လိမ္မာလိုက်တဲ့ နော်မူလေး

ကျွန်တော် ၆ ထပ်၏ လှေခါးထစ်များကို နင်းပြီးသော့ဖွင့်လိုက်သောအခါ ရေချိုးခန်းမီးလင်းနေကြောင်း တွေ့ရသည်။ အိမ်ရှေ့ဆိုဖာပေါ်မှာပစ်လှဲပြီးအမောဖြေနေတုန်း နော်မူထွက်လာပါသည်။ “ဦးဦး ပြန်ရောက်ပြီ၊ ထမင်းစားမလား” ထမီရင်ရှားနှင့် ၁ရနှစ်အရွယ် ကရင်မလေးကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်စိတ် တွေတစ်မျိုးဖြစ်လာပါ၏။ မောလိုက်တာဟာ ခဏနေအုံးမယ်။

နင် ခဏလာအုံး။” “ဟုတ်ကဲ့ ဦးဦး။ အင်္ကျီဝတ်လိုက်အုံးမယ်။” “ပြီးမှဝတ်ဟာ၊ ခဏကျွန်တော်လှဲနေသည့်အနားရောက်လာသောအခါ ငါ့ကို နည်းနည်း နှိပ်ပေးစမ်းပါဟာ၊ ညောင်းလိုက်တာ” အမှန်တော့ နေ့တိုင်းတက်နေသည့် လှေခါးက ကျွန်တော့ အတွက်ရိုးနေပါပြီ။ ဇနီးသည် မိနွယ်နှင့် မိုးလင်းကာနီးမှ ပွဲကြမ်းမိသောကြောင့် ပိုမော၊ ပိုညောင်းနေရခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ကျွန်တော်က ဆိုဖာပေါ်မှာ မှောက်ပေးလိုက်သည်။ ကလေးမကစနှိပ်မည်အပြု “နင် ခုံတစ်လုံးသွားယူပြီးထိုင်နှိပ်လေခုံပုလေးတစ်လုံး သွားယူလာပါသည်။ ခြေသလုံးကိုစနှိပ်သည်နှင့် ကျွန်တော်က “အားပါး။ နာတယ်ဟ”ဘာဖြစ်လို့လဲ ဦးဦး” “ငါ့အရေပြားက ပါးတယ်ဟ၊ ပုဆိုးနဲ့ပွန်းလို့ဖြစ်မယ်”ဦးဦးက တော်တော်နုတာပဲဟုပြောသည်။

ကျွန်တော် လုံချည်ကို ဒူးလောက်ထိ ဆွဲတင်လိုက်ပါသည်။ လှန်ချင်၍ တမင် နုပြနေခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော် ငယ်ငယ်ကတည်းက အကျင့်ပါမည်စိုး၍ အနှိပ်ခံလေ့မရှိ။ ခုတော့ လည်း အဟုတ်ခြေသလုံးတော်ပြီ။ အပေါ်တက်ဟာ ဟု ပြောပြီး လုံချည်ကို ပေါင်ရင်းလောက်ထိဆွဲတင်လိုက်သည်။ တောင်လာသော ကျွန်တော့် လီးကြီးကို နည်းနည်းမြင်သာအောင် ဆွဲလိုက်ခြင်းဖြစ်ရာ ကောင်မလေး ထမီရင်ရှားထဲက စိတ်လှုပ်ရှားမှုဖြင့် ရင်ခုန်သံကို စကြားလာရသည်။ ဦးဦးဟာကလဲ”ဘာ ငါ့ဟာလ”ဲ “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။

