ပူပြင်းလှသော နွေနေ့လေးတစ်နေ့ ။ ဒီနေ့ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့အိမ်ကိုအလည်သွားမိခဲ့တာက စရမှာပေါ့ ။ အိမ်ထဲကိုဝင်ဝင်ချင်းပဲ ” ဟာ သားကြီးမင်းလာတာနဲ့အတော်ပဲ ငါဒီနေ့ဆော် နဲ့ချိန်းထားတာကွ အိမ်ကိုခဏစောင့်ပေးစမ်းပါ ငါ့အမေလဲ သူ့ ညီမငါ့အဒေါ်ခေါ်သွားလို့ လှည်းကူးဖက်ခဏသွားတယ် ညနေမှပြန်ရောက်မယ် ထင်တယ် …
Tag: အပြာစာ
အာသာေျဖ
ေအာင္ေအာင္။ တစ္ေယာက္တည္းဆိုတဲ့အသိနဲ႔ မေကာင္းတာလုပ္ရန္အဆင္သင့္။ မ်က္ႏွာမူရာမွာရွိတဲ့TVထဲကကိုယ္တုံးလုံး ဖိုမစုံတြဲရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္ ကာမစိတ္ေတြတဟုန္ထိုးေဆာင့္ တက္လာရ၏။ လက္တစ္ဖက္ကေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ ပုဆိုးၾကားမွာရွိတဲ့ ငယ္ပါလေျဗာင္ကြတ္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားလ်က္။ စေနေက်ာင္းပိတ္ရက္ေပမယ့္ အေဖႏွင့္အေမက အလႉအိမ္သြားလို႔ ကန္ထ႐ိုက္တိုက္ခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းေအးေဆး။ ”ေအာင္ေအာင္”တို႔သားမိ သားဖ(၃)ဦးထဲ ေနတဲ့ တိုက္ခန္းကအိပ္ခန္း(၂)ခန္းႏွင့္ ဧည့္ခန္း(၁)ခန္းအေရွ႕မွာဝရံတာ …
ေခးရဲ႕႔ညဳတုတု
ဒီတစ္ေခါက္ၿခံထဲကိုလာတာဦးစိုင္းလုတစ္ေယာက္ထဲျဖစ္လို႔ခမ္းအံ့ေအာေနသည္။ခါတိုင္းေတာင္ႀကီးကေနဟဲဟိုးေကာ္ဖီၿခံကိုလာတိုင္းေစာ္တစ္ေပြအၿမဲတန္းပါလာတတ္လို႔ခမ္းကခ်က္ျပဳတ္ေပးၿပီးတာနဲ႔အိမ္ျပန္ၿပီးေရွာင္ေနရသည္။ ဦးစိုင္းလုကခမ္းကိုဝက္လက္ေပါင္းစားခ်င္တယ္ဆိုလို႔မီးဖိုထဲမွာအလုပ္႐ြဳပ္ေနတုန္းဦးစိုင္းလုဝင္လာလို႔”ဟဲဟဲဒီတစ္ေခါက္အန္ကယ္လာတာထူးဆန္းေနပါလား”လို႔ေျပာလိုက္သည္။ဦးစိုင္းလုက”ဘာကိုထူးစမ္းတာလဲ”လို႔ျပန္ေမးလို႔ရွမ္းသံဝဲဝဲေလးနဲ႔”ေစာ္မပါေတာ့တာေလ” လို႔ေျပာအၿပီးမွာဦးစိုင္းလုက”ဒီမွာရွိေနတာဘဲ”လို႔ခမ္းကိုလက္ညႇိဳးထိုး ျပသည္။ခမ္းရင္ေတြတုန္ၿပီးမ်က္လုံးေတြျပာသြားသည္။ခမ္းကသူရဲ႕အလုပ္သမားျဖစ္သည့္အျပင္တစ္ခုလပ္ျဖစ္တာကိုသူသိရက္နဲ႔ခမ္းကိုသူကမယားလိုေနမယ္ေျပာတာျဖစ္လို႔အ့ံေအာၿပီးရင္တုန္သြားတာျဖစ္ေလသည္။”ဟာအန္ကယ္ကလည္းခမ္းကအလုပ္သမားပါ”လို႔ညႇိဳးငယ္စြာေျပာလိုက္သည္။ ဦးစိုင္းလုကတကယ့္ကိုခ်မ္းသာၿပီးအလုပ္သမားေတြကိုလည္းျပည့္စုံေအာင္ထားသူျဖစ္သည္။သူ႔ဖာသူမိန္းမေပြေပမဲ့လူတန္စားမခြဲျခားလို႔ခမ္းအပါအဝင္အလုပ္သမားအားလုံးကေလးစားၿပီးခ်စ္ၾကသည္။ဒီေကာ္ဖီၿခံကလည္းသူမလုပ္ရင္ျဖစ္ရဲ႕သားနဲ႔အလုပ္သမားေတြအလုပ္လက္မဲ့မျဖစ္ေအာင္သူလုပ္ေနတယ္ဆိုတာလည္းအားလုံးသိသည္။ သူ႔အက်ိဳးကိုေရွ႕မထားဘဲသူအပန္းေျဖရန္အတြက္သာရည္စူးၿပီးဘန္ဂလိုေလးတစ္လုံးေဆာက္ကာတပါတ္တစ္ညအိပ္ေလာက္လာအပန္းေျဖျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးစိုင္းလုကခမ္းကိုဖက္ထားၿပီး”ခမ္းကေခ်ာတယ္ေစတနာလည္းေကာင္းတယ္ဒါေၾကာင့္ေနာက္လာတိုင္းေစာ္ေခၚမလာဘဲခမ္းနဲ႔ေနမယ္”လို႔ေျပာၿပီးခမ္းႏြဳတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္သည္။ခမ္းအတြက္လုံးဝမထင္ထားတာမို႔ထပ္အ့ံေအာေနရျပန္ေတာ့သည္။”အန္ကယ္ရယ္ဟင္းခ်က္အုံးမယ္ေလ”ဆိုေတာ့ဦးစိုင္းလုအားမလိုအားမရျဖစ္သြားၿပီးလြြတ္လိုက္သည္။ ခမ္းကအိမ္ေထာင္ကြဲၿပီးကတည္းကဦးစိုင္းလုေကာ္ဖီၿခံမွာဝင္လုပ္ခဲ့တာႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ၿခံထဲမွာအလုပ္သမားေတြေနဘို႔တန္းလ်ားေဆာက္ေပးထားလို႔လည္းအေတာ္အဆင္ေျပသည္။လစာတစ္သိန္းဆိုေပမဲ့ ဆန္ဆီဆားကိုအခမဲ့ေထာက္ပ့ံလို႔စားဝတ္ေနေရးပူစရာမလို။ခမ္းလိုတစ္ဦးတည္းေနတဲ့ဘဝကသာသာယာယာျဖစ္သည္။ ခမ္းကတစ္ခုလပ္ဆိုေပမဲ့ကိုယ္လုံးကအေတာ္ေတာင့္သည္။အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ေနလို႔ျဖဴတဲ့အသားကေနေလာင္ထားေပမဲ့အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းသည္။ အသက္ကလည္းသုံးဆယ္ဝန္းက်င္မို႔ငယ္ဂုဏ္ကမေပ်ာက္ေသး။ဦးစိုင္းလုေတြးေနရင္းခမ္းကိုစားမယ္လို႔ေတြးမိသည္။ဒါေၾကာင့္ဒီ အပါတ္ေဂါက္ကြင္းကေစာ္ေတြကိုေခၚမလာဘဲတစ္ဦးတည္းလာခဲ့တာျဖစ္သည္။ ဟင္းခ်က္ေနတဲ့ခမ္းကိုေနာက္ကေနၾကည့္ရင္းဦးစိုင္းလုစိတ္ပိုႂကြၿပီးလီးကေတာင္လာသည္။ ခမ္းမက်က္ေသးဘူးလားကြာ လို႔ေမးေတာ့ “ဟယ္ကေလးက်ေနတာဘဲကြယ္”လို႔ခမ္းကေျပာသည္။ဦးစိုင္းလုက”ခမ္းနဲ႔ဆိုကေလးေလးလိုဘဲေပါ့”လို႔သူေဌးႀကီးေႂကြေနရွာၿပီ။ခမ္းကတခစ္ခစ္ရီၿပီး”ၿပီးမွခိိ်ဳခ်ိဳ တိုက္မယ္ေနာ္”လို႔လွည့္ေျပာသည္။ ခမ္းမီးဖိုထဲကေနထမင္းစားစားပြဲေပၚဟင္းေတြတင္ၿပီးအုပ္ေဆာင္နဲ႔အုပ္သည္။ၿပီး”အန္ကယ္ခမ္းေရျပန္ခ်ိဳးအုံမယ္”လို႔ေျပာသည္။ဦးစိုင္းလူက”ခ်ိဳးမေနပါနဲ႔ကြာ”ဆိုကေလးလိုထပ္ပူဆာျပန္သည္။ခမ္းက”ေခြၽး