ဆရာကြီးစိန်

ဆရာကြီးစိန် ဆိုလျှင် မသိသူမရှိသလောက်ပင်။ ဆရာကြီးစိန် သည်ပျောက်စေဆရာကြီးဖြစ်သည်။ ဆရာကြီး ဟုသာခေါ်နေရသောလည်း အသက်မှာ(၃၄)နှစ်ခန့် သာရှိသေးသည်။ အရပ်ရှည်ရှည်၊ ဗလကောင်းကောင်း၊ အသားညိုညိုဖြစ်ကာ နှုတ်ခမ်းမွှေးစစ မဟာနဖူးဖြင့် ခန့်ထည်သူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူသည် တစ်ချိန်က ဘိုးတော်ကြီးတစ်ဦး၏နောက်တွင် ဝေယျာဝစ္စလုပ်ရင်း နှစ်နှင့်ချီလိုက်ပါခဲ့ရာမှ ပျောက်စေအတတ်ကို တတ်မြောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ သူ၏ အမည်ရင်းမှာ ဂျင်အောင်ဖြစ်ပြီး ရန်ကုန်သားဖြစ်လေသည်။ သူ၏ဆရာ ဘိုးတော်ကြီးမှာ ဘယ်ရောက်လို့ ဘယ်တောင်တက်သွားသည်မသိ၊ ဂျင်အောင် ကတော့သူ့ဝမ်းသူကျောင်းကာ ဆရာကြီးတစ်ဆူဖြစ်၍ပင်နေတော့သည်။ ယခုလည်း ဆရာကြီးစိန် သည် မြို့ကြီးတစ်မြို့နှင့်မနီးမဝေး ကျေးရွာကြီးတစ်ရွာနှင့် တစ်ခေါ်လောက်ဝေးသော တောင်ကုန်းလေး တွင် ခိုင်ခန့်သောတဲကြီးတစ်လုံး ဆောက်ကာ သတ္တဝါများကို ကယ်မနေလေသည်။ သူ၏ တဲနန်းနှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် ဝေဒနာသည်များ တည်းခိုနိူင်ရန် တဲ (၄)(၅) လုံးဆောက်ထားသေးသည်။ ဆရာကြီး .. ဆရာကြီး ရဲ့တပည့်မတစ်ဦး နာမကျန်းဖြစ်နေလို့ပါ .. သူ၏တဲနန်းတော်ကြီးအတွင်းသို့ ခပ်ရို့ရို့ဝင်လာသော အမျိုးသမီးငယ်တစ်ဦး ဆရာကြီးစိန် သည် မှိတ်၍ထားသော သူ့မျက်လုံးကိုဖွင့်လိုက်တော့ အသက်(၂၅) နှစ်အရွယ် ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားပြေပြစ်သော မိန်းကလေးငယ်တစ်ဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ဆရာကြီးစိန် က သူ၏အရှေ့တွင်ရှိသော မိန်းခလေး၏တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးပြီးကြည့်နေရာ မိန်းမငယ်သည် ဆရာကြီး၏ စူးရှသောအကြည့်များကို မခံနိူင်သည့်အတွက် သူမ၏ခေါင်းမှာ ငုံ့ကာသွားလေသည်။ လူမမာ က ဘယ်မှာတုန်းကွဲ့ .. ဟိုဖက်က တဲမှာပါ ဆရာကြီး .. ဒါနဲ့ ကလေးမနံမည် ဘယ်လိုခေါ်တုန်း .. အမြင့် လို့ခေါ်ပါတယ် ဆရာကြီး .. အိမ်း .. ရှေ့ကသွားပေတော့ကွဲ့ .. ဆရာကြီး လိုက်ကြည့်ပေးပါ့မယ် .. အမြင့် သည် ဆရာကြီး၏ရှေ့မှ လူမမာရှိရာတဲဆီသို့ ထွက်သွားတော့ရာ ဆရာကြီးစိန် လည်း အမြင့် ၏နောက်မှကပ်လိုက်သွားရင်း တုံကနဲ တုံကနဲ ဖြစ်နေသည့် အမြင့် ၏တင်သားကြီးများကို မျက်ခြေမပြတ် ကသိုဏ်းရှုကာလိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ကဲ .. ဘယ်လိုဖြစ်တယ်ဆိုတာ ဆရာကြီး ကိုပြောလိုက်ကြပါဦး .. အမြင့် ဆိုသော မိန်းခလေးကတိုက်တွန်းလိုက်ရာ အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ဘယ်လိုဖြစ်တယ်မသိပါဘူး .. ဗိုက်အောင့်တယ်ဆိုပြီး အော်နေလို့ပါ ဆရာကြီး .. ထိုသို့ပြောပြီးနောက် ဆရာကြီး ထိုင်ရန် လူမမာအနားတွင် ဖျာခင်းပေးလိုက်ကြသည်။ လူမမာ မှာ အမြင့် နှင့် အသက်မတိမ်းမယိမ်း ဟုခန့်မှန်းရပြီး တစ်ခါတစ်ခါ အမလေး ဟုအော်ရင်း ရင်ကော့ကာတက်သွားသည်အထိဝေဒနာခံစားနေရပြီး မျက်ရည်များပင်စီးကျလျက်ရှိသည်ကိုတွေရသည်။

ကိုင်း ကိုင်း .. ဆရာကြီး ကိုရေတစ်ခွက်လောက် ပေးကြစမ်း .. ဆရာကြီး သည် ရေတစ်ခွက်တောင်းလိုက်ပြီး လူမမာ ကို အကဲခတ်ရာတွင် လေထိုးသော ဝေဒနာတစ်ရပ် ရှိမည်ဟုခန့်မှန်းလိုက်သည်။ ကဲ ကဲ .. ဘယ်သူမှ မနှိပ်ကြနဲ့တော့ .. ဒီတောင်ကုန်းက ဥစ္စာစောင့် ကိုလူပျို နှောင့်ယှက်နေတာကိုး ကွဲ့ .. ဘာမှမပူကြပါနဲ့ .. အခုပဲ ပျောက်စေရမယ် .. ဟုပြောလိုက်ပြီး သူ၏ယောဂီရောင်ဆေးလွယ်အိတ်အတွင်းမှ ဆေးလုံး(၃)လုံးကိုထုတ်ကာ မိန်းမတစ်ဦးယူလာသောရေနှင့်ရောကာ တိုက်လိုက်လေသည်။ ဆေးတိုက်ပြီးသည်နှင့် ဆရာကြီးစိန်က ကဲ .. လူမမာ ကို အခန်းထဲသွင်းကြစမ်း .. ဆရာကြီးစိန် ပြောသည့်အတိုင်းပင် လူမမာ မိန်းခလေးအား တဲကြီးအတွင်းရှိ အခန်ထဲသို့ ဆွဲ၍သွင်းလိုက်ပြီး စောင်များ (၃)ထပ်ကာပေးရလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် အခန်းပြင်တွင် ဖယောင်းတိုင်များထွန်းလျက် မန်းမှုတ်လျက်ရှိသည်။ အတွင်းခန်းထဲတွင် လူမမာ မှာ တစ်ချက်တစ်ချက် လူးလွန့်၍ သည်းသံများထွက်ပေါ်နေဆဲဖြစ်သည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် လူမမာ ရှင်များ ယူလာပေးထားသော ရေသုံးခွက်ထဲမှ တစ်ခွက်ကိုယူ၍ ဆေးသေတ္တာ အိတ်တွင်းမှ တစ်ထွာသာသာရှိသော ပုလင်းငယ်ငယ်အတွင်းမှ အရည်အနည်းငယ်ကို ထိုခွက်ထဲသို့လောင်းထည့်လိုက်လေသည်။ ပြီးနောက် ထိုရေခွက်ကို အတန်ကြာအောင်မန်းမှုတ်ပြီးနောက် လူနာ အားတိုက်ရန် ပေးလိုက်လေသည်။

