အောစာပေ

ကိုညိုကြီးသမီးခရီးထွက်ဖို့လိုတာတွေ၀ယ်ထားပေးဦး””သြော်ဟုတ်ဟုတ်ကဲ့ပါမမလေးမမလေးကဘာနဲ့သွားမှာလည်း” ”ရှင်သြော်ကားနဲ့ပဲသွားရမှာတောလမ်းလည်းဖြစ်ခရီးေ၀းလည်းသွားရမှာဆိုတော့အိမ်ကကားယူမသွားတော့ဘူး” ”ကျွန်တော်ပြင်ဆင်ထားလိုက်ပါမယ်မမလေး” ကိုညိုကြီးမှာဧပရယ်ထက်အသက်ကြီးသော်လည်းဧပရယ်အားလေးစားမှုဖြင့်မမလေးဟုခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ မှာစရာရှိသည်များမှာ၍ထွက်သွားသောအလှဘုရင်မလေးဧ။်သေးသွယ်သောခါးလေးအောက်မှတောင့်တင်းပြည့်ဖြိုးသောတင်စိုင် အိအိတင်းတင်းကြီးများကိုညိုကြီးမျက်စိကျွတ်ထွက်မတတ်ကြည့်နေမိသည်။ဧပရယ်တစ်လှမ်းလှမ်းသွားတိုင်းတင်စိုင်ကြီးများက စည်းချက်ကျတုန်ခါသွားသည့်အပြင်အင်္ကျီနှင့်ထဘီကြားမှခါးသား၀င်း၀င်းလေးကလက်ကနဲလက်ကနဲဖြစ်သွားသေးသည်။ ”ဟဲ့ညိုကြီးသမီးခရီးထွက်မှာတဲ့အဆင်အပြေဆုံးကားစီစဉ်ပေးလိုက်” ”သြော်ဟုတ်ကဲ့ပါအန်တီလေးခုပဲဧပရယ်လာပြောသွားတာကားကတော့expressတော့မရှိဘူးသီးသန့်ငှားတဲ့စလွန်းပဲရမှာ” ”အပြန်လည်းကြိုပြောရင်ကျွန်တော်စီစဉ်ပေးလို့ရပါတယ်သဘက်ခါနံနက်၇နာရီစထွက်မှာဟိုကိုညနေ၅ခွဲ၆လောက်ရောက်မယ်ဗျ” ”အေးအေးမင်းပဲစီစဉ်ထားလိုက်”ညိုကြီးမှာဧပရယ်တို့အိမ်မှအလုပ်သမားမဟုတ်သော်လည်းဧပရယ့်အဖေကုမ္ပဏီတွင်၈နှစ်ခန့်အလုပ်လုပ်လာသဖြင့်ဧပရယ်တို့နှင့် အတော်ရင်းနှီးသည်။အသက်၄၂နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီးဧပရယ်တို့အိမ်သို့ပစ္စည်းလာသယ်တိုင်းဂိုထောင်နှင့်ကပ်လျက်လသာဆောင်တွင် လှမ်းထားလေ့ရှိသည့်ဧပရယ့်ဘော်လီလေးများကိုကိုင်၍ဧပရယ့်ပင်တီနုနုလေးများဖြင့်လီးကိုအုပ်ကာဂွင်းထုလေ့ရှိသည်။ ညိုကြီးမှာဧပရယ့်ကိုစတင်မြင်မြင်ခြင်းကပင်မြင်သူငေးလောက်သည့်အလှဘုရင်မလေးကိုစိတ်ထဲမှအကြိမ်ကြိမ်ပြစ်မှားခဲ့မိသည်။ ယခုလည်းပစ္စည်းလာသယ်ရန်ရောက်လာခြင်းဖြစ်၍၃ထပ်သို့တက်လာခဲ့သည်။ညိုကြီးအတွက်ကံကောင်းပြန်ပြီ။ လှမ်းထားသောအ၀တ်များထဲတွင်အသားရောင်နုနုဆွဲသားဇာဘော်လီလေးနှင့်အဖြူရောင်ချိတ်၅ခုတပ်ဇာဘော်လီလေးတို့ကိုတွေ့ လိုက်သည်။မျက်လုံးကိုေ၀့ကြည့်လိုက်ရာအဖြူရောင်ဆွဲသားပင်တီနုနုလေးတစ်ထည်ကိုပါတွေ့လိုက်သည်။ ညိုကြီးစိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ဧပရယ့်ဘော်လီအသားရောင်လေးကိုရင်ပုံခွက်နေရာမှကိုင်၍မျက်နှာတွင်အပ်ကာအားရပါးရရှူရှိုက် လိုက်သည်။မွှေးပျံ့နေသောရနံ့သင်းသင်းလေးကညိုကြီးဧ။်တစ်ထပ်တည်းသောပုဆိုးအောက်မှလိင်တံကိုတောင်မတ်လာစေသည်။ ညိုကြီးမှာဧပရယ့်အလှကွန်ယက်တွင်မိခဲ့သောယောက်ျားပေါင်းများစွာအနက်မှအရေးမပါသောအညတရတစ်ယောက်သာဖြစ်သည်။

