နာလွန်းလို့ နားပါဦးနော်

အိမ်ရောက်တော့သူ့ဇနီးသင်းသင်းကိုမတွေ့၍အိမ်ဖေါ်မသန်းရွှေအားနင့်အမဘယ်သွားသလဲဟု
မေးလိုက်သည်၊
“အော် အကိုပြန်လာပြီလား။အမဟိုဘက်တိုက်ခန်းကအဒေါ်တို့အိမ်သွားနေတယ်ကျမသွားခေါ်
လိုက်ရမလား”
ဒီအခွင့်အရေးကိုစောင့်နေသောကိုဇော်၀င်းသည်ရတဲ့အခွင့်အရေးကိုလက်မလွတ်စေရန်။စဉ်းစားရင်း
“မခေါ်ပါနဲ့ဟာ။နေပလေ့စေ။” “အော်။ ဒါဖြင့်အကိုလဘက်ရည်သောက်မလား။ကျမသွားဖျော်လိုက်မယ်လေ”
“အေး ကောင်းသားဘဲ” ဆို၍သူ၏၀တ်ထားသောတိုက်ပုံချွတ်၍ “ရော့ သန်းရွှေ။အကိုအကôျအ
ခန်းထဲမှာသွားချိတ်ထားစမ်း” ဟုဆိုရပြီးလှမ်းပေးလိုက်သည်၊
ဘာမျှသိရှာသောမသန်းရွှေမှာကပြာကသီလှမ်းယူပြီး။အိမ်ခန်းတွင်းသို့၀င်သွားသောအခါ။အကြံယူနေသေ
ာကိုဇော်၀င်းကနောက်မှထလိုက်သွားပြီးအခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်သောအခါ။မသန်းရွှေခမျာ
“ဟင် အကိုဒါဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ညီမကိုအကို ချစ်မလို့ပါ။”

“ဟင့်အင်း အကိုကျမကြောက်တယ်ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့ အကို”
ကိုဇော်၀င်းသည်အခန်းတံခါးကိုပိတ်ပြီးမသန်းရွှေအနားသို့ထိုး၀င်လာနေပြီး။ “မကြောက်ပါနဲ့ညီ
မရယ်အကိုဟာလေညီမကိုချစ်နေတာကြာပြီ။ဒီလိုအခွင့်အရေးမကြုံလို့စောင့်နေရတာ။အခုမှဒီအခွင့်အရေး
“ကုံတော့တယ်” ဆိုပြီးမသန်းရွှေအားတင်းပွေ့ပြီးပါးနှစ်ဘက်ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်း၍။ကုတင်
ပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီးဖက်ထား၏၊
မသန်းရွှေလဲအမျိုးမျိုးညင်းဆန်ရုန်းကန်သော်လဲလှောင်အိမ်ထဲမိနေတဲ့ငှက်သတ္တဝါပမာမျက်ရည်ကျ
ငိုကျွေးနေသော်လဲအချီးနှီးသာ
ကိုဇော်၀င်းသည်သူရဲ့လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝရေးကိုသာအဓိကထားပြီးကျိုးစားနေသည်၊
“တိတ်ပါကွယ်မငိုပါနဲ့အကိုကညီမကိုတကယ်ချစ်နေလို့ပါ” ဆိုပြီးပါးနှစ်ဘက်ကိုမွှေးမွှေးပေး
လိုက်ပါးစပ်ခြင်းတေ့၍စုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်၊
မသန်းရွှေမှာအပျိုတော်၀င်စ ၁၆နှစ်အရွယ်အသက်နှင့်မလိုက်အောင်ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာအ
ဆင်ပြေပြီး။ရင်၃၁။တင်၃၆လက်မရှိ၍ငါးရံ့ကိုယ်အနေအထားရှိလေတော့ကိုဇော်၀င်းမပြောနဲ့စာရေးသူ။စာဖ
