” အ … အမေ့ … ကိုမင်းနိုင် … ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါရှင် … အဟင့် ဟင့် ” ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် သူမတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်ကာ

လမ္းထိပ္ရွိ ပ်ံက်ေစ်းေလးမွာ အရင္ကထက္ပိုျပီး စည္လာသည္။ဘန္းခင္းေရာင္းေသာ ေစ်းသည္မ်ားႏွင့္ ဝါးတဲ ပလတ္စတစ္မိုးဆိုင္တန္းေလးက လမ္းေဒါင့္တျဖတ္ပင္ ေက်ာ္၍ သြားခဲ့ေခ်ျပီ။ တေန႔တေန႔ ေစ်းေရာင္းခ်သူ ေစ်းသည္ေတြ တိုးလာသလို အနီးအနားရွိ တျခားရပ္ကြက္ေတြ ကလဲ ဒီပ်ံက်ေစ်းေလးကို လာျပီးအားေပးၾကေတာ့ ေစ်းဝယ္သူေတြကပါ

တစ်ခါတစ်လေကျတော့ လောကကြီးကမတရားပေ။ ဒီလိုအဖြစ်အပျက်မျိုးတွေကနေရာတကာတိုင်းမှာရှိတတ်တယ်။ ဒီလိုနေ့ရက်မျိုးမှာမှ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ကျွန်တော်အလုပ်နောက်ကျသည်။ကားတွေကလဲကျပ်လိုက်တာမပြောပါနဲ့တော့။ ထွက်လာတုန်းကအစောကြီးပင်။ ကုမ္ပဏီရုံးခန်းထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ ဟဲ့ မောင်မောင်ကျော်နင့်ကို မန်နေဂျာ မငယ်မေးနေတယ်။ နင်ကလဲနောက်ကျလိုက်တာ။ ဒီနေ့မှ နောက်ကျနေရတယ်လို့။ ကားတွေကျပ်နေလို့ပါအမရဲ့။ အေး ငါတို့ကတော့နားလည်ပါတယ်။ မငယ်ကတော့သိတဲ့အတိုင်းနင်တော့ပြောခံရအုံးမယ်။ စာရင်းကိုင်

ကိုထွန်းလူတို့ မြို့တက်တိုင်း မစန်းစန်းနှင့် ပြူးကျယ်တို့က ချိန်းချိန်း လိုးနေကျ ဖြစ်သည်..။ အိမ်ချင်းကလည်း တောင်ဖက်မြောက်ဖက် ကပ်လျက်သားဆိုတော့ သူတို့နှစ်ယောက် ဖြစ်နေကြသည်ကို မည်သူမျှ မရိပ်မိကြ..။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် အသက်ချင်းကလည်း အလွန်ကွာသည်..။ ထို့ကြောင့်လည်း ပတ်ဝန်းကျင်က

အိမ်ရောက်တော့သူ့ဇနီးသင်းသင်းကိုမတွေ့၍အိမ်ဖေါ်မသန်းရွှေအားနင့်အမဘယ်သွားသလဲဟု မေးလိုက်သည်၊ “အော် အကိုပြန်လာပြီလား။အမဟိုဘက်တိုက်ခန်းကအဒေါ်တို့အိမ်သွားနေတယ်ကျမသွားခေါ် လိုက်ရမလား” ဒီအခွင့်အရေးကိုစောင့်နေသောကိုဇော်၀င်းသည်ရတဲ့အခွင့်အရေးကိုလက်မလွတ်စေရန်။စဉ်းစားရင်း “မခေါ်ပါနဲ့ဟာ။နေပလေ့စေ။” “အော်။ ဒါဖြင့်အကိုလဘက်ရည်သောက်မလား။ကျမသွားဖျော်လိုက်မယ်လေ” “အေး ကောင်းသားဘဲ” ဆို၍သူ၏၀တ်ထားသောတိုက်ပုံချွတ်၍ “ရော့ သန်းရွှေ။အကိုအကôျအ ခန်းထဲမှာသွားချိတ်ထားစမ်း” ဟုဆိုရပြီးလှမ်းပေးလိုက်သည်၊ ဘာမျှသိရှာသောမသန်းရွှေမှာကပြာကသီလှမ်းယူပြီး။အိမ်ခန်းတွင်းသို့၀င်သွားသောအခါ။အကြံယူနေသေ ာကိုဇော်၀င်းကနောက်မှထလိုက်သွားပြီးအခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်သောအခါ။မသန်းရွှေခမျာ “ဟင် အကိုဒါဘာလုပ်မလို့လဲ”

