တညလုံးအားပါးတရ

မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက် ထမိန် ရင်လျှားဖြင့် အဝတ် လျှော်ဖွတ်နေသည်။ သူမသည် အသက် ဆယ့်ရှစ် နှစ် ပြည့်ပြီးကာစ။ အပျိုပေါ် ဝင်စ ဖြစ်လင့်ကစား၊ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ဖွံ့ထွားလှသည်။ သူမ အသက် 10 နှစ် မပြည့်မှီကပင် မိဘနှစ်ပါးစလုံး ဆုံးပါး သွားသဖြင့် အဒေါ် တစ်ဝမ်းကွဲ ဖြစ်သူမှ ခေါ်ယူ မွေးစားထားသည်။ အဒေါ် ဖြစ်သူ၏ လင်မယားမှာလည်း လက်လုပ် လက်စားများ ဖြစ်သဖြင့် ကျောင်း မနေခဲ့ရပေ။ ငယ်စဉ်ကပင် အခြားသူများ၏ လက်တို လက်တောင်း ခိုင်းသည်များ လုပ်ကိုင်ရင်း အဒေါ်ဖြစ်သူအား တစ်ဖက် တစ်လှမ်းမှ ကျေးဇူး စပ်ပေးခဲ့သည်။ ပန်းရံ၊ လမ်းလုပ်၊ စသဖြင့် ကြုံရာ ကျပန်း လုပ်ကိုင်ခဲ့သောကြောင့် နေလောင်ထားသဖြင့် ညိုသော အသားအရည်နှင့် လိုက်ဖက်စွာ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဖွံ့ထွား ကျစ်လစ်လှသည်။ သူမ နာမည်က သူသူ။ အဝတ်အစားများ ရိုက် လျှော်လိုက်တိုင်း လှုပ်ရမ်းသွားသည့် ရေစိုနေသော ထမိန် ပါးပါး အောက်မှ တင် ကားကား ကြီးများကို အငမ်းမရ ကြည့်ရင်း တံတွေး မျိုချနေသူ တစ်ယောက် ရှိသည်။

သူသူ့ အဒေါ် မနှောင်း၏ ယောက်ျား ညိုထွန်း ဖြစ်သည်။ ယခင်က ဒီကောင်မလေး ဒီလောက် လှသည်ကို သတိ မပြုမိ။ အသက် ဆယ့်ရှစ် နှစ် ပြည့်ပြီး နောက်ပိုင်း ဖွံ့ထွားလာသော ခန္ဓာကိုယ် အရှိုက် အဟိုက်များက ညိုထွန်းအား ညှို့ယူနေလေပြီ။ လွန်ခဲ့သော 8 နှစ်ခန့်က ဒီကောင်မလေးအား မနှောင်း အိမ်သို့ ခေါ်လာချိန်တွင် မနှစ်မျို့ခဲ့သော်လည်း ယခု အခါတွင် ကျားချောင်း ချောင်းနေသည်။ ညိုထွန်း ရေချိုးကန်အနီး ကပ်သွားကာ “သူသူ ဦး ဘာကူလုပ်ပေးရမလည်း အဟဲ” ဦးညိုထွန်း၏ အသံ ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရ၍ သူသူ လန့်ကာ နောက်လှည့် ကြည့်သည်။ သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား ဝါး စားမတက် အနီးကပ်ကြည့်နေသော ဦးညိုထွန်း၏ တဏှာ မျက်လုံးများနှင့် ဆုံမိသည်။ ဦးညိုထွန်း၏ အကြည့်တွေက ရင်လျှားထားသည့် ထမိန် အောက်မှ ရုံးကြွနေသော ရင်သားနှစ်မွှာက မခွါပေ။ သူသူ ရင်ဘက်အား လက်ဖြင့် ရှပ်ကာလျှက် “အို ဦးညို ရတယ် မလိုပါဘူး” “အော် အေးအေး သူသူ လိုအပ်ရင် ပြောနော။ ဦးညိုက သူသူ ပင်ပန်းနေတာ မကြည့်ရက်လို့ အဟဲ” “ရတယ် ရတယ် မလိုဘူး ဦးညို” “ဒါဆိုလည်း ပြီးတာပါဘဲလေ ဟဲဟဲဟဲ”။

သူမအား ဝါးစားမတက် ကြည့်ကာ တဟဲဟဲဖြင့် လှည့်ထွက်သွားသည်။ ထိုတော့မှ သူသူ သက်ပြင်း ချနိုင်သည်။ရေချိုးအပြီးတွင် အဒေါ်လည်း ပြန်မလာသေး၍ သူသူ သူမ၏ သူငယ်ချင်း မေဦး ထံသို့ ထွက်ခဲ့သည်။ မေဦး ဆိုသည်မှာလည်း နွမ်းပါးသည့် မိသားစုအား သူမနှင့်အတူ ကျပန်း လုပ်ရင်း ရှာဖွေ ပေးနေသူ တစ်ဦး ဖြစ်သည်။ ဒီရက်ပိုင်း အလုပ်တွေက ပါးသဖြင့် အဒေါ်ကိုလည်း ပိုက်စံ မအပ်နိုင်သည်က တမျိုး၊ ဦးညိုထွန်း၏ ရိတိတိ အပြုအမူများကို ရှောင်နေရ သည်က တမျိုးကြောင့် သူသူ စိတ်ညစ်နေသည်။ မေဦးတို့အိမ် ရောက်သော် အိမ်ရှေ့တွင် ကားတစ်စီး ရပ်ထားသည်ကို တွေ့သည်။ အိမ်ထဲမှ ခေတ်ဆန်ဆန် အမျိုးသမီးတစ်ဦး ထွက်လာကာ မေဦးအား နှုတ်ဆတ်ပြီး ကာပေါ် တက်ကာ ကားမောင်း၍ ထွက်သွားသည်။ “မေဦး” “ဟယ် သူသူ လာ အိမ်ပေါ်တက်” “အန်တီရော သက်သာလား” “ဒီလိုပါဘဲဟာ တရှောင်ရှောင်နဲ့” “ဒါနဲ့ နေပါဦး စောနက ဘယ်သူလည်း”အဲ့ဒါ အရင်က ဟိုဘက် ရပ်ကွက်မှာ နေတဲ့ မဆွေ လေ၊ အမေ့ တူမ တစ်ဝမ်းကွဲပေါ့၊ နင် သိပါတယ်ဟာ” “ဟယ် မဆွေ ဟုတ်လား သူက ဘယ်လိုက ဘယ်လို ကားတွေ ဘာတွေနဲ့ ဖြစ်သွားရတာလည်း”။