မမြစိမ်းဆိုတာ တရပ်ကွက်လုံးက လက်ဖျားခါရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်။ စံပြဈေးနောက်ဘက် ရပ်ကွက်လေးထဲကို ပြောင်းရွွေ့လာတဲ့ မမြစိမ်းတို့မိသားစုကို ပတ်ဝန်းကျင်က လူအချို့က နှာခေါင်းရွုံ့ကြသည်။ အချို့ အတင်းပြောတတ်သော မိန်းမများက မဲ့ကြရွဲ့ကြသည်။ အချို့ကတော့ စုတ်တသပ်သပ်နဲ့ နှမြောတသစွာဖြင့် မမြစိမ်းကို ဝေဖန်ပြောဆိုကြပြန်သည်။

နေက ဆယ်တန်းကျောင်းသူလေးပါ(အဆောင်နေကျောင်းအိပ်ကျောင်းစားပါ ယောကျ်ားလေးတွေနဲ့သပ်သပ်ဆီဆိုတော့ မ ကမ္ဘာထဲမှာပဲနေခဲ့ရသူပါ။) ဆယ်တန်းကျောင်းသူဆိုတော့ ဆယ်တန်းဖြေရတာပေါ့လေ(သိပြီးသားမလား)နေဆယ်တန်းဖြေ တော့ နေနဲ့တစ်ခုံတည်းထိုင်ရတယ့်ကောင်လေးက နေတို့ ကျောင်းက နာမည်ကျော်လေးလေ(ဆိုးလို့တော့ ဟုတ်ဘူး ပွဲအားလုံးမှာ သူက ခေါင်းဆောင်ပြီး လိုက်လုပ်ပေးလို့)(သူကလဲ အဆောင်ကျောင်းသားပဲလေ) နာမည်သာကြီးတာပါစာမေးပွဲလာဖြေ တော့

က်ေတာ္ တို႔ရဲ႕ ဆင္ေျခဖုန္ရပ္ကြက္ေလးသည္ ..အိမ္ေျခေလး ေတြ က်ပ္ညပ္ေနပီးေဘးအိမ္မ်ားနဲ႔ ကပ္လ်က္တည္ရွိပါတယ္.က်ေတာ္ ေက်ာင္းပီးခါစ..က အလုပ္မရွိအိမ္မွာ လိုလို ပဲ အေလလိုက္ေနခဲ့.ရတယ္ဗ်ာ.. တခုေျပာပါရေစက်ေတာ္တို႔ ေခါင္းရင္းဘက္ေဘး အိမ္မွာ က်ေတာ္ထက္ အသက္ ၈ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတဲ့ မမႀကီးတေယာက္ရွိတယ္ ..သူမွာ

