ချစ်ခြင်း၏ပန်းတိုင်ဆီသို ့ နှလုံးသားတစ်စုံ

အခန်း (၁)

“နင်ကြိုက်သလို လုပ်ပါကွာ…ငါ့ကို အသုံးပြုလို ့…မိုက်မဲစွာ မီးတောက်ထဲ…ခုန်ဆင်းစွာ စတေးလိုက်တော့မယ်”ငြိမ်သက်နေသော iphone လေးထံမှ စည်သူလွင်ရဲ ့အပြင်းစားသီချင်းသံပေါ်ထွက်လာလျှင် အကြင်နာက display ပေါ် ငုံ ့ကြည့်လိုက် ကာ နှုတ်ခမ်းတစ်ချက်စုတ်သပ်လိုက်မိပြီးနောက် ဘေးမှာ စာဖတ်နေသော ဂင်္ဂါကို လက်လှန်းတို ့လိုက်သည်။ ဂင်္ဂါက ဘာလဲဟူသော အကြည့်မျိုးဖြင့် မေးဆတ်ပြလျှင်

“ဒီဇယားကို ရှင်းပေးစမ်းပါဦးဟာ …. နင်ဖြတ်မှ ပြတ်မှာမို ့ပါ”“အခုမှ လာပြီးရှင်းပေးပါ လုပ်မနေနဲ ့… ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပြော… ဒီဇယားစတုန်းက ငါပါခဲ့လို ့လား”“သြော် ဂါဂါကလည်းဟာ… နင်မပါပေမယ့် သိတော့သိနေတာပဲမလားလို ့…လုပ်ပါဟာ… ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပွဲသိမ်းလိုက်စမ်းပါ…”“လူမိုက်လုပ်ရမယ့် အခန်းဆို ငါ့ကိုခိုင်းပြီ… ကြင်နာစုတ်”ဂင်္ဂါမျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးရင်း ဖုန်းကို ကောက်ယူကာ နားထောင်လိုက်သည်။ မရှင်းပေးလို ့လည်း ရမည့်ပုံ မပေါ်ပါ။

“ဟယ်လို”

“ကြင်နာလား”

“မဟုတ်ဘူး… ကြင်နာ ရှင်နဲ ့ ဖုန်းမပြောချင်လို ့ရှောင်နေတယ်”“ရှောင်လို ့ရမလား … ကိုယ်က ကြင်နာ့ချစ်သူပါ… ကိုယ် ကြင်နာနဲ ့ပဲဖုန်းပြောချင်တယ်… ကြားလူတွေနဲ ့ မပြောချင်ဘူး”

“ဒီမယ် ကိုယ့်လူ… ရှင်ဘယ်သူလဲတော့ မသိဘူး… ကြင်နာ့မှာ ရည်းစားတွေက ပေါမှပေါ… ပြီးတော့ ဖုန်းမကိုင်ချင်လို ့ ရှောင်နေတယ် ဆိုရင် ရှင်သိဖို ့ကောင်းပြီ… ယောင်္ကျားသိက္ခာ မထိခိုက်ချင်ရင် နောက်ဆုတ်လိုက်တော့… နောက်လည်း ဆက်မနေနဲ ့တော့… ကြင်နာက ဖြတ်ပြီးသား ဇယားတစ်ခုကို ပြန်မဆက်တတ်ဘူး… ပေါက်တယ်နော်”

“တောက်”

“လာ တောက်ခေါက်မနေနဲ ့… ကိုယ့်ဟာကို အဖြစ်မရှိဘဲနဲ ့…”

“မင်း…. မင်း.. ဘယ်သူလဲ”

ဟိုဘက်က သကောင့်သားက ရှူးရှူးရှဲရှဲ ဒေါသထွက်လာလျှင်တော့ ဂင်္ဂါက ဟက်ခနဲ ရယ်လိုက်ရင်း

“မင်းက ကြင်နာ့ရဲ ့ boyfriend လို ့လည်းဆိုသေးတယ်… ငါ့ကို ဘယ်သူမှန်းမသိရင်တော့ မင်းတော်တော်ညံ့သွားပြီ” ဟုပြောလည်းပြော ဖုန်းလည်းချပစ်လိုက်ကာ ကြင်နာ့ဘက်သို ့ပစ်ပေးလိုက်တယ်။

“ကဲ ဒီတစ်ခါရဲ ့ကံဆိုးသူမောင်ရှင်က ဘယ်သူလဲ…ငါ့ကိုပြောပြစမ်းပါဦး ကြင်နာမ”

“ဟို ဇော်ထိန် ဆိုတဲ့ hiphop အဆိုတော်လိုလို ဘာလိုလို အကောင်ပေါ့ဟာ… ပြောတော့ဖြင့်လေတစ်လုံး မိုးတစ်လုံးနဲ ့… ကြင်နာ ဖီးလ်လာအောင် လုပ်ပေးမယ်လေး ဘာလေးနဲ ့… အာပလာ”

“ဘယ်လိုဖြစ်လို ့လဲ… သေးသေးလေးလား”

“ဂါဂါ…နင်ကလေ… ရည်းစားမထားဖူးမှန်း သိပ်သိသာတာပဲ… မသေမခြင်း မှတ်ထား… လက်နက်ဆိုတာ ကြီးဖို ့မလို၊ ဗျူဟာသိဖို ့သာလိုသည်တဲ့… သူ ့ဟာကြီးက ကြီးတော့ကြီးပါရဲ ့…တပ်ထွက်ကြီးဖြစ်နေတော့ ငါ့မှာ ဟတ်ကော့ကြီး ဖြစ်နေတယ်… သူနဲ ့ရည်းစားဖြစ်တဲ့နှစ်လအတွင်းမှာ ငါမပြီးတာကြာပြီ…အဲဒီတော့…”

“အဲဒီတော့ ဘာဖြစ်လဲ”

ဂင်္ဂါ မေးခွန်းဆုံးအောင်တောင် မမေးလိုက်ရချေ။ ဂင်္ဂါ နှုတ်ခမ်းတွေကို ကြင်နာက နမ်းဖို ့ ကြိုးစားလာတော့ ဂင်္ဂါရယ်ပြီးရှောင်လိုက်တယ်။ ဂင်္ဂါရှောင်လို ့မရအောင် ကြင်နာက သူ ့လက်နှစ်ဖက်နဲ ့ ဂင်္ဂါ ခေါင်းကို ညှပ်ကိုင်ထားရင်း နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်နမ်းဖို ့ကြိုးစားပြန်တော့ ဂင်္ဂါ ကြင်နာရဲ ့ အနမ်းတွေကို တုံ ့ပြန် မိတယ်။

ပထမတော့ ကြင်နာစိတ်ကျေနပ်အောင် တုံ ့ပြန်ရာကနေ နောက်တော့လည်း ကြင်နာရဲ ့ ဂင်္ဂါနှုတ်ခမ်းတွေကို မက်မက်မောမော ပြင်းပြင်းထန်ထန် တိုက်စစ်ဆင်မှုအောက်မှာ စိတ်တွေ လွတ်ထွက် သွား ပြီး လိုလိုလားလားနဲ ့ အသက်ရှူ မှားလောက် အောင်ကို ပြန်နမ်းနေမိပါသည်။ ကြင်နာ့ကိုယ်လေးကို ဂင်္ဂါခပ်ဖြေးဖြေးလေး တွန်းထုတ်လိုက်တော့ ကြင်နာက ခုတင်ပေါ်ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားသည််။ ဂင်္ဂါ ကြင်နာ့မျက်လုံးထဲကို စူးစူးစိုက်စိုက်လေးတစ်ချက်ကြည့်ရင်း မပွင့်တပွင့်လေးဖြစ်နေတဲ့ ကြင်နာ့ရဲ ့ နှုတ်ခမ်းပါး  နှစ်လွှာထဲကို ဂင်္ဂါ လျှာလေးထိုးထည့်ပေးလိုက်ရင်း လျှာချင်းကစားနေလိုက်တာပေါ့။ ဂင်္ဂါ လက်တွေကို ကြင်နာ့ရဲ ့ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်အောက်က ဘရာဝတ်မထားတဲ့ရုန်းကန်နေတဲ့ ရင်သားတွေပေါ်ကို တင်ထားလိုက်ကာ ပွတ်ချေပေးနေ လိုက်သည်။ မြုပ်နေတဲ့ ကြင်နာရဲ ့ဘယ်ဘက် နို ့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်မနဲ ့လက်ညှိုးညှပ်ပြီး ဆွဲထုတ်လိုက် ပွတ်ချေလိုက်နဲ ့ ဂင်္ဂါ ညာဘက်လက်က အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့ချိန်မှာ ကြင်နာ့ဆီက ငြီးငြူသံလေးတွေ နှုတ်ခမ်းပါးထက်ဆီက ထွက်ကျလာခဲ့ပြီ။

ကြင်နာရဲ ့နှုတ်ခမ်းတွေဆီကနေ ဂင်္ဂါ အနမ်းတွေကို ့နို ့လေးတွေဆီပို ့လွှတ်လိုက်တော့ ကြင်နာလူးလွန် ့ လာသည်။ နို ့တွေကို စိတ်ပါလက်ပါစုတ်ပေးရင်း ဂင်္ဂါ လက်တွေကို ဂါဝန်အောက်က ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးတွေပေါ် ပြေးလွှားနေစေခဲ့သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ ့အပေါ်ကို ရွရွလေးတက်လာပြီး ကြင်နာရဲ ့ ညီမလေးဆီ ရောက်အောင်သွားကာ  လက်ချောင်းတွေကို ခပ်သွက်သွက်ကလေး ကစားနေခဲ့သည်။

ကြင်နာ့့ဂါဝန်လေးကို သွက်သွက်ကလေး ချွတ်လိုက်ပြီး ဂင်္ဂါရဲ ့နှုတ်ခမ်းတွေက ဘယ်ဘက်နို ့သီးခေါင်းမှ ညာဘက်နို ့သီးခေါင်း တစ်လှည့်စီစုတ်ရင်း အောက်ဘက်သို ့ဆင်းအလာ ရွှေကွင်းတက်ထားတဲ့ ချက်ကလေးနားအရောက် မှာတော့ လျှာလေးနဲ ့တစ်ချက်ထိုးကာ လှမ်းကျီစယ်လိုက်သေးသည်။ သူမညီမလေးဆီမှ အရည်ကြည်များကတော့ အိပ်ရာခင်းအထိပါ စိုရွှဲနေပြီဖြစ်သည်။ ချက်ကို မွှေနေတဲ့ ဂင်္ဂါရဲ ့လျှာဖျားလေးက သူမကို ပိုမိုဖီးလ်တက်လာစေသည် ထင်ပါသည်။ ငြီးငြူသံများက ခပ်စိတ်စိတ်နဲ ့ကျယ်လောင်လာသည်။

ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို ဂင်္ဂါက လက်တွေနဲ ့တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ဖွဖွလေးလျက်ပေးချိန်မှာတော့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘဲ ဂင်္ဂါရဲ့ခေါင်းကို သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် အတင်းကိုင်ထားပြီး သူမညီမလေးနှင့်ကြားလေမသွေးအောင် ကပ်ထားတော့သည်။ သူမရဲ ့ စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်ယူလိုက်ပြီး လျှာဖျားလေးနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးကလိနေလိုက်တော့ ခါးလေးက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ကြွတက်လာချိန်ကာ

“အား…ဂါဂါ… အင့်… အား… ရှီး….”

လက်ကလည်း စအိုဝလေးကို ကစားပေးလိုက်ချိန်မှာတော့ ဘာမှန်းမသိသော အသံစုံမြည်တွန် တောက်တီးရင်း ကြင်နာရဲ့ စောက်ရည်တို့က လာပက်ဖြန်းကြသည်။ သူမ ပြီးသွားပြီပေါ့။ ဂင်္ဂါမော့ကြည့်လိုက်တော့ တော်တော်လေးပင်ပန်းသွားပုံရတဲ့ ကြင်နာဟာ မျက်စေ့လေးမှိတ်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေသည်။ ဂင်္ဂါလည်း သူမဘေးနား ကိုယ်ကို လှဲချရင်း ဝင်အိပ်လိုက်ပြီး မျက်စိမှိတ်ထားလိုက်သည်။ ဂင်္ဂါလည်း မောနေပြီလေ။ ခဏအကြာမှာတော့ ဂင်္ဂါရဲ ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို သူမနှုတ်ခမ်းတွေ လာဖိနမ်းနေတာ ခံစားရသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် သူမလက်တွေက ဂင်္ဂါရဲ ့ ညီမလေးဆီ တိုးဝင်လာတော့
“မလုပ်နဲ ့” ဟု တားမိသည်။

“ဂါဂါကလည်း… ငါတစ်ယောက်တည်း မတရားရာကျတယ်.. အမြဲတမ်းဒီလိုပဲ… အမှန်ဆို နင်မှ ရည်းစားမထားဘူးတော့ လုပ်တတ်မှာ မဟုတ်ဘူး… ငါကသာ ငါ့အတွက် နင့်ကို သင်ပေးပြီး လုပ်ခိုင်းသလိုကြီးဖြစ်မနေဘူးလား… နင်လည်း ဖီးလ်မလာချင်ဘူးလား”

“ရှူး…ငါတို ့နှစ်ယောက်ကြား ဒါတွေမပြောကြေး … နင် ကောင်းဖို ့က အဓိကလေ… ငါ ရည်းစားမထားဘူးဆိုတာ
ငါ အချစ်ကို မယုံလို ့… နင်ပြန်လုပ်ပေးချင်တဲ့စိတ်ကို နားလည်ပါတယ်… ရှေးရိုးဆန်တယ်လို ့ဆိုချင်ဆိုဟာ… တစ်ချိန်ချိန်မှာ တွေ ့လာနိုင်မလား မသိတဲ ့ ငါ့လက်တွဲဖော်ကို အကောင်းဆုံးပေးဆပ်ချင်လို ့…”

“ပြောတော့ အချစ်ကို မယုံဘူးလည်းပြောသေးတယ်… တစ်ချိန်ချိန်မှာ တွေ ့လာနိုင်မလားမသိတဲ့ လက်တွဲဖော်တဲ့…ခစ်ခစ်”

“တော် တန် တိတ်…. ပြောနဲ ့တော့…ဗိုက်ဆာပြီ… coffee circle ဒိုးရအောင်”

