မိဘတွေ နယ်ပြောင်းသွားတော့ တိုက်ခန်းမှာ လင်းလက်ရာ တယောက်သာကျန်ခဲ့တယ်။ အစိုးရဝန်ထမ်းမိဘတွေမို့ တနေရာမှာ ကြာကြာနေရလေ့မရှိပါဘူး။ အခုတိုက်ခန်းလေးမှာတော့ နည်းနည်းကြာတယ်ဆိုရမလား မသိ။ လင်းလက်ရာ ဆေးကျောင်းသက် ခြောက်နှစ်လုံး ဒီမှာနေခဲ့တယ်။ အခု အလုပ်သက်ဆရာဝန်ဆင်းတာ နှစ်လကြာမှ ဖခင် ရာထူးတိုးနဲ့ နယ်ပြောင်းတော့ မိခင်ပါလိုက်သွားတယ်။ လင်းလက်ရာ အလုပ်သင်ကာလပြီးတဲ့အထိ တိုက်ခန်းမှာ ဆက်ငှားပြီးနေနေခဲ့တယ်။ ခြောက်နှစ်ကျော်လောက်နေလာတော့ တိုက်မှာနေတဲ့ မိသားစုတွေနဲ့လဲ တော်တော်လေး ရင်းနှီးနေပြီ။ မိဘတွေ ပြောင်းသွားပေမဲ့ လင်းလက်ရာ အထီးမကျန်ခဲ့ဘူး။ လင်းလက်ရာက အသေးအဖွဲကျန်းမာရေးပြဿနာလေးတွေ ဖြေရှင်းပေးနေတာလဲ ပါတာပေါ့။
ဆေးအကြောင်း ရောဂါအကြောင်း မေးလာလဲ စိတ်ရှည်လက်ရှည်ရှင်းပြပေးတယ်။ အဲလိုကူညီပေးနိုင်တာကို လင်းလက်ရာကျေနပ်ဂုဏ်ယူတယ်။ လင်းလက်ရာနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းမှာ မဝေမွန်တို့ လင်မယားနေတယ်။ သူက အသက် သုံးဆယ့်ငါး လောက်ရှိပြီ။ သားဦးကိုယ်ဝန်လွယ်ထားရတယ်။ မဝေမွန့်မိဘတွေက ဆုံးသွားတော့ ဆွေမျိုးနီးစပ်တွေကပဲ ကူညီကြတယ်။ တိုက်ကသူတွေလဲ ကူကြတယ်။ မိန်းကလေးတယောက်တည်း ကိုယ်ဝန်နဲ့ ဖြစ်နေတယ်။ သူ့ယောက်ျား ကိုရဲလင်းက စလုံးမှာ နာမည်ကြီး ဗိသုကာ။ မဝေမွန်ဆီ တနှစ်ကို နှစ်လလောက်ပဲလာနိုင်တယ်။ ကလေးမွေးခါနီးရင်တော့ ပြန်လာမယ်ပြောတယ်။ သူတို့ အိမ်ထောင်ကျတာ ဆယ်နှစ်လောက်ရှိပြီ။ ကြိုးစားနေတာကြာပေမဲ့ ကလေးကဒီနှစ်ထဲမှရတာ။ တရက် လင်းလက်ရာ ဆေးရုံကပြန်လာပြီး ရေမိုးချိုးတယ်။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီတိုဝတ်ပြီး ဆစ်ကလက်ဖွာနေမိတယ်။ စိတ်အပန်းဖြေတာပေါ့။ အဲဒီအချိန်မှာ အခန်းတံခါးခေါက်တော့ လင်းလက်ရာ ဆစ်ကလက်ကို မီးသတ်၊ ပူရှိန်းပီကေတခုဝါးပြီး ဖွင့်ပေးတော့ မဝေမွန်ဖြစ်နေတယ်။ မဝေမွန်က နဂိုတည်းက ဘော်ဒီခပ်တောင့်တောင့်။ ခုကိုယ်ဝန်နဲ့ဆိုတော့ ဟော်မုန်းအပြောင်းအလဲနဲ့ နို့တွေဖင်တွေ ပိုကြီးနေတယ်။ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေကလဲ မဝေမွန်ကို ပိုဆွဲဆောင်မှု ရှိစေတယ်။