မြို့ပြရဲ့မွန်းကျပ်မှုနဲ့အတူ ရုံးကအပြန် ဘတ်စ်ကားတိုးစီးရတဲ့ဘဝကို မင်းမင်းစိတ်ကုန်လှပြိ..ရန်ကုန်သားဖြစ်ပေမယ့် ၄လွှာက ကွန်ဒို ခန်းလေးသာ ငှားနေနိုင်သည်.. အိမ်ရောက်တော့ပင်ပန်းမှုတွေနဲ့ အိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲပြိး အတွေးနယ်ဆန့်လိုက်သည်.. မနက်ဖြန်ဆိုနယ်ပြန်သွားတဲ ဇနိးလေး မြတ်နိုးပြန်ရောက်မည်.. အိမ်ထောင်ကျပြိး ၃ နှစ် လောက်ထိ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးကလေး မယူဘဲ

ဒီရက် ပိုင်းအတွင်း ကျွန်တော်သည် ဟိုတယ်တွင်လာတည်းနေသော ဧည့်သည်အစ်ကိုအရွယ်တစ်ယောက်နှင့် ပုံမှန်ကားလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ဧည့်သည်ရဲ့နာမည်က ကိုထွန်းဖြစ်ပြီး တောင်ကြီးမြို့မှာနေသည်။ ကုန်ကားတွေထောင်ထားပြီး ကားကိစ္စအတွက်လာကာ တစ်ပတ်ဆယ်ရက်လောက်တည်းခိုနေသည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သည် ပျော်တတ်သူများဖြစ်၍ နှစ်ရက်မြောက်သောနေ့တွင် တော်တော်ခင်သွားကြသည်။ ထိုညနေတွင်ပင် သူကိုညစာထမင်းစားဖို့ စားသောက်ဆိုင်ကို လိုက်ပို့ပေးရပြီး

“ဆရာ လုပ်ခိုင်းထားတဲ့ အဝင်အထွက် စာရင်းတွေပါခင်ဗျာ” “အေးကွာ ကျော်ထက်အောင်ကို ခိုင်းမှပဲ စိတ်ချရတယ်ကွာ ရုံးဆင်းတော့မှာမလား ပြန် ပြန်” ကျေနပ်စွာ ချီးကျူးပြောဆိုနေသော ဖိုင်းနိုက်မန်နေဂျာကို နှုတ်ဆက်ကာ ကျော်ထက်အောင် ရုံးခန်းမှထွက်လာခဲ့သည်။ “ကိုကျော် ပြန်ပြီလားဗျ” “အေး

ယမင်းတစ်ယောက် အမေရီကန် တွင် ကျောင်းသွားတက်ပြီး မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်နေသည်မှာ သုံးလခန့်ရှိပြီ။ ရည်းစားကလဲ တခြားမိန်းမနဲ့ ယူသွားပြီ နဂိုက ကာမစိတ်ထန်သော ယမင်းတယောက် လီးနဲ့ဝေးတာ ကြာပြီဖြစ်သောကြောင့် လက်နဲ့ဆန္ဒဖြေနေရသည်မှာ အားမရနိုင်တော့ပေ။ ထို့ကြောင့် သူမလို စိတ်ထန်သော သူငယ်ချင်း

ကြည်သာခင် ဒီကိုရောက်လာရသည်က ဒက်ဒီနှင့် မာမီတို့က “ သမီးရယ်…ကြီးမေက သမီးကို အကူအညီတောင်း တာပါ…ကြီးမေကြီးကို အားနာစရာကြီး မာမီတို့က ဘယ်ထားခဲ့ချင်ပါ့မလဲ…” ဟူသော စကားရပ်ဖြင့် ကြည်သာခင်မှာ ကြီးမေ ကြီး၏ အိမ်တွင် နေရစ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ကြီးမေဆိုတဲ့

