ဖောင်း…..ဖောင်း…..ရှီး…..ဖောင်း သီးတင်းကျွတ်လပြည့်ကျော်တရက်နေ့ညလေးကမိုးတိမ်သားကင်းကင်းနဲ့ကြည်လင်တောက်ပနေတယ်လေ။ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးငယ်တွေရဲ့ဗျောက်ဖောက်သံကရပ်ကွက်တစ်ခုလုံးဟိုမှသည်မှ သောသောညံနေတယ်။ “ဖေဖေနားညီးနေပြီထင်တယ်” “မညီးပါဘူးသမီးရယ် ဖေဖေတို့ငယ်ငယ်ကလဲဒီလိုပဲကစားကြတာပါပဲ” ဝရံတာကနေအိမ်ထဲကိုဝင်လာရင်းဘေးက စတီခုံလေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ချွေးမလေးကို ဦးထွန်းလှမ်းကြည့်ပြောလိုက်မိတယ်။ “အဖေ့သားနဲ့မြေးကတော့ရေကျော်ပွဲဈေးသွားကြပြီ” “သမီးရောလိုက်မသွားဘူးလား”
“မလိုက်ချင်ပါဘူးအဖေရယ်လူအရမ်းများတာ သူတို့သားအဖပဲဝါသနာပါတယ်လေ” ပြောပြီးတော့နောက်ဖေးဖက်ထွက်သွားတဲ့ချွေးမလေးကိုဦးထွန်းငေးနေမိတယ် မိန်းမဆုံးပြီးထဲကရွာကအိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲနေနေရာကနေသားနဲ့ချွေးမလေးကရန်ကုန်ကိုဘုရားဖူးခေါ်လို့ရောက်လာခဲ့တာပေါ့။ ပြောရအုံးမယ် ကျွန်တော်အသက်ကအခုတန်ဆောင်မုန်းဆို ၄၈ ပြည့်ပြီပေါ့။ ရွာမှာတော့မိန်းမနဲ့ကုန်စုံဆိုင်လေးဖွင့်ရင်းဘဝကိုရပ်တည်ခဲ့ကြတာ။ သားဖိုးလုံးကလဲအားကိုးရပါတယ် မိန်းမဆုံးတော့ဘာမှမလုပ်တော့နဲ့ ဆိုပြီးသူပဲထောက်ပံ့ထားတာလေ။ ဒီကောင့်ကိုရန်ကုန်မှာကျောင်းထားဖို့ရွာမှာလင်မယားနှစ်ယောက်ခြို့ခြံချွေတာပြီးတော့နေခဲ့ရတာ။
ကျောင်းပြီးတော့အလုပ်ဝင်ရင်းနဲ့ အလုပ်ရှင်ရဲ့သမီးနဲ့ညားတော့တာပါပဲဗျာခုတော့ဒီကောင်သိတတ်လို့သာပေါ့။အိုဇာတာကောင်းတယ်ပဲပြောရမယ်ထင်တယ်။ ခုတော့ဘာအလုပ်မှမလုပ်ပဲဘုရားသွားကျောင်းတက်ပေါ့။ခုလဲအဖေရန်ကုန်လာနေဆိုတာနဲ့တစ်လနှစ်လရောက်လာခဲ့တာ တောသားဆိုတော့လဲကိုယ့်ရွာပဲကိုယ်ပျော်တယ်လေ။ခင်ရာဆွေမျိုးမြိန်ရာဟင်းကောင်းဆိုသလိုပေါ့ရွာမှာကကိုယ့်ဆွေကိုယ့်မျိုးလိုဖြစ်နေကြပြီဆိုတော့ ဒီကောင်တွေရန်ကုန်တော့တယ်မကြိုက်လှပါဘူးဗျာ ၂၅ပေ ပေ၅၀ အိမ်ခန်းထဲမှာအိမ်ခန်းကသုံးခန်းနောက်ဖေးရေချိုးခန်းအိမ်သာဆိုပေမဲ့ တယ်ပြီးကျဉ်းကျပ်လှတယ်။
ပြီးတော့လဲ အဲယားကွန်းဆိုတဲ့ဟာကလဲအေးပြီးလတ်ဆတ်နေတဲ့လေနဲ့ဇိမ်တော့ကျပါရဲ့ ကျုပ်တော့ရွာ က လေလောက်မကြိုက်လှဘူးရယ်။ ပြီးတော့ဒီရန်ကုန်ရောက်မှပဲကျုပ်စိတ်လဲဘယ်လိုဖြစ်တယ်မသိပါဘူး။ရွာမှာတော့အားလုံးကရိုးရိုးရယ်လေ။ ဒီကမိန်းခလေးတွေကစကတ်ကျပ်ကျပ်ထုပ်ထုပ်နဲ့တစ်ချို့ဆိုအတွင်းကဘောင်းဘီအရာလေးတောင်ထင်းလို့ ဒါနဲ့ပြောရအုံးမယ် ကျုပ်ချွေးမလေးနာမည်က အိဖြူကျော်တဲ့ဗျ တရုတ်မြန်မာ ကပြားမလေးပေါ့။ဖိုးလုံးကျောင်းပြီးတော့ကောင်မလေး မိဘရဲ့ပလပ်စတစ်ဆိုင်မှာဝင်လုပ်ရင်းနဲ့ရိုးသားကြိုးစားတယ်ဆိုပြီးသူတို့သမီးနဲ့ပေးစားလိုက်တော့တာပါပဲ။
