Tag: အပြာစာ

အဖြစ်အပျက်တွေကကကြာသေးသေးတော.အခုချိန်ထိမျက် နှာပူနေတုန်းပါပဲ။မထင်မှတ်ပဲဖြစ်ပျက်ခဲ.တာတွေကက တူမလေးအသက်နှစ်ဆယ်ြ ပြည်.မွေးနေ.လေးပေါ………… ကျွန်တော.နာမည်ကမြတ်သူအသက်ကသုံးဆယ်.ခွန် အလုပ်ကတော.ပန်းချီဆရာတစ်ယောက်ပါ။ပြီးတော. အပျော်တမ်းဓာတ်ပုံဆိုင်လေးလဲဖွင်.ထားသေးတယ် ကျွန်တော.မှာမွေးချင်းညီအကိုနှစ်ယောက်ရှိတယ် အကိုကြီးကကျွန်တော်ဆယ်.ငါးနှစ်သားမှာအိမ်ထောင်ကျပြီး အခုကျွန်တော.မှာချစ်စရာကောင်းတဲ.တူမလေးတစ်ယောက် ရှိတယ်ကျွန်တော.မရီဘက်တူသွားလို.အသားကဖြူဖွေးအု နေပြီးမျက်နှာသွယ်သွယ်လေးနဲ.ဆံပင်ကကျောလည်လောက် ရှိတယ်ခနာကိုယ်လေးကတော.သွယ်သွယ်လျှလျှနဲ.ခေတ် ဆန်ပြီးပွင်.ပွင်.လင်းလင်းပြောတက်ဆိုတက် ဆက်ဆီ ကျကျ ဝတ်တက်စားတက်တော.ပတ်ဝန်းကျင်မှာသူ.ကိုလိုက်နေ ကြတဲ.ကောင်လေးတေတပုံကြီးပေါ.။ တစ်ခါတစ်လေတော. လည်းကောင်လေးတွေတူမလေးအနာ.ကပ်ကာစာကားပြောနေ …

ခင်ခင်သည် အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ် ခပ်တောင့်တောင့် ဆယ် ကျော်သက်ကလေးဖြစ်လေသည်။အရပ်မှာ ၅ ပေခန့်သာရှိသော်လည်း သူ့အလုံးအထည်နှင့်သူအနေတော်ကလေးဖြစ်သဖြင့် ယောက်ျားတို့၏ စိတ်ဝင်စားခြင်းကိုခံရသူကလေးဖြစ်လေသည်။မျက်နှာကလေးမှာ ထူး ထူးကဲကဲလှပသည်ဟုမဆိုနိုင်သော်လည်း ထူထဲမည်းနက်သောမျက်ခုံး များနှင့်ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်သောမျက်လုံးများကြောင့် ထူးခြားသောရုပ်ရည် ရှိသူကလေးဖြစ်လေသည်။ထိုမျက်လုံးပြူးကလေးများကညို့ယူနိုင် သောအရည်လဲ့လဲ့မျက်လုံးများဖြစ်သည့်အပြင် မျက်နှာပေးကလည်း …