မွွန်မွွန်တစ်ယောက် မိခင်ဖြစ်သူကစူလိုက်သဖြင့် စူပုတ်ပြီး အိမ်ပြင်ထွက်လာသည်။ အသက် ၁၈နှစ် အရွယ် မွွန်မွွန်ဟာ နမည်နဲ့လိုက်အောင် ဥစ္စာပေါရုပ်ချော လှမ်းလျှောက်တိုင်း ဘယ်ညာယိမ်းနေတဲ့ တင်ကြီးနှစ်လုံးနဲ့ နိုးနှစ်လုံးဟာ အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ဖွံဖြိုးလှသည်။ သမီးဘယ်သွားမလို့လဲ မျက်နာကစူပုတ်နေတာဘဲ ဘာလဲ သမီးအမေဆူလိုက်လို့လား…

သမီးနာမည်က သီရိ။ အသက်က ၁၄ နှစ်။ ၉ တန်းတက် နေတယ်လေ။ ၁၄နှစ်သမီးပေမယ့် လျှော့မတွက်နဲ့နော်။ ရည်းစား ၃ ယောက်တောင်ထားဖူးတယ်။ သမီးရဲ့ နောက်ဆုံးရည်းစားက ငယ်သူငယ်ချင်းတွေလေ။ သူ့နာမည်က ရာဇာတဲ့။ သူ့အဖေ ရာထူးတက်ပြီး

အင်လျားကန်ဘောင်တစ်လျောက် မိုးကခပ်ဖွဲဖွဲ ။ ထီးရောမိုးကာရော ကျွန်မမေ့ခဲ့တယ်။ ကန်ဘောင်တစ်လျောက်မိုးခိုဖို့ထိုင်ခုံလိုက်ရှာကြည့်ပေမယ့် အတွဲတွေနဲ့တင်ပြည့်နေတယ်လေ။ ဒီအတိုင်းလမ်းလျောက်လာရင်း နောက်က ကျွန်မကိုအမိုးတစ်မိုးကာစီးပေးထားတော့ နောက်လှည့်ကြည့်မိတယ်။ အတန်းဖော်သူငယ်ချင်း ရယအောင် ထီးလေးမိုးပေးထားတယ်။ သူကကျွန်မတို့မေဂျာကလေ ။ သူကကျွန်မကိုကြိုက်နေမှန်းကျွန်မသိတယ်။စာသင်ခန်းထဲမှာခိုးခိုးကြည့်နေပြီးရည်းစားစာလဲ နှစ်ခါပေးဖူးတယ်။ ” ခုလို

( နရသူ ) ခြံဝင်းကျယ်ကြီးအနောက်ဖက်က ဒရိုင်ဘာအတွက် သီးသန့်ပေးထားသည့် အခန်းကလေးထဲမှာ ကားဒရိုင်ဘာမြတ်ထွန်းတစ်ယောက်တည်း သူ့ဖီလင်နှင့်သူ အရက်ထိုင်သောက်နေသည်။ ဒီနေ့ သူ အလုပ်အားသည်။ အိမ်ကြီးရှင်တွေ တစ်ယောက်မှမရှိကြဘဲ မေမြို့ဖက်ကိုခရီးထွက်သွားတာကြောင့် အိမ်မှာမာလီဘိုးစိန်ရယ် အိမ်ဖော်မအုန်းတို့သားအမိရယ်သာရှိကြသဖြင့် ပင်ကိုယ်ကပင် အသောက်အစား

သူ့အကောင့်လေးမီးစိမ်းနေပါလား ဖုန်းလေးကိုကိုင်ပြီး ဖေ့ဘုတ်လေးကို ဖွင့်လိုက်တော့ သီရီအကောင့်လေး မီးလေးစိမ်းနေတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် တစ်ခါမှလည်း နှုတ်မဆက်ရဲတဲ့ဘဝ။ သီရိရေ ကိုယ့်မှာသာ ကိုယ့်အပြစ်နှင့် ကိုယ်ဖြစ်ခဲ့ရပြီ။ တို့နှစ်ယောက်ချစ်ခြင်းကို ကိုယ့်ရဲ့ဇီဇာကြောင်မှုကြောင့် တို့တွေဝေးခဲ့ကြရတာ မဟုတ်လားလေ။ အားလုံးကိုယ့်အပြစ်တွေပါကွာ လို့ ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့လေးတွေးရင်း