ယောကျာ်းဆုံးသွားပြီးကတည်းက ပရိဘောဂ လုပ်ငန်းကို ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်ဘဲ ဆက်ပြီး ဦးဆောင်လုပ်ခဲ့သည်။ သူအသက်က ၄၇ဆိုပေမဲ့ နုပျိုဆဲဖြစ်သည်။ တစ်ခုလပ်တို့ မုဆိုးဖိုတို့ဆိုတဲ့ သူ့ယောကျာ်းမိတ်ဆွေတွေက သူ့ကို ရိသဲ့သဲ့ လုပ်ကြသေးသည်။ တကယ်အတည်ယူဘို့ ကမ်းလှမ်းလာသူတွေလည်း ရှိသည်။ ဒါမဲ့ သူဆုံးသွားတဲ့

ဇန်နဝါရီလ ၅ ရက်နေ့ ၊ စနေနေ့ ဖြစ်သည်..။ သည်နေ့သည်ရက်ဟာ အခြားသူတွေ အတွက်တော့ ထူးခြားမည် မဟုတ်သော်လည်း ကိုခင်ကျော်နှင့် မအေးအေးဝင်းတို့အတွက်တော့ ထူးခြားသည့်နေ့ ရက် တစ်ရက် ဖြစ်သည်..။ သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ နှစ်

သံေခ်ာင္းမွာ လူသာငယ္ေသာ္လည္း ပညာက ေခသူမဟုတ္ေတာ့ေပ၊ ေယာက္က်ားတို႔ တပ္အပ္သည့္ပညာ အစုံကို ၁၀တန္း တဖုန္းဖုန္းက် ျခင္းျဖင့္ အႏူစ္နာခံကာ သင္ယူတတ္ေျမာက္သြားခဲ့ေပသည္။ သူ၏ လက္ဦးဆရာ မွာ ဘေအာင္ ဟုသူေခၚေလ့ရွိသည့္ ဦးမ်ိဳးေအာင္ျဖစ္ေလသည္၊ ဦးမ်ိဳးေအာင္မွာ သံေခ်ာင္း၏

ဘဝမှာမှတ်မှတ်ရရ ပထမဆုံး လိင်ဆက်ဆံခဲ့ဖူး သူကတော့ သူငယ်ချင်းအမေ ဒေါ်မာလာတဲ့။ ကျွန်တော့်နာမည် ကတော့မောင်ညို။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းနာမည်ကတော့ ထက်နိုင် ။ ထက်နိုင်နဲ့က တက္ကသိုလ်ရောက်မှခင်ကြတာဗျ။ ဒါပေမယ့် တစ်ဂယ့်ငယ်ပေါင်းတွေလို ခင်သွားကြတယ်။ သူအတွက်ဆို ကျွန်တော့်အိမ်က စားအိမ်သောက်အိမ်ဖြစ်လို၊သူ့အိမ်ကလည်း

“ဆရာ လုပ်ခိုင်းထားတဲ့ အဝင်အထွက် စာရင်းတွေပါခင်ဗျာ” “အေးကွာ ကျော်ထက်အောင်ကို ခိုင်းမှပဲ စိတ်ချရတယ်ကွာ ရုံးဆင်းတော့မှာမလား ပြန် ပြန်” ကျေနပ်စွာ ချီးကျူးပြောဆိုနေသော ဖိုင်းနိုက်မန်နေဂျာကို နှုတ်ဆက်ကာ ကျော်ထက်အောင် ရုံးခန်းမှထွက်လာခဲ့သည်။ “ကိုကျော် ပြန်ပြီလားဗျ” “အေး

” ကိုကိုရေ .. မေမေတို့လာတယ် .. မြန်မြန်ထွက်ကြိုပါဦး ” ကျနော် ကမန်းကတမ်းပြေးထွက်ကြည့်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ ကျနော့်မိဘနှစ်ပါး အထုပ်အပိုးတွေနဲ့ရောက်နေတယ် ။ ” ဟာ အမေတို့ .. အကြောင်းမကြားဘာမကြားနဲ့ ဘာတွေများအရေးကြီးလာလို့လဲ ”