ေတြနဲ႔ကြာ႐ြံစရာႀကီး”လို႔ေျပာၿပီးဆင္းေျပးသြားသည္။ဦးစိုင္လုလည္းေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ခမ္းျပန္ေရာက္ၿပီးထမင္းဝိုင္းျပင္ေနတုန္းဦးစိုင္းလုကခမ္းကိုဖက္ၿပီးႏြဳတ္ခမ္းကိုနမ္းရင္းတစ္ကိုယ္လုံးပြတ္သပ္ေလသည္။ခမ္းက”ထမင္းစားပါအုံး”ေျပာေတာ့”ခ်စ္ခ်င္ၿပီခမ္းရယ္”ဆိုထမီကိုအတင္းဆြဲခြၽတ္သည္။”အိုကြာ”ဆိုဘဲေျပာရေသးသည္ဦးစိုင္းလုလက္ကေစာက္ပတ္ႀကီးထဲေမြြေနွာက္ေနေလၿပီ။ခမ္းေစာက္ဖုတ္ကအရည္ေတြစမ္းမိေတာ့ဦးစိုင္းလုကလည္းခမ္းစိတ္ပါေနတယ္ဆိုတာကိုသိသြားသည္။ခမ္းရဲ႕ေျခတဖက္ကိုဦးစိုင္းလုကဆြဲမၿပီးထိုင္ခုံေပၚတင္ကာ ဘာဂ်ာကိုင္ဘို႔လုပ္သည္။ခမ္းက”အန္ကယ္ခမ္းကသူမ်ားလိုးၿပီးသားေနာ္”လို႔ေျပာေပမဲ့မရ။ေစာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီးလ်ာႀကီးကခမ္းေစာက္ဖုတ္ေပၚထိလာသည္။”႐ြြီးကိုႀကီးရယ္႐ြံစရာႀကီးကိုကြာ”ဆိုခမ္းေကာ့ေပးလိုက္သည္။ …
အပျိုနုနု ထွဋ်ထွဋ်
ကျမ နာမည်ကတော့ ဖြူဖြူပါ ။ကျမ ငယ်ရွယ်စဉ် ကျောင်းသူဘဝတည်းကပင် ကျမ အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရတယ်။ ကျမ ဘဝ ဆိုးလိုက်တာ ။မိန်းခလေးတွေ ဘဝဟာ အားမတန် မာန်လျှော့ ဆိုသလို ကျမ ဘဝက လူယုတ်မာ ကိုဘကြမ်းလက်ထဲမာ …
ခရီးသွားအတွေ့အကြုံ
ကျနော်မန္တလေးကနေရန်ကုန်ကိုရွှေမန်းသူအိပ်စ်ပရက်စ်ကားနဲ့လာခဲ့တယ်။ကားကညနေ၅း၄၅မှာကားကြီးဝင်းကစထွက်တယ်ဗျ။ကျနော်ကခုံနံပါတ်၁၅ဆိုတော့ပြူတင်းပေါက်ဘေးမှာလေ။ခုံနံပါတ်၁၄ကလွတ်နေလို့စပါယ်ယာကိုမေးတော့ကျောက်ဆည်ကတက်မှာတဲ့။ကျနော်လည်းမှေးပြီးလိုက်လာတာပေါ့။ကားထဲကမီးတွေလင်းသွားလို့ကျနော်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ကျနော်ခုံဘေးကခရီးသည်အစ်မတစ်ယောက် ဖြစ်နေတယ်။သူနဲ့ကျနော်အပြန်အလှန်မိတ်ဆက်ကြတယ်။ဆောင်းတွင်းမို့အအေးဒဏ်ခံနိုင်အောင်ဆောင်တွေပေးထားတယ်။”မောင်လေး-မအေးဘူးလား–ဆောင်ခြုံလေ”ဆိုအဲ့ဒီအစ်မကြီးကစေတနာနဲ့ပြောရှာတယ်။ကျနော်တို့ကငပေငတေလိုနေတဲ့ကောင်တွေမို့လား။ဒါနဲ့ကျနော်ဆောင်ခြုံထားလိုက်တယ်။အဲ့ဒီအစမကြီးအသက်ကခန့်မှန်းရင်၃၀ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီ။ကျနော်ထက်၈နှစ်ကျော်လောကြီးမယ်။ညိုချောဗျ။ရီလိုက်ရင်ပါးချိုင့်ကပါသေးတယ်။ကျောက်ဆည်ကနေကားဆက်ထွက်တော့ကျနော်လည်းအိပ်လာတာပေါ့။ကျနော်တမှေးအိပ်ပျော်နေတုံးမှာဘဲကျနော့်လီးကိုတစ်ယောက်ယောက်ကကိုင်စွနေသလိုခံစားရလိုက်လို့မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ဘေးကအစ်မကပြုံးပြတယ်။ ”အဆင်ပြေလားတဲ့”မေးတယ်။ကျနော်လည်းခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ဒါမိန်းမတွေရဲ့အားသာချက်ဘဲနော်။သူတို့စိတ်ထလို့ဘယ်ယောကျာ်းကိုမဆိုစလိုက်ရင်ဘယ်သူကမှညင်းတာမရှိဘူးလေ။ယောကျာ်းသာနှာထပြီးတစ်စိမ်းမိန်းမကိုဒီလိုသွားလုပ်လို့မှမရတာနော။သူလက်ကကျနော်စောင်ထဲလျှို သွင်းပြီးပုဆိုးပေါ်ကနေကိုင်စွနေတာလေ။ကျနော်ပုခုံးကိုမှီလာလို့သူအသက်ရှုမြန်နေတာကိုသိလိုက်တယ်။သူလည်းအတော်စိတ်ထနေပုံဘဲ ဗျ။ကျနော်လည်းဘေးကစောင်ခြုံထဲလက်လျှိုသွင်းပြီးဖက်လိုက်တယ်။နောက်နို့တွေကိုပွတ်ကစားပေးလိုက်တယ်။သူဝတ်ထားတာဘလောက်အကျီမို့ကျောအောက်ကနေမတင်လိုက်ပြီးဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ဖို့ လုပ်တော့သူရှေ့ကိုနဲနဲကုန်းပေးတယ်။ဘရာစီယာချိတ်လည်းပြုတ်ရော နို့ကိုကိုင်တော့တာပေါ့။အိုတင်းနေတာဘဲဗျာ။နို့သီးခေါင်းကလည်း ပြောင်းဖူးစေ့လောက်လေးဗျ။တအင်းအင်းညီးသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။သူလက်ကလည်းလီးကိုစွနေရာကနေပုဆိုးကိုဖြေပြီးကိုင်ထားတယ်။လီးရည်ကြည်တွေနဲ့လီးထိပ်ကိုပွတ်တာဗျာ။ကျနော်ကြင်ကနဲဖြစ်ဖြစ်သွာတာပေါ့။နောက်ဂွင်းထုပေးတော့တာဘဲဗျ။ ကျနော်ကိုသူ့ဘက်လှဲ့ခိုင်းပြီးကစ်ဆင်ဆွဲသေးတယ်။တစ်ကားလုံးလည်းအိပ်နေ ကြပြီလေ။ကျနော်လည်းဖက်ပြီးနို့ကိုင်နေတဲ့ဘယ်လက်ရုတ်ပြီးထမီထဲလက်လျှိုသွင်းလိုက်တယ်။ဟာဗျာအရည်တွေမှရွှဲနင့်နေရောဘဲ။ကျနော်လည်းလက်ခလယ်နဲ့စောက်စိကိုဖွဖွလေးကုတ်ဆွဲလိုက်တာပေါ့။ “မောင်လေးရယ်–“ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတယ်။သူလက်ကလည်းဂွင်းထုပေးတာမြန်လာတယ်။ပြီး”မောင်လေးဒစ်က–အကြီးကြီးဘဲနော်”လို့ပြောသေးတယ်။ကျနော်လည်းပြီချင်လာပြီလေ။ဒါကြောင့်လီးရည်တွေပန်းထွက်ရင်ကားကပေးထားတဲ့စောင်မှာပေမှစိုးလို့ပုဆိုးကိုပြန်အုပ်လိုက်တယ်။”ပြီးတော့မှာလား”တဲ့မေးတယ်။ကျနော်ခေါင်းညိမ့် ပြတော့သူ့ဆလင်းဘက်အိပ်ထဲကလက်ကိုင်ပုဝါလေးထုတ်ပြီးလီးရည် တွေသုတ်ပေးဘို့လုပ်တယ်လေ။ကျနော်ပြီးသွားတယ်။သူကပြီနေတာ တောင်ဆက်ထုပေးနေတာဗျ။အရမ်းကောင်းတယ်ဗျာ။နောက်”မောင်လေးအရည်တွေကအများကြီးနော်တဲ့။ကျနော်အလှဲ့ပြီးတော့သူ့အလှည့်ပြန်ရောက်ပြီ။ကျနော်ထမီအောက်ကလက်လျှိုပြီးစောက်ဖုတ်ထဲ လက်နဲ့ထဲ့ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။သူအရမ်းကောင်းနေတယ်နော်မှီကိုခေင်းတခြမ်းစောင်းမှီရင်းဖီးလ်ယူနေတယ်ဗျ။ကျနော်လည်းမရပ်မနားဆောင့်တာပေါ့။ ဆယ်ငါးမိနစ်ကြာမယ်ထင်တယ်။”တော်ပြီမောင်လေး” လို့ပြောလာတယ်။ကျနော်လက်ပြန်ထုတ်တော့သူလက်ကိုယူပြီးလက်ကိုင်ပုဝါနဲ့သုပ်ပေးတယ်။ကျနော်က”မမလည်းအရည်တျေွအများကြီး နော်”လို့ပြောတော့”အရမ်းကောင်းတာကိုမောင်လေးရယ်-မောင်လေးဒါကြီးနဲ့လုပ်တာကိုခံချင်လိုက်တာ”လီးကိုပုဆိုးပေါ်ကအုပ်ကိုင်ရင်းတောင်းတောင်းတတလေသံလေးနဲ့ပြောလာတယ်ဗျာ။၁၁၅မိုင်ရောက်တော့မှသူနဲ့ကျနော်စကားတွေပြောဖြစ်တယ်။ “မောင်လေးကလူပျိုလား”တဲ့။ကျနော်ကဟုတ်တယ်လို့ပြောတော့”မမလည်းအိမ်ထောင်မရှိပါဘူး”တဲ့။သူသုံးနှုံးသွားတဲ့စကားကအရမ်းလှတယ်နော်။နောက်”မမကိုအထင်မသေးပါနဲ့–မမမောင်လေးအိပ်ပျော်နေတဲ့–မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း–ဖီးလ်အရမ်းဝင်လာလို့ပါ”တဲ့။ပြီး”မမ ဆန္ဒကိုလက်ခံပေးလို့ကျေးဇူးပါ”တဲ့။ရန်ကုန်ကျရင်ကျနော်နဲ့အတူနေဘို့ပါပြောတယ်။ …
ဒီထက်ကောင်းတာမရှိ
ကြာခဲ့ပါပြီ။ ၈၂- ၈၃ လောက်ကထင်တယ်။ တီဗွီဆိုတာပေါ်ကာစ၊ ကျနော်တို့လမ်းထဲမှာ တီဗီရှိတဲ့အိမ်က တအိမ်ထဲရယ်။ အဲဒီတော့သူတို့က ညဘက်ဆိုရင် လူတယောက် ပြား ၅၀ ယူပြီးပြစားတယ်ဗျ။ မြန်မာ့အသံကပြတာတွေကိုဘဲ ငါးမူးပေးပြီးကြည့်ရတာပေါ့။ ဒါတောင်လူတွေကကြိတ်ကြိတ်တိုး။ အဲဒီအိမ်အကြောင်းအရင်ပြောရမယ်။ အိမ်ရှင်က ကိုအောင်မြင့်တဲ့။ …
အနိူက်ပါရဂူ
“လာ.. မမ ရောက်ပြီ တက်ရအောင်..” “အင်.. ဘယ်ကို တက်ရမှာတုန်း..” “မွန်း ပြောတဲ့ဆိုင်က ဒီတိုက်လေ မမ.. မမြင့်ပါဘူး ပထမထပ်မှာ..” “အော်.. မမက ဆိုင် ဆိုတော့ မြေညီပဲ ထင်တာလေ.. ရပါတယ် …
ရမက်ပြင်းပြင်း
ခင်ဦးဦးမြင့် ရင်တွေ ခုံနေသည် ။ ညွှန်ချုပ်ဦးသက်၀င်းမော်ရဲ့ အကြည့်တွေကြောင့် ။ ဦးသက်၀င်းမော် ခင်ဦးဦးမြင့်ကို ကြိုက်နေသည်လို့ ခင်ဦးဦးမြင့် ထင်သည် ။ သေချာပါတယ် ။ သူ ငါ့ကို အမြဲ ဘဲ ကြည့်တဲ့ …