တ်သူတွေရောသရေကျလောက်တဲ့အချိုးအဆစ်ပြေပြစ်သူတယောက်ဖြစ်သည်၊
ကိုဇော်၀င်း၏အပြုအစုနှင့်အကြမ်းဖက်နေသည်ကိုမလွန်ဆန်နိုင်သောမသန်းရွှေခမျာမှာတောင်းပန်၍မ
ရသည်ဖြစ်၍ငြိမ်နေလေသည်၊

ထိုအခါကိုဇော်၀င်းသည်တဆင့်တက်၍မသန်းရွှေ၏အကôျကျယ်သီးများကိုတလုံးစီဖြုတ်ရင်းပါး
နှစ်ဖက်ကိုမွှေးလိုက်ပါးစပ်ချင်းတေ့၍စုတ်လိုက်လုပ်ပေးရင်းပေါ်ထွက်လာသောမသန်းရွှေ၏လ”က်အ
ကြမ်းပုဂံအလုံးသာသာရှိသော၀င်းဝါဖေါင်းကြွနေသောနို့နှစ်လုံးကိုတဘက်သောလက်ကအအားမ
ပေးဘဲဖျစ်လိုက်ညှစ်ပလိုက်ပွတ်လိုက်အမျိုးမျိုးပြုစုပေးနေလေတော့မသန်းရွှေခမျာလူးလွန့်တုန်လှုပ်ရုန်းက
န်လာရင်း
“လွှတ်ပါအကိုရယ်တော်ကြာမမလေးပြန်လာရင်အဆူခံနေရပါအုန်းမယ်”
“အို ဒီအတွက်ဘာမှမပူပါနဲ့ကွယ်။နင့်အမဟိုဘက်တိုက်မှာဖဲသွားကစားနေတာပါ။တော်တော်
နဲ့ပြန်မလာပါဘူး”
“ဟင့် အင်း အကို ဟင့်အင်း ညီမကြောက်တယ်”
“မကြောက်ပါနဲ့ညီမရယ်အကိုတယောက်လုံးရှိသားဘဲအကိုတာ၀န်ယူဖြေရှင်းပေးပါမယ်” ဆိုကာ
မသန်းရွှေရဲ့နို့သီးနှစ်လုံးကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်၍ပါးစပ်နဲ့စို့လိုက်လျှာနဲ့ထိုးလိုက်လုပ်ရင်းလက်တဖက်ကမ
သန်းရွှေ၏ပေါင်ကြားထဲမှစောက်ခုံလေးပေါ်သို့တင်လိုက်၏၊
ထိုအခါမသန်းရွှေသည်မျက်လုံးမျက်ဆံပြူးသွားပြီးချွေးသီးချွေးပေါက်ကျလာခါပေါင်နှစ်ချောင်းကိုစေ့၍
လိမ်ထားရင်း

“မလုပ်ပါနဲ့အကိုရယ်ညီမကိုသနားပါ။ရှိခိုးပါရဲ့” ဟုတတွတ်တွတ်တောင်းပန်နေရှာသည်၊
“အေးပါ ညီမရယ်။အကိုညီမကိုသနားလို့ချစ်လို့ယခုလိုကြံတာပါ” ဟုဆိုကာမသန်းရွှေရဲ့ပေါင်
နှစ်ချောင်းကိုတွန်းဖယ်ပြီး။စောက်ခုံလေးပေါ်လက်ရောက်အောင်ကြိုးစာနေပြီး၊
သူ၏ကြမ်းတမ်းသောလက်များဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးနေသောအချိန်မှာသူ၏မာကျောတုတ်ခိုင်သော
လီးကြီးသည်ပုဆိုးကြားထဲမှတွန်းကန်ရုန်းထွက်နေ၏၊
“ညီမရယ် အကိုရဲ့ဆန္ဒကိုလိုက်လျှောပါလားဟင်” ဟုဆိုကာမသန်းရွှေ၏လက်တဖက်ကိုဆွဲ၍သူ
၏တောင်မတ်နေသောလီး”ကီပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်သောအခါမသန်းရွှေမှာတုန်လှုပ်ချောက်ချားသွား ပြီး။
“အောင်မယ်လေး” ဟုလန့်၍အော်လိုက်မိသည်၊
မှန်ပါသည် လန့်မည်ဆိုလဲလန့်လောက်ပါ၏၊ကိုဇော်၀င်း၏လီးကြီးရဲ့အတိုင်းအထွာမှာလဲအရှည်
၆လက်မလုံးပတ်စီးကရက်ဘူးခွန်ကွဲလောက်တော့မသန်းရွှေခမျာပိုမို၍ပင်ကြောက်စိတ်၀င်သွား၏၊
