“လင်းလဲ့” ဆိုလျှင် အ.ထ.က(၅) တစ်ကျောင်းလုံး မသိသူမရှိပေ။ လင်းလဲ့က စာတော်ရုံသာမက အသားဖြူဖြူလေးနှင့် ချောလဲချောလှလဲလှသည်။ ကျောင်းမှာဘာဖွင့်ပွဲအခမ်းအနား ဘဲရှိရှိ လင်းလဲ့က ဗန်းကိုင်အဖြစ် အရွေခံရသည် ချည်းပင်ဖြစ်သည်။ လင်းလဲ့နေတာကလည်း ကိုယ်ပိုင်ခြံဝန်း ကိုယ်ပိုင်တိုက် ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့်ဖြစ်၍ ဘဝလှသော

ဩ…….ဟိုမှာ နံပါတ် ၈ လာနေပြီ…. လာသွားမယ် ဟုတ်တယ်လေ… ခေတ်ကြီးကိုက သုတ်သုတ်စား သုတ်သုတ်သွားမှ စကားကောင်းနေလို့ ကျွန်တော်တို့စီးရမယ့်ကားလာနေပြီ။ မပြတ်သေးတ့စဲ ကားကိုအတင်းဖြတ်ပြီး. … မှတ်တိုင်ကျော်ရပ်တဲ့ကားနောက်ကိုခွေးတစ်ကောင်လိုပြေးလိုက်ရတယ် မပြောချင်ပါဘူးဗျာ…မနက်နဲ့ ညနေဆို ကားစီးရတာလူနဲ့ကိုမတူဘူး…ခေတ်ကြပ်ကြီးထဲမှာကိုရွှေ စပါယ်ရာတွေကလည်းယဉ်ကျေးပါပေတယ်။ သင်တန်းဆင်းလာသလိုပါဘဲ။

စုမွန်တစ်ယောက်မှန်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်ပြီး တော်တော်စိတ်ပျက်သွားသည် ။ ဒီနေ့ ရေကူးကန်မှာ ရေသွားကူးမလို့ ဒီဝတ်စုံနဲ့ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်မှန်းသိနေသည် ။ သူမရဲ့အဖုတ်မွေးတွေက ရေကူးဝတ်စုံအပေါ်ကပင်ကြည့်မြင်နေရသည် ။ ဒါတောင်ရေမစိုသေး…ရေစိုသွားလျှင် ပကတိအတိုင်း လှစ်ပြသလိုဖြစ်နေမည် ။ ရေကူးဝတ်စုံအရောင်ကိုကနုလွန်းနေ၍ဖြစ်သည်။ အဖုတ်အမွေးကိုရိတ်လိုက်လျှင်တော့ အဆင်ပြေသွားလိမ့်မည်

မိုးကောင်းတာကတစ်ကြောင်း အလုပ်ပါးနေတာလည်းပါတာမို့ နေ့တစ်ပိုင်းနဲ့ ခွင့်ယူပြီး အိမ်ပြန်လာတယ်။ တစ်လမ်းလုံး အုံ့မှိုင်းနေတဲ့ မိုးက အိမ်လမ်းထဲ ဝင်မှ သည်းလာတာမို့ အပြေးတစ်ပိုင်းနဲ့ပဲ ဝင်ခဲ့လိုက်ရတယ်။ အထဲရောက်မှ ရေစို အဝတ်တွေ ပုဆိုးတွေချွတ်လို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တစ်ယောက်တည်း သပတ်တစ်ထည်ပတ်ထားရင်း

အဲဒီနေ့ကကျမချောင်းကြည့်တာကိုကောင်လေးရိပ်မိသွားတယ်ထင်တယ်… သူကလဲရေချိုးခန်းတံခါးကိုမပိတ်တာအကြံနဲ့ထင်ပါရဲ့.. ဒါပေမဲ့ကျမကတော့ထောင်မတ်နေတဲ့သူ့ဟာကြီးကိုမြင်လိုက်ရပြီး.. သူ့မျက်နှာလဲမကြည့်ရဲတော့တာနဲ့အိမ်ကိုပြန်လိုက်တယ် အိမ်ရောက်တော့လဲ အဲဒီကောင်လေးဂွင်းထုနေတာကိုဘဲမြင်ယောင်နေပြီး. .ကျမအဖုတ်ထဲကအရည်တွေကလဲစိမ့်ထွက်နေတာနောက်ဆုံးမထိန်းနိုင်တော့တာနဲ့ မီးဖိုခန်းထဲဝင်ပြီး… သူများတွေပြောသံကြားဘူးတဲ့အတိုင်း ခရမ်းသီးတစ်လုံးကိုရေဆေးပြီးအိပ်ခန်းထဲယူလာပြီး ကျမအဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးအတိုင်းပွတ်လိုက်အစိလေးကိုထိုးလိုက်လုပ်နေပါတော့တယ်.. .အိုအရမ်းကောင်းလိုက်တာပါလား..ကောင်လေးရဲ့ဟာကြီးနဲ့သာဆိုရင်လို့တွေးရင်း အဖုတ်ထဲကိုထိုးသွင်းလိုက်ဆွဲထုတ်လိုက်လုပ်နေမိပါတော့တယ်… အိုး…ကောင်းလွန်းလို့ကျမပါးစပ်က တစ်ဟင်းဟင်း…..နဲ့ညည်းညူနေမိပါတယ်… ခရမ်းသီးနဲ့လုပ်ကြည့်တာအရမ်းကိုကောင်းလွန်းလှပါတယ်ရှင်… ဟိုကောင်လေးရဲ့လိင်တံကြီးနဲ့သာ အဖုတ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်ရရင်..ကျမစဉ်းစားရင်းအရမ်းကိုခံချင်စိတ်တွေဖြစ်နေပါပြီ…. .ပက်လက်လှန်ပြီးလုပ်ရတာအားမရတာနဲ့ကုတင်အောက်ကိုဆင်း. ကုတင်ပေါ်ကိုခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုတင်လိုက်ပြီး