ဒီကောင်ကတောသားသာဆိုတာလူပုံကရည်ရည်မွန်မွန်ကို..။ ကျုပ်ချွေးမလေးကလဲမြို့သူဆိုတော့ဝတ်တတ်စားတတ်ရယ်လေ။ခုတော့သူတို့သား ကျုပ်မြေးတောင် ၅နှစ်ထဲဝင်လို့ကျောင်းတက်နေပြီ ဖိုးလုံးအသက်က ၂၈ အိဖြူလေးကတော့၃၂ ထဲတောင်ဝင်ပြီထင်တယ်။တစ်သားမွေးတော့တသွေးလှဆိုသလိုပဲ အသားကဖြူဖြူတုတ်တုတ်ပြည့်ပြည့်နဲ့ နိုးအုံကြီးတွေဆို တင်းရင်းအိစက်လို့ပေါ့။ လူကပြည့်တော့ထမီစကတ်များဝတ်လိုက်ရင် ှဆီးခုန်အိအိလေးကတင်းပြီးမို့နေတော့တာပဲ။ အရပ်ကတော့ ၅ပေ၄ လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ကိုယ်သားရဲ့မိန်းမဆိုတော့လဲ စိတ်ကိုချုပ်တီးပြီးနေရတာပေါ့ဗျာ။
“ဖဖအေေိပခြငွရြငအြိပတြော့လေ” တဈယောကထြဲတှေးနရငြေးနဲ့ဘယအြခွိနကြထှကလြာတယမြသိတဲ့ခွှေးမလေးကဘေးကနပှေောလိုကတြယြ။ “အေးအေးသမီး ခှလကေဆြေးပှီးအိပတြော့မယြ” “ဟုတြ ဖဖေေ” ဒီလိုနဲ့ကွုပလြဲဘယအြခွိနထြိအိပပြွောသြှားလဲမသိပါဘူး ညဖကတြရေးနိုးတော့…… “ဟငြး….ဟငြး………..ဖှေးဖှေးလုပလြဟေိုဖကမြှာအဖရှေိနတောကို” တဈခကွတြဈခကွတြိုးတိုးလေးကှားလိုကရြတဲ့အသံကှောင့ြ ကွုပကြိုယကြွုပလြဲနိုးနတယေလြို့မထငရြအောငအြသာငှိမပြှီးနားထောငနြမေိတယြ။ ကွုပသြိလိုကပြါတယြ။ဖိုးလုံးတဈယောကြ သူမိနြးမကိုလိုးဖို့နှူးနရငေကြထှကလြာတဲ့အသံဆိုတာကို…..။
နားထောငနြရငြေးနဲ့ကွုပစြိတတြှလှေုပရြှားလာမိတယြ။ ကွုပလြဲအတှေ့အကှုံရှိတဲ့သူပဲဟာ ပှီးတော့ပုထုဇဉပြဲလရဟေနြးနာမှမဟုတပြဲ မိနြးမဆုံးပှီးထဲကဒီလိုမဖှဈရတာကှာနတေဲ့ကွုပစြိတတြှကကေိလသောသှေးတှကှေောင့လြနြးဆနြးသလိုခံစားလာမိတယြ။ ကိုယ့သြားလငမြယားလိုးဖို့ပှငနြတောမကှည့သြင့မြကှားသင့ဘြူးဆိုပမေဲ့ခုလိုမထငမြှတပြဲဆုံရတော့လဲမကွကြှယပြှုလို့မရပှနဘြူး “ဖဖကှေေားမယြ…ဖှေးဖှေးလုပပြါ မောငကြလဲ” “အိပနြပေါပှီ အိလေးရာမကှားပါဘူး” “အာ….ဒါတော့ဒါပေါ့ မကှားအောငလြုပမြှ တောကြှာကှားသှားရငရြှကစြရာကှီး” “အာ….မောင့ြ………ဖှေးဖှေးဆို….အားကွှတြ.ကွှတြ.ကွှတြ” ခပတြိုးတိုးပှောနပမေေဲ့
အခနွးနံရံပေါကွလဝငပွေေါကပွှတလွုံးတိုငလွေးတှနေဲ့ဆိုတော့အတိုငွးသားကှားနရတယွေ။ တပှှတပွှှတနွဲ့ပါးစပနွဲ့စုပနွတေဲ့အသံတှေ အိဖှူလေးရဲ့ခပတွိုးတိုးငှီးသံလေးတှကေ ကှုပရွငကွိုဆူပှကလွာစတယလွေေ။ မကှစွိနဲ့မမှငရွပမေဲ့စိတကွူးနဲ့ပုံဖောကွှညွ့နမေိတယွ။ အိအိ ရဲ့လုံးကှီး ဆူဆူဖှိုးဖှိုးတဈတဈခဲခဲ ကွိုယလွုံးလေးကို ဖိုးလုံးတဈယောကွ စိတရွှိလကရွှိကိုငတွှယပွှတသွပနွပေုံတှကှေုပမွကှစွိထဲမှာတဈရေးရေးမှငယွောငနွမေိတယွ။ မိနွးမအရသာသိနတေဲ့ကှုပအွတှကတွော့ နို့အုံးတဈတဈခါးသိမသွိမနွဲ့ စှနွ့ကားနတေဲ့တငအွိအိတှနေဲ့ခှှေးမလေးကိုကှညွ့ပှီးတော့ ကှုပလွီးတောငခွဲ့ရတာအကှိမကွှိမွ။