သမီးချမ်းလာပြီ။ ပြီးမှဆက်နှိပ်မယ်” နေစမ်းပါအုံးဟာ။ အားစိုက်ပြီးနှိပ်လိုက်ရင် နင်နွေးသွားမှာပါဟု ကျွန်တော် ဆက်တင်းထားလိုက်ပါ သည်။ အင်းအင်း၊ ပေါင်တွင်းကြောကို နှိပ်ဟသူ့ခမျာအားစိုက်နှိပ်နေရှာပါသည်။ မြင်နေရသော မြင်ကွင်းကို ပိုဂရုစိုက်မိစေရန် ကျွန်တော်အကြံထုတ် ရသည်။ “နင်နှိပ်နေရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို ပေါင်တစ်ချောင်းထဲမှာ စုပြီးဖိထားလိုက်၊အပူထုတ်ရအောင်” ပြောသည့်အတိုင်းသူလုပ်ရတော့ ပေါင်ကြားကို သေချာကြည့်ဖြစ်နေမှန်းသိ၍ ကျွန်တော့်ပစ္စည်းက ပုမိ ာလာသည်။

မှောက်အိပ်ရသည်မှာ ခိုးလိုးခုလု။ “တော်ပြီ နောက်တစ်ချောင်းကိုပြောင်းနှိပ်ပြီး ခဏနေ အဲဒီဖက်ကို အပူထုတ်၊ အင်းအင်း၊ အပူထွက်တယ်ဟ၊ နင်မဆိုးဘူး” ပေါင်နှစ်ဖက်လုံး အပူထုတ်ပြီးသောအခါ တော်လောက်ပြီဟုပြောလိုက်၍ သူ့သက်ပြင်းချသံကြားလိုက် ရသည်။ သို့သော်ကြာကြာမချလိုက်ရပါ။

ကျွန်တော် ပက်လက်လှန်ပြီး ရှေ့က ပြန်နှိပ်ဖို့ပြောလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော်စိတ်မရှည်နိုင်တော့ပါ။ ပုဆိုးကလည်း လှန်ပြီးသားဆိုတော့ “ပေါင်ကပဲစနှိပ်တော့ဟာ” ပြဿနာက ခုမှစသည်။ မာတောင့်နေသော လီးကြီးက ပုဆိုးအောက်မှာ မဖုံးနိုင်မဖိနိုင်။ ကောင်မလေး ဒီတစ်ခါတော့ သေချာကြည့်လို့မရ။ ကျွန်တော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ရင်း ထမီရင်ရှားမှ လွတ်နေသည့် သူ့အပေါ်ပိုင်းကို ပေါ်တင်ကြည့်နေသည်။

“နင့်ရင်ပတ်မှာ မှဲ့လေးနဲ့ပဲဟ” ကလေးမ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်သွားသည်။ “အနီလေးလား” ကျွန်တော် တမင်လုပ်နေပါသည်။ မှောင်နေတော့ သေချာ မမြင်ရဘူးလေဟာ ဟု ဘာလိုလို ညာလိုလို လှမ်းတို့ကြည့်လိုက်သည်။ သူက “အင်” ဟု တစ်ချက် တွန့်သွားရင်း ဆက်နှိပ်နေရာကျွန်တော်ဆက် မထိတော့ပါ။

ဒါလောက်ဆို တော်လောက်ပြီဟု သဘောထား ကာ လည်တိုင်၊နားရွက်နှင့် လက်မောင်းများကို ဆက်ကြည့်နေပါသည်။လက်မောင်းက ကာကွယ်ဆေးထိုးအပ်ရာကို အသာကိုင်ကြည့်သည်။ နောက် အပူထုတ် တော့ဟာ ဟု ခိုင်းလိုက်သည်။ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ဖွဖွဖိထားတော့ ကျွန်တော့်လီးကြီးမှာ တုန်လာပါတော့သည်။ သူမနေနိုင်တော့ပဲ ဟီးဟီး ဟု ရယ်ပါသည်။

