အောစာပေ

သူငယ်ချင်းခရီးသွားတုန်း သူ့မိန်းမ နဲ့ ဖြုတ်တာ ” အမလေး … အအ … နာလိုက်တာ … ဟင့် … တော်ပါတော့ “ နွေးလေ နာလွန်းလို့ တောင်ပန်ရင်း မျက်ရည်တွေပါ စီးကျလာတယ်။

တစ်နေ့သောအခါ ရန်ကုန်မြို့နဲ့များစွာမဝေးလှသော ဆင်ခြေဖုန်းဒေသရှိ အိမ်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်၏ရှေ့တွင် တက္ကစီတစ်စင်း ဆိုက်ရောက်လာကာ ကားပေါ်မှ အသက် နှစ်ဆယ့်ငါး နှစ်အရွယ်လူငယ်တစ်ဦး အထုပ်အပိုးတွေနှင့် ဆင်းလာ ပါသည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် ကားခကိုရှင်းပေးရင်း အထုပ်အပိုးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မနိုင်မနင်းဆွဲလာကာ အိမ်ရှေ့ အရောက်တွင်

တစ်နေ့ ကျနော်အလုပ်က ပြန်ရောက်ရောက်ခြင်း အမေဖြစ်သူက သားရေ မနက်ဖြန်ပိတ်ရက်မဟုတ်လား အမေ ဥပုသ်ကျောင်းသွားမလို့ အဲ့တာ သငေ်္ဘာဆိ်ပ်နားကညဈေး သွားပြီး အမေ့ကို ဆွမ်းချက်စရာလေး တွေ သွားဝယ်ပေးပါလား အာ … သားမှပစ္စည်း ဈေးမသိတာ တော်ကြာအမေကဆူဦးမယ်

အသက်က နှစ်ဆယ့်ရှစ်နှစ် ” ဆိုတော့ အပျိကြီးပေါက်စပေါ့။ မိဘတွေက မရှိတော့ပါဘူး မြစ်အနောက်ဖက်က ကျောင်းကြီးစု ရွာသူတစ်ယောက်ပေါ့။ခုတော့ မြို့ပေါ်က ဒေါ်လေးစိန် တို့အိမ်မှာ နေနေတာ ငါးနှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ အသားညိုပေမယ့် တင်တွေရင်တွေ သူ့နေရာနဲ့သူ ရှိုက်ကြီးဖိုငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့မို့

ည… အားလုံးတိတ်ဆိတ်၍နေသည်။ ခင်ဖုဏ်းသည်မျက်လုံးကြောင်၍နေ၏။ အိပ်မရသော်အကြောင်းအရင်းကလည်း ရှိနေသည်မဟုတ်ပါလား…… ကိုယ့်အပေါ်မှာလည်း တာဝန်တစ်ခုရှိနေပြီကော….. သေချာပါသည်….. သို.သော် ထိုတာဝန်သည် လူသိရှင်ကြားမဖြစ်စကောင်းသောတာဝန်…. အစ်မတော် စောကလျာ ပေးအပ်ထားသောအထူးတာဝန်ဟုဆိုရမည်။ ခင်ဖုဏ်းသည်စင်စစ် ကျေးတောသူမလေးသာဖြစ်၏။ အားလုံးကို ခင်ဖုဏ်းကြောက်ပါသည်၊ လေးစားရပါသည်၊ ထိုင်ဆိုထိုင်၊

မြင်ကွင်းက ဘယ်လိုမှ ကြည့်လို့မကောင်းတော့ … ကြည့်လို့ကောင်းတုန်းက မိုးကျော်လဲ မှတ်ကြီးတို့နည်းတူ အမှောင်ရိပ်ကွယ်ကနေ ချောင်းကြည့်နေခဲ့သည်သာ။ မြင်ကွင်းကလဲ ယောကျ်ားဘသား ဘယ်သူမဆို ချောင်းကြည့်ချင်မှာ သေချာသည်။ မိုးကျော်တို့ ကူလီထမ်းရာ ကီလီကမ်းနားမှ မှောင်ရိပ်ကွယ်ရာတွင် အတွဲလေးတစ်တွဲ အလုပ်ဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

”ပြွတ်” ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ မွန့်စောက်ပတ်ထဲ ကထွက်သွားတဲ့ လီး မဲမဲချောင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ဟာတာတာ ခံစားလိုက်ရတယ် ။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရေလေ ။ စာမေးပွဲတွေ အဲလောက် အများကြီး

