အောစာပေ

ဆုရည်မွန် တစ်ယောက် နိုင်ငံခြားမှပြန်လာပြီးနောက် ခန္ဓာကိုယ်အဆက်အပေါက်များပိုမိုထွားလာသည် ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးအောက်မှ လုံးထွားဝိုင်းနေသော တင်လုံးကြီးများမှာလမ်း လျှောက်လိုင်းတိုင်းတုံခါ၍သွား သည် ဖြစ်ညှစ်ချင်စရာ ကောင်းလှ၏ မို့မောက်လှသော ရင်နှစ်မြွှာမှာလည်း ဆွဲညှစ်ပြီးစို့ချစ်စရာ လေဆိပ်မှအိမ်သို့ ရောက်သောအချိန်မှာ မနက် ဆယ်နာရီခန့် ရှိပြီ အိမ်၌ကျွန်တော်တို့မောင်နှမ

ရွှေရည်ဝင်းထိန် ဘ၀ ရှေ့တက်လမ်း အတွက် ရန်ကုန်မြို့ကို လာခဲ့သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်အတွက် ဧရာမ စွန့်စားခန်းကြီး တခု ဖြစ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်သည် အဖေနဲ့ အမေ အတန်တန် တားတဲ့ကြားက ကြီးပွားတိုးးတက်ဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်

စီမံကိန်းအတွက်ဆိုကာ ခြံခတ်သိမ်းစည်းသွားတဲ့ လယ်ယာတွေကို ကြည့်ပြီး နန်းကြာညို သက်ပြင်းချမိပြန်သည်။ ဒီလယ်ယာတွေကို အနိုင်ကျင့်သိမ်းယူသွားကတည်းက သူမတို့မိသားစုအပါအဝင်တစ်ရွာလုံး ဒုက္ခရောက်နေရသည်။ လယ်ကလွဲလို့ဘာမှမလုပ်တတ်သော လယ်သမားတွေ ဘိုးဘွားပိုင်လယ်မြေတွေ မရှိတော့သောအခါ ဘဝပျက်ကြသည်။ အလုပ်အကို သစ်အတွက်မြို့တတ်သွားတဲ့သူတွေရှိသလို ကြွေးလည်ပင်းနစ်ကာ စီးပွားပျက်အပူမီးတောက်နေသော သူမတို့တွေလည်းရှိသည်။

( နရသူ ) ခြံဝင်းကျယ်ကြီးအနောက်ဖက်က ဒရိုင်ဘာအတွက် သီးသန့်ပေးထားသည့် အခန်းကလေးထဲမှာ ကားဒရိုင်ဘာမြတ်ထွန်းတစ်ယောက်တည်း သူ့ဖီလင်နှင့်သူ အရက်ထိုင်သောက်နေသည်။ ဒီနေ့ သူ အလုပ်အားသည်။ အိမ်ကြီးရှင်တွေ တစ်ယောက်မှမရှိကြဘဲ မေမြို့ဖက်ကိုခရီးထွက်သွားတာကြောင့် အိမ်မှာမာလီဘိုးစိန်ရယ် အိမ်ဖော်မအုန်းတို့သားအမိရယ်သာရှိကြသဖြင့် ပင်ကိုယ်ကပင် အသောက်အစား

တပ်တွင်း အစည်းအဝေး စောပြီးလို့ အားနေတဲ့ တစ်ရက် ဗကမျိုးစည်သူ ပျင်းလို့ ဖေ့ဘုတ် ဖွင့်ပြီး ဟိုပွတ် ဒီပွတ် လုပ်နေတယ်။ မျိုးစည်သူ က အရာရှိငယ် လူပျိုဆောင်မှာ နေတယ်။ အရာရှိဆိုတော့ သီးသန့် အခန်း

ရန်ကုန်မြို့၌ ခုနစ်ထွေ တီးဟောက်စ် ဆိုလျင် သားသားနားနားနှင့် အကောင်းဆုံးဆိုင်ဟု လူသိများသည်..။ ပိုင်ရှင်မှာ ဦးမြမောင် နှင့် ဒေါ်သန်း တို့ဖြစ်ပြီး သမီး ချိုမာဆိုသော အပျိုမလေး သာရှိသည်..။ ကလေးစိတ်မကုန်သေးသော အပျိုမလေး မြီးကောင်ပေါက်မလေး အရွယ်ပင်…။