ကျွန်မ ရဲ့ ခန္တာကိုယ် မှာ အဝတ်အစား မရှိတာ ကြာခဲ့ပါပြီး အဆင်တန်ဆာ ဆိုလို့လည်ပင်း မှ သားရေ ခွေးလည်ပတ် လေး နဲ့ တွဲထား တဲ့ သံကြိုး တန်းလန်း လေး ။

ကျွန်မတို့ မိန်းကလေးတွေဟာ ပျှမ်းမျှအားဖြင့် အသက် (၁၃)၊ (၁၄)နှစ်လောက်မှာ ရာသီသွေးစပေါ်ပြီး အပျိုဖေါ်ဝင်ကာစဖြစ်သည်။ အစပထမမှာ လစဉ်မမှန်သေးပေမယ့် ပျောက်လိုက်ပေါ်လိုက်နဲ့ အစပြုပြီး နောက်ပိုင်းမှာလစဉ်မှန်သွားပါသည်။ဒီလိုရာသီသွေးစပေါ်ပြီး အပျိုဖေါ်ဝင်ပြီဆိုတာနဲ့ ကျွန်မတို့ မိန်းကလေးတွေရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ထဲက ဟိုမုန်းဓါတ်တွေဖွံ့ဖြိုးပြောင်းလဲမှုကြောင့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာနဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ

ရန်ကုန်မြို့ မြောက်ဥက္ကလာ ရပ်ကွက်မှာနေထိုင်သော အကိုဖြစ်သူထံ သွန်းဆက်နဒီ ရောက်ရှိနေသည်။ အရပ် မနိမ့်မမြင့် ဆံပင်မှာ ခါးလယ်လောက်ထိ ဆံကျစ်အမြဲကျစ်လေ့ရှိသည်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အမိုက်စားနှင့် ပုရိသ အပေါင်း လည်ပြန်ငေးကြည့်ရသည့် အလှပိုင်ရှင်လေး – နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအပေါ်က မှဲ့လေးနဲ့

တက္ကစီ တစ်စီး လမ်းဘေး သစ်ပင်ရိပ်အောက်တွင် ရပ်ထားသည် ။ ကားပေါ်တွင်တော့ တက္ကစီ ဒရိုင်ဘာနှင့် နောက်ခန်းတွင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားထားသော အမျိုးသား တစ်ဦး ။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ခုနှစ်နာရီခွဲသာသာရှိသေးသည် ။ ကားဘက်မှန်ထဲ

ယမင်းတစ်ယောက် အမေရီကန် တွင် ကျောင်းသွားတက်ပြီး မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်နေသည်မှာ သုံးလခန့်ရှိပြီ။ ရည်းစားကလဲ တခြားမိန်းမနဲ့ ယူသွားပြီ နဂိုက ကာမစိတ်ထန်သော ယမင်းတယောက် လီးနဲ့ဝေးတာ ကြာပြီဖြစ်သောကြောင့် လက်နဲ့ဆန္ဒဖြေနေရသည်မှာ အားမရနိုင်တော့ပေ။ ထို့ကြောင့် သူမလို စိတ်ထန်သော သူငယ်ချင်း

အမေရဲ့ မောင်၊ ကျနော်ဦးလေးက အောက်ပြည်အောက်ရွာမှာ စက်လှေတွေပိုင်သတဲ့၊ သူ့မိန်းမ ကျနော်ရဲ့ အန်တီတော်စပ်သူကလဲ စီးပွားရေးမှာ မခေ၊ ကုန်ခြောက်ဆိုင်ဖွင့်လို့ အနီးအနားကရွာတွေကို အကြွေးစနစ်နဲ့ ကုန်ခြောက်တွေဖြန့်ချီနေတာ မြောင်းမြတစ်ခွင်မှာ အလုပ်အကိုင်နဲ့ ပတ်သတ်ရင် နာမည်ကြီးလင်မယားတွေ၊ သူတို့ညားဖြစ်ကြတာကလဲဒီလို အပျိုလူပျိုဘဝကထတည်းက