အဲ့ဒါကိုပဲကွုပကြကှိုကနြမေိတာ တဈကိုယလြုံးတဈသိမ့သြိမ့နြဲ့ရမကသြှေးတှနေိုးကှှနတောကိုကအရသာလေ။ အပှာကားတှကှညေ့သြလိုပေါ့ဗွာ။ကွုပကြတော့အပှာကားထကပြိုကှိုကတြယြ အပှငမြှာတဈတဈရဈရဈကှီးကိုမှနြးပှီးတော့ ကိုယစြိတကြှိုကပြုံစံမွိုးစုံလိုးလို့ရတယလြေ။ ရုပရြှငဆြိုတာသူလုပပြှတာကှည့ရြတာကို…။ “အို…..ဖှေးဖှေးဆိုမောငကြလဲအတငြးပဲ…..အို.ဟိုး…ဟိုး……” အိဖှူလေးအသံကကွုပရြငကြိုတောတြောဆြူဝလောစတယြေ။အတောလြေးကှာတော့ တကွှီကွှိနဲ့ကုတငလြှုပသြံလေးတှကှေားလိုကရြတယြ။ ကွုပသြိလိုကတြာပေါ့…..ဖိုးလုံးတဈယောကအြိဖှူလေးကိုလိုးနပှေီဆိုတာ။
ကျုပ်စိတ်ထဲမှာလေ အိဖြူကျော်ရဲ့ ဆူဖြိုးအိတစ်နေတဲ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာထပ်ပြီးတော့အားအင်အပြည့်နဲ့လိုးနေမဲ့ကျုပ်သားကိုမြင်ယောင်ရင်း ကျေလဲကျေနပ် မနာလိုလဲဖြစ်နေမိတယ်။ တစ်ယောက်ထဲငြိမ်နေရတဲ့ကျုပ်ကတော့ တင်းမာနေတဲ့ကိုယ်လီးကိုကိုယ်ဆုပ်ကိုင်ပြီးတော့ အိဖြူလေးကိုမှန်းဆနေမိတာပေါ့ဗျာ ကျုပ်လဲမိန်းမလိုးချင်တာပေါ့ မလိုးရတာကြာပြီလေကျုပ်မိန်းမသေပြီးထဲကဆိုပါတော့…ကျုပ်သားကတော့ကံကောင်းတာပဲ ဆူဖြိုးတောင့်တင်းတဲ့မြို့ကြီးသူကိုလိုးခွင့်ရတယ်ဆိုတာနဲတဲ့ကုသိုလ်လားဗျာ။အဓိကကတော့ ကိုယ်မိန်းမကိုကောင်းကောင်းကျေနပ်အောင်လုပ် ပေးဖို့ပဲဗျ
လီးပါရုံတက်လိုးတတ်ရုံနဲ့မိန်းမယူလို့မရသေးဘူးလေ ကျုပ်ဆိုတဲ့ကောင်ကအတန်းပညာသာပြီးအောင်မတတ်တာ ဒီလိုပညာမျိုးတော့ ဆရာတစ်ဆူပဲ။စောက်ဖုတ်ထဲလီးထည့်ထားရုံနဲ့ကျေနပ်မှုရတယ်ဆိုပေမဲ့ ယောက်ျားကကောင်းကောင်းလုပ်တတ်လေမိန်းမက ကျေနပ်သာယာလေပဲလေ။ “ဟင်း….ဟင်း…….” ကျုပ်တွေးနေရင်းနဲ့ပဲ တဖက်ခန်းကအသံတွေကပိုကျယ်လာတယ်။ခဏနေတော့ကျုပ်ကြားလိုက်ရတာ အိဖြူလေးအသံပေါ့ “မောင်…..တော်ပြီလား” “အင်း…..မောပြီ မောင်အိပ်တော့မယ်” “လုပ်ပြီမောင်ကတော့” သူတို့နှစ်ယောက်အသံတိုးတိုးလေးဆိုပေမဲ့ကျုပ်ဆီကအတိုင်းသားကြားနေရတယ်။
ကျုပ်လေ တကယ့်ကိုအားမရပါဘူးဗျာ ဘယ့်နှယ့် မိန်းမလိုးတယ်ဆိုတာလေးငါးမိနစ်နဲ့ဘာအရသာရှိမှာလဲ။ ဒီကောင်ဖိုးလုံးကဆေးလိပ်လဲသောက်တော့သိပ်အမောခံနိုင်ပုံမရဘူး…ကျုပ်ချွေးမလေးကျေနပ်ရဲ့လားမသိပါဘူးဗျာ ဒါပေမဲ့ကျုပ်လဲဘယ်တတ်နိုင်မလဲလေ။ လိုးနေတာဖိုးလုံး ပဲဟာကျုပ်မှမဟုတ်ပဲ။အင်းလေ..စောစောပြီးတော့လဲစောစောအိပ်ရတာပေါ့ ကျုပ်ငြိမ်နေရင်းနဲ့ခဏနေတော့ဖိုးလုံးရဲ့ဟောက်သံကိုကြားလိုက်ရတယ်။ဒါပေမဲ့လှုပ်ရှားနေတဲ့အသံတော့ကြားနေရတုံးဗျ ကျုပ်သိလိုက်ပါတယ် အိဖြူလေးအိပ်မပျော်ဘူးဆိုတာ….အင်း ဘယ်တတ်နိုင်မလဲလေ။ အဲ့ဒီညကစပြီးတော့နောက်ညတွေကျုပ်တော်တော်နဲ့အိပ်မပျော်ဘူးဗျ။
