ကာင္ … မင္း စြဲစြဲကို မႀကိက္ဘူးလား” “ဟာကြာ မႀကိဳက္ပါဘူး … ငါတို႔က ေမာင္ႏွမလိုေနတာ” “ငါ ႀကိဳက္တယ္ကြာ ေျပာေပးမလား” “မင္းဟာမင္းေျပာ” သက္နိုင္ကို က်ေနာ္ ဘုေျပာေျပာလိုက္တယ္။ ဒီေကာင္က စြဲစြဲကို ႀကိတ္ႀကိဳက္ေနတာ။

အခန်း (၁) “နင်ကြိုက်သလို လုပ်ပါကွာ…ငါ့ကို အသုံးပြုလို ့…မိုက်မဲစွာ မီးတောက်ထဲ…ခုန်ဆင်းစွာ စတေးလိုက်တော့မယ်”ငြိမ်သက်နေသော iphone လေးထံမှ စည်သူလွင်ရဲ ့အပြင်းစားသီချင်းသံပေါ်ထွက်လာလျှင် အကြင်နာက display ပေါ် ငုံ ့ကြည့်လိုက် ကာ နှုတ်ခမ်းတစ်ချက်စုတ်သပ်လိုက်မိပြီးနောက် ဘေးမှာ

ပန်းရိုင်း ရေးသည် ရွှေရည်ဝင်းထိန် ဘဝ ရှေ့တက်လမ်း အတွက် ရန်ကုန်မြို့ကို လာခဲ့သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်အတွက် ဧရာမ စွန့်စားခန်းကြီး တခု ဖြစ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်သည် အဖေနဲ့ အမေ အတန်တန် တားတဲ့ကြားက

မြင်ကွင်းက ဘယ်လိုမှ ကြည့်လို့မကောင်းတော့ … ကြည့်လို့ကောင်းတုန်းက မိုးကျော်လဲ မှတ်ကြီးတို့နည်းတူ အမှောင်ရိပ်ကွယ်ကနေ ချောင်းကြည့်နေခဲ့သည်သာ။ မြင်ကွင်းကလဲ ယောကျ်ားဘသား ဘယ်သူမဆို ချောင်းကြည့်ချင်မှာ သေချာသည်။ မိုးကျော်တို့ ကူလီထမ်းရာ ကီလီကမ်းနားမှ မှောင်ရိပ်ကွယ်ရာတွင် အတွဲလေးတစ်တွဲ အလုပ်ဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

န့ဟာ ကျမ အသက် ၂၀ တင်းတင်းပြည့်တဲ့နေ့၊ မနက်ခင်း ကျမ အိပ်ယာနိုးတာနဲ့ ရင်ခုန် စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ သြော်၊ ကျမ အလုပ်လား။ ကျမက ဟိုတယ်တခုက စားသောက်ဆိုင်မှာ စားပွဲထိုးတယ်လေ။ ဒါပေမဲ့ အင်္ဂါနေ့ဆိုတော့ ဆိုင်က

မင်းမင်း NTU မှ ဘွဲ့လွန်ရပြီးပြီးချင်း ပထမဆုံး လုပ်မိတာက R.E (Resident Engineer) လျှောက်ခြင်းသာလျှင် ဖြစ်ပါသည်။ ဒီနေရာတွင် R.E ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာတော့ သိအောင် ပြောမှ မင်းမင်း ဘာဖြစ်လို့ လျှောက်ရတာလဲဆိုတာ

စူပါစတား ႐ုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္ေရး ႏွင့္ ေမာ္ဒယ္ေအဂ်င္စီ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးကခမ္းနားသလို အတြင္းပိုင္းအျပင္အဆင္ကလည္းခမ္းနားသားနားလွသည္။ ထိုေအဂ်င္စီ႐ုံးခန္းထဲ၌လူရြယ္တစ္ေယာက္စာရြက္စာတမ္းေတြကြန္ပ်ဴတာေတြနဲ႔အလုပ္မ်ားေနသည္။ ထိုစဥ္ – အစ္ကို ကၽြန္မအင္တာဗ်ဴးအတြက္လာတာပါ အသံၾကားရာဖက္ကိုလူရြယ္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျဖဴေရာင္အက်ီကႋဳယ္ၾကပ္ အေပၚေအာက္တစ္ဆက္တည္း ႏွင့္ ေဒါင္ဖိနပ္အျဖဴေရာင္ေလးကိုစီးထားၿပီး ဆံပင္ေခြေခြေလးေတြနဲ႔ ေဘာ္ဒီအကိတ္အလန္းစားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ – ေအာ