ဒါတောင် အဝတ်အစားလဲနေရင်းနှင့် ကြင်နာက

“ဟဲ့… နင့်ကိုလိုက်နေတဲ့ ဟိုတစ်ယောက်ကို စိတ်မဝင်စားဘူးလား…အဲဒီအဆင်လေး မိုက်တယ်နော်”

“ဘယ်တစ်ယောက်လဲ။ ငါ့ကိုလိုက်နေတာတွေလည်း နင့်ကိုလိုက်နေတာတွေလောက်နီးနီးရှိတာပဲလေ”

ဂင်္ဂါက အေးအေးဆေးဆေးပြန်ပြောလိုက်တာ ဖြစ်သော်လည်း ကြင်နာကတော့ သဘောတကျဖြင့် လက်ခုပ်ထတီးသည်။ တကယ်လည်း ဂင်္ဂါဆီမှာအဲဒီလောက်ပင်ရှိသည်။ သူမတို ့နှစ်ယောက်ယှဉ်သွားလျှင် ဂင်္ဂါရဲ ့ရုပ်ရည်က လက်တင်အမေရိကသူလိုလို မလေးရှားတရုတ်မလိုလိုဖြင့် ဗမာမဆန်သောထူးခြားသည့်ရုပ်ရည်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ ဖြစ်ပြီး ကြင်နာကတော့ ကိုရီးယားမင်းသမီးလေးလို ဖြူဖွေးနုဖတ်ချောမောသူဖြစ်သည်။ လှပုံလှနည်းကတော့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မတူကြဘဲ ကြင်နာက သူ ့အလှပုံရိပ်နှင့် လိုက်ဖက်သည့် ပြုံးချို မြမြ ညုတုတု မျက်လုံးမျိုးကို ပိုင်ဆိုင်ထားကာ ဂင်္ဂါကတော့ ခပ်တည်တည်  အေးစက်စက် မျက်နှာထားမျိုး ဖြစ်သည်။ ငါးပေခြောက်လက်မရှိသော အရပ်မြင့်ကြီးနှင့် သွယ်လျလျခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် ဂင်္ဂါသည်လည်း ဖြူနွဲ ့၍ချစ်စရာကောင်းသူ ကြင်နာလိုပင် ကောင်လေးများ ၀ိုင်းဝိုင်းလည်နေသော်လည်း ဘယ်သူ ့သားဖြစ်ကာ ဘာကောင်ကြီးဖြစ်နေပါစေ သူမကတော့ လှည့်မကြည့်ချေ။ ဂင်္ဂါမှာ ရည်းစားမရှိပေမယ့် ယောကျၤားလေးမိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်းတော့ပေါပါသည်။ သူတို ့က ဘာစိတ်ညာစိတ်မရှိဘဲ တကယ့်ကို ဘော်ဒါစိတ်ဓာတ် မောင်နှမစိတ်ဓာတ်ဖြင့် ပေါင်းတာမို ့ စိတ်ချမ်းသာစရာကောင်းလှသည်။

“ ဇွဲမာန်ကို ပြောတာလေ။ အဲဒီဘဲ မိုက်တယ်ဆရာ”

ကြင်နာက စိတ်ပျက်သလိုနှင့် ကားသော့ကောက်ကိုင်လိုက်ကာ “မြန်မြန်လုပ်။ ဗိုက်ဆာပြီ” ဟု ပြောပြီး
ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

အခန်း(၂)
တုမရ နှင့် ဂင်္ဂါမေ

ကန်တော်ကြီး ကန်စပ်တစ်နေရာ၌

“ကဲကွာ…အပိုတွေသိပ်မပြောချင်ဘူး…မင်းတို ့မိန်းမတွေ သိပ်ဇယားရှုပ်တာပဲ… ပြတ်ပါပြီဆိုမှ အေးအေးဆေးဆေးပြတ်ကြစမ်းပါ… ဒီတော့ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက်ကြတာပေါ့…မင်းလည်းသွားတော့… ငါလည်းသွားတော့မယ်”

တုမရ ကပြောပြီးတာနှင့် ချက်ချင်းကားပေါ်တက် ကာ မောင်းထွက်လာခဲ့လျှင်  မေမီတစ်ယောက် ဒေါသတကြီးနှင့် ခြေဆောင့်အော်ဟစ် ကာ ကျန်ခဲ့သည်။ သူသည် အဲဒီပုံစံကို နောက်ကြည့်မှန်မှ တစ်ဆင့် ကြည့်ကာ သဘောတကျရယ်မောရင်း ကားကို အရှိန်တင်ကာ  မောင်းနှင်လာခဲ့သည်။

အင်း… ရည်းစားတစ်ယောက်တော့ သွားရှာပြီပေါ့…

သူသည် CD ထဲမှ သီချင်းကို လှမ်းဖွင့်လိုက်သောအခါ စိုင်းစိုင်းခမ်းလှိုင်သီဆိုနေသောသီချင်းက မြူးကြွဝမ်းနည်းစွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။

“ပိုးသားလေကြောင်းနဲ ့အဝေးသို ့ထွက်ခွာခဲ့၊ ရေမြေခြားခဲ့ပြီ ဘဝတွေလည်း…ငါလက်ပြလို ့နှုတ်ဆက် ရင်မှာ ဆို ့လာဆဲ… ကြိုးစားပြီး ထိန်းထားလည်း ယောင်္ကျားတန်မဲ့ မျက်ရည်စို ့ပါတယ်…”

သီချင်းကတော့ သူ ့အတွက်ခံစားလို ့တော်တော်ကောင်းသည်။ ဒါပေမယ့် မျက်ရည်စို ့ရလောက်တဲ့အထိ ချစ်ရတဲ့မိန်းကလေးမျိုးတော့ တုမရမတွေ ့ဖူးသေးပေ။ သူက ကားမောင်းနေတုန်းမှာပဲ ဘော်ဒါတွေဆီက ဖုန်းဝင်လာသဖြင့် နားထောင်လိုက်လျှင်

“ပြော…ဟေ့ကောင်”

“ငါတို ့ coffee circle ရွေ ့မလို ့… မင်းရော ဘယ်မှာလဲ… ဇယားနဲ ့လား”

“On the way ပဲ ဟေ့ကောင်.. ဇယားလည်း ရှင်းခဲ့ပြီ”

“၀ိုး…. မိုက်လှချည်လား… မေလေးကို ရှင်းလိုက်ပြီပေါ့”

“ya… တွေ ့မှပြောပြမယ် ဟေ့ကောင်”

“အိုကေ…အိုကေ… ဆီးယူ”

သူသည် ဖုန်းပိတ်လိုက်ပြီးသောအခါ ကားကို မြန်နှုန်းမြင့် မောင်းလာခဲ့သည်။ သူ ့ကားသည် မြှားလေးတစ်စင်းလို ပြည်လမ်းမကြီးပေါ် တလှစ်လှစ်ပြေးနေသည်။ ကားများရှုပ်လာသောကြောင့် ကားအရှိန်နည်းနည်း လျှော့လိုက်စဉ် နောက်မှကားတစ်စင်းက စိတ်မရှည်သလို အချက်ပြကာ လမ်းတောင်းသည်မို ့ ပွစိပွစိရေရွတ်မိသည်။ လမ်းက အကျယ်ကြီး၊ ကျော်ချင်လျှင် အလွတ်ကြီးဖြစ်သည်။

“ဟ…ဘာလဲဟ… ကျော်ချင်ရင် အလွတ်ကြီးပဲဟာကို”

တုမရက တင်းသွားကာ နောက်ကြည့်မှန်မှတစ်ဆင့် နောက်ကားကို လှမ်းရှိုးလိုက်တော့ CELICA အနီလေးပါလား…
ကားမောင်းသူကိုတော့ မမြင်ရသောကြောင့် မိန်းကလေးလား ယောင်္ကျားလေးလား မသိသေးချေ။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးဖြစ်ဖြစ် ယောင်္ကျားလေးဖြစ်ဖြစ် တုမရတို ့ရာဇဝင်မှာ အလျှော့ပေးရိုးထုံးစံမရှိ။ တုမရ နှုတ်ခမ်းတွန် ့ ရုံပြုံးကာ လေတစ်ချက်ချွန်လိုက်ပြီး ကားကို တမင်သူ ့ဘက်ပိုယူလိုက်သည်။ နောက်ကားက ဟွန်းတစ်ချက်အကျယ်ကြီး တီးကာ ကျော်တက်ဖို ့ပြင်သည်။ အဟက်…နောက်ကကောင်တော့ ဒေါကီးနေပြီ။ သူကတော့ လမ်းဖယ်ပေးဖို ့ လုံးဝစိတ်ကူးမရှိဟန်ဖြင့် ပိတ်ကာ မောင်းနေလိုက်တော့ နောက်ကားက စိတ်လျှော့လိုက်ပုံဖြင့် နောက်က အသာကပ် မောင်းလာသည်။

“တုမရတဲ့ကွ… ကားပြိုင်မောင်းလာတာကြာပြီ …ဟ ဟ”

သူသဘောတကျရယ်မောရင်း လမ်းကိုပြန်အာရုံစိုက်လိုက်ချိန်မှာတော့ နောက်ကားက ဝူးခနဲကျော်တက် သွားသည်။ ဒါသူ ့ကို လူလည်လုပ်သွားတာပဲ။ သူမကျေနပ်စိတ်ဖြင့် ထို CELICA ကောင်ကို ပြန်ကျော်တက်ရန်ကြိုးစားသည်။ မဟုတ်လို ့ကတော့ သူ ့ရဲ ့ရှုံးပွဲမရှိကားပြိုင်မောင်းလာသော ရာဇဝင်ရိုင်းစေသည်။ သို ့ပေမယ့် ထို CELICA မောင်းသူကလည်း ခေသူမဟုတ်။ အရှိန်မလျှော့ဘဲ ပိုတင်ပစ်လိုက်ရုံမက သူလုပ်သွားသော ဒီဇိုင်းအတိုင်း ရှေ ့မှ ပိတ်မောင်း နေသည်။ လမ်းကြောကလည်း သူသွားမည့် COFFEE CIRCLE အတိုင်း လိုက်ပိတ်မောင်းနေသည်။ နောက်ဆုံး သူဘယ်လိုမှ ကျော်တက်မရတော့။

COFFEE CIRCLE ရှေ ့သို ့ရောက်လျှင် CELICA က အဲဒီထဲသို ့ပင်ချိုးဝင်သွားသဖြင့် သူ မျက်ခုံး တစ်ချက်ပင့်မိသည်။ အပြန်လမ်းတွင် လိုက်ပြီး ပြိုင်မောင်းဦးမည်ဟု တေးမှတ်ထားလိုက်သည်။

တုမရကားကို ထို CELICA ဘေးတွင်ပင် အမြန်ဝင်ရပ်ကာ ကားပေါ်က မဆင်းသေးဘဲ CELICA ပေါ်မှ ဆင်းလာမည့် သကောင့်သားကို စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။ သူ ့ရာဇဝင်ကို ရိုင်းစေသော အကောင်ရဲ ့မျက်နှာကို သူမှတ်ထားရမည်။
CELICA ကားတံခါးတစ်ချက်ပွင့်လာကာ ခြေဖဝါးဖြူဖြူလေးတစ်ဖက်ဆင်းလာကာ သူ ့မျက်လုံးတွေကို ဆန်တက်လိုက်မိတဲ့အခါမှာတော့

“၀ိုး U r a girl babe”

သူ ဘာရယ်မဟုတ်ဘဲ ထိုမိန်းကလေးအား စူးစူးစိုက်စိုက်ငေးကြည့်မိသွားသည်။ မိန်းကလေးသည် ကျောလယ်လောက်ရှိမည့် ဆံပင်အခွေတွေကို အပြောင်သိမ်းပြီး စုစည်းထားပုံက ရိုးရိုးရှင်းရှင်းရှိကာ မျက်နှာတွင် ဘာအပြင်အဆင်မှ မရှိသော်လည်း ပြောင်ရှင်းရှင်းနှင့် style တစ်ခုရှိတတ်သည့် တရုတ်မင်းသမီးဂေါင်လီအတိုင်းပင်။ သူ ငေးကြည့်နေစဉ်မှာပင် ကားတစ်ဖက်ခြမ်းမှ ကိုရီးယားအလန်းဇယားလေး ဆင်းသက်လာသည်ကို တွေ ့လိုက်ရသည်။ ခုခေတ်ခုကာလတွင် ထိုကဲ့သို ့မယ်မဒီမျိုးသည် တုမရရင်ကို သိပ်မခုန်စေတော့ပါ။ ယခုသူ ့ကို ရင်ခုန်စေသည်က ဂေါင်းလီ။
သူသည် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ထိုကောင်မလေးကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းနှင့် စိတ်ဝင်စားခြင်းကြီးစွာဖြစ်မိသည်။ ထိုမိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကတော့ သူ ့အားယောင်လို ့တောင် လှည့်မကြည့်ဘဲ အထဲဝင်သွားသည်။ သူသည် မေးကြောတွေကို တစ်ချက်ဆွဲကာ ကားပေါ်မှဆင်းလိုက်သည်။ ဘာပဲပြောပြော သူကတော့ သူမကို အာရုံထဲမှာ မှတ်ထားလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ ပြင်ဆင်ခြယ်သမှုမရှိဘဲ အရိုးရှင်းဆုံးပုံစံလေးဖြင့် သူမကို သူပြန်တွေ ့ချင်ပါသေးသည်။

Coffee circle ထဲရောက်သောအခါ ထိုလေဒီလေးနှစ်ယောက်ကို မတွေ ့ရဘဲ သူ ့ဘော်ဒါများကိုသာတွေ ့ ရသည်။ ကြည့်ရတာ အပေါ်ထပ်တွင် သွားထိုင်နေသည် ထင်ပါသည်။ သူ ့ဘော်ဒါတွေက မေမီနှင့် သူရှင်းလာခဲ့သော ဇယားကို တစ်ယောက်တစ်ပေါက်နှင့် ၀ိုင်းမေးနေကြသဖြင့် သူ ့အာရုံထဲမှ ဂေါင်လီကို ခဏမေ့သွားသည်။ သူပြန်ခါနီး ကြည့်လိုက်သောအခါ celica အနီရဲလေးမရှိတော့ပေ။ ဘယ်အချိန်ပြန်သွားကြပါလိမ့်။

အခန်း(၃)

