အောစာပေ

ည ၁၁ နာရီကျော်နေပြီ….. အိပ်ယာထဲမှာ ဘယ်ညာ လူးလိမ့်ရင်း အိပ်လို့မရနိုင် ဖြစ်နေသည်….. လက်တဖက်မှ ယောင်ယမ်းကာ ရင်နှစ်မွှာကို ပွတ်သပ်နေမိသည်… သက်ပြင်းမောများချကာ ကြိတ်မှိတ်၍ ခံစားနေရသည်…. လျော့တိလျော့ရဲ ထမီအောက်မှ ဖားပေါင်စင်းတစ်ကောင် လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ပေါင်နဲ့

ကမြငယျငယျလေးထဲက မိဘတှေ ဆုံးသှားလို့ အဒေါျနဲ့ ရငျးနီးတဲ့ ရနျကုနျက ခမြျသာတဲ့ မိသားစုတဈခုက မှေးစားထားလို့ ရနျကုနျရောကျနတော… မှေးစားတယျ ဆိုပမေယျ့ တဈကယျ့မိသားစုလိုဘဲ ငယျငယျလေးထဲက ပွုစု စေါငျ့ရှောကျလာကွတာပါ. ဘဝမှာ ဘာမှ လိုလသေေးမရှိဘူး… မှေးစားအကိုဆိုလဲ

အဲဒီနေ့ကကျမချောင်းကြည့်တာကိုကောင်လေးရိပ်မိသွားတယ်ထင်တယ်… သူကလဲရေချိုးခန်းတံခါးကိုမပိတ်တာအကြံနဲ့ထင်ပါရဲ့.. ဒါပေမဲ့ကျမကတော့ထောင်မတ်နေတဲ့သူ့ဟာကြီးကိုမြင်လိုက်ရပြီး.. သူ့မျက်နှာလဲမကြည့်ရဲတော့တာနဲ့အိမ်ကိုပြန်လိုက်တယ် အိမ်ရောက်တော့လဲ အဲဒီကောင်လေးဂွင်းထုနေတာကိုဘဲမြင်ယောင်နေပြီး. .ကျမအဖုတ်ထဲကအရည်တွေကလဲစိမ့်ထွက်နေတာနောက်ဆုံးမထိန်းနိုင်တော့တာနဲ့ မီးဖိုခန်းထဲဝင်ပြီး… သူများတွေပြောသံကြားဘူးတဲ့အတိုင်း ခရမ်းသီးတစ်လုံးကိုရေဆေးပြီးအိပ်ခန်းထဲယူလာပြီး ကျမအဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးအတိုင်းပွတ်လိုက်အစိလေးကိုထိုးလိုက်လုပ်နေပါတော့တယ်.. .အိုအရမ်းကောင်းလိုက်တာပါလား..ကောင်လေးရဲ့ဟာကြီးနဲ့သာဆိုရင်လို့တွေးရင်း အဖုတ်ထဲကိုထိုးသွင်းလိုက်ဆွဲထုတ်လိုက်လုပ်နေမိပါတော့တယ်… အိုး…ကောင်းလွန်းလို့ကျမပါးစပ်က တစ်ဟင်းဟင်း…..နဲ့ညည်းညူနေမိပါတယ်… ခရမ်းသီးနဲ့လုပ်ကြည့်တာအရမ်းကိုကောင်းလွန်းလှပါတယ်ရှင်… ဟိုကောင်လေးရဲ့လိင်တံကြီးနဲ့သာ အဖုတ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်ရရင်..ကျမစဉ်းစားရင်းအရမ်းကိုခံချင်စိတ်တွေဖြစ်နေပါပြီ…. .ပက်လက်လှန်ပြီးလုပ်ရတာအားမရတာနဲ့ကုတင်အောက်ကိုဆင်း. ကုတင်ပေါ်ကိုခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုတင်လိုက်ပြီး

သူမနာမည် မိုးစု။ ကျောင်းပြီးတော့ ချစ်သူနဲ့ လက်ထပ်ဖြစ်သည်။ ယောင်နောက် ဆံထုံးပါဆိုသည့် ထုံးစံအတိုင်း သူမ ချစ်သူနောက် အတူလိုက်နေသည်။ သူမက အလုပ်လုပ်ချင်သော်လည်း ချစ်သူက ခွင့်မပြုသဖြင့် အိမ်တွင် ကျန်ရစ်သည်။ အိမ်တွင်တော့ ယောက္ခမနဲ့အတူနေရသည်။ ယောက္ခမက