ကနေ့မောင်မောင်ကင်းမစောင်တေါ့။အိမ်မှာမမအေးနှင့်ဦးလေးတို့နှစ်ဦးစစ်ကိုင်းဘက်ကဆွေမျိုးတယောက် ဆုံးလို့သားအဖနှစ်ယောက်သတင်းမေးရင်းညအိပ်ကြမယ်လို့၊ အိမ်မှာကဦးလေးမိန်းမအဒေါ်နှင့်မိမိသာရှိနေသည်၊အိမ်စောင့်ရင်းသင်ခန်းစာများကိုထမင်းစားပြီးကထဲကကြည့်နေလိုက်သည်မှာညနေစာထမင်းစားကထဲကအခုည ၉ နာရီထိတိုင်ပင်၊ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးမိုးတွေအုံ့ပြီးလေတွေလာနေသည်၊မောင်မောင်ကအခန်းထဲမှပြေးထွက်လါပြီးအိမ်ရှေ့မှသိမ်းစရာရှိသည်များကိုအဒေါ်ဖြစ်သူနှင့်ကူညီ၍သိမ်းဆည်းပေးနေသည်၊ “ဟဲ့မောင်မောင် အိမ်အပေါ်ထပ်တံခါးတွေတက်ပိတ်လိုက်အုံး” “ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး” မောင်မောင်အပေါ်ထပ်သို့အပြေးအလွွားတက်သွားသည်၊မောင်မောင်၏အဒေါ် ဒေါ်ထွေးထွေးအိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်ပြီးအိမ်အပေါ်ထပ်သို့တက်သွားပြန်သည်၊မိမိတို့အိမ်ခန်းတွင်းဝင်ပြီးခေါင်းရင်းတံခါးကိုဆွဲပိတ်လိုက်သည်၊ အပြင့်လေတိုက်နေသည်မှာဝုန်ဒိုင်းကြဲနေသည်၊အိမ်မှာလည်းရိမ်းထိုးလွုပ်ခါနေသည်ဟုဒေါ်ထွေးထွေးမြင်မိလိုက်သည်။ ဒီကြားထဲလျှပ်စစ်မီးကပြတ်သွားသဖြင့်မှောင်နဲ့မဲမဲစမ်းတဝါးရှိလွန်း၏။ “ဝုန်း ဂျိန်း ဒလန်း” “အား မောင်မောင်” …

သန်းကြိုင် နဲ့ ထွန်းကျော် တို့နေတဲ့တိုက်ခန်းတွဲကိုညားခါစလင်မယားနှစ်ယောက်ရောက်လာတယ်…။သန်းကြိုင်အခန်းနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်ပြီး ထွန်းကျော် နဲ့ကကပ်ရပ်အခန်းဖြစ်သည်…။ သန်းကြိုင် သည်လူပျို လူလွတ်တစ်ကောင်ကြွက်ဖြစ်ပြီးမိန်းမကိစ္စအတော်ရှုပ်သည်…။ ၀င်ငွေကောင်းလေတော့တစ်ခါတရံသူ့အခန်းမှာပဲ ဖာသည်မတွေခေါ်ခေါ်ပြီးဖာချလေ့ရှိသည်…။ ထွန်းကျော် ကတော့မိန်းမရှိပြီးကလေး ၂ ယောက်အဖေဖြစ်လေတော့ သန်းကြိုင် လောက်မရှုပ်နိုင်…။ သန်းကြိုင် သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းကိုရောက်လာတဲ့လင်မယား ကိုသေချာလေ့လာနေသည်…။ …

“ဟူး..” ခေါင်းတစ်ခုလုံး ကိုက်ခဲနေသဖြင့် တေဇာ မနည်း ထယူရသည်။ ညက အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ သောက်တာ များသွားသည်။ အချိန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မနက်(၉)နာရီ ထိုးခါနီးနေပြီ။ ရုံးချိန်တော့ နောက်ကျတော့မှပဲ။ ဒါပေမဲ့ ပြသနာမရှိပါ။ သူတာ၀န်ကျနေသော ဲမြို့လေးက …

