အပျိုရူံးသော

တိုက်ခန်း တံခါးကို ရောက်တော့ ဖွင့်လျက်မို့ ကြည့်လိုက်သည်။ မိန်းမ ဖိနပ် တရံ တွေ့တာနဲ့ ဧည့်သည် ရောက်နေတာ ဆိုတာ ခန့်မှန်းမိတယ်။ ၀င်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ဘယ်သူမှလဲ မတွေ့ရ။ နောက် ကိုသိန်းအောင် အခန်းကနေ အသံကြားရသည်။ သိပ်တော့ အကျယ်ကြီး မဟုတ်ပေမယ့်လဲ ပုံမှန်ထက်တော့ နဲနဲပိုသည်။ သုံးထပ်သား အခန်းဖွဲ့မို့ ကြားလိုက်ရသည်။  နင် ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒါတော့ ပေးလို့ မဖြစ်ဘူး ငါ အရင်းပြန်ထည့်ရမှာ  သိန်းအောင်ရယ် ငါ တကယ် ဒုက္ခရောက်နေပြီ ငါ သဘက်ခါ မပေးနိုင်ရင် တရားစွဲတော့မှာ လုပ်ပါဟယ် နင် ငါ့ကို ဆယ်သိန်းပဲ ချေးရမှာ နင့်ဆီမှာ အစိတ်တောင် ကျန်သေးတာကို အင်း ဒါ ဟိုဘက်လမ်းက မအေးမိ အသံပဲ။ ဘာတွေ ဖြစ်နေကြတာလဲတော့ မသိ။ အသံမပေးတော့ပဲ ဆက်ပြီး နားထောင်လိုက်မိသည်။ ဟ ဘယ်ဖြစ်မလဲ နင် ငါ့ဆီက ယူတာတွေ များနေပြီ ဘာမှလဲ မရဘူး နင့် တိုက်ခန်းလဲ ရောင်းတော့ ငါ့ ဆီက ယူထားတာတွေ ပြန်ပေးဖို့လဲ လုပ်အုံး သိန်းအောင်ရယ် အဲတာရောင်းပြီး ငါက ဘယ်မှာ သွားနေရမှာလဲ  ဟေ အဲတာဆို ငါ့ဆီက ဘာလို့ချေးလဲ အတိုးလဲ မပေးတာ သုံးလ ရှိပြီ နင် ထပ်ထပ် ယူတာ နင့်တိုက်ခန်း တ၀က်ဖိုးလောက် ရှိနေပြီ ဒါတောင် နင်က ထပ်ယူမယ်ဆိုတော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ‘ဒီခါ ပြီးလို့ နောက်တဂွင်ဆို ငါ လှည့်လို့ရပါပြီဟယ် အဲကြတော့ အတိုး အကုန်ပေးပါ့မယ် နင့် ငွေ မဆုံးပါဘူးဟဲ့ ငါ့တိုက်ခန်းကို စာချုပ်ချုပ်ပေးမယ် ဟေ့ အေး တော်ပြီ ဒါတော့ မရဘူး ငါ့ အလုပ်ထဲ ထည့်ရမှာ နင့်ဟာနင် တခြားလူ ဆီမှာ သွားမေးတော့ သိန်းအောင် နင်မပေးဘူးလား အေး ငါ သဘက်ခါ မပေးလို့ကို မရဘူး နင့်ဆီကပဲ ဆွဲရမှာပဲ သိန်းအောင် ဒီမှာကြည့်စမ်း  ဟာ မိအေး နင် ဘာ ဘာ လုပ်တာလဲ ကိုသိန်းအောင် တုန်တုန်ရီရီ အော်သံကြောင့် တင်တင် ကိုသိန်းအောင် အခန်း တံခါးရှိတဲ့ အပေါက်ကို တိုးကြည့်လိုက်တော့ ခန်းစီး အဟ ကနေ မြင်ရတာ တင်တင် မင်သက်မိသည်။

မအေးမိ ကိုသိန်းအောင် ထိုင်နေသည့် ကုတင်ဘေးမှာ ထမိန်ကွင်းလုံးကြီးနဲ့ နောက်ပြီး တီရှပ်ကို ခေါင်းကနေ ချွတ်နေသည်။ ပါးစပ်ကလဲ သိန်းအောင် ငါ နင့်ဆီက ယူထားတာ ဟုတ်တယ် အေး ငါ ပြန်ဆပ်မှာ အခု ဆက်တိုက် ရွုံးနေလို့ အတိုး မပေးနိုင်တာ ငါ့ကို မတင်စီးနဲ့ ငါ ဖါသည်လဲ မဟုတ်ဘူး အေး ဒါပေမယ့် မိအေးဟဲ့  ဟဲ့ မိအေး နင် နင် သွားနော် သွားတော့ မဟုတ်တာ မလုပ်နဲ့ ငါတို့က သူငယ်ချင်းတွေကို နင် နင် အဲ ပုံစံ မလုပ်နဲ့  သိန်းအောင် နင် အောင်အောင် ကို အားနာနေတာမလား အေး ငါတို့က ငယ်သူငယ်ချင်းတွေပဲ အောင်အောင်လဲ သေတာ တနှစ်ကျော်လို့ နှစ်နှစ်တောင် ရှိတော့မယ် နင့်ကို ငါ ကြွေးလဲ အောင်အောင် ဘာမှ ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး  မိအေး မိအေး သွားနော် ပြန် ပြန်တော့ ဟာ ကိုသိန်းအောင် ဘယ်လောက် တားလဲ မအေးမိကတော့ ဘယာ ကိုပါ ချွတ်လိုက်ပြီ။ အပြင်ကနေ ကြည့်ရတာ ရင်တုန်စရာကြီး။ တင်တင် လူလာလားလို့ အ၀င်တံခါးကိုလဲ ကြည့်ရသေးသည်။ ခန်းစီး ကနေ ပြန်ကြည့်တော့ မအေးမိ ကိုသိန်းအောင် ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ခါးထောက်ပြီး သူ့စောက်ပတ်ကို ရှေ့ထိုးရင်း သိန်းအောင် ဘာကြည့်နေတာလဲ မိအေး နင် ပြန် ပြန်၀တ် တော် တော် နင်ပြန်တော့ဟာ  မပြန်ဘူး သိန်းအောင် ငါယူထားတာ ငါသိပါတယ် အေး အလုပ်ကလဲ ဆက်တိုက် ဈေးပျက်ပျက်သွားလို့ ပြန်မထုတ်နိုင်သေးတာ ငါ့လက်ထဲမှာ ကျန်နေလို့ ငါ ပုံမှန်မပေးနိုင်သေးတာ အေး ဒါပေမယ့် အခု ငါ နင့်ကို ပေးမယ် ဒါပေမယ့်နော် နင့် အတိုးတွေလဲ ငါ ငွေလည်ရင် ပေးမှာ  မိအေး တော် တော် ပြန်ဟာ ပြန်တော့ဟာ ကြားလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် တင်တင် ခေါင်းကြီး သွားသည်။ အခုသူလာတာကလဲ အတိုး တပါတ်လောက် စောင့်ပေးဖို့ အမေပြောခိုင်းတာ လာပြောခြင်း ဖြစ်သည်။  ဘာလဲ သိန်းအောင် ငါက မုဆိုးမ မို့လား ဒီမှာ သိန်းအောင် နင့်သူငယ်ချင်း အောင်အောင် ငါနဲ့ယူတာ ကိုးလလောက်ပဲ နေသွားရတာ ဒီမှာ တွေ့လား ဘာမှ မဖြစ်သေးဘူး မအေးမိ သူ့နို့တွေကိုလဲ ကော့ပြ နောက် ခြေတချောင်းပါ ကားပြသေးတယ် ဟဲ့ သိန်းအောင် တွေ့လား အပျိုကိုယှဉ်လို့ရတယ် နောက်ပိုင်းလဲ ကြည့်လိုက်အုံး မအေးမိ သူ့တင်တွေကို လှည့်ပြလိုက်ပြီး ကိုသိန်းအောင် ရှေ့မှာ ခါးကို ကုန်းပြနေသည်။ ဟုတ်ပါတယ် မအေးမိ ကိုယ်လုံးက တကယ်လဲ အချိုးအစားကျပါတယ်။ အသားကလဲ လတ်တော့ ပိုတောင် ကြည့်ကောင်းသေးတယ်။ နို့တွေဆိုတာလဲ သူ့နေရာနဲ့သူ ခါးကလဲ သေး ဗိုက်လဲ မဖေါင်းတော့ အချိုးကျတာပေါ့။ တင်သားတွေကလဲ အိုးကောင်း လို့ပြောရမယ့် အလုံးကြီးမျိုး။ တဖက်စီကို လုံးနေတာ။ လှမှလှ။ မအေးမိ ဖင်ကြီးကုန်းပြတာကိုတော့ ကိုသိန်းအောင် စိုက်ကြည့်နေတာ တင်တင် အပြင်ကနေ မြင်နေရတယ်။