ကျတော်က ဆရာဝန်တစ်ယောက်ပါ။ နံမည်ကတော. အောင်မြတ်ပါ။ စစ်တပ်ကနေ ပြောင်းလာတဲ. ဆရာဝန်ကြီးပေါ.ဗျာ။ အသက်ကတော. ၃၅ နှစ်ဗျ။ မိန်းမလား ရှိတာပေါ.၊ အသက် ၂၅နှစ်အရွယ် ဆရာဝန်မလေးပေါ.ဗျာ။ ကျတော်လား သူ.အရင် အများကြီး ထားခဲ.ဖူးတာပေါ. မယူတာပဲရှိတယ်။

ဝါက်င့္က်င့္ညအိပ္မီးေရာင္ေအာက္မွာ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြ အုပ္မိုးေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကအရက္ရွိန္ နဲ႔ နီရဲေနတယ္။ မ်က္လုံးညိဳညိဳလဲ့လဲ့ႀကီးေတြက အရည္လဲ့ၿပီး ရီေဝေနတယ္။ေရွ႕မွာခ်ထားတဲ့ ငါးကင္ခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ေကာင္ရဲ့ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ဟာလည္း ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးရဲရဲေလးေတြၾကားမွာ အစအနေပ်ာက္သြားၿပီ။ ခုတင္ေျခရင္း  ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ က်ေနာ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ေနရင္း ဘာစကားမွမေျပာဘဲ ေခါင္းငုံ႔ထားၿပီး

ဒေါ်မီမီတင့် အိပ်ရာက ထပြီး ရေချိုးခန်း ထဲကို ၀င်လိုက်တယ် ။ သွားတိုက်ရင်း ၀တ်ထားတဲ့ ည၀တ် ၀တ်ရုံကို ဖြေချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ တကိုယ်လုံးကို မြင်နေရတဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးထဲမှာ အ၀တ်မဲ့ နေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို

ည ၁၂ နာရီကျော်နေပြီ ယောင်္ကျားဖြစ်သူပြန်အလာကို စောင့်နေရတာ သီရိတစ်ယောက်သစ်ကုလားအုပ်ဖြစ်တော့မယ် အခုတလောစီးပွားရေးကလည်းသိပ်အဆင်မပြေ အဲ့ဒါကိုအကြောင်းပြပြီး လင်တော်မောင်ကမှုးမှုးရူးရူးနဲ့ ပြန်လာ ပြီးရင်တခါထဲအသေကောင်လိုတန်းထိုးအိပ် သီရိခမျာ အရက်နံ့ကတထောင်းထောင်း အိပ်ရင်းဟောက်လိုက်တာကလည်း မီးရထားစက်ခေါင်းကြီးအလား သူ့ဘေးမှာလှဲရင်း အိပ်မရတဲ့ညတွေလည်းများနေပါပြီ အိပ်လို့မရတိုင်း ကိုယ့်အဖုတ်ကလေးကိုယ် လက်ကလေးနဲ့ကလိလိုက်

ရန်ကုန်မြို့လယ်ရှိကွန်ဒိုမီနီယံ အဆောက်အအုံကြီးတစ်ခု။ ထိုအဆောက်အဦးကြီး၏ ၁၀ လွှာတွင် ခေါတ်မှီ နောက်ဆုံးပေါ်ကရိယာများဖြင့် လှပခမ်းနားသော အလှပြင် ဆိုင်ကြီးတစ်ခု တည်ရှိနေသည်။ အလှပြင်ဆိုင်က အမျိုးသမီးများသီးသန့်ဟု ဆိုသော်လည်း အလှပြင်ပေးသူများက အသက် ၂၀ ကျော်သာရှိသေးသော ကောင်လေးများဖြစ်နေသည်။ အလှပြင်ဆိုင်ဟု

ကျမအမည်က အိချောပါ။ အသက်က နှစ်ဆယ်ရှိပြီ။ အိမ်ထောင်နဲ့ဆိုပေမဲ့ ထန်နေတဲ့စော်လေးပါ။ ကိုမင်းမော် ခရီးထွက်သွားတာနဲ့ ကျမ ပိုလွတ်လပ်လာတယ်။ ဦးမောင်ကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်တယ်။ ဦးမောင်ရောက်မလာခင် အဝတ်ဗလာချွတ်ပြီး ရေးချိုးခန်းထဲရေချိုးလိုက်တယ်။ ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ကျမနို့တွေကိုပွတ်သပ်နေတုန်း ဦးမောင်ရောက်လာတယ်။ ဦးမောင်နဲ့ကျမ ကိုမင်းမော်

