ခင်မာ” သိုက်မောင်းရဲ့ခေါ်သံကြောင့်ခင်မာမီးဖိုထဲကအပြေးထွက်လာခဲ့သည်။ဧည့်ခန်းထဲတွင်တော့
သိုက်မောင်းကဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်နေပြီးစစ်ကားတကားကိုကြည့်နေသည်။
“ရှင် ဘဘကြီး သမီးကိုဘာခိုင်းမလို့ပါလဲ” ခင်မာ သိုက်မောင်းဘေးတွင်လက်နှစ်ဖက်ကိုယှက်ပြီးမေးလိုက်သည်။
အသက်၆၀ရှိသော်လည်းတောင့်တင်းသောကိုယ်ကာယနှင့်အရွယ်တင်မှုကြောင့် ဦးသိုက်မောင်းကို
ခင်မာစိတ်ထဲတမျိုးကြီးဖြစ်နေသည်။သူ့အနားကပ်ရသည်မှာ ရွာကအဘိုးအရွယ်တွေနားနေရသည်နှင့်
တော့မတူတာအမှန်ပဲ။ အို မိမိက သူ့အိမ်မှာအလုပ်လာလုပ်သည်ပဲ ဘာညာဂျီးများနေလို့မှမရတာ၊ဘာတွေးနေပါလိမ့်။
ဦးသိုက်မောင်း၏အကြည့်စူးစူးကခင်မာ့ ကိုယ်လုံးပေါ်ရောက်လာသည်။ပြီးမှ တဖြည်းဖြည်းအပေါ်သို့
တက်ပြီး ခင်မာ့မျက်နှာကို ကြည့်သည်။လက်ကရီမုတ်ခလုတ်ပေါ်ကအသံကိုရှော့ကာ
“သမီးခင်မာ” ဦးသိုက်မောင်း၏အသံက ချိုသော်လည်းသြဇာသံပါနေသည်။ဦးသိုက်မောင်းသည်ဒေါသ
ဖြစ်လျှင်ဖြစ်စေ၊ တစ်စုံတခု အလိုမကျလျှင်ဖြစ်စေ စကားသံကချိုသာလာသည်။ချိုသာသော်လည်း
မုန်တိုင်းမတိုက်ခင် လေပြေသာသလိုသာ ရှိကြောင်းအိမ်ရှိ လူများနှင့် ရင်းနှီးသောလူများသိကြသည်။
ထို့ကြောင့်အပြင်စီးပွားရေးလောကတွင် ဦးသိုက်မောင်းကိုနဂါးသိုက်မောင်းလို့ခေါ်ကြသည်။
ခင်မာရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေသည်။ ဦးသိုက်မောင်း စိတ်အလိုမကျဖြစ်နေသည်၊ဒီထက်မိမိကိုစိတ်
ဆိုးနေတာဖြစ်နိုင်သည်။ဒုက္ခပါပဲ ငါ ဘာအမှားလုပ်လိုက်မိဘာလိမ့်။
“ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့.ရှင့်”ခင်မာအသံကအနည်းငယ်တုန်ခါနေသည်။ဦးသိုက်မောင်းရီမုတ်ကိုဆိုဖာပေါ်ပစ်တင်လိုက်သည်။
“သမီး အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ”
“ဆယ့်ကိုး.နှစ် ..ရှိပါပြီ ဘဘကြီးရှင့်”
“ဒီအိမ်မှာ အလုပ်လုပ်တာကော” “ငါး.ငါးနှစ်ရှိပါပြီ”
“ဒါဆိုရင် ငါ့အိမ်မှာဘယ်လိုအလုပ်လုပ်ရမယ်၊ဘယ်လိုပြုမူပြောဆိုရမှာတွေကောသိတယ်မဟုတ်လား”
“ဟုတ်..ဟုတ်.ကဲ့” ဦးသိုက်မောင်းခင်မာမျက်နှာကို မျက်မှောင်ကျုံ့ကာကြည့်လိုက်သည်။
“ဒါဆိုရင် ဟိုတနေ့က ငါ့မိတ်ဆွေ ဦးသန်းဝေလာတုန်းက ကိစ္စကိုနင်ဘာပြောချင်လဲ”
ခင်မာသိလိုက်ပြီ ။ဒီလူကြီးငါ့အပေါ် ဒီလောက်ရက်စက်မယ်လို့မထင်ထားတာလဲတကြောင်း၊
မိန်းကလေးသဘာ၀ ကို့အပေါ်ကျနေတယ်ထင်လို့ နည်းနည်းမာနထားကြည့်တာကိုအခုတော့…..