“အင်းးးး သူ စားသောက်ဆိုင် တစ်ခုမှာ အဆိုတော် လုပ်နေတာလေ။အခုတော့ အဲ့ဆိုင်ပိုင်ရှင်ရဲ့ မယားငယ် ဖြစ်ပြီး ထောနေတာ” “ဒါနဲ့ ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလည်း” “ငါ့ အမေ နေမကောင်းဘူး ဆိုလို့ ဆေးဖိုးလေး လာပေးရင်းနဲ့ လာတာ၊ ငါ့ကိုလည်း အဲ့ ဆိုင်မှာ လုပ်မလားတဲ့၊ အဲ့ဒီမှာလုပ်ရင် ဝင်ငွေ ကောင်းတယ် တဲ့” “အဲ့ဒီတော့ နင်က” “အေးလေ အခုရက်ပိုင်း အလုပ်မှ မရှိတာ၊ ငါလည်း လုပ်မယ် ပြောလိုက်တာပေါ့” “ဟယ် နင်ကလည်း ငါ့ကျ ပြောမပေးဘူး” “အေးပါ သူသူရယ် ငါ အရင် လုပ်ကြည့်လို့ အစဉ်ပြေရင် နင့်ကို ပြောပေးမယ် စိတ်ချ” “ကောင်မ နင် အစဉ်ပြေရင် ငါ့ကို မမေ့နဲ့နော်” “စိတ်ချ သူသူရေ စိတ်ချ၊ နင်သာ သီချင်းအဆို ကျင့်ထား” မေဦး အလုပ်ဝင်သည်မှာ နှစ်ပတ်ခန့် ရှိပြီ။ နှစ်ပတ် အတွင်းလည်း သိသိသာသာ ပြောင်းလည်းလာသည်။ အလုပ် စဝင်ကာစ အလုပ်မှ ကြိုထုပ် ငွေဖြင့် အလှကုန် ပစ္စည်းများ အဝတ် အစားများ ဝယ်ကာ အလှပြင်ထား၍ တော်တော် ကြည့်ကောင်းနေသည်။ ညပိုင်း ဆယ်နှစ်နာရီ ကျော်မှ အိမ်ပြန်ရသည်က လွဲ၍ ငွေရေး ကြေးရေးလည်း အရင်ကထက် အနည်းငယ် ချောင်လည် လာသည်။

“သူသူရေ ငါတို့ဆိုင်က လူ အသစ်တွေ ထပ်ခေါ်မှာ၊ နင် လုပ်မှာလား” “အေး လုပ်ခြင်တယ်ဟာ၊ ဒါနဲ့ ဘာတွေ လုပ်ရတာလည်း” “အော် နင်ကလည်း၊ စဉ်ပေါ်တက်ပြီး သီချင်းဆိုရုံလေးရယ်။နင် ဆိုတာ သဘောကျပီး ပန်းကုန်း ဆွတ်တဲ့ ဧည့်သည်နား သွား ထိုင်ပေးရုံလေးရယ် ဒါဘဲ” “အဲ့ဒါဆို ငါ လုပ်မယ်ဟာ” “အေးပါ ဒါဆို မနက်ဖန် နင် ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့” “အေးအေး ကျေးဇူးပါ မေဦးရယ်” သူသူ့ ရင်ထဲ အပျော်တွေ ပြည့်နေ၏။ သူမ အလုပ်လုပ်ရင်း အဒေါ့် မိသားစုအား ထောက်ပန့်မည်။ ပြီးလျှင် သူမ ဘဝ တိုးတက်ရာ တိုးတက်ကြောင်း လုပ်မည်။ ဒါဆိုလျှင် သူမအား ကျားချောင်း ချောင်းနေသော ဦးညိုထွန်း၏ လက်မှ လွတ်ကင်းမည်။ သူသူ စင်တင် တေးဂီတ၌ အလုပ် ဝင်ကာစ အခက်အခဲ အနည်းငယ် ရှိခဲ့သည်။ မီးရောင် အောက်၌ လူအများရှေ့ သီချင်း တက်ဆိုရာတွင် အစပိုင်း ထစ်ထစ် ငေါ့ငေါ့ ရှိသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် အစဉ် ပြေသွားသည်။ ဧည့်သည်များနှင့် ထိုင်၍ စကားပြောရာတွင်လည်း အစပိုင်းတွင် ခက်ခဲခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်း ပြောဆိုဖန် များလာတော့ အစဉ်ပြေလာ၏။

သူသူ အလုပ်ဝင်ပြီး တစ် လခန့် အကြာတွင် ဆိုင်သို့ ရောက်ရောင်ခြင်း မန်နေဂျာ ခေါ်သဖြင့် မေဦး မန်နေဂျာ့ အခန်းသို့ သွားခဲ့သည်။ သူသူတို့ကတော့ အလှ ပြင်ကာ သီချင်းဆိုရန် ပြင်စဉ်နေကြသည်။ တစ် နာရီခန့် ကြာသော် မေဦး မန်နေဂျာ့ အခန်းမှ ခေါင်းငိုက်စိုက်၍ ထွက်လာသည်။”မေဦး မျက်နှာလည်း မကောင်းဘူး ဘာဖြစ်လို့လည်း” “ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး သူသူရယ်၊ ငါ ဒီနေ့ည အိမ်ပြန်ဖြစ်ခြင်မှ ပြန်လိမ့်မယ်၊ မနက်ကျရင် အမေ့ကို ဒီပိုက်စံနဲ့ ဆေးခန်း ပို့ပေးဟာ” “ဟင်…. မေဦး အန်တီ ဘာဖြစ်လို့လည်း၊ ပြီးတော့ နင်က ဘာ လုပ်မလို့ အိမ်မပြန်ဖြစ်မှာလည်း” မေဦး မျက်ဝန်းထဲမှ မျက်ရည် အချို့ ကျလာသည်။ မေဦး ချက်ခြင်း ပြုံးကာ “ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး သူသူ၊ ငါ ပြောတဲ့ အတိုင်း လုပ်ပေးပါနော် သူငယ်ချင်း” မေဦး သူသူ့ လက်ထဲ ပိုက်စံ တအုပ် ထဲ့ပေးကာ ဆိုင် အနောက်ဘက်သို့ ပြေးဝင်သွားသည်။ သူသူ ပြေးလိုက်မည် အလုပ် “ယခုတဖန် ဖျော်ဖြေမည့် တေးသံရှင် ကတော့ သူသူ ဖြစ်ပါတယ် ခင်များးး” “ရွှီးးးး ဖြောင်းဖြောင်းးးဖြောင်းးဖြောင်းး” သူသူ စတိတ် စဉ်ပေါ်သို့ တက်ခဲ့ရသည်။

