ လိင်တန်ကြီးသည် သံမဏိချောင်းကြီးတချောင်းလိုဘဲ မာကျောတောင်မတ်နေသည် ..။ ရှားရဲ့ အဖုတ်သည် အရေတွေ တအားစိုလာပြီး ဦးဖြိုးဝေမိုး ချေနယ်မှုကြောင့် နို့စို့ပေးတာတွေကြောင့် ရှား စိတ်တွေ တအား ထကြွလာသည် ..။ ခံချင်စိတ်တွေ တအား ဖြစ်နေသည် ..။ ဦးဖြိုးဝေမိုးကလဲ ရှားပေါင်ကြားကို မျက်နှာထိုးအပ်လိုက်ပြီး ရှားရဲ့ အဖုတ်ကို ယက်နေပြန်သည် ..။ တကယ်တော့ သူ မယက်ခင်ထဲက ရှားသည် သူ စောစောက ဆွပေးတာတွေကြောင့် တအားကို ခံချင်နေတာ ..။ အဖုတ်ကို ယက်တော့ ရှားလဲ သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲဆုပ်ထားမိပြီး စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ညည်းပစ်လိုက် အော်ပစ်လိုက်မိသည် ..။

တအားအားနဲ့ ရှား ရဲ့ အော်သံတွေ နဲ့ တပြတ်ပြတ် အဖုတ်ကို လျာပြားကြီးနဲ့ယက်တဲ့ အသံတွေ ဆူည့နေသည် ..။ ဦးဖြိုးဝေမိုးသည် အမွှေးရိပ်ထားလို့ ပြောင်တင်းနေတဲ့ ရှားရဲ့ အဖုတ်ကို ယက်လိုက် အစိလေးကို ငုံစုတ်လိုက် လျားနဲ့ ထိုးကလိပေးလိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်း လက်တဖက်ကလည်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို ပွတ်ချေနယ်နေသည် ..။ ရှားလဲ သူယက်ပေးတာကြောင့် တကိုယ်လုံး တုန်ခါပြီး ခံချင်လွန်းလာလို့..“ ကိုကြီးရယ်…ချစ်ပါတော့…ရှား မနေတတ်တော့ဘူး…” လို့ ဖွင့်ဟ ညည်းတွားလာရတော့သည် ..။ ဦးဖြိုးဝေမိုးသည် ဒီလို စောက်ဖုတ် ကို အငမ်းမရ ယက်လိမ့်မည်လို့ မထင်ရဘူး ..။ အခုတော့ ရှားကို ဇော်ဇော့်လိုဘဲ ကောင်းကောင်း ချစ်ပေးမယ့် သူကြီး ဆိုတာ တွေ့လိုက်ရတော့ သူ့ကို ရှား တအား သဘောကျသွားသည် ..။ သူ့ကိုလည်း ပြန် ပြုစုပေးချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာပြီး သူလဲ အဖုတ်က မျက်နှာခွာဖယ်လိုက်ရော ရှားက..“ ကိုကြီးကိုလဲ ရှား နမ်းပေးချင်တယ် …” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဦးဖြေိုးဝေမိုးကို ပက်လက် နေခိုင်းပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို ရှား ငုံစုတ်လိုက်သည် ..။ ဇော်ဇော်..ထောင်ပိုင်ကြီးတို့ရဲ့ ဒုတ်တွေလိုဘဲ ရှားပါးစပ်နဲ့ အပြည့်ဖြစ်နေသည် ..။