နသိုးကြိုးပြတ်
ဟင်း .. ထွီ .. ဒီနားကလဲ နံလိုက်တာ .. ဟယ်တော့ … ခွေးချီး ” ပထ၀ီဆရာမ အေးအေး ထင်းရူးပင်ခြေရင်း၌ ၀င်ထိုင်ရင်း အလန်.တကြားအော်ရင်း ထိုင်ရာမှပြန်ထကာ ထမီကိုငုံ.ကြည့်နေခိုက် သူတို.သုံးဦးလစ်ထွက်ခဲ့ကြလေသည်။ သည်ကိစ္စ …
တူမအကိတ်ကြီး
ကျွန်တော် က ငယ်ငယ်ထဲက ဆိုးပေခဲ့ပါတယ်။ ပညာလည်းကောင်းကောင်းမသင်ချင် သူငယ်ချင်းတွေနဲက ပဲ ဟေးလား ဝါးလား နေချင်ခဲ့သူမို့ အသက် နှစ်ဆယ်လောက်မှာပဲ အဲဒီခေတ်က ခေတ်စားခဲ့တဲ့ သငေ်္ဘာသား အလုပ်ကို ကျွန်တော့် မိဘတွေက ရအောင် လုပ်ပေးပြီး …
မနဲ့ထပ်တူပါပဲ
ဂျွတ်…” အ….” ဖြောင်း… ဝုန်း…အမလေး…. ဟဲ့…ဟဲ့…လုပ်ပါဦး….ဟိုမှာ ဖိုးတာ အပေါက်ကျွံပြီ….အော်…ဒီကလေးနယ်….ရေပုံးကြီးတစ်ဖက်နဲ့ အို….” အရီးလေးရဲ့ အော်သံကြောင့် မမရီဟာ ကမန်းကတန်းပြေးလာပြီး ကျွန်တော့်ကို ဆွဲထူပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမရီရဲ့ ပုခုံးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းပြီး ဆွဲဖက်ကာ …
လိုအပ်နေတဲ့အဖော်
ဒီနေ့ ည ညစာအတူစားဖို့ ဖိတ်ထားတာမို့ ဇော်မျိုးအိမ်ကို ကျနော်လာခဲ့ရတယ်။ လာသာလာရတာ။ မျက်နှာတော့ အပူသား။ အဖြစ်က ဒီလိုဗျ။ ဇော်မျိုးမှာ အရမ်းလှတဲ့ သီတာဆိုတဲ့ မိန်းမရှိတယ်။ သီတာက ခေတ်မီမီနဲ့ အားကစားလိုက်စားလို့ ထင်ပါရဲ့။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလည်း …
ဆရာ၀န်မချောလေး
ကိုညိုကြီးသမီးခရီးထွက်ဖို့လိုတာတွေ၀ယ်ထားပေးဦး””သြော်ဟုတ်ဟုတ်ကဲ့ပါမမလေးမမလေးကဘာနဲ့သွားမှာလည်း” ”ရှင်သြော်ကားနဲ့ပဲသွားရမှာတောလမ်းလည်းဖြစ်ခရီးေ၀းလည်းသွားရမှာဆိုတော့အိမ်ကကားယူမသွားတော့ဘူး” ”ကျွန်တော်ပြင်ဆင်ထားလိုက်ပါမယ်မမလေး” ကိုညိုကြီးမှာဧပရယ်ထက်အသက်ကြီးသော်လည်းဧပရယ်အားလေးစားမှုဖြင့်မမလေးဟုခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ မှာစရာရှိသည်များမှာ၍ထွက်သွားသောအလှဘုရင်မလေးဧ။်သေးသွယ်သောခါးလေးအောက်မှတောင့်တင်းပြည့်ဖြိုးသောတင်စိုင် အိအိတင်းတင်းကြီးများကိုညိုကြီးမျက်စိကျွတ်ထွက်မတတ်ကြည့်နေမိသည်။ဧပရယ်တစ်လှမ်းလှမ်းသွားတိုင်းတင်စိုင်ကြီးများက