ဒီဇာတ်လမ်းလေးက ကျွန်မကိုယ်တွေ့လေးပါ ပထမဆုံးစရေးတာမို့ သည်းခံပေးကြပါနော်။ ကျွန်မနာမည်က ဇူးဇူးပါ ကျွန်မတို့ မိသားစုလေးဦးရှိပါတယ် အဖေရယ် အမေရယ် မောင်လေးရယ် ကျွန်မဆယ်တန်းအောင်တော့ အဖေက ဖုန်းတစ်လုံးလက်ဆောင်ပေးပါတယ် ကျွန်မလည်း ပျော်ရတာပေါ့ စာမေးပွဲမအောင်ခင် ကျူရှင်မှာ သူများဖုန်းကိုယ်ဆီနဲ့ ကိုင်နေကြတာ

ဒို့အရေး ဒို့အရေး” ဆိုတဲ့အသံတွေ စက်ရုံအပြင်မှာ ဆူညံနေသည် စက်ရုံမှ ဝန်ထမ်းအများစုရဲ့ တောင်းဆိုမူများနဲ့ ဟစ်အော်နေကြခြင်းဖြစ်သည် ဒီအချိန်မှာ စက်ရုံတွင်းမှာကျန်ခဲ့တဲ့ ဝန်ထမ်းအနဲစုကတော့ အလုပ်တွေမလုပ်ဖြစ်တော့၍ စက်ရုံဆင်းချိန်ကိုသာ ထိုင်စောင့်နေကြရသည် ကျနော်တယောက်ကတော့ ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့အလုပ်များနေတယ်လေ အကြောင်းကတော့ စက်လိုင်းဘက်မှ အသက်၂၃နှစ်အရွယ်

ဒီနေ့လည်း အောင်မိုးခြိမ့် သူ့ရုံးခန်းကို စောစောစီးစီး ရောက်နေတယ် ။ သူ့ထက် စောတာက သူ့တပည့် သိန်းအုပ်ကျော် ။ သူ့ကား ထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ သိန်းအုပ်ကျော် ကားဆီကို ပြေးလာတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်ဆွဲအိတ်အပြားလေးကို သိန်းအုပ်ကျော်က

၇တန်းအောင်ပြီး၈တန်းတတ်စလောက်ကပေါ့ အရွယ်လဲနည်းနည်းရောက်လာပြီလူပျိုဝင်လာပြီစိုတော့ကာမစိတ်တွေလဲတဖွားဖွားပေါ့ တစ်ဖွားဖွားစိုတာနဲ့တွေ့သမျှဖင်တွေကြည့်ပြီးအိမ်ရောက်ရင်မှန်းမှန်းထုရတာကလဲအရသာရှိသကိုး.. ၈တန်းကျောင်းစတတ်တော့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရတယ်ကျွန်တော်ကလဲလူအေးစိုတော့သိပ်အပေါင်းသင်းမရှိဘူး ကျွန်တော်ပေါင်းမိတဲ့ကောင်ကလဲလူအေးဘဲစိုပါတော့ နာမည်က”မြတ်မင်း”တဲ့အေးလိုက်တဲ့ပုံများရေခဲတုံးကြနေတာဘဲ အဲ ဒါပေမယ့်တနှာကာမတော့ကြီးရော ဒါကတော့ကျွန်တော်ရောဘဲလေ အတန်းထဲမှာမြန်မာစာသင်တဲ့ဆရာမအိမ်နဲ့မြတ်မင်းအိမ်ကကပ်လျက်ဘဲ အဲ့ဒီဆရာမနာမည်က”ဒေါ်ဥမ္မာကျော်”တဲ့ဗျ စာအရမ်းအသင်ပြကောင်းတယ်အမြဲတန်းမျက်နှာလေးကပြုံးပြုံးရွင်ရွင်ဘဲ အသက်ကတော့..၂၄လောက်ရှိပြီထင်တယ်ခုထိနုပြိုထွားကြိုင်းနေတုန်းဘဲ မြတ်မင်းစိူတဲ့အကောင်ကလဲဆရာမရေချိုးနေရင်ခိုးခိုးကြည့်ပြီးအိုးတွေတောင့်ကြောင်းနို့တွေကားကြောင်းကျွန်တော့်ကိုပြောပြောနေကြဗျ။ ဟုတ်တယ်ဗျဆရာမကဖင်ကအကြီးကြီးဘဲတောင့်တင်းနေတာဘဲတစ်ခါတစ်လေစိုဘစ်ယာပါထင်းနေတာဘဲ.အရပ်တော့ပုတယ်ဗျ ပုပုထွားထွားလေးပေါ့.ကျောက်သင်ပုန်းကိုမမှီလို့ခြေထောက်ထောက်ပြီးစာရေးနေရင်ထဘီနဲ့အကျႌဟဟလေးထဲကအသားလေးတွေကဝင်းနေတာဘဲ.ဘော်လီအဖြူလေးတောင်မြင်နေရတယ်.တစ်နေ့ကျွန်တော်နဲ့မြတ်မင်းကျောင်းတတ်ခေါင်းလောင်းအသံမကြားမိဘဲကျောင်းဆီးခြံမှာဆရာမအကြောင်းဖလှယ်ပြောရင်းကာမဆာလောင်နေကြတယ်. အဲ့အချိန်ဆရာမရောက်လာတယ်.ဆရာမကအတန်းပိုင်စိုတော့ဘာနေနေအစွန်းထင်းမခံဘူးလေလိုက်ခေါ်တယ်ကျွန်တော်တို့ကို.ကျွန်တော်တို့ကလဲအားတိုင်းဆီးခြံဘဲသွားနေတော့ဆရာမကသိနေတာ. “ဟဲ့”မြတ်မင်းနဲ့ ကျော်ကျော်” ကျောင်းတတ်နေပြီလေ