ရှားလဲ ဘယ်ဘဝက ကုသိုလ်လဲ မသိ ..။ တွေ့လိုက်တဲ့ ယောက်ျားတွေက လီးကြီးသည် ..။ အထစ်ကြီးကို ဖွဖွလေး ငုံလိုက် လျာလေးနဲ့ ထိုးဆွလိုက် နဲ့ ကစားပေးတော့ ဦးဖြိုးဝေမိုး အရသာ ရှိလွန်းလို့ တဟင်ဟင် နဲ့ ညည်းရင်း ယောင်ယမ်းပြီး ရှားခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာ ခံလိုက်ရသည် ..။ “ အိုး…ကောင်းလိုက်တာ ရှားရယ် . . .” ရှားလဲ စိတ်ရှိလက်ရှိ သူကောင်းစေဖို့ ပညာကုန်သုံးပြီး စုတ်ပေးနေသည် …။ ဦးဖြိုးဝေမိုးသည် ရှားစုတ်ပေးတာတွေကို သဘောတွေ့နေသည် ..။ နှစ်ယောက်စလုံး တအား တောင့်တလိုလားနေကြပြီမို့ လုပ်ငန်း စလိုက်ကြသည် ..။ ရှားကို ပက်လက်ပေါင်ကားခိုင်းပြီး ဦးဖြိုးဝေမိုး ရှားပေါင်ကြားမှာ နေရာယူပြီး သူ့တင်းမာလွန်းနေတဲ့ လက်နက်ကြီးကို ရှားရဲ့ စိုစွတ်တောင့်တနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲကို ဖိသွင်းလိုက်လေသည် ..။ ရှားလဲ သူ့ခါးကို ဆွဲဖက်လို့ သူ့လိင်တန်ကြီး တထစ်ထစ် နဲ့ အင်္ဂါစပ် အဖုတ်ထဲ ဝင်လာတာကို ပေါင်တန်တွေ ဖြဲကားကာ ခံယူလိုက်သည် ..။ ရှားရဲ့ အင်္ဂါစပ် အတွင်းသားတွေက ဦးဖြိုးဝေမိုးရဲ့ လိင်တန်ကို ရစ်ပတ် ဆွဲညှစ်ထားတာကြောင့် ဦးဖြိုးဝေမိုးသည် ကျပ်တည်းတဲ့ အရသာကို ခံစားမိနေရပြီး ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း ထိမိတဲ့ အရသာထူးတွေ ခံစားရတာကြောင့် တချက်ပြီး နောက်တချက် အချက်ပေါင်းများစွာ ထိုးဆောင့်ရင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရှိန်မြင့် သွက်လက်လာပြီး တဖန်းဖန်း နဲ့ ကြုံးကြုံးဆောင့်လေပြီ …။

“ အား…အား….အား….အား……..အား….အင်း…အင်း…အင်း……….” အားယူသံ..ညည်းငြူသံ…အသားချင်း ထိရိုက်သံတွေ ဆူညံလာပြီး ဦးဖြိုးဝေမိုး တရှူးရှူး နဲ့ ဖင်ကို ကော့ကာကော့ကာ နဲ့ ဆောင့်ထည့်နေသည် ..။ ရှားလဲ အောက်မှနေပြီး တင်ပါးကြီးတွေကို စကောဝိုင်း ဝှေ့ရမ်းပေးနေပြီး ဦးဖြိုးဝေမိုး ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း သူကလည်း ပင့်ပင့်ပေးသည် ..။ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူ နဲ့ ချစ်ခရီး ပန်းတိုင်ကို မရောက်ရောက်အောင် အားသွန်ခွန်စိုက် ကြိုးကန်းကြလေရာ မကြာခင်ဘဲ လမ်းဆုံး ရောက်ဖို့ အလင်းရောင် ပြပြလေး စမြင်လိုက်ရသောအခါ ဦးဖြိုးဝေမိုးလဲ အားသွန်ကာ အားကုန် ဆောင့်ထည့်လေတော့သည် …။ “ အို..ကိုကြီး..ကိုကြီး ….ဆောင့်ဆောင့်….တအား…တအား…ရှား ကောင်းလာပြီ..တအား ကောင်းလာပြီ…ဆောင့်…ဆောင့်…….” နဲ့ ရှားလဲ အော်ဟစ်နေမိလေသည် …။ ရှားရဲ့ အင်္ဂါစပ်အတွင်းသားတွေကလည်း ရှုံ့ချီပွချီ နဲ့ ညှစ်ဆွဲယူနေသောကြောင့် ဦးဖြိုးဝေမိုးလည်း ထူးခြားတဲ့ အရသာနဲ့ ကြုံတွေ့နေရတော့ကာ ဆက်လက် ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ ရှား နဲ့ အတူတူ ပြိုင်တတူနီးပါး တချိန်ထဲ ကာမအထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားရလေသည် …။ “ အို…ရှား…..ရှား….ရှား…ကောင်းလိုက်တာ ရှားရယ် ………” သုတ်ရေတွေ တပုံကြီး အချက်ပေါင်းများစွာ ရှားရဲ့ အဖုတ်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး ဦးဖြိုးဝေမိုး …ချွေးတွေ တကိုယ်လုံး စိုရွှဲလျက် ရှားနဲ့အင်္ဂါချင်းစွပ်တက်ရက်ကြီး ငြိမ်ကျသွားလေတော့သည် ..။