“ပြောလေ နင့်ကိုဒီအိမ်မှာလုပ်ဖို့ခေါ်ထားကတည်းကနင့်မိသားစုကိုလှည့်ကြည့်စရာလိုလား၊ငွေရေးကြေးရေး နဲ့ပတ်သတ်လာရင်ကော ငါလက်နှေးဖူးလား၊ နင်ဒီမှာအိမ်ဖော်လုပ်ရတာ အစစအရာရာပြီးပြည့်စုံအောင်ထား တယ်မဟုတ်လား”
ဦးသိုက်မောင်း၏အသံကဟိန်းထွက်လာသည်။ခင်မာမျက်လုံးထဲကမျက်ရည်များပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာသည်။
“ဟုတ်ပါ..တယ်..ဘ..ဘကြီး”ခင်မာငိုသံတဝက်ဖြင့်ဖြေလိုက်သည်။
“ဒါဖြင့် ငါ့မိတ်ဆွေက နင့်ဖင်ကိုကိုင်ဖို့လုပ်တာနင်ကသူ့လက်ကို ရိုက်ထုတ်တယ်ဆို နင်တော်တော်ရိုင်းပါလား”ဦးသိုက်မောင်း မျက်လုံးများကိုခင်မာရင်ဆိုင်မကြည့်ရဲပါ။ဒေါသကြောင့်ရဲရဲ
တောက်နေသောသူ့မျက်လုံးများကိုရင်ဆိုင်ရမည့်အစား ခင်မာသေဆုံးသွားတာမှကောင်းပါလိမ့်မည်။
“အခု ငါ့မိတ်ဆွေတွေ ငါ့ကို နဂါးကအိမ်ကလူတွေကြ မနိုင်ပါလားလို့ငေါ့နေကြပြီ။ပြောစမ်း….
နင့်ဖင်က ရွှေထွက်နေလို့လား”
ဦးသိုက်မောင်းအသံကဧည့်ခန်းထဲတွင်ဟိန်းကာထွက်လာသည်။ပြောပြောဆိုဆိုမတ်တပ်ရပ် လိုက်ပြီးခင်မာလက်မောင်းကိုဆွဲကိုင်ကာလှုပ်ရမ်းလိုက်သည်။
“ဖြေလေ..ဖြေ နင့်ကြောင့်ငါ့သိက္ခာကျတာ နင်ဖင်အကိုင်ခံလိုက်တော့ပဲ့ပါသွားတာမို့လို့လား”
လက်မောင်းကိုတင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ခါရမ်းပြီးမေးနေသဖြင့်ခင်မာတကိုယ်လုံးလှုပ်ခါနေသည်။
မျက်ရည်များကလဲ တမံကျိုးသလိုကျဆင်းနေသည်။
“သမီးတောင်းပန်းပါတယ် ဘ..ဘကြီး..သမီးရှိခိုးပါတယ် နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး ဟီး..ဟီး..”