ဒီကောင်လင်းမယားလိုးတာကိုစောင့်စောင့်နားထောင်နေမိတယ်။ အိဖြူလေးကရုပ်ရည်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကြည့်ကောင်းသလိုလင်ကိုလည်းဂရုစိုက်ရှာသား…လင်နဲ့ပက်သက်ပြီးတော့တော်ရတဲ့ယောခမအပေါ်လဲ ကိုယ်မိဘလိုပါပဲဗျာ။ ကျုပ်အပေါ်လဲဂရုစိုက်ရှာပါတယ်။မနက်မနက်ဆိုနွားနို့ တန်သည်နွားနို့လဖက်ရည်တန်သည်လဖက်ရည် မပျက်စေရဘူး ကျုပ်သာ သူလေးအပေါ်သမီးလေးလိုသဘောမထားနိုင်တာ။ ဖိုးလုံးကနေ့ဖက်ဆို အလုပ်သွားနေ ကျုပ်မြေးကလဲကျောင်းသွားဆိုတော့ အိမ်မှာကျုပ်နဲ့အိဖြူလေးနှစ်ယောက်ထဲလေ။အဓိကသူရေချိုးတဲ့အချိန်ပေါ့။
ထမီလေးရေလျားပြီးတစ်ခုတစ်လေကျုပ်ရှေ့မှာတံမြက်လှည်း ဖုန်စုတ်ဆိုတော့ကုန်းကုန်းကွကွပေါ့ အဲ့လိုအချိန်ဆို သူတင်ပါးအိအိကြီးတွေကထမီပါးပါးထဲမှာလုံးတစ်နေလိုက်တာ ကျုပ်ဖြင့်အာခေါင်တွေ ခြောက်ပြီးလီးဆိုတာအစွမ်းကုန်တောင်နေတော့တာပဲ။ပြီးတော့ ရေချိုးခါနီးအဝတ်လျှော်ပြီးလို့အိမ်ရှေ့ဝရံတာမှာအဝတ်လှမ်းရင် ကျုပ်မသိမသာခိုးကြည့်ရတာအမောပေါ့။ မြို့ဆိုတော့တောလိုနေရာကျယ်ကျယ်မရှိဘူးလေ။ သူ့ဘော်လီလေးတွေ အတွင်းခံလေးတွေ တွေ့ရင်ကျုပ်ဖြင့် အခန်းထဲဆွဲသွင်းပြီးလိုးလိုက်ချင်တော့တာပဲ။သူဘာအရောင်လေးတွေဝတ်လဲကျုပ်တောင်အလွတ်ရနေပြီ တစ်ခုတစ်လေ ကျုပ်သူမသိအောင်လျော်ပြီးလို့ခြောက်နေတာလေးသွားသွားကိုင်ကြည့်မိတယ်။
အနက်လေးတွေ အနီလေးတွေ ပန်းရောင်လေးတွေ ပြီးတော့ ဇာလေးတွေရောပဲ….အဲ့ဒီဘောင်းဘီလေးတွေနဲ့သာဆိုကျုပ်ချွေးမလေးတော်တော်လှနေမှာဗျ ဒီလိုနဲ့ကျုပ်လဲ နေ့ဖက်ဆိုအိဖြူလေးအပေါ်ဖောက်ပြန်စိတ်နဲ့သာယာလိုက်ညဆိုသူတို့လင်မယားလိုးတာနားထောင်လိုက်နဲ့တော်တော် ကြာသွားတယ်မြို့မှာနေတာ။ညတိုင်းလိုးတာတော့မဟုတ်ဘူးရယ်။ လိုးတဲ့ညဆိုရင်တော့ကျုပ်အတွက်အခွင့်ကောင်းပေါ့ဗျာ လိုးတဲ့အခါတိုင်းလဲ ဖိုးလုံးတစ်ကောင်အရင်ပြီးလို့အိပ်တာကများနေတယ်။ ကျုပ်တော့ အားမရတာရောစိုးရိမ်တာရောပေါ့ စိုးရိမ်တယ်ဆိုတာက ဒီလိုမိန်းမမျိုးက ယောက်ျားမပေးနိုင်တာကို မခြားနည်းနဲ့ဖြည့်ဆည်းတတ်တယ်လေ။
အိလေးကိုလိုးချင်ပေမဲ့ သူတို့မိသားစုလေးတော့ မထိခိုက်စေချင်ဘူးရယ်။ကျုပ်သားမိသားစုကိုဗျ။ ကျုပ်လဲစိတ်တထင့်ထင့်နဲ့တစ်နေ့ပေါ့။ကျုပ်ထင်တဲ့အတိုင်ပဲဗျာ။ အိဖြူဈေးကနေဆွဲခြင်းလေးနဲ့ပြန်လာတာကိုဝရံတာကနေကျုပ်မြင်တော့ တံခါးဖွင့်ပေးဖို့တံခါးဆီလာခဲ့ရင်းနဲ့တံခါးရှေ့ရောက်တော့ စကားပြောသံလိုလိုကြားမိတာနဲ့ကျုပ်လဲငြိမ်ပြီးနားထောင်နေမိတယ်ပြီးတော့မှ သတိရတော့တံခါးကနေမပြင်ကိုချောင်းလို့ရတဲ့မှန်ဘီလူးလေးကနေချောင်းကြည့်မိလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျုပ်ရင်တွေတဒိုင်းဒိုင်းခုန်သွားမိတယ် ဒေါသထွက်တာရောစိတ်လှုပ်ရှားတာရောပေါ့။ကျုပ်မြင်လိုက်ရတာကမျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းကကောင်လေးရယ်ဗျ ရှိလှအသက်က ၁၇ ၁၈ ပေါ့ အိဖြူလေးတက်လာတော့သူတံခါးလေးကိုဟပြီးစောင့်နေတယ်။