မေဦးတစ်ယောက် အမေ့ မျက်နှာအား မြင်ယောင်ရင်း တက်ဆီ ကား ခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်ခဲ့သည်။ “နင့် အမေကို ဆေးကုဖို့ ပိုက်စံ လိုတယ်လေ။ နင့် အမေကို မသနားဘူးလား၊ နင့်ရဲ့ အပျိုစဉ် ဘဝလေး ဒီတစ်ည ပေးစပ်ရုံနဲ့ နင့်အမေကို ဆေးကုဖို့ ပိုက်စံ လုံလောက်ပြီ” မဆွေ၏ စကားများ ကြားယောင်ရင်း မျက်စိကို မှိတ်လိုက်ရာ မျက်ရည်ပေါက်များ ကျလာသည်။”ကျွီ” ကားရပ်လိုက်သည့် အသံ ကြားမှ မေဦး သတိဝင်ကာ ဘေးဘီကို ကြည့်မိသည်။ မီး ထိန်ထိန် လင်းနေသည့် တိုက် တစ်လုံး ရှေ့တွင် ကားရပ်ထားသည်။ ကား တံခါးအား တစ်ယောက် ဖွင့်ပေးသဖြင့် မေဦး ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ တံခါး ဖွင့်ပေးသူ နောက်သို့ မေဦး အသက် မဲ့စွာ လိုက်ခဲ့သည်။ “ပါလာပြီလား ကွ” “ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာကြီး” “ဟားးးး အချောလေးဘဲကွ အိုကေ မင်းတို့ တာဝန်ကျေတယ်” “ကျေးဇူးပါ ဆရာကြီး၊ ကဲ ကောင်မလေး ငါတို့ ဆရာကြီး စိတ်တိုင်းကျ ပြုစုပေးလိုက်နော” အခန်း အကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲတွင် မေဦးနှင့် ထို လူကြီး နှစ်ဦးသာ ကျန်ခဲ့သည်။ “လာလေ ကောင်မလေး ဒီမှာ ထိုင်” ဆိုင်ထဲတွင် အခြား အမျိုးသားများနှင့် ထိုင်နေကြ ဖြစ်သော်လည်း။

ယခုကဲ့သို့ နှစ်ဦးတည်း ထိုင်ရမည့်အရေး မေဦး တွန့်နေသည်။ သို့သော် သူမ ဒီအထိ လိုက်လာသည့် အကြောင်းမှာ ဘာကြောင့်ဟု ပြန်တွေးမိချိန် ထို လူကြီး နံဘေးတွင် ထိုင်မိလျက်သား ဖြစ်နေသည်။ “ရော့ ဒါလေး သောက်လိုက်” မေဦး လက်ထဲ ရောက်လာသော ဖန်ခွက်အား တစ်ချက် ကြည့်ကာ မော့ချလိုက်သည်။ “ဟားးးး” ရင်ထဲ ပူ ဆင်းသွားသည်။လူကြီးက သူမ ပုခုံးအား သိုင်းဖက်ရင်း နောက် တစ်ခွက် ထပ်တိုက်သည်။ မေဦး မော့ချလိုက်ပြန်သည်။ သူမ ခေါင်းထဲ ရီဝေဝေ ဖြစ်ကာ မျက်လုံး အမြင်များ ဝေဝါးလာသည်။ ထို လူကြီးက သူမအား ဖက်ထားရင်း ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေသော မျက်နှာမှာ နှစ်ထပ် ဖြစ်နေသည်။ မေဦး မူးသွားပြီ။ သူမ ခန္ဓာကိုယ် လေထဲ မြှောက်သွားသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။ ပြီးနောက် ကျောပြင်က အိစက် ညက်ညောသော အထိအတွေ့ကို ခံစားမိသည်။ သူမ မွေ့ယာပေါ် ရောက်သွားပြီ။ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ ပုရွက်စိတ်များ တက်နေသကဲ့သို့ ခံစားရသည်။ ပြီးနောက် လက်တွေ၊ ခြေထောက်တွေ အပေါ်ကို မြောက်လိုက် ကျလိုက် ဖြစ်သွားသည်။ တကိုယ်လုံး အေးစက်သော အဲကွန်း ၏ အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

မေဦး ကိုယ်ပေါ်၌ အဝတ်အစားများ မရှိတော့ပေ။ လူကြီးက မေဦး၏ နို့အုံအား လက်ဖြင့် ဖိချေ ပွတ်သပ်နေ၏။ “ဟားးးး နို့လေးတွေက တင်းနေတာဘဲ” မေဦး ကိုယ်လေး တွန့်သွားသည်။ ထို လူကြီး ချေ ကောင်းကောင်းဖြင့် ဖိချေနေရာ မေဦး နာကျင်သွားသဖြင့် မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွားသည်။ လူကြီး၏ လက်များက နို့အုံအား ချေလိုက်၊ ခန္ဓာကိုယ်အား ပွတ်လိုက်ဖြင့် မေဦး မှာ နာကျင် ခံခက် ရှိလှသည်။လက်က တဖြေးဖြေးဖြင့် ပေါင်သား၊ တင်ပါး များအား ပွတ်သပ်ရင်း စောက်ပတ်လေးသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ ပါးစပ်က နို့သီးခေါင်းအား စို့ရင်း လက်ညိုးဖြင့် စောက်ပတ် အကွဲလေးအား ပွတ်သပ်နေသည်။ အပျိုဖြစ်ကာစ စောက်ပတ်လေးမှာ မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်း လေးဖြင့် ကိုင်လို့ ကောင်းလှသည်။ လက်ညိုးအား စောက်ပတ်ထဲ မထိုးသေးဘဲ စောက်စိလေးကို ပွတ်သပ် ပေးနေသည်။ အပျို ဖြစ်ကတည်းက ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်၏ အထိအတွေ့ကို အခံစားဖူးသေးသော မေဦး တစ်ယောက် ထို လူကြီး၏ အကိုင်အတွယ်တွင် မိန်းမော လာသည်။ ပါးစပ်လေးဟ၊ ခေါင်း မော့၍ တဟင်းဟင်း ညည်းညူ နေ၏။