ဒစ္စကိုမီးရောင်စုံဆလိုက်များ ၊ DJ ရဲ ့မြူးကြွတဲ့တီးလုံးများအောက်မှာ လူတွေက အပူအပင်မဲ့စွာ ကခုန်နေ ကြသည်။ တုမရက ပေါ့ပါးသွက်လက်စွာကခုန်နေကြသော ကောင်လေးတွေ ကောင်မလေးတွေကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ကာ

“ဇေရဲ… ဘားမှာ သွားထိုင်မယ်ကွာ”

“မကတော့ဘူးလားကွ”

“မကချင်ပါဘူးကွာ။ ပျင်းတယ်”

“မင်းရင်ဘတ်ကို ထိတဲ့စော်မတွေ ့သေးလို ့လား”

တုမရတစ်ယောက် ဘာရယ်မဟုတ်ဘဲ Celica လေးကို တွေးလိုက်မိပြီး ပြုံးမိသည်။

ဇေရဲနှင့်တုမရ ဘားမှာထိုင်ရင်း club ထဲကမြင်ကွင်းတွေကို ရှိုးလိုက် တီးတိုးဝေဖန်လိုက်ရှိနေစဉ် တုမရဘေးတွင် အရိပ်ကလေးတစ်ခု ကျလာသောကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့

“ဟာ… celica”

ဟုတ်ပါသည်။ လွန်ခဲ့သောရက်အနည်းငယ်ခန် ့က တုမရကို ရင်ခုန်အောင် လုပ်နိုင်သော celica လေးပင်။ ဒီနေ ့တော့ ဟိုနေ့က တွေ ့ခဲ့ရသလို ဆံပင်အဖြောင့်အစင်းမဟုတ်ဘဲ အခွေအလိပ်တွေနှင့် ဆက်တင်ကောက်ထားပုံရသည်။ လက်တစ်ဖက်မပါသော အနက်ရောင်ကိုယ်ကျပ်ဂါဝန်နှင့် သူမကဝိုင်ခွက်တစ်ခွက်ကိုင်ကာ ဘေးတိုက်ရပ်နေသောကြောင့် တစောင်းအနေအထားကိုသာ မြင်ရသည်။ ဘေးတိုက်မကျတကျမြင်ရသော မျက်နှာထားကတော့ ဘယ်သူ ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်သော မျက်နှာထားမျိုးနှင့်ဖြစ်သည်။ ခဏနေတော့ ၀ိုင်ခွက်ကိုကိုင်ကာ လှည့်ထွက်သွားသော လုံးဝန်းနေသော တင်သားများ၏အလှက ရင်သပ်ရှုမောဖွယ်ကောင်းသည်ကို တုမရငြင်းမရနိုင်ချေ။

ဇေရဲက ပခုံးကို ပုတ်ကာ

“ဘာလဲ ငြိသွားပြီလား”

“သွားမလုပ်နဲ ့ကိုယ့်လူ… တကယ့် ဆရာမကြီး”

“ဘာလဲ…ရှုပ်လို ့လား”

“နိုးနိုး… ရည်းစားမထားဘူးဆရာ… ဒါပေမယ့် သူ ့ကို လိုက်တဲ့လူတွေတော့ အများကြီး… သူ ့ကိုကြည့်လိုက်လျှင် ပါဝါတစ်မျိုးရှိနေသလိုပဲ”

“မင်းက သိလှချည်လား”

“သိဆို old flame လေးရဲ ့ဘော်ဘော်လေကွာ”

“old flame? မင်း old flame က ကိုရီးယားအလန်းပုံစံလေးနဲ ့လား”

“ကြည့်ရတာ မင်းနဲ ့ဆုံပြီးပြီထင်တယ်…ဟုတ်တယ်… သူက မင်းမြင်တဲ့အတိုင်း ညှို ့အားပြင်းတယ်၊ ဆက်ဆီ ဆန်တယ်… ဟိုတစ်ယောက်ကတော့ အိညှက်အိညှက်နဲ ့ကြောက်စရာကောင်းတယ်… ယောင်္ကျားတွေကို ကစားနေတာပေါ့”

Celica ကတော့ ဆိုဖာပေါ်တွင်ခြေထောက်ချိတ်ထိုင်လျက် ဇေရဲ၏ old flame ကတာကို ရှုစားနေသည်။ သီချင်းတစ်ပုဒ်ဆုံးသွားချိန်မှာတော့ ဇေရဲ၏ ရည်းစားဟောင်းလေးက မျက်စိတစ်ချက်ဝေ့အကြည့် ဇေရဲကို မြင်သွားပုံရသည်။ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နှင့် ဇေရဲရှိရာသို ့တစ်လှမ်းချင်းစီလှမ်းလာနေသည်။ အနားနားသို ့ရောက်လာလျှင် Old flame က

“ဇေ… မတွေ ့တာကြာပြီနော်… လာ… တစ်ပုဒ်လောက်တွဲကရအောင်”

Old flame က အေးအေးဆေးဆေးပြောနေသလောက် ဇေရဲကတော့ ရည်းစားဟောင်းနှင့် ပြန်တွေ ့သည့်အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားနေဟန်ရှိသည်။

“တော်ပါပြီ… ကိုယ့်သူငယ်ချင်းက တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့မှာပေါ့”

Old flame က သူမ၏ညှို ့မျက်ဝန်းတွေနှင့် ခပ်အီအီလေးစိုက်ကြည့်ကာ

“သြော်… ဒါများ…”

“အဖော်မမဲ့ချင်ရင် အဖော်ရှာပေးမယ်… လာ…ကြင်နာနဲ ့မိတ်ဆက်ပေးထားခဲ့မယ်… ရှင့်အစွမ်းရှိသလောက် ကြိုးစားချင် ကြိုးစားလို ့ရတယ်”

စကားကို အနှောင့်အသွားမလွတ်စွာ ပြောရင်းနှင့် တုမရလက်ကိုလာဆွဲသော ထိုမိန်းကလေးသည် ရဲတင်းလွန်းသောကြောင့် တုမရပင် ဖျားချင်သွားသည်။ တုမရရဲ  ့ celica လေးထိုင်နေသော ဆိုဖာနားရောက်လျှင်

“ဂါဂါ”

အမ်… ဘာနာမည်ပါလိမ့်.. ဂါဂါတဲ့… ချစ်စနိုးခေါ်သောနာမည်ပြောင်များလား။ ဂါဂါဆိုသော celica လေးက သူမ နာမည် ကြား၍ထင်သည်။ ဖျတ်ခနဲမော့ကြည့်လိုက်သော သူမ၏မျက်ဝန်းများနှင့် ဆုံခိုက်တွင် သူ ့ရင်ထဲ လင်းခနဲလက်သွားသည်။ သူမ၏မျက်ဝန်းများသည် ညိုရည်လဲ့ကာ ၀ိုင်းစက်နေပြီး မျက်တောင်တွေက အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင်ကို ကော့ညွှတ်ယှက်နေ    သည်။ တုမရတစ်သက်တွင် မျက်တောင်ကော့ဆေး သုံးထားတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ ဒီလောက်လှပထူထဲ စိပ်မည်းသော မျက်တောင်များကို ပထမဆုံးမြင်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ ဂါဂါဟူသော ကောင်မလေး ၏ မျက်လုံးများက မိမိကိုယ်မိမိ ယုံကြည်စိတ်ချဟန်အပြည့်ရှိတာကိုလည်း တုမရ နှစ်သက်မိသည်။ တကယ့်ကို ဘာမှပြင်ဆင်ခြယ်သထားခြင်းမရှိသော Natural Beauty Princess ပါပေ။

ဂင်္ဂါက တုမရနောက်မှ ကပ်လျက်ပါလာသော ဇေရဲကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ

“ဇေ…သူ ့နာမည် ဘယ်သူလဲ”

“တုမရ”

“ဂါဂါ… ဒါ တုမရတဲ့… ငါ ဇေရဲနဲ ့သွားကမလို ့… ခဏစကားပြောနေပေးနော်”

“တုမရ… ဒါ ကြင်နာ့သူငယ်ချင်း ဂင်္ဂါမေ… အဖော်ရှာပေးပြီးပြီနော်… ဇေရဲကို ခေါ်သွားလို ့ရပြီဟုတ်”

တကယ့်ကို မလွယ်ကြောပါလား… သူသည် ဂင်္ဂါမေရှိရာသို ့ကြည့်လိုက်လျှင် သူမက သူ ့ကို ဖုတ်လေတဲ့ငါးပိရှိတယ်လို ့တောင် မထင်ချေ။ ကနေသူတွေကိုကြည့်လိုက် ၀ိုင်သောက်လိုက်နှင့် သူမတစ်ယောက်တည်း ဟုတ်နေသည်။ ဒီလိုနေရာ ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာတွေ ့ရသော မိန်းကလေးသည် သူ ့ကို လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲဆက်ဆံမည်ဟု ထင်ထားသမျှ တလွဲဖြစ်နေသောကြောင့် တုမရ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိ။ ဒါပေမယ့် တုမရပဲလေ…

“ဂင်္ဂံါမေ… မင်း ကားပြိုင်မောင်းတာ စိတ်ဝင်စားတယ်မလား”

“ဒီလိုပါပဲ”

“ကို မင်းကို ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ”

“အဲဒါကို အဲလောက် ခေါင်းစားနေစရာလို လို ့လား… ဦးနှောက်အပူခံလို ့ … I don’t care”

“ဟား ကြိုက်သွားပြီကွာ.”

“ကျွန်မတော့ ရှင့်ကို မကြိုက်ဘူး”

သူ ့ကို ခပ်စူးစူးပြန်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သော သူမ၊ သူ ့ကို ဘယ်မိန်းကလေးကမှ ထိုသို ့ မကြည့်ဖူး သေးချေ။ သူနှင့်သူမ အကြည့်ချင်းအားပြိုင်နေစဉ် အကြင်နာက ဇေရဲခါးကို ဖက်လျက်ပြန်ရောက်လာသည်။ ဇေရဲကတော့ ပြုံးဖြီးဖြီးနှင့် ကျေနပ်နေပုံပင်။

ဂင်္ဂါမေက ၀ိုင်ခွက်ကို ကုန်အောင် တစ်ကျိုက်တည်းမော့ချလိုက်ပြီး

“ကြင်နာ.. let’s go”

“ဇေရဲ… ငါတို ့လည်းပြန်မယ်”

ဇေရဲက သူ ့အထာကို ပေါက်ဟန်ဖြင့် ခေါင်းတစ်ချက်ဆတ်ပြပြီးနောက် သူမတို ့နှင့် သူတို ့ club ထဲမှ
ရှေ ့ဆင့်နောက်ဆင့် ထွက်ခဲ့ကြသည်။ Celica အနီလေးပေါ်မောင်းထွက်သွားသော သူမက သူ ့ဘက်ကို စွေစွေလေးတောင် လှည့်မကြည့်ခဲ့ချေ။

တုမရ ကောင်းကင်သို ့မော့ကြည့်ကာ အတွေးထဲနစ်ဝင်နေမိသည်။ ဂင်္ဂါမေ၏ မျက်ဝန်းများကို ရင်ဆိုင်ရတဲ့ခဏမှာ သူ ့စိတ်ထဲ ထိုကောင်မလေးကို ပိုင်ဆိုင်ချင်စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာမိသည်။ ထိုပိုင်ဆိုင်ချင်စိတ်ကလည်း တစ်ခဏတာအတွက်သာမဟုတ်ဘဲ တစ်ဘဝလုံးအတွက်ဖြစ်ချင်ပါသည်။ ကြယ်ရောင်စုံတို ့ဖြင့်လင်းလက်ခမ်းနားနေသော ကောင်းကင်ကို ကြည့်ရင်း တုမရနှုတ်ခမ်းမှ “ဂင်္ဂါမေ…ဂင်္ဂါမေ” ဟုရေရွတ်မိတော့ ဇေရဲက

“ဘာလဲ…ငြိသွားပြီလား ငတု”

“ငြိသလိုလိုပဲကွာ… ဒါပေမယ့် သူ ့ကြည့်ရတာ ဘယ်သူ ့ကိုမှ စိတ်မဝင်စားတဲ့ဒီဇိုင်းပဲ… လွယ်လွယ်နဲ ့တော့ ရမှာမဟုတ်ဘူး”

“မင်းကိုမှ မဟုတ်ဘူးကွ… ဒါဂင်္ဂါမေရဲ ့စတိုင်ပဲ… ဒီလိုနေရာမျိုးမှာတွေ ့လို ့ လိုက်ရလွယ်မယ်လို ့မထင်ထားနဲ ့… သူ ့ ဘော်ဒါဘဲတွေကလွဲလို ့ အားလုံးကို ဒီအတိုင်းပဲ”

သူ သက်ပြင်းချမိသည်။ ဂင်္ဂါမေဟူသော ကောင်မလေးကို တုမရ၏ဘဝထဲသို ့သိမ်းသွင်းဖို ့ ဘယ်နည်းလမ်းကိုသုံးရပါမလဲ ဂင်္ဂါမေရေ… ကိုယ့်ကို လမ်းပြပေးပါလားကွာ။

အခန်း(၄)

ကြင်နာအိမ်ပြန်ရောက်တော့ ခုတင်ပေါ်တွင် ပြန်စဉ်းစားရင်း ရင်ခုန်သံတွေ မြန်ဆန်လာသည်။

သူပေါ့… ဇေရဲလေ… Club ရဲ ့မီးရောင်စုံအောက်မှာ ဆည်းဆာတစ်ကိုယ်လုံးကို ကိုင်တွယ်သွားလိုက်တာ ရစရာကို မရှိဘူး။ ဟွန် ့ လူဆိုး… ကြင်နာ သူ ့လက်ကိုဆွဲပြီး club ရဲ ့ကပွဲကြမ်းပြင်နေရာကို သွားတော့ ပထမတော့ သူနည်းနည်း စိတ်ခုနေသေးပုံပါပဲ။ ကြင်နာ့နောက်ကနေ ကပ်ပါလာတယ်။ ဒါပေမယ့် ညနက်လာတာမို ့ကနေတဲ့လူတွေကလည်း များတော့ ကြင်နာ ဘယ်လိုမှ မတိုးနိုင်
တော့ပါဘူး။ သူ ့လက်တွေက ကြင်နာ့ရဲ ့လက်တွေကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကြင်နာ့ကိုရှေ ့ကိုတွန်းပို ့လိုက်တယ်။