ကျနော်ရဲသွေးသန်.ပါ၊ အောစာတွေဖတ်ရတာသိပ်ဝါသနာကြီးတဲ့သူတစ်ယောက်ပေါ့၊ အချစ်တက္ကသိုလ်တို့၊ အတွေးပင်လယ်တို့၊ တိတ်တခိုးတို့မှာ နာမည်ဝှက်နဲ့မန်ဘာ၀င်ထားတယ်။ fb ထဲမှရော၊ တခြားအောစာအုပ်တင်သမျှဆိုက်တွေမှာရောဆာ့ခ်ျလုပ်ပြီး ရသမျှ၊ တွေ့သမျှအပြာစာတွေ အကုန်၀င်ဖတ်တာပဲ။ အကြိုက်ဆုံးလိုင်းကတော့မိသားစုလိုင်း၊ အင်းစက်လိုင်းပဲ၊ အင်းစက်ဇာတ်လမ်းတွေဖတ်လာတာလဲကြာပြီ၊ စာရေးတဲ့ဆရာတွေကတော့ အသိ၊သတိနဲ့ဆင်ခြင်ကြည့်ကြပါလို့ပြောတယ်။ တချို့ကလဲစိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းတွေသက်သက်ပါလို့လဲပြောတယ်။ ဒါပေမယ့်ဖတ်ရင်းဖတ်ရင်းကျနော်ကတော့တော်တော်စိတ်ပါနေပြီဗျ။ အင်းစက်ကိုစမ်းကြည့်ချင်နေတယ်။

ကိုစည် ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။ နွေလေရူးသုန်သုန်လေးတိုက်ခတ်နေ သည်ကြောင့် ထွန်းမောင်တို့ခြံဝိုင်းအ တွင်းရှိ သစ်ပင်ကြီးပေါ်မှသစ်ရွက်ခြောက် အချို့မြေပြင်ထင်သို့ တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေ ကာကျနေလေသည် ထွန်းမောင် သားရေ ခဏလာခဲ့အုံးဟု အိမ်အောက်မှ အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်အေး ၏ခေါ်သံအားကြားရ၍

Moe Z ရေးသားသည် အ​တွေး​တွေကို​မျှောလွင်​.ရင်​းစိတ်​ကူး​တွေကိုရွက်​လွှင်​.လိုက်​ ​တော.အတိတ်​​တွေက​ပျော်​စရာလိုလိုပါပဲ။လက်​​တွေ.ဘဝက အထီးကျန်​​နေ​ပေမယ်​.အရင်​ကကျွန်​​တော်​နဲ.သူအတူတူ​ပျော်​ ရွင်​မှု​တွေကိုမျှ​ဝေခံစားခံ.ကြတယ်​အခု​တော.လည်​းကျွန်​​တော်​ ဟာအထီးကျန်​​နေတဲ.သူ​ပေါ.သူနဲ.အတူတူ​ကျောင်​းတက်​ခဲ.ကြ တဲ.​နေ​တွေကကျွန်​​တော.အတွက်​​တော.အ​ပျော်​ရွှင်​ခဲ.ဆုံးအချိန်​ ​တွေပါပဲ။သူနဲ.အတူတူဗယုတ်​သုတ်​ခ​လေး​တွေသူ​ပျော်​​အောင်​ မညဉ်​းမညူလိုက်​လုပ်​​ပေးခဲ.ရ။သူ.အတွက်​နဲ.ခဏဏကျွန်​​တော်​ ရန်​ပွဲများစွာဖြစ်​ခဲ.ဘူးတယ်​။အချုပ်​ခန်​းထဲ​ရောက်​တိုင်​းလည်​း သူရင်​ထဲကလှိုက်​လှိုက်​လှဲလှဲငိုယိုမျက်​ရည်​ကျဖူးခဲ.ပါတယ်​ သူဟာကျွန်​​တော.ရဲ.ဘဝသူ.အတွက်​ကျွန်​​တော်​ဟာအားကိုးရာ တွဲလက်​တစ်​ခု​ပေါ.ဒါ​ပေမယ်​.လည်​းလူ.ပတ်​ဝန်​းကျင်​ရဲ.အမြင်​ ္မမှာ​တော.။ကျွန်​​တော်​တို.နှစ်​​ယောက်​ဟာဘယ်​လိုမှ​ပေါင်​းစည်​း မရနိုင်​တဲ.သတ်​မှတ်​ချက်​ကြီးတစ်​ခုကတံတိုင်​းကြီးတစ်​ခုလိုကာ ဆီးလို.​နေပါတယ်​။ကျွန်​​တော.နာမည်​က​ဝေယံသူဆိုတဲ.ကျွန်​ ​တော.ရဲ.အသဲတစ်​ခြမ်​းကနှင်​းယုသူနဲ.ကျွန်​​တော်​ကငယ်​ငယ်​ ​လေးထဲကအတူကြီးပြင်​းခဲ.တာနှင်​းယုကကျွန်​​တော.ရဲ.ဝမ်​းကွဲ