မအေးမိ ကုန်းနေတာကနေ မတ်တပ်ရပ် ကိုသိန်းအောင်ဖက်ကို လှည့်ပြီး  ကဲ သိန်းအောင် နင် အရင် မွုတ်မလား ငါ အရင် မွုတ်ပေးရမလား အာ မိအေး မဖြစ်ဘူး မဖြစ်ဘူး ပြန် ပြန်တော့ဟာ ငါတို့က ငယ် သူငယ်ချင်းတွေ မဖြစ်ဘူး မအေးမိ ကုတင်ပေါ် ထိုင်နေတဲ့ ကိုသိန်းအောင်ဆီ ငုံ့လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဆတ်ကနဲ ဖြည်လိုက်ပြီးမှ  သိန်းအောင် နင် မူလကျီ တူကျီ လုပ်မနေနဲ့ နင့်ဟာနင် ကြည့်အုံးလေ တောင်နေပြီ ဟုတ်ပါ့ ကိုသိန်းအောင် ဟာကြီးကို တင်တင်ပါ လှမ်းမြင်နေရသည်။ လီးကြီးက မတ်မတ်ကြီးး တောင်လို့။ တင်တင် လီးတောင်နေတာကြီးကို အပြင်မှာ အခုမှ စတွေ့ဘူးတာ။ သိန်းအောင် လာလေ နင် စော်မချဘူးဖူးလား [ဟေ့အေး အာ နင် နင် တော် တော် ပြန် ပြန်တော့ ကိုသိန်းအောင် ရှက်ရှက်နဲ့ ပုဆိုးကို ပြန်၀တ်နေတော့ မအေးမိက အေးလေ နင် ဒါကြောင့် မိနှင်းကို ဖိုးကျန်ရစ် ဖြစ်ခဲ့တာ အဖြစ်မှ မရှိတာ ဟင်း ဟင်း  မိအေး ဘာမှ မဆိုင်ဘူးနော် သူ့အိမ်က ပေးစားလို့  ငါ သိသားပဲ နင့်ကို ဟိုကောင်နဲ့ မယူခင် စားစေချင်လို့ ညဘက်ခေါ်တာကို နင်က သူတော်ကောင်း လုပ်တာကိုး ငါ့ကို မိနှင်း ပြောပီးသား  မိအေး နင် မဆိုင်တာ မပြောနဲ့ အယ် ခုမှ တင်တင် သိတော့တယ်။ ကြည့်စမ်း အော် ဒါကြောင့် ကိုသိန်းအောင် လူပျိုကြီး လုပ်နေတာကိုး။ အသဲကွဲ သမားကြီးပေါ့။ အေးလေ သိန်းအောင် အခု ငါက သူငယ်ချင်းဆိုတော့ လုပ်ပေးရမှာပေါ့ မိန်းမ ဘယ်လိုဆိုတာ ဟင်း ဟင်း မအေးမိ ကိုသိန်းအောင် ပေါင်ကြား အတင်းတိုးပြီး ဒူးထောက်လိုက်တာနဲ့ ကိုသိန်းအောင် ပုဆိုးကြီးကို အောက်ကနေ လှန်တင်တော့တာပဲ။

ကိုသိန်းအောင် ဘာမှကို လွုပ်ချိန်တောင် မရဘူး။ အို တင်တင် ကြည့်တောင် မကြည့်ရဲတော့ဘူး။ မအေးမိရယ်လေ ကိုသိန်းအောင် လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်တာဆို။ တင်တင် ကြည့်ဖူးတဲ့ အောကားတွေ ထဲကလိုပါပဲ။ အခုဟာက  ကိုယ်သိနေတဲ့ ကိုသိန်းအောင် နဲ့ မအေးမိ။ အရှင်လတ်လတ်ကြီး မြင်နေတာ။ မအေးမိက လီးကြီးကနေပြီးတော့မှ ပေါင်ရင်းတွေကို လျှာနဲ့ ယက်နေတာ။ မိအေး မိအေး နင်ဟာ နင် ငါ့ကို ဒုက္ခပေးပြီ ကိုသိန်းအောင် ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကြီး လှန်ချလိုက်တော့ တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို တင်တင် သေချာ ချောင်းကြည့်မိတယ်။ အို ကိုသိန်းအောင် လီးကြီးက တနေ့ကမှ ကြည့်တဲ့ ကားထဲက လီးကြီးပါလား။ အိမွန် နဲ့တောင် ပြောဖြစ်သေးတယ်။ တကယ့် ရှယ်ပဲ ဆိုတဲ့ ကားပေါ့။ အမေရိကန် မင်းသမီးကို ကပ္ပလီကြီးဖဲ့တဲ့ကား။ အဲဒိနေ့ကမှ အိမွန်ဆီမှာ ရှိလို့သွားကြည့်တာ။ အရင် ကြည့်တဲ့ ဂျပန်ကားတို့ ဘာတို့ဆိုတာ ကလေးကား ဖြစ်သွားတာ။ တင်တင် ကြည့်နေရင်း မအေးမိ ကိုသိ်န်းအောင် လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး အောက်ကမော့ မော့ပြီး ဥတွေကို ယက်တာများ ကြည့်နေတဲ့ တင်တင်တောင် မေ့ပြီး လျှာကို ကစားမိတယ်။  ဟဲ့ သိန်းအောင် ကောင်းလား အသံတောင် မကြားတော့ဘူး သေပြီလား အာ မိအေး နင်နော် နင် လျှောက်လုပ်နေပြီးတော့ ငါ့ကို အေး ပါ အေးပါ နင် လူပျို ကနေ လပျို ဖြစ်စေရမယ စော် မလိုးဘူးလို့ တော်တော့တယ် လီးကလဲ ကြီးလိုက်တာ သိ်န်းအောင်ရယ် မအေးမိ ပြောပြော ဆိုဆိုနဲ့ ကိုသိန်းအောင် လီးကြီးကို ငုံပေးနေတယ်။ မြင်နေရတာ အသဲယားဖို့ ကောင်းလိုက်တာ။ မအေးမိက အသားဖွေး ဆိုတော့ ထင်းနေတာပဲ။ မအေးမိ ပါးစပ် အပြည့် လီးမဲမဲကြီးက အို တကယ့် ဟို ကားထဲက လိုပါပဲ။ တင်တင် လဲ ကိုယ့်ပါးစပ်ထဲ လီးကြီး ငုံထားရ သလိုလိုကြီးပဲ။ မအေးမိ လီးမဲကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ လုပ်နေတာများ လန့်ဖို့တောင် ကောင်းတယ်။ အို ကိုသိ်န်းအောင် မအေးမိကို လုပ်ထည့်လိုက်ပြီ။ မအေးမိ အု အု အူး ဖြစ်နေတာ။

ပါးစပ် မဆန့်တာကြီးကို အတင်း ခေါင်းကိုဖိထားတယ်။ အောင်မလေး တင်တင် ရင်တွေ ခုန်တာ တဒိန်းဒိန်းပဲ။ လီးကြီးကလဲ ဘယ်လိုလုပ် အဆုံး၀င်မလဲ ဒီလောက် အရှည်ကြီးကို အမလေး မအေးမိ ဘယ်လို နေမလဲ မသိဘူး တင်တင်တော့ လည်ချောင်းတွေပါ ဆို့နေပြီ။ ကိုသိန်းအောင် ပြန်လွွတ်လိုက်လို့ တော်သေးတယ်။ သိန်းအောင် နင် နင် ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ အသက်တောင် ရွုလို့မရတော့ဘူး သေတော့မလို့ ငါ့ကို ဖါသည် အောင်းမေ့လို့လား သေသွားတဲ့ ငါ့ လင် တယောက်ပဲ ခံဘူးတာဟဲ့ မသိဘူးဟာ မိအေးရာ ငါ ငါ မသိဘူး နင် နင်ကလျှောက်လုပ်တာ အော် အေး အေး ငါ မှားပါတယ် ကိုရွွေသိန်းအောင်ရယ် မိအေး မှားပါတယ် မအေးမိ ပြောတော့မှ တင်တင် ပြုံးမိတယ်။ အော် ကိုသိန်းအောင် လူပျိုကြီး။ မှားပါတယ်။ တင်တင် ကြည့်နေတုန်း မအေးမိ ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ကိုသိန်းအောင် အပေါ်ကနေခွတယ်။ သိန်းအောင် နင် နဲနဲ ပါးပါး နမ်းတာလေး နိုစို့တာလေး လုပ်ပေးအုံးလေဟယ် ငါကပဲ အစ အဆုံး လုပ်နေရမှာလား အင် အဲ  ငါ ငါ ဘယ်လို စရမလဲ စဉ်းစားနေတာ ဟောတော့ သေပါတော့ သိန်းအောင်ရယ် အ၀တ်လေး ဘာလေးလဲ ချွတ်အုံးလေ ငါက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ဖါသည်မ ကျနေတာပဲ နင်က အခန့်သား ဆန့်ဆန့်ကြီး ဟင်း အေး အေးပါဟာ ဒါနဲ့ နင် ဟို ဟို ငါတို့ ငါတို့ သိန်းအောင် နင်က ဘာကြောက်နေတာလဲ ဘာလဲ ငါက နင့်ကို ယူခိုင်းမှာ စိုးလို့လား ေ၀းသေး လုံး၀ပဲ အေး နင့် အကြွေးတွေလဲ မလျော်ခိုင်းဘူး မသာ ငါက သုငယ်ချင်ူးချင်းမို့ သူကများ လန့်နေသေးတယ် ဟုတ်ပ ဒါတော့ ကိုသိန်းအောင်ကြီး လွန်ပြီ။ အေးလေ မအေးမိက ယူခိုင်းတာ စဉ်းစားမိမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် သူမနာပါဘူး မအေးမိ ဆိုတာ သူ့အလုပ်အကိုင်နဲ့သူ။