ကျောင်းမှပြန်လာအိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကျောပိုးအိပ်လေးကိုအသာချကာ ရေချိုးဖို့ပြင်သည်။တံခါးလည်းလော့ချပြီးသား ပြူတင်းပေါက်ခန်းစီးတွေလည်းပိတ်ပြီးသားမို့ လွတ်ဘွတ်လပ်လပ်ပင်အဝတ်တွေတခုပြီးတခုချွတ်ကာ အိပ်ခန်းနှင့်တွဲလျက်ရှိသောရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်။အိမ်မှာက အိမ်ဖော်များအတွက်မှလွဲလျင်ရေချိူးခန်း တွေချည်းဖြစ်သည်။ဖေဖေနှင့်မေမေကတစ်ခန်းlသူမကတစ်ခန်းlမမ နှင်းအိလွင်ကတစ်ခန်းlဧည့်သည်များအတွက်ထားသောအိပ်ခန်းသုံးခန်းလည်းရှိသေးသည်။ဖိုးဖိုးရှိစဉ်က အိပ်ခန်းလည်းအခုတော့ ဧည့်သည်ခန်းထဲပါသွားပြီ။ မနှစ်က သူမစာမေးပွဲရက်မှာ ဖိုးဖိုးကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။ဖေဖေနဲ့မေမေမှာ ပထမတော့ သမီးနှင်းအိလွင်တယောက်သာရှိသည်။နှင်းအိလွင်ဆယ်နှစ်သမီးအရွယ်ခန့်မှာ ဖိုးဖိုးငယ်သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့တဦးတည်းသောသားဖြစ်သူ အသက်သုံးဆယ်အရွယ်မှာကွယ်လွန်သွားတာကိုမြင်တော့ ဖေဖေနဲ့မေမေကို ဖိုးဖိုးကနားချသည်။သားသမီးတယောက်တည်းမွေးထားခြင်းဖြင့် …

စိမ်းမြကြည်လင်နေသော ချောင်းရေပြင်ကို နှင်းအိ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက် ကြွေကျလာသော စကားပွင့်ကြောင့် ရေမျက်နှာပြင်လှုပ်ခါသွားပြီး ကြည်လင်သောရေ၌ ထင်ဟပ်နေသော နှင်းအိရဲ့ ရုပ်ပုံလွှာမှာ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး၍ လှုပ်ခါသွားရသည်..။ သူမ၏ ရုပ်လွှာမှာ ခုလို တကယ်ပဲ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်နေပြီလား…နှင်းအိ …

နှင်းထည်ဝါ တယောက် ဧည့်ခန်းထဲ စာအုပ်တအုပ်အား အာရုံစိုက်ပြီးဖတ်သော ခင်ပွန်းဖြစ်သူဆီ ကော်ဖီခွက်လေး ကိုင်ကာ လျှောက်လာခဲ့၏။ ” မောင် … ကော်ဖီ ရပြီနော် ” ” အင်း … ခဏထိုင်ဦး ဝါလေး …

ဒီနေ့လည်း အောင်မိုးခြိမ့် သူ့ရုံးခန်းကို စောစောစီးစီး ရောက်နေတယ် ။ သူ့ထက် စောတာက သူ့တပည့် သိန်းအုပ်ကျော် ။ သူ့ကား ထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ သိန်းအုပ်ကျော် ကားဆီကို ပြေးလာတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်ဆွဲအိတ်အပြားလေးကို သိန်းအုပ်ကျော်က …

“ငြိမ်းငြိမ်းရေ””ရှင်မေမေ””ညည်းကောင်လေးလာတယ်၊ ငါဘာပြောလိုက်ရမလဲ””မရှိဘူးလို့သာပြောလိုက်ပါ မေမေ””ဟင်.ဘာဖြစ်လို့တုန်း””ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မေမေ” “အေးအေး.ငါပြောလိုက်မယ်” ကျမအိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီးငိုချလိုက်တယ်။ “ကျမရင်တွေကွဲခဲ့ရပြီမောင်၊ မောင့်ကိုမချစ်လို့မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရယ်၊ မောသ့်ဘဝတက်လမ်းအတွက်. မ.ဘဝအပျက်ခံပါ့မယ်” ကျမလေ. AGTI(မြို့ပြ)ဘာသာရပ်တက်ရင်း အဝေးသင်နှင့် ကျောင်းပြီးခဲ့တယ်နှင့် ကျောင်းပြီးတော့၊ ကလေးတွေစာပြခဲ့တယ်။ နောက်တော့ စာရင်းကိုင်ပါတက်ရင်း အလုပ်လည်း …