စည်းချက်ကျတုန်ခါသွားသည့်အပြင်အင်္ကျီနှင့်ထဘီကြားမှခါးသား၀င်း၀င်းလေးကလက်ကနဲလက်ကနဲဖြစ်သွားသေးသည်။ ”ဟဲ့ညိုကြီးသမီးခရီးထွက်မှာတဲ့အဆင်အပြေဆုံးကားစီစဉ်ပေးလိုက်” ”သြော်ဟုတ်ကဲ့ပါအန်တီလေးခုပဲဧပရယ်လာပြောသွားတာကားကတော့expressတော့မရှိဘူးသီးသန့်ငှားတဲ့စလွန်းပဲရမှာ” ”အပြန်လည်းကြိုပြောရင်ကျွန်တော်စီစဉ်ပေးလို့ရပါတယ်သဘက်ခါနံနက်၇နာရီစထွက်မှာဟိုကိုညနေ၅ခွဲ၆လောက်ရောက်မယ်ဗျ” ”အေးအေးမင်းပဲစီစဉ်ထားလိုက်”ညိုကြီးမှာဧပရယ်တို့အိမ်မှအလုပ်သမားမဟုတ်သော်လည်းဧပရယ့်အဖေကုမ္ပဏီတွင်၈နှစ်ခန့်အလုပ်လုပ်လာသဖြင့်ဧပရယ်တို့နှင့် အတော်ရင်းနှီးသည်။အသက်၄၂နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီးဧပရယ်တို့အိမ်သို့ပစ္စည်းလာသယ်တိုင်းဂိုထောင်နှင့်ကပ်လျက်လသာဆောင်တွင် လှမ်းထားလေ့ရှိသည့်ဧပရယ့်ဘော်လီလေးများကိုကိုင်၍ဧပရယ့်ပင်တီနုနုလေးများဖြင့်လီးကိုအုပ်ကာဂွင်းထုလေ့ရှိသည်။ ညိုကြီးမှာဧပရယ့်ကိုစတင်မြင်မြင်ခြင်းကပင်မြင်သူငေးလောက်သည့်အလှဘုရင်မလေးကိုစိတ်ထဲမှအကြိမ်ကြိမ်ပြစ်မှားခဲ့မိသည်။ ယခုလည်းပစ္စည်းလာသယ်ရန်ရောက်လာခြင်းဖြစ်၍၃ထပ်သို့တက်လာခဲ့သည်။ညိုကြီးအတွက်ကံကောင်းပြန်ပြီ။ လှမ်းထားသောအ၀တ်များထဲတွင်အသားရောင်နုနုဆွဲသားဇာဘော်လီလေးနှင့်အဖြူရောင်ချိတ်၅ခုတပ်ဇာဘော်လီလေးတို့ကိုတွေ့ လိုက်သည်။မျက်လုံးကိုေ၀့ကြည့်လိုက်ရာအဖြူရောင်ဆွဲသားပင်တီနုနုလေးတစ်ထည်ကိုပါတွေ့လိုက်သည်။ ညိုကြီးစိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ဧပရယ့်ဘော်လီအသားရောင်လေးကိုရင်ပုံခွက်နေရာမှကိုင်၍မျက်နှာတွင်အပ်ကာအားရပါးရရှူရှိုက် လိုက်သည်။မွှေးပျံ့နေသောရနံ့သင်းသင်းလေးကညိုကြီးဧ။်တစ်ထပ်တည်းသောပုဆိုးအောက်မှလိင်တံကိုတောင်မတ်လာစေသည်။ ညိုကြီးမှာဧပရယ့်အလှကွန်ယက်တွင်မိခဲ့သောယောက်ျားပေါင်းများစွာအနက်မှအရေးမပါသောအညတရတစ်ယောက်သာဖြစ်သည်။ …
အစပျိုးခဲ့တာလေ
လောကကြီးမှာ ထင်တာတွေက မဖြစ်လာပဲ မထင်တာတွေ ဖြစ်လာတတ်တယ်ဆိုတာ တကယ် ပါပဲ ကိုမောင် နဲ ့ချစ်ခဲ့တာ ရပ်သိရွာသိ ၇ နှစ်ကျော်တယ် သူလုပ်ချင်တာတွေ မှန်သမျှ တွေအကုန် ဖြည့်ဆည်းခဲ့တယ် ကိုမောင် ကရည်းစားဦးလေ ဆယ်ကျော်သက် …
ငတ်နေတာကြာပြီ