စားရသောက်ရမဲ့မှ မဟုတ်တာ။ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်ကော ရုပ်ရည်ရော တော်ရုံ အပျိုတောင် ငေးရမယ့်ဟာကို။ ကိုသိန်းအောင် အခုမှ ကမန်းကတန်း အိကျီၤ ချွတ်တယ်။ နောက် မအေးမိကို သို်င်းဖက်ပြီး မျက်နှာတွေ နမ်းတော့တာပဲ။ မအေးမိက တခါ ကိုသိန်းအောင် နခမ်းတွေကို ပူးတယ်။ နခမ်းချင်း တပ်ရက်ကြီးကနေ ကိုသိန်းအောင် လက်တွေ မအေးမိ နို့တွေကို ပယ်ပယ် နယ်နယ် ကိုင်တော့ မအေးမိ ခွထိုင်တာကနေ ဒူးထောက်ပြီး ဖင်ကို လွုပ်နေတယ်။ ကိုသိန်းအောင် လီးကြီးကို စောက်ပတ်နဲ့ ပွတ်နေတာ ဖြစ်မယ်။ ခဏပဲ ကိုသိန်းအောင်ကြီး ပက်လက် ပြန်ဖြစ်သွားပြီး အို မအေးမိ မအေးမိ တယောက် အပေါ်ကနေ လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပတ်ကို ပွတ်နေတာ။အိုး တကယ့် အရသာ ယူနေတာပါလား။ တင်တင့် စောက်ပတ် ယားသလိုလို ယွသလိုလို စလာပြီ။ တင်းတာတော့ တင်းနေတာ ကြည့်နေကတည်းက ခုတော့ စောက်ပတ် ကလိချင်တာနဲ့ နောက်ပြန်ဆုတ်ပြီး တိုက်ခန်း တံခါးကို အသံ မထွက်အောင် ပိတ်ရတယ်။ ပြန်လာတော့ လိုက်ကာ ဖြဲကြည့်တာနဲ့ ဒိန်း ဆို ရင်တွေတုန်သွားတယ်။ ကိုသိန်းအောင် ခြေထောက်ကတော့ ကုတင် အပြင်ကနေ ထွက်နေတဲ့ ပေါင်က ကားလိုက်စိလိုက်နဲ့ မအေးမိကြီးက ကိုသိန်းအောင် အပေါ်ကနေ ဘေးလက်နှစ်ဘက် ထောက်ပြီး  ခါးကော့ ဖင်က ကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်းနဲ့ ဒူးက ထောက်လို့။ အို မအေးမိ ကော့ထားတဲ့ တင်ဖွေးဖွေး လုံးလုံးကြီးတွေ။ နောက်တော့ ဖေါင်းပြီး ထွက်နေတဲ့ မအေးမိ စောက်ဖုတ်။ အဲဒီမှာက လီးမဲကြီးက တန်းလန်းကြီး။အို တကယ့် ပက်ပက် စက်စက် မြင်ကွင်းပဲ။ တင်တင် တံတွေးမြိုချလိုက်ပြီး လက်ကလဲ စောက်ပတ်ကို တခါတည်း စမ်းတယ်။ အို ငါ ငါတောင် စိုနေပြီ။ မအေးမိ ဘယ်လိုနေလဲ မသိဘူး။ မြင်နေရတာက လီးကြီးက ကြောက်စရာကြီး။

မအေးမိ စောက်ပတ်က ၀ိုင်းနေတာပဲ မီးချောင်းလုံးလောက်ကြီး အမလေးနော်။ မအေးမိ လီးတန်းလန်းကြီးကို လွုပ်လွုပ် ထည့်နေတာ ဖြစ်မယ်။ ဖင်က ကြွလိုက် ဖိလိုက်နဲ့။ နောက်ကို ဖင်တွန်းရင် စောက်ဖုတ် နှစ်ခြမ်းကြား လီး၀င်နေတာကြီးက အသဲယား စရာကြီး။ တင်တင် စမ်းနေရင်း ပွတ်နေရင်းကနေ မထူးဘူးစောက်ပတ်ထဲ လက်ခလယ် လက်ညှိုး နှစ်ချောင်း ပူးပြီး ထည့်လိုက်တယ်။ ဒီတော့မှ ကိုယ်လဲ နေသာ သလိုလို။ သိန်းအောင် နင့် ဟာကြီး မတရားဟယ် အရမ်းကြပ်နေပြီ နင် လူမှ ဟုတ်ရဲ့လား ဟင်း နင် နင် လုပ်ဖူးတယ် မလားလို့ အောင်အောင်နဲ့ တုန်းကလေ အာ သေတော့မယ် ဟိုက လူလီးဟဲ့ နင်က မြင်းလီးကြီး သိရဲ့လား ကိုယ့်ဟာကိုယ် တင်းကြပ်နေတာပဲဟယ် ကဲ ဟယ် ကဲ ကဲ မြင်းလီး မြင်းလီး အ အား အား အား ကျွတ် ကျွတ် နာလိုက်တာဟယ် သိန်းအောင်ရယ် မအေးမိ ဖင်ကို ဖိလိုက် ကြွလိုက်နဲ့ ဆက်တိုက် လုပ်တော့မှ ကိုသိန်းအောင် လီးမဲမဲ ကြီးက စောက်ပတ်အ၀ ကနေ တိုး တိုးပြီး ၀င် ၀င် သွားတယ်။ နောက်ဆုံး ကိုသိန်းအောင် လီးကြီး အဆုံးအထိလဲ စောက်ပတ်ထဲ ရောက်မှ မအေးမိ တယောက် ရပ်တယ်။ တင်တင်လည်း စောက်ပတ်ထဲကို လက်တွေ အဆုံးရောက်နေပြီ။ ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင် ဘယ်လို ထည့်သလဲ မသိဘူး လက်နှစ်ချောင်းလုံး စိုနေပြီး အရင်းရောက် နေပြီလေ။ အဲအတိုင်းလေးပဲ တင်တင်လဲ ထည့်ထားပြီး ငေးကြည့်နေမိတယ်။ မအေးမိလိုသာဆို အမလေးနော် ကျောချမ်းစရာပါလား။ မျက်စိထဲ ကိုယ့်စောက်ပတ်လေးနဲ့ ကိုသိန်းအောင်ရဲ့ မီးချောင်းလုံး လီးမဲကြီး။ အမလေး ကိုယ်သာဆို ဖြစ်ပါ့မလားနော်။ မအေးမိ လိုမျိုးသာ ထည့်ကြည့်ရင် အင်း ။တင်တင် စိတ်ထဲ ကိုသိန်းအောင် လီး၀င်တာ ဖီးယူကြည့်တော့ ကောင်းသလိုလို။ နွိုက်ရင်းကနေ လက်မနဲ့ အစိကိုပါ ပွတ်မိနေပြီ။ လီးကြီးနဲ့ ဆိုရင် ဘယ်လိုများလဲ။ သိန်းအောင် နင်ကတော့ တော်တော် တန်နေပြီနော် နင့်ဟာက ငါ့မှာ အသက်တောင် မနဲရွုရတယ် စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်တာတောင် မဟုတ်ဘူး နင့် လချောင်းက ငါ့ထဲ ထောက်နေပြီ မိအေး ကလဲဟာ ဒီလိုပဲ မဟုတ်ဘူးလား ဘာ ဒီလိုပဲလဲ နင် ရူးချင်ယောင် မဆောင်နဲ့ ငါ့ စောက်ပတ် ဒီလောက် ကျပ်တာ နင် စားနေပြီး နားမလည်သလို မလုပ်နဲ့ ငါ့မှာ နင့်ဟာကြီး ထည့်ရတာ သေတော့မယ် အေး အေးပါ မိအေးရာ ငါ ငါ နို့စို့ပေးမယ်နော် လာ လာ အေး အဲလိုလဲ အလိုက်သိအုံး ငါပဲ လုပ်ပေးနေရတာ နင့်မယား မဟုတ်ဘူး မအေးမိ တံတောင်လေး ထောက်ပြီး ပေးတော့ ကိုသိန်းအောင်က နို့စို့တာ မဟုတ်ပါဘူး။ မအေးမိ နခမ်းတွေကို စုပ်ပြီး လက်က နို့ကို နယ်နေတာ။

အော် ဖြူဖြူ နဲ့ မဲမဲ ကြီးတွေ့တော တင်တင် တနေ့က အောကားကို ပြန်မြင်တယ်။ အဲဒီထဲက အမေရိကန်မ ကတော့ အော်လိုက်တာများ ဆူညံနေတာပဲ။ မအေးမိ ကပဲ ခံနိုင်တာလား မသိဘူး။ နခမ်းတွေ စုပ်နေရင်းကနေ ဟော မအေးမိ လွုပ်နေပြီ။ ဘယ်လိုများ လုပ်လဲ မသိဘူး။ ဖင်လုံးပဲ လွုပ်တာ။ လီးကို လိုးပေးနေတာ။ အပေါ်ကတော့ နခမ်းစုပ်နေတာ ဖင်ကနေပြီး ခါးနဲ့ လိုးပေးတာ ဖြစ်မယ်။ အို အို တကယ်ပါပဲ။ ကြွလိုက်ရင် လီးက စောက်ပတ်ကနေ ထွက်လာလိုက် မအေးမိ ဖင်နှစ်ခြမ်း စိသွားလိုက် လီးပြန် ၀င်တော့ အိုး စောက်ပတ်ကြီးက ပြဲပြဲကြီး နောက်ကို ထွက်နေတာ ။အို တော်တော် ကောင်းမှာပဲ။ ကဲ ကဲ တင်တင် စောက်ပတ်ကလေးကို လက်ပူးနဲ့ ထည့်ထည့်ပေးရင်း သုံးချောင်း စမ်းကြည့်ရင် ကောင်းမလားလို့ တွေးမိတယ်။ မဖြစ်သေးပါဘူးလေ။ အခုတောင် ကျပ်တာ။ တော်ကြာ သုံးချောင်းဆို ပြဲသွားါ်ရင် ဒုက္ခ။ ဟော ဟော မအေးမိ ထိုင်ပြီ။ ဆောင့်ကြောင့် ပါလား။   အင် အင် သိန်းအောင်ရယ် သိန်းအောင်ရယ် ကြီးလိုက်တဲ့ လီးဟယ် အင့် အင့် ကောင်းလား ကောင်းလား ရော့ ရော့ အီး ကောင်းလားအီး သစ်ငုတ်ထိုင်ဆောင့်ပုံလေး အ အ အင်း ဟုတ်ပ မအေးမိ ဆောင့်နေတာ တကယ့်ကိုပဲ တင်တင်တွေ့တာတော့ တင်တင်တို့ ကြက်ဖခွပ်သလို လုပ်နေတာ။ လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲကို ၀င်နေတာများ။ ဒါက စောက်ပတ်က လီးကို အပေါ်က စွပ်ပြီး ထည့်တာပဲ။ မိအေး မိအေး လုပ် လုပ်ဟာ အာ မြန် မြန် လုပ်ဟာ ဟင် သိန်းအောင် နင်ကောင်းနေပြီလား နေအုံးလေ မပြီးနဲ့အုံး နေအုံး ငါ ငါလဲ တူ တူ ကောင်းမှာပေါ့ နင့် လီး လီးကြီးနဲ့ ဟင့် ဟင့် မပြီးနဲ့အုံး မအေးမိ ပြောပြီး မဆောင့်တော့ဘူး ကိုသိန်းအောင် အပေါ်မှာ ထပ်ပြီး အိပ်နေတယ်။ ကိုသိန်းအောင် အောက်ကနေ ကော့ကော့ လိုးနေတာ မရဘူး။ မိအေး နင်ကလဲဟာ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဲ သိန်းအောင်ရယ် ငါ ငါလဲ ပြီးချင်တာပေါ့ဟယ် ငါ အလိုးမခံတာ နင့်သူငယ်ချင်း သေကတည်းကကို နင်လဲ ငါ့ကို စာနာပါအုံး အင်း မအေးမိက ဒီလိုဆိုတော့လဲ သနားစရာပဲ။ ကိုကြီး အောင် ကလဲ စောစောစီးစီး သေရှာတယ်။ အေးလေ တင်တင် ဆို အလိုးတောင် ခံဘူးတာ မဟုတ်ဘူး ။ အောကားတွေ ကြည့်ပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ် လုပ်နေရမှ။ အလိုးများ ခံဖူးရင်တော့ ဘယ်လို နေမလဲ မသိဘူး။ နေနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ထင်တယ်။ ဟော မအေးမိ ကိုသိန်းအောင်ကြီးကို ဖက်ပြီး လှိမ့်တယ်။

အယ် ကိုသိန်းအောင် မတ်တပ်ရပ်ပြီ။ ဟောတော့ တင်တင် မျက်လုံး၀ိုင်း သွားတယ်။ ကိုသိန်းအောင်ကြီး တော့။ ဟုတ်ပါ့ ထိုင်ပြီး မအေးမိ ပေါင်ကြား ခေါင်းထိုးနေပြီ။ ဘယ်လို ဖြစ်ကုန်ပါလိမ့်။ မအေးမိ ခြေထောက်တွေလဲ ကားလို့။ အို အိုး သိန်းအောင်ရယ် ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ အိုး သေတော့မှာပဲ အဲတာ အရမ်း မစုပ်ရဘူး နာတယ်။ ဟင် ဘာကို စုပ်တာလဲ။ တင်တင် စဉ်းစား တော့ အင်း မအေးမိ အစေ့ကိုများ စုပ်တာလား။ တင်တင် အသဲတွေ ယားတက်လာတယ်။ ခေါင်းကြီးက ကွယ်နေတော့ သေချာ မမြင်ဘူး။ အို အိုး ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ အ အား အား နင် နင် စောက်ပတ် မွုတ်ဘူးလား သိန်းအောင် ကိုသိန်းအောင် ဘယ်လိုလုပ်နေလို့ မအေးမိ ဘာတွေမေးနေတာလဲတော့ စဉ်းစားလို့ မရဘူး ။ ကိုသိန်းအောင်ကတော့ ခေါင်းကို မဖေါ်ဘူး။ အအေးမိ မွွေ့ယာကြီးကို တဖုန်းဖုန်း ရိုက်နေတယ်။ တော်တော် ဖီးတွေ့တယ်ထင်တယ်။ ဟင်း ငါ့ ဟာလေးကို ကိုသိန်းအောင်ကြီး အဲလို လုပ်ရင်။ ဟင်း တင်တင် ရင်ထဲ တင်းကြပ်နေသည်။ မျက်လုံးထဲ မအေးမိ နေရာမှာ ခဏ ၀င်ကြည့်မိသည်း အို စောက်ပတ် တင်းလာပြန်ပြီ ။ ညစ်နေမိပြန်ပြီ။ အဲလို အယက်ခံဘူးချင်လိုက်တာ။ အ အ အိုး အို မလုပ်ပါနဲ့ အဲလို မလုပ်နဲ့ အဖုတ် အဖုတ် စောက်ဖုတ်ပဲ လုပ် အား အ ဟင့် ဟင့် ဟင့် သိန်းအောင်ရယ် အိး ဟီး စောက်ပတ်ပဲ လုပ်ပါ ဟောတော့ ဘယ်လို ဖြစ်တာပါလိမ့်။ အို ကိုသိန်းအောင်ကြီး မအေးမိ ဖင်လုံးတွေ ကိုင်ပြီး အောက်က ယက်နေတာပဲ။ ဒါ ဒါ ဒါဆို ဟို အပေါက်ပဲ။ စောက်ပတ်က အပေါ်မှာပဲ။ အို ကိုသိန်းအောင်ကြီး မအေးမိ ဖင်ပေါက်ကို ယက်တာလား။အို ။ သိန်းအောင် တော် တော်ပါတော့ ငါ့ ငါ့ ကို လိုးပါတော့ လိုးပေးပါတော့ တော်တော့ ငါ့ကို မညင်းဆဲနဲ့ အော် မအေးမိ တော်တော် ဖီးတက်နေပြီထင်တယ်။ အင်းလေ တင်တင် တောင် တော်တော် ဟုတ်နေပြီ။ ဟော ကိုသိန်းအောင် ထပြီ။ အား အား အမလေး အ အ အ သေ သေပါပြီ သနားပါအုံး ငါ့ကို သနားပါအုံး အမလေး အ အ အရမ်းပဲဟယ် အောင့် အောင့် သွားတာပဲ ဖြေးဖြေးနော် သိ်န်းအောင် ဖြေးဖြေးလုပ် နင် စားတတ်ရင် တညလုံး စားလို့ရတယ် မလောနဲ့ဟာ ဖီးနဲ့ လိုးစမ်းပါ ဒါဆို နင်မပြန်နဲ့နော် နေမှာလား ပြော အေး မပြန်ဘူး နင်ပဲ လိုးနိုင်မလား ငါပဲ ခံနိုင်မလားပဲ ဘယ်သူ ဆေးရုံရောက်မလဲ မသိဘူး ဟောတော့။ တင်တင် ကျောချမ်းသွားပြီ။ မဖြစ်ဘူး ကိုယ်က ပြန်မှ ဖြစ်မှာ။ ခုတောင် တော်တော်ကြာနေပြီ။ အမေ လိုက်လာမှ ဟုတ်ပေ့ ဖြစ်နေမယ်။ တင်တင် ထပ်ကြည့်ချင်ပေမယ့် မဖြစ်တော့ပါဘူးလေ။ အ အားအ ကောင်း ကောင်း အဲလို အင်း အင်း အိ အဲတိုင်း အဲတိုင်းပဲ အ အ လိုး လိုး လိုးပေး အဲတိုင်း လိုးပေး အ အ အား အား ဟော လိုးနေပြန်ပြီ။ အို ကြည့်လို့ ကလဲ ကောင်းလိုက်တာ။ မအေးမိ ပေါင်လေးက ကားလို့။ ကိုသိန်းအောင် ကလဲ ကုတင်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး အောက်ကနေ တချက်စီ လိုးနေတာ။

အ အ အား ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ နင်ဘယ်လိုလဲ နင်ရော ငါ့ စောက်ပတ် ကောင်းလား ဟဲ့  အီး အီး ငါ့ စောက်ပတ် ကျပ်လား ကောင်းရဲ့လား ပြော ပြော ပြောလေ ပြောလိုး ပြောလိုး အ အ အ လိုးကောင်းလား အ တင်တင် စိတ်ကိုလျှော့ပြီး နောက်ဆုံး အ၀ကြည့်ပြီး အိမ်သာ ပြန်လာရတယ်။ မျက်စိထဲမှာ မအေးမိကို ကိုသိန်းအောင် လိုးနေတာပဲ တ၀ဲလည်လည် ဖြစ်နေတယ်။ သူတို့ ဘယ်လောက်ထိ လိုးကြမလဲ။ ဘယ်လိုတွေရော လိုးအုံးမှာလဲ။ အောကားထဲကလို ပုံစံပေါင်းစုံ လိုးမှာလား။ ဟူး ။ တင်တင် စောက်ပတ် တင်းတာ ယွတာကလဲ မပျောက်။ ကိုင်မိပြန်ပြီ။ ဟင်း ငါ့ကိုများ ကိုသိန်းအောင် လီးမဲကြီးဆို အို   ။ တင်တင် တော်တော်နဲ့ အိပ်လို့မရ။ ဟိုဘက်လှည့် ဒီဖက်လှည့်နှင့် စိတ်က မအေးမိ နဲ့ ကိုသိန်းအောင် တို့နှစ်ယောက် ကိုသာ မြင်နေသည်။ လက်ကလဲ စောက်ပတ်ကို ကိုင်ရင်း ဟိုပွတ် ဒီပွတ်လုပ်တာတောင် ညောင်းပြီ။ စောက်ပတ် ကလိတာ ဒီည ဘယ်နခါလဲ။ သုံးခါတောင် ရှိနေပြီ။ စောက်ရေတွေလဲ ဟိုကပ် ဒီကပ်နဲ့။ မနက်တော့ ထမိန်လျှော်မှ။ ဒီလိုနဲ့ သန်းခေါင်ကျော်မှ အိပ်ပျော်သည်။ တင်တင် ရောက်သွားတော့ ဦးလေးကျော် ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတာတွေ့သည်။ စားပွဲပေါ်မှာ ပုလင်းတွေ ခွက်တွေ ဟင်းပုဂံတွေနှင့်။ ဟဲ့ တင်တင် ပါလား လာဟေ့ ငါ့တူမကြီး ဘာလာလုပ်တာလဲ မတွေ့တာတောင် ကြာလို့ အပျိုကြီးတောင် ဖြစ်နေပြီပဲ ဦးလေးကျော်ရော ဘယ်တုန်းက သငေ်္ဘာက ပြန်ရောက်တာလဲ သမီးတို့ သိတောင် မသိဘူး ဘာလဲ လက်ဆောင် ပေးရမှာ စိုးလို့လား ဟေး ဟေး လုပ်ပြီ ပါပါ့ဗျား ပါပါ့ ဒီမရောက်ခင် စင်္ကာပူ ၀င်တော့ တီရှပ် တွေပါတယ် ဦးလေး တနေ့ကမှ ရောက်တာ မနေ့က ဘုရားတွေဖူးပြီး ဒီနေ့မှ လမ်းထွက်တာ အဲတာ မောင်သိန်းအောင် အတွက် ဆိုပြီး ၀ီစကီလေး လာပေးတာ ဦးလေးကျော် ကလဲ ကိုကြီး က သောက်မှ မသောက်တတ်တာ ဦးလေးကျော် သောက်ချင်တိုင်း အ ဟေး ဟေး သူလဲ ဦးလေးကျော်နဲ့မှ သောက်ဖြစ်တာပါ သမီး သူလာတာ စောင့်လေ ဦးလေးတော့ ကိုတင်ဆန်းတို့ အိမ်ဘက် သွားနွုတ်ဆက်အုံးမယ် ဟော ဟော ပြန်လာပြီ မောင်သိန်းအောင်ရေ ဦးကျော် ကိုဆန်းဆီ လှည့်ဦးမယ် သိတယ်မလား စိတ်ဆိုးနေအုံးမယ် ဦးလေးကျော် ထွက်သွားတော့ ကိုသိန်းအောင် တံခါးထိ နွုတ်ဆက်ပြီး ချက်ထိုးတယ်။ တင်တင် နဲနဲ ထူးဆန်းသွားတယ်။ အရက်နံ့ ကလဲ ရတယ်။ ကိုသိန်းအောင် ဘာမှ မပြောပဲ ခုံပေါ်က အရက်ခွက်ကို မော့ပြီးတော့ တင်တင် ကို စိုက်ကြည့်ပြီးမှ ကပ်လာပြီး တင်တင် ညီမလေး နင် မနေ့က ဘာတွေမြင်လဲ အစ မရှိ အဆုံးမရှိ မေးတော့ တင်တင် လန့်သွားတယ်။