အခနြးရှေ့ရောကတြော့ အိဖှူကသူအခနြးဝမှာရပပြှီးစကားပှောနတောကို ဘာတှပှေောနလေဲမသဲကှဲပမေဲ့ ကောငလြေးလကကြ ခွှေးမလေး ရဲ့ဖငကြိုထမီစကတတြငြးတငြးလေးပေါကြနကေိုငလြိုကတြာကွုပတြှေ့လိုကြ ရတယလြေ။ကွုပသြားတိုကခြနြးလှကေားကတံခါးမရှိတော့မှောငရြိပကြမွားနတယြေ။ဒါကပဲသူတို့အတှကအြခှင့အြရေးပေါ့။ထမီစကတလြေးပေါြ ကနဖငေအြိအိလေးကိုပယပြယနြယနြယပြှတနြတောမွားဗွာ ဈေးခှငြးတောငြးလေးကဘေးမှာခလွို့ပေါ့ အိဖှူလေးက ကောငလြေးရငခြှငထြဲမှာ ဖကလြို့။သူတီရှပကြပွကြပွလြေးထဲကတငြးအိနတေဲ့နို့တှဆေိုတာရငခြှငနြှဈခုကှားမှာအိဝငနြလေိုကတြာ။
ကွုပလြဲကှည့ကြောငြးကောငြးနဲ့ ကှည့နြမေိတာ ဒေါသစိတတြောငဘြယရြောကသြှားမှနြးမသိပါဘူးဗွာ.ဖကထြားရငြးနဲ့ အိဖှူလေးနှုတခြမြးကိုကောငလြေးကစုပနြတယေဗြွ ကှည့လြို့တော့ကောငြးသား…အိဖှူလေးဆိုတာကောငလြေးလီးရှိတဲ့နရောကိုသူဆီးခုနမြို့မို့လေးနဲ့အတငြးကိုဖိကပပြှီးဖကထြားနလေိုကတြာ။ တောတြောကြှာကှာလေးနမြးပှီးတော့မှခွှေးမလေးကသူအကွီကပွကြပွလြေးကိုခါးကနဆှေဲဆန့ခြပွှီးတော့ကောငလြေးကိုတိုးတိုးလပှေောနတယြေ ကွုပလြဲတံခါးကနခှောပှီးတော့စတီပေါမြှာမှငသြသနေေဲ့ပှနထြိုငနြရတေော့တာပေါ့.ခဏနတေော့တံခါးသောဖှင့သြံနဲ့အတူပှင့လြာတဲ့ တံခါးရှကလြေးနောကကြနေ အိဖှူလေးပေါလြာတယြ။
“ဖဖအစေေောကှီးနိုးနတောလား” ခုံမှာထိုငနွတေဲ့ကှုပကွိုအံ့သှဟနနွဲ့ကှညွ့ရငွးပှောလာတဲ့စကားကိုကှုပလွဲမသိသလိုပှနဖွှမေိလိုကတွယွ “အငွး အိပမွရတာနဲ့နိုးလာတာသမီးရေ” “ဒါဆိုရမေိုးခှိုးတော့လေ မနကစွာစားရအောငွ” “အငွးအငွး” ကှုပလွဲတောငနွတေဲ့လီးကိုပေါငကွှားမှာညှပထွားရငွးနဲ့တိုတိုပဲဖှလေိုကမွိတယွ။ အဲ့ဒီနေ့ကတော့ကှုပစွိတတွှတေောတွောကွိုကစဉွ့ကလှားပဲ။ ကှုပနွားလညပွါတယွ အလိုမပှညွ့တဲ့မိနွးမတဈယောကဟွာဒါမှိုးဖှဈလာမယဆွိုတာ အဲ့ဒီညကသူတို့လငမွယားလိုးကှတယဗွှ မနကကွအိဖှူ ကို ကှုပမွှငပွှီးကတဲက ခှှေးမလေးအပေါအွရငကွထကပွိုပှီးရဲလာမိတာတော့အမှနပွဲ။
ထငြးခှမကှေုံရခပေကြှုံတယဆြိုတဲ့စကားပုံလိုတော့ အခှအနေကေိုစောင့နြတေဲ့ကွုပအြတှကတြော့အဲ့ဒီည သူတို့လငမြယားလိုးနတေဲ့အခွိနြ ရအေိပသြှားသလိုလိုနဲ့ နောကဖြေးဖကကြိုထှကလြာခဲ့မိတယြ။ အိမသြာထဲကထိုငတြဲ့ကှှခှကေပြေါမြှာထိုငရြငြးကွုပပြုဆိုးထဲကတငြးမာနတေဲ့ လီးကိုထုတပြှီးတော့တဈယောကထြဲဂှငြးတိုကနြခေဲ့မိတာပေါ့။အိမသြာတံခါးကိုတမငပြဲ ခပဟြဟဖှင့ထြားခဲ့တယြ။ခဏနတေော့ကွုပထြငတြဲ့အတိုငပြါပဲ အိဖှူလေးတဈယောကနြောကဖြေးဖကကြိုဝငလြာတဲ့အသံကိုကွုပကြှားလိုကရြတယြ။ကွုပလြကကြစောစောကထကပြိုလှုပရြှားနမေိတာပေါ့။ ကွုပသြိနတယေလြေ တံခါးဟဟလေးကနသေူကှည့နြမယေဆြိုတာကိုပေါ့။