လူမမာ သည် ငြိမ်ကာကျသွားလေ၏။ ဖယောင်းတိုင်မီးရောင်လေးသာလျှင် ခပ်မှုန်မှုန်လင်းနေသည်။ ဆရာကြီးစိန် ကားယခုထက်တိုင် လူမမာ ရှိရာအတွင်းခန်းတွင်းသို့ မဝင်သေးပေ။ တဲကြီးအတွင်မှ ပရိသတ်များကည်း ပြန်သူပြန် အိပ်သူက အိပ်ကာသွားခဲ့ပေပြီ။ လူမမာ မိန်းကလေးနှင့် သက်ဆိုင်သော မိန်းမကြီးနှစ်ဦးသာလျှင် စိုးရိမ်မကင်းသည့် အမူအယာနှင့် ကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည်။ ကဲ အဒေါ်ကြီးနှစ်ယောက် .. ဒီကိုလာပါဦး .. ဆရာကြီးစိန် က ခပ်ထန်ထန်ပြောလိုက်ရာ အဒေါ်ကြီးနှစ်ယောက်သည် ထိုင်ရာမှထ၍ ဆရာကြီးအနားသို့ရောက်လာခဲ့သည်။ ကဲ .. ခင်ဗျားတို့ နှစ်ယောက် ဒီဖယောင်းတိုင်မီးမငြိမ်းအောင်စောင့်ကြည့်နေ၊ ကျုပ်အခန်းထဲကိုဝင်ပြီးမကောင်းဆိုးဝါးကောင်ကို တရားပြလိုက်ဦးမယ် .. အထဲကို ဘယ်သူမှ မဝင်စေနဲ့နော်… သေသေချာချာစောင့်ကြည့်နေကြနော် .. အထဲကဘာသံကြားကြား မစိုးရိမ်နဲ့ ၊ ဝင်မလာနဲ့ .. ဟုတ်ပြီလား .. ဟုတ်ကဲ့ ဆရာကြီး .. ဟုတ်ကဲ့ပါ .. အိမ်း .. ကျုပ်မှာသလိုမလုပ်ရင်တော့ စည်းပေါက်ပြီး လူမမာ အသက်ကိုတောင်စိုးရိမ်ရတယ် .. သြော် .. ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာကြီး .. စိတ်ချပါ .. ဆရာကြီးမှာတဲ့အတိုင်းလုပ်ပါ့မယ် .. ကျွန်မ သမီးလေးကိုသာကောင်းအောင်ကုသပေးပါ ဆရာကြီး.. အိမ်း .. ဒါကတော့ ဆရာကြီး တာဝန်သာထား .. ပြောပြီးသည်နှင့် ဆရာကြီးစိန် သည် လူမမာ ၏အခန်းအတွင်းသို့ဝင်ခဲ့လေသည်။

အထဲသို့ရောက်သော် လူမမာ မိန်းခလေး ကားပက်လက်အိပ်ပျော်နေသည်။ စောစောက သူတိုက်လိုက်သော ဆေး(၃)လုံးမှာ ပရဆေးဆိုင်များတွင် အလွယ်တကူဝယ်၍ရသော လေကွဲဆေးဖြစ်ပြီး ဒုတိယတိုက်လိုက်သောအရည်မှာ အရက်ဖြစ်သည်။ အခန်းထဲတွင် လက်ဆွဲမှန်အိမ်နှစ်လုံးကြောင့် အတော်ပင်လင်းနေ၏။ အဟမ်း ..ခုချိန်ကစပြီး ငါ့သမီးတော်ကို နှောင့်ယှက်ကြသော ဝေမာတိက အမည်ရသော နတ်မျိုး၊ ဘုမ္မစိုးနှင့် ကုမ်ဘာန်ဘီလူးတို့ .. ဆရာအမိန့်ပေးသည် .. ယခုမကြာခင်ထွက်စေ .. ရှောင်စေ .. သင်တို့တတွေကို ယခုတစ်ကြိမ် နောက်ဆုံးဆရာသတိပေးခြင်းဖြစ်သည် .. ပြီးနောက် သူ၏ဆေးလွယ်အိတ်ကို ချွတ်ကာ ဘေးတွင်ချထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပက်လက်အိပ်ပျော်နေသော မိန်းခလေးကို စူးစိုက်ကာ ကြည့်နေလေသည်။ မိန်းခလေး၏ ကိုယ်နေကိုယ်ဟန်မှာတောင့်တင်း ဖွံဖြိုးပြီး ရင်သားများကား ဖြိုးမောက်နေသလို တင်သားများကြတော့ တင်းကားစွင့်အယ်နေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည်သူမ၏ ရင်သားများကို အကျႌပေါ်မှပင် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်သူမ၏အကျႌကျယ်သီးများကိုဖြုတ်ပြီးနောက် ဘောလီချိတ်များကိုလည်း ဖြုတ်ကာ ဘော်လီကို မိန်းခလေး၏ကိုယ်ပေါ်မှ ခွါလိုက်လေသည်။ သူမ၏ဖြူဖွေးနူအုနေသော နို့လေးနှစ်လုံးမှာ အကာအကွယ်မဲ့စွာထွက်ပေါ်လာလေသည်။ သူမ ၏နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ ပြောင်းဖူးစေ့သာသာခန့်ရှိပြီး ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် လေးရှိနေသည်။