ခင်မာလက်နှစ်ဖက်ကစုံယှက် ရင်းကြောက်ဒူးများတဆက်ဆက်တုန်နေသည်။
“တောက်” ဦးသိုက်မောင်း၏တောက်ခေါက်သံကြောင့်ခင်မာမဝင့်မရဲမော့်ကြည့်မိလိုက်သည်။မျက်ရည်ကြောင့်
ရွှမ်းစိုနေသောမျက်ဝင်းအစုံကို မြင်လိုက်တော့ဦးသိုက်မောင်း စိတ်နည်းနည်းပျော့သွားသည်။အစကဒီ
ကောင်မလေးကိုရိုက်နှက်ပြီး ဆုံးမမလို့ဟာ၊လက်မောင်းသားချောမွေ့မှုနှင့်နူးညံံ့မှုတို့ကိုဆုပ်ကိုင်
ထားသောလက်ချောင်းများမှ လည်းသတိပြုမိပြန်သည်။ခင်မာလဲ ဦးသိုက်မောင်း၏ အရောင်ပြောင်း
သွားသောမျက်လုံးများကိုကြည့်ရင်း ခေါင်းငုံ့သွားသည်။ဦးသိုက်မောင်းကတော့ အပေါ်စီးမှ ငိုထားသဖြင့်
လှုပ်ရှားနေသော ရင်အစုံကိုသတိလက်လွတ်ငေးကြည့်နေမိသည်။
“သမီး.. ကို..ဟင့်..ဟင့်..အလုပ်မဖြုတ်ပါနဲ့နော်..ဘဘကြီး သမီးတောင်းပန်ပါတယ်..ဘဘကြီးကြိုက်
သလိုအပြစ်ပေးပါ…သမီးဒီကမောင်းထုတ်ခံရရင် ရွာမှာ ခွေးဖြစ်မှာ ဟီး…”
ပြောပြောဆိုဆို ခင်မ မျက်လုံးကမျက်ရည်များထပ်မံကျဆင်းလာသည်။ခင်မကိုကြည့်ရင်း
ဦးသိုက်မောင်း ရင်ပူလာသည်။လှုပ်ရှားနေသော မို့တက်နေသော နို့အခိုင်က အစိမ်းနုရောင်အကျီ
အောက်မှရုန်းကန်နေသည်။ဆံပင်ကိုနောက်လှန်ဖီးထားသဖြင့်ထင်းနေသောချစ်စဖွယ်မျက်နှာတွင်
နီထွေးသော နှုတ်ခမ်းကအိစက်စိုစွက်နေသည်။လက်တိုဝတ်ထားပြီး ဦးသိုက်မောင်း၏ တင်းကြပ်စွာ
ဆုပ်ကိုင်ထားသောလက်ချောင်းများအောက်တွင် ဝင်းစိုသောအသားများထင်းကာနေသည်။
စီးထားသောထမီနှင့် လုံးထစ်နေသောဖင်လုံးများက ငိုနေသဖြင့်တုန်ကာနေသည်။
အင်းဒီကောင်မလေးကို ငါတက်လိုးရင်ကောင်းမလား ကောင်မလေးကတော့ငြင်းမယ့်ပုံမရဘူး။နောက်
ပိုင်းပြဿနာတက်နိုင်လား။အို ဒါပြဿနာမဟုတ်ပါဘူး ဘယ်လိုလိုးရင်ကောင်းမလဲ။
ဦးသိုက်မောင်း စိတ်ထဲတွေးနေမိသည်။
“သမီး ခင်မာ ဘဘကြီးဘာအပြစ်ပေးပေး၊ဘာလုပ်လုပ် ခံမှာလား ”
ဦးသိုက်မောင်းအသံက မုန်တိုင်းတိုက်ပြီးလေပြေ ခပ်သလိုပြန်ဖြစ်သွားသည်။ခင်မာကတော့ဘာမှမ
တွေးအားသွက်သွက်လက်လက်ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း
“ဟုတ်ကဲ့..ဘဘကြီး သမီးခံပါ့မယ်” လက်မောင်းကိုလွှတ်ပေးလိုက်သဖြင့်သွက်လက်စွာမျက်နှာပေါ်မှ