နောကနြေ့မနကြ အိဖှူလေး ကွုပအြပေါဆြကဆြံပုံကပုံမှနပြါပဲ။ဒါပမေဲ့သူမကွလြုံးတှကတေော့ကွုပနြဲ့အကှည့ခြငွြးဆုံမှာကှောကနြတောကို တှေ့ရတယြ။သခွောပှီပေါ့။ကွုပကြိုသူမနေ့ညကမှငခြဲ့တယဆြိုတာ။ပှီးတော့ထူးထူးခှားခှားအရငနြေ့တှကနေေ့လညသြူ့အခနြးထဲမှာတံခါးပိတပြှီးတော့ အိပတြတတြဲ့သူက ဒီနေ့မှာအခနြးတံခါးကိုခပဟြဟဖှင့ထြားတာတှေ့ရတယြ။ကွုပလြဲနောကဖြေးဖကဝြငသြလိုအိမရြှေ့ထှကသြလိုလိုနဲ့ ကှည့ရြတာအမောပေါ့။အဲ့လိုနဲ့တဈကှိမတြော့ကွုပအြခနြးထဲကိုလှမြးကှည့လြိုကတြဲ့အခွိနကြွုပကြိုပှနကြှည့တြဲ့အိဖှူလေးနဲ့မကွလြုံးခှငြးဆုံသှားမိတယြ ကွုပလြဲ… “သမီးအိပမြပွောဘြူးလား”
အခနွးတံခါးလေးကိုဟရငွးမေးလိုကတွော့ “ဟုတဖွဖေေ” ကှုပလွဲတဒိနွးဒိနွးခုနနွတေဲ့ရငထွဲကနှလုံးခုံသံကိုတောငကွှားနမေိသလိုပါပဲ။အခနွးထဲ၇ောကသွှားတော့သူအိပနွတေဲ့ကုတငပွေါကွမှေ့ယာ စှနွးလေးမှာထိုငလွိုကတွယွ။ ပနွးရောငမွှေ့ယာစှပလွေးပေါမွှာအိအိထှေးထှေးကိုယလွုံးလေးနဲ့လှဲနတေဲ့ သမီးလေးကအိမနွရငွေးထမီအနီရောငပွှော့ပှော့လေးနဲ့ပေါ့ ထမီပှော့ပှော့လေးပေါကွနအတှငွေးခံဘောငွးဘီအရာလေးကလဲထငွးနလေိုကတွာ။ အပေါကွတီရှပအွဖှူရောငပွှပှလေးနဲ့ဖှူဝငွးဝငွးအသားလေးကထငွးနအေောငတွောကပွနသလေိုပါပဲ။
ပုံပှငထြဲကနတသြမီးလေးလိုပေါ့ဗွာ တုံခွီတုနခြနွဲ့အတောဝြခှေဲမရဖှဈနတေဲ့ကွုပလြဲတစောငြးလေးကနပကေလြကအြနအထေားပှငအြိပလြိုကတြဲ့ အိဖှူကှောင့မြနနေိုငတြော့ပဲ မှေ့ယာလေးပေါအြသာလှဲရငြး ခွှေးမလေးရဲ့ကိုယလြုံးအိအိလေးကိုခပတြငြးတငြးဖကထြားလိုကတြော့တယြ။ “အို….အမေ့” ဆိုပှီးတော့ တိုးတိုးလပှေောတဲ့ခွှေးမလေးရဲ့အသံလေးကိုပါကှားလိုကရြတယလြေ။ “မတောပြါဘူး ဖဖရေယြေ” တဲ့ ကွုပဒြီလိုလုပမြယဆြိုတာသိထားပှီးဖှဈတဲ့ အိလေးကကွုပကြိုအသာလေးတှနြးရငြးခပတြိုးတိုးလေးပှောရှာတယြ။ “ဖဖေေ မနနေိုငတြော့ဘူးသမီးလေးရယြ သမီးလေးကိုမှငရြတာစိတမြထိနြးနိုငတြော့ဘူး သမီးကိုလိုးပါရစကှယြေ…နောြ”
ကွုပခြပရြဲရဲပှောရငြး မိုမိုလေးဖောငြးနတေဲ့ခွှေးမလေးရဲ့ပါးလေးကိုနမြးလိုကမြိတယြ။ “အို….ဟငြ…ဟင့ြ…ဟင့အြငြး ….မကောငြးပါဘူးဖဖရေယေသြှားပါနောြ….သမီးကှောကတြယြ” “ကှယြ သမီးလေးကလဲဘာကှောကစြရာရှိလဲ သမီးယောကြွားလဲလိုးနတောပဲ ပှီးတော့ဟိုဖကခြနြးကကောငလြေး” ကွုပစြကားမဆုံးခငြ အိဖှူလေးက “ဟငြ ဖဖေေ….ဖဖဘေယေလြိုသိလဲ” “သမီးရယြ” ကွုပတြိုးတိုးလေးပှောရငြး ခွှေးမလေးရဲ့ပါးလေးနှဈဖကကြိုလေးငါးကှိမနြမြးနမေိတယြ။လကကြလဲထိမိတဲ့အသားစိုငအြိအိလေးတှကေို ဖှဖှလေးပှတပြေးနမေိတယလြေ။တငပြါးနဲ့ပေါငတြံလေးတှကအေိတငြးနတောကှောင့ြ ကွုပလြကနြဲ့ထိလိုကတြိုငြးအိခနဲအိခနဲပေါ့။
ပါးလေးကိုနမွးနရောကနေ ခှှေးမလေးရဲ့လညတွိုငအွိအိတှကေိုပှီးတော့လကမွောငွးထှေးထှေးလေးတှကေိုပါအစဉလွိုကနွမွးနမေိတာပေါ့။ နမွးနရောကနေ အိလေးရဲ့နှုတခွမွးဖူးဖူးလေးပေါကွှုပနွှုတခွမွးတှနေဲ့ဖိခလွှိုကတွော့ သူလေ တဈကိုယလွုံးကော့တကသွှားခဲ့တယွ။ တံခါးပေါကမွရှိတဲ့တိုကခွနွးလေးကမီးပိတထွားရငညွဖကလွိုပါပဲ။အခနွးလေးကခပမွှောငမွှောငရွယွ ပှီးတော့ အိမထွဲမှာသူနဲ့ကှုပနွှဈယောကထွဲရယလွေ။ကှုပအွတှကတွော့တကယွ့ကိုလောကနိဗာနပွါပဲ။ မှေ့ယာအိအိလေးပေါကွနတသွမီးလေး ….အဲ့ဒီအခှိနမွှာကှုပခွှှေးမလေးဆိုတဲ့စိတတွောငမွရှိတော့ဘူးဗှာ