မလွှဲသာလို့သာ ရီလေးမှာ စက်ဘီးကို ဆွဲပြီး ထွက်လာရသည်။ ဒီကြည်ကြည်အေး ဆိုသော မိန်းမဆီကို သွားချင်တာမ ဟုတ်ပေ။ ဒီမိန်းမက ရပ်သိရွာသိ နှာဘူးမဖြစ်သည်။ အသက်က သုံးဆယ်လောက်။ လူကတော့ လှသည်။ မိန်းမချင်း မနာလို လောက်အောင် …

ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းထွက်တော့သူကျတယ် သူကျတာကိုသူကအစောကတည်းကသိပြီးသား သူအင်္ဂလိပ်စာတစ်ဘာသာကို လုံးဝမဖြေခဲ့သူ့အိမ်ကစည်းကမ်းကြီးသည် ဒါဆိုဒါပဲ ဟိုဟာမလုပ်နဲ့ ဆိုတာမျိုးသူနဲ့အတူ သူ့အကို အမ နဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိသည်အားလုံးထဲမှာ သူကလွဲ၍ သူ့အဖေအမေရဲ့ စစ်စည်းကမ်းအတိုင်းနေကြသည် လိမ်မာကြသည်ပေါ့ သူကတော့ ခွေးဖြစ်မဲ့ကောင်ပေါ့သူက ညဏ်ရည်ကောင်းသည် သူဝါသနာပါတာကိုသာလုပ်မည်ဝါသနာပါတာလုပ်ရမှသာ သူအောင်မြင်မည်ဟု …

ညနေကတည်းက ညစာအတွက်ထမင်းကို တ၀တပြဲစားထားပြီးပြီ။ ဒီနေ့ သိန်းဆောင် ကြက်ခြံမှာစောင့်အိပ်မှဖြစ်မယ်။ သူ့ရွာက ကောင်တွေအကြောင်းကို သိန်းဆောင် ကောင်းကောင်းသိတယ်။ တန်ဆောင်တိုင်ည အတွက် ရွာကကာလသားကောင်လေးတွေရဲ့ ပစ်မှတ်က သူ့ရဲ့ကြက်ခြံ ဖြစ်နေမယ်ဆိုတာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ။ နောက်နေ့မှ ကြက်ခိးုတဲ့လူတွေကို သိလို့အရေးယူပေးပါ …