ဆရာကြီးစိန် သည် တပ်မက်စိတ်များက ဒိုင်းကနဲသူ့ကိုလာဆောင့်သဖြင့် ကုန်းကာနို့ကိုစို့လေတော့သည်။ အင် .. အင့် .. မိန်းခလေး၏ ကိုယ်လုံးကလေးမှာတွန့်သွားပြီး မသဲမကွဲအသံများသည်လည်း နှုတ်မှထွက်လာသည်။ ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်နေသော ဆရာကြီးစိန် သည် သူမ၏ထမီလေးကိုပါ ခါးဆီသို့ ဆွဲလှန်ကာတင်လိုက်လေသည်။ တောင့်တင်းလှသော ပေါင်တံကြီးနှစ်လုံးကား ဖြူဖွေးပြီး စင်းနေ၏။ ပြီးတော့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြည့်ပြည့်လေးနှင့် မို့နေသော စောက်ပတ်လေးကလဲ နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုစေ့ကာ နီကျင်ကျင်အမွှေးလေးများပေါက်နေသည်။ ဆရာကြီးစိန် ၏လက်ကသူမ၏ပေါင်တံနှစ်ဖက်ပေါ်တွင် စုန်ကာဆန်ကာဖြင့် ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေပြီး အရသာခံယူနေသည်။ ဆရာကြီး၏လက်များသည် ပေါင်ပေါ်မှလက်ကို စောကပတ်နှုတ်ခမ်းသား စေ့စေ့လေးနေရာသို့ဖိကပ်ကာပွတ်ပေးလိုက်သောအခါ မိန်းခလေး၏ကိုယ်လုံးလေးသည် ဆတ် ကနဲတစ်ချက်တုန်သွားလေသည်။ ပြီးတော့ မိန်းခလေး ၏နှုတ်မှ ခပ်တိုးတိုး မပီမသ ရေရွတ်သံများထွက်လာပြီး ပေါင်တံများမှာလည်း မြောက်ကြွကြွလေးဖြစ်လာလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဆရာကြီးစိန် သည် သူ့အကျႌကိုမချွတ်တော့ပဲ ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီးနောက် မိန်းခလေး၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးကွေးကာထောင်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မိန်းခလေး၏ပေါင်ကြားသိုဝင်ကာ အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို သူမ၏အကွဲကြောင်းလေးတွင်တေ့ကာ အသာအယာဖိပြီးသွင်းလိုက်သည်။

အမလေး .. အို .. ဆ..ရာ..ကြီး .. ဘယ်လိုလုပ် .. အ.မ.လေး .. အို .. ဟင်း ဟင်း .. မိန်းခလေး သည် မျက်လုံးပွင့်ကာ နိူးလာသဖြင့် တဝက်မျှသာကျန်တော့သော သူ၏လီးတန်ကြီးကို ဆတ်ကနဲထိုးသွင်းလိုက်ရာ မိန်းခလေး၏ကျောပြင်လေးကော့တက်သွားလေတော့သည်။ သူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်သည် ဆရာကြီးစိန် ၏ရင်ဘတ်ကို အောက်မှနေကာဆီးတွန်းထားလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် ကလည်း ဘာကိုမှ မစိုးရိမ်တော့ဘဲ ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆက်ကာဆောင့်ပေးနေသည်။ ဆရာကြီး အတင့်ရဲ ရသည့်အကြာင်းမှာ သူ့လီးတန်ကို မိန်းခလေး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းစဉ်ကတည်းကပင် ကျိချွဲချွဲ အရည်ကြည်များနှင့် တွေ့ထိကာသိလိုက်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဆရာကြီးစိန် ကလည်းမရပ်မနားပဲ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ လိုးနေတော့ရာ မိန်းခလေးခမျာ ငြင်းဆန်သောစကားကိုဆိုရန် ပင်သတိမရတော့ပဲ သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးများမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေသည်။ မိန်းမကျမ်းကျေသော ဆရာကြီးစိန် သည် သူ၏ဆောင့်အားများကို တိုးမြှင့်ကာ သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို မိန်းခလေးကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် သူမ၏အိထွေးလှသော ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကြပ်စွာဖက်လိုက်ပြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြင့် တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်ကာနေသော သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ရင်း ဖင်မြှောက်ကာ မြှောက်ကာ ဆောင့်လေတော့သည်။ အောက်မှ မိန်းခလေးသည်လည်း တဟင်းဟင်းဖြစ်လာပြီး သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို ကော့ကာလှန်ကာဖြင့် စည်းချက်ကျကျပြန်လည်တုန့်ပြန်ကာလာနေသည်။ ဆရာကြီး၏ထွားကြိုင်းလှသော လိင်တန်ကြီးသည် သူမ၏အခေါင်းအတွင်းဝယ် ထိထိမိမိကြီး ပွတ်ဆောင့်လျက်ရှိနေရာ သူမ၏အတွင်းနံရံတို့မှ အီဆိမ့်ကာထွက်လာသောအရည်တို့သည် တပွက်ပွက်ဖြင့် တသွင်သွင်ထွက်ကျလေတော့သည်။

မချိတင်ကဲဖြစ်လာသည်ထင့် .. မိန်းခလေး သည် ဒူးထောင်ပေါင်ကားထားသောသူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုဆရာကြီး၏သန်မာလှသောပေါင်ကြီးများဆီသို့ ချိတ်ကာတင်လိုက် သည်။ ထိုသို့ချိတ်လိုက်ပြီးသောအခါတွင် ဆရာကြီးသည်မိန်းကလေး၏ကိုယ်ပေါ်မှ ကြွကာ သူမ၏ကိုယ်လုံးဘေးတစ်ဖက်ဆီတွင် လက်ထောက်ပြီး ကြုံးကာကြုံးကာလိုးလေသည်။ အောက်မှ မိန်းခလေးသည်လည်း အင်း ဟင်း .. အင်းဟင်း ဆိုသောအသံလေးနှင့် အတူ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးသည် တထွန့်ထွန့်လူးပြီး တဆတ်ဆတ်ခါသွားရသောအချိန်မှာပင် ဆရာကြီး၏ခါးကြီးသည်လည်း ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ တုန်ကာ ဆရာကြီ၏ကိုယ်လုံးကြီးသည် မိန်းခလေးဆီသို့ မှောက်ကာကျသွားလေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး သည် ကာမရေယဉ်ကြောတွင်မျောနေရာမှ လွန့်လူးလာပြီးနောက် .. မိန်းခလေး နံမည်ဘယ်လိုခေါ်သလဲ ကွယ့် .. အတင့် လို့ခေါ်ပါတယ် ဆရာကြီး .. အမြင့် နဲ့ဘာတော်လဲ ကွယ့် .. သူငယ်ချင်းပါ ဆရာကြီး .. နောက်နေ့လည်း ဆရာကြီးဆီလာဦးနော် .. ဒီတစ်ခါတွင်တော့ မိန်းခလေး သည် စကားဖြင့်ပြန်လည်ကာမပြောတော့ပဲ မှုန်ပြပြအလင်းရောင်အောက်တွင် ဆရာကြီးအား ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်ပြီး ခေါင်းကို ခပ်သွက်သွက်လေး ငြိမ့်ပြလိုက် လေတော့သည်။ ညဥ့်သည်အတော်လေးနက်လာခဲ့ပြီ။ဧည့်ပရိသတ်များလည်း စဲသွားခဲ့ပြီ။ ဆရာကြီးစိန် ၏တဲနန်းတွင်လည်း လူရှင်းသလောက်ဖြစ်သွားခဲ့ပေပြီ။