“မလန့်ပါနဲ့ညီမရယ်။ဒီလီးကြီးဟာလေတွေ့လိုက်တဲ့အမျိုးသျွီးတိုင်းစွဲမက်ပါတယ်၊”
“ဘာကိုစွဲမက်တာလဲဟင်”

“ဘာကိုစွဲမက်တယ်ဆိုတာကိုညီမကိုရှင်းပြနေမဲ့အစားလက်တွေ့အကိုလိုးပြလိုက်ရင်ညီမသိချင်တဲ့အဖြေ
ပေါ်လာပါလိမ့်မယ်။ ညီမကမရုန်းမကန်ဘဲအကိုရဲ့အလိုကိုလိုက်ရင်းညိမ်ညိမ်နေပြီးမှိန်းနေ
ပါအရသာစွဲမက်စရာတွေ့ရစေမယ်”
မသန်းရွှေသည်အမျိုးမျိုးရုန်းကန်တောင်းပန်အသနားခံညားသော်လဲမရတော့ဘူးဆိုတာသိနေ
တော့ကိုဇော်၀င်းရဲ့ဆန္ဒကိုဖြည့်စီးပေးရန်စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်၊
ကိုဇော်၀င်းသည်အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်သူဖြစ်၍မသန်းရွှေရဲ့အနေအထားကိုသိသူဖြစ်၍။သူ၏
လီးကြီးကိုမသန်းရွှေ၏နုနုထွတ်ထွတ်လက်လေးများဖြင့်ဆုတ်နယ်ခိုင်းရန်လွယ်ကူနေသောအခါ။မသန်းရွှေက
လဲအလိုက်သိစွာနှင့်ဆုတ်နယ်ပေးနေသည်၊
ကိုဇော်၀င်းကလဲမသန်းရွှေရဲ့စောက်ခုံလေးပေါ်သို့လက်ဖြင့်ပွတ်လိုက်။စောက်စေ့ကိုကလိလိုက်လုပ်ပေး
ရင်းလက်ဍိ+းဖြင့်စောက်ခေါင်းထဲကိုမွှေပေးလိုက်ရာ
မသန်းရွှေမှာဓါတ်လိုက်သကဲ့သို့တွန့်လိမ်တက်သွားပြီး “အောင်မလေး။အလေး အမေ အား” ဟု
အော်လိုက်ခါ။

ကိုဇော်၀င်းသည်မသန်းရွှေပါးစပ်ကိုပိတ်ရင်းသူ၏မာကျောတုတ်ခိုင်နေသောလီးကြီးဖြင့်စောက်
ခေါင်းထဲထိုးသွင်းရန်မသန်းရွှေ၏လျှောကျနေသောထမီကိုခြေဖြင့်တွန်းကန်ချလိုက်သည်၊
မသန်းရွှေသည်ယောက်ျားများနှင့်တခါဘူးမှမကြုံတွေ့ဘူးသောအပျိုဖြစ်ပြန်သည်မို့ကိုဇော်၀င်း၏
ပြုစုပေးမှုကြောင့်ကာမအရသာကိုခံစားရင်းစောက်ခေါင်းထဲမှအရေကြည်များကျဆင်းကာတဟင်း ဟင်း
ဖြစ်ခါငြိမ်နေလေသည်၊
ထိုအချင်းအရာကိုစောင့်ဆိုင်းသိနှင့်လေသောကိုဇော်၀င်းသည်မသန်းရွှေထမီကျွတ်သွားပြီးမိမွေးတိုင်းဖ
မွေးတိုင်းပင်ကိုနူးဍံ့ဖေါင်းကြွနေသောစောက်ဖုတ်လေးကိုကြည့်ရင်း။
“ညီမရယ် အကိုလေဒီလိုကြည့်လို့ကောင်းပြီးနူးဍံ့နေတဲ့စောက်ဖုတ်လေးမျိုးမတွေ့ဘူးသေးဘူး။
ညီမလေးဟာလူကလဲချစ်စရာကောင်းစောက်ဖုတ်လေးဟာလဲလိုးချင်စရာကောင်းအောင်အကိုဘ၀င်
ခိုက်နေတာဘဲ၊”
“ကဲပါအကိုရယ်အခုမှတော့မှမထူးတော့ပါဘူး။အချစ်တည်ကာချဲ့ပြီးစကားကြောရှည်မနေပါနဲ့မြန်မြန်အ
ကိုဆန္ဒပြည့်အောင်လုပ်ပါတော့ညီမခွင့်ပြုပါပြီ၊တော်ကြာမမပြန်လာလို့အားလုံးဒုက္ခတွေ့နေ အုံးမယ်”
ကိုဇော်၀င်းသည်မသန်းရွှေရဲ့ခွင့်ပြုချက်ရသောအခါသူ၏လီးကြီးကို။ “ကိုင်းငါ့သားကြီး