စောက်စိအား ကလိပေးနေချိန် ဆယ်မိနစ် ခန့် ကြာသော် စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်ကြည်များ ပစ်ချွဲချွဲနှင့် စိမ့် ထွက်လာသည်။ ခါးကို မသိမသာ ကော့ကော့ လာသည်။ လူကြီး သဘောကျစွာ ပြုံးမိသည်။ အပျိုစင် တစ်ယောက်အား စိတ်တိုင်းကျ နှိုးစွပြီး သူ ကြမ်းခြင်သလို ကြမ်းတော့မည်ကို ကောင်မလေး မသိရှာပေ။ “အအအ ဟင်းးး ကျွတ်စ်” လိုခြင်သည့် အနေအထားသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ အဝတ်အစားများ ချွတ်ကာ ကောင်မလေး ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ ထို လူကြီး၏ လီး အား မေဦး မြင်လိုက်လျှင် လန့်ဖြန့်ကာ အမူးပင် ပြေသွားနိုင်သည်။သို့သော် အရက် မူးနေသော မေဦး တစ်ယောက် လူကြီး၏ အကိုင်အတွယ်များကြောင့် မျက်လုံး မှေးစင်းကာ လူကြီး၏ လီးကို မမြင်နိုင်တော့။ လီးကြီး၏ လုံးပတ်မှာ မေဦး လက်ဖျံခန့် တုတ်၍ ခြောက်လက်မ ခန့် ရှည်လျှားသည်။ လီး ဒစ်သည်လည်း ဂေါက်သီးလုံးခန့် ရှိသည်။ ထိုလူကြီး၏ နာမည်ကား ဦးတိုက်မောင်း။ အသက်က ငါးဆယ် ဝန်းကျင်ခန့် ရှိသော်လည်း အနု အရွ ဖူးသစ်စလေးများကိုသာ ငွေ ပုံပေးပြီး စားနေသဖြင့် နုပျို သန်စွမ်းနေသည်။

သူ၏ လီး ဒစ်ဖြင့် မေဦး စောက်ပတ် အကွဲလေးအား အထက် အောက် ပွတ်တိုက်ရင်း တစ်ချက် တစ်ချက် စောက်စိလေးအား ခလုပ်တိုက်မိသည်။ သူမ အလိုးခံရတော့မည်၊ အပျိုရည် ပျက်တော့မည် ဟူသော အသိစိတ်၊ သူမ စောက်ပတ်လေးအား ယောက်ျား တစ်ယောက်၏ လီးဖြင့် ထိတွေ့နေသည် ဟူသော စိတ်၊ မကြာမီ ထို လီးက သူမ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်တော့မည် ဆိုသော စိတ်များဖြင့် မေဦးတစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားကာ စောက်ပတ်ထဲ ယားကျိ ယားကျိဖြင့် အရည်ကျည်များ စိမ့်စိမ့် ထွက်လာသည်။ ဦးတိုက်မောင်း လီးဒစ်အား စောက်ပတ် အကွဲလေးတွင် တေ့လိုက်သည်။ “အ… ” မေဦး ခေါင်းမော့၊ လက်သီး စုပ်ကာ အံကြိတ်လိုက်ပြီး လီးကြီး တိုးဝင်လာမည့် အချိန်ကို စောင့်နေမိသည်။သူမ၏ ခြေထောက် နှစ်ဖက် လေပေါ် မြောက်သွားကာ ဦးတိုက်မောင်း ပုခုံးထက် ရောက်သွားသည်။ စောက်ပတ် အကွဲလေး ဟ လာသည်။ ဦးတိုက်မောင်း စောက်စိလေးအား လက်မဖြင့် ပွတ် ခါ ပေးလိုက်ရာ “အအအ အဟင့်” မေဦး ဖင်လေး ကြွလာသည်။ လီးဒစ်အား တံတွေး သုပ်ပြီး စောက်ပတ် အပေါက်တွင် တေ့၍ ခါးကို ဆက်ကနဲ ဖိချလိုက်သည်။

အင့်…. အားးးး အမေရေ့ စောက်ပတ်ထဲ ရုတ်တရက် ဝင်လာသော ပြောချောချော မာတောင်တောင် အရာကြောင့် မေဦး လန့်၍ အော်သည်။ လီးဒစ် မြုပ်ရုံသာ ဝင်သေးသည်။ ဦးတိုက်မောင်း ထပ်၍ ဖိတိုးလိုက်သည်။ “အားးးးးဟားးးဟားးး” လီးနှင့် တကြိမ်မျှ မတွေ့ဘူးသေးသော စောက်ပတ်လေးမှာ လီး ဒစ်အား ချက်ခြင်း အဝင်မခံဘဲ တားစီးထားသည်။ ဦးတိုက်မောင်း ပြုံးလိုက်သည်။ မကြာခင် သူ လိုခြင် ကြားခြင်သော မိန်းမငယ်လေး တစ်ဦး၏ နာကျင်စွာ အော်ညည်းသံကို ကြားရတော့မည်။ လီး ဒစ်ကလည်း စောက်ပတ် အပေါက်တွင် တေ့မိနေပြီ။ မေဦး၏ ခြေထောက်များအား မေဦး မျက်နှာနှင့် ထိခါနီးအထိ ကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခါး အားကို သုံးကာ ဖိချလိုက်သည်။အင့် …အားးးးး အမလေးးး လေ နာတယ် နာတယ် မရဘူးးး အီး ဟီးဟီးဟီးးးးးး” မေဦး ထိုလူကြီး ရင်ဘက်များအား တွန်းကာ အော်နေသည်။ လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲ သုံးပုံ တစ်ပုံခန့်သာ ဝင်သေးသည်။ လီး အဝင် လမ်းကြောင်း တည့်သွားသဖြင့် ဦးတိုက်မောင်း နောက်တစ်ချက် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး လိုး ထဲ့လိုက်သည်။