မျက်ရည်များကိုသုတ်လိုက်ပြီးပြန်ဖြေသည်။
“ဒါဆို ငါ့အခန်းထဲသွားမယ် နင့်ဖင်ရွှေထွက်မထွက်ကြည့်သေးတာပေါ့”ဦးသိုက်မောင်း၏အသံကခင်မာ့
နားထဲ ဗုန်းကွဲသကဲ့သို့ဖြစ်သွားသည်။
ခင်မာရွေးချယ်စရာ မရှိ စိတ်ညှို့ခံရသူပမာဦးသိုက်မောင်း အမိန့်သံအတိုင်းသူ့အခန်းရှိရာ ပထမထပ်သို့
လျှောက်လှမ်းသွားသည်။လှေကားခြေရင်းရောက်တော့ဦးသိုက်မောင်းကခင်မာ့ပခုံးကိုလှမ်းဆွဲပြီး
“သမီး ဒီနားတိုးစမ်း”
“ဟုတ်ကဲ့ ဘဘကြီး” ခင်မာသူ့ဘေးနားကပ်ရပ်လိုက်သည်။ဦးသိုက်မောင်း၏လက်ကခင်မာဖင်သားများပေါ်
ရောက်ရှိလာသည်။ခင်မာရှက်ရွံ့စွာခေါင်းငုံ့လိုက်တော့ဦးသိုက်မောင်းကခင်မာနားရွက်နားကပ်ခါ
“ခင်မာ နင့်အပြစ်ကိုသိတယ်မလား”ခင်မာခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။
“ဒါဆို အခုချိန်ကစပြီး ဘယ်သူမဆို နင့်ဖင်ကိုင်တိုင်း အကိုင်ခံရတာကောင်းလိုက်တာလို့ ပြောရမယ်
ကြားလား” ခင်မာဦးသိုက်မောင်းကို အံ့သြစွာမော့်ကြည့်မိသည်။ ဦးသိုက်မောင်း၏လက်ချောင်းများကခင်မာ့
ဖင်လုံးလုံး လေးပေါ်တွင်လှုပ်ရှားနေသည်။
“ဘ..ဘကြီး သ..မီး မ…..ပြောရဲဘူး” ရှက်ရွံ့ခြင်းဖြင့်တိုးညှင်းစွာအသံလေးထွက်လာ သည်။ဦးသိုက်မောင်း ၏မျက်လုံးထဲတွင်တော့ရက်စက်သည့်
အရိပ်ယောင်များပေါ်လာသည်။
“ဒါဆိုရင် မယ်မင်းကြီးမ အထုပ်ပြင်ပြီးရွာပြန်ပေတော့ ငါ့စကားနားမထောင်တဲ့လူကိုငါ့အိမ်မှာမထားနိုင်ဘူး”
“အဲလိုမလုပ်ဘာနဲ့ဘဘကြီး..ရယ် သမီး…….ပြောပါ့မယ်”
“ဒါဆို ပြောလေ အိညှက်အိညှက်လုပ်မနေနဲ့ ငါစိတ်မရှည်တော့ဘူး”
“ဟို..ဟို..ဟိုဒင်း.. ခံ…ရတာ…ကောင်း”
ဦးသိုက်မောင်းစိတ်မရှည်တော့ လက်ဖဝါးကို အားထည့်ပြီးခင်မာ့ဖင်ပေါ်သို့လွှဲချကာရိုက်လိုက်သည်။
“ဖြောင်း” ခင်မာ့ကိုယ်လုံးလေး ကော့တက်သွားသည်။ ဦးသိုက်မောင်း၏ ကျားဟိန်းသကဲ့သို့အသံကလည်း
ဟိန်းထွက်လာသည်။
“နင့်ကို ဖင်ကိုင်ခံရတာကောင်းလိုက်တာလို့ ပြောခိုင်းနေတယ်လေ ငါကိုဒေါသဖြစ်အောင်ဆွနေတာလား”
ခင်မာ့တကိုယ်လုံးကြောက်ရွံ့မှုကကြီးစိုးသွားသည်။ ဦးသိုက်မောင်းဒေါသကိုခံစားရတာထက်မိမိကိုယ်ကဘာမျှအရေးမကြီးတော့။
“ကြောက်ပါတယ် ဘဘကြီးရဲ့ ပြောပါ့မယ် ဖင်ကိုင်ခံရတာကောင်းလိုက်တာ ရှင်..”