အလယ်တန်းပြဆရာမလေးယမင်းမောင်နှင့်အိမ်ထောင်ကျတာ၂ပတ်ကျော်သွားပြီဖြစ်၍မောင်အလုပ်ဆင်းတိုင်းယမင်းတစ်ယောက် တည်းအိမ်တွင်ကျန်ခဲ့လေ့ရှိသည်။နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်၍အေးအေးလူလူပင်။ ယမင်းမှာမောင်နှင့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးသည်မှစ၍မောင်နှင့်၄ခါလောက်သာချစ်ဖူးသေးသည်။ ယမင်းမှာဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိမိန်းကလေးဖြစ်သဖြင့်မောင်ကယမင်းငြင်းဆန်သဖြင့်အင်္ကျီမချွတ်ဖူးသေး။ထဘီလေးကိုအသာလှန် ကာ၃မိနစ်ခန့်လုပ်ပြီးလျှင်မောင်ကပြီးသွားလေ့ရှိသည်။ယမင်းနွယ်မှာအသက်၂၅နှစ်ခန့်ရှိပြီးအသားလေးကဖြူဝင်းစိုပြည်သည်။အထူးသဖြင့်နက်မှောင်နေသောဆံကေသာလေးများမှာယမင်းကိုမဟာဆန်၍ကျက်သရေရှိစေသည်။အရပ်က၅ပေ၆လက်မခန့်ရှိပြီးအရပ်နှင့်လိုက်အောင်ပင်ခန္ဓာကိုယ်ကသူ့နေရာနှင့်သူအချိုးကျနေသည်။သေးသွယ်သောခါးလေးအောက်မှစွင့်ကားလုံးဝန်းသောတင်သားများ နှင့်မို့တင်း၍ကြွရွနေသောရင်သားနှစ်မွာတို့မှာမြင်သူပုရိသတို့ကိုလည်ပြန်ငေးစေသည်။ လမ်းလျှောက်ဟန်စကားပြောဟန်တို့မှာလည်းသိမ်သိမ်မွေ့မွေ့တိုးတိုးညင်းညင်းလေးဖြစ်သည်။ ရုပ်ရည်လေးမှာလှသည်ဆိုသည်ထက်ချောသည်ဆိုလျှင်ပိုမှန်မည်။တစိမ့်စိမ့်ကြည့် လေရင်ထဲထိစေသည့်အလှပိုင်ရှင်မျိုးဖြစ်သည်။ မာလဒီအိမ်ကိုမီးသွေးစပို့ကတည်းကချောမောသောယမင်းကိုသတိထားမိသည်။မာလသည်အသက်၄၀ခန့်မီးသွေးပို့သမားဖြစ်သည်။ အသားအရောင်မှာခြောက်သွေ့မည်းကျိပ်နေသည့်အပြင်ရုပ်ရည်မှာလည်းကြမ်းတမ်းသည်။ခန္ဓာကိုယ်တွင်ကြွက်သားမြောင်းကြီးများ မှာပုံမကျပန်းမကျထွက်ပေါ်နေသည်။အင်္ကျီဘယ်တော့မှမဝတ်ပဲပုဆိုးတိုတိုတထပ်သာဝတ်လေ့ရှိသည်။ ”မီးသွေးလိုသေးလား” ”သြော် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ရှင့် အပေါ်မှာထားပေးပါလား” ”ကျွန်တော်လည်းမသိလို့လိုက်ပြပေးပါလား” ယမင်းမှာဈေးသွားရဦးမည်ဖြစ်၍အနီရောင်ရင်ဖုံးအင်္ကျီခါးတိုလေးနှင့်ထဘီအနီလေးကို ဝတ်ထားသည်။ခါးတိုအင်္ကျီမှာပါးလွာသဖြင့်နောက်မှကြည့်လျှင်အထဲမှချိတ်၅ခုတပ်အသားရောင်ဘော်လီလေးကိုထွင်းဖောက်မြင်နေ …

ကျနော်က အရက်ဖြန့်ချီရေးကုမ္ပဏီ တစ်ခုရဲ့ဂိုဒေါင်မှူ း လုပ်ခဲ့တယ် ။ အဲ့တုန်းက သူက ကုမ္ပဏီမှာမရောက်သေးဘူး ။ ဂိုဒေါင်ဆိုတာက အရက်ဖြန့်ချီရေးဂိုဒေါင်ဆိုတော့ ဖာတွေကို မကာ ထမ်းကာနဲ့ ဖာတွေလွတ်ကျကွဲတာတာတွေရှိတယ်။ အဲ့ဒါကို ပထမ ဂိုဒေါင်စာရေးက ပုလင်းအကွဲတွေက …