သည်နေ ့ ရုံးပိတ် ရက်။ဦးမောင်တ ယောက်မနက်ပိုင်းအားကစားဂျာနယ်ဖတ်နေချိန် ဘေးအိမ်မှ က လေးငိုသံနှင့်အတူဒေါ်ဒေါ်သိမ်း အသံပေါ်လာ၏။ဖိုးမောင်ရေ မင့်တူလေး ဆိုးပေကို ခန ထိမ်းပေးပါဦးဟဲ့။ သူ ့အ မေ စမ်းစမ်းက ဈေးဝယ်သွားနေလို ့။မှည့်ထားတဲ့နာမည် ဝိုင်းချစ်

မဖြစ်နိုင်ဘူး ဒါ လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး „ အတွေးနှင့် ခါးခါးသီးသီးငြင်းဆန်ရင်း ခေါင်းကိုခါရမ်းပစ်မိတော့ တားဆီးချိန်မရလိုက်တဲ့မျက်ရည်တွေက ဟိုတစ်စ ဒီတစ်စ လွင့်စင်ကုန်ကြသည် သူငယ်ချင်းတွေ လာလာသတိပေးခဲ့ ပြောခဲ့ကြပေမယ့် ယုံကြည်လို့မရခဲ့ အခု မိမိမျက်လုံးနဲ့ တပ်အပ်မြင်နေသည့်တိုင်အောင် ချစ်မိတဲ့နှလုံးသားက အမှန်ကိုလက်ခံဖို့

ကျွန်တော်နာမည်အောင်ချမ်းသာဖြစ်ပြီး အသက်ကတော့ ၂၂နှစ်ပါ ကျွန်တော်ဟာ ငယ်ငယ်ကတည်းကရပ်ကွက်ထဲက အကြီးတွေအရက်သမားတချို့တွေနဲ့ပေါင်း ပြီးငယ်ငယ်ကတည်းကဆေးလိပ်သောက် အရက်သောက် ဖာချ နဲ့အချိန်ကုန်လွန်လာသူဖြစ်ပါတယ် ..ငယ်ဘဝဆေးလိပ်ကွမ်းအရက်ကို၁၇နှစ်လောက်ကတည်းက စသုံးလာတဲ့အတွက်ကြောင့် ရူနာရိူက်ကုန်းပုံစံဖြစ်ကာ အသိမိုက်ကာ ဆိုးသွမ်းနေမိပါတယ်….သူငယ်ချင်းတွေလာခေါ်လျှင်အရက်ဝိုင်း အသုဘအိမ်ဖဲဝိုင်း တခါတလေ တံတားအောက်ဖာခေါင်းများနဲ့ပေါင်းကာ ဖာချလိုက်နဲ့မိဘအပေါ်မသိတတ်မလိမ်မာ ဘုရားတရားမသိနဲ့