“ဖြောင်း” ဦးသိုက်မောင်းခင်မာ့ဖင်ကိုထက်ရိုက်သည်။ဖင်နှင့်လက်ဖဝါးထိသံကကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာ
သည်။
“ထပ်ပြောစမ်း..ကျယ်ကျယ်အော်”
“ဖင်ကိုင်ခံရတာကောင်းလိုက်တာ ရှင်………..”
“ပြောအုံး” ဦးသိုက်မောင်းလက်ဖဝါးကခင်မာ့ဖင်လုံးလုံးကို ကိုင်ညှစ် သည်။အားရအောင်နယ်သည်။ ခင်မာကတော့မျက်လုံးအဝိုင်းသားဖြင့်ဦးသိုက်မောင်း၏
လက်ဖဝါးဒဏ်ကို ခံစားနေရသည်။
“ဖင်ကိုင်ခံရတာကောင်းလိုက်တာ ဘဘကြီး ရှင့်..”
ခင်မာ မထူးတော့ပြီမို့ စိတ်ကိုလွှတ်ခါအော်ထည့်လိုက်သည်။
“ဟင်း..ဟင်း..သမီးခင်မာက လိမ္မာလိုက်တာ လာဘဘကြီးအခန်းကိုသွားရအောင် သမီးအော်လိုက်ရ
တော့ ရေဆာနေမှာပေါ့ သမီးကို ဘဘကြီး ရေထက်ကောင်းတာ တိုက်အုံးမယ် လာ”
ဦးသိုက်မောင်းခင်မာ့ကိုပခုံးဖက်ပြီး အတင်းပင်လှေခါးပေါ်သို့ဆွဲတင်ကာခေါ်ဆောင်သွားသည်။
ဟုတ်သည်လေ ဦးသိုက်မောင်းမှာအခု ဖင်ကိုင်ရ အသံနားထောင် ရနဲ့ လီးမှာထောင်တက်လာသည်လေ၊ အနားမှာ နုနယ်သော ကောင်မလေးတယောက်ကလဲအသင့်
“ကလစ်” ဦးသိုက်မောင်း၏ တံခါးဖွင့်သံကြောင့်ခင်မာခေါင်းမော့ကာဦးသိုက်မောင်းကိုကြည့်မိသည်။
မိမိကို ဖင်ကိုင်နေသောသူက တံခါးဖွင့်ပြီးသူ့အခန်းထဲဆွဲခေါ်နေတာ ဘာလုပ်မလဲဆိုတာခင်မာ
သိပါတယ်။ဒါပေမယ့် ငြင်းဆန်ဖို့ ရုန်းကန်ဖို့ဆိုတာခင်မာမတွေးအား၊အခုခင်မာသိတာတစ်ခုပဲရှိသည်။
ဘဘကြီးဦးသိုက်မောင်း စိတ်မဆိုးအောင် နေဖို့ပဲဖြစ်သည်။
“ဘ..ဘကြီးသမီးကို ..ဘာ လုပ်မလို့လဲ ဟင်..”