မှုန်နံ့သာ စိတ်ဓါတ်ကျနေပါသည်။ တက္ကသိုလ်ရောက်တာဖြင့် နှစ်ဝက်တောင် ကျိုးတော့မည်၊ အခုထက်ထိ သူမမှာ ရည်းစားမရှိသေး။ မှုန်နံ့သာ၏ သူငယ်ချင်းမလေးများအားလုံးက သူမကို ချစ်စရာကောင်းသည်ဟု တညီတညွတ်တည်း ၀ိုင်းပြောထားကျသဖြင့် သူမ ရည်းစားမရခြင်းသည် ရုပ်ရည်ကြောင့်မဟုတ်ဆိုတာ သူမအသိဆုံးဖြစ်ပါသည်။ အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝကတည်းမှ အခုအချိန်ထိတိုင်အောင်

နောင်ရဲ တစ်ယောက် အမိမြေနဲ့ ဝေးနေတာ တော်တော်ကြာပြီ။ အိမ်ထောင်ကျပြီးသော်လည်း မိန်းမနဲ့ ကလေးကို အမိမြေမှာပဲ ထားစေကာ တိုင်းတပါးမှာ တစ်ယောက်ထဲ ဘဝကို ရုန်းကန်နေသည်။ ဒီရောက်တာ ကြာတော့လည်း အလုပ်ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေနှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးနေသည်။ ဒီထဲမှာမှ

”Octane နှစ်ထောင်ဖိုးလောက်…..” တွေးလက်စအတွေးတွေကိုလက်စသတ်ပြီး ရှေ့မှာရပ်ထားတဲ့  ဆိုင်ကယ်ကိုဆီဖြည့်လိုက်သည်။ စိတ်နဲ့လူနဲ့ မကပ်တာကြောင့် ဆီပန့်မှာ ပိုက်ဆံပမာဏကိုမရိုက်ထည့်မိ။အပြင်ဘက်ကို ငေးရင်း ဆီထည့်လိုက်တာ ဆီတွေက တိုင်ကီအပြင်ဘက်ကိုလျှံကျကုန်သည်။”သီရိ…… နင်ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။”ငှက်ဆိုးထိုးသံလို အသံသြသြကြီးကြောင့် သီရိလန့်ဖျတ်သွားပြီး ကိုင်ထားတဲ့ ဆီဂေါက်ကိုယောင်ယမ်းပြီးလွှတ်ချလိုက်သည်။ သီရိသူငယ်ချင်းကောင်မလေးက အလိုက်တသိဆီဂေါက်ကိုပြန်ကောက်ပြီး

ာက်ဖ ယောက်ဖ ဟေ့ မညစ်နဲ့၊ မညစ်နဲ့၊ ဖေါင်း ဖေါင်း ဒါ ဖေါင်းဘော” “မဖေါင်းဘူး မဖေါင်းဘူး ငါ နောက်ကလုတာ မဖေါင်းဘူး” အိမ်နောက်ကားဂိုဒေါင်ရှေ့ ဘတ်စ်စကက်ဘော တိုင်အောက်တွင် ကိုရဲနောင်နှင့် သူ့ခယ်မ ခင်မာရီတို့

အချိန်ကား ၁၉ ရာစု အစပိုင်း၊ တရုတ်ပြည်တွင် မန်ချုးမင်းဆက် အုပ်စိုးနေချိန်၊ မြို့တော် ပီကင်းတွင်လည်း အင်္ဂလိပ်များ ခြေချင်းလိမ်နေ၏။ သူတို့၏ ဘိန်းရောင်းဝယ်ရေးမှာလည်း များစွာတိုးတက်နေချိန်ဖြစ်ပြီး၊ တရုတ်ဘိန်းစားများမှာ လက်ညှိုးထိုးမလွဲပေ။ သိုင်းလောကကြီးအတွင်း၌လည်း ဘိန်းစားသိုင်းသမားများ ခေတ်စားလာသည့်အပြင်၊ ဘိန်းစားမှ

“ယောက်ဖ ထမင်းစားမယ်” နောက်ဖေး ထမင်းစားခန်းမှ အသံပြဲကြီး ဖြင့် အော်ခေါ်သံကြောင့် ကိုရဲနောင်က အေး လာပြီဟ ဟုတုန့်ပြန်အော်ရင်း နောက်ဖေးဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ ခါတိုင်း ၃ ယောက် စားနေကျ ထမင်းစားဝိုင်းတွင် သူ့ မိန်းမကို

ဖုန်းကျော်စွာ မနေ့က ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ယခုတိုင် သတိရ မြင်ယောင်နေတယ် ။ အထိအတွေ့တွေကို ယခုတိုင် ခံစားမိနေတယ် ။ ဒါတွေကို ပြန် စဉ်းစားတိုင်း ပြန်တွေးတိုင်း မြင်ယောင်တိုင်း ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ ထပြီး စိတ်တွေ ထကြွလာမိရတယ်