မြို့ပြရဲ့မွန်းကျပ်မှုနဲ့အတူ ရုံးကအပြန် ဘတ်စ်ကားတိုးစီးရတဲ့ဘဝကို မင်းမင်းစိတ်ကုန်လှပြိ..ရန်ကုန်သားဖြစ်ပေမယ့် ၄လွှာက condo ခန်းလေးသာ ငှားနေနိုင်သည်.. အိမ်ရောက်တော့ပင်ပန်းမှုတွေနဲ့ အိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲပြိး အတွေးနယ်ဆန့်လိုက်သည်.. မနက်ဖြန်ဆိုနယ်ပြန်သွားတဲ ဇနိးလေး မြတ်နိုးပြန်ရောက်မည်.. အိမ်ထောင်ကျပြိး ၃ နှစ် လောက်ထိ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးကလေး မယူဘဲ

ကျောင်းပြီးလို့ လုပ်ငန်းကိုယ်စီနှင့်ငယ်ငယ်ကသူငယ်ချင်းတွေလည်းတစ်နေရာစီကွဲသွားတော့တာပါပဲ။ ကောင်းမြတ်နှင့်ထွန်းကို တို့နှစ်ယောက်ကလည်းကလေးဘဝကတည်းက ကျောင်းတွေပြီးတဲ့အချိန်ထိဆိုးအတူကောင်းအဖက်အရမ်းချစ်ကြတဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ပါ။ ထွန်းကို ကမွေးချင်းသုံးယောက်မှာအငယ်ဆုံး အစ်ကိုကြီး ကိုစိုး ရယ် အစ်မဖြစ်သူ အေးအေးမိုး ရယ်ရှိပါတယ်။ ကောင်းမြတ်ကတော့ အိမ်မှာ အကြီးဆုံး သူ့မှာ ညီတစ်ယောက်ပဲရှိပါတယ်။ ထွန်းကို တို့အစ်ကိုကြီး

အန္တီမာ ဆိုတာ အေမ့ေက်ာင္းတုန္းကသူငယ္ခ်င္းၿပီး အေမ့ထက္ အသက္ ၂ ႏွစ္ ပိုႀကီးပါ တယ္ ကေလး ၂ ေယာက္အေမ ျဖစ္ၿပီး ခႏၡာကိုယ္လုံးက အေမ့ထက္ပိုထြားပါတယ္ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ၿပီး ရာထူးအတြက္ သင္တန္းတက္ရတဲ့အတြက္ တစ္လေက်ာ္ အိမ္မွာ

အန္တီမမ အ႐ြယ္ေတြ ျမင္တိုင္း လိုးခ်င္ေနမိတယ္၊ အဲဒီမွာ ေဒၚစံပါယ္နဲ႔ စေတြ႕တာပဲ၊ ေဒၚစံပါယ္က အသက္ ၄၅ ေလာက္ရွိပီ သူက အၿမဲတမ္း ျမန္မာဝမ္းဆက္ ဝတ္တယ္၊ သူ႔ဖင္ႀကီးေတြက ေကာက္ခ်ိတ္ေနပီး ႏို႔ေတြကလဲ အယ္ေနတာပဲ၊ သူနဲ႔ေတြ႕ပုံက

“ ရာဇာရေ….ဟေ့ ရာဇာ….” ခြံတံခါးဝအနားတွင် ရပ်သွားသော ကားအတွင်းမှ အသံတစ်သံက တိတ်ဆိတ် စပြုနေသော ညတွင် ခပ်အုပ်အုပ်ကလေး ထွက်ပေါ်လာသည်..။ “ ဘယ်သူလဲ..ဟေ့ ခြံအပြင်က …” ခြံတွင်းရှိ တိုက်ခံအိမ်လေးအတွင်းမှ အမျိုးသားတစ်ဦးနှင့်အတူ အသက်

နက်မှောင်ပြောင်လက်နေသော ၂၀၁၁ခုနှစ်မော်ဒယ်လ် မာစီဒီး ဂျီအယ်လ် ၅၅၀ ကားကြီး ကို.. ဦးညိုမောင်းသည်ကြက်မွေးတံမြက်စီးနဲ့ဖုံသုတ်နေစဉ်..သူဌေးကတော်ဒေါ်၀င့်၀င့်ဖူး..တိုက်ကြီးထဲက ထွက်လာတာတွေ့လို့ ကားကြီး ရဲ့ အနောက်ဖက် တံခါး ကို ကြိုတင်ဖွင့်ပေးထားလိုက် သည် . .။ ဦးညိုမောင်း သည်