ကိုရဲလင်းက မဝေမွန်ကို လိုးဖြုတ်ခွင့်ရတာ ကံကောင်းတာပါပဲ။ တစ်နှစ်မှာ နှစ်လလောက်ပဲ လိုးရတော့ မဝေမွန်က အလတ်ကြီးကျန်နေသေးတယ်။ လင်းလက်ရာရဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ကမ်ဘာမှာ မဝေမွန်က မင်းသမီးတယောက်။ မဝေမွန် အခန်းထဲဝင်လာပြီး ဗိုက်ကဒ်နဲ့ ရေခဲဗူးကို ပေးပြီး ဆိုဖာမှာထိုင်တယ်။ ဗိုက်ကဒ်ကို ဖတ်ကြည့်တော့ ကိုယ်ဝန်က ခြောက်လရှိနေပြီ။ ကူးစက်ရောဂါမရှိဘူး။ ကလေးလဲ ကောင်းတယ်။ အိုဂျီမမက မေးခိုင်ကာကွယ်ဆေးထိုးဖို့ ရေးပေးထားတယ်။ ရေခဲဗူးထဲမှာ မေးခိုင်ကာကွယ်ဆေးပုလင်းလေးပါတယ်။ သူ့ကို ဆေးထိုးပေးဖို့ လင်းလက်ရာကို အကူအည်ီလာတောင်းတာပါ။ ဆေးပုလင်းထဲက ဆေးစုပ်ပြီး မဝေမွန်လက်မောင်းမှာ ထိုးပေးဖို့ ဟန်ပြင်တော့ တင်ပါးကိုပဲ ထိုးပါတဲ့။ အမျိုးသမီးဖြစ်နေတဲ့အပြင် အဖော်လဲ မရှိတော့ လင်းလက်ရာ တင်ပါးကို မထိုးချင်ပါ။ ပြီးတော့ မဝေမွန်ဝတ်လာတာက ကိုယ်ဝန်ဆောင်တွေ ဝတ်တဲ့ဂါဝန်။ တင်ပါးဆေးထိုးရင် ဂါဝန်ကိုလှန်တင်မှရမယ်။ မဝေမွန်က ဆိုဖာပ်ါတစောင်းလှဲပြီး ဂါဝန်ကို မတင်လိုက်တယ်။ ဖွေးနုနေတဲ့ ပေါင်တံတွေကြည့်ပြီး လင်းလက်ရာ စ လောင်တီးပြီ။ ဘစ်ကလဲ မဝတ်ထားတော့ သိသာနေမှာ။ မဝေမွန် အောက်ခံက ပုံမှန်ပင်တီမဟုတ်။ ဂျီစထရင်းဆိုတော့ ဖယ်စရာမလိုပဲ တင်ပါးက ပေါ်နေပြီးသား။ အရက်ပြန်လေးနဲ့ ဆေးထိုးမဲ့နေရာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ထိုးပေးလိုက်တယ်။
မျက်စိတော့ တင်ပါးတွေကိုအရသာခံတယ်။ ဂါဝန်ပြန်ဖုံးပြီး မဝေမွန်ကို ချေဖို့ပြောတယ်။ ဘောင်းဘီအောက်က ဖောင်းနေတာကို မဝေမွန်မြင်သွားပေမဲ့ ဘာမှမပြောဘဲ အခန်းပြန်သွားတယ်။ လီးတောင်နေတာ မိသွားတော့ မျက်နှာပူတယ်။ အိမ်နီးချင်းတွေ လျှောက်ပြောရင်လဲ လင်းလက်ရာ နာမည်ပျက်မယ်။ နှစ်နာရီလောက်ကြာတော့ ဆိုဖာဘေးက စားပွဲပုလေးပေါ်မှာ မဝေမွန်ဖုန်းကို တွေ့တယ်။ သူရှက်ပြီး လောလောနဲ့ပြန်တော့ ဖုန်းမေ့ကျန်ခဲ့တယ်ထင်ရဲ့။ အခန်းပြင်ထွက်ကြည့်တော့ ညဆယ်နာရီလောက်ပေမဲ့ မဝေမွန်အခန်းက မီးလင်းနေတုန်း။ လင်းလက်ရာ တံခါးခေါက်လိုက်တော့ မဝေမွန်လာဖွင့်တယ်။ ညအိပ်ဝတ်စုံပါးနဲ့ မဝေမွန်က အထဲဝင်ဖို့ခေါ်တယ်။ နို့သီးခေါင်းညိုမဲမဲတွေကို မြင်ရတယ်။ ခုနက ဘာမှမမြင်ခဲ့သလို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပဲ။ စိတ်အေးသွားပေမဲ့ ရမက်မီးက တောက်လောင်နေတုန်းပါ။ အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးပိတ်ပြီး မဝေမွန်က ညအိပ်ဝတ်စုံကို ချွတ်ချတယ်။ ကိုယ်ဝန်ခြောက်လဗိုက် စူပုံ့ပုံ့နဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် မဝေမွန်က ကြောင်ကြည့်နေတဲ့ လင်းလက်ရာ ဘောင်းဘီတိုကို ဆွဲချွတ်ပြီး လော်လီပေါ့စားသလို ဘလိုးဂျော့ပေးတယ်။ ချက်ချင်းနတ်ပြည်ရောက်သွားသလိုပဲ။ မဝေမွန် ထန်ချက်က နိုင်းပလပ်စ်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်း တံတွေးနဲ့လျှာချင်း ဖလှယ်ကြတယ်။