ယောကြွားအရသာသိနတေဲ့မိနြးမတဈယောကအြတှကြ အထိအတှေ့ဆိုတာကိုဘယလြှနဆြနနြိုငပြါ့မလဲ။နှုတခြမြးခှငြးနမြးနရငြေးနဲ့ ကွုပလြကတြှကအေိဖှူရဲ့နို့အုံတငြးတငြးတှပေေါကြိုဖိဆုပရြငြးပှတနြယနြမေိတော့တယြ။ “အား…..ဖဖရေယြေ ….အိုး…ကွှတြ…ကွှတြ…ကွှတြ…..” ခွှေးမလေးဘယလြောကတြောငကြာမဇောတှထနေနြပှေီလဲဆိုတာကွုပသြိတာပေါ့။ကွုပစြိတရြှိသမွှအပေါပြိုငြးကိုဆှပှီးတော့ ခါးကထမီလေးကိုဆှဲလိုကတြော့သူလေးလေ အလိုကသြင့လြေးခါးလေးကော့ပေးရငြးတှနြးခွှတပြေးရှာတယြ။ ထမီလေးမရှိတော့တဲ့အခွိနကြွုပမြှငဘြူးနကွေ အတှငြးခံဘောငြးဘီပနြးရောငလြေးက အိဖှူလေးရဲ့ခါးထကမြှာတဈရဈအိစကနြတေဲ့ ဖငလြုံးလေးတှကေိုပှေ့ထုပထြားတယြ။
တီရှပအြဖှူလေးကအပေါကြိုလနတြကနြတေော့ ဝငြးဝါအိထှေးနတေဲ့အသားစိုငလြေးတှပေေါမြှာ ထငြးထငြးလေးဖှဈနတေဲ့ဘောလြီအသားရောငလြေးကပနံရနတောပေါ့။ကွုပဘြဝမှာကံကောငြးတယပြဲပှောရမယထြငတြယြ အခုလိုမှို့သူခွောခွောလေးကိုလိုးခှင့ကြှုံတာကိုပေါ့ တီရှပအြဖှူလေးကိုကွုပခြွှတပြေးတော့သူကကုတငပြေါမြှာထိုငရြငြး ကလေးငယတြဈယောကလြိုလကလြေးမှှောကပြေးရှာတယြ။ တကယ့ကြိုပါပဲဗွာ ပနြးရောငမြှေ့ယာလေးပေါမြှာဘောလြီအသားရောငလြေးနဲ့အတှငြးခံပနြးရောငနြုလေးဝတထြားတဲ့မိနြးမလှလေးတဈယောကပြေါ့ အတှန့လြေးတှခှနေတေေဲ့ဆံပငလြေးတှကဖှေူဝငြးတဲ့ပုခုံးသားနုနုလေးပေါမြှာဖှာတှဲကလွို့လေ။
“ဖှူလေး” “ရှငြ” တကယ့ကြိုလငမြယားနှဈယောကလြိုတိတဆြိတတြဲ့အခနြးလေးထဲမှာအတူရှိနတေဲ့အရသာကကွုပဘြဝမှာပထမဆုံးပါပဲ တောသားဆိုတော့တောသူပဲလိုးဘူးတာကို. အတူယှဉပြှီးထိုငနြတေဲ့ကွုပရြငခြှငထြဲကိုမှီခလွိုကရြငြးနဲ့ခွှေးမလေးက “ဖဖေေ……ဘယသြူမှမသိပါစနေဲ့နောြ သမီးတောငြးပနပြါတယြ။” “အငြးပါသမီးရယြ” ကွုပလြေ ကွုပသြူလေးကိုကွုပမြိနြးမပဲဖှဈစခငွေတြော့တယြ။နှားအိုမှကနြုကှိုကဆြိုတဲ့စကားကိုကွုပအြခုမှကောငြးကောငြးသဘောပေါကမြိတာပေါ့ ဒီအနုအရှလေးကကွုပမြိနြးမသာဆိုသိပကြောငြးမှာ…ပှီးတော့ကွုပသြားကိုလဲစိတထြဲကအားနာနမေိတယြ။
ထိုငနြရငြေးကနလှေဲခလွိုကတြဲ့သူအပေါကြနထပေလြိုကတြော့သူလကအြိအိလေးတှကနေောကကြွောဖကကြိုလွှိုရငြးဘောလြီခွိတလြေးကိုဖှုတပြေးတယြ ပှင့ထြှကလြာတဲ့နို့ကှီးတှကအေုံးသီးနုတဈခှမြးစာလောကရြှိတာပေါ့။ပကလြကလြှဲနတေဲ့သူ့ပေါငကြှားထဲမှာဒူးထောကထြိုငရြငြးသူ့အတှငြးခံ လေးကိုခွှတပြေးတော့တငလြေးကိုကှှပေးရှာတယသြူ့ပေါမြှောကလြှဲခလွိုကတြဲ့ကွုပကြို သူလကတြှနေဲ့ဆီးကှိုဖကရြငြးပေါငခြှံပေါထြောကနြတေဲ့ ကွုပလြီးကိုသူ့လကနြဲ့ဆုပကြိုငပြှီးတော့ စောကပြတဝြလေးကိုတေ့ပေးနတယြေ။ဝငြးအိနတေဲ့သူ့နို့လေးတှကေိုကုနြးစို့ရငြးစောကပြတဝြမှာတေ့ ထားတဲ့ကွုပလြီးနဲ့ဖိခလွိုကတြော့အိခနဲတိုးဝငသြှားတယြ။