ဒေါ်တင့်တင့်တယောက် ခင်ပွန်းသည်တာဝန်ကျရာ တောင်ကြီးကို လိုက်မသွားမိတာ အမှားကြီးမှားသွားပလား စိတ်နဲ့ တညလုံးအိပ်မပျော်ခဲ့ဘူး။ အိမ်ထောင်သက် ၁၀နှစ်သက်တမ်းမှာ တခါမှအလိုးမပျက်ခဲ့တဲ့ အရာရှိဦးမောင်မောင်ဟာ မနေ့ကပဲ တောင်ကြီးကို ယာယီပြောင်းရွှေ့သွားရတယ်။ တကယ်တော့ ဦးမောင်မောင်ဟာ ဒေါ်တင့်တင့်ထက် ၁၀နှစ်အသက်ကြီးတယ်။ ဒေါ်တင့်တင့်ဆိုပေမယ့် အသက်က

မေမြတ်တယောက်အ ခန်းထဲတွင်ငိုနေရှာသည် အကြောင်းကား သူ့မထံသို အင်တာနက်မှ သူ့မကိုကို ကျော်ဇင် နဲ့မိန်းမတယောက် ကဲနေကြွတဲ့ပုံတွေကို တယောက်ကပို့လိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည် ရက်စက်လိုက်တာကိုကိုရယ် သူ့မှာတော့ချစ်လွနိးလို့အပျိုဘဝလေးပေးအပ်ခဲ့မိသည် ပုံထဲတွင် ကို့ကိုက အဲ့မိန်းမနောက်မှနေပြီးနို့တွေကို ကိုင်ခါကလိနေသည် နောက်ပုံတွင် ကိုကိုဟာကြီးကို အဲ့မိန်းမကစုတိပေးနေပုံဖြစ်သည် မေမြတ်ကိုကို့ကိုစိတ်နာသွားသည်

မုတ်သုန်လမင်း ..မနေ့ညက စိတ်တွေ တအား ထန်ခဲ့ရ သည် .. ။ ကာမစိတ်တွေ ထကြွ ခဲ့ရ သည် . .။ ပေါင်ကြားဂွဆုံက ရတနာရွွေကြုတ် က အရေတွေ စိုစိုရွွဲ ရတဲ့အထိပါဘဲ

အသားစိုင်ချင်း အားပါပါ ရိုက်သံက တိတ်ဆိတ်သည့် ညထဲ စည်းချက်မှန်မှန် ထွက်ပေါ်နေသည်။ ပြွတ်ပြတ် ပြွတ်ပြတ် နှင့် ငဖယ်ထောင်းချိန် ငရုပ်ဆုံထဲ စေးကပ်နေသည့် ကျည်ပွေ့လို အသံမျိုးကိုလည်း သဲ့သဲ့ ကြားရတတ်သည်။ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းနှင့် ကြိတ်၍

ကောင်မလေးလာခါနီးပြီ… ကျော်နိုင် လက်ကနာ၇ီကိုကြည့်ပြီး အချက်ပြတယ်.. ကျွှန်တော်နှင့်ကုလား ရယ်ဒိ ပဲဆိုတဲ့သဘော ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်၊ ဟော.. ဟိုဘက်လမ်းကြားထဲကနေ ကောင်မလေး လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ. လှမ်းလာနြေ့ပီ။ လွယ်အိတ်လေး ကိုလွယ်ပြိီး ထမင်းချိုင့်လေးဆွဲလာတဲ့ ကောင်မလေးဟာ ကျော်နိုင့်ကို မြင်တော့ တစ်ချက်တုံ့.ကနဲဇြစ်သွားတယ်။

သီတာရေ.. သီတာ..””ရှင်.. ကို.. လာပြီ..” “ဝှူး.. မောလိုက်တာကွာ..” “ရော့.. ကို.. ရေအေးအေးလေး သောက်လိုက်..” “လိမ္မာလိုက်တဲ့ မိန်းမ..” နောင်ရဲသည် သီတာ လှမ်းပေးသော ရေခွက်ထဲမှ ရေကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှ ဆိုဖာခုံတွင်

“လိုးစမ္းကြာ … လိုးလိုး … နင္ဘယ္ေလာက္လိုးမလဲ ၾကည့္စမ္းမယ္ ေအာင္ေမာင္း … ငါ့တစ္ကိုယ္လုံးလည္း နင္ တစ္ညလုံးေဆာ္ခ်င္သလို ေဆာ္ေနတာနဲ႔တင္ … ၿငီးေစာ္နံေနၿပီ … လိုးစမ္း … ဒီေလာက္လိုးခ်င္ေနတာ နင့္ အိမ္