ရွှေရည်ဝင်းထိန် ဘ၀ ရှေ့တက်လမ်း အတွက် ရန်ကုန်မြို့ကို လာခဲ့သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်အတွက် ဧရာမ စွန့်စားခန်းကြီး တခု ဖြစ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်သည် အဖေနဲ့ အမေ အတန်တန် တားတဲ့ကြားက ကြီးပွားတိုးးတက်ဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်

လန်းတယ်နော် အကိုကြီး… ကျော်မျိုးဟန်စကားကြောင့် သိန်းဇော် လှမ်းကြည့်မိသည်။ နုနုငယ်ငယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက် အသက်က ၂၀ ကျော်ပုံမရ။အသားလေးတွေက ရွှေရောင်ဝင်းနေသည်။ဝတ်ထားသောထဘီစကပ်က သူမ၏ကိုယ်အားတင်းကြပ်စွာ စည်းနှောင်ထားသဖြင့် ဖွံ့ထွားသော တင်သားအစုံက အလုံးလိုက်ကားအယ်ပေါ်လွင်နေသည်။အောက်ပိုင်းနှင့် ညီမျှသော ခန္ဒာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကလည်းဖွံ့ထွားမှုမှာ အောက်ပိုင်းနှင့်ညီမျှရုံမျှမက လည်ဟိုက်အင်္ကျီကြောင့်

” ဟေ့ကောင်..မင်းဒီတစ်ပါတ်လုံးလုံး အပြင်လုံးဝမထွက်ရဘူး..ကြားလား.မင်း အပြစ်မင်းသိ.မမြထွေး ကြည့်ထိန်းထား. မော်မော်တို့ကလည်း .နင်တို့တူ..နင်တို့ မောင်ကိုကြည့်ထိန်းထား..အပြင်မှာငါနဲ့ တွေ့ရင် သေပြီသာမှတ်တော့ ” အဆူခံရတာ နည်းတောင်မှနည်းနေ မလားမသိဘူး..မနေ့ မနက်ကတည်းက ကျောင်းကိုထွက်သွားလိုက်တာ.ဒီနေ့ည နေမှပြန်ရောက်တယ်ဆိုတော့ ဒေါမပွတဲ့ မိဘရယ်လို့ ဘယ်ရှိနိုင်ပါ့မလဲ။မင်းမင်းရဲ့

အဖေ … အိမျရှေ့မှာ … ဧညျ့သညျ … အဖေ မိတျဆှမြေားလား ” ” အောျ …ဗဒေငျဆရာ မြားလား … ငါ့သူငယျခငြျး လှမောငျကို … ဟိုတနေ့က … အကူညီတောငျးထားသေးတယျ

ဒီနေ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း နေ့လည် ထမင်းစားချိန်မှာ အပြင်ထွက်မစား .. ။ ပြီးခဲ့သောနှစ်ရက်လောက် မှာ ပွဲဆက်တွေ များခဲ့ ပြီး အစားတွေ မဆင်ခြင်ခဲ့ ။ ပြန်လျော့ရမည် ..။ မနက် ကထည့်ခဲ့တဲ့ သင်္ဘောသီး

” ဘာဖြစ်နေတာလဲ … သဲရယ် … ပြောဆိုလည်း မပြောဘူး ” ” ဟူးးးးးး …… ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိပါဘူး …… သော်သော်ရယ် ” မနက်အစောကြီး ထကာ အချစ်တော်

စီမံကိန်းအတွက်ဆိုကာ ခြံခတ်သိမ်းစည်းသွားတဲ့ လယ်ယာတွေကို ကြည့်ပြီး နန်းကြာညို သက်ပြင်းချမိပြန်သည်။ ဒီလယ်ယာတွေကို အနိုင်ကျင့်သိမ်းယူသွားကတည်းက သူမတို့မိသားစုအပါအဝင်တစ်ရွာလုံး ဒုက္ခရောက်နေရသည်။ လယ်ကလွဲလို့ဘာမှမလုပ်တတ်သော လယ်သမားတွေ ဘိုးဘွားပိုင်လယ်မြေတွေ မရှိတော့သောအခါ ဘဝပျက်ကြသည်။ အလုပ်အကို သစ်အတွက်မြို့တတ်သွားတဲ့သူတွေရှိသလို ကြွေးလည်ပင်းနစ်ကာ စီးပွားပျက်အပူမီးတောက်နေသော သူမတို့တွေလည်းရှိသည်။

ပျိုမေ အမျိုးသမီး ဘော်ဒါဆောင် အဆောင်မှူ းကတော့ ခွာညိုထွန်း အရပ် က ပုံမ န် ခါးက နဲနဲလေး တုတ်တယ် ဖင်ကကြီးတယ် ရင်က မောက်တယ် မျက်နာလေးဖြူဖြူချောချောလေး မိန်းခလေး ဘော်ဒါဆောင်မှာ အဆောင်မှူးး