လူနည်းနည်းရှင်းတဲ့နေရာလေးရောက်တော့ DJ သီချင်းနှင့် အတူ ကြင်နာ့ခါးနေရာလေးကို နောက်ကနေဖက်ထားရင်း ကတော့တာပဲ။
အို …. ကြင်နာ့တင်ပါးလေးတွေကို သူ ့ပေါင်တွေနှင့်ပွတ်နေတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူ ့ဒုတ်ကြီး မာလာတာ ခံစားမိသလိုပဲ။ ဇေလည်း စိတ်တွေထလာပြီထင်တယ်။ အရင်ကဆို သူနဲ ့ ကြင်နာနဲ ့က အရမ်းကို အတိုင်အဖောက်ညီခဲ့ကြတာ။ အဲလိုကရင်းနဲ ့ သူက ကြင်နာ့တင်ပါးတွေကို လက်နှင့် ပွတ်ပေးမယ် ၊ ရင်သားတွေကို မထိတထိ ချေမယ် ၊ ဂုတ်သားလေးကို နမ်းမယ်၊ ကြင်နာကလည်း ဇေ့ညီလေးကို တင်ပါးနှင့် ကရင်း ပွတ်မယ်၊ ခါးလေးကို ရှိတ်မယ်၊ အဲဒီလိုနဲ ့နှစ်ယောက်သား စိတ်တွေအရမ်းထလာပြီဆို ကားထဲသွားပြီး တစ်ချီလောက်ဆွဲဖို ့ ဝန်မလေးတဲ့ စုံတွဲပေါ့။

နောက်ပိုင်း ကြင်နာက သူ ့ကို သဝန်တိုမိလို ့ ရန်တွေဖြစ်ပြီး ပြတ်သွားကြတာ။ ကြင်နာလည်း မှားမှန်းသိပေမယ့် ဇေ့ကို ပြန်မတောင်းပန်ချင်ဘူး။ ဇေကလည်း သူမကို စိတ်နာပြီးတော့ ဘယ်ရှောင်သွားသလဲမသိပါဘူး။ ကြင်နာတို ့ဆုံနေကြ club မှာ ဇေ့ကို တွေ ့ လို တွေ ့ငြား ခဏခဏရောက်ပါတယ်။ ဒီနေ ့မှ ဇေ့ကိုပြန်တွေ ့တော့ ကြင်နာအရမ်းပျော်သွားပြီး ကိုယ်ကပဲစခေါ်လိုက်မိတယ်။ မထားသင့်တဲ့ မာနကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ်ဇေနှင့် မဝေးချင်ဘူးကွယ်။ ဟုတ်တယ်… ကိုယ်တကယ်ချစ်တဲ့ချစ်သူကို ဘာလို ့မာနထားနေရမှာလဲ။ ဇေ့ဆီ ဖုန်းခေါ်ပြီး ကြင်နာ တောင်းပန်ရမယ်။

ထိုအခိုက် ၀ိုင်းဆုခိုင်သိန်းရဲ  ့ချစ်ခဲ့တာလား ရူးခဲ့တာလား တီးလုံးလေးထွက်ပေါ်လာတော့ ဇေတစ်ယောက်တည်းအတွက် ရည်ရွယ်ခဲ့တဲ့တီးလုံးလေးမို ့လို ့ ဖုန်းခေါ်သူ ဘယ်သူလဲဆိုတာ ကြည့်စရာမလိုဘဲ သိနေခဲ့တယ်။ ကြင်နာနှင့် ဇေ စိတ်ချင်းဆက်နေတာလားဟင်။ ဒီတစ်ညတော့ ညလုံးပေါက်တော့မယ်ထင်ပါတယ်။ ကြင်နာ့့ရင်ထဲမှာ ဇေနှင့် ရည်းစားမဖြစ်ခင် တစ်ညလုံးဖုန်းပြောကြတာ တွေးမိပြီး အပျိုဖြန်းလေးလို ရင်တွေခုန်နေပါပြီ။ ကြင်နာနှင့် ဇေ ပြန်အဆင်ပြေချင်ပါပြီ။ မိုးနတ်မင်းကြီး ကြင်နာ့ကို ကံကောင်းမှုတွေ ဆောင်ကြဉ်းပေးပါ။

အခန်း(၅)

ညက အိမ်ပြန်နောက်ကျသွားတော့ ဂင်္ဂါမနက်နိုးတော့ ကိုးနာရီခွဲပြီးဆယ်မိနစ်တောင်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ဆိုင်သွားဖို ့ မြန်မြန်ပြင်ရတော့ မည်။  Amara Spa ကို ဂင်္ဂါ မေမေတို ့ ရှိစဉ်နေခဲ့သော အင်းလျားမြိုင်ထဲတွင် ဖွင့်ပြီး ဂင်္ဂါကတော့ ကွန်ဒိုတစ်ခုတွင် တစ်ယောက်တည်းလာနေခဲ့သည်။ အင်းလျားမြိုင်အိမ်က ဂင်္ဂါလို တစ်ယောက်တည်းသမား အဖို ့တော့ ကြီးကျယ်လွန်းလှသည်ပဲလေ။ မေမေတို ့ချန်ထားခဲ့သော အမွေပမာဏက ဂင်္ဂါအတွက် လုံလုံလောက်လောက် ရှိနေခဲ့ပေမယ့် ဂင်္ဂါကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းတွေထောင်ထားခဲ့သည့်အပြင် ဖေဖေ၏အသိ ကုမ္ပဏီများမှာလည်း အစုရှယ်ယာ ဝင်ထားခဲ့သည်။

နီညိုရောင် အကွက်စိပ်စိပ် ရှပ်အကျ ႌကို လက်ခေါက်ဝတ်လိုက်ပြီး အကျ ႌစကို ဘောင်းဘီထဲထည့်ဝတ်လိုက်ကာ ခါးပတ်တစ်ခု ခါးထက်တွင် ဆင်မြန်းပြီးသောအခါ ဂင်္ဂါမေအတွက် ပြီးပြည့်စုံသွားပြီဖြစ်သည်။ ဂင်္ဂါသည် ပြင်ဆင်ခြယ်သမနေတတ်သော်လည်း အဝတ်အစားကိုတော့ ကြည့်ကောင်းအောင် လိုက်ဖက်အောင် ဝတ်ဆင်တတ်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ဆိုင်မရောက်တာကြာပြီဆိုတော့ ကောင်မလေးတွေအတွက် မုန် ့လေးဘာလေးဝယ်သွားမှဟူသော အတွေးနှင့်အတူ ကားကို Market Place သို ့ကွေ ့ဝင်လိုက်မိသည်။

တုမရသည် မေမေမှာလိုက်သော ပစ္စည်းစာရင်းကို လှည်းထဲကောက်ထည့်လိုက် စာရင်းကြည့်လိုက် လုပ်နေရင်း တစ်နေရာသို ့အရောက်တွင်တော့ ထောင့်ချိုးတစ်ခုကို အဖြတ်မှာ တစ်ဖက်မှ ကွေ ့ဝိုက်ပြီးတွန်းလာသော တွန်းလှည်းတစ်စီးနှင့် တိုက်မိမလိုဖြစ်သွားသည်။ သူကလည်းဆောရီး၊ ဟိုကလည်းဆောရီး။ ဒါပေမယ့် ဟိုဘက်က ဆောရီးပိုင်ရှင်က သူ ့ကို မော့ကြည့်ဖော်တောင်မရ။ သူကလည်း အမှတ်တမဲ့ပင်။ ဒါပေမယ့် သူ ့စိတ်ထဲတွင် လှစ်ခနဲဖြစ်သွားကာ သူမကို ကမန်းကတန်း ငဲ့ကြည့်ဖြစ်သည်။ ဟာ… ဂင်္ဂါမေ။

သူသည် သူမအနောက်မှ တဖျတ်ဖျတ်ခုန်နေသော ရင်အစုံဖြင့် အသာအယာလိုက်လာခဲ့သည်။ ကြည့်စမ်း… သူမက country design ဝတ်ထားတာပါလား။ ချပ်ရပ်ကာ အဆီပိုမရှိသော ဗိုက်သားပြင်နှင့် အလောတော် ညီညွတ်လှပသော သူမ၏ အိုးလှလှလေးကို နောက်မှ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရခြင်းသည် နောက်တစ်ကြိမ်သူမနှင့်တွေ ့ဆုံအောင် ဖန်တီးပေးသော ဘုရားသခင်၏ ကောင်းချီးပေးမှုပင်ဖြစ်ပါမည်။

သူမနောက်က တကောက်ကောက်လိုက်လာသော သူ ့ကို သတိထားမိပုံမပေါ်။ အိုကေ… လက်တွေ ့ တရားကိုမှ နှစ်သက်ခုံမင်သော တုမရသည် သူသည် သိပ်ထွေထွေထူးထူးစဉ်းစားမနေတော့ဘဲ ကောင်တာမှ ငွေရှင်းပြီး ထွက်လာသော သူမအနားသို ့လျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူ ့ရင်ထဲတွင် သူမသည် သူ ့ကိုမှတ်မိလား၊ မမှတ်မိလား သိချင်ပါသေးသည်။

“ဒီမှာ… ဂင်္ဂါမေ”

သူမမျက်ဝန်းထဲတွင် တစ်ချက်လက်ခနဲဖြစ်သွားပုံထောက် သူမကလည်း သူ ့ကို မှတ်မိဟန်ရှိပါသည်။ ဘာလဲဟူသော သဘောဖြင့် သူမက မေးဆတ်ပြလျှင် သူက

“မနက်စာ ဘာစားပြီးပြီလဲ… အောက်မှာ မုန် ့စားရအောင်… ကိုယ်ကျေွးပါ့မယ်”

“ဆောရီးပဲ… ကျွန်မ ချိန်းထားတာလေးရှိလို ့နောက်တစ်ခေါက်မှပေါ့”

ပြောပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက် သူမက သူ ့ကိုဖုတ်လေတဲ့ငါးပိရှိတယ်လို ့တောင် မထင်ဘဲ မြို ့လယ်ကောင်မှာ ကြော်ငြာစာရွက်ဝေသူကို အဖက်မလုပ်သလို ခေါင်းမော့ခါးကော့ကာ လျှောက်သွားသည်။
ဟား ကြိုက်ပြီ မိန်းကလေး… ဒီလိုမျိုးကိုမှ ခိုက်တာ…

သူသည် စက်နှိုးပြီး ကားကိုပါကင်ထဲမှာထုတ်နေစဉ် သူမကားက ဘေးအစွန်မှာမို ့လို ့ အလွယ်တကူမောင်းထွက်သွားနိုင်သည်။ ဒါပေမယ့် ကားမောင်းကျွမ်းကျင်သောသူကလည်း သူ ့ကားကို ပါကင်ထဲမှ အမြန်ထုတ်ကာ သူမကားနောက်မှ တရစပ်မောင်းထွက်သွားနိုင်သည်။ သူ ့ကားပါလာသော သူမက သူ ့ကို မျက်ခြေဖြတ်နိုင်ရန်ကြိုးစားသည်။ သူမ ဘယ်လောက်ပဲ ကားမောင်းကျွမ်းကျင် ကျွမ်းကျင် သူ ့ကိုတော့ ဖြတ်ချထားခဲ့လို ့ မရချေ။ သူ ့ကိုဖြတ်ချထားခဲ့ချင်သော ဂင်္ဂါမေဆိုသော ကောင်မလေးကို သူ သဘောကျစိတ်ဖြင့်
လေ တချွန်ချွန် ခေါင်းတညိတ်ညိတ်ဖြစ်ရသည်။

သိပ်မကြာသော အချိန်လေးအတွင်းမှာပင် သူမ၏ celica အနီလေးသည် Amara Spa ဖွင့်ထားသော ခြံထဲသို ့ဝင်သွားတာတွေ ့ရသည်။ သူသည် မလှမ်းမကမ်းမှာ ငါးမိနစ်ခန် ့မျှစောင့်နေပြီးနောက် သူမပြန်ထွက်မလာတာ သေချာလျှင် သူကားမောင်းကာ ပြန်လာခဲ့သည်။ အမှန်တော့ ညက ဇေရဲဆီမှ သူမအကြောင်းအတော်များများ သူစနည်းနာပြီးပြီဖြစ်သည်။ မိဘတွေမရှိတော့ကြောင်း ၊ MBA နှင့်ကျောင်းပြီးထားကြောင်း ၊ Spa ဖွင့်ထားကြောင်း ၊ Amara Spa သည် ဝန်ဆောင်မှုရော ကျွမ်းကျင်မှုရောရှိသဖြင့် လူကြိုက်များကြောင်း သိရသည်။ အဆစ်အနေဖြင့် ဇေရဲက ကြင်နာထံမှ ဂင်္ဂါမေ၏ ဖုန်းနံပါတ်တောင်းပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။

အခန်း(၆)

အဲဒီတစ်ယောက်ကို ဂင်္ဂါကြည့်မရပါဘူး။ ဘဝင်မြင့်တဲ့ဒီဇိုင်း။ ဘဝင်ကမှ နည်းနည်းနောနော ဘဝင် မဟုတ်ဘူး။ သူ ့မြင်တာနှင့် မိန်းမတွေကပဲ ပျာပျာသလဲ welcome လုပ်ရတော့မယ့်ပုံစံ။ သူ ့မျက်လုံးတွေက စည်ဘီယာ ဒီဇိုင်းနှင့် ဂင်္ဂါကို ဆွဲဆောင်နေတာကိုတော့ ငြင်းမရ။ ယောင်္ကျားလေးဖြစ်ပြီး ရီဝေဝေမျက်လုံးတွေနဲ ့၊ သူစကားပြောနေလျှင် မျက်လုံးတွေကပါ အသက်ဝင်ကာ ပြုံးနေပုံကို သူမငေးမောသွားတော့မလို ဖြစ်လို ့ ကိုယ်ဖာသာ သတိပေးနေရသည်။