ကြောင်နေပြီးမှ ထစ်ငေါ့ငေါ့ နဲ့ပဲ ဟို ဟို ဘာမှ မမြင်ပါဘူး ကိုကြီး တင်တင် ဘာ ဘာမှ မမြင်ဘူး ဟင့်အင်း ကိုသိန်းအောင် လက်က ဖျတ်ကနဲဆို တင်တင်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် သိမ်းဖက်ပြီး တင်တင် ညီမလေး ကိုကြီး ဒေါ်လေးနဲ့ တွေ့ခဲ့တယ် မနေ့က ဒီမှာ ထိုင်စောင့်နေတာတဲ့ မညာနဲ့တော့ သွားပြီ။ တင်တင် မနေ့က အမေ့ကို ကိုသိန်းအောင်ကို ထိုင်စောင့်နေတာ ကြာလို့ ပြန်လာတာလို့ ပြောခဲ့တာ။ ဒုက္ခပဲ တင်တင် ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့။ ကိုကြီး ဟို ဟို တင်တင် ဘာ ဘာမှ မမြင်ပါဘူး ကိုကြီးရယ် တကယ်ပါ တကယ်ပါနော် ကိုကြီးက တင်တင် ပါးကိုကပ်လိုက်ပြီးမှ ညီမလေး မိအေး ပြန်တော့မှ ပြန်တာလား မ မဟုတ်ပါဘူး အစောကြီး ပြန်တာပါ ဘယ်အချိန်လဲ မိအေး ပြီးမှလား အို ဟုတ်ဘူး ဟုတ်ဘူး သိဘူး တင်တင် သိဘူးကိုကြီး တင်တင်ကို တင်းနေအောင် ထပ်ဖက်လိုက်ပြီး တင်တင့်  ဖင်ကြားကို ကိုကြီးလက်နဲ့ ထိုးပြီးဖင်ပေါက် တည့်တည့်ကို ဖိတာ မလွွတ်တော့ပဲ ဒါဆို မိအေး ဖင်ကိုထည့်တုန်းလား ပြောရင်း တင်တင့် ဖင်၀လေးကို လက်နဲ့ ကလိတော့ တင်တင် လန့်သွားတယ် အို ဟုတ်ဘူး ဟုတ်ဘူး တင်တင် မသိဘူး မသိဘူး အဲဒါ တင်တင်မသိဘူး တင်တင် ညီမလေး မညာနဲ့နော် ကိုကြီးသိတယ် ဟောဟို အပေါက်မှာ ရပ်နေတာ မလား တင်တင် ခေါင်းစည်းက ချိတ်ကလေး တခု ကျန်ခဲ့တယ် အို သိဘူး သိဘူး ကိုကြီး တင်တင်ကို လွွတ်ပါ တောင်းပန်ပါတယ် ကိုကြီးရယ် တင်တင် ကြည့်ကို ကြည့်နေတာ ဒါဆို ဖင်လိုးတာ မဟုတ်ရင် စောက်ပတ်ကို လိုးတာရော ကိုကြီးက အဲလိုမေးပြီး ရှေ့ကနေ တင်တင် ထမိန်ကြား လက်ထိုးပြီး ပင်တီအောက်ကို ထည့်ပြီး နွိုက်တော့ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း တင်တင် မတွေ့ဘူး မတွေ့ဘူး မကြည့်ပါဘူး တင်တင် ဘယ်လို ညင်းညင်း ကိုကြီး လက်က တင်တင် စောက်ပတ်ကို ပွတ်ပြီး နွိုက်နေပြီ။

ပြီးတော့ တင်တင့် ကို အတင်းဖက်ပြီး ကိုကြီး အခန်းကို အတင်းဆွဲထည့်တော့ တင်တင် သွားပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ပြီး အကြောင်းစုံကို ကိုကြီး ရိပ်မိနေပြီ။ တင်တင် ညင်းလဲ ကိုကြီး ယုံတော့မှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ ကိုကြီးက တင်တင့်ကို ကုတင်ပေါ် အတင်း တွန်းချတယ်။ တင်တင် ကုတင်ပေါ်လဲ လဲသွားရော အပေါ်ကနေ တခါထဲ လွုပ်လို့မရအောင် ဖိထားတာ ။ ဘယ်လိုမှကို ရုန်းလို့ မရဘူး။ တင်တင် အရမ်း ကြောက်မိနေပြီ။ အော်လိုက်ရင်ရော။ အို ကိုကြီး ကုတင်ပေါ် ကနေ အော်တော့ ဘယ်သူက လာမှာလဲ။ တံခါးကလဲ ပိတ်ထားပြီးပြီ။ တင်တင် စိတ်တွေ တုန်လွုပ်နေသည်။ ကိုကြီးက ဖိထားတာကနေ တီရှပ်ကို ဆွဲလှန်ပြစ်လိုက်တော့ ဘယာ တွေ ပေါ်ကုန်ပြီ။ ဘယာ ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြီး ဆွဲတင်ပြီး တင်တင့် နို့သေးသေးလေးတွေကို ကိုကြီး တအား စုပ်တော့ တင်တင် အသက်ရွုမှားရပြီ။ ကိုကြီး ကိုကြီးရယ် မလုပ်ပါနဲ့နော် တင်တင် တောင်းပန်ပါတယ် ကိုကြီးတို့ဟာကို တင်တင် ဘယ်သူမှ မပြောပါဘူး မလုပ်ပါနဲ့နော် ကိုကြီး ကိုကြီး အဲဒါဆို မှန်မှန်ပြော ငါ မိအေး နို့စို့တာ နင်မြင်တယ်မလား ဟုတ် ဟုတ် အဲတာတော့ မြင်  မြင်ပါတယ် အေး ဘယ်လို စို့တာလဲ ဒီလိုလား ဟင် မိအေးမှာ ဘာမှ မပါဘူးမလား ဟုတ်တယ်မလား နင်မြင်တယ်မလား ကဲ နင်လဲ ချွတ် ချွတ် ငါစို့ပြမယ် ပြောပြော ဆိုဆိုနဲ့ တီရှပ်ကို အတင်းလှန်ပြီး ချွတ်တော့ တင်တင် မတတ်နိုင်တော့ လက်တွေ ဆန့်ပြီး ကျောကော့ ပေးလိုက်ရသည်။ တီရှပ် ကျွတ်လို့ ကျော မချခင်မှာပဲ နောက်ကနေ ဘယာချိတ်ကို ဖြုတ်နေပြီ။ တင်းမနေတော့ ခဏပဲ ပြုတ်ပြီး ကိုကြီးလက်ထဲ အကုန်ပါသွားသည်။ တင်တင် အပေါ်ပိုင်း ဟောင်းလောင်း ကလေး ဖြစ်သွားတော့ လက်နဲ့ ကမန်းကတန်း အုပ်ထားပေမယ့်လဲ ပေါ်နေတဲ့ နေရာတွေကို ကိုကြီး ကနေရာအကုန် လျှောက်နမ်းပေးနေတော့ တင်တင် ဘယ်နေရာ ကာရမှန်း မသိတော့။ နို့ကိုပဲ အုပ်ထား ပြီး ဘယ်ညာ လူးနေရသည်။