အင့်… သေပါပြီ အမေရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး နာတယ် နာတယ် မေဦး ခေါင်း ခါရမ်းကာ မျက်ရည်များ ဖြိုင်ဖြိုင် ကျရင်း ငိုညည်းနေသည်။ လီးကြီးမှာ အပျိုမှေးအား ရက်စက်စွာ ထိုးခွဲရင်း သားအိမ်ခေါင်းထိ ရောက်သွားသည်။ ကျဉ်းမြောင်းသော စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလည်း အနည်းငယ် ကွဲသွားသည်။ ဦးတိုက်မောင်း လီးကို အဆုံးထိ ထုတ်ကာ အားရပါးရ ပြန် စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။ “ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျိ အူးးးးးး အမေရဲ့ နာတယ နာတယ် အီးဟီးဟီးဟီး” မေဦး ဖင်ကြီးအား ကော့ ရမ်းကာ အော်ဟစ် ရုံးကန်နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လာသော လီးကြီးမှာ ညှာတာမှု မရှိပေ။ သောက်ထားသော အရက် အရှိန် ပျောက်ကာ ချေွးစီးများ ကျလာသည်။ “အမလေးလေ အမေရဲ့” မေဦး အော်သံ ကြားရလေ လိုးရတာ အရသာ ရှိလေဖြင့် ဦးတိုက်မောင်း မညှာမတာ လိုးနေရာ လီး တစ်ချောင်းလုံး မေဦး စောက်ပတ်မှ ထွက်သော သွေးများ နီမြန်းနေသည်။လီးကြီး စောင့် ဝင်လာတိုင်း မေဦးမှာ နာကျင်လွန်းသဖြင့် ကမ်ဘာ ပျက်မတက် အော်ဟစ်နေရသည်။ ဦးတိုက်မောင်း မှာဖြင့် အရသာ တွေ့လို့။

ဟားးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ” ထို တစ်ညလုံး မေဦး နာကျင်စွာ အော်ဟစ် ညည်းညူရင်း ဦးတိုက်မောင်း၏ စိတ်တိုင်းကျ လိုးခြင်းကို လှိမ့် ခံနေရသည်။ ဦးတိုက်မောင်း တစ်ညလုံး လိုးထား၍ မေဦး နေ့လည် ဆယ့်တစ် ခန့်မှ ထနိုင်သည်။ စောက်ပတ် တခုလုံး ထူပူ ကြိမ်းစပ်ကာ သားအိမ်လည်း အောင့်နေသည်။ မေဦး တစ်ယောက် ဦးတိုက်မောင်း စီစဉ်ပေးသော တက်ဆီ ဖြင့် လက်ထဲတွင် ဦးတိုက်မောင်း နောက်ထပ် ပေးလိုက်သော ပိုက်စံအား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုပ်ကိုင်လျှက် အိမ်သို့ ပြန်ခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့တွင် လူ အများ စုဝေးနေကြသည်။ “ဟင် ဘာ ဘာလုပ်နေကြတာလည်း” “မေဦး နင် ဘယ်တွေ သွားနေတာလည်း၊ နင့် အမေ မရှိတော့ဘူး” “ရှင် အမေ အမေ ဘာဖြစ်တယ်” မေဦး အိမ်ရှေ့မှ လူများ၏ စကားကို နားမထောင်နိုင်တော့ဘဲ အိမ်ပေါ် ပြေးတက်ခဲ့သည်။ ဘုရားစဉ် ရှေ့တွင် ဆောင်ခြုံထားသော မိခင်၏ အလောင်း၊ ပြီးလျှင် တရှုံ့ရှုံ့ ငိုကြွေးနေသော သူငယ်ချင်းမ သူသူ။ “သူသူ ငါ့အမေ ဘာဖြစ် ဘာဖြစ်” သူသူ မေဦးအား ထဖကျကာ “အီးဟီးဟီး မေဦးရေ မနေ့က ငါ ဆိုင်က အစောကြီး ပြန်လာပီး နင့် အမေကို ဆေးခန်း ပို့ဖို့ လုပ်တာ။

ငါ ရောက်တော့ နင့် အမေ ဆုံးဘီ မေဦးရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး” “ဘာ..သူသူ… အမေ…. အမေ….”မိခင်၏ ရက်လည် ပြီးမှ မေဦး အလုပ် ပြန်ဆင်းဖြစ်သည်။သူသူလည်း နာရေး ကိစ္စ တလျှောက်လုံး မေဦးအား ကူညီ လုပ်ကိုင် ပေးခဲ့သည်။ မေဦး မိခင်ကြီး တိမ်းပါးသွားသည့် နောက်ပိုင်းတွင် မောင်ငယ်နှင့် ညီမငယ်၏ တာဝန်က မေဦး ပုခုံးပေါ် ရောက်လာခဲ့ပြီ။ သူတို့လေးတွေ ပညာတက် ဖြစ်ဖို့ မေဦး တာဝန် ဖြစ်သွားသည်။ သို့ပါ၍ မေဦးတစ်ယောက် ကလေးတွေ ပညာရေးအတွက် ပိုက်စံ ရှာရမည်။ “မေဦး ဒီနေ့ ည လိုက်မလား” “ဘယ်လောက် ရမှာလည်း ဂျာကြီး” ” ဖောရိမ်း တွေဟ၊ ဦးတိုက်မောင်းရဲ့ ပါတနာ တွေ၊ ပါကင် မဟုတ်ရင် ပါကင် အကျ သန့်သန့် လေး ရှာပေး ဆိုလို့ နင့်ကို မေးကြည့်တာ” ” ဖောရိမ်နာ တွေ ဆိုတော့ ဘယ်နှစ်ယောက်တောင်လည်း” “နှစ်ယောက် သုံးယောက် ပေါ့ဟာ” မေဦး တစ်ချက် စဉ်းစားသည်။ ဖောရိမ်နာ တွေ ဆို၍ လန့်မိသည်။ သို့သော် မိမိအား ပါကင် ဖွင့်ထားသည့် ဦးတိုက်မောင်း၏ လီး ထက်တော့ ကြီးစရာ မရှိလောက်ဟု ထင်မိသည်။