မြိန်ရေရှက်ရေလိုးရတော့မယ်” ဟုဆိုကာမသန်းရွှေကိုကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်ချပြီး၊
ဒူးနှစ်လုံးထောင်၍လက်နှစ်ဘက်ကမသန်းရွှေ၏ထောင်နေသောဒူးနှစ်လုံးကိုဖိချပေးလိုက်ရာပေါင်တန်နှ
စ်ချောင်းကားသွားပြီးပေါင်ကြားထဲမှ၀င်းဝါမောက်ကြွနေသောစောက်ဖုတ်ကလေးပြူးထွက်လာတော့သည်၊
ထိုအခါကိုဇော်၀င်းသည်မသန်းရွှေ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာဆောင့်ဆောင့်ထိုင်၍စောက်ဖုတ်နှင့်လီးချိန်သ
ားကိုက်အောင်အသင့်ပြင်လိုက်၏၊
မသန်းရွှေသည်အကôျလုံချည်မရှိကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသောသူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကိုကြည့်၍ရှက်ေ
သွးဖြာကာမျက်နှာကိုလက်ဝါးနှင့်အုပ်ထားလေသည်၊
ကိုဇော်၀င်းသည်မသန်းရွှေ၏ပြူးထွက်နေသောစောက်ခုံကြားမှစောက်စေ့လေးကိုလက်မနှင့်အသာမ၍
သူ၏လီးကြီးကိုတေ့ထားလိုက်သောအခါ။မသန်းရွှေသည်ဖိုမထိတွေ့မှု၏အရသာကိုအပြည့်အ၀ခံစားရင်းကိုေ
ဇာ်၀င်း၏လီးထိပ်သို့တွန့်တက်လာ၏၊
ကိုဇော်၀င်းသည်မသန်းရွှေ၏အရိပ်အကဲကိုကြည့်ကာသူ၏လီးကြီးအားမောင်းတင်၍ဒစ်မြှုပ်ရုံ
ထိုးသွင်းလိုက်ရာ။ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် ဖွတ်နှင့်အတူ။
“အောင်မလေး အကို ကျွတ်ကျွတ် နာတယ်အကို နာတယ်။အိ အမေ ရှီး၊” ဟုဆိုကာ
ကိုဇော်၀င်း၏လီးကြီးကိုဆွဲဖယ်၍စောက်ခုံလေးအားလက်နှင့်အုပ်ထား၏၊
ကိုဇော်၀င်းသည်သူ၏လီးကြီးကျွတ်သွား၍ကြည့်လိုက်သောအခါ။လီးထိပ်တွင်သွေးများပေနေသည်ကိုတွေ့၍
မျက်လုံးပြူးသွားပြီးစောက်ဖုတ်လေးမှထွက်နေသောသွေးများကိုလက်နှင့်သုတ်ပေးနေ၏၊
“အဟင့် အဟင့် အို ရှီး ကျွတ်ကျွတ် တော်ဘီအားတော်တော့အကို။ကျမအဖုတ်ကွဲသွားပြီ။
အားစပ်ပြီးနာလိုက်တာအကိုရယ်၊အား ရှီး ကျွတ် ကျွတ် “
ကိုဇော်၀င်းသည်သူ၏ဒေါမာန်ကြီးသောလီးကြီးအတွက်အမျိုးမျိုးကြိုးစားထားသော်လည်းမ
အောင်မြင်ဇောချွေးများပြန်နေ၏၊
“တော်ပါတော့အကိုရယ်။ကျွတ် ကျွတ် နာတယ်။ ကျမစောက်ပတ်အမှေးကွဲသွးပြီထင်တယ်၊
စပ်ဖြင်းဖြင်းဖြစ်နေတယ်။ မနက်ဖန်တနင်္ဂနွေနေ့မဟုတ်လား အကို မနက်ဖန်မှအကိုသဘောလုပ်ပါ နော်”
ဆို၍တောင်းပန်ရှာသည်၊
ကိုဇော်၀င်းသည်အမျိုးမျိုးလှည့်စားပေမဲ့မရတဲ့အဆုံးလက်လွှတ်လိုက်ရသောလဲ။သူ၏လီးကြီးကတော့ေ
တာင်ဆဲပင်ရှိနေ၏၊