အပျိုလေးကို စိတ်လှုပ်ရှားအောင် ကျွန်တော်တမင်လုပ်နေခြင်းဖြစ်ပါသည်။ နောက် ပေါင်တစ်ဖက်ပြောင်းသောအခါ သူ့ကိုယ်မှာ ကျွန်တော့် ပေါ် တော်တော် ရောက်လာပါသည်။ ကျွန်တော်က နောက်ကျောကို အသာကိုင်ကြည့်လိုက်ပြီး လက်ခြောင်း ၃ ခြောင်းဖြင့် နှိပ်ပေးသလိုလုပ်လိုက်သည်။ငါကောနှိပ်ပေးရ အုံးမလား” “မညောင်းပါဘူး။ ဦးဦးကလည်း” ကျွန်တော့် လက်ကို ချက်ခြင်း မဖယ်တော့ပါ။

ပုခုံးကို ပါ အသာ ဖွဖွ ဆုတ်ပေးနေသည်။ သူရုန်းဟန်အသာပြုသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကတော့ အညောင်းပြေသွားပြီ။ အလယ် ပေါင်က ညောင်းနေတယ်ဟ တွေ့လား အနှိပ်ခံချင်လို့” ရယ်ပြီးပြောလိုက်ရာ နော်မူ ပြုံးစိစိနှင့်။ ကျွန်တော် ပိုကဲလာသည်။ လုပ်စမ်းပါဟာ နင်ကလည်း ဟုထပ်ပြောလိုက်သည်။ “ဘာလုပ်ရမှာလဲ၊ ဦးဦးက” ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ပါ။ ပုဆိုးကို ဗိုက်ပေါ်ထိဆွဲတင် လိုက် သည်။ သူလန့်သွားသည် “အံမလေး” ဟု မနေနိုင်ပဲထွက်လာသည်။ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟု ကျွန်တော်သူ့လက်ကို တောင်နေသော လီးကြီးပေါ်ဆွဲတင် လိုက်သည်။

“သူက တစ်မျိုးနှိပ်ရမှာနော်” သူ တုန်တုန်ရီရီနှင့် အသာကိုင်သည်။ “ဖွဖွလေးကိုင်နော် ပြီးရင်အသာလေး ပွတ်ပေး အထက် အောက်” “နွေးနွေးကြီးနော်” သူ သတိလက်လွတ်ပြောနေ သည်။ နင်တွေ့ဘူးလား ဟု မေးလိုက်ရာ ရှက်သွားသည်။ ဦးဦးကလည်း ကလေးတွေဟာပဲတွေ့ဘူးတာပေါ့ဟု ပြောသည်။ “အဲဒါက ပွတ်ရုံနဲ့မရဘူးဟ” ကျွန်တော် အရသာတွေ့လာသည်နှင့် ချက်ခြင်းလက်ငင်းပင် အဆင့်တက်ဖို့ ကြိုးစား သည်။ သူ့ပခုံးပေါ်က လက်ကို လည်း မလွှတ်သေး။

ဒီထိပ်လေးကို လျှာနဲ့လျက်ပေးမှ ပို အညောင်းပြေတာ၊ ကျွန်တော် အတင်း လောပါတော့သည်။ ဖီးလ် ကလည်း အတော်တက်နေပြီမဟုတ်ပါလား။ “ရွံစရာကြီး၊ ဦးဦးကလဲ”သန့်ပါတယ်ဟ”တကယ်သန့်မသန့်တော့မသိ။ ကျွန်တော် သူ့ပုခုံးကို အသာနှိမ့်ပေးနေရာ သူက ခေါင်းခါနေတော့ သည်။ ကျွန်တော်အတင်းမလုပ်ပါ။ စိတ်ရှည်ရှည်ထားရမည်မို့ အသာလေးစောင့်ပြီး ဂွင်းအတိုက်ခံနေရင်း ပုခုံးနှင့် လက်မောင်းရင်းများကို အသာဆက်ပွတ်နေ သည်။ သူလည်း တွန့်တွန့်တွန့်တွန့်လုပ်နေသည်။ရုန်းချင်တာလည်းပါမည်။