မိုးသီတဲ့ဟေ့………… တသီးတည်းရှိတယ်နော်… ခွပ်ခွပ် ခွပ်……မြင်းခွာသံများက.တဖြောင်းဖြောင်း..ရွာထိပ်..လမ်းမကြီးမှာလည်းဖုန်တလုံးလုံးနှင့်……သူကြီးရေ..ဗျို့သူကြီး..ရွာသားလေးတစ်ယောက်.သူကြီးအိမ်ရှေ့သို့.အပြေးအလွှားရောက်လာသည်…ဘာတွေဖြစ်လို့လဲဟ..ဓားမြဗိုက်.မိုးသီး..လာနေပီ..ဗျ.. ရွာသားလေး.မှာစကားပင်မဆုံးလိုက် သူကြီး.ခင်များတို့ရွာကို.တောင်းထားတဲ့ဆက်ကြေးဘယ်မှာလဲ..ဟု..မိုးသီး၏ပြောလိုက်သောအသံသည်။ သူကြီး၏ရင်ကိုဗလောင်ဆူသွားစေသည်။ ဒီနှစ်က.မိုးသည်းထန်ပြီးစပါးမတင်ချေ..ရွာတွင်စီးပွားရေးမကောင်း..မိုးသီးတို့ကိုပေးရန်ဆက်ကြေးကမလုံလောက်…ရွာသူရွာသာားများရှေ့မှောက်တွင်…..သူကြီး.ခင်ဗျားတို့ဆက်ကြေးမပေးနိုင်ဘူးလား…. မိုးသီးရယ်..ဒီနှစ်ငါတို့ရွာစီးပွားရေးအဆင်မပြေလို့ပါ..နောက်နှစ်ကျပေးပါ့မယ်ကွာ..´တောက်´ မလိုချင်ဘူးဗျာ..ခုမပေးရင်.ခင်များနဲ့ခင်များမိသားစုကို…ပြန်ပေးဆွဲသွားမယ်..နောက်..တစ်လအတွင်းခင်များရွာသူရွာသားတွေက..ဆက်ကြေးလာပေးရင်ပေးမပေးရင်.ခင်ဗျားတစ်မိသားစုလုံးကိုသတ်ပစ်မယ်… ကဲပြောရင်ကြာတယ်ဗျာ.ခုလိုက်ခဲ့..ဗိုလ်မိုးသီးသူကြီးမိသားစုကိုဖမ်းသွားပြီဟေ့…..ဆိုသောသတင်းသည်.ရွာအနှံ့ပြန့်နှံသွားလေတော့သည်။ဘယ်သူတွေပါသွားသေးလဲ..သူကြီး၊ သူကြီးကတော်.ဒေါ်ငွေခင်၊သမီးလေး..ခင်မှုံ.၊ သားလေး..ရွှေတိုး..ချွေးမလေး..ခင်ရီနဲ့.အိမ်ဖော်ကလေးမလေး……..ဒါးဒါးတို့..ပါသွားတယ်တဲ့တော်..ထိုသတင်းသည် ..ရွာတွင်.အတင်းအဖျင်းပြောလေ့ရှိသော.ဒေါ်ဘုမမှတဆင့်တရွာလုံးပျံနှံ့သွားလေတော့သည်။ တလပြည့်လို့မှ….ဆက်ကြေးလာမပေးရင်…သူတို့အားလုံးးကိုသတ်ပစ်မှာတဲ့………နိဒါန်းလေးကတော့.ဒီလောက်ပါပဲဗျာ..နောက်နေ့မှဆက်ကြစို့..ဘော်ဘော်တို့ရေ..ကျလိကျလိ….ဟူသော..ငှက်ငယ်လေးများ၏ တွန်ကျူးသံများက..ရိုးမတောကြီးထဲတွင်ပျံ့နှံ့နေသည်။ ထိုသို့သော.သာယာလှသော..သဘာဝအလှကိုဖျက်ဆီး..နေသော.အရာများကား လူတစ်စုကိုလက်နက်ကိုင်ဓားမြများမှ. ဖမ်းခေါ်လာခြင်းပင်။ မြန်မြန်သွားစမ်း…..စခန်းကိုရောက်ဖို့ဒီချောင်းကို.ဖြတ်ရမယ်.လာ.ရှေ့ကသွားစမ်း