င်း အခုခေတ်က တော်တော်လေးတော့ ပြောင်းလဲသွားပြီကွ” ယမင်း တယောက် ကိုကိုမျိုးသော််ပြောလိုက်သည့် စကားတပိုင်းတစ အိမ်နောက်ဖက်ဝရံတာမှ ကြားလိုက်ရသည်။ သူ့ယောက်ျား ကိုကိုမျိုးသော််နှင့် သူ့သူငယ်ချင်းအရင်း ကျော်မင်းသန်း တို့ အိမ်နောက်ဖက်ဝရံတာ က ကုလားထိုင်တွေမှာ ထိုင်လို့ ဘီယာသောက်ရင်း

​အေး​အေး​ခိုင် ​မှာ ​အ​သက် ၃၃ ​ခန်. ​အ​သား​ဖြူ​ဖြူ ​ကိုယ်​လုံး​သွယ်​ပြီး ​အ​နေ​တော်​ပင် ​ဖြစ်​သည် ၊ ​သူ. ​ယောက်​ကျား ​ဦး​သိန်း​ဟန် ​မှာ ​လုပ်​ငန်း​ကြီး​တ​ခု​ပိုင်​ဆိုင်​ပြီး ​ငွေ​ကြေး​တောင်.​တင်း ​လျှက် ​အ​မြဲ​အ​လုပ်​များ​နေ​သူ​ဖြစ်​၏၊​သူ​တို.​တွင် ​အ​ပျို​ပေါက် ​သ​မီး

ဒီ​နေ့​က ​နှင်း​ဆီ​နဲ့ ​နှင်း​ဆီ​ရဲ့​ချစ်​သူ​တို့ ​ဒု​တိ​ယ​အ​ကြိမ် ​ချိန်း​ပြီး​တွေ့​တဲ့​နေ့​ပေါ့။ ​သူ​က ​နှင်း​ဆီ ​ပ​ထ​မ​ဆုံး​ချစ်​ခဲ့​ရ​သူ​ပေါ့။ ​ရင်​တွေ​က​လည်း ​ခုန်​နေ​လိုက်​တာ။ ​သူ​နဲ့​နှင်း​ဆီ ​ပ​ထ​မ​ဆုံး​အ​ကြိမ် ​ချိန်း​တွေ့​ခဲ့​တဲ့​နေ​ရာ​က ​ကျူ​ရှင်​မှာ​လေ။ ​တစ်​ယောက်​နဲ့​တစ်​ယောက်​က ​အ​ရှက်​လွန်​နေ​ကြ​ပြီး ​စ​ကား​တောင် ​လေ​လုံး​ကွဲ​အောင် ​မ​ပြော​ဖြစ်​ခဲ့​ကြ​ပါ​ဘူး။ ​အ​ခု​တစ်​ကြိမ်​တော့

‘‘​ဓါတ်​ဆီ ​နှစ်​ဂါ​လံ . . . ​အင်​ဂျင်​ဝိုင် ​တစ်​လုံး’’ ‘‘​ကို​ဇော်​ကြီး ​မ​နေ့​က​ဆီ​ဖိုး ​ပေး​ပြီး​ပြီ​လား’’ ‘‘​ဟာ ​အိုး​စွပ် ​ခွက်​စွပ် ​မ​နေ့​က ​မ​ကျန်​ပါ​ဘူး’’ ‘‘​ဟဲ့ ​ရီ​နွယ် . . ​ဇော်​ကြီး​ကျန်​တာ

မမေဝသည္၊ လွသည္။  ေျဖာင့္သည္။ ေတာင့္သည္၊၊ တိတိက်က် ဆိုလၽွင္ ပုရိသေယာက်ာ္းသားတို႔၏ ကာမတဏွာ ကိုႂကြေစသည့္ အလွမ်ိဳး။ သည္လို တဏွာဆန္သည့္ အလွမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္သည္ မမေဝကို ေဇာ္ထက္စိတ္ျဖင့္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပစ္မွားခဲ့ဘူးသည္ ဆိုတာကို ညင္းႏွိုင္စရာ

တစ်။ နောက်ကလိုက်လာတဲ့ လူ ၂ ယောက်ကြောင့် မိဗျိုင်း ခြေလှမ်းကို ခပ်သကွ်သကွ ် လှမ်းလိုက်တယ်။ မဖြစ်၊ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်၊ ဒီလူတေကွ ို သူဘယ်မှာ နေတာ ဘယ်လိုမှ အသိခံလို့ မဖြစ်ဆိုတာ