အိပ်ခန်းထဲ နမ်းရင်းရောက်သွားတော့ ကုတင်ပေါ် မဝေမွန်ကို အသာလှဲချတယ်။ ဗိုက်ကို မထိအောင်သေချာရှောင်ပြီး လင်းလက်ရာအပေါ်က တက်ခွလိုက်တယ်။ တောင်မတ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်း ညိုမဲမဲတွေကို လျက်တယ်။ ကိုက်တယ်။ ကစားတယ်။ မဝေမွန် ဖီးလ်တက်ပြီး စညည်းတယ်။ သူအားရတော့ လင်းလက်ရာရဲ့ ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဆီတွန်းချတယ်။ ကိုယ်ဝန်ဆောင်နေဆဲမို့ စောက်ဖုတ်က ဖောင်းတင်းနေတယ်။ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲပြီး စောက်စိကို လျှာနဲ့လျက်ပေးတော့ မဝေမွန်အော်သံတွေ ပိုဆူလာတယ်။ ခရေဝစူတူတူလေးကို လက်မနဲ့ ဖိပွတ်ပေးလိုက်ချိန်မှာ မဝေမွန်တချီပြီးသွားတယ်။ လီးထည့်လိုးမယ်လုပ်မှ ကွန်ဒန်ပါမလာတာ သတိရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဗိုက်ကဒ်မှာ ကူးစက်ရောဂါမရှိဘူးဆိုတော့ လင်းလက်ရာ သိပ်မတွေးတော့ဘူး။ ကလေးထိမှာစိုးလို့ ဇွန်းနှစ်ချောင်းထပ်ပုံစံနဲ့ ဖြေးဖြေးလိုးဖြစ်တယ်။ ကိုယ်ဝန်သည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ပိုနူးညံ့နေတော့ လင်းလက်ရာ ကြာကြာဆွဲမလိုးနိုင်ဘူး။ ဆယ်မိနစ်လောက်နဲ့ မဝေမွန်စောက်ဖုတ်ထဲ ပြီးသွားတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲသွားပြီး တဘက်တထည်ကို တဝက်ရေစွတ်ယူလာတယ်။ သုက်တွေပေပွနေတဲ့ မဝေမွန်စောက်ဖုတ်ကို ကြင်ကြင်နာနာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။
နှစ်ပေါင်းများစွာတောင့်တမှန်းဆခဲ့ရတဲ့ မဝေမွန်ကို လိုးလိုက်ရတာ ကျေနပ်မိတယ်။ ဟော်မုန်းအတက်အကျတွေကြောင့် ကိုယ်ဝန်ဆောင်ချိန်မှာ သာမန်ထက်ဆယ်ဆလောက် ပိုထန်တယ်တဲ့။ မဝေမွန်လို ယောက်ျားကအဝေးမှာဆိုတော့ ပြတ်လပ်နေပြီး ပိုထန်နေမှာ။ နောက်ပိုင်း မကြာမကြာ မဝေမွန်နဲ့ လိုးဖြစ်တယ်။ ကိုရဲလင်းကို မပေးတဲ့ ဖင်ပါကင်ကို လင်းလက်ရာဖွင့်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဘွဲ့ယူပြီး မိဘတွေဆီ ပြောင်းခဲ့တဲ့အထိ မဝေမွန်နဲ့ လိုးခဲ့တယ်။ နယ်ရောက်သွားပေမဲ့ အခြေအနေပေးရင် ချိန်းလိုးတယ်။ ဆက်စ်ချက်တယ်။ တခြားအချိန်နဲ့စာရင် မဝေမွန်ကို ကိုယ်ဝန်ဆောင်နေချိန်လိုးခဲ့ရတာ အရသာအရှိဆုံးပဲ။ ပြီးပါပြီ