တင်တင် ရုန်းနေရင်းက ကိုကြီး လက်တွေက အောက်ကနေ ထမိန်ကို လှန်တင်နေပြန်သည်။ တင်တင် အပေါ်တက်လာတဲ့ ထမိန်စကို ပြန်ဆွဲချတော့ နို့ကို စို့မိသွားပြီ။ လက်ကလဲ ပြန်တင်လို့ မရတော့ ။ ကိုကြီး က လက်ကို ဖိထားလေပြီ။ တင်တင့် ညာဘက် နို့တဖက် ကိုကြီးငုံထားတော့ ထူးခြားတဲ့ အရသာကို တင်တင် စသိရပြီ။ နွေးနေသလိုလို။ ပြီးတော့ လျှာနဲ့ ထိုးနေတာ။ တင်တင် ကိုကြီးခေါင်းကို လက်နဲ့တွန်းဖို့ လုပ်ကိုင်လိုက်တာနဲ့ အို တင်တင့် နို့ခေါင်းလေးကို မလွွတ်ပဲ စုပ်ယူထားတယ်။ နောက်လက်တဖက်ကလဲ နို့ကို ကိုင်နေပြန်ပြီ။ ဟင့် တင်တင့် နို့တွေကို သူ သူ ကိုကြီး အပိုင် သိမ်းလိုက်ပြီ။ တင်တင် မလွတ်တော့ဘူး။ တင်တင် ရုန်းနေတဲ့ ကြားကပဲ ကိုကြီး တင်တင့် နို့တွေကို အကုန် စို့နေပြီ။စို့မစေတော့ တင်တင် ဘာမှမတတ်နိုင်။ တင်တင် မျင်စိမိတ်ထားရင်း မအေးမိနဲ့ ကိုကြီးတို့ နို့စို့ပုံတွေ မြင်နေသည်။ အို အခု ငါ ကိုယ်တိုင် ဖြစ်နေပါလား။ နို့စို့တော့ တင်တင့် နို့တွေ တင်းတင်းလေး။ အဲတာကိုမှ နွေးကနဲ နွေးကနဲလိုနဲ့ တင်တင် အသက်ရွုမှားပြီး ရင်ဘတ်က မငြိမ်တော့ဘူး။ အလိုလို ကော့နေသလိုပဲ။ ပါးစပ်ကလဲ အော်ချင်သလိုလိုကြီး။ ကိုင်မိကိုင်ရာ ကိုကြီး ခေါင်းကို ကိုင်မိနေသည်။ လက်ကလဲ ထိန်းပေးနေမိသည်။ တင်တင် နို့စို့တဲ့ အရသာ ခံတုန်း အောက်က တင်တင် ဆီးခုံ နောက် ခွကြားထဲ ခွဆုံ။ အို လာထောက်နေသည်။ ကိုကြီး ဘယ်အချိန် တင်တင် ပေါင်ကြားကို ရောက်နေတာလဲ။ တင်တင် ပေါင်ကလေး တွေကလဲ ကားပေးထားသလို ဖြစ်နေပြီ။ အို ဘယ်တုန်းက ဖြစ်သွားတာလဲ။ဟင် တင်တင့် ထမိ်န် ထမိန် ခါးမှာ ရောက်နေပြီ။ အို ရှက်လိုက်တာ။ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ။ အို လှန်ပြန်ပြီ။ ဒီခါ  ထမိန်က ဗိုက်ပေါ်မှာ လုံးပြီးနေပြီ။ အို အို ပင်တီ ဟုတ်တယ် ဒါ ပင်တီ ခွကို ဘေးကိုဖယ်နေတာ။ထိပြီ လာထိနေပြီ။ အ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ကိုကြီး ဟင့်အင်း စောက်ပတ် ကလေးထဲ တိုး၀င်လာတာ ကိုကြီး လက်ဖြစ်မည်။

တင်တင် လက်မှန်းတော့ သိသည်။ တချောင်းပဲ ဖြစ်မယ်။ နို့စို့ နေတာ ခဏရပ်လိုက်ပြီးတော့ မိအေး ကို ဘာဂျာ မွုတ်တာ ဘယ်လိုမျိုးလဲ ညီမလေး ကိုကြီး ကို ပြောပါအုံး ဟင့်အင်း သိဘူး တင်တင် သိဘူး ဟင့်ဟင့် အို ကို ကို ကိုကြီး ကိုကြီး အောက်ကို လျှောပြီး ခွကြားကနေ ပင်တီခွလေးကို ဖယ်ပီးတင်တင့် စောက်ပတ်ကို လုပ်နေပြီ။ ကိုကြီး ကိုကြီး မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ တင်တင် မသိဘူး မသိဘူး အ အ အာ ဟင်း ဟင်း လုပ်ပါနဲ့ ကိုကြီးရယ် ကိုကြီး လက်တွေက ပင်တီ ကို ဆွဲရင်း ဆွဲရင်းနဲ့ တင်တင့် ပင်တီ က ဖင်ကနေ လွတ်လွတ် ကျွတ်ကျွတ် ဖြစ်ပြီး ပေါင်လယ်ထိ ရောက်သွားပြီ။ ကိုကြီး ခေါင်းက ပေါင်လယ်ကပင်တီ အောက်ကနေ အတင်း တိုး၀င်လာပြီး တင်တင့် စောက်ပတ် ကိုကြည့်နေတယ်။ အို တင်တင် ရှက်လိုက်တာ။ တင်တင့် စောက်ပတ် တခုလုံး ကိုကြီး အကုန်မြင်နေပြီပေါ့။ တင်တင် ပေါင်နဲ့ညှပ်ပြီး ပြနေသလို ဖြစ်နေတာ။ ရှက်လိုက်တာ။ လက်နဲ့ လှမ်းအုပ်ထားရတယ်။  ညီမလေး စောက်ပတ်ကလေးက ချစ်စရာလေး အမွွေးလေးတွေက  ပါးပါးလေးနဲ့ စုစုလေးနော် အမြောင်းလေး ကြနေတာပဲ´ `အို ကိုကြီး ဘာတွေ လျှောက်ပြော နေတာလဲ ´ ` ဟုတ်တယ် ရှင်းနေတာပဲ ကြည့်ရတာ တမျိုးလေးပဲ လူသာ ငယ်သေးတာ စောက်ပတ် နခမ်းသားကြီးတွေက ချစ်စရာကြီးတွေကွာ အကြီးကြီးပဲ ကိုကြီး ယက်ချင်လိုက်တာကွာ လက်ကလေး ဖယ်လိုက်နော် မိအေးကို မွုတ်ပေးတာ တွေ့တယ်မလား အရည်တွေ ရွွဲသွားအောင်လို့´ `ဟငိ့ ဟငိ့အင်း ကိုကြီး ဟင့်အင်း မ မလုပ်ပါနဲ့ တင် တင်တင် ကြောက်လို့ပါ မလုပ်ပါနဲ့´ တင်တင် ပြောနေပေမယ့်လဲ ကိုကြီး လက်က တင်တင် ဖုံးတဲ့ လက်ကို အတင်း ဆွဲဖယ်နေပြီ။

ပြီးတော့ ကိုကြီးလေ ကိုကြီး တင်တင့် ကို အုပ်ထားတဲ့ လက်တွေ ဘေးကနေ ယက်ပေးနေတယ်။ တင်တင် မျက်လုံးပဲ ပိတ်ထားတော့တယ်။ ` အား နာ နာ အို ကိုကြီး ကိုကြီး ဟင့် ဟင့် အီး ဟင့် ကိုကြီး မကောင်းဘူး ကိုကြီး မကောင်းဘူး အီး အီး´ ကိုကြီး တင်တင် အုပ်ထားတဲ့ လက်ကို အဖျားကနေပြီး ကော့ချိုးတော့ နာလို့ ဟလိုက်တာ။ တခါထဲ ကိုကြီးလေ ကိုကြီး ပေါ်သွားတဲ့ တင်တင့် ဖင်စအိုလေးကို သူ့လျှာနဲ့ အတင်း ယက်တာ။တင်တင် မတတ်နိုင်တော့ဘူး။ အကုန် လွွတ်လိုက်ပြီး ကိုကြီး ခေါင်းကြီးကိုပဲ ကိုင်မိတယ်း ` အူး အ အား ဟင့် ကိုကြီး ကိုကြီး မကောင်းဘူး ညီမလေးကို ဟင့် ဟင့် အီးးး´ တင်တင် လက်ကဖုံးတာ လွတ်တာနဲ့ စောက်ပတ်ကို စုပ်တယ်။ပြီးတော့ ပြီးတော့ အထဲကိုလဲ လျှာကြီးနဲ့ ထိုးထိုးပေးတာ။ တင်တင် သေတော့မှာပဲ။ စောက်ပတ်လေ စောက်ပတ်ကလဲ အတင်းဖြစ်နေတာ။ အဲဒီ လျှာက်ုပဲ ကော့ပေးနေမိတယ်။ ဟော တက်လာပြန်ပြီ ။အစေ့ အစေ့။ အိုး ဘယ်လိုလဲ ကိုကြီးရယ်။ သူ သူ စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ ဖြဲပြီး ဖြဲထားပြီး အို အကုန် အကုန်ပဲ။ တင်တင် စောက်ပတ တခုလုံး မကျန်တော့ပါဘူး။ တင်တင် တင်တင် မရှက်နိုင်တော့ဘူး။ ကော့ပေးမိပြီ။ တင်တင် စောက်ပတ် ကို အယက်ခံရတာ ဘယ်လိုလေးလဲ ဆိုတာ သိပါပြီ ကိုကြီးရယ်။ ယက်ပါတော့ အားရပါးရသာ ယက်ပေးပါတော့။ တင်တင့် စောက်ပတ်ကလဲ ယားလှပါပြီ။ `အီး ဟင်း ဟင်း ကို ကို ကိုကြီးရယ် အ အတင်းပဲ ဟင့် ဟင့် အို အို ´ ` တင်တင် ခလေး အရမ်း ကောင်းလာပြီလား အို စောက်ရေလေးတွေ စိမ့်နေလိုက်တာ ကိုကြီး ယက်လိုက်မယ်´ `အို ကို ကိုကြီး ကိုကြီးရယ် တင် တင်တင်´ တင်တင် စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြီး အတွင်း နခမ်းတွေကို လှည့်လှည့်ပြီး  လျှာနဲ့ လုပ်နေပြန်ပြီ။ တင်တင် တအား ယားနေပြီ။

ဟိုး အထဲက ညစ်ရတာလဲ အားမရတော့ဘူး။ လီး လီး ထည့်ရင် အို ကြက်သီးထသွားတယ်။ ကိုကြီးလီးက မအေးမိ ပြောသလို မြင်းလီးကြီး။ ကိုကြီး ကတော့ ထည့်မှာပဲ။ တင်တင် တွေးမိပြီး ငါ ငါ့ကို ထည့်ရင် အို။ သေတော့မှာပဲ။ စောက်ပတ်ကလဲ အရှိန်ရှိန်နဲ့ စောက်ရည်ကလဲ မရပ်တော့ဘူး။ ကိုကြီး စောက်ပတ်ကို မွုတ်နေတာကနေ ရပ်လိုက်ပြီး `တင်တင် ခလေး ကိုကြီးတို့ ချစ်ရအောင်နော်´ `အို ကိုကြီးဟာက အကြီးကြီး တင်တင် သေမှာပေါ့´ ရုတ်တရက် ပြောပြီးမှ တင်တင် သတိရလိုက်ပြီး ရှက်လိုက်တာ။ သိသွားပြီ ကိုကြီး သိသွားပြီ။ တင်တင် ချောင်းတာ ပေါ်ကုန်ပြီ။ပြောမိမှတော့ မတတ်နိုင်တော့ဘူး။ `အို ခလေးကလဲ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးကွာ ကိုကြီး ဖြည်းဖြည်းလေးပဲ ချစ်မှာ တကယ် တကယ် ခလေးကို ဖြေးဖြေးလေးပဲ´ `ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မအေးမိတောင် အရမ်းနာလို့ အော်တာ သမီး သမီးဆို သေမှာပေါ့ ကိုကြီးရယ် သမီးက တခါမှ အို ဟင့်အင်း´ ကိုကြီး ခေါင်းကို မော့ပြီး ထတော့ ပင်တီ ကလေးကိုပါ တခါတည်း ချွတ်ယူသွားသည်။ ပြီးတော့ ပုဆိုးကို ခေါင်းကနေ ချွတ်လိုက်ပြီး အိကျီၤ ကိုပါ ချွတ်နေတာ ကြည့်ပြီး တင်တင် ရင်တွေတုန်နေပြီ။ ငြင်းလို့တော့ မရတော့ဘူး ဆိုတာ တင်တင် သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ တင်တင့် ပေါင်ကြားမှာ ကိုကြီး ဒူးထောက်ထိုင်တော့ အို လီးကြီး ကို သေချာမြင်နေရတယ်။ မအေးမိ ကိုလိုးတုန်းက ဒီလောက် မသဲကွဲဘူး။