စိတ်လည်း မရိုးမရွဖြစ်လာသည်လည်း ပါမည်။ ကျွန်တော့ညာလက်က ထမီဖုံးထားသော ကျောကုန်းတစ်လျှောက် ဆက်ဆင်းကာ ခါးနားမှာ အသာမှေးနေသည်။ နော်မူ ခါးကို ရမ်းရင်းရုန်းဟန်ပြု သော်လည်း ကျွန်တော်က မဖယ်ပါ။ ပို၍ပင်အောက်ဆင်းလာပြီး မြီးညောင့်ရိုးအပေါ်မှာ အသာနားနေပြန် သည်။ အတော်ဟုတ် သည်။ ၁၇ နှစ်ရွယ်အပျိုမလေးခါးကိုကိုင်ပြီး ဂွင်းထုခိုင်းရသည်မှာ လောကစည်းစိမ် ပင်။ အညောင်းမပြေသေးဘူးလား ဟုမေးသည်။

“နေအုံးဟ။ အညောင်းပြေရင် ပျော့သာွ းမှာ ခုလိုမာမာ တောင်တော်ကြီးမဖြစ်ရဘူး၊ ပျော့တဲ့အ ထိ လုပ်ပေး နော် လုပ်ပါဟာ နည်းနည်းလောက်လျက်ပေး။ မြန်မြန်ပြေသွားအောင်” ကျွန်တော် ဘယ်ဖက်လက်နှင့် သူ့ခေါင်းကို အသာ နှိမ့်ပြန်သည်။ သူ ခေါင်းခါနေရင်းပင်ပါးစပ်ကလီးထိပ်နားရောက်သွားပြီ။ဘယ်လိုလဲ ဟု မေးသည်။ လီးထိပ်အောက်ပိုင်း အကြောလေးကို ပြပြီးဒီနေရာကို နှုတ်ခမ်းနဲ့စုတ်၊ ပြီး ရင် အောက်ကို လျှာနဲ့ လျက်ပြီး ဆင်းသွား သူ မရဲတရဲနှင့် စစုတ်ပါတော့သည်။

ကျွန်တော်တွန့်သွားသည်။ အားပါး ကောင်းလိုက် တာဟာ” ကျွန်တော့်လက်က သူ့ တင်ပါးအစပ် စဆင်းလာရင်း “ကျွတ်ကျွတ်။ လိမ်မာလိုက်တ့ ဲ နော်မူလေး” လက်က ဖင်ကို အသာစပွတ်ပေးသောအခါ သူ တုန်သွားသော်လည်း လှည့်မကြည့်တော့ပါ။ လျှာတစ်ချောင်းနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေ သလို စိတ်လည်း အတော်လှုပ်ရှား နေပြီကိုး။

သူ့ထိုင်ခုံလေးကို အသာ ရှေ့တွန်းလိုက်ပြီး ဖင်ကို နောက် ပိုထွက် လာ အောင်လုပ်လိုက်သည်။ သူ့လျှာက ဂွေးဥနားရောက်လာသောအခါ“အဲဒီအတိုင်း အပေါ်ပြန်တက်၊ အထက် – အောက် လုပ်ဟာ”လီးအောက်ပိုင်းအကြောကို လျှာနှင့် အစုန်အဆန် ၄ ခါလောက်ပြီးသောအခါ ကျွန်တော့်လက်က သူ့ဖင်အနှံ့ ပွတ်နေပြီ။ “ထိပ်သီးလေးကို လျှာနဲ့ တစ်ပတ်ရစ်ပြီး ငုံလိုက်ဟာ” မဆိုးပါ။ သူ အမိန့်ကို တသဝေမတိမ်း နာခံနေ လေပြီ။ ကျွန်တော်လည်း သွေးတိုးစမ်းရင်း ရလာသော အောင်မြင်မှုအတွက် အတော်ပျော်နေသည်။