ဦးသိုက်မောင်းခုတင်ရှိရာသို့ ခင်မာ့ပခုံးကိုအသာဖက်ခါခေါ်ဆောင်သွားသည်။ခင်မာ့ကိုကုတင်ခြေရင်း
တွင်ထိုင်ခိုင်းကာ ဦးသိုက်မောင်း၏လက်ချောင်းများကခင်မာ့ မျက်နှာပေါ် ပွတ်သပ်ခါ ကိုင်နေလိုက်
သည်။အထူးသဖြင့်ခင်မာ ၏နွေးထွေး နီရဲသော နှုတ်ခမ်းများကိုအသာမယာကိုင်လိုက် ပါးဖောင်းဖောင်း များကိုညှစ်လိုက ဖြင့်ကစားနေသည်။
ခင်မာကတော့ ဦးသိုက်မောင်းစိတ်ကြေနပ်စေရန် မျက်နှာကိုအလိုက်သင့်မော့ပေးထားသည်။ထိုသို့လုပ်နေရင်း
ဦးသိုက်မောင်း ကသူ၏လက်မကိုခင်မာ နှုတ်ခမ်းကြားထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။
“စုပ် သမီး စုပ် အင်း… ဟုတ်ပြီ..”ခင်မာဦးသိုက်မောင်းလက်မ ကိုနှုတ်ခမ်းဖြင့်အတင်းဖိခါစုပ်သည်။
လျှာကိုအပြားလိုက် လျက်သည်။ ဦးသိုက်မောင်းလက်မကိုဆွဲထုတ်ပြီး လက်ညှိုး လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူး
ကာထိုးထဲ့ပြန်သည်။ခင်မာ အသိစိတ်ပျောက်သူကဲ့သို့ဦးသိုက်မောင်းလက်ချောင်း နှစ်ခုကို လျှာဖြင့် လျက်သည်။
နှုတ်ခမ်း နှစ်ခုကိုအတင်းဖိကပ်ခါစုပ်သည်။ဦးသိုက်မောင်းက လက်ချောင်း ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် သွက်လပ်စွာ လှုပ်ရှားပေးလိုက်သော အခါခင်မာအငမ်းမရ
ဖြစ်လာသည်။ လှုပ်ရှားနေသောလက်ချောင်းနှစ်ခု ကိုစုပ်လိုက် လျှာကိုသုံးပြီး အတင်းလိုက်လျက်သည်။
“ဘဘကြီး သမီး စုပ်ရတာအားမရဘူး လက်သုံးချောင်းပူးထဲ့ ပါလားဟင်”ခင်မာဦးသိုက်မောင်းလက်
ကိုကိုင်ရင်းတောင်းဆိုလိုက်သည်။
“ဟင်း..ဟင်း.. သမီးလျှာနှုးညံ့လိုက်တာ ဘဘကြီးသဘောကျသွားပြီ၊ သမီးစုပ်ရတာအားမရရင်
ဘဘကြီးပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက် သမီးကြိုက်သွားစေရမယ်”
“အို…..ဘဘကြီးကလဲ သမီးကြောက်တယ်…ဘာလုပ်မလို့လဲ” ခင်မာအသိဝင်လာသလိုဖြစ်ပြီးရှက်
ရွံ့စွာဆိုမိသည်။မျက်လုံးကတော့ ဦးသိုက်မောင်း ပုဆိုးပေါ်ရောက်သွားပြီး မတ်တောင်နေသောအရာ
ကပုဆိုးအောက်မှ ရုန်းကန်နေသည်ကိုထိတ်လန့်ဖွယ်မြင်လိုက်ရသည်။
“သမီး ကို ဘဘကြီးရဲ့ အချစ်ကိုပြမလို့ပေါ့ ကြည့်ပါအုံး..သမီး ဒီကောင်ကြီးချစ်ဖို့မကောင်းဘူးလား”
ဦးသိုက်မောင်း ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး တဆတ်ဆတ်ထောင်နေသောလီးကိုကိုင်ပြလိုက်သည်။
“လာအနားကပ်စမ်း ပါးစပ်ဟ ဟုတ်ပြီ”
“ဘ…ဘ…သမီးပါးစပ်ထဲဒါကြီးနဲ့ အွင့်..အင့်..အင့်”