“အို…..အမရယြေ” တဲ့လေ ကွုပခြွှေးမလေးရဲ့ညီးသံလေးနဲ့အတူကွုပလြီးကလဲ သူ့စောကပြတဖြောငြးဖောငြးလေးထဲကိုနဈဝငသြှားခဲ့ပှီပေါ့ ကွုပလြီးကသူ့စောကပြတလြေးထဲမှာလကဖြဝါးနုနုလေးနဲ့ဆုပထြားသလိုတငြးကပွလြို့နတယြေ။ဒါပမေဲ့စောကဖြုတအြုံလေးကဖောငြးအိပှီးတော့ စောကခြေါငြးထဲကအရညနြှေးနှေးလေးတှနေဲ့နူးအိနလေို့ လိုးရတာမခကပြဲအရသာတှတထှေေးကှီးခံစားနခေဲ့၇တယြ။ ကွုပလြဲသူလေးရဲ့ခွိုငြးအောကကြနလွှေိုသှငြးပှီါတြော့ပုခုံးသားအိအိလေးကိုဆုပကြိုငထြားရငြးနဲ့ အိဖှူလေးရဲ့စောကပြတထြဲကို အခကွလြေးငါးဆယဆြောင့လြိုးပှီးစလိုကတြယြ။
နောကမြှခပဖြှဖှလေးညှောင့နြတေော့ အရသာမွိုးစုံခံစားနရတေဲ့ အိဖှူတဈယောကြ ဖငလြေးကော့ကော့ပေးရငြးမှေ့ယာလေးပေါမြှာကားကားလေးအလိုးခံနရှောတယလြေ။စောကဖြုတထြဲကိုတစှပစြှပတြိုးဝငနြတေဲ့အသံနဲ့ ဆီးခုံလေးနှဈခုရိုကသြံကတဖတဖြတရြိုကသြံတှကအေခနြးလေးထဲမှာပွံ့လှင့လြို့လေ။ကွုပလြဲကှမြးတဈခါနုတလှည့နြဲ့ ခွှေးမလေးကို ကောငြးကောငြးကှီးကာမအရသာတှပေေးနမေိတယြ။ ကွုပလြဲနုနုလှလှတဈတဈခဲခဲလေးကိုလိုးနရလေို့စိတမြထိနြးနိုငပြဲ အိလေး စောကခြေါငြးထဲကိုလရတှဒေလေဟောပနြးထည့လြိုကမြိတယြ။ကွုပပြှီးသှားတာသိတဲ့အိလေးကကွုပကြိုတငြးတငြးဖကပြေးထားတယလြေ။
“သမီးလေး” “ရှငြ” “ဖဖကေေိုစိတဆြိုးသှားလားသမီးရယြ”လို့မေးမိတယြ မဆိုးပါဘူးဖဖရေယြေ…နှဈယောကလြုံးမှမထိနြးနိုငကြှတော့တာ ဘာစိတဆြိုးစရာရှိလဲ” “ဖဖလေေဲသမီးလေးကိုအရငထြဲကအရမြးလိုးခငွနြမေိတာ ဒါကှောင့ဖြှဈခငွတြာဖှဈဆိုပှီးအရဲစှန့လြိုးမိတာပါ” ကွုပပြှောတော့ပှုံးနတေဲ့အိလေးက ခှရငြေးမှာပုံနတေဲ့သူ့ထမီလေးနဲ့ပေါငကြှားလေးကိုသုပပြှီးတော့ကွုပလြီးကိုပါဖှဖှလေးသုတပြေးရှာတယြ။ “သမီး ဖဖလေေီးက သမီးယောကြွားဟာနဲ့တူလား” “ဟင့အြငြး ဖဖနေေဲ့သားဆိုတဲ့အတိုငြးပဲ ….ဟီး”ပှောရငြးနဲံရှကပြှုံးလေးနဲံရယနြတယေလြေ။
“သမီးလဲဖေဖေနဲ့မှအားရမိတယ် ဘယ်နှခါပြီးသွားမှန်းတောင်မသိဘူး” ပြောရင်းနဲ့သူကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲရင်းလှဲချလိုက်တော့ ကျုပ်ရင်ခွင်လေးထဲကိုခလေးတစ်ယောက်လိုပြိုဆင်းလာတယ်။ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတဲ့ချွေးမလေးကိုထွေးပွေ့ရင်းတင်းတင်းလေးအိစက်နေတဲ့နို့ဖောင်းဖောင်းလေးတွေကိုပွတ်ချေလို့အိဖြူလေးကိုခွရင်း အခန်းမှောင်မှောင်လေးထဲမှာနှစ်ယောက်အတူမိန်းနေမိတော့တယ်။ “သမီးလေးကိုချစ်တယ်သမီးရယ်” “သမီးလဲဖေဖေကိုချစ်ပါတယ်” သူလေးကကျုပ်ရဲ့တရားဝင်မဟုတ်တဲ့ဒုတိယချစ်ဇနီးလေးပေါ့။ကျုပ်သူ့နှဖူးလေးကိုပေါ်ကိုအနမ်းတစ်ပွင့်ခြေချလိုက်တော့တယ်။ (ပြီးပါပြီ)