တစ်နေ ့လုံး customer တွေများလွန်းသောကြောင့် ဂင်္ဂါ သူ ့အကြောင်းတွေးဖို ့အချိန်တောင် မရတော့။ ဂင်္ဂါသည် Spa ကို အဖြစ်သဘောသာဖွင့်ထားရုံမဟုတ်ဘဲ ဂင်္ဂါကိုယ်တိုင် နိုင်ငံခြားတွင် သွားလေ့လာကာ ဒီပလိုမာ ယူထားသောကြောင့် ဂင်္ဂါဆိုင်မှာရှိလျှင် ကိုယ်တိုင်ဝင်လုပ်ပေးနိုင်သည်။ အချို ့သော ကတော်များကမူ ဂင်္ဂါလုပ်ပေးတာကို ပိုမိုသဘောကျနှစ်ခြိုက်တတ်သောကြောင့် ဂင်္ဂါဆိုင်ထိုင်မည့်ရက်ကို မေးမြန်းပြီး အပွိုင့်မင့်လုပ်ကြသည်။ ထိုသို ့သော customer မျိုးအတွက် ဂင်္ဂါသည် တစ်ပတ်တွင် သုံးရက်တော့ မဖြစ်မနေဆိုင်ထိုင်ပေးရသည်။ ကျန်သောရက်များတွင်တော့ဂင်္ဂါကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်လေ့ကျင့်ပေးထားသော ဝန်ထမ်းများနှင့် မန်နေဂျာ မမချယ်ရီတို ့နှင့်လွှဲထားလို ့ဖြစ်သည်။

ဒီနေ ့တော့ အပွိုင့်မင့်တွေများလွန်းသောကြောင့် ဂင်္ဂါကိုယ်တိုင်တောင် ညောင်းညာကိုက်ခဲလာသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တာနှင့် ရေအမြန်ချိုးပြီး  အိပ်တော့မယ်အလုပ် ဂင်္ဂါရဲ ့ဖုန်းက ထမြည်လာသည်။ Display ပေါ်မှာ ထင်နေသော နံပါတ်တစ်ခုကို စိုက်ကြည့်ကာ သိလည်းမသိဘူးဟုတွေးမိသည်။ မသိသောဖုန်းနံပါတ်များကိုဆို ဂင်္ဂါမကိုင်ချင်ပေ။ ဖုန်းကို ကောက်ယူပြီး ဟယ်လိုဟု ထူးလိုက်သည်နှင့် တစ်ဖက်မှ “ဂင်္ဂါမေလား” ဆိုသည့် ချိုမြိန်သြရှသည့် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်၏ ပိုင်နိုင်စွာ မေးလိုက်သည့်အသံကိုကြားရသည်။ ဂင်္ဂါ၏နာမည်ကို ပိုင်နိုင်စွာမေးလာသည့် အသံပိုင်ရှင်မှာ စိမ်းလှသဖြင့် ဘယ်သူဟု မခန် ့မှန်းတတ်အောင်ဖြစ်သွားသည်။

“ဟုတ်ပါတယ်.. အခုပြောနေတာ ဘယ်သူပါလဲရှင်”

တစ်ဖက်မှ တိတ်ဆိတ်နေသောကြောင့် ဂင်္ဂါ မျက်ခုံးတွန် ့ကာ ဘယ်သူလဲဟု စဉ်းစားနေစဉ်

“ကိုယ်ပါ… တုမရ”

သူ … ဂင်္ဂါဖုန်းနံပါတ်ကို ရသွားပြီပေါ့။ ဒီခေတ်ကြီးမှာ ဖုန်းနံပါတ်တစ်ခု စုံစမ်းသိလာခြင်းကို ထူးပြီး မအံ့သြသော်လည်း ဂင်္ဂါဆီ သူဘာကိစ္စဖုန်းဆက်ရတာပါလိမ့်ဟု သိချင်စိတ်ပြင်းပြမိသည်။ ရုတ်တရက်ကြီး သူ ့ရဲ ့ညှို ့ မျက်ဝန်းတွေကို သတိရမိသွားသည်။ wave ပါသော ခပ်ပွပွပုံစံ ဆံပင်ထူထူအုပ်အုပ်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်ထွားထွား ရင်အုပ်တောင့်တောင့် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ဟာ ဂျစ်ကန်ကန်မျက်နှာပေးနှင့် စွဲမက်စရာကောင်းသည်ကိုတော့ ဝန်ခံရပေမည်။

“ဟုတ်ကဲ့…ပြောပါ”

“အိမ်ပြန်ရောက်ပြီလား”

“ခန် ့မှန်းကြည့်လေ”

“တိတ်ဆိတ်နေတာဆိုတော့ ပြန်ရောက်လောက်ပါပြီ… အိပ်တော့မှာလား” မေးပြီးမှ သေစမ်းဟဟု ကိုယ့်ဟာကို ကျိန်ဆဲမိသည်။

အဝင်မလှလိုက်တာနော်… ထင်သည့်အတိုင်းပင်…

“ဒီမှာ တုမရ… ရှင် ရှည်ရှည်ဝေးဝေး လျှောက်မေးမနေနဲ ့… ကျွန်မသိပ်စိတ်မရှည်ဘူး”

“အင်း… ကိုယ်က intro သိပ်မဝင်တတ်ဘူးကွ… ဒီလို ကိုယ့်ဘက်က စပြီး ဘယ်မိန်းကလေးကိုမှ မဆက်ဖူးတော့လေ”

ဂင်္ဂါနှုတ်ခမ်းမဲ့ရွဲ ့မိသည်။ ဒီ တုမရဆိုတဲ့ ယောင်္ကျားဟာ တော်တော်စိတ်ကြီးဝင်နေတာပဲ။

“ဂင်္ဂါ ကိုယ်မင်းနဲ ့ခင်ချင်တယ်… ခင်ခွင့်ရနိုင်မလား”  အင်း… မဆိုးပါဘူး… တစ်ဖက်သားကို လေးစားတတ်သားပဲ

“အိုကေ… ရပါတယ် တုမရ”

“ကိုယ့်ကို မင်းအကြောင်းပြောပြလို ့ရမလား”

“ဟင်… ရှင့်ကို ဇေရဲက ဒေတာအကုန်မပေးလိုက်ဘူးလား”

“မင်း ကိုယ်တိုင်ပြောပြတဲ့ မင်းအကြောင်းကို နားထောင်ရမှာ ပိုရင်ခုန်တယ် ဂင်္ဂါမေ”

“ရှင်… ဘာကြောင့် ကျွန်မအကြောင်းတွေ သိချင်နေရတာလဲ”

“ရှင်းရှင်းလေးပဲ… မင်းကို စိတ်ဝင်စားလို ့ပေါ့ကွာ”

သူပြောလိုက်သည်က ရိုးရိုးလေးပင်ဖြစ်သော်လည်း ဂင်္ဂါကတော့ ရင်ထဲရှိန်းခနဲဖြစ်သွားသည်။ ဒီလိုဖီလင်မျိုး မခံစားရတာကြာပြီဖြစ်သည်။

“ကျွန်မနာမည်က ဂင်္ဂါမေ။ မိဘတွေ ငယ်ငယ်ထဲက ဆုံးသွားလို ့ အဖိုးနဲ ့ကြီးပြင်းခဲ့ရတယ်။”

“ခုတော့ အဖိုးလည်း မရှိတော့လို ့ တစ်ယောက်တည်းနေတယ်။ Spa တစ်ခုဖွင့်ထားတယ်။ ဒီလောက်ပါပဲ။ ကျွန်မအကြောင်းက သိပ်စိတ်ဝင်စားစရာမကောင်းပါဘူး”

“နိုး … ကိုယ်သိချင်တာ မပါသေးဘူး…မင်းမှာ ရည်းစားရှိပြီလား”

“ဒါတော့ ကိုယ့်ဟာကိုပဲစုံစမ်းတော့ရှင်.. ကျွန်မ အိပ်ချင်ပြီရှင့်”

“အိုကေ… မင်းအတွက် ကောင်းသောညဖြစ်ပါစေ”

ထိုနေ ့ညက မထင်မှတ်ဘဲဖုန်းပြောဖြစ်သွားခဲ့သည့် အဖြစ်ကို ဂင်္ဂါတွေးရင်း ပြုံးပြုံးလေးပဲ ကျေနပ်စွာဖြင့် အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။

အခန်း(၇)

“ကြင်နာ့ကို လွမ်းနေပြီ… ပြီးတော့ ကြင်နာ့ပိပိလေးကိုရော… နောက်တော့ ပိပိလေးကထွက်လာတဲ့ ကြင်နာ့ ကာမရေလေးတွေ”

“အင်း… ကြင်နာလည်း ဇေ့ကို လွမ်းတယ်… ဟို ဟို ဇေ့ကောင်လေးကိုရောပဲ”

ကြင်နာနဲ ့ဇေရဲ ကွဲကွာခဲ့ရသော နေ ့ရက်များအတွက် အတိုးချကာ တူတူနေရန် ဇေရဲပိုင်သော ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတစ်ခုတွင် လာချိန်းတွေ ့နေကြခြင်းဖြစ်သည်။

“အိုး…ဇေ”

ကြင်နာ့ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံး ထူထူလေးကို ဇေ့နှုတ်ခမ်းအစုံက ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ကြင်နာ၏ လက်တစ်ဖက်က ကယောင်ကတမ်းနှင့် ဇေရဲ ရင်ဘတ်တွေကို တွန်းထားမိသည်။

“အင်း… ဟင်း …ဟင်း”

ကြင်နာရဲ ့ငြီးသံလေးတွေထွက်ပေါ်လာပြီး နွေးထွေးပူလောင်သော ဇေ့အနမ်းများက ကြင်နာ့သွေးကြော တစ်လျှောက် စီးဝင်သွားကြသည်။ ကြင်နာ့ကို ဟိုဘက်လှည့်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဇေရဲရဲ ့သန်မာတဲ့လက်အစုံက ကြင်နာ့အနောက်ဖက်မှ သိုင်းဖက်လာသည်။ မာကြောတင်းရင်းနေသော အရာတစ်ခုက ကြင်နာ့တင်ပါးလုံးလုံးလေးတွေကြားသို ့ ဖိကပ်ထိုးသွင်းလာသည်ကို ကြင်နာပြုံးပြုံးလေးခံယူနေမိသည်။

“အာ…ကျွတ်”

ကြင်နာ လှည့်ကာ ဇေ့ညီလေးကို လက်ဖြင့် ထိုးနှိုက်ဆုတ်ကိုင်လိုက်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက်မှသည် သုံးလေးချက် ပွတ်ပေးမိသည်။ စက္ကန် ့နှင့်အမျှ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ပိုပိုကြီးလာတာကို ကြင်နာ့လက်ထဲမှာ ခံစားသိရှိနေရတော့ ကြင်နာရင်ခုန်သံတွေ ပိုမိုလျင်မြန်လာသည်။ ကြင်နာ့လည်ပင်းကို နောက်မှ ဖိကပ်ကာ အနမ်းကြမ်းတွေပေးနေသော ဇေရဲ၏ လက်အစုံက ကြင်နာ့နို ့လေးနှစ်လုံးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ချေမွပေးနေပြန်သလို သူ ့ညီလေးကိုလည်း ကြင်နာ့ညီမလေးထဲသို ့ ထိုးသွင်းရန်ကြိုးစားနေလေသည်။

“အင့်..အင့်”
“ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ ဇေရယ်”
“အင့်… ရှီး”

ဇေရဲသည်လည်း ကြင်နာနှင့် ပြတ်ပြီးကတည်းက စိတ်နာနာနှင့် ဘယ်စော်ကိုမှမချခဲ့သမျှ အရသာအရှိကြီးရှိကာ သူ ့ညီလေးကို တစ်ရစ်ချင်း ထိုးသွင်းနေမိသည်။  လီးတန်ကြီးက ကြင်နာ့စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးဝင်နေမှုနှင့်အတူ  အော်ညည်းသံလေးများကလည်း ကြင်နာ့နှုတ်ခမ်းဖျားထက်ဆီမှ ထွက်ကျနေသည်။ နောက်ဆုံး ဇေရဲ၏ ဒုတ်ထိပ်က ကြင်နာ၏သားအိမ်ဝကို သွားထောက်နေပြီး ချစ်သူနှစ်ဦး၏ အသားများမှာလည်း နေရာလပ်မရှိအောင် ပူးကပ်နေကြသည်။ ဇေရဲသည် ကြင်နာ့ပေါင်တံသွယ်သွယ်အား လက်ဖြင့်ဖေးမထားလိုက်ပြီး နောက်မှ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ချနေသလို ကြင်နာကလည်း အားကျမခံ သူမဖင်လုံးလေးကို နောက်သို ့ပစ်ကာ ကောက်ကောက်ပေးတတ်သည်။

ချစ်သူနှစ်ဦး၏ ကိုယ်မှထွက်လာသည့် အရည်ကြည်လေးတွေစိမ့်ထွက်နေမှုကြောင့် တစွတ်စွတ် တဖတ်ဖတ်နှင့် မြည်သံစွဲလင်္ကာများ အိပ်ခန်းထဲတွင် ပျ ံ့လွင့်နေတော့သည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ ဇေရဲ၏ လီးတန်ကြီးတလျှောက် တင်းကာဖောင်းလာပြီး အရသာအထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ လရည်တွေအား ကြင်နာ့စောက်ဖုတ်ထဲသို ့အရှိန်ပြင်းပြင်း ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ လူလည်း အတော်မောဟိုက်သွားသည်။ ပြီးတော့ ကြင်နာ့ကိုယ်လေးကို ဆွဲလှည့်ကာ နဖူးလေးအား ဖွဖွနမ်းရင်း ကြင်နာ့ကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ အနားယူနေလိုက်သည်။ ကြင်နာကတော့ ဇေရဲကို ကာမဆန္ဒပြည့်ဝသွားသည့် မျက်နှာပြုံးပြုံးလေးနှင့် ကြည့်နေလေသည်။
အဲဒီညက ကြင်နာနှင့် ဇေရဲ နှစ်ချီလောက် ထပ်ဆွဲဖြစ်ကြသေးသည်။ ကြင်နာရဲ ့ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးတဲ့ ဇေ့ကို ကြင်နာတိုးလို ့စွဲလန်းမိသွားပြီ ဇေရယ်။

“ကြင်နာလေး… ကိုယ်တို ့မြန်မြန်လက်ထပ်ရအောင်နော်”