( နရသူ ) ခြံဝင်းကျယ်ကြီးအနောက်ဖက်က ဒရိုင်ဘာအတွက် သီးသန့်ပေးထားသည့် အခန်းကလေးထဲမှာ ကားဒရိုင်ဘာမြတ်ထွန်းတစ်ယောက်တည်း သူ့ဖီလင်နှင့်သူ အရက်ထိုင်သောက်နေသည်။ ဒီနေ့ သူ အလုပ်အားသည်။ အိမ်ကြီးရှင်တွေ တစ်ယောက်မှမရှိကြဘဲ မေမြို့ဖက်ကိုခရီးထွက်သွားတာကြောင့် အိမ်မှာမာလီဘိုးစိန်ရယ် အိမ်ဖော်မအုန်းတို့သားအမိရယ်သာရှိကြသဖြင့် ပင်ကိုယ်ကပင် အသောက်အစား

“ဟဲ့—နင်ဒါလေးတောင်အသုံးမကျဘူးလား” “ကဲဟယ်” “ဖြန်း” “ထားလိုက်တော့ –အဲဒီပန်းအိုးကို” သွား အခန်းထဲမှာအဝတ်ခြင်းထဲ ကငါ့ထမီအဟောင်းတွေ လျှော်လိုက် ကြားလား ပြီးရင်ရေမြန်မြန်ချိုး သနပ်ခါးသွေးထား နောက်ကျရင် အရင်တခါ မှတ်မိလား” “ဟုတ်—ဟုတ်” ဒေါ်အိအိတယောက် ယောက်ျားဖြစ်သူ ဦးတိုးကြီး ဆုံးသွားပြီးတဲ့နောက်

ရေးသူ 📝 ကာမလူဆိုး ( ကိုစည် ) ကျနော့်ရည်းစားလှိုင်လှိုင်နှင်းနဲ့တွေ့ဖို့သူမအိမ်ဖက်ကိုကျနော်ဆိုင်ကယ်နဲ့ထွက်လာခဲ့တယ်ကျနော့်နာမည်ကဝေယံ အသက်က၂၀ ကျောင်းပြီးထားတာမကြာသေးတော့လောလောဆယ်အလုပ်အကိုင်မရှိ ၁၀၉ ၁၁၀ပေါ့ဗျာ။ လှိုင်လှိုင်နှင်းက၁၉နှစ်သူမနဲ့ရည်းဖြစ်တာတစ်နှစ်လောက်ရှိပြီလှိုင်လှိုင်နှင်းတို့မိဘတွေနဲ့ကျနော့်မိဘတွေကမိတ်ဆွေတွေဖြစ်ကြပါတယ်။ လူကြီးချင်းကလည်းခင်မင်နေတော့လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့အိမ်ကိုကျနော်ကတံခါးမရှိဓါးမရှိဝင်ထွက်သွားလာပေါ့ပြီးတော့နှစ်ဖက် မိဘတွေကလည်းသဘောတူထားတော့တခါတလေသူမတို့အိမ်နဲ့ကျနော်တို့အိမ်မှာတွေ့ကြစကားပြောကြပါတယ်။ လှိုင်လှိုင်နှင်းအမေကဒေါ်ခင်လေးအသက်၄၂နှစ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီအန်တီခင်လေးကခေတ်မှီပြီးပွင့်လင်းတယ် လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့အဖေကကွန်ဒေါင်းလေးစီးထောင်ထားပြီးအုတ်သဲကျောက်တိုက်တဲ့အလုပ်လုပ်ပါတယ်။ သုံးစီးကိုလူငှားများကိုမောင်းခိုင်းပြီးတစ်စီးကသူကိုယ်တိုင်မောင်းပါတယ်ဦးကမနက်ဆိုကားထွက်ပြီးညမှောင်မှအိမ်ပြန်ရောက်တတ်တယ်။ လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့အိမ်ရှေ့မှာဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီးခြံထဲဝင်လာခဲ့တယ်။လှိုင်လှိုင်နှင်းကအိမ်ရှေ့ကဒန်းလေးပေါ်မှာထိုင်နေတယ်။ ကျနော်သူမဘေးမှာထိုင်ပြီးကျနော်တို့စကားပြောနေလိုက်ကြတယ်။ကျနော့်ယောက္ခမလောင်းဒေါ်ခင်လေးကအငြိမ်နေတတ် သူမဟုတ်အိမ်မှုအလုပ်တစ်ခုခုလုပ်နေရမှခုလည်းကျနော်တို့ရှေ့မလှမ်းမကမ်းမှာကုန်းကွပြီးပန်းအိုးထဲကမြက်တွေကိုနှုတ်နေတယ်။