ထိုအချိန်တွင် ဆရာကြီးစိန် သည်အိပ်ယာဝင်ရန် သူ၏ဓါတ်ခန်းဟုခေါ်သည့် အိပ်ခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်လေသည်။ ဆရာကြီး သူ၏နောက်ဖက် မှောင်ရိပ်ထဲမှ ခပ်တိုးတိုးခေါ်သံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် လန့်သွားသောဆရာကြီးစိန် သည် အိနြေ္ဒဆည်ကာ နောက်ဖက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဟော .. အမြင့် ပါလား .. ဟုတ်ပါတယ် ဆရာကြီး .. အခန်းဝတွင်ရပ်ရင်း ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် အားလှမ်းကာအကဲခတ်လိုက်လေသည်။ အမြင့်သည် သာမန်မဟုတ်ဘဲ တစ်မျိုးလေးဖြစ်ကာ ခေါင်းလေးငုံ့နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။ ပြောလေ အမြင့် .. ဆရာကြီး ကိုဘာများပြောချင်လို့လည်းကွဲ့ .. ဟိုလေ .. ကျွန်မလဲ ဗိုက်ထဲက အောင့်နေလို့ပါ ဆရာကြီး .. အမြင့် ၏အသံသည် စပြောကတည်းက ခပ်အုပ်အုပ်ဖြစ်နေပြီး ဆရာကြီးစိန် သည်လည်း အမြင့် ကဲ့သို့ပင် ခပ်အုပ်အုပ်ပြန်ပြောနေသည်။ ကဲ .. ဒါဆိုလည်း အထဲကိုဝင်လေ အမြင့် ရဲ့ .. အမြင့် သည်သူမ၏ ခေါင်းလေးကိုမော့ကာ ဘေးဆီသို့ မျက်လုံးလေးတစ်ချက်ဝေ့လိုက်ပြီး ဆရာကြီး၏ဓါတ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ အမြင့် အတွင်းသို့ရောက်သွားသည်နှင့် ဆရာကြီးစိန် သည် အခန်းအတွင်းသို့လှမ်းဝင်လိုက်ကာ တံခါးအားပိတ်လိုက်ပြီးနောက် ဂျက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆရာကြီးစိန် သည် အခန်းအတွင်းတွင် ထွန်းထားသော လက်ဆွဲမီးအိမ်၏မီးစာကိုမြှင့်လိုက်ရာ အခန်းအတွင်းတွင် အတန်အသင့် လင်းသွားလေသည်။

ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့်အား လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါတွင် အမြင့် မှာ ခပ်တွေတွေလေး ရပ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ လက်ဆွဲမီးအိမ်၏ အလင်းအောက်တွင်သာရှိနေသော်လည်း အမြင့် ၏အသားအရည်သည် ဖြူဝင်းကာနေသည်။ ထို့အပြင် အမြင့် ၏ ပါးပြင်နှစ်ဖက်သည် သိသိသာသာကိုပင် နီမြန်းနေသည်ကို ဆရာကြီးစိန် မြင်လိုက်ရလေသည်။ ကဲလာ အမြင့် … ဒီမှာထိုင် .. ဆရာကြီးစိန် ၏ဓါတ်ခန်းဟုခေါ်သော အိပ်ခန်းထဲတွင် ကုလားထိုင်မရှိသဖြင့် သူမကို ကုတင်စောင်း၌ထိုင်ခိုင်းလိုက်ရာ အမြင့် သည်မဝံ့မရဲဖြင့် တောသစ်များဖြင့်ရိုက်ထားသော ကုတင်ပေါ်ရှိ မွှေ့ယာစောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချကာထိုက်လိုက်လေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် သူအမြဲတမ်းလိုလို လွယ်ထားသော ဆေးလွယ်အိတ်ကို ခေါင်းရင်းဖက်ရှိ စင်ပေါ်သွားကာတင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အမြင့် ထိုင်နေသော ကုတင်ဆီသို့ပြန်လျောက်လာကာ ကဲ အမြင့် .. အိပ်ယာပေါ်ကို လှဲလိုက် .. ဆရာကြီးစိန် ၏စကားအတိုင်းပင် အမြင့် သည် အိပ်ယာပေါ်လက်တစ်ဖက်ထောက်ရင်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့်၏အနားသို့တိုးကပ်သွားပြီးနောက် ပက်လက်လှဲကာနေသော အမြင့် ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကိုသိမ်းကြုံးကာအာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်လိုက် လေသည်။ အတော်လှတဲ့ ကောင်မလေးပဲ ဟု စိတ်ထဲမှကျိတ်ကာ မှတ်ချက်ချလိုက်သေးသည်။ အမြင့် ၏ ရင်သားများ နှင့် တင်သားများသည် အတင့် ထက်ပင် ပိုမို မို့မောက်ကာကားစွင့်နေကြသည်ကိုလည်း သတိပြုမိလိုက်သေးသည်။