မေသူ… အဆင်ပြေလား အကူညီလိုရင် အကိုကြီးကိုပြောနော် သိလား ဟုတ်… ပြေပါတယ် အကိုကြီး ကောင်မလေးက မဝံမရဲနဲ့ ခေါင်းလေးငုံကာပြန်ဖြေတယ် နက်ဖြန်… ရုံးပိတ်တော့ အဆောင်မှာပဲနေမှာလား မေသူမှ ဘယ်မှမသွားတတ်တာ …အဆောင်မှာပဲနေရမှာပေါ့ သိပါဘူး …အကိုကြီးက ချစ်ချစ်နဲ့များ …
ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်
အချိန်မှာ ည ၁၀ နာရီခန့် ရှိပြီဖြစ်၍ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်စ ပြုနေပေပြီ။ ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် နေ့လည်က ကြည့်ခဲ့သော ဗွီဒီယိုအောကားကို ပြန်သတိရပြီး လီးတောင်နေလေသည်။ ယခုတလော အောကား တော်တော်များများ ကြည့်ဖြစ်နေသော သူ့အာရုံတွင် ပြန်စဉ်းစားလိုက်တိုင်း …
ငတ်နေမှန်းသိလို့
ကျနော်တို့ရွာကနည်းနည်းခေါင်တယ်။အိမ်ခြေငါးရာလောက်တော့ရှိတယ်။ရွာမှာကဓလေ့ထုံးစံလေးတွေရှိကြတာပေါ့ဗျ။လူငယ်တွေပီပီအ ပျော်လွန်တာလဲရှိတယ်။ပြသနာမတက်အောင်တော့ရွာကကာလသားခေါင်းဆောင်ကိုမင်းခန့်မောင်ကထိန်းရတယ်။သူကမိန်းမရှိတယ်ဆရာမပေါ့။ဒါပေမယ့်တနယ်မှာကျောင်းပြနေရတယ်။သုံးလတကြိမ်လောက်တော့ပြန်လာလေ့ရှိတယ်။မိန်းမကအိမ်မှာမရှိတော့ရွာအလုပ်ကိုလည်းကူလုပ်လေ့ရှိတာမို့ကာလသားခေါင်း ဆောင်အဖြစ်တာဝန်ပေးထားရတယ်။အခု လည်းကျနော်တို့သူ့တဲအိမ်မှာစတေးချရင်း ထွေရာလေးပါးပြောနေကြတာပါ။ဒီမှာကသူ့ခြံရှိတော့အေးဆေးနေလို့ရတယ်။ “ဟေ့ကောင် ငရဲ” “ဘာတုန်းဟ” “မင်းယောက်ဖဇိုးကြီးလာနေပြီ” “အာတိုးတိုးပြောပါဗျ။ကြားသွားလို့အိမ် တောင်မလည်ရဖြစ်မယ်” “အေးပါကွ ငါတို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပါ့မယ် “”ဟုတ်ကိုမင်းခန့်” “ဟေ့ကောင်တွေဘာလုပ်နေကြလဲ ” “အေး ကွာ ငါတို့ညကြက်ခိုးပြီးချက်စားမလို့” “ဟေ …
အဝင်အထွက်ကြမ်းသည်
ဆရာမလေးသဇင်က ဖုန်းထဲမှ ဗိုလ်ကတော်မလေးဝေဝေခေါ်သည်ကို ဖြေလိုက်သည်။ ကိလေသာ နန်းတော်တွင် သဇင်ဆိုသည့် မိန်းကလေးပေါင်း ခြောက်ယောက်လောက်ရှိပြီး ဝေဝေဆိုသည့် မိန်းကလေးပေါင်းလည်း လေးယောက်လောက်ရှိရာ မမှားအောင် ရှေ့က ဂုဏ်ပုဒ်ထည့်၍ ခေါ်ရလေ့ရှိသည်။ သဇင်မှာ တစ်ခါက တကယ့်ကျောင်းဆရာမဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ ဗိုလ်ကတော်မလေးဝေဝေမှာလည်း …