“ဘယ်လောက် ရမှာလည်း” “ပါကင် ဆို ငါး ပုံး၊ ပါကင် မဟုတ်ပေရင် သုံး ပုံးတဲ့၊ သူတို့ ကျေနပ်ရင် ထပ်ပေးလိမ့်မယ်” “လိုက်မယ် ဂျာကြီးရာ” “အိုကေ လေ၊ အဲ့ဒါဆို မနက်ဖန် မနက်ပိုင်း ဆိုင်ကို လာခဲ့၊ ငါ့ အတွက်တော့ တန်းပါစန့် ပေါ့” “ပေးရမှာပေါ့ ဂျာကြီးရယ်” မေဦး ရေချိုးပြီး ကိုး ခန့် ဆိုင်သို့ ထွက်ခဲ့သည်။ သူသူ အားလည်း သွားစရာ ရှိ၍ ဟု မှာကြားခဲ့သည်။ ဆိုင်သို့ ရောက်ပြီး နာရီဝက်ခန့် အကြာတွင် ဦးတိုက်မောင်းနှင့် ဖောရိမ်း နှစ်ဦး ရောက်လာသည်။ဦးတိုက်မောင်းက မေဦးကို တွေ့သော အခါ သူ အားရပါးရ ပါကင် ဖွင့်ခဲ့သော မိန်းကလေး ဖြစ်နေ၍ သဘောကျသွားသည်။ ကေတီဗွီ တစ်ခန်း ယူကာ နှစ်နာရီ ခန့် သီချင်းဆို ဘီယာ သောက်ကျသည်။ ဆယ့်နှစ် ထိုးသော် ကေတီဗွီ ကျသင့်ငွေနှင့် မေဦး အတွက်ပါ မန်နေဂျာထံ ရှင်းခဲ့ပြီး မေဦးအား ဖိုက် စတား အဆင့်ရှိ ဟော်တယ် ကြီး တစ်ခုသို့ ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ မေဦး ဦးတိုက်မောင်း၏ လီးအား အနည်းငယ် လန့်နေသည်။ ပြီးခဲ့သည့် နှစ်ပတ်ခန့် က ပါကင် ဖွင့်စဉ် မညှာအတာ အလိုးခံထားရသည်လေ။ ဦးတိုက်မောင်းတို့ သုံးဦး ဘီယာ သောက်ရင်း တဟီးဟီး တဟားဟားဖြင့် စကား ပြောဆိုနေကြသည်။ အင်္ဂလိပ်လို ပြောနေကြသဖြင့် မေဦး နားမလည်ပေ။

သို့သော် သူမအား ကြည့်ပြီး ပြောနေသဖြင့် သူမ အကြောင်း ပြောမှန်းတော့ နားလည်သည်။ ဦးတိုက်မောင်း မေဦးအား ဘီယာ ခွက် ကမ်းပေးသဖြင့် လှမ်းယူကာ မော့လိုက်သည်။ မေဦး ဘီယာ နှစ်ခွက်ခန့် သောက်ပြီးသော် “ချာတိတ်ရေ၊ မင်းကို သူတို့က သဘောကျနေကြတယ်၊ စကြစို့ တဲ့” ဦးတိုက်မောင်း ဖောရိမ်း နှစ်ဦးအား တစ်စုံတစ်ခု ပြောလိုက်ရာ နှစ်ဦးသား လက်မများ ထောင်ကာ မေဦး၏ ဘေး တစ်ဖက် တစ်ချက်စီတွင် ဝင် ထိုင်လိုက်သည်။ပြီးနောက် တစ်ယောက်က မေဦး ပုခုံးအား ဖက်၍ မျက်နှာကို သူ့ဘက် ဆွဲ လှည့်လိုက်သည်။ နောက် တစ်ယောက်က မေဦး ပေါင်များကို ပွတ်သပ်လိုက်၊ နို့အုံကို အင်္ကျီ အပေါ်မှ ကိုင်တွယ်လိုက် လုပ်နေသည်။ တစ်ယောက်က မေဦး နှုတ်ခမ်းများအား စုပ်နမ်းနေစဉ် နောက်တစ်ယောက်က မေဦး ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ ထမိန်နှင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ဆွဲချွတ် လိုက်သည်။ မေဦးလည်း အလိုက်သင့် ပေါင် ကားပေးလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်နေသော တစ်ယောက်က ဦးတိုက်မောင်းဖက် လှည့်ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် မေဦး စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့် ဖြဲကာ လျှာဖြင့် လျှက်လိုက်သည်။

ပါးစပ်ထဲ ဝင်မွှေနေသော လျှာအား ပြန် ကလိပေးနေသည့် မေဦး ကိုယ်လေး တွန့်သွားသည်။ ပြန် ကလိပေးသော မေဦး၏ လျှာအား စုပ်ယူ ခံလိုက်ရသည်။ တချိန်ထဲမှာပင် စောက်ပတ်ထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်၊ စောက်စိလေးအား စုပ်လိုက်ဖြင့် လုပ်နေရာ “ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အွန်းးးးး အူးးးးးး” မေဦး ခါးတွေ၊ ရင်တွေ ကော့လန်နေသည်။ ဦးတိုက်မောင်း ထိုင်ရာမှ ထလာကာ မေဦး၏ အင်္ကျီအား ရင်ညွန့်အထိ ပင့်တင် လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဘော်လီ ဂျိတ် များကို ဖြုတ်လိုက်ရာ ဟင်းချိုပန်းကန် အသေးခန့် လုံးဝန်း မာကျစ်သော နို့ များ ပေါ်လာသည်။ နို့ တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်ချေကာ ကျန် တစ်ဖက်အား ပါးစပ်ဖြင့် စို့လိုက်သည်။စောက်ပတ် လျှက်နေရင်း လက်ညှိုးက စောက်ပတ်ထဲ ထိုးမွှေနေရာ “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အူးးး အားးး ရှီးးး ဟားးးးးးးး” အမျိုးသား သုံးယောက်၏ ပါးစပ်စုပ်၊ နို့ ကလိ၊ စောက်ပတ် ကလိခြင်းကို တပြိုင်နက်တည်း ခံရသဖြင့် မေဦး ကြာရှည်စွာ မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ထွက်ကာ တချီ ပြီးသွားရသည်။ “ကဲ ချာတိတ်ရေ၊ မင်းအလှည့်” ဦးတိုက်မောင်း ပြောရင်း အဝတ်အစား များကိုချွတ်လိုက်သည်။