ကျော်က အမူးသမားတစ်ယောက် ဒါပေမဲ့မိဘအမွေအိမ်တစ်လုံး နဲ့လယ်ဆယ်ဧက ရှိတယ်။လယ်ကို မိဘလက်ထက်ထဲက လုပ်လာတဲ့ စာရင်းငှားနဲ့လွှဲထားပြီး ကျနော်ကတော့ ကိုယ့်အိမ်ခြံ ထဲမှာ အသီးအနှံ စိုက်စားပြီး အေးအေး ဆေးဆေးနေတယ်။ကျော်တို့ရွာက မြို့နဲ့အလှမ်းမဝေးပေမဲ့ ဆက်သွယ်ရေးလမ်း မရှိလို့ ခေါင်တယ်။ အိမ်ခြေနည်းလို့

ဂွင်းထုနေတာ တန်းလန်းကြီး မိနေတော့ ဘာဖြေရမှန်းလဲမသိဘူး မဆွေကအခန်းဂျက်ကိုပိတ်ပြီး အနားရောက်လာတော့ ပီုလန့်သွ့ားတယ်။ မဆွေက ကုတင်ပေါ်ကို တက်လာပြီးတော့ ပုဆိုးကို ပြန်လှန်တယ်။ ပြီးတော့ လီးကိုကိုင်ပြီး ကြည့်ပါအုံး အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာ မှန်မှန်ပြောနော် စော် ဘယ်နှပွေချပြီးပြီလဲ

နှင်းတွေဝေတဲ့သီတင်းကျွတ် လကိုရောက်ခဲ့ပြီမနက်ဖြန်သီတင်း ကျွတ်မီးထွန်းပွဲတော်လုပ်ကြတော့ မည်မည်။ဟိုနေရာကကျွတ်စီ ကျွတ်စီနှင့်အသံကြားရသည်။မနောရဲ့ ဗိုလ်အောင်၊စပယ်ပန်းလေးချစ်သူစ သည့်သီချင်းသံများကိုလေအသင့် မှာကြားရတဲ့ အတွက် မခင်လေးသိမ့် တစ်ယောက်ဒေါသစိတ်၊ဝမ်းနည်း စိတ်တို့ဖြစ်လာသည်။အိပ်ရာကလူး လထလိုက်ပေမယ့်ထ၍မရပေ။ အားယူပြီးထထိုင်လိုက်ရပေမယ့် လမ်းထလျောက်နိုင်သည့်ဘဝမ ဟုတ်ပေ။တစ်ခြားတစ်ယောက်ကထူမပေးမှသာလမ်းလျောက် နိုင် သည့်ဘဝ။ဝမ်းနည်းစိတ်ကြောင့်အလိုလိုနေရင်းမျက်ရည်များကျလာ သည်။ဆီးကလည်းသွားချင်လာပြန် သည်။ထို့ကြောင့်

ခြံဝက ခေါင်းလောင်းသံကြားရ လို့ ထွက်ကြည့်လိုက် တာ ခြံဝမှာ မိန်းက လေး သုံးယောက် အထုပ်အပိုး တွေနဲ့ ရောက်နေတာ တွေ့လိုက် ရတယ်။ဘယ်သူ တွေပါလိမ့် ဆိုတဲ့ အ တွေးနဲ့ ခြံတခါး သော့ယူပြီး

ဆရာမနာမည် က ကြည်ပြာ..ကျတော့တို့ရွာကို လာပြီး မူလတန်း ကိုလာရောက်စာသင်ပေးသော..ရပ်ရွာခန့်..ဆရာမ.တစ်ယောက်ဖြစ်ပါသည်။ကျတော့အိမ်ခေါင်းရင်းအိမ်မှာ နေထိုင်ရန် ရပ်ရွာက သတ်မှတ်ထားပါသည်။ဆရာမကြည်ပြာက. အသားကဖြူဖြူ…အရပ်ကနဲနဲပုတယ်…ရယ်လိုက်ရင် ပါးချိုင့်လေးခွက်ပြီး ..သွားလေးတွေက ဖြူဖွေးနေတာပဲ…ဆရာမဝတ်စုံလေးဝတ်လိုက်ရင်..အရမ်းကို ကျက်သရေရှိ လှပတဲ့သူပါ…လှမ်းလျှောက်ရင်လည်း..ညင်ညင်သာသာလေး လှမ်းလျှောက်တက်ပြီး…ဘေးတိုက်တုန်ခါတဲ့..တင်သားများမဟုတ်ဘဲ…အပေါ်အောက်..လှုပ်ခါနေတဲ့ တင်သားများကို ပိုင်ဆိုင်သူလည်းဖြစ်ပါသည်။သူနဲ့အရမ်းမရင်းနှီးပေမယ့်လည်း…ကျတော့အတွက်မှန်းထုစရာ..စိတ်ကူးရင် မင်းသမီးတယောက်ဖြစ်ပါသည်။.မှန်းထုစရာ အကြောင်းအရာတွေကလည်းရှိတယ်လေ…မိုးလင်းလို့