ကြင်နာ ရုတ်တရက်ငြိမ်သွားကာ မျက်ရည်များစို ့လာသည်။ ဇေရဲလည်း အံ့သြကာ

“ကြင်နာ… ဘာဖြစ်လို ့လဲ… ကိုယ့်ကို လက်မထပ်နိုင်ဘူးလား”
“မဟုတ်ပါဘူး… ကြင်နာ့အတိတ်ကို ဇေခွင့်လွှတ်ပေးလို ့ရလို ့လား”
“ကြင်နာရယ်… ပစ္စုပ္ပန်နဲ ့ အနာဂတ်သာ အရေးကြီးတာပါ… သေချာတာက ကြင်နာနဲ ့ပဲ ကိုယ့်အနာဂတ်ကို လျှောက်လှမ်းချင်တယ်”

ကြင်နာ ကြည်နူးမှုနှင့်အတူ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တော့သည်။

အခန်း(၈)

မနက်ခင်းအိပ်ရာထလျှင် သင်ဘာကို အရင်ဆုံးသတိရမိပါသလဲ။ သေချာတာကတော့ သင့်စိတ်ကို အလွှမ်းမိုးနိုင်ဆုံးအရာကို သာလျှင် သင်ပထမဆုံးသတိရမိနေလိမ့်မည်။ တုမရ ဒီနေ ့နံနက် ၇ နာရီ အိပ်ရာမှ နိုးသည်။ နိုးနိုးချင်း သူ သတိရမိသွားသည်က ညက ဂင်္ဂါမေနှင့် ဖုန်းပြောခဲ့သော ကိစ္စဖြစ်ပြီး သူမရော ကောင်းကောင်းအိပ်ရရဲ ့လား၊ နိုးနေပြီလား စသည်ဖြင့် သိချင်လာသည်။

သူသည် ထွေထွေထူးထူးစဉ်းစားမနေတော့ဘဲ သူမဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။ သူမနိုးနေလျှင်လည်း သူမနှင့် တစ်နေ ့တာအစီအစဉ်တွေကို ဖုန်းပြောမည်။ သူမ မနိုးသေးလျှင်လည်း သူနှိုးလိုက်မှ နိုးသွားသော အိပ်ချင်မူးတူးအသံလေးကို ကြားချင်လှသည်။

“ဟယ်လို”
ထင်သည့်အတိုင်းပင် ဂင်္ဂါမေ၏ မှုန်အစ်အစ်အသံလေးကို စကြားရသည်။

“ဘာကိစ္စလဲ… အိပ်နေတာကို”

“မင်းနိုးပြီလားလို ့ဆက်ကြည့်တာပါ ဂင်္ဂါ…”

“ခု မနိုးသေးဘူးဆိုတာ သိပြီမလား …ဒါပဲ”

သူမ အိပ်ပျော်နေတာကို နှိုးလိုက်လို ့ စိတ်တိုနေဟန်ရှိသည်။

“နေပါဦး.. ဂင်္ဂါ”

“ကျွတ်”

“မင်း မနက်စာ ဘာစားချင်လဲလို ့ပါ… ကိုယ် ဆိုင်မသွားခင် မင်းဆီ ဝင်ပို ့ပေးချင်လို ့ပါ… မင်းမနိုးသေးလည်း ကိုယ်တံခါးမှာ ချိတ်ခဲ့ပါမယ်”

“မလိုပါဘူး…ဒါပဲ”

ဖုန်းချသွားသော သူမကို သူစိတ်မတိုရက်ပါ။ ဒါပေမယ့် သူမရဲ ့မနက်စာအတွက် သူတစ်ခုခု စီစဉ်ပေးချင်သည်။ သူ အတွေးနှင့်အတူ သူမအတွက် Dim Sum ဝယ်ပြီး သူမကွန်ဒိုရှိရာသို ့ကားကို ချိုးဝင်လိုက်သည်။ သူမရှိရာ ၉လွှာသို ့တက်လာရင်း သူပျော်နေမိသည်။ ဒီလိုသာ မနက်တိုင်း မုန် ့ဝယ်လာ၊ မနက်စာတူတူစား၊ ပြီးလျှင် သူအလုပ်သွားခါနီး နှုတ်ဆက်အနမ်းခြွေ၊ ဒီလိုသာ အမြဲတမ်းဆိုပါက တုမရရဲ ့မနက်ခင်းတိုင်းဟာ သာယာကြည်နူးဖွယ် အတိပင်ဖြစ်သည်။ အဲဒီအတွေးနှင့်တင် ရင်ခုန်နှုန်းက အဆမတန်မြင့်တက်လာကာ ချစ်တဲ့စိတ်သည် နှလုံးသားမှတစ်ဆင့် ခန္ဓာကိုယ်အနှံ ့ အပြားသို ့စီးဆင်းသွားလေသည်။

ကြင်နာနှင့်  ရေသွားကူးပြီးသည်နှင့် ပြန်ရန်ကားပါကင်ဆီအရောက် တုမရဆိုသောလူနှင့် ဇေရဲကို ကားတစ်စီးကိုမှီကာ စကားပြောနေသည်ကို တွေ ့ရသည်။ ဂင်္ဂါသည် ထိုသူကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ဆုံရပြန်ပြီဟု အတွေးဝင်သွားသော်လည်း သူကတော့ အံံ့သြဝမ်းသာသွားဟန်တွေ ့ရသည်။

ကြင်နာက သူလှမ်းလျှောက်လာပုံကို လက်တို ့ကာ “အမိုက်စားပဲ” ဟု ကပ်ပြောသည်။ သူသည် ကြေးဥစိမ်းရောင်အောက်ခံပေါ်မှာ အနက်ရောင်ရွှေမှုန်ကြိုးမျှင်လေးပါဝင်သော Alter ရှပ်အကျ ႌလက်တိုကို ကာကီရောင်စတိုင်ပန်နှင့် သပ်ရပ်စမတ်ကျစွာ တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသည်။ သူ ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အထူးခြားဆုံးကတော့ ယောင်္ကျားပီသသည့် ရင်အုပ်ခပ်မြင့်မြင့်များဖြစ်သည်။

“ဂင်္ဂါ…ထမင်းစားပြီးပြီလား… မစားရသေးရင် ကိုယ်နဲ ့အတူစားပါလား…ဘယ်လိုလဲ”

“သွားလေ…ဂင်္ဂါရဲ  ့…ငါက ဇေနဲ ့အပြင်သွားမလို ့… လိုက်သွားလိုက်ပါ… ဒီခေတ်ကြီးထဲ ထမင်းတစ်နပ် အလကားစားရလည်းနည်းးလား”

ကြားထဲကဇာတ်ညွှန်းရေးနေသော ကြင်နာ့ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်လျှင် သူက သဘောတကျနှင့် အိုကေ အိုကေ ဟု ရေရွတ်သည်။

ကြင်နာက ကားပေါ်မှ သူ ့အိတ်ကို လိုက်ယူလျှင်

“အကြင်နာမ… နင် ဘာဝင်ရှည်ပြန်ပြီလဲ… ဇာတ်ညွှန်းတွေဝင်မရေးနဲ ့ကွာ”

“ဘာရှုပ်စရာရှိလဲ… သူ ့ကြည့်ရတာ နင့်ကို ငြိနေမှန်းအသိသာကြီးကို … ဒီလို ဘဲမျိုးနဲ ့မတွဲချင်ဘူးလား ဂင်္ဂါ… မှန်မှန်ပြောစမ်း”

“သူက သူများတွေနဲ ့မတူတာတော့ အမှန်ပဲ”

“အင်းလေ… မတူတာကို နင်သိတယ်ဆိုထဲက နင့်အတွက် ထူးခြားလို ့ပေါ့… ထူးခြားရင် လှုပ်ရှားကြည့်သင့်တာပေါ့… ဟုတ်ဘူးလား”

အဲဒီနေ ့က သူနှင့်သူမ အတိုင်းအတာတစ်ခုထိ ရင်းနှီးမှုရရှိသွားသည်ဟုထင်ပါသည်။ သူမသည် သူထင်သလောက် ဆက်ဆံရမခက်ပါ။ ဂင်္ဂါမေ၏ရင်ထဲက ငတ်မွတ်နေသော မေတ္တာကွက်လပ်ကို သူ၏ချစ်ခြင်းများဖြင့် ဖြည့်စွက်ပေးချင်ပါသည်။

နံနက်နိုးလာတိုင်း ဂင်္ဂါရဲ  ့ဖုန်းထဲမှာ သူ sms တစ်ခုခုတော့ ပို ့ထားလိမ့်မည်။ တံခါးဝတွင် ဂင်္ဂါစားရန် မုန် ့ တစ်ခုခု သူပို ့ထားပေလိမ့်မည်။ ဂင်္ဂါနိုးလာလျှင် သူ ့ဆီ sms ပို ့ကာအသိပေးမည်။ ပြီးလျှင် ဂင်္ဂါ Spa သို ့သွားမည်။ တချို ့ ညတွေမှာ ကြင်နာတို ့အတွဲနှင့် Club သို ့ရွေ ့ကြမည်။ ဒီလိုနှင့် တစ်ယောက်တည်း Lonely ဖြစ်ခဲ့ရသော ဂင်္ဂါရဲ ့ဘဝထဲသို ့ တုမရဆိုသော ကောင်လေးတစ်ယောက်သည် နေ ့စဉ်နှင့်အမျှ အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာဖြင့် ချဉ်းနင်း ဝင်ရောက်လာနေပြီ ဖြစ်သည်။

အခန်း(၉)

ယနေ ့သည် ဂင်္ဂါ၏ ၂၄ နှစ်ပြည့်မွေးနေ ့ဖြစ်သောကြောင့် ဘုရားသို ့စောစောတက်ပါမည်။ ဂင်္ဂါရဲ ့မွေးနေ ့ တိုင်း ဂင်္ဂါမနက်ခြောက်နာရီတွင် ဘုရားတက်လေ့ရှိကာ သဒ္ဒါယုံကြည်စိတ်အပြည့်ဖြင့် ဂုဏ်တော်ကိုးပါး ပုတီးစိပ်ပါသည်။
ဖုန်းလေးကို ဂင်္ဂါလက်ကိုင်အိတ်ထဲသို ့ထည့်မည်အပြု ဖုန်းလေးထမြည်လာလို ့ကြည့်လိုက်တော့ တုမရ။ ဒီချိန်သူ ဂင်္ဂါကို ဆက်နေကြမဟုတ်ပါဘူး။ ခုမှ ခြောက်နာရီ ထိုးဖို ့ဆယ်မိနစ်တောင် လိုသေးတာပဲ။ သူ ့ကို တွေးလိုက်မိသည်နှင့် ဂင်္ဂါနှုတ်ခမ်းတွေက အလိုလိုနေရင်းပြုံးသွားရကာ စိတ်ထဲမှာလည်း မြူးကြွသွားသည်။ တုမရမှာ ဂင်္ဂါကို ဆွဲဆောင်နိုင်သော Attraction တစ်ခုခုတော့ ရှိမည်ဟုထင်သည်။ ဒါကြောင့် သူ ့ကို ပြန်ဆက်ဆံပုံမှာ သူများတွေနှင့်မတူဘဲ အခွင့်အရေး ပိုပေးမိသည်ကို သူတော့ သိမည်မထင်ပါ။

“ဟယ်လို”

“ဂင်္ဂါ”

“ဘာကိတ်… အစောကြီးဆက်နေပါလား”

“အင်းး… ကိုယ်ဒီချိန်ကြီးနိုးနေကြမဟုတ်ဘူး၊ ရုတ်တရက်နိုးလာတော့ ဂင်္ဂါကိုလည်း အရမ်းသတိရတယ်။ ဂင်္ဂါအသံကိုလည်း ကြားချင်လာတာနဲ ့ ဖုန်းဆက်လိုက်တာ။ ခု ကိုယ် ဂင်္ဂါအခန်းကို မြင်နေရတယ်”

“မြင်နေရတယ်? ဘာလဲ… ရှင်ဘယ်မှာလဲ”

“ကိုယ် မင်းတို ့ကွန်ဒိုအောက်မှာ… မင်း အခန်းကို မြင်နေရတယ်”

ဂင်္ဂါ သူ ့ကို ဝရန်တာကနေ ထွက်ကြည့်လိုက်တော့ ဂင်္ဂါရော သူရော အံ့သြမှုတွေနှင့်။ ဘာလို ့လဲဆိုတော့ ဂင်္ဂါက ဘုရားတက်မှာမို ့လို ့ ထမီနက်ပြာပေါ်မှာ အဖြူရောင် အလုံးလေးတွေပါသော ထမီနှင့် အကျ ၤႌအဖြူလေးကို ဝတ်ထားသလို သူကလည်း ဘာစိတ်ကူးနှင့်မှန်းတော့မသိ၊ စတစ်ကော်လာအဖြူလက်ရှည်နှင့် ပုဆိုးကို မြန်မာဆန်ဆန်ဝတ်ထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အတော်ကြာကြာငေးကြည့်နေရာမှ သူက

“၀ိုးးး ဂင်္ဂါ မိုက်တယ်ကွာ… ဒီ ဒီဇိုင်းကို လုံးဝမတွေ ့ဖူးဘူး…ဘယ်သွားမလို ့လဲ”

“နေပါဦး ကျွန်မမေးတာ အရင်ဖြေပါဦး… ရှင်ကရော ဘာလို ့ဒီလိုဝတ်လာတာလဲ”

“ကိုယ် မင်းဆီလာပြီးရင် ဘုရားသွားမလို ့… မနက်နိုးတော့ ဘုရားတက်ချင်စိတ်ပေါက်လာလို ့”

သူ ့ကြည့်ရတာ လိမ်နေတဲ့ပုံမပေါက်ပါ။ ဒါဟာ လိမ်ညာမှုတစ်ခုမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ဂင်္ဂါရင်ထဲက ယုံသည်။ တိုက်ဆိုင်တာ မဟုတ်ဘဲ ဆန်းကြယ်သော တစ်စုံတစ်ရာ၏ ဆက်သွယ်မှုဟု တွေးထင်ယုံကြည်မိရလျှင် ကြက်သီးတွေ ဖြာထလာရလေသည်။

“ကဲ… မင်းအလှည့်”

“ကျွန်မရဲ  ့ မွေးနေ ့တိုင်းမှာ မနက်အစောကြီး ဘုရားတက်၊ ပုတီးစိတ်လုပ်လေ့ရှိတယ်ရှင့်”

“ဒါဆို ဒီနေ ့မင်းမွေးနေ ့ပေါ့… မနေ ့ညက ကိုယ်နဲ ့ဖုန်းပြောတော့ ဘာလို ့ထည့်မပြောရတာလဲ”