မသန်းရွှေအ၀တ်များ၀တ်၍အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးကွတကွတနှင့်ခြေလှမ်းမမှန်ဘဲအထွက်တွင်။သင်းသင်းပြ
န်ရောက်နှင့်မျက်နှာခြင်းဆိုင်တွေ့လိုက်သောအခါမသန်းရွှေမျက်လုံးပြူး၍ခေါင်းကြီးသွား၏၊
“ဟဲ့ သန်းရွှေ အခန်းထဲညီး။ဘာ၀င်လုပ်တာလဲ။ဟာအပြင်ကတံခါးလဲပိတ်မထားဘူး”
တုန်တုန်ရီရီဖြင့် “ဘာ ဘာ မှမလုပ်ပါဘူး အကိုပြန်လာလို့ကော်ဖီဖျော်ပြီးသွားပို့တာပါ”
“အော် ကိုဇော်ရောက်နေပြီးလား” ဆိုကာသင်းသင်းအခန်းထဲ၀င်သွားသောအခါ။ကုတင်ပေါ်တ
ဖက်စောင်းပြီးအိပ်နေသောကိုဇော်၀င်းဘေးမှာ၀င်ထိုင်ပြီး
“ဟင် ကိုဇော်ဘာဖြစ်လို့အိပ်နေတာလဲ။ နေမကောင်းဘူးလား ဟင်”
“ကောင်းပါတယ်ကွာ” ဟုဆိုကာသင်းသင်းဘက်လှည့်၍သင်းသင်းရဲ့ကိုယ်လေးအားပွေ့ဖက်ပြီး
ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်၏၊
“အို အို ကိုဇော်ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲအခုနကောင်မလေးနဲ့စခမ်းသွားနေတယ်ထင်တယ်”
“ဟာ သင်းကလဲကွာမဟုတ်တာ။အကိုသောက်ဖို့ကော်ဖီလာပိုတာပါ” ဟုဖြေရင်းသင်းသင်းရဲ့
ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုမွှေးမွှေးပေးပြီးထမီကိုချွတ်မည်အပြုတွင်။
“အို ကိုဇော်နေအုံးဟို အခန်းတံခါးသွားပိတ်အုံးမယ်”
တံခါးပိတ်၍ပြန်လာပြီး။ကုတင်ပေါ်ကိုယ်လုံးတီးဖြင့်လဲလျှောင်းနေသောကိုဇော်နှင့်အတူမတ်နေသောလီ
းကြီးကိုကြည့်၍။ “ဒီကနေ့ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲကိုဇော်။ထူးခြားလှချည့်လားဟင်။”
“ဘာထူးခြားလို့လဲသင်းအကိုစနေနေ့မို့ရုံးကပြန်လာပြီးဟောဒီကဇနီးမယားလေးကိုမတွေ့လို့စဉ်းစားနေ
တုံး။ဖြုံးဆို ဟောဒီမယားချောရောက်လာတာပါဘဲ။ ကဲကွာလာစမ်းပါ။” ဆို၍သင်းသင်းလက်
ကိုလှမ်းဆွဲပြီးရင်ခွင်ထဲသွင်းခါ။သူ၏အရှိန်မပြေသေးဘဲတောင်နေသောလီးကြီးကိုသင်းသင်း၏လက်ထဲသို့အ
ပ်လိုက်သောအခါ။
“အိုဟို ဒါကဘယ်လိုနေပါလိမ့်။ကိုဇော်အဖြစ်သဲလွန်းပြီထင်တယ်။”
“အဖြစ်သဲတာမဟုတ်ဘူးသင်း အကိုရုံးကပြန်လာတာသင်းနဲ့အချစ်ခြင်းဖလှယ်မလို့စိတ်ကူးယဉ်
လာတာပါ”
“အဖြစ်မသဲပါနဲ့ကိုဇော်ရယ်။အခုနသန်းရွှေအခန်းထဲကထွက်လာတာမူမမှန်ဘူး။ကိုဇော်ဘာလုပ်
လိုက်သလဲဟင်”
“ဟာ မဟုတ်ရပါဘူးသင်းအရမ်းမဲ့မစွတ်စွဲပါနဲ့” ဟုပြောရင်းသင်း၏ပေါင်းကြားထဲမှဖေါင်းပွပွ
စောက်ဖုတ်လေးကိုပွတ်ရင်း။ထမီချွတ်မည်အပြုတွင်သင်းသင်းကအလိုက်သိစွာ