ကဲ .. ဘယ်နေရာက အောင့်တာလဲကွယ့် .. အမြင့် သည် သူမ၏လက်လေးတစ်ဖက်ဖြင့် ဆီးခုံအထက်နားဆီသို့ မဝံ့မရဲထောက်ကာ ဒီ..ဒီနားကပါ ဆရာကြီး .. အေးဟုတ်ပြီ .. ဆရာကြီးစိန် နဲ့ တွေ့ရင်ပျောက်ရစေမပေါ့ကွယ် .. ပြောပြီးသည်နှင့် ဆရာကြီးစိန် သည် အိပ်ယာဘေးနားရှိ ရေတကောင်းထဲမှ ရေအနည်းငယ်ကို ဖန်ခွက်ထဲသို့ထည့်ကာ သူ၏ဆေးလွယ်အိတ်ရှိသော နေရာသို့ထသွားလေသည်။ ထို့နောက် ဆေးလွယ်အိတ်ထဲရှိ ပုလင်းပြားထဲမှ အရည်လက်တစ်လုံးခန့်ကို အခုနကဖန်ခွက်ထဲသို့ဖြည့်ကာ အမြင့် ဆီသို့ယူလာခဲ့သည်။ ကဲ .. ထလိုက်ဦး အမြင့် .. ဆေးသောက်ရအောင် .. အမြင့် သည်လူးလဲ၍ထလိုက်ရာ ဆရာကြီးစိန် သည် သူ၏လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခပ်ရဲရဲပင် အမြင့် ၏ပခုံးလေးကိုလှမ်းဖက်လျက် ထူပေးလိုက်သည်။ အမြင့် သည် ဖန်ခွက်ထဲရှိစပ်ထားသောဆေးကို တဖြည်းဖြည်းကုန်အောင် သောက်ပြီးသောအခါ ပြန်လှဲနေလိုက်ဦး ကွဲ့ .. ဟုဆိုကာ ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ၏ကိုယ်ကလေးကို အသာဖက်လျက် အိပ်ယာပေါ်ကူကာ လှဲပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖန်ခွက်အား အနီးရှိစားပွဲပေါ်ပြန်တင်လျက် အမြင့် ၏ အနီးသို့ ပိုမိုတိုးကပ်အောင် သွားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဆရာကြီးစိန် သည် သူ၏လက်ဖဝါးကို အမြင့်၏ဝမ်းဗိုက်ရှပ်ရှပ် လေးပေါ် တင်လိုက်သောအခါ အမြင့် မှာ တွန့်ကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်။

ထို့နောက်တွင်မတော့ အမြင့် သည် သူမ၏ မျက်လုံးများကိုမှတ်လိုက်လေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ၏ဝမ်းပျဉ်းသားကို ဘယ်မှညာသို့၄င်း ၊ အထက်မှအောက်သို့၄င်း ဖြေးညှင်းစွာ ပွတ်သပ်၍တစ်မျိုး၊ ခပ်ဖွဖွဆုပ်နယ်ကာတစ်ဖုံဖြင့် သူ၏ဆေးကုသခြင်းအမှုကိုပြုလေသည်။ အမြင့် ၏မျက်လုံးအစုံသည်ကား မှိတ်လျက်၊ သို့သော် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်ကား မသိမသာ တုန်ယင်လျက်။ ထို့နောက် ဆရာကြီးစိန် သည် သူ၏လက်အစုံကို ဖြည်းညင်းစွာပင် အောက်ဖက်ဆီသို့ လျောချကာ ဆီးခုံလေးကို ပွတ်သပ်လိုက်သောအခါတွင် အမြင့် သည် ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထရင်း တစ်ကိုယ်လုံးပူနွေးကာ ရှိန်း၍ ဖိန်း၍ လာနေပြီဖြစ်သည်။ အမြင့် ၏သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အတင့် သည် သူမနှင့် ဆရာကြီးတို့ ဆေးကုသပုံအကြောင်းကို ထိုညနေကပင် ခရေစေ့တွင်းကျ အမြင့် ထံသို့ပြန်လည်ဖေါက်သည်ချပြီးဖြစ်သည်။ အမြင့် ရော အတင့် ပါ အသက်(၂၂) နှစ်ကျော်သာရှိသေးပြီး သွေးသားဆူဖြိုးသည့် အရွယ်ကောင်းများဖြစ်ကြလေသည်။ ညနေကတည်းက အတင့် ၏ကိုယ်တွေ့ဖြစ်အင်များကို နားထောင်ပြီးသောအခါ အမြင့် ၏စိတ်ထဲတွင် သွေးသားတောင့်တလျက် ရမ္မက်ဆန္ဒ များ ချိုးနှိမ်၍မရလောက်အောင် ပေါ်လာရလေသည်။ ထို့ကြောင့် လူခြေတိတ်ချိန်တွင် အရဲစွန့်ကာ ဆရာကြီးစိန် ထံသို့ အရောက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အွန် း .. အို အမေ့ …ဟူသော အသံတို့နှင့် အမြင့် ၏အတွေးတို့ ပြတ်သွားရလျက် သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံး သိသိသာသာပင်တုန်ခါကာသွားလေသည်။

ဆရာကြီးစိန် ရယ်လေ၊ သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကို အမြင့်၏ပေါင်ရင်းနှစ်ခုကြားသို့ ထည့်ကာ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကို ဖွဖွလေးပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေပြီကော။ အမြင့် ၏ အို အမေ့ ဟူသောစကားအဆုံးတွင် ဆရာကြီးစိန် သည် ထိုင်နေရာမှ သူ၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်တက်ကာ အမြင့် ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုကြုံးကာဖက်လိုက်လေသည်။ ပြီးသည်နှင့် ဆရာကြီးစိန် ၏လက်တစ်ဖက်သည် ထမီစလေးကိုဆွဲကာချွတ်ချလိုက်သည်။ တို့နောက် ဆရာကြီးစိန်၏မျက်နှာသည် အမြင့်၏မျက်နှာဆီသို့တိုးကပ်သွားကာ သူမ၏နီတျာရဲ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ငုံခဲကာနမ်းလိုက်သည်။ ဆရာကြီးစိန် ၏လက်ကား ဝက်မြီးကဲ့သို့ပင် အငြိမ်မနေပါ၊ပြည့်ဖြိုးဝင်းဝါနေသော အမြင့် ၏ပေါင်တံကြီးများကို လျောတိုက်ပွတ်ပေးရင်း ပေါင်သားကြီးမျးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်နယ်ကာပေးနေသည်။ အမြင့် ခမျာမတော့ မောမောပန်းပန်းလေးဖြစ်ကာ ရင်ထဲတွင်လှိုက်ဖိုလျက် ဆရာကြီးစိန် ၏လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို လှမ်း၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် သူစုပ်နမ်းနေသော အမြင့် ၏ နှုတ်ခမ်းများအား မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်ဖြင့် လွှတ်ပေးလိုက်ပြီးနောက် ထကာထိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အမြင့် ၏အကျႌ ကျယ်သီးများအား တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ကာနေသည်။ ကျယ်သီးများအကုန်စုံအောင်ဖြုတ်ပြီးသောအခါတွင် ဆရာကြီးစိန် သည် အကျႌအား အမြင့် ၏ကိုယ်ပေါ်မှခွါလိုက်လေသည်။