ဖြစ်ရပ်မှန်……… လွန်လေပြီးသော နှစ်များစွာအချိန်က… ” ဟယ်လို….ဟယ်လို….. အေး ကြားလား သူငယ်ချင်း” ” အေး…ကြားတယ်..” ” မင်းဒီညနေအားလား” “ဘယ်ရောက်နေလဲ..အားတယ်” ” ဒါဆိုလာခဲ့ကွာ…တောင်ဥက္ကလာက ဟိုတခါ ထိုင်ဖူးတဲ့ဆိုင်ကို” ” အေးအေး…၇ နာရီလောက်လာခဲ့မယ်”

ကျွန်မနာမည်ကလ၀င်း…အသက်က၂၇နှစ်…အင်းစိန်ဈေးထဲမှာအလှကုန်နဲ့အဝတ်အထည်ဆိုင်လေးဖွင့်ထားတယ်လေ…ဆိုင်ဖွင့်ဖို့အတွက်စောစောထချက်ပြုတ်ပြီးရင်ရေချိုးရဦးမယ်..ဪ..လ၀င်းကတစ်ကိုယ်တည်းနေတာလေ…အပျိုလားဆိုတော့မဟုတ်ဘူး..လ၀င်း အမျိုးသားက သငေ်္ဘာသားလေ..အဲ့တော့လဲအတန်အသင့်စုမိဆောင်မိလေးရှိခဲ့တာပေါ့..သိတဲ့အတိုင်းပဲသငေ်္ဘာသားဆိုတော့အလှအပလဲကြိုက်မိန်းမကြမ်းလဲကြေသပေါ့ရှင်…ခေတ်လဲမှီပါ့…လ၀င်း ကိုလဲယောကျာ်းရပြီးရင်ခန္ဓာကိုယ်အလှပျက်မှာစိုးလို့ဂျင် ကားခိုင်းခဲ့တယ်သူလဲပြန်လာရင် လ၀င်း နဲ့အတူတူဂျင်လိုက်ကစားတယ်လေ..အင်း…ခုဆိုကိုကိုမရှိတော့တာ၆လတောင်ပြည့်တော့မယ်….သငေ်္ဘာသားဆိုတော့လဲပင်လယ်မှာပဲဇာတ်သိမ်းတက်ကျတာပါပဲလေ…ကိုကိုမရှိထဲကညတိုင်းကိုကိုနဲ့အတူတူချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ကြတာကိုသတိရမိတယ်..သတိရတိုင်းလဲ ကိုကိုဝယ်ပေးထားတဲ့ ဘိုင်ဘရေတာနဲ့ လီးတုနဲ့ပဲစိတ်ဖြေခဲ့ရတာပါပဲ။ ကိုကိုနေရာမှာအစားထိုးနိုင်မယ့်သူတော့မရှိတော့ဘူးလေ..ကိုကိုကသငေ်္ဘာသားပီပီနိုင်ငံခြားအပြာကာတွေထဲကလိုကြိုးတုပ်လိုးတယ် ကြာပွတ်နဲ့ရိုက်လိုးတယ်တစ်ခါခါဖယောင်းစက်တွေကိုယ်ပေါ်ချပြီးပါလိုးတတ်သေးတယ်အစပိုင်းတော့ လ၀င်း လဲမခံနိုင်ပေမယ့်။ အကျင့်ရလာတော့အဲ့လိုမှမလုပ်ရရင် လ၀င်း စိတ်အာသာကမပြေတော့ဘူး တစ်ခုခုလိုနေသလိုပဲ ဪတစ်ခြားသူနဲ့နေဘူးလားဆိုတော့…ဟိသငေ်္ဘာသားကတော်ပီသအောင်တစ်ခါတော့ကြေးစားကောင်လေးနဲ့ဆက်ဆံဘူးတယ်လေ ကြေးစားပီပီအလိုးအမှုတ်ကျွမ်းကျင်ပေမယ့်ကျမစိတ်ထဲမှာအာသာမပြေတာနဲ့နောက်မနေဖြစ်တော့ဘူးခုထိကိုကိုမရှိတော့ပေမယ့်ဂျင်ကစားတာတော့မပျက်ခဲ့ဘူး..အာ့ကြောင့်လဲ