ဦးသိုက်မောင်းလီးကို ခင်မာ့ခေါင်းကိုကိုင်ခါ နှုတ်ခမ်းကိုဖိဖြတ်ပြီး ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်သည်။
“တောက်..ကောင်းလိုက်တာကွာ…ခင်မာစုပ်..စုပ်…”
ခင်မာဘာလုပ်မိမှန်းတောင်မသိတော့။ဦးသိုက်မောင်း၏လီးကို လျှာဖြင့်လျက်ကာ စုပ်ပေးနေမိသည်။
ဦးသိုက်မောင်း၏အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသောလီးကိုလည်းမျက်လုံး အပြူးသားဖြင့်စုပ်နေရင်းကြည့်မိနေသည်။ လီးကလဲစုပ်လေ ပါးစပ်ထဲကြီးလာလေ တခုတော့ခင်မာအရသာရှိနေ သည်။ယောက်ျား တစ်ယောက်နဲ့လိင်ဆက်ဆံခြင်းဆိုတဲ့ အသိအရသာဖြစ်သည်။
အားထည့်ကာစုပ်လိုက်တိုင်း ဦးသိုက်မောင်း ကိုယ်လုံးကြီးက တုန်တုန်ကာ သူ့ဆံပင်များကိုအတင်းဆုတ်ကိုင်ပြီးခေါင်း ကိုရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်နေသည်။
“သ..မီး ခဏရပ်ပါအုံး ဘဘကြီး သမီးကိုအရင်လိုးချင်လို့ နောက်မှဆက်စုပ်နော်”
ကြည့်ပြောပုံက ခင်မာကပဲသူ့ဟာကို အတင်းစုပ်နေသလို၊ခင်မာ ဦးသိုက်မောင်းကိုစိတ်ထဲပြောလိုက်
ပြီး သူ့တံတွေးများဖြင့်ရွှဲနေသော ဦးသိုက်မောင်းလီးကို ပါးစပ်ထဲမှထုတ်လိုက်သည်။
ဦးသိုက်မောင်းက ခင်မာ့မေးကိုလက်ညှိုးဖြင့်ပင့်တင်ပြီး
“သမီး ကိုအခု အပြစ်ပေးတော့မယ်..”
“ဟင်..ဘဘကြီးခု အပြစ်ပေးတာမဟုတ်ဘူးလား”
“ဒါ..က သမီးကိုအပြစ်ပေးရမဲ့ ဟာကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခိုင်းတာ”
“အွင် ..ဘဘကြီးကလဲ ”
“ဟဲ…ဟဲ…သမီးထ ကုတင်ကိုလက်ထောက်ပြီးကုန်းစမ်း”
ဇာတ်ကြမ်းစ ပြီဖြစ်ကြောင်းခင်မာသိလိုက်သည်။ကုတင်ကိုလက်ထောက်ပြီးခါးလေးကော့ခါကုန်းလိုက်
သည်။ လုံးထစ်နေသောဖင်လုံးများမှာထမီပေါက်ထွက်မတက် တင်းခါနေ၏။ဦးသိုက်မောင်းက
ခင်မာ၏နောက်တွင်နေရာယူလိုက်ပြီး လက်မြန်ခြေမြန် ထမီကိုအောက်မှ ဆွဲကာလှန်တင်လိုက်သည်။
ချည်သားအဖြူရောင် လှိုင်းတွန့်နဲ့အတွင်းခံကခင်မာ၏ ဖြူဖွေးထစ်နေသော ဖင်ကိုမနိုင်ဝန်ထမ်းထား
ရသည်။ဦးသိုက်မောင်းက ခင်မာဖင်ကိုကြည့်ပြီးစိတ်ထလာကာ လက်ဖဝါးကိုအားထည့်ကာရိုက်
လိုက်သည်။
“ဖြောင်း”
“အား….နာလိုက်တာ ..ဘဘကြီးရဲ့”
“ပြောစမ်း ..ငါနင့်ဖင်ကိုလိုးဖို့ …..ဖြောင်း.ဖြောင်း”
ဦးသိုက်မောင်းစိတ်ရိုင်းများကြွလာပြီး ခင်မာဖင်ကိုဆက်တိုက်ရိုက်တော့သည်။ဖင်သားကနူးညံ့လှသ
ဖြင့်ဦးသိုက်မောင်း လက်မှာရိုက်လိုက်တိုင်း အရသာရှိလှသည်။ပြီးတော့ တုန်တက်သွားသောဖင်လုံး
ကြီးကိုကြည့်ရသည်မှာလဲ မျက်စိကတမျိုးအရသာရှိသည်။
“ဖြောင်း..ဖြောင်း…ဖြောင်း..”