အမြင့် ၏ ရင်အစုံသည် စည်းနှောင်ထားသော ဘော်လီအကျႌကို ဖေါက်ထွက်တော့မည့်အလား နိမ့်တုံမြင့်တုံ ရှိနေလေသည်။ အမြင့် ၏ အသက်ရှုသံတို့သည် တိုတောင်းကာ မြန် နေပြီဖြစ်သောကြောင့် နိမ့်တုံမြင့်တုံ ဖြစ်နေသော ရင်အစုံသည် ဆရာကြီးစိန် ၏စိတ် အစုံကို အစွန်းသို့ တွန်းပို့နေပေပြီ။ ရမ္မက်ဇောကပ်နေပြီဖြစ်သော ဆရာကြီးစိန် သည် သူမြင်ချင်လှပြီဖြစ်သော အမြင့် ၏ရင်သားနှစ်မွှာ အား ဘော်လီတည်းဟူသော အတားအဆီးကြောင့် အပြည့်အဝ မမြင်ရသဖြင့် တုန်ယင်နေသော သူ၏လက်အစုံဖြင့် အမြင့် ၏ဘော်လီ အား အငမ်းမရ ဆွဲကာချွတ်လေတော့သည်။သူမ၏နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ ပန်းဆီရောင်သန်းလျက် စိတ်ထနေပြီဖြစ်သောကြောင့် ရင်အုံပေါ်မှ စူကာထွက်နေလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် ဘယ်လိုမှစိတ်ထိန်းခြင်းငှာ မတတ်နိူင်တော့သဖြင့် အမြင့် ၏ နို့အုံတစ်အုံလုံးကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံကာ နို့အုံ၏အရင်းသားများအား သူ၏သွားများဖြင့် ့ မနာကျင်စေရအောင် တဇိဇိဖြင့်ကိုက်တော့သည်။ ထို့နောက်တွင် စူထွက်နေသော အမြင့် ၏သန္တာရောင်နို့သီးခေါင်းတစ်ဖက်အား ပါးစပ်တွင်းသို့ငုံကာ အတွင်းမှနေ၍ လျှာဖြင့် နို့သီးခေါင်းထိပ်အား ဖိချပေးလိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းပင် သူ၏လျှာကိုတောင့်လျက် နို့သီးခေါင်းအား ဘယ်ပြန်ညာပြန်ယက်လေတော့သည် ထို့အပြင် နှုတ်ကလည်း အို .. ဟင်း ဟင်း ဟင်း .. ဟင်း ဟင်း ဟင်း … ဖြင့် ငှက်ဖျားတက်သော သူကဲသို့ အဆက်မပြတ်သည်းညူကာနေလေသည်။ အမြင့် လက်တို့သည် ဆရာကြီးစိန် ၏ဂုတ်ပိုးကို သူမ၏လက်များဖြင့်သိုင်းဖက်လျက် နို့အုံများကိုကော့ကာကော့ကာဖြင့် ဆရာကြီးစိန် ၏ ပါးစပ်အတွင်းသို့ စိတ်တိုင်းကျပွဲတော် တည်နိူင်ရန်ထိုးထည့်ပေးနေလေသည်။ ထိုခဏမှာပင် ဆရာကြီးစိန် ၏လက်သည် သူမ၏စောက်ဖုတ်အုံလေးကို အုပ်ကာကိုင်လိုက်သောအခါတွင် အမြင့် ၏ဗိုက်ကြောကလေးများသည့် ရှုံ့ကာသွားပြီး သူမ၏သွယ်ပျောင်းကာ စင်းနေသော ပေါင်တံနှစ်ချောင်းသည် ထောင်တက်သွားလေသည်။

အဟင့်ဟင့် ဟင့် … ဆရာကြီး ရယ် .. ဟွန်း .. အမြင့် သည် အောက်မှနေကာ နှာတွန်နေသောမသံဖြင့် ဆရာကြီးစိန် အား တက်လုပ်ရန် အချက်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် ပျောက်စေအတတ်ကို တတ်ကျွမ်းသလို ကာမမှုတွင်လည်း တစ်ဖက်ကမ်းခတ်သူဖြစ်ရကား အလျင်မလိုချေ။ သူ၏ လက်များကို အမြင့်၏အခေါင်းအတွင်းသို့ ထိုးသွင်းလျက် အမြင့် ၏ ရသာဖူး ခေါ် စောက်စေ့ လေးအားရှာဖွေလျက်ရှိသည်။ သိပ်မကြာပါချေ ရွေးစေ့ခန့်ရှိသော စူတူတူ အငုတ်လေးအား စမ်းမိလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် ထိုအငုတ်လေးအား သူ၏လက်ခလယ်ဖြင့် မထိတထိကလိလေတော့သည်။ အမြင့် အဖို့မှာကား တိမ်ပေါ်တွင် လေဟုန်စီးနေရသလို စိတ်များသည် တလွင့်လွင့်ဖြစ်လျက် ကာမစိတ်များ သည် ဒီရေကဲ့သို့ တရိပ်ရိပ် တိုးကာလာနေရပေပြီ။ ဆရာကြီးစိန် သည်ကား အမြင့် ၏ နို့များကို စို့လိုက် စုပ်လိုက်ဖြင့်၄င်း၊ လက်ခလယ်ဖြင့် ရသာဖူး အားကလိ၍၄င်း၊ သူ၏လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းအား အမြင့် အခေါင်းအတွင်းသို့ ထုတ်ချည်သွင်းချည်ပြုပြီး စောက်ရည်ချူခြင်းဖြင့်၄င်း၊ ကာမခလုတ်များကို တစ်ဆင့်ခြင်းဖွင့်နေလေသည်။ ဆရာကြီး ရယ် .. အမြင့် မှာ အရမ်းကိုဖြစ်နေရပါပြီ .. လုပ်တတ်လိုက်တာနော် .. ဟု အမြင့် ကအောက်မှနေညုသံလေးဖြင့် ထပ်မံကာ အချက်ပေးလာပြန်ပြီ။ ထိုအခါ ဆရာကြီးစိန် သည် သူ၏နှုတ်ခမ်းများကို အမြင့် ၏နို့များဆီမှခွါကာ လျှာကိုခွျှန်အောင်ပြုလျက် အမြင့် ၏ချက်ရှိရာသို့ တဖြည်းဖြည်းဆွဲကာနှိမ့်သွားလေသည်။