“ဘာပြောစရာလိုလဲ… မွေးနေ ့ဆိုတာ လူတကာကို လျှောက်ပြောစရာလား”

“ဒါဆို ကိုယ့်ကို အထူးအခွင့်အရေးအနေနဲ ့ မင်းနဲ ့တူတူဘုရားတက်ခွင့်ပေးကွာ…နော်”

တစ်စုံတစ်ရာသည် ဂင်္ဂါရဲ  ့နှလုံးသားရှိရာသို ့တိုးဝင်ပြီးလာနေသည်ဟု ခံစားရသည်။ ဘယ်လောက်ကြာလို ့ ကြာသွားမှန်းမသိသော အချိန်မှာ ဂင်္ဂါရဲ ့နားထဲသို ့ခေါ်သံတစ်ခုက တိုးဝင်လို ့လာသည်။ ဂင်္ဂါလည်း ရုတ်တရက် ပြောမိပြောရာ ပြောထွက်သွားသည်။

“ရှင် ပုဆိုးနဲ ့လိုက်သားပဲ”

“ဟုတ်လား…ဒါပေမယ့် မင်းက မွေးနေ ့ရှင်ဆိုတော့ မင်းပဲ နံနက်စာကို တာဝန်ယူရလိမ့်မယ်”

“အိုကေ… ကျွန်မ ကျေွးမှာပေါ့”

ပြီးတော့ သူ ့ကားနှင့်ပင် ဂင်္ဂါတို ့ရွှေတိဂုံဘုရားတက်ကြသည်။ ဂင်္ဂါပုတီးစိပ်နေတုန်း သူလည်း ဘေးမှာ တရားထိုင်ပါသည်။ ဂင်္ဂါပုတီးစိပ်ပြီး မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ သူက ဂင်္ဂါကို စိုက်ကြည့်နေသောကြောင့် ရှိုးတိုးရှန်းတန်း ဖြစ်သွားသည်။ ရှက်ရှက်နှင့်

“အာ… ဘာကြည့်နေတာလဲ.. သွားမယ်”

ထဖို ့ပြင်နေသော ဂင်္ဂါသည် ခြေထောက်ကျဉ်နေသောကြောင့် ယိုင်ခနဲဖြစ်သွားလျှင် သူက ဂင်္ဂါရဲ  ့ လက်မောင်းကို အလျင်အမြန် ဆွဲထားလိုက်ပြီး

“ဂင်္ဂါ… မင်းအနားမှာ ကိုယ်တစ်သက်လုံးရှိချင်တယ်… အဲဒီအတွက် ကိုယ့်ကိုလိုအပ်ပေးပါ။ လိုအပ်မယ်မဟုတ်လားဟင်”

ဒါသူ ့ရဲ ့ရည်းစားစကားလို ့မှတ်ယူလို ့ရမလားဟင်။ သူ ့ရည်းစားစကားကလည်း အဆန်းပင်။ သူ ့ကို မလိုအပ်ဘူးလို ့ ကျွန်မ ပြောမထွက်ရက်ပါ။

“မွေးနေ ့လက်ဆောင်အဖြစ် ကိုယ့်နှလုံးသားကို ပေးချင်တယ်။ လက်ခံပေးပါနော်… မင်းနဲ ့အတူ သာယာတဲ့ချစ်ခြင်းတစ်ခုကို
တည်ဆောက်ချင်လို ့ပါ”

သူကပဲအပြောကောင်းလို ့လား၊ ဂင်္ဂါကပဲ ဟတ်ထိသွားတာလား မပြောတတ်တော့။ သူ ့မျက်နှာကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေရင်းမှ  နှုတ်ခမ်းတွေက  တဖြည်းဖြည်းပြုံးလာမိသည်။

“ရှင်ရဲ  ့မွေးနေ ့လက်ဆောင်က တစ်သက်လုံးအတွက်ဆိုရင်တော့ ငြင်းစရာမရှိပါဘူး”

ဂင်္ဂါရဲ ့လက်ကလေးကို ဂင်္ဂါကိုယ်တိုင်ကပဲ သူ ့ဆီကမ်းပေးလိုက်လျှင် သူကလည်း ချက်ချင်းပင် ဂင်္ဂါလက်ကို ဆုတ်ကိုင်လျက် ချစ်သူတွေဆိုသော ပတ်သက်မှုကတော့ ဂင်္ဂါတို ့နှစ်ယောက်ကြားထဲသို ့ လှပစွာချဉ်းကပ်ဝင်ရောက် လာခဲ့ပြီဖြစ်တော့သည်။

အခန်း(၁၀)

ချစ်သူမရှိသော ဒီနေ ့နှင့် ချစ်သူရှိသော မနက်ဖြန်သည် အခြားနားကြီး ခြားနားသွားသည်ဟု ထင်သည်။ သူမကို ကြည့်ကာ ဒါ ငါ့ချစ်သူဆိုသော အသိက သူ ့ရင်ကို အတိုင်းမသိအေးချမ်းစေသည်။ တောက်ပရွှန်းလက်သော မျက်ဝန်းများကို သူ အနှစ်သက်ဆုံးဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း သူမ၏ ပမာမခန် ့ပုံစံတွေကို သူ အမြင်ကပ်မိသည်။

“ဒီနားလာဦး”

ကန်တော်ကြီးထဲတွင် သူတို ့ရောက်ရှိနေပြီး ဂင်္ဂါမေကတော့ ကားတံခါးကို မှီကာ ဖုန်းမှ ဂိမ်းဆော့နေသည်။ တုမရကတော့ ကားစက်ဖုံးပေါ်တွင် ထိုင်လျက်ရှိနေသည်။

“ဘာလဲ…ပြောစရာရှိရင် ပြောပါလား”

“ပြောစရာက ဒီနားလာမှ ပြောလို ့ရမှာ”

“အာ…လာဘူးကွာ… ဒီမှာ ကောင်းနေပြီ”

သူက သူမအနားသို ့လျင်မြန်စွာရောက်သွားလျက် သူမလက်ထဲမှ ဖုန်းကို ဆတ်ခနဲဆွဲယူကာ ကူရှင်ပေါ်သို ့ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကားတံခါးကို မှီရပ်နေသော သူမကို ခါးမှပွေ ့ကာ ကားဘောနပ်ပေါ်သို ့တင်လိုက်လျှင် သူဒီလို လုပ်လိမ့်မည်ဟု ထင်မထားသော သူမမှာ အငိုက်တွေ ့သွားလျက် ဘာမှမတတ်နိုင်ချေ။ ဆက်ပြီးတော့ သူက သူမမျက်နှာလေးကို ဆွဲယူပြီး အနမ်းတွေတသီကြီးပေးလိုက်လျှင် သူမမျက်တောင်လေးတွေ မှေးကြလာသည်။ သူမက တကယ့်အရိုင်းပန်းလေးပင်။

တစ်နေ ့သူ အလုပ်ကအပြန် ခါတိုင်းဖုန်းခေါ်နေကြအတိုင်းခေါ်လျှင် သူမဖုန်းက ဆက်ပိတ်ထား၍ လူကြီးမင်းနှင့်တိုးနေသည်။ သူအလိုမကျဖြစ်သွားသည်။ ဘာကိစ္စနှင့် ဆက်ပိတ်ရတာလဲ။ သူ ့မှာတော့ အလုပ်ပြီးပြီးချင်း သူမအသံလေးကြားချင်၍ ဖုန်းဆက်ရသည်။
ဟာကွာ… သူ ဒေါသထွက်ထွက်နှင့် ကားကို သူမရှိရာ ကွန်ဒိုသို ့ဦးတည်လိုက်သည်။ သူမအခန်းရှေ ့သို ့ ရောက်သွားလျှင် သူက တံခါးဘဲလ်ကို ခပ်နာနာဖိနှိပ်ပစ်လိုက်သည်။ ခဏနေတော့ အခန်းတံခါးပွင့်လာကာ သူမရဲ ့ မျက်နှာပေါ်လာသည်။ သူမက အနွေးထည်ခပ်ပါးပါးကို အပေါ်ထပ်ထပ်ဝတ်ထားကာ မျက်နှာနီမြန်းမြန်းနှင့်။ မြင်လိုက်တာနှင့်ကို နေမကောင်းမှန်းသိသာစေသော ဒီဇိုင်းဖြစ်သည်။

“အထဲကိုဝင်လေ… ဘာလုပ်နေတာလဲ”

မထင်မှတ်သော ဖိတ်ခေါ်သံကြောင့် သူ အံ့သြသွားရသည်။ မောင်းတင်လာသမျှ ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ချေ။ သူမနှင့်ချစ်သူဖြစ်လာသော သုံးလတာကာလမှာ သူမအိမ်ထဲသို ့သူတစ်ခါမှ မရောက်ဖူးချေ။ မရောက်ဖူးဆို သူမကလည်း အိမ်ထဲဝင်ဖို ့ဘယ်တုန်းကမှ မဖိတ်ခေါ်ဖူးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ အခုတော့…

“ဂင်္ဂါ… နေမကောင်းဘူးလား”

သူမက ဝေဒနာတစ်ခုကို ခံစားနေရဟန်ဖြင့် နှုတ်ဆိတ်နေသည်။ သူသည် သူရဲ ့celica ဘုရင်မလေး နေမကောင်းဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ကာ သနားစိတ်က ရင်ထဲမှာ အပြည့်ဖြစ်လာသည်။ သူသာ နေမကောင်းဖြစ်လျှင် အိမ်မှာ ပြုစုပေးမည့် မေမေက အသင့်ရှိသည်။ သူ ့ရဲ ့ တစ်ကောင်ကြွက်ချစ်သူလေးကျတော့ အနားမှာ ဘယ်သူမှမရှိ။

“နေမကောင်းဖြစ်နေတာ ဘာလို ့ဖုန်းမဆက်လဲ… ဘာဆေးသောက်ထားလဲ… ဆေးခန်းသွားမလား”

“တု အလုပ်လုပ်နေတာ မနှောင့်ယှက်ချင်လို ့ပါ… ပါရာစီတမောလ်သောက်ထားတယ်”

ကြည့်လိုက်လျှင်တော့ အသည်းမာသလိုလိုနှင့် အလိုက်သိလွန်းသော ဂင်္ဂါကို သူတိုးလို ့ချစ်ရသည်။
သူက အိမ်ထဲသို ့လှမ်းဝင်လိုက်ရင်း

“ဘာစားထားပြီးပြီလဲ… ထမင်းတော့ မစားတာကောင်းမယ်ထင်တယ်”

သူက ဟိုဟိုဒီဒီဝေ့ဝဲကြည့်ရှုနေတုန်းမှာပဲ သူမက သူ ့ရဲ ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်ကာ သူ ့ ရင်ခွင်ထဲသို ့ခေါင်းလေးတိုးဝင်လာသည်။ သူမ အားငယ်နေတာဖြစ်မည်။ သူ သူမကျောလေးကို ဖက်ထားရင်း မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့လိုက်တော့ အဖျားရှိန်ကြောင့် မျက်နှာလေးက နီမြန်းနေသည်။ သူ သူမကို အားပေးမှဖြစ်တော့မည်။ အနီးကပ်ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲဘယ်လိုဖြစ်လာမှန်းမသိခင်ပဲ နဖူးလေးကို ညင်ညင်သာသာနမ်းလိုက်မိသည်။ သူမကိုယ်လေးကို ပွေ ့ချီလိုက်ပြီး သူမအခန်းလို ့ထင်တဲ့ အခန်းကို ဝင်လိုက်ပြီး ခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ချပေးလိုက်တော့ ဂင်္ဂါက သူ ့မျက်နှာကို လိုက်ကြည့်နေတာတွေ ့ရသည်။

“ခေါင်းမူးလား ဂင်္ဂါလေး”

“ဟင့်အင်း”

ဂင်္ဂါက သူမဘေးကို ပုတ်ပြလိုက်တော့ သူလည်း သူမဘေးမှာ ဝင်လှဲနေလိုက်သည်။ သူ ့စိတ်ထဲမှာ ဂင်္ဂါကို ချစ်ချင်နေပြီဖြစ်သော်လည်း ဂင်္ဂါကို သူတန်ဖိုးထားသည်။ သူ အရင်ထားခဲ့ဖူးသော စော်တွေလို သဘောထားတယ်လို ့ ထင်မှာ သူ အထင်မခံနိုင်ချေ။ သူ ့လက်မောင်းကို သူမခေါင်းအောက်ထိုးထည့်ပေးလိုက်ရင်း သူ ့လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးအိပ်စေသည်။ သူမကျောလေးကို အသာပွတ်သပ်ပေးလိုက်ရင်း

“အိပ်လိုက်လေ…ကိုယ် စောင့်ပေးမယ်”

မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ အိပ်ဖို ့ကြိုးစားနေသော ဂင်္ဂါကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံပဲ။ မျက်ခွံအောက်က လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြစ်နေတာရယ်၊ အသက်ရှုသံမြန်နေတာရယ် ပေါင်းလိုက်တော့ ဂင်္ဂါစိတ်လှုပ်ရှားနေတာ သေချာသွားသည်။
သူ သူမနှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖိကာ ကပ်နမ်းလိုက်တော့ မျက်လုံးလေးတွေ ခဏပွင့်လာပြီး ပြန်လည်မှေးစင်းသွားကြသည်။ ဂင်္ဂါကျောပြင်လေးကို သိုင်းဖက်ထားသည့် သူ ့လက်တွေကလည်း ပွတ်သပ်နေရင်း အောက်သို ့ဆင်းသွားကြသည်။

တု ရဲ ့လက်တွေက မြွေတစ်ကောင်ကဲ့သို ့ဂင်္ဂါရဲ ့ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ရစ်ပတ်ထားသလို အနမ်းတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရှိန်တက်လာကြသည်။

“အင့်…အင့်”