ဒီအတိုင်းဆို ရှေ့လျှောက်တော့ တစ်ဂွင်ရလာပြီပေါ့။ “စုတ်ရင်းနဲ့ အောက်က မြောင်းလေးကို လျှာထိပ်နဲ့ထိုး၊ လက်က ဆက် ပွတ်ပေးအုံး” ကျွန်တော့်လီးကြီးမှာ ပိုကြီးလာပြီး လရေ ထွက်တော့မလိုဖြစ်နေသဖြင့် စိတ်ကို အတော်လျှော့ချနေရသည်။ ဖင်ပွတ်နေသော လက်ကို ပုခုံးမှတစ်ဆင့် ဆံပင်လေးတေ ွ အသာဖွရင်း လိမ်မာလိုက်တာဟာ ဟုချွဲနေရသည်။ သူ့နောက်လက်တစ်ဖက် ကို ဥကို ကိုင်ခိုင်းထားသောအခါ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး မအားတော့ပါ။ “ပြေကာနီးရင် အရည်တွေပန်းထွက်တယ်ဟ။ နင်မျိုချချင်ချလိုက်။

အဲဒါ သေးမဟုတ်ဘူး” သူ မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ ပါးစပ်ကတော့ မထုတ်ပါ။ ကျွန်တော့လက်က ထမီကိုဖြေဖို့ကြံနေသည်။ တစ်ခါမှ မထိတွေ့ဘူးသည့် အပျိုလေး၏ အပြုအစုမှာ ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ပါ။ လက်က ထမီကို ဖြေလို့ရလိုက်သည်နှင့်နို့ပင် နယ်ချိန်မရလိုက် လရေတွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါသည်။

သူ့ခေါင်းကို ဖယ်မပစ်အောင် အသာ ထိမ်းဖမ်းထားလိုက်ရင်း “အင်း ကောင်းလိုက်တာဟာ ဆက်စုတ်ဆက်စုတ်” သူလည်း ပလုတ်ပလောင်းနှင့် တအင်းအင်းနှင့်ဖြစ်နေသည်။ မျက်လုံကလည်း ပြူးလျက်။ လက်တစ်ဖက်က ဂွင်းဆက်တိုက်။ တစ်ဖက်က ဘောကို ကိုင်ရင်း ကျွန်တော့် လရေတွေ ကုန်သွားတဲ့တိုင် ပြန်မထုတ် ခိုင်းသေးပါ။ ဆက်စုတ်နေရာ ကျွန်တော်လည်း တအင်းအင်းနှင့်မောနေသည်။

သူ့စိတ်လှုပ်ရှားမှုမပျောက်ခင် လီး ကိုအသာဆွဲထုတ်လိုက် ပြီး ကျွန်တော် ထ ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့ချိုင်းကြားနှစ်ဖက်ကို အသာဖက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင် အောင် မ တင်လိုက်ရာ ကျွတ်နေစ ထမီ ပြေကျသွားသဖြင့် နို့ကို အသာ ပွတ်ကိုင်ရင်း ပါးကို မွှေးကာ လိမ်မာလိုက် တဲ့ ကလေးလေး ဟု ချော့နေပါသည်။

ထွက်သွားပြီမို့ ကျွန်တော့်စိတ်က သိပ်မရှိတော့ သော်လည်း ရှေ့လျှောက် အတွက် ဆက်ထိမ်းထားရန် သူ့ နို့လေးတွေကို ကလိရင်း ကျွန်တော် ချော့နေပါသည်။ သူလည်း ပါးစပ်ထဲမှ လရေများကို ကြိုးစားမျိုချနေရသဖြင့် စကားမပြောနိုင်ပဲ ကျွန်တော့ အပွတ်အသတ်ကို အရသာခံနေပါသည်။ပြီး (ဖျော်ဖြေမူအတွက်သာ အတုယူမမှားစေရန်)