အမြင့် အဖို့မှာကား အရသာထူးလှသဖြင့် မိန်းမောမတတ်ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ရင်ခုန်သံများသည် တဒိန်းဒိန်းမြည်လျက် အမြှောက်များဖေါက်နေသည်နှယ်။ .. အသံများသည်လည်း နှုတ်ဖျားမှပင်မထွက်နိူင်တော့၊ လည်ချောင်းထဲမှာပင် တအစ်အစ်ဖြင့် ပျောက်ဆုံးသွားလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည်သူ၏လျှာခွျှန်ဖြင့် အမြင့် ၏ နှုတ်ခမ်းစောင်းလေးများအား ထိုးလေသောအခါ အမြင့်၏ဖင်သားကြီးများသည် မွှေ့ယာပေါ်တွင် မနေနိူင်တော့ဘဲ လေထဲသို့မြောက်ကာတက်လာလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် နံစောင်းမှ သည် အမြင့် ၏ပေါင်ရင်းဆီသို့ စက်ဝိုင်းဝိုင်းသကဲ့သို့ သူ၏လျှာဖြင့် ယက်ပေးကာနေပြန်သည်။ အို .. အဟင့်ဟင့် ဟင့် .. ဆရာကြီးစိန် ရယ်လေ … သူမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို သူ့ပါးစပ်ထဲကလေတွေနဲ့ မှုတ်ပေးနေလေရဲ့ … ပူနွေးဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်ကြီးကို အေးသောလေအဟုန် က လာဟပ်သောအခါတွင် အမြင့် တစ်ခါမှမကြုံဖူးသည့် အရသာထူးကို ခံစားလိုက်ရသည့်အတွက် ရုးမတတ်ခံစားလိုက်ရသည်။ ဟော လုပ်ပြန်ပြီ၊ ဆရာကြီးစိန် ၏ပူနွေးနေသော လျှာသည် အပြားလိုက်ကြီး အမြင့်၏အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အထက်မှအောက်သို့ယက်ပေးပြန်ပြီ၊ ထိုမှတဖန် အမြင့် ၏အဖုတ်ကို အသာဖြဲလျက် အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများအား သူ၏ပါးစပ်တွင်းသို့တရှုးရှုးဖြင့် စုပ်ယူကာနေလေသည်။ အမြင့် သည်မည်သို့ဖြစ်လာသည် မသိ၊ ဆရာကြီး၏ခေါင်းအား သူမ၏ပေါင်များဖြင့်ညှပ်လေတော့သည်။ ဆရာကြီးစိန် ကား လားလားမျှမလျှော့သည့်အပြင် အမြင့် ၏ ရသာဖူး အားလျှာခွျှန်ဖြင့်ထိုးကာ အခုအခါတွင် ပဲကြီးစေ့အရွယ်ခန့်အထိ ကြီးလာပြီဖြစ်သော အမြင့် ၏ ရသာဖူး အား တရှုးရှုးဖြင့် စုပ်လေတော့သည်။ အမြင့် ၏စွင့်ကားကာ တင်းနေသော ဖင်သားကြီးများသည် ကော့ကာတက်လာသည်၊ အမြင့် ပေါင်များဖြင့်ညှပ်ခံထားရသည့်အတွက် ဆရာကြီး၏ခေါင်းမှာကား အမြင့်၏အဖုတ်နှင့် တစ်သားတည်းကပ်လျက် ပို၍ပင်အလုပ်ဖြစ်နေသေးသည်။

ဆရာကြီး … တော်ပါတော့နော် .. အမြင့် အူတွေအသည်းတွေ ဂျွမ်းပစ်လိုက်သလိုဖြစ်နေပြီ .. အမြင့် သည် တုန်ယင်လှိုက်လှဲသောအသံလေးဖြင့် တတိယမြောက်ပြောလာသောအခါတွင် ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ပေါ်မှဆတ်ကနဲခွါလိုက်ပြီး သူ၏အဝတ်အစားများကိုချွတ်နေတော့သည်။ ထိုအခါတွင် အမြင့် သည် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးအား တစ်ဖက်သို့စောင်းပြီး လှဲနေလိုက်သည်။ အဝတ်အစားများ ကုန်အောင်ချွတ်ပြီးသွားသောအခါတွင် ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ၏ဘေးတွင်ဝင်လှဲလိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်မှဖက်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အမြင့် ၏အပေါ်ပေါင်လုံးကိုမကာ သူ၏ပေါင်တစ်လုံးကို ဟသွားသော အမြင့် ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။ ထို့နောက်တွင် အမြင့် ၏အပေါ်ပေါင်ကို ကွေးစေ၍ ရင်ဘတ်ဆီသို့ တွန်းတင်လိုက်တော့သည်။ ပုံစံကားပုဇွန်တုပ်ကွေးဖြစ်သွားပြီမို့ အမြင့် ၏စောက်ပတ် သည် ဆရာကြီးစိန် ရှိရာဖက်သို့ ခပ်ပြူပြူလေးထွက်လာသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို လက်မနှင့်လက်ညှိုးကြားတွင်ကိုင်ပြီး အမြင့် ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများဆီသို့ တေ့ကာထောက်လိုက်ပြီး အမြင့် ၏စောက်ပတ်အတွင်းသို့ ဆောင့်၍သွင်းလိုက်လေသည်။ ပြွတ် .. စလွိ .. ဖွတ် .. ရှုး .. အရည်များဖြင့် စိုရွှဲနေသောကြောင့် ဆရာကြီးစိန် ၏လီးတန်သည် အနည်းငယ်လျောလျောရှုရှုဖြင့် အမြင့် ၏စောက်ဖုတ် အတွင်းသို့ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားလေသည်။ဆရာကြီးစိန် သည် လီးတန်ထိပ်ဖျားမှ သူ၏တစ်ကိုယ်လုံးသို့ ဆိမ့်ကာတက်သွားသော အရသာ ကိုခံစားလိုက်ရလေသည်။

ဆရာကြီး၏တောက်လောင်နေသော ပြင်းထန်လှသည့် ကာမမီးကို ဓါတ်ဆီ နှင့်ဖျန်းပေးသကဲ့သို့ဖြစ်နေလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဆရာကြီးစိန် သည် စအိုကြောကိုရှုံ့လျက် အသက်ကိုအောင့်ကာ အပြင်းထန်ဆုံးသော ဆောင့်ချက်များဖြင့် အမြင့် အားလိုးဆော်လေတော့သည်။ ဆောင့်ချက်အရှိန်များကား ပြင်းထန်လွန်းလှသည့်အတွက် အမြင့် သည် ကုတင်တစ်ဖက်စွန်းသို့ တဖြည်းဖြည်းရွေ့သွားလေသည်။ ထို့ကြောင့် အမြင့် သည် ဆရာကြီးစိန် ၏ပေါင်ကို လက်ပြန်ကိုင်လျက် သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို ကော့၍၄င်း၊ ခါးလေးကို နွဲ့ကာယိမ်းကာတွန်းကာဖြင့်၄င်း ဆရာကြီးစိန် နှင့်အတူ ကာမသမုဒ္ဒရာကိုတက်ညီလက်ညီဖြင့် ကူးခတ်လေတော့သည်။ စွိ .. ဗြွိ ဗြွိ .. ဖေါင်း .. ဒုတ် .. အို .. အို .. ဒုန်း ဒုန် း .. ဘလွတ် … စွပ်စွပ် .. ကျွိကျွိ .. အင်း ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် … ဖေါင်း .. အို .. ဗျွတ် ဘွိ ဘွိ .. ဘလွတ် .. ဘလွတ် .. ဘလူ ဆ..ဆ..ရာကြီး .. အသံတွေ.. အရမ်း..ထ ထ ထွက်နေတယ် … ထိုသို့ အမြင့် က အရှက်သည်းစွာဖြင့်ပြောလာသောအခါတွင် ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ရှေ့ဖက်သို့ အနည်းငယ်မှောက်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ၏ ခါးလေးကို တဖြည်းဖြည်းဆွဲလျက် ထလိုက်တော့ရာ အမြင့် ကလည်းအလိုက်သင့်လေးလိုက်ပါပေးသဖြင့် လေးဖက်ထောက်အနေအထားသို့ရောက်သွားလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် ကတော့ အမြင့် ၏နောက်တွင် ဒူးထောက်လျက် အကျအနနေရာယူလိုက်သည်။ အမြင့် ၏စောက်ပတ်အတွင်းသို့ ထိုးသွင်းထားသော လီးတန်ကြီးမှာ လုံးဝကျွတ်သွားသေးသည်မဟုတ်ဘဲ ဒစ်ကြီးနားထိကျွတ်ထွက်ကာ အမြင့် ၏ စောက်ပတ်ကြီးအား ကန့်လန့်ကြီးထိုးသလို ဖြစ်နေလေသည်။