ေရးသူ Che စက္႐ုံကေနညဆိုင္းဆင္းၿပီးျပန္လာေတာ့ ညကိုးနာရီခန္႔ပင္ရွိေနေခ်ၿပီ။ ဒီေန႔ညမွ အရင္ကပို့ေပးေနက် ဖယ္ရီ ဒရိုင္ဘာေနမေကာင္းသျဖင့္ ကိုယ့္အစီအစဥ္ႏွင့္ကိုယ္ျပန္ရေလသည္။ ယခင္ကဆိုလၽွင္ေတာ့ အတူျပန္ေနက် တစ္ရပ္ကြက္ထဲေန သူငယ္ခ်င္းမေတြရွိေပမဲ့ ယခုေတာ့ အမ်ားစုက စက္႐ုံေျပာင္းသြားၾကသည္မို့ ျမသီတာတစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနသည္။ ေရွ႕သုံးလမ္းေက်ာ္ေလာက္ဆို အိမ္နားေရာက္ခါနီးၿပီမို့ ျမသီတာ

ဆရာမ ေဒၚႏြယ္နီဝင္း ေက်ာင္းမွ ေန႔တပိုင္းခြင့္ ယူပီး ထြက္လာခဲ့တယ္ ။ ေက်ာင္းဆြဲျခင္းေတာင္းေလး လက္တဘက္က ဆြဲရင္း တကၠစီ တစ္စီး တားလိုက္ပီး ကားေပၚတက္လိုက္တယ္ ဘုရင့္ေနာင္ ကုန္းေက်ာ္တံတား အလြန္နားေလးက +++ ေဟာ္တယ္ ကို

(စ/ဆုံး)ရေးနတ်ဆေး ဆိုင်းမန်… အဆင်ပြေလား အကူညီလိုရင် အကိုကြီးကိုပြောနော် သိလား ဟုတ်… ပြေပါတယ် အကိုကြီး ကောင်မလေးက မဝံမရဲနဲ့ ခေါင်းလေးငုံကာပြန်ဖြေတယ် နက်ဖြန်… ရုံးပိတ်တော့ အဆောင်မှာပဲနေမှာလား ဆိုင်းမန်မှ ဘယ်မှမသွားတတ်တာ …အဆောင်မှာပဲနေရမှာပေါ့ သိပါဘူး …အကိုကြီးက

ထွေးအိ ထိုင်နေတာက ချောင်းစပ်ရှိ တရုတ်စကားပင်ကြီး၏ ခြေရင်းရေစပ်ရှိ သစ်မြစ်ဆုံကြီးပေါ်တွင် ဖြစ်သည်..။ စိမ်းမြကြည်လင်နေသော ချောင်းရေပြင်ကို ထွေးအိ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက် ကြွေကျလာသော စကားပွင့်ကြောင့် ရေမျက်နှာပြင်လှုပ်ခါသွားပြီး ကြည်လင်သောရေ၌ ထင်ဟပ်နေသော ထွေးအိရဲ့ ရုပ်ပုံလွှာမှာ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး၍

ဒေါင်…. ဒေါင်…. ဒေါင်…. ဇီးဖြူတောင် (အ.ထ.က) ကျောင်းမှ ကျောင်းသားများအတွက် သာယာ ဖွယ် ထွက်ပေါ် လာတဲ့ ကျောင်းလွှတ် ခေါင်းလောင်းသံ ပါ။ ဇီးဖြူ တောင် ရွာ အဝင် ဝ မှ