သူတို့ လီးများကို စုပ်ပေးရမည်မှန်း မေဦး သိလိုက်သည်။ ဖောရိမ်း နှစ်ယောက်ပါ အဝတ်များကို ချွတ်လိုက်ရာ “အို အမလေးလေ ဖုရား ဖုရား” မေဦး လန့်သွားသည်။ ဖောရိမ်း နှစ်ယောက်၏ လီးများမှာ ဦးတိုက်မောင်းနှင့် အရွယ်တူများ ဖြစ်ကြသည်။ မေဦး လိုက်လာမိတာ မှားပြီဟု တွေးမိသည်။ ဦးတိုက်မောင်း လီးတစ်ချောင်းထဲကိုပင် ငယ်သံပါအောင် အော်ခဲ့ရသည်။ လီး သုံးချောင်းဆိုလျှင် သူမ ခံနိုင်ပါ့မလား မသိပေ။ သို့သော် ပိုက်စံလည်း ယူပြီးမှ မထူးတော့ပြီ။ မတ်တပ် ရပ်နေသော သုံးဦးအကြား ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ ရှေးဦးစွာ သူမ စောက်ပတ်အား လျှက်ပေးသော သူ၏ လီးကို လက်ဖြင့် မရဲတရဲ ကိုင်လိုက်သည်။ မာတောင်၍ နေသော လီးကြီးမှာ လက်ဖြင့် မစုပ်မိပေ။ လီး အရည်ပြားအား လက်ဖြင့် ဆွဲလိုက်ရာ နီရဲ၍ အရည်ကြည်များ ထွက်နေသော ဒစ် ပြဲပြဲကြီး ပေါ်လာသည်။လီး ဒစ်အား နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်လိုက်သည်။ ဖောရိမ်း အရသာ တွေ့သွားသည်။” အမျိုးသား သုံးဦး၏ လီးများကို ဆယ်မီနစ် ခန့်စီ စုပ်ပေးပြီးသော် “ကဲ ချာတိတ်၊ ကုတင်ပေါ် သွားစို့” မေဦး မွှေ့ယာပေါ်တွင် ပတ်လပ်လှန် ပေါင်ကား ပေးထားလိုက်သည်။

ဖောရိမ်း တစ်ယောက်က မေဦး ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်း တင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီး ဒစ်အား စောက်ပတ်တွင် တေ့ကာ ခါးကို ဖိချလိုက်သည်။ အားးးး အမေရဲ့ ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်” အရည်များ ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး မဆန့်မပြဲ တိုးဝင်သွားသည်။ မေဦး လက်နှစ်ဖက်က မွေ့ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုတ်ကိုင်ထားသည်။ နောက်တစ်ချက် “အင့် ဗျိဗျိဗျစ် ဒုတ် အီးးဟီးဟီးးး နာတယ် နာတယ် အမလေးလေ ဟားးး” မေဦး အံကြိတ်ခံ၍ မရတော့။ လီး ဒစ်ကြီးက စောက်ပတ် အတွင်းသား များအား အရှိန်ပြင်းစွာ ပွတ်တိုက်ရင်း သားအိမ်ခေါင်းသို့ သွားစောင့်သည်။ မျက်ရည်ပင် ဝဲသွား၏။ လီးကို အဆုံးထိ ပြန်ထုတ်ကာ အရှိန်ပြင်းစွာ စောင့် ထဲ့လိုက်ပြန်သည်။ ဖြေးဖြေး လုပ်ပါရှင် အီးဟီးဟီးဟီး” မေဦး တောင်းပန်သည်ကို ဖောရိမ်း နားမလည်ပေ။ နားလည်လျှင်ပင် ညှာမည့်ပုံ မပေါ်။ “အင့် ဗျိဗျိဗျိဗျိ အားးဟားးးဟားးးး” တစ်ချက်ခြင်း အားရပါးရ စောင့် လိုးနေရင်း ဆယ့်ငါးမိနစ် ခန့် ကြာသော် လီး အထုပ် အသွင်း သွပ်လာသည်။

မေဦးလည်း မွေ့ယာပေါ်တွင် လူးလိမ့် ခံနေရသည်။ အားးလားးလားး အမလေးလေ ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ဖောရိမ်း ၏ လီးမှ သုပ်ရည်များ မေဦး ဗိုက်ပေါ် ပန်းထုပ်လိုက်သည်။ တစ်ယောက် ဆင်းသွားသည်နှင့် နောက်တစ်ယောက် မွှေ့ယာပေါ် တက်လာကာ လီးကို စောက်ပတ်ထဲ တန်းထဲ့၍ အားရပါးရ စောင့် လိုးတော့သည်။အားးး အမလေးလေ သေပါပြီ အမေရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး မေဦး ဆံပင်များ ခါရမ်းနေသည်။ ဦးတိုက်မောင်းနှင့် တစ်ယောက်က ကုတင်ပေါ်မှ လိုးပွဲကို ဘီယာ သောက်ရင်း ကြည့်နေသည်။ လိုးချက် တွေက ပြင်းထန်လှသည်။ လီးကြီး ဆွဲထုပ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသား ရဲရဲများ လီးတွင် ကပ်ပါလာ သကဲ့သို့ လီး ပြန် စောင့် ထဲ့လိုက်တိုင်း အတွင်းသို့ အမြုံလိုက် ကျုံ့ဝင်သွားသည်။ မေဦး၏ နာကျင်စွာ အော်ညည်းသံလေးကလည်း ရမ္မက် စိတ်ကို ပိုမို နိုးကြွစေသည်။ ဖောရိမ်း နှစ်ယောက် လိုးပြီးသော် မေဦးတစ်ယောက် ကုတင်ထက်တွင် ဗိုက်ကို နှိပ်၍ လူးလှိမ့်နေသည်။ “ကဲ ချာတိတ် လေးဘက် ကုန်းလိုက်” မေဦး လေးဘက် ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဦးတိုက်မောင်း မေဦး ခါးအား ဖိ လိုက်ရာ ဦးခေါင်းမှာ မွှေ့ယာပေါ် ကပ်သွားပြီး ဖင်ကြီး ကော့သွားသည်။