ဂင်္ဂါရဲ ့လက်တွေကို တုမရလည်တိုင်ဆီဝယ် ပြန်လည်သိုင်းဖက်ကာ ရီးလေးခိုထားလိုက်သည်။

တုမရကတော့ စတွေ ့စကတည်းက အမြဲရင်ခုန်သံမြန်ခဲ့ရသော ဂင်္ဂါရဲ ့တင်သားလုံးလုံးလေးတွေကို ဆုတ်နယ် ကစား နေလိုက်သည်။ အနွေးထည်အောက်က အကျ ႌလေးကို အပေါ်မ တင်လိုက်တော့ ဂင်္ဂါက တုမရရင်ခွင်ထဲမှ အနည်းငယ် ရုန်းကာ သူမ၏ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ယှက်ကာထားသည်။ တုမရက တစ်ချက်တောင်းဆိုသလို ကြည့်လိုက်ပြီး သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်လိုက်ကာ တစ်ချက်နမ်းပြီးမှ ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ လှပဖွေးဥနေသော ရင်သားနှစ်မွှာသည် အနီရောင်ဇာဘရာလေးအတွင်းမှလျှံကာကျနေသည်။ တုမရသည် ဂင်္ဂါကိုယ်ပေါ်သို ့မှောက်ချလိုက်ပြီး ဖြူနုနေသော ရင်ညွန် ့ လေးကို စတင်နမ်းလိုက်သည်။

“ပြွတ်”

ဂင်္ဂါကိုယ်လေးကြွတက်အလာတွင် တုမရရဲ ့လက်တွေက ဂင်္ဂါရဲ ့ကျောဘက်ကနေ ဘရာချိတ်တွေကို ပိုင်နိုင်ကျွမ်းကျင်စွာ ဖြုတ်လိုက်သည်။ ထွက်ပေါ်လာသည် ့နို ့လေးတစ်ဖက်ကို တုမရ ပါးစပ်နှင့် အသာလေး ငုံကာ စို ့ လိုက်သည်။ ဂင်္ဂါရဲ ့လက်တွေက တုရဲ ့ခေါင်းကို ဆုတ်ကိုင်လျက်

“အင့် …အင့်… ရှီး”

ဂင်္ဂါရဲ ့နို ့သီးဖျားလေးအပေါ် သူ ့ရဲ ့လျှာအထိအတွေ ့တွင် ဂင်္ဂါမျက်စိလေးတွေ အလိုလို မှေးမှိတ် သွားရသည်။ ဂင်္ဂါဝတ်ဆင်ထားသော ချည်သားဘောင်းဘီပွပွအဖြူကို သူ ဘယ်အချိန်က ဆွဲချွတ်လိုက်မှန်းပင် ဂင်္ဂါမသိတော့။ သူ ့ရဲ ့ လက်တွေက ဂင်္ဂါ၏ ပင်တီလေးပေါ်သို ့ရောက်လာမှ ဂင်္ဂါသတိဝင်လာသည်။ သူက ပင်တီလေးကို ပေါင်တံသွယ်သွယ်တစ်လျှောက် ဆွဲချဟန်ပြင်တော့ ဂင်္ဂါ မငြင်းတော့ပါချေ။ ဂင်္ဂါ သူ ့ကိုယုံကြည်သည်။ ဂင်္ဂါရဲ ့အပျိုစင်ဘဝကို သူ ့ကိုသာပေးချင်သည်။

တုမရ သူမရဲ ့ပိပိလေးဆီသို ့လက်လှမ်းလိုက်တော့ ခြေထောက်ကို အရမ်းစိထားသည်။ သူမရဲ ့ ခြေထောက်ကြားထဲ  တုမရခြေထောက် ထည့်ကာထိုးခွဲလိုက်တော့ နည်းနည်းလေးဟသွားသည်။ ဖောင်းဖောင်းဖွေးဖွေးလေး ဖြစ်နေသည့် ဂင်္ဂါ၏ ရတနာရွှေကြုပ်လေးကို မျက်တောင်မခတ်တမ်းစိုက်ကြည့်မိသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက တင်းတင်းစိကပ်နေသဖြင့် တုမရ ဘာမှမမြင်ရသေးပေ။ သူမရဲ ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို တွန်းထုတ်လိုက်တော့မှ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးက ဟတတဖြစ်သွားသည်။ တုမရ အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း အထက်အောက် စုံဆန်ဆွဲပေးရင်းနှင့် အစိလေးကို ရှာနေတယ် ။ ဟော… အစိလေးကို စမ်းမိပါပြီ။

“အ…”

ဂင်္ဂါရှက်နေမိသည်။ သူ ့လက်ချောင်းတွေက အပေါက်ဝလေးထဲနည်းနည်းသွင်းလိုက် အစိလေးပွတ်လိုက်နှင့် အလုပ်တွေရှုပ်နေမိသည်။ ဂင်္ဂါမျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ကာ အံကြိတ်နေမိသည်။ ဂင်္ဂါသိတယ်… အရည်တွေ တဖြည်းဖြည်းနှင့် တော်တော်ရွှဲနေပြီဆိုတာ… သူ့ လက်ချောင်းတွေက စောက်စိလေးကို ခလုတ်တိုက်ပွတ်သပ်နေတာမို ့ ဂင်္ဂါတဆတ်ဆတ် တုန်သွားရသည်။ သူ ဂင်္ဂါနို ့တွေကိုလည်း စို ့ပေးနေရင်းကနေ ဂင်္ဂါရဲ ့ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးကို လျှာကြီးနှင့် ယက်ပေးနေ ပြန်သည်။ တရွေ ့ရွေ ့နှင့် ချက်ရဲ ့အောက်ဖက်ကိုဆင်းလာပြီး လျှာကြီးက အပြားလိုက် စောက်စိလေးကို ပင့်ကော်လိုက်လျှင်

“အိုး…ရှီး”

ဂင်္ဂါ ဘယ်လောက်ပင် အံကြိတ်ကာ ထိန်းထားထိန်းထား နှုတ်ဖျားထက်ဆီမှ ခံစားမှုအသံလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာရသည်။
သူ ့လှုပ်ရှားမှုတွေ ရပ်သွားလို ့ကြည့်လိုက်တော့ သူက ဂင်္ဂါပါးလေးကို လာနမ်းပြီး သူ ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်နေသည်။ ပြီးတော့ သူ့စတိုင်ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တယ် ပင်တီလေးကောပေါ့ ။ သူက သူ ့ ကိုယ်ကို ရွှေ ့ကာ ဂင်္ဂါရဲ ့ ပေါင်ကြားမှာ နေရာဝင်ယူနေသည်။ ဂင်္ဂါမျက်လုံးတွေက သူ ့ပေါင်ကြားထဲကအချောင်းကြီးကို မြင်လိုက်သည်တွင် မျက်လုံးလေးဝိုင်းစက်သွားသည်။

တုမရ ဂင်္ဂါ၏ အဖုတ်လေးကိုကြည့်လိုက်တော့ လှလိုက်တာ။ ခုနက သူလျှာစွမ်းရော လက်စွမ်းရော ပြထားတဲ့ အရှိန်နှင့်  ဖောင်းကားနေသည်။ ကာမအရည်လေးတွေကလည်း ပြောင်လက်နေသည်။ ဆန် ့ကျင်ဘက် လိင်အင်္ဂါများ၏ အထိအတွေ ့တွင် သူမတွန့်ခနဲဖြစ်ပြီး ပေါင်လေးပိုကားသွားသည်။ သုံးလေးငါးချက်လောက်ပွတ်ပေးပြီးတော့ သာသာလေးသွင်းလိုက်တော့ မဝင်ဘူး။ သေသေချာချာ ကိုင်ပြီးတေ့ကာ ဖိချလိုက်တော့မှ ပြွတ် ဆိုတဲ့ အသံလေးတိုးတိုး လေးနှင့်အတူ ဒစ်လေးမြုပ်သွားသည်။ ဖွဖွလေး တရစ်ချင်းဆက်သွင်းလိုက်တော့ စောက်ပတ်ဝလေးနားက အရစ်လေး တွေက တုမရ၏ လိင်တန်ထိပ်ပိုင်းကို တင်းခနဲနေအောင် ဆွဲညှစ်ထားသည်။

“အီး…”

ဂင်္ဂါကတော့ ဆောက်တည်ရာမဲ့ အိပ်ရာခင်းကို တင်းတင်းပင်ဆုတ်ကိုင်ထားမိသည်။ တစ်ခုခုနှင့် တိုးတဲ့အရသာ ခံစားမိပြီး ဒစ်ထိပ်တခုလုံး တအားတင်းကြပ်သွားသည်။

တုမရ ရင်တွေခုန်လာသည်။ ဒါဆို သူမက အပျိုစင်စစ်စစ်ပေါ့။ သူမကို အထင်သေးတာမဟုတ်ပေမယ့် ၂၁ ရာစုခေတ်မှာ ယောကျၤားလေးများက တော်တော်လက်သွက်ကြပြီး အပျိုစစ်စစ်မိန်းကလေး အတော်ရှားနေပြီလို ့သူသိထားသည်ပဲလေ။
အင်း…ဒီတိုင်းဆို ဂင်္ဂါတော့ တော်တော်နာတော့မှာပဲ။ တုမရ အရမ်းမသွင်းရဲ။ မတော်ကွဲပြဲသွားလျှင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ သူ ညီလေးကို အသာစိမ်ထားရင်း ခဏလောက် သွင်းချည်ထုတ်ချည်လုပ်ပေးလိုက်သည်။  နို ့လေးပြန်စို ့ လိုက် နားရွက်ကြားထဲ လျှာလေးထိုးယက်လိုက်နှင့် ဝေဒနာကို သူမမေ့လောက်သည့်အချိန်ကို ချိန်ကိုက် ၍ သူမ၏ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို အမိအရကိုင်ကာ သူ ့ညီလေးကို တွန်း၍ဖိချလိုက်သည်။

“အ….နာတယ် တု”

“အင်းပါ ချစ်ရယ်.. အားလုံးဝင်သွားပြီ…”

မျက်ရည်လေးဝဲကာ အံကြိတ်ထားသည့် ချစ်ရသူလေးကို သူအနမ်းမိုးတွေရွာသွန်းကာ ချော့မိသည်။ တုမရသည် သုူ ့ညီလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်တော့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကပါ ကပ်လျက်ပါလာသည်။
တုမရ သူ ့ညီလေးကို နှုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက် နှင့် ဂင်္ဂါမျက်နှာလေးကို ကြည့်နေသည်။ အံကြိတ်ပြီးခံနေသော်လည်း တစ်ချက်တစ်ချက်ပြုံးသွားသည်ကို သူတွေ ့လိုက်ရသည်။ သူမလည်း ကောင်းလာပြီထင်သည်၊ မကော့တတ် ကော့တတ်နှင့် ဖင်လေးကော့ကော့ပေးလာသည်။ သူလည်း သူမခါးကို ပင့်ကိုင်ကာ ဆွဲဆောင့်ပေးနေလိုက်သည်။ တုမရဆောင့်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသားတွေကို ထိုးသွင်းပွတ်တိုက်သွားသလို ဂင်္ဂါရဲ ့ညီမလေးကလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ညှစ်ပေးခြင်းဖြင့် သူမတာဝန်ကိုကျေပြွန်အောင် ဆောင်ရွက်နေပေသည်။ ဆောင့်ချက်များစွာ ဆောင့်လိုက်ပြီးနောက်တွင်တော့ တုမရ လည်း ဂင်္ဂါ၏စောက်ပတ်အသစ်စက်စက်လေးထဲသို ့ လရည်များကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။ အရည်ကုန်သွားပြီးတာတောင် သူမလေးကို ဖက်ကာ ဆန် ့ကျင်ဘက်လိင်အင်္ဂါချင်း ထိကပ်ထားမိသည်။
ပြီးမှ သူမမျက်နှာလေးကို ကြည့်မိတော့ အို…လှလိုက်တာ…ချေွးသီးလေးတွေစို ့နေသော အလှနတ်ဘုရားမလေးကို သူ ကြင်ကြင်နာနာဖြင့် အမောပြေအနမ်းလေး နဖူးထက်ဆီသို ့ခြွေလိုက်သည်။ ရင်သားတွေက နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နှင့် သူမ မောနေတာပဲ။

သူမ မျက်လုံးလေးတွေပွင့်လာပြီး

“ဟွန် ့နေမကောင်းတဲ့လူကို အနိုင်ကျင့်တယ်” ဟု မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောတော့

ဟုတ်သားပဲ… သူမ နေမကောင်းဖြစ်နေခဲ့တာပဲ…
သူတစ်ချက်ရယ်လို်က်ပြီး

“ဂင်္ဂါ နေမကောင်းဘူးဆိုလို ့ချေွးထုတ်ပေးတာလေ…ခု ကောင်းသွားပြီဟုတ်”

ဂင်္ဂါလည်း သူ ့ကို မျက်စောင်းထိုးလျက် ရေချိုးခန်းသွားမည်ဟု ခုတင်ပေါ်မှအထ မိုက်ခနဲဖြစ်ကာ ခုတင်ဘောင်ကို လှမ်းကိုင်ထားလိုက်ရသည်။ ဒါကို သူတွေ ့သွားတော့ ဂင်္ဂါရှိရာသို ့ရောက်လာပြီး စွေ ့ခနဲပွေ ့ချီသွားကာ သန် ့ရှင်းရေးလုပ်ပေးသည်။ ပိပိလေးကို ပါ ရေစိုအဝတ်လေးနှင့် သန် ့ရှင်းရေးလုပ်ပေးတော့ စပ်လိုက်တာ။ ဂင်္ဂါ သူလုပ်သမျှ ငြိမ်နေပြီး လိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ပြီးတော့သူကပဲ ပြန်ချီခေါ်လာပြီး အဝတ်အစားလဲပေးသည်။ အနွေးထည်ပြန်ဝတ်ပေးပြီးတော့ သူမကို သူက ခဏအိပ်ခိုင်းကာ သူကိုယ်တိုင်ကတော့ သူမနိုးလာလျှင် အံ့သြမှုတစ်ခုပေးရန် ထွက်လာခဲ့သည်။

သူမအားလက်ထပ်ခွင့်တောင်းရန် စိန်နှင့်ပလက်တီနပ်လက်စွပ်ကလေး  နှင့် ပန်းစည်း၊ ကိတ်နှင့် ဖယောင်းတိုင်တို ့ကို သွားဝယ်ရင်း သူကြည်နူးနေမိသည်။ သူ ့ဘဝကို လွှမ်းမိုးထားနိုင်သော သူ ့ချစ်သူလေး၏လက်ထဲသို ့ သူ ့ဘဝကို  ကျေကျေနပ်နပ် ပေးအပ်လိုက်ချင်ပါသည်။ ထို ့အတွက် လူပျိုဘဝကို စွန် ့လွှတ်လိုက်ရ ၍ သူနောင်တမရမိပါ။  သူမနှင့်လွဲသွားရင်သာ ……

ပြီးပါပြီ