ဆရာကြီးစိန် သည် ပြူတစ်ကာဝိုင်းစက်နေသော အမြင့် ၏ဖင်သားဖြူဖြူတင်းတင်းကြီးများကို အားပါးတရဆုပ်နယ်လျက် အတွေ့အရသာကို မြိန်ယှက်စွာခံစားနေလေသည်။ အတန်ကြာသည် အထိ လီးတန်ကို ထုတ်ချည်သွင်းချည်မလုပ်ပဲ ဒီအတိုင်းပဲစိမ်ထားသဖြင့် အားမလိုအားမရဖြစ်လာသော အမြင့် သည် သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို လှုပ်ရမ်း၍၄င်း ၊ ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်၍၄င်း ၊ နှုတ်မှလည်း ဟင့် .. ဆရာကြီး .. မြင့် လေ မြင့် .. အဟင့်ဟင့်ဟင့် … မနေတတ်တော့ဖူး ..အမယ်လေ လေး … ဟင့် . ကြည့်ပါလားလို့ .. ဘာဖြစ်လို့ အချိန်တွေဆွဲနေရတာလည်း ဆရာကြီးရယ် .. ဟုဆိုကာ လိုးပေးခြင်းအမှုကိုပြုရန် တစာစာတောင်းနေလေသည်။ အမြင့် ၏စကားအဆုံးတွင် ဆရာကြီးစိန် သည် သူမ၏ခါးလေးကို လက်ဖြင့်ဆွဲကာ စောက်ပတ်ဝတွင်တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို မြေထိုးပင့်ကော် နည်းဖြင့်ကော့ကာ ဆောင့်၍ သွင်းလိုက်သောအခါတွင် အမြင့်၏ခေါင်းလေးသည် နောက်သို့လန်သွာပြီး ပြင်းထန်လှသော အရှိန်ဖြင့် ဆရာကြီးစိန် ၏ဆီးစပ်က လာထိမိသောကြောင့် ဖင်သားကြီးများမှာလည်း တုန်တုန်ဖြင့် လှုပ်ရှားသွားလေသည်။ ထို့နောက်တွင်မတော့ ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့်၏ခါးသေးသေးလေးကို လက်ဖြင့်အားပါးတရ ဆုပ်ကိုင်လျက် ဆင့်ကာ ဆင့်ကာ လိုးနေတော့ရာ အမြင့် ၏ဖင်ကိုကော့ကာ အောက်သို့စိုက်ထားသော ကိုယ်လုံးလေးသည် သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ရှေ့သို့တိုးသွားလေသည်။

ရှီး .. ကောင်းလိုက်တာ ဆရာကြီး ရယ်.. အဲဒီ့လို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဆောင့်ပေးပါ .. ထိလိုက်တာနော် .. အားဟာ .. အိုး ဟို .. ပြင်းပြင်းလေးထပ်ဆောင့်ပေးပါဦး .. ထိုသို့ပါးစပ်ကလည်းပြော သူမ၏ဖင်သားဖြူဖြူတစ်တစ်ကြီးများကိုလည်း နောက်သို့ကော့ကာကော့ကာ ပေးရင်း အမြင့် သည်အားပါးတရအလိုးခံနေသည်။ နောက်ဖက်သို့ လက်တစ်လုံးသာသာခန့် စူကာထွက်နေသော သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး သည်လည်း ဆရာကြီးစိန် ၏လီးတန်ကြီးက ဆောင့်ကာအသွင်းလိုက်တွင် အထဲသို့ခွက်ကာဝင်သွားရသလို လီးတန်ကြီးပြန်ထုတ်လိုက်သောအခါတွင်လည်း စောက်ပတ်နှတ်ခမ်းသားနှစ်ခုသည်လည်း လိပ်ကာလိပ်ကာဖြင့်ကျပ်သည်း ကာပါလာလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် ၏အသက်ရှုသံများကား တရှုးတရှဲရှဲဖြင့်ဖြစ်လာပြီး ဆောင့်ချက်များကားအလွန်တရာမှပင် မြန်ကာလာနေပြန်ပြီ။ အမြင့် သည်လည်း ကုတင်ပေါ်တွင်လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ယှက်ကာထားလျက် ထိုယှက်ထားသောလက်ပေါ်တွင် သူမ၏မျက်နှာကိုအပ်လျက် မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်ကာ မှိန်းခံနေလေသည်။ မကြာပါချေ၊ ဆရာကြီးစိန် သည် အမြင့် ၏ခါးကိုအသားကုန်ဖက်လျက် သူ၏ခါးကိုကော့ကာ ကော့ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်လျက်ဖြင့် သူ၏သုတ်ရည်များကိုပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။ အမြင့် သည်လည်း သူမ၏ဖင်ကြီးများကို အစွမ်းကုန်ကော့ကာ ဆရာကြီးစိန် ၏ဆီးစပ်ဆီသို့ သူမ၏ဖင်သားကြီးများအား အတင်းဖိကပ်ရင်း ခါးများကို ဘယ်ညာဝေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် ပေါင်များသည်လည်း တဆတ်ဆတ်တုန်လျက်ကာမ၏အထွတ်အထိပ်ဖြစ်သော ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ပြိုင်တူလိုပင် ရောက်သွားလေတော့သတည်း။ .ပြီးပါပြီ