ခင်မာဖင်နာလှသဖြင့် အတွင်းခံကိုလက်ပြန်ချွတ်ချလိုက်ပြီး
“သမီးကိုလိုးပါတော့.ဘဘကြီး ကြောက်ပါပြီ..ဟီး..ဟီး..ဖင်ကိုလိုးပေးပါတော့”
ခင်မာဘဘကြီးအရိုက်ကိုခံစားရသည်ထက် ဖင်ရိုက်သံကြောင့် ထွက်လာသောအသံကို
ပိုကြောက်လာသည်။အသံပိုကျယ်လာလေ ဦးသိုက်မောင်းစိတ်ပိုဆိုးလာနေသလိုမျိုး ခံစားရသည်။
ဒါကြောင့်လည်း မျက်ရည်များ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက် ကျလာကာဖင်လိုးဖို့တောင်းဆိုရသည်အထိ
ငိုကြွေးရင်း ကြောက်အားပိုမိသည်။
“လိုးလေ..ဘဘကြီးသမီးကို ကြိုက်သလို လိုးပါ”
“ကောင်းပြီး ဘဘကြီး သမီးကို စိမ့်နေအောင်လုပ်ပေးမယ်”
ဦးသိုက်မောင်း ခင်မာဖင်ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲကာ ဖြဲလိုက်သည်။နီညိုရောင်ဖင်ပေါက်မှာ
ဆွဲဖြဲ ထားသောကြောင့် အပေါက်ကိုမြင်နေရသည်။ဦးသိုက်မောင်းက ဖင်ပေါက်ပေါ်သို့
တံတွေးထွေးချလိုက်ပြီး ခင်မာစုပ်ထားသဖြင့်ပြောင်လက်နေသောလီးကို ဒစ်ပေါ်အောင်
ဆွဲချပြီး ခင်မာ့ဖင်ပေါက်နှင့် တေ့ထားလိုက်သည်။
“ခင်မာ ”
“ရှင် ဘဘကြီး”
“နာလိမ့်မယ် အောင့်သာခံသိလား ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်းနင်ဖင်ခံရတာကောင်းလွန်းလို့ခံချင်စိတ်ပဲပေါ်နေမှာ
ဖင်ဝကိုရှုံ့မထားနဲ့ ချဲ့ပြီးထား ဟုတ်ပြီလား”
“ဟုတ်ကဲ့ ”
“ကဲဒါဆို ဟောဒီမှာ ..”
ဦးသိုက်မောင်း ခင်မာဖင်သားကိုလက်ဖြင့် ညှပ်ဆွဲရင်း ဒစ်ကိုဖင်ပေါက်ထဲသို့နှဲ့သွင်း
လိုက်သည်။တင်းကြပ်သော ဖင်သားများ၏ပွတ်တိုက်မှုကို အံကြိတ်ကာခံစားရင်း ခါးတလှုပ်လှုပ်
ဖြင့် ဖင်ထဲသို့လီးတချောင်းလုံးထိုးထည့်တော့သည်။
“အင်း…အင်း…ကျွတ်..ကျွတ်..အမလေး..အ..နာတယ် …ဘ..ဘ…အီး…”