ခုတော့ ဒါကြီးနဲ့ ကိုယ့်ကို လိုးတော့မယ်။ တင်တင် ဖင်စအိုလေး ကျုံ့ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ခလေး ကို ကိုကြီးက အရမ်းကောင်းသွားအောင် ချစ်ပေးမယ် ဟောဒီမှာ တွေ့လား တံတွေးတွေ မိအေး တုန်းကတော့ မဆွတ်ဘူး ခလေးကိုတော့ လုံး၀ မနာအောင် တံတွေးဆွတ်တာ ကိုကြီးက သူ့လီးကြီးကို တံတွေးတွေနဲ့ နယ်နေတာ ကြည့်ပြီး တင်တင် ရင်တွေ တုန်လွန်းလို့ ပေါင်တွေကို ကားပေးမိတယ်။ စောက်ပတ်၀ကို ပွင့်နေအောင်လို့ဆိုပြီး ။ ဟော လာပြီ။ ကိုကြီး သူ့လီးကြီး ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ဆီကို သွင်းပြီ။ တင်တင် မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ထားတယ်။ နခမ်းတွေလဲ ကိုက်ထားမိတယ်။ ကိုကြီးက လီးကို မထည့်ဘူး။ စောက်စိ ကိုလီးကြီးနဲ့ ပွတ်ပေးနေတော့ တင်တင် ကြောက်စိတ် နဲနဲပြေသွားပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့် တော့ ခလေး အစိက ချစ်ဖို့ ကောင်းလိုက်တာ လုံးလုံး လေး ကိုကြီး လီးထိပ် ကကောင်းလား ခလေးရယ် ထိရဲ့လား အစိလေးကို အို ကို ကိုကြီး ကလဲ ထိ ထိနေတဲ့ ဟာကို ထိအောင် လုပ်နေပြီးတော့ ဟင့် တော် တော်ပြီ အဲကို မလုပ်နဲ့တော့ ကိုကြီးရာ ဒါဆို ဘယ်ကို လုပ်ရမလဲ စောက်ပတ် ကလေးကို လုပ်ရတော့ မလား အို ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ သမီး ရှက်လို့ သေတော့မယ် လီးကြီးက စောက်ပတ်အ၀မှာ ပွတ်နေတော့ တင်တင် နေရတာ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေပြီ။ အထဲ ထည့်တာကို တောင်းတ မိနေသလိုလို။ ကော့ပဲ ပေးချင်သလိုလို ဖြစ်အောင် လုပ်နေတာ ဖြစ်မယ်။ တမင် စောက်ပတ် ယားအောင် လုပ်နေတာ။

နခမ်းသားတွေကို ကော်ကော် ထိုးနေတယ်။ ခလေး စောက်ပတ် ကလေးက  မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကွာ အရမ်းထန်တဲ့ စောက်ပတ် မျိုးပဲ တနေကုန် အလိုးခံတဲ့ စောက်ပတ် အထန်စားမျိုး အို ကိုကြီးနော် သမီးကိုများ ငထန်မများ အောင်းမေ့လို့လား တော်ပြီ တော်ပြီ  အို အို တကယ် အရသာ ကြိုက်တတ်တဲ့ အဖုတ် ကလေးမျိုးလို့ ပြောတာပါကွယ် လိုးလိုက်ရင် အပေးကောင်းတဲ့ စောက်ပတ်မျိုးလေး  အာ ကိုကြီးနော် သမီး က အပျိုလေး နော် အင်း အင်းပါ စောက်ပတ် နခမ်း ကလေးကတော့ လက်နဲ့ နေ့တိုင်း လုပ်တယ် ထင်တယ် နဲနဲ လန်သလိုလေး စူနေတာ အို ဘာတွေ ပြော နေမှန်း မသိဘူး သမီး ရှက်လို့ သေတော့မယ် အို ခလေး ကလဲကွယ် ကိုကြီး တို့ချစ်တော့မှာကို ဘာရှက်ရမှာလဲ ဖုတ်ဖုတ်လေးကို လက်ကလေးနဲ့ ဖြဲထားပါလား ကိုကြီး နဲနဲ သွင်းချင်ပြီ ခလေး ဟာလေး မနာအောင် နဲနဲ ဖြဲပေးနော် တင်တင် စဉ်းစား မနေတော့ ဘာမှလဲ ပြောမနေတော့ လိုးမယ် ဆိုတာ သိနေပြီ အဲတော့ လက်နဲ့ အသာပဲ ဖြဲပေးထားလိုက်တော့တယ်။တင်တင် ကားပြီး ဖြဲတာနဲ့ လီးကြီးက လိုက်ပြီး တိုးလာတယ်။ အင့် ဖြေး ဖြေး နော် ကိုကြီး တင်တင် ကြောက် ကြောက်တယ် နာတော့ မနာဘူး ။ အေးလေ ၀င်လဲ မ၀င်သေးဘူးဆိုတာ တင်တင် သိပါတယ်။ လီး က အ၀မှာပဲ ၀င်နေသေးတာ။

အင်းပါ ခလေးရယ် ဖြေးဖြေးလေးပဲ ကိုယ်ကြီး သေချာ ချစ်ပေးမှာ ပြောပြီး တင်တင့် နို့ကို ကုန်းယက်တော့ အောက်ကနေ လီးကပါ တိုး၀င်လာတယ်။ ဒီခါတော့ ၀င် ၀င်ပြီ။ ဟင့် ဟင့် ကို ကိုကြီး အရမ်း အရမ်း မလုပ်နဲ့ အင်း ၀င်ပြီနော် ခလေး စောက်ပတ်ကလေးရေ ၀င်တယ်မလား တင်တင့် ကို မော့ကြည့်ပြီး ပြောတော့ တင်တင် ရှက်သလိုလိုကြီးပဲ။ ဟော လုပ်ပြီ လုပ်ပြီ ဖိတိုးနေတာ။ တင်တင် သိတာပေါ့ တင်တင်လဲ ငြိမ်ပေးနေလိုက်တော့တယ်။ ၀င်တာတော့ ၀င်သလိုဖြစ်နေတာ သိတယ် ဒါပေမယ့် အားသိပ်မရချင် သလိုလိုလေး တင်တင်ဖြစ်လာတယ်။ အား ကိုကြီး ကိုကြီး နာ နာတယ်  ဟင့် ဟင့် အရမ်း ပဲ ကိုကြီး  ဖိထိုးနေတာကနေ အားနဲ့ ဆတ်ကနဲ ထိုးလိုက်တာဖြစ်မယ်။ စောက်ပတ်ထဲကို ဗြစ်ကနဲ မည်သလား အောင်းမေ့ရတယ်။အို တင်တင် တော့ အလိုးစခံရပြီ။ ၀င်တာ ဒီခါ တကယ် ၀င်တာ။ တင်တင့် စောက်ပတ် အ၀ မှာ တင်းပြီး တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်နေပြီ.။ နာသွားလား ခလေးရယ် ဟင် ကိုကြီး ထည့်တာ အို နာ နာ တာပေါ့လို့ အရမ်းကြီး လုပ်တာပဲ ဖြေးဖြေးပါဆို အင်း အင်း နောက်ဆို မနာတော့ဘူး အခု ခလေး ဖုတ်လေးထဲ ကိုကြီး  လီးဒစ်ကြီး ၀င်သွားပြီ ဟင် ဒါဆို ကိုကြီး လီးက တင်တင် အထဲကို အစပဲ ရောက်သေးတာပေါ့။ အို ဒါတောင် တစ်ဆို့ကြီး။ ဆက်လိုးရင်တော့ အောင်မလေး တရမလား။ကိုကြီးက တင်တင် နို့ကို စို့ပေးနေပြန်ပြီ။ ဒီလိုကြီး နေရတော့လဲ တမျိုးကြီး ။ လိုးရင်လဲ လိုးပေးတာ မဟုတ်ဘူး။ တင်တင် စိတ်က အလိုးခံချင်နေပြန်ပြီ။ ခလေး နာသေးလား ကိုကြီး ချစ်အုံးမယ်နော် ခလေး နည်းနည်းလေး သွင်းမယ်နော် အခုရော စောက်ဖုတ် ကလေးက ကောင်းတယ်မလား နို့လေးတွေက ထောင်နေတာပဲ အို ကိုကြီး ကလဲကွာ သမီးကို ကိုကြီး ဒီခါလဲ နဲနဲပဲနော် ဟို ဟို တအား မထည့်နဲ့လေ ဖြည်းဖြည်းလေး ၀င်အောင်လုပ်လေ မနာအောင်လို့ အင်း အင်း ဟော ဒီလို လေး အင်း ဒစ်နဲ့ပဲ အရင်လိုးမယ် ကဲ ကောင်းလား ရလား ဒါဆို ရလား အင်း ကဲ နဲနဲပဲ ရသေးလား အ အ အင်း အဲလောက် အဲလောက် တော်တော့ အဲလောက်ပဲ အဲတာ မနာဘူး အင်း မနာဘူး ဆိုတော့ ကောင်းတာပေါ့ ဟုတ်လား ကလေး အို ကိုကြီးနော် ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး ညီမလေးကို အဲလိုလေးပဲ လုပ်နော် ကိုကြီး က တင်တင်ကို အသာလေး လုပ်နေတော့ တင်တင် အရသာ ရှိလာ သလိုလိုပဲ။