ကျောင်းဆရာမလေးဆွေဆွေမြင့်တယောက် ထမင်းစားနားချိန်ဝယ် ဖုန်းဖွင့်လိုက်ပြီး ဖေ့ဘွတ် သုံး နေခိုက် မက်စင်ဂျာကနေစာပို့တာတွေ့လိုက်သည် အော်…ကျော်ကို့ဆီကကိုး ” ဟိုင်း! ထမင်းစားပြီးလား ဆွေဆွေ ” သူမ ချစ်သူဟောင်းပေါ့ အခုတော့အိမ်ထောင်ကိုယ်စီ နဲ့ဖြစ်နေကြပါပြီ… ” အေး ပြီးပြီ

ဒီအသက်အရွယ်နဲ့ အလှအပဒီလောက်ကြိုက်နေရင် ပညာရေးတော့ထိခိုက်တော့မှာပဲ ” . . . သူတို့ပြောတဲ့စကားတွေကို တင်ပါးလေးလှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ လျှောက်သွားသော အိအိဖြူ မကြားလိုက်ပါလေ။ ….. မြို့၊ အမှတ် (၃) အထက ကျောင်းကြီးမှာ ၁၀တန်းကျောင်းသူ အိအိဖြူကနာမည်ကြီး။

ခုတင်ပေါ်ဒူးလေးထောင်ထိုင်နေတဲ့သူမ ထမီလေးကိုအသာမတင်ပီးအမွှေးရေးရေးနဲ့ခြေသလုံးလေးတေကိုပွတ်သပ်ဆုပ် နယ်ပီးအနမ်းလေးပေးလိုက်တယ်။ အပြင်ပန်း အသားညိုတယ်ထင်ရပေမဲ့ထမီဘဲအမြဲဝတ်တဲ့ ချစ်သူလေးရဲ့အတွင်းသားလေးကဝင်းမွတ်နေတာဘဲ ့ပေါင်သားလေးကိုအသာလေးလျာထိပ်နဲ့ပွတ်စွဲပေးပီး အတွင်းသားနုနုလေးကို စုတ်စွဲလိုက်တယ် သူဆီကအသက်ရူုသံလေးကြားနေရတာ နုညံ့သောအသားစိုင်နှစ်ခုအထိတွေ့ လက်တွေက အတွင်းခံပန်းရောင် ဖောငး်ဖောင်းလေးဆီ အကွဲကျောင်းလေးအတိုင်းစုန်ဆန်စွဲလိုက်တယ် သူမပေါင်မှာအနီကွက်လေးတေအစီရီ သူလူးလွန့်လာနေပြီ အတွင်းခံလေးလဲစိုထိုင်းနေပြီ။ ချစ်သူ့ထမီလေးကိုအသာယာလေးဆွဲချွတ်လိုက်တယ် အိုး

အမှတ်ရစရာ အကြောင်းတွေ တွေးမိတိုင်း ကျမစိတ်ထဲ မနေ့တနေ့ကလိုပါပဲ။ ပထမဆုံးနှင့် ငယ်ချစ်ဦးမို့ တသက်တာ မေ့မရနိုင်ခဲ့ပါ။ သူ့ကို သတိရလွမ်းဆွတ်တိုင်း အင်းအားမဲ့ ချိ့နဲ့စေပေမဲ့ တခါတလေတော့ စိတ်အစဉ်က တက်ကြွလန်းဆန်း တက်ပြန်တယ်။ ခုလို သူမြို့က ပြန်ရောက်နေတယ်လို့

လွန်ခဲ့ တဲ့ ……. လောက်က ကျွန်တော်ဆယ်တန်းအောင်တယ် ဗျ နယ်မှာပဲအောင်တာပါ..ဆယ်တန်းအော င်တော့ ရန်ကုန် မှာ ကျောင်းတက်ခွင့်လေးရတယ် ….. မေဂျာက ကျောက်တွေအကြောင်းသင်တာပေါ့ဗျာ..ကျွန်နော်က ကျောက်တွေအကြောင်း အဲ့လောက်စိတ်မဝင်စားဘူးဗျာ…တကယ်တန်း မိန်းမတွေ အကြောင်းသင်ရတဲ့ ဘာသာတွေဘာတွေရှိရင် ကောင်းမယ်လို့