ခင်ခင်လေးတစ်ယောက်သူနာပြုသင်တန်း ဆင်းပြီးတောရွာလေးတစ်ရွာမှတာဝန်ကျတယ်။ အသက်ကငယ်ငယ်ရုပ်ရည်လေးကရှိတော့အဖြူနှင့်အနီလေးတွဲဝတ်ထားရင်ကျက်သရေရှိလုံးဝန်းပြီးတောင့်တင်းတဲ့တင်သားလေးက အိချောပိုထက်သာတယ်။အွန်း တင်ပဲရှိတယ် ထင်လားရင်လဲရှိတယ်။မြန်မာဝတ်စုံလေးနှင့်ဆိုမြင်သူတိုင်းချစ်ကြတယ်။ဒါပေမယ့်ခင်ခင်လေးမှာရာ်းစားသနာမရှိခဲ့ဘူး။ကြိုက်တဲ့သူတွေရှိပေမယ့်လည်းခင်ခင်လေးစိတ်မဝင်စားရဲဘူး ဘာလို့လဲဆိုတော့ခင်ခင်လေးမိဘကဆင်းရဲတယ်။ မိဘကပညာသင်ပေးနေတဲ့အရွယ်မှာ ရည်းစားသနာများထားခဲ့ရင်မိဘကပြောဆိုပြီးပညာဆက်သင်ခွင့်ရမှာမဟုတ်လို့ပဲ။ “ကဲညီမ ညီမလေးကိုဒီရွာကလူတွေနှင့်မိတ်ဆက်ပေးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်ဆရာ” “ဒီနေ့ ခင်များတို့ရွာကိုအသစ်ရောက်လာတဲ့ သားဖွားဆရာမလေးပါ၊သူ့နာမည်ကခင်ခင်လေးတဲ့၊ဝန်ထမ်းအသစ်တွေချပေးတဲ့အတွက် အဆင်မပြေတာလေးတွေရှိရင်ဒီရွာကရပ်မိရပ်ဖတွေကကူညီစောင့်ရှောက်ပေးစေချင်တယ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာကြီး၊ကျနော်တို့စောင့်ရှောက်ပေးပါမယ်။ အခုတော့ဆေးပေးခန်းကဆောက်နေဆဲကာလဆိုတော့ကာဆရာမလေးကို ကျနော်တို့ရွာကသင့်တော်တဲ့အိမ်တစ်အိမ်မှာနေရာမှာစီစဉ်ပေးပါ့မယ်” “ဒီကိစ္စက …

အတင့်ဟု အများက ခေါ်ကြသော တင်မေလှသည် တော်တော်လှသည်။ အိုးကလည်း လုံးကျစ်နေသည်။ ကိုယ်လုံးကလည်း သွယ်သွယ်လေး။ ရင်ကို ကြည့်ဦး မလား စွင့်စွင့်ကားကားလေး။ ဟိုကောင် မင်းထိုက်နဲ့ လားလား မှ မတန်။ ဖိုးဇော် အဖို့ …

မီးရဲ့နာမည် က နှင်းရတီ။ အသက်ကတော့ 23 နှစ်။ မန်နေဂျာလက်ထောက်။ မီးက နယ်ကပါ။ ရေကြည်ရာမြက်နုဆိုသလို အလုပ်ကိုင် ပေါများရာ ရန်ကုန်ရွွေမြို့တော်ကြီးဆီသို့ တက်လှမ်းရာ ကိုကြီးနဲ့ ဆုံရတာ။ ကိုကြီးက မီးရဲ့အထက်လူကြီး မန်နေဂျာ။ ကိုကြီးလို့သာ …

ပထမဦးဆုံးက ကျွန်တော်တို့ ရပ်ကွက်ထဲက နာမည်ကြီးကောင်မလေး တစ်ယောက်ပါ။ တော်တော်လေး အထင်ကြီးသွားလား။ အဟီး။ ကြက်မလို့ ခေါ်မလား။ ဖာသည်မလို့ခေါ်မလား။ အဲလို နာမည်ကြီးတာဗျ။ သူ့ကို နီနီလို့ပဲ ခေါ်ကြတယ်။ အနီရောင်၀တ်စုံကို ၀တ်တတ်လေ့ရှိလို့လား။ နွုတ်ခမ်းနီကို အနီရောင်ဆိုးတတ်လို့လား။ …

ထားထား သူမ လုပ်ချင်တာတွေ အားလုံး လုပ်ခဲ့ပေမဲ့ နေစိုးေ၀ ကောင်မလေးတယောက်နဲ့ ညိနေတယ် ဆိုတဲ့ သတင်းလဲရရော မခံချိမခံသာ ဖြစ်ပြီး နေစိုးေ၀ ကို ဖုန်းဆက် ရန်တွေ့ခဲ့ သည် ..။ သူ့အထက်အရာရှိ မြို့နယ်မှူးကိုလဲ …