စောက်ပတ် အ၀မှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်ဖြစ်နေတာ ကောင်းသလိုလေး။ ကိုကြီး စောက်ပတ်ထဲကို ဒစ်ကြီး ၀င်သထက် ၀င်အောင် လိုးနေတာ တင်တင် သိပါတယ်။အဲလိုလေး လိုးနေတာကို တင်တင် ကိုယ်တိုင်လဲ ထပ်ထပ်၀င်စေချင်တာ။ ခလေး ကောင်းလား ကိုကြီး နည်းနည်းလေး ထပ် ချစ်လိုက်ခြင်ပြီကွာ ခလေး ရရဲ့လားဟင် နဲနဲ လောက် နော် အင်း ဖြည်းဖြည်း နော် သမီး ကြောက်တယ် ကိုကြီးရယ် သမီး ဟာလေး ကွဲမလားဟင် ဟင် လို့ အို ခလေး ကလဲကွယ် ဘာမှ မကြောက်နဲ့ အစကတော့ ဒီလိုပဲ အရမ်း ကောင်းအောင် ချစ်ပြမယ် ကဲ အား အား အီး ဟီး သေပါပြီ ကိုကြီးရယ် သေပါပြီ ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ ဟင့် ဟင့် နာလိုက်တာ နာတယ် အရမ်းနာတယ် တင်တင် တကယ်ကို နာတာပါ။ကိုကြီးက လီးကြီးကို စောက်ပတ်ကနေ ထုတ်ပြီးမှ အတင်း လိုးထည့်လိုက်တာ။ တင်တင့် စောက်ပတ် အသားကို လီးချောင်းကြီးက အရှိန်နဲ့ ဆွဲဆုတ်ပြီး ဖြဲလိုက်သလိုပဲ။ နင့်ကနဲ ၀င်သွားပြီးမှ ရပ်တယ်။ကိုကြီးက  တင်တင့် လည်တိုင်ကို နမ်းတော့ တင်တင် အရမ်းဖက်ထား မိတယ်။ မျက်ရည်တွေတောင် ၀ဲတယ်။ နာနေတာက မပျောက်ဘူး။ ခလေးလေး အရမ်း နာသွားလားဟင် ဒီတခါတည်းပါ။ ခလေးက အပျိုမှေး ခံနေလို့။ ဆက်လိုးရင် မနာတော့ဘူး သိလား။ ကောင်းပဲ ကောင်းတော့ျမှာ။ ဟင် ဒါဆို သမီး သမီး အပျိုမှေး ပေါက်သွားတာလား ကိုကြီး ကိုကြီးက ဘာမှ မပြောပဲ တင်တင့် စောက်ပတ် ကလေးကို ပြန်လိုးပေးနေတယ်။ အရမ်းကြီး လိုးတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ တင်တင် ဖြည်းဖြည်းလေး လိုးပေးတော့ စောက်ပတ် ထဲက ပြန်ယွလာပြန်ရော။ စောက်ပတ်ထဲ ၀င်၀င်လာတဲ့ အရသာကို တင်တင် သိသိလာတယ်။ မအေးမိ ကို လိုးသမျိုး အလိုးခံချင်လာတယ်။ မအေးမိ လို ကိုကြီး အပေါ်ကနေတက်ပြီး လီးကြီးကို တက်လိုးလိုက်ရင် ဘယ်လိုများလဲ။ တင်တင် ဖီးခံနေတုန်း ကိုကြီး လိုးတာ တခါ တိုးတိုး လာပြန်ပြီ ။လိုးပေ့စေ လိုးပေ့စေ။ တင်တင် ပေါင်ကားပြီး လိုးတာကို ဖင်ပါကော့ပေးလိုက်တော့။

အို ခလေးရယ် ကောင်းလိုက်တာ အပေးကောင်းလိုက်တာကွယ် ကိုကြီး အဆုံးထိ လိုးမယ် ချစ်လေးရယ် ပြောလဲ ပြော လီးကလဲ ဆက်တိုက် ဆက်တိုက် လိုး လိုး ထည့်တော့ နောက်ဆုံး ကိုကြီး ဆီးခုံ နဲ့ တင်တင့် ဆီးအုံလေး ကပ်မိပါပြီ။ တင်တင့် စောက်ပတ်ထဲ ကိုကြီးရဲ့ လီးမဲကြီး အကုန်၀င်ပြီပေါ့ ကိုကြီးရယ်။လိုးပါတော့ လိုးပေးပါတော့ပဲ တင်တင် ပြောပြစ်လိုက်ချင်တော့တယ်။ တင်တင် စိတ်ကို ကိုကြီး သိနေသလား မသိပါဘူး။ ကိုကြီးရယ်လေ သူ့ လီးကြီးနဲ့ စောက်ပတ်လေးကို တောက်လျှောက် လိုးပေး တော့တာပဲ။ တင်တင့် စောက်ပတ် ကလေးလဲ ကိုကြိး လိုးတာကို ကြိုက်လွန်းလို့ အဲဒိ လီးချောင်းကြီးကို ပြန်ပြန်ပြီး ညစ်ညစ်ပေးမိတယ်။ တကယ်ပါပဲ ကိုကြီးရယ် ကိုကြီး လီးကြီး တိုးတိုးပြီးတော့ ၀င်လာတာကို ဟောဒိ တင်တင်တော့ ပိုပ်ုပြီး လိုချင်နေမိပါပြီ။ စောက်ပတ်လေးကလဲ တောင့်နေပြီ ကိုကြီးရယ် ။ ညစ်လို့ ဗိုက်သားလေးတွေလဲ အောင့်တယ် ကိုကြီးရယ်။ ` ခလေး ခလေး ကောင်းလားဟင် ကိုကြီးတော့ အရမ်းချစ်ခြင်ပြိ ခလေးရယ် ချစ်မယ်နော် ခလေး ရတယ်မလားဟင် ကိုကြီး အားရ ပါးရ လိုးချင်ပြီကွာ လိုးရအောင်နော်´ ` ဟင့် ခု ခု လဲ လိုး လိုးနေတာကို ကိုကြီး ကလဲကွယ် သမီးဟာက မကောင်းလို့လားဟင် မအေးမိလို မခံတတ်လို့လား ကိုကြီးရယ် လုပ်ရတာ မကောင်းဘူးလား` ` အို အဲလိုမဟုတ်ပါဘူး ခလေးကလဲ ခလေး ဖုတ်ဖုတ်လေးက ပိုတောင် လိုးလို့ကောင်းတာ စည်းနေတာပဲ လီးက  ခလေး စောက်ပတ်ကလေး အရမ်းကောင်းပြီး ကျပ်လို့ နာတောင် နာတယ်´ ` တကယ်လားဟင် သမီးဟာ တကယ်ကောင်းလား အဲဆို လိုးလေ လိုး ကိုကြီး ကောင်းရင် စိတ်ကြိုက်လိုးတော့ လိုး လိုး သမီးကိုလဲ မအေးမိ လို လိုး သမီး သမီး နာတော့ဘူး ဟင့် ဟင့် အောက်က ယား ယားနေပြီ လုပ် လုပ်ပေး အရမ်းလုပ်ပေး တင်တင် စိတ်ထဲ ရှိတာတွေ အော်ပလိုက်မိတယ် ရင်ထဲမှာ အောကားထဲကလိုရော မအေးမိ လိုရော လီးမဲကြီးနဲ့ အဲလို အားရပါးရ အော်အော်ပြီး အလိုးခံချင် နေမိပြီ။

ကိုကြီး ကလဲ ကိုယ်ကို မတ်လိုက်ပြီး တင်တင့် ခြေထောက်တွေ ကိုင်မြောက်တယ်။ ခြေနှစ်ချောင်း ကားပြီး လိုးတာ အို အရမ်းပဲ။ အင့်ဟာ အင့်ဟာ ဆိုပြီး အမြန်ကြီး လိုးတယ်။ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးကြီး စက်တပ်ပြီး လိုးတာကြနေတာပဲကွယ်။ အား အ အ ကိုကြီး ကိုကြီးရေ လိုး လိုး အရမ်း အရမ်းအ အ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ဟင့် ဟင့် လိုး လိုး ဒီ စောက်ပတ် အ အား အား အရမ်းလိုးပါ အရမ်းလိုး အီး ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မရပ်နဲ့လေ လိုး လိုး အသေလိုး အ အား အား ကောင်း ကောင်း အ အ အ အားးးးးးးးးးးးး ခလေး ခလေး ကောင်းလိုက်တာ အပေးကောင်းတဲ့ စောက်ပတ်လေး ရော့ ရော့ ကိုကြီးလီး ကောင်းလား ကောင်းလား ရော့ ရော့ တင်တင် ကိုကြီး ရဲ့ အဆက်မပြတ် လိုးနေတဲ့ လီး ကြီးကြောင့် စောက်ရည်တွေလဲ ထွက်ကုန်ပါပြီ။ ကိုကြီး က တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ဆက်တိုက်လိုးနေရင်း ကနေ တောင့်တင်းနေတဲ့ စောက်ခေါင်း တခုလုံး ကို စောက်ရည်တွေ အကုန် ထွက်ကုန်တာ ။ ဆောက်ရည် ကုန်လို့ ညစ်ထုတ်တုန်းမှာ ပဲ ကိုကြီး တစ်ယောက် စောက်ပတ်ကို အားကုန်ဆောင့်ပြီးအား အား ခလေး ခလေး ဆိုတဲ့ အော်သံနဲ့ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးအရမ်းကြီး ၀င်ပြီး နွေးကနဲ နွေးကနဲ လာဖြစ်တယ်။ စောက်ပတ်ထဲ ကောင်းလိုက်တာ ။ လေး ငါးခါလောက် စောက်ပတ်ကို အရမ်း လိုးပြီး ခလေး ခလေး ကိုကြီး ပြီးပြီတဲံ့။ သမီး သမီးလဲ ပြီးပါပြီ ကိုကြီးရယ်   ………ပြီး။