ပြင်းရှတောက်လောင်သော တေးဂီတသံစဉ်များက ခန်းမထဲရှိ လူများအားလုံးကို ဖမ်းစားတိမ်းမူးစေခဲ့သည့်တိုင် ကျနော့်ကို ထူးထူးခြားခြား ဘာရသမှ ပေးနိုင်ခြင်းမရှိ။ အရောင်စုံမီးများ ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်နှင့် စီးမျှောလှုပ်ရမ်းနေကြသော သူငယ်ချင်းများသည်လည်း ယခုတော့ဖြင့် ကျနော့်ကို မေ့နေကြပြီ။ အထက်တန်းကျောင်းမှ သူငယ်ချင်းများ ပြန်လည်ဆုံစည်းခဲ့ကြသည့် ညစာစားပွဲမှအပြန်

ခင်ခင်လေးတစ်ယောက်သူနာပြုသင်တန်း ဆင်းပြီးတောရွာလေးတစ်ရွာမှတာဝန်ကျတယ်။ အသက်ကငယ်ငယ်ရုပ်ရည်လေးကရှိတော့အဖြူနှင့်အနီလေးတွဲဝတ်ထားရင်ကျက်သရေရှိလုံးဝန်းပြီးတောင့်တင်းတဲ့တင်သားလေးက အိချောပိုထက်သာတယ်။အွန်း တင်ပဲရှိတယ် ထင်လားရင်လဲရှိတယ်။မြန်မာဝတ်စုံလေးနှင့်ဆိုမြင်သူတိုင်းချစ်ကြတယ်။ဒါပေမယ့်ခင်ခင်လေးမှာရာ်းစားသနာမရှိခဲ့ဘူး။ကြိုက်တဲ့သူတွေရှိပေမယ့်လည်းခင်ခင်လေးစိတ်မဝင်စားရဲဘူး ဘာလို့လဲဆိုတော့ခင်ခင်လေးမိဘကဆင်းရဲတယ်။ မိဘကပညာသင်ပေးနေတဲ့အရွယ်မှာ ရည်းစားသနာများထားခဲ့ရင်မိဘကပြောဆိုပြီးပညာဆက်သင်ခွင့်ရမှာမဟုတ်လို့ပဲ။ “ကဲညီမ ညီမလေးကိုဒီရွာကလူတွေနှင့်မိတ်ဆက်ပေးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်ဆရာ” “ဒီနေ့ ခင်များတို့ရွာကိုအသစ်ရောက်လာတဲ့ သားဖွားဆရာမလေးပါ၊သူ့နာမည်ကခင်ခင်လေးတဲ့၊ဝန်ထမ်းအသစ်တွေချပေးတဲ့အတွက် အဆင်မပြေတာလေးတွေရှိရင်ဒီရွာကရပ်မိရပ်ဖတွေကကူညီစောင့်ရှောက်ပေးစေချင်တယ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာကြီး၊ကျနော်တို့စောင့်ရှောက်ပေးပါမယ်။ အခုတော့ဆေးပေးခန်းကဆောက်နေဆဲကာလဆိုတော့ကာဆရာမလေးကို ကျနော်တို့ရွာကသင့်တော်တဲ့အိမ်တစ်အိမ်မှာနေရာမှာစီစဉ်ပေးပါ့မယ်” “ဒီကိစ္စက

မြစ်ကြီးနားမြို့ရှိ ခြံဝန်းကျယ်ကြီး တစ်ခုတွင် ခန်းနားထယ်ဝါသော နှစ်ထပ် အဆောက်အဦး တစ်လုံးရှိသည်။ ထို အဆောက်အဦး၏ အပေါ်ထပ် ဧည့်ခန်းထဲတွင် အသက် 35 နှစ်အရွယ် အမျိုးသားတစ်ဦး Gold label ပုလင်းထောင်ကာ တစ်စုံတစ်ရာကို စောင့်နေသည်။

တောင်ကြီးရဲ့ ဆောင်းက အေးချမ်းလွန်းတော့ မိုးလင်းလို့ မထချင်ဘဲ စောင်ထဲသာ ဆက်ကွေးနေလိုက်သည်။ ”စိုင်းလေး ထတော့လေ ၁၀ နာရီ ထိုးနေပြီ… မင်း အစ်မကိုလည်း ကားဂိတ်မှာ သွားကြိုလိုက်ဦး..” မငြိမ်း… မမငြိမ်း က အမေ့တူမ..