“အို နေအုံး သင်းအ၀တ်အစားတွေချွတ်ပေးမယ်ကိုဇော်လဲအားလုံးချွတ်လိုက်နော်” ဟုဆိုကာ
ကုတင်အောက်တနေရာတွင်မတ်တတ်ရပ်၍။အကôျ။လုံချည်များချွတ်ချလိုက်သောအခါပင်ကိုယ်အလှပိုင်ရှင်သ
င်းသည်မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားတော့သည်၊
ထိုအခါကိုဇော်သည်သူ့အ၀တ်များချွတ်ပြီး၍သင်းသင်းရှိရာသို့အပြေးလေးသွားကာပွေ့ဖက်ပြီးကုတင်ပေ
ါ်သို့တင်ကာ။သင်း၏ဖြူဖွေးဖေါင်းကြွနေသည့်စောက်ဖုတ်လေးကိုလက်နှင့်ပွတ်လိုက်ပြူး
ထွက်နေသောစောက်စေ့လေးကိုမွှေလိုက်နှင့်စိတ်ကြိုက်ပြုစုပေးလိုက်သောအခါ။
သင်းသင်းသည်ငါးပြေမဆားပက်သလိုတွန့်လိမ်ပြီးကော့ကာကော့ကာနှင့်စောက်စေ့လေးဟာ
ပြူးထွက်လာပြီးအရေကြည်များစီးဆင်းထွက်ပေါ်လာတော့သည်၊
သင်းသင်းသည် တဟင်းဟင်းဖြစ်လာပြီး
“ယားတယ်ကိုဇော်ရယ် လိုးမှသာလိုးစမ်းပါ”
“ဉော် သင်းကလဲကွာလိုးပါမယ်ဒီလိုတယုတရပြုစုပေးမှယောက်ျားနဲ့မိန်းမဆက်ဆံတဲ့အခါလိုးကြတဲ့အ
ခါအရသာတွေ့လာနိုင်တယ်ကွ” ဟုဆို၍စောက်စေ့လေးကိုပွတ်၍ကလိပေးနေပြီးလိုးရန်ဟန်ပြင်၍
သင်းသင်း၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ခါးကိုအခွခိုင်းပြီးသူ၏တုတ်ခိုင်နေသောလီးကြီးနှင့်စောက်စေ့ထိ
ပ်ထိလိုက်ခွာလိုက်လုပ်နေ၏၊
ထိုအခါသင်းသင်းသည်ကိုဇော်ခါးကိုညှပ်၍။သူမ၏စောက်ပတ်နှင့်ထိအောင်ရှေ့ကိုထိုးထိုးတက်လာပြီး
“ကိုဇော်ကလဲအထဲရောက်အောင်လိုးတော့လေ” ဟုဆို၏၊
ကိုဇော်၀င်းသည်သင်းသင်း၏အခြေအနေကိုသိနှင့်ပြီး။ဒစ်Õမပ်ရုံထိုးသွင်းပေးလိုက်ရာ။
“အိုး ဟိုး ဟိုး ရှီး အောင်မလေးဖြေးဖြေးကိုဇော် ဖြေး ဖြေး ကျွတ် ကျွတ်”
ထိုအခါကိုဇော်၀င်းသည်စောက်ခေါင်းထဲအားသူ၏လီးကြီးကိုဒစ်Õမပ်ရုံသွင်းထားရာမှပြန်ဆွဲနှုတ်
မည်အပြုတွင်
“အို ကိုဇော်မနှုတ်လိုက်နဲ့လေဒီအတိုင်းထား”ဟုဆိုကာခြေနှစ်ချောင်းနှင့်မလွတ်တမ်းညှပ်
ထားလေသည်၊
“နဲနဲလောက်လျှောစမ်းပါအုံးသင်း အခုလိုလုပ်ထားတော့ကိုဇော်လိုးအားမရှိဘူးပေါ့” ဆို၍
သင်း၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလက်နှင့်ဖယ်ချပြီး။လီးကြီးကိုတ၀က်၀င်အောင်ဖိလိုးပေးလိုက်သောအခါ။ ဗျစ်
ဗျစ် ဖြင့်တ၀က်၀င်သွား၏၊
“အောင်မယ်လေး အိုး ရှီး ကျွတ်ကျွတ် အား။ကိုဇော်ခနလေးနားထားပါ အို ကျွတ်ကျွတ်
နာလွန်းလို့ပါ၊”
“သင်းသင်းကလဲကွာ နဲနဲတော့အောင့်ပြီးနေပါတော်ကြာအရှိန်ရလာတော့မနာတော့ပါဘူး။်