ကောင်မလေးလာခါနီးပြီ… ကျော်နိုင် လက်ကနာ၇ီကိုကြည့်ပြီး အချက်ပြတယ်.. ကျွှန်တော်နှင့်ကုလား ရယ်ဒိ ပဲဆိုတဲ့သဘော ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်၊ ဟော.. ဟိုဘက်လမ်းကြားထဲကနေ ကောင်မလေး လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ. လှမ်းလာနြေ့ပီ။ လွယ်အိတ်လေး ကိုလွယ်ပြိီး ထမင်းချိုင့်လေးဆွဲလာတဲ့ ကောင်မလေးဟာ ကျော်နိုင့်ကို မြင်တော့ တစ်ချက်တုံ့.ကနဲဇြစ်သွားတယ်။

မညိုမြိုင်က အသက်သုံးဆယ်ကျော်မှ ယောင်္ကျားယူတာ။ ငယ်တုန်းက အသက်ဆယ့်ငါးနှစ်လောက်တုန်းကတော့ အိမ်နီးနားချင်း အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်နဲ့ သုံးလေးငါးရက်လောက် လိုက်ပြေးခဲ့ဖူးပါတယ်။ အိမ်က အချိန်မီ တိုးတိုးတိတ်တိတ် လိုက်ခွဲပြီး ရှမ်းပြည်ဖက်က အမျိုးတွေဆီပို့ ကျောင်းပြောင်းပြီး တက်ခိုင်းလိုက်တော့ အားလုံးက အပျိုလို့ပဲ

ဆူး အိပ်ယာကနိုးလာပြီး နာရီကို ကြည့်မိတော့၆နာရီ အိပ်ချင်စိတ် မပြေသေး။ ညက ကိုကိုနဲ့ ချက်တင် ထိုင်တာ များသွားတယ်။ အိပ်ယာထဲ လူးလှိမ့်ရင်း ကိုကို့စကားတွေ ပြန်ကြားနေမိပါတယ်။ စိတ်ကူးယဉ်ရမည့် အချိန်မဟုတ် အိပ်ယာထ မျက်နှာသစ်ပြီး အောက်ထပ်သို့

အမေရဲ့ မောင်၊ ကျနော်ဦးလေးက အောက်ပြည်အောက်ရွာမှာ စက်လှေတွေပိုင်သတဲ့၊ သူ့မိန်းမ ကျနော်ရဲ့ အန်တီတော်စပ်သူကလဲ စီးပွားရေးမှာ မခေ၊ ကုန်ခြောက်ဆိုင်ဖွင့်လို့ အနီးအနားကရွာတွေကို အကြွေးစနစ်နဲ့ ကုန်ခြောက်တွေဖြန့်ချီနေတာ မြောင်းမြတစ်ခွင်မှာ အလုပ်အကိုင်နဲ့ ပတ်သတ်ရင် နာမည်ကြီးလင်မယားတွေ၊ သူတို့ညားဖြစ်ကြတာကလဲဒီလို အပျိုလူပျိုဘဝကထတည်းက

ကိုင်တော့မကိုင်ကြည့်ဖူး ပါ။ ဒါပေမဲ့ မစန်းကြည်၏ ကားကားစွင့်စွင့် ရှိလှသော တင်ပါးကြီးတွေက မာတင်းပြီး နေမည်ဆိုသည်ကိုကား ဖိုးတုတ် တစ်ယောက် ကောင်းကောင်းကြီး သိနေသည်။ တနေ့တနေ့ ဒီတင်ပါးကြီးတွေကို ခိုးခိုးကြည့်ပြီး လူပျိုသိုး ဖိုးတုတ်လီးတောင်ခဲ့ရတာ မနည်းပေ။ ကလေးတစ်ယောက်

ကျွန်တော့်ထက် အသက်(၇)နှစ်လောက်ကြီးသော မမသန့်နှင့် ပတ်သတ်မိပုံကိုပြန်တွေးမိနေပါသည်…..,ကျွန်တော်၏ အလုပ်မှာ မမသန့် တို့ဖွင့်ထားသော အိမ်ဆိုင်လေးကို နေ့စဉ် မုန့်ပို့ပေးရပါသည်. မိဘတွေခြင်းလည်း ရင်းနှီးကြသော ဒီနှစ်အိမ်တွင် ကျွန်တော့်အတွက် မမသန့်တို့ မိသားစုနဲ့ စားအိမ်သောက်အိမ်ပဲပေါ့. အေးချမ်းတည်ငြိမ်သော အပြုံးပိုင်ရှင်နှင့် စကားပြောဖြစ်ရင်