မေဦး ဖင်အား ကားယား ခွကာ ပြဲ အာလာသော စောက်ပတ်တွင် လီးဒစ် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မေဦး ခါးအား လက်ဖြင့် စုံကိုင်၍ အရှိန်ပြင်းပြင်း စောင့်ထဲ့လိုပ်သည်။အူးးးဟူးးဟူးးးဟူးး” မေဦး ခေါင်းထောင်သွားကာ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွာသည်။ လိုးချက်တိုင်းက သားအိမ်အား ထိမိလွန်းသဖြင့် မျက်ရည်များပင် ကျလာသည်။ အားးလားးလားးလားး ရှီးး ဦးတိုက်မောင်း လိုးပြီးသော် မေဦး မွှေ့ယာပေါ် မှောက်လျှက် ကျသွားသည်။ နားထဲမှ လေများ ထွက်ကာ သတိ လစ်ခြင်သလို ဖြစ်နေပြီ။ မေဦးအား ခေတ္တ အနားပေးလိုက်သည်။ ဦးတိုက်မောင်း တို့လည်း ဘီယာ သောက်ရင်း နားလိုက်သည်။ နာရီဝက်ခန့် ကြာသော် ဖောရိမ်း တစ်ယောက် မွှေ့ယာပေါ် တက်လာသည်။ မှောက်လျှက် ဖြစ်နေသော မေဦးအား ခွလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့လီးကို တံတွေး စွတ်လိုက်ပြီး မေဦး ဖင်နှစ်ခြမ်း ကို လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်သည်။ ပေါ်ထွက်လာသော စအိုပေါက်အား တံတွေး ထွေးချလိုက်ပြီး လီး ဒစ်ကို တေ့လိုက်သည်။ ဖင် လိုးခံရတော့မည်ကို သိသဖြင့် မေဦး လူးလည်း ထသည်။ မရတော့ အားးးး နာတယ် နာတယ်” တံတွေး စွတ်ထားသဖြင့် လီး ဒစ်က စအိုပေါက်ထဲ ဝင်သွားသည်။

ထပ် ဖိချလိုက်သည်။အားးးး မရဘူးး မရဘူးးး အားးး” မေဦး ငယ်သံပါအောင် အော်တော့သည်။ မေဦး ရုံးလေ လီးမှာ ဖင်ပေါက်ထဲ နှဲ့ ဝင်လေ ဖြစ်ရာ နောက်ဆုံးတွင်အားးး သေပါပြီ အမေရဲ့ အမလေးလေ ဖင်ကွဲပါပြီ အီးဟီးဟီးဟီး” လီး တစ်ဆုံး ဖင်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားပြီ။ မေဦးလည်း နာကျင်လွန်း၍ မည်ကဲ့သို့ အော်ညည်းရမည်ကိုပင် မသိတော့။ အမလေးး အမေရဲ့ အအအအ အီးဟီးဟီးဟီးဟီး” တစ်ယောက် လိုးပြီး၍ ဖင်ထဲမှ လီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားချိန် နောက် လီး တစ်ချောင်းက တန်း ဝင်လာသည်။”ဗျွတ်ဗျွတ် ဗလွတ်ဗွတ် အားးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး” ဖင်ခံရတဲ့အရသာကိုလည်း အလွန်ကြိုက်မိသည် မွှေ့ယာခင်းတွင် မေဦး မျက်ရည်များ ဆိုရွှဲနေပြီ။ ချက်ခြင်း အသက်ထွက် ချင်စိတ်ပင် ဖြစ်ပေါ်လာ၏။ ကောင်းလည်းအလွန်ကောင်းနေလေသည် “အားးး ရှီးးး ဦးတိုက်မောင်း လီးဒစ်ကို တံတွေးစွပ်ကာ မေဦး ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

ဗျိဗျိ ဗျွတ်ဗျွတ် အမလေးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး ဦးတိုက်မောင်း၏ လီးကြီး မေဦး ဖင်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားချိန် လီး တပ်လျှက်ပင် မေဦးအား ဆွဲမကာ သူ့ ကိုယ်ပေါ်၌ ပတ်လပ် တင်လိုက်သည်။ ဖောရိမ်း တစ်ယောက်က မေဦး စောက်ပတ်အား လီး တေ့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။အားးးးးဟားးးးဟားးးး အမေရေ ဗျိဗျိ ဗျွတ်ဗျွတ် အား” လိုးပါ……ကျမဖင်ကို ဆောင့်လိုးပေးပါ ဦးတိုက်မောင်းတို့ သုံးယောက် မေဦးအား ပါးစပ်၊ ဖင်နှင့် စောက်ပတ် သုံးပေါက်စလုံး ညှပ်၍ လိုးကြတော့သည်။ တနေကုန် တညလုံး မညှာတန်း အားရပါးရ အလိုးခံနေရသဖြင့် မေဦးခမျာ မိုးလင်းခါနီးတွင် အသံပင် မထွက်နိုင်တော့။ လူလည်း မျော့မျော့ ကျန်ကာ သတိပင် လစ်သလိုလို ဖြစ်နေပြီ။ ထိုနေ့က ဦးတိုက်မောင်း မေဦးအား နောက်ထပ် နှစ် သိန်း ထပ်ပေးသည်။ မေဦးလည်း ဖင်ရော စောက်ပတ်ပါ ကွဲသွားသဖြင့် တစ်ပတ်ခန့် အလုပ် နားလိုက်ရလေတော့သည် …..ပြီးပါပြီ။