တင်ဌေးနွယ် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဧည့်သည်များ စည်စည်ကားကား ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည် ။ ဖိနပ်ချွတ်တွင် ဖိနပ်လေး ချွတ်ကာ အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်ရင်း တင်ဌေးနွယ်က အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆက်တီ ရှိရာသို့ လှမ်းပြီး

ချစ်စုမာ ဆိုတာ အင်မတန် ဇာတ်ပွဲကြိုက်နှစ်သက်သူ တယောက်ပေါ့။ သူအကြိုက်ဆုံး မင်းသားက နာမည်ကျော် ဖိုးချစ်ပဲဖြစ်ပါတယ်။ သူမအိပ်ခန်းထဲမှာဆိုဖိုးချစ်ပိုစတာတွေမှ အပြည့်ကိုကပ်ထားတာ။ ချစ်စုမာနေထိုင်တဲ့ရွာနဲ့ဖိုးချစ်ဇာတ်ပွဲဝင်နေတဲ့မြို့ဟာ ၁၆ မိုင်လောက်ဝေးပါတယ်။ ပွဲစဝင်တဲ့ပထမနေ့ညတော့ ချစ်စုမာ မကြည့်ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် ဒုတိယညမှာတော့ ဝါသနာတူ သူငယ်ချင်းမိန်းခလေးတွေနဲ့အတူ

ကျွန်မနာမည် က ရတီဖူး။ အသက် ကတော့ ၃၈နှစ်ထဲကို ရောက်နေပြီ။ အဖေကဗမာ အမေက တရုတ် ဆိုတော့ အသားကတော့ဖြူဖွေး နေတာပဲ။ မျက်နှာလေး ကတော့ အမေ့အမွေရ ထားတော့ နုဖတ်နေတာပဲ။ အသက်အရွယ်ထက်တောင် နုသေးတယ်ရှင့်။

ဘေးခန်းက စော်ကြီး ကို က သူသတိထား မိနေတာ ကြာပြီ ထိုသို့ သတိထားမိရလောက် အောင်လည်း စော်ကြီးက အိုးတောင့် လေသည် ။ ဖင်ကြီးတွေများ မှုတ်ပြီးလိုးလိုက်လို့ ကတော့အို ဘာပြော ကောင်း မနည်း

ဦးအောင်မောင်း ဟာ ညီဖြစ်သူ အစာဆိပ်ဖြစ်ပြီးမျက်စိ ရှေ့မှာသေဆုံးခဲ့တာကိုမြင်ခဲ့ ရတဲ့အ တွက် သားဖြစ်သူကို ဆရာဝန်ဖြစ်ရ မယ်ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်တွေနဲ့မလှိုင် မှာသားကို ကျောင်းအိပ်ကျောင်းစား ထားကာ ပညာသင်စေခဲ့လူ၊မိမိရွာကို တိုက်နယ် အဆင့်အထိဖြစ်အောင် ကြိုးစားပြီးဆေးရုံ တစ်ရုံရဖို့ကြိုး စားနေတဲ့လူ၊ရွာသားတိုင်းကဦး

ဝုန်းခနဲ ရွာချလိုက် သော မိုးကြောင့်… မြင့်ခိုင် ပြန်မည့် ဆဲဆဲ ဝတ်ထားသော ယူနီဖောင်းပင်ပြန် ချွတ်ရတော့မလို ပြန်တော့မယ် ဆိုမှ မိုးကလဲရွာ လိုက်တာနော် တပ်ခွဲမှုး ဟုတ်ပါ့ စာရေးမရယ် ကျွန်တော်ပြောင်းလာထဲက အချိန်မှန်ကို ရွာတော့

“ဟင့် သွား ဘာတွေလာမေးနေလဲ နားရှက်တယ်” ကျောင်းဆင်းတော့ ဆောင်းဦးတယောက် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုံနေပြီ၊ ဘယ်လိုများဖြစ်လာမလဲပေါ့၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်ပြီးလွယ်အိပ်ထဲ ထည့်ထားပြီးပြီ၊ ပလေကပ်လုံချည်ပါးပါးလေးနဲ့ လီးထိပ်ပွတ်ပြီး သူ့လီးက မာခြင်လာသဖြင့် စိတ်ကို မနည်း လျှော့ထားရသည်၊ ထုံးစံအတိုင်း