ကျနော်နာမည်က ကိုကိုကြီး…..အသက် ၄၀ အိမ်ထောင်ကျဘူးတယ်…..အိမ်ထောင်ကွဲသွားတာ….သားသမီး ၃ ယောက်ရှိတယ်….. လက်ရှိလုံခြုံရေးကင်းတစ်ခုရဲ ခေါင်းဆောင်ပေါ့ကျနော်နေတဲ့မြို့လေးကသိပ်မကြီးတော့….ကင်းစခန်းတခုလုံးမှာလူ ၂၀ လောက်ဘဲရှိတယ်လေ……..တစ်နေ့တော့ ကျနော်တို့ကင်းစခန်းကို နောက်ထပ်တပ်ဖွဲ့၀င်အိမ်ထောင်သည်မိသားစု တစ်ခုပြောင်းလာတယ်………..အဲမှာကျနော်ဘ၀ရဲ့ပထမေ၀ဒနာစတော့တာပေါ့…… ပြောင်းလာတဲ့မိသားစုကိုနေအိမ်လိုင်းခန်းချပေးဖို့အခက်အခဲဖြစ်တာနဲ့…ကျနော်ယူထားတဲ့ ၂ ခန်းတွဲကို တစ်ခန်းခွဲပေးလိုက်တယ်…….နယ်ကင်းစခန်းဆိုတော့လိုင်းခန်းလဲပေါပေါများများမရှိဘူးလေ…………. ကျနော်ယူထားတဲ့ ၂ ခန်းတွဲကလဲ…ကင်းစခန်းဘေးကပ်လျှက်….ကျနော်ရုံးကိစ္စလုပ်ဖို့နဲ့အနားယူဖိုယူထားတာပါ..

အာဆီ တစ်ထပ်တိုက်လေးက အကြမ်းထည်ပြီးတော့မည်။ ကန်ထရိုက်တာက ဦးအေးမောင်ဖြစ်သည်။ ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်မှု၊ အလုပ်တွင်စေ့စပ်သေချာမှု၊ ပိုင်ရှင်အပေါ် စေတနာတွေထားမှုတွေကြောင့် လူတွေက သူ့ကိုတဖြည်းဖြည်း ယုံကြည်စိတ်ချလာပြီး အဆောက်အဦးတစ်ခုလုံးကို `ဝ´ ကွက်အပ်သည်အထိ ဖြစ်လာကာ ဦးအေးမောင် တစ်ယောက် ကန်ထရိုက်တစ်ယောက်ဖြစ်လာသည်။“ မောင်ကျော်ရေ…..မောင်ကျော်

လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း ဆယ်နှစ်ခန့်က ကွဲကွာနေခဲ့ကြသော မျိုးလွင်နှင့်လီလီသန်းတို့သည် မမျှော်လင့်ပဲ စကော့ဈေးတွင်တွေ့ကြရာမှ.. “ ဟင် … ကိုမျိုးမဟုတ်လား” “ဟာ ….လီလီပါလား.. ဟုတ်ပါတယ်.. ကိုမျိုးပါ” တဦးနဲ့တဦးဖက်လှဲတကင်းနှုတ်ဆက်ကြလေသည်။ “ကိုမျိုးနဲ့လီလီအခုလို မမျှော်လင့်ပဲတွေ့ကြရတာ လီလီတော့တော်တော်၀မ်းသာမိတယ် ကိုမျိုးရယ်” “ကိုမျိုးလဲလီလီ့လိုပါပဲ”

စံပယ်ရှင်းသန့်ဆိုတဲ့သူမ… လှသည် ယဉ်သည်… အသက်၂၀ လှသွေးကြွယ်လေးတင်မက ဖွံ့ထွားသောရင် စွံ့ကားသောတင်တို့ကြောင့် ပုရိသတို့မျက်လုံးက သူမသွားရာကပ်ပါနေတာကို ခံရသလောက် မာနကြီးသူလေးလို့ နာမည်ကြီးသူလေးရယ်ပါ… အဲ့မာနရှင်လေးရဲ့ မာနတွေကိုရိုက်ချိုးပြီး သူမရဲ့အငုံစိတ်ထဲကကာမစိတ်တွေကို ဖော်ယူပြီး သူမကိုအရှက်ကုန်စေရုံမက လိင်ကျွန်သဖွယ် ဖာသည်သဖွယ် ဆက်ဆံနိုင်ခဲ့သူက

သန့်စင်တစ်ယောက် စိတ်ထဲတွင် အရမ်းလိုချင်တောင့်တနေသည်။မိန်းမနှင့် လဲခွဲနေရတာလေးလလောက်ရှိနေပြီး ဆန္ဒဖြေဖျောက်စရာ အပျော်တွေကလဲမရှိ။ဒါကြောင့်အွန်လိုင်းပေါ်တက်လိုက် အပြာစာအုပ်များဖတ်လိုက်နဲ့ တကိုယ်ရည်အာသာဖြေနေရသည်။ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုတော့မရှိပေ။တနေ့တော့ သူတာဝန်ကျရာ နေရာအနားရှိ မြို့ပေါ်သို့ အလုပ်ကိစ္စနှင့်သွားရာ မြို့ထဲတွင် သူ သင်တန်းတက်ခဲ့တုန်းကကောင်မလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်ခင်သန်းနုဆိုသည့်ကောင်မလေး။အသက်ကတော့ ၃ဝပတ်ဝန်းကျင် သူ့ထက်တစ်နှစ်ကျော်ကျော်ငယ်သည်။ကလေးတစ်ယောက်အမေ။သူ့အမျိုးသား နှင့်လဲရင်းနှီးသည်။သင်တန်းပြီးသွားတော့ လူချင်းမတွေ့ဖြစ်ကြပေမယ့်လိုင်းပေါ်တွင်အ

ကျမနာမည် ဝေမာစိုး အရမ်းရင်းနီးသူတွေကတော့ စိုးလေးလို့ခေါ်ကြတယ်လေ တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်သင်္ချာတက်နေတာပါ ကျမတက္ကသိုလ်တက်တော့လဲ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူတူတက်တာ မိန်းကလေးဆောင်မှာ ကျမနဲ့သူငယ်ချင်းလေးယောက် ယောင်္ကျားလေးအဆောင်မှာ မူပိုင်နဲ့သူ့သူငယ်ချင်းတွေနေကြတယ် အဆောင်ချင်းကကပ်လို့လေ။မူပိုင်ဆိုတာ အခြားသူမဟုတ်ဖူး သူငယ်တန်းထဲကနေ ခုချိန်ထိကျောင်အတူတက်ခဲ့တဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း ကစားလဲအတူစားလဲအတူတူ အကူညီလိုရင်အပြန်အလှန်ကူညီကြတာ ပြောမနာဆိုမနာသူငယ်ချင်းအရင်းကြီးပါ။ အမှန်ပြောရရင် အထက်တန်း

အသက္၅၀ေက်ာ္ေတာ့ ပန္းေသ ပန္းညိဳးၿပသနာနဲ႕ရင္ဆုိင္ရတာ အထူးအဆန္းေတာ့မဟုတ္။ စိတ္ညစ္မိတာက အရင္ကအရမ္း တဏွာထန္တဲ့ ဦးသိန္းေမာင္ ခုေတာ့ မိန္းမ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းၾကီးကို သားရည္ပဲက်ခြင့္ရွိသည္။ သူအသက္၄၀မွာအသက္၁၉အရြယ္ ကေလးမေလးကို ယူထားတုန္းကေတာ့ ၿဖီးေနခဲ့တာ။ ဒီလိုေတြၿဖစ္လာခဲ့ရင္ ဘယ္လိုေၿဖရွင္းရမယ္မသိ။ အတိတ္ကာလကို ၿပန္ေတြးမိတိုင္း

ရပြီလား…. ထပ်သွင်းပေးဦး… ဒီလောက်ဆိုရင်ကော ထပ်သွင်းပေးဦး ရော့ ထပ်သွင်းပေးဦး ဖူးဖူးရောင်ကာ မို့မောက်ပြီး နီတွတ်နေသော ခိုင်နှင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဦးရဲနောင်က သူ့လီးကို တစ်ဆင့်ချင်း သွင်းနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ဦးရဲနောင်မှာ အသက်ငါးဆယ် ကျော်နေပြီ ဖြစ်သော

မေ့အဘို့ သည်လောက၀ယ် လိုလေသေးမရှိ အောင်ဖြစ်နေရခြင်းမှာ မေ၏ ဘ၀ကုသိုလ်အကျိုးပေး ကောင်း၍ဆိုရပေမည်။ မေသည်နှစ်ထပ်တိုက်တလုံးအ ပေါ်ထပ်၀ယ် အစစအရာရာ လိုလေသေးမရှိအောင်နေရသည်။ မေ့ကိုပတ်၀န်းကျင်နှင့်အပေါင်းအသင်းများက မင်းကတော်ဟူ၍ တင်စားခေါ်ကြသည်။ မေသည် အရာရှိကတော်ဖြစ်သည်။မေသည်အရာရှိကတော် မင်းကတော်ဟူ၍ နံမည် တွင်ကာ သတင်းကြီးလှသည်။

ဘဝမှာအမှတ်တရအဖြစ်ဆုံး ငယ်သူငယ်ချင်းမလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်… ထိုင်းမှာ ကျောင်းအတူတူတက်ကြတော့ ကျောင်းပိတ်ရက် တွေဆို သူနေတဲ့အဆောင်ကိုကျနော် သွားသွားလည်တတ်တယ်… တရက် သူ့အခန်းထဲမှာ သူ့စာတွေကူလုပ်ပေးပြီး စကားပြောနေတုန်း သူက ကျွန်တော့ဖုန်းကို ယူပြီးကြည့်တယ်… ကျနော်က စပန်းကင်း ကိုစိတ်ဝင်စားတဲ့သူဆိုတော့ ဖုန်းထဲမှာ စပန်းကင်းပုံ